Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
18-11-2008
Haast een week nu...
Haast een week nu
Vijf dagen zijn ze nu oud, Belle haar kroost. Vijf dagen van intensieve zorgen van Belle voor haar pupjes.
Als je dan ziet wat die intensieve zorgen als resultaten hebben sta je toch wel versteld als amateur fokker. Geboren worden met een gewicht van 310 gram tot 380 gram en na zes dagen je gewicht verdubbelt hebben, je moet het maar kunnen. Echter, zonder die goede moederzorgen red je het niet .
Een behaaglijke omgeving onder de infra-rood lamp, een zachte ondergrond waar we nog vlot op kunnen rondkruipen. Een moederhond die daar is, 24 op 24 uur, 7 dagen op 7. Eén piep of één krijs en ze is daar met eten of warmte om tegenaan te kruipen.
De mindere momenten zijn die wanneer die grote mensenhanden in de werpkist graaien om ons even weg te nemen op wat wij beschouwen als onze kist.
Tweemaal daags gebeurt dat graaien, éénmaal als ze de werpkist opfrissen en reinigen, en een tweede maal s avonds, als ze ons wegen. Met dat wegen gebeuren de meest onnozele dingen.
Bijvoorbeeld dat schaaltje waar we dan in moeten plaats nemen.
Een bakje waar normaal bloem, eieren en gist in afgewogen worden staat dan op een digitaal weegschaaltje van de Weight Watchers, die horen niet bij elkaar en als wij dan niet mooi stilzitten schuiven we met schaaltje en al over de tafel. Het is wachten op het moment dat we ook nog van de tafel schuiven met schaaltje en al, net een roetsjbaan Bobbejaanland here we come kunnen we dan krijsen.
Wegens dat niet stilzitten krijgen we ook geen honderd procent juiste weeg gegevens, de digitale cijfers flikkeren na afloop nog in t baasje zijn ogen. t Baasje moet dan de gemiddelde waarde nemen van de hoogste en laagste waarde die m voor zijn ogen heeft zien dansen. Tot nu hebben we geen klagen, hij doet dat goed onze baas, vanavond nieuwe reultaten
Vanmiddag zijn we voor het eerst sinds het sterven van Bas terug gaan wandelen naar ons vertrouwde bos. Voor het eerst in vijf dagen zijn we ook langer dan een kwartuur weg geweest. t Baasje was van mening dat we nu die pupjes wel eens war langer alleen konden laten. Juist voordien hadden ze weer voor belasting ontvanger gespeeld, dwz. Mij totaal leeggezogen en het baasje had de warmtelamp terug aangestoken. Mijn kroost lag dus voldaan onder de kunstzon te soezelen.
Onze oude bekenden waren weer present in het bos, terwijl ik me amuseerde met de ridgeback heeft het baasje een babbel gedaan met ridgebackvrouwtje . Ook Gipsy van de bloemiste stond ons terug op te wachten.
Alles samen zijn we toch een drie kwartier weg geweest van mijn kroost. t Moet van t baasje want die is van mening, dat ik mijn kilos wel kwijt ben maar bij hem komen ze er nog altijd bij. Dat stoppen met roken heeft zo zijn gevolgen met de omvang van baasjes .
Geen feest dit jaar op 17 november, de eerste maal in 15 jaar. Vandaag zou Bas 15 jaar geworden zijn. Hij heeft juist niet, de kaap van vijftien kunnen ronden.
Veertien maal hebben we kunnen vieren en vandaag gaan we er ook een vrolijke dag van maken. Zoiets zijn we aan Bas verschuldigd, hij is trouwens nog steeds onder ons. Dagelijks kijkt hij over t baasje zijn schouder mee dat die het blog een beetje netjes en fatsoenlijk houdt .
Zullen wij de puppies en Belle een beetje meer verwennen in plaats van Bas ? Dat gaat wel moeilijk worden want op de schaal van verwennen is er geen grotere gradatie dan deze die momenteel bereikt wordt.
Bas we sturen een denkbeeldige, zeer van harte gewenste verjaardagskaart naar je over de regenboogbrug. Stel het goed daar
Dagelijks worden Kraagje, Vlekje & co gewogen, gewoonlijk is dat na het avondeten (het baasjes eten) want dat kleine grut eet/drinkt de ganse dag door.
Het baasje weegt en t vrouwtje noteert, nadien zet het baasje alles netjes in tabellen in Excel. Zo kunnen jullie makkelijk de evolutie van de pupjes volgen.
Drie dagen zijn ze oud vandaag. Elke avond zijn ze gewogen, telkens met mooie resultaten. Maar hun lengte te meten, dat zijn wij vergeten ! Stomweg vergeten.
Tot daarjuist t baasje erachter kwam dat er wel eens mensen zijn, waaronder hijzelf, die willen weten hoe groot die pups nu wel zijn.
t Baasje is dan op zoek gegaan waar zijn oud schoolmateriaal gebleven is om daar ergens een meetlat te vinden. De rolmeter van acht meter voor de pupjes te meten, dat was er wel wat over was zijn mening.
Bruintje het op één na grootste pupje was er aan voor de moeite. Enkel omdat m zo mooi rustig lag te slapen. Het baasje moest dan geen ander hondje storen.
Want dat is het grote punt van zorg voor de pupjes, rust, slapen en eten. Wij storen en nemen de pupjes zo weinig mogelijk op. Belle laat wel alles toe van wat de baasjes doen met de pups, maar ze blijft wel heel allert van wat er gebeurt.
Om de werpkist te verversen en om ze te wegen moeten de pupjes even bij de moeder weggenomen worden. Dat is de algemene regel en aan die tweemaal daags daar houden we ons ook aan. Soms gebeurt het eens dat er ééntje moord en brand krijst omdat m vastzit achter de doodligstangen, ook dan brengen de baasje rust door het pupje daar weg te nemen, en het terug in het midden van de kist te plaatsen.
Telkens de pupjes zijn opgenomen door de baasjes, al de andere mensen mogen er nog niet aankomen, worden e pupjes volledig terug gelikt door Belle. Voor haar is enkel dit geldig Mijn pupjes, mijn geur.
Wegens overbodig de volgende twee maanden. Loodzware TV met prima beeld en met wel 500 kanalen te ontvangen via satelliet (serieuze, onverstaanbare, vieze, misschien wel strafbare kanalen)
Staat daar maar te staan, omdat in de andere hoek van de kamer een werpkist staat, bevattend:
- Eén driejarige Drententeefje zeer zorgzaam voor de rest van de inhoud van de kist
- Vier Drentenpupjes, reutjes drie dagen oud en groeiend als *
- Twee Drentenpupjes, teefjes ook even oud en ook groeiend als *
Wegens de live soap show dat hier te vinden is hebben de baasjes haast geen tijd om TV te kijken.
Eventueel zou het baasje nog wel willen ruilen met een oude kerkstoel, zo één waar je nog geknield op moet zitten, meestal in uitvoering met fluwelen zitting en voorzien van een koperen naamplaatje van een rijke familie. Als er nog twee te vinden zijn dan liefst twee, t vrouwtje wil er ook één.
De reden is dat de knieën van de baasjes te veel lijden door gehurkt of op de knieën voor die werpbak te zitten.
En de show die hier te zien is boeit de baasjes véél meer dan die in de andere hoek van de kamer
Belle
* Niet als kool, kool kan die pups niet volgen met groeien.
is koning, daarom op de vele vragen om fotos, fotos en nog eens fotos en ook om de fijne reacties op onze berichtjes van de laatste week, nog wat hééél recente fotos.
Het deed goed aan onze hartjes al die blijken van medeleven bij het sterven van Bas en het meeleven met de geboorte van mijn puppys. Wij zullen ze maar snel op t blog zetten of mijn pups zijn weeral te sterk veranderd
Inderdaad Myriam, t baasje was er vroeg bij deze morgen, zo vroeg dat hij het bericht van deze morgen gisterenavond al gereed gemaakt had.
Waarom zoveel actie ? Het baasje heeft toch vermeld in zijn berichten dat er een blijk van medeleven voor Bas gekomen was uit Thailand. En de Thailand reizigers kwamen terug thuis vandaag.
t Baasje zou zus en schoonbroer dus ophalen op de luchthaven van Schiphol en vermits dat Amsterdam dan ook weer iets verder ligt dan om de hoek en het vliegtuig om negen uur zou arriveren, moest t baasje vroeg uit de veren.
De hoofdreden van zijn tocht naar Amsterdam was simpel, vermits de omstandigheden de laatste week niet toelieten van met de nieuwe auto eens goed door te rijden had hij de job van tante Rita overgenomen. Die zou aanvankelijk de rit doen.
Tante Rita, hier voordien in andere berichten al eens verschenen en toen voornamelijk gekend onder de naam koekjestante is dan maar op kraamvisite gekomen. Dat de koekjestante met lege handen zou komen is ondenkbaar, deze maal was het een hondensnoeptaart,ja dat bestaat , het staat hier op tafel en voor de niet kenners heeft het baasje de taart gefotografeerd. Kom, toch van de helft van de taart want t vrouwtje zegt dat tante Rita al de helft aan Belle heeft gevoerd omdat die verzwakt is door de bevalling
En als je dat gelooft van die zwakte dan maakt ze je de volgendemaal iets anders wijs.
Bijvoorbeeld dat Pasen volgend jaar op tweede Kerstdag valt .
Dat is wat we kunnen zeggen nadat de puppysgewogen zijn s avonds. Met zijn allen het meeste eten bij Belle, dat heeft zo zijn resultaten.
De grootste braniemaker van de hoop, de laatst geboren reu, die bij zijn geboorte 380 gram liet aantekenen heeft de 500 gram bereikt. Die heeft al een voorlopige naam gekregen, niks met een H maar genoemd naar zijn uitzicht. Wij noemen hem Kraagje, naar zijn wit kraagje in zijn voor de rest bruin manteltje. Dit reutje lijkt fysiek het meest op zijn moeder.
Het teefje dat met 310 gram geboortegewicht het kleinste en lichtste was is ook het minst aangekomen, met 50 gram extra is zij nu met 360 gram nog steeds de lichtste. Zij was gisteren gelijk gebleven in gewicht en haar winst heeft ze vandaag gemaakt.
Daar waar de meeste puppys de eerste dag nogal eens durven gewicht verliezen is dat bij Bellespuppys niet het geval geweest.
Belle komt nu toch al eens uit haar werpkist en laat de kleintjes al eens alleen. Het minste gerucht is ze wel allert en heft ze het hoofd al richting kist. Duurt het wat lang of wat luid dan is ze dadelijk ter plaatse om te zien wat er mis is . Meestal is het eten dat ze vragen. Dan legt Belle zich en de hongerige vat zijn maaltijd aan.
Wat zo bij de mensen gebeurt is ook hier het geval, in een wip zijn er enkele meeëters, niemand zit ooit alleen aan tafel, in dit geval een tepel
Ik kon het niet meer aanzien, t baasje wou wel gaan wandelen maar ik moest zorg dragen voor mijn puppys en kon dus niet mee naar t bos. Ouderplicht hé baas...
Vanavond ben ik dan toch maar meegegaan toen hij mij mijn leiband liet zien, een beetje enthousiasme laten blijken kon geen kwaad leek mij zo en t baasje fleurde helemaal op. Waarschijnlijk heeft die gedacht dat hij twee maanden aan huis gekluisterd was wegens die pups.
We hebben maar een kleine ronde gemaakt en dat was maar goed ook want ik wou al snel terug naar huis. Aan de deur hoorden we het gekrijs en gepiep van het zestal al .
Honger was de reden, onverzadigbaar is die bende, zij zuigen mij totaal leeg. t Lijken er wel van de belastingen horen wij het baasje denken .
Wie is Michka, Ria & Pierre ? Wel hier komt de verklaring Michka is het hondje van Ria. Ria is de vrouw van Pierre. Pierre op zijn beurt is de oud collega van t baasje ( we leggen de nadruk op OUD , ex mag ook nog, maar ons baasje hoort liever OUD)
Pierre heeft samen met het baasje les in autotechniek gegeven aan het KTA te Herentals. Tot Pierre op pensioen ging en t baasje zo maar aan zijn lot over liet in de grote garage in de Menenstraat. Toen moest ons baasje de jonge gasten die Pierre kwamen opvolgen onder zijn hoede nemen.
Omdat t baasje en Pierre zo goed overeen kwamen, en omdat ons baasje Ria en Pierre niks kan weigeren, op hun vraag hier de gevraagde fotos. Opgelet ze zijn nog maar net genomen, ze kunnen dus nog nat en warm zijn.
En uiteraard ook voor alle andere fans van ons Belle en de puppys, hier enkele fotos op aanvraag.
Als je van het VTM programma superhond houdt moet je hier bij ons eens komen kijken. Die lieve Belle, altijd het kleintje genoemd hier ten huize en op t blog, is een voorbeeld moedertje. De echte superhond ligt hier bij ons bij haar pupjes in de werpkist.
Het is zoals met de Sinterklaazen, al de andere van TV zijn hulpsuperhonden ! ! !
Hooguit een kwartier is ze vandaag van haar pupjes weg geweest. Tegen haar zin ook nog want het baasje heeft ze moeten weglokken uit haar werpkist met haar favoriete snoep en de kreetBelle, poes pakken.
Ze moet toch eens haar plasje gaan maken, haar leiband laten zien om een kleine wandeling, rond het huizenblok (geen 5 minuten) kon haar ook niet verleiden om de kleintjes even alleen te laten.
Telkens als wij de pupjes hebben aangeraakt, om wat voor reden ook, worden ze grondig proper gelikt door haar. Alles mogen die wriemelende mormeltjes van haar. Je moet het zien om het te kunnen geloven, heeft het baasje vanavond nog gezegd tegen Peter, de eigenaar van puppyvader Zeppos. En dat alles zuiver op instinct, daar is het baasje zeker van, want op de hondenschool hebben wij daar nooit iets over geleerd.
Dat is nu al twee dagen dat er bitter weinig belangstelling is voor TV hier ten huize. Het programma aanbod van TV Vlaanderen, meer dan 350 zenders via de satelliet, kan niet tippen aan onze live-soap, hier in de hoek van de living. Prachtig is het gewoonweg, dat het ons weer mag overkomen, Superhond hier in huis te hebben
Basje , goeie maat, al een geluk dat je al die herrie van dat klein gespuis niet meer moet meemaken. Als je mee kijkt van op de regenboogbrug ( of van op de kast hier achter mij) dan kan ik best aannemen dat je nu medelijden hebt met die Belle en met de baasjes.
24 op 24 uur is dat hier gepiep en gekrijs uit die werpkist, ons Belle wijkt niet van haar pups en ligt dus de klok rond in dat lawaai. Belle verdient een medaille zo groot dat ze zelf niet kan dragen. Ze gaat amper naar buiten voor een plasje. De wandelingen zijn ook al afgeschaft wegens geen belangstelling, pups hé, dat gaat voor bij ons jong moederke. Den baas moet zijn plan maar trekken.
Bij de pups zijn er bij die evenveel lawaai kunnen maken als jij wanneer je een vliegtuig zag aan aéroport Charles de Gaulle in Parijs. Zelfs de Concorde moest het toen tegen jou afleggen in lawaai !
Er is een pup bij die nog prijzen kan winnen in een zangwedstrijd voor kanarievogels. Die pup gaat nog met bekers naar huis komen van die wedstrijd ook denken wij. Zie je het al in de krant staan Drentse Patrijshondpup wint eerste prijs in zangwedstrijd voor kanarievogels Waterslagers ?
Het gaat je goed daarboven Bas, wij trekken onze plan hier wel
Werpkist in orde, verwarming O.k., handdoeken en keukenrol klaar, ontsmettingsstof bij de hand, schaar en garendraad aanwezig, thermometer daar, Laat de puppys maar komen zegt t baasje dan.
Dan heb ik al vier puppys uit mijn buik geperst en zet het baasje het verwarmingsvuurtje aan, dan blijkt het te veel warmte naar de zijkanten te geven en de kast te verhitten tot ze begint te ruiken. Ook het behangpapier komt warm te staan. Dr Nelly zegt dan dat ze bij terugkomst wel een infrarood lamp uit de praktijk zal meebrengen.
Kunnen jullie de warmwaterkruik vullen en een grote handdoek er rond wikkelen ? Vraag van Dr. Nelly Dedju ooit hebben we die wel eens aangekocht, toen speelden de Flintstones nog dagelijks op TV. Waar zou die gebleven zijn ? Verduurd en weggeworpen wegens niet meer nodig. Wanneer heb jij die weggeworpen is de vraag van t vrouwtje. Hoor ik het baasje zeggen van voor de tijd dat alles moest gesorteerd worden Ook al vorige eeuw dus.
Geen probleem, het baasje is daarstraks nog langs de geldmuur gepasseerd en vertrekt met de auto richting apotheek van dienst. In Beerse kijkt de apothekeres het baasje toch maar raar, zo koud is het nu toch niet ? Ja madammeke ons Belle is aan het bevallen en we moeten de kleine(n) warm houden. Weer een bedenkelijk gezicht aan de andere zijde van de toog, ja maar madammeke ons Belle is een Drentsche Patrijshond en die is kleintjes aan het kopen en ik heb geen warmwaterblaas niet meer.
Mevrouw de apothekeres kijkt dan al veel opgeluchter. Het is niet voor zo iemand die aan thuisbevallingen doet en iets in het schild voert, sla de gazet maar eens open dan weet je dadelijk waarom madam raar keek.
Kortom, als je het niet gewend bent is er altijd wel iets dat onverwacht om de hoek komt kijken. Gisteren waren dat een warmwaterblaas en zes Drentenpuppys
Is dat hetzelfde, een week om nooit te vergeten of een onvergetelijke week ? Een week om nooit te vergeten zeker en vast. Vorige donderdag werden we nog overvallen door het plotse verlies van onze beste kameraad Bas. We waren er verdomd niet goed van !
Natte ogen en luidop janken bij het achterlaten van het levenloze lichaam van wat nog een uur te voren een vrolijke, weliswaar oude wandelaar was. Het op zaterdag terughalen van de asse van Bas, samen met een hoogzwangere Belle. Belle die nog altijd op zoek was naar haar soortgenoot.
Het ophalen van de nieuwe auto, deze maal en voordien nog nooit gebeurd, was een fait divers zoals je dagelijkse bezoek aan de bakker. Emoties voor de nieuwe kar ? Weinig van gemerkt deze keer, we zullen het wel merken aan de bankuittreksels zeker ?
Twee dagen geleden dan, maandag 10 november. Belle is nog betrekkelijk rustig en gaat nog aangelijnd een wandeling mee maken. Zij moet aangelijnd blijven omdat ze nu toch wel heel erg dik is en ze zichzelf en de puppys nietspaart als ze iets ziet bewegen in het bos. Een grote bekommernis bij ons en bij tal van blog lezers gaat uit naar de namen van de toekomstige pups. De Hs vliegen ons rond de oren.
Gisteren is Belle zo onrustig geweest en zo onvoorspelbaar in haar gedrag dat t baasje er niet gerust in is en rond vijf uur naar Dr. Nelly belt. Die is nog met haar afspraken bezig en bij de vraag of er iets speciaal is (op dat moment is er niks speciaal en toch weer alles speciaal)belooft ze rond zeven ur een kijkje te komen nemen.
Als Dr. Nelly enkele minuten voor zeven uur aankomt kan de familie Faes al trots twee flinke reutjes tonen die tezes uur en zes uur dertig het levenslicht hebben gezien. Enkele minuten later kondigt het eerste teefje zich aan, gevolgd door het tweee teefje tien minuten later. Die juffertjes zijn de minste in gewicht van het nestje. Met 310 en 330 gram geboortegewicht zijn het echter nog altijd heel flink geboren pups.
Nummer vijf weer een reutje komt ook een met een half uur tussenpauze, en het laatste reutje komt om vijf na negen. Daar hebben we op zitten wachten want een tussenpauze van een uur en half waren we niet gewend. Bij deze laatste zegt Nelly dat ze er niet zo gerust in is Het is wel het zwaarste pupje met 380 gram, maar het blijk aanvankelijk wat ademhalingsproblemen te hebben. Na het pupje eens goed te hebben gewreven en mond en neus te hebben gecontroleerd en vrijgemaakt, kruipt hij na enige minuten al flink met de andere vijf rond.
Als het 21u30 geworden is mogen we een balans van het gebeuren maken en kunnen we besluiten dat het een pracht bevalling is geweest en vanaf het moment dat de eerste pupjes aangelegd zijn aan Belles tepels gedraagt deze zich als een supermama.
Dit is een kort resumé van zes bewogen dagen met verdriet bij aanvang en opperste geluk bij afsluiten, en telkens zijn er tranen bij te pas gekomen, zeg nu zelf, een week om niet te vergeten of een onvergetelijke ?
En zonder raad aan ons te vragen zie. Dit artikel heeft ons baasje daarstraks voor mij voorgelezen uit de krant. Hadden jullie al ooit van zon gewilde kruising gehoord.
Een labrador en een poedel, en dat zou een allergie-proof frakske aan hebben. Wij zouden eerder denken dat het zou ruien met krollekeshaar. Weer verkeerd gedacht baas. Maar ja dat is Amerika daar, en in Amerika en tegenwoordig ook China hebben ze altijd iets anders, groters of vreemder, dan op een ander.
De kindjes van den Barrack en zijn madam krijgen dus een labradoodle. Amerikas First Dog is een labradoodle, wat binnen enige tijd de nieuwste rage en rashond mét papieren zal zijn aan de andere kant van de oceaan.
Geen Drent in The White House , het was nochtans eenfijn voorstel van ons, vonden wij zelf. Voor een naam moet den Barrack ook niet lang zoeken. Wij hebben hondennamen met een H massaal in voorraad. Met dank aan de denkers trouwens.
Als we weten wat er komt aan pups gaan we ons met de praktijk van het namen toekennen bezig houden.
t Baasje gaat zich ergens opsluiten want hij heeft een stopwoord momenteel . Nog niet is zowat het meest gebruikte als m zijn hoofd buiten de deur steekt.
Ons Belle moest eens beseffen hoeveel supporters en sympathisanten ze overal heeft. Ze zou zelf de mails en telefoons maar eens moeten beantwoorden met van die klein oogjes van te weinig slaap, zoals de baasjes.
Ondertussen loopt ze wat rond in huis, dan wil ze nog eens buiten, terug binnen, nog eens buiten, op zoek naar een schuilplaats om een nest te maken. t Vrouwtje heeft Belle daarstraks onder de aanhangwagen moeten onderuit halen. Ze is daar wel haast plat op haar buik moeten gaan liggen op de oprit om aan Belle aan te kunnen.
Als de geburen en de lezers van het blog ons zouden bezig zien waren er toch verschillende bij die hun wijsvinger naar de zijkant van hun hoofd zouden brengen.
De natuur zijn gang laten gaan maar het wel goed in t oog houden voor als er iets mis moest gaan. Dat is zowat de raad die je van de kenners krijgt. En dat zijn wij nu al twee dagen aan het doen met klein oogjes !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
