Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
22-01-2011
Wat laat vandaag!
Wat laat vandaag
Het eerste bericht kwam wat laat vandaag, héél laat zelfs. Pas na de middag vandaag konden jullie lezen dat het leven hier ten huize zich terug normaliseert.
En het hoofdbestuur was zich niet verslapen ! Het baasje heeft zelfs zeer ernstige zaken moeten afhandelen deze morgen. Het was de uitvaartdienst van een oud collega van school waar het baasje naartoe was.
Een reden dus die ernstig genoeg was om het blog even achteruit te zetten. Vanavond hebben we net als gisterenavond thuiswacht. We hebben weer de zorg voor have en goed zoals het baasje dat noemt. Zelf moeten ze dan op een ander voor hetzelfde gaan zorgen.
Morgen heeft ons baasje dan weer met mensen afgesproken die naar Drentjes komen kijken. Die mensen willen net hetzelfde als de mensen van voige zondag kennismaken met de baasjes en met moeder Belle. Die mensen willen misschien ook wel een pupje van onze mooie moeder !
Voor ons mag het wel, de snoepen die we vorige zondag hebben gekregen zijn nog altijd niet op ! Als tegen prestatie moeten we wel heel braaf zijn ! ! ! Iets wat ons ook niet moeilijk ligt zegt t baasje. Wij hebben het steeds graag dat er mensen naar drie brave Drenten komen kijken, nadeel hebben we er nog nooit van gehad
De euforie deint een beetje uit hier ten huize en op het blog. Maar goed ook want er gebeurde niets meer dat niet in mijn teken stond.
Voornamelijk de telefoon en het internet zorgden er voor dat alles zowat stil viel. Mails en reacties op het blog met vragen , werden beantwoord, aanvragen voor pups dienden stuk voor stuk behandeld (en dat zijn er ondertussen toch al heel wat)en zo ging het de ganse dag door.
Gisterenavond zijn de baasjes naar de nieuwjaarsreceptie geweest op het baasje zijn voormalige school. Mag je eens raden wat het gespreksonderwerp met de oud collegas was. Dat zijn voor het overgrote deel ook bloglezers en zelfs zelf bloggers zoals Ria en Pierre. Pierre was ooit in een ver verleden nog eens collega van t baasje in de garage als leraar autotechniek. Deze keer ging het tussen hen eens NIET over autos of garageproblemen !
Vandaag dus terug een normaal leven, een beetje slapen, een wandelingske, een beetje flemen bij de baasjes en dan vanavond lekker eten inmijn kom. Heel lekker eten, want de baasjes letten er op dat ik niet teveel krijg om niet te dik te worden, maar toch genoeg vitamientjes binnenkrijg, want ik moet nu eten voor minstens vijf zegt het baasje !
Alles wat je goed wil doen heeft een voorbereiding nodig, zo ook de kaawpollekes wandeling zegt ons baasje . Het is dan wel de derde maal dat we ze met dezelfde mensen inrichten, maar toch zijn er telkens wijzigingen in het parcours of opduikende hindernissen zoals wegenwerken en houtvesterij in de bossen.
Dus togen we met drie Drenten op pad, vergezeld van drie baasjes. Het eerste stuk dienden we aangelijnd te blijven omdat een of ander boswachter het weer nodig achtte van een bordje te plaatsen honden aan de leiband.
Eens de grote baan overgestoken kregen we vrij spel en konden we met drie achter elkaar hollen en dollen in de bramen en afgestorven varens. Nog eenmaal moesten we aangelijnd blijven omdat er een mevrouw met een reuzengrote Duitse Dog dacht dat wij haar hondje gingen opeten. Ons baasje kent die hond echter, het is de hond van die mevrouw haar dochter. Hij kent ons ook, dus er was niets kwaad te verwachten.Maar dat wist die bange mevrouw echt niet ! De hond was zo groot, en de mevrouw zo klein, dat ze makkelijk op de hond naar huis had kunnen rijden
Halfweg gingen de baasjes even van het parcours weg en gingen een pintje drinken in café de Boskant. Bij Sjarel Nuyens zegt het baasje er dan telkens bij. Sjarel is daar al lang weg maar we kennen het café goed omdat er vroeger een bordje hing met als tekst wel opgevoede honden welkom.
Op de terugweg hebben de baasjes nog een bordje aan een weekend verblijf opgemerkt waar een foto op stond van een hondje dat verbazend goed op ons leek. Het was de foto van een Heidewachtel, maar die was op t moment niet thuis vertelde dat baasje.
Twee uur en half na ons vertrek waren we terug thuis. De mensen die deelnemen aan de lange wandeling mogen zich dus verwachten aan tweemaal een wandeling van een uur met een pauze in het bos van een half uur.
Wat was me dat gisteren allemaal ? Dat hebben we zelfs niet meegemaakt toen Bas stierf of ik mijn eerste nestje kreeg. Ons baasje is een ganse avond bezig geweest met de felicitaties stuk voor stuk te lezen.
Die felicitaties kwamen zelfs uit Denemarken, Frankrijk en veel uit Nederland. Zelfs gisterenavond laat stroomden ze nog binnen. Via mail kon ons baasje 65 felicitaties tellen die in de mailbox kwamen gevallen.
Langs het blog kwamen er 22 berichten via de reacties n op een bepaald moment waren er 15 lezers gelijk op het blog aan het lezen !
Toen het baasje enkel YES en twee fotos plaatste stonden er na vijf minuten al twee reacties onder YES. Nog nooit gebeurd zegt het baasje dat je met één woord zoveel bijval krijgt op het blog.
Ook Belgacom heeft goed verdiend aan de telefoontjes met felicitaties van gisteren, de baasjes hebben er een rood oor aan overgehouden hoorden we hen klagen gisterenavond.
Meer dan 480 pageviews of bezoekers konden we aflezen op de teller in de linkse kolom ! Allemaal records op één dag. En dat alleen omdat ik boelekes ga kopen. Die boelekes hebben al een naam gekregen van de kinderen Jef en Fien van Luc en Katia. Die waren zondag bij ons als kandidaat pupkopers. Bij hen gaan de pupjes allemaal Belleferronnekes heten. Het is dat de pupjes dit jaar een naam moeten krijgen beginnend met een K. Zo niet waren het namen geworden als Belleferronneke I , Belleferronneke II en zo verder
Wat gaan we nog allemaal meemaken en waar gaan we nog van versteld staan voor de pupjes hier daadwerkelijk in de werpkist gaan liggen ?
Dat korte berichtje was maar een voorzet, hier komt het ganse verhaal.
Deze morgen om negen uur hadden wij dus een afspraak bij dr. Nelly, maar dat is al oud nieuws. Ook Hera hadden we mee omdat die nogal wat last heeft van een extreem vuil rechts oor.
Nadat Nelly de buik van Belle geschoren had, wat ze heel goed liet doen. Het aanbrengen van de glij/contact gel leek ze ook wel aangenaam te vinden aan het te horen geknor van ons moe.
Het echoen zelf liet Belle goed doen, ze had er duidelijk zin en plezier in want ze bleef muisstil liggen op het zachte kussen dat Nelly op de onderzoektafel had gelegd.
Al na enkele seconden kon Nelly met een héééél brede smile proficiat, Belle is drachtig zeggen. Na even te hebben gezocht kon Nelly dan ook zeggen dat ze vier pupjes gezien had. Bij vorige dracht van belle, nu twee jaar en vier maanden geleden, waren er na vijf weken dracht 5 pupjes te zien. Het werden er uiteindelijk 6. Dus ook hier krijgen hebben we vooruitzicht op een soortgelijk nestje begin maart !
Op het moment draait het blog hier op volle toeren, een kwart uur na de plaatsing van het beicht hadden we op een bepaald moment 15 bezoekers gelijk. De eerste twee reakties stonden er al op na vijf minuten !
Zulke getallen zijn nog maar éénmaal overschreden en dat was bij de geboorte van het vorige nestje, datH-nestje, meer dan twee jaar geleden nu.
Bedankt aan alle lezers voor de belangstelling, vanaf nu ga je de voorbereidingen kunnen volgen, dit tot begin maart. Dan komen de nieuwtjes over moeder en pupjes !
Zo was het hier vanavond Iets rond half zeven, blokken stond in de startblokken op TV hadden we hier in onze wijk een algemene stroompanne. Baf, t licht uit, alles in het donker
Nu zijn wij op dat gebied al iets gewend met die Franse plattelandstoestanden waar alle elektriciteit nog langs draden in de lucht van paal tot paal tot bij de huizen komt aangezweefd.
Het minste onweer dat zich zo durft te noemen veroorzaakt daar dan ook stroompannes van enkele minuten tot dagen De langste die we hebben meegemaakt daar is op twee uren na drie dagen ! dat was dan wel na de verschrikkelijke tempête van eind december 1999. In volle winter geen ellentrik voor drie dagen. En we hebben het millenium ook gevierd en overleefd.
Dan pas geraak je jezelf bewust van je afhankelijkheid van elektriciteit. Heel veel inhouden van diepvriezers zijn toen naar de composthoop verhuisd. Heel veel verzekeringen zijn toen ook opgelicht !
Toen hebben wij beslist van voor elk toestel dat werkt met elektriciteit ook een alternatief te hebben. De diepvries staat al enkele jaren aan den dop, Sinds tien jaar steriliseren wij onze tuinopbrengst terug zoals bij onze ouders thuis. Voor de centrale verwarming hebben we een vervangende houtkachel en koken doen we op gas, met flessen butagas van de Shell. De inhoud van de koelkast kunnen we in drie dagen makkelijk soldaat maken en het klein beetje diepvries zal ook niet bederven.
Zo was het ook hier vanavond, we konden dan wel niet op het internet wegens een op elektriciteit werkende b-box maar de oplaadbare zaklamp en enkele kaarsen zorgden er voor dat een buurvrouw dacht dat bij ons wel stroom was. We hadden dus in no time nog gezelschap er bij.
Iets voor de allerslimste floepte het licht terug aan en even later konden we terug onze mailbox raadplegen. Het bericht voor het blog diende wel herschreven te worden
Dit is dan het late bericht, het volgende bericht gaat terug over ons moe, dierenklinieken , dierenartsen en nieuws over al dan niet drachtige Drentjes
Dat ziet er mooi uit deze morgen, helder weer, mooi opkomende zon en fris weer buiten Allemaal zaken waar je een Drent mee kan verleiden mee buiten dingen te gaan doen,.
Die dingen kan alles zijn, het meest voor de hand liggend is een flinke boswandeling, of met het baasje boodschappen doen te voet naar het dorp, of in de tuin beginnen de lente voor te bereiden. Mogelijkheden zat, en allemaal zaken waar we voor te vinden zijn.
Het baasje heeft nog wel wat om handen voor we kunnen gaan stappen, die is gisteren terug gekomen van het containerpark met een volle aanhangwagen. Hij had niet op de openingsuren gelet het containerpark sloot al te 15u45 en dan ben je te laat als je daar aankomt om 15u55. Reactie van onze baas is dat nu een uur om al te stoppen met werken ? en dan kunnen wij hem wel ergens volgen in zijn redenering.
Straks geven we wel verhaal over wat er uit de bus is gekomen. We hebben al gemerkt dat er in de tuin ook bosduiven zich komen bevoorraden, die gaan we deze voormiddag alvast den duvel aandoen, lijkt ons ook wel eens plezant.
Het baasje vertelt ons dat hij zijn kop niet meer buiten kan steken of ze hangen aan zijn lippen met de vraag, hoe is t met Belle, Is Belle drachtig?, zie je al iets aan Belle?
En telkens moet hij antwoorden, donderdag om 9u00 gaan we het weten Als voorbeeld nemen we Carine van de krantenwinkel t Bolkske. Zij is dan al wat familie want Carine is de dochter van Jos en Dymphna, de baasjes van onze Harry. Die vraagt het ons baasje telkens hij om een krant gaat, nu al een week dag voor dag En telkens zegt het baasje geduld Carine, donderdag is t zover.
Nu is het al zover dat we niet eerst naar huis mogen van haar, vooraleer we langs de winkel gepasseerd zijn als we van de dierenkliniek terug komen. Dat we dan geen krant zouden meenemen zal haar dan wel niet storen. Dat Harry halfbroertjes en zusjes gaat krijgen, DAT telt !
Twee huizen verder kan je de slager Galantine vinden Ook daar leeft Sigrid en haar dames verkoopstersal dagelijks mee met ons Belle. Het baasje is daar de boodschapper van dienst. Ook daar zal het baasje, met zn krant onder de arm, binnen moeten gaan om de uitslag mede te delen.
En dan hebben we het nog niet gehad over de familie en de buren, want ook daar is de belangstelling groot. En als we dan thuis zijn gaan we maar snel de boodschap doormailen aan de mensen die een pup van ons Belle als de hunne willen hebben, de toekomstige pup eigenaars
Naar aanleiding wat Marian schreef over het reisgedrag van Max op de terugweg eergisteren vanVosselaar naar Arnhem. En ook de reactie van Herma over haar Boris, methetzelfde gegeven, willen wij hier toch ook iets aan toevoegen.
Het gaat over onze Bas zaliger, die konden we makkelijk de titel King of the Roadgeven. Niet alleen wist Bas na 800 kilometer van Vosselaar naar de Charente op 2 km voor de aankomst terug wakker te worden en luid blaffend zijn aankomst verkondigen. Dikwijls hebben we gehoopt dat hij in Bernac, met nog twee dorpen te gaan, zou blijven slapen. Telkens tevergeefs, en hij kon een klep openzetten, als je dat maar weet.
Ook onderweg op de heenreis, dan sliep hij tot aan de péagepoorten van Senlis op de A1 voor Parijs. Onder geen enkele voorwaarden zou hij dan terug gaan liggen hebben. Want dat wist hij gewoon: Binnen twintig kilometer passeren we de luchthaven Charles de Gaulle en daar moesthij vliegtuigen terug jagen van waar ze kwamen met zijn lawaai.
We zijn ooit in volle nacht met de zonneblinden naar beneden onder de startbanen doorgereden omdat er over de snelweg een Jumbo van Air France taxiede. Toen wist hij het niet goed, hij hoorde wel het lawaai maar kon het niet lokaliseren
Bas kon bij een heldere hemel s nachts ook sterren en vliegtuigen uit elkaar houden. Een knipperlicht aan de hemel was een vliegtuig een licht dat niet knipperde een ster of satelliet . Nooit heeft hij zich hierin vergist !
We geloven het dus dat ouwe trouwe Max de bochten, verkeerslichten en drempels telt om te weten wanneer de rit ten einde is.
Na de drukte van gisteren, plezante drukte dat wel, waren we wel aan een rustdag toe. Daar zijn we vanmorgen in alle vroegte al aan begonnen, t baasje heeft amper gezien dat we onze ogen open hadden
Daar moest he dan ook heel snel voor zijn is zelfs onze eigen mening. We hadden ons dan ook goed geamuseerd met al die 8 Drenten in huis en dan Max, de burgemeesterniet vergeten , wij denken die van Arnhem in Nederland, want zijn vrouwtje was ook van daar.
Met Max moest Heros wat oppassen want ons wild kieken begon toch als tegen een jong hondje. Dat liet Max toch wel even weten dat je met een zestien jarige anders omgaat als met ons Hera bvb.
Ook de mensen die onze baasjes hadden uitgenodigd hebben zich blijkbaar kostelijk geamuseerd. Dat blijkt toch uit de reacties op het ochtend bericht. Roswitha heeft alvast gezegd dat ze nog eens terug komt van het moment dat de Belleferronnekes geboren zijn. Daar kijken we met gans de roedel weeral naar uit !
Een luidruchtig maar kalm trio hebben we hier op t moment. Alles slaapt met het nodige rumoer, eigen aan een diepe slaap.
Af en toe trekt er eentje met zijn poten alsof hij/zij er vandoor wil gaan in zn slaap. Heros ligt duidelijk te dromen van Roswithas Dagmar. Daar had hij gisteren al een boontje voor. In die mate dat het baasje Heros moest verder trekken als Dagmar achter hen liep. Gewoonlijk hangt het baasje aan de lijn te bengelen terwijl Heros trekt.
Ons Belle zit nog met Ferron in haar gedachten. Dat is te merken aan de rustige manier van liggen en slapen. Die verkeert momenteel nog steeds in de zevende hemel door het bezoek van gisteren.
Hera slaapt het onrustigst, die ligt er in haar slaap waarschijnlijk aan te denken hoe ze volgende keer alles naar best vermogen kan regelen.
Want dan heb je wel drie honden van hetzelfde ras in huis. Van karakter hebben wij gewoon drie totaal andere honden. Dat maakt het uiteraard zo plezant met dat trio
Op 8 januari hadden wij het bericht van verdwijning van Google al hier op het blog vermeld. Google is nog steeds zoek en in de afgelopen week is hij enkele malen gezien.
Onze goede vriend Louis Michielsen heeft volgende mail ontvangen en heeft m ook doorgespeeld naar ons. Wij gaan graag in op het verzoek dit bericht zoveel mogelijk te verspreiden. Ook jullie mogen dit bericht kopiëren en doorsturen naar ieder die kan helpen, iedereen dus
Lieve vrienden en bekenden
Vrijdag 7 januari is Google spoorloos verdwenen terwijl hij mee was met de uitlaat service. Er zijn heel veel mensen aan het zoeken geweest. Vandaag (16.01.2011) is er weer een grote zoekactie, maar aangezien er maar twee keer een vermoeden is geweest dat hij is gezien, zijn we een beetje bang geworden dat hij is meegenomen. Daarom stuur ik jullie allemaal deze mail. Ik hoop dat jullie hem ook weer door willen sturen zodat het werkt als een olievlek en wie weet, is er iemand die Google ziet lopen. Ook als je mensen kent in Belgie of Duitsland, stuur hen alsjeblieft ook deze mail door.
Op het onderstaande adres kun je een foto zien van Google en wat achtergrond informatie.
Google is een zachtaardige vriendelijke reu van een jaar oud. Zijn baasjes hebben alleen hem. Zij hebben geen kinderen. Zij missen Google verschrikkelijk! Laten we allemaal onze ogen en oren goed open houden.
Google is vermist / Google is missing
Sinds 7-1-2011 rond 13.00 uur is Google vermist. Tijdens wandeling met de uitlaatservice
in het Schuttersbos in Eindhoven. Parkeerplaats aan de Rode Heikorstlaan.
Hij is zaterdag gezien in de buurt nabij dit bos. Helaas is hij daarna niet meer gezien.
Voor mij was het een reuze verrassing deze namiddag, ik was nog even gaan wandelen met het baasje toen er een auto met NL plaat naar ons toeterde toen we haast terug thuis waren.
Dan stopte die auto ook nog eens bij ons voor de deur. Er stond zelfs al een auto voor de deur en daar staken wel vier Drentenkoppen uit de koffer. Het was Roswitha met haar drie juffers en daar was ook Jari de vader van Ferron bij .
In de auto die naar ons getoeterd had zat de ouderdomsdeken van de honden die wij kennen, Max en zijn vrouwtje Marian.
Kwamen die ons bezoeken ? Blijkbaar wel en toen ook Ferron met Rudy en Simonne aankwamen was het voor mij ook duidelijk. Hier ga ik dadelijk in het middelpunt van de belangstelling staan. Er waren ook nog jonge mensen Luc en Katia met de kinderen Jef en Fien en Anton en Gonda. Kwamen die toch allemaal naar mij en Ferron kijken zeker ! ! !
Het baasje heeft me daarjuist vertelt dat al die mensen naar ons twee kwamen kijken omdat ze belangstelling hebben voor de pupjes die ik en Ferron gaan krijgen.
Nu ben ik en Hera en Heros hééél braaf geweest. We kennen ons manieren als er andere mensen bij zijn hé. t Baasje is best fier over zijn trio Drentjes. Ikzelf ben goed beflodderd en we hebben ook nog flink wat cadeautjes gekregen. Dan hadden we al een heel plezierige wandeling gemaakt met gans de groep en dan krijg je nog cadeautjes toe. Heros heeft tijdens de wandeling een ongezonde belangstelling getoond voor Dagmar. Nu weten we dat hij belangstelling heeft voor oudere dames
Het was een verrassing en we hebben ons kostelijk geamuseerd !
Voor deze mop gaan we geen namen of nationaliteiten veranderen, de verantwoordelijkheid ligt volgens ons in hogere regionen waar we toch geen vat hebben.
B,H,&H
Een moslim komt te overlijden en gaat naar de hemel. Hij is zeer opgewonden, want zijn leven lang heeft hij verlangd naar het ogenblik dat hij eindelijk Mohammed zal ontmoeten. Hij komt aan de hemelpoort en ziet een man met een baard. "Mohammed ?", vraagt hij. "Neen mijn zoon, ik ben Petrus."Mohammed zit nog wat hoger.", en Petrus wijst naar een ladder die hoog in de wolken verdwijnt. Uiterst gelukkig omdat Mohammed hoger zit dan Petrus, begint onze moslim de ladder te beklimmen. Boven ontmoet hij een andere man met een baard. "Mohammed ?", vraagt hij. "Neen, ik ben Mozes. Mohammed zit nog wat hoger." Mohammed nog hoger dan Mozes! Fantastisch, en onze vriend vliegt de volgende ladder omhoog.
Boven gekomen, ziet hij alweer een man met een baard. "Mohammed ?", vraagt hij nog maar eens. "Neen, ik ben Jezus. Mohammed zit op de hoogste verdieping." Ongelooflijk, Mohammed zit helemaal bovenaan. De volgende ladder wordt in een ijltempo beklommen en boven staat een statige man met een baard. "Mohammed ?", vraagt onze moslim buiten adem. "Neen, ik ben God de Vader. Maar je ziet er nogal vermoeid en dorstig uit. Wil je soms wat drinken ?" "Ja, een koffie graag."
God de Vader draait zich om, klapt in de handen en roept: "Mohammed, een koffie en een pintje en een beetje vlug !"
Staat ons Belle in verhoogde belangstelling, alles wat gebeurd wordt angstvallig in t oog gehouden. We moeten donderdag toch antwoord kunnen geven op de vragen die dr. Nelly op ons gaat afvuren.
Neen, ze geeft nog altijd niet over, dikker worden is er ook nog niet bij. Dat laatste houden we sterk in de gaten want Belle zat al goed in het vlees. Reserve aan voedsel is er genoeg aanwezig voor de toekomstige pupjes (?).
Dat vraagteken mag hopelijk weggelaten worden vanaf volgende donderdag als de eerste echo gemaakt is. Al een paar dagen is het HéT gespreksonderwerp hier ten huize.
Soms zijn wij wel een beetje jaloers op de aandacht die ons moe nu extra krijgt. Ik, Heros ga dan bij het baasje staan en duw mijn dikke reuenkop onder zijn kin opdat hij mij toch maar zou kriebelen.
Hera doet ongeveer hetzelfde, maar die kruipt achter het baasje op de stoel en likt zijn nek en Belle die laat zich alles heel goed welgevallen. Voor haar hoeft die donderdag er nog niet zo snel aan te komen, zij voelt zich goed, super zelfs en dat is haar voldoende.
Onze baas heeft iets in petto voor ons morgen, ik weet het zeker maar hij geeft geen krimp, het enige dat ik te weten ben gekomen is dan nog via via en Heros gehoord! Het was iets van veel teven en een jonge reu en een gecastreerde reu.
Daar weet je al veel mee en toch niks en das nu mijn probleem zie . Door mijn nieuwsgierigheid weet ik juist genoeg om NOG nieuwsgierige te zijn. En dat hangt mijn dinges uit die ik nooit heb gehad als teefje !
Ge zult wel zien, je zal wel horen, niks meer komt er uit. Dan gebruik je al je charmes poot op zijn been, kopke schuin houden, stilletjes zingen, nog eens extra braaf zijn en die jong nog eens likken. Het helpt allemaal niets.
Als ik er vannacht niet van kan slapen gaat m het ook geweten hebben de geniepigaard. Anders vertelt m alles tegen mij, zijn vertrouwenshondje zegt m dan. En nu niks komma niks !
En het is iets dat hier thuis te doen is want er is geen valies of tas bij te pas gekomen, naar Frankrijk vertrekken doen we ook niet. We zijn trouwens nog geen volle week thuis.
Weet je, ik trek naar mijn bench en poog een uiltje te vangen, morgen breng ik wel verhaal over wat er te doen was wat zoveel geheimzinnigheid verantwoorde.
2 abonnementen voor dit seizoen voor alle thuismatchen van Anderlecht aan sterk verminderde prijzen.
Plaatsen : Tribune T2-Blok J2 - Plaatsen 17 & 18
Reden : Mijn vrouw vindt dat ik teveel afgeleid wordt door de persoon naast ons. Ik vind van niet, maar ik heb ook niet veel te zeggen.......................
Wat rook ons baasje lekker toen hij gisterenavond terug thuis kwam. Hij rook zelfs naar pupjes.
Ons baasje was op nestbezoek geweest in Leopoldsburg bij Ali Dooren. Daar was vijf weken geleden een nestje van zes puppies geboren, drie reutjes en drie teefjes telde het nestje.
Fier moedertje Unique zorgt als geen ander voor haar puppies. Ook al zijn ze nu al vijf weken ze staat nog altijd klaar om die zes slokkoppen nog te voeden aan de milkbar. Mooie stevige puppies lopen daar rond in de huiskamer bij Ali. Geen moment ontsnappen ze aan de ogen van Unique of van Ali zelf. Zo zou het overal moeten gaan waar Drentjesgefokt worden.
Alle pupjes hebben al een toekomstige eigenaar gevonden. Eén teefje blijft bij Ali en moeder Unique en eentje gaat verder zorgen voor een gezond fokbeleid over de grote plas. Dat hondje gaat naar de USA waar enkele jaren ook Drentsche Patrijshonden zijn ingevoerd en waar nu nieuw bloed noodzakelijk is om de inteeltcoëfficent zo laag mogelijk te houden.
Wij wensen ook andere eigenaars veel plezier van hun hondje uit dit nestje vrolijke pupjes.
Vinnig waren ze in elk geval genoeg, zelfs een nakomeling van Houdini zat er tussen. Ons baasje heeft zich niet verveeld daar in Leopoldsburg, aan de rand van het immens groot militaire domein.
En van ons moet t vrouwtje het baasje zijn kleren niet wassen de eerste weken, die roken veel te lekker .
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
