Gisteren zondag pijltjes opgehangen tussen Sint-Agatha-Rode en Terlanen, ondersteuning van onze tocht startend in Ottenburg. Kon pas rond 11:00 aan mijn opdracht beginnen dankzij ‘werken aan het spoor’ en ‘economisch verantwoorde’ reistijden van De Lijn. Maar het verliep allemaal vlotjes en rond 16:00 zit mijn winderige taak er op.

Voor vandaag hebben we met Martin afgesproken bij Kadee. Moeten een omweg maken over Sint-Niklaas want De Lijn geeft zo vroeg niet meer thuis in Klein-Brabant. Iets na negenen zijn we in de startzaal, tot onze verbazing enkele honderden meter verwijdert van de locatie die wij in gedachten hadden. Het parkoers blijkt over Hingene te lopen en dan zijn wij ‘fan’. Klassieke aanloop langs de kloostermuur en door het domein van Marnix van Sint-Aldegonde. Mogen veel dichter bij het kasteel wandelen dan we gewend zijn, mooi zo. Keren haast op onze stappen terug naar het Beurmse centrum en verlaten het opnieuw bij Vitsdam. De 30 km mag ploeteren door zwarte brij langs de spoorbaan en dan lopen we met z’n allen onder de expresweg door. Recht een bedrijvenzone binnen begeleid door koude regen. Gelukkig is de rustpost vlakbij in een ons onbekende sporthal (Reedonk).

De bui is haast over als we ons terug op gang trekken en door het open landschap zetten we koers naar Hingene en het prachtige gele kasteel d’Ursel. Gebouw en park worden opgefrist, cafeetje d’Ouwe Poort ziet er nog steeds hetzelfde uit als 15 jaar geleden … oud dus. Heb heel wat herinneringen aan heroïsche vrijdagavonden die ik hier doorbracht toen ik in de streek werkte. We keken niet op een Keuninckse minder of vooral meer. Niks daarvan vandaag, een zedig koffietje bij de rustpost, we hebben er 10 kilometer opzitten. Het zal voor mij een zware dag worden. Ben nieuwe schoenen aan het inlopen en die zitten toch wel erg stevig rond mijn voeten en vooral tenen.

Moeten heel goed uitkijken bij de vele splitsingen die zich aandienen. Met verenigd intellect slaan we er ons doorheen, kasseitje op en even verder de moerassige brei in. Toch wel heerlijk wandelen door het natte bos. Een kikker laat een metalen gekwaak horen. Hij blijkt zich op te houden in een afwateringsbuis, vandaar. Onderdijks bij de Schelde gaat de tocht verder. Bij Groenendijk lopen we een verdiepje hoger met prachtig uitzicht op de machtige stroom, zicht dat reikt tot Bazel en Hemiksem. We stappen richting zeesluis van Wintam en duiken dan terug benedendijks naar het kasseitje van de Nattenhaesdonk. Oldtimers op toeristische uitstap kruisen ons pad. Sommigen stoppen pronkend zodat ik wat foto’s kan nemen, leuk. We trekken het open veld in, begeleid door nog wat hemels vocht, passeren een kapel en gaan ‘schaatsen’ over een wilgenpaadje. Kleine Hinck zijn opnieuw kasseitjes en een laatste doortocht door parkbos d’Ursel zet ons opnieuw af bij de Hingense rustpost.

Voetjes even omhoog om tot soelaas te komen en daar gaan we weer. Terug de kasseitjes van de landdijk op tot aan de Schelde. Tarmacje lopen want paviljoen De Notelaer en zijn tuin staan in de steigers. Op de wind boksen we ons een weg langs fruitplantages. Hun zurige geur prikkelt voor het eerst dit jaar onze reukorganen. Langs de kant van de weg honderden meter lang afsluitingen om de padden tijdens hun jaarlijkse trek te behoeden voor motorisch geweld. Langs vijvers en grachten wandelen we heerlijk verder, pure natte natuur. Broekweg door de velden ken ik dan weer van eerdere omzwervingen. Hij voert ons voorbij de tempel van Jehova’s getuigen terug naar sporthal Reedonk. Het is er al erg stil.

De laatste etappe kennen we haast uit het hoofd. Kasseitje op richting tunnels onder de expresweg. Vervolgens Beurms gemeentehuis en station en dan linea recta langs de ‘ijzeren weg’ richting Puurs. Bij de eerste overweg naar de andere kant en wat huisjes kijken tot domein Breven en de golfbaan. Ommetje langs de gezonde buitenlucht van grote stallingen runderen en dan een strookje natuur met wilgen en grachten. Afsluiten doen we door domein Breeven en langs zijn grote vijver. Tijd voor Duvel of Bornemse Tripel. Lijken de trein te gaan missen maar daar heeft Martin een oplossing voor. Hij brengt ons tot de A12 in Aartselaar zodat we mits een extraatje van 3,5 km snel thuis zijn … amaai mijn voeten ! Het was nog eens goed toeven bij Kadee en een prima verzorgde wandeltocht met toch weer een paar nieuwe accenten.

Dinsdag staat dan het pijltjes ophalen op het programma. Ben onthutst hoeveel schade er door vandalisme aan ons materiaal is aangericht. Na de opdracht en mits wat improviseren met twee bussen en twee treinen kan ik haast non-stop naar huis reizen (hooguit 40 minuten wachttijd) . Viertal dagen rust voor de voetjes en dan nog eens het nieuwe materiaal proberen in Tervuren en Hoboken. Tot dan.