Het wordt ondertussen tijd om het over Alfredo Marceneiro te hebben! Wiki vertelt je meer over deze 'Koning van de Fado' via deze link: klik HIER! Zoals je wellicht weet, kan je op de pagina zelf de taal aanpassen (vb. naar het Nederlands)... En... je kan op zijn officiële website komen door op zijn foto te klikken! A casa da Mariquinhas
É numa rua bizarra A casa da Mariquinhas Tem na sala uma guitarra E janelas com tabuinhas
Vive com muitas amigas Aquela de quem vos falo E não há maior regalo Que a vida de raparigas É doida pelas cantigas Como no campo a cigarra Se canta o fado à guitarra De comovida até chora A casa alegre onde mora É numa rua bizarra
Para se tornar notada Usa coisas esquesitas Muitas rendas, muitas fitas Lenços de cor variada. Pretendida, desejada Altiva como as rainhas Ri das muitas, coitadinhas Que a censuram rudemente Por verem cheia de gente A casa da Mariquinhas
É de aparência singela Mas muito mal mobilada E no fundo não vale nada O tudo da casa dela No vão de cada janela Sobre coluna, uma jarra Colchas de chita com barra Quadros de gosto magano Em vez de ter um piano Tem na sala uma guitarra P'ra guardar o parco espólio Um cofre forte comprou E como o gaz acabou Ilumina-se a petróleo. Limpa as mobílias com óleo De amêndoa doce e mesquinhas Passam defronte as vizinhas P'ra ver o que lá se passa Mas ela tem por pirraça Janelas com tabuinhas
Overal in Portugal, en dus ook in Lissabon, komt men deze keramiektegeltjes tegen.
Klik HIER indien je wat wilt bijleren over de ontstaansgeschiedenis van deze tegeltjes, die soms ten onrechte enkel als blauwe tegeltjes gezien worden. De oorsprong van het woord komt echter uit het Arabisch: الزلليج (al zulaycha) wat 'gepolijste steen' betekent...
Klik HIER voor de link naar de website van het Nationaal Museum van de Azulejo in Lisboa.
De manhã temendo que me achasses feia Acordei tremendo deitada na areia Mas logo os teus olhos disseram que não E o Sol penetrou no meu coração Mas logo os teus olhos disseram que não E o Sol penetrou no meu coração
Vi despois numa rocha uma cruz E o teu barco negro Bailava na luz Vi teu braço acenando entre as velas já soltas Dizem as velhas da praia que não voltas São loucas, são loucas
Refrão
Eu sei meu amor que nem chegaste a partir Pois tudo em meu redor me diz que estás sempre comigo Eu sei meu amor que nem chegaste a partir Pois tudo em meu redor me diz que estás sempre comigo
Num vento que lança a areia nos vidros Nas águas que canto, num fogo mortiço No calor do leito, nos bancos vazios Dentro do meu peito estás sempre comigo No calor do leito, nos bancos vazios Dentro do meu peito estás sempre comigo
De zwarte boot
Rillend werd ik wakker liggend in het zand. Het was de angst, die morgen, dat jij me lelijk vond. In een flits zag ik je ogen. Ze zeiden neen En brachten zon weer in mijn hart
Toen zag ik op een rots een kruis En wiegend in het licht je zwarte boot. Tussen de reeds gehesen zeilen zag ik het wuiven van je hand. Oude wijven op het strand zeggen dat je niet terugkomt. Ze zijn gek, totaal gek.
Refrein
Mijn liefste, ik weet dat je niet echt vertrok Want alles rondom mij vertelt me dat je altijd bij me bent. Mijn liefste, ik weet dat je niet echt vertrok Want alles rondom mij vertelt me dat je altijd bij me bent.
In de wind die het zand blaast op de ramen, In de wateren die ik bezing, in het smeulend vuur, In de warmte van het bed, op lege banken, Diep in mijn hart ben je overal bij mij.
Numa casa portuguesa fica bem pão e vinho sobre a mesa. Quando à porta humildemente bate alguém, senta-se à mesa co'a gente. Fica bem essa fraqueza, fica bem, que o povo nunca a desmente. A alegria da pobreza está nesta grande riqueza de dar, e ficar contente.
Refrão
Quatro paredes caiadas, um cheirinho a alecrim, um cacho de uvas doiradas, duas rosas num jardim, um São José de azulejo sob um sol de primavera, uma promessa de beijos dois braços à minha espera... É uma casa portuguesa, com certeza! É, com certeza, uma casa portuguesa!
No conforto pobrezinho do meu lar, há fartura de carinho. A cortina da janela e o luar, mais o sol que gosta dela... Basta pouco, poucochinho pra alegrar uma existéncia singela... É só amor, pão e vinho e um caldo verde, verdinho a fumegar na tijela.
Sorry mensen deze video is blijkbaar niet langer beschikbaar... maar niet getreurd... klik maar op de startknop hieronder...
Een Portugees huis
In een Portugees huis Hoort brood en wijn op tafel. Wie bescheiden aanklopt aan de deur Schaart zich met iedereen aan tafel. Dit ongedwongene staat goed. Staat werkelijk goed. Want het volk loochent nooit Dat de vreugde van de armoede In deze grote rijkdom ligt Van geven en gelukkig blijven.
Refrein
Vier witgekalkte muren De zachte geur van rozemarijn, Een tros vergulde druiven, Twee rozen in de tuin, Op de blauwe tegels een Sint-Jozef, Met daarbij de lentezon. Een belofte van kussen, Twee armen die op mij wachten: Dit is een Portugees huis, Heel zeker, Zonder twijfel een Portugees huis.
Ondanks het armetierig comfort van mijn haardstede Is er overvloed aan tederheid. Het gordijn van het raam is de maneschijn En ook de zon die er doorheen schijnt. Er is weinig, zeer weinig nodig Om gelukkig te zijn In een eenvoudig bestaan: Alleen liefde , brood en wijn, Een groene soep van groene kool, Die dampt in de pot.
Vorig jaar huurden wij een huisje in Coruche, een klein stadje ongeveer een 9O-tal kilometers verwijderd van Lisboa. Het bezit een mooi en interessant gemeentelijk museum met o.a., toen wij daar waren, een vaste tentoonstelling over de ontwikkelingsgeschiedenis van de handenarbeid en een tentoonstelling over het stierenvechten... Klik HIER voor meer info.
Deze slideshow geeft je een beeld over Coruche en wijde omgeving...
Dit is een Portugees lievelingsgerecht. Het komt eigenlijk uit het noorden maar is zo populair dat het een nationaal gerecht is geworden. bacalhaukoekjes zijn warm of koud ideale tussendoortjes, en feestelijke gelegenheden zijn zonder deze koekjes ondenkbaar. Als de Portugezen één gerecht in hun hart hebben gesloten, dan is dit het. Bacalhaukoekjes worden verkocht in delicatessenwinkels, banketbakkerijen, wegrestaurants, taveernes, kortom: overal in Portugal. Ze worden gemaakt met bacalhau (=gezouten kabeljauw), die eerst geweekt is, daarna gepocheerd, ontveld en ontgraat. Reken voor dikke stukken zoutevis op 24 uur weektijd.
Het weken van gezouten kabeljauw: Spoel de vis onder kraan af om alvast zoveel mogelijk zout kwijt te raken. Leg hem in een pan, voeg zoveel water toe dat hij helemaal onder staat en dek de pan af. Bij warm weer kun je de vis het beste in de koelkast laten weken. Ververs het water om de 3 4 uur, of net hoe het uitkomt maar in elk geval minimaal een keer of vijf in totaal.
Benodigdheden:
300 g bacalhau, geweekt 1 uitje, heel fijn gehakt 400 g bloemige aardappelen 2 eetlepels peterselie 3 eieren frituurolie
Kook de aardappelen gaar (liefst in de schil, want dan nemen ze geen water op), schil en pureer ze. Zet ondertussen de bacalhau onder kokend water en laat hem afgedekt op laag vuur gaar pruttelen (ca 20 minuten). Laat hem uitlekken, verwijder het vel en de graten en schilfer hem eerst met uw vingers en dan met een vork zo goed mogelijk; de vis mag niet draderig zijn. Roer deze massa door de aardappelpuree, voeg een voor een de eieren toe en doe er de ui en de peterselie bij. Eventueel kan er bijgekruid worden met peper en muskaatnoot (volgens smaak). Het mengsel moet behoorlijk stijf zijn: een lepel moet er rechtop in kunnen blijven staan. Als u het te droog vindt, kunt u er 1-2 eetlepels melk toevoegen (sommige recepten spreken over witte wijn of porto). Laat het volledig afkoelen. Maak met twee eetlepels een soort grote eieren van het mengsel, leg ze in de hete olie, keer ze drie- tot viermaal en laat ze mooi bruin worden. Haal ze met een grote vork of schuimspaan uit en laat ze op keukenpapier uitlekken. Ga zo door totdat de hele massa verwerkt is. Geef ze warm met tomatenrijst en/of een salade of serveer ze koud met olijven of zonder iets erbij. Heerlijk!
Reeds meer dan een maand ben ik met deze blog bezig en ik heb het tot nu toe nog niet over de Portugese keuken gehad. Eén van de redenen was dat ik volgens mezelf, nog geen goed Portugees kookboek gevonden had. Ondertussen heb ik er mij een aangeschaft via internet. De titel is simpel: De Portugese keuken geschreven door Edite Vieira. t Is een heel interessant boek omdat er niet enkel goede recepten instaan, maar ook omdat er achtergrondverhalen aan de recepten verbonden worden.
Graag wil ik starten met Sopa de pedra ofte steensoep (Provincie Ribatejo):
Het verhaal komt op het volgende neer: een hongerige reiziger kwam in een dorp aan waar maar weinig te eten was. Hij klopte aan bij een huis, vragende of hij van een steen wat soep mocht maken. Het water en de steen had hij al in de rivier gevonden, maar hij vroeg vriendelijk om aardappelen. Bij een tweede huis vroeg hij opnieuw of hij steensoep mocht maken en aangezien hij al water, een steen en aardappelen had, vroeg hij daar uien. De reiziger ging verder en vroeg achtereenvolgens nog wortelen, look, een kool, zout en een been met vlees. Uiteindelijk kreeg hij ook een brood en kon hij samen met de andere dorpelingen genieten van een heerlijke warme maaltijd. Zo zie je maar: als iedereen zijn steentje bijdraagt
Hier volgen de benodigdheden voor het recept:
220-225 g gekookte ham of ontbijtspek 200 g ui 200 g rode bonen of gedroogde klimbonen 1 middelgrote meiraap 1 liter water 350 g aardappelen 1 middelgrote varkenskluif 200 g wortelen desgewenst: een paar mergpijpen 100-150 g kool 1 middelgrote bloedworst 1 teentje knoflook 100 g Chouriço 1 laurierblad
Neem desgewenst in plaats van bonen de dubbele hoeveelheid groente (behalve de ui) of 200 g kikkererwten. Breng het vlees, desgewenst de geweekte bonen en de botten in het water aan de kook en laat alles gaar pruttelen. Als dat bijna het geval is, voegt u de kleingesneden andere ingrediënten toe. Schuim de soep af en laat alles heel gaar worden. Corrigeer zo nodig de smaak en de hoeveelheid vloeistof (het moet een dikke soep zijn). Dien de soep op en geef er knapperig brood bij.
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
Ik ben een vrouw en woon in Alfeizerão-Sapateira (Portugal) en mijn beroep is mezelf zijn.
Ik ben geboren op 30/12/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Portugal, Lissabon, Fado, poëzie, reizen in 't algemeen, lezen, kookboeken, fietsen....
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
