Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
14-11-2015
De herfstwandeling…
Vosselaar 14 11 2015
De herfstwandeling…
Het zag er zo mooi uit in de voormiddag toen we met Marian en Kiki bij onze dierenarts Aline waren. Marian wilde weten hoe het was met de heupen van Kiki en was daarvoor naar Hoogstraten gekomen omdat Aline maar goed 1/3 van de gangbare prijs in Arnhem aanrekent. En de foto’s waren niet alleen schitterend, ook het resultaat mocht er wezen. Zonder meer HD-A heupen volgens de kenners.
In de namiddag hadden we de herfstwandeling gepland en toen was het weer totaal omgeslagen. Iets voor twee uur regende het pijpenstelen, of zoals ze in de Kempen zeggen “oude wijven” en dat staat dan weer gelijk met wat de Engelsen “it’s raining cats and dogs” noemen!
Gelukkig vonden we een droog onderkomen in de gelagzaal van café “InHolland” waar de slagregen in beekjes van de ruiten liep. Rond kwart na twee vertrok een grote groep wandelaars richting Wortel Kolonie. Inge met Drentje Luna en Golden Mirza trok de kop en ons baasje zorgde als gewoonte voor de bezemwagen. En dat bleek een héééél belangrijke functie te zijn want op een bepaalde moment was “onze” Nazca haar baasje Bjorn kwijt. Hoezeer ons baasje Nazca probeerde terug vooruit te sturen waar Bjorn en de kinderen vertoefde, zozeer bleef ze telkens uit het bereik van ons baasje. Uiteindelijk kon ons baasje na een achtervolging van haast twee kilometer op de parking van café In Holland terug aanlijnen.
Belle die bij ons baasje was gebleven werd dadelijk in de auto gezet samen met haar kleindochter en met de auto werd de groep terug opgezocht. Eens terug bij de groep parkeerde het baasje de auto aan de zijkant van het bos en konden we terug de wandeling vervolgen.
Dé attractie bij deze wandeling is steeds de halte aan het “bootjesven”. Hier ging al wat los van de lijn was te water. Uiteraard haast alle Drenten, maar ook de Duitse Herder, de Pyreneese Herdershond, de twee flatcoated retrievers zaten in geen tijd in het water en apporteerden dummy’s, takken , stukken schors en alles wat maar vliegen en drijven wou.
De rustplaats aan Bootjesven fungeerde ditmaal als plaats voor de groepsfoto. Er waren zeker nog een vijftal wandelaars meer op de wandeling maar die waren alle foto’s aan het nemen van de groep wandelaars en hun honden.
Na de wandeling doken de wandelaars het café in om zich aan tafel te goed te doen aan de inmiddels bekende spek met eieren . De specialiteit daar van uitbater Jos Snoeys en zijn ploeg. Toen iedereen moe en voldaan naar huis toe keerde was het al goed 18u00 gepasseerd.
Wij hadden een fijne vermoeiende en goed met activiteiten gevulde dag . Aan allen die meegewandeld hebben. Nen dikke merci voor de compagnie en volgend jaar doen we dat zeker nog eens over !
Al enkele dagen is de esdoorn en de hazelaar in onze tuin de scene van een verliefd duivenkoppel. Ze zijn duidelijk van slag en hebben de foute lente in het bloed. Wat ook nog fout is, dat het verliefde koppel er vier aandachtige en luidruchtige toeschouwers onder de boom bij hebben.
Het baasje is er niet zo blij mee want als er één van de teefjes het in haar bol krijgt van ook bij haar de hormonen de vrije gang te laten gaan…. Dan is het baasje er dik aan met zijn berekening dat Hera loops zou komen eind december , begin januari. En dat zou een lelijke streep door zijn wens zijn van nog eens een lente nestje te hebben met Hera.
Maar laat ons niet voorop lopen op iets wat mogelijk misschien zou kunnen gebeuren. Ondertussen gaat het liefdesspel tussen de duiven lustig verder op een veilige hoogte voor Belle & co. Meer dan lawaai maken kunnen ze niet. En de poging van Heros van gebruik te maken van de composthoop is ook al een maat voor niets. Hera heeft al een ernstige poging gedaan om in de vijf-stammige hazelaar te klimmen, maar meer dan een meter hoog is ze ook niet geraakt. En toen ze zo hoog geklommen was moest ze er goed over nadenken hoe ze terug veilig beneden zou geraken.
Vandaag is het weer dan wat omgeslagen. Hevige windvlagen, felle stortbuien en rond 18uur vanavond enkele bliksemflitsen en donderslagen brengen misschien wel het begin van echt herfstweer. Dat zou dan ook wel een einde kunnen maken aan de amoureuze avonturen van duiver en duivin in onze bomen en struikgewas.
En morgen gaan we de herfstwandeling in Wortel / Castelré wandelen. Alles is geregeld, het café “in Holland” is verwittigd dat er een twintigtal wandelaars hun beentjes onder tafel komen steken en de koptrekker en bezemwagen zijn ook gereserveerd. Nu alleen het weer nog… en dat is zowat het enige waar we geen vat op hebben….
Maar dat laat een echte Drentenbaas en liefhebber niet tegenhouden om er een fijne en plezante wandeling van te maken !
Inderdaad, weeral een feestje in de Faesroedel. Vandaag vieren we het heuglijke feit van 7 jaar geleden. Toen wierp onze Belle haar eerste nestje, tevens voor de baasjes hun eerste nestje.
Een kleine week nadat Bas stierf was het voor Belle gedaan met treuren om haar grote vriend en toeverlaat waar ze altijd op kon rekenen. De ganse dag van 12 november 2008 zag het er al naar uit dat de geboorte van Belle’s pups niet lang meer op zich zou laten wachten.
Tot er rond 18u00 de reclamekrantjesman op zijn scooter aan de brievenbus halt hield. Zoals altijd was dat het teken voor Belle om in de zetel te springen en luidkeels de man op zijn scooter weg te jagen. Zoals elke keer lukte dat zonder problemen, maar ditmaal was er bij Belle “iets meer” aan de hand.
’t Baasje merkte plots op dat er een puppyhoofdje verscheen bij Belle en dat door haar krachtig blaffen de geboorte in gang was gezet.
Onze eerst geborene was Hercule, een mooi stevig reutje die na acht weken zijn definitief plaatsje bij zijn vader Zeppos in Melden bij Oudenaarde vond . Heros en Hera die bij ons zouden blijven waren de volgende twee. Na Hera kwam het tweede teefje Hadise, die naar Budingen verhuisde en intussen net als Hera ook al twee nestjes gekregen heeft. Harrhy de volgende die werd geboren bleef in de buurt wonen en trok als naaste buur van Bobbejaanland naar Lichtaart. Heros en Harrhy lijken als twee druppels water op elkaar, zowel door karakter als gestalte.
De laatst geborene in het nestje is Harko die naar Oostkamp verhuisde bij Ronny en Carine en daar een gouden mandje vond. Het is dat Harko een reutje is want dat is het enige uiterlijke verschil met zijn moeder Belle. Zelfs wat karakter betreft is Harko het evenbeeld van zijn moeder !
Ondanks dat we destijds nog niet bekend waren in het fokkerswereldje konden we de zes pups bij uitstekende baasjes plaatsen. Dat Heros bij ons gebleven is heeft te maken met het overlijden van Bas de week voor de geboorte van de pups. Normaal zou er een teefje bij ons gebleven zijn, in dit geval Hera alleen. Toen de pups vijf weken oud waren zagen wij echter al dat het grote donkere pupje wat karakter betrof toch wel veel gelijkenis vertoonde met dat van de overleden Bas, hoewel er tussen die twee geen verwantschap bestond. En zo kwam het dus dat Heros de plaats van Bas in nam.
En vandaag zijn we er zeker van dat zowel moeder Belle als de zes pups weer een topdag beleven bij hun respectievelijke baasjes. En dat verdienen ze dan ook meer dan ooit !
We waren van plan van gisteren met de Nederlandse Drenten vereniging te gaan wandelen aan het strand van Rockanje. Alles stond gereed en we waren vroeg op. En toch zijn we niet vertrokken richting Rockanje !
De reden was een dichte mist die het zicht flink beperkte. Nu heeft ons baasje jarenlang zijn boterhammetjes verdient langs de snelweg toen hij nog werkte voor de VAB wegenwacht. Die noemde toen zelfs nog anders en was gekend als de “Wacht o/d Weg”. Daardoor kent hij de gevaren van mist op de snelweg en het baasje gaat zeker niet de snelweg op wanneer er mist hangt. Daar waagt hij zijn leven niet meer aan als het niet echt moet.
In plaats van de baan op te gaan zijn we met z’n alle snel terug het bed ingedoken, dat was veel veiliger en we waren nog beter uitgeslapen ook nog !
Vandaag is het werk aan de bloedinzameling voor het DNA onderzoek naar een test voor epilepsie bij de Drentsche Patrijshond verder gegaan. We waren van plan alle bloedstalen eind vorige week bij de universiteit in Gent binnen te brengen, maar er zijn nog te veel stalen die onderweg zijn. Er zijn gewoon Drentenbaasjes die zich spontaan hebben aangemeld voor medewerking, en daar maken we graag gebruik van ! En dubbel werk doen we niet graag. De auto’s van de vrijwillige medewerkers doen zo al kilometers genoeg.
Dus wachten we nog maar enkele dagen om zo efficiënt en economisch mogelijk te werken. Er is door de werkgroep fantastisch goed werk geleverd en ieder heeft naar zijn capaciteiten gewerkt. Tenslotte zijn we nog maar één maand verder dan de dag dat we de opdracht van professor dr. Peelman kregen om de bloedstalencollecte te starten. Dat was op donderdag 8 oktober en vandaag 9 november. Het was soms hectisch en ook hillarisch wanneer we bvb alles netjes hadden gepland, tot bleek dat een hond die een belangrijke plaats had gekregen, twee weken voordien was ingeslapen. Of die fokker die verschillende epileptische honden had gehad zelf overleden was en dus konden we maar één hond uit het nest traceren.
Maar dat maakte de uitdaging enkel maar spannender. En meer nog… we halen de uitdaging, niet binnen de maand maar wel met enkele dagen meer.
Als de Drentsche Patrijshond binnen enkele jaren een test krijgt om epilepsie op te sporen, gaan wij fier kunnen zeggen dat wij met een heel beperkte ploeg de aanzet daartoe hebben verwezenlijkt.
Morgen gaan we wandelen met onze goede vrienden van de Nederlandse Drenten vereniging. Het baasje neemt niet de ganse roedel mee want dan is de auto helemaal Vosselaar Plage na terugkomst. Neen, het zijn hij en Hera die acte de présence uit België gaan geven.
Maar om rond tien uur in Rockanje te komen heeft het baasje toch ook een kleine twee uren nodig. Hij rijdt dan wel met een snelle Mitsubishi, maar er hangt hier rond de voordeur zo ’n soort echo. Die klinkt als de stem van ’t vrouwtje als “en rijdt niet te rap daar hé”.
Inderdaad , zij heeft gelijk. Het centraal incasso bureau van zijne koninklijke hoogheid en zijn regering hebben de weg naar onze brievenbus ook al meermaals gevonden.
De voorbereidingen zijn al gedaan, de laarzen (botten voor de Belgen) staan klaar, batterijen van ’t Kodakske zijn geladen, handdoeken om Hera af te drogen liggen klaar, ook haar windjak ligt daarbij. Hera’s paspoort steekt bij het baasje zijn paperassen , de Masjebashi staat volgetankt, want in Kezenland is de diesel flink wat duurder dan in Belgenland. Kortom, we zijn er klaar voor.
Misschien nemen we Lucy ook wel mee maar als het druk op het strand is loopt het baasje het gevaar dat ze verloren loopt. Ze is het nog altijd niet afgeleerd van elke vogel te blijven volgen tot die van vermoeidheid spontaan uit de lucht valt. Het baasje beweert steeds dat hij Lucy niet wil vrijlaten wanneer de zwaluwen aan hun trek beginnen. De kans is heel reëel dat hij haar in Zuid Afrika kan gaan terug halen omdat zij toch maar één ding kent “vogels volgen” !
’t Baasje hoopt er op van nog eens een ferme babbel te kunnen doen met de Nederlandse vrienden en misschien nodigt hij hen wel uit om volgende week zaterdag met ons te komen wandelen op het meest noordelijke punt van België . De grens België / Nederland te Hoogstraten aan de voormalige landlopers kolonie van Wortel.
Tot morgen en we hopen zonnige foto’s mee te brengen van een mooie strandwandeling.
Vandaag is het juist zeven jaar geleden dat onze Bas overleed in wat we stilaan “zijn bos” noemden. We kwamen daar zowat dagelijks samen met Belle. Beiden kenden de ronde blindelings, hoewel Belle wel eens onder de afsluitdraad van de fabriek van Jansen Pharmaceutica wilde onderdoor glippen om daar dan op de parking de konijnen het leven zuur te gaan maken !
Maar hoewel hij en Belle twee gezworen vrienden waren heeft Bas nooit het baasje tot wanhoop gedreven met onder afsluitdraden te kruipen. Al zeven jaar staan de stoffelijke resten van Bas in de woonkamer op de kast. Daar staan ze te wachten tot onze baasjes zoals gepland, Bas gaan uitstrooien… Dat zou dan moeten gebeuren voor de helft in Vosselaar in “zijn bos” en de andere helft in de tuin in La Magdeleine waar hij toch ook een groot deel van zijn leven heeft doorgebracht.
Maar voorlopig is uitstrooien nog niet aan de orde. Hij staat daar goed in zijn doosje bij zijn schilderij dat nichtje Joke met airbrush heeft gemaakt.
Belle die op die bewuste 6 november 57 dagen drachtig was van haar eerste nestje heeft toen nog zes dagen lopen treuren. Wel 100 maal per dag aan de zetel gaan snuffelen waar Bas altijd in sliep. Die zetel was dan telkens leeg en dan ging ze nog maar eens een rondje rond de tafel maken met haar steeds dikker worden lijfje. En dan nog maar eens een blik in de zetel werpend.
Een week heeft dat zo geduurd. In die week na 6-11-2008 is eigenlijk heel veel gebeurd. Bas werd in het dierencrematorium te Viersel gecremeerd. De toenmalige auto, de Mitsubihi L200 Pickup werd vervangen door de rode Mitsubishi Outlander (met Franse nummerplaten) En in de woonkamer werd er een heuse verloskamer met puppyverblijf ingericht. Maar dat is dan weer een verhaal voor volgende week donderdag…
Ondertussen is de beurtrol om met het baasje mee te rijden om de bloedstalen voor de epilepsietest onderzoek helemaal rond. Belle mocht mee naar Arnhem naar dochter Kiki. Baasje Marian had noordelijker in Nederland ook stalen opgehaald die zij en ’t baasje daar zijn gaan ophalen. De dag nadien was het de beurt aan Hera die in Wallonië en Vlaams Brabant gaan kennismaken is met de Drenten aldaar. Gisteren is Heros mee geweest naar Best tussen Eindhoven en Tilburg want daar had Willeke en Frans een bloederig pakketje voor hem en het baasje. Heros mocht dan ’s avonds laat ook nog eens in het noorden van de Kempen gaan rondtoeren. En vandaag was het de beurt aan Lucy om in het uiterste hoge tipje van België, in de middelste “bult” boven Hoogstraten en vlak onder Breda een stamboom te gaan ophalen.
Tenzij er nog ergens moet worden ingesprongen zit de ronde van het baasje er op en kan het bloed volgende week richting Ugent vertrekken ! Vanaf dat moment is er geen houden meer aan, dan start definitief het onderzoek om een bruikbare test te ontwikkelen om epilepsie bij Drentsche Patrijshonden op te sporen …. En daar zijn we fier op dat we dat mee hebben kunnen verwezenlijken in minder dan een maand tijd !
Vandaag was Hera terug mee op ronde met het baasje. Ieder om beurt zo gaat het hier als het om uitstappen gaat. Belle was al mee naar Arnhem, vandaag Hera en morgen gaat Heros mee op ronde.
Vandaag begon ons baasje met het ophalen van de bloedstalen een flink eind achter Brussel. Zo halverwege Brussel-Charleroi, een eindje voorbij Waterloo moesten we het eerste bloedstaal ophalen.
de Leeuw van Waterloo
De volgende halte was al terug een eind noordelijker, toen was Leuven aan de beurt. Op bijna al die plaatsen zijn het bekenden van ons baasje die de eigenaars zijn van de honden die zich beschikbaar voor het onderzoek hebben gesteld.
Na Leuven kwam Aarschot (de Hollanders lachen nu om de naam) aan de beurt. Ook daar was het weer bij bekenden waar het staal was op te halen. Door de goede verbinding via de snelwegen vielen de verbindingstijden best mee. Hera mocht regelmatig eens gaan kennismaken met de andere Drentjes. En dat was plezier van beide zijden.
Door het Zoniênwoud in herfstkleuren.
De laatste halte lag ook op dezelfde lijn. Bekkevoort, dicht bij Diest was de volgende en laatste halte.
Ook hier was het weer Hera die in de kijker bij de mensen liep. De verbondenheid van Hera met het baasje valt steeds op bij de mensen die aar enkele jaren niet hebben gezien. Want bekend is ze door gans het land, die “kleine” van ons.
Het was al donker toen we Diest voorbij reden richting Vosselaar en zo kwamen we een dagtaak later terug in Vosselaar met een oogst aan bloedstalen om het onderzoek te laten starten.
Vandaag zetten we onze fantastische dierenarts Aline Verschueren even in het zonnetje.
Toen ik haar vorige week sprak over het project waar we aan de Ugent, faculteit diergeneeskunde begonnen waren was zij dadelijk enthousiast om haar medewerking aan te bieden.
Aline bood ons spontaan aan van bij de honden waar we mee tot bij haar kwamen gratis de bloedafname te verrichten. Deze bloedstalen brengen we eind deze week naar het labo van professor dr. Peelman. Van deze prof heeft Aline nog les gehad toen ze zelf nog voor dierenarts studeerde aan de Ugent.
Aline prikt bloed bij Hera
Met vier honden waren wij vandaag bij Aline, en morgen gaat zij nog ter plaatse bij eigenaars van een hond die moeilijk te verplaatsen is bij haar in de buurt . Als dat geen buitengewone service is !
Daarom zijn wij haar zo dankbaar. Op haar en haar collega Sarah Jansen hebben wij nog nooit tevergeefs beroep gedaan. Steeds hebben we de beste van het allerbeste diensten gekregen en daarom willen wij hen vandaag promoten.
Wie in de wijde omgeving van Hoogstraten woont bevelen wij hen met het meeste vertrouwen aan. Of de klanten nu van de Belgische of Nederlandse kant van de grens zijn is van geen belang. Iemand die ooit bij hen op consultatie met zijn dier geweest is blijft er tot zijn grootste tevredenheid klant.
Dank Aline, in naam van onze roedel en al uw dierenklanten !
Tien jaar al, is ze vandaag geworden. Tien mooie jaren voor haar en voor ons baasjes, zo kennen we onze moeder van 15 pups.
We hebben haar vandaag eens extra gesoigneerd. Eens extra extra geknuffeld vanmorgen bij het ontwaken. Want extra knuffelen is er elke ochtend al bij. Daar kan ze echt van genieten en dan maakt ze van die sprongetjes die je normaal enkel ziet in een geitjes en reeënpark. Met vier poten gelijk van de grond en gek van plezier. Zo kennen we onze oma Belle.
Deze namiddag mocht ze met baasje mee. Die is begonnen aan zijn bloedstalen ophalen voor het DNA onderzoek naar epilepsie. De rit ging naar Arnhem waar Marian een staal had opgehaald uit het verre noorden van Nederland. En dat weet ze zo stilaan, als het naar Arnhem gaat komt Belle haar dochter Kiki tegen.
Dat was weer een heel plezant weerzien. Dan mag ze zelf, niet aangelijnd uit de auto springen. Baasje is niet bang dat ze op zichzelf Arnhem gaat verkennen. Het weerzien met Kiki wil ze duidelijk niet missen. En ook aan de andere zijde van de deur is er enthousiasme te horen.
En als de voordeur dan opengaat is het enthousiasme zo groot dat het overslaat op ieder die er op staat te kijken. Als mensen vragen of die hondenmoeders hun pups nog terug kennen zeggen wij volmondig JA, zeker JA. Het voorbeeld stond daar in Arnhem op het voetpad rond te springen. Dat ritueel eindigt niet aan de voordeur maar gaat binnen onverminderd verder.
En wat ook zo typisch is aan onze Belle… zij poetst telkens haar “pups” van kop tot teen. En die pups…die laten dat doen net alsof ze nog in de werpkist vertoeven bij moeder Belle, onder de warmtelamp of op de warmwaterkruik !
Vanavond heeft ze bij haar brokken een extra lepel kip gekregen. Het vrouwtje had tijdens onze afwezigheid vol au vent of koninginnenhapje gemaakt . Dat Belle dat graag lust is niet meer dan normaal. Alles wat ze bovenop de brokken krijgt is ze verlekkerd op. En dat ze een vriê “gourmand” is was al jaren bekend.
Nu ligt ze naast de zetel van het vrouwtje op haar kussen te dromen en te snurken. En je ziet het aan alles, het zijn gelukzalige dromen. Die Halloweendromen zijn aan Belle niet besteed !
Uit “Balder” voor de insiders, uit Berlaar voor al de anderen, kwam er nog eens nieuws van Kiet en de jonge Deen, Kenzo. Kenzo is de zoon van Kiet en de Scandinavische Milou.
Kenzo is vandaag 6 maanden oud of een half jaar geworden maar dat en nog andere zaken laten we de “Kieterkenzowieters” zoals de familie Jacobs zichzelf noemt zelf vertellen.
Hey Jan en co,
Eindelijk nog eens een bericht uit Balder. Alles prima hier. Kenzo is vandaag 6 maanden oud geworden en dat hebben we gevierd met lekkers en een extra mooie herfstwandeling.
Dat was genieten voor honden en baasjes.
Ook met Kenzo gaan we naar de hondenschool en dat gaat prima. We volgen zowel de lessen gehoorzaamheid als de jachtlessen.
Kenzo heeft een enorme "will to please" en wil constant werken voor de baasjes. En natuurlijk steekt hij ook veel op van pa Kiet.
Volgen aan de lijn, de standen, ... dat gaat allemaal prima. Alleen het apporteren vergt nog veel oefenen want voor Kenzo is dit het moment om met de voeten van baas te spelen.
Maar dat apporteren zal ook wel in orde komen zeker... met heel veel geduld en met behulp van de lange lijn.
Het jachtseizoen is 15 oktober gestart en Kiet is dus volop aan het tracken. Onze agenda is goed gevuld de komende maanden en dat vinden wij helemaal niet erg.
Want, waar we een heel jaar voor geoefend hebben kunnen we nu "live" gaan uitvoeren. En dat is superplezant.
Vele groeten en knuffels
Kieterkenzowieters
Maar ook uit Temse kwamen twee foto’s met één zin onderschrift. Maar die ene zin verklaarde wel heel veel. Dit was de zin “Oef, hij is stilgevallen” ! En dat was niet op Marc het baasje bedoelt !
En morgen hebben wij hier een belangrijke Drenten verjaardag te verdienen… Mar daar gaan we het morgen over hebben.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
Vandaag is het werk aan de bloedinzameling voor het DNA onderzoek naar een test voor epilepsie bij de Drentsche Patrijshond verder gegaan. We waren van plan alle bloedstalen eind vorige week bij de universiteit in Gent binnen te brengen, maar er zijn nog te veel stalen die onderweg zijn. Er zijn gewoon Drentenbaasjes die zich spontaan hebben aangemeld voor medewerking, en daar maken we graag gebruik van ! En dubbel werk doen we niet graag. De auto’s van de vrijwillige medewerkers doen zo al kilometers genoeg. 
