Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
31-05-2010
Eén keer maar!
Eén keer maar
Eén keer heeft het tot nu toe maar geregend, het begon rond halftien deze morgen en het regent nog ! Dus wie durft er nog klagen ?
We zijn wel met het baasje gaan wandelen, uiteraard in de regen, maar toen was het maar motregen. Je bent in die motregen wel even nat als bij een plensbui maar het gevoel is anders. Het vrouwtje die niet was mee gegaan schrok zich haast een ongeluk toen ze ons aan de deur zag staan. Drie volledig bruine Drenten ! ! !Van neuspuntje tot staartpuntje, van tenen tot oren, alles bruin van het slijk !
Drie badlakens zijn er vuil gemaakt. En als we vuil zeggen, is dat ook echt smerig vuil. We liggen hier nu verder te drogen, ik met Hera in de tweezit en Heros in de zetel waar t baasje gewoonlijk in zit. In de zetel van t vrouwtje riskeren we het niet van die ook nog aan te slaan. t Baasje is wat toleranter wat zetels betreft, maar we hebben hem nog nooit bezig gezien met ze terug zuiver te krijgen. Daar zal het verschil wel inzitten denken wij zo.
Morgen zou er alweer iets beter weer op komst zijn. Tijd om terug actief te worden in de tuin zegt het mannelijk deel van het hoofdbestuur
In bed blijven liggen is een optie met zon weer, maar niet als er drie Drenten een ander gedachte hebben en zich liever laten nat regenen dan lekker binnen te blijven.
Het is hier al niet anders dan in t Belgikske. Als het zo blijft, gaat er niets in huis komen van rijpe kersen mee te brengen midden volgende week. Sappig zullen ze wel zijn dat, lijdt geen twijfel, met al dat hemelwater.
Vandaag gaat de baas tussen de buien door nog enkele rijen boontjes zaaien. Een lint rond de moestuin moet aangeven hoever we mogen komen bij het ravotten. Maar t baasje moet nog wel eens uitleggen aan welke kant we moeten blijven logisch toch, zon lint heeft twee zijden !
Sinds gisteren hebben we lichtjes een andere kleur, onze witte buiken hebben helemaal geen wit meer, maar vertonen kleuren tussen beige en bruin. Kwestie van over natgeregende zonnebloemvelden te crossen.
Ikzelf en Heros hebben dan ook nog ergens in liggen rollen. t Baasje kan er niet mee lachen maar voor ons is het Chanel cinq. Ook die vacht van ons vertoont vettige vieze vlekken. t Baasje gaat telkens zijn handen wassen al hij ons nog eens geaaid heeft. De flauwe
Dat is wat we gaan nodig hebben tegen het einde van de week. Nog een haak erbij om de emmer aan de ladder te hangen en we kunnen aan de slag in de eerste kersenboom.
Tegen het eind van de week zullende kersen wel zo rijp zijn dat we ze kunnen plukken en dat ze niet TE rijp zijn. Indien ze te rijp zijn is het vervoer niet meer mogelijk tenzij je er niets mee inzit van met kersenmoes thuis te komen !
Deze kersen moeten zeer donker zijn voor ze rijp zijn. Toen wij een week terug naar België terug reden waren ze nog alle groen en klein. Je staat er versteld van hoe zulke vruchten kunnen evolueren in één week tijd.
Het vrouwtje is al voorzien van de nodige confituursuiker om dadelijk aan de slag te kunnen. Ook het baasje heeft met zijn pas aangekochte wijnpers alles in huis om te starten met het maken van kersenwijn.
Want zoveel is zeker, wat we niet mee naar België kunnen meebrengen voor familie en vrienden dient verwerkt te worden. Op de composthoop trekt het alleen maar wespen, hommels en frolons aan. Speciaal die laatsten zijn wespen die twee tot driemaal het formaat hebben van een gewone wesp, die willen we dan ook van huis weghouden !
Zo hebben Hera en Heros gisteren een nest van hommels gevonden in de muur van de hangar. Hera had al een steek opgelopen aan haar voorpoot van op een hommel te tikken met haar poot. Om verder onheil te besparen heeft het baasje dan maar insecticide in het gat gespotenen er een prop papier in gestoken. Het eerste stekelig probleem voor dit jaaris dus al opgelost
Gisteren hadden we het op deze plaats over de reclame van Heineken in Parijs, Vandaag hebben we het over de reclame aanpak van Grand Marnier. In de volgende lijnen zal je merken welke aanpak wij het meest verkiezen .
Gisterenmiddag zijn de baasjes het kasteel van Grand Marnier in Bourg Charente, op zon 40 kilometer van hier gaan bezoeken. Er is in Bourg Charente niet veel te beleven buiten het enige Michelin sterren restaurant van de Charente en het kasteel, eigendom van de familie Marnier-Lapostolle.
Het waren weer eens een opendeurdag in het prachtige, aan de oever van de Charente gelegen kasteel. Onze baasjes zijn daar al meerdere malen op de opendeur geweest en telkens kunnen ze de baasjes verassen met weer iets nieuws. Dit jaar serveerden ze buiten tal van cocktails op basis van Grand Marnier ook flensjes in Grand Marniersaus. Het baasje was in opperbeste stemming, van het flensjes eten (zegt m)
Ook de rondleiding door een alleraardigste juffrouw was weer de moeite, we startten zoals elke maal in de grote zaal met de indrukwekkende schouw. Daar nam het baasje de foto met de flessenkast (dat was nog voor de flensjes). Ook het productieproces met de gedroogde Caraïbische groene sinaasappelschillen kwam ter sprake in de kasteelkelders.
Ook konden we in de chais proeven van de verschillende kwaliteiten van de Grand Marnier waarbij de Cognac kwaliteit en ouderdom bepalend is voor de smaak en de prijs.
Uiteraard gingen de baasjes terug naar huis met een fles Grand Marnier en de zaak schonk er nog een glas en een miniflesje bovenop
In elk geval een uitstap die nog wel even in het geheugen zal blijven hangen
Dat hoorden we het baasje tegen het vrouwtje zeggen toen we gisterenmiddag het Stade de France bij het binnenkomen van Parijs passeerden.
Aan de rechterkant van de snelweg, tegenover de voetbaltempel staat een gebouw te huur. Het is zon tien, misschien twaalf verdiepingen hoog en Heineken heeft daar een immense reclame spandoek tegenaan gehangen.
Als Belg doet het een beetje pijn dat het juist Heineken is die zulke knappe reclame maakt. Maar dan horen we het baasje tegen het vrouwtje zeggen als ze even goed bier zouden brouwen als ze reclame maken, was hun bier misschien nog wel drinkbaar (hij sprak van te zuipen).
Maar dat heeft het baasje al dikwijls gezegd over Freddy Heineken, die man heeft zijn roeping gemist, die was de reclamewereld moeten ingaan en het brouwen overlaten aan mensen die er verstand van hadden
Als dat was geweest dan had de familie de Spoelberch, van de Stella, de Jupiler en nog tal van andere bieren, nooit de rijkste mensen van België kunnen worden
En dat kan tweeërlei zijn, zowel voor het hondje Caju als voor de foto. Ons baasje vond deze op het Nederlandse Drentenforum in een onderwerp (topic) dat handelde of er nog meer Drenteneigenaars naar X-factor keken.
Voor Belgen is dat programma op TV onbekend, maar Caju genoot er blijkbaar met volledige concentratie van, volgens de foto.
Deze foto wilden we jullie niet onthouden. Wijzelf zijn geen TV kijkers, als de baasjes TV kijken dan knorren wij binnen de kortste tijd om ter hards.
Volgens onze baasjes was Bas wel een TV kijker, die heeft ooit een volledig programma voor de buis gezeten. Er was toen een uitzending over het geluid dat walvissen maken in de bronsttijd. Daar heeft Bas zelfs zitten meepraten of commentaar geven zegt ons baasje.
Daarstraks heeft ons baasje ook tegen mij gezegd dat ik meer moet praten, ik heb daar aanleg voor zegt hij. Hij bedoelt zeker dat ik kom zeuren als de eetkommen leeg zijn en ik als oudste ons dessert moet regelen !
Belle
Ps: nog maar snel een foto bijgedaan van de kersenboomsituatie, we gaan volgende week weten wat te doen in de tuin !
Wij hebben weer prima gereden met de rit van Vosselaar naar La Magdeleine. t Baasje zag het wel niet zitten van zo op een vrijdag middag te vertrekken met het vooruitzicht van in het Parijs verlatend verkeer terecht te komen.
Dat viel allemaal heel goed mee, het baasje vertelde dat ze in Parijs vorig weekend al naar hun buitenverblijf waren geweest en daarom was het vandaag kalm. t Is een uitleg gelijk een ander maar t was wel kalm op de snelwegen naar het zuid westen.
Toen we op de N10 tussen Poitiers en Ruffec waren , kwamen we precies de jaren dertig van vorige eeuw binnen gereden. t Baasje stak daar een oude auto voorbij(een ouw krak in onze ogen, zonder dak of deuren) . Bleek het ook nog eens een oude Nederlandse auto te zijn, met twee mensen aan boord. Op de radiator stond zo een raar zilveren beeldje, het baasje gaf het ook nog een naam the spirit of exctasy Het was dus een Rolls Royce die tegen een behoorlijke snelheid van zon honderd per uur richting Angoulême stoomde.
Eventjes later was er ook nog een Panhard sport uit de vijftiger jaren die ook in dezelfde reed, Ook die auto is een rariteit waar er ook geen tientallen meer van bestaan. Er is dus ergens in de buurt een old timer treffen waar bijzondere wagens zullen aanwezig zijn
Ondertussen hebben wij de tuin al verkend en daar gaan we morgen uitgebreid verslag over brengen, jullie gaan er nog van verschieten wat we allemaal te melden hebben !
Bij de viervoeters in de familie toch. Bij nichtje An en Glenn, die begin deze week op eigen vleugels gegaan zijn, is er een klein poesje de familie komen vervoegen.
Soezie, zo heet het kleine prutsje. Ze is nu, op 8 weken oud,zo groot als onze pups waren toen ze geboren werden.
Wij zijn dan ook geen echte poezen liefhebbers. Voornamelijk om het zo dikwijls verhuizen tussen België en Frankrijk. Poezen houden van hun eigen honk en dat past dus niet in ons Europees leven.
Soezie is van gisteren bij An en Glenn, ze is dus nog niet echt thuis en ze is nogal schuchter. Poesje komt van het asiel en is dus niet echt goed aan mensen gewend. Het liefst ligt ze dan ook in haar nestje onder haar krabpaal. Het is daar ook dat het baasje haar heeft gefotografeerd heeft. t Baasje op zijn buik, proberend in een donker hol een donkere poes te fotograferen, zie je het ook al gebeuren ?
Eventjes later kwam ze toch eens een rondje kamerlopen om dat bezoek eens goed te bekijken, echt contact zoeken zal er de eerste dagen nog weinig zijn, maar ze geven het poesje alle tijd om te wennen, en dat zien we graag !
Deze morgen was het mijn beurt om met het baasje mee te mogen rijden, en ik had geluk dat het nog ver was ook. Helemaal naar Torhout om een wijnpers op te halen.
Die mensen waar het baasje moest zijn vonden mij ook een hele mooie Drent, maar dat zeggen ze nu allemaal. Er zal dan toch iets van waar zijn, mij dunkt.
Op de terugweg nam ons baasje plots een gans andere weg dan op de heenweg. Hij had mij wel iets verteld van onze Harko, maar hij vertelt zo dikwijls onzin
En inderdaad, plots draaien we een zijstraat in en terwijl het baasje de auto al draait zie ik achter de afsluiting een Drent heen en weer lopen. Waarschijnlijk kent die het geluid van onze auto nog wel want hij kijkt meer dan geïnteresseerd.
Als ik uit de auto mag,als eerste voor het baasje want ik ben los over hem over gesprongen, staat Ronny ook al aan de poort. Ronny is het nieuwe baasje van mijn Harko. Mijn jongste en zesde pup, een anderhalf jaar geleden.
Dat het weerzien hartelijk was moet ik niet vertellen zeker. Harko nam mij gelijk mee naar zijn heiligdom, de tuin met vijver !
Bij het instappen in de auto voor het naar huis rijden, keek het baasje nog niet erg happy toen hij een kletsnatte Drent op zijn lederen zetels moest laten zitten. Gelukkig ligt er altijd zon speciale gele hondendweil (Pet-towelzeggen ze daar ook tegen) in de auto. De baasjes weten al lang dat zoiets geen overbodige luxe is met drie Drenten in huis !
t Vrouwtje merkte dat ik enthousiast op bezoek was geweest want bij de thuiskomst ben ik in mijn bench gaan liggen en ben er pas uitgekomen om te komen eten.
Onze baas loopt van hot naar her. De zaken waar m voor naar België is gekomen gingen niet door wat m niet vrolijker maakte en de voorbereidingen om terug naar Frankrijk te komen vlotten niet naar wens, daar stond m dan ook al niet om te lachen.
Straks moet m dan nog naar de andere kant van t land want hij heeft een occasie wijnpers gevonden om zijn fruit te persen en om toe te treden tot één of andere wijngilde.
Om die pers op te halen moet hij wel helemaal naar Torhout in West Vlaanderen. Zon 150 kilometer van bij ons. Gisteren wou hij die al ophalen maar toen is hij teruggekeerd omdat de snelwegen al van voor Antwerpen dicht zaten. Ook in de buurt van Sint Niklaas en Gent waren er files wegens het slechte weer en ongevallen. Daarom is hij maar terug gekeerd, hij is niet zon liefhebber van files Vandaag onderneemt hij nog eens een poging.
Ondertussen maakt hij van de gelegenheid gebruik om nog eens binnen te wippen bij Ronny en Carine en onze Harko in Brugge. Gaan hij daar ook nog eens kijken hoe goed die het daar heeft en informeren of de jachttraining is meegevallen.
Iemand van ons drie zal waarschijnlijk wel mee mogen rijden, gisteren was Heros aan de beurt, vandaag zal ik het wel zijn hoop ik we zien dadelijk wel. Ondertussen heeft 't baasje nog wat foto's van Harko bijeengezocht...
Is in het asiel binnengebracht op 20 mei en is gevonden in de omgeving van Beringen (Belgisch Limburg).
Wie kent deze hond of wie wil hem terug een warme mand bezorgen?
Jos(iane) Libert heeft het asiel getelefoneerd en daar konden ze haar volgende bijkomende gegevens geven:
Heeft geen chip of tattoo, is niet gecastreerd, is ongeveer 10 jaar; werd gisteren onderzocht door dierenarts: niks afwijkends te melden; treurde in kennel, maar is nu samen met een teefje op de wei en in andere kennel en is OK; kalme en brave hond; weten nog niet of hij training heeft gehad. Hij was niet fel vermagerd, maar vacht (zie je duidelijk) is totaal niet verzorgd, zat vol klitten "het leek wel of hij 4 oren had" ...
Voorlopige roepnaam: Akira Doc-nummer: hdo10201 Ras(kenmerken): Jachthond Kleur: bruin-wit Geslacht: reu Vermoedelijke leeftijd: info volgt Andere kenmerken: nihil Gevonden in Beringen op 20 mei 2010 Vastgesteld in het asiel: nihil Vermoedelijke leeftijd: info volgt Andere kenmerken: nihil
Ons dierenasiel bevindt zich in Aarschot, aan de Herseltsesteenweg 247, op een uitgestrekt terrein naast het stedelijk kerkhof.
Je kan er dagelijks terecht van 14 tot 19 uur (weekend: tot 18 uur) of op een ander tijdstip na afspraak met onze medewerk(st)ers. Je kan bellen met het asiel via 016 56 77 07 of 0495 282 282 (buiten de openingsuren)
De voorraad goed weer dat het baasje laatst mebracht uit Frankrijk blijkt opgebruikt te zijn. Deze morgen is het stillekes aan beginnen regenen, zo als het baasje met de broes de tere grassprietjes besproeid.
Die grassprietjes komen nu wel massaal boven de grond kijken. Tegen dat we teriug van Frankrijk komen zo half de maand juni zal de tuin wel volledig terug groen zijn.
Morgen of overmorgen vertrekken we terug voor een tweetal weken naar La M. daar is er op dit moment meer werk dan hier in Vosselaar en het is werk in de tuin. Dat wacht niet op onze baas, dat gaat zonder ingrepen van de baas ook door maar allicht niet zals hij het wil. Beïnvloeden van de natuur heet dat !
Ondertussen hoopt het baasje dat de automatische hemelsesproeier zijnwerk nog even doet en dan nadien brengen we terug een remorkske zon mee vanuit la France.
Onze bazen kunnen er uren op staan kijken en genieten van ons spel. Voornamelijk zijn het Hera en Heros die de boel op stelten zetten.
Het kleinste voorwerp kan de oorzaak van urenlang spel zijn. Een stok die ze gepikt hebben uit de brandhout voorraad, een lege petfles, het deksel van een emmer die het baasje gebruikt als frisbee. Alles kan dienen om urenlang plezier te hebben !
Als het dan lang genoeg duurt neemt het baasje de tijd om zijn Kodakske te gaan halen en de tafereeltjes vast te leggen.
Deze formule kreeg t baasje van zijn maat Louis, waarschijnlijk heeft m die toegestuurd omdat hij er zelf ook niet wijzer uitgeraakte, en dacht dat het baasje die formule eens snel en duidelijk ging uitleggen. Nu is onze baas niet de domste, niet de lompste en ook niet de knapste maar deze formule kan concurreren met de beste formules van den Albeer, den Einstein wettewel
Nu is het baasje wel zo slim geweest van die ook door te sturen naar nen andere maat van hem die aan de unief werkt, maar t is dus nog effe afwachten of die er weg mee weet ?
Het zou een formule zijn die mannen toelaat, vrouwen te begrijpen .
Als we een oplossing binnenkrijgen maken we de naam van die slimme mens bekend als de echte slimste mens ter wereld is .
Of hij nu in La Magdeleine is of in Vosselaar, voor Heros maakt het niet uit, als er maar een tafel is die buiten staat.
Wij dachten dat het in La M. was om hoger te staan of zitten om over de struiken te kunnen kijken die het zicht op straat belemmerden en ook verhinderden dat hij het kattenbestand op straat niet kon beheersen.
Maar ook hier in Vosselaar staat hij op de terrastafel en daar zijn geen struiken om overheen te kijken
Waarschijnlijk heeft m het geleerd van de katten, daar ligt de hoogste in rang ook letterlijk op de hoogste plaats. En dan moet je weten dat m katten enkel kent van achteraan te gaan, en dat ook in de rangorde van onze roedel het nog altijd moeder Belle is die de lakens uitdeelt.
Daarstraks kregen we een mail binnen waar we niet goed van waren. Jos(iane) en Luc meldden ons het inslapen van hun Sammeke. Cobe is nu ook zijn moeder kwijt, want sinds twee jaar geleden is hij zo ook zijn tweelingbroer Caido verloren.
Hier de mail zoals we hem van de familie Delestinne- Libert binnenkregen.
In memoriam :
Sam-Walty van de Bertrenshoeve
4 oktober 1997-20 mei 2010
Sammy is de moeder van onze Cobe en Caïdo en heeft nog 4 afstammelingen. Wij kennen haar sinds 2002; zij was de allereerste Drent dat ik in levende lijve zag en het was direct bingo tussen ons. Sammeke maakte ongeveer vanaf haar 4 jaar deel uit van de Suyferhout's kennel bij Luc en Monique Ferket. Een aantal malen per jaar kwam zij op verlof en dit telkens voor een 2-tal weken.
Sinds juni vorig jaar leefde zij bij ons.
Op donderdag 20 mei heb ik haar noodgedwongen moeten laten inslapen; zij heeft nog gekwispeld, heeft geen pijn gehad en is rustig in een diepe slaap gevallen.
't Zal nooit meer hetzelfde zijn voor ons.Van ganser harte hoop ik dat het beëindigen van haar leven haar meteen een hoop ellende bespaart, maar het gemis zal daarom niet minder zijn.
Sammeke was 12 jaar en 7 maand oud.
Zij was een heel bijzondere hond-des te meer gezien haar niet altijd fraaie geschiedenis in haar eerste levensjaren-en mijn GROTE hartendief. Leven en dood hebben beslist.
Ik/wij MIS(SEN) haar; zij was mijn allerbeste koekenbroodje en perfecte levensmaatje.
Zoals Moeke Monique zegt: We moeten nu verder met een lege plaats, een foto aan de muur en veel mooie herinneringen. Ons Samke vergeten, doen wij nooit !!!
Michka heeft vandaag de kans om de mooiste hond van Hertals te worden. Men organiseert er in elk geval de dag van de hond.
Dit bericht vond ons baasje in de de Zondag je weet wel, de gratis krant die je op zondagmorgen bij de bakker kan meenemen (als je vroeg genoeg naar de bakker gaat)
Michka is zoals de lezers hier zo stilaan wel weten de border collie zonder schapen en tevens de hond van ons baasjes oud-collega Pierre. http://blog.seniorennet.be/michka_en_cheeta/
Stel je voor dat Ria en Pierre hun Michka inschrijven in de wedstrijd voor mooiste hond van Herentals, en Michka zou de wedstrijd winnen (wat niet denkbeeldig is, want het is een knapperd). Dan kennen wij een B.H.H.oftewel een Bekende Herentals Hond.
Dat is toch altijd plezierig als je zo iemand kent van de Beau Monde
Wat geluierd in de zon, een beetje achter elkaar gehangen, nog wat verveeld, dat waren de belevenissen van de feestdag .
Het baasje was vanmorgen al vroeg op pad om een voordracht te gaan volgen bij Brouwland in Beverlo om nog wat voorraad aan te vullen voor zijn wijnhobby. Daar hebben wij dus ook al niets aan gehad.
Nadien is m nichtje An nog mee gaan helpen verhuizen die thuis de vleugels uitslaat en gaat samenwonen (hokken, zegt het baasje, in zonde gaan samenwonen enz.) met Glenn, Trouwe lezers hebben die namen al tegengekomen op dit blog. Meestal in de vakantie als ze nog eens neerstreken in La Magdeleine.
Dadelijk gaat het baasje nog een wandeling met ons maken, want zo is m dan ook. Hoe laat het ook geworden is, de wandeling staat nog altijd op het programma.
En dan hebben jullie de geur nog niet mee Hoewel de plaats van waar de foto genomen is, maar goed 100 meter van de Texaco parking, richting Antwerpen op de E34 gelegen is, heb je geen last van de luchtbezoedeling van de snelweg. In dit seizoen toch niet met die prachtige groene buffer.
Het is in deze dreef dat we de eenden uit het verhaal van gisterenavond opmerkten. Er zijn verschillende draineerkanaaltjes gegraven die in plaats van het water af te voeren het water ophouden. Dat weten die eenden goed te gebruiken, en zolang de hondeneigenaars hun honden aan de riem houden hebben die eenden weinig reden om ongerust te zijn.
Het is er in elk geval mooi wandelen en de deelnemers aan de korte Kaawpollekeswandeling van februari zouden deze dreef moeten herkennen. Maar het is hun vergeven als ze dat niet doen, het is dan ook een ganse metamorfose die gebeurt is in die drie maanden !
De reden waarom we niet los mee mogen gaan wandelen aan die kant van het bos blijkt duidelijk uit de fotos. Vader en moeder eend die even hun nest en hun eieren of jongen verlaat omdat ze die drie honden met hun lange oren niet betrouwen.
En of dat die eenden gelijk hebben, t baasje had er werk genoeg aan om Hera en Heros letterlijk en figuurlijk op het rechte pad te houden.
Het baasje had de eenden eerst gezien(wij hadden de wind in de rug), voor wij ze geroken hadden. Maar als het baasje zijn kodakske boven haalt dan zijn alle honden zintuigen gespannen want dat weten we ondertussen al wel.
t Kodakske betekent dat er toch wel iets te zien is. Dat kan iets voor ons totaal onbenullig zijn maar meestal kan het ons ook wel interesseren .
Dank zij de baasjes kunnen die eenden hun kroost verder gaan opvoeden zie. Nu maar hopen dat de ratten, de eksters, of de kraaien de jonge eendjes ook gerust laten. Want die hangen niet aan een lijn zoals Drenten. Blijkt nu dat er op de foto's een wazige plek is aan de rechterkant, het baasje heeft juist de afdruk van een Drentenneus van de lens gepoetst
Er zit een bedelaar langs de weg die elke dag 25 euro krijgt van een voorbijganger.
Dit gebeurt enkele jaren tot plots de bedelaar van dezelfde man slechts 18 euro krijgt. De bedelaar denkt bij zichzelf dat 18 euro nog altijd niet slecht is, maar toch minder is dan 25 euro.
Een jaar later krijgt hij plots maar 15 euro meer en nu wil hij wel eens weten hoe dit komt.
Hij vraagt dus aan de man van wie hij jaren 25 euro, daarna 18 euro en nu nog 15 euro heeft gekregen waarom dit zo is.
De man antwoordt: ja, het leven wordt alsmaar duurder en vorig jaar is mijn oudste zoon naar de universiteit gegaan en dat kost veel geld. Vandaar dat ik je 18 euro gaf.
Nu is ook mijn oudste dochter naar de universiteit gegaan en dat kost dus weer wat meer.
De bedelaar vraagt daarop: hoeveel kinderen heeft u zo eigenlijk?
Waarop de man antwoordt: vier schatten van kinderen !
De bedelaar bezorgd: U gaat die toch niet allemaal op mijn kosten laten studeren?
Al dat bazenwerk vliegt hier rond alsof dat ze deze voormiddag nog fortuin kunnen maken Zitten is er niet bij, en rondvliegen om allerlei zaken aan te zeulen uit winkels en magazijnen is meerregel dan uitzondering.
Gisterenavond toen wij ons eten moesten krijgen zag het baasje dat er nog wel genoeg was voor twee dagen maar dat maandag alle winkels gesloten zijn en dat is dan toevallig de derde dag. Het is dus ofwel crossen naar de Zoomart of op regime gaan op maandag.
Ondertussen is onze baas terug en we hebben gezien dat we de eerste drie weken geen honger hoeven te lijden 20kg brokken had m op zijn schouder liggen, en dan nog van die welke we graag lusten , met gevogelte. Maar dat is normaal voor een Patrijshond zeker ?
Sinds kwart na vijf deze namiddag zijn we terug in Vosselaar. We waren vijf na half tien vertrokken en konden rijden als een wervelwind.
Parijs was een lachertje, op 25 minuten waren we van de luchthaven Orly, ten zuiden van Parijs tot aan de andere luchthaven, Charles de Gaulle, in het noorden van Parijs gekomen. Tachtig per uur over de Périférique. Meer mag niet, of ze nemen portretjes van u en uw auto, die dan nog eens een stuk van uw lijf kosten zegt het baasje.
Rond vier uur waren we zo goed opgeschoten dat we in de verte de autos zagen remmen en de alarmpinkers aanzetten. Je kan het al raden, Antwerpen en zijn kl nring en tunnel, Van in Zwijndrecht tot de tunnel door, daar doe je dan drie kwartier over En dan heeft het baasje de binnensingel nog genomen na de tunnel of we stonden er nog.
Ons vrouwtje schoot wel de hoofdvogel af toen we terug de snelweg opreden in Borgerhout. Kijk, zegde ze, we hebben geen meter gewonnen want daar rijd die Camion van Essers waar we daarstraks ook naast reden. Dan vertelt het baasje dat er bij Essers en al de nevenfirmas minstens 500 van die camions rijden en misschien wel het dubbele
We staken er nadien nog vier voorbij die zich richting Limburg, en dus thuishaven spoedden
Gisterenavond was het trio waarschijnlijk moe geravot en deden ze het wat kalmer aan. De gelegenheid om ook eens te doen zoals al die Drentenforumleden die steeds mooie geposeerde fotos kunnen maken van hun schatten.
Het was dan ook nog eens mooi licht van de ondergaande zon en het baasje had zijn kodakske bij de hand.
Dit zal het enige bericht zijn tot vanavond wegens en route aujourd hui
Morgen trekken we terug richting België voor een week of twee, we zien wel wanneer de te doene zaken afgehandeld zijn.
Daarom hebbende baasjes vandaag keihard in de tuin gewerkt. Deze werkskes konden ze niet voordien doen want anders hadden ze vandaag terug bij af gestaan. Alles,kruid en onkruid groeit als kool.
Het baasje heeft daarvoor een foto voor en een foto na genomen. De foto tussenin waar het zweet dat er gelaten is zou moeten opstaan is niet genomen. Misschien bij de terugkomst binnen een week of twee, wanneer het onkruid terug hondhoog staat !
Morgenvroeg wil t vrouwtje vroeg vertrekken, voor t baasje is vroeg zo rond een uur of vijf. Dat was destijds in de depannage tijd toch vroeg. Morgen zal dat wel er lichtjes over zijn denken wij zo
t Vrouwtje wil niet voor de tunnel in Antwerpen staan en dat op een moment dat de mensen die binnen twee maanden op verlof vertrekken schrik hebben van de périférique in Parijs. Ze kunnen gerust zijn, Parijs is een lachertje als je Antwerpen en zijn Kennedy gewend bent
Al enkele dagen is het zonnig en aangenaam weer.Het kwik stijgt makkelijk naar de 23 ° C en dat merk je als je in de tuin bezig bent en tijdens de wandelingen met de baasjes.
Toen wij hier tien dagen geleden aankwamen zag je op de velden aan de rijtjes die de machines getrokken hadden, dat er zonnebloemen op komst waren. Hier en daar zag je al een schuchter blaadje komen kijken en over het graan konden we nog vrolijk overheen kijken zonder te moeten graanjumpen zoals het baasje dat noemt.
Nu beginnen de velden al groen te kleuren als je er overheen kijkt. Aan het veld dat richting éoliennes ligt zie je heel goed de lange parallelle lijnen van de zonnebloemplantjes.
Als we binnen een week of twee terug door langs die velden gaan wandelen zal het geen graanjumpen meer zijn maar zonnebloemjumpen heten. Dan begint het probleem voor ons baasje zegt m. Waar zitten die drie, en wanneer en waar komen ze uit het veld. Er beginnen zich nu al tekenen van grijze haren te vertonen en de plantjes zijn nog maar 15 cm hoog. t Is ne panikeur onze baas vinden wij
Zoals het gazonnetje er nu bijligt in de tuin zou je haast denken dat je over de green van een golfterrein loopt. En er zijn wel meer dan 30 holes in dat green
Voor de green heeft het baasje gezorgd samen met zijn oranje Zweed, onze Husq, te zien gans achteraan op de foto.
Voor de holes is de samenwerkende graafwerken Belle, Hera en Heros verantwoordelijk. De holes die het baasje enkele weken terug gedicht heeft en gras op heeft gezaaid zijn terug op volle diepte uitgegraven. Je zou als Drent wel gek zijn van op een andere plaats te gaan graven als er daar zachte aarde ligt tussen al die keiharde grond met stenen.
Als er nu in de loop van de week van die mega dikke sjieke bakken voor de deur stoppen dan gaan we toch moeten vertellen dat het maar een verhaaltje op het Bas & Belle blog was van die 30 holes. En dat ze beter naar St Brice kunnen rijden naar de golf van Cognac.
Daar kunnen ze wel maar voor 18 holes spelen maar daar is t echt !
Twee zestigers praten met elkaar over ouder worden. Zegt Jan :
"Het probleem bij vrouwen is dat ze weigeren te aanvaarden dat ze ouder worden Ze gebruiken allerlei trucjes om het te verbergen." "Je hebt het bij het rechte eind," zegt Piet.
"Ik ken een middel om hen te ontmaskeren. Als je wilt weten of je vrouw hardhorig wordt, ga dan op tien meter van haar vandaan zitten en stel een vraag. Als ze niet antwoordt ga je op vijf meter afstand zitten en stel de vraag opnieuw, dan op twee meter en tenslotte op één meter."
Jan vindt het een schitterend idee en thuis gekomen neemt hij meteen de proef op de som. Terwijl vrouwlief in de tuin de was ophangt, gaat hij op een tiental meter van haar vandaan zitten en vraagt:
"Schat , wat eten we deze middag?"
Er komt geen antwoord. Hij verkleint de afstand met ongeveer de helft en stelt de vraag opnieuw:
"Schat , wat eten we deze middag?"
Er komt geen antwoord. Hij komt nog dichterbij zitten en vraagt:
"Schat, wat eten we deze middag?"
Opnieuw geen antwoord. Hij begrijpt er helemaal niets van, gaat naast haar staan en vraagt luid en klaar:
" Schat, wat eten we deze middag?"
De vrouw draait zich om, kijkt hem geërgerd aan en antwoordt: "Voor de vierde keer, kip met friet!"
Het was voor mijzelf gisterenavond dat de baasjes de huisapotheek raadpleegden. Neen niet de hondenapotheek maar de grote mensen apotheek.
De reden had ik in de namiddag al aangegeven, of beter gezegd overgegeven. Toen dat ook tegen de avond nog enkele malen gebeurde, waren de baasjes toch een beetje bezorgd ove mij en mijn maag.
De test of ik dan al dan niet ziek ben of weer kuren verkoop is gewoonlijk het aanbieden van een stukje pensstaaf. Als ik dat dan niet dadelijk vinnig aanpak is dat voor de baasjes het signaal dat er wat verkeerd zit.
Het probleem was dat kleine pilletje dat te klein was voor de dikke bazenvingers, ik krijg dan ook maar een halfke, dat is dan werk voor t vrouwtje dat pilletje doormidden te breken.
Op een wip was dat pilletje binnen en op een tweede wip was mijn maag al een flik stuk beter. Het was dan ook een instant pilletje. Zo eentje van smelt wel in je mond, niet in je poot
Als Dr. Nelly dit nu leest gaat onze baas weer naar zijn voeten krijgen denk ik, want eigenlijk is Motilium niet geschikt voor dieren, maar ik was er toch maar goed mee geholpen gisterenavond en vanmorgen !
Sortaient les filles, zong Salvatore Adamo in 1964. Zesenveertig jaar geleden weeral en toch kan ons baasje nog meezingen op Adamos deuntje.
Waarom deze ontboezemingen op dit blog ? Wel het zit zo elk jaar rond dezelfde tijd bloeien ook die rozen weer rondom het huis hier in Ferret.
Je mag stikstekeblind zijn, dan nog merk je dat de rozen weer beginnen te bloeien. De rozengeur van enkele exemplaren vult de ganse koer als er zo even een windje blaast.
Ook die geur is iets van rond dezelfde periode en zelfs nog vroeger. Het is de geur van de rozekeszeepjes die vroeger in alle kleerkasten te vinden waren. Het was dat, of lavendel,ofde rotgeur van mottenballen. Die geuren kon je dan zondagsmorgens herkennen als je naar de kerk ging. Het was daarom misschien dat onze pastoor zo kwistig was met zijn wierookvat, omdat de geurenmix niet bepaald het van het was.
Zo was het vandaag een beetje winderig en de knalrode rozen van de eerste foto overstemden al de rozen tegen het huis in geur. Aan de poort staat dan een struik met oranjegele rozen, die geeft dan zijn geur aan ieder die binnenkomt bij ons
En dan mag je niet eens mijmeren over le temps dantan als je al die geuren uit een voorbije eeuw nog eens opsnuift. En elk jaar rond dezelfde tijd zingt het baasje quand les roses fleurissaient
Sinds enkele weken is de horizon in het oosten van La Magdeleine sterk gewijzigd. Zes windturbines zijn aan de horizon verschenen, hier in Frankrijk spreekt men van éoliennes.
Hoewel het hier in de omgeving soms nog de indruk wekt van te leven in de 50er jaren, voornamelijk als het om de rust en de kalmte gaat, is ook hier de high-tec van de hernieuwbare energie al goed ingeburgerd. Deze zes turbines maken deel uit van de 15 die hier in de buurt van Ruffec geplaatst zijn. Een tweetal jaren geleden zijn er al negen geplaatst in Salles de Villefagnan.
Daar kwam dan nog de nodige tegenkanting op, en er was zelfs een actiecomité gevormd tegen de éoliennes. Dat comité kwam op tegen het verstoorde landschap en het geluid dat die ondingen maakten. Het Comité had dan ook nog een presidente, een voorzitster en nog wel eentje van Hollandse origine. Zo eentje waar 99,50 % van de Hollanders zich ook voor schamen, zo eentje die de reputatie van Nederland telkens een ferme knauw geeft.
Ons baasje heeft toen eventjes op haar site (dacht m) geantwoord, en zijn ongezouten mening gegeven. Zo van dat ze de Fransen hun eigen land maar moest laten besturen en dat zij trouwens ook tot in de Charentegekomen was omdat het er goed en aangenaam leven is.Dit dank zij de goede zorgen gedurende vele eeuwen door de voorouders van de hedendaagse bevolking
Enkele dagen later kreeg ons baasje felicitaties van onze burgemeester, het e-mail adres was dat van de krant geweest en het baasje zijn reactie was zo ook in de krant gekomen en goedgekeurd door ons plaatselijk opperhoofd
We lazen het deze namiddag al in een bericht in de digitale krant. Bobbejaan Schoepen overleden in het ziekenhuis te Turnhout.
Iedereen in de omgeving van Lichtaart en nog meer, in de Kempen, kent Bobbejaan wel of heeft m ooit ontmoet in zijn pretpark of met zijn Amerikaanse slee in de omgeving. Tot in Herentals en Turnhout kon je hem op zomerse dagen ontmoeten in zijn cabrio met de immense buffelhorens op de motorkap.
Aan velen heeft Bobbejaan werk verschaft in zijn pretpark en ontelbare hebben er ook vakantiewerk opgeknapt.
Ooit, in een ver verleden kwamen we ook wel eens in het weekend in zijn zaal, waar dan verschillende bekende en opkomende artiesten optraden. Voor de ambiance zorgde Bobbejaan dan altijd
Als je de jonkskes actief wil krijgen in de tuin is er één zaak waar ze direct voor klaarstaan. Een deksel van een emmer van bij de bakker zo eentje waar men bij de bakkers grondstoffen in levert.
t Baasje gebruikt dat deksel als frisbee om Hera en Heros te leren apporteren. De beste apporteerder is Hera, en Heros hangt achter haar aan, meer geïnteresseerd in de achterpoten van Hera dan in de frisbee.
Het lijkt dan een gevecht op leven en dood, met bijhorende geluiden, en gekletter van tanden tegen elkaar. Als ze dan elkaar moe gemaakt hebben is het meestal Hera die de frisbee tot bij de baas brengt.
Als er niet gespeeld wordt ben ik het die opruimt in de tuin en de frisbee naar het baasje brengt. Ondertussen weet die al dat het mij meer om het opruimen van de rommel van die klein mannen te doen is, dan om zelf te apporteren. Hoewel ik doe niet onder voor die twee, tenslotte hebben ze alles van mij geleerd !
Daar is onze baas gisteren voor gaan lopen Nu zal je zeggen, wat betekent zeven millimeter. Wel als dat de hoeveelheid regen is die valt binnen het uur, dan is dat een behoorlijke bui !
De planten in de tuin zijn er wel bij gevaren. De tomaten die juist geplant waren hadden wel genoeg water gekregen maar ook de erwtjes , de uien, de pattaters en de aardbeien die konden een buitje best appreciëren.
Een nadeel bij die bui is natuurlijk het wassende onkruid, dat heeft ook deugd gehad van de bui. En je kan er van op aan onkruid groeit steeds sneller en makkelijker dan geplante gewassen !
Het baasje zal ook wat sneller het gazon nog moeten kortwieken. Ook dat van overbuur Mick zal nog moeten gedaan worden want Mick is voor enkele weken naar het thuisland over t water.
We gaan ons werk nog hebben deze week, zucht de baas
Een koppel dat al 20 jaar getrouwd was, lag op een avond samen in bed, wanneer de vrouw plots voelde dat haar man haar begon te betasten zoals hij al heel lang niet meer gedaan had. Het kriebelde eerst een beetje als zijn vingers begonnen in haar nek, en dan langzaam naar beneden schoven langs haar rug. Dan streelde hij haar schouders en nek, zijn hand schoof langzaam over haar borsten. Daarna schoof zijn hand naar haar linker arm, streelde opnieuw langs de zijkant van haar borst, schoof zo langzaam langs haar zijde naar beneden over haar achterste, langs haar been tot aan haar enkel. Daarna schoof zijn hand langs haar linkerbeen langzaam naar boven, stopte als hij bovenaan was en begon opnieuw onderaan haar rechterbeen op dezelfde wijze. Toen, halverwege haar rechterbeen, stopte hij plots, rolde op zijn zij terug en begon naar de tv te kijken. Zijn vrouw was intussen natuurlijk lichtjes opgewonden geraakt door al zijn gestreel, en vroeg met zachte, liefhebbende stem: "Schat, dat was heerlijk. Waarom ben je gestopt?" Hij antwoordde : "Ik heb de afstandsbediening gevonden..."
En dan bedoelen we deze maal niet wat de Antwerpenaars bedoelen met Sint Anneke of de linkeroever. Neen, het goede nieuws komt helemaal uit de USA.
Daar is ene John Lambregts vice-president van de DPCNA. Wablieft, horen we jullie nu al zeggen, jawel van de DPCNA, de Drentsche Patrijshond Club of North America.
John Lambregts spreekt nog perfect Nederlands en meldt op het NL Drentenforum volgend bericht:
De Drentsche Patrijshond Club of North America is op 13 Mei door de Amerikan Kennel Club erkent, en de Drent is opgenomen in de Foundation Stock Service van de AKC.
Dit is de eerste stap naar volle erkenning van de Drent als ras bij de AKC, en geeft ons toegang om mee te doen aan alle staande jacht proeven EN alle apporteerproeven van de AKC (de Drent is het tweede ras die voor beide toestemming gekregen heeft).
Alle pups die nu hier geboren worden krijgen dus een stamboom van de AKC (FSS), en de AKC is de erkende partner van de FCI in de USA.
Dit is allemaal wat sneller gegaan dan we verwachten; en ik moet maar gauw de pups registeren!
Een nuttig initiatief dat als voorbeeld mag gelden !
Een nuttig initiatief dat als voorbeeld mag gelden !
Gezondheidsinventarisatie / Health research
Er zijn weinig Drentenfokkers ons bekend, die meer met gezondheidszorg bij Drenten bezig zijn dan Roswitha Harmsen van de kennel Van Drentenpassie. Roswitha is begonnen met het in kaart brengen van de gezondheid en eventueel problemen bij Drenten in Nederland , België en Denemarken.
Zij vraagt de vrijwillige medewerking van de Drenteneigenaars. Wil je hier aan meewerken omdat onze Drenten en hun gezondheid ons nauw aan het hart liggen,dan kan je hier http://www.vandrentenpassie.nl/gezondheidsinventarisatie.phpmeer te weten komen hoe het in zijn werk gaat. Wij steunen in elk geval het pionierswerk dat Roswitha volledig te goeder trouw gestart is !
Het gebeurt niet dikwijls maar het was te druk vanavond om nog een behoorlijk bericht uit ons trio te persen. Daarom enkel een paar fotos van onze graanjumpers
We hebben de plaats ontdekt waar Heros Houdini zijn weg naar de grote wereld steeds vond.Het was Chantal van de Chambres d Hôtes ,la ferme de Charel die ons detip gaf van eens in de hoogte te zoeken. http://blog.lafermedecharel.com/#home
Wij zijn geen hoogspringers, en daarom was onze aandacht meer tegen de grond gericht. Na nog eens een ganse ronde langs de afsluiting te hebben gemaakt hebben wij Heros gewoon in t oog gehouden. Het vrouwtje was buiten op straat wat onkruid gaan wieden en Heros wou er weer het fijne van weten. Plots stond hij aan de enige plaats waar de afsluiting niet van HERAS makelij is.
Deze winter is daar een klimplant afgestorven die over de afsluitdraad hing, en als Heros zijn voorpoten op die dorre takken legde kon hij met een sprongetje over de afsluiting springen.
In afwachting van de definitieve reparatie heeft het baasje daar een plaat voor gezet. Wil hij nu nog over de afsluiting geraken, dan zal m toch eerst enkele lessen hoogspringen moeten gaan volgen bij Tia Hellebaut om enige kans op succes te kennen.
De laatste van de ijsheiligen is gepasseerd, reden voor onze baas om zijn zelf gezaaide tomaten planten hun definitieve plaats in de moestuin te geven. Het is nog wel te fris voor de tijd van het jaar maar we hadden vandaag een mooie zonnige dag met kortemouwkes weer, of T-shirt weer dat ist zelfde .
Toch brand elke avond het houtkacheltje nog. Ons baasje vertelt dat het de eerste maal in elf jaar is (zolang zijn zij al hier in Ferret) dat met Ons Heer Hemelvaart er nog vuur gemaakt wordt tegen de koude. Wij moeten hem geloven want de enige die er van in het begin bij was kan het niet meer vertellen, onze Bas
Ondertussen heeft het vrouwtje de eerste aardbeien al geplukt en ter plaatse opgegeten, geen foto van de eerste aardbei dit jaar.
Het tuinseizoen heeft dus fris aangezet dit jaar, wij kijken uit naar wat warmer weer, maar de enige zijn wij waarschijnlijk niet !
Een vrouw gaat schuldbewust te biecht in de parochie van het bisdom Brugge.
In het biechthokje zit echter een beginnende priester die tijdelijk de bisschop vervangt.
Deze aanhoort de biecht van de vrouw.
Eerwaarde vader zegt zij, ik heb gezondigd want ik ben ontrouw geweest en heb gisteren mijn buurman gepijpt.
De jonge priester schrikt natuurlijk op en raadpleegt een lijst die hij kreeg van de bisschop met daarop de verschillende zonden en het tarief van de absolutie.
Hij kan echter nergens een dergelijke zonde vinden.
Ten einde raad roept hij een jonge misdienaar en vraagt aan de jongen stilletjes...
Wat geeft meneer de bisschop voor pijpen ?.
Met licht gebogen hoofd antwoordde de jongen heel nederig en devoot.
Drie Drenten aangelijnd zittend bij t vrouwtje Zo hebben we ze nog maar zelden gezien. Braaf zijn ze zonder twijfel op dat moment, maar een nadeel van een foto is wel dat je niet kan zien wat er vijf minuten voordien te beleven viel.
Ze waren er op de wandeling weer vanonder gemuisd, de hort op, het graan in, weg zonder oren . Je noemt het maar
Als ze dan komen, eindelijk dan worden ze aangelijnd. Wel met een beloning voor het komen, anders kan je helemaal wachten tot Sint Juttemis !
Het baasje had gemerkt dat bij de buren die in Engeland verblijven, een deur van een berghok open stond. Uiteraard is m die gaan sluiten en toen hij aan het eind van de toegangsweg kwam zag hij dit tafereeltje van de zittende Drenten bij t vrouwtje.
Dan is het baasje al gauw terug van mening dat het niet altijd kommer en kwel is als ze er weer eens uitgetrokken zijn. Het lijkt wel of ze iets willen goed maken.
Rare vogels vliegen er hier in de Charente. Daarstraks waren we samen met de baasjes in de tuin aan het werken. Om eerlijk te zijn, de baasjes werkten en wij lagen maar wat te lummelen. Plots viel er iets uit de lucht het baasje had het gezien en ook Heros. Die laatste was er vliegensvlug bij en toen het vrouwtje hem riep apporteerde Heros een jonge duif maar eentje zonder kop !
Nu schrikken we niet van veel meer maar een jonge duif die uit de lucht komt vallen zonder kop, dat hebben we nog niet meegemaakt.
Lawaai hoog uit de lucht deed ons omhoog kijken en daar waren enkele roofvogels ambras aan het maken tegen elkaar. Waarschijnlijk heeft één van die vogels de duif verrast en gedood en die andere eiste ook zijn part van de buit op. Uiteindelijk heeft die ene zijn buit moeten laten vallen en is die bij ons in de tuin terecht gekomen.
Een andere verklaring zien wij niet zitten, bij ons weten kunnen duiven zonder kop niet op eigen kracht over onze tuin vliegen. Vroeger toen hij nog les gaf, heeft het baasje regelmatig kiekens zonder kop gezien, maar die waren van een andere zoogdiersoort
Spijtig was wel dat onze baasjes aan het werk waren en dus het kodakske niet bij de hand hadden . Echt spijtig dat m daar geen bewijzen van heeft.
Fons Wuyts van de terug plezant club, http://blog.seniorennet.be/1001_terug_plezant/ maakte ons attent op het bestaan vande Gazet van Brussel . Uiteraard zijn we dan kurieus en wat lezen we daar Dezelfde mop als die we enkele weken geleden hier plaatsten als een Hollandse mop over Ajax en Feyenoord.
Nu in de Brusselse versie met als clubs den Deirink Muilebeik en den Anderlecht.
Zet ouw der efkes veur en probeirt het te oengtcijferen
Verleie weik emme me de zeive supporters van den Anderlecht ont woud geloête. Mo deize ki es er oek reaksen oeit Muilebeik gekomme. Ne zeikere Lef Zjenders eit ons loête weite wa da zanne klaanzoun vuigad eit. Da menneke schraaift em ons, goê no t schoul op t schieë van Anderlecht en Muilebeik, in Schuit, on de sjossee de Ninove. Op nen dag kraaige ze les ouver sport. Den onderwaaizer vroêgt on de klas wee da supporter es van den Anderlecht. Giel de klas stekt zanne vinger in de locht, balven onze klaainzoun. Den onderwaaizer vroêgt em: awel Jefke, edde ga ni geire footbal? Toot antwou Jefke, mo ik zaain supporter van den Efsee Brussels. Den onderwaaizer: En oo komt da? Jefke: Man bompa was supporter van den Deirink, en ma poepa en ma moema supportere vè den Brussels. Den onderwaaizer: Das good da, gaa doet dus gelak as a aavers? Awel, en moest a poepa na nen bandeet zaain, en a moema n sluur, wa zaide gaa dèn zaain? Jefke: awel eu , supporter van den Anderlecht!
Wij hebben ook een Houdini in huis sinds een drietal dagen. Hij is overwegend bruin met witte buik en poten met spikkels. Weegt zon 35 kilo en luistert naar de naam Heros.
Wat nog geen enkele hond gepresteerd heeft in 11 jaar tijd heeft Heros ons nu drie dagen achter elkaar gelapt.
Heros geraakt buiten de tuin ! Waar en hoe hij buiten geraakt, is net een raadsel zoals bij Houdini. Al drie dagen lopen wij rond de omheining, van degelijke HERAS makelij, om ergens een opening te vinden waar hij de vlucht kan nemen.
Wat die vlucht betreft dat is ook heel relatief, want gaan lopen doet hij niet. Als Heros dan buiten geraakt loopt m eens heen en weer voorbij het huis en gaat dan voor de poort zitten wachten tot we hem terug binnen laten.
Meestal merken we het nog niet dadelijk dat hij aan een stapje in de wereld bezig is, maar het gedrag van Hera doet ons merken dat er weer iets mis is. Die komt dan met de meest ongelukkige hondenblik van de wereld rond je benen draaien.
Het is afwachten tot het moment dat Heros aanstalten maakt om weer te gaan stappen, dat we maatregelen kunnen treffen. Maar het is wel opmerkelijk dat het de grootste en zwaarste van al onze honden is die een gaatje kan vinden om te ontsnappen. Tot nu toe is er nog maar één hond geweest die de omheining getrotseerd heeft. Dat was Luna, de loopse Duitse Staander van de buren die zichzelf destijds kwam presenteren aan Bas, maar Luna wou binnen geraken in plaats van buiten, met 11 puppies tot gevolg twee maanden later !
Over te plaatsen Drent Sam, Sam is een Drent die al een hele poos in het asiel verblijft en al eens geplaatst is geweest, maar na één dag teruggebracht. Wie geeft Sam eeneerlijke kans ?
Naam:
Sam
Rasgroep:
Grote jachthonden en retrievers
Ras:
Drentse Patrijs
Leeftijd:
Volwassen
Geslacht:
Reu
Kleur:
rood/wit
Kan bij andere honden:
Ja
Kan bij Katten:
Nee
Kan bij kleine kinderen:
Nee
Kan bij grote kinderen:
Ja
Kan alleen thuis zijn:
Ja
Kan mee in de auto:
Ja
Omschrijving:
Sam is een gecastreerde Drentse Patrijs geboren op 09-10-07. Sam is bij ons in het asiel terecht gekomen wegens het overlijden van zijn bazinnetje. Het is zo een leuke enthousiaste hond,maar heeft dominante trekjes en is erg bezitterig.Als je iets van hem af wilt pakken dan kan hij bijten,waarschijnlijk heeft hij bij zijn vorige eigenaar altijd zijn zin gehad,en kreeg voor dit gedrag een koekje(werd dus beloond voor dit foute gedrag)zodat hij zijn botje zou los laten. Dit is er nog wel uit te krijgen,maar daar zal stevig aan gewerkt moeten worden. Sam trekt wel wat aan de riem daarom hadt hij bij zijn vorige eigenaars altijd een haltie om. Een Drentse Patrijs valt onder de jachthonden en hebben veel beweging nodig,dus de nieuwe eigenaar moet wel van wandelen houden. Van katten houd hij niet zo,en met andere honden is hij wisselend, de 1 mag hij wel de ander niet!!! Sam is een dominant baasje, en heeft een goede consequente leiding nodig, heb je geen overwicht op hem, dan maakt hij van alles een spelletje, en neemt hij de leiding over. Sam is wel een waaks type, dus slaat goed aan als er vreemden komen. Het ritje met de auto ging goed,in het begin piept hij wat, maar blijft verder rustig. Sam laat zich in het dorp ook goed aanhalen door vreemden, en valt dan niet onverwachts uit. Bij de vorige eigenaar sliep Sam in een bech,ook als zij eens een paar uurtjes weg gingen moest Sam daarin, daar heeft Sam geen problemen mee, en ziet de bench als zijn mand. Sam is vanuit het asiel een keer herplaatst geweest, mensen hebben hem maar 1 dag gehad, en hebben hem terug gebracht omdat hij erg wild was in huis, hij sprong op de bank en pakte alles in zijn bek. Nu is dit geen eerlijk beeld want een hond die net in huis komt moet wennen en is in het begin erg zenuwachtig, en er gaan vaak wel een paar weken voorbij voordat je een eerlijk oordeel kunt geven. Sam is geen beginnershond, en moet naar mensen toe die flink wat ervaring met honden hebben, en zeker ook niet snel bang zijn voor een hond als Sam, want deze hond zal je zeker in het begin flink gaan uitproberen, en als je dat gelijkt durft aan te pakken en dat ook blijft volhouden, dan komt het wel goed met Sam en zal het voor eigen een leuke hond worden.
Dierenasiel Hazenberg De Bergweg 12 3958 AB AMERONGEN - UT
Een vreemde die aan oonze tuin langs komt moet wel denken dat Heros en Hera de ganse dag met elkaar vechten. Ze hangen de ganse dag rond elkaar, happen in elkaars oren en poten. Als ze achter elkaar lopen springen ze tegen elkaar op zodat ze samen enkele meters over het gras doorschuiven.
Gewoonlijk is het Hera die het initiatief neemt voor het spel. Dat is al vlak nadat ze s morgens uitgelaten worden. Al dadelijk na hun plas, begint het spelletje. Dan komt er nog eens bij dat op dat moment hetgras nog kletsnat is van de dauw.
Je moet ze zien als ze dan nadien binnenkomen. Op sommige plaatsen zien ze groen van het gras, of bruin van de aarde en je zou ze zo door de wascentrifuge halen om ze te drogen.
Rond tien uur liggen ze dan horizontaal, totaal moegespeeld. En om terug energie op te doen om in de namiddag er nog eens tegenaan te gaan !
Geen echte verjaardag maar toch Vandaag worden mijn pups, Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko anderhalf jaar oud. Van 12 november 2008 tot 12 mei 2010 is anderhalf jaar of 18 maanden heeft het baasje uitgerekend.
We weten het nog als de dag van toen hoe ik in de zetel stond te blaffen naar de verdeler van reclameblaadjes met zijn enerverend brommertje. Plots hoorde ik het baasje roepen Simonne, snel daar komt er eentje Ik was me van geen kwaad bewust, maar er gebeurde iets aan mijn achterkant !
t Baasje heeft me toen opgepakt en naar de werpkist gebracht terwijl het vrouwtje achter ons aanliep met twee open handen om nummer één op te vangen.
Zo kondigde het baasje de geboortes van mijn zesling op 12 november 2008 aan:
Yes! Al twee reutjes geboren 18 uur één van 350gr 18u25 één van353 gr
19 uur een teefje van 310 gr 19u10 een teefje van 330gr 19u40 een reutje van 375 g 21u05 een reutje van 380gr
Met speciale dank aan Dokter Nelly die ons met een kleine onderbreking voor een oproep ons ganse tijd bijgestaan heeft.
Elke maal als er ééntje bijkwam vulde het baasje het lijstje bij aan. Hoe het kwam weet tot nu toe niemand, maar het nieuws verspreidde zich over het internet en in no time waren er zeven lezers gelijk op t blog. Meer dan 250 pagewiews hadden we die dag. Enkel het overlijden van Bas gaf nog een iets groter getal aan lezers.
Een jaar en half zijn ondertussen voorbij, en t baasje vertelt dat zijn knieën terug pijn doen als m aan de daarop volgende weken denkt en aan de uren dat m op zijn knieën aan de werpkist heeft gezeten !
Gans het verhaal kan je lezen vanaf 12.11.2008 in het archief onderaan de linkse kolom.
Onze baas ws vanavond de duizendste bezoeker van het blog van Max en Bente, om dat te bewijzen aan de goegemeente heeft m daar een portretje van gemaakt http://blog.seniorennet.nl/max_en_bente/
Het vordert en we zitten op schema (?) Hij doet nu wel alsof hij ooit met schemas gewerkt heeft maar wij hebben er zo ons gedacht over.
Het gazon is gekortwiekt, dat was nu niet moeilijk want het was goed te merken waar je gebleven was. Den Husqstond dan wel met een platte band in de stal maar ook dat was geen hinderpaal. Even wat lucht inblazen en we konden weeral aan de slag. Oprapen heet het baasje niet gedaan met het gras. Daar was het echt te lang voor en niet helemaal droog en dan durft het systeem wel eens te haperen.
Ondertussen heeft de baas ook al op zijn knieën tussen de aardappelen rondgescharreld om wat distels uit te trekken. Ook de plaats die voorzien is voor de tomaten is al voor een deel onkruid vrij gemaakt.
Als de Heilige Bonifacius, de vierde van de ijsheiligen, nu ook nog eens gepasseerd is dan kunnen de tomaten planten ook de volle grond in. Het baasje moet enkel nog wat Roma en trostomaten aankopen. De vleestomaten is dit jaar eigen werk, m.a.w. door t baasje zelf gezaaid uit restaurantzaad. Het baasje at ergens zulke lekkere tomaten op restaurant dat hij gelijk de zaadjes in een servet heeft gedaan en thuis ze geprepareerd heeft. Meer dan 400 zaadjes heeft m zo gedroogd en nadien de plantjes zelf gezaaid en gekweekt.
Vervelen zal onze baas zich niet, want als m dan eens niets te doen heeft dan is de dagelijkse wandeling weer eens dubbel zo lang
Dag 1: Ik heb er weken naar uitgekeken om deze schitterende reis te kunnen maken. Ik heb al mijn mooiste kleren ingepakt. Ik ben helemaal opgewonden.
Dag 2 : Héél de dag op zee. Ik heb dolfijnen en walvissen gezien. Wat een prachtige vakantie. Vandaag heb ik de kapitein ontmoet. Het is een knappe man. Lijkt op Brad Pitt.
Dag 3 : Ik heb een beetje gesurft en ik heb leren golfen. De kapitein heeft me aan zijn tafel uitgenodigd voor het diner. Het was een hele eer en ik heb me héél goed geamuseerd.
Het is een heel aantrekkelijke en attent volle man met prachtige blauwe ogen.
Dag 4 : Ik ben naar het casino op het schip geweest en ik heb veel geluk gehad. De kapitein heeft me uitgenodigd om in zijn hut te lunchen. Een werkelijk uitmuntende maaltijd met kaviaar en champagne. Hij heeft me gevraagd om de namiddag samen door te brengen in zijn hut maar ik heb geweigerd. Ik heb hem gezegd dat ik mijn echtgenoot niet wou bedriegen.
Dag 5 : Ik ben weer naar het zwembad gegaan en na een tijdje heb ik besloten om de rest van de dag door te brengen in de pianobar. De kapitein heeft me daar gezien en hij heeft me uitgenodigd om samen een glas te drinken. Het is werkelijk een zeer charmante man. Hij heeft me gevraagd of ik de nacht in zijn cabine wil doorbrengen. Ik heb geweigerd. Hij heeft gezegd dat hij het schip zal laten zinken als ik niet van gedacht verander.
Dag 6: Vorige nacht heb ik 1600 mensenlevens gered. 4 keer zelfs.......
Ze waren in vorm om te poseren voor de baas zijn Kodakske, nief als voorvoegsel laten we er maar af na al die 7000 (!) Drentenfotos .
De eerste foto van Heros is genomen van op straat, Heros zit het rustig te bekijken en steekt zijn tong uit naar wie passeert.
Foto twee, ook Heros die er bij gaat rechtop staan om Hera onder hem door te laten voorbij lopen .
Foto drie, Belle en Heros staan op wacht aan de brievenbus want ze hebben aan de achterzijde van de tuin een gele Renault Kangoo zien en horen langskomen.
Niet dat er vandaag niet te lachen viel, toch wel maar de tijd ontbrak om er op t blog werk van te maken.
De bazen hebben vandaag hun handen vol gehad met de tuin. t Vrouwtje heeft zich een doorgang geknipt onder de forsythia, langs nog wat laag struikgewas, tot ze enkele rozelaars terugvond.
Ook t baasje was in de weer met rozelaars, je kon het gisteren al lezen dat hij rozelaars exporteerde. Vandaag zijn ze in de tuin geplant waar zij een boog moeten gaan vormen van gele rozen die dan ook nog eens goed moeten ruiken.
Ook is het gras afgereden in de namiddag toen voornamelijk de zon het gras gedroogd had. Het baasje heeft het gras laten liggen en morgen, als de zon nogmaals haar werk heeft gedaan gaat hij nog eens over het gazon maaien om het werkelijk mooi te maken.
Dat echt kort afrijden van het gras doet m voornamelijk voor ons, als we weer eens aan het ravotten zijn dan worden we te nat in het bedauwde gras.
Inmiddels is het ook gebleken dat ook de kersenoogst dit jaar weer immens gaat worden. De takken van de grootste kersenboom hangen nu al tegen de grond van het gewicht van de kersen. En dan moeten ze nog meer dan een maand verder groeien ! En Dante bedenken dat we vier van die kersenbomen hebben in de tuin. Waarschijnlijk gaat 2011 bekend en herinnerd worden als het jaar van de kersen/krieken confituur Belle & co
Gisterenavond, dadelijk na aankomst eens door de tuin gelopen om een eerste gedachte te krijgen van wat ons de eerste dagen te doen staat. En het is meer dan duidelijk. We gaan ons niet vervelen !
Buiten de rozelaars en het laurierboompje planten is het duidelijk dat er niet veel tuingereedschap uit de schuur ongebruikt zal blijven. Onze Husq, de zitmaaier, mag nog even rustig blijven tot de zon en wind het gazon hebben opgedroogd. Daar is op dit moment nog met geen Caterpillar door te komen als het nat gras is.
Wat een tegenstelling met de Vosselaarse woestijn. Het is zoals een trip door Afrika van Noord naar Zuid, eerst woestijn en dan het tropisch regenwoud .
Ook tussen de aardappelen groeien gewassen waar het baasje 500% zeker van is dat hij ze NIET gezaaid of geplant heeft, onkruid dus !
Maar geen nood, de zon doet al pogingen om door de wolken te komen piepen, dat komt wel in de kabas (Kempisch voor het komt in orde) Tegen dat de zon terug onder gaat zal er heel wat werk geleverd zijn. We houden jullie op de hoogte
Om 21u30 draaiden wij daarjuist de koer op in La Magdeleine. We waren pas om 14u15 vertrokken zodat we de 800 kilometer in zeven uur en een kwart hebben afgebokst.
We hebben totaal geen oponthoud gehad vandaag en zelfs op de périférique rond Parijs konden we de maximum snelheid van 80 km/h makkelijk aanhouden. We kozen vandaag voor Parijs- west. Dat wil zeggen de périférique vanaf de Porte de la Chapelle tot aan de Porte Saint Cloud. Dan via de lange boulevard richting N118. Het was net alsof de Parijzenaars verwittigd waren dat we er aan kwamen en dat ze de baan hadden vrij gemaakt om ons doorgang te geven. Op minder dan een half uur stonden wij vanaf de luchthaven Charles de Gaulle op de A10 richting Bordeaux.
Dat we zo laat vertrokken had twee redenen. De eerste had alles te maken met Moederdag. Hoewel de echte Moederdag in de Kempen op 15 augustus valt had het wijkcomitee bij ons een Moederdag ontbijt ingericht. De moeders mochten gratis komen ontbijten en de rest van de familie mocht aanschuiven voor 1 euro. t Vrouwtje, als lid van het wijkcomitee, stond in voor het spek met ei bakken.
Ondertussen was t baasje gaan helpen bij zijn maat Louis, van Gorky en Cato, ook drenten. t Baasje had met de kaawpollekeswandeling , waar Louis ons baasje had geholpen, toegezegd om deze voormiddagte komen helpen tappen in het stadspark te Turnhout waar een manifestatie van vakantiegenoegens doorging. Louis en zijn ploeg verzorgden daar de catering .
Zoals steeds heeft t baasje ons niet gehoord of gezien tijdens de rit. Wij betrouwen op de stuurmanskunst van t baasje en hebben uit voorzorg op wat komen gaat deze week alvast maar goed bijgeslapen !
Klimrozen, vlinderlavendel (?) en een laurierboompje, samen met nog twee bakken geraniums die vorige maal te laat waren om nog mee te kunnen op de aanhanger, Vandaag kunnen ze mee op de rit richting La Magdeleine.
Het baasje is weer aan het exporteren, tot voor enkele jaren noemden ze dat nog smokkelen of illegaal over de grens brengen. Nu zijn deze planten ook in Frankrijk te koop in de betere Jardinerie maar de prijs is dan gewoonlijk tegen het drievoud aan terwijl de kwaliteit ongeveer de helft is. Reden genoeg voor ons baasje om zijn inkopen te doen bij de Turnhoutse middenstand.
Vandaag zijn ze op transport gezet zoals dat in die transportkringen genoemd wordt. Vanavond arriveren ze in La Magdeleine en tegen dat het morgenmiddag is gaan ze hun Franse toekomst tegemoet. Voor de rozen heeft het baasje vorige maal al een boog in elkaar getimmerd en gaan ze de bladluizen opvangen die normaal op weg waren naar de druivelaars ! Het laurierboompje krijgt een ruim bemeten pot en gaat niet te ver van de keuken geplaatst worden. Voor de kenners, het is geen laurier in de betekenis van oleander dat in t Frans laurier rose is, maar deze is van het type laurier sauce, t is maar dat je het weet, de eerste is giftig, de tweede is lekker !
En voor de vlinderlavendel zoeken we nog een plaatsje waar hij geurend tot zijn recht komt !
Tot vanavond met het reisverslag Vosselaar La Magdeleine
Maar we hadden het kunnen weten Vrouw blijft vrouw of dat nu een mensenvrouw of een hondenvrouw is, zij hebben dezelfdeinteresses.
Het bewijs staat hier onderaan het bericht mét foto !
Gisteren mocht Belle mee boodschappen gaan doen en één van de te bezoeken winkels was de Zoomart (tegenwoordig Maxizoo).
Ons baasje ging op zoek naar tekendingeskes om teken te verwijderen bij ons. Vermits ze weer met duizenden op de loer liggen om zich te goed te komen doen aan ons bloed !
Belle was echter minder geïnteresseerd in de tekendingeskes maar het rek met de hondenkleding kon haar volle interesse wegdragen. Nooit gedacht dat een jachthond als Belle daar nog interesse in zou hebben. Als ze nu in de toekomst ook nog voor de etalage van een parfum/maquilage winkel gaat zitten zullen we daar ook al niet meer van stijf achterover vallen van verbazing
Jack ging met z'n vriend Bob skiën. Ze namen Jack's busje en reden noordwaarts. Nadat ze enkele uren gereden hadden kwamen ze in een verschrikkelijke sneeuwstorm terecht, dus stopten ze bij een nabij gelegen boerderij en vroegen de jonge aantrekkelijke dame die de deur opende of ze konden overnachten. 'Ik ben me ervan bewust dat het buiten slecht weer is, maar ik ben onlangs weduwe geworden,' zei ze. Ik ben bang dat de buren zullen praten als ik jullie in mijn huis laat overnachten.' 'Wees gerust', zei Jack. ' We zijn blij genoeg om in de schuur te mogen slapen. En als het weer verbetert zullen we bij dageraad vertrekken. De dame stemde in en de twee mannen gingen naar de schuur waar ze de nacht doorbrachten. De volgende ochtend was het weer opgeklaard en ze gingen verder op weg. Ze genoten van een fantastisch skiweekend. Maar 9 maanden later kreeg Jack onverwacht een brief van een advocaat. Het duurde enkele minuten voor hij het begreep, dat het van de advocaat van de aantrekkelijke dame was, die hij tijdens het skiweekend ontmoet had Hij ging bij zijn vriend Bob langs en vroeg: 'Bob, herinner je je aan die knappe weduwe van die boerderij waar we 9 maanden geleden tijdens ons skiweekend verbleven?' 'Ja', antwoordde Bob. 'Euh, ben je die nacht toevallig opgestaan en naar het huis gegaan om haar te bezoeken?' 'Wel, euh, ja', zei Bob een beetje verlegen dat hij betrapt was. 'Ik moet toegeven dat ik dat gedaan heb.' 'En heb je mijn naam in plaats van je eigen naam gebruikt?' Bob's gezicht werd vuurrood en hij zei: 'Tja, kijk, het spijt me, vriend. Ik ben bang van wel. Waarom vraag je dat?
'Ze is net gestorven en heeft me alles nagelaten.'
(En jullie dachten dat het einde anders was, niet?... hou deze glimlach nu maar een hele dag.)
Het baasje kijkt er naar uit, echt waar en hij kan het zelf nog niet geloven Het gaat om de periode tussen nu en 13 juni. De dag dat we met zn alle als kiesvee naar de stemhokjes gedreven gaan worden.
Tot enkele dagen terug was t baasje haast van plan om de mening van Stij n Meuris te delen en burgerlijk ongehoorzaam te zijn. Hij had een degout gekregen van wat Yves verantwoordelijkheid nemen noemt. Hij kreeg boebelen van Crembo en zijn machogedrag. Van het gezicht van Declercq kreeg m zuur oprispingen als m weer eens kwam vertellen wat m nu weer van plan was om de gevangenen binnen de muren te houden. Plannen genoeg van heel de kliek , de Walen inbegrepen, maar realisaties ? ? ?
Dus het baasje keek al verbaasd vrolijk toen Siegfried Bracke aankondigde de rangen van Bartje te gaan vervoegen. Helemaal plezant werd het toen ook nog een katholiek prefesserke met de naam Torfs, s avonds verkondigde dat m s morgens nog stond te liegen alsof het gedrukt stond en dan toch maar de rangen van Marianne ging vervoegen.
Het zal wel niet veel uitmaken eens de stemmen geteld zijn, alles zal wel hetzelfde blijven in de praktijk, maaaar de debatten gaan wel de allure krijgen van een taalspelletje als de taalstrijd. Want zeg nu eerlijk, als Torfs en Bracke tegenover elkaar worden uitgespeeld, staan er ons nog aardige momenten te wachten in de zevende dag of bij Phara.
Ons baasje hoopt op een verbeterde uitgave van het duo Uyterhoeven/Mortier, hoewel die twee overtreffen toch wel moeilijk zal zijn. Als is de inzet, de wedde van een minister, toch wel iets waar je de handen voor uit de mouwen kan steken, ons gedacht toch
Het is er goed aan te zien dat het broer en zus zijn, dat ze zelfs vlak na elkaar geboren zijn Onze Heros en Hera, onafscheidelijk zijn ze.
Hun benches staan tegen elkaar, zij staan samen op en lopen s ochtends samen zij aan zij de tuin in voor hun ochtendbezigheden.In het bos of tijdens de aangelijnde wandelingen lopen ze ook zij aan zij .
Bij het eten staan ze vlak naast elkaar en wisselen regelmatig van bak. En als ze dan s avonds uitgeteld in de zetel liggen te maffen liggen ze nog op elkaar !
Het is niet dat ze niet overeenkomen met mij , zo erg is het niet, maar er is blijkbaar toch net als bij de mensen een soort van generatiekloof.
Mij spontaan betrekken in hun spel is er niet dadelijk bij, en als ik met hen meedoe is het omdat ik om organisatorische redenen ben tussengekomen. Soms gaat het er nogal hevig aan toe en grijp ik in om erger te voorkomen, en dan doe ik maar mee om spelenderwijs rust te brengen
t Is hier allemaal goed geregeld onder ons zegt het baasje over zijn roedel.
Een man en vrouw dineren samen in een heel sjiek restaurant. Wanneer een verblindend mooie jongedame naar hun tafeltje komt, de man een dikke zoen geeft, zegt dat ze hem straks wel zal zien en terug wegwandelt. De vrouw staart naar haar man en zegt:'Verdomd, wie is dat???' 'Oh', zegt de man, 'dat is mijn minnares...' 'Wel', zegt de vrouw, 'dat doet de deur dicht, ik wil scheiden!' 'Ik kan dat begrijpen', zegt de man, 'maar denk er aan dat, wanneer wij gaan scheiden, er geen inkoopreisjes naar Parijs meer komen, geen wintervakantie meer op Barbados, geen zomerverblijf meer in Toscane, geen Ferrari of Mercedes meer in de garage en geen zeiljacht meer... Aan u te beslissen.' Juist op dat ogenblik, komt er een vriend van het paar het restaurant binnen met een stoot van een babe aan de arm. 'Wie is die vrouw bij Jim?' vraagt de vrouw. 'Dat is zijn minnares', zegt haar man. Antwoordt zijn vrouw: 'De onze is mooier hé...'!!!!!
Het baasje moet steeds glimlachen als t ergens over hormonen gaat. Hij moet dan terugdenken aan zijn vader in de tijd dat baasjes zusters met hun eerste vrijers thuiskwamen. Het waren gewoonlijk vrienden van onze Jan die hijzelf soms al eens ooit had gezien, sommigen andere echter nooit vanzeleven
Gisteren ging het er weer eens over bij Dr. Nelly en met ons Hera. Dat beetje schijndracht dat ze vertoont gaat maar niet vanzelf over en daarom hadden we met het oog op het vertrek naar Frankrijk een afspraak gemaakt.
Ons Hera haar tepeltjes willen maar niet wegtrekken na haar eerste loopsheid, of beter , ze waren weg maar zijn terug gezwollen toen ik, Belle, loops werd.
Het zijn de hormonen vertelde Nelly ons en nu moet Hera medicamenten slikken in de vorm van druppels. Al een geluk dat het nogal een vraatzuchtige is en dat bij haar het slokken voorgaat op het proeven. De 2,5 milliliter druppels gaan er als koek in als ze op een stuk brood gedaan worden. Het is van slokslok en de boel is binnen, het is hier ooit anders geweest bij Bas bvb
Overigens denkt het baasje dat de firma die het spul levert, zich bevoorraad bij Red Bull of een andere fabrikant van pepdrankjes. Of het moest zijn dat het rechtstreeks uit het wielrenners milieu komt. Ziek van haar hormonen is ze nooit geweest maar ze gaat wel als een ras Ferrari door het huis en tuin van de medicijnen
Terwijl Heros deze namiddag met het baasje met de auto mee mocht naar Onze pa Zeppos en broer Hercule in Oudenaarde hadden wij Belle en Hera huiswacht samen met het vrouwtje.
Ons baasje moest bij Peter en Hilde nog spulletjes ophalen om mee naar Frankrijk te nemen en Heros moet zo dikwijls als mogelijk met het baasje mee met de auto als er een plezierig einddoel is. Dit om zijn wagenziekte volledig kwijt te spelen.
Heros heeft letterlijk en figuurlijk de beest uitgehangen bij pa en broer. Aanvankelijk kon hij niet op tegen die twee familieleden maar eens kennisgemaakt vloog het zand en gras weer achter hen omhoog als ze aan het spelen waren !
Het baasje vertrok in Oudenaarde te 15u45 en draaide de oprit thuis op te 18u50. Drie uur en vijf minuten. Met een beetje chance en ne zware voet is m op dezelfde tijd in Parijs !
Meer dan een uur en half heeft m over de vijf kilometer voor de Antwerpse Kennedy- tunnel gedaan. Voor Heros geen probleem, die heeft gans de miserie met zijn ogen dicht meegemaakt.
Maar nu was wel ons uur van wandelen verstreken Geen nood voor ons baasje, het was dan wel niet naar ons gewoon bos, maar toch een wandeling rond de grote blok. Toch ook altijd nog goed voor een half uur trekken en sleuren aan de lijn, want dan mogen we niet los wegens te veel verkeer
Je ziet het niet dikwijls hier op het blog twee Drenten in de kleur wit met bruine platen. Meestal zijn het twee bruintjes, moeder en zoon, en Hera in de traditionele Dentenkleur.
Hier op de fotos dus niet, we hadden Hadise op bezoek toen vorige week haar baasjes Jean Pierre en Ute,op bezoek waren bij het twee weken oude Drentje xxx, van Herman en May. Dat Drentje gaat binnen een vijftal weken het maatje worden van Hadise, maar dat vermelden we hier al op het blog.
Het gaat m om de fotos waar Hera en Hadise aan het ravotten waren. Ons baasje heeft Hera een paar keer tot de orde moeten roepen omdat ze nogal hevig uitviel naar Hadise die beleefd bleef en niets terug deed, waarschijnlijk omdat zij op de vreemde was.
Die op de vreemde is nochtans haar geboortegrond !
Ergens zit ons baasje in zijn vuistje te lachen. Niet alleen hij is begonnen aan het nieuwe gazonnetje in onze Vosselaarse tuin, maar ook over de grens, in Nederland, zijn ze in actie geschoten.
Ze zijn eveneens Drenteneigenaars die met een tuin zitten die het aanzien en de naam tuin niet meer waardig is.
Jil meldt in het Arcil blog dat echtgenoot Hans aan het werk is getogen om in navolging van ons baasje de tuin terug wat te fatsoeneren. Jil en Hans dachten dat ons baasje over toverkracht beschikte of trukken van de foor kon toepassen en in een oogwenk een fraai npelouske kon tevoorschijn toveren. Die Nederlanders hebben deze keer de Belg toch danig overschat. Enkele jaren geleden zou het zelfs bij de wonderen gerekend worden als er iets resultaat van terecht kwam van dat zaaisel.http://www.bloggen.be/arcil/
Ook bij Sonja,de moderator van het derntenforum is Peter aan de slag om de resultaten van het werk van Kyra ongedaan te maken. Nog eentje die het grasveldje terug mooi en netjes wil krijgen tegen de zomer. Maar daar hebben we de indruk dat Peter het meer ziet als vechten tegen de bierkaai http://drentkyra.punt.nl/?home=1
Ondertussen begint hier in Vosselaar er nu toch een echte groene zweem over de zwarte grond te verschijnen. Wishfull thinking van de baas of realiteit ? Binnen twee weken, als we terug van rankrijk zijn nog eens hierover een berichtje laten zie
Twee Turken zijn bij een flatgebouw de ramen aan het zemen. De ene Turk kijk naar binnen en ziet een Nederlander bij een vrouw aan haar poesje likken. Hij roept de tweede Turk erbij en vraagt aan hem: "Zou dat vies zijn ?" Waar de andere Turk op antwoord: "Denk het niet, anders hadden ze het ons wel laten doen !"
De zuidkust van Frankrijk en het midden en oosten van het land krijgen een heel zware storm over zich. Blijkbaar ontsnapt het westen deze maal aan het natuurgeweld.
Meestal is het de westkust en de westelijk gelegen departementen die het zwaarste weer moeten opvangen, gedenk Xynthia begin dit jaar en de verschrikkelijke tempête van eind december 1999.
Zowel in de kranten als op t internet circuleren er al berichten over de verwoestingen op de stranden in Nice en Cannes. De snelweg door het centraal massief met het viaduct van Millau was een tijd afgesloten en in de Pyreneeën zou er op sommige plaatsen zelfs onder de 1000 meter sneeuw gevallen zijn.
Ondertussen hopen we maar dat er in de Charente al een drup regen gevallen is of t zal gene vette zijn dit jaar met de aardappelen en de peulerwtjes die ons baasje met veel liefde geplant/gezaaid heeft. De nieuwtjes die ons van ginds uit bereiken geven soms wel koud weer aan maar voorlopig geen nachtvorst. Laat dat nu het belangrijkste zijn voor de bloesem en de toekomstige fruitopbrengst in onze tuin.
Volgende week is het midden mei en zijn de ijsheiligen gepasseerd. Ook in de Charente kennen ze die drie Charels en zijn er beducht voor. Na 15 mei kunnen de tomaten buiten worden uitgeplant en dat is het baasjes volgende job !
Daarstraks kwamen we in ons bos onze kameraad Tibo nog eens tegen. Het was toch weer een poos geleden omdat we verschillende aangelijnde wandeling aan de andere kant van de wijk gemaakt hebben.
Tibo was weer over enthousiast, té voor zijn negen jaar vertelde zijn baasje. Tibo is vorige week ook bij Dr. Nelly geweest, omdat hij wat mankte. Ook daar kennen ze Tibo van hier op t blog.
Dré , Tibos baasje, verteld dan ook dat Tibo het vanavond wel weer zal moeten uitzweten dat hij zo hevig tekeer is gegaan. Jonge Drenten volgen is voor een jonge Golden al niet makkelijk, wat had die dan verwacht met zijn negen jaar Zelfs wij hebben ons vanavond nog niet te veel laten zien.
We waren alleen met Tibo in het bos en gewoonlijk mogen we dan wat meer. Sinds Heros in het bos eens een Yorkske achterna gezeten heeft mogen we niet te veel meer van t baasje. We mogen in elk geval al niet meer zo ver van hem weggaan, of het stoebert er.
Wij denken dat het baasje ons al aan het voorbereiden is op de wandelingen tussen de zonnebloemen velden binnenkort in Frankrijk
Of elke bezoeker bij ons het zo dadelijk een kwaliteit vind is op zijn minst in vraag te stellen, maar Heros is de meest sociaal aangelegde hond die je kan vinden.
Bij iedereen is hij dadelijk thuis en die hoort in zijn roedel te passen, wordt ook dadelijk uitgenodigd om er bij toe te treden !
Zo ook gisterenavond onze schoonbroer Jef die even langskwam. Het onthaal bij het binnenkomen was vrij normaal maar eens het voor de Drenten bedtijd werd ging Heros tegen Jef aanliggen.
Toen die Heros dan ook nog wat gestreeld werd, was het hek helemaal de dam af, toen was het niet meer tegen maar op Jef liggen. Nu is Jef wel wat gewend want die heeft destijds zelf nog de Casper gehad, één van de grootste Weimaraners die het baasje ooit ontmoet heeft, en ook twee Riesen Schnauzers hebben daar ooit deel uitgemaakt van de familie.
De 35 kg van Heros verraste Jef toch wel even en toen Heros met zijn tong diagonaal een streep trok over Jefs gezicht was het uit met de pret
Onze sociale heeft dan maar zijn bench opgezocht en we hebben hem niet meer gezien van gans de avond, gehoord nog wel .
Ons Hadise krijgt een vriendje, en t is er ééntje met een piemeltje !Naast de veteraan Sammy , Cocker van geboorte, en Hadise, zusje van ons Hera en Heros zal nu reutje XXX deel gaan uitmaken van de Verrooten roedel in Budingen.
Onze baas is bijna al zo fier als Jean Pierre en Ute zelf, want hij ziet dat al netjes gebeuren dat ik de bomma zal worden en Hera tante, terwijl we dan binnen afzienbare tijd ook van nonkel Heros kunnen praten.
Vrijdag was het baasje met JP en Ute op kraambezoek geweest bij Herman en May met hun fier Drentenmoedertje Spike.
Het zijn vier mooie pupjes, twee teefjes en twee reutjes. Het reutje met zijn witte snoetje zonder witte vlek op het voorhoofd gaat Hadises en Sammys speelmaatje worden. May en Herman mogen zich gelukkig prijzen. JP en Ute zijn gedroomde Drenteneigenaars, die 100% voorsprekers van het ras zijn. Wij kunnen het getuigen als fokkers van Hadise, hun eerste Drentje.
De bijgevoegde fotos zijn nog genomen door ons baasje, maar als verwoede fotograaf gaan we nog vele fotos van Jean Pierre kunnen afdrukken op deze paginas, daar zijn we wel zeker van, en we kijken er naar uit !
De pupjes van Herman en May in Merksplas. Mooie lieve Drentenpups van twee weken oud, met de oogjes pas open. Ook lief en nog zo kwetsbaar en met een moeder die de beste zorgen over heeft voor haar vierkoppige kroost.
Dezelfde dag is de andere foto genomen, van de Drentjes van onszelf in Vosselaar, 1,5 en 4,5 jaar oud. Ook nog lief, en ook nog steeds met een zorgzame moeder, maar die hun oogjes zitten al terug dicht. Van het zand dat ze in de ogen hebben gekregen van het konijnenpijpen uitbouwen.
Dat kwetsbare is er ook al enige tijd af van die twee bandieten van ons. Die kunnen zichzelf wel redden als ze zo bezig zijn als op de foto. En Ikzelf Belle, laat ze op dat gebied maar begaan. Zolang dat ze zich in huis behoorlijk gedragen ben ik al best tevreden.
Dit betoog om nog maar eens te illustreren wat de gevolgen zijn als je er niet op voorzien bent bij de aanschaf van dat lieve pupje met zijn mooie kraaloogjes. Bedenk dat je een jaar later een pup zoals puberende Heros van 35 kg in huis kan hebben . Die is ook nog lief, heel zeker wel, maar t geeft toch een gans ander gevoel wanneer deze nu tegen je opspringt dan dat verleidelijke pupje bij May op de arm. Bedenk ook dat de gaten die hier in het bos ontstaan, ook in je eigen tuin best mogelijk zijn .
Situaties zoals in het vorige bericht over Drent Boaike van amper tien maanden oud kunnen dan in grote mate vermeden worden door je goed te informeren voor je dat lieve pupje in huis haalt. Onze baas kon zijn oren niet geloven toen er hier een mevrouw, kandidaat pupkoper, schrok omdat onze honden blaften. Een andere Drentenfokker had haar wijsgemaakt dat een Drent NOOIT blaft. Mis poes een Drent blaft wel, en t baasje kan niet verstaan dat een serieuze fokker zulke onzin vertelt aan argeloze kopers !
Roepnaam: Boaike Geslacht: reu NHSB: 2756741 Geboortedatum: 04-07-2009Nog geen jaar oud ! ! !
Reden voor overplaatsing: Tijdgebrek
De hond is gewend aan kinderen De hond is gewend aan verkeer De hond is gewend aan lange wandelingen De hond is gewend aan autorijden De hond is niet gewend aan katten De hond is gewend aan andere huisdieren De hond is gehoorzaam voor de leeftijd De hond is sociaal naar andere honden De hond kan alleen zijn De hond is niet dominant De hond zit op een KNJV jachttraining, gehoorzaamheidstraining en ringtraining De hond heeft al zijn entingen gehad De hond is goed gezond
Voor informatie over de over te plaatsen honden kunt u contact opnemen met: Nel Olijve-Smit pupinfo@drentschepatrijshond.org Telefoon is 0527-261262
Ondertekenen kan je door op de link onderaan het bericht te klikken
02-05-2010
Helpt u mee Dierenthuis te redden?
Stichting Dierenthuis is een unieke opvang voor kansarme asieldieren. Honden oud, ziek of met gedragsproblemen en verwilderde katten vinden hier een blijvend thuis. De dieren zijn afkomstig van asielen, waar ze vaak verwaarloosd en mishandeld binnen zijn gebracht. Dieren die elders langdurig onplaatsbaar bleken, worden bij Dierenthuis met veel liefde en zorg omringd, zodat ze eindelijk van een fijn leven mogen genieten. Een leven zonder hokken en tralies. Een leven waar ook zij recht op hebben. Dierenthuis moet weg van de huidige locatie omdat hun activiteiten in strijd zouden zijn met het bestemmingsplan. Na politiek ingrijpen is de mogelijkheid ontstaan voor een verhuizing naar een mooie plek in Almere. Dit moet echter nog volledig bebouwd worden en zoiets kost veel geld. Dierenthuis is druk bezig met dit geld bij elkaar te krijgen maar wordt nu toch nog met sluiting bedreigd door een gerechtelijke uitspraak. Onderstaande brief willen wij, inclusief zoveel mogelijk handtekeningen, aanbieden aan leden van de Tweede Kamer. Hopelijk tekent u mee!
We hebben vandaag al enkele weer types mogen ondervinden, alleen regen, vorst en mist hebben we nog niet gehad. Maar alles kan nog , de dag is nog lang niet voorbij !
Deze morgen was het zo grijs dat t baasje ernstige twijfel had of de lange wandeling van de namiddag wel zou kunnen doorgaan zonder als een verzopen kieken terug thuis te komen.
Maar nee, om 3 uur klaarde het een tijd op en was er zelfs blauw te zien aan de hemel ! Het baasje heeft dat toen snel in orde gemaakt en onze leibanden aangedaan en we hebben nog een mooie wandeling kunnen maken in het bos. Dat bos dat rook dan ook nog eens verrukkelukelukeluk.
Alle stof was weggewassen , ook dat van de vulkaan, alle fris lentegroen was in t bad geweest en de zon maakte het beeleke af.
Daarjuist heeft het baasje enkele fotos genomen van het onweer en de bijhorende wolkbreuk dat hier even wat kuren kwam verkopen. Als het pas ingezaaide en kiemende graszaad nu nog geen water genoeg gekregen heeft dan weet het baasje niks meer van tuinwerk (en t was al niet veel dat m daar over wist).
Onze baas was al haast met één of ander opperwezen aan t babbelen omdat niemand hem verwittigd had dat er een zondvloed stond aan te komen en dat m een Ark had moeten bouwen. Of had je daar zoals Noah, godvruchtiger voor moeten zijn ?
t Zal zijn oorzaak dan wel hebben in t feit dat m daarstraks nog met den Bisschop gelachen heeft, en Mohammed zal wel geholpen hebben omdat we nog gelachen hebben met die burka.
In t vervolg toch maar Hollander moppen plaatsen dat geeft bijlange zoveel ongemak niet!
"Het regent , het regent, de pannen worden nat" zongen we in onze kindertijd (eeuwen geleden). De nieuwe versie zou kunnen luiden onze roedel wordt kletsnat.
Het huis ziet er binnen niet naar uit en zolang ze binnen komen en zich niet schudden valt de schade nogal mee. Dan is het enkel de vloer die de sporen van twaalf slijkpoten draagt.
Als ze terug binnenkomen en eentje ontsnapt aan de afdroog controle dan loop je veel risico dat je ook het interieur tot op één meter hoogte kan beginnen Mr Properen (nieuw werkwoord, volgend jaar in den dikke, synoniem voor hondensporen poetsen). Bazen bekijken dat met andere ogen dan bazinnetjes. Bij ons is het zo dat het baasje dan de handdoek neemt waar hij ons mee afdroogt, en dan zo eens vluchtig langs de keukenkast veegt om de grootste sporen te elimineren. Bij t vrouwtje gaat het net zo maar den gaat er gewoonlijk nog een kreet aan vooraf war ook bij de buren de haren nog van gaan rechtstaan van het schrikken. Ons doet dat niets, alles went zeggen ze
We hebben het baasje al verschillende malen naar boven zien kijken, speurend naar een blauw vlekje tussen de wolken, maar voorlopig is het noppens, niks, nada Hopelijk klaart het op tegen deze namiddag, of onze lange wandeling valt letterlijk in het water.
Ondertussen zien optimistische bazenogen al de eerste grassprietjes opkomen in onze tuin/wildernis, dank zij de sproeipomp en de regenbuien
Soms heeft ons baasje de indruk dat hij Teckels in huis gehaald heeft, zo van die echte teckels die nog konijnen uit hun pijpen jaagt.
Zoals ik eergisteren in ons bos er ben tegenaan gegaan zo was het nog nooit gebeurd.
t Baasje stond er zelf verbaasd van hoe we onze energie op die konijnenpijpen verbruikten, het was echt met ongeziene passie dat het zand meer dan een meter hoog achter ons omhoog vloog. We hebben dan ook goed geoefend op die muizenholen in de stenige grond in Frankrijk. Daar is het nog iets anders dan in die zandgrond van de Kempen. Daar is het corvee, zware corvee zoals de boeren daar zeggen tegen bewerken van de grond.
In geen tijd zaten we zo diep in de pijp dat er nog enkel drie Drentenkontjes boven de grond uitkwamen. t Baasje had zijn kodakske bij en heeft het voor jullie vastgelegd op foto. De baas moest gelijk denken aan het liedje als het gras twee kontjes hoog staat maar zover zijn we nog niet, toch zeker niet in onze eigenste tuin waar het pas gezaaid graszaad toch al aan het kiemen is.
Nu maar afwachten wanneer we terug gans de tuin ter beschikking krijgen ?
Jantje zit met zijn klasgenootjes in de Duitse les.
De juffrouw heeft een oefening bedacht en legt deze uit: 'Wie kan een zin bedenken waar de drie Duitse lidwoorden DER, DIE en DAS in voorkomen? '
Jantje denkt even na en steekt zijn vinger op. De juffrouw ziet dit en vraagt aan Jantje zijn zin op te zeggen.
Jantje zegt: 'Nou juf..., MEINE SCHWESTER HAT EIN KINDCHEN BEKOMMEN .' De juf antwoordt: 'Maar Jantje, daar zitten toch niet de drie lidwoorden in? ' Waarop Jantje zegt: 'Maar ik was nog niet klaar.' En hij gaat verder: '... ABER DER DIE DAS GEMACHT HAT, IST VERSCHWUNDEN.'
Natuurlijk niet, maar zo zag onze Masjebashi er uit na de regenbui en onweer van gisterennacht. De auto stond, zoals meestal, geparkeerd onder de Japanse kerselaar die al meer dan twee weken in volle bloei staat.
Toen ons baasje gisterenmorgen om brood en een krant wou rijden lag er toch zon halve centimeter dikke laag bloemblaadjes over gans de auto. Toen de foto genomen werd was het baasje al eens een stuk over de snelweg gereden om de dikke laag er te laten afvliegen. Op de snelweg leek het wel alsof er een processie was langsgekomen.
Een rode auto met roze stippen de eerste die ik tegenkwam vroeg droogweg naast zijn neus weg meegereden in de Gay-parade zeker met al die roze stippen ? Laat dat er nu net iets over zijn voor onze baas, daar moest m iets aan doen want eens opgedroogd is het een echte miserie om die blaadjes verwijderd te krijgen.
Dus toog het baasje naar de carwash waar Conny aan de kassa ook al raar keek, maar het bij raar kijken hield. Het baasje heeft dan zelf maar uitgelegd wat er gebeurt is, en voornamelijk wat het NIET WAS !
Ondertussen parkeert het baasje de auto niet onder de boom maar op de oprit naast het huis. Daar staat hij toch een eindje van de bloemblaadjes weg !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
