Lacoste - Menerbes - Oppède-Le-Vieux De volgende 3 dorpjes in de streek staan op het programma. We dalen af naar de grote weg en beginnen aan de langzame klim richting Lacoste. Dit is niet het dorp van de gekende polo-shirts, maar wel gekend omdat bijna het hele dorp is opgekocht door Pierre Cardin. Hij laat hier alles restaureren en heeft zelfs een heus teather geïnstalleerd in een voormalig steengroeve. Dan verder richting Ménerbes, een dorp met naam, maar dat valt eigenlijk een beetje tegen als ge de voorbije dagen die andere prachtige dingen gezien hebt. Het mooiste was eigenlijk te zien als we het dorp reeds uitgereden waren, want dan pas kregen we een geweldig zicht op het hooggelegen dorp. Verder richting Oppède-Le-Vieux, maar we kwamen wel in Oppède terecht, maar de echt oude stad hebben we niet gevonden. Een wegje te vroeg afgeslagen waarschijnlijk. Maar wat ge niet gezien hebt kunt ge ook niet missen achteraf. En dus rijden we maar terug naar ons eigen dorpje om daar in het oude centrum nog een terrasje te doen. Lekker gezellig de andere toeristen die passeren gadeslaan. Vervolgens terug wat opfrissen voor het avondmaal. Er waren enkele koppels vertrokken en vervangen door anderen. Zo gaat dat nu eenmaal op verlof. Avondmaal met veel volk aan de grote tafel op het terras.
Col de Murs Ons Linda neemt vandaag een rustdag en gaat naar de plaatselijke markt in Roussillon. Niet echt iets voor mij en dus trek ik er alleen op uit om de echte Col de Murs te gaan doen. Ik volgde kleinere binnenwegjes terug richting Gordes om van daaruit via het klooster van Venanque richting Venasque te fietsen. Daar kon ik dan beginnen aan de echte Col. Maar de weg ernaartoe, via het klooster, was veel steiler en moeilijker dan de echte Col zelf. Ook door de steeds hoger oplopende temperatuur, tot ruim 30 graden. Na 45 km kwam ik terug thuis, even douchen, wat eten en daarna eventjes zonnen aan het zwembed. In de late namiddag te voet naar het dorp om de Sentier des Ocres te gaan doen. Een wandeling tussen de okerrotsen van ongeveer 1 uur tussen rode, bruine, gele rotsformaties waaruit vroeger de oker werd gewonnen. We komen eruit en zoals de meesten zien we er zelf bijna als een okerrots uit, want het fijne stof kruipt overal. Dan maar terug onder de douche en alles goed afspoelen want vanavond gaan we eten in het dorp in restaurant Le Piquebaurd. Tof, gezellig terras en heel fijn en lekker eten.
Village des Bories - Gourdes - Joucas Onze rit voert ons vandaag westwaarts richting Village des Bories. Een gerestaureerd dorpje met ronde stenen huizen (zo wat in de vorm van een iglo, maar dan veel groter en hoger), waarvan alle stenen op elkaar zijn gestapeld zonder enig cement ertussen. Oud, tof en gezellig en zeker de inkomprijs waard. Dan verder naar het 2 km verder gelegen Gordes. Prachtig gelegen op een vooruitstekende rotspunt en met een wondermooi gezicht vanuit de weg die wij kwamen opgereden. Een gezellige drukte in het centrum waar wij tussen vele anderen op een muurtje of aan de fontein onze picnic konden opeten. Dan terug richting Roussillon maar langs welke weg ? We kozen om dat met een klein ommetje te doen via Murs, gekend van de Col de Murs uit de voorbije Paris-Nice. We deden dan wel niet de echte Col, maar moesten toch ook ongeveer dezelfde hoogte overwinnen om tot in Murs te geraken. Een niet gemakkelijke maar wel mooie rustige weg, midden van de natuur en met weinig verkeer. Dan gelukkig de afdaling via Joucas, een minder gekend maar toch eveneens oud dorpje waar blijkbaar kunstenaars een onderkomen gevonden hebben, want het dorpje staat vol met beelden. Wel de moeite om daar eens rond te neuzen. Daarna terug richting zwembad, want de zon was vandaag wel degelijk van de partij, en dat voelt ge. Afstand = 45 km.
Apt - Bonnieux Moesten we daarvoor zo ver naar het zuiden rijden ? Bijna de hele nacht heeft het geregend, met buien en zelfs enkele donderslagen. Precies terug thuis. En dan zeggen ze dat het sinds 1 Mei geleden is dat het nog geregend heeft. Ge moet maar chance hebben. Gelukkig is het 's morgens over, maar wel nog met dikke wolken boven de vallei. Een lekker maar toch iets te fris ontbijt buiten. Dan rond 10 uur maar met de fiets vertrokken richting Apt waar vandaag een markt van pottenbakkers plaats heeft. We dalen af richting Pont Julien en van daaruit via een fietspad over een oude spoorwegbedding naar Apt. De markt met 40 pottenbakkers had wel iets speciaals. Niet zomaar een gewone markt zoals bij ons, met kledij, groenten, fruit, vlees en vis, maar enkel en alleen keramiek. Mooie en aparte dingen gezien. Maar spijtig genoeg onmogelijk om met de fiets iets mee te nemen. Na onze middaglunch (=sandwich met hesp) en na nog maar eens een regenbuitje, reden we verder via kleinere wegjes, op en af, naar het dorpje Bonnieux. Een klein maar tof dorpje, gelegen op een heuveltop, zoals de meeste dorpjes in deze streek. Daar wat rondgetoerd en geslenterd, en vervolgens terug naar Roussillon waar we met de laagstaande zon een prachtig beeld kregen over de okerrotsen, met al zijn kleuren. Totale gefietste afstand = 43 km. 's Avonds terug diner op het terras, maar wel in een heel heel frisse temperatuur. Maar bij ons thuis is het al niet veel beter horen we hier.
De grote tocht door Frankrijk Eindelijk is het dan zover: we vertrekken vandaag op verlof. Eerst een weekje in de Luberon en daarna zakken we af richting Allemont, in de buurt van Alpe d'Huez. Vertrokken iets voor 4 uur in de ochtend en dan zonder noemenswaardige verkeersproblemen aangekomen in Roussillon rond 15 uur. Zo zou het altijd moeten zijn, maar we weten wel beter. Want wegwerkzaamheden kent men in Frankrijk ook, maar gelukkig was de verkeersstroom niet intens zodat we alle obstakels rustig konden passeren. Onze Chambre d'Hote zag er uit zoals ik mij er via internet een idee over had gevormd. Een kamer, rustig en apart gelegen aan het zwembad, met reuzegroot terras. Prachtig zicht over de vallei en in de verte op de bergen van de Luberon. Gauw voor het eten nog een wandelingske naar het dorpje Roussillon om de eerste indrukken van het leven in de Provence in ons op te nemen. Daarna lekker gegeten op het terras en vervolgens in een diepe slaap verzonken.
Het Westvlaamse Heuvelland Normaal gezien moest ik vandaag gaan rijden in de Westvlaamse bergen. In de voormiddag onder begeleiding van een van de plaatselijke wielertoeristen de bergjes gaan doen, en dan na de noen de rally van de club van Nieuwkerke rijden. Maar problemen (stukken) met de bril staken daar een stokje voor. Ik moest en zou zaterdagnamiddag thuis zijn om het nieuwe glas voor mijn bril op te halen. Dus heb ik mijn zinnen maar op de namiddagrit gezet. Gewoon ons normaal winterritje van ongeveer 65 kilometer, zonder verdere gegevens, want geen GPS of hartslagmeter meegenomen.
Een ritje om snel te vergeten Vandaag moederdag, althans toch voor de provincie Antwerpen. Maar ook de moederkes in onze provincie zijn niet ongevoelig voor een kleine attentie. En waar kunt ge mensen van onze leeftijd nog een plezier mee doen ? Met een etentje hier of daar. Maar de maker van ons programma had hier anders over beslist, en vanavond stond een rit geprogrammeerd, dus geen etentje. Maar uitgesteld is niet verloren. Dus maar ons plunje aangetrokken en op weg. Maar na een hele dag redelijk mooi weer, maar wel met veel wind, was het vanavond plots grijs geworden en kwamen donkere wolken opzetten. En zoals gevreesd werd gebeurde ook. We reden recht de regenwolken in en kwamen op kletsnatte banen terecht. Reden genoeg om vlug af te slaan richting thuis, maar net niet vlug genoeg, want we zaten wel degelijk in de vuiligheid. En als klap op de vuurpijl reed ik dan ook nog eens lek, wat reden genoeg was om er echt de brui aan te geven. Afstand = 32 km, Tijd = 1u35', Gem = 27,6 km/u, HR = 119/142, Kcal = 758.
Den Beton Polderrit nummer 4, beter gekend als de rit naar den beton. Mooi weer met in het begin weinig wind, maar dat veranderde later wel naar een matige wind uit Zuid-West. Een mooi onderhouden tempo in het begin zorgde ervoor dat , met inbegrip van het snelle gedeelte, de gemiddelde snelheid vrij hoog uitkwam. Maar dat moet wel eens kunnen zo ver in het seizoen. En als we dan ook in het snelle gedeelte met enkelen op kop kunnen rijden aan een tempo dat iedereen kan volgen, is op het einde van de rit iedereen tevreden. We waren dan ook vrij vroeg terug in Nieuwkerken om daar dan nog iets te gaan drinken, zodat we daarna ook nog op een schappelijk uur terug thuis waren. En daar dus ook iedereen tevreden. Wat wil een mens nog meer ? Afstand = 81 km, Tijd = 2u43', Gem = 29,3 km/u, HR = 116/169, Kcal = 1590.
Verrebroek-Breskens-Verrebroek De VWB semi-klassieker naar Breskens. 140 km door het vlakke land en de polders. Goed weer en weinig wind, wat wil een mens nog meer. Dus alles perfect om er een perfecte rit van te maken. Alleen de bevoorradingen lieten te wensen over. Er waren blijkbaar meer deelnemers dan verwacht waardoor wij steeds bij de bevoorradingen aankwamen en er steeds hetzelfde liedje weerklonk: sorry alles is op. Als ge dan 3 euro moet betalen kunt ge toch wel verwachten om op geregelde tijdstippen toch eens iets te eten en te drinken te krijgen. Voor mij persoonlijk was dat geen probleem omdat ik toch wel het nodige voedsel bijhad, maar mensen die vertrekken met lege zakken en hopen om onderweg iets naar binnen te kunnen steken kwamen waarschijnlijk bedrogen uit. Tenzij zij heel vroeg vertrokken waren en nog van de schamel gevulde tafels konden genieten. Want wat snoep en een lekstok is toch echt meer iets voor kinderen en niet voor volwassenen die 140 km of meer gaan fietsen. Maar buiten dit alles is deze dag toch nog meegevallen door de weersomstandigheden. Afstand = 159 km, Tijd = 7u29', Gem = 26,6 km/u, HR = 129/158, Kcal = 3394.
VDB is back in business Ook vandaag niet zelf fietsen, maar wel naar het dernycriterium in Antwerpen. Door wegwerkzaamheden was het te rijden rondje iets kleiner dan vorige jaren, waardoor we de renners sneller terug te zien kregen. Het weer zat gelukkig 's avonds mee, want tot half vier had het steeds geregend, en vorig jaar indachtig zag het er weeral niet goed uit. Maar het bleef droog, met wel een frisse wind van over de Schelde, zodat alles in normale omstandigheden kon verlopen. En maar best ook, want ongeveer de helft van het parcours bestond uit klinkers en kasseien. Een kleine Parijs-Roubaix achter de derny. En dat het niet ongevaarlijk was, bleek al gauw in de eerste reeks met een valpartij van Staf Scheirlinck. Maar zoals het een renner betaamt, rechtstaan, eens kijken naar de gehavende dij, elleboog en gescheurde broek, en vlug weer de fiets op. Niet zoals die mietjes van voetballers, die bij het minste contact blijven rondtollen over de grond, om zoveel mogelijk tijd te winnen. En dan in de tweede reeks was het goed prijs: Eric Zabel ging tegen de grond in de laatste ronde, reed nog tot aan de aankomst, maar kon door zijn geblesseerde schouder niet meer starten in de finale. Pech voor de toeschouwers, maar dan was er nog ons aller Frankske Vandenbroucke, beter gekend als VDB. In de eerste reeks goed meegestreden in de kop van de koers, met een vierde plaats als resultaat. Bij de commentator zei hij dan dat hij zich in de tweede reeks wat ging sparen voor de finale om daar dan mee te strijden voor de overwinning. En zo geschiedde. Steeds bij de eerste vijf/zes rijden tot er een afscheiding kwam, maar dan op zeven ronden van het einde moest hij toch de andere vijf laten gaan. En toen begon het festival VDB. Een daverend applaus bij elke doortocht, meer dan voor alle andere renners samen. En dat bleef zo duren tot aan de aankomst. GEWELDIG zou Eddy Wally zeggen. En het was inderdaad een geweldige sfeer op het einde van de wedstrijd, die uiteindelijk gewonnen werd door Gert Steegmans. Maar dat laatste was voor de meeste toeschouwers waarschijnlijk maar bijzaak. We hadden VDB terug gezien, en laat ons hopen dat het nu een beetje langer duurt, zodat we hem volgend seizoen misschien nog een paar leuke dingen zien doen.
Zondag = Zondag Zoals de naam het zegt is deze dag er een om in de zon te zitten. Kwestie van de kerk een beetje in het midden te houden en we deze zomer toch al zo weinig dagen met echt zomerweer hadden, stond er vandaag geen fietsen op het menu. Het is niet dat ik slecht gerecupereerd was van gisteren, maar moeder de vrouw wil ook wel eens wat. En dat was deze keer naar het strand gaan om daar een ganse dag op onze luie krent te liggen. Ook een manier om te herstellen van de geleverde inspanningen gisteren. Ik had daar wel een beetje schrik van om op een zondag naar zee te rijden wegens overvol en lange files, maar richting Nederland viel dat al bij al heel goed mee. En ook op het strand was het nog te doen. Ook onze vrienden terug gezien en een lekker babbeltje geslagen. Zo gaat de tijd vlug vooruit. Tussenin regelmatig eens in de zee duiken, wat eten en drinken, en voor ge het weet is het weeral tijd om ons boeltje op te ruimen en terug in de auto te laden. Maar eerst nog iets gaan eten, midden in de polder, en dan terug naar huis. En ook deze keer geen ellenlange files, zodat deze dag toch nog een aangename verpozing was in deze lange ellendige zomer.
Sean Kelly Classic Vroeg opstaan, vroeg vertrekken voor 200 km naar de Baraque Fraiture. En als ge denkt van daar rustig alleen aan te komen, denk dan maar gauw iets anders. Met meer dan 4600 deelnemers was het koppen lopen aan de inschrijving, maar alles liep uiteindelijk nog redelijk vlot, zodat we om 9.30 uur de eerste kilometers konden afmalen. En dat ging verbazend vlug vooruit, vooral als ge weet dat het vertrekpunt op 630m hoogte lag, en dat die eerste 20 kilometers vooral bergafwaarts gingen. Goed voor het gemiddelde, maar dan moogt ge niet beginnen denken dat alles verder vlotjes zal verlopen, want uiteindelijk zit het venijn in de staart, want dan moeten al die meters terug naar boven gereden worden. Maar goed, dat is voor later. De eerste beklimmingen waren van een redelijk niveau, dwz mooie en een beetje gelijkmatige klimmen, zoals de Vaux Chavanne en vooral ook de Côte de Villettes. Ik herkende die van vroeger in de liefhebberskoersen, en moet die ook onthouden om misschien bij een volgende mini-LBL nog eens te doen. Daarna de Côte de La Gleize en de Côte de la Vecquée waren ook geen onbekenden en hadden we vorig jaar reeds geheel of gedeeltelijk gedaan. Maar dan kwam het betere werk met de Redoute en de Chambralles. Beiden voor mij bekend, vooral de Redoute die ik al veelvuldig naar boven gereden had, maar dan wel met de auto. Maar nu met de fiets was het andere koek, alhoewel bijna iedereen die naar boven kan rijden met de gepaste versnelling, maar ik kan dat geen klimmen noemen. Dat is gewoon trekken en sleuren en stoempen, stoempen, stoempen. Was er daar ook nog een grappenmaker die iedereen nog wat moed wilde geven en daar in grote witte cijfers 21% had neergekalkt. Daarna volgde onmiddelijk de Chambralles, waar ik ook al met de auto was opgereden, maar heel veel herkende ik hier toch niet meer, behalve de laatste honderden meters waar we gestaan hadden bij het passeren van de koers. Gevolg was dan ook dat die eigenlijk vrij lang duurde met ook heel sterk stijgende stukken tot tegen de 20%. Vanaf toen werd het alleen maar zwaarder en zwaarder, vermits ook de kilometers al een beetje begonnen te tellen en de vermoeidheid van alle vorige klimmen niet zomaar uit de beentjes was verdwenen. De Côte de St-Roch (de eerste klim in de grote LBL) en de Côte de Ferrière konden nog redelijk genomen worden, maar dan volgde de Col de Rideux. Waarom noemen ze dat eigenlijk Col en niet Côte zoals alle andere? Wel als ge daar naar boven rijdt weet ge het direct. Na 95 km begint dat al op een Col te trekken: vrij lang en zwaar, vooral op het einde als ge denkt van bijna boven te zijn, komt er dan nog een bocht en weeral een heel steil stuk naar boven, en daarna nog een en dan nog een. Zoals meestal is parcourskennis wel belangrijk om de krachten een beetje te doseren. En dat laatste heb ik daarna ook gedaan voor de laatste 30km, vermits er dan nog 3 Côtes kwamen en ook nog het allerlaatste stuk terug naar boven op de Baraque Fraiture. Dan moet ge ook nog ongeveer 200m stijgen, wel via iets grotere wegen en iets minder steil. Maar dat staat dan ook niet meer vermeld als klim, maar ge voelt het wel in de benen. Uiteindelijk zijn we dan toch terug binnen geraakt, iets later dan voorzien, waardoor we onmiddelijk ons boeltje moesten pakken om terug een beetje op tijd thuis te komen. Naderhand toch tevreden om dat eens te hebben meegemaakt, en ook een heel klein beetje fier op onszelf. Ik ben wel geen echte berggeit maar toch overal redelijk, op enkele kleine stukjes na, naar boven geraakt. Bij vele anderen ging dat veel en veel vlotter, maar er waren er ook veel die hele stukken te voet moesten doen, en dan is het eindpunt ineens nog heel ver af (in tijd dan toch). Maar ondanks alles doet iedereen dat toch naar best vermogen, en alle dagen zijn ook niet gelijk. Dus toch ook proficiat aan alle anderen van de club die deze zware tocht gereden hebben. Als ge onderstaande gegevens eens bekijkt valt wel onmiddelijk het grote aantal verbruikte calorien op, en dan wetende dat ik heel weinig gegeten heb (wegens maag- en darmproblemen), is de verrassing nog groter. Maar heel gezond kan het toch niet zijn op die manier. Een van de volgende keren krijgt ge dan een hongerklop en is het gedaan met vlotjes fietsen. Maar dat zijn dan weer zorgen voor later. Afstand = 133 km, Tijd = 7u32', Gem = 21,5 km/u, HR = 139/185, Kcal = 5109, Hm = 2405 m.
Weeral problemen met de timing. De buren hadden ons uitgenodigd voor een BBQ, en zo een aanbod kan een mens moeilijk afslaan. Maar op woensdagavond wordt er gefietst, dus een tussenoplossing gezocht en daarom wat vroeger vertrokken en ook wat vroeger terug naar huis. Maar al bij al heb ik toch nog de nodige kilometers gesprokkeld aan een matig tempo. Ook in het vooruitzicht van de zware rit van zaterdag: de Sean Kelly in Vielsalm. Afstand = 61 km, Tijd = 2u11'; Gem = 27,1 km/u, HR = 128/149, Kcal = 1374.
Na onze club-BBQ van gisteravond werd het vanmorgen geen fietsen. Regen, regen, regen .... Ik ben dat str...weer nu toch ook wel stilaan meer dan beu aan het worden. Alhoewel we wat het fietsen betreft eigenlijk nog niet te veel moeten zagen. Meestal was het op de voor ons kritieke momenten droog en konden we onze geplande ritten rijden. Maar deze morgen liep het wel heel erg mis. Alles kletsnat en 's morgens nog steeds regenen en donkergrijze wolken. De goesting was weeral direkt over en ik ben dan ook lekker droog binnen gebleven. Eens benieuwd hoeveel "echte" mannen er vertrokken zijn, maar ik ben er wel zeker van dat ze ook gesakkerd hebben als ze thuis komen en zien hoe vuil de fiets weeral is. Maar voor het tweede deel van volgende week voorspellen ze toch iets beter weer. Zien wat daar weeral van zal uitkomen, want ons Frankske durft er wel al eens met zijn pet naar gooien.
De tijdrit Deze namiddag de allesbeslissende tijdrit in de Tour over een afstand van 55 vlakke kilometers. Het wordt nog spannend, want Cadel Evans is volgens mij wel de iets betere tijdrijder dan Contador. Maar of hij bijna 2 minuten kan goedmaken zullen we moeten afwachten. Dan maar eerst zelf gaan fietsen in onze 'geliefde' polders. En weeral eens veel wind, dus dat wordt stoempen, stoempen, stoempen. Gelukkig waait die uit het goede gat, zodat we bij het terugkeren ook die wind in het gat hebben. Afstand = 82 km, Tijd = 3u03', Gem = 28,7 km/u, HR = 125/165, Kcal =1949. En nu vlug naar huis om de ontknoping van de tijdrit en ook van de Tour te zien. Werd me dat even spannend zeg. Wie had eigenlijk nog echt rekening gehouden met Leipheimer ? Als Contador zich na halfweg niet een beetje herpakt had, stonden ze misschien alle drie op tien seconden, alhoewel met drie op 35 seconden is ook niet mis na 3500 km. Maar eind goed, al goed, want mijn favoriet die ik reeds twee weken geleden had naar voor geschoven heeft het gehaald. Het was dan wel mede door extra-sportieve elementen, maar dat vindt ge later in de statistieken niet meer terug. Proficiat Alberto Contador. Had ik nu maar echt geld op hem ingezet, maar ja, als mijn tante wielekes had .....
Spannend Wat iedereen gehoopt had is ook voor een groot deel uitgekomen. Het werd spannend in de zware bergrit van de Tour met aankomst boven op de Aubisque. Een prachtig spektakel, zoals we bijna in alle bergritten reeds gezien hadden. Kortom een mooie Tour, ware er niet alle speculaties en geruchten die meer en meer werden aangewakkerd door de Franse pers. Als ze niet kunnen verdragen dat hun eigen renners moeilijk kunnen volgen moeten ze ook niet ieder ander buitenlands renner gaan beschuldigen zonder echte bewijslast. Er is misschien wel iets aan de hand dat wij niet weten, maar dan moeten ze ook maar met echte bewijzen afkomen, dan hebben ze recht van spreken. Maar ondanks alles blijf ik erbij dat we een mooie Tour hebben gezien, veel mooier en spannender dan de laatste jaren. Na de rit ging ik dan maar zelf fietsen, maar misschien door alle emotie ben ik vergeten om mijn hartslagmeter aan te zetten om te registreren, dus geen gegevens. Wel heb ik een idee over de afstand, namelijk ongeveer 50 km.
Rustig polderritje vandaag naar Westdorpe/Zuiddorpe. De benen voelen een beetje stram aan en het zitvlak is nogal gevoelig van het lange zitten op het zadel gisteren. Maar dat zal wel beteren eens we een tijdje op weg zijn. Rustig meepeddelen en een babbeltje slaan over onze rit van gisteren, en over de tijdrit in de Tour. Zo komen we snel aan de dijk voor het begin van het snelle gedeelte, en de wind zit gunstig dus zal de snelheid ook wel hoger liggen. Maar reeds vooraleer de eerste honderd meters gereden waren en nog voor we een tweede groepje konden vormen : Knal ! Lekke band voor Hugo. Dus maar eventjes gewacht en dan met vieren de achtervolging inzetten. En het ging inderdaad heel snel. Zonder echt te forceren konden we in het eerste stuk gemakkelijk rond de 47 à 49 km/u halen. Maar in het tweede gedeelte was het wel iets minder met een strakke zijwind. Afstand = 79 km, Tijd = 2u54', Gem = 29,0 km/u, HR = 111/163, Kcal = 1495.
Nationale Feestdag Dit is ook de dag dat onze (nieuwe?) eerste minister Yves Leterme op vraag van de RTBF om de Brabançonne te zingen, een versie van het Franse volkslied ten berde bracht. Knap gedaan van onze top-politieker. Arm Vlaanderen zeker ? Maar nu over ons. Wij kennen wel het Belgische volkslied en zelfs nog een groot deel van de tekst ook. Maar niemand die ons vraagt om dat te zingen, dus zullen we ons maar verder concentreren op onze fiets. Op deze Belgische feestdag stond de rit "bij de Jos" geprogrammeerd. Ongeveer 150 km lang en de meeste daarvan langs de dijken van de Nete, Netekanaal, Albertkanaal, Kleine Nete, Dijle, Zenne, Rupel, en misschien ben ik er nog een paar vergeten. Een rit die we vorig jaar voor de eerste keer hebben gereden, dus geen grote verrassingen deze keer. Mooi en rustig fietsen normaal gezien, alhoewel het op deze nationale feestdag wel drukker was dan vorige keer, vooral in de namiddag. Maar ja, iedereen heeft verlof en alle winkels zijn gesloten, dus wat doet een mens dan met dit mooie weer ? Eens gaan fietsen op de dijken natuurlijk. Maar al bij al is het wel nog meegevallen, behalve dan voor Daniel die in de voormiddag onzacht kennis maakte met de harde dijkgrond. Gelukkig viel de schade nog mee, want anders was deze mooie dag in mineur geëindigd. Voormiddag: Afstand = 74 km, Tijd = 2u46', Gem = 27,7 km/u, HR = 116/141, Kcal = 1333. Namiddag: Afstand = 73 km, Tijd = 2u56', Gem = 27,1 km/u, HR = 122/152, Kcal = 1499. Totaal: Afstand = 147 km, Kcal = 2832.
Ik denk dat ik voor de eerste keer dit jaar, de volledige rit heb meegereden. En het was ook voor de eerste keer dat ik dus deze rit heb gereden. Een nieuwe variant om te vermijden dat we elke week in Meerdonk verzeilden. En dat viel best mee, met lange rechte wegen. Al bij al een rustige avond aan een gezapig tempo. Afstand = 54 km, Tijd = 1u55', Gem = 28,4 km/u, HR = 118/148, Kcal = 784.
Na de zwaardere rit van gisteren wordt het vandaag terug ons normale doen van altijd : de polders in.En deze keer is De Griete weer aan de beurt.Ons rustig laten meedrijven is de boodschap en ook het snelle gedeelte aan ons laten voorbijgaan.Ik zal dan nog eens buschauffeur spelen van de tweede, tragere groep.Dat is nu toch in de mode deze dagen met de Alpenritten in de Tour.Dus het tempo iets opdrijven maar wel zodanig dat iedereen, mits een kleine inspanning, toch nog kan volgen tot het einde.Zo wordt niemand in de steek gelaten en is iedereen tevreden.Na de rit hebben we dan nog de tweede kleinzoon van Werner en Greta gedoopt, maar het was wel met bier.Maar ja, een goede Schapekop moet daar tegen kunnen.
's Namiddags was het naar de koers gaan kijken, want Walter ging daar nog eens het onderste uit de kan halen om zijn eerste wedstrijd te winnen !?!?!? En het was warm, zeer warm, dus wij met de fiets naar Vrasene. We zagen Walter verschillende keren vooraan in de groep meerijden, maar op het einde heeft hij daar een extra inspanning gedaan om een gat dicht te rijden, en dat kwam hem in de eindsprint duur te staan. Gene prijs vandaag. Volgende keer beter zeker, een beetje slimmer rijden en de anderen de kastanjes uit het vuur laten halen. Want die zijn het koersen beter gewoon. Maar toch proficiat Walter. Afstand = 83 km, Tijd = 2u53, Gem = 29,1 km/u, HR = 113/152, Kcal= 1310.
VDB is back in business
