Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
08-01-2010
Eindeloos en ongerept!
Eindeloos en ongerept
Zoveel plaats hebben wij hier in La Magdeleine om ons uit te leven, en dat moeten we op dit moment enkel delen met Fred en Harley, de Engelse overbuur honden.
Voor de rest, zover als we kunnen kijken kunnen we rondcrossen.Alleen dachten we daarstraks aan de poort van de Engelse muziekleraar/componist dat er niemand thuis was en we gewoon over het terrein mochten lopen. Dat was buiten de waard gerekend want veel scholen zijn gesloten in het departement wegens slecht bereidbare wegen en soms kapotte chauffages Dus zoon muziek kwam achter ons aangelopen om ons weg te jagen.
Toen t baasje hem vertelde dat wij niet mêchant zijn, vertelde hij dat er bij hen veel katten rondlopen en dan kan ons baasje geen garantie meer geven.
Voor de rest hebben we dan maar gezorgd dat we gans het bos hebben omgekeerd op zoek naar iets om op te stoten, maar er was niemand thuis in t bos.
Het baasje heeft dan nog wat fotos genomen van de gehuchten La Vallee , en La Bouzatière en La Meunière. Zij liggen nu gans vrij in de kouwelijke omgeving. Veel verkeer is er ook nog niet geweest aan de sporen in de sneeuw op de weg te zien.
Wie niet echt dient te gaan werken of buiten moet komen, die blijft bij de kachel en laat gans het uitgestrekte landschap over aan drie Belgische Drenten en hun baasjes.
Op een verjaardag feestje ontstaat er een verhitte discussie over sex. Mannen beleven meer plezier aan sex dan vrouwen, zo beweren de meeste mannen. Eén vrouw neemt uiteindelijk het woord en zegt: "Als je nu jeuk hebt in je oor, steek je je vinger in je oor en je beweegt die flink heen en weer en haalt hem er weer uit....... waar voelt het dan het lekkerst, aan je vinger of in je oor?"
Als de zon op die wijze boven de schuur van buurman Mr. Martin opkomt dan belooft het een prachtdag te worden.
Enkel kleine wolkjes kunnen de pret niet bederven en het zal niet lang duren vooraleer het baasje zijn laarzen aantrekt om met ons nog een behoorlijke wandeling te maken. Gisteren heeft het laat in de namiddag nog eventjes gedooid zodat nu aan alle daken lange ijspegels hangen.
Het is nog zo slecht niet de winter in Frankrijk. De regionale wegen, de departementals en de gemeentewegen worden niet of met kindermondjesmaat gestrooid maar niemand die daar wakker van ligt. Ieder doet het wat langzamer en mort binnensmonds en dan nog niet over de sneeuw maar wel over wat het wel kost die verwarming bij zulke noordpool (sic) temperaturen !
Straks gaan we jullie nog wat mooie portretjes van het gehucht voorschotelen. De sneeuw is nog mooi, de zon is van de partij en t baasje heeft een vers geladen batterij in het kodakske gestopt. Dat kan alleen maar mooi worden.
Het is niet te hopen want dan is het gedaan met de zalige rust van ons 120 inwoners tellend dorpje.
Toch zagen wij daarstraks tijdens onze hééél lange wandeling de eerste tekenen van wintersport. Op wandeling heeft het baasje gewoonlijk zijn kodakske bij en hij heeft drie fotos van het gebeuren gemaakt.
De fotos zijn nogal van ver gemaakt maar het baasje kon, ook gezien de sneeuw, niet zo snel dichter bij komen. Halfweg de wandeling zagen we plots een Citroën bestelwagentje over de besneeuwde weg rijden met wel een stom remorkske. Het was geen echte aanhanger zoals wat we daar gewoonlijk onder verstaan. Hier bengelde, aan een koord van een meter of 4, misschien 5, een volwassen persoon achter het Citroentje, voorwaareen rasechte skieër.
Nooit gezien in La Magdeleine en hoogstwaarschijnlijk een enige gelegenheid om op foto vast te leggen. We hebben hier in de voorbije tien jaren al wel meer sneeuw gezien maar nooit in deze hoeveelheden en meestal was m na twee dagen al gesmolten.
Onderweg heeft Heros ook nog een dood vogeltje, een vink,gevonden waar hij bijna de helft van de wandeling mee rond gelopen heeft, achternagezeten door twee nieuwsgierige teven die ook wel eens wilden apporteren voor t baasje.
Van beiden moet het baasje eens in zijn dunner wordende haarbos krabbelen, de koude pootjes om te beginnen. s Morgens bij het ontwaken gaan wij eensgezind en vrolijk buiten om onze ochtendplas de vrije loop te laten.
Als dat dan zoals vanmorgen in de verse sneeuw is dan gebeurt het dat we niet binnenkomen voor tien uur /halfelf. Toch haast twee uur buiten op blote voeten in de sneeuw. t Baasje heeft ons nog nooit horen klagen over koude pootjes, ooit wel eens over sneeuwklompjes tussen onze tenen, maar koude pootjes nee hoor.
Dan het tegengestelde als we dan binnenkomen, hier in Frankrijk of in Vosselaar zouden we IN de kachel kruipen. t Baasje heeft Heros laatst nog een schop onder zijn nageslacht willen geven omdat hij voor de derde maal in een half uur met zijn kop ONDER de kachel lag.
Telkens haalde t baasje Heros daar weg en telkens kroop m daar terug heen, tot het baasje er van baalde en Heros een halfuur in zijn bench gestopt heeft (die naast de verwarmingsketel staat hahaha )
Ook nu liggen ze weer met hun drie snuiten richting kachel, dan laat het baasje ons maar doen, als de neus te warm geworden is draaien we ons vanzelf wel weg, wat niet het geval is als we omgekeerd liggen !
Het begint een beetje eentonig te worden, ook vanavond is het terug beginnen sneeuwen. Deze maal zijn het dikke plakkende vlokken en ook ons baasje heeft dat ontdekt. Nu gooit m sneeuwballen naar ons.
Hera, ons pluimgewicht, springt het hoogst om de sneeuwbal in haar bek op te vangen. Het baasje speelt soms vals en dan werpt m een sneeuwbal tot voorbij de poort. Als wij daar achteraan gaan dan kunnen we op het einde niet meer stoppen en dan klinkt het in de avondstilte van wonggewongwong, of toch zoiets in die aard.
Dat vervolg op het sneeuwballen gevecht is iets voor morgenvroeg in de tuin, daar hebben we van alles genoeg, sneeuw, plaats ideaal om te spelen met de baas.
Het baasje werpt ook regelmatig een sneeuwbal in de boom als wij daar onder staan, dan komen er precies wel honderd sneeuwballen naar beneden en weten we niet waar eerst happen. We denken dat het baasje al meer van die spellekes gespeeld heeft in zijn jonge jaren, het gaat m iets te vlot allemaal
Sint Pieter vraagt hem of hij tijdens zijn leven een goeie daad gedaan heeft
Waardoor hij in de hemel thuishoort.
Ik kan me zoiets wel herinneren zegt de man.
Ik passeerde op snelweg een parking waar een groep Hells Angels bezig waren een paar jonge vrouwen lastig te vallen.
Ik riep dus dat ze daar mee moesten ophouden, maar dat hielp niet echt.
Toen ben ik naar de leider van de Hells Angels gestapt, heb tegen zijne Harley gestampt en hem op de grond gesmeten, en stoemp op zijn neus gegeven en zijn neus piercing uitgetrokken.
En toen heb ik tegen de andere Hells Angels gezegd dat ze moesten oprotten of hetzelfde zou hen ook overkomen.
Sint Pieter was danig onder de indruk en vroeg, wanneer was dat precies?
Antwoord de man:een paar minuten geleden denk ik