De wandelpijltjes hangen in onze straat, handig toch ! Alleen, we weten niet waar de rustpost is en het telefoonnummer in de Walking van de organiserende vereniging blijkt niet te kloppen. We zijn een beetje besluiteloos, met de bus tot Hoboken of toch maar ’t huis starten.  Busje laat op zich wachten en dus gaan we toch maar op pad. De route kennen we haast uit het hoofd. Achtereenvolgens de Hemiksemse gemeenteplaats, sociale woonwijk, watertoren en zwembad.  S… geen pijlen meer ! Op onze intuïtie dan maar richting spoorweg en dat klopt nog ook. Van de kerk van Schelle langs de Vliet tot Sint-Bernard  en achter de in afbraak zijnde Bekaert draadtrekkerij langs ’t Scheld. Prachtig uitzicht meteen over de statige stroom, Bazel op de andere oever en de Koekenstad recht vooruit. Nog een extraatje door een verwildert bosje en we zijn zo terug thuis. Anderhalf uurtje onderweg geweest. De rustpost blijkt zoals we verwacht hadden inderdaad in het cafeetje net om de hoek te zijn. Ik ga meteen waarschuwen voor de verdwenen markering en krijg prompt de parkoersbewaker aan de lijn. L’amitié par la Marche, nietwaar !

Lichter jasje aan na de thuisrust want nu is het echt wel lente. Door de Hemiksemse witte wijk tot cafeetje Den Halt en dan door de Den Haaglaan en zijn burgerhuizen tot Fort VIII. We zijn intussen al in Hoboken. Een rondgang langs de vijvers van ’t fort, daar zijn wij altijd voor te vinden. De deels gestripte woontorens van de Jacques Brelstraat komen in zicht. Tussen kazernes en park gaat het naar de spoorbaan en even verder rustpost RVC Hoboken. Goed beklant en zo zien we het graag.

Wij lopen dus atypisch vandaag. Hebben eerste de lus van de 30 km in Hemiksem tot ons genomen en zijn nu aan de laatste loodjes bezig. Langs de nieuwe blitse witte woontorens van Groen-Zuid en station Hoboken-Polder.  Pikken het Jef Van Linden fietspad op tot een oude voetgangersbrug en dan … waarvoor we gekomen zijn de Hobokense Polder. Wat weinig mensen weten is dat hier een parel van een nat natuurgebied ligt. Alles erop en eraan, greppels en grachten met weelderige platengroei, halfopen graasgebieden voor wilde runderen en paarden, een oude spoorbaan waarvan alleen de rails overblijven. Schitterend is dit ! Zo bereiken we de Schelde en dokkeren deels over de kasseitjes van Nele & Patrache, wandelen deels over de Scheldedijk. Aan onze kant nat bos, de overkant industrie tussen de kerktorens van Burcht & Kruibeke.

De startlokatie in het yacht paviljoen is voor ons dus een simpele rustpost.  Heerlijk terrasje in de zon. Terug op pad over het kasseitje met de platanen, N & P achterna. Een ommetje door het jonge bos en langs een vijver waar twee honden de zwempartijen te gek vinden. Dan duiken we opnieuw de polder in voor een tweede heerlijke omzwerving over graspaden door het natte gebied. Toch goed begaanbaar en dus meegenomen. De Scheldelei zet ons terug af in de Hobokense bebouwing. Huisjes kijken tot de rustpost bij RVC. Tijd voor wat nat en straf, we hebben nog zo’n 7 km voor de boeg.

Maken nog net mee hoe Van Avermaet in Vlaanderens Mooiste jammerlijk zijn schouder breekt en gaan weer op pad. Aanvankelijk zwerven door de wijk rondom de Kapelstraat maar dan komt park Zorgvliet en opnieuw Fort VIII aan de beurt.  Bij Berkenrode komen we de verbaasde pijlophaler tegen. We stellen hem gerust, zijn op weg naar huis. Eigen invulling dus voor de laatste drie kilometer. Het Macadammeke, het zigeunerkamp en Mastenbos. De nieuwste woonzone van Hemiksem ook. Nog voor 16:00 zijn we terug thuis. De nieuwe schoenen knellen nog en worden dus geruild voor gemakkelijke ‘basketters’. We gaan een terrasje doen op ’t dorpsplein. Gezellige babbel meteen met een paar buren en vol bewondering staren naar een koppel met niet minder dan drie Ierse wolfshonden. De reuzen zijn zich niet bewust van de aandacht die zij trekken, blijven onverstoorbaar in zichzelf gekeerd.  Klokslag 18:00 gaan we terug naar huis, Beneluxwandelen wacht … hebben een heerlijke lentedag achter de rug, daar kikkert een mens van op, met of zonder verkoudheid…