Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
31-01-2010
Ben, Drentsche Patrijshond, over te plaatsen...
Ter overplaatsing aangeboden Naam: Ben Geslacht: Reu NHSB: 2427180 Geboortedatum: 10-12-2002 Reden voor overplaatsing: Veranderde gezinssituatie
De hond is gewend aan kinderen De hond is gewend aan verkeer De hond is niet gewend aan onweer De hond is gewend aan lange wandelingen De hond is gewend aan autorijden De hond is gewend om naast de fiets lopen De hond is niet gewend aan katten De hond is niet gewend aan andere huisdieren De hond is gehoorzaam De hond is sociaal naar andere honden De hond kan een beperkte tijd alleen zijn De hond is niet dominant De hond heeft een puppy cursus, gehoorzaamheids- en gedragscursus gevolgd De hond heeft zijn jaarlijkse entingen gehad De hond is gezond Voor informatie over de over te plaatsen honden kunt u contact opnemen met: Nel Olijve-Smit pupinfo@drentschepatrijshond.org Telefoon is 00 31 (0)527-261262
Vandaag kregen we onderstaande brief in onze mailbox, afkomstig van het mede bestuurslid van de Belgische Drentenvereniging Ingrid Mestdagh.Zijen J.A.C.Orion starten eind maart een cursus voor Drentsche Patrijshonden en staande honden.
Beste Drenteneigenaar,
U bent de gelukkige bezitter van een jonge Drent en misschien heb je wel zin om met uw jachthond actief bezig te zijn.
J.A.C. Orion, een africhtingsclub voor jachthonden (groep 7 en 8 ),erkend door de K.K.U.S.H. nr. 1219 , is ontstaan uit de werkgroep van de Belgische Drentenvereniging. Meer uitleg kan je lezen op onze site. Jaarlijks organiseren we o.a. een brevettenwedstrijd voor jachthonden te Arendonk.
Als voorbereiding op deze brevettenwedstrijden geven wij ook een cursus. Hier krijgen eigenaars van jachthonden de kans zich te bekwamen in de verschillende disciplines (te land en in het water) die vereist zijn om een basis- of africhtingsbrevet te halen. De hond wordt dus getraind voor het werk na het schot. Onze contactpersoon ter plaatse is Karine Soenen, zelf eigenaar van 2 drenten. (tel. 0497/18.55.93)
Graag nodigen we u uit op onze infoavond op woensdag 17 maart om20.00u in Postelboers Hof, Wampenberg 135 te Arendonk.
Daar kan u kennismaken met onze lesgevers en krijgt u de nodige uitleg.
Heb je interesse, kom alvast eens luisteren. De toegang is volledig gratis. Stuur wel een berichtje naar het secretariaat zodat we ongeveer weten hoeveel personen we kunnen verwachten.
De cursus zal gegeven worden op woensdagavond vanaf 19.00u in de buurt van Arendonk.
Plaats van samenkomst zal later meegedeeld worden. We starten op 31 maart en gaan verder tot eind juni. Voor deze cursus betaalt u 120 te storten op 890-5740718-95 van JAC Orion.
(IBAN BE76 8905 7407 1895 BIC VDSPBE91)
Inschrijven kan via bijgevoegd formulier, terug te sturen naar onderstaand (mail)adres vóór 25 maart. Het aantal deelnemers is wel beperkt.
Verdere info kan je vinden op onze website www.jacorion.be of neem contact op met het secretariaat.
Voor hen blijft de sneeuw telkens weer een reden om zich moe te maken en zich te amuseren. Of die automobilisten die de baan op moeten voor hun job dat ook leuk vinden is een ander paar mouwen . Gisterenavond waren ze in elk geval al niet meer binnen te houden en moesten ze sporen trekken in de verse sneeuw.
Terwijl ik me rustig voor de kachel leg houd ons baasje het jong geweld in de tuin in t oog van achter het venster. Sinds deze morgen half negen zijn ze amper een kwartier binnen geweest, en dat was dan nog alleen maar om te komen eten. Van t moment dat ze hun bokes naar binnen hadden gewerkt aan een hels tempo, waren ze weeral terug weg.
Zo dadelijk is het elf uur en dan komen ze terug binnen denk ik, ze zijn dan toch moe gespeeld en kwakken zich dan aan weerszijden van mij voor de kachel. Dat is het moment voor mij om mijn plaatske in de zetel terug in te nemen en de jeugd de kachel te gunnen.
Een man komt thuis van zijn werk. Als hij vraagt wat ze eten, zegt zijn vrouw:
'Awel,getreft het: ikheb niks klaargemaakt, want we hebben niks in huis.
De man zegt:'Laten we dan naar een restaurant gaan, dan gaan we lekker escargots eten.' De vrouw heeft daar weinig zin in en zegt:
'Gaatgijanders maar naar de winkel om escargots te halen,dan maak ik ze hier wel klaar.' De man gaat naar de winkel en koopt escargots: twaalf in een zakje. Hij stopt ze in zijn binnenzak. Onderweg terug naar huis komt hij een vriend tegen, gaat nog naareen kroegje, komt weer een vriend tegen, blijft in een ander cafe nog even hangen... Uiteindelijk komt hij met een flink stuk in zijn kraag om kwart over twee 's nachts weer thuis. Hij is zo dronken dat hij zijn sleutel niet in het slot krijgt. De sleutelbos valt op de grond. Hij bukt zich en alle escargots vallen op de grond. Uit pure ellende belt hij dan maar aan. Zijn vrouw doet de deur open en vraagt woedend:
'Awel, waar bleeftge, ik zit hier al uren op u te wachten !! Bukt de man zich en zegt tegen de slakken op de grond: 'Allee jongens...vooruit, nog een klein stukske...en we zijn er !!!'
Gisterenavond hadden we weer een taak opgelegd gekregen, huiswacht voor ons drieën.
De baasjes hadden hier op t blog de afgelopen week al tweemaal melding gemaakt van de benefietavond voor Haïti te Grobbendonk en waar ze reklame voor maken daar gaan ze meestal ook naartoe. Zo ook gisterenavond.
De weersomstandigheden waren nu wel niet echt om te staan jubelen, want hagel en sneeuw zorgden er voor dat er stilletjes aan gereden werd gedurende de 25 km naar Grobbendonk.
Het baasje stond er verbaasd bij te kijken wat voor een organisatie er werd verwezenlijkt in de tijdspanne van een kleine twee weken. Perfect georganiseerd, medewerking van de gemeente, van het rode kruis en tal van vrijwilligers.
De show werd gepresenteerd en vlot aan elkaar gepraat dor Hans Otten en Mies Meulders die tussen de optredens ook nog eens personen interviewden die recht of onrechtstreeks wat met Haïti te maken hebben.
Wij waren er vroeg op de avond en zijn deels door de weersomstandigheden en de keelpijn van het baasje die maar blijft aanslepen niet gebleven totteneinde maar wat we gezien en gehoord hebben mocht er wezen !
Een dikke proficiat voor de organisatie en we hopen dat ze er ne serieuze boterhamaan verdiend hebben !
De ganse dag rotzooi, regen, wind, hagel en terug regen. We hebben ieder afzonderlijk een trainingswandeling gemaakt. Als oudste mag ik Belle, telkens als eerste met het baasje mee. We zijn droog vertrokken en lopend en kletsnat terug thuis gekomen.
Even later toen het terug over was kwam Hera aan de beurt, die heeft geluk gehad. Gedurende gans haar wandeling is het droog gebleven, zij heeft dan wel meer moeten oefenen, voet , zit voor, lig, blijf, zij heeft het ganse programma mogen afwerken.
Brave Heros deed alles heel netjes wat het baasje hem opdroeg, tot het begon te hagelen en er ook nog eens flink wat wind opstak wat de hagel pijnlijk maakte. Zij waren dan ook sneller thuis dan voorzien was.
De wandeligen waren maar kort maar meer hadden wij niet nodig was onze mening. Het was geen weer om een hond door te jagen. Een geluk dat het baasje de kachel nog eens goed liet ronken. Dan weet je wel waar je ons kan vinden
Toen een vrouw langs de slaapkamerdeur van haar dochter liep, hoorde ze daarbinnen een vreemd zoemend geluid. Ze opende de deur en zag dat haar dochter zich flink lag te verwennen met een vibrator. Geshokeerd vroeg ze: 'Wat in 's hemelsnaam ben jij aan het doen?' De dochter antwoordde: 'Mam, ik ben 22 jaar, ongetrouwd en met dit ding lijkt het een beetje alsof ik een echtgenoot heb. Ga alsjeblieft weg en laat me alleen'. De volgende dag hoorde de vader hetzelfde zoemende geluid aan de andere kant van zijn dochter 's slaapkamerdeur. De deur openend, zag hij zijn dochter gepassioneerde sex hebben met een vibrator. Op zijn vraag wat zij daar aan het doen was, antwoordde de dochter: 'Pap, ik ben 22 jaar, ongetrouwd en dit ding is zo'n beetje mijn echtgenoot. Ga alsjeblieft weg en laat me alleen!' Een paar dagen later komen de moeder en dochter thuis van een middagje winkelen, zetten hun tassen in de gang en horen het bekende gezoem uit de woonkamer komen. Ze gaan de kamer binnen en zien de vader, zittend op de bank,T.V.Kijken. Naast hem op de bank de vibrator, trillend en zoemend als een gek. Vraagt zijn vrouw: 'Wat ben JIJ in godsnaam aan het doen?'
Zegt de vader: 'Ik kijk een voetbalwedstrijd met mijn schoonzoon....
Het is jaren geleden, niemand van ons heeft het ooit al meegemaakt, we weten zelfs niet of Bas het ooit heeft meegmaakt Maar gisterenavond is het baasje nog eens alleen, of toch bijna gaan stappen.
Hij s met twee schoonbroers naar wat hij zegt een schoon meisje gaan luisteren. Het vrouwtje bleef bij ons wegens hoor ik niet graag.
Axelle Red kwam in de Warande, voor de buitenlandse lezers hét toonaangevend culturele centrum in België. De kaarten waren al maanden op voorhand besteld en de plaatsen waren dan ook uitstekend. Op de vijfde rij, de rij na de orkestbak , hadden ze uitstekend zicht op Axelle en haar drie muzikanten.
Axelle Red begon met haar nieuwere nummers , in het engels, en laat dat nu juist deze nummers zijn die het baasje het minst kan smaken. Al snel kwam ze dan aan haar Franstalige repertoire en daar gaat ons baasje iets verder vooruit zitten op zijn stoel. Zijn mening chanson moet in t Frans zijn en van die mening blijken er meerdere fans te zijn.
Het meeste applaus kreeg ze dan ook voor die Franstalige nummers. Haar drie muzikanten waren ook topklasse zodat het optreden meer dan een avondje muziek was, het was gewoon KLASSE !
Neen het mag niet van het centrum tegen racisme en voor gelijke kansen (of zoiets in dat genre).Neen je mag niet lachen met een neger, je mag zelfs het woord neger al niet meer gebruiken.
Dat is nu iets wat ons baasje niet verstaat, met Hollanders mag je lachen, met Duitsers ook al is dat al moeilijker, en de Fransen lachen met ons. Maar met dat arme zwartje zoals op de foto hieronder DA MAG NIE ! ! !
Versta je dat nu ? Dit is toch om slap te vallen van t lachen of niet soms ? Waarschijnlijk hebben ze die fotograaf die de foto heeft genomen ook nog bijna (of helemaal) den bak ingedraaid wegens inbreuken op de privacy
t Was toch plezanter toen ze tegen ons nog zegden dat we ne snotter waren en we nog een goei lap tegen ons verstand konden krijgen. Maar ik heb nooit een lap gekregen omdat ik met een donkergekleurde medemens lachtte.
Van Hilde Bousard, secretaris van de Belgische Drentenvereniging krijgen wij een mail in onze mailbox met de melding dat de familie Fransen - De Backer , baasjes van Drent Genio en hun twee Haïtiaanse adoptiezoontjes Hans en Phil, een Benefietavond inrichten ten voordele van de heropbouw van het zwaar getroffen land.
Een betere garantie dat uw hulp en steun goed terecht komt is mijn inziens niet mogelijk. Daarom doen wij een oproep, om als lezers van dit blog, als eigenaar van een Drent of gewoon uit solidariteit dit initiatief te steunen. Wij gaan er in elk geval naartoe, alle andere afspraken zijn geannuleerd.
Meer inlichtingen bij de familie Fransen - De Backer:
Een zatlap loopt 's nachts over straat en belt om 4 uur 's morgens aan bij mensen. De man des huizes staat woedend op en vraagt: "Wat is dat hier, wat scheelt er?" De zatlap: "Kom me duwen! Je moet me komen duwen!" Razend zegt de bewoner: "Ik ken je niet eens, het is 4 uur in de morgen, en jij vraagt me om je te komen duwen. Bol het af jong..." Terug in de slaapkamer, legt hij zich terug in bed, maar zijn vrouw speelt hem de les: "Nu heb je toch overdreven. Het is jou toch ook al overkomen dat je in panne staat met de wagen. Je had die sukkelaar toch wel even kunnen helpen duwen." Man: "Ja, maar die kerel was strontzat." Vrouw: "Reden te meer om hem te helpen, het gaat hem nooit alleen lukken. Nee, zo ken ik je helemaal niet, ik ben zeer teleurgesteld in je." Haar man, helemaal ontdaan, kleed zich toch maar weer aan en gaat naar beneden. ! Hij opent de deur en roept: "He kerel, ik komje duwen, waar zit je?" Zatlap: "Hier in de tuin, op de schommel"
We hebben het over het bezoekers aantal op t blog, en niemand heeft een verklaring waar dat aan ligt
En het is niet bij ons alleen, Myriam van de Chambres & Tables dHôtes au Cercle Des Chênes in Auradou in Frankrijk,http://www.bloggen.be/aucercledeschenes/staat verbaasd dat hun blog plots veel meer bezoekers krijgt. Zij denkt dat het aan hun Sirka, de Golden ligt die volgende maand pupjes verwacht en nu de aandachtstrekker voor het blog is.
Bij ons doen zich ook rare zaken op t blog voor. Gemiddeld hebben wij zon 150 bezoeken per dag, vorige week waren dat er plots enkele dagen na elkaar meer dan 350 ! Toen waren er plots 19 bezoekers op t zelfde moment aanwezig . En bij ons zijn geen pupjes op komst (denken wij toch niet)! En dan enkele dagen later valt dat bezoekers aantal plots terug onder het gemiddelde, naar 120 gisteren.
Niet dat we er over piekeren, het is een hobby en we gaan er ons geen punthoofd over piekeren. Maar toch is het raar zon blog. Op zijn minst gezegd kunnen we het grillig noemen, t lijkt wel vrouwelijk zon blog zegt t baasje .
Er liep een echtpaar te wandelen op de Kemmelberg. Ze gingen een restaurant binnen om een hapje te eten. Toen de ober kwam zei de vrouw: "Mijn man heeft hier in de oorlog gevochten op de Kemmelberg." De ober was onder de indruk en vertelde zijn baas het verhaal. "Breng deze mensen wat ze willen eten en drinken, alles is voor hen gratis!" zei de baas van het restaurant(nog een échte patriot). Het echtpaar liet het zich goed smaken. Bij het weggaan draaide de man zich om en riep naar de ober:
Neen het is niet één van zijn overgrootvaders, een zekere Pieper Fan de Lauwers Poel, het is gewoon een piepspeeltje. We hebben er alle drie eentje gekregen om geen ambras in t kot te krijgen maar enkele Heros benut het speeltje ten volle.
Van het eerste moment kende hij het systeem, hoe harder je op dat balletje of bootje of poppetje bijt hoe meer herrie hij kan maken en sindsdien loopt hij hier als een luidruchtige astmalijder door het huis.
Aanvankelijk met zijn bek, maar dan ging het grommen en blaffen niet zo goed, daarna met zijn twee poten kreeg hij het speeltje aan het piepen. Met een hupje springt hij met zijn twee voorpoten op dat balletje. Dat geeft dan zon hevige piep dat de baasjes bang zijn (of hopen) dat het fluitje uit de bal springt.
Even later is ook Belle aan het piepen gegaan met haar speeltje, nu is het al een sectie van een orkest voor twee fluitjes, wel twee piccolootjes maar ze zijn tweestemmig. Nu is stemmig wel een verkeerde woordkeuze als het over muzikaliteit gaat. Maar het was nog maar de eerste avond dat ze aan hun opleiding bezig zijn.
We zullen toch onze tante Ella, de zus van ons moe maar eens raadplegen, die gaat alvast meer muzikale ondervinding hebben opgedaan bij muzieklerares Ingrid en Johan. Daar zullen de fluitjes wel blok- of dwarsfluit heten denken wij zo
Vier jaar is het vandaag geleden dat ik bij de baasjes kwam wonen. Het baasje is daar vorige week achter gekomen toen hij binnen moest blijven met zijn keelpijn. Hij heeft toen de tijd gehad om nog eens terug te bladeren op t blog.
In het eerste berichtje van onze hand/poot, waar wij ons in voorstellen als Bas & Belle hebben wij geschreven dat Bas een vriendje kreeg, ik dus, dat hij zelf was mee mogen gaan kopen.
Op 25 januari 2006 in de namiddag kwam er inderdaad een koppel met een hond in een Mitsubishi Pickup in Affligem onze oprit opgedraaid.
Ik weet het nog alsof het gisteren was. Ik lag met ons moe Freya en mijn zus Ella op een karpetje voor een rood gloeiende kachel. Bloedheet was dat daar, en ik denk dat ik het daar heb opgedaan die zin voor lekker warm.
Dat ik bij de baasjes terecht gekomen ben dank ik aan het feit dat ik sneller bij Bas was dan ons Ella, die bleef voor de kachel liggen. Ons moe en ik, wij moesten die andere Drent toch eens gaan inspecteren hé. Wij twee zagen wel iets in Bas, hij was wel merkelijk ouder dan wij maar toch nog ne knappe gast.
Ons baasje zag ook dat het klikte tussen ons en daarom viel de keus op mij. Vanaf dan was ik niet meer Elle Bockstal, maar in een oogwenk was ik Belle Faes geworden.
Er is in die vier jaar veel gebeurt en de laatste twee jaren heb je dagelijks ons lief en leed kunnen delen hier op ons blog. En zoals Jos Ghijsen destijds zijn programma afsloot zo ook zeggen wij dat we bij leven en welzijn nog lang willen blijven verhaaltjes neerpennen op deze bladzijden
Op de ring van Brussel staat een jongeman in de file richting Waterloo.
Terwijl hij in de file staat, klopt er plots iemand op zijn venster.
Hij doet zijn venster open en vraagt: Wat is er aan de hand?
De andere antwoordt: Terroristen hebben Pieter DE CREM, Madame NON, Yves LETERME, Laurette ONKELINCKX, Jean Luc DEHAENE, André FLAHAUT, Michel DAERDEN, Stefan DECLERCK, Etienne SCHOUPPE, Olivier MAINGAIN en Elio DI RUPO gegijzeld.
Ze vragen 2 miljoen Euro voor het einde van de week! Anders worden de gijzelaars overgoten met benzine en gooien ze er een lucifer in. Dus, begrijpt u, vragen we aan elke chauffeur die voorbijkomt een bijdrage.
De jongeman vraagt: En hoeveel geven de anderen?
Dat hangt er van af, zegt de man: meestal tussen de 5 en 10 liter
Dank zij de winter zijn wij terug voorbeeldhondjes geworden. In de ogen van t vrouwtje toch.
Een frisse -6° C heeft er voor gezorgd dat de tuin terug bevroren ligt en dat er geen slijk meer tussen onze tenen blijft hangen. Dat blijft r enkel tussenhangen tot we binnen zijn en dan . Dan hebben we er van !
Slijksporen van in de keuken tot in de woonkamer zijn dan het resultaat waar het vrouwtje echt niet happy van is. Vandaag dus niet meer en wij zijn terug die brave hondjes met hun propere poten !
Dan komt Frankske van t één weer vertellen dat het tot na het weekend nog zal winteren. Goei vooruitzichten voor ons want de koude stoort ons in generlei mate, ons pelsen frakske is voldoende om ons lekker warm te houden.
We kunnen nu ravotten zo lang we willen in de tuin entoch niet naar onze vuile poten krijgen. Laat die mensen maar klagen over de koude, wij voelen er ons uitstekend bij !
Vandaag hebben we met het baasje nog eens aangelijnd gewandeld. Dat gaat dan één voor één, telkens alleen met het baasje dan weten we al dat het wandeling/training is.
Na een paardagen wat minder wandelen door de keel problemen van het baasje was het ook vandaag nog niet vollen bak . De toer ging vandaag ook niet naar het bos maar bleef hier in de wijk. t Baasje ondervond vorige week al dat vooral Heros te snel schrok van langsrijdende autos en autobussen.
Ons baasje let daar de laatste tijd veel op, bij ons alle drie. Toen wij zon maand of drie waren lette de baasjes daar speciaal op in het kader van de socialisatie. Daarna gingen wij naar Frankrijk en daar is het enige verkeer die tractor van de buurman en hééél af en toe een auto. Ook hier in Vosselaar moet hij er op letten dat we autos blijven kennen want in het bos komt er ook al geen gemotoriseerd verkeer.
Maar het was goed de training vandaag. Zelfs Heros sprong niet plots opzij bij het horen en passeren van een autobus. Ook de gewone training met voet, zit en lig, keren en blijf ging alsof ze driemaal per dag oefenen (?)
Ons baasje was heel tevreden over zijn roedeltje en zelfs ik Belle deed het goed volgens hem. Morgen opnieuw zegt m
Belle ps: ons baasje heeft het zo eens opgezocht en Hera en Heros hebben Baron, uit het vorige bericht, al eens ontmoet in april, er zijn zelfs foto's van.
Een maatje meer en wel in twee betekenissen. Gisteren kwamen we in het bos een oude bekende tegen, voor mij althans want ik kan me niet meer herinneren dat Hera en Heros ooit Baron ontmoet hebben. Zo het wel is, dan is het toch vele maanden geleden.
Nu hebben ze dus een maatje (kameraadje) meer die twee geweldenaars van ons.Baron, zo heet de Duitse Dog, was wel iets meer dan één maatje meer tegenover Hera en Heros en toch was hij onder de indruk van het spel en zottigheid van hen.
Nu is Baron de meest brave lobbes die er is en het enige dat hij tegen heeft is zijn immense grootte. Veel mensen die hem niet kennen deinzen de eerste maal danig achteruit, we schrijven wel mensen, want wij Drenten springen tegen Baron op alsof we elkaar al eeuwen kennen.
Het was spijtig dat we elkaar ontmoeten toen wij pas aan onze wandeling begonnen en Baron onderweg naar huis was, anders hadden wij nog andere fijne ontmoetingen samen kunnen hebben.
Zo kwamen we Fiep de blonde labrador weer tegen. Iets verder ontmoeten we een Viszla die in gezelschap was van een terrorist van de Taliban zegde ons baasje. Eerst konden we ons baasje niet volgen in zijn uitleg maar even later was het duidelijk. De Taliban was een Afghaanse windhond, die was in het gezelschap van de Viszla.
Wij moeten wel zeggen dat niet alle Afghanen Taliban aanhangers zijn, toch zeker die brave van gisteren namiddag toch niet
Ons baasje leest zo van tijd tot tijd ook eens de franse gazet op het www.Het gaat dan om de regionale krant die hij dagelijks koopt bij David in Villefagnan, als wij ginds verblijven.
Zo kan hij dit weekend in de Charente Libre lezen dat de Engelse inwoners van ons buurtdorp Theil-Rabier de oplossing hebben gevonden om toneel te spelen . Hun kennis van de franse taal is voor het merendeel ondermaats en dus is het niet zo evident dat ze toneel spelen. Tot er eentje de oplossing heeft gevonden ! ! !
Ze spelen pantomime !
Goed gevonden van Tommy en Mabel zegt het baasje dan. Als we terug ginds zijn gaan we eens kijken in Theil-Rabier op zon 3,5 kilometer van Ferret. Verstaan gaan we het waarschijnlijk wel, Van ons mogen ze er nog bij praten ook.
Hamlet van Shakespeare zullen ze wel niet spelen in pantomime zegt ons baasje
De fotos dateren weeral van voor een paar dagen, van toen de wandelingen nog lang waren en t baasje zich van geen keelpijn bewust was.
We waren haast op t eind van de wandeling toen we Dré en zijn Tibo tegenkwamen. Eigenlijk kwam het baasje hen tegen want wij zaten onder de bramen en in een sloot om konijnen te ambeteren en wilde katten op te jagen.
Toen Tibo ons baasje zag kwam m vrolijk pluimstaartend de weide overgelopen, want waar t baasje is daar is ook Belle, zo redeneert den Tibo .
Toen het baasje ons riep met het inmiddels door ons gekende kom eens kijken, rap rap zijn wij op één lijn op Tibo afgestormd want ook wij hebben hem graag en met de konijnen was er toch geen vreugde meer te vinden.
Vermits Tibo nog maar juist begonnen was aan zijn bosronde hebben wij hem dan maar vergezeld op zijn ronde, voor ons betekende dat dubbel plezier en op t einde waren we wat het baasje noemt kei kapot.
De juf staat voor de klas en schrijft wat op het bord. Jantje roept: 'Juf, u heeft haar onder uw rechterarm.' De juf wordt heel boos en zegt: 'Foei Jantje, ga jij voor de rest van de dag maar naar huis.' De volgende dag is Jantje weer op school. De juf schuift het bord omhoog met de linkerarm en Jantje roept: 'Juf, u heeft ook haren onder uw linkerarm.' Roept de juf woedend: 'D'r uit! Voor de rest van de week.' De maandag daarop mag Jantje de klas weer in. De juffrouw is door Jantje een beetje nerveus geworden en laat van de zenuwen een krijtje vallen. Ze bukt om het krijtje op te rapen. Hoort ze achter zich
Zullen we Sam nog eens in de aandacht brengen ? Sam zit nu weeral enkele maanden in het asiel wegens overlijden van zijn baasje. Sam heeft niet veel opvoeding genoten en is daarom geen simpel hondje. Sam is al eens geplaatst geweest bij mensen die zich op het ras verkeken hadden en Sam niet aan konden.
Wat Sam nodig heeft is een warme mand en een baasje die Sam de leiding kan geven die hij nooit gehad heeft, een cursus en een consequente baas zijn een noodzaak voor Sam.
Wie dat alles Sam kan geven heeft gegarandeerd een vriend voor het leven !
Sam
Rasgroep:
Grote jachthonden en retrievers
Ras:
Drentse Patrijs
Leeftijd:
Volwassen
Geslacht:
Reu
Kleur:
rood/wit
Kan bij andere honden:
Ja
Kan bij Katten:
Nee
Kan bij kleine kinderen:
Nee
Kan bij grote kinderen:
Ja
Kan alleen thuis zijn:
Ja
Kan mee in de auto:
Ja
Omschrijving:
Sam is een gecastreerde Drentse Patrijs geboren op 09-10-07. Sam is bij ons in het asiel terecht gekomen wegens het overlijden van zijn bazinnetje. Sam trekt wel wat aan de riem daarom hadt hij bij zijn vorige eigenaars altijd een haltie om. Een Drentse Patrijs valt onder de jachthonden en hebben veel beweging nodig,dus nieuwe eigenaar moet wel van wandelen houden. Sam kan wel alleen zijn maar moet dan in een bench,ook 's nachts sliep hij daarin. Van katten houd hij niet zo,maar andere honden vind hij geweldig en speelt met zowel reuen als teven. Sam is een echte allemansvriend,maar is wel waaks(dus slaat aan als er vreemden komen).
Sam is nu 1 keer geplaatst geweest. Hij heeft daar vanwege zijn wat bezitterige karakter het vrouwtje in haar arm gebeten. Wij denken dan ook dat het verstandig is om deze hond niet te plaatsen in een gezin met kinderen.Welke consequente baas durft het aan om van deze leuke maar dominante hond een goed luisterde hond te maken!!!!!
Jaren heeft het touw zijn oorspronkelijke vorm behouden. Er waren er twee gekocht destijds, één voor Bas en één voor Belle. Zij zullen dus de leeftijd van vier jaar bereikt hebben.
Voor één zal het ver gedaan zijn want twee energieke wildemannen hebben gisteren hun energie afgereageerd op dat touw. De energie hebben ze sowieso, ze moeten ze alleen op één of andere wijze kwijt.
Normaal gezien gebeurt dat tijdens de dagelijkse lange wandeling maar met een zieke baas komt het er niet van. Het resultaat zie je dan hier op de foto, een totaal uit zijn vorm getrokken touw waar je moet bij vertellen wat het ooit geweest is. Meestal noemt dat grondig vernield wij noemen dat restylen of ook bezigheidstherapie.
Voor kandidaat Drentenkopers het zijn de meest fantastische honden die er onder Gods zon rondlopen maar als ze niets hebben om zich af te reageren weet je wat je in huis hebt.
Het bewijs dat een Drent echt zijn dagelijkse wandeling nodig heeft kan je hier thuis op het tapijt vinden. Duizenden draadjes, afkomstig uit een honden speeltouw, vakkundig uitgepluisd en verspreid door gans de woonkamer en t zijn toch zon schatjes .
Voor alle Drenteneigenaars en liefhebbers van de Drentsche Patrijshond is dit de dag dat men verzamelt in Vosselaar voor de jaarlijkse winterwandeling, voor de kenners de Kaawpollekeswandeling.
We komen samen aan het buurthuis de buren aan de Zeggelaan te 2350 Vosselaar. Voor de GPS rijders, deze coördinaten: 51° 17 55.98 Nen 4° 52 27.38 O.
We verzamelen daar ter plaatse om 10 uur voor een wandeling door de Kempische bossen van ongeveer 1,5/ 2 uur. Er is een verkorting van de wandeling voorzien voor pups en oudere honden, ook eigenaars die minder goed te been zijn kunnen deze verkorting wandelen. Op het keerpunt van de wandeling is er dan de haast traditionele citroenjenever met de plak cake.
Na de wandeling, rond 12u30, verzamelen we in het buurthuis waar de pot hutsepot staat te dampen op het vuur. Als we twee uren gewandeld hebben zal de hutsepot zoals steeds goed smaken.
Na het eten(14 uur) is er voor de leden van Drentenvereniging de jaarlijkse statutaire vergadering van de vereniging.
Voor de wandeling alleen vragen we een deelname prijs van 4 en voor kinderen 2
Voor het eten is de vraagprijs 7,5
Voor de kandidatenwandelaars en eters vragen wij in te schrijven bij het secretariaat bij Hilde Bousard voor 17 februari 2010.+32 (0) 55 30 55 10 http://www.drentschepatrijshond.be/
En dat gaat nu eens niet over Drenten, Het is onze baas waar niks mee aan te vangen valt. Hij ligt ziek te bed, met wat de dokter noemt een virale keelontsteking !
Het zat er gisterenmorgen al aan te komen, keelpijn , geen stem en een belabberd gevoel. Tijdens de dag is dat een beetje beter geworden maar een lange wandeling is er over geschoten gisteren. Met mij is het baasje nog wel tot aan het bos geweest maar ik mocht niet vrij. Hera en Heros hebben het met de tuin moeten stellen gisteren.
Vandaag zal het er niet beter op worden want nu is het helemaal geen zicht, tenzij een extra belabberd uitzicht ook een zicht is.
We hebben zijn stem nog niet gehoord, waarschijnlijk is ze er ook niet. Geblokkeerd in een pijnlijke keel. Ikzelf heb daar ook eens last van gehad, ons baasje zegde toen dat ik blafte als een Fien of een strandjanet. Wat dat is dat moet ik nog eens vragen maar de toon waarop hij dat zegde beloofde niet veel goeds !
Nu maar hopen dat hij tegen deze namiddag een beetje opgekalafaterd is en dat hij toch bekwaam is van met ons naar het bos te trekken, anders hangen hier straks drie Drenten die hun energie niet kwijt konden in de gordijnen denk ik zo
Weinig inspiratie, geen stem en keelpijn, dat is de situatie van het baasje. Voor dat geen stem en keelpijn bestaan een dokter en pillen, maar dat geen inspiratie is snel opgelost als je in de tuin kijkt.
Twee jonge Drenten hangen achter elkaar op zulke wijze dat de aarde tot tegen het venster vliegt. Als je hen bezig ziet dan denk je, nu moet de lente voor de deur staan. Maar de winter is nog maar een maand aan de gang ! Daarom de titel Knettergek. Het gaat er zo snel aan toe dat het bij momenten niet duidelijk is wie er achter wie hangt.
Het baasje wil dan roepen dat ze het wat kalmer aan moeten doen, maar die moet dan zonder stem het vrouwtje inschakelen om wat kalmte in het spel te brengen. Die poot van Hera heeft nog altijd zoveel mogelijk rust nodig! ! ! Als je ze dan zo bezig ziet denk je dat komt nooit meer goed. Je zou soms wensen dat het WEL pijn doet die bobbel op haar poot, dan zou ze tenminste wat geremd zijn in haar hevigheid .
En dan komen ze dadelijk de keuken binnengestormd, tussen de tenen niets dan slijk, en een bek die drupt van het drinken uit de emmer regenwater. Niet voor niets dat ze dan onder hun poten krijgen van t vrouwtje.
Dat was nog eens geluk hebben deze namiddag. Wij hadden al een behoorlijke wandeling achter de rug en waren juist terug richting huiswaarts vertrokken toen het baasje onze maat Tibo zagen komen .
Vermits het baasje en vrouwtje den Tibo en zijn baasje dit jaar nog niet ontmoet hadden hebben wij nog maar een extra ronde door het bos gemaakt.
Tibo wist nog altijd in welke jaszak het baasje zijn wandelsnoepjes bewaart en liet dat dan ook duidelijk blijken dat er aan zijn geheugen en bek nog altijd niets mankeert. Dré het baasje van Tibo, wist te vertellen dat Tibo intussen al negen jaar geworden is. Maar daar is voorlopig niets van te merken, toch zeker niet als hij met ons kan ravotten.
Mijn beide pups heb ik daarstraks eens goed laten opschrikken. Ik had een konijn uit een houtwal gejaagd en dat liep toch wel recht de richting uit waar Heros en Hera stonden zeker. Het konijn vloog tussen die twee tussendoor en kreeg zo drie Drenten achter zich aan. Met een rotvaart dook het konijn een pijp in en toen waren we eraan voor onze moeite.
We hebben nog gepoogd van met vereende krachten te beginnen graven maar daar heeft het baasje een stokje voor gestoken (symbolisch) Hij vond het toen al welletjes en wou Piet Konijn ook nog wat rust gunnen, Piet was zo al hard genoeg geschrokken van mij.
Een vrouw fietst door Gent met op haar bagagerek twee grote vuilniszakken,waarvan in één vuilniszak een groot gat zit van waaruit regelmatig briefjes van twintig euro vallen.
De politie ziet dat en houdt haar staande met de woorden: 'Madam,er vliegeneen heleboel briefjes van twintig euro uit die vuilniszak'.
'Ah nee hé!', roept de vrouw, 'dan moet ik zo snel mogelijk terug om die briefjes van twintig euro weer op te pakken.
'Héla momentje hé madammeke', zegt de politieagent, 'waar heb jij al die briefjes van twintig euro eigenlijk vandaan? Gestolen?!'.
'Bah nee' antwoordt de vrouw, 'ik heb een tuintje, vlak naast het stadion van de Gantoise, en daar komen ze vaak plassen tegen de haag, zo mijn tuintjein! Maar ik laat dat niet ongemoeid. Ik ga telkens achter de haag staan meteen heggenschaar en als er eentje zijne piemel doorsteekt, roep ik 'twintig euro of je lul eraf!'.'
De agent moet lachen en vindt het een goed idee. Nieuwsgierig vraagt hij: 'En, wat zit er in die andere vuilniszak?'
Waarop de vrouw antwoordt: 'tja, ze betalen nietallemaal hé'.
Gisterenavond in een discussie op het Nederlandse Drentenforum even naar adem moeten happen !Het ging er op een bepaald moment over dat er in Nederland nog honden belasting moet betaald worden aan vele gemeentes.
Voor zover ik weet is dat hier in Belgenland al decennialang afgeschaft. Ik herinner me nog wel dat ik geld meekreeg van mijn moeder om op het belastingkantoor in Turnhout een hondenpenning te gaan kopen voor onze Polly. Het was in elk geval minder dan mijn wekelijks zakgeld en dat was ook al gene stoef !
Als je dan hoort wat die onderdanen van Harry Potter moeten afdokken dan ga je toch wel eens slikken en diep ademhalen vooraleer je een welgemeende miljaar laat ontsnappen!
Als voorbeeld de stad Arnhem, die vraagt van hondeneigenaars 59,76 voor de eerste hond, voor de tweede en elke volgende hond vraagt men daar 81,00.
Das dan nog schappelijk tegenover de stad Heerlen in Limburg. Daar vragen de Heer Burgemeester en wethouders voor de 1° hond 67,92,nummer twee kost daar dan al 193,92 voor een derde hond en elke volgende ,het astronomische bedrag van 387,84 !
Een kennel betaalt 1038,24
Of zou het zijn omdat ze daar in Limburg alleen maar hooooooonden hebben dat het zo duur is daar ?
Alles samen zou ons triootje Drenten in Heerlen jaarlijks een sommetje van rond de 600 euro kosten.
Als ze dat hier in Vosselaar terug invoeren dan staat er hier onherroepelijk een Sophies choice aan te komen. Wie van de drie moet dan gaan ?
Hera ontvangt post, echte post zo in een speciale enveloppe met bobbeltjes plastiek gevoerd, uit Nederland en via de postbode tot ons gebracht.
De post was van Willeke Loots, Natuurgeneeskundig therapeut voor dieren, die ons vorige week via het Nederlandse Drentenforum liet weten behulpzaam te willen zijn voor de bobbel op Heras poot.
Day vinden wij uiteraard zeer sympa zoals de Fransen zeggen, en wij hebben de hulp in dank aanvaard. De enveloppe bevatte een handleiding om de poot van Hera een geschikte massage te geven en een buisje korreltjes Arnica C30 . Deze korreltjes moeten tweemaal per dag aan Hera toegediend worden. Nu is medicijnen toedienen aan de jonge honden geen enkel probleem bij ons, zij slikken medicijn alsof het snoep is !
Het eerste korreltje is ondertussen toegediend en vanavond na het eten krijgt ze nummer twee. Vrijdag morgen zouden we dan resultaat moeten merken. Nu is het ook nog kwestie vanmiss energy proberen rustig te houden en geen overdreven inspanning te laten doen.
Van Hilde Bousard, secretaris van de Belgische Drentenvereniging krijgen wij een mail in onze mailbox met de melding dat de familie Fransen - De Backer , baasjes van Drent Genio en hun twee Haïtiaanse adoptiezoontjes Hans en Phil, een Benefietavond inrichten ten voordele van de heropbouw van het zwaar getroffen land.
Een betere garantie dat uw hulp en steun goed terecht komt is mijn inziens niet mogelijk. Daarom doen wij een oproep, om als lezers van dit blog, als eigenaar van een Drent of gewoon uit solidariteit dit initiatief te steunen. Wij gaan er in elk geval naartoe, alle andere afspraken zijn geannuleerd.
Meer inlichtingen bij de familie Fransen - De Backer:
Je merkt het dadelijk, als het geen mooi weer is, of wanneer het op regen dreigt uit te draaien zie je amper wandelaars met honden in het bos.
Niet zo voor de harde zoals wij en Fiep en Tibo en Jef die we ook dagelijks tegenkomen. Het moet al pijpenstelen regenen wanneer we niet iemand van die harde tegenkomen.
Dan doen de baasjes al babbelend hun wandeling terwijl wij met onze bekenden het bos uitkammen.
Zo kwamen we vrijdag Fiep weer tegen in het bos. Dat was de tweede maal in het nieuwe jaar en Heros heeft zijn manieren weer niet gehouden. Vanaf het moment dat hij Fiep, een teefje, zag is hij begonnen met zijn heupoefeningen, de sexmaniak verdorie.
Wie we tot nu toe nog niet gezien hebben is den Tibo met zijn baasje Die zijn nochtans ook elke dag driemaal in ons bos. Waarschijnlijk heeft Tibos baasje het wat druk als kersverse Opa ?
Onder deze titel deden wij vorige vrijdag een oproep om in de omgeving van Gent , Destelbergen mee uit te kijken naar een ontsnapte Hovawart.
Nog dezelfde avond is Hinch nog gevonden, levend maar met een gebroken voorpoot.
Toen wij de melding kregen dat hij was weergevonden lag hij op de operatie tafel bij de dierenarts.
Daarjuist heb ik dan even geïnformeerd bij dhr. Everaert, het baasje van Hinch, die wist te melden dat alles naar wenst verloopt met het herstel van Hinch en dat er geen inwendige verwondingen zijn geconstateerd.
Spijtig van zijn maatje de Golden die zijn verwondingen niet heeft overleefd
We wensen Hinch in elk geval een voorspoedig herstel !
Een zakenman moet op zakenreis naar het buitenland. Hij roept zijn trouwe knecht Saïd en legt hem uit dat hij op het huis moet passen en dat hij hem bij gelijk welk probleem dat er zich voordoet hem moet opbellen.
Na enkele dagen wordt de zakenman ongerust en belt zelf Saïd op. "Dag Saïd, hoe gaat het?"
"Alles zéér slecht."
"Waarom, wat is er gebeurd?"
"Ik heb de steel van de schop gebroken".
"Maar Saïd, potverdomme, ge hebt mij bijna een infarct bezorgd door te zeggen dat het slecht gaat en het is slechts de steel van de schop die gebroken is".
Om toch zijn interesse te tonen vraagt hij: " hoe is dat gebeurd?"
"Och niets erg het gebeurde bij het begraven van de hond"
"Wat, mijn hond waarvan ik hou als van mijn eigen kind?! Hoe kan dat nu?"
"Hij is in het zwembad gevallen."
"Maar Saïd, hoe kan een terrier verdrinken, hij kon zwemmen gekijk een vis!"
"Geen water in zwembad, hij er in spring, en is dood gevallen."
"Hoe, geen water in het zwembad, vorige week is het zwembad gereinigd en toen ik vertrok was het nog vol water!"
"Ja maar, water genomen door pompiers om de brand te blussen."
"Welke brand Saïd?!"
"Huis is in brand gevlogen."
"Maar hoe is dat mogelijk?"
"Rouwkapel voor uw moeder, kaars te dicht bij gordijn en alles verbrand."
"Rouwkapel, is mijn moeder dood? Wij hebben vorige week pas haar 70ste verjaardag gevierd en zij was in volle form."
"Ja maar moeder kon vorige nacht niet slapen, zij ging een slaapmiddel vragen aan uw vrouw, die was met uw beste vriend aan het vogelen en is dood gevallen van het verschieten."
"Mijn vrouw heeft mij bedrogen met mijn beste vriend, kunt ge mij dan niets positiefs vertellen?"
"Jawel, patron, herinnert ge U dat je 14 dagen geleden een aidstest hebt gedaan?"
Zij zijn werkelijk onafscheidelijk broer en zus Heros en Hera, waar je ook komt of kijkt, steeds zie je er twee. Wanneer ze het bos nog maar eens onveiligvoor konijnen aan het maken zijn, maar ook als ze liggen slapen, zoals hier, samen lekker warm voor het ronkend kacheltje.
De keren dat ze al gefotografeerd zijn dat ze tegen, op, of vlak naast elkaar liggen slapen zijn ondertussen ontelbaar geworden. Enkel s nachts slapen ze separé ieder in zijn eigen bench.
Gaan ze dan in de tuin staan ze ook tegen elkaar op als geven ze elkaar een high five, soms lijken het twee ballerinas die op hun achterste poten een pas de deux uitvoeren. Het baasje heeft er al eens aan gedacht van het Zwanenmeer van Tchaikovsky daar bij te laten spelen maar het ritme klopt niet. Ze zijn wat hevig voor de rustige muziek van Tchaikovsky. Binnen een jaar of tien, als ze goed wat ouder zijn misschien.
Ondertussen betrekken ze mij ook heel regelmatig in hun spel of meer .moet ik ze tot de orde roepen als het er weer eens wild aan toe gaat. Want dat moet gezegd worden van de baasjes mogen ze meer dan van mijzelf als ze weer eens wild aan de gang zijn in de tuin. Binnenshuis is het anders, dan reageren de baasjes vroeger dan ik , dan kan ik mijn ogen dicht laten vallen voor de kachel .
Vrijdag laatsleden, eergisteren dus, is er iets raars gebeurt op dit blog. Een jaar lang, het eerste bestaansjaar, stond het cijfer dat aanduid hoeveel personen gelijk op het blog waren op vier.
Bij de geboorte van de pups was iedereen nieuwsgierig naar de uitslag van de bevalling en stond het cijfer op 13 november 2008 op tien. Sinds toen was dat cijfer niet verandert. Tot vrijdag dan
Plots stond de teller op 19, en dat zonder enig aanwijsbare reden. Of is het de melding en de oproep om mee uit te kijken naar de Hovawarth Hinch die half Vlaanderen heeft gemobiliseerd om op het blog te kijken naar wie of wat ze moesten uitkijken. Op het eind van de dag stond er ook een verschil van 265 bezoekers meer op het blog dan s morgens.
Dat is ook al niet normaal want gemiddeld hebben wij het laatste jaar zon 150 bezoekers per dag,dat kan al eens schommelen maar een uitschieter van 115 bezoekers meer is niet iets wat elke maand gebeurt !
Nu gaan we er niet van wakker liggen maar het is wel een plezierig gevoel dat we soms toch wel héééél populair zijn.
Een jonge journaliste van CNN had horen praten over een zeer oude jood die sinds jaren tweemaal per dag aan de Klaagmuur in Jeruzalem ging bidden. Ze dacht dat het een mooi onderwerp was om deze man te interviewen, ging ter plaatse en zag deze oude man slenteren naar de muur. Nadat de man driekwart uur gebeden had kwam hij steunend op zijn wandelstok terug geslenterd. Ze ging tot bij hem voor een interview. "Verontschuldig mij, mijnheer, ik ben van CNN. Hoe is uw naam?" "Morris Fishbien" antwoordt hij. "Sinds hoelang kom je hier al bidden?" "Meer dan 60 jaar" antwoordt hij. "60 jaar ! Dat is ongelooflijk ! En voor wat bid je?" "Ik bid voor vrede tussen Christenen, Joden en Moslims, Ik bid voor het einde van alle oorlogen en. dat onze kinderen een mooie toekomst zouden hebben." "En wat ondervind je na 60 jaar bidden?"
"Ik heb de indruk dat ik tegen een muur aan het praten ben !!."
Wat ziet het er vies en vuil uit, in de tuin is alles grauw en weinig aantrekkelijk, op straat kruipen de mensen diep in hun regenjassen. Het is dan wel warmer dan een week geleden maar de regen bederft dan weer het warmere weer.
Was het vorige week nog allemaal maagdelijk wit in de velden en bossen, nu blijft daar buiten, op een schaduwplek na, niet veel meer van over.
Wie er wel gelukkig mee is met deze toestand zijn de mensen die hun boterham moeten verdienen langs de baan. Die kunnen terug op een nnormale wijze gaan werken morgenvroeg.
Het is nooit goed voor iedereen, zoiets is nu wel duidelijker dan anders. Voor ons Dentjes deerde de wintertoestand niet. Lekker rollen in de sneeuw zoals ik dinsdag en woensdag nog heb kunnen doen, zal er de eerst volgende dagen wel niet bijhoren.
Dan toch maar hopen op een vroege lente, met sneeuw- en meiklokjes , de eerste krokussen en narcissen ?
Wij Drenten hebben een opoffering gedaan aan de kunst deze namiddag ! Wij hebben onze wandeling een beetje ingekort om het hoofdbestuur de gelegenheid te geven naar een vernissage te gaan.
Het baasje was uitgenodigd door Julienne, de vrouw van onze Mitsubishi dealer in Vosselaar.Sinds enige tijd heeft Julienne zich de kunst van het schilderen eigen gemaakt en nu stelt ze, samen met 14 andere geestesgenoten tentoon in jawel, de toonzaal van de garage.
Ons baasje was zo fier als een kermisvogel dat hij een unieke foto heeft genomen ! Nog nooit vertoont !Van Goghs zonnebloemen zij aan zij met een Mitsubishi Outlander! Je gelooft het niet ? Kan ik goed geloven maar kom uzelf vergewissen, trouwens ons baasje heeft nog nooit gelogen, wel eens de waarheid geweld aangedaan maar liegen ?
De tentoonstelling is prachtig opgesteld en knap geïntegreerd tussen de flonkerende autos. Van kunst en autos is beiden genoeg aanwezig en voor ieders smaak en beurs.
Wij wensen de kunstenaars en voornamelijk Julienne en Karel Huybs Goossens succes met de tentoonstelling van zowel autos en schilderijen. t Baasje stond er van te kijken dat beiden zo goed konden gecombineerd worden.
Na bijna een halve eeuw getrouwd te zijn, sterft de man, niet lang daarna komt ook zijn vrouw in de hemel. Zij ziet haar man, vliegt hem in de armen en roept: 'Liefste, wat een geluk hier jou te vinden ! De man kijkt verbijsterd op en zegt: 'Miljaarde! Nu niet beginnen zeveren hé! De afspraak was: Tot de dood ons scheidt!!!
De bloglezers hadden het tussen de regels al kunnen merken, zeker zij die ook het blog van Michka en Cheeta lezen. Er stond een feestje aan te komen met de collegas van t baasje zijn voormalige school.
Ons baasje had zo n week of drie geleden een paar mailtjes naar de ex-collegas gestuurd met de melding dat ze nog eens moesten samen gaan zitten voor een babbel en een borrel. Met achten waren ze die hetbaasje de oude taarten noemt. Hij mag dat zeggen want zelf rekent m zichzelf er ook bij. Het waren in feite maar zes oude taarten want twee van de collegas zijn nog aan de slag op school, maar toch zijn het ex-en omdat zij op school een directie functie hebben gehad.
Het was weer bijbabbelen en verhalen vertellen, al dan niet gekruid met de nodige humor. Meestal zijn die nieuwjaarsrecepties van die zielloze bedoeningen waar ieder naartoe gaat omdat zij moeten gezien zijn niet zo op het KTA in Herentals. Het gaat er zeer ongedwongen aan toe en je merkt het ook, zij die er aanwezig zijn beleven dat dan ook met de volle goesting.
De baasjes zagen er vriê kontent uit toen ze terug thuis kwamen, t was plezant geweest en afspraken voor 2010 zijn ondertussen ook al gemaakt. Afspraken waar al naar uitgekeken kan worden.
Op de foto, staand van links naar rechts: Joris, Rita, Leo, en ons baasje
Op foto twee leek het er bij aanvang op dat de dames zich gingen wagen aan de French cancan, dat is toch niet doorgegaan maar lol hebben ze gehad zo met zn viertjes !
Omgeving Gent, even mee uitkijken a.u.b. ! Hij is gevonden!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
+++++++++++++++++++ HIJ IS GEVONDEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
jammer genoeg wel met gebroken voorpoot (ligt nu op de operatietafel), maar dat is nu eventjes het minste van de zorgen - nog nooit zo blij geweest met een hond met een gebroken poot.
M@rian ,moderator op het NL Drentenforum heeft dit bericht op het forum geplaatst. Het betreft een verdwijning van een Hovawart reu in de omgeving van Destelbergenbij Gent.
Kijken de lezers uit de omgeving mee uit naar de hond ? Deze mededeling mag gecopieerd worden en op andere sites geplaatst. Dank bij voorbaat !
Jan
---------------------------------------------
zeer triest nieuws : de broer van Crunch is verloren gelopen, woensdag 13/01 vanuit zijn thuisadres in destelbergen (bij gent) (gegevens van de baasjes: Filip Everaert tel 0479 600 111 - Houtstraat 28 - 9070 Destelbergen) samen met de andere hond die ze hadden (golden retriever teef) zijn ze uit de tuin ontsnapt, de golden retriever teef is aangereden (en gestorven ) en waarschijnlijk is Hinch daarop in paniek gaan lopen.
beschrijving : hovawart reu Grootte: 65 cm Kleur: zwart met enkele bruine vlekken, witte vlek op de borst Rode halsband Gechipt Langharig, hangende oren en pluimstaart Luistert naar de naam Hinch TEL: 0479 600 111
het mag op alle mogelijke fora geplaatst worden, mocht iemand nog plaatsen weten (op hondenvrienden.be wordt het hopelijk al geplaatst).
uiteraard weten we dat de kans niet groot is dat hij via hier zal gesignaleerd worden, maar elke kans is er één en hier lezen ook belgen, dus niet plaatsen was geen optie.
Zevenhonderd dagen waren we gisteren aan de slag met ons blog op het World Wide Web. Het WWW, waar ieder zijn mening en zijn ei kwijt kan en waar het seniorennet de poort naartoe is/was.
Zonder het seniorennet zouden we waarschijnlijk nooit dit blog begonnen zijn. We zijn niet van de generatie die opgegroeid zijn met bits en bytes.Die bits dat kon nog, die kon je in een soort schroevendraaier plaatsen en dan verschillende schroeven mee los of vast zetten. Maar van bytes hebben we nooit kaas gegeten
Toen we op Valentijnsdag, nu haast twee jaar geleden begonnen met het blog, hadden we nooit kunnen vermoeden dat 700 dagen later, we meer dan 89.000 bezoeken aan het blog konden optekenen. 127 bezoeken per dag gemiddeld over gans die periode. En dat voor de verhaaltjes over twee Drenten, Bas en Belle in het begin. Nadien over Belle en haar twee pups Hera en Heros.
We hebben tijdens die 700 dagen verschillende blogs weten komen en ook alweer weten verdwijnen. Sommige zeer enthousiast begonnen en al snel als een kaars uitgedoofd, sommige rustig begonnen en kalm verder kabbelend. We hebben met het blog nieuwe mensen leren kennen, sommigen hebben we al in levende lijve ontmoet, sommige zijn vrienden geworden.
Maar vooral hebben we de Drentsche Patrijshond toch in vele huiskamers bekend gemaakt. De wandelingen met de vereniging zouden niet dezelfde geweest zijn als we die Wiebes, de Arcils en Floyds niet gekend hebben via het blog. Als we dan aan de start van een wandeling kwamen, waren we direct thuis onder bekenden want dat was Anita, en dat Jil en Miriam, en Hans en Eric en daar dat moet Maurice zijn. Plezant is het in elk geval.
Wat er ook niet meer gebeurt is dat we het relaas van de vorige weken of maanden nog moeten geven. Dikwijls is het van dat gebeurde toen maar toen waren jullie in Frankrijk, we hoeven het allemaal niet meer uit te leggen, het heeft op t blog gestaan !
Zet die combinatie in het midden van het bos op een open plek in de sneeuw en je hebt spektakel eerste klas.
We waren deze namiddag eens niet naar ons bos geweest maar samen met den Yndhi naar een ander bos geweest waar Hera en Heros het nog niet kenden. Ook Yndhi kende het daar nog niet en mijzelf kwam het vaag voor.
Toen ik hoorde dat het baasje tegen zijn broer vertelde dat op het die plaats is dat de Kaawpollekes wandeling terugkeert. Op die plaats stond inderdaad het baasje met zijn citroenjenevertjes en cakejes. Daar heb ik vorig jaar de ganse meute staan opwachten samen met het baasje.
Het was er overheerlijk weer, een zalig zonnetje , sneeuw en niets geen wind daar tussen de bomen. Ik heb me daar liggen rollen in de sneeuw en t baasje gaf me groot gelijk, het is best mogelijk dat het de laatste maal is dit jaar dat het nog kan want het dooit tegen de sterren op.
Yndhi wist niet wat hem overkwam, het was ook weeral drie weken geleden dat we elkaar nog zagen. Hij is groot geworden, den Yndhi die nu tien maanden oud is. Hij is nog altijd even zot van Hera, maar grote broer Heros stelt de limieten waar Yndhi zich aan te houden heeft. Ook naar mij luistert Yndhi beter als naar zijn eigen baasje. Het is de jongste van de vier en naar onze mening zal m naar ons luisteren, zoveel is wel duidelijk, ook voor hem !
Thuis gekomen zijn we als een blok in slaap gevallen en we durven er veel op verwedden dat het in Beerse even stil is bij ons baasje zijn broer. Voor de trouwe blog lezers ook beter gekend als ozze Dré.
Een man komt thuis van het werk en zegt tegen zijn vrouw: Schatje, ik heb een nieuwe secretaresse. En weet je wat? Ze had een paars-witte bhaan! Weet je wel, de kleuren van Anderlecht.
Nou ja, het stelt niet zo veel voor, maar het gaf me toch een goed gevoel.'
De volgende dag komt hij thuis, en zijn vrouw vraagt: 'Hoe was het op je werk?'
De man antwoordt: 'Fantastisch, ik liet mijn gummetje vallen, bukte om het op te rapen, en weet je wat? Ze heeft ook een slipje in de kleuren van Anderlecht!
Goed, het stelt natuurlijk niet zo veel voor maar het gaf me toch een goed gevoel.'
De volgende dag komt hij thuis en vraagt aan zijn vrouw: 'Hoe was je dag vandaag?' Zegt zij: 'Goed hoor, we hebben een nieuwe postbode!!!
Zijn penis is 5 cm langer dan die van jou.
Goed, het stelt natuurlijk niet zo veel voor,maar het gaf me toch een goed gevoel!'
Gisterenavond is het al begonnen, t baasje zijn zus belde dat ze thuis was na een glijpartij want in Turnhout, 7 km van hier regende het op een bevroren ondergrond. Zij was heel zuutekes van de rijschool* naar huis geslibberd (*voor mensen uit de omgeving van den TAR)
Wij wonen natuurlijk in betere oorden (haha) en hier dooide het zachtjes aan op een normale wijze, met druppende dakgoten, lekkende stukgevroren bloempotten en druppende bomen.
Het is weer eens iets anders dan al dat wit en geschuif als je buiten kwam. Deze namiddag zullen we wel weer naar onze poten krijgen als de dooi zo verder zet en we komen met 12 slijkpoten terug binnen geschoven.
Het kuilen graven in de tuin zal dan wel beter lukken als bij dat probeersel van maandag voormiddag. Toen moesten we eerst door een dikke bevroren laag graven voor we op de zachte kwamen. Nadien heeft het baasje de aslade van de kachel in die kuil leeg gemaakt en er een stinkende drol bovenop gelegd. Dan graven ze daar niet verder zegt m, en gelijk heeft hij, hij heeft nu twee kuilen in de tuin. De tweede vlak naast nummer één want daar ligt een drol in!
Het is een opgave ons Miss Energy kalm te houden. Het baasje heeft al aan opgave, in de andere betekenis gedacht want het is als dweilen met de kraan open. Het is niets gekort kort op de bal te spelen want eens je je hebt omgedraaid is ze weer actief tegen 100/u.
Dan is Hera bezig moeder of broer te jennen, of ze staat met dat flosjtouw klaar om mee te spelen. Dan ga je wandelen en denk je er aan van ze gans de tijd aangelijnd te houden maar dan is het weer te glad en maak je de leiband los omdat ze je anders onderuit trekt !
Eens die leiband los is haar eerste betrachting zo snel mogelijk terug bij Heros te komen die al een eind vooruit is. Ze stormen dan zij aan zij door het bos op een wijze dat elk wijs wezen denkt dat kan nooit goed gaan !
Het zal nog lang duren denken wij eer die knobbel weg getrokken is op een natuurlijke wijze. t Baasje heeft er al aan gedacht van ze een week uit te besteden op een plaats waar ze alleen is, zonder hond of kat.
Eén voordeel heeft dat wandelen wel, als ze dan moe thuiskomt is ze kalm .
Jefke zit op de stoep met een stok in een hondenpoep te roeren.
De postbode komt voorbij en vraagt aan Jefke wat hij aan het doen is.
'Ne facteur aan 't tekenen', zegt Jefke.
Kwaad loopt de postbode door en doet zijn verhaal aan de ' Broeders vanLiefde', die een straat verder in hun combi zitten te mediteren.
'Wacht', zegt één van de gendarmes, 'eens zien of hij dat bij ons ook durft !' 'Zij wandelen naar Jefke en vragen : 'Awel brave jongen, gij zijt toch genegendarme aan 't tekenen hoop ik?
'Jefke: 'Nee nee, maak u maar geen zorgen,daar heb ik niet genoeg strontvoor....' L.M.
Als t vrouwtje niet mee gaat wandelen is het voor t baasje dubbel werk, dan gaat hij eerst met mij naar het bos en daarna met Hera en Heros. Dubbel tarief zegtm daar tegen.
Niet dat t baasje daar mee inzit, destijds toen ik hier in de familie kwam had ik maar één taak, en dat was zorgen dat t baasje in beweging bleef vanaf hij op pensioen ging. Van die taak heb ik mij tot nu toe elke dag zorgvuldig gekweten, meerdere keren per dag zelfs.
Nu las het baasje tweemaal de ronde van het bos moet maken komt hij ook dubbel zoveel mensen tegen waar hij een babbeltje mee kan doen. Gisteren namiddag zijn er drie dames uit onze straat samen een lange tijd mee gelopen. Zij gingen een wandelingetje makenen een koffietje drinken aan de Lilse Bergen. Ondertussen wist het baasje toch weeral wat er zich afspeelde in de wijk tijdens onze afwezigheid.
De madammekes weten ondertussen hoeveel sneeuw er in La Magdeleine lag
Als we dan terug thuis komen staan hier twee crazy Drenten aan de deur ons op te wachten. De baasjes kunnen dan niet snel genoeg zij om die hun leibanden aan te doen.
Als t baasje dan weer thuiskomt hoort het vrouwtje, ik ben Jef tegengekomen en die Nieuwjaar gewenst en neen xxx heb ik niet gezien maar wel die twee dames met Bono, de naam van de dames kent m dan voor één keer niet, maar die van de hond des te beter
Een zwaantje staat op uitkijk met zijn speedgun en ziet plots een rode Corvette passeren tegen 200/uur. Hij er achteraan en na een tijdje haalt hij de wagen in en doet hem stoppen. Blijkt de bestuurder een blondje te zijn... Zwaan: Goeiendag, mag ik uw rijbewijs zien?
Blondje: Rijbewijs... wat is dat?
Zwaan: Zit meestal in uw portefeuille (zucht)...
Na enig zoeken vindt ze het gevraagde en geeft het aan de agent.
Zwaan: Mag ik uw papieren van de wagen eens zien Volgt een analoog scenario als daarnet. Zwaan gaat met de papieren terug naar zijn moto en vraagt aan de centrale de documenten te checken.
Vraagt de centrale: Zeg es, is dat een rode Corvette?
Zwaan: "euhja..."
Centrale: "Met een blonde moordgriet erin?"
Zwaan: "yep..."
Centrale: "Papieren zijn in orde maar ge moet terug gaan naar de wagen en uw broek laten zakken.
Zwaan: "Maar allez, dat kan ik toch niet doen?"
Centrale: "Vertrouw ons maar..."
Zwaan: "Oké..." De zwaan gaat terug naar de wagen en daar gekomen trekt hij zijn broek af.
Roept het blondje: "O nee, niet weer een ademtest !!" L.M.
Probleempje voor het hoofdbestuur in het geval van de knobbel op Herasrechter achterpoot. Kort na kerstmis ontdekten we een knobbel op het gewricht van Heras rechterachterpoot, in de dierenkliniek onderzocht Dr. Flor de poot, trok er vocht uit, bekeek het boeltje onder microscoop, toverde wat met verschillende flesjes en verklaarde dat er niets ergs met de poot mis was.
Nu goed twee weken later is die knobbel haast verdwenen geweest, en terug gekomen. Hera heeft tien dagenMetacam gekregen tegen mogelijke ontsteking maar zonder echte beterschap te bekomen.
Gisteren waren we dus terug in de dierenkliniek en gaf Dr. Nelly ons dezelfde boodschap mee, kalm houden er is niets ernstigs aan de hand, poot in dit geval, maar intapen en kalm houden die Hera
Nu gebeurt het wel dat het trio na goed te hebben gespeeld in de tuin uit zichzelf in hun bench gaat rusten, maar nu zullen we toch iets meer moeten gaan forceren is zo mijn gedacht.
Op het NL Drenten forum is mij al de raad gegeven van ze kalm te houden zoals ze honden in de nieuwjaarsnacht daar kalm houden met advokaat ! ! ! Maar ik kan nu toch moeilijk een alkoholieker maken van ons Hera.
Is er iemand die resultaat heeft gehad van zijn hondkalm te houden met Bachbloesem druppels ?
De bijkomende moeilijkheid ligt erin dat ze geen hinder heeft van die knobbel en ze haar gang gaat alsof er niets aan de hand is !
Een Drent kalm houden, blijkbaar niet zo simpel. Een klas van 25 leerlingen van het beroepsonderwijs in de hand houden is een makkie tegenover één Drent, zoveel is nu wel duidelijk.
Dat is het advies van onze dierenarts Dr. Nelly bij het bezoek van Hera aan de dieren kliniek. Dan denkt het baasje achteraf, ze weet waarover ze praat, maar ze weet niet wat ze me aandoet, die Dr. Nelly van ons !
Een Drent kalm houden, je moet er één of meerdere in huis hebben om te kunnen meepraten. Als wij ons wedervaren vertellen aan de mensen, bekijken ze je met een onwaarschijnlijke blik in de trend van ben je nu niet aan het overdrijven ?
Neen, we overdrijven niet ! Integendeel, als we alles zouden vertellen, de mensen zouden nogal ogen trekken en hun oren niet kunnen geloven. Zulke trouwe lieve ogen die niets dan onschuld uitstralen, de verleiders capaciteiten waar ze ware meesters in zijn, je smelt er in hun plaats van als ze zij aan zij voor de kachel liggen genieten.
Als we enkele deze eigenschappen in de verf zouden zetten dan was de Drentsche Patrijshond in no time de populairste hond ter wereld.
Maar als je van een mooi verzorgde tuin houdt, of je hebt een hekel aan een vuile poot op je pas gewassen broek of pull, of je krijgt een hartinfarct als je strepen van hondenpoten op je pas gepoetste vloer ziet, of de zak van de stofzuiger zit na twee zuigrondes propvol, en dit zon tweemaal per jaar, als je daar een hekel aan hebt dan adviseren wij een poedel of een chihuahua, die je in en uit een behoorlijke sjakkos kunt tevoorschijn toveren.
Dr. Nelly mag gerust zijn, we gaan ons Hera zo kalm mogelijk houden opdat ze die bol aan haar achterpoot, die overigens niet hindert of pijn doet, kwijt kan spelen. De baasjes gaan dat heel nauwgezet uitvoeren een Drent ZO KALM MOGELIJK houden. Al een geluk dat er ook MOGELIJK bij gezegd is. Zonder dat woord was de opdracht ONmogelijk !
Een Antwerpenaar komt goedkoop "wielertoeristen" in Limburg. We moeten vooraf echt niet verduidelijken dat hij de Limburgers voor domme boeren neemt. Hij stopt met zijn fiets aan een benzinestation in Genk en vraagt aan de pompbediende : "Wilde gij ne keer voltanken.
De bediende laat zich echter niet uit het lood slaan en doet glimlachend alsof hij de fiets voltankt. "En wilde gij ne keer mijnen olie s chekken vraagt de Antwerpenaar. Weerom knikt de pompbediende glimlachend en speelt het spel mee. De Antwerpenaar krom van 't lachen, springt op z'n fiets en maakt aanstalten om te vertrekken. Op dat moment geeft de pompbediende hem een daverende saflet (= oorveeg). " Wa doede gij naa" panikeert de Antwerpenaar : Antwoordt de Limburger héél traag : "Uuuw deur waaas niet choe diiich.
De dagen voor het tweede weekend van januari vorig jaar waren dagen dat je niet wist of je nu vrolijk of triest behoorde te zijn. Wat was er dan mis met die dagen ?
Geboren op 12 november waren onze pupjes acht weken geworden in deze dagen en laat er nu 4 koppels staan popelen om hun pupje, hun oogappel,hun beste maat voor de volgende jaren te komen ophalen. Ons nestje liep leeg !
Ronny en Karine trotseerden ook toen het slechte weer en tuften tegen 90km/u, wegens smogalarm, van Oostkamp naar Vosselaar om hun Harko te komen ophalen. s Avonds hadden wij al verslag van de tocht op t scherm staan !
Jean-Pierre en Utekwamen een dag later achter Hadise, onze regulateur was dat, we hadden zo al bekeken hoe we haar zouden kunnen vervangen want als er onder de pups iets moest geregeld worden voerde zij gewoonlijk de hoogste blaf, vrouwtje hé Ook J-P. en Ute lieten ons weten hoe zij en Hadise het stelden.
Hercule vertrok samen met zijn vader Zeppos naar Oudenaarde. Wij zouden vermoeden dat het een wielerfan zou worden want vanaf de poort lijkt m recht op de Bosberg maar neen hoor, Hercule gaat met Peter en Zeppos in het jachtseizoen elk weekend op stap, de bossen en velden in.
Jos en Dymphna aarzelden nog een beetje, zouden ze wel ? Ze hadden nog nooit een hond gehad en het grote probleem was hun Bol. Zou Harry wel door één deur kunnen met Bol, schrik niet Bol is hun huiseend. Neen geen WC eend, maar een echte, een witte,met twee poten , veren en een snavel en vleugels.We maakten voor hen een extra akkoord.
Als ze enige last hadden met Harry en Bol mochten ze Harry terugbrengen. Ons baasje was er wel niet erg gerust in want ondertussen had m al geïnformeerd wat een nieuwe witte eend kostte ! Maar het klikte daar in de schaduw van Bobbejaanland en nu kan Jos niet meer zwijgen over zijn Harry !
En toen was het woensdagen waren we nog met drie, ik en ons Hera en onze Heros. Van het baasje had ik al gehoord dat Heros de plaats van mijn overleden maatje Bas zou innemen. En nu een jaar later, zit alles snor hier in de roedel, onze broers en zus zien we nog regelmatig en we zagen dat het goed was zoals het nu is.
Ja hoor , we zijn goed aangekomen in Vosselaar en nog wel op 7 uur en een half. Het was meer schrikmakerij van France-meteo van ondergesneeuwde autostrades en gladde wegen.
In zoverre was het juist, dat de weg tot aan de N10 gene stoef was. Daar op de departemental tussen Villier le Roux en Ruffec was het wel goed opletten.
We hebben het op ons gemakske gedaan, de 130 km/u was aan ons niet besteed, we hadden de tijd en er zat niemand op ons te wachten.
Op auto-Fm , de 107.7 die Fons Nicolay niet kan horen wegens boem, boem, boem gaf men gladde plekken op de A10 in de omgeving van Orléans. Voet van het pedaal en goed uitkijken helpt dan meestal wel. Zeker als je dan nog goed wat afstand tussen de voorganger houd.
Iets voor Orléans was het inderdaad prijs aan de overkant van de snelweg richting Tours. Wat het autootje meemaakte weten we niet, maardemannen van de brandweer hadden blijkbaar een nieuwe schaar gekregen om gewonden uit een voertuig te bevrijden. Er was niet veel heel meer aan het voertuig/schroot.
Parijs was een fluitje van een cent om te passeren en ook richting Lille ging het als op een zonnige zomerdag. In Lille hebben ze dan ook een portretje van baasje en auto gemaakt .
Zon foto waar de dienders van de Nicolas een prijs van minimum 50 op zetten. Dievenprijs zegt het baasje dan, op die plaats mocht er tot voor kort 70 km/h gereden worden maar diezelfde dienders hebben daar een bord van 50 km/h komen zetten zodus, aan zijn fles heeft m het.
Vlak voor 6 uur waren wij terug in Vosselaar, klaar om het plaatselijk fritkot van Jan en Carine nog eens met een bezoek te vereren. Neen geen wedstrijd of prijsvraag, gisteren is het ook niet geraden !
Gisteren was er een onderwerp op het Nederlandse Drentenforum http://drentschepatrijs.messageboard.nl/portal.php waarin men vertelde wat s avonds de pot zou schaffen. Snert (de enige echte Hollandse uiteraard) bonensoep en erwtensoep, (is niet hetzelfde als snert) voerden zowat de hoofdtoon.
Niet moeilijk in deze barre tijden met temperaturen die niet boven het nulpunt uitkomen. Nu is het zo dat iedereen mag weten wat t vrouwtje op tafel brengt maar dat zo maar aan heel het WWW kenbaar maken zomaar, ha neen hé !
k Was van mening dat wie curieus is, er ook maar wat voor moet doen en daarom maakte ik er een vraagje over. Wie kon raden wat het hoofdbestuur op zijn bord kreeg verdiende een week all in verlof in La Magdeleine ! All in dus, ook eten en drinken , slapen en al wat bij een verlof à la campagne hoort .
Wat we op tafel kregen leek duur maar door een gelukkig toeval hadden we het hoofddeel van de maaltijd gewonnen met de kersttombola van het Comitee des Fêtes hier van het dorp. Drie prijzen mochten we de onze noemen, een doos Rochers van Ferrero, een verpakking gerookte zalm en last but not least een halve kilo verse garnalen, aangeboden door de vis vers stand in de hall van het warenhuis E.Leclerc hier in Ruffec. Pattatjes hadden we nog van eigen oogst, bintjes zelfs en dus ideaal om frietjes van te snijden. Twee behoorlijke tomaten werden er bij aangekocht en samen met de garnalen noemde gans dat gerecht: Frietjes met tomaat crevettes.
Wie dat nu heeft geantwoord op het Drentenforum mag langskomen, als de winnaar dan ook nog vertelt dat het gewonnen crevetjes zijn dan mag hij/zij nog een paar dagen langer blijven. Maar ik vermoed dan ook meer fraude dan geluk in t spel !
Terwijl jullie dit lezen in jullie luie bureaustoel achter de computer zijn wij onderweg, naar Vosselaar aan t bollen. Verwacht dan aub vandaag geen twee berichten en een mop. Maandag halen we dat wel in met meer nieuws
Toen wij hier in La Magdeleine aankwamen op 30 december s avonds stond de thermometer nog op 8° C . Deze namiddag zijn we de min/maximum thermometer nog eens gaan controleren en nu blijkt dat de laagst gemeten temperatuur -14°C is. De Maximum temperatuur kwam dan uit op 20°C.
En dan zegt mijn kameraad Fred dat ik een foefelaar ben en mij er niet voor schuw om de diepvries en de haardroger bij in te schakelen om extremen in het weer te creëeren. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik er niet vies van ben van af en toe iemand voor de gek te houden. Maar niet met het weer hé jongens, iedereen kan dat controleren via het internet.
Vandaag geen ijspegels aan de daken en dakgoten, het heeft niet gedooid vandaag en dan krijg je ook geen pegels, tenzij je te werk gaat met de haardroger of verfschroeier.
Morgen waarschijnlijk maar één berichtje wegens on the road again Op dit ogenblik staat het één nieuws op via TV Vlaanderen Digitaal en het belooft niet erg goed te zijn op de Belgische snelwegen. Hopen dat de Fransoozen beter doen met het strooien van zout.
Dat is wat France-météo ons kan melden voor het weekend. De baasjes zijn extra geïnteresseerd omdat de terugkomst naar België voor morgen zondag voorzien was.
Frankske en Sabientje van t Bels weer op TV kondigen straf winterweer aan voor de lage landen vooral op zaterdag. Dat gaan de baasjes niet trotseren dus rekenen ze erop dat de strooidiensten de snelwegen sneeuw en ijsvrij krijgen tegen zondag.
De oranje Franse waarschuwing geld voornamelijk voor de departement van de Midi-Pyreneeën,de Auvergne departementen en de departementen daar te oosten van. Ook Normandië en het noordelijke deel van Bretagne delen in de sneeuwmiserie.
Als je het kaartje bekijkt en vertrouwen hebt in de météo diensten dan gaan wij er netjes tussendoor kunnen rijden. Er is dan wel het Ile de France met Parijs waar we door/langs moeten maar dat zal wel lukken op een zondag.
't Baasje zal er in elk geval wel op voorzien zijn wat betreft veiligheidsvoorzieningen zoals een thermoskan extra warm drinken en een extra dekentje voor als we komen vast te zitten...
We zijn wel zeker dat het baasje de radio gaat afstemmen op info-France, beter bekend als de 107.7 fm in plaats van radio Nostalgie. Morgen is één sneeuwvlokje belangrijker dan den Elvis die gisteren 75 zou geworden zijn, als m van de pillen was afgebleven
Zoveel plaats hebben wij hier in La Magdeleine om ons uit te leven, en dat moeten we op dit moment enkel delen met Fred en Harley, de Engelse overbuur honden.
Voor de rest, zover als we kunnen kijken kunnen we rondcrossen.Alleen dachten we daarstraks aan de poort van de Engelse muziekleraar/componist dat er niemand thuis was en we gewoon over het terrein mochten lopen. Dat was buiten de waard gerekend want veel scholen zijn gesloten in het departement wegens slecht bereidbare wegen en soms kapotte chauffages Dus zoon muziek kwam achter ons aangelopen om ons weg te jagen.
Toen t baasje hem vertelde dat wij niet mêchant zijn, vertelde hij dat er bij hen veel katten rondlopen en dan kan ons baasje geen garantie meer geven.
Voor de rest hebben we dan maar gezorgd dat we gans het bos hebben omgekeerd op zoek naar iets om op te stoten, maar er was niemand thuis in t bos.
Het baasje heeft dan nog wat fotos genomen van de gehuchten La Vallee , en La Bouzatière en La Meunière. Zij liggen nu gans vrij in de kouwelijke omgeving. Veel verkeer is er ook nog niet geweest aan de sporen in de sneeuw op de weg te zien.
Wie niet echt dient te gaan werken of buiten moet komen, die blijft bij de kachel en laat gans het uitgestrekte landschap over aan drie Belgische Drenten en hun baasjes.
Op een verjaardag feestje ontstaat er een verhitte discussie over sex. Mannen beleven meer plezier aan sex dan vrouwen, zo beweren de meeste mannen. Eén vrouw neemt uiteindelijk het woord en zegt: "Als je nu jeuk hebt in je oor, steek je je vinger in je oor en je beweegt die flink heen en weer en haalt hem er weer uit....... waar voelt het dan het lekkerst, aan je vinger of in je oor?"
Als de zon op die wijze boven de schuur van buurman Mr. Martin opkomt dan belooft het een prachtdag te worden.
Enkel kleine wolkjes kunnen de pret niet bederven en het zal niet lang duren vooraleer het baasje zijn laarzen aantrekt om met ons nog een behoorlijke wandeling te maken. Gisteren heeft het laat in de namiddag nog eventjes gedooid zodat nu aan alle daken lange ijspegels hangen.
Het is nog zo slecht niet de winter in Frankrijk. De regionale wegen, de departementals en de gemeentewegen worden niet of met kindermondjesmaat gestrooid maar niemand die daar wakker van ligt. Ieder doet het wat langzamer en mort binnensmonds en dan nog niet over de sneeuw maar wel over wat het wel kost die verwarming bij zulke noordpool (sic) temperaturen !
Straks gaan we jullie nog wat mooie portretjes van het gehucht voorschotelen. De sneeuw is nog mooi, de zon is van de partij en t baasje heeft een vers geladen batterij in het kodakske gestopt. Dat kan alleen maar mooi worden.
Het is niet te hopen want dan is het gedaan met de zalige rust van ons 120 inwoners tellend dorpje.
Toch zagen wij daarstraks tijdens onze hééél lange wandeling de eerste tekenen van wintersport. Op wandeling heeft het baasje gewoonlijk zijn kodakske bij en hij heeft drie fotos van het gebeuren gemaakt.
De fotos zijn nogal van ver gemaakt maar het baasje kon, ook gezien de sneeuw, niet zo snel dichter bij komen. Halfweg de wandeling zagen we plots een Citroën bestelwagentje over de besneeuwde weg rijden met wel een stom remorkske. Het was geen echte aanhanger zoals wat we daar gewoonlijk onder verstaan. Hier bengelde, aan een koord van een meter of 4, misschien 5, een volwassen persoon achter het Citroentje, voorwaareen rasechte skieër.
Nooit gezien in La Magdeleine en hoogstwaarschijnlijk een enige gelegenheid om op foto vast te leggen. We hebben hier in de voorbije tien jaren al wel meer sneeuw gezien maar nooit in deze hoeveelheden en meestal was m na twee dagen al gesmolten.
Onderweg heeft Heros ook nog een dood vogeltje, een vink,gevonden waar hij bijna de helft van de wandeling mee rond gelopen heeft, achternagezeten door twee nieuwsgierige teven die ook wel eens wilden apporteren voor t baasje.
Van beiden moet het baasje eens in zijn dunner wordende haarbos krabbelen, de koude pootjes om te beginnen. s Morgens bij het ontwaken gaan wij eensgezind en vrolijk buiten om onze ochtendplas de vrije loop te laten.
Als dat dan zoals vanmorgen in de verse sneeuw is dan gebeurt het dat we niet binnenkomen voor tien uur /halfelf. Toch haast twee uur buiten op blote voeten in de sneeuw. t Baasje heeft ons nog nooit horen klagen over koude pootjes, ooit wel eens over sneeuwklompjes tussen onze tenen, maar koude pootjes nee hoor.
Dan het tegengestelde als we dan binnenkomen, hier in Frankrijk of in Vosselaar zouden we IN de kachel kruipen. t Baasje heeft Heros laatst nog een schop onder zijn nageslacht willen geven omdat hij voor de derde maal in een half uur met zijn kop ONDER de kachel lag.
Telkens haalde t baasje Heros daar weg en telkens kroop m daar terug heen, tot het baasje er van baalde en Heros een halfuur in zijn bench gestopt heeft (die naast de verwarmingsketel staat hahaha )
Ook nu liggen ze weer met hun drie snuiten richting kachel, dan laat het baasje ons maar doen, als de neus te warm geworden is draaien we ons vanzelf wel weg, wat niet het geval is als we omgekeerd liggen !
Het begint een beetje eentonig te worden, ook vanavond is het terug beginnen sneeuwen. Deze maal zijn het dikke plakkende vlokken en ook ons baasje heeft dat ontdekt. Nu gooit m sneeuwballen naar ons.
Hera, ons pluimgewicht, springt het hoogst om de sneeuwbal in haar bek op te vangen. Het baasje speelt soms vals en dan werpt m een sneeuwbal tot voorbij de poort. Als wij daar achteraan gaan dan kunnen we op het einde niet meer stoppen en dan klinkt het in de avondstilte van wonggewongwong, of toch zoiets in die aard.
Dat vervolg op het sneeuwballen gevecht is iets voor morgenvroeg in de tuin, daar hebben we van alles genoeg, sneeuw, plaats ideaal om te spelen met de baas.
Het baasje werpt ook regelmatig een sneeuwbal in de boom als wij daar onder staan, dan komen er precies wel honderd sneeuwballen naar beneden en weten we niet waar eerst happen. We denken dat het baasje al meer van die spellekes gespeeld heeft in zijn jonge jaren, het gaat m iets te vlot allemaal
Sint Pieter vraagt hem of hij tijdens zijn leven een goeie daad gedaan heeft
Waardoor hij in de hemel thuishoort.
Ik kan me zoiets wel herinneren zegt de man.
Ik passeerde op snelweg een parking waar een groep Hells Angels bezig waren een paar jonge vrouwen lastig te vallen.
Ik riep dus dat ze daar mee moesten ophouden, maar dat hielp niet echt.
Toen ben ik naar de leider van de Hells Angels gestapt, heb tegen zijne Harley gestampt en hem op de grond gesmeten, en stoemp op zijn neus gegeven en zijn neus piercing uitgetrokken.
En toen heb ik tegen de andere Hells Angels gezegd dat ze moesten oprotten of hetzelfde zou hen ook overkomen.
Sint Pieter was danig onder de indruk en vroeg, wanneer was dat precies?
Antwoord de man:een paar minuten geleden denk ik
Voor Rein zoeken we een nieuw huis. Rein is nu 7 maanden oud, het is een lieve ondeugende hond, echt een beginnende puber. Rein heeft veel vrijheid gehad de eerste maanden en daarom zoeken we een consequente baas die hem de leiding kan geven die hij nodig heeft en graag iets met hem onderneemt. Als u serieus geïnteresseerd bent en meer informatie wilt over Rein dan kunt u contact opnemen met het puppycontactadres.
Vannacht heeft men het landschap terug een fris nieuw wit kleurtje gegeven.Vermits het dan ook nog eens klein pietjes -koud is blijft dat laagje poedersneeuw van 1 à 2 mm liggen, als het niet te hard waait zegt het baasje er dan snel bij.
De thermometer staat op min 5 en het is bewolkt. Veel verandering zal er vandaag dus niet komen. Dat zal dan bij de wandelingen terug een rode, haast afgebeten neus en oren worden voor t baasje. Verbazend genoeg hebben wij met onze lange neus en flaporen daar weinig last van.
De baasjes hebben de verwarming al maar een standje hoger gezet en ook t houtkacheltje draait overuren. De isolatie die het baasje twee jaar geleden geplaatst heeft op zolder is blijkbaar beter om de warmte in de zomer buiten te houden dan de warmte in de winter binnen te houden. Gelukkig moeten we niet op een houtblokjeof liter fioul kijken, van beide is er nog voorraad genoeg.
Gisterenavond hebben wij in man bijt hond nog chichi-hondjes gezien die een frakske en een trui moesten aantrekken als ze uit het vrouwtje haar sjakos mochten komen om een stapje in de wereld te zetten ! Waanzin zeggen wij dan, onze baasjes trekken toch ook geen trui aan over een pelsen frakske zoals wij er een hebben !
De akker van buurman Serge lag er gisteren voor het ploegen veel beter bij voor ons. Hij lag dan wel besneeuwd en nu niet meer maar de grote brokken die nu het oppervlak uitmaken zijn niet om te doen om achter die vogels te zitten.
En vogels zijn er genoeg op die pas omgeploegde akker, die zitten wormen enpieren en larven te pikken dat het een lieve lust is. En dan kunnen wij op dat moment geen snelheid ontwikkelen op die bevroren brokken.
Het baasje heeft zich slap gelachen toen wij bij het vertrek weer de poort buitenstormden. Vermits de baan in de bocht nog glad lag is Heros nogal hevig uit de bocht gegaan, met zijn achterpoten ver uit elkaar, en met zijn nageslacht over de asfalt schuivend is hij dan toch nog met de andere twee achter de kat aangegaan. t Baasje heeft m toch maar even gecontroleerd of het geen ballen met schaafwonden waren, maar alles is nogal goed meegevallen.
Spijtig dat t baasje toen zijn kodakske nog niet klaar had om dat slippertje vast te leggen op foto.
Gisteren avond is buurman Serge nog laat bezig geweest op het veld hier vlakbij. Het veld had onze speciale belangstelling vanwege de stalmest die Serge enkele dagen voor we hier aankwamen over het veld verspreid had.
Met zijn immens grote tractor, de grootste hier in de buurt, met een immense ploeg erachter heeft hij dat veld omgeploegd. Voor ons is dat een verlies want al de mest is nu zon kleine halve meter ondergeploegd. En voor de baasjes een nachtmerrie als ze onze poten bekijken waar we terug mee binnen komen na de wandeling.
Als je het uit de lucht bekijkt, of vanuit de verte van op de heuvel is het één donkere vlek te midden van al die besneeuwde velden.
Voor de baasjes is het dan weer een plezierig te weten dat er op dat veld voor 99% kans bestaat dat hier , op dit veld zonnebloemen gaan gezaaid worden in de maand mei. Das altijd mooi meegenomen zo vlak bij het gehucht, een veld zonnebloemen. Daar kunnen wij ons in verstoppen en aan een volledig andere kant er uit komen dan op de plaats waar de baasjes ons verwachten.
Ook de baasjes gebruiken de zonnebloemen om zich in te verstoppen als we weer geen aandacht aan hen geven. Als we dan toch omkijken en geen baasjes meer zien is het lichte paniek en crossen wij aan maximum snelheid terug om hen te zoeken.
Maar dat zal nog wel enkele maanden duren, eerst nog eens lente, en dan zomer worden, maar zover zijn we nog niet !
Belle & co
Ps: Bij de twee onderste fotos zoek het verschil.
Zo noemen de neven en de nichtjes het facebook waar ze ons baasje ook gelijk op uitgenodigd hebben als vriendje.
Vroeger, zo van bij hun geboorte 20 jaar en meer geleden tot voor twee weken was het steeds nonkel of ome Jan, afhankelijk van welke origine. Nu is hij plots hun vriendje
t Baasje heeft maar snel het vrouwtje ingelicht over al die vriendjes en vriendinnetjes die zich aankondigen op zijn smoelenboek. Er zitten verdraaid fraaie exemplaren tussen, waarvan het baasje nooit kon vermoeden dat m daar nog bij in de smaak zou vallen !
Ook de vriendinnetjes van vriendjes of vriendinnetjes waar ons baasje in de verste verte het bestaan niet kon vermoeden staan in de lijst en doen verslag van ontboezemingen.
Zo blijft ons baasje op de hoogte met wie de neefjes en nichtjes optrekken, met wie ze speciaal vriendje zijn en zo van die dingen.
Het baasje krijgt er zo wel een big brother gevoel bij, een vrijwillig overgeven aan grote broer. En laat ons baasje nu toevallig in de familie al zn leven grote broer geweest zijn !
Zoals we gisterenavond al meldden, we horen ook bij de door sneeuw geteisterde ! Vermits het -4°C is blijft de sneeuw ook liggen maar hij is op een vrij warme ondergrond gevallen terwijl het juist daarvoor nog regende.
Het resultaat van vannacht is dus een harde sneeuwlaag die hard aangevroren is daar waar sporen van de hondenpoten zijn. Kraken doet de sneeuw in elk geval.
Gisteren schreef ik dat we gerust kunnen zijn om ingesneeuwd te geraken, we hebben hondenbrokken genoeg in huis, maar voor de bazen hebben we niets voorzien buiten wat we van de zomer hebben ingemaakt.
Strooidiensten hebben we al wel eens aan het werk gezien op de A10en de N10 maar op het platteland zal de strooier van dienst de zon moeten zijn vermoeden wij zo heel stillekes. Dadelijk de 4x4 Outlander op zomerbanden eens buiten zetten om heel voorzichtig naar de bakker te schuiven. Het is maar 4 km en maar één heuvel over, dat moet wel lukken
Hallo België, hallo Holland, de Fransen doen ook mee met de sneeuwpret. Daarstraks meldden wij nog dat het weer twijfelde wat het ging doen, regenen of sneeuwen.
Wel de keuze is blijkbaar gevallen het is sneeuw geworden, en voor Charentaise normen nog geen klein beetje.
Ondertussen zijn de eerste ongemakken al merkbaar, de TV is uitgevallen wegens teveel storing tussen satelliet en schotel en de verlichting heeft ook al enkele malen geflikkerd. Vermist alle elektriciteit en telefoon hier nog bovengronds gebeuren is dat allemaal nogal sterk weerafhankelijk. De kaarsjes staan al klaar en de LED-looplampen liggen binnen handbereik.
Als er morgen geen bericht op het blog verschijnt is France Telecom en EDF waarschijnlijk met man en macht bezig met de eindjes (van de draden) aan elkaar te knopen.
We zien morgenvroeg wel weer, niet ongerust zijn als we ingesneeuwd zijn, t baasje heeft voor twee weken Pedigree brokken en Chappi in huis ! En daarna gaan we dieeten, wat ook erg nodig is vooral voor t baasje !
Neen, dit verhaal is niet van Tennesee Williams en Liz Taylor of Paul Newman zijn geen van beide van de partij.
De titel van ons verhaal speelt zich af op een koud zinken dak en vlak daar onder. De hoofdrolspelers heten Belle, Hera, Heros en een vermetele kat die het waagde in het midden van de weg te zitten toen wij van de wandeling terug kwamen.
Dat midden op de straat zitten was ze snel afgeleerd. Het heil in de vlucht was het enige waar ze voor kon kiezen of het waren katten stukken geweest die zouden achterblijven.
Bas heeft mij goed opgeleerd destijds in kattenhaat. En een goede moeder als ik geef dat door aan mijn zoon en dochter. En reken maar ze zijn goed die twee van mij !
Het gaatje waar poezeminneke door ontsnapte is zo onwaarschijnlijk klein dat ook ons baasje er van stond te kijken. Feit was wel dat ze in de verkeerde richting vluchtte, zij koos de voormalige schapenstal in onze tuin. Zo snel het baasje de poort opende konden we dan ook aan haar kant de aanval inzetten
Toen is poezeminneke het dak opgevlucht, een zinken golfplaten dak. Misschien heet poezeminneke wel Liz of Paul, en dan zitten we toch dicht bij de titel van de film, alleen nog wat hotter worden dan
Belle
Ps: Ondertussen is het weder hier in de Charente aan het twijfelen gegaan, gaat het regenen of sneeuwen. Belle kwam daarjuist uit de tuin en die was nat, even later kwamen Hera & Heros binnen en die hadden sneeuw op hun rug !Misschien zijn we morgenvoeg we ingesneeuwd
Haar kinderen en kleinkinderen geven een groot feest voor haar. Zij vragen haar: 'Moeder, heb je nog een wens?' 'Ja,' zegt Moeder, 'als ik dood ga, wil ik gecremeerd worden.' 'Ok,' zeggen de kinderen, 'dat regelen wij voor u.' 'Maar heb je niets anders te wensen?' 'Nee,' zegt Moeder, 'ik heb toch alles.' 'Ja, maar wij willen graag iets speciaals doen.' zeggen de kinderen. 'Och ja,' zegt Moeder, 'als ik dood ben en gecremeerd, strooi mijn as dan maar uit over de parkeerplaats van de ALDI.' 'Waarom de ALDI, Moeder?' vragen de kinderen.
'Ja, dan weet ik zeker dat jullie een of twee keer per week langs komen... L.M.
Niet dat we er veel last van hebben maar de bazen zijn beiden wat kwijt, je moet niet mee komen zoeken want het is niets materieels, zij zijn hun KLUTS kwijt.
Drie dagen is het nieuwe jaar oud en ze weten al niet meer wat voor dag het is. Met veel moeite schrijven ze bij de datum al 2010. Maar de dag en datum is een levensgroot probleem.
Volgens de bazen is dat een heel normaal verschijnsel (?) twee weken na elkaar op vrijdag een feestdag, zaterdag een brugdag en dan een zondag als er precies twee gepasseerd zijn.
Voor ons geen probleem, elke dag van de week is voor ons zondag, elke dag van de week worden we verzorgd, gesoigneerd zeggen ze hier in Frankrijk, mogen we spelen, krijgen lekker eten, gaan we uit wandelen. Kortom we zijn de koningen te rijk.
Dat van die koningen kan de baasjes ook nog eens parten spelen. Als Melchior , Casper en Balthazar, langs komen binnen drie dagen. Dan moeten we gateau des Rois eten en gateau eten normale mensen alleen bij feesten en s zondags.
t Is moeilijk in t begin van t jaar, en dan zijn nog niet eens dronken geweest met Nieuwjaar
De ganse voormiddag hebben we geravot in de tuin, kort na de middag een flinke wandeling gemaakt en na de wandeling t baasje geholpen(?) met het brandhout.
Dat helpen met brandhout wil zeggen dat ik , Hera, met de kleine stukken die het baasje had afgezaagd van de grote blokken, omdat ze te lang waren voor de kachel, dat ik daar de tuin ben mee ingelopen. t Baasje had er achteraf nog een zoekspelletje aan omdat het hout door gans de tuin verspreid lag.
Onze Heros is een bangerik, nen broekschijter zeggen ze in de Kempen. Die durft niet buitenkomen wanneer het baasje met de kettingzaag bezig is. Hij was al binnen voor de kachel gaan liggen die nog geeneens was aangestoken.
De kachel was nog niet aangestoken omdat de baasjes de nieuwe thermostaat van de centrale verwarming wilden proberen. Willen proberen is een groot woord, maar donderdag namiddag, juist op t einde van het jaar is onze chauffagist een nieuwe thermostaat komen plaatsen en nu willen de baasjes weten op welke stand ze de verwarming moeten zetten om bevriezing in huis te vermijden als we niet hier in Frankrijk zijn.
Als de verwarming te laag staat of niet aan, hebben ze kans dat al de leidingen van water bevriezen, als de verwarming te hoog staat is de kans reëel dat de Arabieren in hun pollekes gaan wrijven omdat we zoveel brandstof verbruiken ! Daarom moeten we die thermostaat leren kennen zegt het hoofdbestuur.
Ondertussen brand de kachel en weten we waar we ons moeten leggen na een dag zwaar werk
Wakker worden met de zon in je ogen, plein soleil zeggen ze hier, geen wolkje aan de hemel maar wel de tuin vol rijp.
Je hoort het gras kraken onder de hondenpoten maar de drink emmer voor de honden die tegen het huis staat is nog ijsvrij. Binnen een uur is het weer acht graden in de lucht denken wij zo en gaan we weer een frisse wandeling maken.
t Is niet slecht Drentsche Patrijshond te zijn in La Magdeleine besluiten wij en trekken terug de tuin in om de opgedane energie tijdens de nacht een beetje kwijt te spelen.
Mijn zus en moeder zullen het geweten hebben dat er nog een jonge reu in huis is, geen halve minuut laat ik ze met rust. Belle die met een bal bezig is moet een grom geven als het haar te veel aan het worden is. Hera doet ijverig mee met het spel van duwen, trekken, en aan oren en poten bijten.
Zo kunnen we wel bezig blijven tot deze middag, de baasjes hebben geen omkijken naar hun trio Drenten als t zonnetje zo schijnt.
Wij zijn blij dat het baasje ons meegenomen heeft naar Frankrijk. Niet dat m alleen zou gaan maar zo met Nieuwjaar en al dat vuurwerkgedoe zijn we blij dat we hier zijn.
Geen enkele knal hebben we gehoord, zelfs de jagers zijn deze morgen in hun bed blijven liggen wegens het goed feestvieren en laat opblijven.
We hebben zelden zon rustige feestdag gehad, de vorige tien jaren gingen de baasjes telkens feesten bij René en Nicole in het restaurant Le Poivrier hier vlakbij. Maar René is dit jaar ook al de zeventig gepasseerd en de groep Belgen hebben dit jaar forfait moeten geven om verschillende redenen.
De baasjes hebben ons dus de ganse nacht gezelschap gehouden en we hebben wel een paar snoepjes extra gekregen. Daarstraks hebben we dan een wandeling gemaakt met t baasje. Het was wel frisser dan de vorige dagen maar dat lag aan het open weer en de volle maan zegt het baasje.
We zijn in elk geval goed begonnen dit jaar, morgen gaat het ook nog mooi weer worden er bovenop vertelt de barometer ons . Als 2010 zo blijft verder kabbelen zijn wij in de zevende hemel .
Moppen in het nieuwe jaar Onze goeie vriend Louis vraagt zich in een mailtje van vanmorgen of hij moet/mag blijven doorgaan me het toesturen van moppen voor het blog.Vermits we ze steeds kunnen appreciëren hebben we maar volmondig JA geantwoord. We gaan in het nieuwe jaar de moppen wel ondertekenen met de initialen van de inzender, of dachten jullie dat wij die allemaal zelf uit onze grote teen zogen ?
Encyclopedie verkoper
Een stotteraar komt binnen in een boekenwinkel en zegt: "Ik heb het bbborrdddje bbuiten ggelllezen." Verkoper: "Dat van encyclopedie-verkoper gezocht?" Stotteraar: "Jjja" Verkoper: "Ik weet niet of u wel geschikt ben, we kunnen het testen, hier heb je 5 encyclopedies probeer ze maar te verkopen."
5 minuten later. Stotteraar: "Vvverkkocht." Verkoper: "Nu al?, hier heb je nog 5."
5 minuten later ... Stotteraar: "Vvverkkocht." Verkoper: "Alweer, vertel me je geheim... hoe doe je dat?" Stotteraar: "Iik zzegg ggewwoon, wwiilt uu eeen eencyyclopppedie kkopen oof mooeeet iik hhem vvoorlezen?" L.M.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
