Sean Kelly Classic
Vroeg opstaan, vroeg vertrekken voor 200 km naar de Baraque Fraiture.  En als ge denkt van daar rustig alleen aan te komen, denk dan maar gauw iets anders.  Met meer dan 4600 deelnemers was het koppen lopen aan de inschrijving, maar alles liep uiteindelijk nog redelijk vlot, zodat we om 9.30 uur de eerste kilometers konden afmalen.  En dat ging verbazend vlug vooruit, vooral als ge weet dat het vertrekpunt op 630m hoogte lag, en dat die eerste 20 kilometers vooral bergafwaarts gingen.  Goed voor het gemiddelde, maar dan moogt ge niet beginnen denken dat alles verder vlotjes zal verlopen, want uiteindelijk zit het venijn in de staart, want dan moeten al die meters terug naar boven gereden worden.  Maar goed, dat is voor later.  De eerste beklimmingen waren van een redelijk niveau, dwz mooie en een beetje gelijkmatige klimmen, zoals de Vaux Chavanne en vooral ook de Côte de Villettes.  Ik herkende die van vroeger in de liefhebberskoersen, en moet die ook onthouden om misschien bij een volgende mini-LBL nog eens te doen.  Daarna de Côte de La Gleize en de Côte de la Vecquée waren ook geen onbekenden en hadden we vorig jaar reeds geheel of gedeeltelijk gedaan.  Maar dan kwam het betere werk met de Redoute en de Chambralles.  Beiden voor mij bekend, vooral de Redoute die ik al veelvuldig naar boven gereden had, maar dan wel met de auto.  Maar nu met de fiets was het andere koek, alhoewel bijna iedereen die naar boven kan rijden met de gepaste versnelling, maar ik kan dat geen klimmen noemen.  Dat is gewoon trekken en sleuren en stoempen, stoempen, stoempen.  Was er daar ook nog een grappenmaker die iedereen nog wat moed wilde geven en daar in grote witte cijfers 21% had neergekalkt.  Daarna volgde onmiddelijk de Chambralles, waar ik ook al met de auto was opgereden, maar heel veel herkende ik hier toch niet meer, behalve de laatste honderden meters waar we gestaan hadden bij het passeren van de koers.  Gevolg was dan ook dat die eigenlijk vrij lang duurde met ook heel sterk stijgende stukken tot tegen de 20%.  Vanaf toen werd het alleen maar zwaarder en zwaarder, vermits ook de kilometers al een beetje begonnen te tellen en de vermoeidheid van alle vorige klimmen niet zomaar uit de beentjes was verdwenen.  De Côte de St-Roch (de eerste klim in de grote LBL) en de Côte de Ferrière konden nog redelijk genomen worden, maar dan volgde de Col de Rideux.  Waarom noemen ze dat eigenlijk Col en niet Côte zoals alle andere?  Wel als ge daar naar boven rijdt weet ge het direct.  Na 95 km begint dat al op een Col te trekken:  vrij lang en zwaar, vooral op het einde als ge denkt van bijna boven te zijn, komt er dan nog een bocht en weeral een heel steil stuk naar boven, en daarna nog een en dan nog een.  Zoals meestal is parcourskennis wel belangrijk om de krachten een beetje te doseren.  En dat laatste heb ik daarna ook gedaan voor de laatste 30km, vermits er dan nog 3 Côtes kwamen en ook nog het allerlaatste stuk terug naar boven op de Baraque Fraiture.  Dan moet ge ook nog ongeveer 200m stijgen, wel via iets grotere wegen en iets minder steil. Maar dat staat dan ook niet meer vermeld als klim, maar ge voelt het wel in de benen.  Uiteindelijk zijn we dan toch terug binnen geraakt, iets later dan voorzien, waardoor we onmiddelijk ons boeltje moesten pakken om terug een beetje op tijd thuis te komen.
Naderhand toch tevreden om dat eens te hebben meegemaakt, en ook een heel klein beetje fier op onszelf.  Ik ben wel geen echte berggeit maar toch overal redelijk, op enkele kleine stukjes na, naar boven geraakt.  Bij vele anderen ging dat veel en veel vlotter, maar er waren er ook veel die hele stukken te voet moesten doen, en dan is het eindpunt ineens nog heel ver af (in tijd dan toch).  Maar ondanks alles doet iedereen dat toch naar best vermogen, en alle dagen zijn ook niet gelijk.  Dus toch ook proficiat aan alle anderen van de club die deze zware tocht gereden hebben.
Als ge onderstaande gegevens eens bekijkt valt wel onmiddelijk het grote aantal verbruikte calorien op, en dan wetende dat ik heel weinig gegeten heb (wegens maag- en darmproblemen), is de verrassing nog groter.  Maar heel gezond kan het toch niet zijn op die manier.  Een van de volgende keren krijgt ge dan een hongerklop en is het gedaan met vlotjes fietsen.  Maar dat zijn dan weer zorgen voor later.
Afstand = 133 km, Tijd = 7u32', Gem = 21,5 km/u, HR = 139/185, Kcal = 5109, Hm = 2405 m.

De Griete

Na de zwaardere rit van gisteren wordt het vandaag terug ons normale doen van altijd : de polders in.  En deze keer is De Griete weer aan de beurt.  Ons rustig laten meedrijven is de boodschap en ook het snelle gedeelte aan ons laten voorbijgaan.  Ik zal dan nog eens buschauffeur spelen van de tweede, tragere groep.  Dat is nu toch in de mode deze dagen met de Alpenritten in de Tour.  Dus het tempo iets opdrijven maar wel zodanig dat iedereen, mits een kleine inspanning, toch nog kan volgen tot het einde.  Zo wordt niemand in de steek gelaten en is iedereen tevreden.  Na de rit hebben we dan nog de tweede kleinzoon van Werner en Greta gedoopt, maar het was wel met bier.  Maar ja, een goede Schapekop moet daar tegen kunnen.

's Namiddags was het naar de koers gaan kijken, want Walter ging daar nog eens het onderste uit de kan halen om zijn eerste wedstrijd te winnen !?!?!?  En het was warm, zeer warm, dus wij met de fiets naar Vrasene.  We zagen Walter verschillende keren vooraan in de groep meerijden, maar op het einde heeft hij daar een extra inspanning gedaan om een gat dicht te rijden, en dat kwam hem in de eindsprint duur te staan.  Gene prijs vandaag.  Volgende keer beter zeker, een beetje slimmer rijden en de anderen de kastanjes uit het vuur laten halen.  Want die zijn het koersen beter gewoon. Maar toch proficiat Walter.
Afstand = 83 km, Tijd = 2u53’, Gem = 29,1 km/u, HR = 113/152, Kcal= 1310.

De Vlaamse Ardennen

Eén van onze klassiekers, de rit naar en in de Vlaamse Ardennen met Freddy De Wilde als ervaren gids en terreinkenner.  We gaan terug met de auto tot in Leupegem en van daaruit is het dan gemakkelijk te vertrekken.  Beter dan vorig jaar, toen we van thuis uit met de fiets vertrokken.  We hadden dan wel veel meer kilometers (+/-170) maar de meeste daarvan liepen over vlakke wegen en ons verblijf in de Vlaamse Ardennen was eerder beperkt.  Maar nu terug naar vandaag: een tiental kilometers rustig aan met een beetje op en af, maar daarna gedurende 30 km was het straffe kost met tal van beklimmingen,zoals de Fiertelmeers.  Tot voor vandaag nog onbekend, maar nu weten we dat het een serieuze kuitenbijter is met stukken tot 20%.  Verder dan ook nog 3 beklimmingen van de Kluisberg, maar wel allemaal verschillend.  Ook nog vele bekende plaatsen gezien en links of rechts laten liggen, zoals de Koppenberg, De Paterberg, de Molenberg.  Het zijn wel allemaal kassei-klimmen dus niet echt aan ons besteed.  Ik hou het liever bij asfalt en beton, dat doet veel minder pijn aan mijn zitvlak, want dat is al één van mijn tere plekken.  Dus mij hoort ge niet zagen.

Na de middag was het parcours iets minder snedig, wat voor de meesten onder ons welgekomen was.  Ikzelf voelde mij direct na de noen niet in optima forma, maar blijkbaar was ik toch niet alleen in dat geval.  Lange rustpauzes met eten en drinken zijn niet echt aan mij besteed en ik heb dan ook altijd een halfuur of zelfs nog iets langer nodig om terug in mijn ritme te komen.  Maar ja, het is nu eenmaal zo en we moeten ons dan maar een beetje aanpassen.  Voor de rest was het toch wel een best toffe dag, met eens een rit anders dan we gewoon zijn, en bovendien met een zalig weertje, niet te veel zon en zeker geen regen.  Freddy, bedankt, en ge moogt dat nog doen volgende jaren.

Afstand = 122km, Tijd = 6u25’, Gem = 23,7 km/u, HR = 129/181, Kcal = 3694, HM = 1324 m. 

Reeds een tijdje geleden dat ik hier nog iets van mij heb laten horen.  Maar verlof en software perikelen staken hier een stokje voor.  We hadden gepland om, zoals vorig jaar, twee keer een aantal dagen aan zee door te brengen, vooral om te gaan fietsen.  Wat dat geworden is staat hierna chronologisch vermeld.
Daarna kwam de moderne tijd op de proppen.  Ik had mij voor het vertrek nog een laptop aangeschaft, om ritjes te plannen voor de GPS en ook om dit verslag bij te houden.  Maar dit verslagje was geschreven in Word 2007, en thuis kon ik niet de juiste manier vinden om dat simpel te copieren naar Word 2000.  Dat euvel is intussen verholpen en dit is dan het resultaat.


Donderdag 28 Juni 2007

Vertrek naar Koksijde

De grote dag is aangebroken, we gaan naar zee.  Niet zoals in onze ver vervlogen jeugd om in het zand te gaan spelen of om schelpjes te rapen.  Wel om een aantal dagen te gaan fietsen, als het weer het toelaat tenminste.  En dat laatste zal wel een bepalende rol spelen als ge de weersvoorspellingen kunt geloven.  Het ziet er voorlopig niet veelbelovend uit, maar aan zee weet men nooit.  Het kan er op korte tijd volledig opentrekken, maar ook de andere kant opgaan.

Vandaag ziet het er in elk geval goed uit, met voldoende zon en een redelijk aangename temperatuur.  Na het middageten vertrokken, snel uitgepakt en de fietskleren aan, voor een tochtje rond het vliegveld van Koksijde.  Want hier zijn de voorbereidingen in volle gang voor de grote airshow in het komende weekend.  We kunnen wel al genieten van enkele F16’s die als training reeds enkele van hun kunstjes tonen.  Hierdoor is onze rit wel aan de korte kant: slechts 26 kilometers lang, maar het is dan ook voor ons vakantie.

Vrijdag 29 Juni 2007

Naar Frankrijk

Wat gevreesd werd is reeds snel waarheid geworden: regen, regen, regen.  Wat nu gedaan ?  Geen fietsweer, dus een alternatief plan zoeken.  Zullen we eens Frankrijk inrijden, naar Boulogne-Sur-Mer en dan zo langs de kustweg terug langs mooie dorpjes als Wimereux, Wissant en langs Cap Griz Nez en Cap Blanc Nez.  De heenweg verliep in de stromende regen.  Ik dacht nog altijd dat 130 km verder een ander weertype zou heersen, maar ik dooldde.  In Boulogne met de paraplu, die dan ook nog regelmatig overwaaide in de stormwind.  Geen plezant weer om in te blijven lopen, dus maar snel terug ingestapt in de auto en de terugtocht aangevangen.  Gelukkig werd het dan wel droog, maar nog wel altijd hevige wind.  Ook eens lekker om wat uit te waaien langs de kust.  Dat maakte van deze dag toch nog wel een beetje een geslaagde onderneming.

Zaterdag 30 Juni 2007

De eerste echte fietstocht

Gelukkig is het vandaag droog, maar wel nog veel bewolking en veel wind.  We zullen dan maar onze eerste geplande rit rijden.  Via Nieuwpoort, langs de Ijzer en de Vladslovaart richting Diksmuide en daarna terug naar boven richting Koksijde, om dan nog eventjes een beetje van de Airshow mee te pikken. Alles via het knooppuntennetwerk van de Westhoek-Noord.

Vanuit Ster der Zee reden we langs volgende punten:

65 – 66 – 82 – 67 – 8 – 9 – 10 – 23 – 37 – 11 – 7 – 28 – 57 – 69 – 1 – 75 – 74 – 49 – 50 – 51 – 47 – 23 – 46 – 32 – 16 – 15 – 72 – 14 – 4 – 68 – 5 – 65 – en terug naar Ster der Zee.  Alles samen goed voor 65 km.  Maar op de Airshow hebben we niet lang vertoefd.  Wel nog wat extra kilometers naar De Panne (voor een lekkere Rodenbach van ’t vat) zodat we uiteindelijk uitkwamen op 76 km.  Een leuk begin en nu maar hopen op nog een paar lekkere dagen, want er staan nog wel enkele tochtjes gepland.

Zondag 1 Juli 2007

Een verplichte rustdag (SOLDEN)

Gisteravond is het beginnen regen en deze nacht ook nog enkele stevige buien, zodat het deze morgen allesbehalve fietsweer was.  We hadden gepland om goed op tijd te vertrekken, met de fietsen op de auto naar Lo-Reninge om van daaruit te starten.  Maar als ge eens naar buiten keek was de goesting snel over.  We zullen dan maar eens naar Oostende rijden want daar zullen alle winkels wel open zijn voor de solden die gisteren begonnen.  En wat gebeurt er ?  Onderweg naar Oostende werd het steeds maar zonniger en warmer en daar aangekomen begon het op een echte zomerdag te lijken met een temperatuur van 20 graden.  Veel volk op straat en op de dijk, zoals dat in de zomer hoort te zijn.  Een gemiste kans want beter fietsweer kan men zich  niet wensen.  Hopen op morgen dan maar weer, en nu op TV het kampioenschap van België volgen.  En een dikke proficiat aan Stijn De Volder.  Sterk en ook slim gereden deze keer.  Nog eens versnellen juist na de top van de Hotond, als de anderen blij zijn dat ze boven geraakten in het wiel van Stijn.  Ge moet het toch maar kunnen.

Maandag 2 Juli 2007

Een beenhouwersreis

Deze morgen zag het er, rond 8 uur, nog veelbelovend uit.  Blauwe lucht met enkele witte en lichtgrijze wolken.  Dus naar de bakker om verse pistolekes en in de winkel ernaast om de gazet en een mooie dag kondigde zich aan.  We hadden gepland om met de auto naar Lo-Reninge te rijden en van daaruit een ritje van ongeveer 68 km te doen.  Natuurlijk ging dat tochtje passeren langs Herberg De Vrede (voor de kenners is dat het café van de Abdij van Westvleteren).  Als ge het zelf maar te plannen hebt is dat wel gemakkelijk.  Maar bij het laden van de fietsen op de auto begon de lucht zich te vullen met donkergrijze wolken.  Dat zag er dus niet goed uit.  En inderdaad, onderweg reeds de eerste bui en in Lo de volgende.  Effe wachten en uitzien wat er zou volgen.  En dat was nog meer buien zodat de goesting om te vertrekken direkt over was.  Dus de fietsen terug op de auto gezet en terug richting Koksijde.  En daar aan de kust zag het toch iets lichter uit, maar dat was maar schijn, want plots begon het daar dan ook te stortregenen.  We hebben dan maar besloten om onze pick-nick in het appartement op te eten en daarna te zien wat zou volgen.  En gelukkig begon het er daarna toch beter uit te zien, zodat vlug nog een tochtje werd gepland en we uiteindelijk toch nog zo een 38 km konden fietsen.  Daarna nog een lekkere Tripel Karmeliet van het vat op een terras op het strand en de dag was dus toch nog half geslaagd.  En morgen zien we dan wel weer, want de voorspellingen laten niet veel goeds verhopen.  We zullen dan nog maar eens lekker eten en drinken vanavond, dan hebben we dat toch weeral gehad.

Dinsdag 3 Juli 2007

Proficiat

Ja, inderdaad proficiat, voor het vrouwtje en ook voor mezelf, om het samen reeds 36 jaar vol te houden.  Want het is vandaag onze huwelijksverjaardag.  Op 3 Juli 1971 was het schitterend weer met temperaturen boven 30 graden.  Dat zal dus wel niet voor vandaag zijn.  Want het ziet er a                lles behalve zomer uit.  Donkere grijze wolken waaruit regelmatig de nodige nattigheid naar beneden valt.  Dus overschakelen naar het volgende alternatieve plan om het fietsen te vervangen.  We rijden eens tot in Nieuwpoort, weeral om wat winkels te bekijken, en in de hoop dat het tegen deze middag weeral wat beter wordt.  Dan zijn we snel terug om eventueel nog op de fiets te springen.  Maar dat laatste was niet nodig, want het bleef maar regenen tot half vier.  Dan is het wel wat laat om nog terug te rijden naar Koksijde en daar dan nog te vertrekken met de fiets.  Dus bleven we maar wat rondhangen op het staketsel van Nieuwpoort, en daar was wel wat te beleven met mensen met kinderen die probeerden om met een kruisnet enkele krabben te vangen.  Ook op het water zelf was het druk met verschillende zeilwedstrijden.  Dus toch nog enkele aangename uren gehad deze namiddag.

Woensdag 4 Juli 2007

Inpakken en wegwezen

Voor de zoveelste keer van hetzelfde laken een broek.  Weeral grijs met af en toe wat regen.  Dus de daad bij het woord gevoegd en ons boeltje inpakken en vertrekken naar huis.  Hopelijk kunnen we dan in het weekend nog eens terug gaan om maandag al in de buurt te zitten voor de doortocht van de Ronde van Frankrijk.  En hopelijk krijgen we dan toch nog een klein beetje zomer.

Gelukkig was het bij ons thuis ’s avonds droog zodat ik toch nog eens kon gaan rijden.  Wel redelijk laat vertrokken zodat het aantal kilometers beperkt bleef tot ongeveer 50, want ook nog eens vergeten de hartslagmeter aan te zetten om te registreren.  Dus is het een beetje met de natte vinger.

Zaterdag 7 Juli 2007

Joepie, we gaan terug naar zee

Het ziet er goed uit, dus blijven we maar bij ons eerste plan om vanavond terug naar zee te vertrekken.  Maar eerst toch nog de rally van Temse meerijden wat alles samen toch zou moeten goed zijn voor nog ongeveer 90 km.  Zou moeten, want na ongeveer een uurtje waren we plots de pijlen die de goede richting aangeven kwijt.  Dan maar onze eigen richting verder gezocht en gewoon doorgereden tot Wachtebeke en zo via Moerbeke en Stekene terug naar huis.

Dan vlug douchen en ons boeltje pakken.  En nu snel naar de zee om nog eens lekker te gaan eten.  Bovendien was het daar ook nog volledig open weer maar wel een venijnig windje langs het strand.  Maar niets om ons te stoppen om nog een wandelingske te maken en zo het eten (en drinken) wat te laten zakken.

Zondag 8 Juli 2007

Eindelijk nog eens een fietsdag

Het weer zit mee: wel wat grijs in de lucht maar dat kan ons niet deren.  We zullen dan vandaag maar de uitgeregende rit van vorige week gaan rijden.  Dus met de auto naar Lo-Reninge en dan hop met de beentjes.  Een deel van mijn uitgestippelde route hebben we de vorige jaren wel al eens bereden in de ene of de andere richting, maar toch ook nog enkele nieuwe stukken ontdekt.  Alles samen een leuk ritje, vooral als ge dan weet dat de planning, met voorbedachten rade uiteraard, langs het alom gekende café De Vrede liep.  Voor de insiders beter gekend als het café van de abdij van Westvleteren.  En hier moet ge natuurlijk het beste bier van de wereld drinken, een Trappist van 12 graden.  Dan rustig verder want hij zit misschien wel wat in de beentjes.  Maar we zijn wel heelhuids terug aan de auto en daarna terug aan zee geraakt.  Een rit van in totaal 69 km langs volgende knooppunten : 56 - 24 – 23 – 46 – 31 – 30 – 44 – 43 – 42 – 41 – 40 – 54 – 69 – 1 – 65 – 78 – 79 – 66 – 67 – 68 – (DeVrede) – 70 – 69 – 3 – 72 – 61 – 60 – 59 – 55 – 76 – 56 – 65 – 5 – 68 – 19 – 20 – 66 – 65 – 56.

Maandag 9 Juli 2007

La Grande Boucle

Eindelijk is de grote dag voor Vlaanderen aangebroken.  Het grote rijdende circus, ook wel “Le Tour” genoemd, passeert door West en Oost-Vlaanderen om aan te komen in Gent.  En daar gaan wij nu eens naar kijken zie.  De planning was om de renners 2 keer te zien, maar of dat gaat lukken zullen we moeten afwachten.  Ons eerste punt lag op de weg tussen Woumen en Diksmuide, zodat we na de passage direct kunnen vertrekken richting Ingelmunster voor een tweede doortocht.  Eerst wilden we met de fiets nog een stukje van het parcours doen om zo de sfeer in de dorpjes op te snuiven.  Maar daar staken de weergoden een serieus stokje voor.  Donkere wolken stapelden zich op en in de verte zagen we reeds de regen naar beneden komen.  En alles passeerde gelukkig op 1 km van ons: donder en bliksem, stortregens en hagelstenen.  Want toen we daarna in Diksmuide kwamen lagen de wegen kletsnat met nog grote plassen en hoorden we daar allerlei verhalen over het noodweer dat juist daarvoor gepasseerd was.  Wij waren daar gelukkig van gespaard gebleven.  Bij ons had het maar enkele druppels geregend.  Daarna trok het wel weer helemaal open, zodat de banen bijna droog lagen toen de grote publiciteitskaravaan passeerde.  En blij als kleine kinderen stonden we daar te grabbelen naar alles wat werd uitgestrooid.  We konden wel  wat bijeen graaien voor de kleinkinderen van de buren, die kunnen er maar gelukkig mee zijn.  Dan het lange wachten (meer dan een uur) op het echte gebeuren, ondertussen luisterend naar de radio en horen dat het hele zootje de Belgische grens was overgestoken in Roesbrugge en dus ook stilaan onze richting uitkwam.  Drie renners voorop, maar die moest ge bijna met een vergrootglas gaan zoeken.  Ervoor, errond en erachter, zeker meer dan 10 wagens en minstens 15 motoren.  Gelukkig dat we de rennersbenen zagen bewegen, zo konden we ze dan toch nog zien.  Dan enkele minuten later, over de hele breedte van de weg, pechstrook en fietspad inclusief, het voltallige peloton.  Zeker met 15 reden ze naast mekaar, zodat die hele bende in ongeveer 4 seconden gepasseerd was.  En wie kunt ge dan zoal herkennen in die meute ?  Welgeteld 5 renners: gele trui Cancellara vooraan in de groep, Tom Boonen die juist aan onze kant zat, groene trui Mc Ewen enkel op de rug gezien, en achteraan ook nog Mario Aerts en Wim Vansevenant.  Voila, daar doen we het dus voor.  Langer duurt het eer de volledige volgerskaravaan dan voorbij is, maar ja die horen er nu ook eenmaal bij.

Dan maar vlug naar de auto en binnendoor richting Ingelmunster om nog eens hetzelfde mee te maken.  We reden dus terug recht in het onweer en moesten nog een vijftal minuten blijven zitten.  Maar geen probleem, want we stonden toch maar op 150m van het parcours.  En tegen dat de renners ook hier doorkwamen lag de weg er weeral redelijk droog bij.  Hier kwamen we wel terecht tussen een bende die met partytent en TV alles stonden mee te volgen, ondertussen pinten drinkend en cake etend.  We werden direct in de groep opgenomen en konden ook iets mee-eten.  We kregen hier wel live commentaar, want die gasten herkenden bijna alle punten waar de renners op TV passeerden.  Lachen gegarandeerd.  En hier ook weer een identieke passage: nog steeds de 3 vluchters met begeleidende stoet en daarna het peloton met nog een langere sliert erachter.  Weer was alles binnen de kortste keren voorbij.  Dus nu op zoek naar een café met TV, en dat was nog nie’t zo simpel.  We kwamen voorbij het station van Ingelmunster, met op het plein ervoor vier cafés, maar allen gesloten.  Dan maar verder tot op het dorpsplein en hier was het gelukkig bingo, zodat we de magistrale spurt van de Quick-Step trein konden volgen.  Maar wel met een verkeerde uitslag, wan hoe Tommeke Boonen ook  probeerde, hij geraakte niet meer over Steegmans.  Gelukkig was er in Gent dan toch nog een Belgische winnaar en daar bovenop ook nog de groene trui.

Dinsdag 10 Juli 2007

De Westvlaamse Bergen

Vermits het er redelijk goed weer uitziet, zullen we deze dag nog maar aan de kust blijven en nog een dagje fietsen.  Wel eerst met de auto naar Poperinge en dan op en over en rond de Westvlaamse heuvels.  Prachtige streek, zeker met die blauwe lucht en die witte wolkjes gaf dat prachtige panoramas.  Gelukkig was het niet al te warm want het ging bij momenten wel serieus bergop.  Zo kwamen we langs de zijkant boven op de Zwarte Berg via een prachtige weg die eerst zwaar vals plat omhoog liep, maar wat verder in het bos overging naar 10% gedurende ongeveer 1 kilometer.  Ik vreesde de ergste commentaren toen ik boven op ons Lindaken stond te wachten, maar ze was zelfs heel blij en gelukkig dat ze het gedaan had.  Daarna kwamen we ook nog langs de zijkant van de Monteberg aan de voet van de Kemmelberg, maar die hebben we wijselijk (en letterlijk) links laten liggen.  Geen zin om zoals in Gent-Wevelgem in de afzink kennis te maken met de oeroude Vlaamse kasseien.  Dat hebben we dan alvast verkend voor de rit die we er binnenkort met de club gaan rijden.  We passeerden de dorpjes Boeschepe, Westouter, Dranouter, Loker, Nieuwkerke, Kemmel en verder langs het meer van Dikkebus.  Alles samen toch weer 64 kilometers, waarvan een groot deel bergop, maar gelukkig evenveel bergaf.  Wie deze rit ook eens wil doen volgen hier de knooppunten:  89 – 92 – 86 – 85 – 84 – 87 – 11 – 98 – 99 – 5 – 6 – 10 – 8 – 7 – 2 – 1 – 13 – 12 – 94 – 82 – 90 – 92 – 89.

Woensdag 11 Juli 2007

Vlaanderen die Leeuw

Vandaag is het dus onze eigen Vlaamse Feestdag.  Er wordt hier de laatste jaren nogal veel tralala over verkocht, met feesten in bijna alle steden en dorpen.  En als ge hier niet aan meedoet zijt ge precies geen goede Vlaming.  Maar toen ik nog werkte was ik voor de heren van Brussel ook geen echte Vlaming, want alleen de staatsbedrijven kregen een verlofdag.  Dus dan nu ook maar : nee merci, voor mij hoeft het allemaal niet.  Feest maar op en doe maar allemaal onnozel, dan is iedereen gelukkig.  Voor mij was het een gewone woensdag met terug inpakken en naar huis komen: einde verlof aan de zee.  ’s Avonds dan maar thuis met de club gaan rijden en zo toch nog een beetje kilometers op de teller zetten.

Afstand = 56 km, Tijd = 2u05’, Gem = 27,9 km/u, = HR = 123/152, Kcal = 1102.

Tiens, tiens, als dat nu eens 200 calorietjes meer waren dan was dat ook 1302 geweest !!!!!!

Na het débacle van gisteren, zag het er deze morgen wel weer terug beter uit.
En het bleef ook zo de hele voormiddag, gelukkig maar.  Nu konden we toch weer eens een beetje meer kilometers bollen.  Want om die rally in Kallo te gaan rijden met ge er wel eerst naar toe en daarna nog eens terug naar huis.  Zo tikt de teller wel wat aan.  Het werd een rustig ritje met weinig nieuwigheden voor ons.  Enkel die lange rechte weg, richting Prosperdorp, was eens iets anders.
Afstand = 95 km, Tijd = 3u44', Gem = 27,3 km/u, HR = 118/143, Kcal = 1769.