Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
11-03-2012
Kraaien ! ! !
Kraaien ! ! !
Alles is vandaag later dat ligt aan
t baasje die alweer van deze morgen in de weer is voor van alles en nog wat.
Zo onder andere de kraaien die hij
deze morgen gaan ophalen is bij Leo. Leo is wel bekend bij de wandelaars die de
kaawpollekeswandeling al hebben meegemaakt. Het is hij die samen met Louis, (de
moppenleverancier) de wandelaars al vier maal naar de jenever en fruitsapkraam
van ons baasje heeft geleid.
Leo is jager en tijdens de
voorbereiding van de wandeling kwam het zo ter sprake dat honden niet graag
kraaien apporteren maar dat Hij, Leo, wel enkele kon leveren.
Een hond die een kraai of ekster
apporteert die brengt alles mee is de uitleg van de ervaren jagers in ons
Drentenmidden.
Vermits het baasje op 21 maart weer aanvat
met de jachttraining, nu met Heros, wilde het baasje dan ook wel enkele kraaien
om Heros, eens hij het apporteren* goed beet heeft, ook eens een kraai te laten
binnenbrengen. Gisterennamiddag kreeg het baasje het telefoontje dat er vijf
kraaien op ons lagen te wachten in Beerse.
Inmiddels heeft het baasje die al
naar de diepvries verhuisd als waar die nu ijskoud ofte cool liggen te
wachten dat ze nog eens mogen uitvliegen op de training of wanneer we zelf gaan
oefenen.
We zien wel wat het gaat worden met
Heros en zijn jachttraining
Belle & co
*Apporteren is niet Heros sterkste
kant, die zegt al na één of twee beurten wat je zelf wegwerpt, ga je zelf ook
maar terug ophalen, foert baas !
"Wat heeft 'm nu weer bij" zeggen Belle en
Hera ?
Leo loopt hier tijdens een kaawpollekes wandeling in het midden met twee honden
aan de lijn
En het was zo onnoemelijk druk voor
de bazen. Het baasje begon al met het wildvlees klein te snijden zodat het
makkelijk over drie eetkommen kan verdeeld worden. Daar is hij een hele tijd
mee bezig geweest en we zijn er bij gebleven om zijn werk nauwgezet te
controleren. We weten precies dat hij in elk zakje 300 gram vlees heeft
geschept en daar heeft hij 200 gram kookvocht bij gekieperd. We staan al te
likkebaarden bij de gedachte alleen.
Dan is het hoofdbestuur inkopen gaan
doen. Er was namelijk vergadering van het bestuur van de Belgische Drenten
vereniging bij ons thuis gepland. En ook Gonda , Anton en Kyra , zouden bij ons
langskomen om Nelly te ontmoeten voor een evaluatie van Kyras eliminatie dieet.
Voor Gonda & co bij ons aankwam
is ons baasje nog drie toeren gaan wandelen. Met elk van ons afzonderlijk. Dat
komt omdat Hera gisteren toch wel moe thuiskwam na een normale wandeling. Sinds
vandaag doen we dus aangepaste wandelingen voor ons drachtig toekomstig
moedertje
Het baasje heeft dan voor al de
hongerigen rond de tafel, Gonda , Anton en de helft van het Drentenbestuur (die
kwamen van een veldwerkwedstrijd in Hilvarenbeek) croque monsieur op tafel
getoverd. Het was wel geen driegangenmenu maar er is toch lekker van gesmuld.
En het erge is er zijn geen kruimels van tafel gevallen.
Gonda en co zijn dan terug naar
Heijen vertrokken met een koelbox paardenvlees die het baasje voor hen in de
Makro had gekocht en ondertussen bij ons in de diepvries had geparkeerd. Ennhij
had er nog een verrassing voor Marians Arnhemse meisje Kiki bij ingestopt.
Kiki en Kyra gaan elkaar toch volgende week weer ontmoeten bij een wandeling. Dat
komt dus ook weer goed !
Gisteren is het baasje zoals al
gemeld aan het koken gegaan. Ree en everzwijn zijn in de grote Weckpot gegaan
en zorgvuldig en lang genoeg gekookt om alle mogelijke virussen definitief naar
de virussenhemel te verwijzen.
Vandaag is alles genoeg afgekoeld om
versneden te worden in makkelijk te gebruiken porties. Want dat is een punt van
eer voor onze baas dat ieder ons drie krak evenveel te eten krijgt. Zeker als
het om zulke lekkernijen gaat als ree en everzwijn.
Daar is onze baas weeral enkele
uurtjes mee zoet. Het kookvocht, wat wij al zeker zo lekker vinden als het
vlees zelf heeft hij ook apart gehouden en heeft hij verdeeld in zakjes om normaal
ijsblokjes in te maken. Ook weeral om reden van makkelijk ieder een gelijke
portie te kunnen geven. Er staan ons nog lekkere dagen voor de boeg dank zij de
Luc die gisteren ons baasje telefoneerde vanuit Duitsland, dat er volgende
week nog lekkernijen staan aan te komen .
We kunnen er eens mee lachen en soms
zeggen wij (met een lach) dat wij toch echt wel een zwaar hondenleven hebben
We zouden daar jullie mening wel eens over willen horen of er bvb nog honden
zijn die het erger te verduren hebben wat betreft verwennerij ! ! !
Het is weeral weken geleden dat we
nog eens een avond huiswacht hadden. Het hoofdbestuur was uitgenodigd om een
late verjaardag mee te gaan vieren.
Een heel goede vriendin van de
baasjes had ook de kaap van de 60 gerond en nodigde onze baasjes mee uit voor
een etentje.
Nu is het zo dat de baasjes ons nooit
mee op restaurant nemen. Vroeger, heel vroeer blijkt dat met Bas wel het geval
geweest te zijn maar met drie loebassen als wij doen ze dat niet. Er zouden wel
eens mensen kunnen zijn die dat niet zo graag hebben en dus is het dan huiswacht
tijd voor ons.
Soms gebeurt het wel eens tijdens de
zomer dat we mee op een terras van een cafe mogen. Maar dat is ook al meer
uitzondering dan regel.
Blijkbaar hadden de baasjes lekker
gegeten, zij waren ook best vrolijk toen ze terug thuis kwamen, of is daar wijn
een oorzaak van ? Het baasje was BOB geweest, dat was wel duidelijk. Zou BOB
bij de baasjes ook Best of Breed ofte beste van het ras betekenen ?
Jantje gaat met z'n vader en moeder
naar het circus en in de pauze gaat
vader iets te drinken halen. Jantje loopt met z'n moeder langs de
stallen waar ze bij de olifanten komen
"Wat daar aan die olifant hangt, wat is dat?" vraagt Jantje aan z'n
moeder.
"Dat is zijn slurf." zegt moeder. "Nee, daar in het
midden."
"Dat is zijn staart." zegt moeder.
"Nee," zegt Jantje, "daar in het midden, onder zijn buik."
"Oh, bedoel je dat," zegt moeder met een rood hoofd, "dat is
niks!"
Als zij weer terug zijn bij de tent, komt vader terug met cola en koffie.
Toen dat allemaal op was nam Jantje zijn vader meenaar de olifantenkooien zei: "Wat
daar aan die olifant hangt, wat is dat?"
"Dat is zijn slurf." zegt vader. "Nee, dat bedoel ik niet.
Én ik bedoel ook niet zijn staart. Dat DAAR, onder zijn buik."
"Oh, bedoel je dat," zegt vader, "dat is de olifant z'n penis."
"Zijn penis?" zegt Jantje, "maar toen ik het mama vroeg, zei ze:
oh, dat is niks."
"Ja," zegt vader,
"MAAR MAMA IS VERWEND!"
Onze baas is terug aan het koken
gegaan. Dat doet hij wel meer voor het hoofdbestuur maar nu is hij bezig voor
de Drentenroedel.
We hebben het hier al vroeger een
keertje over geschreven, ons baasje kreeg enkele weken geleden een heel pakket
everzwijn en ree vlees. Het is afsnijsel van de ribben en benen en af en toe
een mooier stukje vlees dat eventueel nog voor menselijke consumptie op een
bord zou kunnen belanden.
Lekker is het in elk geval, vooral
het kookvocht is bij ons topfavoriet. Wanneer dat over de brokken gedaan wordt
is alles plots veel lekkerder. Daar doen we een moord voor, zo lekker is het.
Achteraf kan je dan jezelf spiegelen in de bodem van de kom.
Vandaag is het goed 10 kg dat er in
de pot beland is en vanavond krijgen we de eerste lading in de kom. Dat gaat
weer smullen worden, en we kennen de kok we weten dat er enkel goed spul in de
potten komt.
Sinds begin van de week is de slanke
lijn van ons Hera naar de knoppen . Ze is plots merkbaar beginnen aankomen in
gewicht.
We hebben de indruk dat ze elke
morgen wat ronder is geworden. Effectief voel je het ook wanneer je haar
flanken streelt. De versmalling tussen borstkas en lenden is plots veel voller
geworden. Hera is haar wespentaille kwijt.
Aan de andere kant vertelt het baasje
dat ze meer boezem (borsten/tepels) krijgt dan wat Pamela Anderson ooit heeft
kunnen dromen. Binnenkort hebben we hier dan ook een potentieel Baywatch Drentje.
Inclusief al de kwaliteiten waarover Pamela beschikte !
Eten dat is ook enorm verandert. Nu
maakt het baasje wel extra eten voor de roedel omdat Hera in prima conditie
dient te blijven en het dus normaal is dat ze voor x aantal pups moet bij eten.
Die x is dan weer de meest
terugkomende vraag van buitenstaanders. Het is telkens weer antwoorden op de
vraag weet je al hoeveel pups er aan komen ? . En als er nu één vraag is waar
we toch nog enkele weken geen antwoord op kunnen geven is het wel juist die vraag.
We zullen het net met zekerheid
kunnen zeggen tot ze daadwerkelijk in de werpkist aan moeders tepels hangen !
Zo rond 30 maart gaan we de lezers
zekerheid kunnen geven hoeveel pups, hoeveel reutjes, hoeveel teefjes er zijn geboren.
Een goeie raad, zoek nu al maar een
plaats op de eerste rij aan de PC om de belevenissen van minuut tot minuut te
kunnen volgen, met fotos en al !
Met zon titel zou je denken dat het
over hondjes en speciaal over Drentjes zou gaan, maar dat is mis poes !
Ons baasje had gisterenavond een
vruchtbare vergadering in het paradijs. Neen, weer mis, niet in de hemel maar
het café het paradijs aan brug 4 te Arendonk.
Daar ging onder behoorlijke
belangstelling de info vergadering van de JacOrion jachttraining door. Ons
baasje gaat aan de slag deze keer met Heros, en Heros kennende zou dat ook wel
eens een succesformule kunnen worden . Want Heros is een werker een hondje dat
graag voor zijn baasje aan de slag is. Nu is apporteren niet zijn sterkste
kant, maar daar zal wel verandering in komen eens we georganiseerd aan de slag
gaan.
En laat dat nu echt duidelijk
geworden zijn uit de uiteenzetting die de trainer Oscar Alstede de aanwezigen
voorschotelde !
Net als de afgelopen lessenreeksen
die we deden met Hera, aan we ook Heros naar een niveau hoger brengen tot meer
Drentenplezier van beiden.
Jager zal ons baasje wel nooit niet
worden, dat is niet zijn ingesteldheid, maar dat wil niet zeggen dat de jachteigenschappen
van ons trio hem niet aanspreken. Het zit er inzegt het baasje en dus gaat
Heros daar logisch gezien erg veel trek in krijgen. We gaan van het principe
uit dat het plezierig moet zijn voor beiden en gaat het vandaag niet al te best
dan os er morgen nog een dag om beter te doen.
Lees vanaf de start van de
lessenreeks op 21 maart, de belevenissen van de baas en Heros op training in
Arendonk !
Wat heeft het hoofdbestuur bezield om
terug naar Vosselaar te komen ? Het is hier grijs en koud, vooral KOUD !
Het moet zijn dat de vergadering van JacOrion-Kempen, de jachttraining, vanavond
van levensbelang moet zijn want anders zien wij daar geen reden in om daar voor
naar huis te komen. Zelfs niet omdat Heros deze maal aan beurt is om te gaan
tainen.
De rit van gisteren hebben wij voor
99,5 % met de ogen dicht mee gemaakt. Enkel op de Périférique, de ring rond
Parijs hebben we ons even druk gemaakt op die gehelmde mannen en vrouwen die
met die brommertjes naast ons door kwamen gesnord. Heros zat achteraan om te
verwittigen dat er weer eentje kwam, en wij , Belle en Hera hebben hen dan maar
ECHT bang gemaakt door luid te blaffen. Tot het hoofdbestuur het al lang
welletjes vond en ons zegde dat we niet iedereen in Parijs bang moesten maken
voor Drentsche Patrijshonden !
Vlak voor Lille, aan de luchthaven
van Lesquin konden we nog de sporen zien van de sneeuwbuien die eergisteren een
groot deel van het verkeer op de baan, op het spoor en in de lucht, in België
en de departementen Norden Pas de
Calais lam legden. Daar lagen nog vele velden en industrieterreinen onder een
dik pak sneeuw.
En daar komt onze baas voor naar huis
terwijl 800 km zuidelijker de paasbloemen op het punt stonden van open te
komen. Waar de patatjes al bezig zijn een weg naar boven te zoeken, en waar het
vorige week nog verschillende dagen 24° C was. Waar wij gisteren middag met
stralende zon zijn vertrokken
Rare beslissingen nemen die bazen
soms, niet te snappen met ons Drentenverstand !
Na een voortreffelijke rustige rit reden
wij vanavond rond 8u30 de oprit van thuis op. Na de eerste noodzakelijke zaken
te hebben opgelost zoals de koelboxinhoud hier snel in de diepvriezer stoppen,
is het baasje zoals het stilaan traditie is geworden een friet met wat bij
gaan halen. Ook ons is hij niet vergeten ! Wij kregen met zn drieën samen één hele
grote mensen friet en voor ieder een frikadellen worst. Das nog eens wat
anders dan alle dagen dat heerlijke everzwijn vlees !
Het baasje heeft toen alles laten
vallen want op TV begon toen op Canvas een programma over de Turnhoutse
Gynaecoloog Dr. Nand Peeters zaliger. Nu zal je zeggen waarom was het baasje zo
geïnteresseerd ? Wel het is de man die hier ten huize het ganse hoofdbestuur op
de wereld heeft helpen komen. Ik als Belle zou zeggen zowat hetzelfde als wat dr.
Nelly voor mij en de puppys was.
Maar het was niet daarom dat het
baasje zo geïnteresseerd was. Dr. Nand Peeters was ook de vader van de
huisdokter van ons hoofdbestuur. De uitzending draaide om "de pil" hij heeft de
eerste bruikbare anticonceptiepil mee op punt gesteld. Vanuit gans de Kempen
kreeg dr. Peeters vrouwen over de vloer omwille van zijn reputatie als uitstekend
arts. Weinig mensen wisten wat de invloed van dr. Peeters was . Zelfs zijn eigen
kinderen wisten pas op latere leeftijd van de invloed van zijn werk op de
ontwikkeling van de pil.In Turnhout heeft
hij zijn stempel gedrukt door zijn kennis en zijn bekommernis om zijn
patiënten. Zo is in Turnhout het verhaal algemeen bekend dat hij op een nacht
zijn kousen over zijn schoenen aantrok om zo toch in het moederhuis te
geraken. De straat was spiegelglad door ijsgang en dat was de enige methode om
toch overeind te blijven !
De lente in La Magdeleine meemaken,
dat mogen we vergeten dit jaar. Terwijl de sneeuwklokjes nog bloeien staan de
narcissen klaar om te ontluiken We zullen het moeten stellen met die paar narcissen
en tulpen die in Vosselaar het Drentengewoel hebben doorstaan.
Spijtig maar het is niet anders we
hebben nog enkele vergaderingen in de tweede helft van de week die met de Drentenverenigingen
te maken hebben en nadien is het te kort voor de komst van de puppys om nog
terug te komen tot hier. Volgend jaar beter zegt he baasje, volgend jaar zijn
er zeker geen pups voorzien waar we rekening mee moeten houden.
We zijn haast klaar om te vertrekken
de auto en de aanhanger zijn geladen, dit bericht nog verzenden en de laptop
dichtklappen en dan is het grootste werk voor het vertrek, achter de rug.
Dan kunnen we rijden naar de sneeuw
(?) zegt het baasje. We kunnen er even niet aan uit! Hij gaat toch niet zoals
de baasjes van Luna even een omtoerke maken langs de bergen van Oostenrijk
zeker ? Jullie lachen ? je zou er van schrikken voor wat voor toeren onze baas
zoal heeft uitgericht als t met autorijden te maken heeft
En nu zijn ze eens niet de Drentjes
maar wel het hoofdbestuur ! De terugkeer naar Vosselaar staat weer
(figuurlijk)voor de deur. Letterlijk
staan hier regelmatig drie ongeduldigaards voor de deur die ervoor zorgen dat
ons baasje volgende maal borstel en verf nog eens ter hand mag nemen .
De baasjes waren druk met valiezen maken
en eetwaren inpakken (vrouwtje). De mannelijke helft van het hoofdbestuur was
nog bezig in de tuin en met alles wat wielen heeft en kan rijden. De Masjebashi,
de aanhanger, de zitmaaier onze Husq, maar ook de motoculteur en de
kruiwagen, moesten aandacht krijgen of binnen gestald worden.
De bagage die op de aanhanger hoort
is zo goed als klaar en ligt al op de aanhanger. Enkel het eten dat uit de koelkast
en diepvriezer komt, moet wachten tot een uur voor vertrek. Dat wat uit de
vriezer komt is voor ons het belangrijkste, vermits het onze lekkernijen zijn!
Morgen gaan dan ook nog de franse
bench van Hera mee, maar die moet daar vannacht nog in slapen. Die bench moet
dienen om de puppys die er aan komen een bench gewenning te geven van t
moment dat ze hun oogjes open hebben. De baasjes leggen dan twee
warmwaterkruiken in een handdoek of dekentje gedraaid in de bench. De pups
zoeken dan om te slapen de warmte van de moeder op of de warmte van de kruiken.
Zo leren ze dat een bench iets fijns is waar ze gerust zijn en ongestoord een
tukje kunnen doen. Dus Heras bench is vanaf de geboorte van de pups een educatief
voorwerp !
Morgen gaat het ganse boeltje dus
voor de zoveelste maal richting noorden. Och ja, nog vermelden dat er een
korfje bloemen mee terug gaan die ons baasje de heen en weer bloemen noemt.
Die heeft het vrouwtje van Karin gekregen en toen we naar hier kwamen zijn die
bloemen meegekomen. Nu staan ze heel mooi in bloei en zou het zonde zijnvan ze
niet mee terug te nemen heen en weerbloemen, ze bestaan, maar zijn in geen
enkele bloemen encyclopedie te vinden !
Lewie zijn
vrouw belde laatst behoorlijk kwaad naar
zijn gsm:
"Awel
... waar zitte gij nu?!?!"
Hij antwoordde: "Awel schatteke, herinnerde u nog dat juwelierswinkeltje
waar je lang geleden die diamanten ring zag, er onmiddellijk verliefd op werd
en ik dat graag voor je wou kopen maar er toen simpelweg het geld nog niet voor
had en ik zei: "Schat, ooit gaat dat van jou zijn!"
Lewie zijn vrouw, een beetje giechelend en aarzelend antwoordde zacht:
"Ja, dat weet ik nog lieveling."
Na een miezerige regenzondag, gaf het
gisteren avond al te kennen dat we naar een heldere nacht gingen met een klare
sterrenhemel. Dat is dan ook het moment om de minimum/maximum thermometer af te
drukken.
Deze morgen gaf de thermometer -4°C
aan als koudste temperatuur. Nu hangt die thermometer wel in de tuin in de wind
maar dat het goed gevroren had was duidelijk aan het nog bevroren gras in de
tuin, het kraakte zelfs nog als je er overheen liep.
Overigens is er net als gisterenavond
geen wolk meer te zien en de maan en sterren hebben plaats gemaakt voor een
stralende zon.
We zullen er maar ten volle van
profiteren want morgen is de pret uit voor een hele tijd. Het hoofdbestuur
spreekt van einde mei vooraleer we terug zouden komen. Het baasje hoopt
heimelijk dat Hera geen te groot nestje krijgt en dat we de tweede week van mei
toch met zn allen een week tot tien dagen kunnen komen genieten van de tuin en
de bloesem. Met Belles eerste nestje hebben we dat ook gedaan met de kerst-en nieuwjaarsperiode. We hadden toen ook heel
mooi weer en de pups zijn verschillende dagen mee buiten in de tuin kunnen
gaan. Toen zijn de pups de week nadien uitgevlogen naar hun eigenaars toe.
Het baasje zegt dat het toen met het
reizen geweldig meeviel. Toen zaten de pupjes drie aan drie in een grote bench
maar er was toen maar één volwassen hond, en nu zijn er drie grote loebassen !
En dat maakt wel enig verschil
Belle & co
Frisjes deze morgen
"The green green grass of home" is white deze morgen
Aardappelveld met Drenten...
Drie jaar geleden, Hera, Hadise en Hercule "ergens" tussen Tours en Le Mans, hun eerste kennismaking met sneeuw de rest mocht even later "uit"
Een ganse dag regen en grijs, daar is
dan nog een forse koude NW-wind bovenop gekomen, om het met andere woorden te
zeggen bluergh.
Toch is ons baasje met ons nog een
blokske rond geweest tussen twee buien door. Wanneer we buiten de huizen van
het gehucht kwamen waaide onze frak ofte vacht, recht omhoog. Onze oren
flapperden zonder dat we er voor moesten rennen, allemaal door de felle wind.
Het vrouwtje die ook liever nog wat
buiten aan de slag was gegaan heeft met frisse tegengoesting de keuken dan
maar een goei poetsbeurt gegeven. Er hangt in tegenstelling met buiten, dan ook
een frisse lentegeur van het poetsmiddel in huis
Ook het baasje heeft nog wat
binnenwerkjes gedaan, zo heeft hij een ganse doos kleine steriliseerbokalen
ingepakt om ook in Vosselaar voorraad te kunnen steriliseren.
t Baasje heeft al gezegd dat
wanneer het morgen nog zon s .tweer is , we dinsdag heel vroeg op pad zullen
zijn richting Belgik. Op de manier zoals het vandaag ging is er toch niet veel
lol aan te beleven !
We zien wel morgen
Belle & co
PS: Albert W de man van Raymonde B.
stuurde ons nog een mededeling die waarschijnlijk toch nog een glimlach op onze
gezichten kan toveren, hieronder, als extraatje de mededeling
Relaas
van een aangifte:
In antwoord op uw schrijven geef ik u hierbij mijn uitleg over de toedracht
van het accident:
Zoals u weet is mijn beroep metser (zie vakje 3 van het formulier).
Op de dag van het accident was ik aan het werk in een gebouw op het vijfde
verdiep.
Bij het beëindigen lag er nog 250 kg stenen, die terug naar beneden moesten.
In plaats van deze met de hand langs de trap naar beneden te dragen besloot
ik de katrol te gebruiken met daaraan een ton.
De
katrol was bevestigd aan het zesde verdiep.
Ik maakte het touw eerst vast op de grond en ging dan terug naar boven waar
ik de ton vulde met de 250 kg stenen.
Daarna ging ik terug naar beneden, waar ik voorzichtig het touw losmaakte
opdat de lading met 250 kg stenen zachtjes naar beneden zou komen.
In vakje 12 van het formulier zult u vinden dat ik slechts 67kg weeg.
Tot mijn grote verbazing schoot ik dan opeens naar omhoog, ik verloor even
mijn bezinning en vergat het touw los te laten.
Onnodig te zeggen dat ik snel omhoog ging.
In
de buurt van de derde verdieping kwam ik de ton tegen.
Dit verklaart mijn hoofdwonde en het gebroken sleutelbeen.
Ik schoot verder omhoog tot de ton de grond raakte.
Door de slag viel de bodem uit de ton en zonder stenen weegt de ton 25kg.
Dus ben ik aan ene snelle afzink naar beneden begonnen.
In de buurt van de derde verdieping kwam ik de ton tegen die terug omhoogging.
Dat verklaart de gebroken enkels en de kwetsuren aan mijn onderlichaam.. De
ontmoeting met de ton heeft mijn val gedeeltelijk gebroken.
Toen ik tenslotte op de hoop stenen terecht kwam brak ik ook slechts twee wervels.
Helaas moet ik u nog zeggen dat, toen ik beneden lag, ik van de pijn weer
mijn vertegenwoordigheid van geest verloor en het touw losliet.
De lege ton weegt meer dan het touw en deze kwam dus ook rap naar beneden.
Hij plofte juist op mijn benen, en zo brak ik die ook.
Ik hoop u hiermee voldoende informatie te hebben verstrekt over de wijze
waarop het accident zich heeft voorgedaan.
Beslist geen buitenwerkweer vandaag,
het is grijs en het regent aan een gezapig ritme. Al een geluk dat de
voornaamste werkjes voor buiten gedaan zijn. Er kon nog wel wat meer gedaan
worden zoals de laatste snoei van de druivelaars maar dat is niet echt
belangrijk. Vandaag gaat ons baasje de terugkeer van dinsdag al beginnen
organiseren zegt m. Gisteren zagen we hem al met een mortelmolen zeulen. Die
staat hier al sinds mensen heugenis te verkommeren en is van kameraad Fernand.
Ons baasje heeft die een tiental jaren geleden mee naar hier gebracht toen
Fernand zijn huis in Saint Fraigne ging verbouwen en nadien is die hier in de
schuur verzeild geraakt. Dinsdag gaat de betonmolen terug richting België.
Weeral wat plaats gewonnen zegt het baasje
Hera is sinds gisteren op 5 van de 9
weken gekomen. Je begint het nu toch wel aan haar lijntje te zien dat
Cartouche een vinger in de pap heeft gehad . Overigens doet ze het zoals je van
elk drachtig hondje kan verwachten. Ze slaapt meer als anders maar ze is nog
steeds vinnig en gisteren heeft ze de ganse namiddag bij het baasje in de tuin
gelegen en gespeeld toen het baasje aan de patatjes bezig was. De goede band
met het baasje blijft in elk geval als nooit tevoren. De wandeling is er
gisteren door de regen bij ingeschoten. Het hoofdbestuur was van mening dat er
gisteren in de tuin meer dan beweging genoeg is opgedaan, en hier hebben we s
avonds niets van reclamaties gehoord. Platte rust heette dat destijds in de
jeugdbeweging, ons baasje noemt het ook wel eens ooglid gymnastiek. Genoemd
naar het enige lichaamsdeel dat dan nog enige beweging vertoont.
Zoals we deze morgen schreven, er
dienden nog aardappelen geplant te worden voor we terugkeerden naar België. Zo
gebeurde het dat de motoculteur nog eens van stal gehaald werd. De wielen gingen
er af, en vervangen door de messen.
In geen tijd was de grond fijn
gemalen en klaar gemaakt om de patatjes te planten. Ondertussen was het
vrouwtje nog steeds bezig met de prei die we gisteren oogsten. Heros diende de
emmer met afval weer naar de composthoop dragen en deed dat weer met verve.
Het is ondanks de mechanische hulp
toch nog zwaar werk in de tuin zegt ons baasje en vooral het krom staan bij het
aardappelen planten valt het baasje zwaar.
Nadien is het baasje nog met een vol
geladen aanhanger me snoeihout van rozen, vlinderstruik en de uitgedane bomen, naar de dechetterie gereden. En toen hij daar
de aanhanger aan het lossen was begon het te regenen ! ! !
Sinds we vorige week woensdag hier
aankwamen hebben we niets anders gezien dan een blauw uitspansel. En dan,
wanneer het buitenwerk gedaan is, begint het te regenen.
Ons hoofdbestuur blijkt wel afspraken
te hebben met hierboven !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
Leo loopt hier tijdens een kaawpollekes wandeling in het midden met twee honden
aan de lijn
