Alweer mijn achtste wandeldag door het Zuid-Dijleland, ik plan er tien te maken alvorens een andere regio op te zoeken. Op de bus naar Overijse zijn we met z’n vieren. De chauffeur en zijn Madame in een apart compartiment, een jonge deerne en ik. Madame stapt af bij Gasthuisberg en de deerne werkt blijkbaar in Huldenberg. Op de markt in Overijse wordt ik vervangen door een jonge kerel. Op pad dan maar vanaf de IJseweg 6, meteen klimmen over kasseitjes voorbij de kerk en verder door langs een oude kerkhof naar Solheide. Pfff, stevige start en de been spieren voelen nog niet goed aan. Genieten langs serristenhuis Raussens en de in huur gegeven serres. Mijn parkoerstekening gaat over in een stratenloop nog steeds klimmend naar de top van de heuvel. Een merel is het duchtig aan het uitleggen, regen op komst ? Eindelijk stuurt een kasseitje mij het groen in, met veel wit overigens van kastanje kaarsen en paardenbloemen in pluis. Ben hier onbekend tot ik plots ontdek randje Eizer te zijn en de klim langs de bosrand die we tijdens De Omloop nemen. Nogal wat MTB-ers op mijn pad, as usual op zondag. Het beetje modderig pad verlaat ik voor een brede laan tot de metalen mast en duik dan echt wel het beukenbos in. Een heel lang eind rechtdoor, zachtjes dalend door een bos van jonge beuk. Kom op een steenweg uit en volg het parallelle fietspad richting Duisburg en het Sportcentrum van Defensie. Loop gewoon door over een kasseitje dwars door hun golfterrein en neem dan de Achterstraat. Beetje saai dit ondanks de vele witte doeken ter ere van ‘de zorg’. Mis dus ook de afslag naar links maar kan na honderd meter bij een kruispunt alweer rechtsomkeer maken. Een krakkemikkig pad loodst mij rond een weide geel van de boterbloem naar een kasseitje. Blijkt het omgekeerde te zijn van wat ik twee dagen geleden fout liep. Andere richting vandaag, gewoon de steenweg volgen vanaf de kerk op het plateau tot eindelijk de akkers. Rechts in de verte de masten van Ottenburg. Het is nu genieten van onverhard in het groen, gewoon rechtdoor. Toch wel wat beweging hier van fietsers en wandelaars. Bij een boerderij een betonweg op weer hoger in het landschap met zijn prachtige vergezichten. Onderweg vraagt een deerne mij waar ze zich bevindt. Ondanks haar app lukt het haar niet. Met een stom papieren kaartje kan ik haar de richting naar Leefdaal aanwijzen. Brains in stead of computers ! Tussen de vele fietsers door en een paar stukken puur natuur kom ik uit op de rand van Leefdaal & Neerijse, hoog op het plateau. Wordt het fietspad richting Neerijse en dat zal ik geweten hebben, Vlaanderen fietsland. Ben dan ook blij onverhard te kunnen opzoeken met uitzicht links op de skyline van Leuven en rechts de masten van Ottenburg. Ik ben zowat halfweg mijn 30 kilometer. Zak stilaan in het landschap met regelmatig een bosje en/of een holle weg, de bekroning komt op het laatst met een diepliggende, groene holle kadee. Ik ontdek weer heel wat nieuwe paden, zalig toch ? Waar het vlak wordt rommelige kassei en ik sta plots in Korbeek-Dijle, laat mij telkens weer verrassen. Tot aan The Shelter en dan min of meer de Dijle volgen in Leuvense richting. Wordt nog even weggeleid van het water over een natuurstrookje achterin maar stap dan onmiskenbaar naar de autobaan en zijn tunneltje onderdoor. Op de dijk van Egenhoven is er aardig wat beweging van jong en minder jong. Ik maak het ommetje tot Residentie Groenhoven en kom er zowaar Jeannine tegen die ook haar dagelijks tochtje aan het lopen is. Eindelijk na zoveel weken nog eens een bevriend wandelaar. Even wat babbelen en ik zet koers naar … Arenberg en de Naamsepoort. Ondanks de moeizame start toch een goede dag gehad, begin conditie in de benen te krijgen … dankzij Corona, elk nadeel heb zijn voordeel.  

FOTOREEKS