COLOMA

De rozentuin van Coloma heeft de ambitie uit te groeien tot een van de belangrijkste in zijn soort. De verwezenlijking van deze doelstelling komt elk jaar wat dichterbij. Vandaag groeien er ongeveer 3.000 rozenvariëteiten op 30.000 struiken, zodat er van juni tot oktober elke dag gemiddeld ten minste 200.000 bloemen bloeien. Het domein van Coloma heeft zijn wortels in de Middeleeuwen.

Het huidige kasteel dook in 1515 voor het eerst op in documenten. Leenaert van Hecke liet het slot bouwen naar de smaak van zijn tijd. De gracht en de hoektorens herinneren nog aan de burchten van vorige eeuwen, maar grote vensters en comfortabele woonruimten zijn dan weer typisch voor een 'lusthuis' van de zestiende eeuw.

In 1687 kocht Jan Roose dorp en kasteel en maakte er drie jaar later een baronie van. Een van zijn nakomelingen, barones Eugenia Roose trouwde in 1745 met Karel de Coloma, kamerheer van koningin-keizerin Maria Theresia. Hij gaf het domein zijn huidige naam. De laatste privé-eigenaars van het kasteel waren gravin Antoinette van der Dilft de Borghvliet en haar man graaf Albert de Limburg-Stirum. De gravin stierf in 1947. Tot 1972 bood het kasteel onderdak aan een pensionaat. In 1982 kocht de Vlaamse Gemeenschap het park (15 ha).

Het park met een aantal merkwaardige bomen kreeg een opknapbeurt. De vijver en het lange kanaal werden schoongemaakt en hun oevers verstevigd. De ruimte tussen het eigenlijke park en het administratieve centrum van Sint-Pieters-Leeuw veranderde in een fruitboomgaard, waarin de bomen tevens steun bieden aan 125 variëteiten van klimrozen.

In 1984 verwierf de gemeente Sint-Pieters-Leeuw het kasteel. Na grondige restauratie dient het nu als cultureel centrum en kantoorruimte voor cultuur en toerisme. Rozen van overal en uit alle tijden De Rozentuin bestaat eigenlijk uit vier tuinen.

In de eerste (uit 1995) speelden de ontwerpers met rode en witte rozen in een geometrisch keurslijf, een verwijzing naar de modieuze tuinvormen uit de 17de en de 18de eeuw en naar de geschiedenis van het domein. Wit en rood waren de kleuren van de baronie Roose waartoe Sint-Pieters-Leeuw in de 17de en 18de eeuw behoorde.

Het zijn overigens nog altijd de kleuren van de gemeente. Het opvallendste onderdeel van deze geometrische tuin is het wapenschild van de baronie Roose, uitgevoerd in witte en rode rozen tussen lage buxushagen.

In de symmetrische kamers bloeien uitsluitend variëteiten van witte, roze en rode grootbloemige rozen en tros-heesterrozen. In een tweede tuin (1996) groeien en bloeien vooral rozen van Vlaamse veredelaars, stuk voor stuk prijswinnaars. Ook hier grepen de ontwerpers naar klassieke geometrische vormen. Ze zetten een orgelpunt met een reusachtige rozenkoepel.

In de tuin groeien variëteiten die allemaal prijzen wonnen in binnen- of buitenlandse wedstrijden. Op hoepelvormige bedden rond de tuin zijn uitsluitend Vlaamse prijswinnaars ondergebracht. Een ereplaats is voorbehouden aan de rozenwinner Louis Lens uit Onze-Lieve-Vrouw-Waver. Hij is wereldberoemd om zijn pionierswerk met botanische rozen. Een representatieve selectie uit zijn werk is in deze tuin aangeplant.

Grote aandacht krijgen ook rozen van het Departement voor Plantengenetica en -veredeling (DPV) in Melle. Deze instelling 'maakt' nieuwe rozenvariëteiten en biedt ze aan professionele kwekers aan. De derde tuin (2000) is een levend geschiedenisboek. Hier groeien rozen van voor 1950, maar veel exemplaren dateren van eeuwen vroeger. Wie door deze tuin wandelt, krijgt een chronologisch overzicht van de rozengeschiedenis sinds de Oudheid. Wie het wil, kan zich ook verdiepen in de evolutie van de rozenveredeling.

Alle belangrijke stamouders van de moderne roos zijn aangeplant in deze bloeiende encyclopedie van de rozenteelt. Binnen de tuin met oude rozen is een belangrijke ruimte toegewezen aan resistente rozen. Hier groeien variëteiten die uitmunten door hun groei- en bloeikwaliteiten, maar daarnaast bijzonder bestand zijn tegen de meest voorkomende rozenziekten

De vierde en grootste tuin (2000) is de internationale rozentuin met rozen uit landen van de Europese Unie, uit Oost-Europa, het Midden-Oosten, Noord-Amerika, Australië en Nieuw-Zeeland. Het zijn allemaal toprozen, laureaten van belangrijke wedstrijden voor rozenwinners en –amateurs De internationale rozentuin is aangelegd in landschapsstijl en opgedeeld in nationale afdelingen en in tuinen waar rozen uit geografisch bij elkaar aansluitende landen zijn samengebracht.

De eerste rozennatie waar bezoekers mee kennismaken is Frankrijk, sinds eeuwen vaderland van grote veredelaars. Daarna komen twee andere buurlanden aan de beurt, Luxemburg en Nederland. Via Duitsland, traditioneel producent van rozen die zowel spectaculair mooi als degelijk en sterk zijn, lopen de bezoekers naar rozen uit de Alpenlanden en Oost-Europa.

Italië en Israël zorgen voor een zuiderse toets, vooraleer men de tuin van het Verenigd Koninkrijk (met een aparte hoek voor Noord-Ierland) binnenwandelt. Daar maakt men kennis met rozen van moderne veredelaars en kan men werk bewonderen dat steunt op de tradities van enkele merkwaardige oude geslachten van rozenwinners. Tuinen met rozen van ver overzee sluiten de internationale afdeling af. De Verenigde Staten en Canada vertegenwoordigen Noord-Amerika. Opvallend is zeker ook de aanwezigheid van een ruime collectie uit Australië en Nieuw-Zeeland.De rozen in de internationale tuin zijn allemaal gekozen in samenspraak met instellingen of rozenverenigingen uit de betrokken landen zelf.

Op die manier verkreeg De Rozentuin van het eerste ogenblik af een representatieve selectie en legde hij een stevige basis voor verbreding en uitdieping in de toekomst. Buiten de rozentuin bloeien in Coloma nog rozen in een boomgaard die bij het park aansluit Daar omhelzen klimrozen de stammen van fruitbomen. De klimmers brengen niet alleen kleur in de boomgaard, ze beschermen de boompjes ook tegen vandalen en... fruitdieven.

Een wandeling door de rozentuin, rond het kasteel en bezoekje aan het rozenmuseum zijn een hele belevenis, je kunt beter er een daguitstap van maken je heb toch gauw een paar uur nodig om er even door te wandelen, en als je wat beter wil toekijken en gebruik wil maken van de vele voorziene zitbanken om te genieten van de enorme kleuren pracht. De geurende rozen verdienen onze aandacht en wij hebben er een hele dag in rond gegaan.

Ook een bezoekje aan de boomgaard is een hele belevenis, verschillende soorten fruitbomen, peren en appelen, perziken en pruimen waar klimrozen in groeien. Dit prachtige domein staat gratis ter beschikking van de bevolking. Een prachtige belevenis.

PINKSTERZONDAGTOCHT

WANDELGROEP HOENSBROEK.

HOENSBROEK. NL.

Hoensbroek kennen we van het prachtige kasteel van Hoensbroek. Bij het binnen rijden zien we het prachtige kasteel staan. De wandeling zal dit kasteel niet aandoen maar we krijgen een wandeling met prachtige gebouwen en veel mooie natuur. Boven al onze verwachtingen in is dit een kastelen wandeling. Niet minder dan 4 kastelen zullen we op onze tocht tegenkomen.

Eerst komen langs de grote vijver en dan komen we voorbij Kasteelhoeve den Sruyver en dan in het natuurgebied Terworm. Terworm is een oase van rust vlakbij de stad Heerlen. Dit natuurgebied is zeer afwisselend. Van laaggelegen moeras tot hooggelegen akkers en loofbossen, van dicht struikgewas tot Franse stijltuin, van holle weg tot statige oprijlaan, van slingerende beek tot rechte grachten. En natuurlijk het eeuwenoude kasteel, de ruïnes en hoeves die het landgoed zijn historische sfeer geven. Sinds de 14e eeuw woonden er op Terworm adellijke families. Vaak vooraanstaande bestuurders, ridders, graven en baronnen uit lang vervlogen tijden. Graaf Vincent van der Heyden-Belderbusch (1690-1771) was zo’n bestuurder uit de 18e eeuw.

KASTEELHOEVE DEN SRUYVER.



KASTEEL TERWORM

Hij restaureerde het kasteel en liet de tuin in Franse rococostijl aanleggen. Het destijds witte kasteel was het middelpunt van een 1500 ha groot landgoed met negen pachthoeves. Eind 19e eeuw gaf Baron François van Loë (1857-1938) het kasteel de huidige verschijningsvorm. Terworm kende zes markante verbouwingsperiodes. De fles met tekst is gevonden tijdens de restauratie in 1997. Baron van Loë schreef een eeuw eerder de tekst. Van 1917 tot 1988 was de Oranje Nassau Mijn eigenaar van het kasteel en landgoed. Het gangenstelsel van de ON I (kolenmijn) ligt onder het landgoed. De restauratie 1997 – 1999 was hoog nodig, even pauzeren was soms nodig want letterlijk steen voor steen is het kasteel gerestaureerd. In 20 maanden is de destijds totale bouwval "omgetoverd" tot een stijlvol kasteelhotel. De historie bleef bewaard en is zelfs gekoesterd. Een nieuw fundament ligt onder het kasteel. Nu is het een prachtig geheel.

KASTEEL TERWORM





HUIS PRICKENIS

Onze volgende stop is Huis Prickemis, ook Klein Geisbach genaamd, voormalig riddergoed, gedeeltelijk Keuls en Valkenburgs- Wickrader leengoed, verscholen in het groen, met een wapenschild boven de deur met jaartal 1381.

KASTEEL CORTENBACH

KASTEEL CORTENBACH

Kasteel Cortenbach dateert uit de 13e eeuw en was eens het stamgoed van een adellijk riddergeslacht. Slechts 2 ronde torens van Kunradersteen en enkele walmuren zijn overgebleven. Omstreeks 1650 is het tegenwoordige kasteel gebouwd en in 1776 gedeeltelijk herbouwd. Tussen 1638 en 1645 werd de monumentale voorburcht gebouwd.

KASTEEL CORTENBACH

Op de hoeve kunnen we asperges kopen en krijgen de gelegenheid om de binnenkoer en het kasteel te bewonderen, we wandelen door het domein en krijgen nog een prachtig zicht op de achterzijde van het kasteel met grachten omgeven. Twee prachtige zwarte zwanen zwemmen op de gracht.

KASTEEL PUTH

We wandelen door het kasteelbos en komen zo aan ons volgende kasteel gelegen midden de velden omgeven door bomen het Kasteel Puth. Het oude slot stamde uit de veertiende eeuw. Het huidige huis is hoofdzakelijk achttiende-eeuws; gebouwd op de fundamenten van een zestiende-eeuws huis. Het kasteel werd gebouwd door Jan van Puth. De kasteelhoeve is vandaag een biologische akkerbouwbedrijf. We klimmen de heuvel op om een mooi zicht te hebben op de kasteelhoeve, de steken de Retersbeek over en komen aan ons volgende kasteel.

KASTEEL RIVIEREN

Kasteel Rivieren of Kasteel Revieren werd al vermeld in 1364, toen het gesticht werd door Catharina van Rivieren, priorin van het klooster Sint Gerlach te Houthem. Het werd in het begin als klooster gebruikt. Het huidige kasteel stamt uit begin 18e eeuw. Kasteel Rivieren is momenteel in het bezit van een adellijke familie.

KASTEEL RIVIEREN

Het heeft de juridische status van een landgoed. Via een eerste brug over een gracht betreedt men de U-vormige kasteelhoeve, het kasteel zelf ligt wat terzijde hiervan en was vroeger slechts via een tweede ophaalbrug bereikbaar; tegenwoordig is het wat makkelijker toegankelijk. Nog even en we verlaten Voerendaal en komen terug in Hoensbroek. Een prachtige wandeling met veel mooie monumenten, prachtige natuur en aangenaam wandelweer wat kunnen we nog meer verlangen. Gewoon prachtig.

25e MARCHE CHARLES QUINT

1000 PATTES DE PHILIPPEVILLE.

FRANCHIMONT/PHILIPPEVILLE.


De dorpjes die deel uitmaken van de gemeente Philippeville zijn rijk aan pittoreske hoekjes en merkwaardige gebouwen, te Franchimont kan men de « fontaine qui bout » en de groeve van rood marmer te zien. Prachtige omgeving voor een wandeling alleen spijtig het weer zit wat tegen, lichte regen en mistig belemmeren het uitzicht.

Een prachtig stukje is de wandeling over de voormalige spoorwegzate, die nu dicht begroeid is en waar een smal wandelpad is, tussen de meidoornen en de hagen. We komen in het kleine dorpje Villers Le Gambon, met langgerekte boerderijen, vrij laag en wit geschilderd.

Allemaal zijn ze opgetrokken uit steenblokken uit de naburige steengroeven. Waardoor alles het zo typische uitzicht krijgt van de Ardense dorpen. We wandelen door het dorpje langs de veldwegen en de bosjes, wat verder als we nog even omkijken naar het dorpje hebben we een prachtig zicht op het dorpje gehuld in de mist en de bermen die vol bloemen staan, eigenlijk is het wel mooi en heeft het ook zijn charme.

We komen aan het station van Frachimont, het is een opvallend gebouw alleen al doordat het volledig in baksteen gebouwd is, één van de enige bakstenen gebouw in het dorp. We komen terug aan in Frachimont waar onze wandeling eindigt. Een fijne en aangename wandeling, door en prachtige streek.

Op een wandeling in de provincie Luxemburg,begin juni hebben we een vlinderfestival gekregen. Prachtige veldwegen met bloemenbermen geven ons prachtige vlinders.

             BRANDNETELMOT. Eurrhypara hortulata.

Met een spanwijdte tot wel 3,5 centimeter is de brandnetelmot een ware reus onder de micro's, waartoe de lichtmotten behoren. Hij is bovendien nog erg mooi ook, hoewel de tekening enigszins variabel is. Uit de naam zou je kunnen afleiden dat de rupsen alleen op brandnetel leven, maar ze eten ook wel andere planten, zoals lipbloemigen. De rups leeft in bladeren die hij zelf oprolt. De brandnetelmot is moeilijk te fotograferen, omdat hij het liefst op donkere plekjes zit en omdat hij zich heel erg snel laat opjagen. Hij vliegt vooral in juni en juli.

GROOT DIKKOPJE.  Ochlodes venata, een mannetje

Familie van dagvlinders met een tamelijk groot lichaam en nogal kleine vleugeltjes en een dikke kop. Vliegen kunnen ze trouwens heel goed met die kleine vleugeltjes. Ze hebben de familie Dikkop genoemd (naar die dikke kop natuurlijk)  De zwarte streep midden op de voorvleugel bestaat  bij het mannetje  uit geurschubben. Verder is het mannetje bijna ongetekend. Met een spanwijdte tot 32 mm toch lijkt hij vaak veel kleiner door de geringe oppervlakte van de vleugels.

             BONT ZANDOOGJE.Pararge aegeria

Spanwijdte vleugels 32-42 mm, april-september. Bovenzijde vleugels donkerbruin met crèmewitte, goed begrensde vlekken en argusogen. Men vind ze langs bosranden en andersoortige grensvegetaties met struwelen. Meestal 2, soms 3 generaties per jaar. Overwintert zowel als rups en als pop. Mannetjes gedragen zich vaak opvallend territoriaal en zitten op bladeren om vandaar uit concurrenten weg te jagen.

               BOSPARELMOERVLINDER.Melitaea athalia

De bosparelmoervlinder is een soort die in diverse biotooptypen gevonden kan worden. Hij komt voor op droge tot vochtige, grazige en bloemrijke plaatsen, die vaak bij struiken of bossen gelegen zijn. Ook op beschut gelegen open plekken en bermen in bossen wordt de soort aangetroffen

             Vlinder die komt drinken

WEIDEBEEKJUFFER.

Het mannetje heeft een glanzend metaalblauw lijf en een donkere band over de vleugels. Het vrouwtje is groen gekleurd en mist de opvallende band over de vleugels. Grootte: 4.5 - 4.8 cm lengte. Vooral stromende wateren die onbeschaduwd zijn en veel water- en oeverplanten bevatten. Zwerft vrij veel en wordt ook vaak buiten deze plekken waargenomen. Zomersoort, eerste verschijning in mei en juni.

LANGS DEZE WEG WILLEN WE SJOEKE BEDANKEN DAT WE DEZE WEEK BIJ HAAR OP VISITE MOGEN KOMEN.

MIVO WANDELTOCHT

WV VOERENDAAL.

VOERENDAAL. NL.

Voerendaal heeft een drietal natuurgebieden (Kunderberg, Putberg en Vrouwenheide) en bezit verschillende monumentale gebouwen, waaronder een aantal historische kastelen, kasteelboerderijen en herenhuizen.

Voerendaal vormt samen met Kunrade de overgang van het verstedelijkte gebied van Heerlen aan de oostelijke zijde naar het landelijke gebied aan de andere zijden. Het jonge karakter van het dorp komt vooral doordat in de 20e eeuw veel gebouwd is, in het begin door de steenkoolwinning in het gebied, maar ook daarna.

In de eerste jaren van de 21e eeuw is in de dorpskern tevens een volledig nieuw winkelcentrum gebouwd. Het dorp heeft vooral een woonfunctie. Midden in het dorp ligt een park met een tweetal visvijvers. Het eerste gedeelte van de wandeling brengt ons door de prachtige natuur, groene weilanden, met wat houtwallen, ook gaan we door een mooie holleweg die dicht begroeid is. Zo komen we aan een stukje natuurreservaat, de steile hellingen kunnen niet bewerkt worden en door de kalkrijke ondergrond komen hier speciale planten voor. Op de hellingen staan Hondsrozen in volle bloei, wat prachtig is. We komen in Colmont een gehucht van Voerendaal.

COLMONT

Prachtige huizen en boerderijen in gele steen met hier en daar nog wat vakwerk. Vele huizen en boerderijen zijn omstreeks 1721. Bijna 300 jaar hebben ze standgehouden. Met veel zorg zijn ze hersteld en onderhouden en ze zijn pareltjes van bouwkunst. We wandelen uit het gehucht en lopen door het golvend landschap met in de verte op de heuvel een windmolen. Nu wandelen we Elkenrade binnen, ook hier prachtige oude hoeven en huizen vol zorg onderhouden, de boerderij met speklagen in mergel, wat verder een prachtige U-vormige hoeve (1766) met een kruis ervoor, gewoon prachtig.

COLMONT

We verlaten Elkenrade en komen aan de Wrakelberg, een soortrijke kalkgrasland. Hier komen kalkminnende grassen voor en is in beheer door Staatbosbeheer, dit zeer kwetsbare natuurreservaat is verboden toegang en word volledig beschermd. Ons volgende gehucht is Winthagen, deze kern is krachtens de Monumentenwet aangewezen als beschermt dorpsgezicht.

ELKENRADE

Tijdens de regering van keizer Karel V, koning van Spanje als Carlos I, werd een lijst opgemaakt van alle huizen in deze streken, waarop belasting betaald moest worden, teneinde zijn bloedige oorlogen tegen de reformatie te kunnen bekostigen. Dit was in het jaar 1526. Hieruit blijkt dat in Winthagen toen 7 huizen stonden. In 1869, dus drie en een halve eeuw later, was dit aantal uitgegroeid tot 10 nu in 2007 wonen er 69 mensen in Winthagen.

WINTHAGEN

De meeste oude huizen zijn gebouw in Kunradersteen, de meeste beschermde huizen en boerderijen dateren van rond 1720. we verlaten dit uitzonderlijke mooie dorp en keren naar Voerendaal terug. Dit is werkelijk een prachtige wandeling zeker door de huizen en boerderijen die in Kunradersteen gebouwd zijn. De natuur is hier ook prachtig en de rust die hier heerst is een weldaad voor de wandelaar. Genoten hebben we van deze prachtige omgeving.

VOERENDAAL

HOF TER SAKSEN.
 
BEZOEK BIJ ETIENNE EN ROSETTE.

BEVEREN.

Pinksterenmaandag een vrije dag en we gebruiken hem om onze vrienden Etienne en Rosette op te zoeken in Beveren. We gaan samen even een bezoekje brengen aan het “Hof ter Saksen”.

Gelegen in het Land van Waas, op het grondgebied van de gemeente Beveren, vormt het domein Hof ter Saksen één van de schaarse gesloten parkbossen uit de streek. De oudste vermeldingen van het goed situeren zich in de Middeleeuwen. Op het einde van de 18de eeuw kreeg het stilaan zijn huidige vorm. De laatste eigenaar liet de hoeve ombouwen tot een riant landhuis.

HOF TER SAKSEN RUÏNE

In 1982 werd het domein aangekocht door de gemeente Beveren. Het park geeft en afwisselend beeld met grote boomgroepen, gazons en waterpartijen. Het kasteel was vervallen tot een ruïne maar de restauratie zijn volop bezig en het kasteel staat in de steigers.

TULPENBOOM

Op het domein staan uitzonderlijke bomen, op het centrale gazon staan twee majestueuze rode beuken, de grootste heeft een stamomtrek van 6,2 meter en zijn bladerdek heeft een omtrek van 24 meter diameter. Het kasteelpark heeft een oppervlakte van 13,5 ha. Door zaaduitwisselingsprogramma verspreidt over gans de wereld, kwam een enorme verscheidenheid aan plantensoorten tot stand. Meer dan 3800 soorten staan hier op het domein.

CHIMONANTHUS PRAECOX - WINTERZOET

De Chimonanthus praecox is een vrij onopvallende verschijning in de tuin in het zomerseizoen maar heeft wel veel talent in de wintermaanden, de plant verspreidt dan een heerlijk parfum tijdens de bloei en geeft ons bovendien uitermate mooie witgele bloemen en dit gedurende de ganse bloei! Deze bijzonder plant staat ook op het domein. Ook de tulpenboom is een bijzonder verschijning met zijn geel met rode tulpvormige bloemen. Het kasteel en bijhoren gebouwen geven het domein zijn glans van vroeger weer. Het is een aangename plek om te bezoeken en in het domein rond te wandelen. De verschillende bomen en planten hebben een naamplaatje gekregen waardoor je dadelijk weet welke plant of boom het is. In de tuincafetaria die zondagnamiddag open is kun je een lekkere “Waaslander” van huisbrouwerij Boelens proeven.

Vriendschap die blijft duren is een geschenk uit de hemel, vriendschap moet je koesteren, en dan is het samen zijn een feest.

De bloedrode heidelibel is één van de mooiste heidelibellen, althans volledig uitgekleurde mannetjes. Ze zijn dieprood, bloedrood als u wilt, en hebben ook een bloedrood gezicht. De vrouwtjes en niet uitgekleurde mannetjes lijken veel op die van de steenrode heidelibel en die van de bruinrode heidelibel, maar de pootjes zijn allemaal egaal zwart, terwijl ze bij de andere soorten gedeeltelijk zwart en gedeeltelijk licht zijn. Heel soms heeft een bloedrode heidelibel wat geel aan de bovenkant van de pootjes (de dijen). Soms zie je een vrouwtje dat sterk lijkt op een mannetje en geheel rood is. Een verschijnsel dat ook voorkomt bij de andere heidelibellen en bij de platbuik. Met een lengte van 34 tot 46mm is de bloedrode heidelibel één van de kleinste heidelibellen. Ook qua spanwijdte (maximaal zo'n 60mm) niet erg groot

 
STADHUIS

Dat de abdijtoren, sinds haar bestaan, heel wat heeft meegemaakt kan met recht en rede worden gesteld. Deze massieve toren, geflankeerd door twee traptorens, is - samen met de crypte - het enige restant van de kerk van abt Adelardus II (1055-1082), één der grootste Ottoonse kerken (100 m bij 27 m) uit die tijd en aldus een stille getuige van zowat 1000 jaar bouwgeschiedenis.

ABDIJTOREN

Vijf jaar na de bouw brandde dit voor onze regionen uitzonderlijk bouwwerk af. De toren bleef echter - behoudens enkele restauraties en herstellingen - in zijn geheel bewaard. Dat deze toren als een soort donjon werd opgevat mag niet vreemd lijken. Het waren immers roerige tijden waarbij de Truienaars en hun abdij het meermaals aan de stok hadden met ondermeer hun buren uit Brustem. Menig keer werd daarbij brand gesticht in de abdij en een bloedbad aangericht. Onder diverse abten werden ook geregeld aanpassings- en verfraaiingswerken doorgevoerd. Zo kregen bijvoorbeeld in de 15e en begin 16e eeuw de middentoren en de twee traptorens gotische spitsen. Abt Joseph Van herk (1751-1780) veranderde de toren met zijn drie spitsen dan weer in één enkele voluminieuze spits met boven elkaar geplaatste lantaarns.

Toen in de Franse Tijd (1798) de abdij openbaar verkocht werd, werd het grootste gedeelte van de gebouwen afgebroken en verkocht. Het Sint-Truidens volk, dat ten tijde van de revolutie niet erg abdij-minded was, deed mee aan de uitverkoop van haar abdij. Van de abdij restte nadien een puinhoop van stenen en balken. Enkel de toren bleef weer overeind. Een ogenblik leek het of ze niet goed wisten wat aan te vangen met deze historische puinhoop, die de Franse Revolutie ervan had gemaakt. Welke bestemming zouden deze historische gebouwen krijgen? Hier kwam verandering in toen in 1839 het jonge België door het verdrag van Londen een gedeelte van Limburg diende af te staan aan Nederland. Het Klein Seminarie, tot dan in Rolduc ondergebracht, verhuisde naar de voormalige abdijgebouwen.

CRYPTE

Om het Seminarie te kunnen onderbrengen in de toegetakelde abdijgebouwen, gebeurden er dringende verbouwingswerken. Op de plaats van de verdwenen monumentale abdijkerk kwam in 1843 de veel kleinere neo-classicistische Een kleine 150 jaar later volgde een nieuw drama.

Iedere Truienaar ouder dan 30 herinnert zich nog levendig de dag dat de abdijtoren afbrandde. Op 9 december 1975 brak er in de abdijsite een enorme brand uit. Zowel de seminariekerk, de toren als de seminariegebouwen gingen daarbij in vlammen op. Vooral het beeld van die brandende toren staat bij velen nog in het geheugen gegrift. Sint-Truiden, gesymboliseerd in haar drie torens, zou sindsdien niet meer hetzelfde zijn. Het was net alsof iedereen plots besefte dat hét historisch hart van de stad werd geraakt. Alle reddingsacties ten spijt werd al gauw een bladzijde omgedraaid. Eind 1976 lagen de plannen voor een aangepaste wederopbouw immers al op tafel. Ondanks duidelijke bezwaren van diverse historici werden de gebouwen weer opgebouwd naar de behoefte van het Aangenomen College (sinds 1966 de ‘opvolger’ van het Klein Seminarie). Zo werd het kerkveld voor een derde overbouwd door een internaatsgebouw. Dit bevestigde dat met de brand elke kerkopbouw op deze plaats werd afgeschreven. De toren bleef daarbij als ruïne verweesd achter.

KEIZERZAAL

Anderzijds betekende die brand wel dat de verwereldlijking van de abdijsite versneld werd. In 1986 werd al een plan uitgewerkt, met de krachtlijnen en de fasering voor het herstel en de herwaardering van de abdijsite, in de overtui-ging dat de voormalige abdij - als belangrijke getuige uit het verleden - ook in de toekomst nog een rol moest spelen. De grote bekommernis van het stadsbestuur daarbij is steeds geweest deze site 'opnieuw' te enten in het stedelijk weefsel en terug betekenis te geven. Het voorlopig orgelpunt in dit proces wordt de restauratie en ontsluiting van de abdijtoren. De imposante oostwand van de door de brand vrijgekomen abdijtoren - die we zoals gezegd kunnen interpreteren als een rechtopstaande bouwhistorische ontwikkelingskaart - laat vermoeden hoe indrukwekkend deze abdijkerk moet geweest zijn.

KLEURRIJKE BERMEN

GELE LIES

Masbourg ligt in het dal van de Masblette, een zijriviertje van de Lomme. Hoog boven het dal ligt het gehucht Mormont. Een prachtige streek met veel natuur. We genieten van de omgeving en klimmen en dalen door het landschap.

Masbourg is een deelgemeente van Nassogne is een landschappelijk bijzonder fraaie gemeente aan de rand van de Ardennen, met uitgestrekte bossen, prachtige dalen van riviertjes en beken, grazige weiden, omzoomd met hagen van meidoorn en andere struiken. Het is een Walhalla voor wandelaars en natuurliefhebbers.

We wandelen van dorpje naar dorpje, het is gewoon prachtig om de dorpjes te zien tussen het groen, binnenwandelend kunnen we genieten van de preachtige huizen in natuursteen. We komen langs de geitenboerderij en de verschillende kapellen. Veel woorden kun je niet schrijven om de mooie natuur te beschrijven, maar genieten ervan wel.

In AMBLY een andere deelgemeente is de ambachtelijke brouwerij Saint-Monon. De traditie weer opgenomen, bier brouwen op de boerderij. De Brasserie Saint-Monon is ondergebracht in een nog steeds actieve boerderij.

De familie Jacob brouwt er sinds 1996 drie types Saint-Monon : een amberkleurig bier, een bruin bier en een honingbier (8%). Het zijn artisanale en karaktervolle biertjes: het bruine bier won een gouden medaille in Chicago en Wallonië.

We bezoeken de brouwerij en genieten van lekkere Saint-Monon.

CHATEAU JEMEPPE.

Op de terugweg komen we voorbij “Chateau Jemeppe” in Hargimont, Jean d’Ochain bouwde rond 1270 de grote Donjon, de kantelen van de Donjon tonen steeds hun karakteristieke vorm.

In de loop der eeuwen is het Chateau verder uitgebreid. De vleugels van het kasteel, rond een binnenplaats, stammen uit het begin van de 17de eeuw. Ook de slotgracht, de hoeve en enkele bijgebouwen zijn in die tijd ontstaan. Restauraties in de 19de eeuw gaven het kasteel en het landgoed zijn huidige vorm.

Na een periode van verval in de 20e eeuw is het Chateau nu weer helemaal in oude glorie hersteld. Ook het landgoed heeft zijn oude lijnen terug. Het is een indrukwekkend gebouw gelegen in een prachtige omgeving. We bezoeken het kasteel en het park. Het kasteel is gelegen midden in het dorpje. Het is gewoon prachtig.

MARCHE DU 31E ANNIVERSAIRE
 
MARCHEURS DU GEER.

BASSENGE.
 
Bassenge - Bitsingen (Nederlands) is een plaats en gemeente in de provincie Luik, Wallonië, België. De gemeente telt bijna 8500 inwoners. Tot 1963 maakte Bitsingen deel uit van de Vlaamse provincie Limburg, maar het werd na de vaststelling van de taalgrens overgeheveld naar de provincie Luik in Wallonië. In tegengestelde richting werd Voeren overgeheveld naar Limburg.

We wandelen van Bassenge naar Wonck door de velden met prachtige zichten tot in het mijngebied van Luik. De grote open vlakten, de akkers hebben een veelvoud van groene tinten. Hier en daar komen we in de velden een veldkruis tegen, in Bassenge hebben ze al hun veldkruizen beschreven en genummerd.

GROTTEN TE WONCK.

Wat verder komen we in het land van de mergelgrotten in Wonck, hier is de controlepost we gaan de grot binnen en aan de andere zijde verlaten we ze weer, deze grot word gebruikt om champignons te kweken en ook om activiteiten te organiseren, zelf een keuken is er voorzien. Dat we hier in het mergelland zijn is overal duidelijk te zien, in de hollewegen hebben we hoge mergelmuren om door te wandelen en ook de typische plantengroei van de mergelstreek zien we hier.

We wandelen ook langs de mergelgroeven, die diepe wonden hebben gemaakt in dit prachtige landschap. In de verte zien we het cementfabriek die de muur van mergel afgraaft, en daardoor onherstelbare schade aan het landschap aanbrengt. Nu wandelen we Eben- Emael binnen, eveneens als Bassenge behoorde Eben – Emaal (Nerderlands) tot in 1963 tot de provincie Limburg. Hier bevind zich één van de merkwaardigste bouwwerken.

EBEN - EZER

De toren van “Eben-Ezer” (de vredestoren) werd niet door één man gebouwd maar door een volledige ploeg van kameraden die elkaar zeer waardeerden. In 1951 werden de fundamenten van de grote trap gelegd. De eerste hoeksteen van de toren van Mitspa (leeuw) is van graniet, hij draagt een dubbel symbool want het is ook de steen van een brug die door het Duits leger vernietigd werd, de overwinning van goed tegen kwaad, van vrede op oorlog. De funderingen van de toren gaan tot 30 m onder de grond. Het gebouw is 33 m hoog en is gebouwd op een vierkante basis. Het heeft zeven verdiepingen met bovenop in beton gegoten de vier cherubijnen van de Apocalyps: de stier, de Leeuw, de Adelaar en de mens als een soort sfinx afgebeeld. Zij die geïnteresseerd zijn in de esoterie of archeologie zullen hier echt hun hart kunnen ophalen. Aan de basis van de toren zijn 12 gedenkstenen opgericht elk 3,33 m uit elkaar. Allemaal esoterische maten. Op de torenpoort staat de spreuk: "Vrijheid, gelijkheid, broederlijkheid" de spreuk van de waterman. De toren rust ook nog eens op 4 kolossale cherubijnen met gespreide vleugels die de toren lijken te ondersteunen. Wat Garcet in 1947 begonnen was bereikte zijn voltooiing in 1963. Zestien jaar duurde de bouw. Het is een indrukwekkende toren die plots voor je opduikt met de vier betonnen beesten bovenop. We wandelen langs de toren en komen langs “Moulin du Broukay’.

We verlaten Eben – Emael en wandelen terug richting Bassenge, dat we hier in de mergelstreek zijn kunnen je duidelijk zien aan de indrukwekkende boerderijen uit mergelsteen.

We komen aan een oude boerderij uit 1663 vroeger een café nu een prachtige rozentuin. Wat verder komen we weer aan een prachtige boerderij waar de zwaluwen in en uit vliegen, in het poortgebouw hebben ze hun nest gebouwd.

Wat verder komen we aan de “chapelle du ‘vi mosti’ uit 1744. Nog even en we zijn terug aan ons vertrekpunt, een prachtige wandeling in een prachtige omgeving.

'VI MOSTI'

Hoe ziet hij eruit?

Er is iets heel geks aan de hand met het landkaartje: in het voorjaar ziet de vlinder er anders uit dan in de zomer! De vlinders die in april en mei vliegen zijn oranje-bruin met zwarte vlekken en de vlinders die je in juli en augustus ziet, zijn zwart met een witte en oranje band over de vleugels. Aan de onderkant van zijn vleugels staat een ingewikkeld patroon van gekleurde vlekken en strepen. Dit is net een landkaart, daarom heet de vlinder zo.
 
Waar kun je hem vinden?

Het landkaartje leeft in de buurt van bosranden, het liefst met inhammen. De vlinders hebben, als enige dagvlinder, een voorkeur voor witte bloemen om nectar uit te drinken.
 
Waar leven de rupsen?
 
Het vrouwtje legt haar eitjes onderaan het blad van de brandnetel. Ze legt steeds een nieuw eitje op het vorige eitje, net zo lang tot ze een ketting van eitjes heeft gemaakt. De rupsen van het landkaartje leven vaak in groepen. Ze eten vaak netjes op een rij van een brandnetelblad.

KASTEEL HAMAL
HAMAL bij TONGEREN

KASTEEL WAROUX
EXPOSITION RODIN.
ANS.

KASTEEL VAN HAMAL

Een mooie namiddag om een bezoekje te brengen aan Hamal bij Tongeren. De heerlijkheid Hamal dateert uit de 12de eeuw.

Het oorspronkelijk landgoed was een versterkt kasteel, met water omgeven. Het goed werd in de loop der tijden meermaals verbouwd zodat je er diverse stijlen in aantreft. Aan de zuidkant zie je de zware toren die in de 12de eeuw in silexsteen werd opgetrokken. In 1770 werden verscheidene constructies toegevoegd, waaronder de twee torens met bolvormige daken. Uit die tijd dateren ook de Belvédère, met het beeld van Diana en het O.L. Vrouwkapelletje

Het oudste gedeelte van kasteel Hamal is een Romaanse, 12de eeuwse toren. De overige delen van de burcht werden in 1346 door de Luikenaars verwoest. Een meer recente zuidertoren werd opgericht in Maaslandse renaissance terwijl het overige bouwwerk werd uitgevoerd in de 18de eeuw in barok- en rococostijl onder baron van Haxhe. Het kasteel bezit een symmetrische voorgevel en links en rechts bevinden zich zware hoekpartijen, bekroond door een mansardedak. Een driehoekig fronton sluit de middenpartij bovenaan af. Lodewijk XV logeerde hier in 1747.

Het kasteel ligt in een weids landschap, met park en vijver, tussen de Hamalstraat en de Kasteeldreef op het grondgebied van Rutten, een deelgemeente van Tongeren. Vlakbij het kasteel zie je de kasteelhoeve. Sedert 1793 woont de familie de Grunne in het kasteel Hamal. Het prieel is een optrek in het bos, daar staat een beeld van een jager met een hert. De ingang tot de hoeve is ook mooi. Een wandeling rond het kasteel is zeer mooi maar blijkbaar zijn de velden en de omliggende veldwegen allemaal eigendom van de adellijke familie en streng verboden toegang voor de gewone wandelaar. In de weide tegenover het kasteel staat de Donjon van Hamal, deze donjon gebouwd in 1400 heeft wel geen originele bovenbouw, het was een versterkte uitkijktoren.

KASTEEL VAN WAROUX.

We zijn al verschillende keren aan dit prachtige kasteel voorbij gekomen als we in de streek wandelen, het was altijd afgesloten en privé-bezit, nu is het kasteel toegankelijk.

De heerlijkheid Waroux was aanvankelijk een leen van het graafschap Loon en behoorde later toe aan verscheidene families tot aan de Franse Revolutie. Het is wel een prachtig gebouw, en de toegangsdreef geeft een prachtig zicht op de ingang.

Door het toegangshek kom in het park en de toegang tot het kasteel, vandaag is er een tentoonstelling over de kunstenaar Godin. Auguste Rodin (Parijs, 12 november 1840 – Meudon, 17 november 1917) was een Frans beeldhouwer. De uitzonderlijke meester-beeldhouwer werd geboren in Parijs waar hij een uitermate armoedige jeugd doorbracht. In Parijs is Musée Rodin en in Philadelphia zijn aparte musea met veel werken van Rodin gevestigd. In zijn sterfplaats Meudon is een Rodin Museum met zijn gipsen beelden. Een prachtige tentoonstelling met bronzen beelden.

Na het bezoek aan de tentoonstelling kunnen we en wandeling door het park maken en het kasteel van alle kanten bekijken. Buiten mogen foto’s gemaakt worden binnen niet. Het kasteel is sinds 2005 eigendom van de gemeente Ans. Tegenover het kasteel ligt de kasteelhoeve van Waroux. Beiden zijn sinds 1977 beschermd als monument.

ESPERANCE ESCH/ALZETTE.

ESCH SUR ALZETTE.

Esch sur Alzette,in het Luxemburgs Esch-Uelzecht, verouderd Duits Esch an der Alzette) is een gemeente en stad in het zuiden van het Groothertogdom Luxemburg en de hoofdplaats van het gelijknamige kanton, gelegen aan de rivier de Alzette De stad telt ca 28.000 inwoners en is daarmee na de hoofdstad de grootste stad van het land. Esch dankt zijn ontwikkeling aan de ijzer- en staalindustrie.

DOMEIN GALGEBIERG

We vertrekken met de wandeling op een voormalige domein van één de staalindustrieën. Op onze wandeling komen langs verschillende mijnen. Maar het landschap is gewoon prachtig. De rode aarde geeft aan alles nog een bijzonder tint.

We vertrekken en wandelen naar het gebied “Galgebierg” hier kunnen we genieten van de natuur en van het dierenpark, alle dieren die voorkomen in het wild kun je hier bekijken. Wat prachtig is. We wandelen door het bos en komen aan “Mine Prince Henri” Eisenkaul. In 1900 geopend, in 1907 was de Gelsenkirchenen Hutten- und Bergwerks eigenaar. In 1919 Societe Mettallurgique de terres rouges en in 1937 ARBED tot op heden.

MINE PRINCE HENRI





ELLERGRONN

Ze hebben de ingang terug gerestaureerd en het is een prachtig geheel geworden met info borden. We wandelen verder en genieten van het prachtige zicht op de rode aarde. We komen aan het station van de treinen van de mijn “Miniere Katzenberg “Ellergronn het gebouw van het treinstation staan er nog en ook de rail liggen er nog met verschillende mijnwagentjes, in de loods staan tientallen locomotieven. We wandelen het “reserve naturelle Ellergronn” binnen en komen zo aan de “Miniere Katzenberg” eigendom van S A Cockerill-Ougree.

EISEKAUL

Het is een prachtige omgeving met nog vele getuigen van het mijnverleden. De mijngebouwen worden gerestaureerd en omgevormd tot een museum.

MINIERE KATZENBERG

Het is gewoon een prachtige wandeling in het natuurgebied, met vele vlinders op de open plekken, Zo komen we terug op ons vertrekpunt. Een prachtige wandeling met heel wat industrieel erfgoed.

De mannetjes hebben prachtige blauwe vleugels. De vrouwtjes zien er heel anders uit. Die zijn meestal bruin met blauw of helemaal bruin. Het icarusblauwtje lijkt heel veel op het boomblauwtje maar er zijn wel verschillen. Op de onderkant van de vleugels van het icarusblauwtje zitten oranje vlekken. Die heeft het boomblauwtje niet. En het icarusblauwtje zie je vooral bij graslanden waar veel bloemen staan. Terwijl de blauwe vlindertjes die je in de tuin ziet meestal boomblauwtjes zijn.

Wanneer vliegt hij?

Het icarusblauwtje vliegt twee keer per jaar: van eind mei tot begin juli en van half juli tot begin september. Je hebt dus bijna de hele zomer kans om het icarusblauwtje te zien!
 
Waar kun je hem vinden?

Het icarusblauwtje kom je in een groot deel van het land tegen. Hij vliegt vooral in graslanden en ruigten met veel bloemen. Ook kom je hem op dijken tegen of in de berm langs de kant van de weg als daar genoeg bloemen staan.
 
Waar leven de rupsen?

De rupsen vind je op klavers. Daar zijn ze dol op. In de winter leeft het icarusblauwtje als rups tussen bladeren op de grond. .

Grote vangst 




Fotograaf: Victor Bos

"Op de foto staat een heideblauwtje. Veel vlinders uit de blauwtjesfamilie kunnen op een bijzondere manier samenleven met mieren: de rupsen kunnen in een mierennest leven! Ze scheiden een zoetige stof af die de mieren opeten. In ruil daarvoor verzorgen en beschermen de mieren de rups."
Gevaarlijke relatie
Aan de levenswijze van blauwtjes tussen mieren kleeft een levensgevaarlijk risico: de volwassen vlinder ontpopt midden in het mierennest en wordt door de mieren als vijand beschouwd. De vlinder moet daarom zo snel mogelijk het nest uitkomen. Als hij te langzaam is, wordt hij door de mieren aangevallen en gedood.