Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
14-11-2008
Speciaal voor michka & co
Speciaal voor Michka, Ria & Pierre
Wie is Michka, Ria & Pierre ? Wel hier komt de verklaring Michka is het hondje van Ria. Ria is de vrouw van Pierre. Pierre op zijn beurt is de oud collega van t baasje ( we leggen de nadruk op OUD , ex mag ook nog, maar ons baasje hoort liever OUD)
Pierre heeft samen met het baasje les in autotechniek gegeven aan het KTA te Herentals. Tot Pierre op pensioen ging en t baasje zo maar aan zijn lot over liet in de grote garage in de Menenstraat. Toen moest ons baasje de jonge gasten die Pierre kwamen opvolgen onder zijn hoede nemen.
Omdat t baasje en Pierre zo goed overeen kwamen, en omdat ons baasje Ria en Pierre niks kan weigeren, op hun vraag hier de gevraagde fotos. Opgelet ze zijn nog maar net genomen, ze kunnen dus nog nat en warm zijn.
En uiteraard ook voor alle andere fans van ons Belle en de puppys, hier enkele fotos op aanvraag.
Als je van het VTM programma superhond houdt moet je hier bij ons eens komen kijken. Die lieve Belle, altijd het kleintje genoemd hier ten huize en op t blog, is een voorbeeld moedertje. De echte superhond ligt hier bij ons bij haar pupjes in de werpkist.
Het is zoals met de Sinterklaazen, al de andere van TV zijn hulpsuperhonden ! ! !
Hooguit een kwartier is ze vandaag van haar pupjes weg geweest. Tegen haar zin ook nog want het baasje heeft ze moeten weglokken uit haar werpkist met haar favoriete snoep en de kreetBelle, poes pakken.
Ze moet toch eens haar plasje gaan maken, haar leiband laten zien om een kleine wandeling, rond het huizenblok (geen 5 minuten) kon haar ook niet verleiden om de kleintjes even alleen te laten.
Telkens als wij de pupjes hebben aangeraakt, om wat voor reden ook, worden ze grondig proper gelikt door haar. Alles mogen die wriemelende mormeltjes van haar. Je moet het zien om het te kunnen geloven, heeft het baasje vanavond nog gezegd tegen Peter, de eigenaar van puppyvader Zeppos. En dat alles zuiver op instinct, daar is het baasje zeker van, want op de hondenschool hebben wij daar nooit iets over geleerd.
Dat is nu al twee dagen dat er bitter weinig belangstelling is voor TV hier ten huize. Het programma aanbod van TV Vlaanderen, meer dan 350 zenders via de satelliet, kan niet tippen aan onze live-soap, hier in de hoek van de living. Prachtig is het gewoonweg, dat het ons weer mag overkomen, Superhond hier in huis te hebben
Basje , goeie maat, al een geluk dat je al die herrie van dat klein gespuis niet meer moet meemaken. Als je mee kijkt van op de regenboogbrug ( of van op de kast hier achter mij) dan kan ik best aannemen dat je nu medelijden hebt met die Belle en met de baasjes.
24 op 24 uur is dat hier gepiep en gekrijs uit die werpkist, ons Belle wijkt niet van haar pups en ligt dus de klok rond in dat lawaai. Belle verdient een medaille zo groot dat ze zelf niet kan dragen. Ze gaat amper naar buiten voor een plasje. De wandelingen zijn ook al afgeschaft wegens geen belangstelling, pups hé, dat gaat voor bij ons jong moederke. Den baas moet zijn plan maar trekken.
Bij de pups zijn er bij die evenveel lawaai kunnen maken als jij wanneer je een vliegtuig zag aan aéroport Charles de Gaulle in Parijs. Zelfs de Concorde moest het toen tegen jou afleggen in lawaai !
Er is een pup bij die nog prijzen kan winnen in een zangwedstrijd voor kanarievogels. Die pup gaat nog met bekers naar huis komen van die wedstrijd ook denken wij. Zie je het al in de krant staan Drentse Patrijshondpup wint eerste prijs in zangwedstrijd voor kanarievogels Waterslagers ?
Het gaat je goed daarboven Bas, wij trekken onze plan hier wel
Werpkist in orde, verwarming O.k., handdoeken en keukenrol klaar, ontsmettingsstof bij de hand, schaar en garendraad aanwezig, thermometer daar, Laat de puppys maar komen zegt t baasje dan.
Dan heb ik al vier puppys uit mijn buik geperst en zet het baasje het verwarmingsvuurtje aan, dan blijkt het te veel warmte naar de zijkanten te geven en de kast te verhitten tot ze begint te ruiken. Ook het behangpapier komt warm te staan. Dr Nelly zegt dan dat ze bij terugkomst wel een infrarood lamp uit de praktijk zal meebrengen.
Kunnen jullie de warmwaterkruik vullen en een grote handdoek er rond wikkelen ? Vraag van Dr. Nelly Dedju ooit hebben we die wel eens aangekocht, toen speelden de Flintstones nog dagelijks op TV. Waar zou die gebleven zijn ? Verduurd en weggeworpen wegens niet meer nodig. Wanneer heb jij die weggeworpen is de vraag van t vrouwtje. Hoor ik het baasje zeggen van voor de tijd dat alles moest gesorteerd worden Ook al vorige eeuw dus.
Geen probleem, het baasje is daarstraks nog langs de geldmuur gepasseerd en vertrekt met de auto richting apotheek van dienst. In Beerse kijkt de apothekeres het baasje toch maar raar, zo koud is het nu toch niet ? Ja madammeke ons Belle is aan het bevallen en we moeten de kleine(n) warm houden. Weer een bedenkelijk gezicht aan de andere zijde van de toog, ja maar madammeke ons Belle is een Drentsche Patrijshond en die is kleintjes aan het kopen en ik heb geen warmwaterblaas niet meer.
Mevrouw de apothekeres kijkt dan al veel opgeluchter. Het is niet voor zo iemand die aan thuisbevallingen doet en iets in het schild voert, sla de gazet maar eens open dan weet je dadelijk waarom madam raar keek.
Kortom, als je het niet gewend bent is er altijd wel iets dat onverwacht om de hoek komt kijken. Gisteren waren dat een warmwaterblaas en zes Drentenpuppys
Is dat hetzelfde, een week om nooit te vergeten of een onvergetelijke week ? Een week om nooit te vergeten zeker en vast. Vorige donderdag werden we nog overvallen door het plotse verlies van onze beste kameraad Bas. We waren er verdomd niet goed van !
Natte ogen en luidop janken bij het achterlaten van het levenloze lichaam van wat nog een uur te voren een vrolijke, weliswaar oude wandelaar was. Het op zaterdag terughalen van de asse van Bas, samen met een hoogzwangere Belle. Belle die nog altijd op zoek was naar haar soortgenoot.
Het ophalen van de nieuwe auto, deze maal en voordien nog nooit gebeurd, was een fait divers zoals je dagelijkse bezoek aan de bakker. Emoties voor de nieuwe kar ? Weinig van gemerkt deze keer, we zullen het wel merken aan de bankuittreksels zeker ?
Twee dagen geleden dan, maandag 10 november. Belle is nog betrekkelijk rustig en gaat nog aangelijnd een wandeling mee maken. Zij moet aangelijnd blijven omdat ze nu toch wel heel erg dik is en ze zichzelf en de puppys nietspaart als ze iets ziet bewegen in het bos. Een grote bekommernis bij ons en bij tal van blog lezers gaat uit naar de namen van de toekomstige pups. De Hs vliegen ons rond de oren.
Gisteren is Belle zo onrustig geweest en zo onvoorspelbaar in haar gedrag dat t baasje er niet gerust in is en rond vijf uur naar Dr. Nelly belt. Die is nog met haar afspraken bezig en bij de vraag of er iets speciaal is (op dat moment is er niks speciaal en toch weer alles speciaal)belooft ze rond zeven ur een kijkje te komen nemen.
Als Dr. Nelly enkele minuten voor zeven uur aankomt kan de familie Faes al trots twee flinke reutjes tonen die tezes uur en zes uur dertig het levenslicht hebben gezien. Enkele minuten later kondigt het eerste teefje zich aan, gevolgd door het tweee teefje tien minuten later. Die juffertjes zijn de minste in gewicht van het nestje. Met 310 en 330 gram geboortegewicht zijn het echter nog altijd heel flink geboren pups.
Nummer vijf weer een reutje komt ook een met een half uur tussenpauze, en het laatste reutje komt om vijf na negen. Daar hebben we op zitten wachten want een tussenpauze van een uur en half waren we niet gewend. Bij deze laatste zegt Nelly dat ze er niet zo gerust in is Het is wel het zwaarste pupje met 380 gram, maar het blijk aanvankelijk wat ademhalingsproblemen te hebben. Na het pupje eens goed te hebben gewreven en mond en neus te hebben gecontroleerd en vrijgemaakt, kruipt hij na enige minuten al flink met de andere vijf rond.
Als het 21u30 geworden is mogen we een balans van het gebeuren maken en kunnen we besluiten dat het een pracht bevalling is geweest en vanaf het moment dat de eerste pupjes aangelegd zijn aan Belles tepels gedraagt deze zich als een supermama.
Dit is een kort resumé van zes bewogen dagen met verdriet bij aanvang en opperste geluk bij afsluiten, en telkens zijn er tranen bij te pas gekomen, zeg nu zelf, een week om niet te vergeten of een onvergetelijke ?
En zonder raad aan ons te vragen zie. Dit artikel heeft ons baasje daarstraks voor mij voorgelezen uit de krant. Hadden jullie al ooit van zon gewilde kruising gehoord.
Een labrador en een poedel, en dat zou een allergie-proof frakske aan hebben. Wij zouden eerder denken dat het zou ruien met krollekeshaar. Weer verkeerd gedacht baas. Maar ja dat is Amerika daar, en in Amerika en tegenwoordig ook China hebben ze altijd iets anders, groters of vreemder, dan op een ander.
De kindjes van den Barrack en zijn madam krijgen dus een labradoodle. Amerikas First Dog is een labradoodle, wat binnen enige tijd de nieuwste rage en rashond mét papieren zal zijn aan de andere kant van de oceaan.
Geen Drent in The White House , het was nochtans eenfijn voorstel van ons, vonden wij zelf. Voor een naam moet den Barrack ook niet lang zoeken. Wij hebben hondennamen met een H massaal in voorraad. Met dank aan de denkers trouwens.
Als we weten wat er komt aan pups gaan we ons met de praktijk van het namen toekennen bezig houden.
t Baasje gaat zich ergens opsluiten want hij heeft een stopwoord momenteel . Nog niet is zowat het meest gebruikte als m zijn hoofd buiten de deur steekt.
Ons Belle moest eens beseffen hoeveel supporters en sympathisanten ze overal heeft. Ze zou zelf de mails en telefoons maar eens moeten beantwoorden met van die klein oogjes van te weinig slaap, zoals de baasjes.
Ondertussen loopt ze wat rond in huis, dan wil ze nog eens buiten, terug binnen, nog eens buiten, op zoek naar een schuilplaats om een nest te maken. t Vrouwtje heeft Belle daarstraks onder de aanhangwagen moeten onderuit halen. Ze is daar wel haast plat op haar buik moeten gaan liggen op de oprit om aan Belle aan te kunnen.
Als de geburen en de lezers van het blog ons zouden bezig zien waren er toch verschillende bij die hun wijsvinger naar de zijkant van hun hoofd zouden brengen.
De natuur zijn gang laten gaan maar het wel goed in t oog houden voor als er iets mis moest gaan. Dat is zowat de raad die je van de kenners krijgt. En dat zijn wij nu al twee dagen aan het doen met klein oogjes !
Gisteren leek het er op dat het zo ver was. Belle was onrustig , wou buiten, terug binnen. Zo ging het een ganse namiddag, ondertussen maakte zij een onderkomen in de oude brandton die het baasje nooit meer gebruikt wegens verbod op afval verbranden in de tuin.( dit is Frankrijk niet, daar mag dat nog, uitgezonderd in de zomer)
Achter de aanhangwagen, tegen de schutting was er ook al een diep gat gegraven door haar. Dus al de tekenen wezen er op dat ze zichzelf aan het voorbereiden was.
Binnen in de living staat dan een krakend propere werpkist, maar de juffer verkiest de vuile brandton of een kuil in het zand.
t Baasje moet toch nog eens naar de hondenschool voor wat bijstudie want een Drent begrijpen daar is meer dan gewone studie voor nodig blijkt nu.
Eén reactie sprong er uit, vond t baasje, uit de lange reeks reacties op t blog, in de mailbox, aan de telefoon, langs de straat bij de wandeling met Belle, in de winkels waar t baasje kwam. Ze komt van Myriam Van den Bosch uit Hannuit provincie Luik, en t baasje was er bijzonder door gepakt: Hier komt ze:
SLAAP ZACHT BAS
Bericht: Beste Jan en Simonne,
Raar hoe men iemand virtueel kan ontmoeten en leren kennen, en zelfs bevriend worden zonder elkaar nooit te hebben gezien. Gewoon omdat wij door diezelfde en rare liefde voor honden en meer bepaald voor Drenten zijn gedreven.
Zo heb ik Bas een paar maanden toevallig leren kennen via uw blog en had ondertussen er een bijna dagelijkse gewoonte van gemaakt om even een kiekje te komen nemen vooral nu dat de pups van Belle op komst zijn. Ik geloofde mijn ogen niet toen ik vandaag het bericht las dat Bas er niet meer was. Ik ben echt ontroerd en begrijp hoe diep het verdriet kan zijn wanneer je trouwste vriend zo plots heengaat, en kon het niet laten om jullie een mailtje te sturen. Het is ons over twee jaar overkomen toen wij onze Babette (een labrador) op amper 9,5 jarige leeftijd hebben moeten laten inslapen na twee maanden lijden aan een soort maagkanker. Ik heb er nu nog verdriet van en kan ze nog missen als ik naar haar foto's kijk alhoewel ondertussen een vrolijke Drent ons gezin is komen vergroten en enorm veel plaats neemt.
Waarom een Drent is puur toeval, ik had er eigenlijk nog nooit eentje gezien behalve misschien in Zeeland waar wij vroeger met onze drie dochters soms gingen fietsen. Als het aan mij had gelegen had ik zeker nog voor een labrador gekozen maar de kinderen en mijn man vreesden ervoor dat wij teveel zouden vergelijken en dus liever niet. Toevallig viel een van mijn dochters op de "Epagneul à Perdrix de Drenthe" (want ja ik ben vergeten te zeggen : wij zijn franstalig - wonen in Hannuit (provincie Luik)). Op de foto's leek die als twee druppels water op onze Tom , een gekruisde jachthond, die wij vroeger van een familielid hadden gekregen (mama was een Bretoense epagneul en papa griffon). En volgens de beschrijvingen op verschillende websites van dit ras was het een ideale familie-hond. Na een bezoek bij een fokker in Meer waar we ze te zien kregen en ook konden horen over zijn zacht en aanhankelijk karakter, waren wij meteen verkocht en zijn wij Floyd verleden jaar gaan h alen. Ondertussen in onze flinke "zoon" dik anderhalf jaar, weegt rond de 40 kilo en is uitermate groot (maar 't valt goed mee, want "baasje" is trouwens ook 1,95 m). Een géant des Flandres !
Wij zijn dolgelukkig (en hij ook) dat wij elkaar hebben gevonden en ik ben zelf zo fanatiek geworden dat ik bij de Belgische Patrijshond vereniging ben aangesloten en veel op Internet snuffel op zoek naar getuigenissen en Drentenbelevenissen waar ik telkens onze Floyd in kan terugvinden. En zo ben ik onlangs op uw blog terechtgekomen. Ik vind hem zo leuk en aangenaam om te lezen. Heel tof ook het idee dat alles door de honden zo vrolijk en levendig wordt verteld. Ik ben Franstalig (maar van Nederlandstalige ouders), en uw verhaaltjes helpen mij om mijn Nederlands wat bij te houden, dus een nuttig tijdverdrijf ook.
Wij waren bijna van plan om jullie te komen groeten op de strandwandeling verleden week Tot op het laatste hebben wij getwijfeld maar het is toch meer dan twee uur rijden van bij ons en we moesten dan ook zo vroeg uit de pluimen. Zelfs Floyd slaapt in 't weekend graag lekker uit want in de week moeten wij voor het werk rond 6 uur opstaan. Ik heb er nu wel spijt van dat ik Bas niet in den lijven heb kunnen zien. Ik wens jullie veel sterkte maar het is al een troost dat hij zo lang en zo goed geleefd heeft en zonder lijden is vertrokken. En wie weet ontmoeten wij elkaar op de lentewandeling volgend jaar en kunnen wij met Belle en nakomelingen kennismaken. Papa Zeppos hadden wij tijdens de lentewandeling van dit jaar ontmoet.
Veel geluk met de pup's, ik blijf met ongeduld op jullie site kijken.
Groetjes uit Hannuit Myriam Van den Bosch
Ps : sorry indien het Ndls niet perfect is. Onze hond blaft ook in het Frans
Mooi hé, vonden wij ook, en daarom heeft t baasje aan Myriam gevraagd dat hij haar reactie hier mocht plaatsen. Wij kijken uiteraard uit naar een fysieke ontmoeting met onze Waalse Drentenvrienden, tot op de volgende Drentenwandeling Myriam & Familie en vooral Floyd.
Zo moeten de namen van de puppys beginnen dit jaar. Althans volgens de Koninklijke Maatschappij Sint Hubertus die de stambomen in België toekent.
Franca in Sigogne, blogmaatje en inwijkeling in Frankrijk met Nederlandse roots vroeg of ze medezeggenschap kon krijgen bij het namen kiezen. Het baasje heeft haar terug gemaild dat hij voor alles openstaat maar dat er regels bestaan. Zoals die van Sint Hubertus
t Baasje was er al enkele tijd mee bezig, hij wou graag namen rond een bepaald thema.
Dit omdat, zegt m, het plezierig is als tijdens een wandeling met verschillende Drenten en je roept een naam je direkt weet uit welke familie de hond afkomstig is.
Zo was hij bezig met hondennamen die ook de voornamen waren van Hollywoodsterren,
Halle (Berry), Hannah, Heidi, Hank, Harold, Harpo, Hoss,Humphrey, en nog enkele andere stonden al op een provisoir lijstje.
En nu kunnen jullie aan de slag, operasterren, geleerden, popsterren, en zo verder. Laat je fantasie de vrije loop maar hou het aub een beetje kort en krachtig. Namen als Nabukodonosorrekedeneerste mag niet meedoen en beland direct in het verticale klassement. Er zijn ook een paar namen waar het baasje allergisch voor is, hij krijgt boebbelen, uitslag, tranende ogen en haaruitval van deze namen, ze beginnen nog met een H ook nog. Géén Hilton en gééén Hyacint aub, niet als voornaam en ook niet als achternaam.
Het baasje gaat voor de toekenning van de namen de bestuursleden van de Belgische Drentenvereniging vragen om te jureren, dat zijn allemaal onschuldige en te vertrouwen mensen. Dus geen gezever wat de kundigheid en eerlijkheid betreft.
Aan de slag beste lezers, vrienden, bloggers, wij zitten te wachten op elk goed voorstel
En dat is vele jaren geleden vertelt het baasje mij. Het is heel dikwijls een lang weekend zoals ook dit jaar en de baasjes trokken dan gewoonlijk naar Frankrijk. Dit jaar dus niet. Ik denk dat ik er voor iets tussen zit
Moesten de puppys deze week niet aangemeld zijn dan waren wij nu inLa Magdeleine. Er zijn dan wel geen wereldschokkende zaken te beleven daar, maar t baasje gebruikt die periode voor het winterklaar maken van huis en tuin.
Waar het hoofdbestuur wel aan mee doet als ze op 11 november ginds zijn is de viering van de gesneuvelden aan het monument bij het gemeentehuis.Raar hé, hier in België hebben ze dat nog nooit gedaan, en ginds waar er zeker geen verwanten betrokken zijn in gans het oorlogsgebeuren daar gaan ze wel naar het monument en de viering.
De oorzaak ligt anders, 8 mei en 11 november is nog altijd een dag van bezinning voor de Fransen, beide dagen zijn ook nog officiële feestdagen. Wat het zo speciaal maakt voor de baasjes is de Vin d Honneur na de viering aan het monument, het is een kleine receptie aangeboden door het gemeentebestuur. De baasjes hebben deze gelegenheden telkens aangegrepen om contact te maken met de andere dorpsbewoners, kwestie van de integratie te bevorderen, en dat is heel goed gelukt.
Tieb jaar geleden waren zij de enige buitenlanders aan het monument, dat werd heel sterk geapprecieerd door burgemeester en dorpsgenoten, het baasje heeft dat in de loop van het jaar dat volgde heel sterk aangevoeld en dat ook verteld aan de Engelse inwijkelingen. Die kwamen het jaar daarop ook aan het monument en heden is het haast een Europese aangelegenheid, van de geallieerden zullen we maar zeggen.
Bij die Engelsen valt er nog iets speciaals op. Zij hebben die dag een klaproos op de revers van hun jas. Bij navraag blijkt die poppy een aandenken te zijn aan de slagvelden rond de IJzer. De schoonvader van onze buur Geoffrey Edwards declameerde er dan ook nog In Flanders Fields Where the poppys grow bij. Aangrijpend zo'n 800 kilometer van de IJzervlakte weg.
't Baasje heeft het daarjuist nog gezegd, k krijg medelijden met ons Belle en ik wil geen medelijden, ik wil puppys ! ! !
t Baasje noemt mij nu ook al ons lief dikkertje en ik wil niet dik zijn, ik wil puppys !
t Baasje zegt dat mijn tepeltjes al bijna in de plassen hangen als we gaan wandelen en ik kan mij niet meer goed oprollen als ik in de zetel wil slapen.
t Baasje duwt elke morgen een thermometer in mijn poep om mijn temperatuur te meten, dan zit m daar mee te tellen 37,537,637,7 , als mijn temperatuur 1 tot 1,5 ° daalt dan zal het binnen de 24 uur gebeuren zegt Dr. Nelly. Als compensatie voor die thermometer in mijn achterste krijg ik dan wel een lekkere koek, das ook al iets nietwaar.
Deze namiddag zijn we een warmtelamp gaan halen om boven de puppys te hangen, 27° moeten die het de eerste weken hebben heeft t baasje ergens gelezen. t Zal niet slecht zijn onder die lamp denk ik, jullie weten waar je me kan vinden hé
Dat t al maar snel zaterdag is, dat is dan 63 dagen geleden dat de Zeppos het achter mij op zijn hondjes gedaan heeft, maar ik zit wel met de gebakken peren hé
En dan heeft den baas daar nog wat porno foto's van gemaakt ook, de gefrustreerde !
Hij heeft het verdemme gedaan onze Bas, postuum heeft m zichzelf en ons Belle de top 100 van het seniorennet binnengeschreven !
Vijftien jaar heeft hij dat eigenlijk dagelijks gedaan, elke dag de bazen weer verbazen. (dat rijmt nog ook, straks gaat ge hier nog echte poëzie lezen). Er was elke dag wel iets waarvan de baasjes tegen elkaar zegden, kijk nu daar, wat spookt m nu weer uit.
Belle, ook geen domme, heeft haar zintuigen goed gebruikt om zijn kuren over te nemen, soms zelfs te verfijnen. Eén zaak heeft ze overgenomen van Bas wat het baasje niet zo zint en waar hij ooit nog eens het verschot van gaat krijgen. Als ze met de auto mee gaat zet ze zich net als Bas voor de deuropening van de auto en wacht tot het baasje haar een zetje geeft onder haar achterste.
Bij Bas was het omdat de auto te hoog was, en Bas te zwaar om nog zo hoog te springen.
Bas is wel steeds in die hoge autos gesprongen, alleen in de laatste niet meer, die stond trouwens nog tien centimeter hoger dan de vorigen en toen was Bas ook al elf jaar als die gekocht werd.
Top 100 op het seniorennet halen, wie heeft zoiets ooit kunnen vermoeden , dat zoiets kon met dagelijkse hondenverhaaltjes ?
Belle gaat het in elk geval voortzetten, vanaf volgende week, of vanaf het einde van deze week samen met de puppys die onderweg zijn
Carine, Michka, Patty en Freddy, Franca, en Jan hebben binnen de kortste tijd gereageerd op de vraag of we de naam van het blog behouden als Bas & Belle of herbeginnen met een nieuwe blognaam.
De eerlijkheid gebied ons te zeggen dat het de meest trouwe lezers zijn van het blog die hier hun mening gaven. Zij hebben dik gelijk, het blog heeft zijn trouwe lezers, fijne lezers en die mogen inspraak hebben.
Zij zijn ook van mening dat Bas als medestichter van het blog recht heeft op een blijvende naamvermelding. Het maakt het ons ook makkelijker van Bas nooit te vergeten, en het zal gaan zoals het altijd gaat, zoals bij een goeie wijn. Bas gaat met de dag een betere kameraad worden. We gaan met plezier zijn fratsen herinneren en zijn lawaai maken vergeten wanneer m een vliegtuig of luchtballon zag.
Laten we het gewoon zo stellen: Bas & Belle Forever...
Gisteren vernamen wij in het nieuws op TV dat je verhuisplannen hebt. Je zou gaan verhuizen naar Washington DC waar je, samen met je familie, een aardig optrekje hebt gevonden aan de Pennsylvania Avenue, dacht ik, maar van het adres ben ik niet 100% zeker
Nu je toch een beetje groter behuisd gaat zitten wonen en ook een aardige tuin ter beschikking krijgt, ben je van plan een hondje in huis te nemen voor je dotjes van dochtertjes. Mooi initiatief Barrack !
Je wil zelfs een hondje uit een asiel adopteren ! Nu heb je mijn hart helemaal gestolen en wil ik je zelfs héél bereidwillig met raad en daad steunen. Dit omdat ik denk én hoop dat je meer afweet van wereldpolitiek dan dat je hondentrainer bent.
Mag ik je een voorstel doen ? Regelmatig zijn er Drentsche Patrijshonden te herplaatsenwegens ziekte, allergieën, zelfs verhuizen is er bij, zoals in jullie geval.
Jullie kennen geen Drenten ? Kunnen wij goed aannemen, in t Engels is de naam van het ras Dutch Partridge Dog. De honden hebben een witte vacht met bruine platen en spikkels op de poten. Nu zegt mijn baas Jan dat is een hond voor den Barrack. Vol symboliek voor hem en de natie. Een blanke vacht symbool voor de blanken, bruine platen voor de kleurlingen en spikkels op de poten voor de latinos en indianen. Het is dan nog een lieve huishond en een uitstekende jager daarboven op.
Zit er op dit moment toch wel geen Drent op jouw te wachten zeker ! Op de site van de Nederlandse Drentenvereniging kan je hem bekijken. Heel simpel Barrack, hier klikken: http://www.drentschepatrijshond.org/template.asp?pageID=71 .
Als het hondje een beetje oud is voor jou bloedjes van kindjes hebben we nog een andere oplossing. Ikzelf ga deze week ook kleine Drentjes krijgen, wel vijf of zes, zegt Dr. Nelly van t Binnenhof hier in Beerse. Als die deze week geboren worden, mogen die half januari naar de nieuwe fiere eigenaars. Is dat niet de periode dat jij naar je nieuwe villa trekt ?
Je zal vooraf wel duchtig gescreend worden door onze baas, zoiets als de C.I.A. ook doet, dit om te zien dat je wel een goed Drentenbaasje kan worden. Want, zo zegt m, Belle haar puppys, dat gaat top of the bill worden.
Zo Mijnheer Obama, dat wilde ik nog kwijt, en ik wens U veel succes in uw zoektocht naar een geschikt hondje. Moest je nog bijkomende inlichtingen wensen, steeds tot uw dienst.
De groeten nog aan uw madam en kindjes en tot op de TV
Betekent hier in de roedel drie dagen na 6/11 ofte Six Eleven, de dag dat hier de wereld is stilgevallen te 16u15. De aarde is blijven draaien maar hier was maar één ding van wereldbelang, dat al de rest deed vergeten.
Ondertussen is Barack Obama verkozen als volgende president van de V.S., is er hier voor de deur een andere auto komen parkeren, allemaal zaken die normaal de nodige ophef te weeg brengen in een normale roedel. Niets daarvan deze maal.
Twee jaar geleden was het ook al zo een 9/11, toen werd het baasje geopereerd aan zijn, wat we nu een Mc Cain-kaak noemen, geblokkeerde speekselklier in het ziekenhuis te Turnhout en toen hebben we de baas ook twee dagen moeten missen.
Nu na drie dagen wereldstilstand begint het leven terug zijn normale gang te gaan. t Baasje heeft er zo eens filosofisch over gedaan en is tot de conclusie gekomen dat alles terug is beginnen normaal lopen gisteren, sinds we de asse van Bas hebben terug gehaald. Bas is terug thuis !
Als de innerlijke gemoedsrust daardoor komt is het baasje nog niet zeker van een as- verstrooiïng, dan komt er toch nog een urneen blijft m op de kast staan waar m nu staat. Daar zullenwe het nog eens over hebben met de voltallige regering hier ten huize.
We zullen dadelijk eens nadenken hoe de volgende week gaan organiseren. Voor ons dikkertje zal speciaal moeten gezorgd worden, temperatuur opvolgen, materiaal ter beschikking stellen om te nestelen, en ze vooral goed opvolgen in haar gedragingen. Want ook de roedel uitbreiding zal heel bewust worden meegemaakt. Na de dagen van bléiten en snotteren ziet het er naar uit dat er beters op komst is
Heel stilletjes is m hier binnen geslopen vrijdag namiddag. Gewoonlijk is dat toch een hele belevenis een nieuwe auto kopen, deze keer dus niet. We gaan het niet op die arme Bas zijn rug schuiven maar de omstandigheden waren niet van die aard om luid en heel enthousiast te doen.
Daar staat m nu voor de deur, te glimmen. Een Mitsubishi, wat anders zou je denken, en geen pick up L 200 meer zoals de vorige vier Mitsubishis.
Het is een Mitsubishi Outlander geworden, ook een Quat quattre zoals de Fransen dat noemen of een Four Wheel Drive voor onze Engelse vrienden. In elk geval t baasje blijft trouw aan het 4 x 4 rijden, deze is zijn zesde FWD als we goed kunnen tellen.*
De eerste was grote dikke luxe, een Range Rover, met een dikke benzinezuipende V8 motor. Die heeft een gat in ons baasje zijn portemonée geslurpt vertelt het baasje altijd. Dan zijn er vier L 200 Mitsubishis op rij gekomen, werkpaarden waar het baasje gans Europa mee afgerotst heeft, om gestrande VAB/Europech leden mee terug naar huis te brengen. Veel plezier heeft m steeds beleefd met die autos, in mooie omgevingen en dankbare omstandigheden.
Nu de depannage niet meer in onze baas zijn programma past, besloot het baasje een andere auto aan te schaffen. Vermits het gezegde zegt never change a winning team is het terug een Japanner uit de Mitsubishi stal geworden.
Fijne machine zegt het baasje van zijn nieuwe aanwinst. t Zal wel zijn denk ik dan, wij zijn er gisteren Bas mee gaan halen aan het crematorium en dat ding rijdt dus fantastisch. Alles zit er op en er aan, t baasje moet maar op zon knopje duwen en je kan je aan de meest rare zaken verwachten, zelfs dat dak schoof weg boven mijn kop !
Spijtig dat onze Bas dat niet meer levend heeft meegemaakt want dat was ook zon autofreak als onze baas, die zou zijn gat nogal eens in de lederen kussens gedraaid hebben, wees daar maar zeker van
Belle
* 't baasje kan inderdaad niet goed tellen, 't zijn er zeven, 't vrouwtje heeft ook nog een tijd met een Suzuki Grand Vitara rond gereden !
Vooreerst wil ik mij verontschuldigen als de titel een beetje luguber lijkt. Even een verklaring dus.
Donderdagavond, vlak na het overlijden van Bas ben ik met Bas naar het crematorium van Viersel gereden. We wilden Bas niet in de tuin begraven en ook niet bij de dierenarts achterlaten waar hij naar Rendac zou afgevoerd worden. Daarvoor was hij ons te dierbaar.
De rit naar Viersel iets voor vijven zal ik niet snel vergeten, we reden tegen een blauwe lucht in waarin een grote oranje ondergaande zon stond. Normaal zou dat een gefoeter geven en een geklungel met een zonneklep die toch niet laag genoeg kon komen. Nu was het een rit vol symboliek
Vandaag ben ik samen met Belle naar Viersel terug gereden om Bas terug op te halen. En opnieuw was het een rit om niet te vergeten. Mooie dreven in herftskleuren volop beschenen door een stralende herfstzon. Wat moet je nog meer beste maat ?
Een van de dagen gaan we je, ook op een mooie dag, uitstrooien op één van je lievelingsplekjes, we gaan er eens goed over nadenken, of een nachtje over slapen, of wakker liggen, we zien wel .
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
