Mont Pelée
achtergrondafbeelding 8 mei |
Mont Pelée |
De Mont Pelée is een actieve vulkaan van 1397 meter hoog op het Caraïbische eiland Martinique.
De grote uitbarsting van 8 mei 1902 verwoestte de toenmalige hoofdstad Saint-Pierre volledig; de gehele bevolking van de stad en directe omgeving (30.000 inwoners) kwam op 2 man na om, voornamelijk ten gevolge van gloedwolken.
De laatste uitbarstingen dateren van 1929 en 1932.
Ook toen waren er gloedwolken, maar minder ernstig.
|
De Kracht van vulkanen
Projects by Students for Students
St. Pierre is de hoofdstad van Martinique, een eiland in de Caribische Zee onder Frans bestuur.
De 30.000 inwoners van dit stadje woonden er al twee eeuwen in de schaduw van "hun" vulkaan.
Ze waren er tot mei 1902 vertrouwd mee, alsof het een vredig slapend draakje in hun achtertuin was.
Deze vulkaan, de Mount Pelée was een stratovulkaan van zo'n 1400 m. hoog gelegen op het noordelijk gedeelte van Martinique.
Niets in de historie van de vulkaan wees erop dat alle 30.000 Pierrotins, zoals de inwoners van St.Pierre genoemd werden, op twee na door een uitbarsting gedood zouden worden.
Zo verwachtte ook niemand dat die onopvallende berg een dramatisch hoogtepunt zou worden in de wetenschap van de vulkanologie.
|
We kunnen het moment van de alles vernietigende uitbarsting precies vaststellen: het was op de ochtend van 8 mei 1902, om 8 minuten over 8.
De klok van het militair hospitaal van St. Pierre is namelijk op dit tijdstip stil blijven staan.
Helemaal onverwacht kwam de uitbarsting niet, kun je achteraf zeggen.
De vulkaan "waarschuwde" wel degelijk: op 2 april kwam er stoom uit, op 23 april waren er wat lichte aardschokken en viel er een lichte asregen op de stad neer.
Op 25 april spuwde de vulkaan as en gesteente uit.
De autoriteiten sloegen geen acht op deze verschijnselen en waarschuwden de bevolking niet.
Maar gedurende de laatste dagen van april en de eerste van mei bleef de vulkaan doorgaan met het uitstoten van as en steen.
Ook ging het steeds meer naar gas ruiken op het eiland.
|
Op 7mei werden de bewoners van St.Pierre opgeschrikt door een enorm gerommel.
Vlakbij de top waren twee kraters die een gloed uitspreidden als hoog opgestookte fornuizen en boven de vulkaan hing een grote wolk waar bliksemflitsen uit kwamen.
De volgende dag om 10 voor 8 kwam de eigenlijke uitbarsting.
Twee geweldig grote wolken vulkanisch materiaal werden uitgestoten.
Een wolk steeg meteen de lucht in maar de andere rolde langs de vulkaanhelling richting St.Pierre.
Deze ongelooflijk gloeiende en hete gloedwolk vernielde in enkele ogenblikken de hele stad met alle inwoners op twee na!
Na deze ramp kwam de vulkaan nog een paar keer tot uitbarsting, maar er viel niets meer kapot te maken.
Alles was al vernietigd.
|
Alfred Lacroix, een vulkanoloog, onderzocht na de ramp een jaar lang de Mount Pelée.
Hij ontdekte en beschreef het tot dan toe onbekend verschijnsel van de nuée ardente, de gloedwolk die St.Pierre verwoest had, die ontstaan was door een zijwaartse uitbarsting van vulkanisch materiaal.
Langzaam aan kwam de Mount Pelée weer tot rust, maar in october 1902 ontdekten geologen dat uit de krater van L'Etang Sec (zo heet een van de twee kraters van de vulkaan) een reusachtige zuil van gestolde lava oprees, omhoog gestuwd door de druk in de vulkaan.
Deze zuil,de toren van de Pelée genoemd, was 100 tot 150 m. breed en vertoonde allerlei kleuren.
Uiteindelijk kwam de lavazuil zo'n 300m. hoog boven de rand van de vulkaan uit.
Hij was echter niet stabiel en in september 1903 stortte hij in.
|
Bronnen : - Wikipedia CC 3.0
Artikel op library.thinkquest.org / Projects by Students for Students |
|