Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
30-11-2008
Makkelijk vandaag...
Makkelijk vandaag
Da's nu eens sympathiek zie, als de blog vrienden al van te voren uw artikels/berichtjes schrijven. Het overkomt je elke dag dat je van links en rechts idees aangereikt krijgt om een berichtje te plaatsen.( zelfs bij onze baas is de fantasie niet alle dagen even groot) Maar dat ze kant en klare berichten van te voren schrijven...dat is nieuw voor ons.
Waar gaat het juist om ? Er is een sympathieke tip die ook een blog heeft, twee zelfs, die het vandaag over ons heeft. Ja zegt onze baas, als de anderen het doen, kan ik even uitblazen. En zo gebeurde
Op het blog keukenverhalen http://blog.seniorennet.be/keukenverhalen/ geeft Fons Nicolay in zijn eigen onnavolgbare stijl zijn visie wat betreft truffelhonden en hoe hij ons inpast in dat verhaal.
Doe dicht dit blog en haast je naar het blog van Fons, kom straks nog maar eens terug naar hier, dan kom je hier maar verslag en commentaar uitbrengen over onze toekomst!
Voor de baasjes, als je de loodzware opleiding bekijkt waar ze ons Hellake aan gaan onderwerpen om dat zwarte goud (?) te gaan zoeken. k Zal maar een oogje in t zeil houden bij die opleiding.
Ondertussen klaagt het baasje al steen en been met hetgeen m nu al moet doen. Mijn pups beschermen tegen al te veel belangstelling. Zeker tijdens de weekends is de vraag groot. Het baasje selecteert wel streng maar toch zijn er nog heel wat passanten aan de werpkist.
We hebben dan ook nog onze dagelijkse wandeling te doen, en dan achteraf moet m zijn schoonbroer nog gaan inwijden in het leven van een jong gepensioneerde. Stel je voor dat die morgen om acht uur terug naar de Warande schouwburg trekt en dan iemand anders in zijn bureel vindt. Dat is ons baasje vanavond gaan doen, de man van de koekjestante moet niet meer gaan werken, nooit niet meer, echt NOOIT niet meer. Maar of de Luc dat gaat kunnen waarmaken zal nog maar de vraag zijn.
t Baasje zal m wel helpen met voorbij het zwart gat te passeren, en dat weet ik zeker, daar is t baasje verdomd goed in
Af en toe moet dat gebeuren, kommissies doen zeggen de baasjes meestal maar dat blijkt in de praktijk hetzelfde te zijn als boodschappen doen.
Als ik mee op boodschappentoer mag is het meestal omdat we iets nodig hebben dat mijzelf aanbelangt. Als t baasje zijn rugzak meeneemt is het te poot, zonder rugzak ist met de auto.
De puppymelk in poedervorm, (vreselijk lekker spul) die ik bijkrijg sinds mijn bevalling was weeral bijna op. Dus met het weekend voor de deur moet er nieuw gehaald worden. Het vrouwtje maakt die puppymelk voor me klaar. Mijn gewoon eten, brokken en blikvoer, samen met de overschot lekkernijen van tafel dat wordt klaar gemaakt door t baasje.
Die puppymelk dus, dient om mij terug op sterkte te brengen en mijn normale melk, van aan de Milkbar te stimuleren. Voor mij en de puppys kan t niet goed genoeg zijn zegt de baas. Dat is ook nog zon woordspelletje van t baasje. In Frankrijk daar verkoopt men Chappi blikvoer onder een andere naam: Canigou daar zet het baasje dan goed genoeg zijn achter. Het zou een reclameslogan kunnen zijn Canigou genoeg zijn !
In de Zoomart leerde ik weer iets nieuw. De konijntjes die ik ken van in t bos, die leveren ze hier in glazen bakskes ! Flauw hé, niks geen sport meer met achter die beestjes aan te rennen. Hier te koop, kant en klaar in een glazen bakske, ongelooflijk gemakzuchtig die mensen hé.
t Is niet te verwonderen dat t baasje een andere broek nodig heeft omdat al die anderen te hard spanden Hij zegt dat het van t stoppen met roken is. Maar als je aan konijnen kunt geraken zonder sporten dan zal het wel van te weinig beweging zijn, mijn gedacht...
Dat ben ik op het moment volgens het baasje. Het is wel in t zwet maar erkend. Het zit zo, het baasje en Louis en Leo organiseren op 15 februari een Drentenwandeling in clubverband.
Hier in Vosselaar organiseren ze dan een Kaawpollekes/ Kaawpootjes wandeling. Voor de niet Kempenaars of buitenlanders even een vertaling Kaaw = Koud en pollekes = handjes. Het gaat een wandeling worden waarbij al die Belgische en misschien wel Nederlandse Drenten onder andere ons bos kunnen ontdekken. Het is nu al via het www wereldwijd bekend maar je moet er geweest zijn om het voor de volle honderd procent te kunnen appreciëren.
Na de wandeling hebben al die hondjes en wandelaars een gezonde honger, dat is ook voorzien en we gaan dus goeie ouwerwetse, winterse hutsepot eten in het wijkhuis hier in onze wijk.
Rond twee uur heeft iedereen het buikje rond en houden we de jaarvergadering van de Drentenvereniging. Wie wel wil wandelen en eten, zonder vergadering kan dat perfect en kan nog een wandeling maken in de buurt of Turnhout gaan verkennen of nog wat anders. Die missen dan wel de drankjes die het bestuur aanbied aan de aanwezigen van de vergadering.
En aan dat alles mag ik meewerken, want alles moet ge-timed worden en dat is dan mijn job. We zijn nog maar in het beginstadium van organiseren want de Drentjes van Louis en Leo gaan uiteraard ook hun deel van het werk krijgen. Bij Leo kan ik dan eindelijk mijn grootvader eens ontmoeten want dat is een Drent van Leo
Elke maand brengt t baasje de Woef mee van de krantenwinkel, Het verhaal van de dierenarts Jagermeester boeit m dus ondermeer mateloos.
Deze maand kregen ook enkele lezers de kans van een week er op uit te trekken met de C-Crosser van Citroën. In de beoordeling waren die hondenliefhebbers laaiend enthousiast over de C-Crosser.
Laat die C-Crosser nu krak dezelfde auto zijn als t baasje zijn nieuw speeltje de Mitsubishi Outlander. Dan weet je natuurlijk ook dat ik, niet echt autofan, ook graag mee rij in dat schoon machien. En t baasje die zijn neus krolt nog maar eens want wie heeft dat nu niet graag dat je keuze door anderen bestempeld wordt als uitstekend.
Dan moet ge het tenminste niet zelf zeggen, is t baasjeskommentaar.
Deze voormiddag zijn we nog eens langs t Binnenhof gereden om langs de weegschaal te passeren. Juist voor ik de kleintjes moest krijgen wasdat 31 kilo, vorige week bleef de weegschaal hangen op 28 kiloen deze morgengaf het schermpje nog 26,90 kilo aan. t Baasje is nu wat pissig van jaloezie want bij hem komt er alsmaar meer op het schermpje staan. Resultaat van twee maanden niet meer roken zegt en weet m . Zoiets was wel voorzien maar toch, zo een wijzer die tegen de 90 kilo blijft plakken t zint m niet, dat is wel duidelijk.
Als we dat baasje nu eens zes puppys laten kopen zou dat niet helpen ?
Zo is het, twaalf schitterende zwarte kooltjes in de werpkist, de oogjes die nu nog dicht zijn behoren aan een slapende pup. Ook de pootjes willen allangs om aan beter mee.
Als je nu aan de rand van de kist komt staan, zijn er direct een paarpupjes die jou richting uit komen en op de doodliglat willen kruipen. Nieuwsgierig zijn ze allemaal en toch zijn er maar twee teefjes in het nest.
Ikzelf begin er goed mijn werk mee te krijgen. In het begin was het vrij eenvoudig onze leefkamer zuiver te houden, maar nu die pups allen een gewicht van over het kilogram bereikt hebben, is dat ook goed te merken aan de plassen die verschijnen en de sigarenproductie die al aardig op gang komt.
De baasjes houden het goed mee in het oog en dagelijks, soms tweemaal , verversen ze de aankleding van de werpkist. Onze Miel(e) zal wel wat harder moeten werken zeg het baasje dan. En kan onze Miel het niet meer volgen dan plaats het baasje wel een annonce voor een Poolse poetsvrouw. t Baasje zegt dat het in de mode is, zijn zus heeft wel een Thaise poetsvrouw ! Maar zo ver wil t baasje niet gaan zegt m
Dat doet het baasje denken aan die mop uit de tijd dat je zulke moppen nog mocht vertellen . Dat ging zo: Heb jij iets tegen negers ? Neen ik heb niks tegen negers, integendeel, ik vind dat iedereen er één moest hebben Zo gaat het nu met Poolse poetsvrouwen, er is enkel de huidskleur verandert en de kleur van t betalen.
Vroeger in t zwart en nu in t wit met van die hoe noemen ze weer bons
Ondertussen schittert het toch maar in de werpkist
Terwijl moeder Belle in het bos aan het rondhollen is, ondertussen de eekhoorns terug de bomen aan het injagen is, heerst er volstrekte rust in de werpkist.
De puppies hebben iets daarvoor hun buikjes gevuld aan de mobiele Milkbar en hebben hun plaatsje gevonden. Dat die plaatsjes even comfortabel liggen als het lijkt is nog maar de vraag. Tot nu toe hebben de baasjes en ikzelf nog geen reclamaties mogen ontvangen. t Zal dan nog niet zo slecht zijn daar in t hoekje...
De oogjes beginnen alsmaar meer open te gaan. Of ze al veel kunnen zien betwijfelen we sterk. Ook die pootjes die ze nu met veel moeite onder de volgezogen lijfjes proberen te krijgen, missen alleen nog wat coördinatie, sterkte hebben ze al maar ze zwabberen zo nog wat alle richtingen uit.
Elk pootje op zich functioneert, nu ze allemaal tesamen in dezelfde richting laten werken, kan een oplossing geven om sneller te vorderen
Voor de baasjes is het een aangename bezigheid, voor ons Frans bezoek (Hugo & Mieke zijn in t Belgenland) een openbaring in de zin van ocharme zie die pootjes en ocharme die kan de tepel niet vinden het baasje fronst dan eens het voorhoofd en zegt dan dat het snel genoeg zo zal zijn dat ze ook met een eend en een konijn zullen afkomen naar hun baasjes.Niks ocharme of t moest voor die eend of konijn zijn
Zonder enige aanwijzing trekt Belle naar de werpkist met de pups. Ze doet dat meermaals per dag zonder dat er één pup een signaal of geluid heeft gegeven. Dat moet zoiets zijn als een biologische klok die ingebouwd of aangeboren is bij ons supermoedertje.
Na enkele seconden is het een gewriemel van pups die zich spoedennaar de best gevulde tepel. Het lijkt wel een mierennest hoe die puppies te werk gaan. Langs alle kanten vallen ze tegelijk aan.
En Belle, die legt zich languit op haar zij in de werpkist en kijkt het baasje aan met ogen van zie je nu wat het recht van de sterkste is Want zo is het inderdaad, die drie zwaarste hondjes , de mantelhondjes kijken niet zo nauw als het op eten aankomt. Nu laten de drie andere zich niet doen en durven ook wel eens dwars liggen, meestal letterlijk !
Als Belle daar zo ligt en bezig is met het voeden van haar kroost ontlokt dat bij het baasje de zin van aanschuiven gasten, de Milkbar is open
Belle doet maar verder, voor haar zijn ze allemaal gelijk en niemand wordt op zijn plaats gezet of berispt. Het is voor velen een voorbeeld, dat kleine modelmoedertje hier met haar zes puppies, in onze werpkist.
Na een paar dagen afwezigheid wegens bevallen en geen grote wandelingen in ons bos, ben ik er weer !
En ze zullen het geweten hebben, op full speed heb ik het bos geïnspecteerd en uitgekamd op vreemde voorwerpen en individus. Ordnung muss sein zeggen ze wel eens, en daar heb ik deze namiddag voor gezorgd zie.
Er waren wat takken afgebroken van bomen, zij versperden zelfs meermaals het pad dat we normaal volgen in het bos. Zo een pak sneeuw zorgt dus niet alleen voor ellende op de banen maar ook in t bos.
t Baasje is maar bang dat de groene jongens er niet dadelijk achter komen want anders is het weer de schuld van de opwarming van de aarde, of nog erger onze schuld, wegens die plas tegen de stam van die boom enkele weken geleden. Bas heeft dat toen nog gelapt. En t was dezelfde boom, zekers weten zegt het baasje
Ondertussen heeft het baasje een foto genomen achter mijn rug om, van de wijze hoe ik autoritair mijn bos sta te inspecteren. Zo moet Napoleon ook staan kijken hebben in Waterloo zegt het baasje. Maar Napoleon heeft daar dik op zijne frak gekregen en ik niet zeg ik dan tegen t baasje
Peter, de eigenaar van Zeppos, die dan weer de vader is van mijn puppies liet gisteren morgen in een telefoontje en even later met een mail aan onze baasjes weten dat ook daar gezinsuitbreiding een feit was. Hierbij het mailtje:
Sinds deze ochtend 7u30 is Belle-Fleur Beke ons gezinnetje komen te vervoegen.
Ze is een flinke dochter van 3kg 275 en meet 48,5 cm.
Papa Peter, Mama Hilde en FLorian zijn apetrots.
We keken er al een hele tijd naar uit en Hilde wilde er zelfs een wedstrijd van maken, wie zou het eerste bevallen, zij of ik ? Zoals je dus al weet heb ik het gewonnen.
Peter kon vorige week zijn mond bijna al niet houden over de naam van het kleintje. Dat het een dochtertje ging worden dat wisten we al enige maanden, maar die naam
Wat hij wel losliet was de werknaam zoals hij dat noemde, het zou een Eufrazieke worden.
Gisteren kon hij dus uiteindelijk het geheim vertellen Florian heeft er een zusje bij en de naam is . Belle-Fleur.
Mijn baasje al blij, mijn naam als eerste deel van de naam van zijn tweede kindje. Ook inSigogne, waar mijn baasje direct naartoe mailde, een blije Franca want ook haar dochtertje Fleur was een deel van de naam, en als kers op de taart Franca runt een B&B die de naam au Bellefleur heet.
Nu mogen we aan Peter en Hilde melden dat binnen de twee uren na de bevalling er al wensen waren vanuit de Charente van mensen die zij nog vanzeleven nog niet gezien hebben. Hierbij het bericht op het blog van Franca
Gelukkig na de rijbewijs ellende, lag er ook nog leuk nieuws in m'n mailbox. Blogvriend Jan, u kent hem misschien niet, maar Belle en haar pups vast wel, http://blog.seniorennet.be/bas_en_belle/ schreef mij dat er gezinsuitbreiding was bij vrienden van hun en 3x raden hoe het kersverse dochtertje heet?
Belle-Fleur
Belle-Fleur wensen wij hierbij een zorgeloze toekomst toe, aan haar naam zal het niet liggen.
Darren, Franca & Fleur van Au Bellefleur in Sigogne
Als dat geen mooi verhaaltje is om de dag van vandaag mee te beginnen
Als zo veel lezers wakker liggen van een pupje met een rood lintje gaan we even een tipje van de sluier oplichten. Verwacht nu geen Hercules Poirot of van In toestanden, het is zelfs niet de bedoeling geweest van enige vorm van mysterie te creëren.
Toen de pupjes pas geboren waren leken er drie zeer sterk op elkaar, de mantelhondjes. Wij gingen ons dus concentreren op de verschillen bij hen. Zij kregen dus als eerste spontaan een voorlopige naam. We hadden Kraagje met het streepje wit in de nek, Vlekje was die met zijn witte vlek op de heupen en Bruintje was op enkele haren in de hals na op zijn rug volledig bruin. Die waren dus benoemd.
Nu de gevlekte nog een naam geven. Er was maar één gevlekt reutje, dus dit reutje noemde simpelwegReutje. Maar dan die twee teefjes, hun tekening leek zo veel op elkaar dat we een kunstgreep moesten toepassen om geen vergissingen te krijgen bij het wegen. Zelfs de gewichten van deze twee lag maar twintig gram uit elkaar en een vergissing was dan ook snel gemaakt als zo twee beweeglijke schepseltjes moeten gewogen worden. Gekleurde draadjes wol rond het halsje zou dus de oplossing brengen.
Zo kreeg het zwaarste teefje een rood wollen draadje rond de hals, een angora wollen draadje nog wel. Omdat de draadjes nogal los, met veel overschot aan lengte, genomen werden, waren ze soms niet goed te zien in de pelsjes.
Want aanvankelijk hadden ze alle een lintje om. Onder die warmtelamp waren die kleuren niet goed te zien . Te meer omdat er ééntje was met een blauwachtig grijs lintje en een ander met een grijsachtig blauw lintje. Dan moet je echt een krak zijn om dat uit elkaar te houden.
Nu blijft er één teefje bij ons, en er zijn al vragen geweest of dat een teken was dat dit het teefje is dat bij ons blijft. Het antwoord is zowel ja als neen, wij hebben nog geen beslissing genomen. Het zal het teefje worden met de fijnste neus want het baasje heeft iets héél speciaal voor met haar. En dat is nu pas een mysterie waar in de nabije toekomst over kan gespeculeerd worden. (Fons Nicolay, gelieve niet mee te raden naar de bestemming want jij kent het geheim)
Als wij gisteren begonnen zijn met de socialisatie van mijn puppies dan ging het over wat de pupjes te zien zouden krijgen van het moment dat hun oogjes open zouden gaan.
Het baasje is dus nu ook begonnen met wat ze zullen te horen krijgen op t moment dat ze hun oortjes kunnen gebruiken. De CD-speler staat dus gans de dag aan, maar wat er aan muziek gespeeld wordt, daar ben ik nog niet zo zeker van dat het de voorkeur van mijn pupjes gaat zijn.
t Baasje speelt uiteraard voornamelijk zijn favoriete muziek, piano van Tsjaikowski, ochtendstemmingen van Grieg, Moldaus en Boleros. maar ook moderner spul van Enya, en Mark Knopfler. Hij doet dat met een bijzondere reden, de pups kalmpjes aan wennen aan geluiden die niet in de natuur voorkomen. Later gaat hij ook de Beatles, the Rolling Stones, Bill Haley en den Elvis op hun loslaten. Voor nog moderner spul, house en zo, dat gaat het baasje maar zo laten zegt m, daar geraakt m zelf ook niet aan gewend.
Later, als we al naar buiten kunnen, komen er nog de geluiden van het verkeer bij. Autbussen en camions die over verkeersdrempels dreunen, vliegtuigen die laag overkomen omdat ze anders in Eindhoven de startbaan missen, hete lucht ballons waar Bas zo kwaad naar was, al die geluiden komen aan bod voor we het veilige nestje hier mogen verlaten.
Nu hebben we nog wel wat tijd vooraleer we zover zijn, nog zes weken, maar die gaan voorbij zijn voor we het weten
Prima doos die van Chateau Vilatte, dat is de tweede maal dat die vol geraakt met prima spul. De eerste maal was ze gevuld met wijn van Stefaan en Hilde Massart uit Puynormand. De wijn van hen is één van de favoriete wijnen van onze baasjes. Van oorsprong zijn Stefaan en Hilde Belgisch. Hun ouders hebben zon 35 tal jaren geleden de wijngaard gekocht, en sinds enkele jaren hebben broer en zus de wijngaard overgenomen. Meer weten over Chateau Vilatte en zijn bewoners kan hier: http://www.chateauvilatte.com/nl/home.htm
Ook Fons Nicolay van het keukenweetjes blog kan mee vertellen over Chateau Vilatte, hij is ook steeds liefhebber om zijn voorraad daar aan te vullen:
Nu is de doos elke avond in gebruik bij het wegen van onze puppies. Toen ze pas geboren waren moesten we hen gescheiden houden bij het wegen om geen vergissingen te begaan. Wanneer ze gewogen waren gingen ze eerst in de doos tot we met hen alle klaar waren en dan mochten ze terug in dewerpkist. Dit is in elk geval een doos waar wij plezier van gehad hebben. De eerste maal zal ik niet moeten verklaren denken we, de tweede maal kan je nu dagelijks lezen
Belle
Ps: Het is inderdaad dezelfde doos en het zijn zelfs dezelfde pup's, het enige verschil is tien dagen...
Maar meer van exotische oorsprong kan je vinden vandaag op het blog van onze Frans/Nederlands/Engelse blogvriendin Franca in Sigognein de buurt van Cognac Frankrijk.
Kijk maar eens even hier en ontmoet een fijne Nederlandse dame
Ze melde ons gisteren dat ze meer Belgische bloggers zou willen ontmoeten. Met haar kan je overweg in het Nederlands, met echtgenoot Darren in het Engels en met dochter Fleur in het Frans, Nederlands en Engels
De pupjes gewend maken aan de grote wereld, ze leren wat goed voor hen is, ook wat slecht en gevaarlijk is. Dat is wat onze baas vertelt aan mij nu hij er zichzelf meer mee gaat bezig houden, met de pupjes. De eerste weken heb ik dat perfekt gedaan zegt het baasje, nu mag ik eens wat meer rust nemen. Ik moet wel in de buurt blijven zegt 'm er toch ook bij, met nadruk zelfs !
De oogjes en oortjes gaan zich één dezer dagen openen, t baasje zegt dat Vlekje gisterenavond al een oogje gepinkt heeft naar hem. Iedereen hier in huis lacht m uit en zegt dat het voor de volle honderd procent wishfull thinking is. Dat heeft m vroeger nog gehad onze baas, toen beweerde hij dat m de klokken van Rome zag vliegen
Maar de baas is zich bewust van zijn zware pedagogische taak, hij gaat er zich met al zijn goede wil en kennis op smijten. Er staan hem nog lange dagen vol met stres en bekommernissen te wachten.
Zijn eerste besluit is dat het openen van de oogjes moet gepaard gaan met positieve invloeden (?) Alles wat lelijk is moet geweerd worden, al wat die kleine hondjes te zien krijgen als de oogjes open gaan moet mooi en positief zijn, zegt de baas. Ze zullen in hun latere leven nog genoeg moeten zien dat niet door de beugel kan ! Zo is zijn mening
Dat wil zeggen dat alle mensen die niet aan zijn schoonheids ideaal beantwoorden zullen geweerd worden de eerste dagen. Dat wil zeggen: géén broers en schoonbroers over de vloer wegens te lelijk Geen dames over de vloer die nooit schoonheidswedstrijden hebben gewonnen De regionale Missen An Van Elsen, Tanja Dexters, zijn uiteraard heel welkom, Dina Tersago, waar ons baasje een boontje voor heeft, mag ook nog langskomen. Maar met dezen is het lijstje ver op.
Er kan wel afwijking op de reglementen gegeven worden als de snoepdoos van mij (Belle) en de kleintjes goed gesponsord wordt ! ! !Tante Rita, ook de koekjestante genoemd, blijft altijd welkom, ook tante Carine en tante Marleen, Carine van t Bolkske, blijven welkom, ze hebben nochtans geen van allen een Miss-titel behaald maar t zijn gulle sponsors. Voor iets hoort iets is het baasje zijn motto
We gaan door met berichten over de socialisatie gedurende de week en afhankelijk van de situatie zoals ze zich aandient. Als je nog goede raad hebt voor t baasje mag je die altijd aandragen. Kom je de raad persoonlijk hier ten huize brengen, denk dan even aan het bovenstaande en bepaal voor jezelf of je aan het baasje zijn normen voldoet. Op dat vlak zegt het baasje niet altijd graag de naakte waarheid
Ze beginnen te ontdekken dat ze die pootjes ook kunnen gebruiken om op te staan, in plaats van mee rond te zwemmen in de werpkist.
Vier van de pups wegen al meer dan een kilogram, ééntje , Vlekje, gaat al boven de 1100 gram. Het gaat nu zo snel dat Belle, hoe goed dat ze ook probeert, de werpkist niet meer volledig proper kan houden. Af en toe is er plasje te merken in het witte laken. Geen probleem meisje, dan draait de wasmachine maar een keertje meer deze week.
Beter doen dan de afgelopen dagen kan gewoon niet ! Ons Belle is een supermoedertje voor haar pupjes. Bij de minste kik uit de richting van de werpkist spoed Belle zich naar de kist om eten te gaan geven. Hier ten huize is het gezegde dan, kijk deMilkbar is terug open. Met zn allen op een rij schuiven ze dan aan om de grootste tepel vast te krijgen.
We verdenken Vlekje er van de beste keuze te kunnen maken, dit gezien zijn gewicht, den dikzak is nu al zijn bijnaam
En terug bij ons en de pupjes onze baas. Gisteren namiddag is m zo eens snel en holderdebolder in de auto gesprongen en zijn zieke neef naar huis gaan brengen.
Dat doet iedereen al wel eens zal je zeggen, maar deze neef ,Den Bart, de oudste van de koekjestante kwam vervroegd terug van op reis wegens ziekte. Natuurlijk , Bart kennende is dat niet van één van de Costas maar komt m rechtstreeks uit Singapore.
Vliegtuigen uit Singapore landen niet in Antwerpen, of Eindhoven of zelfs Zaventem, daar moet je iets verder voor rijden. Dus ging het richting Engeland. Heathrow was the place to be.
Voor t baasje was dat weer een kolfje naar zijn hand, soortgelijk werk heeft m tijdens de schoolvakanties toch zon 25 jaar gedaan voor de VAB. Samen met schoonbroer Luc, de vader van Bart zijn ze dus s middags vertrokken richting Calais om daar via de tunnel sous la manche naar Londen te rijden.
Als plezierreisje kan je zoiets alleen beschouwen als je hééél graag met de auto rijdt. Voor t baasje was het de gelegenheid om zijn nieuw machien eens op langere afstand te proberen. De baas is er tevreden over meldt hij zojuist
Door sneeuw en hagel onderweg, alleen in België, niet in Frankrijk of Engeland, was m wel laat thuis vannacht. Het was al na drieën vannacht als we de auto de oprit hoorden opdraaien.
Maar hij heeft nog eens aan de verkeerde kant van t straat kunnen rijden gisteren en dan is m weer kontent voor een tijdje. t Blijft ne rare onze baas, isnt that ?
Is het dagelijks ritueel zo rond een uur of negen s avonds. Dan is het een gekrijs van jewelste. De pupjes moeten dan van onder de infra rood lamp weg om op tafel gewogen te worden. Het digitaal weegschaaltje van de Weight Watchers (geleend van tante Rita, de koekjestante) is daar perfect geschikt voor. Enkel moeten we opletten dat het bakje waar we de hondjes inzetten niet wegschuift van het weegschaaltje, want het schaaltje is wel niet voorzien voor wemelende puppies.
Ook de doos waar we de hondjes eventjes inzetten als ze gewogen zijn, om ze uit elkaar te kunnen houden en geen vergissingen te maken, begint aan de krappe kant te worden.
Begin vorige week konden er nog wel een stuk of acht hondjes bij in de doos, nu is het zorgvuldig naast elkaar plaatsen want het zaakje raakt vol.
Vandaag brengen ze allen tegen de duizend gram of één kilo op de weegschaal de zwaarste, Vlekje weegt 1060 gram en het teefje Roosje geeft toch ook 820 gram op het schermpje. Vanavond brengen ze dus alle het drievoud van hun geboortegewicht op de schaal.
Mijn pupjes zijn vandaag tien dagen oud, stellen het goed, komen goed bij en winnen in grootte dat het een lieve lust is.
Voor up to date nieuws zullenwe jullie moeten verwijzen naar de andere blogvrienden, t baasje moet nog eventjes weg en hij zal niet vroeg terug zijn vertelt m ons.
Hij heeft zelfs zijn boterhammekes mee, dus verder nieuws zal je vandaag op een ander moeten zoeken.
Kijk eens bij mijn favorieten deze namiddag, bij Franca Porter, Walking2gether, wandelen en fietsen, en al die andere Gertjes , Aanstacias.
In haar reactie hoopt Mary dat mijn puppys op hunne knappe pa gaan lijken. Natuurlijk Mary, dat zie je zo. Als twee druppels water gaan die klein mannen op Zeppos trekken.
Peter de eigenaar van Zeppos gaat die twee reuen die m in huis krijgt hun paske moeten vragen om ze uit elkaar te kennen. Nog enkele dagen geduld en dan gaan de oogjes en oortjes open en dan zijn ze helemaal thuis in de grote hondenwereld.
Iedereen hier hoopt dat de reutjes kopies van Zeppos zouden zijn. Grote , mooie, sterke Zeppos, een alom gerespecteerd jager , wie wil daar nu geen zoon van. Eergisteren toen t baasje bij hen thuis was heeft m nog eens heimwee gehad.
Zo nog eens met je handen door die nekharen woelen. Spelen als met een echte (zo noemt het baasje dat) zodat haren van hond en baas door t huis vliegen, tot plezier van beiden. Dat kan toch veel beter met een reu dan met een teefje is het baasje zijn mening. De gedachten aan het vechten met Bas waren weer niet ver weg.
Ook op dit moment, nu ze negen dagen oud zijn, zie je al dat ze niet zoveel meer om hun moeder janken. Het gebeurt nu al eens dat er een halfuur geen gejank of gekef te horen is en ik wat rust krijg. Als de kroost nu gegeten heeft, slapenze al wat langer aan één stuk door en daar ben ik echt niet rouwig om
Deze morgen bracht de postbode een brief uit Sigogne. Afzender de Porters uit Sigogne.
Fleur, zes jaar en eerste studiejaar, had een tekening gemaakt van Bas en Belle en de puppys. Ze heeft Bas en Belle tweemaal ontmoet. De eerste maal bij hen thuis toen ze nog wat onwennig was met onstuimige Belle. Bas, de rustige, lag haar toen beter en toen is Fleur nog met Bas aangelijnd gaan wandelen.
De tweede maal was de schrik verdwenen toen ze bij ons in Ferret kwamen BBQen ter gelegenheid van t baasje zijn zestigste verjaardag.
Moeder Franca is een zéééér trouwe lezer van t blog en dus wist Fleur ook van de komst van de zes pupjes. Vanmorgen arriveerde hier in Vosselaar Fleurs kunstwerk. De baasjes hebben het dadelijk boven de werpkist opgehangen.
De getekende Drentjes kijken dus de ganse dag over het nestje en de jonge hondjes.
Héééél erg bedankt voor de tekening Mademoiselle Fleur Porter...
Gisteren avond brachten we nog maar eens een bezoek aan de dierenkliniek t Binnenhof, waar we, ik weet niet wat gingen doen. Ik voelde me goed, super zelfs, en toch moest ik mee. Het baasje was wat paniekerig geweest, hij dacht dat er mij iets mankeerde. Dr. Nelly heeft mij nog eens grondig onderzocht en alleen een honderd procent gezond Drententeefje gezien.
Nadien is t baasje nog met de auto vertrokken en hij ging iets met computers doen. De laptop ging alleszins mee. Kot in de nacht was m pas terug thuis. De geur die m bij zich had kende ik nog van goed twee maanden geleden. Dat rook verdacht veel naar mijn goeie maat Zeppos, de vader van mijn boelekes.
Op t nief kodakske stonden ook verschillende fotos van Zeppos, ik had mij dus niet vergist met de geur. Het baasje was naar Oudenaarde geweest om het papierwerk in orde te maken voor de stamboomaanvraag voor mijn bloedjes van kindjes. Voor alles in orde te krijgen had ons baasje ook nog handtekeningen nodig van Peter en Hilde, de eigenaars van Zeppos.
Peter heeft dan ook aan t baasje nog eens goed uitgelegd hoe hij die fotos op de Drentensite kan plaatsen zodat berichten nu wat sneller én met foto op de site kunnen komen. Peter is druk bezig in zijn business en het site beheer van de Drentenvereniging zal voor een deel door t baasje overgenomen worden. Daarom moest ook die laptop mee naar Oudenaarde zegt t baasje later tegen mij.
Kijk maar eens wat een knappe vrijer het baasje voor mij toen heeft uitgezocht. Dat is nu de vader van mijn pupjes zie. Hij is nog best of show geweest op de clubmatch in 2005, wat zoveel wil zeggen als mooiste Drent van België dat jaar.
En dat is mijne vrijer zie daar kan je toch eens mee stoeffen hé
Er is heel wat belangstelling voor de puppys van Belle . Van de zes pupjes zijn er nu nog drie reutjes te plaatsen op een goed adres bij fijne eigenaars, die een Drentsche Patrijshond kennen en geven wat hem toekomt.
De puppys groeien zo voorbeeldig dat ze op een week verdubbeld zijn in gewicht. Belle kwijt zich voortreffelijk van haar taak en bij de minste kik spoed ze zich naar de werpkist. Zij ligt nu niet meer permanent bij haar pups waar de baasjes wel blij om zijn. De pups hebben rond de 27°C nodig en daar hangt de infra-rood lamp boven de kist. De pups drinken genoeg bij Belle maar het gevaar dreigde dat Belle last zou kunnen krijgen van uitdrogingsverschijnselen.
Nu wachten we met spanning op het openen van oogjes en oortjes, normaal is dat rond de twaalfde dag na de geboorte. Dat zou dan rond maan- of dinsdag kunnen zijn. t Baasje, die anders in alle situaties het hoofd koel kan houden, is een ramp op dit moment, veel te zenuwachtig over het verloop en de zorg voor pups en mijzelf
Gisterenavond was er iets niet pluis met Belle. Plots geen belangstelling meer voor de pups, zij liep in een boog rond de werpkist en keek maar eens van ver wat er gaande was op de plaats waar zij de afgelopen dagen niet van week.
t Baasje telefoneerde met Monique , de voorzitter van de Drentenvereniging en ten allen tijde raadgeefster aan ieder Drentenliefhebber. Ook zij wist niet dadelijk raad met de symptomen die het baasje haar vertelde.
Belle wilde ook maar amper eten en drinken deed ze alleen de puppymelk die het vrouwtje voor haar bereidde. Ook dierenarts Bart, van dienst in het Binnenhof, kon niet zo dadelijk een oplossing geven.
Het baasje en t vrouwtje spreken af om, om beurten een uiltje te gaan vangen en Belle te observeren in haar gedragingen want zo hebben we ons jonge moedertje nog niet ervaren.
Om drie uur is het de beurt aan het baasje om over te nemen van t vrouwtje. Die vertelt dat Belle bij haar pups gaan liggen is als t baasje nog maar enkele minuten naar boven was gegaan !
Ondertussen hebben de pups hun maaltijd meer als verorberd en is het volledige rust in de werpkist. Heeft iemand ooit zo een ervaring gehad die toch wel zorgwekkend overkwam bij de baasjes. Het baasje vermoed dat het iets te maken heeft met de melkproductie van Belle, dat ze niet helemaal kan voldoen aan die slokkoppen. Straks hopen we er meer van te weten te komen als we de dierenkliniek nog eens bezocht hebben. Het baasje was er echt niet gerust in vanavond
Het minste dat met mijn nestje niet voor de volle honderd procent loopt zoals hij het voorzien heeft begint m te flippen.
Vandaag gaat alles terug zoals de dagen voordien en dan is er geen vuiltje aan de lucht, hij heef zojuist onderstaande foto genomen. Zien jullie daar iets verkeerds in ?
Wat is er mis aan een zalig liggend moedertje dat haar zuigende pupjes te eten geeft ?
Als ik dan eens even een minuutje voor mezelf wil dan maakt die baas hier boel van jewelste. Dan denkt m al dat er iets mis gaat en ik mijn pups ga verstoten.
Het is wel zo dat ik veel bezoek nu niet echt kan appreciëren. Ik zeg wel nu, want er komt al minder bezoek over de vloer dan vroeger op verzoek van de baasjes, dit in verband met ziektes en bacteriën die kunnen binnen gebracht worden.
Het is hier altijd al de zoeten inval geweest. Maar nu eventjes niet, de puppys houden me zo al veel langer wakker en bezig dan ik normaal gewend ben. Rust , zalige rust , daar heb ik op dit moment behoefte aan .
Toch niet voor een wandeling van meer dan een half uur. Onder de lamp met mijn kroost, daar is het fijn liggen. Laat de baas zelf maar naar het bos gaan vandaag, mij niet gezien.
Dadelijk mag ik nog even mee met de auto, gaan we nog eens wegen naar t binnenhof zegt het baasje. Hij moet toch nog enkele boodschappen doen en we moeten er toch langskomen zegt m. Dus terug op de weegschaal om t jonge moedertje haar gewicht in t oog te houden.
t Baasje is al de ganse dag bezig met paperassen voor de stamboom aanvraag van mijn pupjes. Die van Sint Hubertus moeten nogal wat weten zeg, binnenkort vragen ze ook nog de maat van zijne col en zijn schoenmaat. En dan maar zeggen dat wij curieuze dieren zijn
Vijf dagen zijn ze nu oud, Belle haar kroost. Vijf dagen van intensieve zorgen van Belle voor haar pupjes.
Als je dan ziet wat die intensieve zorgen als resultaten hebben sta je toch wel versteld als amateur fokker. Geboren worden met een gewicht van 310 gram tot 380 gram en na zes dagen je gewicht verdubbelt hebben, je moet het maar kunnen. Echter, zonder die goede moederzorgen red je het niet .
Een behaaglijke omgeving onder de infra-rood lamp, een zachte ondergrond waar we nog vlot op kunnen rondkruipen. Een moederhond die daar is, 24 op 24 uur, 7 dagen op 7. Eén piep of één krijs en ze is daar met eten of warmte om tegenaan te kruipen.
De mindere momenten zijn die wanneer die grote mensenhanden in de werpkist graaien om ons even weg te nemen op wat wij beschouwen als onze kist.
Tweemaal daags gebeurt dat graaien, éénmaal als ze de werpkist opfrissen en reinigen, en een tweede maal s avonds, als ze ons wegen. Met dat wegen gebeuren de meest onnozele dingen.
Bijvoorbeeld dat schaaltje waar we dan in moeten plaats nemen.
Een bakje waar normaal bloem, eieren en gist in afgewogen worden staat dan op een digitaal weegschaaltje van de Weight Watchers, die horen niet bij elkaar en als wij dan niet mooi stilzitten schuiven we met schaaltje en al over de tafel. Het is wachten op het moment dat we ook nog van de tafel schuiven met schaaltje en al, net een roetsjbaan Bobbejaanland here we come kunnen we dan krijsen.
Wegens dat niet stilzitten krijgen we ook geen honderd procent juiste weeg gegevens, de digitale cijfers flikkeren na afloop nog in t baasje zijn ogen. t Baasje moet dan de gemiddelde waarde nemen van de hoogste en laagste waarde die m voor zijn ogen heeft zien dansen. Tot nu hebben we geen klagen, hij doet dat goed onze baas, vanavond nieuwe reultaten
Vanmiddag zijn we voor het eerst sinds het sterven van Bas terug gaan wandelen naar ons vertrouwde bos. Voor het eerst in vijf dagen zijn we ook langer dan een kwartuur weg geweest. t Baasje was van mening dat we nu die pupjes wel eens war langer alleen konden laten. Juist voordien hadden ze weer voor belasting ontvanger gespeeld, dwz. Mij totaal leeggezogen en het baasje had de warmtelamp terug aangestoken. Mijn kroost lag dus voldaan onder de kunstzon te soezelen.
Onze oude bekenden waren weer present in het bos, terwijl ik me amuseerde met de ridgeback heeft het baasje een babbel gedaan met ridgebackvrouwtje . Ook Gipsy van de bloemiste stond ons terug op te wachten.
Alles samen zijn we toch een drie kwartier weg geweest van mijn kroost. t Moet van t baasje want die is van mening, dat ik mijn kilos wel kwijt ben maar bij hem komen ze er nog altijd bij. Dat stoppen met roken heeft zo zijn gevolgen met de omvang van baasjes .
Geen feest dit jaar op 17 november, de eerste maal in 15 jaar. Vandaag zou Bas 15 jaar geworden zijn. Hij heeft juist niet, de kaap van vijftien kunnen ronden.
Veertien maal hebben we kunnen vieren en vandaag gaan we er ook een vrolijke dag van maken. Zoiets zijn we aan Bas verschuldigd, hij is trouwens nog steeds onder ons. Dagelijks kijkt hij over t baasje zijn schouder mee dat die het blog een beetje netjes en fatsoenlijk houdt .
Zullen wij de puppies en Belle een beetje meer verwennen in plaats van Bas ? Dat gaat wel moeilijk worden want op de schaal van verwennen is er geen grotere gradatie dan deze die momenteel bereikt wordt.
Bas we sturen een denkbeeldige, zeer van harte gewenste verjaardagskaart naar je over de regenboogbrug. Stel het goed daar
Dagelijks worden Kraagje, Vlekje & co gewogen, gewoonlijk is dat na het avondeten (het baasjes eten) want dat kleine grut eet/drinkt de ganse dag door.
Het baasje weegt en t vrouwtje noteert, nadien zet het baasje alles netjes in tabellen in Excel. Zo kunnen jullie makkelijk de evolutie van de pupjes volgen.
Drie dagen zijn ze oud vandaag. Elke avond zijn ze gewogen, telkens met mooie resultaten. Maar hun lengte te meten, dat zijn wij vergeten ! Stomweg vergeten.
Tot daarjuist t baasje erachter kwam dat er wel eens mensen zijn, waaronder hijzelf, die willen weten hoe groot die pups nu wel zijn.
t Baasje is dan op zoek gegaan waar zijn oud schoolmateriaal gebleven is om daar ergens een meetlat te vinden. De rolmeter van acht meter voor de pupjes te meten, dat was er wel wat over was zijn mening.
Bruintje het op één na grootste pupje was er aan voor de moeite. Enkel omdat m zo mooi rustig lag te slapen. Het baasje moest dan geen ander hondje storen.
Want dat is het grote punt van zorg voor de pupjes, rust, slapen en eten. Wij storen en nemen de pupjes zo weinig mogelijk op. Belle laat wel alles toe van wat de baasjes doen met de pups, maar ze blijft wel heel allert van wat er gebeurt.
Om de werpkist te verversen en om ze te wegen moeten de pupjes even bij de moeder weggenomen worden. Dat is de algemene regel en aan die tweemaal daags daar houden we ons ook aan. Soms gebeurt het eens dat er ééntje moord en brand krijst omdat m vastzit achter de doodligstangen, ook dan brengen de baasje rust door het pupje daar weg te nemen, en het terug in het midden van de kist te plaatsen.
Telkens de pupjes zijn opgenomen door de baasjes, al de andere mensen mogen er nog niet aankomen, worden e pupjes volledig terug gelikt door Belle. Voor haar is enkel dit geldig Mijn pupjes, mijn geur.
Wegens overbodig de volgende twee maanden. Loodzware TV met prima beeld en met wel 500 kanalen te ontvangen via satelliet (serieuze, onverstaanbare, vieze, misschien wel strafbare kanalen)
Staat daar maar te staan, omdat in de andere hoek van de kamer een werpkist staat, bevattend:
- Eén driejarige Drententeefje zeer zorgzaam voor de rest van de inhoud van de kist
- Vier Drentenpupjes, reutjes drie dagen oud en groeiend als *
- Twee Drentenpupjes, teefjes ook even oud en ook groeiend als *
Wegens de live soap show dat hier te vinden is hebben de baasjes haast geen tijd om TV te kijken.
Eventueel zou het baasje nog wel willen ruilen met een oude kerkstoel, zo één waar je nog geknield op moet zitten, meestal in uitvoering met fluwelen zitting en voorzien van een koperen naamplaatje van een rijke familie. Als er nog twee te vinden zijn dan liefst twee, t vrouwtje wil er ook één.
De reden is dat de knieën van de baasjes te veel lijden door gehurkt of op de knieën voor die werpbak te zitten.
En de show die hier te zien is boeit de baasjes véél meer dan die in de andere hoek van de kamer
Belle
* Niet als kool, kool kan die pups niet volgen met groeien.
is koning, daarom op de vele vragen om fotos, fotos en nog eens fotos en ook om de fijne reacties op onze berichtjes van de laatste week, nog wat hééél recente fotos.
Het deed goed aan onze hartjes al die blijken van medeleven bij het sterven van Bas en het meeleven met de geboorte van mijn puppys. Wij zullen ze maar snel op t blog zetten of mijn pups zijn weeral te sterk veranderd
Inderdaad Myriam, t baasje was er vroeg bij deze morgen, zo vroeg dat hij het bericht van deze morgen gisterenavond al gereed gemaakt had.
Waarom zoveel actie ? Het baasje heeft toch vermeld in zijn berichten dat er een blijk van medeleven voor Bas gekomen was uit Thailand. En de Thailand reizigers kwamen terug thuis vandaag.
t Baasje zou zus en schoonbroer dus ophalen op de luchthaven van Schiphol en vermits dat Amsterdam dan ook weer iets verder ligt dan om de hoek en het vliegtuig om negen uur zou arriveren, moest t baasje vroeg uit de veren.
De hoofdreden van zijn tocht naar Amsterdam was simpel, vermits de omstandigheden de laatste week niet toelieten van met de nieuwe auto eens goed door te rijden had hij de job van tante Rita overgenomen. Die zou aanvankelijk de rit doen.
Tante Rita, hier voordien in andere berichten al eens verschenen en toen voornamelijk gekend onder de naam koekjestante is dan maar op kraamvisite gekomen. Dat de koekjestante met lege handen zou komen is ondenkbaar, deze maal was het een hondensnoeptaart,ja dat bestaat , het staat hier op tafel en voor de niet kenners heeft het baasje de taart gefotografeerd. Kom, toch van de helft van de taart want t vrouwtje zegt dat tante Rita al de helft aan Belle heeft gevoerd omdat die verzwakt is door de bevalling
En als je dat gelooft van die zwakte dan maakt ze je de volgendemaal iets anders wijs.
Bijvoorbeeld dat Pasen volgend jaar op tweede Kerstdag valt .
Dat is wat we kunnen zeggen nadat de puppysgewogen zijn s avonds. Met zijn allen het meeste eten bij Belle, dat heeft zo zijn resultaten.
De grootste braniemaker van de hoop, de laatst geboren reu, die bij zijn geboorte 380 gram liet aantekenen heeft de 500 gram bereikt. Die heeft al een voorlopige naam gekregen, niks met een H maar genoemd naar zijn uitzicht. Wij noemen hem Kraagje, naar zijn wit kraagje in zijn voor de rest bruin manteltje. Dit reutje lijkt fysiek het meest op zijn moeder.
Het teefje dat met 310 gram geboortegewicht het kleinste en lichtste was is ook het minst aangekomen, met 50 gram extra is zij nu met 360 gram nog steeds de lichtste. Zij was gisteren gelijk gebleven in gewicht en haar winst heeft ze vandaag gemaakt.
Daar waar de meeste puppys de eerste dag nogal eens durven gewicht verliezen is dat bij Bellespuppys niet het geval geweest.
Belle komt nu toch al eens uit haar werpkist en laat de kleintjes al eens alleen. Het minste gerucht is ze wel allert en heft ze het hoofd al richting kist. Duurt het wat lang of wat luid dan is ze dadelijk ter plaatse om te zien wat er mis is . Meestal is het eten dat ze vragen. Dan legt Belle zich en de hongerige vat zijn maaltijd aan.
Wat zo bij de mensen gebeurt is ook hier het geval, in een wip zijn er enkele meeëters, niemand zit ooit alleen aan tafel, in dit geval een tepel
Ik kon het niet meer aanzien, t baasje wou wel gaan wandelen maar ik moest zorg dragen voor mijn puppys en kon dus niet mee naar t bos. Ouderplicht hé baas...
Vanavond ben ik dan toch maar meegegaan toen hij mij mijn leiband liet zien, een beetje enthousiasme laten blijken kon geen kwaad leek mij zo en t baasje fleurde helemaal op. Waarschijnlijk heeft die gedacht dat hij twee maanden aan huis gekluisterd was wegens die pups.
We hebben maar een kleine ronde gemaakt en dat was maar goed ook want ik wou al snel terug naar huis. Aan de deur hoorden we het gekrijs en gepiep van het zestal al .
Honger was de reden, onverzadigbaar is die bende, zij zuigen mij totaal leeg. t Lijken er wel van de belastingen horen wij het baasje denken .
Wie is Michka, Ria & Pierre ? Wel hier komt de verklaring Michka is het hondje van Ria. Ria is de vrouw van Pierre. Pierre op zijn beurt is de oud collega van t baasje ( we leggen de nadruk op OUD , ex mag ook nog, maar ons baasje hoort liever OUD)
Pierre heeft samen met het baasje les in autotechniek gegeven aan het KTA te Herentals. Tot Pierre op pensioen ging en t baasje zo maar aan zijn lot over liet in de grote garage in de Menenstraat. Toen moest ons baasje de jonge gasten die Pierre kwamen opvolgen onder zijn hoede nemen.
Omdat t baasje en Pierre zo goed overeen kwamen, en omdat ons baasje Ria en Pierre niks kan weigeren, op hun vraag hier de gevraagde fotos. Opgelet ze zijn nog maar net genomen, ze kunnen dus nog nat en warm zijn.
En uiteraard ook voor alle andere fans van ons Belle en de puppys, hier enkele fotos op aanvraag.
Als je van het VTM programma superhond houdt moet je hier bij ons eens komen kijken. Die lieve Belle, altijd het kleintje genoemd hier ten huize en op t blog, is een voorbeeld moedertje. De echte superhond ligt hier bij ons bij haar pupjes in de werpkist.
Het is zoals met de Sinterklaazen, al de andere van TV zijn hulpsuperhonden ! ! !
Hooguit een kwartier is ze vandaag van haar pupjes weg geweest. Tegen haar zin ook nog want het baasje heeft ze moeten weglokken uit haar werpkist met haar favoriete snoep en de kreetBelle, poes pakken.
Ze moet toch eens haar plasje gaan maken, haar leiband laten zien om een kleine wandeling, rond het huizenblok (geen 5 minuten) kon haar ook niet verleiden om de kleintjes even alleen te laten.
Telkens als wij de pupjes hebben aangeraakt, om wat voor reden ook, worden ze grondig proper gelikt door haar. Alles mogen die wriemelende mormeltjes van haar. Je moet het zien om het te kunnen geloven, heeft het baasje vanavond nog gezegd tegen Peter, de eigenaar van puppyvader Zeppos. En dat alles zuiver op instinct, daar is het baasje zeker van, want op de hondenschool hebben wij daar nooit iets over geleerd.
Dat is nu al twee dagen dat er bitter weinig belangstelling is voor TV hier ten huize. Het programma aanbod van TV Vlaanderen, meer dan 350 zenders via de satelliet, kan niet tippen aan onze live-soap, hier in de hoek van de living. Prachtig is het gewoonweg, dat het ons weer mag overkomen, Superhond hier in huis te hebben
Basje , goeie maat, al een geluk dat je al die herrie van dat klein gespuis niet meer moet meemaken. Als je mee kijkt van op de regenboogbrug ( of van op de kast hier achter mij) dan kan ik best aannemen dat je nu medelijden hebt met die Belle en met de baasjes.
24 op 24 uur is dat hier gepiep en gekrijs uit die werpkist, ons Belle wijkt niet van haar pups en ligt dus de klok rond in dat lawaai. Belle verdient een medaille zo groot dat ze zelf niet kan dragen. Ze gaat amper naar buiten voor een plasje. De wandelingen zijn ook al afgeschaft wegens geen belangstelling, pups hé, dat gaat voor bij ons jong moederke. Den baas moet zijn plan maar trekken.
Bij de pups zijn er bij die evenveel lawaai kunnen maken als jij wanneer je een vliegtuig zag aan aéroport Charles de Gaulle in Parijs. Zelfs de Concorde moest het toen tegen jou afleggen in lawaai !
Er is een pup bij die nog prijzen kan winnen in een zangwedstrijd voor kanarievogels. Die pup gaat nog met bekers naar huis komen van die wedstrijd ook denken wij. Zie je het al in de krant staan Drentse Patrijshondpup wint eerste prijs in zangwedstrijd voor kanarievogels Waterslagers ?
Het gaat je goed daarboven Bas, wij trekken onze plan hier wel
Werpkist in orde, verwarming O.k., handdoeken en keukenrol klaar, ontsmettingsstof bij de hand, schaar en garendraad aanwezig, thermometer daar, Laat de puppys maar komen zegt t baasje dan.
Dan heb ik al vier puppys uit mijn buik geperst en zet het baasje het verwarmingsvuurtje aan, dan blijkt het te veel warmte naar de zijkanten te geven en de kast te verhitten tot ze begint te ruiken. Ook het behangpapier komt warm te staan. Dr Nelly zegt dan dat ze bij terugkomst wel een infrarood lamp uit de praktijk zal meebrengen.
Kunnen jullie de warmwaterkruik vullen en een grote handdoek er rond wikkelen ? Vraag van Dr. Nelly Dedju ooit hebben we die wel eens aangekocht, toen speelden de Flintstones nog dagelijks op TV. Waar zou die gebleven zijn ? Verduurd en weggeworpen wegens niet meer nodig. Wanneer heb jij die weggeworpen is de vraag van t vrouwtje. Hoor ik het baasje zeggen van voor de tijd dat alles moest gesorteerd worden Ook al vorige eeuw dus.
Geen probleem, het baasje is daarstraks nog langs de geldmuur gepasseerd en vertrekt met de auto richting apotheek van dienst. In Beerse kijkt de apothekeres het baasje toch maar raar, zo koud is het nu toch niet ? Ja madammeke ons Belle is aan het bevallen en we moeten de kleine(n) warm houden. Weer een bedenkelijk gezicht aan de andere zijde van de toog, ja maar madammeke ons Belle is een Drentsche Patrijshond en die is kleintjes aan het kopen en ik heb geen warmwaterblaas niet meer.
Mevrouw de apothekeres kijkt dan al veel opgeluchter. Het is niet voor zo iemand die aan thuisbevallingen doet en iets in het schild voert, sla de gazet maar eens open dan weet je dadelijk waarom madam raar keek.
Kortom, als je het niet gewend bent is er altijd wel iets dat onverwacht om de hoek komt kijken. Gisteren waren dat een warmwaterblaas en zes Drentenpuppys
Is dat hetzelfde, een week om nooit te vergeten of een onvergetelijke week ? Een week om nooit te vergeten zeker en vast. Vorige donderdag werden we nog overvallen door het plotse verlies van onze beste kameraad Bas. We waren er verdomd niet goed van !
Natte ogen en luidop janken bij het achterlaten van het levenloze lichaam van wat nog een uur te voren een vrolijke, weliswaar oude wandelaar was. Het op zaterdag terughalen van de asse van Bas, samen met een hoogzwangere Belle. Belle die nog altijd op zoek was naar haar soortgenoot.
Het ophalen van de nieuwe auto, deze maal en voordien nog nooit gebeurd, was een fait divers zoals je dagelijkse bezoek aan de bakker. Emoties voor de nieuwe kar ? Weinig van gemerkt deze keer, we zullen het wel merken aan de bankuittreksels zeker ?
Twee dagen geleden dan, maandag 10 november. Belle is nog betrekkelijk rustig en gaat nog aangelijnd een wandeling mee maken. Zij moet aangelijnd blijven omdat ze nu toch wel heel erg dik is en ze zichzelf en de puppys nietspaart als ze iets ziet bewegen in het bos. Een grote bekommernis bij ons en bij tal van blog lezers gaat uit naar de namen van de toekomstige pups. De Hs vliegen ons rond de oren.
Gisteren is Belle zo onrustig geweest en zo onvoorspelbaar in haar gedrag dat t baasje er niet gerust in is en rond vijf uur naar Dr. Nelly belt. Die is nog met haar afspraken bezig en bij de vraag of er iets speciaal is (op dat moment is er niks speciaal en toch weer alles speciaal)belooft ze rond zeven ur een kijkje te komen nemen.
Als Dr. Nelly enkele minuten voor zeven uur aankomt kan de familie Faes al trots twee flinke reutjes tonen die tezes uur en zes uur dertig het levenslicht hebben gezien. Enkele minuten later kondigt het eerste teefje zich aan, gevolgd door het tweee teefje tien minuten later. Die juffertjes zijn de minste in gewicht van het nestje. Met 310 en 330 gram geboortegewicht zijn het echter nog altijd heel flink geboren pups.
Nummer vijf weer een reutje komt ook een met een half uur tussenpauze, en het laatste reutje komt om vijf na negen. Daar hebben we op zitten wachten want een tussenpauze van een uur en half waren we niet gewend. Bij deze laatste zegt Nelly dat ze er niet zo gerust in is Het is wel het zwaarste pupje met 380 gram, maar het blijk aanvankelijk wat ademhalingsproblemen te hebben. Na het pupje eens goed te hebben gewreven en mond en neus te hebben gecontroleerd en vrijgemaakt, kruipt hij na enige minuten al flink met de andere vijf rond.
Als het 21u30 geworden is mogen we een balans van het gebeuren maken en kunnen we besluiten dat het een pracht bevalling is geweest en vanaf het moment dat de eerste pupjes aangelegd zijn aan Belles tepels gedraagt deze zich als een supermama.
Dit is een kort resumé van zes bewogen dagen met verdriet bij aanvang en opperste geluk bij afsluiten, en telkens zijn er tranen bij te pas gekomen, zeg nu zelf, een week om niet te vergeten of een onvergetelijke ?
En zonder raad aan ons te vragen zie. Dit artikel heeft ons baasje daarstraks voor mij voorgelezen uit de krant. Hadden jullie al ooit van zon gewilde kruising gehoord.
Een labrador en een poedel, en dat zou een allergie-proof frakske aan hebben. Wij zouden eerder denken dat het zou ruien met krollekeshaar. Weer verkeerd gedacht baas. Maar ja dat is Amerika daar, en in Amerika en tegenwoordig ook China hebben ze altijd iets anders, groters of vreemder, dan op een ander.
De kindjes van den Barrack en zijn madam krijgen dus een labradoodle. Amerikas First Dog is een labradoodle, wat binnen enige tijd de nieuwste rage en rashond mét papieren zal zijn aan de andere kant van de oceaan.
Geen Drent in The White House , het was nochtans eenfijn voorstel van ons, vonden wij zelf. Voor een naam moet den Barrack ook niet lang zoeken. Wij hebben hondennamen met een H massaal in voorraad. Met dank aan de denkers trouwens.
Als we weten wat er komt aan pups gaan we ons met de praktijk van het namen toekennen bezig houden.
t Baasje gaat zich ergens opsluiten want hij heeft een stopwoord momenteel . Nog niet is zowat het meest gebruikte als m zijn hoofd buiten de deur steekt.
Ons Belle moest eens beseffen hoeveel supporters en sympathisanten ze overal heeft. Ze zou zelf de mails en telefoons maar eens moeten beantwoorden met van die klein oogjes van te weinig slaap, zoals de baasjes.
Ondertussen loopt ze wat rond in huis, dan wil ze nog eens buiten, terug binnen, nog eens buiten, op zoek naar een schuilplaats om een nest te maken. t Vrouwtje heeft Belle daarstraks onder de aanhangwagen moeten onderuit halen. Ze is daar wel haast plat op haar buik moeten gaan liggen op de oprit om aan Belle aan te kunnen.
Als de geburen en de lezers van het blog ons zouden bezig zien waren er toch verschillende bij die hun wijsvinger naar de zijkant van hun hoofd zouden brengen.
De natuur zijn gang laten gaan maar het wel goed in t oog houden voor als er iets mis moest gaan. Dat is zowat de raad die je van de kenners krijgt. En dat zijn wij nu al twee dagen aan het doen met klein oogjes !
Gisteren leek het er op dat het zo ver was. Belle was onrustig , wou buiten, terug binnen. Zo ging het een ganse namiddag, ondertussen maakte zij een onderkomen in de oude brandton die het baasje nooit meer gebruikt wegens verbod op afval verbranden in de tuin.( dit is Frankrijk niet, daar mag dat nog, uitgezonderd in de zomer)
Achter de aanhangwagen, tegen de schutting was er ook al een diep gat gegraven door haar. Dus al de tekenen wezen er op dat ze zichzelf aan het voorbereiden was.
Binnen in de living staat dan een krakend propere werpkist, maar de juffer verkiest de vuile brandton of een kuil in het zand.
t Baasje moet toch nog eens naar de hondenschool voor wat bijstudie want een Drent begrijpen daar is meer dan gewone studie voor nodig blijkt nu.
Eén reactie sprong er uit, vond t baasje, uit de lange reeks reacties op t blog, in de mailbox, aan de telefoon, langs de straat bij de wandeling met Belle, in de winkels waar t baasje kwam. Ze komt van Myriam Van den Bosch uit Hannuit provincie Luik, en t baasje was er bijzonder door gepakt: Hier komt ze:
SLAAP ZACHT BAS
Bericht: Beste Jan en Simonne,
Raar hoe men iemand virtueel kan ontmoeten en leren kennen, en zelfs bevriend worden zonder elkaar nooit te hebben gezien. Gewoon omdat wij door diezelfde en rare liefde voor honden en meer bepaald voor Drenten zijn gedreven.
Zo heb ik Bas een paar maanden toevallig leren kennen via uw blog en had ondertussen er een bijna dagelijkse gewoonte van gemaakt om even een kiekje te komen nemen vooral nu dat de pups van Belle op komst zijn. Ik geloofde mijn ogen niet toen ik vandaag het bericht las dat Bas er niet meer was. Ik ben echt ontroerd en begrijp hoe diep het verdriet kan zijn wanneer je trouwste vriend zo plots heengaat, en kon het niet laten om jullie een mailtje te sturen. Het is ons over twee jaar overkomen toen wij onze Babette (een labrador) op amper 9,5 jarige leeftijd hebben moeten laten inslapen na twee maanden lijden aan een soort maagkanker. Ik heb er nu nog verdriet van en kan ze nog missen als ik naar haar foto's kijk alhoewel ondertussen een vrolijke Drent ons gezin is komen vergroten en enorm veel plaats neemt.
Waarom een Drent is puur toeval, ik had er eigenlijk nog nooit eentje gezien behalve misschien in Zeeland waar wij vroeger met onze drie dochters soms gingen fietsen. Als het aan mij had gelegen had ik zeker nog voor een labrador gekozen maar de kinderen en mijn man vreesden ervoor dat wij teveel zouden vergelijken en dus liever niet. Toevallig viel een van mijn dochters op de "Epagneul à Perdrix de Drenthe" (want ja ik ben vergeten te zeggen : wij zijn franstalig - wonen in Hannuit (provincie Luik)). Op de foto's leek die als twee druppels water op onze Tom , een gekruisde jachthond, die wij vroeger van een familielid hadden gekregen (mama was een Bretoense epagneul en papa griffon). En volgens de beschrijvingen op verschillende websites van dit ras was het een ideale familie-hond. Na een bezoek bij een fokker in Meer waar we ze te zien kregen en ook konden horen over zijn zacht en aanhankelijk karakter, waren wij meteen verkocht en zijn wij Floyd verleden jaar gaan h alen. Ondertussen in onze flinke "zoon" dik anderhalf jaar, weegt rond de 40 kilo en is uitermate groot (maar 't valt goed mee, want "baasje" is trouwens ook 1,95 m). Een géant des Flandres !
Wij zijn dolgelukkig (en hij ook) dat wij elkaar hebben gevonden en ik ben zelf zo fanatiek geworden dat ik bij de Belgische Patrijshond vereniging ben aangesloten en veel op Internet snuffel op zoek naar getuigenissen en Drentenbelevenissen waar ik telkens onze Floyd in kan terugvinden. En zo ben ik onlangs op uw blog terechtgekomen. Ik vind hem zo leuk en aangenaam om te lezen. Heel tof ook het idee dat alles door de honden zo vrolijk en levendig wordt verteld. Ik ben Franstalig (maar van Nederlandstalige ouders), en uw verhaaltjes helpen mij om mijn Nederlands wat bij te houden, dus een nuttig tijdverdrijf ook.
Wij waren bijna van plan om jullie te komen groeten op de strandwandeling verleden week Tot op het laatste hebben wij getwijfeld maar het is toch meer dan twee uur rijden van bij ons en we moesten dan ook zo vroeg uit de pluimen. Zelfs Floyd slaapt in 't weekend graag lekker uit want in de week moeten wij voor het werk rond 6 uur opstaan. Ik heb er nu wel spijt van dat ik Bas niet in den lijven heb kunnen zien. Ik wens jullie veel sterkte maar het is al een troost dat hij zo lang en zo goed geleefd heeft en zonder lijden is vertrokken. En wie weet ontmoeten wij elkaar op de lentewandeling volgend jaar en kunnen wij met Belle en nakomelingen kennismaken. Papa Zeppos hadden wij tijdens de lentewandeling van dit jaar ontmoet.
Veel geluk met de pup's, ik blijf met ongeduld op jullie site kijken.
Groetjes uit Hannuit Myriam Van den Bosch
Ps : sorry indien het Ndls niet perfect is. Onze hond blaft ook in het Frans
Mooi hé, vonden wij ook, en daarom heeft t baasje aan Myriam gevraagd dat hij haar reactie hier mocht plaatsen. Wij kijken uiteraard uit naar een fysieke ontmoeting met onze Waalse Drentenvrienden, tot op de volgende Drentenwandeling Myriam & Familie en vooral Floyd.
Zo moeten de namen van de puppys beginnen dit jaar. Althans volgens de Koninklijke Maatschappij Sint Hubertus die de stambomen in België toekent.
Franca in Sigogne, blogmaatje en inwijkeling in Frankrijk met Nederlandse roots vroeg of ze medezeggenschap kon krijgen bij het namen kiezen. Het baasje heeft haar terug gemaild dat hij voor alles openstaat maar dat er regels bestaan. Zoals die van Sint Hubertus
t Baasje was er al enkele tijd mee bezig, hij wou graag namen rond een bepaald thema.
Dit omdat, zegt m, het plezierig is als tijdens een wandeling met verschillende Drenten en je roept een naam je direkt weet uit welke familie de hond afkomstig is.
Zo was hij bezig met hondennamen die ook de voornamen waren van Hollywoodsterren,
Halle (Berry), Hannah, Heidi, Hank, Harold, Harpo, Hoss,Humphrey, en nog enkele andere stonden al op een provisoir lijstje.
En nu kunnen jullie aan de slag, operasterren, geleerden, popsterren, en zo verder. Laat je fantasie de vrije loop maar hou het aub een beetje kort en krachtig. Namen als Nabukodonosorrekedeneerste mag niet meedoen en beland direct in het verticale klassement. Er zijn ook een paar namen waar het baasje allergisch voor is, hij krijgt boebbelen, uitslag, tranende ogen en haaruitval van deze namen, ze beginnen nog met een H ook nog. Géén Hilton en gééén Hyacint aub, niet als voornaam en ook niet als achternaam.
Het baasje gaat voor de toekenning van de namen de bestuursleden van de Belgische Drentenvereniging vragen om te jureren, dat zijn allemaal onschuldige en te vertrouwen mensen. Dus geen gezever wat de kundigheid en eerlijkheid betreft.
Aan de slag beste lezers, vrienden, bloggers, wij zitten te wachten op elk goed voorstel
En dat is vele jaren geleden vertelt het baasje mij. Het is heel dikwijls een lang weekend zoals ook dit jaar en de baasjes trokken dan gewoonlijk naar Frankrijk. Dit jaar dus niet. Ik denk dat ik er voor iets tussen zit
Moesten de puppys deze week niet aangemeld zijn dan waren wij nu inLa Magdeleine. Er zijn dan wel geen wereldschokkende zaken te beleven daar, maar t baasje gebruikt die periode voor het winterklaar maken van huis en tuin.
Waar het hoofdbestuur wel aan mee doet als ze op 11 november ginds zijn is de viering van de gesneuvelden aan het monument bij het gemeentehuis.Raar hé, hier in België hebben ze dat nog nooit gedaan, en ginds waar er zeker geen verwanten betrokken zijn in gans het oorlogsgebeuren daar gaan ze wel naar het monument en de viering.
De oorzaak ligt anders, 8 mei en 11 november is nog altijd een dag van bezinning voor de Fransen, beide dagen zijn ook nog officiële feestdagen. Wat het zo speciaal maakt voor de baasjes is de Vin d Honneur na de viering aan het monument, het is een kleine receptie aangeboden door het gemeentebestuur. De baasjes hebben deze gelegenheden telkens aangegrepen om contact te maken met de andere dorpsbewoners, kwestie van de integratie te bevorderen, en dat is heel goed gelukt.
Tieb jaar geleden waren zij de enige buitenlanders aan het monument, dat werd heel sterk geapprecieerd door burgemeester en dorpsgenoten, het baasje heeft dat in de loop van het jaar dat volgde heel sterk aangevoeld en dat ook verteld aan de Engelse inwijkelingen. Die kwamen het jaar daarop ook aan het monument en heden is het haast een Europese aangelegenheid, van de geallieerden zullen we maar zeggen.
Bij die Engelsen valt er nog iets speciaals op. Zij hebben die dag een klaproos op de revers van hun jas. Bij navraag blijkt die poppy een aandenken te zijn aan de slagvelden rond de IJzer. De schoonvader van onze buur Geoffrey Edwards declameerde er dan ook nog In Flanders Fields Where the poppys grow bij. Aangrijpend zo'n 800 kilometer van de IJzervlakte weg.
't Baasje heeft het daarjuist nog gezegd, k krijg medelijden met ons Belle en ik wil geen medelijden, ik wil puppys ! ! !
t Baasje noemt mij nu ook al ons lief dikkertje en ik wil niet dik zijn, ik wil puppys !
t Baasje zegt dat mijn tepeltjes al bijna in de plassen hangen als we gaan wandelen en ik kan mij niet meer goed oprollen als ik in de zetel wil slapen.
t Baasje duwt elke morgen een thermometer in mijn poep om mijn temperatuur te meten, dan zit m daar mee te tellen 37,537,637,7 , als mijn temperatuur 1 tot 1,5 ° daalt dan zal het binnen de 24 uur gebeuren zegt Dr. Nelly. Als compensatie voor die thermometer in mijn achterste krijg ik dan wel een lekkere koek, das ook al iets nietwaar.
Deze namiddag zijn we een warmtelamp gaan halen om boven de puppys te hangen, 27° moeten die het de eerste weken hebben heeft t baasje ergens gelezen. t Zal niet slecht zijn onder die lamp denk ik, jullie weten waar je me kan vinden hé
Dat t al maar snel zaterdag is, dat is dan 63 dagen geleden dat de Zeppos het achter mij op zijn hondjes gedaan heeft, maar ik zit wel met de gebakken peren hé
En dan heeft den baas daar nog wat porno foto's van gemaakt ook, de gefrustreerde !
Hij heeft het verdemme gedaan onze Bas, postuum heeft m zichzelf en ons Belle de top 100 van het seniorennet binnengeschreven !
Vijftien jaar heeft hij dat eigenlijk dagelijks gedaan, elke dag de bazen weer verbazen. (dat rijmt nog ook, straks gaat ge hier nog echte poëzie lezen). Er was elke dag wel iets waarvan de baasjes tegen elkaar zegden, kijk nu daar, wat spookt m nu weer uit.
Belle, ook geen domme, heeft haar zintuigen goed gebruikt om zijn kuren over te nemen, soms zelfs te verfijnen. Eén zaak heeft ze overgenomen van Bas wat het baasje niet zo zint en waar hij ooit nog eens het verschot van gaat krijgen. Als ze met de auto mee gaat zet ze zich net als Bas voor de deuropening van de auto en wacht tot het baasje haar een zetje geeft onder haar achterste.
Bij Bas was het omdat de auto te hoog was, en Bas te zwaar om nog zo hoog te springen.
Bas is wel steeds in die hoge autos gesprongen, alleen in de laatste niet meer, die stond trouwens nog tien centimeter hoger dan de vorigen en toen was Bas ook al elf jaar als die gekocht werd.
Top 100 op het seniorennet halen, wie heeft zoiets ooit kunnen vermoeden , dat zoiets kon met dagelijkse hondenverhaaltjes ?
Belle gaat het in elk geval voortzetten, vanaf volgende week, of vanaf het einde van deze week samen met de puppys die onderweg zijn
Carine, Michka, Patty en Freddy, Franca, en Jan hebben binnen de kortste tijd gereageerd op de vraag of we de naam van het blog behouden als Bas & Belle of herbeginnen met een nieuwe blognaam.
De eerlijkheid gebied ons te zeggen dat het de meest trouwe lezers zijn van het blog die hier hun mening gaven. Zij hebben dik gelijk, het blog heeft zijn trouwe lezers, fijne lezers en die mogen inspraak hebben.
Zij zijn ook van mening dat Bas als medestichter van het blog recht heeft op een blijvende naamvermelding. Het maakt het ons ook makkelijker van Bas nooit te vergeten, en het zal gaan zoals het altijd gaat, zoals bij een goeie wijn. Bas gaat met de dag een betere kameraad worden. We gaan met plezier zijn fratsen herinneren en zijn lawaai maken vergeten wanneer m een vliegtuig of luchtballon zag.
Laten we het gewoon zo stellen: Bas & Belle Forever...
Gisteren vernamen wij in het nieuws op TV dat je verhuisplannen hebt. Je zou gaan verhuizen naar Washington DC waar je, samen met je familie, een aardig optrekje hebt gevonden aan de Pennsylvania Avenue, dacht ik, maar van het adres ben ik niet 100% zeker
Nu je toch een beetje groter behuisd gaat zitten wonen en ook een aardige tuin ter beschikking krijgt, ben je van plan een hondje in huis te nemen voor je dotjes van dochtertjes. Mooi initiatief Barrack !
Je wil zelfs een hondje uit een asiel adopteren ! Nu heb je mijn hart helemaal gestolen en wil ik je zelfs héél bereidwillig met raad en daad steunen. Dit omdat ik denk én hoop dat je meer afweet van wereldpolitiek dan dat je hondentrainer bent.
Mag ik je een voorstel doen ? Regelmatig zijn er Drentsche Patrijshonden te herplaatsenwegens ziekte, allergieën, zelfs verhuizen is er bij, zoals in jullie geval.
Jullie kennen geen Drenten ? Kunnen wij goed aannemen, in t Engels is de naam van het ras Dutch Partridge Dog. De honden hebben een witte vacht met bruine platen en spikkels op de poten. Nu zegt mijn baas Jan dat is een hond voor den Barrack. Vol symboliek voor hem en de natie. Een blanke vacht symbool voor de blanken, bruine platen voor de kleurlingen en spikkels op de poten voor de latinos en indianen. Het is dan nog een lieve huishond en een uitstekende jager daarboven op.
Zit er op dit moment toch wel geen Drent op jouw te wachten zeker ! Op de site van de Nederlandse Drentenvereniging kan je hem bekijken. Heel simpel Barrack, hier klikken: http://www.drentschepatrijshond.org/template.asp?pageID=71 .
Als het hondje een beetje oud is voor jou bloedjes van kindjes hebben we nog een andere oplossing. Ikzelf ga deze week ook kleine Drentjes krijgen, wel vijf of zes, zegt Dr. Nelly van t Binnenhof hier in Beerse. Als die deze week geboren worden, mogen die half januari naar de nieuwe fiere eigenaars. Is dat niet de periode dat jij naar je nieuwe villa trekt ?
Je zal vooraf wel duchtig gescreend worden door onze baas, zoiets als de C.I.A. ook doet, dit om te zien dat je wel een goed Drentenbaasje kan worden. Want, zo zegt m, Belle haar puppys, dat gaat top of the bill worden.
Zo Mijnheer Obama, dat wilde ik nog kwijt, en ik wens U veel succes in uw zoektocht naar een geschikt hondje. Moest je nog bijkomende inlichtingen wensen, steeds tot uw dienst.
De groeten nog aan uw madam en kindjes en tot op de TV
Betekent hier in de roedel drie dagen na 6/11 ofte Six Eleven, de dag dat hier de wereld is stilgevallen te 16u15. De aarde is blijven draaien maar hier was maar één ding van wereldbelang, dat al de rest deed vergeten.
Ondertussen is Barack Obama verkozen als volgende president van de V.S., is er hier voor de deur een andere auto komen parkeren, allemaal zaken die normaal de nodige ophef te weeg brengen in een normale roedel. Niets daarvan deze maal.
Twee jaar geleden was het ook al zo een 9/11, toen werd het baasje geopereerd aan zijn, wat we nu een Mc Cain-kaak noemen, geblokkeerde speekselklier in het ziekenhuis te Turnhout en toen hebben we de baas ook twee dagen moeten missen.
Nu na drie dagen wereldstilstand begint het leven terug zijn normale gang te gaan. t Baasje heeft er zo eens filosofisch over gedaan en is tot de conclusie gekomen dat alles terug is beginnen normaal lopen gisteren, sinds we de asse van Bas hebben terug gehaald. Bas is terug thuis !
Als de innerlijke gemoedsrust daardoor komt is het baasje nog niet zeker van een as- verstrooiïng, dan komt er toch nog een urneen blijft m op de kast staan waar m nu staat. Daar zullenwe het nog eens over hebben met de voltallige regering hier ten huize.
We zullen dadelijk eens nadenken hoe de volgende week gaan organiseren. Voor ons dikkertje zal speciaal moeten gezorgd worden, temperatuur opvolgen, materiaal ter beschikking stellen om te nestelen, en ze vooral goed opvolgen in haar gedragingen. Want ook de roedel uitbreiding zal heel bewust worden meegemaakt. Na de dagen van bléiten en snotteren ziet het er naar uit dat er beters op komst is
Heel stilletjes is m hier binnen geslopen vrijdag namiddag. Gewoonlijk is dat toch een hele belevenis een nieuwe auto kopen, deze keer dus niet. We gaan het niet op die arme Bas zijn rug schuiven maar de omstandigheden waren niet van die aard om luid en heel enthousiast te doen.
Daar staat m nu voor de deur, te glimmen. Een Mitsubishi, wat anders zou je denken, en geen pick up L 200 meer zoals de vorige vier Mitsubishis.
Het is een Mitsubishi Outlander geworden, ook een Quat quattre zoals de Fransen dat noemen of een Four Wheel Drive voor onze Engelse vrienden. In elk geval t baasje blijft trouw aan het 4 x 4 rijden, deze is zijn zesde FWD als we goed kunnen tellen.*
De eerste was grote dikke luxe, een Range Rover, met een dikke benzinezuipende V8 motor. Die heeft een gat in ons baasje zijn portemonée geslurpt vertelt het baasje altijd. Dan zijn er vier L 200 Mitsubishis op rij gekomen, werkpaarden waar het baasje gans Europa mee afgerotst heeft, om gestrande VAB/Europech leden mee terug naar huis te brengen. Veel plezier heeft m steeds beleefd met die autos, in mooie omgevingen en dankbare omstandigheden.
Nu de depannage niet meer in onze baas zijn programma past, besloot het baasje een andere auto aan te schaffen. Vermits het gezegde zegt never change a winning team is het terug een Japanner uit de Mitsubishi stal geworden.
Fijne machine zegt het baasje van zijn nieuwe aanwinst. t Zal wel zijn denk ik dan, wij zijn er gisteren Bas mee gaan halen aan het crematorium en dat ding rijdt dus fantastisch. Alles zit er op en er aan, t baasje moet maar op zon knopje duwen en je kan je aan de meest rare zaken verwachten, zelfs dat dak schoof weg boven mijn kop !
Spijtig dat onze Bas dat niet meer levend heeft meegemaakt want dat was ook zon autofreak als onze baas, die zou zijn gat nogal eens in de lederen kussens gedraaid hebben, wees daar maar zeker van
Belle
* 't baasje kan inderdaad niet goed tellen, 't zijn er zeven, 't vrouwtje heeft ook nog een tijd met een Suzuki Grand Vitara rond gereden !
Vooreerst wil ik mij verontschuldigen als de titel een beetje luguber lijkt. Even een verklaring dus.
Donderdagavond, vlak na het overlijden van Bas ben ik met Bas naar het crematorium van Viersel gereden. We wilden Bas niet in de tuin begraven en ook niet bij de dierenarts achterlaten waar hij naar Rendac zou afgevoerd worden. Daarvoor was hij ons te dierbaar.
De rit naar Viersel iets voor vijven zal ik niet snel vergeten, we reden tegen een blauwe lucht in waarin een grote oranje ondergaande zon stond. Normaal zou dat een gefoeter geven en een geklungel met een zonneklep die toch niet laag genoeg kon komen. Nu was het een rit vol symboliek
Vandaag ben ik samen met Belle naar Viersel terug gereden om Bas terug op te halen. En opnieuw was het een rit om niet te vergeten. Mooie dreven in herftskleuren volop beschenen door een stralende herfstzon. Wat moet je nog meer beste maat ?
Een van de dagen gaan we je, ook op een mooie dag, uitstrooien op één van je lievelingsplekjes, we gaan er eens goed over nadenken, of een nachtje over slapen, of wakker liggen, we zien wel .
Bedankt voor de berichten vol medeleven hier op t blog bij het plots overlijden van Bas.
Van wereldwijd zijn de berichten van medeleven gekomen, van de naaste geburen tot uit Thailand toe, waar t baasje zijn zus en schoonbroer momenteel op vakantie zijn.
Tientallen reacties op t blog, minstens evenveel in de mailbox, smsjes, reacties van de buren en de wandelaars in t bos. Je schrikt je een kriek als je merkt wie het blog allemaal dagelijks leest.
Niet alleen de reacties waren overdonderend, ook het bezoekers aantal steeg in die mate dat t baasje enkele malen in zijn ogen heeft gewreven om zich te vergewissen dat het allemaal wel juist was. Nu kan het ook zijn dat m enkele keren in zijn ogen heeft gewreven om andere redenen en dat er een zakdoek bij te pas kwam
Ook het aantal bezoekers die samen het blog bezoeken, en dat al maanden op 6 stond, steeg in een mum van tijd naar 10. Gisteren bezochten 289 bezoekers dit blog. Voor het baasje een bewijs dat Bas niet enkel geliefd was binnen onze roedel maar ook ver daarbuiten. Zo schreef Michka o.a. dat Bas en Belle haar hadden aangezet om ook te beginnen met haar blog.
Een ander probleempje voor t baasje is de naam van dit blog Houden we het op Bas & Belle of gaan we voor vernieuwing ? Bas is er niet meer en kan dus ook geen kuren meer uithalen die dan verwoord worden door t baasje. Aan de andere kant wil het baasje de naam behouden als hommage aan Bas. Wie geeft het baasje een hint of een goede reden ?
Bedankt voor de fijne en ontroerende reacties,Paul, Yessie,Ludo,Frank,Mandy,Patty en Freddy,Mary, Jan,Karine,Carine,Drentje Thessa,Franca, René, Jiltje, Michka,Amor Fati, Bob en Magda,Wim,Agnes, Bob and Sandy, Min and Mick, Cis, Jef en Anni, Leo, Ingrid, Jef, Monique, Annemie en nog een Annemie Ria, Carine en Paul, Yvonne en Fons, Ludo en Rita, Marcel, Jef , Jan, de eigenaar van Tibo die bij t vrouwtje is gebleven toen t baasje de auto ging halen om Bas op te laden, en de lieve mensen die me hier ontsnappen
Ze heeft het ook moeilijk gehad gisteren, ons Belle. Eerst kon ze Bas niet vinden en dan moest ze ook nog eens mee naar de dierenarts om haar gezondheidstoestand en de Puppys te laten echoën of is dat geen goed Nederlands.
Wat al wel duidelijk is, is het feit dat ze al de aandacht die ze vandaag gekregen heeft goed laat welgevallen en er nog eens duidelijk van profiteert.
Eén van die voordelen is onder andere dat ze nog wel in haar bench slaapt maar het deurtje gaat niet meer dicht. Zij kan dus slapen in huis waar ze maar wil. t Baasje die eergisteren door de omstandigheden niet zo goed sliep, was eens gaan kijken naar zijn meisje. Rond drie uur lag ze nog altijd mooi in haar bench, met het deurtje ver open.
Zo eist ze het baasje ook meer voor zich op, zo komt ze aan zijn arm krabben als m aan de computer bezig is. t Baasje moet dan mee naast haar in de zetel gaan zitten en naar flutprogrammas op TV kijken. Dan is ze rustig en na vijf minuten ligt ze heerlijk te ronken en te dromen
t Baasje en t vrouwtje zijn ook niet de volle 100 % vandaag en geven ze maar toe. Vanaf volgende week woensdag moeten we stand by zijn voor de komst van de puppys.
Dus verwennen ze hun toekomstig hondenmoedertje maar eens extra. Hoogst waarschijnlijk is het voor Belle en de baasjes een éénmalige belevenis verwennen dus die Belle !
Begin deze week was het nog een dag om naar uit te kijken, vandaag is het de rotste dag van t jaar geworden. We konden dan wel de nieuwe auto gaan ophalen in de garage en daar was naar uitgekeken, maar het overlijden van Bas heeft alles overschaduwd.
Belle heeft hier gans de dag verweesd rond gehangen. Eens in de zetel van Bas gaan kijken,..leeg. Nog eens in de andere zetel gaan kijken, ook leeg . Dan maar naar de tuin, gisteren morgen hebben ze daar samen nog een poes de stuipen op het lijf gejaagd. Ook hier geen Bas en zelfs die poes is er niet En de baasjes zien dat aan met lede ogen aan en kunnen het ook niet helpen of uitleggen.
Toch een lichtpuntje deze voormiddag, ons extra bezoek aan de dierenkliniek voor een bijkomende echo van Belles olifantenbuik.
Ze ligt daar dan op haar rug op de tafel bij Dr. Nelly. Buik ingesmeerd met gel, een aan haar oren kriebelend vrouwtje, het baasje dat aan haar dikke flanken streelt en Dr. Nelly met haar kijkstift maar roeren in de gel. Ondertussen hoort ze, hier zie je een hartje kloppen, dat is een ruggewervel, kijk een schedeltje. Dr. Nelly schat het aantal pups op vijf à zes dat laat toch een glimlach verschijnen op de face van de baasjes. Mooi nestje gaat dat worden.
Nog effe langs de bank die daar om de hoek ligt om een volle kruiwagen geld te gaan ophalen (zo noemt het baasje dat) om de auto te betalen en dan met een gel-buik) terug naar huis.
t Baasje is dan na de middag naar de garage gereden met de Mitsubishi en is terug naar huis gekomen met een Mitsubishi in een andere kleur. De grijs/grijze is weg en er staat nu een rode voor de deur. Een beetje een ander model en een super de luxe model met alles op en aan. Er staat geen L 200 meer op maar Outlander en er hangt ook geen sticker op van de Drentenclub
k Heb het baasje al tegen t vrouwtje horen zeggen dat de nieuwe een rappe is, en dat ze al maar wat Euros opzij moet leggen, want dat de gendarmen wel eens zullen langskomen om hun verzameling Euros aan te vullen
Het is raar, het ontwaken en maar één Drent moeten buitenlaten voor zijn ochtendplas.
Geen zware woef woef van Bas die aan de achterdeur klaar staat om uitgelaten te worden.
Belle die verweesd rondloopt en nog op zoek is naar haar Bas. En baasjes die de tranen weer in de ogen krijgen als ze de berichtjes en de reacties lezen op t blog en in de mailbox.
Straks meer, want er waren nog een paar afspraken die moeten nagekomen worden vooraleer we terug naar de dierenkliniek gaan met Belle voor een tweede echo.
Deze namiddag om 16u15, tijdens zijn wandeling heeft Bas een hartinfarct gekregen en is in de armen van de baasjes overleden.
Vanmorgen was Bas wel wat zeurderig en kon niet goed zijn plaats vinden in huis, eten en drinken deed m wel goed en komen flodderen bij de baasjes was als normaal.
De wandeling van deze namiddag ging volledig normaal, Belle het bos in en Bas die zijn ronde wandelde bij de baasjes. Bas stak de baasjes nog voorbij op het pad, zwijmelde en viel. Het baasje schrok en zette Bas terug recht, Bas stapte nog twee meter en viel toen terug neer. Bas ademde nog enkele keren maar het baasje had al gezien dat Bas zijn nog altijd heldere ogen troebel waren geworden.
Bas heeft een herenleven gehad en daar putten wij troost uit, alles wat een Drentenhart kan begeren heeft hij gehad of kunnen meemaken. Spijtig dat m zijn vijftiende verjaardag juist niet meer heeft kunnen vieren en dat m de puppys van Belle ook niet meer heeft meegemaakt.
Het onvermijdelijke is toch nog plots gekomen en we troosten ons dat Bas geen lange lijdensweg heeft moeten ondergaan en is gestorven zoals hij leefde in zijn bos.
Het ga je goed fijne kameraad daar over de regenboogbrug, tot later
Op TV hebben ze het er in elke crimi over, elke misdaad zal binnen de kortste tijd opgelost zijn dankzij, vaders weten hierdoor dat ze werkelijk de vader zijn, een kind kan zo nagaan dat zijn vader ook zijn biologische vader wel is, en zo kunnen we nog wel even doorgaan over de DNA toepassingen. Witse en Van In weten er alles van
De DNA-test zal nu ook verplicht ingevoerd worden per 1 januari door de Koninklijke Maatschappij Sint Hubertus, of de KMSH, de organisatie die in België instaat voor de aflevering van de stambomen van de rashonden. Wil men dus een stamboom voor zijn puppys dan zal men door een inspecteur van de KMSH een speeksel afname moeten laten verrichten van de moeder, de vader en één pup uit het nest waar men stambomen voor aanvraagt. Vanaf 1 juli 2008 kan een DNA test al op vrijwillige basis, vanaf 01.01.2009 is er dus de verplichting.
Zelfs in onze Drent het tijdschrift van de Nederlandse Drentenvereniging wordt deze maatregel vermeld en als voorbeeld aangehaald. Dat de Raad van Beheer, zoals de Nederlandse vereniging voor stambomen noemt, ook overweegt van het DNA onderzoek in te voeren zoals in België, zal zo zijn reden wel hebben denkt ons baasje.
Het onderzoek zal gedaan worden op de moeder, de vader, en één pup uit het nest. De test zal worden gedaan op het speeksel van de honden. De test zal worden uitgevoerd door een inspecteur van de KMSH die de genomen stalen doorstuurt naar het labo. De test zal per analyse 40 kosten. Dit bovenop de normale kosten voor het bekomen van de stamboom.
Ons Baasje vindt het spijtig dat er weeral zulke regels bijkomen, maar is zeker niet tegen de maatregel. Dat men zulke maatregel neemt zal zijn reden wel hebben om de foeffelaars en malafide fokkers te ontmaskeren.
Bij Belle en Zeppos mogen de inspecteurs in elk geval langs komen als de pups geboren zijn
Dat is het verschil met Frankrijk, hier in Vosselaar komen we dikwijls andere honden tegen. In Frankrijk komen we ook wel eens viervoeters tegen maar die heten Fred, Harley, en Bonnie, ook de naamloze rosse, en die lawaaimakende Felix. Dat zijn er wel vijf maar die komen we dan ook elke dag tegen, er zit geen afwisseling in zoals hier.
Een Rhodesian Ridgback, een Golden, een boerenfox, een Cavalier King Charles, een Beagle, dat zijn de rassen die we zo regelmatig eens tegenkomen in ons bos. Er zijn nog andere, maar de voornoemde zijn we deze week tegengekomen.
Er zijn zo wel eens bange eigenaars bij die hun troetel niet snel genoeg in de armen kunnen nemen, bang als ze zijn dat we ze met huid en haar zullen verslinden. Die komen we dan de eerste maal tegen, of het zijn van die hondjes die je op de schoot van de madam kan vinden aan de vensters van de tearooms op de Meir in Antwerpen. De visbakken van de Meir zegt het baasje daar tegen.
Die hondjes kijken dan viezer naar hun baasje dan naar ons want zij weten dadelijk, alvast sneller dan hun baasjes, dat wij niets verkeerds in onze mars hebben, integendeel, hoe meer vrienden dat we kunnen maken, hoe liever !
Recht evenredig met Belles omvang stijgt hier ten huize de spanning bij de directie, er zijn op alle vlakken veranderingen te bespeuren.
De wandelingen worden aangepast en Belle zelf merkt het blijkbaar ook, en blijft dichter bij de baas en Bas.
We zijn nog eens naar de dierenkliniek geweest om de weegschaal te passeren en een afspraak te maken voor een nieuwe echo. De bascule was een verrassing, 3,5 kilogram meer dan een kleine twee weken geleden. Eén en dertig kilo brengt Belle momenteel op het digitaal schermpje.
Het baasje is dus ook de werpkist al in orde aan het brengen. Met vier bezemstelen heeft m de noodzakelijke doodligstangen aangebracht. Deze moeten vermijden dat Belle haar eigen puppys in de hoeken van de kist dooddrukt als ze gaat liggen om de puppys te laten drinken.
Ondertussen is er een verhoogde belangstelling hier op t blog te merken en ook de binnenkomende mails gaan hoofdzakelijke over ons toekomend hondenmoedertje. Die laat op haar beurt de belangstelling rustig over haar hen gaan maar grijpt elke kans enomstandigheden waar het maar mogelijk is om maar in de belangstelling te staan. t Is precies een Hollywood-ster in spe als je haar bezig ziet
Nog steeds liggen die vijf cigarillos in het doosje, nog steeds rookt m niet en nog steeds heeft m de intentie om het nooit meer te doen.
Al meer dan vijf weken is de tabaksindustrie aan het afstevenen op een zeker failliet, toch zeker als t aan onze baas ligt. Ondertussen is er hier een nieuwe wet uitgevaardigd, niks democratisch gestemd, niks parlement en senaat gepasseerd. Heel dictatoriaal heeft de baas beslist dat in de nieuwe auto niet zal gerookt worden, niet als we rijden, hoe lang aan een stuk ook. Niet als we stilstaan en het regent, NOOIT !
Niet dat het baasje nu een rook en sigarettenhater geworden is , maar het is pas nu dat m merkt waar een auto naar ruikt (stinkt) als er in gerookt wordt. En laat die nieuwe auto nu juist ruiken naar echt leder, dat ga je toch niet verbrodden zegt het baasje. Dan heeft m nog liever dat m stinkt naar natte honden
Zowel Bas als Belle hebben gisteren uitgeblonken in de rugstand. De wandeling in Blankenberge moet toch zijn effect gehad hebben.
Gisteren morgen heeft Bas wel het baasje uit zijn bed gezet omdat m zo nodig om 7 uur buiten wilde gaan drinken, maar verder heeft ons vee de baasjes niet erg voor de voeten gelopen.
Enkel toen het baasje zijn jas aantrok, voordien was er van hondenzijde nog niet veel reactie geweest, toen was er reactie en hebben zij zich eens rechtop gezet.
Onderweg kwamen zij Jef tegen die ook een wandeling ging maken en zijn vrouw en hond tegemoet ging die ook op ronde in ons bos waren. Jef was zijn eerste (werk)dag als gepensioneerde aan het vieren. Logisch dat je op die eerste dag nog niet goed weet hoe de dag van een gepensioneerde dient ingevuld te worden.
Ook Tobie en zijn baasje zijn we weer tegen gekomen in het bos, dat was ook weeral enkele weken geleden, en we hebben dan mekaar maar eens uitbundig besnuffeld, kwestie van er weer enkele weken tegen te kunnen
Verslag gemaakt door t baasje wegens luiheid van de Drenten
Dit maal een andere portrettentrekker bij de strandwandeling, t baasje was te druk bezig met zijn zwangere en de oude Drent dat hij het fotograferen ditmaal overliet aan t vrouwtje. Girl Power dus deze maal
Wij hopen dat jullie allen er schoon opstaan en wij vonden het een fijne dag in goed gezelschap en hopen jullie allen terug ontmoeten in februari op de winterwandeling.
Die wandeling gaat door op zondag 15 februari, in de Kempen, en heeft zelfs al een naam: de Kaawpollekes/Pootjes wandeling.
Het is niet helemaal waar want er waren ook niet Drenten op de wandeling gisteren, de niet-Drenten hoorden wel allemaal bij Drenteneigenaars. De bekendste niet Drent is de Duitse staander langhaar Van Patrick en Ilse. Eigenaars van veruit de grootste roedel van de vereniging met zes Drenten,hebben zij één vreemde eend in de bijt, uiteraard ook een jachthond die Duitse staander.
Een prachtroedel is het, je zou er je tijd en de wereld bij vergeten als je die zeven naar de vloedlijn ziet rennen, nooit is er ruzie, steeds plezier. Het zijn ook zeer mooie honden wat het baasje tegen Ilse doet zeggen als je er één kwijt bent en ik vind m, k breng hem zeker en vast niet terug , k hou m zelf.
Wij hebben dus nog maar eens ons hart kunnen ophalen gisteren. Het was wel niet zo uitbundig en lang als de vorige jaren, maar Belle en haar dikke buik moesten wat ontzien worden. Volgend jaar hopen we met drie Drentjes naar Blankenberge te trekken .
Ondanks de voorspelling van Frankske en Sabine en het zwartkijken van onze baas hebben we gisteren een fijne wandeling gemaakt op t strand tussen Blankenberge en Wenduine.
Geen drup is er gevallen tussen Vosselaar en de kust, een zalig briesje, net genoeg om dameskapsels in de war te brengen, en een groot strand wegens laag tij, waren ons deel.
Achtendertig honden waaronder toch wel enkele niet Drenten, maar wel roedelgenoten van Drenten, hebben zich uitermate kostelijk vermaakt op t strand en in de branding. Achter elkaar hollen, mekaar in volle ren omver springen, gewoonweg dollen met elkaar, dat is wat een Drent nodig heeft om zijn energie kwijt te raken.
Onze baas was met een speciaal programma voor de dag gekomen voor ons tweetjes, de drachtige en de oude Drent. Wij zijn in Blankenberge het strand opgestoeid en na goed een kilometer zijn wij teruggekeerd naar de auto, t vrouwtje, fotograaf van dienst, is met de groep naar Wenduine gewandeld. Wij zijn dan naar Wenduine gereden met d auto waar het baasje alles klaarzette voor de groep, drinkbakken, koffie, koekjes, citroenjenever, alles stond netjes klaar toe we de groep in Wenduine zagen aankomen.
Op de terugweg hebben we het zelfde scenario gevolgd als in Blankenberge zodat we toch nog een flinke wandeling gedaan hebben.
Wat Belle toch zon aantrek geeft bij de reuen weten we niet, maar Gorki stond toch wel héél hevig, bijgestaan door zijn roedelgenoot Casper de labrador, hebben ze constant avances gemaakt naar Belle toe. Die was er uiteraard niet mee gediend en heeft dat dan ook duidelijk (?) kenbaar gemaakt. Veel indruk maakte het niet op die twee uit Dessel of verstaan ze het Franse geblaf van Belle niet ?
t Baasje krijgt het oud zot in zijnen bol , na overleg tussen ons beiden besluiten wij dat het niet anders kan zijn t oud zot-
Wat is er dan aan de hand zal je denken, slechteriken zeggen nu hardop dat Drenten traag van begrip zijn, want den baas heeft dat al van kort na zijn geboorte t oud zot-.
Gisteren wou m voor Belle een kroon maken met een Drie erop, voor haar verjaardag. Waarschijnlijk heeft m dat gezien bij de neefjes en nichtjes met hun verjaardag en wil m nu Belle ook zon oor aannaaien. Belle zou die kroon dan moeten opzetten tijdens de Drentenwandeling deze morgen
Belle niet gezien natuurlijk, wat denk je wel baas, maak jezelf belachelijk en zet zelf een kroon met 60 op je bol, mij niet gezien, nog lang niet was het besluit van Belle. Trouwens Ella is ook op de wandeling, en vermits Belles zus, is zij natuurlijk ook jarig. Niemand hier in huis denkt dat Ellas baasjes ook zon kuren verkopen als onze baas.
Als m ons dan toch iets wil aantrekken dan maar zoiets als Ayse, de teckel van Gertje, daar is Ayses Bomma een frakske voor aan t breien http://www.gertje.web-log.nl/
Of misschien liggen er nog ergens condooms, die kreeg je zo nogal eens bij den Humo, en van Mieke Vogels, die kunnen goed dienen om aan onze poten te trekken, dan hebben we ook bottekes aan.t Baasje vertelt dat we dan helemaal belachelijk zijn. Bottekes met banaan en aardbeismaak aan de poten van een Drent. Soms zouden we denken dat het oud zot besmettelijk is
Het is dat onze baas het al zo dikwijls gedaan heeft, maar vandaag ging het bijzonder vlot onderweg. Dat ondanks het vuil ,smerig, nat, druilerig weer. Weinig verkeer in verhouding met andere zaterdagen. Nochtans heeft in Frankrijk en in België toch iedereen een betaalde verlofdag, maar wie komt nu buiten voor zijn plezier met zon weer ?
Op minder dan acht uren waren we van thuis tot thuis, Parijs hebben we zoals op de heenweg nog eens langs de west zijde gepasseerd en ook nu ging het verbazend vlot.
Morgen gaan we dus wandelen (?) aan zee met de Drentenvereniging. Of we nu gaan wandelen of zwemmen, nat gaan we toch worden ons gedacht. Als die rotzooi waar wij vandaag in Frankrijk doorgereden zijn deze kant uitkomt (en dat doet het) dan hopen wij dat ons baasje ons meeneemt om te gaan biljarten of salondansen of zoiets, als t dan maar ergens binnen is.
Morgen zal ons dikkertje , want dat begint Belle toch stilaan te worden, haar derde verjaardag vieren. In de regen, met vier poten in de branding en een dikke buik vol puppys. Het baasje zal zijn meisje morgen wel eens extra soigneren denken we, hopen we althans
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
