Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
02-10-2011
Geen mop vandaag
Geen mop vandaag
Wegens uithuizig en naar het
buitenland (Nederland) deze namiddag, geen mop op dit blog.
Wij gaan wandelen in Chaam met een
hele Drentenkliek. Zon 25 honden hebben zich aangemeld voor wat één van de
mooiste Drentenwandelingen van het jaar gaat worden. Het weer is veelbelovend,
zeg maar warm, en de omgeving in het honden losloopgebied is ronduit prachtig.
Rond twee uur vanmiddag vertrekken we
in Chaam, aan de rand van de Chaamse bossen
voor een flinke wandeling in een steeds wisselend natuurgebied. Bossen, weiden,
vennen en open ruimtes wisselen zich af. En in dat geheel mogen de honden vrij
rakkeren.
Het baasje staat in voor de ravitaillering
onderweg. Zoals de traditie het wil bij de
Belgische Drentenvereniging is er halfweg een halte voorzien en daar moet het
baasje staan om de wandelaars hun klassieke zelfgemaakte (door Jos)
citroenjenever te presenteren.
Voor hen die iets anders willen is er
dan ook koffie, water of sudderans(we zijn dan in Holland hé) voor de Belgen
heet dat jus dorange.
Personen die de wandeling heen en
terug te lang vinden of met hele kleine pupjes kunnen vanaf daar met de auto
terug naar het vertrekpunt aan het Pannenkoekenhuis.
Vanavond kan je hier dan het verslag
lezen en de eerste fotos kijken.
Het gebeurt niet dikwijls dat we zo
laat een eerste bericht van de dag plaatsen, maar komen doet het toch.
We waren dan ook druk bezig vandaag
Eerst gingen Hera en t baasje trainen voor de jacht te Arendonk. Dat was deze
voormiddag te 10 uur dat we daar dienden te zijn en dat tot 12 uur. We trainden
aan het paradijs langs het kanaal Schoten-Dessel en Hera deed alles
voortreffelijk wat van haar gevraagd werd.
Na de training zijn we nog een uur
blijven evalueren. Wat wil je nu als je in of aan het paradijs zit. Het
baasje met een frisse pint en voor mij, Hera, was er ook fris water voorzien.
Niet dat ik zo dorstig was, want even voordien was ik samen met het baasje nog
een verloren dummy-eend gaan zoeken in het kanaal.
Nadien, t was toen al na één uur is
het hoofdbestuur nog boodschappen gaan doen voor de proviand op te halen voor
de wandeling van morgen te Chaam. Als je koffie, Cake en citroenjenever beloofd
moet je ook zorgen dat er genoeg in huis is zegt het baasje. En reken maar
dat er dan genoeg is.
We kijken al uit naar morgen, onze
broer den Harko gaat ook mee wandelen hebben we gezien maar onze zus Hadise
zit nog ergens in de buurt van Narbonne in de Corbière streek de wijngaarden
onveilig te maken samen met Jago. Zeppos en Hercule zijn ook belet en den Harry
heeft andere zaken aan zijn kop.
Maar van de pupjes uit het K-nestje komen
er zes van de negen meewandelen. Daarom kijken we zo uit naar de wandeling van
morgen. Ze gaan het geweten hebben daar in Chaam morgen !
Het is net alsof we gisteren de auto
half Frankrijk door hebben geduwd of getrokken. Dat is althans de vraag die ons
baasje zich stelt als m hier dat dodelijk (?) vermoeide trio in de zetel ziet
liggen !
Volgens het baasje heeft het geen
naam dat we daar zo lamlendig liggen te liggen ! Alleen voor de wandeling
hebben we één oog opengetrokken alsof we wilden zeggen meent hij het of nog
erger, heeft hij iets gezegd ?. Tijdens de aangelijnde wandeling, wegens richting
snelweg, hebben we geoefend alsof we de
auto nog voorttrokken, alleen was het ons baasje maar die aan het andere eind
van de twee leibanden hing.
Morgen voormiddag gaan we naar de
jachttraining in Arendonk. We hebben twee lessen gemist door naar Frankrijk te
trekken, en t baasje zijn klein meisje ofte Hera zal uit haar pijp mogen komen
denkt het baasje. In elk geval, als het aan hem ligt gaat ze vanaf s middags reden
hebben om moe te zijn !
Het baasje hoopt althans dat de
slaapziekte maar tijdelijk was en het geen gevolg was van de prik van één of
andere tsé-tsé mug. Eén dag slapen tijdens de reis, daar zit hij niet mee. Twee
dagen maffen zit tegen de grens voor hem en de derde dag maffen we zien wel,
dat is tot nu toe nog niet gebeurd voor zover wij weten.
Belle & co
Is dat nu een houding voor drie jonge Drenten, en dat een ganse dag ?
Zelfde trio enkele seconden later dan de eerste foto, alleen de positie van de fotograaf is gewijzigd...
Een groep vrienden besluit samen wat te
ondernemen wanneer ze 40 worden.
Eerst worden ze het niet eens wat het zal worden tot één van hen voorstelt te
gaan eten in "De Kroon". Ze hebben daar een knappe serveuse en ze
draagt altijd diep uitgesneden decolletés, weet hij en dus trekken ze erop uit.
Tien jaar
later zien ze mekaar weer en ook dan duurt het even vooraleer ze het eens
worden. " Laten we toch naar De Kroon gaan " , suggereert één van
hen, " het eten is daar voortreffelijk en op de wijnkaart staan echt
enkele pareltjes ." Zo gezegd zo gedaan.
Als ze 60 worden is het weer zover en ook nu wordt er
heftig gepalaverd tot er weer eentje aan De Kroon denkt. " 't Is daar rustig
en er wordt niet gerookt " , oppert hij, snel worden ze het eens.
Rond hun 70ste verjaardag komen
ze opnieuw samen en overleggen ze wat te doen. Laten ons naar De Kroon gaan,
zegt één onder hen, ge kunt er met een rolstoel binnen en er is ook een lift.
De beslissing is snel genomen.
Onlangs zijn ze 80 geworden en vroegen ze
zich af hoe ze dat zouden vieren tot er iemand op het idee kwam om naar De
Kroon te trekken. " Goed idee, zeggen de vrienden enthousiast, " daar
zijn we nog niet geweest. "
Gisterenavond was het te donker om
nog enig idee te vormen van wat er te doen stond hier in huis en de tuin.
In huis zal ozze Miel(e) het meeste
werk te doen krijgen. Onze dekentjes uit de Franse benches zijn meegekomen. Die
wou het vrouwtje ginds niet wassen omdat ze misschien niet tijdig droog zouden
zijn. Hier is dat gevaar er niet, dan is er nog een andere Miel(e) in huis om
dat droog te krijgen.
Buiten is er ook nog een en ander te
doen. Gazon verandert in brousse als je daar niet steeds mee bezig bent. Op dit
moment mogen we nog niet spreken van brousse maar het woord Savanne lijkt er
toch al op.
Tijd dus voor het baasje om hier orde
op zaken te stellen. Veel problemen zal het niet geven, het is net als in
Frankrijk mooi weer en het gras is droog Tegen deze avond zal het er al gans
anders uit zien zegt de baas.
En nog wel in Belgenland ook. Deze
middag rond half een hebben we Ferret in de achteruitkijkspiegel zien liggen.
Ondanks we dan rond vier uur in
Parijs zijn hebben we toch voor een doortocht van de Franse hoofdstad gekozen.
We hebben de westroute genomen via Boulogne Billancourt en de Porte de Saint
Cloud.
Uiteraard was het druk op de
périférique. De info panelen gaven 28 minuten aan tussen de Porte de Saint
Cloud en de Porte de la Chapelle. Deze tijd zou trouwens regelmatig aangepast
worden uiteraard langer op dat tijdstip.
Maar het meeste oponthoud hebben we
gehad juist voor Lille waar we in een harmonica file terecht zijn gekomen. Dan
was het weer even stilstaan, dan weer stil rijden, dan de zweep er weer over om
even daarna weer met de vingers op het stuur te zitten trommelen
Uiteindelijk zijn we thuis gekomen op
iets meer dan acht uur en een half wat gezien de afstand van 800 kilometer best
goed te noemen is. Naar onze normen toch. Het kan sneller maar het hoeft niet
zeggen we dan
En nog wel in Belgenland ook. Deze
middag rond half een hebben we Ferret in de achteruitkijkspiegel zien liggen.
Ondanks we dan rond vier uur in
Parijs zijn hebben we toch voor een doortocht van de Franse hoofdstad gekozen.
We hebben de westroute genomen via Boulogne Billancourt en de Porte de Saint
Cloud.
Uiteraard was het druk op de
périférique. De info panelen gaven 28 minuten aan tussen de Porte de Saint
Cloud en de Porte de la Chapelle. Deze tijd zou trouwens regelmatig aangepast
worden uiteraard langer op dat tijdstip.
Maar het meeste oponthoud hebben we
gehad juist voor Lille waar we in een harmonica file terecht zijn gekomen. Dan
was het weer even stilstaan, dan weer stil rijden, dan de zweep er weer over om
even daarna weer met de vingers op het stuur te zitten trommelen
Uiteindelijk zijn we thuis gekomen op
iets meer dan acht uur en een half wat gezien de afstand van 800 kilometer best
goed te noemen is. Naar onze normen toch. Het kan sneller maar het hoeft niet
zeggen we dan
Wie heeft vandaag nog niet op mijn
Kiki gestemd ? ? ?
Jullie kennen Kiki toch nog als één
van mijn negen pupjes die geboren zijn op 27 februari van dit jaar !
Marian heeft haar ingeschreven in een
wedstrijd van dol op dieren en er zijn voor de winnaars mooie prijzen te
verdienen.
Heb je al op Kiki gestemd ? Ook Kyra
van Sonja, Boris van Herma en Sira en Shanti, alle Drenten zijn ook in de
running. Ook voor hen hopen we op een mooie plaats in de uitslag !
Open deze link, scrol naar beneden en
stem op het 5° sterretje
Jullie en wij krijgen rust op t blog
vandaag. Voor de baasjes telt die rust vandaag niet, die gaan ons terug naar
Belgenland brengen.
Wij hebben de volgende weken
teenentander te doen in Belgenland. Daar vallen feestjes en verjaardagen
onder maar ook de wandeling van zondag 2 oktober. Het kan toch niet zijn dat
wij daar forfait zouden geven hé zeg nu zelf.
Vanavond krijgen jullie hier terug
verslag van de rit,dat doen we altijd
zo. Vanaf morgen gaan we dan terug aan de slag zoals we gewend zijn.
Deze vliegt door de lucht,
stuitert net zo hoog als mijn neus, komt met alle voetjes van de grond, heeft
hele lieve bruine ogen, is zacht en knuffelt graag, zoekt altijd contact, zorgt
voor felrode krassen op je armen zodat je vragen krijgt wat je toch allemaal
uitspookt, loopt altijd voor je voeten en achter je kont aan, weegt ruim 20
kilo, is dol op eten, luistert vrij goed, speelt graag en is de liefste van de
wereld. Weten jullie nog niet over wie ik het heb? Oke, nog een hint: deze
stuiterbal is bruin met wit .
Natuurlijk . Het is Kyra!!!!
Het gaat erg goed met haar de
laatste tijd. We merken duidelijk verschil sinds ze alleen nog maar vers vlees
krijgt. Ze is nu dol op eten. Ook begint ze de laatste week echt weer beter te
luisteren en trekt bijna niet aan de lijn tijdens het wandelen. Gisteren kreeg
ik zelfs een compliment van andere hondeneigenaren waarvan de hond echt heel
goed luistert. Ze kwam namelijk terug naar mij toen ze hen in het vizier kreeg
op grote afstand. Ik kon nog niet zien wie er aan kwamen en riep Kyra dus
terug. Ze twijfelt dan echt. Maar door lekker gek te doen kwam ze deze keer
keurig. Even gespeeld samen en toen ik zag wie het was kreeg ze het commando
vrij en mocht ze gaan spelen met die hond. Zo knap van haar.
Maar waarom nu de bijnaam
stuiterbal??? Nou de laatste tijd bij de wandelingen rent ze niet meer weg als
ze vrij mag, nee ze blijft om je heen staan springen en dansen en wil spelen.
Nu nemen we dus maar een flostouw mee tijdens de wandeling en moet er eerst
even flink gespeeld worden voordat ze op jacht gaat naar konijnen etc. Echt ze
is niet te houden, zo gek!
Maar verder is het een enorme
knuffelkont. Ze wil constant bij ons in de buurt zijn en ligt het liefst tegen
ons allebei aan of op onze beide voeten.
Vrijdag hebben we proefexamen
van de reguliere puppycurus, volgende week dan examen en ik heb ook al weer geïnformeerd
naar de vervolgcursus bij de Martin Gaus hondenschool, daar zit ook
behendigheid en apporteren bij. Ik ben dus van plan om twee cursussen te
blijven volgen omdat ze allebei onderdelen hebben die ik belangrijk vind.
En natuurlijk verheugt Kyra
zich ontzettend op aanstaande zondag. We hebben haar al verteld dat ze dan
heerlijk mag gaan wandelen en spelen met moeders, Hera en Heros, maar
natuurlijk ook met Luna, Kiki en Kiet en misschien nog wel meer familie. Ze
streept de nachtjes slapen al af op een papiertje boven haar bench. We hebben
alleen nog maar even niet verteld dat ze dan lang in de auto moet zitten En
dan nog 2 nachtjes slapen dan is het dierendag, ze heeft gehoord dat ze dan
extra verwend wordt en is erg benieuwd wat dat dan nog inhoud
Kortom het gaat goed met onze
kleine meid! Zondag kunnen jullie haar nog eens zien stuiteren en ook knuffelen
zal ze vast niet vervelend vinden!
Wie onze Kiki niet kent heeft op Mars
verbleven denken wij zo. Dus voorstellen houden wij heel kort.
Kiki is één van de negen pupjes van
mij, Belle, en haar baasje Marian heeft Kiki ingeschreven voor een fotowedstrijd
uitgeschreven door Dol op dieren.
Nu vroeg Marian ons of wij voor de
foto van Kiki wilden stemmen en wij hebben dat ondertussen al gedaan. En dan
dacht ons baasje, als Marian dat aan ons vraagt dan kunnen wij dat ook aan
jullie vragen logisch toch !
Dus willen jullie op onderstaande
link eventjes op de foto van Kiki stemmen ?
Eenzaam staat ze er nog, alles rondom
haar ligt plat, kaalgeschoren door een immens grote tractor met aan de
zijkanten niets ontziende draaiende messen.
Ons baasje zag haar deze morgen staan
toen hij naar de bakker reed. Eén eenzame stokroos aan de rand van de rijbaan
tussen Villefagnan en Villier le Roux. Al het gras en onkruid er rond was al
afgereden maar de bestuurder van de tractor die de bermen maait had haar zien
staan en heeft netjes rond de bloem gewerkt.
Wij doen dat ook in onze tuin, maar
met een grasschaar of hoogst uitzonderlijk met een bosmaaier ! Handig is deze
man, in zijn hoge tractor, in ieder geval met zijn machine.
En een bloemenliefhebber is het ook,
dat zijn we voor de volle 100 % zeker.
Elke maand op de 27° zijn er op negen
plaatsen in België en Nederland hondjes die extra aandacht krijgen die dag.
Verjaren doen ze nog niet, dat duurt nog vijf maanden, maar ze vermaanden op
de 27° van elke maand.
Zeven maanden geleden deden onze
knieën pijn van het Belle assisteren bij de gboorte van de negenling. Van vijf
uur in de morgen tot elf uur s middags waren we toen in de weer. Het
hoofdbestuur en dr. Nelly zorgden er voor dat Belle alle zorgen kreeg die ze
verdiende. Niet dat ze veel zorg nodig had, Belle deed het voor de tweede maal
maar het was de zekerheid die het maakte dat alles goed ging .
Ondertussen zijn die negen kleine
muisjes alweer 5 maanden bij hun nieuwe eigenaars tot ieders tevredenheid. (we
horen toch geen andere klanken dan goeie) en zondag zien we de meerderheid van
de pups verschijnen aan de start van de wandeling in de Chaamse bossen. Want
zeven maanden later zijn dat al meer dan twintig kilo zware puberende Drentjes
geworden die makkelijk een stevige wandeling in de pootjes kunnen verdragen !
Is haast niet te begrijpen. Dat bijt in oren, hangt aan elkaars staart,
bijt in poten en sinds kort heeft Hera het begrepen dat ze Heros volledig in
haar macht heeft als ze hem aan zijn halsband door de tuin heen sleurt.
Soms moeten we Heros bewonderen voor
zijn geduld met dat klein vergif zoals we Hera soms wel eens noemen. Alles
mag die, en Heros laat maar betijen de goeie snul !
Ht is wel een feit dat Hera dat wel
doet met Heros maar er nog niet aan denkt van dezelfde kuren uit te halen met
haar moeder Belle. Die speelt ook nog graag maar ook meestal met Heros. En ook
dan mag Belle alles van die grote lobbes.
Het is in elk geval heel mooi als je ze s
morgens in de tuin bezig ziet. Nog nooit is er enig teken van agressie tussen
die drie onderling geweest. Mooi is dat en we hopen het zo te kunnen houden
We hadden het vorige week al verteld
dat het druk ging worden met de bezoeken aan Barro en Tusson. Na Barro reden we
dadelijk langs Tusson.
Kort na de middag is het daar
gewoonlijk nog goed om doen. Eens de Fransen de zondagmiddag tafel verlaten
hebben is de drukte er te groot en kan je er haast over de koppen lopen.
Gekocht heeft het hoofdbestuur er
niets, enkel maar gekeken. Al oude brol genoeg bij ons in huis zegt het
baasje .
Wie we daar wel ontmoeten, maar geen
foto van hebben, waren René en Nicole, de uitbaters van de Bar/Tabac voordien
ook nog restaurant, in ons buurdorp Villiers le Roux.
Zij hadden een stand met
hoofdzakelijk boeken, en verkochten die voor het goede doel. René is namelijk
president van de vereniging Tsjernobil/Poitou-Charente. Een vereniging die
jaarlijks kinderen uit de getroffen Tsjernobil streek naar Frankrijk haalt om hen
daar in gezonde omstandigheden een maand , of twee maanden vakantie te geven.
Al van toen we René leerden kennen,
nu zon twaalf jaar geleden, is hij bezig met de studie van de Russische taal,
gewoon als hobby. Daardoor, en ook door zijn uitermate sociaal engagement
hebben ze aan hem een uitstekende voorzitter. Vorig jaar waren er twee meisjes
bij hen te gast. Eentje dat het jaar voordien al bij hen was en een meisje die
het niet zo goed getroffen had in haar gastgezin. Die was dan ook maar bij hen
gekomen. Om zulke situaties betaalbaar te houden en om geen kinderen teleur te
moeten stellen financiert dit sympathieke koppel het geheel met de opbrengst
van de bric a brac waaraan zij deelnemen. Sympa, nest ce pas ?
Verder waren daar, voor de bric a
brac van Tusson haast traditioneel, veel glaswerk en boeken. Zaken waar ons
hoofdbestuur zelf zeker geen tekort aan heeft
Barrobjectif is een samentrekking van
twee woorden, eerst heb je Barro een dorpje van goed 350 inwoners gelegen in
het departement Charente en gelegen aan de stroom de Charente. Het andere woord
is objectif in de zin van een lens van een fototoestel.
Maar elk jaar heeft in dit stille
piepkleine dorpje een heuse ook buiten het departement welbekende fototentoonstelling plaats . Maar
ook die fototentoonstelling heeft weer iets speciaals. De fotos hangen gans
het dorp door, in openlucht, op een binnenkoer van een burgerwoning, in een
stal maar ook in de kerk en het gemeentehuis. Zelfs in het midden van de rivier
hangen fotos aan palen.
Daar gingen onze baasjes vandaag, zoals
elk jaar, eens een bezoekje brengen. Vorig jaar hebben zij daar een bezoek
gebracht samen met Maurice en Rita met hun Drent Joris. Die waren toen bij ons
op bezoek.
Ook dit jaar was het weer een
prachtig uitgewerkt geheel. Er zijn weinig foto tentoonstellingen die onze
baasjes meer dan anderhalf uur kunnen boeien maar die van Barro is er zo eentje !
In de kerk was er zo een thema reeks
over de weg naar Compostelle . Vanuit Geneve naar Le Puy en Velay had de
fotograaf enkele tientallen bedevaartgangers (sters) gefotografeerd en geïnterviewd.
Erg boeiend was dat, de motieven, de moeilijkheden, de persoonlijke emoties,
alles samen bijeengevoegd in een prachtreportage.
Ook kwamen we nog fotos tegen van Nicole
Bonnefoy, senatrice, die ook vorige week in ons gehucht op bezoek was ter
gelegenheid van de inhuldiging van de gerestaureerde broodoven . Dat zij, naast
in de senaat zetelen te Parijs ook nog een voortreffelijk hobbyfotograaf is
maakte haar reportage van de Commoren wel duidelijk . Heel mooie fotos en heel
mooi gepresenteerd !
Een
man met een pistool loopt een filiaal van een bank binnen en roept tegen de
bediende achter het loket: "He gij daar, gooi al het geld in deze grote
papieren zak!"
Toen
de zak met geld gevuld was draaide de bankrover zich om naar een man in de rij
en vroeg: "Hebt
gij gezien dat ik deze bank beroofde?"
Bang
antwoordde de man: "Wel zeker heb ik het gezien!"
De
bankrover schoot de man tussen de ogen en deze viel meteen morsdood tegen de
grond.
Toen
draaide hij zich om naar een stel in de rij en vroeg aan de man: "En
hebt gij gezien dat ik deze bank beroofde?"
De
man antwoordde rustig: "Nee meneer ik heb niks gezien, maar mijn VROUW WEL!
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
