Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
29-03-2013
De puppenkrant 29-03-2013
De puppenkrant 29-03-2013
We hebben een blije baas vanochtend volgens zijn eigen zeggen. En de reden is zo simpel als iets. Door een bericht in de krant is hij blij dat hij zich deze morgen fris geschoren heeft ! ! !
In het laatste nieuws maar ook in het Nederlandse AD staat op het eerste blad dat de politieagenten van Antwerpen opdracht hebben gekregen van uit te kijken naar (jonge) mannen die plots (?) lange baarden en lange kleren beginnen dragen !
Nu was onze baas zijn baard maar een dag oud maar toch is m blij dat hij niet bij de beginnende en mogelijke Syrië-strijders gaat behoren
Zo snel is onze baas blij straf hé !
Dat hij nog een reden heeft om blij te zijn is dan weer dat ze naar jonge mannen moeten uitkijken. En dat staat buiten kijf, jong is m niet meer, hoogstens jong gepensioneerd, maar dat zal wel niet de bedoeling zijn bij de flikken* van Antwerpen.
Dat m zelfs al af en toe iets vergeet of verkeerd noteert is gisteren nog gebeurd. Hij was al flink verkouden maar toch wilde hij de afspraak voor de training met Lucy niet afbellen. Dus trokken beiden naar Oud Turnhout voor een flinke training. Begin van de week ging het super en dus waren de verwachtingen hoog gespannen. Bij aankomst geen trainers, geen cursisten, niks dan een lege parking met één baas en één Drent, ons duo !
Een telefoontje naar de trainer bracht duidelijkheid het is vrijdag training, vandaag dus
Ondertussen heeft Lucy dan wel een extra wandeling gekregen, heeft ze in de buurt rond een vijver de eenden het water kunnen injagen en de merels in de bomen. Ze hebben er dus onverwacht nog het beste van gemaakt wat er uit te halen was.
Vanavond gaat het vrouwtje waarschijnlijk mee naar de training, dan kunnen er nog eens fotos gemaakt worden.
We hebbenhet hier op deze bladzijden al dikwijls over Cartouche en de bende van Cartouche gehad.
Nu heeft Jeanny, het vrouwtje van Cartouche een berichtje binnen gestuurd om haar Cartouche eens behoorlijk voor te stellen.
Na de moeilijkheden gisteren om de fotos in het bericht te plaatsen, en de oproep aan Jeanny om de fotos afzonderlijk toe te sturen, vonden we deze morgen het gevraagde al in onze mailbox.
Ontdek op de lijnen hieronder de ware Cartouche
Cartouche Tjiekie van t Jasperspad, zeg maar gewoon Cartouche"
Cartouche is per toeval bij ons terecht gekomen, we waren niet op zoek naar een dekreu maar gewoon naar een lieve familiehond die goed zou kunnen opschieten met onze zoon van 6, opa en oma in huis, onze ouwe bastaard reu van 12 en de kat. Hij was een beetje het lelijke eendje, volgens kenners had hij te veel wit, en het streepje op zijn neus stond scheef. Voor ons was dit onbelangrijk we gingen voor zijn karakter. Ja karakter had hij! Stout, uitdagend, onverschrokken, provocerend, dapper, ondeugend, maar nooit gemeen, altijd lief en aanhankelijk. Toen zijn fokster na 6 maanden zijn stamboom kwam brengen was ze aangenaam verrast. Ze vroeg hebben jullie er wel eens over na gedacht om eens een show met hem te lopen? Van het een kwam het ander en inmiddels is hij de trotse vader van 28 pups waarvan er zelfs één met het vliegtuig naar Rusland is gegaan, er 13 in België wonen en er in de toekomst er één naar Duitsland, en één naar Zwitserland gaat, en de rest in Nederland woont. Niet slecht voor een te witte jongen.
Hoezo te wit? Gewoon veel sneeuw!
Tijdens de puppycursus bleek al gauw dat Cartouche nergens bang voor was en een eigen willetje had. Niet vervelend of agressief maar meer van ik doe wat ik doe en vraag niet waarom
Zijn neus vertelde altijd waar vreten was, en pogingen om biologisch te tuinieren en zelf te composteren mislukte omdat hij altijd de inhoud uit de compostvaten haalde. Ook hield hij van Chinese lekkernijen zoals eieren die al een half jaar in de grond gestopt zaten nadat de kip ze 6 weken bebroed had. We zijn braaf 2 jaar lang met hem naar een cursus geweest, en hij haalde ook zijn diplomas maar dan alleen omdat Cartouche op dat moment vond om dan toch zijn best te doen. De vader van Cartouche was Doerak, een door Rob Key gefokte reu, en we hebben van de eigenaar van Doerak gehoord dat deze opa echt wel zijn naam eer aan deed. Toen ik een keer klaagde over de wildheid van Cartouche zei hij dat gaat over als hij wat ouder is, Oh zei ik blij wanneer is dat? als hij 6 of 7 jaar is Cartouche was toen 16 maanden, maar ik moet zeggen, het laatste jaar is hij een stuk rustiger.
Pfff....... shows lopen? Ik laat liever thuis mijn beste kant zien!
Ja wij hebben ook al vele wild west scenes met Cartouche beleefd, zoals die keer dat hij een hele kudde koeien door 3 drie draden heen joeg en hijzelf werd achternagezeten door een kudde wilde paarden met veulens. Wij wonen in het grensmaasgebied en daar lopen allemaal kuddes wilde paarden. Hij ging er van door en we konden hem niet volgen. Toen zagen we in de verte een National Geographic scene van een kudde paarden die een harige witte lefgozer insloten. We waren te ver weg om in te grijpen en rende, en schreeuwde ons de longen uit het lijf en vreesde het ergste. Cartouche was minder onder de indruk hij ging tussen 2 houten hekken zitten om wild tegen te houden en ze konden net niet bij hem. Woest en wild hadden ze staan briezen en hem helemaal vol gesnotterd. Het scheelde echt maar centimeters. Toen we puffend aankwamen en de paarden weg waren dachten we van die heeft zijn lesje wel geleerd, maar nee hoor, hij beschouwt ze nog altijd als domme kuddedieren die je even in de hak moet bijten en hup het hele zaakje slaat op hol.
Maar zijn onverschrokkenheid heeft ook goede kanten. Tijdens een vakantie in Normandië gingen we naar het eiland Saint Michel. Waarschijnlijk had iedereen die dag besloten hier naar toe te gaan want het was druk, druk zo druk. Je kon geen kant meer op en de straatje raakte verstopt. Er ontstondpaniek, mensen werden boos en kinderen begonnen te huilen. Tussen al die duizenden benen zat ook Cartouche geklemd. Er werd steeds tegen hem aan gelopen, ze trapte op zijn staart, maar hij gaf geen krimp. Behoedzaam zocht hij voor ons de ruimtes en leidde ons uit de hysterisch wordende massa.
Vader en zoon, Cartouche en Lennaert
Verder is hij precies wat wij wilde, een lieve, sociale, goedzakkige, pluizige knuffelbeer die nog altijd zijn mannetje staat, en het lopen van een show meer iets voor opgedofte poedels vindt. Dit is weer terug te lezen in zijn laatste beoordeling van de Belgische Clubmatch, en dat zal ook wel niet veranderen: Ringgedrag kan beter ten opzichte van andere honden .
Er is een uitspraak Eens een Drent, altijd een Drentdaar wil aan toe voegen Met een Drent in huis, is het nooit meer saai
Een 15-jarige Asielzoeker jongen komt voor de eerste keer in zijn leven samen met zijn vader in een modern winkelcentrum. Stomverbaasd kijken zij naar alles wat zij zien, en in het bijzonder naar twee blinkende zilveren muren die regelmatig open- en dichtschuiven.
De jongen vroeg: "Vader,wat is dit ? " Waarop de vader heel eerlijk antwoordde: "Zoon, ik heb nooit zo iets eigenaardigs in mijn leven gezien, ik weet echt niet wat het is". Terwijl vader en zoon met open mond naar de zilveren muur stonden te kijken, komt een oude, dikke dame in een rolstoel aangereden en drukt op een knopje.
De muur gaat open, en de dame rijdt met haar rolstoel in een klein kamertje waarna de muur zich weer sluit.
Stomverbaasd kijken de jongen en zijn vader naar de kleine cijfertjes boven de muren, die één voor één oplichten, tot het laatste cijfertje bereikt is. Daarna beginnen zij in omgekeerde volgorde terug te branden.
Uiteindelijk gaan de muren terug open en een prachtige, rondborstige blondine komt uit het kleine kamertje tevoorschijn.Waarop de vader, zonder zijn blik van het prachtige schepsel af te wenden, zachtjes tegen zijn zoon fluistert:"Ga vlug je moeder halen !!!"
Gisteren kregen we vanuit Oud-Turnhout een terugblik op een jaar geleden dezelfde datum. Blijkbaar was niet alleen ten huize Faes op dat moment de spanning te snijden.
We zijn welzeker dat er op meerdere plaatsen de computer niet is afgezet die nacht. Maar het was een slapeloze maar vruchtbare nacht.
Plots hadden we 15 honden in huis, en daar was alleen het koppel Hera Cartouche voor verantwoordelijk.
Nu een jaar later, en met negen van de twaalf pups op de terugkomdag mogen we zeggen dat we een mooi nest gezonde honden hebben terug gezien. En met een beetje geluk en met wat beter weer hadden we waarschijnlijk een voltallig nest hier gehad. Werner stuurde ons gisteren nog een mailtje dat het hem erg speet dat hij niet bij de groep kon zijn maar dat hij nog snel een over en weertje naar Amerika moest maken voor het werk.
We hebben in elk geval terug afspraak gemaakt om samen naar de lentewandeling van de BVDP (Drentenvereniging) te komen in de buurt van Langdorp.
Belle & co
Verslag over een nacht in Oud Turnhout, een jaar geleden
Precies een jaar geleden hing er hier in huis een héél gespannen sfeertje. Er was daar in Vosselaar nl duidelijk iets aan de gang. Om 16u zou dierenarts Nelly komen evalueren en sindsdien werd het muisstil op het blog. Vrééééééééselijke stilte. Dit kon 2 dingen betekenen: of de puppies waren onderweg of er was daar iets serieus mis. Om 23u besloten de ijsberen hier dan toch maar te gaan slapen, maar van slapen kwam niet veel in huis. Om 1u vertrok er al ééntje terug naar beneden om het blog nog maar eens te checken en bingo! Het waren er 5!!!!! Terug het bed in om dan te concluderen: ja maar, wie zegt dat ze dat al allemaal waren. Huppekee terug naar beneden, deze keer met kussen en dekbed! Dit moest op de voet gevolgd worden. Op een gegeven moment werd heel de bovenverdieping dan ook luidruchtig ingelicht: T ZIJN ER AL 10!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 12 werden het er uiteindelijk, 12 prachtige kerngezonde drentjes.
Ondertussen hebben we al een heel jaar kunnen genieten van ons prachtexemplaar Lando en alle lieve mensen die we door zijn broertjes en zusjes hebben leren kennen.
Bende van Cartouche, wij wensen jullie één voor één een heel gelukkige verjaardag!
De Wouterkes
PS: Dankjewel Jan en Simonne voor de super leuke verjaardagskaart
Van Lana uit Aalter
Hallo, deze morgen werd ik wakker doordat mijn baasjes "happy Birthday " aan het zingen waren. Ik kon mijn Drentenoogjes niet geloven .... Al die geschenkjes! Ik wist niet wat eerst genomen!!! Ik wens ook mijn broers en zussen een superleuke 1ste verjaardag toe!!!!! Mijn baasjes willen ook nog eens een dikke proficiat aan Jan en Simonne geven voor zondag! Wat een leuke dag! Het is echt fijn om bij zo een toffe 'drentenfamilie' te mogen behoren!!!! Ik ga nu nog wat cadeautjes kapot trekken ;) Waf waf Lana
Normaal moest hier vanavond een bericht over Cartouche Tjiekie van t Jasperspadvan de hand van zijn vrouwtje Jeanny verschijnen .
Maar onze baas kreeg een verschrikkelijk moeilijk probleem met de bijgevoegde fotos die maar niet in het bericht konden geplakt worden. En goed indachtig van het gezegde één foto zegt meer dan duizend woorden hebben we dan het bericht niet geplaatst maar wel een mail met in heel dikke letters bovenaan DRINGEND naar Jeanny gestuurd met de vraag de fotos nog eens door te sturen maar dan zonder tekst. t Zal dan wel lukken zegt onze blogspecialist !
Als Jeanny tussen vanavond en morgenochtend dit /of de mail leest dan kunnen we haar nog even aan wat opzoekwerk zetten.
Maar t is voor de gemeenschap Jeanny, onze lezers hangen aan jouw lippen.
Voor morgenochtend hebben we haast al een puppenkrant klaar dus hele grote haast is er niet echt bij.
En ook nog dit Als je onderstaande link opent dan krijg je de verjaardagskaart te zien zoals wij ze deze ochtend naar de jarige pups stuurden. Aan het einde wanneer de wens verschenen is staat er rechts onder een vermelding dat je door daar op te klikken Jack de puppy kan downloaden. Als je dat doet komt Jack regelmatig onderaan je scherm van links naar rechts en omgekeerd gelopen een aardigheidje van Jacqui Lawson.
Ik besluit na 30 jaar dan toch maar weer eens te gaan biechten.
Ik deed het gordijn open de biechtstoel opzij, ga naar binnen en zie tot mijn verbazing eenredelijk goed gevulde minibar, een fles roze bubbels in een ijsemmer, een bakje gemengde nootjes, een schaaltje met luxe bonbons en fotos van mooie topless meiden aan de muren. Dan hoor ik de priester binnenkomen ik zeg: Eerwaarde, vergeef mij, het is al heel lang geleden dat ik voor het laatst in de kerk ben geweest, maar ik moet zeggen: er is hier een boel veranderd ! Waarop de priester geïrriteerd antwoordt: Eruit idioot, je zit aan mijn kant.
Vandaag vieren we de eerste verjaardag van de bende van Cartouche. In de ochtend van 27 maart 2012 zaten hier twee paar vermoeide bazen ogen naar een bomvolle werpkist te kijken.
Hera lag daar prinsheerlijk eten te geven aan twaalf hongerige pups. Een groot deel van hen had op dat moment al aan de kunsttepel gelegen zijnde een puppyzuigflesje met puppymelk.
Om kwart voor twaalf was het eerste pupje geboren en vanaf dat moment hadden de baasjes en Nelly hun handen vol gehad met pupjes opvangen, droogmaken, wegen en noteren en elk pupje een verschillend gekleurd herkenningsbandje om het halsje te knopen. De eerste acht pups kwamen om de vijftien minuten zodat Hera amper tijd had om ze alle droog en proper te likken. De baasjes konden dan rond vier uur in de morgen heel tevreden neerkijken op twaalf gezonde mooie pupjes.
Twee baarden ons wat zorgen omdat ze toch wel heel klein waren, zij zijn later door het hondenleven gegaan onder de naam van Lili-Lou en Libre. Maar ook die twee hebben hun achterstand ruimschoots goed gemaakt zoals we eergisteren nog met eigen ogen konden constateren.
En ze groeiden als kool door de goede zorgen van moeder Hera die niet van haar pups week. Toen ze uit de grote kommen gingen eten bleken we ook nog eens de properste eters ooit in huis te hebben met deze twaalf. Zelden is er een doek aan te pas gekomen om er eentje terug proper en herkenbaar te maken !
Op zes mei organiseerden we dan een puppyborrel voor al de kandidaat pupeigenaars. Het werd een gezellige boel waarbij de puppies aan de eigenaars werden toegewezen. Van dan af konden de eigenaars zeggen dat kleintje komt binnen twee weken naar ons toe
Vorige zondag hebben we dan de meeste van de pups terug gezien. Negen van de twaalf pups waren samen met ons op de terugkomdag. Negen mooie pups die nog even moeten uitgroeien. Inmiddels hebben vier van de pups hun LOSH attest al behaald wat hen in de mogelijkheid stelt in de toekomst een nestje te hebben volgens de KMSH normen (Sint Hubertusvereniging).
Deze morgen hebben de baasjes van de twaalf puppies hun verjaardags kaartje in hun mailbox gekregen, en ook daar zal de eerste commentaar wel geweest zijn al een jaar geleden, wat gaat het allemaal snel
Straks geven we in een extra editie van de puppenkrant nog een verhaaltje dat Jeanny Wessels, het baasje van Cartouche, schreef over Cartouche en zijn zoon Lennaert.
De ene dag is de andere niet. Dat bleek weer eens deze morgen toen t baasje met Lucy op gehoorzaamheidstraining was.
Ons Lucy was grandioos goed, en het baasje heeft ze eens goed bekeken of het geen ander hondje was die zondag toevallig achtergebleven was !
Alles lukte, meer zelfs alles deed ze van de eerste keer goed. Dit was nu wel eens echt een verschil van 100% tegenover vorige week. Zit, lig, zit & blijf, lig & blijf, zit voor, wending links, wending rechts, los volgen, slalom los volgen, je kan het niet verzinnen of ze deed het met een gemak alsof ze nooit anders had gedaan.
Was het niet zo koud geweest dan had de baas met zn neus in de wind gelopen, maar er was ook nog een vriezeman
Vorige weken had het baasje het probleem dat Lucy niet meer naar t baasje wilde komen wanneer hij Lucy in zit en blijf had gezet. Ze zat en ze bleef zitten, zelfs wanneer het baasje haar lokte met een snoepje. Het leek alsof ze met haar kont op secondelijm was gaan zitten !
Het baasje vertelde dat aan Rony de trainer en die had gelijk de pasklare oplossing klaar. zet haar in zit en blijf en maak haar leiband los, ga enkele meter achteruit en roep haar dan om te komen en dat lukte van de eerste maal. Lucy bleef zitten en bij het roepen was er plots geen spoor van secondelijm meer te bespeuren !
Het baasje is blij met deze professionele aanpak van Rony en zijn dochter Veerle. Er zijn werkelijk opzienbarende verbeteringen te merken.
Ook tijdens de wandeling deze avond samen met Belle was het Belle die het hardst aan de lijn hing.miss Duracell Lucy niet meer
In een pub zit een stotteraar met als gezelschap een vervaarlijk uitziende rotweiler. Een andere stamgast vraagt hem hoe oud dat beestje wel is. D...dd...dr..drdr.. drie jj...jaar hakkelt de man. De stamgast vraagt hem of de hond zou bijten als hij hem wilt aaien. Nn..nn...nnn....ne..nene..ne..... waarop de stamgast zijn arm al uitsteekt naar het beest en die bijt hem prompt in zijn vingers. Verdorie, ik dacht dat je zei NEE, dat hij niet ging bijten!! ne...ne...nene...ne..nenen..negen op de tien keer wel! zei de stotteraar
Gisteren, met the day after was het hier stilletjes in Drentenroedelland. Je moest al hard actie roepen om enige beweging in de oogleden van Belle, Hera, Heros en Lucy te krijgen. De familiebijeenkomst heeft zo zijn sporen nagelaten in Drentenland, want niet alleen bij ons ging het er op dezelfde wijze aan toe luidens de verhalen die we hier in de mailbox vonden.
Nu is het ook zo dat het hoofdbestuur uit de zelfde overwegingen niemand heeft willen forceren. Het was meer een geval van laat mij gerust, dan laat ik jou ook gerust en iedereen was tevreden met die stille overeenkomst !
Zo stilaan valt alles terug in zn plooi, de rekeningen zijn betaald, de zaal was al opgeruimd en gepoetst de avond zelf door Dymphna van onze Harry en het frietkot is al onderweg naar een volgende manifestatie. Volgens Johan zou je die binnen twee weken ergens zien staan op een drukke Franse Alpenflank, Alpe DHuez genaamd
Dat het Drentenleven zich normaliseert gaan we dadelijk merken, Lucy gaat dadelijk naar de gehoorzaamheidstraining. Hopelijk bakt ze er meer van dan vorige week. Dat was volgens het baasje verloren geld dat hij beter had kunnen gebruiken om haar oren te laten openen of ontstoppen. Aanhankelijk is onze floddermie in elk geval genoeg. t Baasje heeft al tweemaal moeten ingrijpen of ze had met haar kop op het toetsenbord van de laptop gelegen. Hoe het bericht er dan had uit gezien je wil het waarschijnlijk, net als onze baas niet weten.
Ook uit Oud Turnhout komt nog een deugddoend bericht van de Landokes, of zijn het de Wouterkes die ons het volgende schreven
Belle & co
Van Lando & co komt dit bericht
Maanden hebben we ernaar uitgekeken en (eer*)gisteren was het eindelijk zo ver: de Faes-terugkomdag! Een ongelooflijke namiddag hebben we er beleefd: eerst een mooie wandeling waar Lando helemaal uit zijn dak kon gaan met zijn familie, een uiteenzetting van Nelly waar zelfs Maaren en Thiebe hun mond bijna van openviel en dan de lekkere frietjes en nagerechtjes. Jan en Simonne, een hééééééééééééle dikke merci om dit jaarlijks op poten te zetten want wat jaren geleden klein in jullie living begon is ondertussen al een heel evenement geworden hé, petje af!
Het mooiste van het hele gebeuren is dat het één grote Faes-roedel-familie is. De groepjes blijven nl niet beperkt tot de nestjes, maar het klikt ook onderling zeer goed tussen de eigenaars van alle nestjes. We hopen dan ook dat we dit met z'n allen nog vele jaren mogen blijven doen!!!!
We hadden gisteren allemaal speciale gasten, zonder één uitzondering. Maar drie sprongen er toch wel speciaal bovenuit. En het was dan nog niet eens eigen fok.
De eerste waar we echt blij om waren was Zeppos, vader van onze eerste nestje . Vader van zijn huisgenoot en onze eerste geborene Hercule, maar ook van Heros en Hera, Harry, Hadise en Harko.
Den berichten van Peter en Hilde een goede twee maanden terug waren ronduit alarmerend. Bij de kaawpollekeswandeling waren Peter en Hilde voor de eerste maal niet onder de aanwezigen. Peter dacht dat hij dat weekend Zeppos moest laten inslapen. Hij kon geen eten meer binnen houden en ging zienderogen achteruit. Maar toen is Hilde speciaal beginnen koken voor Zeppos en kijk gisteren was hij er terug bij. Hij heeft de wandeling niet meegedaan maar bij Hilde en Simonne in de kantine gebleven.
Peter heeft de wandeling meegemaakt met Hercule.
Tweede special guest was het Drententeefje waar het bij ons allemaal meebegon. De dag nadat ons baasje gevierd was op school voor zijn pensionering nam hij contact op met de Belgische Drentenvereniging.
t Baasje was op zoek naar een Drententeefje als maatje voor onze toen twaalf jaar oude Bas.
Belle was één van de vier teefjes uit het eerste en enige nestje van Freya.Elle noemde ze toen nog want dat was het E-jaar voor de KMSH. Elle was toen12 weken oud en was nog samen met de pup Ella (nu bij Ingrid Mestdag) bij moeder Freya.
Freya is een heel mooi en zachtaardig teefje, ook nu nog op haar tien jaar en we waren blij dat ze ook bij ons was, samen met Guido, Marie-Ghislaine en zoon Kevin, de fokkers van Belle.
Derde special guest was de laatste dekreu in het hedendaagse rijtje. Cartouche en zoon Lennaert waren samen met de baasjes Chris en Jeanny uit Roosteren naar Vosselaar /Beerse gekomen.
Dat Heros en zijn rivaal Cartouche even in de clinch gingen, en ons baasje de enige was die gehavend uit de strijd kwam nemen we er maar bij . Ons baasje is geen kleinzerige en met de professionele hulp van Ief, het baasje van Lowie was het leed al snel geleden, ontsmet en verstopt onder een grote pleister.
Voor Cartouche was het ook weer een weerzien met een groot deel van zijn bende van Cartouche
Dat hij waarschijnlijk einde van de week nog eens aan de slag mag met Hadise, de zus van zijn voormalig lief Hera is waarschijnlijk aan hem nog niet meegedeeld en komt er hopelijk nog een bende van Cartouche II einde mei !
We hopen onze special guests nog dikwijls te ontmoeten. Het was een speciaal plezier hen erbij te hebben. Een volgende maal hopen we er ook, Ferron bij te hebben die nu herstellende was van een operatie aan zijn achterpoot en zich nog rustig moest houden, en dat is heel moeilijk voor een Drent die midden tussen vijfentwintig soortgenoten moet staan en dan kalm blijven is wat veel gevraagd
Zelf hebben we er een topdag aan gehad, volop genoten van de hondjes en de baasjes en ook Nelly nog eens aan het werk gezien. Maar dan enkel preventief , om duidelijk te maken wat je zo al kan doen om het leven van je hond te redden vooraleer je bij de dierenarts terecht kan.
De wandeling was onverwacht een echte winterwandeling door de onverwachte sneeuwval en de frietjes en aanverwanten smaakten iedereen.
Louis en Agnes zijn vrouw hebben ons prima geholpen in de keuken en achter de toog. Hun hulp gaf ons de gelegenheid om met ieder van de pup eigenaars een babbeltje te doen en alle in goede banen te leiden. Merci Louis en Agnes.
Ook tijdens de wandeling liet Louis zien dat kop trekken bij een wandeling voor hem geen geheimen meer heeft.
Voor de rest geven we hier onderstaand wat reacties die we vanmorgen in onze mailbox vonden. Vandaag kopij genoeg voor een uitgebreide puppenkrant
Belle & co
Van onze kennelgenoten, J-P & Ute, kwam deze reactie
Beste Simonne, Jan, ons moe, broer, zus en nichtje, We hebben het weer eens volledig naar onze zin gehad. Grote wandeling en je rot amuseren met de rest van de familie. Hadise werd een beetje op een zijspoor gezet maar Jago vond het reuze. Wij, de baasjes, hebben er ons al een hele tijd op verheugt. De voordracht van Nelly was heel interessant en we hebben er weer een heel deel van geleerd. Spijtig genoeg ging de tijd weer eens veel te snel voorbij en hebben we niet met iedereen een babbeltje kunnen doen. Maar gelukkig komen er nog gelegenheden. Bedankt voor de leuke namiddag. JP, Ute, Hadise en Jago
Van Marian en Kiki kwam dit bericht
Hallo Jan, Dit zijn 100 fotos waaruit je kunt kiezen ; hopelijk zijn het er genoeg ! Het was weer bereleuk en volgend jaar zijn Kiki en ik weer van de partij hoor!
Titel: Vandaag Reactie: Het was in één woord geweldig! Eenmaal weer thuis zijn de hondjes op hun voerbak afgevlogen, en vervolgens in slaap gevallen. Siebe heeft waarschijnlijk van Lana liggen dromen
Nelly schreef deze reactie
Titel: Jan & Simonne: jullie mogen fier zijn! Reactie: Nog 'ns bedankt voor de bloemen (ook de virtuele!). Als dierenarts is 't een groot plezier fokkers als Jan en Simonne te mogen begeleiden. 't Was een deugddoende namiddag!
En Jeanny van Cartouche en Lennaert schrijft het volgende
Hallo mijn supergrote familie,
Gisteren was een dag dat alle vooroordelen, aannames, een zwak hebben voor, vaste verkering hebben met, tallibanteef, goeie lobbes enz. een andere betekenis kreeg. Alle namen van het blog schoten voorbij. Ik kwam ogen en oren te kort om alles bij te houden en met de juiste baasjes te koppelen. Gisteren was een dag dat vele puzzelstukjes op hun plaats vielen.
1.Papa en ome Heros zijn dan toch niet die kalme, rustige lobbesen wat ze ons steeds wijsmaken. Zij hadden wel zin in een stevig potje vechten, ja en toen werd ome Faes gebeten. Natuurlijk door dn Holländer, en dat klopt wat tegelijkertijd zat de hoektand van Heros door het oor van Cartouche, en Heros kan niet op 2 plekken tegelijk bijten!
2.Siebe zijn kop werd helemaal op hol gebracht door Lana en had al snel vaste verkering, tot dat Lando zich er mee ging bemoeien en was de verkering snel voorbij;
3.Mama Hera net deed alsof het L-nestje niet van haar was;
4.Lando, of een gruwelijke hekel aan teven heeft, of dat hij steeds wilde laten zien dat hij al op 3 poten kan plassen. Helaas lag dan net Kiki op de grond en kreeg de volle laag;
5.Dat tante Hadise probeerde niet op te vallen, en toen ze veilig in de bench zat, een aria voor ons heeft gezongen;
6.Opa Zeppos en Oma Frieda er ook waren, en dit is toch zeer uniek, want dat maak je nooit mee zoveel generaties bij elkaar;
7.En dan ikke, Lennaert, ik zou een watje zijn! Nou watjes kunnen ook vies zijn, en kom niet aan mijn papa want dat krijg je met mij te maken!
8.Lucy, mijn Talibanzus, die speelde het heel slim. Snel vriendelijke contacten zoeken, helemaal niet bazig of bang. Lekker losjes rondrennen zonder stress en optimaal profiterend van alle aandacht;
9.Loek, Louis en Lando een waardigheid en onverschilligheid uitstraalde zoals jongens van onze leeftijd nou eenmaal doen;
10.Lobke helemaaaaalllll niet trekt aan de lijn en ze droeg zelf een BH, die grote meid;
11.Oma Belle alleen maar rondtrekkende bewegingen maakte om de groep heen alsof ze de kudde toch bij elkaar wilde houden, maar niemand lette op haar;
12.Er ook een mooie blonde meid rondliep en dat was geen drent, maar ze hoorde wel bij ons;
13.Dat ik dacht dat Lando ook over Libre heen had gepiest, maar ze had te dicht bij de kachel gelegen;
14.Dat Jago, de grote jager, eigenlijk geen familie, overal heel vriendelijk ging buurten en daarom minder op hem gelet werd, hij snel een wipje probeerde te maken, en ook stiekem zijn tanden liet zien aan de andere reuen om ze uit te dagen, en dan net deed alsof die van Faes de aanstichters waren;
15.Dat Lana nog altijd bij het vrouwtje op schoot wil zitten;
16.Dat ik helaas niet alle honden en namen kan koppelen, maar dat is niet expres want het waren ook zoveel indrukken .;
17.Ooh ja, en dat Louis de moppentapper ook een lekker biertje kan tappen (inschenken);
18.Dat de lezing van Nellie heel boeiend was en we zeker iets geleerd hebben.
Het was een topdag!
Groetjes
Lennaert
En ook Annemie van Kibbels
meldde ons dat haar Kibbeltje in haar mand zalig aan het nagenieten was,
zij het in horizontale toestand met de ogen stijf dicht !
Ons baasje heeft vandaag schrik gehad het begon al rond 06u00 deze ochtend toen hij vaststeldedat het flink gesneeuwd had terwijl hij nietsvermoedend lag te maffen.
De schrik had vooral te maken met het vermoeden dat er veel afzeggingen gingen binnenvallen in de mailbox en over de GSM.
Toch was er maar één afmelding, en kregen we toch nog 46 Drentengekken over de vloer voor onze vierde terugkomdag.
We trokken met gans de bendes, die van Zeppos , die van Ferron en die van Cartouche op pad voor een wandeling van een uur en half. Van al de honden die meewandelden waren er maar drie die geen rechtstreekse familie of uit eigen fok waren. Jago, Siebe en Mirza de Golden, hun geboorte mandje stond niet bij ons.
Wij hadden ook weer het geluk van over een ervaren wandeling leider te beschikken. Louis, beter bekend van L.M. onder de moppen op dit blog leidde de wandelaars door de Kempische bossen. Ons baasje was de bezemwagen omdat hij nog altijd al zijn pups met naam en bijnaam kent en kan roepen als ze op zoek zijn naar hun baasje. Maar niemand liep verloren
Na de wandeling die nog een aparte touch kreeg door de sneeuw, kregen de Drentenliefhebbers een uiterst professionele uiteenzetting over EHBO bij dieren. We kunnen niet zeggen dat we een onderwerp konden opnoemen dat niet aan bod kwam. Alles was geïllustreerd met alles verklarende fotos en schetsen dank zij de beamer en de laptop van Nelly.
Vijfenveertig hondeneigenaars hingen haast aan Nellys lippen en er werd goed ingespeeld op de gestelde vragen. Een top ervaring voor vele die echt ogen opende.
Het was een geschenk van Nelly dat we vorig jaar van haar kregen toen zij ook aanwezig was op onze puppenterugkomdag. Je zal maar het geluk hebben van zo n gedreven dierenartse tot de onze te mogen rekenen. Van harte bedankt Nelly. De bloemetjes waren maar een fractie van onze erkentelijkheid voor al jouw inzet voor onze Drentjes !
Na Nellys uiteenzetting konden we aanschuiven aan de mobiele frietkraam waar naar hartenlust kon besteld worden en gebakken werd.
Lekkere frietjes maar ook diverse snacks vonden de weg naar hongerige magen. Want dat was het resultaat van een stevige wandeling honger en tevreden gezichten.
Ook de hondjes konden af en toe van hun baasjes een frietje of een stukje van een snack meesnoepen.
Rond 18u30 begonnen de eerste baasjes richting huiswaarts te trekken. We hebben ondertussen al enkel reacties in onze mailbox kunnen vinden en de meest zijn vergezeld van een foto van een slapende Drent.
Net als hier waar twee benches, een deel van de zetel en de plaats onder baasjes stoel zijn ingenomen door Belle, Hera, Heros en Lucy. Toch raar dat we vanavond nog geen enkele Drent gehoord hebben
Het is louter toevallig dat we het laatavond bericht van gisteren de Kaaw-pollekes II noemden. Maar het lijkt er wel heel sterk op l histoire se répète oftewel de geschiedenis herhaalt zich.
Deze ochtend rond 06u00 was het opmerkelijk stil buiten. Nu is het geluid van de snelweg op zondag altijd wel minder dan tijdens de week, maar deze stilte leek meer op die van La Magdeleine, -muisstil- met andere woorden. En dan klopt er iets niet in Vosselaar !
Een blik uit het raam vertelde ons dat het vermoeden waarheid was. Het had opnieuw gesneeuwd, niet heel veel, zon 2 centimeter maar dat was genoeg om het geluiddempend effect te creëren .
Wat nu het andere effect gaat zijn, dat van de opkomst of annulaties van de terugkomdag is koffiedik kijken. Met de kaawpollekeswandeling I waren er vier afzeggingen, nu afwachten wat het gaat worden.
Op dit moment sneeuwt het niet meer en de wolken lijken dunner te worden. Moest de zon er deze namiddag doorkomen hebben we een top van een wandeldag, dan krijgen we wintersport weer gratis en voor niks er bovenop.
Voordeel dat we vandaag hebben, de strooidiensten hebben nu wel een halve dag langer de tijd om de banen netjes berijdbaar te krijgen tegenover drie weken geleden toen de wandeling te 10u30 startte.
We zien wel wat het geeft, wij gaan in elk geval door met de terugkomdag, wie komt is welkom, en we hopen dat we iedereen zonder kopzorgen veilig en wel hier mogen begroeten.
Als Obama voor zijn herverkiezing de spreuk gebruikte Yes we can dan geldt dat voor ons evenzeer.
Heel kaaw pollekes had het baasje daarstraks bij de verkenning van het wandel parcours. Hij heeft daarstraks gans de toer met de fiets gemaakt en zonder handschoenen !
Hij heeft wel handschoenen maar daar heeft m al net zon hekel aan als aan belastingontvangers. Die handschoenen zullen dus wel verslijten in de schuif van de kast !
Het wandelparcours ligt er veel beter en properder bij dan vorig jaar. De eerste grote plas van vorig jaar is nu een plaats op de weg waar het een beetje modderig is maar waar geen water meer te vinden is. de andere plas is er nog wel maar is in grootte geen 25% van vorig jaar .
Voor de hondjes zal er minder attractie zijn wat betreft vetlapperij, maar de baasjes kunnen de wandeling maken met normale schoenen. Zelfs op balletschoentjes kan je de wandeling maken. Het baasje kiest voor zijn Hawks wandelbottines zegt m.
Het baasje had op de fiets te kampen met een stevige oostenwind waardoor hij ijsklompen aan het uiteinde van zijn armen had bengelen. Vriê koud was het op de fiets. Naast het kanaal had hij wind vanachteren en warmden zijn handen terug op zodat hij toch met een beetje normale temperatuur de rit kon afsluiten.
Aan de kantine van het golfterrein van de Krikskensstraat (waar gans de terugkom dag doorgaat) verdween al snel de fiets in de Berlingo en snelde het baasje naar de warme koffie thuis.
Dus als we een goede raad mogen geven wat dresscode betreft, wandelschoenen, warme jas en een hoed, pet of muts, als je geen kaawpollekes wil hebben dan vergeet je ook de handschoenen niet
Oef ze kunnen terug samen, Heros en zijn zus en moeder. Tot deze morgen was het nog opletten geblazen omdat Heros nog goesting had. Maar Hera beet duchtig van zich af en daar wilde onze lobbes eigenlijk niks mee te maken hebben. Heel vriendelijk naar Hera toegaan, haar het hof maken en dan nog kans hebben dat je neus zou gekortwiekt worden neen dat was er zelfs voor Heros te veel aan !
Met Belle en Heros heeft het gans de tijd nog gevlot. Heros deed wel aanstalten maar bezadigde Belle loste dat heel diplomatisch op, die ging op haar cruciale delen, zeg maar haar achterste zitten en Heros was er aan voor zijn moeite !
We hebben Belle geen tweemaal haar staart weten opzij doen om te zeggen ga je gang maar en zoonlief heeft dat blijkbaar geaccepteerd.
We mogen blij zijn, ons roedeltje functioneert naar behoren.
Straks gaat ons baasje nog eens fietsen. De tweede maal deze week is dat al.
Maandag ging hij er de Citroën Berlingo Drentmobiel mee halen en straks gaat hij met de fiets het wandelparcours voor morgen mee verkennen. Dan kunnen de pupeigenaars hun keuze van schoeisel voor morgen maken. De honden zelf zullen niet kwaad zijn voor een plas of slijkpoel meer.
En we hebben nog eens een bericht van buitenaf voor de puppenkrant.
Lobke schreef ons nog eens een bericht over haar krachtpatserij met twee Setters.
We spreken dan van internationale strubbelingen tussen een Belze Drent en Engelse Setters in Nederland een taak voor de UNO Veiligheidsraad ?
Belle & co
Hier Lobkes internationaal conflict
Lieve mams,
k Moet je even wat vertellen hoor, ik ben vandaag zó geschrokken!!!! Ik heb voor het eerst in mn leven gevochten! Dat zat zo: We kwamen de Setters tegen, waar ik al vaker mee gespeeld heb. Hun baasje riep mij al toen hij mij zag, en ik ben er natuurlijk gelijk heel blij naar toe gegaan. Krijg ik me daar toch een potje van heb ik jou daar van April ..ze kwam gelijk op mij af toen ik naar ze toekwam, en begon gelijk te vechten, whèèèèèèe .. Ik heb me goed verweerd hoor! Het bleek dat zij één van haar pups bij zich had, en daar mocht ik niet naar toe. Nou, dat heeft ze me goed duidelijk gemaakt, de kattenkop! Ik ben verder maar een beetje uit haar buurt gebleven, en dat zal ik de volgende keer ook maar doen. Ik ben er nu wel achter dat niet iedereen mij lief en aardig vindt, en dat terwijl ik helemaal niets heb gedaan, whèèèèè ..! Even later kwam mn vaste verkering er aan, toen ben ik daar maar mee gaan spelen. Die is tenminste van mn eigen soort. Maar ook hij kreeg er nog even van langs van April. Wat vind jij daar nu van mam? Eigenlijk weet ik het antwoord al .
Sinds maandagavond was hij uithuizig en deze middag is m gezond en wel terug thuis gekomen.
Onze Masjebashi Outlander is terug van de garage, met een nieuwe (andere) versnellingsbak en terug in prima conditie !
Na de ellendige thuisrit vanuit Frankrijk van vorige week woensdag, toen niet de sneeuw, maar het geluid van de versnellingsbak onze grootste zorg was, kan ons baasje terug tevreden zijn !
Het heeft wat centjes gekost, veel centjes zelfs, maar dat is wat onze baas noemt le risque du métier, het risico van het vak in t Vloms.
Maar het leed is al haast vergeten, de factuur betaald en om de auto en de versnellingsbak te testen zijn de baasjes dan maar inkopen gaan doen in Antwerpen in plaats van de plaatselijke Colruyt of Delhaize. En ook op de snelweg, tegen een snelheid van iets meer dan toegelaten, heeft de versnellingsbak bewezen dat m in orde is.
De mannen van Huybs hebben weer goed werk geleverd.Van de service van de onderdelen dienst van Mitsubishi is het baasje minder tevreden. Als je te horen krijgt dat de gevraagde onderdelen zullen geleverd worden tegen half mei dan is dat wel even slikken als je op de kalender ziet dat het die dag nog maar 19 maart was ! ! !
Dat valt bij het baasje onder de noemer onfatsoenlijk zakendoen. Te meer omdat die Outlander, samen met nog enkele Mitsubishi modellen en de zustermodellen bij Peugeot(4007) en bij Citroën (C-crosser) alle van de band liepen in het Nederlands Limburgs bedrijf Nedcar in Born. En dan vertellen dat twee tandwielen en een as uit Japan moeten overkomen kan het er bij het baasje niet goed in. En dan ook nog een wachttijd van twee maanden !
Het lijkt er wel op dat de kamelenkaravaan van Marco Polo de toeleverancier is van Mitsubishi onderdelen !
Neen, voor ons baasje valt dat onder amateurisme, sorry voor de bewoording mijnheer Masjebashi, maar hier moeten eventjes wat zaken geregeld en bijgewerkt worden.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
Maar zijn onverschrokkenheid heeft ook goede kanten. Tijdens een vakantie in Normandië gingen we naar het eiland Saint Michel. Waarschijnlijk had iedereen die dag besloten hier naar toe te gaan want het was druk, druk zo druk. Je kon geen kant meer op en de straatje raakte verstopt. Er ontstond
De muur gaat open, en de dame rijdt met haar rolstoel in een klein kamertje waarna de muur zich weer sluit.
Hera lag daar prinsheerlijk eten te geven aan twaalf hongerige pups. Een groot deel van hen had op dat moment al aan de kunsttepel gelegen zijnde een puppyzuigflesje met puppymelk.
Om kwart voor twaalf was het eerste pupje geboren en vanaf dat moment hadden de baasjes en Nelly hun handen vol gehad met pupjes opvangen, droogmaken, wegen en noteren en elk pupje een verschillend gekleurd herkenningsbandje om het halsje te knopen. De eerste acht pups kwamen om de vijftien minuten zodat Hera amper tijd had om ze alle droog en proper te likken. De baasjes konden dan rond vier uur in de morgen heel tevreden neerkijken op twaalf gezonde mooie pupjes.
En ze groeiden als kool door de goede zorgen van moeder Hera die niet van haar pups week. Toen ze uit de grote kommen gingen eten bleken we ook nog eens de properste eters ooit in huis te hebben met deze twaalf. Zelden is er een doek aan te pas gekomen om er eentje terug proper en herkenbaar te maken !
Vorige zondag hebben we dan de meeste van de pups terug gezien. Negen van de twaalf pups waren samen met ons op de terugkomdag. Negen mooie pups die nog even moeten uitgroeien. Inmiddels hebben vier van de pups hun LOSH attest al behaald wat hen in de mogelijkheid stelt in de toekomst een nestje te hebben volgens de KMSH normen (Sint Hubertusvereniging).
