Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
23-04-2015
Teken en andere rotzooi…
Vosselaar 23-04-2015
Teken en andere rotzooi…
Zondag heeft ons baasje van een nieuw “systeem” gehoord dat op ultrasoon geluid werkt.
Dat is koren op de molen van ons baasje die altijd op zoek is naar niet-chemische producten en zeker niet die welke in de bloedbaan en dus ook in lever en nieren gevolgen van de hond komen.
“Tickless” is de naam van het apparaatje en met even googelen kwam ’t baasje er achter dat Bol.com het apparaatje leverde voor 24,95 euro thuis aan de deur aflevert. Wie Bol.com niet kent heeft waarschijnlijk jaren op Mars verbleven. De service is correct maar toch dachten we dat het niet zou aankomen voor we naar Frankrijk zouden vertrekken. Maar gisterenavond laat meldde men van Bol.com dat de bestelde goederen onderweg waren. En zo gebeurde dat deze middag dat er een man van post NL met het pakketje aan de deur stond.
Nu krijgen Belle en Heros het apparaatje aan hun halsband die ze toch 24/24 en 7 op 7 dragen. Zij zij de twee in de roedel die het minst zwemmen, want daar is het apparaatje niet op voorzien.
Hera en Lucy krijgen als proef en om te vergelijken nog een anti-teken en vlooienband om. Ook bij hen starten we er zaterdag (overmorgen dus) met de tekenband. De anti-tekenband is makkelijk af te nemen wanneer de honden gaan zwemmen, want ook bij dit systeem is water één van de oorzaken van minder functioneren van de banden.
Morgen vertrekken we met de nodige vertraging naar La Magdeleine en we hebben de intentie dat we tot rond 15 mei, de ijsheiligen, terug naar België komen omdat er dan nog enkele heuglijke feiten te vieren zijn die we liever niet missen !
We zoeken dus twee maal goede baasjes vanavond. Bij het eerste verzoek gaat het om konijntjes. Anita, het baasje van Drent Wiebe in Aarschot heeft twee konijntjes “te koop” die onverwacht en ook nog eens letterlijk “uit de pijp” tevoorschijn zijn gekomen.
We laten Anita hier zelf aan het woord zoals zij deze ochtend haar probleem, of eigenlijk dat van Jasmine haar dochter, want van haar zijn de konijntjes.
Dag Jan & Simonne,
Misschien herinner je je dat wij ten tijde van het puppybezoek een totaal onverwacht nestje konijntjes hadden, of eigenlijk drie... waarvan al bijeen vijf jonkies zijn overgebleven.
De twee eerste nestjes waren er zowat gelijktijdig, in hetzelfde hok en daarvan hebben we er één tegen beter weten in, maar noodgedwongen moeten verplaatsen, omdat de moeders mekaar niet meer verdroegen. Gevolg : de jonkies die verplaatst werden, zijn kort nadien door hun eigen moeder dood gebeten.
Nest nr. 3 was zo mogelijk een nog grotere verrassing, omdat het vermoedelijke mannetje onmiddellijk na de geboorte apart werd gezet, maar blijkbaar was hij ons toch nog te snel af geweest. Op een avond was Jasmine in de tuin en ze kon haar eigen ogen niet geloven toen er opeens een paar witte babykonijntjes door het hok liepen om vervolgens als een bliksemschicht ondergronds te verdwijnen in het hol dat de konijnen daar sinds jaar en dag gegraven hebben. Surprise, surprise ! Terugtellen leerde dat de bevruchting onmiddellijk na de eerste geboorte moet gebeurd zijn. De kleintjes zijn ondergronds geboren, daar door de moeder gezoogd terwijl ze gelijktijdig ook haar kindertjes in het hok van melk moest voorzien. Vier weken na de geboorte komt dat grut voorzichtig uit het nest en voilà, daarmee hebben we momenteel drie volwassen en vijf jonge konijntjes. De ouders hebben we gekocht als zijnde dwergkonijntjes, maar echt mini zijn ze niet. Wel heel leuk om te zien, maar te veel om allemaal te houden.
Voor twee "wittekes" zouden we graag een goeie thuis vinden waar ze net zoals hier een vrije uitloop hebben (een ren waarin ook echt kan gerend worden), waar ze aandacht en de nodige verzorging krijgen. De prijs is bespreekbaar (in een tuincentrum betaal je tot 30 € voor een konijntje !). Het is me niet om geld te doen. Ik wil alleen dat die twee kunnen samen blijven en een gelukkig konijnenleven krijgen.
Waarom heel dit verhaal ? Omdat Jasmine (het zijn haar konijntjes) op het idee kwam om aan jou te vragen of er via de blog eventueel een oproep kan worden gedaan. De lezers zijn alleszins dierenvrienden... De konijntjes (onbekend geslacht) zijn naar schatting zowat 7 w. oud en quasi identiek (zie foto). Behalve bruine oortjes hebben ze ook een paar veegjes bruin en grijs op de rug.
Bij interesse wendde men zich tot telefoonnr: 016/56 38 50
Goede baasjes gezocht 2
Hier handelt het om twee Drenten in Nederland, het verhaal bereikte ons via Facebook en staat ook te lezen op de site van de Vereniging de Drentsche Patrijshond. We gaan niet gans het verhaal hier plaatsen maar wel de link waar je het bericht kan lezen.
Het verhaal
Twee herplaatsers zijn op ons verzoek tijdelijk ondergebracht bij Marjan de Raad die er weer fijne huishonden van heeft gemaakt. Onderstaand kunt u lezen wat Marjan over beide honden heeft geschreven:
Het vertrek naar Frankrijk is uitgesteld… hoe lang ? Het hangt af van het vrouwtje. Die heeft last van een ontsteking en kou op haar linkerschouder, nek en oor…
Dit allemaal is heel pijnlijk en dus gaan we haar een pijnlijke, minstens acht uren durende rit naar de Charente besparen. Dat is niet plezant, niet voor haar, niet voor ’t baasje en ook niet voor ons Drentjes, maar het is niet anders . Het vervelende is dat we niet weten hoe lang het gaat duren tot ze genezen is …
Ondertussen genieten we wel van de prachtige bloemen pracht in onze voortuin. Een hele boom, een dubbele zelfs vol met roze bloempjes. We hadden het er gisteren al over op deze plaats maar nu staat de boom in volle pracht.
Achter in de tuin beginnen de eerste grassprietjes ook te komen kijken. Door het ziek zijn van het vrouwtje gaan we toch ook nog wat meer Vosselaarse lente meemaken. Later doen we dat dan nog wel eens over in de Charente.
Veel meer nieuws is hier dus niet te vertellen, afwachten is nu niet dadelijk een onderwerp om uitgebreide berichten aan te wijden ! Maar ’t zal wel beteren zegt het baasje en we geloven hem nog maar eens op zijn woord.
Hier is het wachttijd, wij wachten op van alles en nog wat. De Japanse kerselaar in de voortuin staat klaar om in volle pracht zijn tienduizenden bloemetjes te tonen maar hij laat ons wachten. De foto is van vorig jaar en toen genomen op 04-04-2014. Twee weken vroeger dan dit jaar.
Ook het gazon met de anti-China honingraat kiezeltegels wil maar niet vorderen zoals het baasje het wel zou willen. Hij had gedacht dat er toch al een groene schijn over het perceeltje zou liggen. Maar niks hoor, nougabollen ! Hier en daar een sprietje gras, maar ’t kan ook nog eéén van die sprietjes zijn die het Drenten graaf geweld had overleefd.
Maar toch, er zijn al afspraken gemaakt met broerlief die het zaakje nat gaat houden als de automatische sproei installatie, zeg maar regen het laat afweten wanneer wij in Frankrijk zijn.
En dat is dan de derde reden waar we op wachten… Wanneer gaan we naar de kersenbloesem, naar de perenbloesem die nu ook al zijn opwachting gaat maken.
’t Baasje zegt “nog twee nachten slapen” en dan kunnen we weg. Want morgen heeft het baasje nog een trip te doen, hoog in Nederland samen met een neefje naar een paardentransportmiddel gaan kijken. Neen… heb maar geen schrik, er komt hier geen paard. ’t Is maar als raadgever dat het baasje meegaat… en woensdag zijn we weg…
Neen niet bij ons deze keer maar het baasje heeft het wel op de voet gevolgd allemaal. Bij Jolanda Huising stond er een geboorte aan te komen van Blossom. Nu niks speciaal zal je zeggen, in Nederland staat er elke week wel een nestje Drenten aan te komen. Maar hier was het een beetje speciaal omdat we vorige week zaterdag nog samen met Jolanda een eind zijn opgetrokken tijdens de wandeling in Ede van de Nederlandse Drentenvereniging.
Ook is het een beetje meer dan anders in belangstelling gekomen omdat Jarno van Manuela Plaisier de vader van het nestje is.
Twee dagen heeft het baasje op goed nieuws van Jolanda zitten wachten want we wisten dat ze op vrijdag op haar 63° dag van de dracht zou zijn. Nu zijn al de vier nestjes hier ten huize vroeger dan 63 dagen dracht geboren en ons baasje maakte zich al danig ongerust. ’t Zal toch wel goed gaan zeker, is er nu nog atijd niks ?
Deze middag kwam dan het bericht dat Blossom en Jarno trotse ouders zijn geworden van 7 mooie en gezonde puppy’s. Het is een nest zoals Jolanda zich vorige week nog wenste met drie teefjes en vier reutjes. Mooi als je wens ook uitkomt !
En dan ook nog heuglijk nieuws voor onze Belle. Die gaat nog eens oma Belle worden. Zoon Kiet heeft een knap grietje gevonden met de naam Milou. Milou is Scandinaafse uit Denemarken en de pupjes worden verwacht rond 3 mei.
Hier het bericht uit Denemarken aan Kiet & friends
Dear Kiet & friends. Here is a picture of the little mommy. As you can see,
she is growing. She had a check at the vet thursday. Everything was fine.
She has gained about 2-3 kg which is normal. There is still about 14 days
left of the pregnancy but she seems quite big all ready. So who knows
🐶🐶🐶🐶🐶🐶🐶 how many??😄😄
Hope everything is fine at yours?😊
Lots of greetings from Milou, Dorte & co🐶
Morgen foto’s en verhaaltjes van de pups van Hera & Bowie
Het is zo ver…op 29 maart hadden we er al een bericht over hier op dit blog en vandaag is het gebeurd…. De l’ Hermione heeft het ruime sop gekozen.
Ook deze ochtend zagen we op Facebook twee foto’s van de vakantie van vorig jaar op de tijdlijn van onze vriendin Hilde Beke. Die hadden vorig jaar tijdens hun vakantie in de Charente Maritime de werf en de boot bezocht in Rochefort.
Jaren hebben stielmannen geholpen door leerjongens en werklozen in opleiding aan de replica van het fregat l’ Hermione in het droogdok in Rochefort gewerkt. Dat het meer dan tien jaar na de streefdatum pas klaar was speelt heden geen rol meer. Vandaag was het feest in Rochefort.
In de krant Charente Libre http://www.charentelibre.fr/ berichtte vandaag uitvoerig over het vertrek van het fregat en maakte melding van meer dan 100.000 toeschouwers die het fregat uitwuifde voor de oversteek van de Atlantische Oceaan.
Ook op TV in het nieuws was aandacht gegeven aan dit voor Frankrijk en de Charente toch wel belangrijk feit. Als zelfs de president afzakt naar Rochefort om het schip uitgeleide te doen is het toch teken dat er meer aan de hand is dan “vertrek van een bootje naar Amerika” http://www.hermione.com/blog-de-l-hermione/
Wij van onze kant gaan het wedervaren van schip en bemanning uitgebreid volgen in wat onze huiskrant is wanneer we in de Charente verblijven. Anderhalve maand zal het duren voor de l’ Hermione Amerika bereikt, maar moderne apparatuur aan boord maakt het mogelijk het avontuur van de bemanning die overigens uit vrijwilligers bestaat op de voet te volgen.
Destijds plaatsten we al eens een mop op dit blog. Na een paar opmerkingen dat het niet paste van moppen te plaatsen over godsdienstzaken, mensen met andere huidskleur, Hollanders, Marokkanen, werkschuw langharig tuig en nog van dat fraai’s zijn we er toen mee gestopt. Er bleef trouwens toen niet veel meer over om mee te lachen.
Maar vandaag doen we nog eens een poging. Let wel… het woord neger moet je lezen als “persoon met een donkere huidskleur met roots in donker Afrika”, want “neger” is een scheldwoord geworden en dat mag ook al niet meer.
We kunnen ook melden dat men het woord “zigeuner” uit “den dikke vandaal” wil halen. We zijn benieuwd wat we dan weer gaan moeten zeggen ? Zoals in Herentals “kotjakkers” ? Of zoals in Europa “Roma’s” ? Als ze er maar niet iets van maken als” rondtrekkende mensen met een woonwagen achter hun auto” want dan gaan we tijdens de vakanties alle Hollanders met een caravan zo moeten noemen !
En nu de mop !
Een bouwvakker krijgt een nieuwe werkkracht op zijn werf.
De nieuwe blijkt bovendien een neger te zijn.
Hij legt hem de instructies uit die gebruikelijk zijn bij het werken boven op de stelling:
"Wanneer ik een vinger toon breng je cement naar boven,
wanneer ik twee vingers toon breng je bakstenen naar boven,
en wanneer ik drie vingers toon, breng je me ne goeie koude Leffe."
Na een tijdje werken toont de bouwvakker aan de neger drie vingers.
De neger kijkt naar boven en toont eerst zijn handpalm en vervolgens zijn bovenhand.
De bouwvakker toont nogmaals drie vingers, en terug draait de neger zijn bovenhand en zijn handpalm naar hem.
De bouwvakker begrijpt er niets van en gaat razend naar beneden
"Awel idioot, ik had toch duidelijk gezegd dat als ik drie vingers toon,
je me een koude Leffe moet brengen !"
"Jaja, zegt de neger, maar ik vraag je gewoon: nen donkere of nen lichte?".
Neen het is niet wat je kan vermoeden, het is niet zoals destijds met de anti-raketten betogingen eind vorige eeuw. “Beter een raket in mijn tuin dan een Rus in mijn keuken”
En nu staan ze hier op het aanrecht, 14 “Russen” van een heel lekkere tomatensoort die we in Frankrijk kennen als “tomate Russe”.
Enkele jaren geleden kreeg ons baasje enkele plantjes van een Franse vriend “om eens te proberen”.
Die tomaten vielen zo goed mee, lekker sappig, zoet, vol van smaak en weinig zaadjes, kortom de ideale tomaat. Eén nadeel is er aan, ze worden heel groot die vruchten. Tomaten van 750 gram per stuk zijn geen uitzondering. ’t Baasje zwanst er steeds mee wanneer hij zegt “als we van die tomaten eten dan moeten we vrienden inviteren want met z’n tweetjes krijgen we ze niet op !
Enkele weken geleden heeft ons baasje weer wat zaadje in de grond gestopt, een beetje gesoigneerd, water op tijd gegeven en op een warm plaatsje gezet waar ze makkelijk konden kiemen. En vandaag heeft hij de jonge plantjes uitgeplant in turfpotjes.
In die potjes kunnen ze ongestoord verder groeien en stevige wortels ontwikkelen. Half mei planten we ze dan uit in onze Franse moestuin.
Enkele weken na deze plantjes heeft ons baasje nog 50 zaadjes van eigen oogst gezaaid in een bloembak en die zijn ook haast alle gekiemd. Het baasje is van plan zich dit jaar volledig toe te leggen op tomaten en die dan steriliseren in Weckpotten voor de winter en waarschijnlijk ook een deel van het daaropvolgend jaar.
Volgend jaar richten we ons dan op een andere groente, want elke groente heeft zijn specifieke verzorging op bepaalde tijden nodig. En aan die tijden ligt het meestal omdat we ook bij het begin van de zomer niet altijd in de Charente verblijven… Andere planning dus en we houden jullie van de resultaten op de hoogte
En ook vandaag en gisteren kregen we zonnekloppers in onze mailbox. We kunnen ze ook geen ongelijk geven want zelf genieten we ook met volle teugen van de zon.
Zeker nu het baasje de laatste hand legt aan het “graafvrije” gazonnetje. Vandaag heeft het hoofdbestuur de laatste stukjes hout en ander afval dat uit de composthoop is meegekomen van het toekomstige gazon geraapt.
Het baasje heeft dan het gras gezaaid waarna hij alles heeft toegedekt met een dun laagje potgrond uit grote zakken.
Dan heeft het baasje het ganse zootje “eens goed nat gezet” zoals hij dat zelf noemt. En nu is het afwachten of het graszaad er net zoveel zin in heeft als wijzelf, die toch grootse zaken verwachten van onze baas zijn inspanningen !
En dan nu de zonnegenieters. Lobke en Siebe lagen netjes tegen elkaar in hun Numansdorpse tuin te genieten.
Nova, ook al een Nederlandse zat wel aan de gans andere kant van Nederland, maar ook in het Limburgse Roosteren scheen de zon volop.
Voor Hulst waar Bowie jr. woont moeten we ook Nederland noteren, maar het is wel de meest Belze streek van Nederland daar in Zeeuws Vlaanderen
En Kyra-Luna lag ergens midden tussen de drie voorgaande ook al te zonnen. Maar die deed dat vlak tegen de Nederlandse grens in het Belze Minderhout (in Lesswood zeggen haar baasjes)
En nu maar hopen dat de zon nog wat standvastig is en we nog enkele dagen kunnen genieten van het mooie weer voor we voor enkele weken naar de zonnige Charente trekken. Daar blijkt het ook al zulk mooi zacht weer te zijn. Maar wees gerust, we houden jullie op de hoogte …
Erg hé, heel erg vinden wij dat ! Ons baasje heeft voor ons de weg naar China afgesloten !
Met de weg naar China bedoelt ons hoofdbestuur de kuilen die we kaarsrecht naar beneden graven in wat voor ons baasje een “schoon pelouske” zou moeten zijn . Dat is het ook ooit geweest dat schoon pelouske. Netjes aangelegd met opgerolde graszoden uit Postel was dat toen ons Belle haar K-nestje kreeg.
Nadien is het steeds van kwaad naar erger gegaan met dat grasveldje. Voor ons viervoeters geen enkel probleem, maar de keren dat het vrouwtje gefoeterd heeft wanneer ze de was weer eens ging ophangen aan de droogmolen en in één van die kuilen trapte zijn ontelbaar geworden.
Duuusss… heeft het baasje op een bepaalde ochtend, op de parking van onze plaatselijke apotheek, de oplossing zien liggen ! GRINDTEGELS bleek een nieuw magisch woord te zijn in baasjes vocabulair.
Nu heeft hij er zo’n dertig m² van gekocht en na de grond te hebben omgewoeld en geëgaliseerd heeft hij de tegels gelegd. Dat is geen werk waar je universiteit hoeft gedaan te hebben maar ’t kruipt in je rug zegt het baasje.
En toen… toen heeft ‘m nog zo een lumineus idee gekregen. De composthoop die “iets” te grote afmetingen begon aan te nemen heeft nu dienst gedaan om al die gaatjes in het honingraat motief op te vullen.
Daar is hij toch wel gans de namiddag mee bezig geweest en voor ons was het een raar zicht. Het gebeurt nog maar onze baas zien werken met schop, riek en kruiwagen… je ziet het niet dikwijls hier in Vosselaar gebeuren. In La Magdeleine gebeurt het meer , maar hier is het “hors categorie”
En zo zijn de gaatjes netjes gevuld met compost. Het deed ons Drentjes denken aan een wafel waarvan de gaatjes werden opgevuld met choco of met slagroom bij de grote Brusselse wafels.
Morgen vroeg gaat hij dan gras zaaien en het pas gezaaide gras afdekken met gezeefde compost. En dan zegt ‘m gaat hij op het terras zitten wachten tot de zaadjes kiemen en de tuin terug een mooie groene schijn van jong gras krijgt.
En misschien, heel misschien want hij is er geen fan van komt er wel een liedje van Sam Gooris aan te pas, zoals dit bijvoorbeeld … https://www.youtube.com/watch?v=PcOGxmy8GLA
Het was de voorlopig laatste zwembeurt in het Horse Care Center te Meerle. En weer was het genieten van seconde één tot de rit huiswaarts.
We zwemmen met Lucy om haar spieren op de heupen te verstevigen, het zwemmen is ideaal tegenover bvb lopen naast de fiets. Hier moet Lucy kracht zetten en dus haar spieren gebruiken zonder dat ze zich kan forceren.
Per zwembeurt doet ze 300 meter, opgedeeld in 3 x 100 meter met telkens een korte rustpauze tussen van een paar minuten.
Ze is verzot op haar zwembeurt en het is al meermaals gebeurd dat ze vertrok zonder dat het baasje naast haar liep.
Zo ook deze namiddag toen het baasje een foto wilde nemen van hoe ze te water ging. Ze was al zeker 5 à 6 meter weg toen ze merkte dat het baasje niet mee was. Terstond draait ze dan om als wil ze zeggen “komaan man, of kan je me niet volgen” !
Ze zwemt dan in speedtempo de eerste 50 meter en draait dan uit zichzelf een 4 tal meter voor “het droge” terug voor de volgende 50 meter ! Wanneer ze in het begin nog enkele meters de “spetsersslag” zwemt gaat het iets later in olympische stijl verder. Door het glasheldere water kan de begeleider heel goed de mooie de stijl van de zwemslagen volgen.
Het baasje is er van overtuigd dat Lucy daar vrij spel krijgen, wat uiteraard niet mag omdat er heel dure paarden gestald staan die de opwinding door een Drent tussen hun poten niet kunnen appreciëren, dan was ze de ganse dag rond het zwembad te vinden.
Voorlopig gaan we daar niet meer zwemmen omdat we volgende week terug naar Frankrijk vertrekken en dan daar gaan verder zwemmen in ons gewoon mensenzwembad. En dan gaat het baasje waarschijnlijk ook mee te water.
Samen met de eerste mooie zonnige dagen kregen we ook foto’s in onze mailbox van onze “pups” te velde . Nu ja pups is een groot woord want zonneklopper Harko is een broer van Hera en Heros en die zijn al zo’n zes jaar het puppystadium voorbij. Maar het blijven ten eeuwige dage onze Belle of Hera’s pups.
Met de eerste foto’s hadden we gelijk twee zonnekloppers in beeld. Van Gonda kregen we heel mooie foto’s van dochtertje Anna die voor de eerste maal buiten op het gazon mocht gaan zonnekloppen en gelijk het gezelschap van onze Kyra-belle kreeg. De foto’s zijn een ware reclame voor de Drent als kindervriend. Je zal het met ons eens zijn dat de foto’s op zijn minst “vertederend” kunnen genoemd worden.
Van Nox, zoon van Hera en van Lana, dochter van Hera uit haar vorig nest en samenwonend in Aalter kregen we het bewijs dat ook in Aalter zonnige dagen konden worden opgetekend. Vrouwtje Eva van het duo stuurde ons deze foto
En uit Melle kregen we foto’s doorgestuurd door Doreen het vrouwtje van onze Nono-Jack. In een vorig leven in Vosselaar gekend als “het rode lintje”. Ook Doreen is in de wolken met hun pup die hier in het nest het favoriete pupje was van ons baasje. Ons baasje heeft een voorliefde voor stoere struise reutjes, en zo was en is Jack er nog steeds eentje . Hier de foto’s in klein formaat.
Ook van de andere pups verwachten we de volgende dagen nog foto’s die we jullie uiteraard ook niet gaan onthouden.
De verplaatsing was met het kleine ommetje langs Arnhem centrum rond om Marian en onze Kiki op te pikken goed 150 kilometer enkele reis. Omdat we ook nog eens terug naar huis moeten was het alles samen 300 kilometer om mee te gaan wandelen in een prachtig heidegebied in de buurt van Ede, hoog in Gelderland. Zowat halfweg tussen Arnhem en Amersfoort.
Wij, zijn het baasje, Belle en Hera en aangevuld met Marian en Kiki. De laatste kilometers zorgde Marian voor het gidsen naar de verzamelplaats waar de Nederlandse Drentenvereniging ons naartoe “lokte”.
Nu was dat “lokken” wel met onze volle goesting want toen we aankwamen was het op de nochtans ruime parking een moeilijke zaak om onze Mitsubishi dan, ook nog niet conform met de geldende parkeerregels, kwijt te raken. Het zag er “zwart” van de wit met bruine gevlekte honden. Wij hoorden van de organisatoren dat er goed 50 Drenten aanwezig waren. En we kunnen zeggen, 50 Drenten samen, dat valt op, zelfs op zo’n groot gebied als de Edese Heide.
Ons baasje had al dadelijk enkele bekenden gezien en het weerzien was meer dan hartelijk te noemen. Ook wij Drentjes hadden gelijk al enkele vriendjes om mee te ravotten. Ons baasje was wat achter toen hij enkele meters voor hem wat opschudding opmerkte. Het moest weer eens lukken. De oorzaak was Belle die weer eens een voorbeeld van slijkdabben ten beste gaf in de eerste modderpoel die we tegen kwamen. Voor ons was de toon dus al van in het begin gezet “Modderig Nederland… Hier komt Belse modderdabber Belle”
Nu moeten we zeggen, er waren ook plassen met zuiver water en ook daar konden we Belle de toon zien zetten. Alleen ging ze na haar bad in proper water in het losse zand liggen rollen !
We merkten bij sommige mensen op hun gezicht dat ze dachten “krijg zoiets terug in huis”. Maar wij weten na al die jaren Drentenervaring wel beter. Een krachtige stofzuiger als die van ons vrouwtje weet wel weg met dat Hollandse zand dat uit Belle haar vacht is gevallen.
Nu ligt de ster van ’t veld “strike” in haar bench. Ze heeft aan het zand dat ze overal achter heeft gelaten te zien al op verschillende plaatsen gelegen heeft. Daarbij is zo stijf als een plank en het uitlaten voor een plas en wat drinken in de tuin heeft ons baasje doen besluiten van de fles Metacam boven te halen om haar een pijnstillend middel toe te dienen. Hij was gisteren ook niet in zijn beste doen na het voorbereiden van de ondergrond voor het leggen van de grindtegels in onze tuin.
En Hera zal je zeggen… die heeft gisteren van dierenarts Sarah vitamientjes gekregen omdat haar vacht na haar bevalling met Kerstmis, niet is wat ons baasje graag ziet. En bij haar hebben de vitamienen meer gezorgd voor een tornado effect dan om te zorgen voor een gezonde vacht !
Neen , ze zijn het nog niet gewend dat mooie weer en dat hebben we daarstraks gemerkt toen we gingen zwemmen in het Horse Care Center in Meer.
Het is een rechtstreeks gevolg van het mooie weer en het is tevens een jaarlijks weerkerend verschijnsel op de Belgische straten en wegen.
Ons baasje heeft het wel enkele malen gezegd tegen mij, Hera, en Lucy, “het is mooie en het zal wel wennen maar nu hebben ze er nog werk mee…
Waar hebben we het nu over ? De intro van het blogbericht is wel heel lang vandaag.
Het gaat over de jonge meisjes die de winterse jeans en andere broeken hebben gewisseld voor rokken en korte rokjes. De nog witte benen nemen we er nog bij maar we hebben ons vooral vrolijk gemaakt om die meisjes met hun korte rokjes die dan ook nog eens gaan fietsen ! ! !
Neen, echt niet, ze zijn de wind rond hun benen nog niet gewend want we hebben er tientallen tegengekomen die niks dan moeite deden om aan de zoom van dat korte rokje te trekken. Echt, het viel echt op dat ze vandaag NIET aan het telefoneren waren op de fiets. Dat konden ze ook niet want dan moesten ze zonder handen aan het stuur rijden .
Het baasje vond het uitermate vermakelijk wanneer hij er aan dacht wat er al aan campagnes zijn uitgevonden om niet meer te telefoneren aan het stuur. En nu, met enkele zonnestralen is het probleem gelijk opgelost op de fiets althans.
En dan voegt ‘m er aan toe, “en ’t was nog de mooiste actie van alle “
Neen ze zijn het nog niet gewend, en oefening moet niet zo nodig, toch voor ons baasje niet…
Om een eind te maken aan het graven in de tuin heeft ons hoofdbestuur vorig week een 15 m² grindtegel gekocht. Dit zijn open tegels die gebruikt worden op bvb parkings om het grind op zijn plaats te houden.
Bij ons moete ze gaan dienen om vier Drenten te beletten om weer eens kuilen te gaan graven waar ze zichzelf in kunnen verstoppen. Normaal zouden de tegels nu allemaal al moeten liggen, opgevuld zijn met zand en ingezaaid zijn met een stevige speelgazon. Maar een keelontsteking en het minder goede weer heeft het baasje toen binnenshuis gehouden.
Bij zijn broer is ons baasje de grondfrees gaan lenen, het was te veel moeite om de onze mee te brengen vanuit Frankrijk, en voor een kleine oppervlakte is deze frees makkelijker te hanteren dan die grote zware motoculteur van ons.
Het belangrijkste werk is na het frezen van de grond het effenen van de grond vooraleer de tegels kunnen gelegd worden. Het is wat aankijken waar e bultjes en de putjes zich vormen maar ook dat heeft het baasje voor elkaar gekregen.
Morgen en ten laatste zondag gaat het baasje het ras inzaaien. Het heeft dan drie weken de tijd om te kiemen. Tegen de tijd dat we begin mei terug van Frankrijk naar Vosselaar komen zou er dan toch al “een groene schijn” over de tuin moeten te zien zijn.
En nog dit… Ons baasje heeft beloofd aan hem of haar, die dan nog maar een poging doet om een kuiltje van meer dan 5 mm diep te graven , dat die iets gaat meemaken dat tot nu toe ongezien is geweest in de Faesroedel. En zeg nu zelf, als het je zo gepresenteerd wordt beloofd het niet veel goeds te zijn …
De lente is nu wel écht ingezet in Vosselaar. In de tuin staan de voorjaarsbloemen (’t zijn er niet veel die overblijven) die Drent resistent zijn, in bloei. Alleen de tulpen blijven nog wat achter maar die behoren al lang niet meer bij de “snij”bloemen. Die tulpen en narcissen verspreiden een geur die verdacht veel lijkt op de geur waarmee Heros zijn gebied markeert…
In de voortuin, die aan de noordkant van het huis ligt doet de magnolia ook al verwoede pogingen om in bloei te komen en de grote, dubbele Japanse kerselaar, je kan er niet naast kijken als hij in bloei staat, daar gaan we dit jaar de bloei van missen vrezen we. Die gaat tot bloei komen in twee tot drie weken, en dan zijn we in Frankrijk. De buren en de mensen die vanuit Gierle, Vosselaar komen inrijden gaan hem weer vanop een goeie 500 meter al opmerken. Wij gaan terug naar huis komen om de afgevallen bloemblaadjes op te keren van stoep en opritten….
Ook bij de baas kriebelt het blijkbaar. Die heeft de wielsleutel, garagekrik en zomerbanden terug tevoorschijn gehaald en terug op de Mitsubishi geplaatst. De winterbanden hebben weinig dienst gedaan en waren eigenlijk veel te laat gemonteerd en hebben hooguit één ochtend sneeuw gezien deze winter.
Maar nu kunnen we er weer tegen zegt het baasje, auto klaar voor de zomer want tegelijk zijn ook de ruitenwissers vervangen, ruitensproeiervloeistof bijgevuld, olieniveau nagekeken… kortom, we kunnen naar Frankrijk wanneer we willen.
Maar eerst gaat het baasje zaterdag nog wandelen met de Hollanders zegt ‘m. Daar is het in organisatie van de Nederlandse Drentenvereniging lentewandeling, en gaan we weer verschillende bekende hondensnuiten tegenkomen. Belle en Hera mogen ditmaal mee. Heros en Lucy blijven bij ’t vrouwtje op thuiswacht . We hebben al afspraak dat zeker Kiki en Marian ook van de partij zullen zijn.
Vanaf we onze ogen open hebben tot “Janneke Maan” de zijne opentrok is het mooi weer geweest en “dat is b*g*t lang geleden” sprak onze baas !
Dat we er van geprofiteerd hebben was zeker . We zijn amper binnen geweest en in het zonnetje was het al best aangenaam toeven.
Maaaar… gisteren heeft het hoofdbestuur al twee teken van Belle en Lucy gehaald. En wij die dachten dat die smerige parasieten hoofdzakelijk met droog weer in hoog gras zaten. Nu zijn we al wel enkele grote wandelingen gaan doen, maar omdat er weer zoveel stadse FiFi’kes rondliepen zijn we aangelijnd gebleven. Die FiFi’kes zijn immers bang van ons zeggen die FiFi-baasjesmaar daar geloven wij geen barst van. Die mormeltjes willen gewoon spelen met ons maar zo zien die pelsenfrakken madammen dat niet.
Als die keffertjes op hun rug gaan liggen als teken van onderwerping dan zijn die madammen al bang dat hun hondjes al doodgevallen zijn aan een hartaanval…
Maar nog een andere reden is dus dat teken probleem. Het baasje gaat nu toch ook overgaan op die anti-parasieten pil denkt hij. Hij heeft het twee jaar aangezien en van al de commentaren die hij gehoord heeft is er geen enkele negatieve tussen, duuuus… de hondjes terug aan “de pil”.
Op het smoelenboek vond ons baasje deze namiddag een link die hij dadelijk op zij facebook profiel heeft gedeeld. Het handelt over het Duitse leger dat voor zijn uniformen stof aankoopt die behandelt is met een anti-teken middel.
Maar de stof wordt ook bij burgerkleding gebruikt en dan vooral in de jachtlijnen en kleding voor outdoorliving.
Bij “Rovince” http://www.rovince.nl/ hebben ze een gans assortiment aan kleding die aan de anti-teken normen voldoet. De werkzame stof blijft het ganse leven van het kledingstuk actief en heeft geen invloed op de gezondheid van de mensen die de kleding dragen. Toch een artikel die het overwegen waard is …
Er waren vandaag en gisteren weer foto’s in onze mailbox binnengerold die we jullie niet willen onthouden. Ze zijn van verschillende moeders al die pups en honden op de foto’s maar één zaak gemeenschappelijk hebben ze… Het zijn allemaal nakomelingen van Belle.
Kiki komt hier meermaals aan bod, dat komt vooral omdat baasje Marian heel actief is op het Drentenforum. Vandaag geeft Kiki weer eens het voorbeeld hoe ze haar thuisstad Arnhem mee netjes houdt. Kiki en haar broer Kody hebben Belle en Ferron van Drentenpassie als ouders.
Een broer van Kiki, uit hetzelfde K-nest is Kody, woont ook in dezelfde richting als Kiki maar niet zo ver. Veldhoven, in de schaduw van de luchthaven van Eindhoven is zijn thuisbasis. Zijn baasje Wesley post niet veel maar wel genoeg om op de hoogte te blijven van het wel en wee van Kody.
Op één foto maar uit twee verschillende nesten, van dezelfde moeder maar van verschillende vaders, krijgen we op onderstaande foto. Lennaert, zoon van Hera en Cartouche zit naast zijn halfzus Nova. Dat is de dochter van Hera en Bowie geboren vorig jaar op 22 december, maar ze was verwacht op 25-12-2014. Ze heeft er dus een beetje spoed achter gezet.
Een broer van Nova zien we op onderstaande foto. Bowie woont ook in Nederland maar aan gans de andere kant van ’t land. Bowie jr. heeft zijn stek gevonden bij Karin en die woont in Hulst, Zeeuws Vlaanderen. Die lijkt wel een bolletje wol op de foto, maar die komt dan ook juist uit bad. Daar heeft ‘m dan weerveen varkensoor voor gekregen. Bowie is de zoon van Hera en Bowie sr., ook geboren op 22.12.2014. Die lag ook bij ons onder de kerstboom !
En dan toch nog eentje die in België woont. Die niet bij ons geboren is, maar een kleinzoon is van Belle en een zoon van Hadise en Cartouche. Onze Hera en Heros zijn dus tante en nonkel van Mazzel van baasje Candy. Candy heeft een gans fotoboek gemaakt van Mazzel en binnenkort zouden we het eens kunnen inkijken. We zijn benieuwd want ook uit onze “fotodoos” zijn er verschillende foto’s in verwerkt vertelt Candy ons .
Het baasje is zich al enkele dagen koest aan het houden want hij “worstelt” met een bronchitis, daar zijn meerdere redenen voor, en ééntje was vanavond van tel.
Tante Rita, hier al meermaals gepasseerd als onze tante, meer bepaald de koekjestante, was jarig vandaag, en het hoofdbestuur weet net als wij dat wat je van tante Rita krijgt altijd het beste van het beste is. Zo waren de baasjes vanavond uitgenodigd om bij tante Rita gaan eten.
Tante Rita met Heros
Dat het gesmaakt heeft en dat het gezelschap goed was hoefden we niet te vragen. Dat was weer pico bello zoals altijd.
En wat er steeds bij komt… tante Rita houdt altijd het soepvlees waar zij haar soep mee bereid voor ons apart. Zo ook ditmaal weer, we roken het al aan de handtas van ons vrouwtje. Daar zat weer een plastic zakje met lekkernij voor ons in !
Het baasje snijdt dat vlees dan mooi fijn, want dan verdeelt het beter in onze kommen en komen wij langer toe, tot ook al onze brokken mee opgegaan zijn.
En zo verging onze zaterdag avond, een ganse avond huiswacht met als afsluiting een lekkere maaltijd van brokken gemengd met “grote mensen eten”. En gesmuld hebben we, daar mag je zeker van zijn…
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
