Als je Lissabon nog niet gezien hebt, dan heb je nog nooit iets moois gezien. Op die manier wordt Lissabon beschreven in een oud spreekwoord. Op het eerste gezicht lijkt dit een overdrijving. De straten zijn stijl, smal en vol bochten. Bij vele huizen valt de plaaster van de gevels.
De stad heeft echter sfeer. Lissabon is boeiend door haar heuvelachtige ligging en haar vele uitkijkposten. Wanneer je je laat onderdompelen in de doolhof van de vele smalle straatjes en kleine pleintjes, zal je de geheimen van de stad ontdekken. Achter iedere hoek vind je een nieuwe verassing: kleurrijke azulejos, indrukwekkende plekken of ongewone vervoersmiddelen.
De beste manier om Lissabon te ontdekken is met de tram. Vooral lijn 28. Er zijn er die zeggen dat dit mooiste lijn van de wereld is. In ieder geval is het de langste en de bekendste van Lissabon. Tram 28 dendert op en neer door de steegjes van Afama. Straatjes en bochten zijn soms zo smal dat, op sommige plaatsen, de dubbele rijrichting via één spoor verloopt. Millimeterprecies passeert de tram steigers en geparkeerde auto's...
Dit plein, dat bij de restauratie onder Pombal werd ontworpen en moest dienen als marktplein, wordt nu beheerst door een beeld van João I.
Dom João I
(geboren te Lissabon op 11 april 1357 en aldaar overleden op 14 augustus 1433) was van 6 april 1385 tot zijn dood koning van Portugal. Met hem kwam het Huis Aviz aan de macht in Portugal. Meer En in het Portugees
Categorie:Lisboa Tags:Praça da Figueira, Dom João I, geschiedenis
Zoals in alle grote steden vind je ook in Lissabon Grafiti. Via gespoten boodschappen op de muur willen jongeren hun ongenoegen over de huidige maatschappij uiten
Pide (Polícia Internacional e de Defesa do Estado) is de naam van de geheime politie ten tijde van Salazar en "SIS" staat voor Serviço de Informações de Segurança.
Graffiti (meervoud van graffito, het verkleinwoord van graffio (kras, krab) van het Latijnse werkwoord graffiare (krassen, krabben, dat weer komt van het Griekse werkwoord grapho (inkrassen, schrijven, graveren). Het woord "graffiti" betekent "krasjes") is het op straat of in andere min of meer openbare plaatsen met verf of viltstift aanbrengen van mededelingen of afbeeldingen. Vaak wordt graffiti in verband gebracht met vandalisme. Graffiti bestaat echter ook als kunstvorm.
Grafite ou Graffiti (do italiiano graffiti, plural de graffito) significa "marca ou inscrição feita em um muro", e é o nome dado às inscrições feitas em paredes desde o Império Romano. Meer
De Ascensor da Bica, de schilderachtigste tramlift van Lissabon, dankt zijn traject aan een tragedie. Tijdens een zware regenval in 1597 baande het water zich hier namelijk een weg naar beneden, wat een aardverschuiving teweeg bracht waarbij meer dan honderd huizen de helling af werden gesleurd en talloze doden vielen. De tramlift werd in 1892 in gebruik genomen. Aanvankelijk werd hij voortbewogen door een contragewicht van water, maar in 1896 werd overgestapt op stoom. Op de elektrificatie in 1914 volgde een ongeluk, waarna hij negen jaar buiten gebruik was. Sindsdien werkt hij echter naar tevredenheid.
BRON:
Lissabon - Een nieuwe gids voor vrienden, J. Rentes de Carvalho, vertaald door Maartje de Kort, Uitgeverij Atlas- Amsterdam/Antwerpen, 2001, ISBN 90 450 0521 3
Het Museum Nacional do Azulejo is gevestigd in het Convento da Madre Deus.
Dona Leonor, de weduwe van koning João II, stichtte het Convento da Madre Deus in 1509. De kerk, oorspronkelijk gebouwd in Manuelstijl, werd onder João III gerestaureerd in renaissancestijl. De opvallende barokversieringen werden toegevoegd door João V. Het klooster vormt de ideale behuizing voor het nationale tegelmuseum. Aan de hand van de decoratieve tableaus, losse tegels en fotos wordt de ontwikkeling van het tegelbakken aanschouwelijk gemaakt, van de invoering door de moren en de Spaanse invloed tot en met de Portugese stijl.
Een volledig bericht over ons bezoek aan het Museu Nacional do Azulejo ben ik aan het voorbereiden. Hier al een voorproefje met een knipoogje naar Opatje Joaquim !
Link naar vorig bericht met de link naar het museum: klik op de foto hierboven!
Het grootste park van Lissabon is genoemd naar koning Edward VII van Engeland, die in 1902 naar Lissabon kwam om de Portugees-Britse vriendschap te onderstrepen. Het loopt van de Praça Marquês de Pombal heuvelopwaarts tot het uitzichtpunt.
Middenin de Praça Marquês de Pombal staat het voorname monument voor Marquês de Pombal dat in 1934 werd onthuld. Deze staatsman heerste over Portugal van 1750 tot 1777. Hij staat bovenop een zuil, de hand op een leeuw (symbool voor macht) en de ogen gericht op de Baixa, waarvan de bouw door hem werd uitgedacht en geleid na de aardbeving en tsunami in 1755 . De voet van het monument is opgesierd met allegorische voorstellingen van de door De Pombal doorgevoerde hervormingen op het gebied van politiek, onderwijs en landbouw. De gevreesde, dynamische staatsman leidde het land de eeuw der verlichting in.
In de noordwesthoek van het park ligt de jungle-achtige Estufia Fria (koude kas), waar exotische planten, beekjes en watervallen een oase in de stad vormen. In de Estufia Fria groeien de palmen door het bamboedak heen.
Het uitzichtpunt ligt noordelijk en wordt ingenomen door het 'Monumento ao 25 de Abril'(zie ook bericht hieronder: Parque Eduardo VII - Vista do Monumento ao 25 de Abril).
De verlichte fontein dateert ook van die tijd. De tuin is samengesteld door een combinatie van 32 perken, met bloemen en struiken beplant, in de vorm van de voormalige provincies van Portugal en heeft aan de vier hoeken telkens een vierkante vijver, bekroond door twee imposante sculpturen die 2 mythologische paardenfiguren met een vissenstaart voorstellen.
Tijdens een wandeling door Lissabon kwamen we op een gegeven ogenblik op een pleintje waar we dit standbeeld ontdekten.
Dr. José Thomás de Sousa Martins (7 maart 1843-19 augustus 1897) was dokter en bekend om zijn werk tussen de armen van Lissabon. Na zijn dood, groeide er een ware niet-religieuze cultus rond zijn persoon waarin hij bedankt wordt voor miraculeuze genezingen.
Hij werd geboren in Alhandra en verhuisde tijdens zijn jeugd naar Lissabon waar hij zich kwalificeerde als apotheker (1864) en in de medicijnen (1866). Hij praktiseerde daarna als dokter in Pena, een stadsdeel van Lissabon. Hij specialiseerde zich in de behandeling van tuberculose. Zijn werk was op een seculiere basis gestoeld, toch werd hij tijdens zijn leven bekend voor zijn zorg om de armen. In 1897 toen hij ontdekte dat hij zelf door tuberculose besmet was en hij enkel nog een pijnlijke dood kon verwachten, pleegde hij zelfmoord.
In 1904 werd een standbeeld voor hem opgericht op het Campo dos Mártires da Pátria in Lissabon, vlakbij de medische faculteit. Dit standbeeld ontwikkelde zich tot een centrum van quasi-religieuze verering waarbij men geloofde dat de geest van Dr. Sousa Martins genezingen helpt bewerkstelligen. De voet van het standbeeld is omringd met marmeren platen met dankbetuigingen voor onverwachte genezingen, op sommigen wordt hij broeder genoemd, er branden kaarsjes en er worden steeds verse bloemen geplaatst.
Categorie:Lisboa Tags:Dr. José Thomás de Sousa Martins
Met mijn kleinkinderen naar de Zoo van Lissabon geweest en volgend tafereeltje wil ik jullie zeker niet onthouden de kinderen keken heel gefascineerd toe : nóg een olifantje nóg ééntje en nog, en nog Geniet maar mee
Dit park is een overblijfsel van Expo98... Een grotere tegenstelling kan je in Lissabon niet vinden moderne (bijna futuristische architectuur) ingeplant aan de oostelijke waterkant van Lissabon, in een oud industriegebied dat sedert 1990 braak lag
Na twee weken Lissabon is het zóóóó moeilijk om terug te keren naar het dagelijkse leven. Lichamelijk ben ik wel terug in België maar mijn hart is in Portugal gebleven. De heimwee slaat nu reeds toe vooral naar Lissabon Wat een prachtige stad vol leven vol muziek vol saudade Meer en meer ben ik mij ervan bewust dat ik naar ginder voorgoed wil terugkeren
Tekst op de steen:
Mouraria Berco do Fado
Inaugurado pelo Expo. Senhor Presidente da Camara Municipal de Lisboa, Professor Doutor António Carmona Rodrigues
Overal in Portugal, en dus ook in Lissabon, komt men deze keramiektegeltjes tegen.
Klik HIER indien je wat wilt bijleren over de ontstaansgeschiedenis van deze tegeltjes, die soms ten onrechte enkel als blauwe tegeltjes gezien worden. De oorsprong van het woord komt echter uit het Arabisch: الزلليج (al zulaycha) wat 'gepolijste steen' betekent...
Klik HIER voor de link naar de website van het Nationaal Museum van de Azulejo in Lisboa.
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
Ik ben een vrouw en woon in Alfeizerão-Sapateira (Portugal) en mijn beroep is mezelf zijn.
Ik ben geboren op 30/12/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Portugal, Lissabon, Fado, poëzie, reizen in 't algemeen, lezen, kookboeken, fietsen....
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
