Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
11-02-2011
?
?
Straks, te 10u30 staat hier het aantal pupjes die we hebben gezien op de echo
Home again, maar deze keer terug in Vosselaar. De rit verliep uitstekend, we hoorden ons baasje op een moment vragen of die fransoozen die snelweg alleen voor ons hadden aangelegd ! Op bepaalde momenten waren we moederziel alleen, Dat was wel iets anders wanneer we Sint Niklaas voorbij waren 6 kilometer file voor de Kennedy tunnel 8 En dat is al jaren zo, Brussel is ook geen uitwijkmogelijkheid wegens van het zelfde laken een broek. EN GEEN POLITIEKER DIE ER IETS AAN DOET !!!
Na Parijs begon het bewolkt te worden en een klein buitje was juist voor ons uit de hemel gevallen, vanaf Kortrijk was de baan dan goed nat. Niet alleen omdat de maximum snelheid hier tien per uur lager ligt maar ook voor de veiligheid reden we toen wat trager.
Waar het baasje ook telkens naar uitkijkt is de vliegtuigen die over de snelweg taxieën bij de luchthaven Charles de Gaulle. Het is nog maar enkele malen gelukt en dan nog maar zus en zo, maar vandaag was het goed prijs. Prima foto vanuit de rijdende auto het vliegtuig boven ons. t Baasje wilde ook nog een foto door het schuifdak dat openstond maar daar was t Kodakske te traag voor.
Iets voor het vertrek in La Magdeleine gebeurde iets dat voordien nog niet was gebeurd. Hera kreeg blijkbaar schrik dat we haar zouden achterlaten en was al maar in de auto gesprongen. Of was het omdat ze al verschillende malen naar haar poten had gekregen omdat ze telkens in de deuropening van het huis ging liggen en de baasjes telkens met de bagage over haar heen moesten stappen?
Zo, we zijn terug in Belgenland en morgen morgen vernemen we het lang verwachte nieuws van mijn pupjes Blijft het bij vier zoals we zagen bij de eerste echo of gaat het zoiets worden zoals Marian naar voor bracht een Belgische voetbalploeg ? ? ? Het baasje hoopt op het eerste, maar neigt meer naar het tweede als hij me weer eens in de auto heeft gezet ! ! !
We zien de bordjes weer langs de kant staan, te beginnen hier in de buurt, Ruffec, Poitiers, Tours, Blois, Orléans, Paris, Compiégne, Amiens , Arras, Lille, Kortrijk,Gent, Antwerpen en dan afrit 22 Beerse/Gierle.
Alles netjes op een rijtje hebben we ze weer te passeren om thuis te geraken. Het ziet er goed uit om te reizen vandaag, het is een beetje bewolkt maar droog en weinig wind. Ideaal dus, niet warm en niet te koud.
Nog een beetje bagage op de aanhanger laden en we zijn parti zegt het baasje. Veel afscheid valt er niet te nemen want de buren zijn alle weg of de twee overblijvende zijn naar hun werk.
Het baasje moet nog wel ons Belgisch adres bij Robin nog eens in de brievenbus steken want die zou tussen half en eind maart in België langskomen om naar de puppys te komen kijken. Dat gaat hij doen als m op terugweg is van Engeland (zijn geboorteland) waar hij zijn zoon Thom en de familiegaat bezoeken. (Thom was onze PC toeverlaat,en studeert nu in Engeland). We zullen wel zien of hij het gemeend heeft of niet, de logeerkamer is in elk geval vrij
En dan is het nu voor jullie nog even wachten tot vanavond, voor het reisverhaal .
Rasgroep: Grote jachthonden en retrievers Ras: Drentse Patrijs Leeftijd: Volwassen Geslacht: Reu Kleur: Bruin wit
Kan bij andere honden: Ja Kan bij Katten: Ja Kan bij kleine kinderen: Ja Kan bij grote kinderen: Ja Kan alleen thuis zijn: Nee Kan mee in de auto: Ja
Omschrijving:
Onbegrijpelijk en ongelofelijk!! Hoeveel pech kan je als klein hondje hebben? Het leven van de kleine, lieve Doerak is niet goed begonnen. Ergens de eerste weken van zijn leven is er een ongeluk gebeurd met zijn rechterachterpoot. Hierdoor is er blijvende schade ontstaan aan zijn rechterachterpoot en heeft Doerak er zich bij neer moeten leggen dat het leven voor hem er anders uit zou gaan zien dan voor zijn broertjes en zusjes. Hij dacht dat anders voornamelijk in zou houden dat hij wat minder snel zou zijn en zijn overige drie poten vooral meer werk zouden moeten verrichten. Hij had nooit gedacht dat deze handicap ervoor zou zorgen dat hij met een leeftijd van tien weken al twee verschillende bazen zou hebben gehad, een fokker zou hebben die hem niet meer terug wilde zien en dat hij daardoor in het asiel zou belanden. Wij vinden het schandalig. Al zijn wij wel blij dat Doerak nu de mogelijkheid heeft gekregen om met onze hulp de perfecte baas voor hem te gaan vinden. Een baas die niet alleen de handicap ziet, maar zeker ook het geweldige, lieve hondje dat hij werkelijk is!
Natuurlijk hebben wij Doerak niet achter de tralies gezet. Hij mag lekker iedere dag mee in de opvang bij een van onze medewerkers. Daar deelt hij het huis met nog twee honden en wat katten. En dat gaat helemaal prima. Maar helaas is ook dit adres tijdelijk en Doerak zou heel graag aan een eigen blijvende toekomst willen beginnen.
Bewonderenswaardig genoeg is Doerak ondanks alle tegenslagen niet bij de pakken neer gaan zitten. In tegendeel Doerak zet zijn drie beste pootjes voor en maakt er het beste van. Hij geniet van elke wandeling, elke knuffel en alle aandacht die hij krijgt. Hij geeft zo goed als hij kan al aan wanneer hij naar buiten moet om te plassen en te poepen. En hij hoopt dan ook snel iemand voor hem te winnen. Iemand die de rest van zijn leven heel veel van hem gaat houden!
Omdat Doerak een gebroken hielbeen heeft mag hij niet te veel rennen en vliegen. Hij zal ook zeker zijn rust momenten moeten nemen. Wij kunnen niet voorspellen wat in de toekomst nodig zal zijn voor deze man. Een operatie of is pijnstilling voldoende of redt hij zich zonder deze twee?
Maar 1 ding weten wij zeker. Hij verdient het niet om hier te blijven zitten tot hij volgroeit is. Doerak zit met smart te wachten op een nieuw huisje. Een huisje waar hij wel geliefd wordt ondanks zijn handicap. Kunt u hem het liefdevolle, stabiele en rustige thuis bieden waar hij zo naar verlangt? Laat hem dan niet langer wachten en laat zijn echte leven eindelijk beginnen!!
Doerak zal geplaatst worden in de voor hem beste situatie!
De baasjes zijn bezig zoals dit verlof nog niet gezien. De eerste dagen is er wegens de vorst toen niet veel gebeurt en dat willen ze nu voor een deel nog inhalen/goedmaken.
In de tuin is dus nog veel gebeurt, het baasje heeft zelfs nog de tijd gehad om stokrozen uit te steken om in de tuin in Vosselaar voor wat kleur te zorgen. Die stokrozen hebben ze jaren proberen te zaaien en zelf te kweken. Dat mislukte telkens keer op keer, maar sinds ze eens enkele plantjes kregen komen die stokrozen overal de kop oppsteken.
Het baasje heeft ook de koer nog gesproeid tegen onkruid. Er begon al terug gras op te komen en als je dat laat doen dan ziet het er binnen geen tijd uit als een brousse. Sproeien dus !
De aanhangwagen is ook al haast geladen, enkel de valiezen en onze benches moeten nog geladen worden. De benches hebben we vannacht nog nodig. Wij zijn dat zo gewend, als we onze benches niet hebben slapen we niet als gewoonte. En zeggen dat er mensen zijn die dat als een straf zien, slapen in een bench . Wij hebben onze bench nodig om te slapen, net als een kleuter zijn tutje !
Morgen voormiddag zet het baasje zijn vuile auto terug richting België, dat auto wassen is er dan niet van gekomen. Daar kan de carwash in België dan maar goed mee zijn
Een wandelaar ziet een persoon gehurkt zitten aan de oever van de Schelde in Antwerpen. Hij merkt op dat die gast met zijn rechterhand water uit de Schelde aan te scheppen is en er dan gulzig van drinkt. 'Hé man, ' roept de wandelaar ' je mag van dat water niet drinken !!! Het is sterk vervuild. Het is giftig. Ge zult er van sterven ! Traag veert de gehurkte persoon recht, draait zich om en zegt tegen de wandelaar: 'Ikke van Vosselaar*. Ikke Aantwaarps niet goed begrijpe'. Antwoordt de wandelaar: 'DAT GE MET UW TWEE HANDEN MOET DRINKEN' !!!'
*Eventjes aangepast door dhr. Louis Michielsen uit Turnhout.
De redactie van dit blog was van mening dat oorspronkelijk Turnawters geviseerd waren in deze mop, maar alléé, soit
De zon komt weer heel mooi op deze morgen, het gazon is nog aangevroren en het is 8u30.
La Charente s éveille zou Jacques Dutronc zingen moest hij een Charentais geweest zijn. Maar dit is echt mooi, een beetje mistig, heldere zon en een lucht die nog onbezoedeld is. Lawaai kennen we hier niet, hooguit één twee dagen in het jaar, als de pikdorsers over de velden razen en drie dagen later als de bundelmachines het stro tot balen komen persen. Voor de rest is het hier de kalmte à volonté.
Daar profiteren we vandaag dan nog maar eens voor de volle 100% van want morgen is het feest weer voor een tijdje voorbij. Terug naar het tegenovergestelde. Een tuin met op de achtergrond het 20 op 24 uur geluid van de snelweg, de geur/stank van te dichte bebouwing en industrie allom. Mist die al die geuren tegen de grond houdt
Maar we blijven optimistisch, zondag gaan we terug wandelen in de Kempische bossen in goed gezelschap. want doar ston boomen en das gezongd zong jaren geleden de Antwaarpse zanger Ed Kooyman.
En dan, dan staat alles in het teken van MIJ, Belle Faes staat dan nog meer in het middelpunt van de belangstelling dan ooit tevoren. Dan nog een kleine drie weken voor de pupjes arriveren. Dat is ook nog iets waar de baasjes wel eens een uurtje slaap voor missen. Hoe gaan die twee snotneuzen van mij, ons Hera en Heros op hun halfzusjes en broertjes reageren ? Voor Heros is het baasje geruster dan voor Hera, die durft zo wel eens jaloers uit de hoek komen, vrouwen hé
Nog zeker zo mooi als gisteren, alleen was het baasje deze namiddag niet thuis om in de tuin te werken of met ons te spelen.
Het baasje was een goed werk doen vertelde hij ons vanavond ! Dat goed werk bestond eruit dat hij de auto van onze overbuur die met panne stond naar de Kia garage in Cognac heeft gebracht.
Robin heeft het te druk in zijn huis in Montjean in orde te brengen en had het baasje gevraagd of hij de karwei niet kon doen. Voor Robin was het een karwei, voor ons baasje een jobke zoals hij er honderden heeft gedaan. Panne auto op de aanhanger en weg ermee. Hij heeft het alleen niet met onze auto gedaan. Voor het baasje leek de Ford Transit camionette van Robin zeker zo geschikt voor de job.
Op de terugweg is hij nog langs Franca gereden, daar moest hij in Sigogne maar één straat omrijden. Bij Franca lag al van eind september een poster en programmaboekje te wachten op ons baasje, van de oldtimer races op de remparts van Angoulême.
Darren, Francas echtgenoot had dat voor het baasje meegebracht en het was er al die tijd niet van gekomen om dat op te halen. Vandaag dus even een telefoontje dat t baasje langskwam en gelijk heeft hij Fleur, Francas dochtertje mee van school gaan afhalen. Dat komt er van als je juist op sluitingstijd van de school bij hen arriveert.
Morgen belooft het weer een mooie dag te worden, de laatste alweer voor we terug naar België komen. Vrijdag en zaterdag zullen we ook niet veel beroep kunnen doen op t hoofdbestuur. Dan moeten we eerst naar dr. Nelly en daarna gaan ze inkopen doen, zaterdag gaan ze dan de hutsepot koken die de wandelaars van de kaawpollekeswandeling gaan nuttigen na de wandeling.Met 52 waren ze ingeschreven deze morgen Veel volk en honden dus zondag in de Kempische bossen .
He is 4°C deze morgen en mistig, serieus mistig in La Magdeleine. De zon doet verwoede pogingen om door de mist te priemen en dus belooft het een mooie dag te worden.
Je merkt het aan Hera en Heros hoe ze tegen elkaar bezig zijn met spelen in de sinds gisteren opgeruimde tuin. Over Hera zegt het baasje dat ze vandaag den duvel in haar lijf heeft.Te zot om los te lopen is die op t moment. t Baasje heeft er werk aan om haar met haar slijkpoten van zn lijf te houden, zo staat ze tegen hem op te springen om hem toch maar mee te laten spelen.
Slachtoffer van dienst is dan Heros, die is daar helemaal niet kwaad voor. Als die het echt wil heeft m zijn zus in no time onder liggen. Maar dat doet die goedzak van een Heros niet. Die sleurt zijn zus nog liever mee door de tuin terwijl zij vast hangt aan zijn oor ! Veel te goed voor deze hondenwereld zegt het baasje over Heros, en ik denk dat hij gelijk heeft.
Ik bekijk het van op afstand dat jonge geweld, k moet ten lange leste aan mijn boelekes denken. Die beginnen me nu toch wel stilaan te hinderen in mijn bewegingen zoals in snelheid en ik lig ook meer op mijn zij en op mijn rug. Er begint serieus gewicht aan te komen en ook aan mijn flanken zie je nu dat er wat op komst is bij mij.
Daarom laat ik die joeng maar voor ambience zorgen en bekijk het samen met het baasje terwijl die een paar fotokes maakt van de speelvogels .
Dat is het verschil in temperatuur tussen de nacht en de namiddag.
Deze morgen zag alles wit van de rijm, door de open lucht had het flink gevroren en het was een frakske kouder met -4°C. Toen de zon dan echt opkracht kwam wees de thermometer 22°aan.
Dat was voor het baasje het signaal om zijn tuingerief buiten te zetten. De motoculteur stond nog op de aanhanger wegens toch niet nodig vorige week. De grond was nog bevroren en dat is niet aangewezen om dan de koude dieper de grond in te werken.
Met de grasmaaier ging het wel. Het was zelfs ideaal om het gazon wat te fatsoeneren en de bladeren op te rapen. Het gazon was niet lang en dus door het zonnetje goed droog. Het liep als een fluitje van een cent vertelde het baasje.
Ook het vrouwtje was er tevreden mee dat die bladeren weg waren. Nu waren de hondensigaren beter zichtbaar. Wij proberen de tuin sigaren vrij te houden en daarom is een dagelijkse rondgang met schep en emmer noodzakelijk. Met de bladeren op het gazon was het echt niet te doen.
Het baasje heeft de tuin mooi opgeruimd, het is nu nog prettiger spelen op dat kort gemaaide gazon. En wat het baasje ook zo prettig vond de goeie ouwe Husq startte van de eerste keer, die had blijkbaar ook zi om terug van stal te komen !
Oud madammeke komt bij de Gamma en vraagt : "mag ik van U 20 meter dakgoot", vraagt die man achter de balie: "wilt U ook pijpen voor de dakgoot" zegt dat vrouwtje met een rood hoofd : "neen meneer,.... maar wel voor een mooi tuinstel ! "
Ons baasje vertelt me zojuist dat haast in alle mails van bekenden gevraagd wordt naar mij en mijn toestand. Naar mijn gewicht, hoe ik mij voel en wat het gaat worden.
Het baasje zegt me ook dat we donderdag terug naar België komen, want vrijdag gaan we voor echo nummer twee naar t Binnenhof en naar dr. Nelly. Dan gaan we weten hoeveel puppys ik op de wereld ga zetten. We laten niets aan het toeval over zegt ons baasje, voor ons Belleke is alleen het beste amper goed genoeg. En zo hebben we het geluk dat ik ook in de bovenste schuif lig bij Nelly, en dat is waarschijnlijk de beste schuif !
Hera en Heros gaan dan ook mee om hun herhalingvaccinaties voor bescherming tegen allerlei ziektes krijgen, vooral de verplichte voor verblijf in het buitenland. Stel je voor dat we zo enkele weken niet mee mogen met de baasjes.
Ik krijg mijn pikuren op een ander moment. Het is niet aangewezen van een drachtig moederke vol te spuiten met chemie vinden zowel de baasjes als Nelly.
Vrijdag aanstaande is dus de dag dat er geweten zal zijn met hoeveel Drentjes we gaan zijn vanaf begin maart. Ons baasje zegt het nog niet hardop. Hij denkt alleen wat luider dan normaal, maar begint Roswitha toch meer en meer gelijk te geven toen ze zegde dat er waarschijnlijk meer gingen komen. Vier hebben we er al gezien, zes hadden we gehoopt, en meer zullen we ook wel aankunnen hopen we.
Wachten jullie ook zo met ongeduld vrijdagmorgen af ?
Marian, van het Max & Bente blog en moderator bij het Drentenforum had op haar blog laten weten dat ze met haar 16 jaar oude directeur Max , naar een hondenshow voor rasloze honden zou gaan.
Ze hebben het nog gedaan ook en dit relaas hebben wij van hun blog gepikt:
Mijn nieuwe carrière: showhond!
Ja ,zo maak je nog eens wat mee op je oude dag hoor !Word je zomaar ineens alsnog Showhond! En wat voor een; ik mag denk ik wel zeggen dat ik menig hart gestolen heb in Didam....... Maar ja, ik heb dan ook volgens mijn bazin vandaag heel erg mijn beste beentje voort gezet zodat we er samen veel plezier aan beleefd hebben. Zo veel mensen die mij op mijn rondjes door de manegebak aangehaald hebben en me zo lief en in goede conditie vonden.........daar gaat ook een hond van stralen hoor !Tel daarbij op een heel goede organisatie en een paar keurmeesters die je dan wel niet plaatsen maar bonuspunten voor je leeftijd en zo geven om je vervolgens een enorm applaus te laten geven en je dag is weer goed. En al helemaal als je bazin dan vanwege die bonuspunten snoepgoed uit mag zoeken bij de mevrouw van www.biscuits4dogs.wordpress.com ! Ik heb er net eentje gekregen "bij de koffie" zoals dat hier heet en hij was oooooverheerlijk!
Onze baas zegt dat we drukdoeners zijn, een reden om dat te beweren heeft hij wel. Al de ganse voormiddag staan we in de tuin en op de koer van ons gat te geven (zo noemt het baasje die herrie) dat gans het gehucht en wijde omgeving het ondertussen wel gehoord heeft.
De reden is tweeërlei , eerst loopt er een Panda door de straat en dan is er ook nog een behoorlijke jacht aan de gang in de velden hier rond het gehucht. Aan het geluid te horen wel met duzend geweren.
t Baasje zegt dat het juist is alsof den Duits terug is maar dat heeft m ook maar van horen zeggen. Hij is nu al wel stokoud (in onze ogen) maar nog niet zo oud dat m den oorlog heeft meegemaakt.
Dat van die Panda is ook echt waar. Er loopt hier echt een Panda door de straat ! Het is de hond van Grace, de dochter van onze Engelse overbuur Robin. Grace en Panda wonen bij hun moeder en komen maar af en toe hier logeren in het gehucht.
Panda, de hond, is van het border collie ras en heeft een witte vlek rond een oog en een zwarte vlek rond het andere oog. Als t zo zit, is de naam snel gekozen nietwaar
Als wij vrij zijn lopen we samen met Panda door de velden, maar als wij op de koer zijn en Panda komt zijn poot heffen tegen onze muur dan laten we ons horen. Al een geluk dat Mick, onze andere Engelse overbuur, voor enkele weken naar Engeland is want die heeft een hekel aan barking dogs. Die zou vandaag reden hebben om te klagen met al dat lawaai van ons.
Elke avond, na het avondeten krijgt ieder van ons een nagerechtje, meestal is dit een kauwbot van buffelhuid.
Wat het spul met buffels te maken heeft weten we niet, maar als het inderdaad iets met runderen te maken heeft, dan is het in elk geval van Chinese buffels.
Vermits dat wij elke avond zon beentje krijgen, het baasje zegt voor goede propere tanden, zijn wij al een beetje kenner op dat gebied. Niet alle van die beentjes zijn even lekker ! Het is zoals met alles, er is goed spul en er is brol ! Dat het baasje die spullen niet voorproeft is ons wel duidelijk. Hij koopt het met de beste bedoelingen maar soms blijft hij er mee zitten. Dan is hij niet goed gezind en dreigt m er mee heel de voorraad op te sturen naar de asiels in Spanje, Griekenland en Turkije.Daar lusten die arme hondjes dat wel.
t Schijnt dat ons baasje zijn vader dat ook deed met ons baasje, als er vroeger witloof op tafel kwam. Dan ging ons baasje zijn vader dat wegbrengen naar het weeshuis, daar zouden die arme weesjes het ook wel lusten ! Je ziet l histoire se repète of in t vloms, de geschiedenis herhaalt zich!
Ondertussen lust het baasje graag witloof, en wij we krijgen dan toch niks anders, dan beginnen we maar aan die beentjes. Lekker of niet, we denken dan maar aan die goede gezonde bijters die we echt nodig hebben !
Een man komt bij een asiel omdat hij graag een hond wil.
Hij ziet een mooie Duitse herder en vraagt aan de verzorger waarom zon mooi dier in het asiel zit.
De verzorger antwoord: 'het is een Duitse herder, maar het dier heeft een hekel aan de Duitse taal. Als u de naam van iets in het Duits uitspreekt verscheurt hij het aan flarden.'
'Let op', zegt de verzorger, ' das bakje'.
De hond rent op het bakje af en verscheurt het in kleine stukken.
'Ach', zegt de man, 'ik vind het een mooie hond en als we daarmee rekening houden kan het een goede hond zijn.'
Thuisgekomen laat de man trots de hond zien aan zijn vrouw die lui op de bank ligt.
'O', zegt de vrouw, 'dat is toch wel een mooie hond, wat lief van je.'
De man, nu nog trotser, vertelt dat de hond niet tegen de Duitse taal kan en doet het voor.
'Kijk', zegt de man, ' das telefoon' en de hond rent naar de telefoon en scheurt het helemaal kapot.
Terwijl ik loop dik te worden door die pups in mn buik, doen die twee jonge niets dan spelen en vechten.
Ze hebben dan een heel grote tuin maar die blijkt niet groot genoeg voor dat jonge geweld. Ze hebben dan wel hun dagelijkse wandeling(en) maar toch gaat de strijd ook in huis nog verder.
Hera de vinnige en Heros de sterke maken de living en de keuken onveilig voor mij. Ik moet al goed zien waar ik me neerleg of ga staan om niet in hun spel betrokken te geraken, en laat dat laatste op dit moment het laatste van mijn interesse zijn.
Ik wil nog wel meedoen met hen maar dat poten bijten, neerploffen, aan de oren hangen en aan halsbanden meesleuren neen, nu effe niet !
Ik zal straks wel een muizenholletje gaan verbouwen tijdens de wandeling, kan ik tenminste doen aan mn eigen tempo. Zelfs over dat tempo maakt het baasje zich soms zorgen omdat het ook nog best fel is.
Over t baasje gesproken en over t vrouwtje gesproken die fronsen meer en meer hun wenkbrauwen als ze mijn flanken bekijken. Die beginnen al flink rond te staan en ik heb het baasje horen zeggen als dat maar vier puppys zijn dan zijn ze zo groot dat ze na een week naar het eerste studiejaar kunnen !
Het hoofdbestuur hoopt maar één ding dat het niet dezelfde weg opgaat als bij Ashley, het teefje van Sjoukje van de kennel het Drentsche Geluck die in één keer een ganse voetbalploeg van 11 pups op de hondenwereld zette.
Volgende vrijdag gaan we meer weten. Dan gaan we voor de zes weken echo. Dan kunnen we bij benadering zeggen wat er ons te wachten staat zo rond 3 maart, datum dat ik uitgerekend ben .
In alles leeft ze tegen uitersten momenteel, ons Belle. Bij het eten vreet ze alles wat eetbaar is. Ze doet wat het baasje al jaren doet ze let op haar eten ! Maaaar ook op het eten van een ander, zo let ze goed op dat wij, Hera en Heros , niets over laten in onze kommen ! Want dan is ze daar ook mee weg.
Zo is ze ook fanatiek in het voor de kachel liggen. Ze ligt er zo dicht bij dat we soms denken dat de pupjes gebakken gaan geboren worden. Moesten de namen dit jaar niet met een K moeten beginnen dan konden we de pupjes namen geven als saignantbien quits of bleu. Belle heeft wel het geluk dat het baasje vorige keer, toen wij twee geboren zijn, een warmtelamp heeft gekocht met twee standen, warm en heel warm !
Dan hebben we het nog niet gehad aan haar hevigheid in het veld, of beter in de randen van de velden. Daar waar de muizenholletjes te vinden zijn. Niemand van ons drie gaat zo gedreven aan de slag met graven. Och arme die pupjes die daar doorheen geschud worden.
En dan proberen de baasjes die Griet wat kalm te houden veloren moeite das duidelijk !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
