Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
05-10-2010
Moe van het slapen ?
Moe van het slapen ?
Gisteren bij de reis vanuit Frankrijk hebben we ons trio niet gehoord of gezien. Enkel bij de plas pauzesals we ze uitlieten hebben we ze gezien.
Maar ook vandaag hebben ze meer horizontaal gelegen dan dat ze recht gestaan hebben. Hun benches hebben dienst gedaan vandaag, want zo zijn ze dan, als ze vaak hebben gaan ze in hun benches liggen.
We zouden de mensen die vinden dat een bench een strafwerktuig is eens bij ons moeten komen kijken. Is er eentje moe of heeft hij/zij iets speciaal bemachtigd dan duiken ze daar steevast mee de bench in.
Een tijd geleden hebben we de bench van Hera en Heros voor het grote venster gezet zodat ze ook vanuit hun bench zicht hebben op de tuin. Met het weer van vandaag was het er lekker toeven in hun bench.
Vanavond hebben we dan nog een grote wandeling gemaakt en vlak nadien zijn ze weer omgevallen met veel lawaai van het snurken. Zou autorijden dan toch vermoeiend zijn voor honden ?
Ik stuur dit aan de mensen waarvan ik denk dat ze ons kunnen helpen in de zoektocht naar Frick, het is niet onze hond maar wij zetten ons mee in om Frick terug te vinden.
Daarom doen we een beroep op jullie om dit bericht verder te sturen naar mensen in jullie kennissenkring in de hoop deze plaats te kunnen vinden.
De plaats die wij in gedachten hebben situeert zich in een ruime straal rondom Arendonk, zowel aan de Belgische als Nederlandse zijde van de grens.
Zeg maar binnen Hoogstraten, Chaam, Tilburg, Hilvarenbeek, Eindhoven, Lommel, Mol, Geel, Herentals, Oostmalle.
Indien jullie ons kunnen helpen, gelieve niet te pogen Frick te vangen maar verwittig a.u.b. de eigenaars die dan het nodige kunnen doen.
Indien Frick schrikt en terug op de loop gaat staan we op dat moment terug aan "af"
Wij danken nu al voor de bereidwillige medewerking,
Jan Faes
Nogmaals Frick
Sinds 22 augustus zijn verschillende mensen op zoek naar de vermiste Toller Frick. Voluit is de rasnaam een Nova Scottia Duck Tolling Retriever. Hij is ontsnapt in Arendonk en sindsdien op verschillende plaatsen gesignaleerd. Wij hebben van het verhaal en de evolutie van de zoektochten en oproepen verslag gebracht op het Bas en Belle blog op 28.08, 01.09, 03.09, 10.09, 12.09 en 20.09.2010. http://blog.seniorennet.be/bas_en_belle/
Nu is er een nieuwe ontwikkeling in de zoektocht waar wij ieders medewerking voor vragen. Willen jullie in uw kenniskring dit bericht verspreiden in de hoop dat iemand deze omgeving herkent ? Wij denken speciaal aan mensen die veel aan huis komen bij andere mensen zoals:
Postbodes, thuisverzorging/verpleging, huis aan huis bezorgers drukwerk, wijkagenten, openbare diensten zoals vuilnisdienst, PWA-personeel, e.d.
Er zijn foto's gestuurd naar iemand die met dieren kan communiceren....het volgende kwam eruit.
Huisje in het bos aan de rand. Woont vrouw, draagt veel witte kleding. Geeft hem eten, kan hem niet pakken. Dennenbomen als je verder het bos in gaat. In de buurt van dorp? Aan de rand van dorp zit slager, daar krijgt hij ook wat te eten. Hij loopt dus tussen huisje en slagerij. Tussen dorp en huisje weg met bushalte aan begin van weg. Slager zit op het hoekje. Na ongeveer 200 meter een onverharde weg naar links,daar ga je in,links is dan een weiland. Halverwege aan de rechterkant is huisje. Dit huisje is wit of was vroeger wit. De wei is leeg. Ruitvormig geel verkeersbord? Manage in de buurt. Kinderspeeltoestellen bij restaurant/café. In het bos zijn ook zandduinen.
Hopelijk komt het iemand bekend voor. Er zijn al telefoontjes gepleegd naar verschillende maneges en slagerijen.
Indien je ons kan helpen, gelieve je in verbinding te stellen met de
familie Goovaerts, Wampenberg 14 te Arendonkvia telefoon014 67 30 15of0473 68 16 85 vanuit Nederland 00 32 14 67 30 15 en 00 32 473 68 16 85
Zoals gisterenavond nog gemeld op deze plaats zijn we goed en wel terug in Vosselaar aangekomen. De reis was rustig, wat buien, wat files, een paar onnozelaars voor de wielen, dus alles 100 % normaal !
De reis begon zoals de vorige dagen in de Charente geweest was, met regenbuien. Dat was niet zon erg maar t baasje had op de aanhanger een zitmaaier van kameraad Fernand mee die terug naar België moest wegens panne. Nu verpakt zoiets vriê slecht en ook de andere bagage lijdt daar dan onder, met als gevolg dat er toch teen en tander was nat geworden. Maar eens we de tank van de auto in Poitiers bomvol hadden gegoten bleef ook de regen weg.
In Tours staken we wel een heel erg originele motor met zijspan (sidecar) voorbij. Daar hing nog een aanhanger achter in de vorm van een behoorlijk wijnvat. Nu hebben we onderweg al heel wat gezien, maar dat niet. Dus fotoke genomen door t vrouwtje om het jullie ook te laten zien.
Parijs was wat we ervan verwachtten rond zes uur s namiddags druk, druk, druk. Een uur om rond Parijs te geraken mag je dan wel rekenen.
Waar we niet op rekenden was ook nog eens file in Antwerpen zo rond negen uur en een beetje. Dan kom je daar op een uur dat er normaal geen file meer is en dan gaan ze plots tunnelonderhoud uitvoeren.
Zes rijstroken, 4 vanuit Gent en 2 vanuit Zelzate, reduceren naar ééntje in de tunnel zonder vooraf te verwittigen, dat doe je niet zonder dikke brol te veroorzaken ! ! ! Resultaat: weeral ne knauw in het goed vertrouwen in de beheerders van onze snelwegen. Nu zullen die wel niet van wakker liggen van t gedachtengoed van ons baasje. Dat was toch al niet zo denderend wat hen betreft
En dit is het tweede bericht dat het baasje daar over neerpent, het eerste is in het www-heelal verdwenen toen Hera heel vriendelijk kwam zeggen dat haar kom leeg gegeten was.
Zij heeft met haar poot ergens op getikt en foetsie was het artikel
Morgenvroeg meer nieuws over het reisverloop, nu moet e aanhanger nog leeg want er is wel één en ander nat geworden door de buien die we in het begin van de reis te verwerken kregen.
Waar ons trio zich eergisteren nog te barsten mee amuseerde, haalt deze Amerikaanse St Hubertushond zijn voor neus op. Meer zelfs, hij kijkt vol afschuw naar de(vuile) onderbroek
Iets gans anders ook nog even mededelen wij zijn op dit moment onderweg naar België, of er vanavond nog een bericht komt zal afhangen van het weer en hoe het vordert onderweg.
Blind is ze zeker niet, doof af en toe, maar als ze zo rondloopt ziet ze geen lap, nada, niks !
Als een slaafje loopt ze zo kort achter het baasje aan dat m nog haast geen mogelijkheid heeft van er een foto van te maken. Overal loopt ze met haar snuffel tegenaan maar voelen doet ze daar niet veel van, ze heeft ten langen leste een serieuze bumper voor haar.
Ook wanneer het baasje het potje uit haar bek neemt en het tegen de grond zet neemt ze het op dezelfde wijze terug vast. Weer ziet ze niets en loopt weer overal tegen
Wanneer ze vermoed dat Heros in de buurt is, een potentiële potjesafpakker ontstaat er binnen in het potje een gegrom alsof de Lionking zijn groep leeuwinnen bijeenroept.
Het baasje helpt haar niet, het is veel te vermakelijk om zien hoe ze haar plan trekt. Het laat ons alleen maar toe van te zeggen ons Hera is een hondje uit de duizend en daar zullen we niet ver af zijn met haar kuren !
Sinds gisterenavond is het laatste stoppelveld platgereden. De zoon van buurman Serge kwam ons achterna met zijn immens grote tractor toen wij aan de avondwandeling bezig waren.
We hebben er dan maar een beetje meer vaart in gezet want achter zijn tractor ontwikkelde zich een stofwolk een zandstorm in de Sahara waardig. We zijn er niet op blijven kijken want wij hadden de wind, en dus ook het zand in de rug.
Deze morgen was het dan een volledig ander zicht. Tot zover je zien kon was alles vlak, je kon zien tot het volgende dorp.
Nu is het wachten tot men terug begint te zaaien. Wat gaat het worden volgende zomer ? Vorig jaar hadden we veel graan, dit jaar haast alleen zonnebloemen. We gokken dus voor volgende lente op koolzaad of colza zoals de Fransen het noemen.
Dat is mooi in de lente, koolzaad bloeit rond Pasen en tovert dan gans de omgeving fel geel. Koolzaad blijft staan tot het volledig verdroogd is en ziet dan zwart. De zomer zal volgend jaar niet zo mooi zijn als dit jaar, toen gans de omgeving geel zag van de tournesols
Ik wil iedereen die boodschappen bij de Lidl doet, waarschuwen voor misleidende praktijken die mij, en naar ik heb gehoord ook een aantal anderen, onlangs zijn overkomen! Mij overkwam het op de parkeerplaats van de Lidl in Temse maar let op: het schijnt overal in het land te gebeuren.
Het werkt als volgt: twee meiden van begin twintig (vermoedelijk uit Oost-Europa) spreken je hulpeloos kijkend aan op het moment dat je de boodschappen aan het inladen bent. Ze hebben hele strakke T-shirts aan waar hun borsten bijna uitvallen.. Je moet een flinke vent zijn om niet te kijken. Met een erg zielig, maar toch wel geloofwaardig verhaal bedelen ze om een lift naar een plaats in de buurt.
Eenmaal achterin gestapt, beginnen de dames elkaar te betasten, waarbij ze er goed voor zorgen dat je dat kunt zien via je binnenspiegel. Daarna klimt een van hen naar de voorstoel en heeft orale seks met je. Ondertussen merk je niet dat de ander je portefeuille of portemonnee jat. Die van mij is afgelopen maandag gestolen.
En dinsdag en donderdag ook al.
Vrijdag zelfs twee keer! Woensdag kon ik helaas niet gaan.
Het zal tijd worden dat we terugkeren naar t Belgikske.
Door de behang en schilderwerken was het niet mogelijk tijdig de noten te rapen vooraleer dat bandietentrio van ons de kans greep om de bazen voor te zijn en te zorgen dat er voor de baas maar enkele noten overbleven.
Hera is daar de ergste in, ze komt hier terug in huis binnen met zeven noten in haar bek die ze dan rustig begint te kraken op het tapijt ! Dat nog tot daar toe, onze Miel(e) de stofzuiger is goed in dat wegwerken maar het is nu al verschillende malen gebeurt dat ze piept als een astmalijder !
Het is bekend dat noten een slechte invloed hebben op de ademhaling en volgens ons baasje heeft ze ervan.
Deze morgen heeft het baasje ook een hondensigaar gevonden die vol zat met witte spikkels. Neen geen wormen, maar onverteerde noten bleek bij nader toezien.
Nu vinden de baasjes die noten ook geweldig lekker maar Hera eet noten net alsof ze anders geen eten krijgt. Gisterenavond op het eind van de wandeling was ze niet op afspraak aan het eindpunt, daar waar we ze gewoonlijk terug aanlijnen. We kennen dat punt en houden ons ook daaraan. Bleek dat miss Hera onder de hazelnotenstruik van de buren hazelnoten lag te kraken !
t Baasje zal toch nog gelijk hebben, t is tijd om naar België terug te keren
Als ze de vodden/onderbroeken niet hebben kunnen stelen en in tientallen stukken kunnen sleuren dan is het wel weer wat anders.
Vandaag hadden ze hun zinnen gezet op de rol waar het behangpapier opgerold was. Het baasje had het voorzien en de rol in de hoek weggezet. Fout van onze baas dus, het enige dat helpt is hoog wegzetten baas héééél hoog wegzetten.
Fier als een pauw paradeerde Heros met zijn gevonden buit over de koer. Hera wou uiteraard ook haar deel van de buit, want zo gaat het in een roedel Krijgen deed ze het niet, maar samen dragen kon nog net.
Ons baasje heeft dan de kartonnen buis in twee gesneden zodat de jeugd elk een deel had, en toen ging het snel bergaf met de buis. In geen tijd had Heros het zaakje plat gebeten en Hera was stukken aan het afscheuren van haar deel.
Nu zie je waarom we van het baasje nog maar eens sporadisch duur, gekocht speelgoed krijgen. Wij amuseren ons nog het best met zulke buizen, onderbroeken, plantpotjes, PET-flessen en brandhout blokken.
De gekochte speeltjes dienen toch maar om ergens te begraven, die komen dan een half jaar later nog eens boven water als het baasje weer eens in de tuin iets gaat planten.
Jaren heeft ze dienst gedaan bij t baasje, al enige tijd lag ze gewassen en wel bij de vodden, voor als we nog eens behangen
En gisteren was het dan zo ver, er werd behangen en dus kwamen de versleten onderbroeken terug boven voor wat lijm weg te smeren, voor de handen eens af te kuisen, voor de papborstel even neer te leggen.
Multifunctioneler dan ooit tevoren zullen we maar zeggen. Tot het baasje plots geen vod meer over had Verdwenen, weg, niet meer te vinden ! ! ! Een vod met poten, daar was niets tegen te doen, en vod/ex onderbroek werd er bij genomen.
Maar die was nog sneller verdwenen als nummer één. Dat was dus niet normaal meer te noemen en werd de papborstel op vod nummer drie neergelegd en ging het baasje op onderzoek uit.
Ik en Heros lagen in de tuin, elk met een vod voor ons, en terwijl de baasjes daarop stonden te kijken kwam Hera met vod nummer drie aanlopen, met papborstel en al. Al een geluk dat ze de borstel en al meebracht anders was er eerst nog een borstel wasbeurt aan te pas gekomen.
Als het bij ons dat behangen wat langer duurt dan op een ander dan is dit één van de redenen
Iedereen die ooit in Frankrijk geklust heeft kent de Brico Depôt . Het magazijn waar je nu alles en ook alles kan vinden wat je nodig hebt bij verbouwen.
Vandaag wilden de baasjes beginnen aan het schilderen van het vliespapier in het halletje en z wilden daar dezelfde verf voor gebruiken als in de living . Maar dat viel even tegen !
De verf was niet goed meer en ook nog eens onvoldoende en dus moest er een andere oplossing komen. Tot voor twee jaar was dat dan richting Poitiers waar zich de dichtst bijzijnde Brico Depôt zich bevond.
Sinds twee jaar hebben we echter op zon 40 kilometer een Brico in Angoulême, dat maakt toch dadelijk een verschil van zon 50 kilometer.
De baasjes hebben dan toch maar niet voor de kleur eierschaal gekozen maar zijn thuisgekomen met Jute een beetje donkerder en wat geler ook. Morgen gaat het tegen de muur en dan nog wat kleine aanpassingen zoals aankleding, wat versiering aanbrengen en dan hebben we weeral een mooi inkomhalletje en toilet.
Morgenavond moet het klaar zijn zegt het baasje want begin volgende week keren we terug naar Vosselaar, en daar zou hetzelfde werk moeten gebeuren hebben we het vrouwtje al horen zeggen
Een priester en een imam delen hetzelfde compartiment in de trein. Op een gegeven moment sluit de priester zijn bijbel en vraagt aan de imam: "Ik weet dat uw godsdienst U verbiedt om varkensvlees te eten. Hebt u er tijdens uw leven dan echt nog nooit van geproefd?"
De imam klapt zijn koran dicht en antwoordt: "Wel om eerlijk te zijn, bij zeldzame gelegenheden is het mij inderdaad wel eens overkomen dat ik varkensvlees geproefd heb."
Maar mag ik u nu ook eens iets vragen," zegt de imam, "uw godsdienst verplicht u tot een celibatair leven..."
De priester onderbreekt hem en zegt:
"Ik weet wat u nu gaat vragen, of ik ooit al eens van de verboden vruchten heb geproefd. Wel ik zal ook eerlijk zijn," zegt de priester, "Ik heb inderdaad al een tweetal keren van de verboden vruchten geproefd."
De imam neemt zijn koran terug in de hand, knipoogt nog even naar de priester en zegt: "Veel lekkerder dan varkensvlees hé!"
Zeg je in een berichtje op dit blog dat je aan verfraaiïngs werken bent begonnen en dan blijken al drie lezers aan het zelfde bezig te zijn of er aan willen beginnen. Zo blijkt uit de reacties op het bericht
Van Jilweten wehet zeker die heeft fotos op het Arcil blog geplaatst van de werkzaam heden.
Van Ute geloven we het ook, hoewel die het op een ander doet . Alexa is wel de dochter en dan is op een ander toch weer niet zo op een ander hé. Moeilijk allemaal hé.
Carla, van den Izzy zet er dan zo een onverscholen uitnodiging in om bij hen de gang te komen behangen, maar dan gaat onze baas het ook op een ander doen .
Maar nu heeft onze baas het middel gevonden om de kerk in het midden te houden. Vanuit Frankrijk tot bij Carla is wat ver, maar Jean Pierre en Ute wonen niet zo ver uit de buurt van Carla en die zijn het gewoon van het op een ander te doen duuuus ..!
Je ziet je moet nog geen werk zoeken om een ganse orderbook vol te krijgen. En dat begint gewoon met een berichtje op een hondenblog.
Het baasje zegt dat wij concurrenten zijn van Stan, de ezel van ozze Dré. Broerlief vertelt altijd dat zijn ezel graag noten eet. Dat is natuurlijk dik gelogen tenzij daar den ezel met een Scania of een Daf rijd. Het is zo dat ons baasje elk jaar een zak noten meeneemt voor zijn klein(?) broertje. Die is namelijk zot van noten en die noten van ons blijken een speciale voorkeur te hebben.
Nu is het zo dat wij danig hebben gegeten van die noten. We eten ze werkelijk met de massas. Ons baasje is er niet echt gerust in want er zijn zowel voor- als tegenstanders van notenetende honden.
Daarstraks wou het baasje noten gaan rapen en hij heeft er GEEN ENKELE gevonden onder de boom, lege schalen daarentegen lagen door gans de tuin verspreid ! Wij hebben alle noten die op de grond lagen opgegeten ! Toen heeft m wel eens met een opperwezen gesproken op niet al te vriendelijke toon en wij wisten gelijk hoe laat het was !
Om te vermijden dat we ons letterlijk ziek of te barsten zouden eten heeft het baasje het hek tussen de koer en de tuin tijdelijk afgesloten. Een bordje Verboden voor honden heeft m er nog net niet bij gehangen.
Dit geeft m de tijd om zelf de noten te gaan rapen of met de hark uit de boom te tikken. We hebben hem ook al met een dik stuk hout in de boom zien gooien, en dan vallen er gelijk tientallen noten uit de boom.
Er hangen al wel drie stukken dik hout in de boom, die hangen ergens vast te wachten tot het eens goed waait. Hij die dan toevallig onder de notenboom doorloopt riskeert dan wel een dik stuk hout op zijn bol te krijgen. Die zal dan wel sterren zien in plaats van noten !
Bij een homokoppel slaat het noodlot toe als één van beide komt te overlijden.
De 'overblijver' gaat de begrafenis regelen bij de begrafenisondernemer en blijft desondanks trouw aan de laatste wens van zijn vriend, crematie i.p.v. begraven.
"Maar toch vind ik het jammer" doet hij zijn beklag bij de begrafenisondernemer, "dat ik hem niet wat dichter bij mij zal hebben.. Een graf kunt ge in moeilijke tijden nog eens bezoeken, maar crematie is zo definitief weg."
"Geen probleem," repliceert de begrafenisondernemer, er bestaan tegenwoordig mooie, kleine urnen en daarin kunt ge de as van uw dierbare vriend bij u op de schouw bewaren. Dat is toch wel dichtbij niet?"
"Ik had hem toch liever wat dichter bij mij gehad" snottert den homo. "Wel, we hebben ook nog een klein houten kistje en zo kunt u de as naast uw bed op het nachtkastje zetten.
"Ik had eigenlijk nog wel aan iets dichter gedacht." "Wel, we kunnen de as ook verwerken in een soort juweel, zo kunt u die steeds om de hals dragen. Veel dichter kunt u een overleden geliefde niet hebben."
Er volgt een veelzeggende stilte, enige twijfel, gevolgd door een ingehouden gesnik en een voorzichtig 'nee' geknik.
De begrafenisondernemer, wiens geduld ondertussen is opgebruikt, merkt die negatieve houding, bekijkt de homo van kop tot teen en roept dan:
Geen blauwe lucht deze morgen, geen zon in de ogen bij het wakker worden, t is grijs deze morgen in de Charente
Dat zal weer wennen worden aan de herfst die nog niet echt begonnen is. Er zijn nog wel maar weinig zwaluwen waar we kunnen achterhangen op de wandeling maar de bomen zijn ondanks de droogte nog steeds niet aan het verkleuren.
Op paddenstoelen moeten we al helemaal niet denken, veel te droog daarvoor.
En dan laten de baasjes je uit en je merkt dat het nat is buiten, Heros komt met een natte rug terug binnen want die heft zijn poot tegen struikgewas dat nat is, wij, de teven hebben minder last van natte ruggen, wij hoeven niet dadelijk die bomen of struiken voor wat moet.
Erg welkom zijn we nu niet bij het hoofdbestuur als we om een aai komen bedelen, GEEN SLIJKPOTEN TEGEN MIJN BROEK ! Hoor je het al gebeuren ? Zulke kreten zijn ook alweer een tijdje geleden dat we ze nog gehoord hebben. Dat moet de laatste keren in België geweest zijn
t Baasje staat vandaag op de ladder voor het vervolg van de werkzaamheden, t vrouwtje in de keuken of de tuin, en wij waarschijnlijk in de zetel. Wij testen uit hoe het moet zijn bij de beren die een winterslaap houden
Belle & co
Ps: eigenlijk zouden we nu een ander verhaaltje moeten vertellen want ondertussen is de zon er door gekomen en hebben we terug een open lucht en is alleen het stof weg. Nu zijn we nat van het spelen in het natte gras in de tuin
Het baasje zit aan zijn plafond als dat in zakelijke kringen gebruikt wordt dan betekent dat hij niet beter meer kan
Hier is het echter letterlijk op te nemen. Het baasje is na de voorbereidende werken door t vrouwtje begonnen aan de noodzakelijke schilderwerken. Het is het toilet en het halletje die een beurt krijgen.
t Vrouwtje heeft begin deze zich geamuseerd met behangpapier aftrekken, dat doet ze volgens ons graag en vooral met veel overtuiging. Het baasje heeft ondertussen de deur van het toilet uitgenomen en in de schuur al geschilderd.
Vandaag heeft het baasje de beide plafonds geschilderd, vandaar dat hij aan zijn plafond zat.
Vanaf morgen gaat hij aan de slag met lijm, papier, schaar en breekmes. Behangpapier en lijm staan al klaar. Omdat het Franse muren zijn hebben de baasjes voor vliespapier gekozen, dat verwerkt zo nog een beetje en camoufleert nog een beetje die zwaaiende en niet vlakke muren. Achteraf dient alles nog wel geschilderd te worden maar nu moeten ze in elk geval geen figuren laten uitkomen op die kromme ondergrond.
Eind van de week moet alles terug netjes in orde zijn. Met veel goede moed trekken beide morgen weer aan de verfraaiïngsslag
Ik heb voor het eerst in mijn leven een show meegemaakt van Jomanda.
Zit ik daar, komt ze naar me toe, legt haar handen op mijn hoofd en zegt met luide stem: "U ZULT lopen!"
"Maar ik mankeer helemaal niks!", zei ik.
Dat negeerde ze en zei weer met nog luidere stem: "U ZULT lopen!"
Ik deed nog een poging uit te leggen dat ik gewoon kan lopen en niks mankeer, maar er was geen speld tussen te krijgen en ze riep weer: "U ZULT lopen!"
Toen de show voorbij was, kwam ik buiten en wat denk je?
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
