Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
30-09-2013
Van een super foto gesproken !
Van een super foto gesproken !
Als fokker
van fijne hondjes die dan ook nog eens super baasjes hebben krijgen we
regelmatig fotos van honden en baasjes in onze mailbox.
Gisteren
was ook zo n dag. Van Steven en Ilse Suys kregen we de toelating van onderstaande
foto te publiceren.
Je ziet
geen gezichten, maar het zijn Bo, de jongste van het gezin, en onze Louis,
hun Drent.
Louis is
één van de reutjes uit Hera s L-nestje die deze week anderhalf jaar is
geworden.
De foto is
genomen eind augustus tijdens het verlof van de familie in het Zwarte Woud in
Duitsland.
Wij vinden
het een super foto en ze is ook de foto van de maand op de site van de
Belgische Drentenvereniging.
Belle
& co
Met zo 'n foto kan je prijzen winnen. Let op de arm van Bo rond de rug van Louis...
Een jongeman klopt aan
bij het huis van zijn verloofde. Haar vader opent de deur.
Wat wenst u, jongeheer?
Wel, ik ben de verloofde van uw dochter en ik kom eens met u praten.
Goed, kom maar binnen in het salon, daar kunnen we rustig babbelen. Zeg het
eens.
De jongeling, vastberaden: Wel kijk, ik kom u vertellen, dat uw dochter en ik
willen trouwen.
Vader glimlachte.
Wel, ik vind het goed dat jullie willen trouwen, maar vertel eens, heb je al
een degelijke wedde om mijn dochter en de kinderen die komen, te onderhouden?
De jongeling, nog steeds vastberaden:
Kijk, ik ben ingenieur, maar nog zonder ondervinding, dus ik verdien nog niet
veel. Maar uw dochter heeft mij verteld wat u en uw echtgenote zoal verdienen.
Bijgevolg verwacht ik van jullie een kleine steun om de telefoon, het water, de
elektriciteit en de supermarkt te betalen.
Een beetje verbaasd over dit antwoord stelt vader een andere vraag:
Goed. En wat denken jullie over de aankoop van een appartement of een huis of
gaan jullie liever huren?
De jongeling, met een onschuldig gezicht:
Wel, we hebben het ook gehad over de grootte van dit huis en we hebben het
idee dat het wat groot is voor jullie beidjes. Hier kunnen gemakkelijk twee
gezinnen samenwonen. Zo is het niet nodig om een huis of een appartement te
huren of te kopen. We wensen dus om hier met jullie samen te leven.
Vader, wat ontgoocheld:
Zeg eens, heb je een wagen?
Kijk, ik heb gezien dat u drie wagens hebt. U zult er wel één kunnen
missen zeker? Op dit moment komt moeder binnen, groet en
vraagt vriendelijk: Waarover gaat dit gesprek?
Vader:
Liefste, ik ben blij dat ge er bent, ik wil je voorstellen aan Mijnheer de
Arbiter, die het voornemen heeft om ons dochter te huwen.
De jongeling, beledigd:
Zeg, waarom noemt u mij Mijnheer de Arbiter?
Waarop de vermoedelijke schoonvader:
Wel, wel, gij nietsnut, hoe moet ik je dan noemen? Tot nu is het enige dat
jij in dit huis wilt inbrengen, is je fluitje!!!!
Zou hij
ziek zijn onze baas ? Hij doet in elk geval anders dan anders In plaats van s
avonds aan de PC te zitten om verhaaltjes voor het blog te verzinnen, zit hij
nu stilletjes in een zetel in de hoek onder een lamp
Hij zit
daar met een boek in de hand en leest zonder onderbreking een ganse avond aan
één stuk door. En zo kennen we onze baas niet.
Al vier
jaar schrijft hij meer dan dat hij leest. Dat schrijven doet hij dan aan het
blog of voor het Drentenblaadje en zo van die serieuze dingen. Als lezer kennen
we hem enkel van de dagelijkse krant.
Nu is hij
gisteren namiddag met een lijvig boek thuis gekomen. Zo n boek van meer dan
500 blz , helemaal vol met kleine lettertjes.
De titel
van het boek de leraarskamer metals
ondertitel Verhalen uit 75 jaar middelbaar onderwijs in Vlaanderen.
Nu gaat
hij verhalen lezen die hij zelf zou kunnen vertellen over zijn 30 jarige
carrière in het technisch onderwijs .
Regelmatig
reageert hij tijdens het lezen door te zuchten, of te lachen of om tegen het
vrouwtje te zeggen hier nog zo ene, weet je nog dat .
Dit boek
is m zowat op t lijf geschreven zegt hij, en een beter getuige van wat er op
middelbare scholen gebeurde in die periode kan je niet vinden ! Althans volgens
onze baas.
Blijkbaar,
maar dat weet onze baas maar uit dit boek, hoort er op canvas ook nog een
televisie reeks bij. Die heeft hoogstwaarschijnlijk vanaf deze week ook nog een
kijker bij.
Voor de
lezers van dit blog, die ook nog om een of andere reden met het onderwijs te maken
hebben of te maken hebben gehad, is dit boek een sterke aanrader.
Onze baas
gaat er in elk geval enkele avonden zoet mee zijn, de eerste 100 blzn zijn er
in elk geval al door
De rust is
wat teruggekeerd hier ten huize. De aanmaak van wintervoorraad voor ons, de
roedel, is wat stilgevallen (de diepvriezer zit propvol) en de gevolgen van de
terugkeer uit Frankrijk zijn na meer dan een week ook achter de rug.
Dat dit
laatste meer dan een week heeft geduurd komt ook door het bijkomende en niet
voorziene kookwerk voor ons.
Gisteren
vierde Lucy en haar broers en zussen een tussen verjaardag . Geen echte
verjaardag maar een halfjaarlijkse.
We hebben
dan maar een extra grote wandeling gekregen.
Tijdens
die wandeling heeft het baasje opgemerkt dat er iets verandert is bij Lucy. Ze
valt niet meer uit naar alle gemotoriseerde voertuigen zoals ze deed voor ze
begin deze week onder die auto terecht kwam. Meer zelfs ze loopt met de slappe
lijn vlak tegen het baasje zijn been wanneer er een auto, moto of vrachtwagen
nadert ! En het baasje heeft direct aan Johan Cruyff moeten denken toen die
vertelde ellek nadeel ep zn foordeel en heel groot gelijk had de vent !
Voor de
rest was er niet veel te vertellen, het leven gaat rustig verder. De ingang van
de tunnel naar China in onze tuin, die we de voorbije dagen beginnen graven
waren is door t baasje terug dicht geharkt, terug open gemaakt door ons, en
nog eens dicht gelegd door de baas. Zo blijven we aan de gang.
Omdat
Heros de grote gebruiker van het nieuwe grote kussen was, en hij wegens
herhaaldelijk vernielen van zijn kussen in de bench op wat stuk getrokken
dekentjes lag, heeft hij van het hoofdbestuur toch opnieuw een kussen gekregen.
Weliswaar een hersteld kussen (hij krijgt geen duur nieuw kussen meer) maar hij
geniet er terug met volle teugen van en na twee nachten is het nog steeds niet
aan stukken gescheurd.
Het
hoofdbestuur kan het niet begrijpen waarom zorgzame Heros, die anders nooit wat
vernield, toch steeds zijn eigen kussen in de bench naar de vernieling hielp.
Hopelijk is hij nu tot de jaren van verstand gekomen wat benchkussens betreft
Je hoeft geen HondenLiefhebber te zijn om onderstaand verhaal
leuk te vinden.
Ik
parkeerde mijn auto op een behoorlijk volle parking bij het winkelcentrum.
Daarna draaide ik de ramen een beetje open,
om er zeker van te zijn dat mijn Labrador-pup genoeg verse lucht zou krijgen.
Ze lag languit op de achterbank
en ik wilde haar laten weten, dat ik de baas ben en dat zij moest blijven waar
ze was.
Ik liep naar het trottoir,
draaide me om en begon met mijn wijsvinger in de richting van auto wijzend -
met veel overtuiging te roepen :
En nu, BLIJF.
Hoor je me ?
Blijf ! Blijf !
De bestuurster van een auto die er naast geparkeerd stond een mooie blonde
vrouw keek me vreemd aan en zei :
Het lijkt
of het gisteren was en hier ten huize kunnen we nog altijd niet wennen aan de
gedachte dat Lucy geen pup meer is maar een jonge weliswaar puberende Drent is
!
De
allereerste van Hera s 12 pups kwam een kwartier te vroeg. Die kwam in de
grote honden-/mensenwereld piepen, een kwartier voor het 27 maart zou worden.
Nummer
twee kwam om 1 minuut na middernacht en vier uur later zaten we hier in
opperste verbazing te kijken naar wat ons Hera op de wereld had gezet. En je
zag het geeneens aan haar. De makkelijkste en grootste bevalling hier ten huize
was voorbij. Hera en de baasjes hadden vanaf dan en voor acht weken de taak om
voor twaalf schitterende pups te zorgen.
In België
en Nederland bleven al enkele dagen verschillende PCs de klok rond aanstaan of
minstens op stand by.
En toch
waren er s morgens verbaasde tot mails
vol ongeloof die bij ons binnen liepen wanneer de mensen van de kandidaten
lijst de belevenissen van die afgelopen nacht konden lezen.
Want we
hadden de geboorte zo snel mogelijk en soms pup na pup die geboren werd, gemeld
in de speciale geboorte editie van het Bas & Belle blog en het Belle, Hera
& Heros blog.
Sommige
nieuwsgierigen waren terug uit bed gekomen toen ze merkten dat de bevalling
begonnen was. Er zijn die ochtend nadien verschillende mensen naar het werk
vertrokken met slaapogen en kringen van te weinig slaap onder de ogen
Voor ons
baasjes en roedelleden begonnen acht spannende weken met veel verzorging voor
de pups want er waren toch wel twee hele kleintjes bij de twaalf nieuwe
wereldburgers. Lili en Libre hadden maar een geboorte gewicht van
respectievelijk 180en 205
gram. Maar ze waren goed gezond en de baasjes zorgden er
voor dat ze zeker genoeg te eten kregen, het lekker warm hadden in het nest en
ook moeder Hera deed haar uiterste best . Ze had dan wel maar zeven tepels die
melk gaven maar de baasjes zorgden ervoor dat alle twaalf pupjes om de drie
uren hun maaltijd kregen. De sterksten en grootsten kregen dan al eens een
keertje meer melk uit de papfles terwijl de kleinsten de tepels van Hera kregen.
En ze
haalden het alle twaalf ! En dus krijgen ze vandaag een gelukwens kaartje in
hun mailbox om het feit dat ze vandaag met zn alle 18 maanden oud worden.
En we
hebben nog met alle eigenaars regelmatig contact met de fiere eigenaars. Zo
kregen we deze week nog twee fotos binnen van Lana en van Lili-Lou zoals ons
minitje vandaag de dag noemt.
De
volgende dagen geven we enkele beelden van de voorbije achttien maanden.
De
afgelopen week heeft het hoofdbestuurhet hier onwaarschijnlijk druk gehad.
Eerst
waren ze druk in de weer met steriliseerbokalen van allerlei grootte, nadien
met grote steriliseerketels vol met hertenvlees en aluminium bakjes en gisteren
was het baasje met grote messen kippen aan het uitbenen enplastic zakjes aan het vullen.
Het mag
winteren voor de hondjes zegt het baasje. Aan krachtig eten geen tekort voor
ons. Het is voor de bazen wel extra werk maar de voldoening van goed spul te
kunnen geven maakt dan weer veel goed.
Begin van
de week was het echt feest voor ons Drentjes. Het baasje had zoals al gezegd
hertenvlees gekookt en het kookvocht kregen wij als soep vooraf aan onze
brokken. We kregen dus als het ware een drie gangen menu want ook het dagelijks
dessertje was er ook nog .
Op het
menu stond dan:
-Hertensoep
lauw warm geserveerd
-Hondenbrokken
van Pedigree voor Belle en Hera
-Hondenbrokken
Hills R/D voor de op dieet staande Heros en Lucy
-Beide
aangevuld met 100 gram/hond mager hormonenvrij hertenvlees
- Als
dessert een half gedroogd varkensoor
En zo
kunnen wij het nog wel enige koude wintermaanden volhouden. Alleen is het voor
de baasjes opletten dat we niet te zwaar worden want Heros en Lucy hebben een
goed oog om wat extras mee te graaien van Hera en Belle als die even niet
opletten bij het eten.
Maar ook
hier zijn er de alziende ogen van het hoofdbestuur die alle onregelmatigheden
dadelijk opmerken en ingrijpen waar nodig. Het is dan ook voor hen plezierig
dat er in de roedel nog nooit een spoor van baknijd is geweest tussen de honden
onderling. Het enige waar verschil in zit is de snelheid van eten Lucy eet het
snelst van de vier en Belle eet heel rustig en neemt de tijd om ook nog eens
rond te kijken hoe ver de anderen gevorderd zijn met hun eetkommen. En dat is
dan het moment dat de bazen al eens orde op zaken moeten stellen .
Het is een
topper van jewelste, het nieuwe grote kussen dat hier sinds eergisteren voor de
houtkachel ligt. Geen ogenblik is het onbeslapen en er blijkt een beurtrol
onderling te zijn afgesproken.
Soms
liggen ze er met zn tweetjes op, een enkele keer zijn het er twee + een kop
van de een of andere die er niet helemaal meer bij op kan
Het is in
elk geval geen gadget geworden zoals zoveel cadeaus.
Gisterenavond
hebben we het goed uitgeprobeerd en toen kon ons baasje op het kussen met Hera
en Lucy tussen de baas zijn benen gerekt en gestrekt op het kussen .
Heros lag
naast het baasje voor de grote zetel (de bank voor de NLers) (Belgen hebben
geld op de bank) en met zn viertjes hebben ze samen naar de slimste mens ter
wereld gekeken op TV één.
Xe kunnen
ook zeggen dat er met Lucy niets mis meer is na haar misplaatste aanval op een
rijdende auto. Dat gebeurde eergisterenavond bij het vertrek van de
avondwandeling. Na een hééééél grondig onderzoek konden we een enkel roofje
vinden op haar linkerelleboog, het wondje is amper 1 mm² groot!
Dat is dan
het enige gevolg van de aanrijding met de auto. Nu maar hopen dat ze haar les
heeft geleerd en de rol van moedige of overmoedige aan anderen overlaat
En dan
kregen we deze ochtend nog een telefoontje van kameraad Johan. Die bezorgde ons
nog een flinke voorraad gebakken kippen die in de loop van de week niet
verkocht waren geraakt. De milde schenker denkt dan aan ons Drentjes en wij
wrijven o,ns dan eens flink in de pootjes. Zo n gelegenheid laten we niet aan
ons voorbijgaan. Merciekes Johan
Als het
juist is wat het baasje merkt aan ons, en wanneer zijn ondervinding hem niet
bedriegt dan gaat het nog vreselijk slecht weer worden. En toch geeft
buienradar geen regen aan voor de volgende dagen !
Het
hoogtepunt van hun gedrag speelde wel bij Lucy deze avond, bij het vertrek van
de wandeling !
Omdat het
baasje de voordeur nog achter zich moest dichttrekken ging het voor onze
jongste niet snel genoeg. Daarom trok ze haar kop maar uit de halsband en ging
erniet aangelijnd vandoor.
Druk als
ze al voordien in huis was, liep ze natuurlijk recht de baan op en ging daar
vlak voor een aankomende auto staan. Als wou ze zeggen kom maar op manneke, ik
pak je hier wel eens even
Nu remde
die man in de auto wel uit volle macht maar toch verdween miss moedig
roemloos onder de bumper van de auto ! Ze moest wel wat spartelen om onder de
spoiler van de auto onderuit te komen en was duidelijk van plan om nog zo n
auto te pakken. Maar toen was het baasje iets sneller dan miss OVERmoedig
en had ze bij haar nekvel. Daar moest ze dan harder van piepen dan van onder de
auto terecht te komen maar dat was ons baasje zijn zorg niet ! Ze heeft daar
een bolwassing gekregen als nooit tevoren, en toch maakte het bitter weinig
indruk op wat ons baasje kwaad dat mormel noemde !
Dan had ze
deze ochtend nog mogen meegaan naar de Maxizoo om het grootste en zachtste
kussen uit de winkel te gaan kopen. Dat was eigenlijk wel bedoeld als
verjaardag cadeau voor t baasje, om samen TV te kijken, en om een stimulans te
zijn omdat de roedel niet in het nieuwe salon zou gaan liggen.
Tot nu toe
lukte dat, maar nu met het nieuwe kussen, ligt het zachter op het kussen op de
grond dan in de zetel. En wees maar zeker dat we slim genoeg zijn om de beste
plaatsjes te ontdekken !
Een prof neemt het middagmaal in
de kantine van de unief.
Een student zet zich
tegenover hem aan dezelfde tafel .
De prof
ergert zich hieraan en zegt:
« een varken en een vogel lunchen niet samen Zegt de
student : Oké, ik vlieg
wel naar een andere tafel
De prof is razend om dit antwoord en besluit om de student
bij zijn volgend examen te buizen .
Op het volgende examen kan de student echter perfect op
alle vragen antwoorden en de prof besluit om een meerkeuze vraag te stellen
Hij vraagt : Op straat tref je twee zakken aan, in de ene steekt een
stapel bankbiljetten en in de andere steekt verstand, welke kies je ?
De zak met het geld zegt de student waarop de prof zegt «
in Uw plaats zou ik die met verstand genomen hebben, .. waarop de student
zegt: De mensen nemen meestal datgene wat ze niet hebben .
De prof is razend om dit antwoord, neemt het examenblad
van de student en schrijft er onnozelaar op.
De student
gaat weg, doch keert terug op zijn stappen Hij geeft het blad terug aan de prof, en zegt, Meneer,
..U hebt mijn examen nu wel ondertekend, maar vergat er de punten op te
vermelden !!!!!!!
Onderstaand
stukje wetenswaardigheden kregen we deze ochtend in onze mailbox vanuit
Roosteren. En wie Roosteren zegt denkt in de eerste plaats aan Lennaert en
Cartouche en in de tweede plaats aan een vorm van BBQn, maar dan schrijvenwe roosteren, met een gewone r, geen
hoofdletter dan.
Het
handelt om een manier om te krijgen wat ze wil van Belle. In de winter wanneer
de kleding aangepast is merk je het haast niet, maar in T-shirt- en shortentijd
is het vreselijk vervelend. Zij legt dan (met de nodige kracht) haar poot op je
arm of dij en laat dan met een krachtige haal weten dat zij meedelen een heel
plezierig iets vind !
Jeanny
en Chris en ook zoon hebben het aan den lijve ondervonden en ook bij haar
eigen bazen durft ze zo uit de hoek komen. Maar daar vangt ze gewoonlijk bot en
daarom zijn meestal gasten het slachtoffer
Maar de
rest laten we Lennaert en co verder uitleggen.
Belle
& co
Belle
s voorbeeld
Oma
Belle
In de
grote zomervakantie was ik een weekje logeren bij oma Belle. Nu is zij een
waardige aardige dame die eens flink aan je snuffelt, en als je tanden niet
goed gepoetst zijn de rol van de mondhygiëniste overneemt.
Ik hing
een beetje in de tuin met Lucy en op afstand volgde ik wat er gebeurde rondom
de gezellige eettafel van de Tante Simonne en Ome Faes.
Als oma
Belle aandacht wilde legde ze stevig en dwingend haar voorpoot op de dij van
diegene waar ze aandacht van wilde. Dit deed ze dan zo overtuigend en met
zoveel kracht dat ze inderdaad die aandacht kreeg. Op afstand zag ik het
resultaat en er viel ergens een kwartje. Toen we terug in Roosteren waren ging
ik dit trucje ook toepassen. Het viel schijnbaar wel erg op dat ik dit had
afgekeken want daarvoor had ik dat nooit op die manier gedaan. Maar ja, het had
niet veel resultaat want ik verdween daarna in de bench. En
toen ..Cartouche die ouwe reus, die al alles heeft meegemaakt, heeft het
schijnbaar van mij weer afgekeken want die doet het na 7 jaar nu ook. Eerst
dachten de baasjes dat het toeval en normaal bedelgedrag was wat de ene hond
wel doet en de ander niet, maar dit kan geen toeval meer zijn!
In de
krant stond laatst een artikel over ons de honden, en dat die steeds slimmer
worden, ja zelfs slimmer dan chimpansees, maar dat honden echt gedrag van elkaar
afkijken, dat wisten mijn baasjes nog niet!
Deze ochtend geen eigen verhaal, maar eentje uit de krant
Deze
ochtend geen eigen verhaal, maar eentje uit de krant
Er was
toch niet veel eigen nieuws omdat Belle & co gisteren een rustdag hielden
na de veldwerk training van vrijdag in de buurt van Numansdorp onder de rook
van Rotterdam.
Buiten
wat snurken en zich omkeren in de open bench heeft er zich niet veel afgespeeld
in Vosselaars Drentenland. Daarom dit verhaal uit de internet versie van de
krant Het Laatste nieuws.
Belle
& co
Blindegeleidehond
rukt zich los om baby te redden
Een
blindegeleidehond mag de persoon die hij begeleidt nooit in de steek laten, dat
wordt ze geleerd. Toch is dat exact wat Jet, een zwarte labrador, deed. Maar
wel met recht en reden: Jet rukte zich los om een kinderwagen uit de weg van
een auto te duwen. Hij redde zo het leven van de 1-jarige Jacob.
Jet hoort Mrs Crowley te begeleiden,
die officieel blind is verklaard. Dat doet ze al vijf jaar. Bij een
wandelingetje van de vrouw met haar baby gaf Jet de loyaliteit aan 'haar'
blinde op, ten voordele van diens baby.
"Ze
reageerde bliksemsnel"
"We waren net van de stoep afgegaan om de ingang van een parking over te
steken en ik hoorde de piepende banden van een auto. Hij raakte me aan de zij
en ik lag er. Net voor het gebeurde voelde ik dat Jet zich losrukte, en had ze
de kinderwagen uit de weg geduwd."
De kinderwagen kantelde. Toch is de 28-jarige blinde moeder blij met de
handeling van Jet. "Ze is er niet voor opgeleid, maar ze is altijd heel
beschermend geweest naar Jacob toe. Zelfs toen ik nog op de grond lag wist ik
dat hij in veiligheid was. Ik mag er niet aan denken wat er gebeurd was als ze
niet had gedaan wat ze had gedaan. Ze reageerde bliksemsnel, echt
geweldig."
Waardevol
De baby kwam er vanaf met een snee in de lip. De vrouw zelf liep geen
noemenswaardige verwondingen op. "Onmiddellijk na het gebeuren, was Jet
ook weer bezorgd om mij. Ze kwam mijn gezicht likken en controleerde of ik bij
bewustzijn was, en dan was ze weer gerustgesteld."
Dierenarts Caroline Purnell, die het zzag gebeuren: "Dit demonstreert hoe
waardevol deze honden zijn. Ze dacht niet aan haar eigen veiligheid, maar
beschermde het kind van haar baasje, nog voor ze het baasje hielp."
Was het
stil op het blog heel vroeg van huis weg en heel laat terug thuis waren daar
de oorzaak van.
We hebben
dan ook een drukke vermoeiende dag achter de rug. We zijn namelijk op
jachttraining geweest naar Numansdorp, thuishaven van onze eigenste Lobke.
Karin, en
Jan de baasjes van Lobke en Siebe hadden namelijk een trainings dag
georganiseerd met de bekende Johan Kraay.
We gingen
al voor zeven uur de deur uit, best wel vroeg voor ons en de baasjes. Maar het
loonde echt de moeite om zo een dag veldwerk eens mee te maken. t Baasje
volgde de training met Lucy en dat is natuurlijk wel spijtig dat Belle, Hera en
Heros dan moeten toekijken maar het gaat spijtig genoeg niet anders.
Wij
begonnen de training met de honden te laten tonen wat voor jachtervaring ze al
hadden en wat de natuurlijke aanleg van de honden was.
Van onze
familie waren Lennaert, Libre , Lobke en Lucy aan het werk.
Johan was
best tevreden wat Lucy en familieleden lieten zien op het stoppelveld en op het
veld met groenbemesting.
Nadien
kwam het zware werk en ging het richting bietenveld. Dit was een kolfje naar
de poot van Lucy neus omhoog en met lange slagen door het veld met de hoge
bieten op zoek naar fazanten en al wat vliegt. Spijtig voor haar waren er al
enkele honden haar voor geweest en diende zij zich tevreden te stellen met de
laag overvliegende zwaluwen
Ze kon
zich echter goed uitleven in het bietenveld en na haar beurt viel er toch wel
enige vermoeidheid op te merken. Niet getreurd echter, na tien minuten was ze
al terug gerecupereerd om er terug vol tegenaan te gaan.
Na de
middagpauze gingen we dan naar een andere locatie waar er werd geoefend om
lucht te krijgen van een duif die in een kooitje verstopt zat en waar de honden
dan de geur van in de neus moesten krijgen. Ook dat onderwerp van de training
deed Lucy alsof het dagelijkse kost was voor haar.
Na de
training trok het ganse gezelschap richting Huize Lobke en Siebe waar Karin
een vriê lekkere BBQ had georganiseerd .
En we
hadden ook nog eens heel veel geluk met het weer, want ondanks de soms
dreigende wolken hielden we het de ganse dag droog. Er was wel flink wat wind,
wat dan weer goed was voor de honden en het opsporen van het wild. We hadden
een fijne dag en s avonds was de fut er uit voor bazen en hondjes
Na dat
voordeel van gisteren met het graven kwam er vandaag weer een voordeel
aanwaaien. Nu ja aanwaaien is wat veel gezegd. Het werd gebracht met een Audi
met Duitse nummerplaten. Dat was hier klein Europa op de oprit deze middag .
Een Duitse Audi, een Franse Mitsubishi en een Belze Citroën Berlingo.
En dan
kwam ozze Dré hier ook nog langs met zijn nieuwste aanwinst, een oeroude
Honda Camino bromfiets uit de 80er jaren van vorige eeuw
En nu het
voordeel Uit de koffer van de Audi kwam een grote grijze plastic stapelbak met
drie plastic zakken in En ondanks dat die zakken goed dichtgeknoopt waren
roken die verdacht veel naar de moeder van Bambi !
Luc, die
dat vlees voor ons meebracht vanuit Trier in Duitsland was gaan jagen en hij
brengt dan voor ons het vlees mee dat niet verwerkt kan worden. Hart, afsnijsel
van beenderen, kleine stukjes spiervlees en zo, legt hij voor ons op zij. Het
baasje kookt dat vlees en verwerkt het naar een soort gehakt dat hij dan in de
diepvries bewaart of steriliseert wanneer de diepvries weer eens proppekes vol
zit.
Meestal
bewaart hij dat vlees in bakjes die een gewicht hebben van 400 gram wat juist 100 gram vlees per hond en
per dag is. Dat komt bovenop bij de brokken die we elke dag krijgen.
En haast
elke dag is er variatie in vlees. Zo krijgen we onder andere kip, maar ook
everzwijn en ree en/of hert. En wij wij lusten dat allemaal.
Vandaag
heeft het baasje een ganse namiddag gewerkt om het vlees te koken maar ook
heeft hij urenlang staan reepjes vlees te snijden die in de schotels van, het
droogapparaat terecht zijn gekomen. Lekkere snacks, puur hertenvlees zonder
toevoeging van eender wat. Vannacht, ergens rond drie uur moet het
droogapparaat stilgevallen zijn. Dan heeft het vlees acht uur gedroogd op 70°C en omdat het vlees nog
licht bevroren was toen het baasje het sneed heeft hij er heel dunne plakjes
van kunnen snijden. Vanaf straks mogen we er al van snoepen is ons beloofd.
Als dat geen
extra voordeel is , bedankt hé Luc voor de lekkere hapjes.
Het is wel
een voordeel voor ijverige Drentjes zoals wij van terug in de Kempen te zijn
ipv van de Franse Charente
Zo hebben
wij gisterenavond, toen het hoofdbestuur ijverig bezig was om nog iets eetbaars
op tafel en in onze kommen te krijgen, alvast de eerste steen gegraven van wat
terug een nieuwe tunnel richting China moet gaan worden.
Er zijn
tal van voordelen aan s avonds in het donker te werken, zoals:
-het
is frisser, dus het werkt ontspannender
-De
baasjes merken het zo snel niet op, we kunnen dus goed doorwerken, zonder
directiegezaag
-En
in die zandgrond met een fijn gazonneke overheen is toch makkelijker dan dat
stenig Frans gedoe !
Vanochtend
heeft het baasje het al opgemerkt vanuit het slaapkamervenster. Dat was de
eerste blik op de tuin na drie weken Frankrijk. Het baasje had gehoopt dat het
gazon, dat hij voor de Xte keer had ingezaaid, terug wat aan het opkomen was .
En
inderdaad tot gisterenavond, plus/mius negen uur was dat ook zo ! WAS want
toen is de verwoesting van dat prille gras terug ingezet door de Verenigde
Internationale Graafwerken aent Grotenhoutbosch, divisie Vosselaar
Veel
langer dan een kwartier kunnen ze er niet aan bezig zijn geweest, want toen was
het eten voor baas en werkvolk klaar.
Als dat zo
verder gaat dient onze baas toch eventjes naar de Chinese ambassade te gaan om
die brave Chineeskes te verwittigen. Ze dienen die Belgische Drenten ,
weliswaar van Hollandse origine, onmiddellijk terug te sturen langs de zelfde
weg als langs waar ze gekomen zijn. Het baasje wil niet verantwoordelijk zijn
wanneer ze onder muren beginnen graven (Chinese of andere muren) of Chinese
pleinen en paleizen beginnen ondergraven.
De
Chinezen moeten maar zeggen dat ze keuze hebben, terug naar België of de
kastrol in en eindigen in Loempia au chien nummelke 64 op de menukaalt, met
of zondel Cullysaus. De keuze zal snel gemaakt zijn ons gedacht
Een
vlekkeloze rit van acht uur en een half, brave stille Drentjes, geen herrie ook
niet naar de motorrijders op de Parijse périférique die als gekken tussen de
verschillende rijen autos doorknallen.
We kenden
één opstropping, maar dan wel een serieuze Elf kilometer harmonika file op
de A1 voor Lille. Ons baasje heeft een hekel aan harmonikafiles. Moord noemt
hij dat, dan sta je stil, om even later terug mee te moeten met de rij tegen
zon 110 km/u en dan terug vol in de remmen te moeten gaan. Werfreserve voor
koetswerk herstellers,ambulanciers,politie en
verzekeringsmakelaars en noem maar op.
Ons baasje
zijn tactiek is dan meer afstand te houden met de voorliggers en dank zij de
grote Masjebashiwaardoor hij makkelijk
over de eerstvolgende autos kan heen kijken kan hij makkelijk vroeg genoeg
reageren.
Maar
sommige medeweggebruikers zien dat zo niet en willen dan, kost wat kost die
plaats voor ons innemen en gaan dan weer zotte onnozele kuren uithalen om toch
maar één plaats in de file te winnen !
Weet je
hoe een file ontstaat ? Wel door zulke kiekens op de baan zegt ons baasje. Maar
van de ECHTE Kiekens hebben wij nog nooit zo n kuren gezien.
En zo
hebben we dan ter hoogte van Lille luchthaven, Lesquin zeg maar, goed drie
kwartier verloren.
Voor ons
Drentjes niet gelaten, wij hebben het meeste van dit verhaal maar van horen
zeggen want eigenlijk hebben we 90% van de weg geslapen.
Wat ons
baasje wel is opgevallen dat Lucy dezelfde eigenschap heeft zoals Bas destijds.
Die sliep ook gans de tijd maar vanaf het moment dat ons baasje de afrit nadert
is ze klaar wakker en legt zich niet meer neer tot we de oprit van thuis
opdraaien. Straf hé haast 800
km slapen en 2 km voor we thuis zijn aanvoelen dat de rit
ten einde is ! Geen domme hoor die Lucy
Straks
zijn we terug onderweg naar Belgenland, de baasjes hebben de weerberichten voor
de volgende dagen en goed bekeken en de voors en de nas tegen elkaar
afgewogen.
Omdat het
einde van de week nog erg druk gaat zijn vertrekken we straks uit La
Magdeleine. Zoals we gisteren al schreven vergaderingen, training, feestje,
afspraken. Dan kunnen we beter een dag vroeger vertrekken dan hier door t
venster naar de regen te zitten kijken .
Al de
voorbereidingen waar we voor gekomen zijn, hebben we afgewerkt. Met
uitzondering van het begin van de dakrenovatie van de schuur. Maar ook daar
liggen de benodigdheden klaar. Hout voor het onderdak, de folie voor tussen
hout en pannen en ook Monsieur Plisson heeft de pannen geleverd.
Hout voor
de kachel is geleverd en netjes weggestapeld, en gisterennamiddag is men de
mazoutketel van de verwarming ook komen vullen.
We mogen
zeggen dat we klaar zijn voor de winter
Ook met
tuin en planten is alles OK, de geraniums gaan mee terug naar t Belgikske, zij
staan nog te mooi om ze hierte laten verkommeren zegt het vrouwtje. Zij staan
tussen de bakken huisvlijt op de aanhanger. Onder huisvlijt bedoelen we de
potten confituur en de potten gesteriliseerde fruit waar de baasjes zich mee
geamuseerd hebben de laatste weken.
We zijn de
schenkers van de Weckpotten eeuwig dankbaar. Bij hen stonden ze in de weg in
kelders en zolders. Hier zijn ze prima van pas gekomen !
Na regen
komt zonneschijn zegt het spreekwoord (of is het een gezegde ?) en dat was maar
al te waar vandaag.
De baasjes
zijn dan ook druk in de weer geweest. Midden deze week gaan we immers terug
naar regenland . We hebben nog enkele afspraken af te werken voor hetterug weekend is.
De baasjes
gaan donderdag avond nog naar een voordracht van de firma Bayer in de
dierenkliniek Sanimalia te Diepenbeek bij onze Dr. Nelly. Daar mogen wij niet
mee naartoe, maar ons baasje gaat waarschijnlijk dan ook een afspraak maken om
portretjes van Lucy haar binnenkant te maken. We hebben iets horen vernoemen
van HD, ED, en SD en dat zou over Dysplasie te maken hebben van heupen,
schouders en ellebogen .
Ook zal
dokter Frankenstein er weer mee te maken hebben want ze gaan weer een glaasje
bloed aftappen om de von Willebrand dissease te onderzoeken. Dat heeft dan
weer te maken met bloed dat snel moet stollen .
En dan
mogen we de dag nadien mee naar de Hollanders. Daar gaan we een jachttraining
volgen met een beroemde, boekenschrijvende jager/leraar. Het baasje weet nog
niet goed wie er gaat meedoen, Hera of Lucy, of misschien wel alle twee. Belle
en Heros gaan mee om aan te moedigen (of kabaal te maken omdat ze ook willen
meedoen)
Hier in La
M. was het vandaag werkendag na de buien van gisteren. Onder de perzikenboom
leek het wel perziken te hebben geregend. Veruit alles wat er nog aan de boom
hing lag tegen de grond. De baasjes hebben dan een emmer vol van de mooiste
geraapt en nog effe snel 6 bokalen perziken gesteriliseerd.
Ook de
hoogwerker is veilig en droog opgeborgen in de schuur. Die gaat de volgende
maal dat we komen aan het werk worden gezet om het dak te herstellen. Daar
hebben we dan toch minstens een week bestendig weer voor nodig.
Je ziet,
we vervelen ons zelden, zeker niet als t mooi weer is
Regen,
regen en nog eens regen de ganse dag zonder ophouden. Alle soorten regen
hebben we gehad.
Motregen
in de ochtend, lichte regen waar je flink nat van wordt, en buien waar je geen
hond door krijgt gestuurd, zelfs geen Drent
De
waterput stroomde al snel over, en waar er vroeger een overloop was die goed
dienst deed is er nu een barst in de vloer van het hok dat ons baasje gebruikt
als pomphuis voor het zwembad en waar destijds in gesteriliseerd werd toen
alles nog op gas gebeurde .
Nu stond
in een mum van tijd de ruimte onder water. Zonder veel erg want een deel van de
vloer waar heel vroeger een stookplaats was is nog zand en er is ook nog een
afvoergootje naar de hangar.
Op weg
naar het boodschappen doen spoot het water aan beide zijden van de auto meters
hoog. Dat deed het belletje rinkelen dat het schuifdak nog opengeklapt stond.
Dat schuifdak van de auto was in weken niet meer dicht geweest, de auto staat
toch altijd droog onder de hangar getald Maar nu kreeg het hoofdbestuur een
lading water in hun nek toen ze stopten aan het kruispunt.
TV kijken
naar de aankomst in de Vuelta was er vandaag ook niet bij. Te veel regenbuien,
stortbuien tussen de satelliet en de ontvangstschotel, is dan gewoonlijk de
oorzaak. Dan is het ook nog flink beginnen waaien in de avond zodat er niemand
nog aan dacht van zijn neus nog aan de deur te laten zien !
Door al
die nattigheid en wij met zn vieren met onze natte vacht was het in huis wat
te vochtig geworden en heeft het hoofdbestuur voor de eerste maal in maanden de
kachel nog eens aangestoken.
Daar
hadden we wel zin in en Heros was de eerste die zich languit gestrekt
neervlijde voor de kachel.
Intussen
is het droog geworden vandaag, de zon hebben we nog niet gezien maar de
groentetuin hoeft deze week alvast niet meer gesproeid te worden.
Voor de
baasjes in elk geval, voor ons gaat het een slaapdag worden voor zover we
kunnen zien.
Het is
grijs en het regent, het regent afwisselend motregen en pijpenstelen, het enige
dat zeker is het regent aan één stuk door tot nu toe.
De baasjes
zien ons liever niet naar buiten gaan want we komen telkens kletsnat terug
binnen en de hondenhanddoeken zijn al kletsnat van één voormiddag honden
afdrogen !
t
Vrouwtje is een reuzenpompoen aan het verwerken naar pompoensoep die het baasje
straks gaat steriliseren. Dat zijn fittamientjes voor de winter zegt m dan,
en we geloven hem op zijn woord.
Straks
gaat onze steriliseerspecialist ook een poging wagen om perziken te
steriliseren. Het vrouwtje heeft al zoveel perzikenconfituur gemaakt dat we het
volgende jaar meer dan één pot moeten soldaat zien te maken. Die één pot is
geen probleem, maar als je ziet dat er ook nog eens zoveel confituur gemaakt is
van kersen en pruimen de slager gaat niet veel commerce met ons kunnen doen
wat boterhambeleg betreft.
De
perziken die t baasje gaat steriliseren gaan dan weer een toepassing vinden in
gebak allerhande. De vermageringskuur van t baasje gaat weer een stap terug
moeten zetten als we al die zoete dingen op ons bord gaan krijgen.
We hebben
wel een voordeel dat die voorraad aan gesteriliseerd fruit na de bewerking
niets meer kost in tegenstelling van bewaren in een diepvriezer. En het blijft
ook langer goed dan diepgevroren.
Maar er is
nog hoop voor het dieet. Enkele dagen terug begaf ons baasje zich op het pad
van nichtje en aangetrouwde neef Gert en Anke van bakkerij Willems in Turnhout.
Hij ging tarte tatin maken. Je weet wel, die vriê lekkere tondersteboven
gebakken appeltaart. We kunnen melden dat buiten een geschroeide vingertop van
t baasje door de gloeiende suiker , alles goed gegaan is behalve het
eindresultaat. TV koks en kookboeken schrijvers Huyzentruut en Meeus kunnen in
t vervolg bij onze baas de pot op ! Alles vertellen ze behalve de plaats waar
je dat toekomstige gebakpronkstuk in de oven dient te zetten ! Een stuk vlees
dat een uur te lang op de BBQ op een hoog vuur heeft gelegen zag er tegenover
de baas zijn tarte tatin nog heel fris uit !180° drie kwartier in de oven, volgens t vrouwtje is dat stand 3-4 op
de ovenknop Maar dan moet dat baksel wel bovenaan in de oven staan, en niet
onderaan zoals t baasje deed. Zievereers, dat vertellen ze er dan niet bij hé
! En wat hebben we vandaag geleerd ? vraagt Piet dan Wel, we hebben geleerd
dat het allemaal zievereers zijn, die koks van den televies !
Goed 14
jaar kennen we hem ondertussen , Pierrot Plisson van de gelijknamige firma in
bouwmaterialen, transport en brandstof leverancier.
Vandaag
was hij nog eens bij ons op den hof voor een levering van een pallet pannen
die ons baasje gaat gebruiken bij de dakrenovatie van de schuur.
Gisteren
middag waren we bij hem en minder dan twintig uur later staat het netjes
geleverd op de plaats die jou het beste uitkomt.
Wij werken
graag met hem, steeds vriendelijk en voorkomend, waar je hem ook tegenkomt of
met wat hij bezig is. Misschien iets duurder dan de concurentie maar altijd
comme il faut. Zo gaat het bij de firma sarl Plisson.
Veertien
jaar terug , in juli 1999, wilden we heel overmoedig beginnen aan een zwembad
te graven. Na drie pogingen om een schop in de grond te krijgen zagen we het al
niet meer zitten. De grond in La Magdeleine bleek van een andere structuur te
zijn dan de Vosselaarse zandgrond. Dat de buren er al van in het begin
grijnslachend bijstonden van in den beginne verklaarde veel.
Van hen
kregen we de raad van eens langs te gaan bij mister Pliessen (engelse buren
weet je wel) die zou ons tegen een zacht prijsje wel kunnen helpen met zijn
graafmachine. Zo gezegd zo gedaan, in twee dagen was de kuil gegravenen de betonnen vloer waarop het zwembad zou
komen gegoten. Twee weken later namen we onze eerste duik !
Toen het
baasje vroeg of de brandweer ook hier het zwembad kwam vullen in ruil voor een
bak Belgisch bier antwoordde hij heel duidelijk dat het in de Charente niet de
gewoonte was ! De reden waarop hij daar zo duidelijk op reageerde werd ons
duidelijk toen in het najaar de spuitgasten van Villefagnan met de kalender van
de pompiers sapeurs van deur tot deur gingen. Te midden van de manschappen op
de foto pronkte een fiere brandweer commandant die erg veel leek op de man die
ons zwembad had uitgegraven
Duiveltje
doet al Pierrot Plisson was hier vanmorgen, en maandag komt hij terug om de
fioultank oftewel de mazouttank te vullen. Maar daar heeft m een andere
vrachtwagen voor nodig
Kardinaal Danneels voelt zijn einde naderen en nodigt vanop zijn sterfbed
Lippens en Votron uit.
Hij verzoekt hen om snel te komen.
Bij hun aankomst leidt een bediende hen naar de kamer van de kardinaal en
ze moeten links en rechts van het sterfbed plaatsnemen.
De kardinaal kijkt hen elk een tijdlang doordringend aan en richt dan zijn
blik naar de hemel zonder een woord te zeggen.
Gedurende enige tijd durven Lippens noch Votron iets te zeggen.
Ze zijn wel verrast en eigenlijk blij dat de kardinaal in zijn laatste uren
aan hen gedacht heeft maar toch ook verwonderd.
Uiteindelijk kan Lippens het niet meer uithouden en vraagt stilletjes "
Excuseer, Monseigneur waarom moesten wij zo absoluut afkomen?"
"Wel", zegt
de kardinaal met zijn laatste krachten, " Jezus is gestorven
tussen 2 dieven
Ze krijgen
niet meer of niet minder te eten dan anders , er zijn er maar twee die nog
altijd dieetbrokken R/D van Hills in hun kom vinden en toch vreten ze de oren
van de baas zn kop !
Belle en
Herazijn nog de makkelijkste op dit
moment, Belle is steeds de moeilijkste eter geweest en sinds Lucy er bij
gekomen is wil ze enkel nog eten wanneer de andere drie al klaar met eten zijn.
Hera die juist op snee is volgens de bazen mag je een normale eter noemen,
maar Lucy en Heros zijn haast onverzadigbaar. Het zijn ook die twee die nog
steeds op dieetvoeding leven.
Blijkbaar
komen ze (volgens henzelf) steeds tekort met wat ze in hun kom vinden. Geven we
hen meer te eten dan is ook het vermageringseffect van hetstinkend duur voer te verwaarlozen.
Op dit
moment zijn beide al twee kilo aan gewicht verloren en je ziet het er aan. Je
voelt ook terug (met wat goede wil) hun ribben, want dat was even anders bij
het begin van de maand juli.
Vanaf
oktober krijgen ze alle vier terug hetzelfde eten, dan kunnen ze hun
wintervoorraad vet aanleggen want hongerlijden is er bij ons niet bij. Zeker
niet wanneer we terug gaan trainen bij de jachttraining en we ook in het
ijskoude water onze apporten gaan afwerken.
Wat later
als normaal maar wij kunnen nog niet typen en ons baasje had zijn handen ook
nog eens vol.
Deze
ochtend is onze plaatselijke houtboer even langs geweest met zijn tractor en
aanhanger vol gestapeld met brandhout. Niet de hoeveelheden van andere jaren
maar toch goed 5 m³brandhout dat goed veertien jaar heeft liggen
drogen.
Hout van
bomen die in de nacht van 28 op 29 december 1999 tegen de vlakte zijn gegaan in
de hevigste storm die men toen in honderd jaar gekend had.
Het is een
mengeling van eik, beuk, acacia, kastanje en nog wat kleinere houtsoorten.
Al meer
dan 10 jaar nemen we van deze man brandhout af en we krijgen steeds prima
materiaal voor een behoorlijk prijsje.
Waarschijnlijk
hadden we het nog wel gered met de overschot van de vorige jaren maar bederven
doet het niet dat hout, en goedkoper worden zal het ook wel niet.
Dus heeft het baasje deze voormiddag zich staan uitsloven aan de eerste keer
deugd hebben van zijn brandhout. Iedereen weet immers dat je van brandhout 3 x
warm heeft !
De eerste
maal is wanneer je het hout binnen brengt (bomen omleggen, verzagen, thuis
opslaan)
De tweede
maal krijg je het er warm van wanneer je het hout gaat klieven (kloven zeggen
de Hollanders)
De derde
maal heb je er warm van wanneer je er uiteindelijk de kachel mee aansteekt
Met het
hout dat vandaag geleverd is, samen met wat er nog lag hoopt ons baasje twee
winters toe te komen. Als de winter niet te koud is of te lang duurt, moet dat
volgens hem haalbaar zijn.
We zijn
benieuwd denken wij heel stilletjes en wachten af
Ze hebben
dan wel geen actieve jachtervaring, ze hebben ook geen ronkende veldwerktitels,
maar wat ze moeten doen, daar zijn ze verdomd goed in !
Zo hadden
we het er enkel dagen geleden over dat Heros weer eens een egel meebracht uit
de tuin voor t baasje zijn verjaardag. Die werd netjes geapporteerd en in de
(gehandschoende) hand van het baasje gedeponeerd. Zo kon het baasje het mooie
diertje (al eens een egelsnuitje van dichtbij gezien ?) veilig terug in het
veld gaan zetten waar hij/zij zich te goed kon doen aan lekkere dikke vette
slakken.
Vandaag
was het de beurt aan Hera die een cadeautje aan het hoofdbestuur kwam
presenteren. Aan het hoofdbestuur is wat veel gezegd want we wisten niet dat
ons vrouwtje nog zo rap kon zijn om weg te komen van dat cadeautje.
Hera kwam
hier doodleuk met een heuse king size rat binnen getrippeld. Dat de rat nog
warm was bleek toen het baasje haar aannam toen Hera in een perfecte zit voor
de rat in zijn handen legde. Maar ze was wel morsdood en de zachte beet van
Hera had niets gekwetst aan het kadaver.
Vakkundig
de nek gebroken door Hera. Toch wel raar dat ze met een vogeltje dat uit het
nest is gevallen voorzichtig komen aandragen en dat ze dan die rat zonder
pardon naar de rattenhemel helpen. (in de praktijk was die rattenhemel de
vuilcontainer waar ze in is verdwenen).
Na al die
schoonheidsprijzen en kwalificaties die onze pups en honden de laatste weken
hebben verzameld hebben, was het vandaag de beurt aan broer en zus Heros en
Hera om zich te onderscheiden.
t Baasje
was weeral dik tevreden en fier over zijn Drentjes !
Hij is
deze morgen aangekomen. Hij is de hoogwerker die het baasje eind juni kocht
bij een veilingfirma die faillissementen, overstocks e.d., openbaar verkoopt.
Toen
betrouwde het baasje het niet om onvoorbereid met die sleep van 1,5 ton zwaar
dadelijk de 800 km
naar La Magdeleine aan te vatten. hij belandde dus voor twee maanden in de
hangar bij ozze Dré in Beerse.
Daar heeft
hij al tweemaal dienst gedaan. De eerste maal toen ozze Dré hem gebruikt
heeft om op een hoogte van zon zes meter te liggen zonnen met een frisse pint
in de hand en van niets of niemand gestoord op die hoogte !
De tweede
maal dat hij gebruikt is in de familie was toen Hans, de zoon van ozze Dré
gipsplaten naar de tweede verdieping van zijn vorig jaar aangekochte woning
moest krijgen. Het ging heel wat eenvoudiger met de hoogwerker dan de
gipsplaten één voor één langs twee trappen omhoog te brengen.
Gisterenavond
kregen we van de repatriëringsfirma die hem zou meebrengen melding dat de
hoogwerker op transport gezet was en dat hij deze ochtend rond acht uur kon
afgehaald worden op de parking les Groies langs de N10 te Ruffec.
Ons baasje
en de vrachtwagen kwamen te 07u45 haast gelijktijdig op de parking aan en een
goed half uur later was het baasje onderweg richting La Magdeleine met de
hoogwerker achter de Mitsubishi.
Hier in La
Magdeleine gaat m dienst doen om alle materiaal naar het dak te brengen
wanneer het baasje het dak van de schuur gaat renoveren. De aankoopprijs van de
hoogwerker was de helft van wat het bestek was wanneer het baasje het werk liet
uitvoeren door plaatselijke ambachtslieden.
Het baasje
redeneerde, als ik die hoogwerker koop, dan kan ik het werk zelf ook wel aan
en voor minder eurocentjes, en dan houd ik er op t eind nog een hoogwerker aan
over ook !
Volgend
jaar is het dus goed mogelijk dat de ladders op stal blijven en dat de kersen
gaan geplukt worden op een veiligere hoogwerker !
Na de
dakwerken gaat ook de lindeboom onderhanden genomen worden voor een
aanvankelijk eenvoudige snoeibeurt, en ook voor de isolatiewerken aan de
binnenzijde van het dak in de garage is hij het ideale gereedschap.
We zien
wel waar we hem nog overal kunnen inzetten, de mogelijkheden zijn onbeperkt als
het maar om werken in de hoogte is !
En we
houden jullie op de hoogte, letterlijk en figuurlijk !
Vanochtend
stak er nog een bericht over de reuendag van de Nederlandse Drenten vereniging
in onze mailbox. En ook dit verslag laten we jullie lezen. We hadden de uitslag
en hoe het er aan toe was gegaan al uitgebreid vernomen via Skype maar toch
is het heel plezant als je het zo nog eens uitgeschreven kan nalezen.
Lennaert
verhaalt hier op de onderstaande regels zijn visie op gans het gebeuren en net
als Lando, waren de beide nakomelingen van Hera en Cartouche het unaniem eens,
niets dan lof over de beide dames keurmeester en hoe de keuring professioneel
was aangepakt.
We laten
Lennaert hier zelf zijn verhaal doen
Belle
& co
Hallo roedelaartjes in Ferret,
Ja wat moet ik nog vertellen na al de lovende en trotse woorden van Ome
Faes en mijn broer Lando?
Soms kunnen emoties en gevoelen binnen één paar dagen van links naar
rechts slaan zoals het ritme van mijn trotse Drentenstaart.
Heel vroeg vertrokken we gisteren richting Dieren waar een belangrijke
keuring Lando en mij te wachten stond. De baasjes waren best wel zenuwachtig en
er werden vragen gesteld als komt dit niet te vroeg en zijn ze er al
klaar voor.
Dit was meer dan een examen. Samen met 56 reuen werden we gekeurd door 2
keurmeesteressen die geen enkel detail ontging en het bestuur van de
Nederlandse vereniging keek geïnteresseerd mee en werden er vele sneeky fotos
van ons gemaakt. Ademloos luisterde mijn baasjes naar de uitleg die bij
iedere reu werd gegeven over hoofd, snuit, lippen, vacht, oog, bone, borst,
staart, belijning, vriendelijkheid, gebit, pigment, hoekingen, ribben,
voorborst, ellenboog, karakter enz. Als je de waslijst zou zien werd je
al zenuwachtig.
Lando was eerst aan de beurt en vriendelijk en dapper trad hij de ring
binnen. Door vlugge, grijpgrage handen werd hij betast en broerlief onderging
alles super. Toen Nico rondjes moest draven liet Lando zien dat wij echt nog
wel tot de jongste honden van de grote groep behoorde en haalde allerlei
zottigheid uit. Ik stond netjes te wachten en voelde via de lijn de spanning
bij vrouwtje groeien.
Tijdens de clubmatch waren toch wat zaken fout gegaan en dat nam
vrouwtje zichzelf kwalijk omdat ze mijn temperament en speelsheid onderschat
had. Toen was ik aan de beurt en kwamen de keurmeesteressen naar me toe
gelopen. Ik deed snel 2 passen naar voren en omhelsde ze letterlijk. Mijn
vrouwtje schrok en dacht ooh oh minpunten. Maar deze goedlachse, maar toch
serieuze, keurmeesteressen konden dit juist waarderen en prezen mijn
vriendelijkheid. De tandjes laten zien begon moeilijk maar opeens lachte ik
mijn tanden bloot en kreeg direct een compliment over mijn grote sterke gebit.
De rest van de keuring verliep in tegenstelling tot de clubmatch vlot en
gecontroleerd. Ik maakte wel een paar rare bokkensprongen maar liet daarna zien
dat ik net zo mooi en krachtig kan draven als oma Belle, mama Hera en Ome
Heros.
De 2 keurmeesteressen gaven na de keuring per microfoon precies aan wat
wel en niet goed was. Ze hadden het beste voor met alle honden, maar waren wel
streng en rechtvaardig. Met alleen maar schoonheid kwam je er niet. Je moest in
die korte tijd ook blijk geven van een open en vriendelijk karakter en niet
elke hond slaagde voor dit examen!
Door de goeie en leerzame uitleg van de keurmeesteressen vloog de dag
voorbij en konden we om 16.15 uur ons rapport ophalen. Bij mijn karakter staat
onstuimig! Ja mag ik! Ik ben pas 1.5 jaar en ben pas echt volwassen als ik 3
jaar ben en heb me goed geweerd in deze open leeftijdsklasse met allemaal
bekende en beroemde namen in de catalogus.
Nummer 8 en 9, Lando en Lennaert, de kortste namen in de hele catalogus
met de laagste inteelt coëfficiënt en met de kortste fokkersnaam hebben hun
visitekaartje afgegeven .
Ons baasje
heeft de ganse dag onrustig zitten wachten op de uitslag die de twee reuen
Lennaert en Lando, pups van Hera en Cartouche zouden behalen tijdens de
reuendag te Dieren in Nederland.
Het is een
hééél goede uitslag geworden. Lennaert heeft een U behaald en Lando heeft een
ZG behaald.
En daar
zijn we als fokker van die twee reuen heel fier over. Temeer omdat tijdens de
clubmatch van de BVDP ook vier van de vijf ingeschreven pups van Hera elk nog
eens winnaar werden van hun categorie. Ook daar waren onze pups aan de winnende
hand.
Maar al
die schoonheid wedstrijden zijn eigenlijk niet onze grootste hoofdzorg. Wij
focussen ons voornamelijk op de gezondheid van de pups en gaan in dat streven
ver, heel ver zelfs.
Zo zijn
tijdens de loopvan de voorbije maanden
PRA oogonderzoeken via de DNA methode gedaan bij Cartouche, Hera, Hadise, Lucy,
Lobke, Lando en Lennaert. Zo n onderzoek op dat niveau in het labo Optigen te
Ithaka in deUSA is bij de Drentsche
Patrijshond een wereldpremière. In de toekomst plannen we ook een zelfde
onderzoek volgens de DNA methode naar epilepsie. Dit om de grootst mogelijke
zekerheid te verkrijgen dat onze pups vrij zijn van deze erfelijke ziektes.
Ook de
inteelt coëfficiënt van Lando en Lennaert, berekend door het Zooeasy
programma,bleek nog eens bij de laagste
te zijn van alle deelnemers !
We mogen
dus fier zijn op de uitslagen van onze twee reutjes die zich dus kandidaat
stellen om als dekreu te fungeren zowel in Nederland als in België.
Het opzet
van de NederlandseDrentenvereniging is
dus al deels geslaagd. Met Lando en Lennaert krijgen ze dus nieuw bloed
afkomstig uit Vosselaar !
Ook Hunter
van de Krikheide was daar aanwezig en kan dus helpen met het opzet van de NL
Drentenvereniging !
Belle
& co
Dag lieve
Faes-familie,
sèg, wanneer zijn
jullie eigenlijk nog eens thuis in Vosselaar want Lenaert en ik willen graag
ons rapport eens komen laten zien dat we vandaag behaalden.
Samen waren we op de
Reuendag in Dieren (NL). Om 7u30 gingen we al op pad. We werden n.l. op tijd
verwacht want er waren maar liefst 56 reuen die moesten gekeurd worden.
Het begin was
heeeeeeeeeeel nat. We bemachtigden snel een plaatsje onder de tent met onze
bench en hielden een plekje voor broer Lenaert vrij die even na ons arriveerde.
Onze zenuwen dienden niet zo lang op de proef gesteld te worden want we waren
nummer 8 en 9. Ikzelf heb vooraleer ik aan de beurt was maar toch al in de ring
mocht gaan klaarstaan laten zien dat ik een echte Faes-drent ben: ik plaste
lekker tegen mijn baasje zijn been! De gekke kuren van ons mams Hera dus, hihi.
In de ring gedroeg ik me gelukkig dan wel goed. Ik liet me goed betasten, mijn
tanden mochten ze zien en bij het rondjes lopen deed ik maar een klein beetje
gek. Resultaat: zeer goed.
Toen was mijn broer aan de beurt. Weet je wat die
keurmeester bij hem deed? Ze ging op zijn staart staan maar ze werd gelijk
gestraft want ze gleed uit en viel boenk op haar gat, hihi. Lenaert bracht zich
heel goed voor en kreeg dan ook een uitmuntend! Toen onze beurt voorbij was
hebben we naast elkaar in de benches een dutje gedaan, een wandelingetje, een
dutje, .. 56 honden duurt dan ook heel lang. Wat zeer positief was, was het
feit dat na elke hond er gelijk feedback van de keurmeesters kwam. Heel leerrijk.
Een pluim namelijk voor de 2 keurmeesters. Zij hebben hun werk van de eerste
tot de laatste hond zeer zorgvuldig gedaan, oog voor elk detail, met het nodige
vleugje humor en toch een enorme rust uitstralend over de deelnemers. Het was
voor mij en mijn baasjes een nieuwe ervaring en een hele leuke dag!
Deze
ochtend toen we naar de bakker reden verraste de Masjebashi ons. In plaats dat
de automatische airco de binnenruimte op temperatuur bracht kregen we voor het
eerst sinds lange tijd weer warme lucht uit de ventilatie roosters op en onder het
dashbord.
Waar we
vorige week nog te maken hadden met dagtemperaturen van 35° C gaaf de
thermometer op het dashbord een temperatuur aan van amper 12°C.
Dat geeft
toch stof tot nadenken zegt het baasje dan. De grootste hitte is over en dan
komt de tijd voor de werkjes die je niet onder een brandende zon kan doen.
Zo gaat
onze baas het binnenkort hogerop zoeken. Het dak van de schuur en de stal en
ook die van de hangar hebben dringend renovatie en herstel nodig.
Daarvoor
is het wachten op de komst van de hoogtewerker die ons baasje laat afkomen op
de laadvlak van de vrachtwagen van een bevriend depannage bedrijf. Het is enkel
wachten op het moment dat ze richting Bordeauxuitkomen om een vracht gestrande autos van toeristen te komen ophalen.
Daarjuist
zijn Lobke en Siebe en hun baasjes komen afscheid nemen van ons. Voor hen zit
hun weekje vakantie erop en met frisse tegenzin vertrokken ze terug richting
Numansdorp.
Het zal
voor hen ideaal rijweer zijn vandaag. Er is genoeg bewolking om het aangenaam
te houden in de auto. Want ondanks de airco is het toch prettiger rijden
wanneer er niet zo n felle zon staat te branden.
Hopelijk
gaat het voor hen op de terugweg niet zo druk zijn als het verkeer op vorige
zondag. Toen waren er verschillende kilometer lange files in de richting van
Parijs.
Ons baasje
heeft wel aan Jan en Karin de raad gegeven van de alternatieve snelweg A28 via
Le Mans en Rouen te nemen van wanneer ze merken dat er druk verkeer is tussen
Poitiers en Tours op de A10 snelweg. Als het daar druk is heb je ook
gegarandeerd files tussen Orléans en Parijs
We horen
het wel vanavond, ze gaan ons een berichtje sturen wanneer ze thuis aangekomen
zijn!
Een blondje loopt een bank in
Antwerpen binnen en vraagt om een lening
Ze zegt, dat ze voor 2 weken op zakenreis naar de Verenigde Staten moet en dat
ze 10.000 euro nodig heeft. De bankbediende zegt dat de bank een
onderpand nodig heeft voor de lening. Het blondje overhandigt de man de
sleutels van een gloednieuwe Rolls Royce , die voor het gebouw geparkeerd
staat. De identiteit van het blondje wordt gecontroleerd en alles klopt.
De bank gaat akkoord met de Rolls als onderpand voor de lening.
Als ze weg is, hebben de directeur en zijn personeel lol over het feit, dat
iemand een auto van een half miljoen als onderpand gebruikt voor een lening van
maar 10..000 euro. Echt iets voor een blondje, zeggen ze lachend. Een van
de bankmedewerkers rijdt de Rolls in de ondergrondse garage van de bank en
parkeert de auto daar.
Na twee weken komt het blondje terug en betaalt de lening terug, plus de rente
vanzo'n 45 euro. De bediende groet haar vriendelijk en zegt, dat ze blij
waren zaken met haar te kunnen doen. Maar hij geeft aan dat ze wel enigszins in
verwarring zijn geraakt. Na haar vertrek hebben ze haar nog een keer
nagetrokken en het bleek, dat ze multimiljonair is. Waarom wou ze 10.000 euro
lenen, terwijl ze zelf zo rijk is. Het blondje kijkt hem glimlachend aan en
zegt in het Antwerps:
Woar kunde gai veur twie weken awen otto in Antwaarpe parkeren veur 45 euro ??
Er zijn zo
van die bekende markten in de Charente die toch steeds weer de aandacht
trekken.
De markt
van Rouillac, elke 27° van de maand is zo wat de bekendste en de grootste van
de Charente. Maar omdat er in de loop van de laatste vijftien jaar zoveel
Engelsen zijn neergestreken zijn die hun eigen, markt(je) begonnen in Aigre.
Elke eerste zaterdag van de maand tijdens het toeristische seizoen zijn er een
twintigtal Engelse marktkramers en kunstenaars die op het marktpleintje van
Aigre hun waren koen slijten.
De Engelse
kaasboer van cest Cheese is daar al jaren een vaste waarde, en ook de
fotografe met haar wenskaarten en mooie fotos is meestal van de partij. Maar
ook huisvlijt en soms een zelfbenoemd antiqair (meestal zo oud als zijn uitgestalde
waren) zijn al eens bij de deelnemers aan de markt.
Vandaag
zijn we nog eens gaan kijken hoe het er gestaan en gelegen is.
Door
wegenwerken bij de noordelijke ingang van het stadje diende je haast gans het
stadje rond te rijden en dat hebben die Engelsen ook geweten want er was haast
geen activiteit op het pleintje buiten de voornoemde deelnemers die altijd van
de partij zijn.
Onze
baasjes zijn dan met Hera en de baasjes van Lobke en Siebe ééntje gaan
drinken in het café/restaurant met de typisch franse (?) naam le square. Ook
daar strijken onze baasjes al eens neer als ze de Engelse markt of de grote
bric à brac bezoeken.
Ze komen
er altijd wel iemand bekend tegen Vandaag was dat de plaatselijke (best
sympathieke) belasting ontvanger die juist het café verliet bij aankomst van
onze baasjes Bij hem gaat het baasje tweemaal per jaar de taxe foncière
(grondbelasting) en de taxe d habitation (verblijftaks) betalen. En steevast
zegt het baasje dat hij de wedde van Sarkozy of momenteel Swa Hollande komt
betalen. En even steevast zegt de belastingontvanger dat het in dat geval niet
genoeg is dat het baasje komt afdragen !
Dat is het
verschil met België, daar heeft het baasje nog nooit grapjes gemaakt met de
belastingontvanger.
Gisteren
was het nog 65 voor onze baas, vandaag is het onherroepelijk 65 + met alles wat
daar rond hangt.
Of er nu
echt verschil met eergisteren is? Daar
twijfelen we sterk aan het lijkt ons baasje net hetzelfde als destijds 21 jaar
worden. Er verandert niks maar toch is vanaf die datum alles anders.
We hebben
gisteren, ver van Vosselaar en de familie en vrienden toch een fijne verjaardag
gevierd. Het was een rustige dag die we hebben afgesloten en Petit comitée
met enkele vrienden en zes Drentjes.
De BBQ
ging het einde van de verjaardag zijn, maar laat op de avond hadden Heros en
Hera nog een verrassing voor het baasje. Geen van beiden wilden rond half
twaalf maar niet binnenkomen .Toen het baasje ging kijken wat de reden was
waarom ze buiten bleven, vond hij die twee op de koer fier naast een egel
staand. Cadeautje van die twee voor de baas zal je dan maar denken.
Het eerste
wat het hoofdbestuur dan doet is de lederen handschoenen nemen (zo n egel
prikt echt) en heb buiten in het veld gaan zetten. Dat is de taak van het
baasje. Intussen controleert het vrouwtje de bezorger van het cadeautje op
eventueel achtergebleven vlooien (cadeautje van de egel).
Gisteren
was het een gezonde egel en die hebben gewoonlijk geen cadeautjes bij. Alles
was safe en Heros en Hera kregen een dikke knuffel van t baasje voor die
knappe Drentencadeau.
De
verjaardag is dan rond half vijf vannacht echt afgesloten door een donderslag
die het baasje uit zijn slaap haalde. In de wetenschap dat de BBQ nog buiten
stond en dat na donder gewoonlijk regen volgt is t baasje dan toch maar
opgestaan om bij nacht en ontij de BBQ te gaan binnen rollen.
Verder
dienen we alle vrienden en bekenden te danken voor de vele verjaardagswensen.
We danken
dus: Sarie, Glenn, Hanne, Lieve, Heidi, Joke, Ilse, Nico, Chantal, nog een
Chantal, Carla, Marian, Oscar, Hansje, Gonda, Jil, Anita, Eva, Joris, Hilde,
Anja, Kristel, Jeanny, Ria, Thijs, Ronny, Karine, Peter, Marleen, Anke, Bea,
Ria, Pierre, Hilde, Peter, Monique, Ute, Ludo, Ilse, Herma, Carine, Ludo, nog
een Ria, Eva, Hans, nog een Carla, Karine, Luc, Diana, Myriam, Joris, Annie,
Catherine, Hans, Carine, Anne, nog een Hilde, Frans, Nelly, Gunther, Min, Paul,
Patricia, Marian, Irene, nog een Bea, Jantine, Roswitha, Annemarie, Nettie,
Sonja, Mariëlla, Saskia, Willeke, Inge, Fred, Marcel, nog een Miriam, Mary en
Ingrid .
Maar ook
neefje en petekind Joris die bij een tussenlanding in Signapore, wachtend op
het vliegtuig naar Bali er toch nog aan dacht van nonkeltje te feliciteren.
Ook schoonbroer en zus nonkel Luc en tante Rita die van ergens onderweg
naar Luxemburg de tijd vonden voor een telefoontje. Ook de Franse vrienden
Franca en Ria die er aan dachten dat die Belg in Ferret 65 jaar aan het
worden was.
Bedankt
vrienden en familie voor de verjaardagswensen, en zoals er sommigen voorstelden
doe nog eens 65 er bij We gaan dat proberen, en misschien gaat het nog wel
lukken ook, als jullie me elk jaar maar gelukkige verjaardagen blijven wensen.
ER KOMT EEN MAN DE BAR BINNEN MET HET GEWEER IN
AANSLAG.
IK WIL WETEN WIE MIJN VROUW GENEUKT HEEFT ?
EEN STEM ACHTERAAN DE BAR ANTWOORDT:
JE GAAT KOGELS TEKORT KOMEN !
En dan de Franse versie
n homme entre dans un bar, brandissant un fusil : - Je veux savoir qui a baisé ma femme !
- Une voix du fond du bar :
- Tu vas manquer de cartouches...
Schoon
liekes duren niet lang zegt het spreekwoord, maar toch hebben we een jaar lang
When im sixty four kunnen zingen.
Het zal
wel niet met de muziek uitkomen wanneer we vanaf vandaag When Im sixty four +
one ga zingen denk ik.
Zelfs op
het Bas en Belle blog is mn leeftijd al aangepast heb ik gemerkt, automatisch
waarschijnlijk, want je kan toch niet veronderstellen dat Pascal van het
seniorennet al die verjaardagen zelf zit te wijzigen hé ?
In
tegenstelling tot vorige week woensdag is de verjaardag rustig ingezet. Dat was
vorige woensdag gans anders. Toen hingen er een tiental huis tot huis leurders
bij ons in Vosselaar aan de bel. Die wilden de weg weten naar Compostella (of
was het compost-stella ?) en vroegen met aandrang of ik fotos van die
wanhoopspoging wilde maken.
Wanneer we
dan in ijltempo onze pyjama hadden gewisseld voor iets toonbaarders gingen we
op stap naar Galicië waarbij de groep, met als leider een super intrigant, al
na 100 meter
de verkeerde weg insloeg en na 200 meter al in de kant van de weg zat uit te
rusten ! ! !
Toen we na
goed anderhalf uur wandelen/slenteren/uitrusten/zwemmen voor de honden, terug
thuis aankwamen, was wel de tafel gedekt met een brunch om U tegen te zeggen.
Dat alles
was vorige week woensdag, vandaag is het rustiger en moeten we zelf naar de
bakker voor een baguette en een croissant, maar we hebben wel tot acht uur
lekker kunnen doorslapen.
Zo zie je
maar, alles is relatief, ook op de dag dat je uw 65° verjaardag mag vieren.
Heeft
iemand een suggestie om dat when Im sixty four te vervangen, wat we dan ook
weer een jaar lang met volle overtuiging en goesting kunnen zingen .
Van Manuela Plaisier kregen we dit
bericht in onze mailbox. Het bericht is maar al te waar en we hebben het zelf
te dikwijls zien gebeuren op school om er nu geen extra aandacht aan te
schenken !
Dus mensen, kopiëren en doorsturen
maar, zoveel als kan .
Gisteren
zijn de baasjes druk in de weer geweest in de tuin en ook daar rond. Want de
bramen zijn rijp en bramenconfituur is van de lekkerste die je maken kan.
Maar om
bramenconfituur te maken is toch wel enige (meestal pijnlijke) inspanning voor
nodig. Vermits de doornloze braamstruik in de tuin nog niet genoeg vruchten
geeft zijn we nog steeds aangewezen op het onkruid naast de weg in het
gehucht. En dat onkruid prikt ! ! !
En er zijn
veel bramen dit jaar, héééél veel bramen ! Dat maakt dat van de pluk van
gisteren namiddag het vrouwtje toch vijf potjes confituur heeft kunnen maken.
Mogelijk
ligt het nu aan de natte lente van dit jaar maar ons baasje heeft de indruk dat
de vruchten dit jaar ook groter zijn dan de vorige jaren. Meestal zijn de
vruchtjes veel kleiner dan de Belgische soortgenoten maar dit jaar zijn de
franse blijkbaar aan een inhaalmaneuver bezig. Ze zijn in elk geval grotere en
sappiger dan andere jaren.
Dat er na
de gedane arbeid ook aan ontspanning gedacht wordt is duidelijk. Zo is Lucy gisterenavond, samen met de baasjes op
familiebezoek geweest bij haar zus Lobke. Die is in Saint Fraigne met haar
baasjes en Siebe op vakantie en die hadden ons uitgenodigd voor een BBQtje.
Belle,
Heraen Heros hadden thuiswacht omdat
het echt nog te warm was en ze lagen voor ons vertrek al te slapen in hun
bench. Die hebben mogen doormaffen van de baasjes .
Terwijl de
baasjes aan de babbel waren hebben Siebe, lobke en Lucy gespeeld op een wijze
dat we dachten dat de werken aan de LGV concurrentie kregen. Zoveel stof deed
het trio opwaaien. Dat maakte dat ook Lucy de onvermoeibare tegen
zonsondergang zich ook neerlegde en al een spreekwoordelijk uiltje had
gevangen.
Baasjes en
honden hadden in elk geval een fijne avond , en de honden van de thuiswacht
gaven deze ochtend een uitgeslapen indruk !
Ja je
leest het goed. Wij hebben hier in ons gehucht van 9 huizen een heus echte
wereldkampioene wonen.
Het grote
witte huis waar Mr. Lagrange (zaliger) 15 jaar geleden woonde toen wij hier
arriveerden, is sinds een drietal jaren geleden verkocht aan Mark en Sara
Northover.
Mark en
Sara zijn beiden van over t water, Engels dus, zoals zo vele buren hier in
t dorp.
Sara is
een sportvrouw in hart en nieren en is vorig jaar in Beijing (China)
wereldkampioene triathlon geworden.
In haar
tweede woning hier in het gehucht nodigt zij nu voornamelijk Engelse atletes
uit op oefen en trainingsstages.
Zo hadden
wij deze zomer voor het eerst sportieve dames die hier kwamen wielrennen en
lopen als voorbereiding op hun wedstrijden. We ontmoetten begin augustus ook
Saras trainster die tot onze grote verbazing ook nog enkele woorden nederlands
sprak en ons vrij goed verstond ! En laat dat nu ook heel uitzonderlijk zijn.
Sara
voorziet vanaf volgend jaar meerdere maanden hier te zijn om stages mee te
begeleiden in de lente/zomer.
Maar ook
Mark, haar echtgenoot is een verwoed sportman. Wielrennen is zijn ding, en zo
rijdt hij hier in de Charente mee in het amateur circuit wielrennen. Hij lacht
er dan ook regelmatig mee dat hij zijn fiets nog eens zal nemen om een hesp of
een bos bloemen te gaan verdienen.
Mark is
ook een echte bierliefhebber. Bij hen in de koelkast kan je steeds bier gekoeld
aantreffen. En laat dat nu voornamelijk Belgische bieren zijn !
Kasteelbier,
gans het Duvel gamma, Leffe, verschillende trappistenbieren zijn daar steeds
op voorraad.
Vandaag is
het trainingsseizoen voorbij en vertrekken ze terug naar Engeland. De
vooruitzichten zijn, dat ze niet terugkeren naar Ferret voor de feestdagen rond
de jaarwisseling.
Je kan onze
wereldkampioenen en haar prestaties volgen op haar website Fleur au soleil
waarmee ze de velden vol zonnebloemen rond hun huis bedoelt. Kijk hier maar
eens http://www.fleurausoleil.co.uk/
Zoals iedereen heeft kunnen lezen stonden we woensdag 28 augustus s
morgens vroeg om 7.00 uur bij Jan voor de deur, op weg naar Compostella en
misschien ging hij wel mee, of anders even meelopen om fotos voor zijn blog te
maken!
Onze Jan is natuurlijk de man met een scherp oog voor omgeving,
veranderingen en kleine details. Die neem je niet zo makkelijk in het ootje, en
is hij meestal degenen die
anderen bij hun poten heeft. Daar lag voor ons dus een grote uitdaging! Met een
klein groepje gelijkgezinde, The Fellowship of de Dutch Partridge
dog goes Compostella ontwikkelde we één plan om Jan voor een paar
uurtjes de regie uit handen te nemen. We wisten dat hij tijdens zijn verjaardag
in Frankrijk zou verblijven en moesten we in Vosselaar toeslaan en de honden
zouden ook een hoofdrol spelen om het geheel, de grote leugen dus,
geloofwaardig over te laten komen! En het was een grote leugen! We speelde in op zijn emoties, zijn aard en
nieuwsgierigheid. Hij had ons namelijk heel duidelijk laten weten dat hij zeker
nooit een voettocht naar Compostella zou maken en de argumenten waren dat je
zeer goed voorbereid moest zijn en de wandelaars zich niet aan elkaar moesten
gaan ergeren. Zo werd Jan uit onze mailing geschrapt over Compostella want hij
wilde toch niet mee. Ëén paar weken later donderde zogenaamd per ongeluk ook
een mail bij hem in de box waaruit bleek dat er al ver gevorderde plannen
waren, de route was bijgevoegd, training adviezen, overnachtinggelegenheden enz.
Weer kregen we een dringende doch strenge mail dat hij niet meeging maar hij
bood wel zijn hulp aan en dat was precies wat we wilde, want nu konden we
vrijuit in zijn omgeving over Compostella praten en informatie uitwisselen en
kon hij gewoon meelezen op onze in het leven geroepen fake Facebook pagina.
Vele weken lol volgde (voor ons) en werden er wekelijks fake tips, adviezen,
teleurstellingen enz. rondgestuurd. Ook werd er een zogenaamde ruzie tussen 2
Compostella leden uitgevochten omdat Jan tijdens het toe delen van pups en
bandjes de kleur paars aan 2 personen had beloofd. Op afstand las Jan mee en
dacht het zijne er over en dat al die zaken die hij voorspelde al gebeurde voor
we überhaupt vertrokken waren. De ruzie werd grimmiger en tegen verschillende
personen had hij al laten vallen dat er mot was onder de vrouwen in het
gezelschap! Eind Jullie was er even paniek want Simonne liet toch enigszins
kwaad weten dat wij vergevorderde plannen hadden en we Jan buitensloten.
Simonne is toen toch maar even bijgepraat, maar het was wel de bevestiging dat
ons plannetje aan het lukken was.
De email lijnen tussen omgeving Turnhout en Nederland raakte overbelast
want er moest flink geïmproviseerd worden, er stond een clubmatch voor de deur,
een hoogwerker moest nog naar Frankrijk en de locatie waar het zou plaatsvinden
wisselde regelmatig. Niets was zeker, maar dit maakte het spelletje wat we
speelde wel extra leuk en spannend en tussendoor werd ook nog eens het lijflied
van Jan Mijn naam is haas (Faes) herschreven en opgenomen. Zelf probeerde ik
in een tijdsbestek van 4 dagen waarin we 3 keer naar omgeving Turnhout tufte
rustig mijn werk te doen maar knalde mijn mobiel uit elkaar door de vele
paniekmailtjes Jan weet het!
Maar Jan wist niets! 7.00 uur precies stonden we voor zijn deur. De
groep uit Budingen, Numansdorp, Turnhout en Roosteren. Zelf allemaal met dikke
ogen van het te vroeg opstaan, maar toen de deur openzwaaide .het gezicht en
de ogen van Jan zullen we nooit vergeten ..en ook niet dat hij dan toch met
veel tegenzin met ons meeliep om fotos te maken, en als hij links zei,
wij rechts gingen, het eerste beste bankje we gingen uitrusten, steeds vroegen
of het nog ver was, we moesten plassen, plukte bloemetjes, wisselde polsbandjes
uit ..en zoals altijd liep hij voorop en zag ik zijn nek dieprood
kleuren .. Uiteindelijk midden in het bos hebben we het hem verteld, en ook dat
we hem zijn kot uit moesten lokken want daar was een andere ploeg bezig een
feestelijke lunch/brunch te bereiden. Het ongeloof was er en bleef er .en hij
werd er niet vrolijker van. De regie had hij nog niet terug, dat kwam pas toen
de laatste feestganger naar huis ging. Hopelijk vergeeft hij ons, en mogen we
toch nog eens een keertje op bezoek komen en de honden die gaan altijd mee,
want daar is alles mee begonnen!
We hebben
gisteren de transfert tussen Vosselaar en La Magdeleine netjes gereden. Dat
was niet voor iedereen zo want op de wegen ten zuiden en in de richting van
Parijs waren er tal van files door het drukke terugkeer uit vakantie verkeer.
Want ook
hier is er een eind gekomen aan de schoolvakanties la rentree zoals de
Fransen dat al twee maanden (vanaf midden juli) in de warenhuizen aankondigen.
Druk
verkeer voor de mensen richting noord dus, haast geen verkeer of toch heel vlot
verkeer richting Zuid-west of l Aquitaine zoals de zuidwestkust hier heet.
Wij
vertrokken met enige vertraging iets voor half elf voormiddag en openden onze
franse toegangspoort om 18u45. Acht uur en een kwart gereden dus.
We waren
met twee autos ditmaal, want ook Jan en Karin, de baasjes van Siebe en Lobke
trokken samen met ons richting vakantie bestemming.
Dat lokte
bij ons baasje de opmerking uit we hebben nen Ollander op sleep. Neen we
zijn elkaar niet kwijtgespeeld, ook niet op de Parijse pèrifèrique intèrieur
waar het altijd druk is. Ons baasje heeft de afstand van de Porte de Bagnolet
en de Porte d Italie echter gisteren voor de eerste maal op het tweede rijvak
afgelegd. Hij zelf kan zich niet herinneren dat hij daar ooit meer heeft
gereden dan om in te voegen naar het linkse rijvak. Of het moest zijn dat het
nog in zijn VAB-periode was. Toen reed hij met een vijf-lader (een
vrachtwagen waar vier/vijf autos op konden) en die mogen niet op het linkse
vak !
Alleen
heeft ons baasje nog eens een flinke vloek laten horen aan de luchthaven
Charles de Gaulle. Ons baasje wil namelijk nog eens een mooie heldere foto
nemen in de vlucht wanneer wij onder de startbanen doorrijden en er boven ons
een vliegtuig staat.
Gisteren
was er druk luchtverkeer en toen wij naderden was er juist een vliegtuig
geland. Dat wil zeggen dat er dan wel enige tijd tussen is naar de komst van
het volgende vliegtuig. Maar toen we onder de volgende startbaan reden stond
daar een Jumbo van Air France stil boven de startbaan. We reden vlak onder het
neuswiel door en het kodakske stond niet aan ! ! !
Miljaarde,
miljaarde, was de reaktie van ons baasje
En voor de
rest het is hier mooi weer, rustig en we zijn het weeral terug gewend .
Gisteren
was Belles H-nestje, de eerste pups die ooit bij ons zijn geboren uitgenodigd
bij de baasjes van Harrhy.
Dymphna en
Jos zijn goede vrienden geworden van onze baasjes en ook Hartrhy is steeds
welkom bij ons. Zij hadden het ganse nestje uitgenodigd uiteraard samen met de
baasjes in hun buitengoed te Retie.
Het
terrein, meer dan 1,5 ha
groot heeft ook nog eens twee vijvers, bosjes, gazonnetjes, konijnenpijpen en
is volledig Drentontsnappingsproof.
Zelfs onze
ontsnappingsexpert Belle heeft het zoeken naar een gaatje in de omheining
onverrichter zake moeten opgeven ! En zo konden Belle, Hercule, Heros, Harko,
Harrhy, Hera, Hadise en Lucy ongehinderd hun gangen gaan. Ook de niet Faesen
Drenten, Jago en kleine Marral waren van de partij. Zelfs de twaalf weken oude
Maral was dadelijk mee met de groten.
Dat het een
echt Drentenfeest was bewijzen de fotos hieronder. Waar bij aanvang de baasjes
wat schrik hadden met zoveel reuen op één terrein is wonderwel goed verlopen.
Op één schermutseling na waar ons vrouwtje meer slachtoffer was dan één van de
honden. Gans de groep heeft ons vrouwtje gewoon overhoop gelopen bij het achter
elkaar aanzitten. Voor het vrouwtje is het afgelopen met een buil op haar hoofd
en een pijnlijk achterste. Van de honden hebben we geen van allen over iets
horen klagen ! ! !
Maar ook
voor de baasjes was het feest. Jos en Dymphna hadden op hun schitterende
buitenverblijf ook nog eens een BBQ voorzien om U tegen te zeggen.
Ons
baasje, nochtans vol met goede voornemens om toch maar niet te veel te eten,
kwam achteraf toch tot de vaststelling dat de poging om aan 90 kilo te komen met enkele
dagen is uitgesteld
Maar
honden en baasjes hebben een super namiddag gehad dank zij de baasjes van onze
Harrhy. Bedankt voor de fijne zondagnamiddag vrienden !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
