Vandaag mogen we nog eens Nederen. Een kort ritje vanaf de Moretuslei in Putte voert ons tot Volksabdij ter Duinen in Ossendrecht. Medereizigers wijzen ons de weg vanaf de bushalte. Behulpzame mensen die Ollanders ! We prutsen een beetje aan het voorgestelde parkoers. Kwestie van de langste etappes te mijden en toch aan onze kilometers te geraken. We kennen ze de elastisch gemeten afstanden van onze gastheren !

Duiken voorbij een poeltje de zandwegen van het frisgroene bos in, rododendrons zorgen voor een mooie paarse kleur. Is elk jaar weer het hoofdthema van dezer tocht. Naderen Hoogerheide tot zowat één kilometer en moeten dan over het fietspad van de Putsebaan tot de Postbaan en Groene Papegaai. Hier wordt voor A.H. (nu ook in België welbekend) ajuin en venkel geteeld. Kortenhoeff is het verlengstuk van de Kalmthoutse Heide. Het halfopen terrein is doorsneden met prachtige vennen. Een kudde schapen houdt het gras kort. Jerome stoomt voorbij, Linda pikt haar wagonnetje aan. Het tempo ligt mij een ietsje te hoog en ik volg op respectabele afstand. Fraaie dreven van beuk en uiteraard rododendrons voeren ons naar Huijbergen en rustpost Vaeders Hoefke. Wij hebben 7,4 km op de teller staan. Volgden tot hier het parkoers van de 30 km en pikken voor de rest van de rit de 36 km op.

Voorbij Johanna’s molen wacht een fraaie dreef, een strookje bos op de Brabantse Wal ook. Dan gaan we de weidse akkers in langs enkele hoeves. Wat hemels gedruppel begeleid ons hierbij. Kooiheide en zijn trimparkoers, opnieuw zandpaden in bos met heel wat fiere varens. Wandelen een eindje langs de hoge afspanning van legerkamp Woensdrecht. Vervolgens smal bochtenwerk tussen sparren door. De verkorting voert ons langs aspergevelden en een ellenlange straat terug naar Huijbergen. De laatste kilometer of zo leggen we af bij steeds fellere regen. Geen terrasje dus deze keer maar diep weggedoken in Vaeders gelagzaal. Tijd voor een gezellige babbel met Jan (‘pijp’) en zijn Geertrui.

Langs een klooster verlaten we de dorpskom, nog steeds bij niet aflatende regen. Een dreef van hoge beuk voert ons naar de Staartse Heide. Gemengd bos, pal op de grens der Lage Landen. Lange rechte stukken zandpad voeren ons naar de Groote Meer. Een koekoek lijkt op hol geslagen, geeft minutenlang van jetje zijn droomprinsesje lokkend. Groote Meer dat zijn prachtige vennen en een licht golvend landschap, denkelijk bij het mooiste uit de omgeving. Pauzeren doen we aan de overkant van de hoofdbaan traditiegetrouw in de hangar bij Hoeks. We kunnen er terrassen met Patje Kloek en Waaslanders Denise en Patrick. Jerome adviseert ons de extra lus niet te lopen, maar we zijn koppig en wagen het er dus toch maar op.

Moeten inderdaad nogal wat straten lopen om Ossendrecht uit te geraken en zicht te krijgen op de weidse polder en de Antwerpse haven. Komen Patje Kloek nog een paar keer tegen omdat hij zich van route vergist. Lijkt ons erg verstrooid vandaag ! In gestrekte draf lopen we een lange rechte baan af met uitzicht over intussen zonnige groenten velden en  de bossen van Zandvliet. Een kort bosstrookje en we zijn terug bij Hoeks. Inderdaad een tegenvaller deze gelukkig korte etappe van goed gemeten 6 km. We besluiten niet terug te keren naar Ter Duinen maar rechtstreeks koers te zetten naar Putte. Gewoon over het fietspad in het groen van de Groote Meer. Bij het joodse kerkhof Machsike Hadass weten we de eindhalte vlakbij. Kunnen een winderig terrasje doen op Hollands grondgebied want het Vlaamse cafeetje waar we normaliter stoppen blijkt aan renovatie toe te zijn. Busje komt zo …voert ons terug naar de Koekenstad. Morgen kiezen we voor een heel andere richting.