Boven zijn brieven staat aan de weledelgeleerde heer dat kan in deze tijd toch niet meer ik zou het willen roepen van elke toren zodat ieder het kan horen hij een weledelgeleerde heer? door hem leeft mijn dochter niet meer.
Wat zal het worden hoe zal het zijn en wanneer gaat het komen dat waren onze dromen maar niks zal het worden en niks zal het zijn en dat doet ontzettend pijn.
De golven van verdriet je overleefd ze bijna niet losgeslagen van alle zekerheden eenzaam en moegestreden eeuwig treurend naar een teken van jou speurend.
Hoelang heb ik jou gezien? een paar minuten misschien wat had ik je graag leren kennen en je eindeloos verwennen je lief gezichtje willen zoenen en je mijn dochter noemen.
Je bent gegaan zoals je bent gekomen lief klein meisje uit mijn dromen je bent niet levend aangekomen dus bleef je het lief klein meisje uit mijn dromen.
Je vader kijkt mij verwijtend aan weer een prettig gesprek naar de maan als ze vragen hoeveel kinderen we hebben kan ik niet zwijgen en vertel over het kleine meisje dat we niet levend mochten krijgen.
Kijk dat zijn de moeders de moeders van een overleden kind een hele zaal bij elkaar, ze delen dezelfde pijn zij allemaal ze vertellen elkaar snikkend hun verhaal ze voelen dezelfde pijn zij allemaal.
