Geboren op 19 juni 1933, te Aktyubinsk, Kazakhstan
Selectie: Burger Specialisten Groep 3-1968
Missies: Soyuz 11
Verbleef 23d 18h 21m (23,75d) in de ruimte.
Ze vertrokken op 6 juni naar het Soviet ruimtestation Salyut 1, en verbleven er van 7 tot 29 juni. Tijdens bij de landing van hun Soyuz 11 ontstond bleef een ventiel tussen twee modules van het ruimteschip gedeeltelijk open waardoor de lucht ontsnapte. Wegens plaatsgebrek droegen de cosmonauten geen ruimtepak en bij de landing nabij Karaganda (Kazachstan) waren ze door verstikking om het leven gekomen.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1960: de VS militaire wetenschapssatelliet Discoverer 12;
in 1961: de VS militaire satellieten GRAB 3, Injun 1 en Transit 4A;
in 1963: de VS SIGINT-satelliet Ferret 3(4);
in 1967: de VS militaire wetenschapssatelliet Aurora 1 en de militaire geodesiesatelliet Secor 9;
in 1969: de NASA wetenschapssatelliet Biosatellite 3;
in 1972: de SU wetenschapssatelliet Prognoz 2;
in 1974: een SU militaire waarschuwer Oko en een fotoverkenner Orion;
in 1976: een SU fotoverkenner Zenit 4MK en een militaire communicatiesatelliet Strela 2;
in 1977: de SU weersatelliet Meteor 1-28;
in 1978: de telecomsatelliet Comstar 3(1C);
in 1979: een SU fotoverkenner Zenit 6;
in 1980: het Salyut 6 cargoschip Progress 10;
in 1982: de SU militaire navigatiesatelliet Nadezhda/Kospas 1;
in 1984: een SU reactor US-A en een fotoverkenner Oblik;
in 1991: een VS militaire wetenschapssatelliet REX.
geboorte in 1946 te Denver – Colorado, van John Michael ‘Mike’ Lounge.
Amerikaanse missiespecialist/astronaut.
Lid van Nasa 9-1980 groep.
Maakte ruimtevlucht in STS 20/51I, 26 en 35.
Verbleef 20,10 dagen in de ruimte.
Was astronaut tot juni 1991.
Overlijdt aan leverkanker op 1 maart 2011.
selektie in 1965 van de NASA-4 “The Scientists”
Owen Garriott,
Edward Gibson,
Duane Graveline,
Joseph Kerwin,
Curt Michel,
Harrison Schmitt.
Graveline en Michel verlieten NASA zonder een ruimtevlucht te maken. Schmitt wandelde op de maan tijdens Apollo 17. Garriott, Gibson en Kerwin verbleven in Skylab.
Garriott werd de eerste radioamateur die uitzond vanuit de ruimte (STS 9).
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1962: een VS fotospion KH-4;
in 1963: de VS satelliet voor geofysisch onderzoek GRS/CRL;
in 1978: een SU ELINT-satelliet GVM en een militaire waarschuwer Oko;
in 1979: het Salyut 6 cargoschip Progress 7 en een SU militaire communicatiesatelliet
Strela 2;
in 1983: een SU militaire waarnemer Feniks en de telecomsatelliet Galaxy I;
in 1984: een SU doelsatelliet Taifun-1B;
in 1991: een SU aardobservatie satelliet Resurs F11;
vertrek in 1978 van het ruimteschip Soyuz 30 (Norad ID: 10968), naar het Soviet ruimtestation Salyut 6, waar het twee dagen later aanmeert.
De cosmonauten blijven acht dagen in de ruimte als bezoekers, als tweede missie van het Intercosmos projekt.
De activiteiten van Soyuz 30 bemanning werden ernstig beperkt zo mochten zij zich niet bemoeien met de Sojoez 29 bemanning. Desalniettemin kon Hermaszewski geplande experimenten uitvoeren met oa halfgeleiders, welke betere resultaten gaven dan deze uitgevoerd op aarde.
Een smaakexperiment waaraan alle vier cosmonauten deelnamen zocht een antwoord op de vraag waarom bepaald voedsel minder smakelijk blijkt in gewichtloosheid.
De Soyuz 30 landingscapsule staat opgesteld in het Poolse Militaire Technologie museum in Warschau.
De inzittenden zijn:
Pyotr I.Klimuk, gezagvoerder,
Miroslaw Hermaszewski, wetenschapper - Polen.
vertrek in 1982 van de ruimtependel Columbia STS 4 (Norad ID: 13300), voor een 7-daags verblijf in aardorbit.
De vlucht is de laatste in onderzoek en ontwikkeling van het Space Transportation System. Naast de geheime lading van het Ministerie van Defensie, was apparatuur aanwezig voor oa medische experimenten, aardobservatie en fotografie.
De parachutes van de twee vaste brandstof aandrijfraketten faalden, waardoor de herbruikbare onderdelen verloren gingen in zee.
De inzittenden zijn:
Thomas K.Mattingly II, bevelhebber,
Henry W.Hartsfield, Jr, piloot.
vertrek in 1983 van het ruimteschip Soyuz T9 (Norad ID: 14152), met de tweede vaste bezetting naar het Soviet ruimtestation Salyut 7.
Tijdens hun 150-daags verblijf in de ruimte botste een klein voorwerp op één van de ruiten van het station en sloeg een kratertje van 4mm in de buitenste van de twee glasplaten.
De Sovjets geloofden dat het een deeltje was van de Delta Aquariid meteorenregen, hoewel het ook een klein stukje ruimteafval kan geweest zijn.
De bemanning laadde de Cosmos 1443 Merkur capsule met 350 kg experimentresultaten en niet meer gebruikt materiaal, waarna deze losgekoppeld werd en zacht landde op 23 augustus.
Het motorgedeelte (FGB) bleef om de aarde cirkelen totdat het op 19 september in de dampkring boven de Stille Oceaan verbrandde.
De inzittenden zijn:
Vladimir A.Lyakhov, gezagvoerder,
Aleksandr Pavlovich Aleksandrov, vluchtingenieur.
vertrek in 1995 van de ruimtependel Atlantis STS 71 (Norad ID: 23600), naar het Soviet ruimtestation MIR, voor een 10-daags verblijf in de ruimte.
De koppeling gebeurt op 29 juni en voor de komende vijf dagen, zullen de bemanningen samen Amerikaans-Russische operaties uitvoeren, waaronder biomedische onderzoeken.
STS-71 markeerde een aantal historische primeurs in de menselijke ruimtevaartgeschiedenis:
100ste VS bemande ruimtevaart lancering vanaf Cape Canaveral; eerste Amerikaanse ruimtependel-Russisch ruimtestation Mir koppeling; het grootste ruimtevaartcomplex tot dan in een baan om de aarde met een totale massa van ongeveer 225 ton.
Bij de terugkeer bljven de cosmonauten Solovyev en Budarin in MIR, en keren Thagard, Dezhurov en Strekalov, na een verblijf van 115 dagen in het station, naar de aarde.
De inzittenden bij de lancering zijn:
Robert L.Gibson, bevelhebber,
Charles J.Precourt, piloot,
Ellen S.Baker, missiespecialis,
Bonnie J.Dunbar/Sega, missiespecialist,
Gregory J.Harbaugh, missiespecialist,
Anatoly Y.Solovyev,
Nikolai M.Budarin;
bij de terugkeer:
de pendelbemanning (bevelhebber, piloot en missiespecialisten) met
Norman E.Thagard,
Vladimir N.Dezhurov,
Gennadiy M.Strekalov.
geboorte in 1937 te Crawfordsville – Indiana, van Joseph Percival ‘Joe’ Allen IV.
Amerikaanse missiespecialist/astronaut.
Lid van Nasa 6-1967 groep.
Maakte ruimtevlucht in STS 5 en 14/51A.
Verbleef 13,08 dagen in de ruimte.
Maakte 2 ruimtewandelingen - samen 11u42’.
Was astronaut tot 1985; bleef aktief in de ruimtevaart.
geboorte in 1951 te Albuquerque - New Mexico, van Sidney ‘Sid’ McNeil Gutierrez.
Amerikaanse piloot/astronaut.
Lid van Nasa 10-1984 groep.
Maakte ruimtevlucht in STS 40 en 59.
Verbleef 20,34 dagen in de ruimte.
Was astronaut tot augustus 1994; bleef aktief in de luchtvaart.
geboorte in 1956 te Riyadh - Saudi-Arabië, van Sultan Salman Abdel-aziz Al-Saud.
Saudische ladingspecialist/astronaut.
Lid van Saudi-Arabië 1985 groep.
Maakte ruimtevlucht in STS 18/51G.
Verbleef 7,07 dagen in de ruimte.
Eerste Arabier in de ruimte - 17 juni 1985.
Was astronaut tot juni 1985.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1963: een VS fotospion KH-4 en de SIGINT-satelliet Hitchhiker 1;
in 1969: een SU fotoverkenner Zenit 4;
in 1970: een SU doelsatelliet DS-P1-Yu;
in 1973: een SU fotoverkenner Orion;
in 1974: een SU navigatiesatelliet Tsiklon;
in 1975: een SU fotoverkenner Zenit 2M;
in 1977: een VS fotospion KH-9/LASP;
in 1978: de NASA oceaanobservatie satelliet Seasat 1;
in 1979: de weersatelliet NOAA 6 en een SU militaire waarschuwer Oko;
in 1983: de CA satelliet voor atmosfeeronderzoek Hilat 1/P83-1;
in 1984: een SU militaire navigatiesatelliet Parus;
in 1989: een SU aardobservatie satelliet Resurs F02;
vertrek in 1992 van de ruimtependel Columbia STS 50 (Norad ID: 22000), voor een verblijf van 14 dagen in aardorbit.
Het is de eerste orbiter uitgerust met de Extended Duration Orbiter (EDO) apparatuur.
De hoofdlading bestaat uit de eerste van een reeks geplande vluchten van het US Microgravity Laboratorium-1 (USML-1). Hierin worden door de bemanning experimenten uitgevoerd in verschillende disciplines, onder een toestand van bijna-gewichtloosheid.
De inzittenden zijn:
Richard N.Richards, bevelhebber,
Kenneth D.Bowersox, piloot,
Bonnie J.Dunbar/Sega, ladinggezagvoerder,
Lawrence J.DeLucas, ladingspecialist,
Ellen S.Baker, missiespecialist,
Carl J.Meade, missiespecialist,
Eugene H.Trinh, ladingspecialist.
selektie in 1958 van de MISS (man-in-space-soonest) piloten
Neil Armstrong),
William B. Bridgeman,
Albert S. Crossfield,
Iven C. Kincheloe,
John B. McKay,
Robert A. Rushworth,
Joseph A. Walker,
Alvin S. White,
Robert M. White.
Negen testpiloten van de National Advisory Committee for Aeronautics (NACA), de United States Air Force (USAF), North American Aviation (NAA) en Douglas Aircraft Corporation werden geselecteerd voor het “eerste man in de ruimte” project, een initiatief van de VS-luchtmacht om vóór de Sovjet-Unie een man in de ruimte te brengen.
Het project werd geannuleerd op 1 augustus, en maar twee van deze mannen zouden later toch de ruimte bereiken.
Walker maakte twee X-15 vluchten boven de 100 kilometer in 1963; Armstrong werd lid van NASA in 1962 en vloog in de Gemini en Apollo projecten, en zette als eerste mens voet op de maan op 21 juli 1969 om 02:56 UTC.
selektie in 1990 van de Terra Geode astronauten
Palmer K.Bailey,
Robert H.Clegg,
Michael E.Hoffpauir.
Dit zijn VS-militairen gespecialiseerd in geologie en geografie.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1965: een VS fotospion KH 7/OPS 6749 en een SU fotoverkenner Zenit-4;
in 1966: een SU weersatelliet Meteor;
in 1970: de VS militaire satelliet OPS 6820;
in 1975: een SU fotoverkenner Zenit 4MK;
in 1982: een SU militaire waarschuwer Oko;
in 1984: de VS fotospion USA 2/KH9-19/S85-1 en de militaire satelliet USA 3;
in 1993: de telecomsatelliet Galaxy IV, de VS militaire satelliet RADCAL en
vertrek in 1982 van het ruimteschip Soyuz T6 (Norad ID: 13292), naar het Soviet ruimtestation Salyut 7.
Op 900 meter van het station faalt het automatisch koppelsysteem. Gezagvoerder Dzhanibekov slaagt er alsnog in om het schip handmatig te koppelen.
Met de deelname van Chrétien aan deze missie begint een nieuwe fase in de bemande Intercosmos vluchten. Hij had "de eer" van het uitwerpen van een wekelijkse zak afval uit de kleine prullenbak van de luchtsluis.
Chrétien zou over Salyut 7 gezegd hebben "is eenvoudig, niet indrukwekkend, maar betrouwbaar”.
Deze bezoekende bemanning zal 8 dagen in de ruimte blijven.
vertrek in 1993 van de ruimtependel Endeavour STS 57 (Norad ID: 22684), voor een 10-daagse ruimtemissie.
Het wordt de eerste vlucht van het commercieel ontwikkelde SPACEHAB, waarin de bemanning 22 experimenten uitvoerde ivm leefomstandigheden, waaronder recyclage van afvalwater.
Op 22 juni spreken alle zes bemanningsleden met president Clinton.
Op 24 juni wordt het Europees autonoom labo EURECA, dat door de STS 46 bemanning in de ruimte geplaatst werd, aan boord genomen. Problemen met de antennes hiervan maken een bijkomende buitenaktiviteit (EVA) noodzakelijk door Low en Wisoff, bovenop de geplande taken.
De inzittenden zijn:
Ronald J.Grabe, bevelhebber,
Brian J.Duffy, piloot,
David G.Low, ladinggezagvoerder,
Nancy J.Sherlock/Currie, missiespecialist,
Peter J.Wisoff, missiespecialist,
Janice E.Voss, missiespecialist.
geboorte in 1958 te Krasnodar, van Gennadi Ivanovich Padalka.
Russische piloot/cosmonaut.
Lid van TsPK 10-1989 selektie.
Maakte ruimtevlucht in soyuz TM28, TMA4, TMA14 en TMA04M.
Verbleef 710 dagen in de ruimte.
Maakte 8 ruimtewandelingen - samen 27u13’.
geboorte in 1964 te Chardzhou, van Oleg Dmitriyevich Kononenko.
Oekraiense piloot/cosmonaut.
Lid van Energia MKS/ISS 14-1999 ingenieurs.
Maakte ruimtevlucht in soyuz TMA12 en TMA03M.
Verbleef 391,50 dagen in de ruimte.
Maakte 3 ruimtewandelingen – samen 18u27’.
geboorte in 1965 te Suizhong – Liaoming, van Liwei Yang.
Chinese piloot/yuhangyuan.
Lid van China 1-1998 selektie.
Maakte ruimtevlucht in shenzhou 5.
Verbleef 0,89 dagen in de ruimte.
Eerste Chinees in de ruimte – 15 oktober 2003.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1966: een VS fotospion KH-4A;
in 1968, 1972 en 1973: een SU fotoverkenner Zenit 2M;
in 1969: de VS wetenschapssatelliet Explorer 41;
in 1974: een SU ELINT-satelliet Tselina-O;
in 1975: de NASA wetenschapssatelliet OSO 8;
in 1978 en 1988: een SU militaire communicatiesatelliet Strela 2;
in 1980: de SU communicatiesatelliet Molniya 1-47;
in 1984: de SU navigatiesatelliet Nadezhda/Kospas 3;
in 1985: een SU geheime satelliet Kosmos U3, het Salyut 7 cargoschip Progress 24 en een aardobservatiesatelliet Resurs F1;
vertrek in 1996 van de ruimtependel Columbia STS 78 (Norad ID: 23931), voor een 17-daagse missie in aardorbit.
De hoofdlading bestaat uit het LMS (Life and Microgravity Spacelab), waarin onderzoek gedaan werd naar het gedrag van levende organismen in bijna gewichtloze toestand.
Vijf ruimtevaart agentschappen: NASA (VS), ESA (Europa), CNES (Frankrijk), CSA (Canada)en ASI (Italië), met onderzoekers uit 10 landen werkten hieraan mee.
Daarnaast werd het gedrag van oa vloeistoffen, halfgeleiders, legeringen en kristallen in de ruimte bestudeerd; alles samen meer dan 40 experimenten.
De inzittenden zijn:
Terence T.Henricks, bevelhebber,
Kevin R.Kregel, piloot,
Susan J.Helms, vluchtingenieur,
Richard M.Linnehan, missiespecialist,
Charles E.Brady, Jr, missiespecialist,
Jean-Jacques Favier, ladingspecialist - CNES,
Robert Brent Thirsk, ladingspecialist - CSA.
geboorte in 1941 te Greiz, van Dr Ulf Dietrich Merbold.
Duitse ladingspecialist/astronaut.
Lid van Spacelab Ladingspecialisten 1-1978 en Esa 1-1992 groep.
Maakte ruimtevlucht in STS 9/41A en 42, Soyuz TM20(TM19).
Verbleef 49,90 dagen in de ruimte.
Was astronaut tot augustus 1998; bleef aktief in de ruimtevaart.
geboorte in 1945 te New Rockford - North Dakota, van James Frederick ‘Jim’ Buchli.
Amerikaanse missiespecialist/astronaut.
Lid van Nasa 8-1978 groep.
Maakte ruimtevlucht in STS 15/51C, 22/61A, 29 en 48.
Verbleef 20,43 dagen in de ruimte.
Was astronaut tot augustus 1992.
geboorte in 1948 te Rock Island – Illinois, van Gary Eugene Payton.
Amerikaanse ingenieur/astronaut.
Lid van DoD 1-1979 / MSE 1-1779 groep.
Maakte ruimtevlucht in STS 15/51C.
Verbleef 3,06 dagen in de ruimte.
Was astronaut tot juli 1985; bleef aktief als ruimtevaartmedewerker.
geboorte in 1953 te Boston – Massachusetts, van Brian J. Duffy.
Amerikaanse piloot/astronaut.
Lid van Nasa 11-1985 groep.
Maakte ruimtevlucht in STS 45, 57, 72 en 92.
Verbleef 40,73 dagen in de ruimte.
Was astronaut tot april 2001; bleef aktief in de luchtvaart.
geboorte in 1954 te Ramat Gan, van Ilan Ramon.
Israelische piloot/astronaut.
Lid van Israel-1997 en NASA 16-1996 selektie.
Maakte ruimtevlucht in STS 107.
Verbleef 15,94 dagen in de ruimte.
Eerste Israeli in de ruimte - 20030116.
Sterft in de Columbia pendel ramp op 1 februari 2003, boven Texas.
selektie in 1984 van de ASTRO-1 ladingspecialisten
Samuel T.Durrance,
Kenneth H.Nordsieck,
Ronald A.Parise.
Nordsieck zal aan geen enkele ruimtemissie deelnemen.
selektie in 1985 van de NASDA-1 astronauten
Takao Doi,
Mamoru Mohri,
Chiaki Mukai/Naito.
selektie in 1994 van de USML-2 ladingpecialisten
Glynn R.Holt,
Fred W.Leslie,
David H.Matthiesen,
Albert Sacco.
Hiervan zullen alleen Leslie en Sacco in de ruimte vertoeven.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1967: een VS fotospion KH8-6 Gambit;
in 1968: de VS militaire satellieten OPS 5343 en OPS 5259;
in 1973: een SU navigatiesatelliet Tsiklon;
in 1975: een SU ELINT satelliet Tselina-D;
in 1983: de geheime VS satelliet 1983-60A;
in 1987: een VS militaire weersatelliet DMSP 5D-2/USA 26;
in 1990: een SU communicatiesatelliet Gorizont 20;
in 1999: de VS oceaanobservatie satelliet QuickScat.
geboorte in 1933 te Aktyubinsk –Kazakhstan, van Viktor Ivanovich Patsayev.
Russische ingenieur/cosmonaut.
Lid van Energia Ingenieurs 2-1967 groep.
Maakte ruimtevlucht in soyuz 11.
Verbleef 23,77 dagen in de ruimte.
Bemanningslid van eerste ruimtestation – Salyut 1.
Sterft door verstikking bij de landing van Soyuz 11 op 30 juni 1971.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1962: de weersatelliet TIROS 5;
in 1963: de weersatelliet TIROS 7(G);
in 1964: een VS fotospion KH-4A;
in 1970: de VS ELINT satelliet OPS 5346/BMEWS 3;
in 1976: de SU wetenschapssatelliet Interkosmos 15;
in 1981: de IN experimentele communicatiesatelliet Apple, de ESA navigatietechnologie satelliet CAT 3, de weersatelliet Meteosat 2 (F-2) en een SU militaire waarschuwer Oko;
in 1984: een SU fotoverkenner Zenit 6;
in 1985: een SU doelsatelliet Romb;
in 1986: de SU communicatiesatelliet Molniya 3-29 en een fotoverkenner Oblik;
lancering in 1959 vanaf Baikonur LC1, van de Soviet ruimtesonde E-1(A) N°5.
De bedoeling van deze lancering is een sonde te pletter te laten vallen op het maanoppervlak - na een rechtstreekse vlucht - zonder tussenfase in aardorbit.
De sonde is bolvormig, 0,90m doormeter, en weegt 3à400 kg.
De missie mislukt door het falen van de automatische besturing bij T+153 seconden en wordt vrijwillig beëindigd door de verantwoordelijke van het lanceercomplex.
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 1959-F06
Norad ID: -
Lading: Lunasonde E-1
Lanceertuig: 8K72/I1-7(Luna)
Massa: 360 kg.
(afbeelding: model van een E-1 sonde)
vertrek in 1983 van de ruimtependel Challenger STS 7 (Norad ID: 14132), voor een 6-daags veblijf omheen de aarde.
Sally Ride werd de eerste Amerikaanse vrouw die deel nam aan een ruimtemissie. Ze verleed op 23 juli 2012 aan pancreaskanker, te La Jolla – California, op 61-jarige leeftijd.
Tijdens de vlucht worden de communicatiesatellieten ANIK C-2 voor TéléSAT Canada en PALAPA-B1 voor Indonesië door de lading-hulp motoren (PAM-D) in de ruimte geplaatst.
Onderzoek wordt oa gedaan naar het sociale gedrag van de mierenkolonie in gewichtloosheid en ruimteziekte.
Meerdere experimenten worden uitgevoerd in de vorming van metaallegeringen in mcro-zwaartekracht en het gebruik van aanwezige uitrusting.
De inzittenden zijn:
Robert L.Crippen, bevelhebber,
Frederick H.Hauck, piloot,
John M.Fabian, missiespecialist,
Sally K.Ride/Hawley, missiespecialist,
Norman E.Thagard, missiespecialist.
geboorte in 1937 te Zburjevka, van Vitali Mikhailovich Zholobov.
Oekraiense ingenieur/cosmonaut.
Lid van Luchtmacht 2-1963 groep.
Maakte ruimtevlucht in soyuz 21.
Verbleef 49,27 dagen in de ruimte.
Blijft aktief in de ruimtevaart tot 1981.
selektie in 1998 van de Braziliaanse missiespecialist
Marcos C.Pontes.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1962: een VS SIGINT satelliet Ferret;
in 1964: de VS militaire wetenschapssatellieten P35-8 en P35-9;
in 1965: een VS Titan 3A test en de militaire satelliet Transtage 5?7;
in 1968: een SU fotoverkenner Zenit 4;
in 1974: een SU doelsatelliet Vektor;
in 1975: de VS ELINT satelliet Canyon/BMEWS 6;
in 1977: een SU doelsatelliet DS-P1-I;
in 1980: een VS fotospion KH9-16(Big Bird) en de SU weersatelliet Meteor 1-30;
in 1982: een SU doelsatelliet IS-P Uran en een fotoverkenner Zenit 6;
in 1982 en 1986: een SU militaire navigatiesatelliet Parus;
in 1985: een SU militaire waarschuwer Oko;
in 1987: een SU oceaanobservatie satelliet US-A;
in 1991: de SU communicatiesatelliet Molniya 1-81;
in 1997: de communicatiesatellieten Iridium 09, 10, 11, 12, 13, 14 en 16;
lancering in 1967 vanaf Baikonur LC1, van de Soviet ruimtesonde 4V-1 N°311/Kosmos 167.
Deze missie is bedoeld om een venuslander in de atmosfeer van venus te laten afdalen, vergelijkbaar in ontwerp aan de Venera 4 ruimtesonde.
Het ruimtevaartuig strandt in baan om de aarde en verbrandt 8 dagen na de lancering in de atmosfeer.
De sonde krijgt het kosmosnummer 167.
Beginnend in 1962, werd de naam “kosmos” gegeven aan elk Sovjet ruimtevaartuig dat in een baan om de aarde bleef steken, ongeacht hun beoogde eindbestemming.
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 1967-063A
Norad ID: 2852
Lanceertuig: Molniya 8K78M
Massa: 1106 kg.
vertrek in 1985 van de ruimtependel Discovery STS 18/51G (Norad ID: 15823), voor een 7-daagse tocht in aardorbit.
Tijdens de vlucht worden de communicatiesatellieten MORELOS-A (voor Mexico), ARABSAT-A (voor Saoudi-Arabië) en TELSTAR-3D (voor AT & T) door de lading-hulp motoren in de ruimte geplaatst.
Ook wordt het astronomie instrument SPARTAN-1 uitgezet en terug binnengehaald, en worden Franse biomedische en Strategic Defense Initiative experimenten uitgevoerd.
vertrek in 1963 van de ruimtecapsule Vostok 6 (Norad ID: 595), voor een vlucht van 3 dagen omheen de aarde.
Evenals bij Vostok 3 en Vostok 4 betreft het een tweeledige missie, nu met Vostok 5 die 2 dagen eerder gelanceerd werd.
Deze vlucht betekent het einde van het 1ste bemande Soviet ruimteprogramma; aan boord is Valentina V.Tereshkova, de 1ste vrouw in de ruimte.
In zekere zin was dit een propaganda stunt, waarover Korolev zich later zou beklagen.
Evenals de andere Vostok kosmonauten hield ze een logboek bij, nam foto’s en bestuurde zelf even de capsule; al wordt er beweerd dat Korolev haar de geplande besturing verbood.
De vlucht leverde gegevens op betreffende het gedrag van het vrouwelijk lichaam in de ruimte. Oorspronkelijk zou de missie uitgevoerd worden door twee Vostoks, elk met een vrouw aan boord. Dit plan werd echter herzien, officieel omdat het Vostok programma ingekort werd ten voordele van de er op volgende Woskhod reeks.
Volgens rapporten (en geruchten) zou Tereshkova meerdere fysische en typisch vrouwelijke problemen ondervonden hebben tijdens haar 70,70 uur durende vlucht. Op een bepaald moment zou ze hysterisch geworden zijn en werd ze door Sergei Korolev persoonlijk via de radio tot de orde geroepen.
De kosmonaute gaf ook geen antwoord bij meerdere oproepen; was ze verlamd van angst of faalde de communicatieapparatuur?
Toch beweerden de Soviet autoriteiten achteraf dat ze alle opdrachten uitvoerde volgens het vooropgestelde vluchtplan.
Toen de terugkeerraket ontstak, bracht deze de capsule in een hogere baan in de plaats van een lagere. Tereshkova bemerkte de fout, ze kon in overleg met Korolev de juiste instructies invoeren, en landde alsnog veilig. Op vraag van Korolev hield ze deze crisissituatie voor zich tot in 2004.
De inzittende is:
Valentina V.Tereshkova.
geboorte in 1940 te Shanghai – China, van Dr Taylor Gun-Jin Wang.
Amerikaanse ladingspecialist/astronaut.
Lid van Spacelab 3-1983 groep.
Maakte ruimtevlucht in STS 17/51B.
Verbleef 7,01 dagen in de ruimte.
Was astronaut tot mei 1985.
geboorte in 1954 te Dallas – Texas, van Jeffrey Shears ‘Bones’ Ashby.
Amerikaanse piloot/astronaut.
Lid van NASA 15-1994 “The Flying Escargots”.
Maakte ruimtevlucht in STS 93, 100 en 112.
Verbleef 27,68 dagen in de ruimte.
Was astronaut tot juni 2008; bleef actief in de ruimtevaart.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1961: de VS militaire wetenschapssatelliet Discoverer 25;
in 1963: de VS militaire navigatiesatelliet Transit 5A-3;
in 1966: de VS militaire satellieten GGTS, IDCS(P)S 1 t/m 7 en Transtage 8;
in 1967: een SU wetenschapssatelliet DS-U3-S, een VS fotospion KH-4B en de militaire satelliet
OPS 1873;
in 1976: een SU fotoverkenner Zenit 4MK;
in 1977: de weersatelliet GOES 2 en een SU militaire waarschuwer Oko;
in 1978: de weersatelliet GOES 3;
in 1981: een SU fotoverkenner Fram;
in 1983: de satelliet voor radioamateurs Oscar 10/AO 10 en de communicatiesatelliet
Eutelsat 1-F1/ECS 1;
in 1987: acht SU militaire communicatiesatellieten Strela 1M;
in 1988: de VS militaire navigatiesatelliet NOVA II;
in 1989: een SU fotoverkenner Oblik;
in 1993: een SU militaire communicatiesatelliet Strela 2.
vertrek in 1978 van het ruimteschip Soyuz 29 (Norad ID: 10952), naar het Soviet ruimtestation Salyut 6.
Op het programma staan ingrepen in verluchting, verwarming en waterzuivering van het station, alsmede onderhoud aan de luchtsluis en installatie van de meegebrachte apparatuur.
Kovalyonok en Ivanchenkov landden met het Sojoez 31 ruimtevaartuig op 2 november 1978, na een verblijf van 140 dagen in de ruimte.
Sojoez-29 landde op 3 september met de bezoekende bemanning Bykovsky en Jähn, die aankwamen in Sojoez 31 en 8 dagen in Salyut 6 vertoefden.
De inzittenden bij de lancering zijn:
Vladimir V.Kovalyonok, gezagvoerder,
Aleksandr S.Ivanchenkov, vluchtingenieur;
bij de landing:
Valery F.Bykovsky, gezagvoerder,
Sigmund W.P.Jähn, wetenschapper – DDR.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1963: de VS militaire satellieten SURCAL 1B, FTV 1292, SOLRAD 6A, Radose 112 en Lofti 2A;
in 1965: een SU fotoverkenner Zenit-2;
in 1969: een SU fotoverkenner Zenit 4;
in 1971: de VS fotospion LASP 1/Samos 83;
in 1973: de SU testlancering Soyuz 7K-T-36;
in 1976: acht SU militaire communicatiesatellieten Strela 1M;
in 1979: een SU fotoverkenner Zenit 6;
in 1984: een SU aardobservatie satelliet Resurs F1;
in 1988: de satelliet voor radio-amateurs Amsat-Oscar 13/AO 13/Phase 3C, de weersatelliet
Meteosat 3/P2 en de telecomsatelliet PanAmSat 1/PAS 1;
in 1996: de telecomsatelliet Intelsat 709;
in 1998: zes SU militaire communicatiesatellieten Strela 3.
vertrek in 1963 van de ruimtecapsule Vostok 5 (Norad ID: 591), voor een vlucht van 5 dagen omheen de aarde.
Evenals bij Vostok 3 en Vostok 4 betreft het een tweeledige missie, nu met Vostok 6 die 2 dagen later gelanceerd wordt.
Bykovsky zou oorspronkelijk 8 dagen in de ruimte blijven, maar de vluchtdetails werden meermaals herzien t.g.v. de hoge zonneactiviteit. Om deze reden was de lancering ook al uitgesteld.
Bykovsky ondervond grote hinder van een niet nader omschreven falend ‘afvalverwijderings-systeem’ in de capsule. Terwijl het enige andere vermeldenswaardig probleem weer bestond uit het verbonden blijven van de dienstmodule en de terugkeer bol in de aanvangsfase van de landing.
Gedurende de vlucht bleven Vostok 5 en Vostok 6 zowat 3 dagen in elkaars gezelschap, waarbij ze tot minder dan 5 km naderen en regelmatig radiocontact onderhouden met elkaar en met het grondstation.
Er werden TV-beelden van de kosmonauten naar de aarde gestraald, en ze voerden een aantal bio-medische en wetenschappelijke experimenten uit.
Vostok 5 haalde de geplande orbithoogte niet, en begon mede door de hoge zonneactiviteit vlug te dalen. De temperatuur in het schip liep daarbij hoog op zodat besloten werd de missie voortijdig te beëindigen.
De inzittende is:
Valeriy F.Bykovskiy.
lancering in 1967 vanaf Cape Canaveral LC12, van de VS ruimtesonde Mariner 5.
Mariner 5 is een aangepaste Mariner 4 reservesonde omgezet van een Mars naar een Venus missie, bedoeld om wetenschappelijke gegevens te verzamelen tijdens het voorbijvliegen aan de planeet. Ook metingen in de interplanetaire ruimte vóór en na venus stonden op het programma.
Op 19 oktober 1967 passeert Mariner 5 de planeet op 4100 km en komt in een heliocentrische baan.
Deze missie levert gegevens ivm oa straling, magnetisme en plasma; alsmede UV-emissies van de atmosfeer van Venus.
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 1967-060A
Norad ID: 2845
Andere namen: Mariner Venus 67-2
Lanceertuig: Atlas SLV-3 Agena D 5401 (AA23)
Massa: 245 kg.
(afbeelding: vrije voorstelling van de sonde in nabij venus)
lancering in 1969 vanaf Baikonur LC81/24, van de Soviet ruimtesonde Luna E-8-5 N°402.
Deze sonde moest in een baan rond de maan komen en een lander met een bodemmonster laten terugkeren naar de aarde.
Door het falen van de derde trap van het lanceertuig komt de sonde echter niet weg van de aarde en eindigen hiermee de kansen van de Sovietunie om nog vóór Apollo 11 over maanmateriaal te beschikken.
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 1969-F08
Norad ID: -
Lanceertuig: Proton-K/D(UR-500)
Massa: 5600 kg.
(afbeelding: vrije voorstelling van het landingsdeel)
lancering in 1975 vanaf Baikonur Cosmodroom, van de Soviet ruimtesonde 4V-1-661/Venera 10.
Venera 10 komt na ongeveer 4,5 maanden vlucht op 23 oktober in een baan om venus en stoot de lander af. De orbiter zal atmosferisch onderzoek doen en dienen als communicatierelais voor de lander. Bij de instrumenten bevindt zich een Franse stralingsmeter. De orbiter bevatte oa ook instrumenten voor meting van magnetisme en geladen deeltjes.
Bij het afwerpen van de beschermingskappen op de camera’s van de lander bleef er één hangen, waardoor het gezichtsveld beperkt bleef tot 180°. De camera bleek wel verder te kunnen kijken dan deze van Venera 9.
De omgeving leek op een steenwoestijn. De bodem bleek een dichtheid te bezitten van 2,7 à 2,9 gram/cm³, hetgeen overeenkomt met basaltrotsen op aarde.
Aan de oppervlakte woei een wind van 3,5 m/sec; verder verzamelde de sonde gegevens over de hoeveelheid zonlicht die het oppervlak bereikte, de temperatuur en luchtdruk op verschillende hoogtes.
Bij de lancering had Venera 10 met inbegrip van de lander een massa van 5033 kg.
Enkele gegevens:
NSSDC/COSPAR ID: 1975-054A
Norad ID: 7947
Lanceertuig: Proton.
(afbeelding: model van de lander)
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1978: een VS fotospion KH 11;
in 1980: de SU communicatiesatelliet Gorizont 4 en een militaire waarschuwer Oko;
in 1983: een SU fotoverkenner Zenit 6;
in 1985: een SU geodesiesatelliet Musson;
in 1988: een SU ELINT satelliet Tselina-D;
in 1989: de VS militaire satelliet ADSP 1/DSP 14/USA 39 en een SU doelsatelliet Vektor;
lancering in 1967 vanaf Baikonur LC1, van de Soviet ruimtesonde 4V-1 N°310 / Venera 4.
Venera 4 was de eerste sonde die tijdens de afdaling op 18 oktober 1967, gegevens over de venusatmosfeer doorseinde. De sonde werd eerst afgeremd met behulp van een hitteschild, om nadien per parachute neer te komen.
De wetenschappelijke instrumenten bezweken aan de hoge druk op ongeveer 25 km hoogte, over de regio Eisila op 19°N-38°O.
De gemeten druk bedroeg 22 bar, de temperatuur 277°C en de atmosfeerinhoud 90-95% kooldioxide.
Enkele gegevens:
NSSDC ID: 1967-058A
Norad ID: 2840
Lading: Spuskaemiyapparat Veneri-4 SA (A00936)
Lanceertuig: Molniya 8K78M
Massa: 1106 kg.
geboorte in 1949 te Moskow, van Yuri Michaylovich Baturin.
Russische ingenieur/cosmonaut.
Lid van VVS 12-1997 selektie.
Maakte ruimtevlucht in soyuz TM28(TM27) en TM32(TM31).
Verbleef 19,74 dagen in de ruimte.
Was cosmonaut tot 31 mei 2009.
selektie in 1980 van de CNES-1 astronauten
Patrick Baudry,
Jean-Loup Chrétien.
Chrétien en Baudry zijn de eerste franse astronauten.
Chrétien zal deelnemen aan missies naar Salyut 7 en MIR, en wordt ruimtependelspecialist.
lanceringen van allerlei aard, onder andere
in 1963: een VS fotospion KH-4;
in 1967 en 1970: een SU doelsatelliet DS-P1-Yu;
in 1968: de SU weersatelliet Meteor nr 10;
in 1973: de VS militaire waarschuwer DSP 04/IMEWS 04 6691
in 1975: de weersatelliet Nimbus 6 en een SU fotoverkenner Zenit 4MK;
in 1978: een SU fotoverkenner Zenit 4MKM;
in 1979: een SU fotoverkenner Gektor-Priroda;
in 1980: een SU fotoverkenner Zenit 6;
in 1986: een SU ELINT satelliet Tselina-D;
in 1987: een SU militaire waarschuwer Oko;
in 1990: de IN weer&communicatie satelliet Insat 1D.
