Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
02-07-2015
Dan maar kunstmatig…
Vosselaar 02 07 2015
Dan maar kunstmatig…
Bloedheet weer, geen wolk te zien en een ongenadig brandende zon, Dat was wat we de laatste dagen te verwerken kregen. In Frankrijk hadden we ook al zulk een weer gehad, we zijn bijna verleerd hoe regen er uitziet.
Maar de plantjes en het gazonnetje waar het baasje toch wel een pak werk en eurootjes heeft ingestopt begon van kleur te veranderen… Het groen begon duchtig naar ros te verkleuren !
Terwijl er uit de ons omliggende provincies al sporadische signalen over regen ons bereiken blijft het hier in de Antwerpse Kempen warm en kurkdroog, echt drukkend weer .
En daarom hebben we de haast oneindige voorraad grondwater aangeproken om door middel van de hydrofoorpomp de regen kunstmatig te laten komen.
Raar maar waar, in Vosselaar komt de regen van beneden. In oorsprong zo’n tien meter diep pompen we het water op om dan via een tuinsproeier het kunstmatig te laten regenen…
Met broerlief “ozze Dré” hebben we afgesproken dat hij ons “pelouske” van tijd tot tijd een soigneer beurt komt geven. We gaan me een gerust gemoed kunnen vertrekken !
Uit Minderhout krijgen we van de baasjes van onze Kyra –Luna en van Golden Mirza een vakantie verslag uit Frankrijk. Wij geven de Camping liefhebbers onder jullie de raad van het adres goed te onthouden want de beide baasjes zijn loeiend enthousiast over hun vakantiestek van enkele dagen geleden.
Hier volgt hun wedervaren…:
hallo Faesroedel,
We zijn net terug uit Lapeyrouse en ja het is weer voorbij gevlogen. En dat wil volgens de baasjes alleen maar zeggen dat het goed was. Sjonge, die sleurhut is toch al een gerief gebleken en met de nieuwe mobiel van het baasje moet er ook al niet veel meer terug geschakeld worden... Ook Poolse chauffeurs hadden het nakijken en staken ons niet meer voorbij. Die 110 paarden doen hun werk goed.
Vorig jaar waren we al lyrisch over hondencamping les cerisiers en dit jaar was alleen maar een bevestiging. Ik was weer de mooie Epagneul Breton en whity was gewoon weer 'labrador'.
Baasjes hadden het dit jaar goed voor elkaar want Suus en Ronald en de cockers Willem (Wimpie voor de vrienden) en Youp stonden er al toen wij aankwamen. Lekker gemakkelijk want dan is het caravan zetten, tentje eraan en voetjes onder tafel bij de buren. Toen we aankwamen, stoof Wimpie al op me af. Wat een gekkerd maar baasjes stonden wel versteld dat we elkaar nog kenden. Nadat het baasje de caravan vakkundig achterwaarts (ja hoor baasje kan eindelijk met dat ding achterwaarts rijden) op onze plaats gereden had en de laatste duw, samen met onze buren de dominees gegeven was, stond de caravan toppie. Het waterpaske gaf aan dat het eigenlijk niet rechter kon.
Het feest kon beginnen. En het was weer een feest. In de loop van onze vakantie kwam nog een ander koppel toe van verleden jaar dus toen kenden we de helft van de camping.
Natuurlijk zijn we weer wat gaan geocachen (voor ons gewoon wandelen hoor - want van dat spel met die pottekes ken ik niets) maar we hebben dit jaar toch weer 5 andere plaatsen gezien. Baasjes vonden de wandeling in Charroux het mooiste. Wij vinden alles mooi zolang we achteraf maar met de pootjes in het water kunnen. We moeten nog wel wat jaren terug hoor als we alles willen zien in de buurt. Doordat het baasjes nog altijd aan het revalideren is van een enkelbreuk werden de wandelingen beperkt tot om en bij de 6 km. Niet erg hoor want wij doen toch altijd het dubbel aantal.
O ja, ik moest ook 1 keer mijn sprongkracht laten zien... uit stand hup over de afrastering
Dit jaar geen wk op de buis maar we hebben wel de campingbaas wat kunnen pesten met kaasbordjes. Frank is nu eenmaal geen kok dus kookt hij niet ... Ook geen bitterballen... Daarvoor moet je wachten op de lady of THE house en dus werd Frank wat gepest. Kan hij wel hebben hoor.
Ook ome Cor was van de partij. Een grote Italiaanse hond - het merk ontschiet mij - maar we konden het best vinden met elkaar. Zijn baasje is dan weer gek van streekbieren en voor volgend jaar werd al afgesproken dat we een streekbieravond gaan houden met Belgisch (dus overlading voor de baasjes) en Westfries streekbier.
Afgelopen zaterdag was de tijd aangebroken om afscheid te nemen van Lapeyrouse. Langs de ene kant heel jammer langs de andere kant misschien maar goed ook. Deze week wordt het er 38 graden en toen wij er waren werd het water in het meer al wat groenig.
We vertrokken zelfs op tijd (goed van de baasjes) en zelfs ik heb bijna de hele terugreis geslapen... Luna beetje moe, Mirza beetje moe... maar zeker voldaan. Baasjes nog wakker want die moesten ons nog veilig thuis brengen.
Zoals jullie kunnen lezen hebben we het super gehad en keren we volgend jaar zeker terug. Het is er een dogs holiday paradise... en 1 keer op een jaar 'rulen' wij de roedel.
Neen, helemaal niet, ons baasje heeft weer geen nieuwen otto gekocht. Hoewel er vandaag een spiksplinternieuwe Mitsubishi Outlander voor de deur stond.
Neen het baasje had deze ochtend “onze witte” naar de garage gebracht voor groot 60.000 km nazicht. En toen hij de afspraak maakte zo’n twee weken geleden had hij te kennen gegeven dat hij ook wel eens elektrisch wilde rijden. Dus kreeg het baasje vanochtend de nieuwe Outlander PHEV spiksplinternieuw recht uit de toonzaal mee.
Het is anders rijden dan ons diesel werkpaard maar in geen tijd ben je er letterlijk en figuurlijk “mee weg”. Letterlijk wil zeggen dat het twee straten duurt en dan rij je er mee alsof je nooit iets anders gereden hebt.
Het besluit van het baasje… als ze hem nu binnen vier jaar kunnen maken dat hij 1200 tot 1500 kilometer kan rijden zonder dat je de auto onderweg in het stopcontact moet steken, dan rijden we binnen vier jaar ook op “ellentrik”. Maar dat zijn nog dure toekomst dromen, en in België is er nog steeds geen echt gunstig klimaat gecreëerd voor milieuvriendelijk hybride of full elektrische auto ’s à la Mitsubishi Outlander en Tesla !
Vandaag heeft ons baasje ook het Drenten uithangbord met het onderbord “de Faesroedel” naast de voordeur geschroefd. Het hangt er gewoon mooi te wezen en doordat het op enkele centimeter naast de wandlamp is geplaatst is het ook nog eens verlicht ’s avonds.
Ze zullen het in het dorp geweten hebben waar de Faesroedel huist en ook de bezoekers die hier voor de eerste keer aan de deur komen, kunnen zich niet meer vergissen !
Morgen een mooi reisverslag vanuit Lesswood van Luna en Mirza over hun Franse belevenissen van vorige weken …
Ja we zijn fier als we zoals de vorige week foto’s in onze mailbox vonden van baby’s en kleuters en Drenten. Hoe de honden omgaan met de kinderen maakt ons steeds weer blij.
De foto’s van Anna en Kyra komen van Gonda en Kyra is een dochter van onze Belle. Wij volgen Anna en Kyra met meer dan gewone belangstelling omdat Gonda zelf bezig is met africhtingslessen in een hondenschool.
Maar ook de foto’s van Matthew en Mazzel doen ons plezier. Mazzel is een zoon van Hadise en dus een kleinzoon van onze Belle en we kunnen dus zeggen dat Belle haar zachte aard heeft doorgegeven aan kinderen en kleinkinderen.
Ook bij andere nakomelingen is het steeds van een leien dakje gelopen en tot nu toe hebben we van geen enkele een negatieve reactie gekregen. We mogen dus wel stellen dat een Drent en kinderen uitermate goed samen kunnen.
We promoten echter niet van de hond alleen te laten met de baby’s en kleuters. Het blijven honden en die moeten in ’t oog gehouden worden. Maar de foto’s die we jullie hier tonen geven ons zoveel vertrouwen dat we er met recht en reden fier op kunnen zijn op wat Belle heeft voort gebracht.
En we denken dat de baasjes dat met ons eens zijn.
Midden deze week kregen we nog eens een reeks foto’s uit Temse in de mailbox.
Marc en Magda, nog steeds zo fier als en pauw met hun Boris lieten ons weten dat het super gaat met hun pup nu goed en wel 6 maanden oud.
We hebben uiteraard ook nog foto’s van wat ooit een pup van Belle was maar inmiddels ook al meer dan vier jaar oud. Kibbels , want over haar gaat het, was voor de tweede maal met ons op vakantie in Frankrijk. Drie jaar geleden was ze ook al eens met ons mee en omdat het telkens zo goed “klikt” met haar en de overige roedelleden mocht ze ook nu weer mee.
Het begint wel krap te worden tijdens heen- en terugreis in de auto met vijf volwassen Drenten. Maar door wat te schuiven in de combinaties wie het liefst met wie samen zit geraakte ieder in de beste omstandigheden in La Magdeleine. Maar het is zoals met mensen, niet iedereen zit even graag naast sommige anderen. En zo wilde Kibbels niet gaan liggen tussen Belle en Lucy. Toen we Kibbels bij Heros in de kofferbak zetten bij Heros lag ze in geen tijd broederlijk naast haar halfbroer te slapen !
Inmiddels is Kibbels terug opgehaald door Annemie haar baasje en ligt ze in haar mand in Pulle te dromen van de Franse avonturen die ze samen met de andere roedelleden heeft beleefd. Waarschijnlijk gaat ze nog wel eens een keertje mee als baasje Annemie op reis gaat met de “vlieger”…
We zijn terug in Vosselaar, voor even zegt het baasje want volgende week vrijdag zijn we alweer richting zuiden.
De rit van gisterenavond is buiten verwachting vlekkeloos verlopen. Waar we aanvankelijk er nog aan dachten de alternatieve weg via Le Mans, Rouen en Amiens te volgen, hebben we dat toch maar niet gedaan. De staking van de Parijse taxichauffeurs die de rondwegen van Parijs bezetten en het verkeer in de soep lieten draaien zouden volgens het baasje tegen de tijd dat wij in Parijs zouden zijn al lang opgekuist zijn. Die chauffeurs zouden tegen dan al lang voor de TV zitten kijken naar de chaos die ze hadden veroorzaakt. Dat maakt dat wij tegen maximum toegelaten snelheid via de A10 en A86 vlot naar de A1 richting Lille konden “vlammen”. We waren in La M. om 18u15 vertrokken en om 01u50 waren we thuis. Dat is snel omgerekend iets meer dan 7,5 uur voor 785 kilometer. De boordcomputer van de Masjebashi gaf een gemiddelde snelheid aan van 104 km/u.
Van ons baasje mogen de Parijse taxichauffeurs elke dag dat wij Parijs passeren in staking gaan ! ! !
En dan de reden waarom we dan toch even over gekomen zijn…
Het voornaamste punt: Annemie kan haar Kibbels moeilijk missen, maar van ons moet Kibbels niet naar huis. Het was weer best plezant met vijf Drentjes op reis te gaan. Maar het is wel krap zo met z’n vijven op de achterbank en de kofferbak.
Ook belangrijk zijn enkele feestjes, een babyborrel, een BBQ met de oude collega’s van Horito in Turnhout, nog een vergadering over hondjes, nog een paar familiebezoekjes, even lekker gaan zeevruchten snoepen in uitstekend gezelschap, een tandarts die me niet kan missen, (of was het omgekeerd ?)… verf ophalen, en een bezoek aan de apotheek en de week zal weer zo om zijn !
Het zal weer sneller vrijdag zijn dan we denken. Het grootste deel van wat er volgende keer mee naar La Magdeleine moet is deze voormiddag al opgehaald. Met dank aan Peter, een oud leerling van ’t baasje die bij HUBO werkt en die de muurverf had aangemaakt die we de volgende weken gaan gebruiken tegen de gevel van het huis. De pillenboel voor de bloeddruk en de cholesterol voor de oudjes zijn al opgehaald bij de apotheek. Aan de aankopen voor ons Drenten wordt nog gewerkt, daar moeten verschillende leveranciers voor bezocht worden. Stel je voor dat het baasje vergeet de nagerechten als kippepootjes, varkens- en runderoren, runderpens en bulkkoekjes zou vergeten en dat we dat twee maanden zouden moet missen. In de Charente is dat niet zo eenvoudig te verkrijgen als hier in de Maxizoo, en als je het al kan vinden moet je het betalen met goud zegt het baasje ! Die Fransoozen maken er niet zoveel poehaa van als de Belze baasjes doen voor hun honden.
En de buren die we vandaag al hebben gesproken zijn alle blij met het goede weer waarvan we een volle aanhanger van meebrachten !
We gaan In een half uur op weg, de warmte (+30°C) en de betogende taxichauffeurs in de grote steden als Parijs en Lille doen ons besluiten van ’s avonds en ’s nachts te rijden.
Vandaag dus geen bericht meer op het blog, we verwachten thuis te zijn rond 02u00 vannacht en het realaas van de reis komt dus pas morgenochtend.
Zo dik tien jaren terug probeerden we jaar na jaar die mooie stokrozen te zaaien voor de tuin en de koer. Ondanks de beste zorgen lukte het niet van ze te kweken. Tot we enkele plantjes kregen en deze op de koer uitplantten.
Nu zoveel jaar later hebben die enkele plantjes zich vermenigvuldigt zodat de koer haast vol staat. We steken elk jaar jonge plantjes uit om ze aan familie en vrienden cadeau te doen, net als wij ze kregen.
Hoe het juist in zijn werk gaat met de verschillende kleuren van de stokrozen is ons nog steeds een raadsel. We hebben hier zo ’n tiental verschillende kleuren op de koer en omgeving terwijl we toch maar met drie kleuren begonnen zijn. Zou dat ook zoiets zijn als zoeken met DNA zoals we met de hondjes alles in ’t oog moeten houden om mooie en gezonde nestjes te verkrijgen ?
Morgen gaat het baasje het rustig houden want morgen in de late namiddag, zo rond 18u00 dacht het baasje vertrekken we terug naar Vosselaar. Dit omdat het toch zeker tot in Parijs warm zal zijn en het ondanks de airco warm is in de auto.
Ook is het baasje de files in België spuugzat. Als ‘m nog maar het woord Antwerpen , ring of tunnel hoort krijgt hij haast al allergische oprispingen. En via Valenciennes en zo naar Brussel is ook al geen prettige ervaring Hoe je ook rond Brussel wil via de west zijde of de oostkant, als je er in d namiddag moet zijn sta je geruime tijd in de file.
En wat het ergste is…. niemand doet er iets aan om enige verbetering in de situatie te brengen. Het enige wat er gebeurt is het lullen over onzinnige geldverspillingen zoals Oosterweel verbindingen en ring overkappingen !
Dus rijden we morgen in de avond en voor een deel ’s nachts. Fris en “rustig” op de snelweg. Overmorgen ga je het hier lezen hoe de terugrit was….
Vanmorgen was het 25° C en dus hebben we na de eerste dagelijkse bezigheden als bakker en krantenwinkel bezoek en boodschappen doen het schildersmateriaal maar boven gehaald. Veel werk was dat niet want we hadden gisteren onze voor bereidingen al getroffen.
We zijn begonnen met één pot van 2,5 liter muurverf in de kleur “franse steen 3315” van Levis. Maar omdat de kleur zo goed meeviel hebben we maar gelijk twee potten bijbesteld bij HUBO Turnhout. Daar kennen we Peter, die ooit in een vorige eeuw bij mij in de klas gezeten heeft in de opleiding carrosserieherstelling. Die heeft daar ook met de verfmengbank moeten werken om de gepaste kleuren aan te kunnen maken.
Morgen gaat ‘m al aan de slag voor zijn “oude meester” schreef hij. Nu hopen we maar dat die “oude” staat voor voormalige, en niet in de echte betekenis van het woord oud !
Alles stond dus vandaag in het teken van de schilderwerken. Maar deze ochtend vonden we in de krant “Charente Libre” een bericht waar we toch wel grote ogen van trokken. Nu blijkt dat er in het zuiden van de Charente in de buurt van Barbezieux ook een organisatie bestaat die plastic flessendopjes verzamelt om ze te verkopen aan een Belgisch bedrijf dat er kunststof paletten van vervaardigt.
Een school die opleiding vrachtwagenchauffeur in haar studiepakket heeft gaat die dopjes morgen met twee grote vrachtwagens “semi-remorques” oftewel opliggers naar Luik brengen. Dat hoort zo in het lessenpakket -een buitenlandse opdracht- vervullen. De opbrengst van de 1390 zakken van 100 liter gaat evenwel niet naar hetzelfde doel als waar wij de dopjes voor verzamelen, namelijk de dure opleiding van blindengeleide honden bekostigen.
De plannen om vandaag aan het schilderen te gaan zijn in de diepvries gestoken. Dat is dan louter symbolisch want we zouden het net zo goed uit de “oven” kunnen halen.
Rond 14u00 hebben we even de thermometer tegen de te schilderen muur geplaatst, en in geen tijd stond er 33° C op de schaal aangeduid. Het is later nog warmer geworden maar we waren op een bepaald moment bang dat de thermometer het niet zou houden. We hebben hier al zo’n minimum/ maximum thermometer die winter en zomer dezelfde temperatuur aanduid !
Geen schilderwerken vandaag wegens “technische” reden. De verf zou toch maar in de rol of borstel opdrogen in plaats van op de muur.
Morgen bestellen we in elk geval in België nog twee potten die dan zullen klaar staan tegen dat we eind van de week terug in België zijn.
Veel meer valt er niet te vertellen want wij Drentjes zijn amper uit de schaduw van de bomen uitgekomen. En dat terwijl we uit de lage landen aan de zee, niets dan klaagzangen horen die meer in Jeruzalem aan die bekende muur thuishoren. Terwijl wij niets anders moeten doen dan sproeien anders stonden de met zorg gezaaide en geplante tomaten en preiplantjes te verpieteren in de blakende zon.
Morgen hopen we op een “buitje” van zo ‘n 24 uren…
De kersenoogst is ten einde voor ons. Niet dat de boom leeg geplukt is maar wat er nog aanhangt bevindt zich gans boven in de boom en daar zijn onze langste ladders niet geschikt voor om veilig gans bovenaan te geraken. Ons baasje zegt “da’s voor de pietevogelkes”
Ondertussen hebben de vorige dagen wel volledig in het teken van die kersen gestaan. Op sap in potten gesteriliseerd, confituur en gelei van gemaakt, en vooral heel veel in “de ton” gedaan waar het baasje kersenwijn van gaat proberen te maken.
Honderd liter groot is die ton en ze zit vol tot zover mogelijk is. Dat is om een gedacht te krijgen hoe overweldigend de kersen oogst dit jaar is geweest. En dan zeggen dat dit van één boom afkomstig is. Van de kersen van de andere bomen zijn een vorige maal al confituur en kersen op sap gemaakt of zijn blijven hangen omdat we op het goede moment niet hier waren.
Want dat is ook een probleem waar we zelf schuld aan hebben. Als je de bomen niet preventief sproeit met allerlei gif , dan krijg je al snel minuscule wormpjes in de kersen en dat is niet aangenaam om eten of om in de confituur te vinden. We zijn daarom nogal vroeg gestopt met het oogsten van de kersen voor confituur. Het vat voor de wijn is er dan ook voller door dan het ooit geweest is.
Morgen gaan we dan aan het schilderen van de gevel beginnen. Eerst nog een poetsbeurt met de hoge druk reiniger en dan… volop met verfrol en borstel er tegenaan. Het zal ook van het weer afhangen hoe ver we geraken want de zon staat er op volle kracht op te schijnen vanaf 10u00 tot 17u00. Maar ddat lees je hier morgen wel
Voor deze week leggen we er de blok op zegt het baasje nadat hij de laatste preiplantjes in de grond heeft gestopt. 100 “blauwe” en 50 “gele” prei, de ene zegt het zo, een andere spreekt van winter- en van zomerprei. Feit is dat ze beide in onze moestuin sinds vandaag staan te groeien en wij er ons al op verlekkeren van deze lekkere preien op ons bord te krijgen. Liefst nog met een lekker stukje vis.
Ook wij van de Belle & co kliek kijken al uit naar die visfestijnen. Gisteren zagen we op Facebook nog een hondje dat maatjesharing van zijn vrouwtje te eten kreeg. Dat hebben wij nog niet gekregen, en als het in huis is gaat het baasje er wel mee lopen !
Na de tomaten en prei planten, het kersen plukken en verwerken tot kersen op sap en gelei mogen we spreken van een wel bestede halve week hard werk in de tuin en keuken. In de keuken gebeurde het af- en verwerken van het fruit. Wassen, ontpitten, siroop (met marasquino) maken, Steriliseerpotten uitkoken, rubbers nakijken en wassen, potten vullen en opletten dat alles zuiver kan afgesloten worden. En dan finaal het steriliseren en dan maar hopen dat de potten goed afgesloten zijn en klaar om te kunnen bewaren .
Zo heeft het vrouwtje ook van het kersensap gelei gemaakt. Heel lekker is dat want deze ochtend is er al haast een pot verorberd .
Wij Drentjes en ook de baasjes zijn er wel van overtuigd dat er slechtere plekken zijn in de wereld dan dat piepkleine dorpje en nog kleinere gehucht in het noorden van de Franse Charente.
Morgen is het pauze en als het iets meezit gaat het baasje eens kijken of de meegebrachte muurverf wel het beoogde effect heeft. En zo het bevalt moet het baasje nog bijbestellen om de rest van de voorgevel van het huis een fris laagje te geven. En zo zal er volgende week nog een halve week hard worden gewerkt ten huize van de Faesroedel !
Na die van onze kersenoogst tenminste. Maar dit is echt professioneel oogsten met grote oogstmachines van 100.000en euro’s van John Deere. Het is Sylvain, zoon van buurman Serge die de zaak van vader heeft overgenomen en nu op het hoogste zitje van de pikdorser zit, samen met zijn zoontje en schoonvader.
“Toffe pee” zegt ons baasje van Sylvain, jonge vader, harde werker en steeds even goed gezind en steeds, net als zijn vader, bereid voor een aangename babbel. Onder voorbehoud tenminste, als ‘m niet op de machine zit want dan moet het vooruit gaan.
Vandaag was het de beurt aan het veld erwtjes dat aangrenzend aan de achterkant van onze tuin ligt. Toen we hier eergisteren arriveerden zegde het baasje het nog tegen ’t vrouwtje “de erwtjes zijn droog, ’t zal niet lang meer duren voor ze geoogst worden.
Neen deze erwtjes gaan niet terechtkomen in blikken conservenblikken maar in grote zakken. Deze zijn bestemd als vogeleten. Zo vertelde Serge ons vorig jaar, en dan moeten de erwtjes extra droog zijn voor ze geoogst worden.
En wij, Drentjes voelden ons veilig, ook toen die grote machine zijn vervaarlijke bek oprichtte als wou hij ons verslinden. Maar we stonden achter het baasje, en dan kan ons niets gebeuren…
En dan nog een grappige foto die het baasje uit de krant “geleend” heeft. De man die Napoleon speelt in het groots opgezette schouwspel in Waterloo had zijn auto fout geparkeerd en kreeg de politie op zijn dak. Verplaatsen of wij doen het zegden de agenten. En Napoleon…die beet al in het zand voor er slag geleverd werd.
Stel je voor hoe de wereld er momenteel zou uitzien moesten er 200 jaar geleden twee Belgische gendarmes de keizer in de boeien hebben geslagen omdat zijne Dion–Bouton* of Bugatti 35* fout geparkeerd stond ! Het zou in elk geval veel mensenlevens gespaard hebben…
Belle & co
*Geen beide automerken bestond toen al. De auto moest nog uitgevonden worden in 1885 zo’n 70 jaar later…
Gans de dag stond van daag in het teken van de kersen. Het plukken, wassen, steeltjes er af , ontpitten, siroop maken, in potten doen en uiteindelijk het steriliseren. De volgende stap zal het kersen snoepen zijn.
En al de tijd dat het hoofdbestuur bezig was met de kersen week het vijftal niet van bij de baasjes. De ganse namiddag zijn Belle, Hera, Heros, Lucy en Kibbels niet van bij de ladder weggeweest. Af en toe viel er een kers die dan ook amper de grond raakte.
Vrouwtje heeft zich hoofdzakelijk bezig gehouden met het ontpitten en het in potten doen van de kersen. Bij de siroop heeft ze Marasquino essence bijgevoegd wat extra pit geeft aan de kersen. Wij gaan een lekkere winter tegemoet zullen we maar denken.
Wat er ook verraste was de komst gisteren avond laat van een kleine jonge pad die blijkbaar aan de deur zat te wachten. De honden keken er van op toen ze werden buitengelaten. Normaal zijn het geen snelle dieren die padden maar deze was duidelijk lid van de padden athletiekclub.
En vanavond was er weer eentje, maar die bleef netjes in het hoekje van de deur zitten. Het baasje heeft dan maar zijn lashandschoenen (die altijd klaar liggen om egels buiten de omheining te zetten) aangetrokken en de pad buitengezet in het grasperk tegenover onze tuin .
Het is wel enkele jaren geleden dat we nog padden hadden op de koer voor het huis .
Het was druk onderweg vandaag, veel vrachtwagens al vanaf Vosselaar en at tot na Parijs. Nadien waren de vrachtwagen chauffeurs blijkbaar ook aan het eten want toen was het heel wat rustiger op de A10 richting Bordeaux.
We waren vandaag met twee baasjes en vijf Drentjes want ook Kibbels was vandaag van de partij om samen met onze “fab four” de volgende week van de rust van Ferret te genieten.
Wij vertrokken met Belle, Lucy en Kibbels op de achterbank en het klassieke duo Hera en Heros in de achterbak. Dat bleek niet zo ’n goede combinatie omdat Kibbels niet wilde gaan liggen tussen Lucy en Belle en na de sanitaire stop plaatsten we Hera bij Belle en Lucy en Kibbels mocht samen met Heros helemaal achteraan en dat was de goede oplossing. Rustige Heros gaf duidelijk meer vertrouwen aan Kibbels dan hevige Lucy !
Rond Parijs was het zeer druk en de files waren weer veelvuldig. Omdat het verkeer op de périférique interieur volledig stilstond en de snelweg er naartoe ook al had af te rekenen met vijf kilometer file besloten we toch maar de westzijde van Parijs te nemen. Dat ging veel vlotter tot er weer eens een licht ongeval was gebeurd en dat dan ook weer voor een korte file zorgde
Om acht uur waren we thuis na een rit van negen uren. We hoorden de baasjes tegen elkaar zeggen dat we tijdens de zomermaanden in het vervolg ’s avonds en ’s nachts gaan rijden. Dat is altijd al wat het baasje wilde want het is dan rustiger en vooral minder vermoeiend door het frissere weer. En dat ondanks de airco die niet ideaal is met vier of vijf honden in de auto, want dat ruikt niet fris zegt het baasje !
De tuin is een tuin van Eden op dit moment, het fruit en vooral de kersen staan er optimaal bij. Morgen na het eerste bezoek aan de Super U of de Lidl voor de aankopen van de volgende dagen komen de ladders buiten en zoekt het baasje de hoogte op in de kersen boom want de kersen zijn ideaal rijp en de oogst gaat wonderbaarlijk groot zijn.
Dus als je onze baas de volgende dagen nodig hebt… omhoog kijken is de boodschap of je gaat hem niet vinden !
Zo druk dat gisteren er zelfs geen blog bericht verschenen is. En heel die drukte is begonnen toen we vrijdagochtend onze ogen open trokken…
Het lijstje “te doen” afwerken want op zaterdag moesten we niet rekenen om nog iets te doen. Zaterdag stond immers in het teken van de clubmatch van de Nederlandse Drenten vereniging.
Die clubmatch ging door in Barneveld en dat ligt nog altijd een flink stuk weg van Vosselaar. Het was dus vroeg dag voor ’t v-baasje en Hera. Lucy die ook ingeschreven was hadden we niet meegenomen omdat ze niet in form was. Te veel kersen eten, de warmte tijdens de terugreis vanuit de Charente speelden haar parten. Ook nog in combinatie met de te verwachten warmte zaterdag in de hall van de clubmatch lieten we Lucy thuis.
Uiteindelijk werd het niet warm omdat we ook nog een bui te verwerken kregen maar we waren toch blij dat Lucy een dag kreeg om te recupereren.
Zondag was er dan de BBQ voor het verjaardagsfeestje van een achterneefje die zijn 9° verjaardag vierde.
Gisteren het lijstje “te doen” van maandag afwerken. Kapper, verf gaan aankopen voor de muren in La M. afspraak gaan maken in de garage voor onderhoud van de Mitsubishi enz… En ’s avonds richting Woudenberg voor de Algemene ledenvergadering van de Nederlandse Drentenvereniging. Ons baasje had in de heenweg ook in Best Mirjam opgepikt en in Arnhem stapte Marian in op weg naar de vergadering. En vermits ons baasje niet gewend is om als eerste naar huis te gaan en ook de dames thuis diende af te zetten was het kwart voor twee (’s nachts) dat hij de sleutel in Vosselaar in het sleutelgat kon steken…
En ook vandaag zat de agenda zo eivol dat ons baasje de aankomst van Kibbels nog mistte. Kibbels komt iets meer dan een week bij ons op verlof en gaat morgen voor de tweede maal mee naar La Magdeleine op vakantie. Onder het moto “hoe meer zielen, hoe meer vreugd’ “ trekken we morgen met vijf Drenten naar ginds.
Verslag over reizen met vijf Drenten over 800 kilometer lees je morgen op deze plaats.
Ook vandaag zindert het resultaat van de clubmatch voor onze en bevriende Drenten en hun baasjes nog na en komen er nog steeds nieuwtjes en foto’s binnen.
Zo kregen we nog foto’s van het verslag van Nova die met haar bijna zes maanden uitkwam in de Baby klasse en daar heel terecht een “veelbelovend “ op haar verslag kreeg. In de babyklasse is veelbelovend het hoogste dat er kan behaald worden.
Maar we kregen ook nog een heel mooi foto van Jarno in onze mailbox. Jarno poseert hier met e grote beker die bij de eer van clubkampioen hoort.
Omdat het baasje vergeten was dat zijn “kodakske” toch in de koelbox bij de andere spullen stak moeten wij beroep doen op foto’s van vrienden en kennissen die ons heel bereidwillig worden toegestuurd. De foto’s van vandaag zijn ons toegestuurd door Jeanny en Marian en wij maken er maar al te graag gebruik van.
Vandaag was een uitermate rustige dag. De baasjes moesten nog naar een verjaardagsfeestje van een achterneefje en zodoende hadden wij huiswacht. Zonder problemen overigens. Wij hebben eens duchtig bijgeslapen en wachten al op dinsdag namiddag als Kibbels nog eens komt logeren. Zij mag voor de tweede maal in haar leven samen met ons voor een tiental dagen mee gaan kersenplukken in Frankrijk.
Dat wordt weer “nieuw kermis” voor zowel ons als voor Kibbels. Ravotten met z’n vijven in de grote tuin… wij zien het in elk geval wel zitten…
Blij en fier is ons baasje op zijn Hera. De reden zal je vragen…. Heel simpel antwoord is het ! Hera is mee geweest naar de clubmach van de Nederlandse Drentenvereniging in Barneveld.
De dag begon evenwel niet bepaald goed, want we waren amper 10 km weg toen we voor een afgesloten E34 stonden in Oud Turnhout. In Postel bij de grens waren door de warmte en de uitzetting van het wegdek twee betonplaten tegen elkaar gaan omhoog staan. In de richting Eindhoven ging het dan via Retie, Arendonk, Reusel, Eersel over regionale banen naar Eindhoven. Daar verloren we een half uur op maar als je dan in de omgeving van Arnhem ook nog eens de tegenovergestelde richting wordt uitgestuurd richting Arnhem centrum dan zie je veel kostbare tijd verloren gaan aan wegenwerken.
Maar eens aangekomen in Barneveld liep alles prima, Hera kwam uit in de open klasse teven en had 14 mededingsters in haar groep. Keurmeester van dienst in ring drie waar wij moesten zijn was Wim Wellens. Die heeft nog nooit een hond van ons gekeurd en we waren dan ook uiterst benieuwd naar de bevindingen. Wij kregen een ZG waar we heel tevreden mee waren maar de beschrijving die we op papier kregen was net alsof we het zelf zouden geschreven hebben. Zoals je op de foto van het verslag kan lezen en wie onze Hera kent zegt meteen “dit is Hera ten voete uit”. Niet perfect maar wat een zalig teefje in gedrag en vriendelijkheid. En dan denken we terug aan Jos Van Soest (de mentor van Wim Wellens trouwens) die schreef ooit onder zijn keuringsverslag “een hondje om te hebben” en dat zou ook hier niet misstaan hebben.
Ook Hera’s dochter Nova en baasje Jeanny waren van Limburg naar Barneveld gekomen om in de puppyklasse gekeurd te worden. Zij kreeg het hoogst bereikbare in de puppyklasse een VB wat staat voor “Veel belovend”
Omdat Barneveld niet zo ver van Arnhem gelegen is was ook Marian met Kiki tot aan de hall gekomen om haar familieleden aan te moedigen. Telkens valt het weer op hoe goed de honden die bij ons geboren zijn hun fokkers al van ver herkennen en er vriê enthousiast naartoe rennen. En vandaag met Kiki was het weer niet anders.
Morgen hebben we meer foto’s en komen we terug op deze fantastisch fijne dag. Ook nog eens omdat Jarno van onze vriendin Manuela Plaisier de clubmatch heeft gewonnen. Nogmaals een heel dikke proficiat van gans de Faesroedel !
Dat een hond zich in uitwerpselen rolt is gemeenzaam bekend. We leerden uit de boeken van Jean Auel dat ze dat sinds de pré-historie doen om hun eigen geur te maskeren en zodoende hun prooi ook met de wind in de rug dichter kunnen naderen.
Maar die kleine “aap” van ons, beter bekend als Lucy , die rolt zich in de afgevallen kersen die ze in massa’s onder de boom kan vinden. Ook haar moeder Hera heeft die vervelende eigenschap aangenomen. Als je ze dan streelt dan kleven je handen van het kersensap.
Want sappig en zoet zijn ze die kersen uit onze Franse tuin, maar doen ze het nu om “zoete” hondjes te zijn, het zou ons verbazen.
Dadelijk gaan ze nog in het bad want zo gaan ze morgen niet mee naar de clubmatch in Barneveld. “No way” zegt het baasje, geen denken aan dat zo twee Drenten die plakken als een vliegenvanger zo meegaan !
Thuis in Vosselaar wachtte ons gisteren een aangename verrassing. Het ingezaaide nieuwe gazonnetje stond er hoog maar schitterend bij en is nu, nadat het gemaaid is heel mooi bij. Dat is ook Hera en Heros niet ontgaan en hebben zich een zacht plaatsje toegemeten om hun varkensoor te gaan oppeuzelen.
Straks na het voetbal wacht er ons baasje nog een taak. Twee Drenten in het bad zetten ! Voor Lucy gaat het de eerste maal zijn dat ze mee naar boven moet om te douchen. Ben benieuwd wat onze zwemkampioen en waterrat van hondenzeep gaat vinden !
Het was een vrij vermoeiende rit vandaag van La Magdeleine naar Vosselaar. Hoewel we om tien uur vanochtend vertrokken en niets liet voorzien dat het toch nog druk zou zijn onderweg.
Tot Parijs ging het opperbest op de baan. Weinig vrachtwagens richting noorden en ook haast geen auto’s met caravan wat zo de klassieke ophouders van het verkeer te zijn.
Parijs was vandaag haast een ramp. Lang geleden dat er zoveel files werden aangegeven. Op de A86, zeg maar de grote ring, was er “bouchon” volgens de electronische borden boven de weg. Die zouden we dan maar niet nemen, maar ook voor de A6 a & b, de weg die toegang geeft naar de périférique was er al file op zo’n 5 km voor de kleine ring.
Wij namen vandaag de A6a richting Porte d’ Orléans. Dat is de westkant van Parijs om langs de Porte de la Chapelle naar het noorden te trekken.
De drukte voor Lille was verwacht maar viel op een kort oponthoud goed mee. Beter alvast dan wat ons te achten stond voor Antwerpen. Al van voor de parking in Kruibeke stond het verkeer stil of ging stapvoets.
Wij kozen om de snelweg te verlaten en via Zwijndrecht naar de oude tunnel, de konijnenpijp, onder de Schelde door te geraken. We moesten daarna wel door centrum Antwerpen maar dat ging vrij vlot.
Na Antwerpen ging het terug heel vlot en om kwart na zeven stonden auto en aanhanger in Vosselaar op de oprit naast het huis.
Na het klassieke frietje “met iets erbij” van ’t frietkot, de laptop dan maar terug uitgepakt en eventjes naar de mailbox gekeken…. 98 ongeopende mail’s… dat is er net iets te veel aan voor vanavond. Daar gaan we morgenvroeg eens duchtig in selecteren !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
