Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
24-12-2008
Fascinerend...
Fascinerend
Je zou er complexen van krijgen, zijn wij nu zo dom en die hondjes zo slim of scheelt er iets met ons ?
Elke dag sta je weer versteld hoe snel die kleintjes leren en hoe snel ze alles begrepen hebben. Het is enkel kwestie van het goed aan te brengen. Hoe doe je dat ? Gewoon de moeder, in dit geval Belle in t oog houden en kijken hoe zij dat doet. Poepsimpel ! ! ! !
Ik heb slimme vrienden, héééél slimme vrienden, maar of zij het zo simpel kunnen aanbrengen, daar durf ik heel sterk aan twijfelen. Met haar bek en een poot kan zij die pupjes onder de knoet houden dat het mooi is om zien. En denk nu niet dat die kleintjes zich nog durven verzetten tegen hun moeder. k Heb zelf ooit anders ervaren
Ik heb jaren les gegeven maar hadden ze dit aangeleerd op de lerarenopleiding destijds, we zouden andere resultaten bereikt hebben. Misschien ook wel eens dikke ambras met enkele ouders die het op het systeem niet zo begrepen hadden, maar de resultaten zijn hier dagelijks te zien.
Af en toe eens eentje met zijn nekvel nemen, of t bekje eens dichthouden, en t probleem in t roedeltje is zo opgelost. Zonder één woord/blaf /kreet van protest.
Vandaag geen enkel hondje in het bos, buiten een paar konijnen die ik het leven zuur gemaakt heb was ik met het baasje alleen in het bos. t Baasje zegt het ook al, ze zijn allemaal in t bad geweest voor Kerstavond en ze willen zich niet meer vuil maken
Gisteren zijn we gaan wandelen en is Kiki met mij gaan wandelen. Kiki is de dochter van 9 van de krantenwinkel t Bolkske dus daochter van Carine die zo veel schrik van ons had. Toen zijn we nog een paar hondjes tegen gekomen maar die mochten dan weer niet dichtbij komenwant hun baasje dacht dat ik ze zou opeten Stomme baas is de conclusie.
Overmorgen gaan we de pupjes laten chippen en dan, als ze hun paspoort hebben en de eerste vaccinatie hebben gehad kunnen we naarFrankrijk om Nieuwjaar te gaan vieren. Onze pupjes zullen Frankrijk vroeg leren kennen en hopelijk gans hun leven reislustig blijven
Door omstandigheden is er een Drenten reutje te herplaatsen. Het reutje Goliath met roepnaam Casper kan niet langer bij zijn eigenaar blijven wegens verhuis naar een appartement en ziekte van de moeder van de eigenaar.
Casper is geboren in augustus 2007 bij Louis en Agnes Michielsen in Turnhout. De eigenaar heeft, zoals het hoort, Louis van zijn moeilijkheden verwittigd en het is Louis die ons op de hoogte heeft gebracht. Het hondje verblijft momenteel nog bij zijn Nederlandse eigenaar. Je kan Louis en Agnes Michielsen bereiken via mail: michielsen.louis@pandora.beof telefonisch: 014 85 02 94
Bij de Familie Temmerman te Hombeek zijn er nog steeds 6 pupjes verkrijgbaar. Drie hondjes gaan nu op het einde van deze week naar hun nieuwe eigenaars.
De familie Temmerman is bereikbaar via telefoon: 015 32 13 96 Dit nestje is ook al tweemaal vermeld hier op dit blog, om de fotos te zien van de pupjes scroll naar 14.12.08 bij nog pupjes en op 02.12.08 bij nog een nestje Drentjes via mail kan je hen ook bereiken: yvan.temmerman@telenet.be
Ook wijzelf hebben nog een reutje dat een warm nestje zoekt, ons Vlekje , die op de fotos met dat alleraardigste witte vlekje op de heupen kijkt nog uit naar een schat van een Drentenliefhebber. Van dit vrolijke baasje kunnen wijzelf alle inlichtingen geven, het is geen achterblijvertje, hélemaal niet, maar in elk nestje is er nu eenmaal een laatste die kan geplaatst worden. Interesse ? Geef maar een seintje 014 61 37 67 of
Het is nog niet zoals de eerste vier weken toen ik zelf de pupjes eten gaf, toen was er helemaal geen gemors. Als de baasjes de pupjes s morgens buiten laten is het een herrie om eten. Die schotels staan dan ver genoeg uit elkaar want de pups worden te groot om allen rond één schotel te kunnen, het is daar echt dringen als er maar één schotel staat en dan krijgen enkel de grootste of zwaarste eten.
Ook de puppyren is s morgens al een stuk zindelijker. Niet dat je er al van de vloer kan eten (of je moest een bijzondere appetijt hebben) maar nu is het s morgens toch al geen ware ravage meer. De baasjes en ikzelf hebben de indruk dat ze wachten tot ze buiten kunnen om alles te doen wat ze behoefte noemen.
Gisteren voor we met zn allen met de auto mee mochten heeft het baasje die kleintjes elk een halsbandje aangedaan. Was me dat een gedoe, die zaten niet stil, het baasje zijn vingers waren te dik voor die kleine slotjes van de bandjes enzovoort enzovoort
Toen ieder voorzien was van zon bandje was het net of er was een vlooien invasie opgedoken Die kleintjes zaten aan dat bandje te krabben op zon manier dat je wel moest denken aan een epidemie of invasie van vlooien.
Al een geluk dat het baasje dat op maandag heeft gedaan, want moest dat zo geweest zijn eergisteren met het bezoek op de puppyborrel, er zouden wel mensen rare gedachten gekregen hebben over de hygiëne hier ten huize. Na een half uur waren ze dat bandje ook gewend ( of te moe van het krabben) en was de invasie over , oef .
Hoeveel verschillen durven we nog niet vragen, enkel deze vraag volstaat, Waar is de schotel gebleven?
Het is inderdaad dezelfde schotel waar ze uit eten, de puppymelk is nu Hills puppybrokken geworden. Het enige verschil is één week leeftijdsverschil van de pups.
Dat geeft je tevens een idee van het groeien van de pupjes.
Morgen worden ze zes weken. Zes weken geleden hadden we hier zes borelingetjes waarvan de kleinste 310 gram woog en de zwaarste 380 gram. Wat ze vandaag wegen weten we niet precies omdat het Weight Watchers schaaltje maar tot drie kilo werkt. In elk geval wegen ze nu stuk voor stuk meer dan 3,5 kilogram.
Vrijdag voormiddag hebben we afspraak om ze te laten chippen, dan hebben we nog eens de kans om ze te wegen op de weegschaal in de dierenkliniek t Binnenhof te Beerse. Het is goed mogelijk dat een dikzak als Hadise of Hercule op dat moment de vier kilo bereiken.
t Baasje heeft al gezegd dat er geen probleem is in Frankrijk om te eten. Er is nog een schaal die gekocht is als onderzetschaal voor de citroenboom. Die is nog groter als deze hier thuis en nog steeds ongebruikt. Het puppyrestaurant of moeten we -refter zeggen is al op de komst voorzien
Gisteren heeft mijn kroost van Ria, de buurvrouw van tante Carine een hondenmand gekregen. Met ons eigen kussen er in is het als een burcht die moet veroverd en verdedigd worden.
Enkele seconden nadat de mand in de ren geplaatst is, is ook de strijd om de heerschappij losgebarsten. Het is nog juist niet met echte grote mensen wapens maar hevig is de strijd alvast. Het wapengekletter bestaat uit tegen elkaar rammelende puppy tandjes en klauwende pootjes. Dat alles gepaard aan een hevig gekrijs en geblaf.
Een half uur later is de strijd gestreden en ligt Hercule die daarjuist niet aan de strijd heeft deelgenomen gans alleen in de mand.
Waarschijnlijk is dat een variant van het spreekwoord maar hier is het alvast als vijf honden vechten voor een mand, gaat de zesde er in slapen
Dat zit niet bij in het instinct van de hondjes, dus moeten we dat aanleren, autorijden. Ikzelf ben gedurende twee jaar telkens ziek geweest in de auto. Het is te zeggen, op de snelweg ging dat duizend kilometer goed, maar eens van desnelweg en enkele verkeerslichten of rotondes verder was het overgeven.
t Baasje heeft het dikwijls gezegd, ons Belle is een snelweghond Het is verschillende malen gebeurt dat we naar frankrijk reden en een kilometer voor we ter bestemming waren het baasje moest stoppen om de achterbank proper te maken.
Daarom is t baasje nu bezig met de pups aan de auto en aan rijden te wennen. Vorige week zijn we naar de dierenkliniek geweest om ze te wegen, vandaag zijn we naar Fred in Grobbendonk geweest omdat het baasje daar nog iets moest afleveren. Dat was toch een ritje van heen en terug een uur. Het kleine grut heeft zich goed gehouden, er is geen poetsbeurt van de bench aan te pas gekomen.
Hopelijk gaat het vrijdag of zaterdag ook goed als we voor de volle 800 kilometer gaan.
Op de terugweg volgend jaar (!) zullen we wel twee benches nodig hebben om terug te keren. Die klein mannen groeien dus als kool, vorige week was er nog plaats over in de bench, vandaag ging het ook nog, maar als we daar nog eens twee weken bijtellen is de één bench hopeloos te klein.
Het baasje en t vrouwtje zullen wat minder bagage en kleding moeten meenemen. Het zullen strings worden in plaats van onderbroeken, kwestie van plaats te besparen .
Deze namiddag was het puppyborrel hier ten huize, met zn vijfentwintigen waren we om op de opgroeiende pupseen drink uit te brengen.
Iedereen tekende present rond drie uur deze namiddag. t Vrouwtje had er zwaar aan gewerkt om allerlei lekkers op tafel te kunnen brengen. Het is natuurlijk zo dat bij een borrel een hapje hoort.
De toekomstige eigenaars van Harko, Hadiseen Hercule waren uiteraard uitgenodigd en present. Op vraag van t baasje was ook mijne pronte vrijer Zeppos van de partij.
Is die een nog geen klein beetje bestoeft zeg, bijna al even erg als mijzelf. Het was in elk geval een prettig weerzien na die 3 maanden.
Ook het voltallige bestuur van de Drentenvereniging was aanwezig. Als je de echte liefhebbers van Drenten in huis wil halen zijn het wel deze mensen. Zij hadden ook nog zon groot been voor mij bij als cadeautje. Dart was nog mijn grootste zorg, dat been verstoppen voor de pups en Zeppos. Als ze zelf zon een been willen krijgen moeten ze zelf ook maar een nestje bijeen sparen is mijn gedacht.
Ook Dr. Nelly die de baasjes behulpzaam is geweest bij mijn bevalling, (ikzelf had niet zoveel hulp nodig) maar die twee "zenuwenlijers" van baasjes hebben de hulp en steun van Dr. Nelly heel sterk geapprecieerd. En ook nu is Dr. Nelly ons nog eens komen bezoeken, 't baasje zegt "da's een prachtmadam en nog een uitstekende dierenarts er boven op" ...
Ook Hilde, Janen Jos, langs wie we destijds Bas kregen waren gekomen en vonden dat ik prachtwerk geleverd heb. Jan en Hilde hebben al een order geplaatst voor het volgende nestje dat er eventueel nog kan komen ? ? ? Op dit moment kan het echt niet bij hen wegens nog te druk bij het werk en geplande verbouwingen, maar stapelzot blijven ze van Drentjes...
Gisterenavond moesten(?) de baasjes de 60° verjaardag van Jenny mee gaan vieren. Je weet wel Jenny van Fernand, van de Febro en van St Fraigne in Frankrijk en van nog tal van zaken.
Het ging goed, prachtig zelfs, een magnifiek feest met alles er op en er aan. Lekker eten, goeie dansvloer, prima DJ, (nog een goeie ouwe bekende vanuit de jeugdbeweging KSA, midden vorige eeuw) kortom een feest om U tegen te zeggen.
De baasjes zijn natuurlijk te lang blijven plakken alhoewel zijzelf vonden dat het er nog veel te plezierig was om dan al te gaan. De puppys hadden er duidelijk een andere mening op na gehouden. De puppyren was open en alle zes waren ze ontsnapt en hadden ze de living verkend. Overal hadden ze hun sporen nagelaten , behalve op de tapijten, die hadden ze proper gehouden.
Overal, maar dan ook overal, hadden ze worsten en plassen gedeponeerd. Met uitzondering van hun ren en de tapijten, die waren zo proper als toen de baasjes vertrokken. Dat is eigenlijk een feit om verheugd om te zijn want naar hondentaal vertaald wil dat zeggen: als je ons de kans geeft om het niet bij ons nest (hier de puppyren) te doen dan gaan wij verder af, wat in dit geval de tuin is.
In principe kunnen we dus zeggen, als we dat kleine grut dadelijk buiten laten, als ze hun signalen kenbaar maken, dat onze hondjes op dit moment begrijpen hoe het moet en gewenst is om de zaak proper te houden .
Fotos van het debacle heeft het baasje niet gemaakt, hier is uw vrije interpretatie gewenst vandaag
Gisterenavond heb ik de volle voogdij en toezicht gehad over puppywereld. De baasjes hadden afgesproken om mee te helpen met de organisatie van de jaarlijkse haringbak van de wijkvereniging.
t Vrouwtje met de andere dames van het bestuur binnen aan de toog en t baasje , samen met buurman Fons, aan t haringvuur.
Ze hadden er nog goed weer aan want haring bakken doe je vanwege de geur, best buiten in open lucht. Het is dan ook nog sociaal want de buren die niet hebben ingeschreven krijgen dan toch ook nog wat. En misschien nog wel zin om volgende jaar ook deel te nemen.
Aan de geur zal het niet liggen, het baasje kwam thuis met een andere geur als de gebruikelijke Trusardi of Davidoff. De geur van verse , dikke , vette gebakken haring hing in kleding en haar. Het leek of een echte visboer hier thuis kwam.
Ondertussen hebben mijn klein mannen zich uitstekend gedragen. Netjes verddeld over de bench en het kussen hebben ze zich mooi door gans de situatie heen geslapen.
Waarschijnlijk hebben ze het nog niet eens gemerkt dat ze samen met mij , het kot voor zich alleen hadden
We zijn wel langs dezelfde kant als altijd vertrokken voor de namiddagwandeling maar we zijn niet gans het bos doorgetrokken, te nat en te vies vandaag. Het was dan nog mijn eigen keuze ook ,van niet het bos in te trekken. Meestal loop ik aan de begin van .het bos al een tijdje vrij, op zoek naar konijnen, eekhoorns en vogels en dan loop ik automatisch het bos in.
Vandaag was ik wel vrij maar bleef liever wat dichter bij het baasje, zoals Bas vroeger altijd deed. Omdat ik het bos niet ingelopen ben was het baasje ook al niet zo enthousiast en we zijn dan maar teruggedraaid aan dat paddestoeltje op de hoek aan t bos. Daar heeft t baasje dan maar een fotootje genomen, toch mooi geposeerd van mij nietwaar ?
Dat heeft het baasje mij laten zien hoe dat moet. Bij Kyra, een andere Drent, kan je haast les volgen van hoe je moet poseren als Drentsche Patrijshond http://drentkyra.punt.nl/?home=1
Uit zichzelf volgen ze hun instinct en dat werkt prima en is een uitstekende start voor zon klein pupje. Samenleven met andere zoogdieren, in dit geval mensen, vraagt toch nog wel enkele aanpassingen meer die moeten aangeleerd worden.
Eén van de voornaamste zaken die dienen aangeleerd te worden is het proper zijn. De eerste vier weken heb ik die taak op mij genomen, elk plasje, elk worstje, werd zorgvuldig weggewerkt, meestal zonder dat de baasjes het gezien hadden verdween al dat ongemak.
Nu de pupjes niet meer drinken bij mij, en vast voedsel eten, ben ik gestopt met alles op te ruimen. De baasjes moeten het nu maar overnemen, de plassen en hoopjes worden nu ook echt te groot. Dat merken de baasjes nu ook en zij appreciëren het enorm hoe ik dat een maand lang dag en nacht voor hen heb gedaan.
Telkens al de pups geslapen hebben of gegeten worden ze nu op et terras gezet waar ze alles kunnen doen. Harko, de voormalige reu kraagje is de eerste die alles netjes op de krant deponeert, de overige leggen het zowat overal rond. Ze doen het wel allemaal buiten zodat het binnen in de living proper blijft.
De baasjes zijn best tevreden over de vooruitgang van de kennis van de pupjes, en zien het proper zijn, tegen dat ze naar de nieuwe eigenaars gaan, volledig zitten
Wat zag ons baasje daarstraks bij de laatste nieuwe blogs ? Een nieuwe blog met als naam Baronneke ! Daar moet hij het fijne van weten want mijn speelkameraad in t bos, de Duitse dog zijn naam is toch Baron !
Het baasje heeft tegen Barons vrouwtje deze week toch gezegd dat Baron diezelfde avond op ons blog zou komen met foto en al.
Jeanine, want zo noemt het vrouwtje heeft duidelijk ons berichtje gelezen en gelijk is het blogvirus overgeslagen. Baron heeft nu ook zijn eigen blog op t seniorennet, kijk hier maar eens: http://blog.seniorennet.be/baronneke/ .
Nu kunnen we tegen elkaar konkureren in verhaaltjes over ons bos en zijn bezoekers, dat kan best nog eens plezierig worden. Na Michka, de bordercollie zonder schapen http://blog.seniorennet.be/michka_en_cheeta/ van t baasje zijn gewezen collega Pierre, is dit de tweede kameraad die we hebben aangestoken met het blogvirus.
Binnenkort moet ik wel achter de afsluiting blijven bij Janssen Pharmaceutica om iets te helpen vinden tegen zon virus, ik ben trouwens één van de eerste dragers van het virus.
Gisteren is Carine nog eens op bezoek gekomen samen met dochter Kikki. Wij kennen nog mensen die bang zijn van honden maar Carine staat in de top vijf. Staat is niet het juiste woord want het zou stond moeten zijn
Tot voor kort bleef Carine in het deurgat staan als t baasje een krant in haar krantenwinkel kwam kopen en wij mee mochten. Van zo n twee meter afstand kwam Carine dan zeggen dat wij mooie en brave hondjes waren, maar nader komen,how zeg .
Gisteren zal voor Carine ingaan als miraculeuze woensdag , of de dag dat ze voor de eerste maal in haar leven een hondje heeft opgepakt, tegen zich heeft gehouden, en heeft gestreeld. Daarenboven heeft ze er nog duidelijk plezier van gehad.
t Baasje zegt dan tegen haar en daar moet je dan zo groot voor geworden zijn.
Volgende week dinsdagnamiddag komen ze terug en gaat Kikki eenwandeling doen met ons naar t bos. We zullen ze eens leren wat voor plezier dat honden en mensen samen kunnen maken
Dat gaf het weegschaaltje van de Weight Watchers dinsdag al aan. Vier van de zes puppys konden niet meer gewogen worden, toch zeker niet als ze niet bleven stil zitten in dat schaaltje dat dan telkens wegschoof van het baskuultje.
Dus naar de grotere bascule, en één die juist weegt. Naar het binnenhof dus, met zn allen de bench én de koffer van de auto in.
Belle is terug bijna een kilo aangekomen en weegt terug 27 kilo. Al de pups geven nu een resultaat boven de drie kilogram. Dat merk je ook als je ze buitenzet voor het kakje en plasje.
Ook daar zijn ze nu al aan toe onze puppys het proper maken. Elke maal als ze wakker worden, wanneer ze gegeten hebben, wanneer ze gedronken hebben, is het een race om ze zo snel mogelijk op het terras te zetten. Ze moeten de link leren leggen tussen buiten gaan en daar doen wat binnen stinkt.
Tot nu toe liep het vrij vlot, de plasjes en kakjes werden heel netjes op de kranten gedaan, maar samen met de diertjes worden ook die hoopjes groter en veelvuldiger. In die mate dat we in nood kwamen met te weinig oude kranten. Zelfs buiten op het terras doen ze het op een oude krant als er een ligt. Superhondjes heb ik zegt het baasje, en waarlijk hij heeft gelijk, ze leren verbazend snel.
Binnenkort mogen ze nog een klas overslaan. Het zouden de eerste zijn in de familie zegt het baasje heel sarcastisch en jaloers
Dat is het juiste woord voor de toestand van die pups, s morgens bij het verversen van de puppy ren. Je moet het ervaren hebben om het te kunnen geloven. De s nachts onder geplaste kranten dienen dan ververst te worden maar tegelijk willen die eten en drinken.
Die willen dan ook nog een knuffel, allemaal tegelijk, die bijten in je schoenen, krabben aan je benen en maken daar nog een geluid bij alsof ze gekeeld worden.
Zon vijftien minuten duurt dat helse leven dan is het vrouwtje klaar met de puppymelk en vliegen ze met zn allen gelijk op het eerste kommetje dat t baasje gevuld heeft. Er staan zes kommetjes, maar aan dat eerste, daar moeten ze zijn
Van het moment dat er twee kommetjes gevuld zijn heerst er onmiddellijk complete stilte. De eerste regels van de beleefdheid kennen ze dus al, ze zwijgen tijdens het eten !
Dat moesten de baasjes vroeger ook thuis bij hun ouders, toen moest er ook nog gebeden worden voor het eten maar daar zullen we hier met die kannibalen maar niet aan denken. Zie je ze al zitten op hun knieën voor hun kommetje melk of brokjes ?
Onze Dierenarts, Dr. Nelly Mols leest ook regelmatig onze schrijfsels en dit is wat ze ons mailde als commentaar op het artikeltje over doofheid bij witte honden, artikel dat wij plaatsten op 15.12.08.
Beste Jan, Simonne & vinnige viervoeters,
met plezier lees ik om de zoveel dagen jullie blogje.
Het is een voorbeeld voor mensen die op een goeie manier een nestje willen fokken en grootbrengen. Ik verwijs er
zelfs naar als eigenaars me melden dat ze de intentie hebben om zelf een nest te fokken!
Ik wil wel even wat commentaar geven op het 'medisch stukje' over dove honden, want dat klopt niet helemaal...
én neurologie is 1 van mijn stokpaardjes! Indien mogelijk, zou het interessant zijn om de exacte bron van je stukje
te achterhalen. Weet jij wie het geschreven heeft?
Waar of niet waar?
Tussen het oor en de hersenen loopt een zenuwbaan om signalen die het oor opvangt door te geven aan de hersenen. Het doorgeven van die signalen gebeurt via het pigment (kleur) wat in die zenuwbaan genesteld is. Dat nestelen gebeurt al bij de celdeling na de bevruchting van de eicel.
Wanneer er geen of te weinig pigment in de zenuwbaan terecht komt, worden de signalen van het oor niet aan de hersenen doorgegeven. Deze doofheid komt dus ook niet omdat het oor niet goed functioneert of omdat de hersenen het niet goed doen, maar omdat er feitelijk geen (goede) verbinding tussen die twee is. Bij de wittere rassen, waar dus veel minder pigment is om te verdelen, komt deze vorm van doofheid dus ook meer voor.
Bij bepaalde rassen komt aangeboren doofheid meer voor dan bij andere (dalmatiër, bull terriër, jack russel - de witte kat met blauwe ogen). Witte dieren hebben weinig pigment en dit door een onderdrukking van de cellen met pigment (de zogenaamde melanocyten). Bij dieren met aangeboren doofheidkomt op een leeftijd van 3-4 weken de doorbloeding van het gehoororgaantje in het gedrang waardoor dit degenereert; dit meest waarschijnlijk door een plaatselijke onderdrukking van die pigmentcellen door bepaalde genen. Het exacte mechanisme van overerving is onderwerp van onderzoek. Het niet functioneren van het gehoororgaan ligt toch wel aan de basis van het probleem. Ik kan me wel voorstellen dat de gehoorzenuw zich op termijn minder ontwikkelt door minder impulsen, maar volgens mijn bronnen, ligt het primaire probleem wel bij het gehoororgaan in het oor ...
Het is inderdaad zo dat bij wittere rassen minder pigment is en die vorm van doofheid (congenitaal sensorineuraal om een moeilijk woord te gebruiken) vaker voorkomt.
Indien jullie willen weten hoe een gehoortest wordt uitgevoerd, bijkomend wat info. Dé test hiervoor is de 'BIEP- test' in gewone woorden of de BAEP- test (brain auditory evoked Potentials - test). Wij laten deze test uitvoeren op de dienst neurologie van de faculteit in Merelbeke. De patiënten worden lichtjes gesedeerd en door middel van geluidsimpulsen (clicks) ter hoogte van het oor en elektroden ter hoogte van de schedel wordt de electrische activiteit gemeten in de verschillende delen van het gehoorsysteem (middenoor, gehoorszenuw, hersenen). Hierdoor kan je bilaterale en ook 1-zijdige doofheid vaststellen.
Indien deze doofheid wordt vastgesteld, wordt ten stelligste afgeraden met deze dieren te fokken!
Hopelijk ben ik niet te belerend geweest in m'n berichtgeving.
Nu is dat bij ons geen probleem niet, toch zeker niet met de komende feestdagen. Al 10 jaar vieren wij Nieuwjaar met vrienden in Frankrijk. Die Fransen zijn wel vuurwerk gek maar alleen met le quatorze juillet en het jaarlijkse bal populaire.
Eén jaar hebben we eens vijf vuurpijlen weten afsteken bij ons in t gehucht . Dat waren dan nog de bengels van onze Engelse buren die enkele vuurpijlen uit Engeland hadden meegebracht.
Ikzelf ben niet bang van al dat geknal maar Bas zaliger was er als de dood voor, ook van onweer was hij zo bang. Dat hebben we hier op blog al eens verteld hoe dat kwam en hij is het nooit meer kwijt geraakt.
Als uw lievelingsdier ook zo bang is van al dat geknal, lees je het artikel maar eens bij maatje Jan Noordijk op happy2gether
Deze namiddag heb ik de baas zowat de gordijnen ingejaagd. Niet dat er in ons bos veel gordijnen hangen maar hij was goed kwaad.
Ik was er weer eens van door gegaan, achter een konijn aan, en t baasje was mij maar aan t roepen. Het was nogal lang dat ik wegbleef en t baasje moest dus terug keren om mij te zoeken. Nergens een Belle te bespeuren, en ik hoorde het baasje wel roepen maar kon er niet naartoe.
In mijn ijver om dat konijn te pakken te krijgen was ik onder een afsluitdraad door gegaan. De afsluitdraad van de fabriek van Janssen Pharmaceutica natuurlijk. Binnen geraken is niks geen moeite, maar terug buiten geraken, das wa anders ! Uiteindelijk heeft het baasje mij dan toch gevonden en toen was m nog zo kwaad dat m er eerst nog een fotoke van genomen heeft voor hij mij bevrijde
Op de terugweg zijn we dan de Duitse Dog van gisteren nog tegengekomen met zijn baasje. Baron noemt hij, en we hebben samen nog eens goed geravot. t Baasje was toen al wat bekomen van zijn koleire en kon er toen al weer mee lachen.
Alles bijeen gezien is t nog zon kwaaie niet die baas van ons
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
