Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
28-10-2008
We zijn er weer.
We zijn er weer.
Niet alleen in La Magdeleine maar ook terug op t www. Telkens als t baasje de computer hier probeert aan te sluiten moet die aansluiting kuren verkopen.Maar t baasje moet niet te veel zagen deze maal , na drie uren was het ok.
Hoewel we laat vertrokken waren in Vosselaar, t was bijna één uur, is de rit wonderwel goed verlopen, zelfs Parijs, rond half vijf gaf haast geen probleem. Wel hier en daar een vertraagd verkeer maar geen stilstaande files.
t Baasje was wel langs een andere kant door Parijs gereden. Af en toe doet m dat om wat afwisseling in de reis te brengen. Nu passeerden we Parijs West nog een keer. Je komt dan langs het Stade de France de grote sport en evenemententempel van Parijs.
Aan de kapellekenspoort (zo noemt het baasje de porte de la chapelle) kom je dan op de periferique, en langs het bois de Boulogne gaat het tot aan de porte St.Cloud waar je moet afslaan richting Bordeaux.
Na een boulevard van enkele kilometer kom je dan in Boulogne-Billancourt waar je de Seine oversteekt. Het eiland in de Seine dat vroeger tot aan de randjes en erover, was volgebouwd met de Renaultfabriek, ligt momenteel volledig plat en is een grote zandvlakte. Ze maken nog wel Renaults maar nu op een ander zegt t baasje.
Iets na negen uur zijn we dan thuis gekomen na een voortreffelijke rit , er zijn wel wat stortbuien over ons heen gekomen maar hier in de Charente schuint het zonnetje.
Gisterenavond heeft het baasje nog eens TV gekeken, dat gebeurt enkel als er panne is aan de computer of zoals gisteren de provider Wanadoo er geen zin in heeftonze baas te verbinden met de rest van de wereld.
Dus naar Phara gekeken nadat het kacheltje aan het ronken was gebracht en het buikje gevuld was. Drie onderwerpen kwamen aan bod, Fortis, schrik voor de Koran en de forel van Hitler.
Nu is de forel van Hitler wel het minste dat het baasje interesseerde, zelfs met botersaus kan m daar zijn tijd niet aan verdoen. Met de forel was niks mis, met Jeroen Meeus ook niet, met de vertegenwoordiger van de Joodse gemeenschap was ook geen probleem evenals met Yves Desmet van de Morgen, no problems.
Waarom kiest men nu een plat preferee van zulk een onmens ? Is er dan zo weinig fantasie bij de VRT programmeurs of verantwoordelijken. Logisch dat de Joodse gemeenschap niet blij is met zon onderwerp. Logisch ook dat Yves Desmet voor volledige persvrijheid is. Uiteindelijk beslist de VRT top dan na verschillende dagen heisa het programma af te voeren. Hebben die directeurs en verantwoordelijken dan zulke trage hersencellen om te beseffen dat ze geen takt of fatsoen hebben ? Buiten sjotten zon kiekens en zonder fortuin aan oprotpremie a la Tony Mary deze keer.
Zoals in de goeie oude tijd toen het baasje nog werkte zegt Bas tegen Belle. Een Over en weertje naar Frankrijk om het huis winterklaar te maken.
Het baasje wilde een week later naar ginds rijden maar met de nakende geboorte van Belles pups wil m geen risico lopen. Het zal voor Belle zelf ook beter zijn, omdat ze daar rustiger wandelingen maakt, en het baasje ze daar nu beter in t oog kan houden nu de gewassen van de velden zijn.
Op zaterdag keren we al terug naar België om op zondag te kunnen deelnemen aan de strandwandeling in Blankenberge. t Baasje wil dat onder geen voorwaarde missen en wij zijn ook altijd vragende partij
Het baasje moet dat toch eens goed en duidelijk uitleggen die wintertijd. Naar t schijnt heeft het baasje vannacht de horloges, wekkers, en klokken een uur teruggedraaid. Dat snappen we al niet, hoe kan je nu de wijzers terugdraaien op zon digitaal schermpje waar je kan lezen 12:24, of twaalf gedeeld door vierentwintig ?
En als je dan toch wijzers terug draait, mag je dat uur dan nog eens extra beleven ? Kan je dan de fouten van het laatste uur terug goedmaken in dat extra uur ? We geloven van gans die poespas de ballen.
t Is weer zoiets dat slimme mensen hebben uitgevonden om het s avonds wat vroeger donker te maken. En dan komen ze in ons vaarwater en van al die hondjes die s namiddags en s avonds hun wandeling gaan maken. Er zullen heel wat ontmoetingen in het bos minder zijn, daar zijn we zeker van !
Alle honden baasjes zijn niet zo gek als die van ons. Onze baasjes gaan bij nacht en ontij toch nog met ons wandelen, maar zo zijn er niet zo veel. t Zal stillekes worden in t bos, zeker als er dan nog zon zuur weer, zoals vandaag, bijkomt.
Winteruur of niet, wij slapen in elk geval meer dan één uurtje meer
Zondag 2 november is zo één van die hoogdagen voor de Belgische Drentenvereniging. Op die datum heeft de jaarlijkse strandwandeling plaats te Blankenberge.
Nog niet meegemaakt zo een veertigtal Drentsche Patrijshonden die gelijk van het strand naar de vloedlijn stormen ?Het baasje zegt daarvan dat het voor hem een kiekenvel moment is.
En kiekenvel momenten heeft het baasje niet zoveel, Luciano Pavarotti kon dat het baasje bezorgen als m er de hoge C uitperste, veertig Drenten kunnen dat ook
Je moet er bij geweest zijn, van Blankenberge naar Wenduine en terug. Op het keerpunt nog een citroenjenevertje achterover kieperen en met de wind in het gezicht terug naar Blankenberge, wij hebben al mindere zondagen laten passeren. Het is misschien een alternatief om niet naar die lullende politiekers te moeten kijken in de zevende dag ?
Wat je ook verkiest, je bent welkom op de Drentenstrandwandeling. Plaats en uur van afspraak kan je vinden op de Drentensite http://www.drentschepatrijshond.be/
Deze middag vloog er een duif in volle vlucht tegen de grote venster aan de tuinkant. Het was zo een luide boenk dat we er met zijn tweeën van wakker werden. De duif is wel verder gevlogen maar volgens het baasje zijn uitleg is ze naar huis gevlogen voor een paar aspirinekes tegen de koppijn.
Het knuffelen was dan deze namiddag,buiten de gewone knuffels kwamen de bestuursleden van de Drentenvereniging bij ons vergaderen. Dat was het moment voor wat extra knuffels want Monique, Ingrid en Josiane zien uiteraard Drenten ook zeer graag. Wij van onze kant hebben ons dan ook van onze beste kant laten zien, en langs alle kanten laten beflodderen. Wij mogen niet klagen over deze middag vooral niet omdat 't baasje ons heeft laten meesnoepen van de "tarte maison" van bakker Verstraelen, waar 't baasje zo op verlekkerd is.( hij gaat nu wel weer naar zijn voeten krijgen van Dr. Nelly als we volgende maal naar 't Binnenhof moeten gaan, Dr Nelly leest deze blog namelijk ook. 't Was maar een klein stukje Dr. Nelly !)
Op een regenachtige dag gaan wij normaal nog een wandeling doen tussen de buien door. Dat was met al die buien gisteren wel héél moeilijk. We hebben dan maar geprobeerd tussen de druppels te lopen.
Toch hebben we nog een behoorlijke wandeling kunnen maken want toen we halfweg waren kwam t zonnetje even piepen.
Dan is het pas mooi in de dreven van t Giels bos. Het bos zelf is middendoor gesneden door de snelweg E 34. Aan de snelweg zijde waar wij wonen zijn een beuken en een eikendreef die doodlopen op de parking van de snelweg. Buiten een paar joggers en mountain bikers komt daar geen verkeer. Je kan er nu heerlijk in de afgevallen bladeren snuffelen en de bomen zijn nu prachtig gekleurd.
Als t zonnetje even komt piepen is t zelfs in Vosselaar goed leven voor twee Drenten
Door dat lieve smoeltje, die blik in haar ogen, keurig hondje. Het is inderdaad op het eerste zicht een engeltje.
Je moet het zien naar plaats en tijd, zo engelachtig als ze daar zit, zo duivels is ze in het bos. Een uur na het nemen van deze fotos kwam ze voor de derde maal in drie dagen met een hevig bloedende tong terug bij het baasje aan. En dat is niet omdat het zon lieverdje is ! De schrik van alles wat beweegt in het bos, dat is ze dan, onze lieve Belle.
Terug thuis is het dan weer het meest aanhankelijke en lief hondje dat je je kan voorstellen, gehoorzaam, geduldig bij het eten klaarmaken, zich bij de baas leggend als m aan de computer bezig is of bij het vrouwtje tegen haar benen zittend, meekijkend naar thuis.
Mensen die geen Drentsche Patrijshond kennen, weten niet wat ze missen, en kunnen het meestal niet geloven als je die zaken allemaal vertelt. Of ze ons geloven of niet, het laat de baasjes koud, wij voor onszelf weten waar we aan begonnen zijn en nu, na vijftien jaar Drenten ervaring telt voor ons nog maar één ding: eens een Drent, voor altijd een Drent !
Deze foto heeft het baasje ook genomen in de Zoomart gisteren namiddag bij Belles shopping namiddag.
Het was op het nippertje dat het baasje het zag dat ze toch iets wou doen wat niet voorzien was in het scenario. Een strenge "nèèèèèèn Belle" volstond om haar tot de orde te roepen en haar niet met een volle bek hondenkoekjes te laten zitten.
Gisteren waren het enkel lovende woorden die ze oogste, vandaag de keerzijde van de medaille, als je ze niet in t oog houdt steekt ze kattenkwaad uit.
Het is nog meegevallen en ze is echt braaf geweest in de winkel, en het moet aan al die verschillende geuren gelegen hebben dat ze een beetje overdonderd was, want achter haar lagen de pensstaafjes, een hondensnoep waar Bas en Belle normaal een moord voor zouden plegen
Iedereen kent het verhaal wel, er was destijds ook een mop die vroeg of je ook de Marokkaanse versie kende van Alice in Wonderland? Dat bleek dan Fatima in den Aldi te zijn en nu is er ook een hondenversie: Belle in de Zoomart.
Vanmiddag is Belle mee inkopen mogen gaan doen, niet naar de Delhaize of de Carrefour, want daar mogen geen Drenten binnen, maar naar hun eigenste supermarkt, de Zoomart. Het baasje nam zelfs t nief kodakske mee om verslag uit te brengen van Belles shopping namiddag.
Als een prijswinnaar in een gehoorzaamheidswedstrijd loopt ze dan naast het winkelkarretje, de neus gaat naar links en rechts, afhankelijk in welke rayon we ons bevinden maar ze komt nergens aan ! Is dat nu geen voorbeeldig Drentje ?
t Baasje kent haar al wel en is bevreesd dat het niet zo zal blijven eens ze de winkel een paar maal bezocht heeft, eens ze er thuis is zullen we maar zeggen.
Aan de kassa krijgt ze dan van de vriendelijke verkoopster nog een hondensnoepje in ruil voor een poot en dan kan haar namiddag niet meer stuk.
Nu nog een uur t bos in en onze werkdag zit er weeral op, een zwaar leven hebben wij Drenten toch vinden wij. t Is een hondenleven durft het baasje wel eens zeggen...
t Baasje is deze morgen op t blog nog eens in het archief gedoken om te controleren wat er zoal verandert is in die acht maanden dat wij actieve bloggers zijn.
Het bericht van 14 februari staat nog altijd rechts bovenaan op de startpagina, hierin stellen wij ons aan U voor. Op 15 februari gaven wij te kennen wat onze voorkeuren toen waren. Ook dat bericht is nog steeds actueel, het enige wat verandert is, is de site van Dogs on the Block dat niet meer bestaat. Achter de rest van het bericht blijven we voor de volle honderd procent achter staan.
Lees hierna wat onze baas destijds voor ons noteerde:
Nog altijd is het een warmte liefhebber, zo hebben we haar de eerste keer ook gevonden bij de fokker Guido Bockstal in Afligem. Samen met moeder Freya en haar zus, vlak voor de kachel. En die stond goed warm, dat kan t baasje wel verzekeren.
Daar waar Bas de koelte opzoekt als hij het wat warm krijgt en dan de hall opzoekt waar hij zich tegen de voordeur aanlegt, zo heeft Belle de voorkeur voor de warmste plaatsen in huis. Van beiden is de vacht verschillend, Belle met de vrij korte vacht en Bas met zijn lange vacht mét korte ondervacht verkiezen dan ook andere omstandigheden.
Zoals ze gisterenavond weer voor de houtkachel was gaan liggen met haar buik naar de straling begon het baasje toch wel te vrezen voor haar toekomstige puppys. Zeppos, de vader van de pups, heeft een vacht als Bas en als die kleintjes eenzelfde vacht krijgen hebben ze het nu wel zwaar met die temperaturen zo vlak voor de kachel.
t Baasje zegt dan dat m er zeker van is dat die diertjes niet met een verkoudheid gaan geboren worden
Ze zal het nooit leren ons Belle, de hoeveelste maal is dat nu al dat ze met een bloedende tong bij het baasje aankomt.
Ze kon vandaag niet snel genoeg los zijn van de leiband om achter de bosduiven aan te gaan die ze al even in de gaten had. We hebben het er hier al een paar maal over gehad, ze gaat overal over of door en kijkt naar niets. De baasjes hebben al gedacht dat ze wel wat kalmer gaat worden nu haar dracht al de zesde week ingaat, maar dat is duidelijk fout gedacht baas.
Als ze dan al een tijdje het bos aan het verkennen is hangt haar tong op halfzeven zegt het baasje en als je dan de braamstruiken in gaat dan loop je natuurlijk meer kans op verwondingen. Het bloed drupte uit haar bek toen ze bij het baasje kwam, maar Belle is een harde en heeft een hoge pijngrens. Dit in tegenstelling met Bas, die zou al lang gans het bos bijeen gejankt hebben
Plezierig, mooi, maar gevaarlijk, zo omschrijft het baasje de wandeling van gisteren namiddag. De wegeltjes en paden zijn mooi onderhouden en de dreven zijn prachtig op dit moment.
Toch moeten wij hier aangelijnd blijven en mogen wij onze neus niet achterna hollen. De reden ? Vlakbij ligt deE 34 snelweg en de parking van het Texaco benzinestation. Als we daar weer eens de eenden, konijnen en ander wild achterna gaan dan worden we gegarandeerd uit model gereden zoals het baasje dat noemt.
t Baasje wil ook krantenkoppen vermijden als bekende blog honden veroorzaken kettingbotsing op E 34" Of meegenomen worden op de parking door een van die Oostblok chauffeurs die daar in grote getalen hun rustpauzes nemen.
Je ziet het al, t baasje overdrijft wel eens maar hier moeten we hem toch gelijk geven, we slijten ons leven liever in Vosselaar en Ferret dan in Kiev of Riga, of nog erger, platgereden vlak bij de middenberm
t Baasje weet niet dat men die term nog altijd gebruikt op de radio, het was alleszins een geijkte term bij de duivenberichten op zondagmorgen. Quievrain 6u30, Laon 6u45, Barcelona . de tijden wanneer de duiven gelost werden, als het dan slecht weer was of mist dan werd het lossen uitgesteld en moesten de begeleiders wachten.
Waarom nu deze uitleg hier op een Drentenblog ? Wel, deze namiddag moest ons baasje daar aan denken toen we wilden gaan wandelen. Een donkergrijze lucht liet al vermoeden wat we in onze nek zouden krijgen als we geen zorgvuldige planning maakten wat betreft vertrekuur.
Tweemaal heeft de begeleider (t baasje) zijn jas aangetrokken om te gaan wandelen, tweemaal hebben wij zeer energiek gereageerd en tweemaal is ons baasje met ons op het terras gegaan om te laten zien dat het regende om geen hond door te jagen, laat staan een wachtende begeleider !
Zelf zijn we tweemaal tot aan de rand van de veranda geweest en tweemaal hebben we zelfs de moeite niet gedaan om terug te keren. Achteruit, terug trekken was de boodschap. t Baasje had voor de volle honderd procent gelijk, geen hondenweer of juist wel ?
Als we dan mee mogen gaan wandelen als het droog is, zorgen we er wel voor dat we drijfnat terug huis komen. De baasjes moeten maar slimmer zijn en niet langs het vennetje gaan wandelen !
De vaste bezoekers aan dit blog zullen het zo stilaan wel weten, voor m op pensioen gegaan is heeft het baasje achtereenvolgens bij de VAB wegenwacht gewerkt, rijles gegeven waarna hij in het technisch onderwijs gestapt is. In de vakanties ging hij dan voor VAB Europech nog gans Europa afschuimen om gestrande toeristen terug thuis te brengen. Zoiets als den Beaucourt maar dan voor autos.
Al maanden geleden waren er lezers die tegen m zegden gij moet een boek schrijven als je een blog kan volschrijven dan kan je een ook een boek schrijven. Dat is natuurlijk wel waar, maar dan moet je ook nog lezers vinden die aan zon boek geld willen geven. En daar knelt het schoentje gewoonlijk
Niet dus, geen boek, geen collega van Aspe, Claus, Berkhof, Huysentruut, zelfs niet van Gezelle of Consience. Je zal onze baas niet op de boekenbeurs moeten gaan zoeken om uw exemplaar van een signatuur te laten voorzien. Wat m neerpent kan je hier vinden of in de cursussen die hij destijds geschreven heeft voor zijn leerlingen.
Als men dan toch een geschreven exemplaar wil, dan openen wij nu een jacht op de cursussen technologie, verbrandingsmotoren, het zelfdragend koetswerk, of hedendaagse autolakken en hoe deze verwerken.
Je kan ook zoeken achter materialenkennis van de auto, gelijkstroom elektriciteit in auto, en elektronica in de auto. Dit laatste uit het begin van de 80er jaren en dus zeer elementair.
Gisteren heeft hij zo een verhaaltje, waar gebeurt, op t blog gezet. De pollepelhistorie is dus voor de volle honderd procent autobiografisch (mooi woord en t eerste deel komt nog uit zijn beroepsleven).
Als m nog eens een inspiratieloze dag heeft, zal hij af en toe zon waar gebeurt verhaal tussen de andere berichtjes plaatsen. Het zullen wel altijd plezierige verhaaltjes zijn want de miserie onderweg en de slechte ervaringen die is m al lang vergeten. En wat die lezers die m vroegen van een boek te schrijven betreft, zij hebben gelijk. Hij heeft nog wel materiaal voor twintig jaar in zijn bolleke zitten
Onze baasjes vinden dit initiatief van VTM niet alleen niet gepast maar ook getuigen van weinig takt. Het is zoals in onderstaand bericht wordt aangetoond, ook niet fair tegenover de asiels en hun medewerkers/vrijwilligers. Zijn jullie van de zelfde mening als onze baasjes? Surf dan op de link en teken de petitie. Een lik en een poot van Bas & Belle
Stop VTM VTM zoekt mensen die om een of andere reden (of excuus, tis maar hoe je het bekijkt) zoals allergie, verhuis, kinderen, ... hun hond willen herplaatsen/dumpen en willen dan baasje gaan zoeken. de dierenasiels moeten verzorgers en begeleiders in dienst hebben. Als er een hond binnen gebracht word dan moet die een chip laten inplanten en gevaccineerd worden. Worden de honden na de adoptie goed opgevolgd? Gaat VTM zoals wettelijk verplicht een evaluatie maken - jaarlijkse huisbezoeken afleggen? Het is schande dat honden als 'doorgeefobjecten' worden gebruikt. honden die meerdere keren van baasje wisselen krijgen veel moeilijkheden. 'Een goede raad voor wie zijn hond niet meer kan verzorgen: breng hem naar een goed asiel. En een tip voor VTM: maak liever een docusoap over het leven in de overvolle dierenasiel. Of maak de België eindelijk eens duidelijk dat broodfok de grootste oorzaak is voor overvolle asiels! Graag hadden we op jullie steun gerekend door te tekenen en de link te plaatsen op jullie site.
Enkele jaren geleden moest het baasje een plasje van Bas ter controle binnenbrengen bij de dierenarts. Waarom dat de controle nodig was weet het baasje al lang niet meer. Wat vooraf ging des te beter !
s Morgens bij de ochtendplas zou het gebeuren, de baas zou dat eens snel fiksen zie. Pot er onder en klaar, zo zag hij het vooraf. De confituurpot stond al van de avond tevoren klaar. De baas was volledig gekleed naar beneden gekomen want het was koud buiten en uiteraard zou gans het ritueel buiten gebeuren.
Bas verleende honderd procent zijn medewerking, het baasje was nog niet buiten of daar ging de eerste krachtige straal al tegen de appelboom. Een sprint van t baasje, met confituurpot vooruit was natuurlijk overbodig wegens te laat baas. Ondertussen stond t vrouwtje zich achter het venster krom te lachen om de kuren van die Pipo met zijn confituurpot.
Geen probleem zegt de baas, Bas doet verschillende plassen binnen de paar minuten, het is enkel zaak van bij de pinken te zijn. Drie kwartier heeft m zo achter Bas aangelopen met zijn confituurbokaal. Zijn hemdsmouwen waren al wel opgerold want na een flinke straal naast de pot en over de baas zijn handen riskeerde hij het geen derde maal.
Na nog enkele probeersels was er dan toch wat in de pot terecht gekomen. Met pijn in zijn rug gaat de baas recht staan om zijn rug eens te strekken en stoot Bas die pot om. Nog enkele druppels konden gerecupereerd worden, daar zou Dr. Nelly haar plan mee moeten trekken
Dr. Nelly was een andere mening toegedaan en kon met die paar druppels niks aanvangen. Bas moest een grotere plas inleveren. t Baasje kreeg een pollepel ter beschikking en de jacht op de plas was heropend. Vermits het in de tuin van de dierenkliniek te doen was met al die geuren van andere honden kwamen Bas zijn plassen veelvuldig. Ondertussen stonden al twee vrouwtjes achter het venster te lachen om de kuren van die Pipo, nu met een pollepel in plaats van een confituurpot.
Het was wel sneller beklonken met die pollepel en Dr. Nelly was nu wel tevreden over de geleverde plas. De uitslag was waarschijnlijk goed want het baasje herinnert zich niet dat Bas ooit pillen heeft moeten nemen voor één of ander kwaaltje
Om wraak te nemen dat men hem toen heeft uitgelachen heeft het baasje dit verhaal dikwijls verteld als we vrienden te eten hadden. Meestal kwam dat verhaal dan als de soep moest uitgeschonken worden met een pollepel. t Baasje vertelde er dan altijd bij dat we maar één pollepel hebben, wat nog waar is ook. Wat m er wel niet bijvertelde was dat de betreffende pollepel die van de dierenkliniek was
Er zijn toch verschillende mensen geweest die maar éénmaal soep genomen hebben !
Drachtig of niet, er is geen verschil te merken bij Belle in haar gedrag. Zeker niet van het moment dat ze in t bos mag vrij lopen.
Van t moment dat de leiband af gaat is ze weg, t bos in, onder het struikgewas door, bramen en netels trotserend. De baasjes hebben er geen omzien naar, ze is toch buiten zicht.
Op geregelde tijdstippen komt ze eens kijken waar Bas en de baasjes blijven. Ze heeft dan zon blik van kom jongens, doe eens wat aan je fysiek. De pups die op komst zijn gaan in elk geval gevoeld hebben wat een actieve moeder betekent. Als dat overgaat van moeder op kinderen dan gaan de toekomstige eigenaars van de puppys in elk geval een, zacht uitgedrukt, levendige gezonde pup in huis halen
Je merkt het aan de ontmoetingen in het bos het is en blijft voorlopig mooi weer om een goede boswandeling te maken.
Ook vandaag kwamen we deze Berner Sennen tegen die met zijn dertienjarige maat de Golden dezelfde wandeling als de onze wilden maken.
We zijn dan maar samen doorgelopen en samen gesnuffeld en gerend. Het is toch steeds plezierig zo eens met ander gezelschap te wandelen. Ook de baasjes hebben onder elkaar een goeie babbel gedaan.
Ondertussen hebben de baasjes weeral een lezer voor het blog bijgewonnen. Het baasje heeft het er wel moeilijk mee gehad van die vier honden tegelijk op de foto te krijgen. Met behulp van t vrouwtje en een paar trainingssnoepjes is het uiteindelijk toch gelukt.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
