Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
30-04-2011
Notre copain Charentais René
Notre copain Charentais René
Bij het doorbladeren van de krant Charente Libre vinden we op bladzijde 4 een foto van de man die ons baasje mon Belge préféré noemt.
René Patin komt in de krant omdat hij een groot en rechtvaardig hart heeft. Hij is zo bescheiden dat wij zelf niet wisten dat hij le président is van de vereniging van de Charentaise afdeling die kinderen uit de streek van Tsjernobil naar hier haalt voor een deugddoende gezonde vakantie.
Twaalf jaar kennen we René, van dag twee nadat we hier in La Magdeleine in ons huis waren ingetrokken. En nooit vanzeleve vergeten mijn maat Fred en ik de eerste woorden die hij tot ons richtte Ah Belgen, zijn jullie verdwaald?en dat terwijl we in zijn Bar Tabac/ restaurant een pintje kwamen drinken.
Die avond hebben we bij hem en zijn vrouw Nicole de eerste maal van ontelbare veel malen gegeten. Lekker gegeten, en heel veel mensen die ooit bij ons te gast waren kunnen dat getuigen. Op ons blog staat een bericht op datum van 15.03.2008 waarbij hij ons en de vrienden bediend tijdens de oudejaarsnacht. Nicole kookte dan de pannen van het dak en hij diende op, als iedereen bediend was schoven ze zelf mee aan tafel. Eén grote vriendenboel was het, verbroedering tussen Belgen en Fransen, met af en toe een Engels koppel erbij.
Twee jaar geleden hebben ze het restaurant gesloten. René had goed tien jaar geleden een zwaar motorongeluk gehad en sindsdien is hij een krakende wagen. Het opdienen was er niet te veel aan maar wel de dwang van het te moeten doen, hij is inmiddels ook de zeventig al gepasseerd.
Vorig jaar is hij hier samen met Katia, het meisje op de foto hier jonge scheuten komen afsnijden van uit België geïmporteerde bomen. Om bij hem in de tuin deze stekken te grefferen op een andere onderstam. Ook een hobby van hem.
Overigens spreekt hij vloeiend Russisch. Reden waarschijnlijk waarom ze hem voorzitter van de vereniging hebben gemaakt.
Als we van de week een pint gaan drinken in Bar/Tabac le Poivrier gaan we hem toch wel eens vragen of dat vriendelijke meisje Katia ook dit jaar weer te gast is bij hen in Villiers le Roux, buurgemeente van La Magdeleine.
het stilzwijgen bij het avondeten en verkondigt heel ernstig: 'Ik ben geen maagd meer' . Na deze woorden valt een onheilspellende stilte in huis. Dan herneemt vader zich, en brult naar moeder : 'Martha, gij hebt schuld hieraan! Gij zijt een hoer! Gij kleedt u altijd zo frivool en sletterig en ge doet de mannen altijd hun ogen verdraaien en fluiten! Bovendien gedraagt ge u verrekte obsceen waar onze dochter bij is!' Naar de oudere dochter van 20 roept vader: 'En jij, jij hebt ook schuld. Je bent net zo'n hoer! Je neukt met eender welke kerel op onze sofa als wij uitgaan! En dit voor de ogen van onze kleine dochter. Enkele dagen geleden heb ik nog spermavlekken op mijn slaapkussen gevonden! En je moet niet denken dat ik niet weet dat je een vibrator in je nachtkastje hebt, verdomme! Vuile slet!' Waarop de moeder kwaad naar vader roept: 'Hou jij maar je mond verdomme! Juist jij moet je opwinden. Je geeft verdomme de helft van je loon uit aan de hoeren, je toert rond in de rosse buurt met ons kleine meisje op de achterbank. En sinds we kabeltelevisie hebben kijk je de hele tijd naar de pornofilms, zelfs waar ons kleintje bij is. Om nog maar te zwijgen van die trut van een secretaresse van je, die je regelmatig pijpt en er maar niet genoeg van schijnt te krijgen om door jou platgeneukt te worden en je regelmatig met zo'n verdomde engelstemmetje opbelt en dan zelfs met ons dochtertje spreekt!' De geshockeerde en vertwijfelde moeder wendt zich tot de kleine dochter en vraagt: 'Maar mijn schatje toch, hoe is het gebeurd? Was het anaal of vaginaal? Ben je verkracht geworden of heeft een medeleerling je geneukt?' Niet begrijpend kijkt het kleintje haar met grote ogen aan en zegt:
'Maar nee mammie. De juffrouw heeft mijn rol in het kerststuk veranderd. Ik ben geen 'Maagd' meer maar een herderinnetje.'
Vannacht hadden wij hier een onweer boven het noorden van de Charente. Hoewel er geen bliksem te zien was waren de donderslagen niet van de poes. Toen het baasje wakker schoot van de eerste knal was het eerste wat hij dacht gaan de pupjes niet te hard schrikken!
Toch raar dat die puppys zo in je onderbewustzijn aanwezig blijven. De laatste die vertrokken zijn bij ons, zijn morgen ook alweer een week bij hun nieuwe baasjes en toch schrikt onze baas wakker van pupjes die zich achthonderd kilometer verder bevinden !
We krijgen trouwens van verschillende eigenaars fijne berichten over hun pupjes. Van Kiet en Kiki hoeven we niet veel berichten te ontvangen, die hebben hun eigen blog en laten hun baasjes honderduit vertellen over hun belevenissen. Zo hebben beide in een week haast één kilo aan gewicht gewonnen. Wat gaan ze snel groot zijn die pups van ons.
Verschillende andere eigenaars meldden ons het wel en wee van hun hondjes. Kyra-Belle en Kibbels hadden een veel voorkomende kwaal bij puppy teefjes. Zij zijn naar de dieren arts geweest om antibiotica voor een licht blaasontsteking. Het is fijn dat de eigenaars makkelijk communiceren, wijzelf en nog bevriende fokkers zoals Roswitha van Drentenpassie kunnen meestal wel raadgevingen geven in de goede richting. Het is aan de eigenaars om gewoon een signaal te geven.
En dan zijn er ook nog de vrolijke berichten , (voor ons toch) van de kuilen gravende pup (?) van de aan de leiband lopende pup en de capriolen daar rond, van de eetgewoontes en de plantrekkerij van die kleine mormeltjes, om enkel de heel lekkere zaken uit de eetkom op te eten en de rest te negeren. Denk er om eigenaars, ze zijn slimmer dan je denkt en ze draaien je rond hun vinger voor je het weet ! ! !
Dat was de laatste puppy up date voor het moment, de hemel is terug blauw, de zon schijnt terug in de Charente en binnen enkele uurtjes, na het boodschappen doen, kunnen we verder in de tuin werken. Alles is terug opgefrist van de buien van vannacht en we gaan er met frisse moed terug tegenaan.
Dat is wat het hoofdbestuur vandaag gedaan heeft, een tandje bij gestoken, naar een hogere versnelling geschakeld in hun werk in de tuin.
Terwijl het baasje inde tuin met de zitmaaier de Savanne van La Magdeleine plat legdeen afvoerde richting composthoop, was het vrouwtje het onkruid op de koer aan het uitroeien.
Beiden hebben er een volle dagtaak aan gehad. Voor beiden telt echter ook hetzelfde resultaat de helft is gedaan en morgen wacht nog zon dag. Terwijl het baasje bezig is met hondshoog gras heeft het vrouwtje haar handen vol met het kleefkruid dat dit jaar uitermate goed gelukt is. Overal kan je het tussen vinden en wanneer het ussen de rozenstruiken groeit is het zelfs een stekelige en pijnlijke bedoening.
Morgen dus een nieuwe dag met dezelfde bezigheden en dan na het weekend kunne de baasjes zich gaan bezighouden met de groententuin. Van Louis, van de moppen, heeft het baasje tomatenplanten meegekregen van zaadjes die het baasje geleverd had van tomate Russe, een tomatensoort waarvan de vruchten geweldig groot kunnen worden en die ookheel lekker zijn. Deze tomaten zijn eerder zoet dan de gekochte tomaten die wel eens zuur kunnen zijn. Ze hebben weinig zaadjes en heel veel vruchtvlees. De baasjes verheugenzich al op eigen gewonnen volle grond tomaten !
Ook de boontjes kunnen al gezaaid worden. De klimhekken staan nog steeds in de tuin en omdat het baasje daar in februari duchtig heeft gespoten tegen onkruid ligt de grond al haast klaar om te zaaien !
Nog even en we kunnen beginnen toeristen. Ditmaal betekend dat op bezoek gaan op Ile d Oleron waar ons Hadise en Jago op vakantie zijn met hun baasjes. Uiteraard brengen zij ons dan een tegenbezoek. Dan kunnen we nog eens goed ravotten met familie hier in de opgekuiste tuin !
Drie oudjes zien mekaar terug na lange jaren: Wat doe jij sinds je op pensioen bent? De eerste zegt : ik fotografeer. De tweede zegt : ik tuinier. De derde zegt : ik doe opsporingswerk... Ah! en in wat ? Iedere dag zoek ik mijn bril, mijn wandelstok, mijn valse tanden, mijn sleutels....
Twee:
Een oud vrouwtje vraagt aan haar zoon :
Hoe noemt die nu weer, die knappe jonge Duitser die me volledig zot maakt ????
Ergens zijn we net als William vandaag, die weet ook wat te doen vandaag. Maar dan zal de vergelijking wel ophouden denken we.
Na een uitstekende nacht, het baasje vertelt dat hij niemand gehoord heeft, (al de anderen hebben ons baasje WEL gehoord), zijn we eens even gaan rondkijken hoe het hier gesteld is.
In huis valt het allemaal nogal mee, daar is t vrouwtje ijverig bezig de bagage uit te pakken. De winterkleding moet opzij en plaats maken voor de zomerspulletjes. Ook het eten voor ons en de snoeperijen moet zijn plaats krijgen in de kast anders gaat het vrije bediening worden, self service hebben we dat ook al horen noemen, maar daar is het hoofdbestuur niet gek van blijkbaar.
In de tuin is het werk niet te overzien ! ! ! En dat is zacht uitgedrukt volgens onze baas. Onze Husq zal wel drie maaibeurten nodig hebben vooraleer het resultaat acceptabel is voor onze baas. Het is hier blijkbaar toch niet zo droog geweest als in België want wij kunnen verstoppertje spelen in het hoge gras als we gaan liggen.
Gaan liggen is er niet bij als je Heros bezig ziet. Die heeft het zot in zijn lijf. Die vloert zowel Hera als Belle met zijn zot spel. Ook het baasje is al moeten opzij springen omdat hij anders ook tegen de vlakte was gegaan. 37 Kilo achteraan tegen je benen krijgen die in volle vaart komt aanstormen . Daar heb je betonnen pilaren voor nodig om recht te blijven !
Wat echt meevalt zijn de bloeiende rozen. Die staan op dit moment prachtig. We hebben dan ook wel zon twintig verschillende soorten staan, wat een prachtig beeld geeft en een verrukkelijke geur.
Ja, voor William is alles netjes uitgestippeld vandaag, voor ons niet wij moeten zelf onze keuze maken WAAR we eerst aan beginnen !
Na een voortreffelijke rit zijn we rond half negen hier in La Magdeleine aangekomen. Acht uren hebben we over de achthonderd kilometer gedaan.
Het ging vlot, Parijs hebben we gerond in drie kwartier. Vermits op de meest onmogelijk uur Parijs naderden besloot het baasje Parijs nog eens te passeren langs de Westkant. Dat wil zeggen, naast het stade de France langs naar de porte de la Chapelle en dan de périférique tot aan de porte St Cloud en dan richting Boulogne Billancourt.
Het baasje gaat graag langs daar, volgens zijn eigen zeggen heeft m dan meer het gevoel in Parijs te zijn geweest en dat is ook zo. De lange Boulevard vanaf de périférique tot aan Boulonge is echt Parijs, met alles er op en aan.
We hebben dan iets na Orléans de bak nog eens gevuld (te Mer, waar geen zee te zien is) en daar konen we nog eens een plas maken en drinken. Daarna ging de cruis control terug op 130 richting Charente.
Terwijl het vrouwtje aan de slag ging in de keuken, begon het baasje de aanhanger te lossen. Onze benches lagen daar nog op omdat die van dienst geweest zijn om de pupjes bench training te geven. En we moeten vannacht toch kunnen slapen naar behoren zegt het baasje.
De tuin hebben we al gaan verkennen en het lijkt wel een Afrikaanse Savanne na het regenseizoen. Dat wil zeggen, het gras zal in een paar keer moeten afgereden worden. Daar kan zelfs een Husqvarna zitmaaier niet tegenop !
Morgenvroeg zien we wel of we het baasje er mee kunnen helpen !
Het vertrek naar Frankrijk gaat gebeuren zoals steeds, weg goede voornemens van nu eens VROEG te vertrekken. Elke maal komen er wel onvoorziene omstandigheden om de hoek kijken . Vroeger als gepland is het ons in al die jaren niet gelukt. Deze maal was meer dan anders wegens drie maanden geleden en de puppysituatie waar we echter ook van genoten hebben, een mens kan niet alles hebben in het leven zullen we maar denken .
Maar ja waar malen we om, als we aankomen is het bed gedekt en kunnen we als het moet zo onder de lakens, niet zeuren dus.
Hopelijk hebben we ginds vanaf het eerste moment terug toegang tot het www en kunnen we de binnengekomen berichten beantwoorden, en ons verslag van de reis op het blog zetten.
Straks meer nieuws, dan vanuit La Magdeleine, het dorpje in de Charente waar het straks weer heel wat minder rustig gaat wanneer we met zn drietjes gaan bepalen hoe wij gans de toestand zien !
Voor het hoofdbestuur moet er niet zo veel voorbereid worden maar het zijn de Drenten die niet willen meehelpen. Tegenwerken doen ze ook niet maar op de dag voor je vertrek lopen ze meer voor de voeten dan anders. Ze merken het immers beter dan wie ook dat het dekzeil een keer meer van de aanhangwagen gaat om er weer wat bij op te laden.
Er moesten ook nog wat leidingen en koppelstukken gehaald worden voor de zwembadverwarming en het sproeisysteem van de potager ofte groententuin. Dat alles en dan ook nog de jachthonden opleiding met ons Hera maakte het een vermoeiende dag.
Ons kleintje deed het vanavond ronduit schitterend. Ze is zonder overtrekken driemaal de vijver overgezwommen. Nu had ze al wel gezwommen in de Charente (de rivier) maar dat was ook alweer meer dan een jaar geleden. Nu was het van de kant dierct in t diep en ze deed het voortreffelijk ! ! ! Ook het volgen aan de voet en het achten lopen doet ze alsof ze nooit niets anders heeft gedaan. Ook het volledig los volgen gaat comme il faut. Onze baas is nog geen klein beetje fier, apetrots is hij op zn kleine meid. Nooit zon slim hondje gehad als zijn Heratje zegt m. En zij laat zich de knuffels goed welgevallen als ze weer eens iets goed gedaan heeft. Alleen dat zit en blijf wil er maar niet echt goed uitkomen, dat is het enige minpunt
En morgen zijn we pleite Dag pupjes bij jullie fijne baasjes, dag andere hondjes van de jachtopleiding, dag buren en familie na lange drie maanden zijn we terug weg naar huis, het huis op 800 km van huis, (het andere in Vosselaar)
Gisteren heeft het blog de 190.000° page view gekend, wij noemen dat gemakshalve bezoekers gehad. Klinkt niet zo artificieel en wat gemoedelijker.
Er zijn dan ook 20.000 bezoekers geteld de laatste acht weken, de puppyweken zeg maar. Zoals we al schreven de dag van de geboorte van de pups kenden we een nooit geziene piek bezoekers van 1340 views op één dag.
Zulke cijfers gaan we niet pogen te herhalen want die krijg je enkel bij uitzonderlijke gebeurtenissen. Die hebben we de laatste tijd gehad, en dan nog wel plezierige toppen nog wel ! Vermits dat er dit jaar zeker geen plezierige top zoals een geboorte voorzien is, zelfs niet dadelijk gewenst, kunnen het alleen maar minder vrolijke zaken zijn en die motte we niet.
We kunnen vandaag wel een prettig feit vermelden Het is de 27° van de maand, en dus worden onze pups vandaag 2 maanden oud. Proficiat dus aan(in volgorde van geboorte) Kibbels, Kwispel, Kiki,Kyra-Belle, Kona, Kato, Kiet, Koda, en Kyra-luna. Hun katekwaad en belevenissen gaan ons in no time naar de 200.000 bezoekers brengen.
Dat de blogs over Drenten het goed doen blijkt uit de bezoekers cijfers van het blog Kieter-Wieter. Dat blog van Jef en Fien, van onze Kiet, haalt als nieuwkomer sinds 23.04., in drie dagen dus haast 700 bezoekers, en heeft dadelijk positie drie ingenomen in de categorie Huisdieren op Bloggen.be. Das ook nen dikke proficiat waard. Elk moment van de vrije tijd spelen met de pup en dan na, en zelfs voor, schooltijd schrijven aan de belevenissen ten huize Jacobs. Fijn om lezen dat is het in elk geval.
Hieronder enkele deeltjes uit reacties van de nieuwe pupeigenaars in verband met het aan de lijn lopen van hun pupje. We vinden het erg fijn zulke reacties te ontvangen en ook kunnen andere Drentenliefhebbers er iets van opsteken.
Ook van Kiet kan je de dagelijkse belevenissen lezen, daar noteren Jef en Fien al de belevenissen van hun lieve deugniet. http://www.bloggen.be/kieter_wieter/
Hier de reacties in onze mailbox:
Gisteren ben ik met haar gaan wandelen (Kato op de arm tot ze 12 weken is, erg lange wandelingen worden dat dus niet), ze vond het precies geweldig: al die nieuwe dingen zien, horen, ruiken. Van de auto's die voorbijreden schrok ze een beetje, maar dat is eigenlijk geen slechte reactie. Op onze oprit heb ik ze neergezet, en net zoals Kikki liep ook Kato zonder protest mooi mee aan het lijntje. Dat heb ik wel eens anders geweten: Baukis krijste als een varken dat gekeeld werd, de eerste keren dat ik haar een lijband aandeed. Ik denk dat die bandjes inderdaad een goed idee waren.
Reaktie van Sybille van Kato
Ook het meelopen aan de lijn ging zeer goed. Ze af en toe moeten lokken met een snoepje, of door een beetje gek te doen zodat ze je gingen volgen. Maar uiteindelijk hebben ze alle dagen netjes met ons een aantal rondjes gelopen zonder al teveel moeite. Verder ziet het er naar uit dat ze de lijn geen enkel probleem vinden, en hebben ze nog geen nijgingen gehad om hier tijdens het lopen aan te gaan "knagen".
Reaktie van Wesley van Kody
Verder hebben we gisteren 4 keer een wandelingetje met haar gemaakt en de laatste 3 keer heeft ze dan ook netjes gepoept tijdens de wandeling.
Reaktie van Gonda vanKyra-Belle
Ongelofelijk hoe snel Kiki al door had dat Marian haar nieuwe vrouwtje was (ze had ook naar mij kunnen lopen !), bij de eerste stop volgde ze Marian keurig aan het lijntje. Het is een hondje met veel zelfvertrouwen, ze overwint haar angst voor nieuwe dingen heel snel! De drempel bij de voordeur was bijvoorbeeld heel eng om overheen te stappen, maar ze volgde Jarno al snel, het ging prima!
Wat bedoelt was als herkenningsteken voor de pupjes en om ze voor ieder herkenbaar te maken op het blog heeft een hééél prettig bij effect !
De pupjes die bij ons zo een kleurig halsbandje hebben gekregen tijdens hun derde week die lopen vanaf het eerste moment dat ze een leibandje aankrijgen mooi mee met de baasjes.
Wijzelf hadden dat nooit zo ingeschat maar het is nu al door vier nieuwe eigenaars gemeld. De pupjes trippelen zonder protesteren mee met hen !
Dat is bij ons ooit anders geweest. Met het H-nestje van Heros en Hera hebben wij daar verschillende dagen mee bezig geweest in La Magdeleine en bij geen enkele pup toen een bevredigend resultaat behaald. Wij hebben de bandjes aangekocht bij de Jachthondenwinkel Hunter & co te Goirle in NL ze kosten daar 7,99
Het was niet alleen mooi om te zien al die pupjes met hun verschillende kleurige halsbandjes het verlicht het werk van het aan de leiband lopen met 100%. Doen dus die halsbandjes , de pupkopers gaan je er dankbaar voor zijn ! ! !
Langzaam aan begint het oude leventje, het prépups tijdperk zullen we maar zeggen, terug te komen.
Vannacht is t baasje wel wakker geschoten rond half vier met de gedachte de pups zijn nog niet uitgelaten. Dat is de macht der gewoonte geworden gedurende de laatste vier weken vanaf ze de werpkist hadden verlaten.
Naar wat we aan berichten kunnen lezen in onze mailbox, op het Drentenforum en op de twee blogs van Kiki en Kiet, gaat het de pupjes en de eigenaars voor de wind. De meeste eigenaars zijn door hun beroep ganse dag bij het hondje zoals Marc die een fietsenzaak heeft en waar Kona de ganse dag in het atelier mag meehelpen. Maar ook bij de anderen zijn er die ganse dagen thuis zijn of overuren hebben geklopt om nu de eerste weken samen te genieten van elkaar.
Uit de berichten kunnen we opmaken dat de pupjes hun lesjes goed onthoudenhebben en dat ze de uitgang naar de plasplaats al goedhebben ingeprent. Er zijn er die nog geen accidentje hebben gehad. Ook zijn er die een plasje voor de deur naar buiten hebben gepleegd (ligt aan t baasje). En er is er eentje die in de bench heeft geplast. Achter haar zijn we zelf een hele tijd op zoek geweest, maar haar niet uit de negen kunnen uithalen. Want ook bij ons was er regelmatig een plasje gedaan in de bench, maar wie va de negen was het ?
Op het blog van Marian, Max en Bente & Kiki lezen we dat Marian Kiki heeft uitgelaten op de parking in Arendonk en dat ze vanaf het eerste moment aan het lijntje meeliep ! ! ! Dat is waarschijnlijk het gevolg dat ze vanf vier weken die mooie gekleurd halsbandjes hebben gedragen endus een halsbandje gewend waren. Bij het H-nestje van o.a. Hera en Heros hadden wij die bandjes niet en was het een hele toestand om die halsbandjes om te doen. Van meelopen zwijgen we liever, dat was meer achteruit dan vooruit !
Kort overzicht, morgen komt er meer maar ook vandaag na enkele uren afwezigheid door de wandeling zat de mailbox weer propvol.
En vooral waren het prettige nieuwtjes over de uitgezwermde pupjes, die hebben we al voor een deel beantwoord maar er rest nog werk te doen.
De wandeling nu: Stralend weer, niks dan vrolijke gezichten en prachtige honden. De harde wandelkern was volledig aanwezig.Jos(iane) had een mooi parcours uitgetekend met gevarieerde omgevingen. Mooie lommerrijke holle wegen, de velden vol met wilde bloemen, en een stralende warme zon maakten de wandeling tot een waar genot. De ravitaillering was deze maal verzorgd door Linde en Luc, respectievelijk dochter en echtgenoot van Jos. Dat de cake, wafels en citroenjenever gesmaakt werd kan menig wandelaar getuigen.
Ook deze maal was er een verkorting voorzien, deze maal waren er toch meerdere wandelaars die de verkorting namen. Het warme weer en het klimmen en dalen zal daar wel niet vreemd aan geweest zijn.
We werden er wel bij het begin van de wandeling van verwittigd dat er op dit moment een tekenplaag heerst en dat we na afloop van de wandeling de honden degelijk moesten nakijken op aanwezigheid van die rotparasieten ! Die raad zullen we maar opvolgen gezien het hoge gras waar onze honden aan het doorbaggeren zijn geweest !
Nog enkele fotos van de hand van Anita sluiten dit bericht af, morgen of in de loop van de week maken we een fotoalbum aan waar je dan de fotos van kan downloaden naar hartenwens !
We gaan het er nu niet meer in ellenlange berichten over hebben maar als geheugensteuntje gebruiken. Wij zijn puppyvrij momenteel en dus hebben we de gelegenheid om mee te gaan wandelen met de Belgische Drentenvereniging.
De wandeling gaat door te Herent bij Leuven en we verzamelen daar te 14 uur voor het vertrek aan de Persilstraat 7.
Het is mooi weer, de streek is om van te snoepen, het gezelschap goed, geen koers op TV, allemaal redenen om je Drent in de auto te zetten en richting Herent te komen om van de lente en de omgeving te genieten.
Het begon gisterenavond al, op je horloge kijken moeten we nog niet terug naar huis voor och neen, die pups zijn er niet meer. We hebben dan toch maar genoten van wat Natalie en haar ploeg ons voorzette in t Ganzennest. Vreselijk lekker hebben we gegeten !
Vannacht toch een paar maal wakker geworden, zoals zo dikwijls de laatste weken Dan stil liggen luisteren om te horen wie er nu weer piepte om buiten te moeten Niemand piepte, of toch niet bij ons om uitgelaten te worden. En dan tegen jezelf zeggen Slaap door vent, t zijn nu anderen die gaan wakker liggen
Belle heeft deze morgen staan blaffen naar haar eigen bench, waar ze overigens na vier weken te zijn uitgeleend aan de pups, terug zelf de nacht in heeft doorgebracht. Die bench staat als van oudsher terug in de hoek waar de werpkist tijdelijk stond. Ook voor moeder Belle is het weer aanpassen. We hebben er wel goed aan gedaan van niet alle pups op dezelfde dag te laten vertrekken. Nu hebben Belle , Heraen Heros toch de tijd gehad om stilaan te wennen aan het vertrek van de kleintjes.
Die kleintjes dan De berichten blijven binnenkomen over het verloop van dag en nacht. De meeste berichten handelen over het kattenkwaad dat ze uitspoken. Maar ook dat ze zelf aangeven wanneer pupje naar buiten wil om te doen wat puppys nogal veel doen ! Er zijn tot nu al wel dweilen gebruikt maar verslijten zullen niet doen van de pups. Meestal zijn het ongevalletjes die konden vermeden worden als de baasjes sneller het pupje hadden buiten gelaten. Maar het is ons ook meermaals gebeurt (meestal s nachts) dat we te laat waren. En dan rest alleen nog maar poetsen
Nog snel een kort berichtje vooraleer het hoofdbestur nog eens een stapje in de wereld gaat zetten.
Twee maanden hebben ze zichzelf huisarrest opgelegd en dat heel konsekwent opgevolgd op een beleefdheidsbezoekje bij twee verjaardagen na.
Vandaag gaan zij de benen nog eens onder tafel steken in hun favoriete restaurant het Ganzennest. Daar gaat Natalie, de bazin stilaan denken dat wij volledig geëmigreerd zijn naar La douce omdat ze dus twee maanden niet bij hen geweest zijn.
Maar ze weet van de pupjes en de bazen zullen het in t lang en breed kunnen uitleggen hoe en waarom wanneer en waarheen de pupjes gegaan zijn.
Of het goede eigenaars zijn waar de pupjesnaartoe gegaan zijn, kortom alles en dan nog in t lang en breed ook nog.
Dus vanavond waarschijnlijk (?) geen nieuw bericht meer wegens uithuizig verblijf
Het is dat Michel Wuyts op dit moment zijn tijd in de wielerkoers Luik-Bastenaken-Luik aan het vollullen is want anders hoorde je hier niets in huis.
Vanmiddag zijn de laatste twee pups vertrokken. Kona met Marc, Lut en Greet naar Sint Amandsberg bij Gent en Kato samen met Annemie, Natasha en Thomas naar Pellenberg.
Deze twee pupjes waren nu al niet de grootste branie en lawaaimakers zodat heteigenlijk al van gisteren erg stil is. Dan merk je toch dat de karwei van 9 niet te vergelijken is met het groot brengen van bvb een nestje van zes.
In huis heeft t vrouwtje de hoek die in gebruik was sinds de bevalling door Belle en haar pups netjes opgeruimd en grondig gereinigd. Belle haar bench heeft al dadelijk haar originele plaats ingenomen en het nieuwe kussen is in haar bench gelegd. Dat nieuwe kussen is wel het minste dat ze kan krijgen na de prachtige arbeid die ze de afgelopen acht weken heeft geleverd. Belle is een uitermate bewonderenswaardig moedertje geweest !
Ze heeft dan ook dadelijk het nieuwe extreme kussen uitgeprobeerd en aan de gelukzalige blik bleek dat ze het heeft goedgekeurd.
Hera en Heros, die als tante en nonkel of halfzus en halfbroer zich ook van hun beste kant hebben laten kennen liggen plat ook zij hebben de capriolen van de negen pups acht weken moeten ondergaan. En toch hebben ze tijdens die laatste vier weken de pupjes mee proper gelikt en orde gehouden in de puppyroedel.
Als we zeggen wat is het stil dan schrikken wij daar niet van want ook het hoofdbestuur is niet van de vinnigste vandaag. t Baasje is ook vannacht nog eens opgestaan omdat er eentje van de twee te kennen gaf dat er iets te veel aanwezig was. Toen hij beneden kwam was het al wel te laat , maar de andere heeft haar pakje toch maar mooi buiten op de kranten geplaceerd ! Mooi zo zeggen we dan doel bereikt
Twintigduizend bezoekers/lezers/pageviews tellen we vandaag op het Bas en Belleblog in precies 8 weken.
Op zondag 27 februari te 5u45 stond de teller van het blog op 169.700, vandaag paasdag 24 april staat de teller over de 189.000 bezoekers. Verbazende cijfers voor een blog dat toch maar enkel handelt over het wel en wee van enkele Drentsche Patrijshonden , hun baasjes en deze weken hun 9 pupjes.
27 februari was de absolute topdag voor het blog. Niet alleen voor deze 8 weken maar sinds de start op 14 februari 2008 hadden we nooit 1.340 lezers op een dag. Ook hadden we nooit er voor 21 bezoekers gelijk op het blog. Een dag van records dus. En dan hadden nog niet eens de negen pupjes geteld, het grootste nestje Drentenpups in België dit jaar.
De dagen volgend op 27.02 waren de bezoekersgetallen ook nog steeds hoog en het bleef steeds tussen de 250 en 350 per dag hangen. Toch ook nog altijd behoorlijke lezer getallen.
En dan het grote nieuws van gisteren ! ! !
DE OPVOLGING IS NU REEDS VERZEKERD ! ! ! Want Jef en Fien Jacobs uit Berlaar, de fiere onderdirecteurs van onze Kiet zijn ook een blog begonnen ! Onderwerp, hoe zou het anders kunnen Belles zoon , onze Kiet.http://www.bloggen.be/kieter_wieter/
Ook Kiki, onze Kiki die aanvankelijk bij ons zou blijven, het pupje met het blauwe halsbandje is vandaag met haar baasje naar Arnhem getogen. Kiki en Marian vertellen hun dagelijkse belevenissen ook op hun eigen Blog. Het Max en Bente blog, genaamd naar Kikis voorgangers. Lezers die al wat langer trouwe lezers van onsblog zijn weten hen feilloos te vinden . Voor de anderen, hier kan je Kikis avonturen op de voet volgen: http://blog.seniorennet.nl/max_en_bente/
En nu wensen we jullie veel leesplezier op de verschillende blogs
Belle & co
Zondagmorgen 27.02.2011 Belle werpt 9 mooie gezonde puppies
De eerste seconden van een hondenleven
Paasweekend, 8 weken later
Waar blijft die schaal met eten, vragen negen hongerige "wolven"
Daarstraks kwam ook Annemie samen met haar twee zonen Matthis en Emile hun allerliefste Kibbels ophalen. Normaal verbleven ze de ganse week aan de kust maar de drang naar hun hondje was sterker als de kust en burgemeester graaf Lippens.
Dus toog Annemie een dag te vroeg weg van de kust naar Vosselaar . Zij waren vorige zondag niet op de puppyborrel ook al wegens geboekt aan de kust en darom schenken we nu even aandacht aan de sympathieke familie uit Pulle die onze Kibbels een prachtleven gaat geven !
Dit melden U met fierheid de ouders van Kiet, Belle en Ferron.
Daarstraks toen Luc en Katia met Jef en Fien hun Kiet bij ons in Vosselaar kwamen ophalen deden ze met vier wat geheimzinnig en t baasje moest goed na de middag maar eens op t Bas en Belle blog of in de mailbox kijken.
En dit onderstaand bericht vonden wij op het in onze mailbox ! ! !
Hey Jan en Simmone, Belle , Heros en Hera,
ongetwijfeld stelden jullie jezelf al de vraag : "Hoe zou het met onze Kieter-Wieter zijn"???
Wij waren dus razend nieuwsgierig en wilden alles laten vallen maar dat kon op dat moment nog niet. Reden onze dochter Kiki die vanaf vandaag ook het Max en Bente blog overneemt was nog hier, en t baasje was samen met Marian , haar baasje, de paperassen nog aan het doornemen.
Welke Drentenmoeder kan nog van zich zeggen dat zij twee kinderen heeft die op het www actief zijn als hondenauteur ? Ik ken er maar eentje en dat is ikki ons moe Belle.
Wat een verschil tussen de twee dagen, gisteren en vandaag. Gisteren en de dagen voordien nog negen stuks van dat kleine gespuis en dan de rust wanneer er nog maar zes waren.
Gisteren is het ons duidelijk geworden waarom fokkers die niet om den brode fokken houden van nestjes van zes pupjes. Ons vorige en eerste nestje was er ook eentje van zes pupjes, zalig was dat. Allen gezond en in de hand te houden, controleerbaar kunnen we het ook noemen.
Niet dat die negen oncontroleerbaar waren maar als je het verschil in werk ziet wat je met drie pups meer hebt dan is dat verschil immens !
Waar we ook razend benieuwd naar zijn is nieuws van de eerste nestverlaters en voornamelijk hoe hun baasjes de eerste nacht overleefd hebben. De drie gezinnen waar Kwispel , Kody en Kyra-Luna zijn terecht gekomen, zijn alle op verlof met hun hondje of hebben verlof thuis genomen om twee weken voor hun pupje te zorgen. We zouden vandaag en toch zeker deze morgen eens spiegel willen zijn daar ter plaatse de slaapogen eens van wat dichterbij bekijken !
Hier vandaag hebben we nog een druk komen en gaan, als er straks weer vier puppies de grote wereld instappen met hun nieuwe baasjes. Daarover straks meer
Belle & co
Kiki gaat naar Marian in Arnhem NL
Kyra-Belle gaat straks naar Gonda en Anton in Heijen NL Kibbels blijft in Belgie bij Annemie en de kinderen te Pulle
En ook Kiet blijft "Bels" bij Luc Katia en de kinderen te Berlaar in de buurt van papa Ferron
Aanvankelijk waren ze met drie die morgen hun hondje zouden komen ophalen. Annemie die eerst zondag wou komen wegens verblijf aan de kust heeft nu toch gevraagd om morgen haar Kibbels te komen ophalen.
Behoudens tegenbericht komen Gonda, Marian, Luc en Katia respectievelijk hun Kyra-Belle, Kikki en Kiet ophalen.
Blijven er nog twee over voor zondag wat gaat het hier stil zijn. Het is nu al stil in verhouding met eergisteren en nu zijn er nog maar drie weg. Inge en Yvonne hebben al gemaild dat de rit naar Minderhout niet rechtstreeks was of direct zoals het bij het spoor een geijkte term is. Twee stops om de maag te ledigen in terugstand hebben ze moeten maken. En dan bedenken we dat we slechts in allerlaatste instantie bij elke pup nog snel een keukenrol hebben bijgeleverd. Van een nuttig accessoire gesproken ! ! !
Ondertussen hopen we op een rustige nacht met een normaal aantal slaapuren. Het zal wel meevallen denken we. Nadat de eerste eigenaar hier aankwam vielen de zenuwen gewoon weg en was er blijkbaar nooit geen zenuw aanwezig geweest
Die waren toen nog met zes Kody, Kwispel en Kyra-Luna, zijn daarstraks met hun nieuwe baasje vertrokken. Kyra-Luna gaat Minderhout onveilig maken vanaf vandaag. Maar Kody en Kwispel gaan met gans de familie nog eerst een lang weekend doorbrengen in Zeeland vooraleer ze terug naar hun definitieve thuishaven Veldhoven in Nederland gaan.
We hebben de eigenaars nog enige goede raadgevingen meegegeven en dan ook dat puppypakket dat in oorsprong geschonken was door de diernekliniek maar dat nadien nog stevig is bij aangevuld door Nelly, Roswitha en wijzelf. In laatste instantie hebben we er nog maar een nieuwe keukenrol bijgevoegd omdat deze pupjes, in tegenstelling tot het vorige nestje, geen autotraining hadden gehad. Tenzij tot bij de dierenarts voor het chippen. Het vorige nestje was heen en weer mee geweest naar de Charente, die hadden toen al 1600 kilometer in de pootjes
Nu de eerste vertrokken zijn, en met het dreigement dat we de pupjes komen terug halen als ze geen goede behandeling krijgen, is de top er af. Al bij al is het afscheid goed verlopen en verwachten binnen de kortste tijd de eerste fotos van de pups hun nieuwe habitat.. Dat hebben de nieuw eigenaars ons toch plechtig beloofd, en we gaan hen dan daar ook ten gepaste tijden aan herinneren.
Jullie blijven het toch mee volgen ?
Belle & co
Kyra-Luna die vanmorgen foutief door Kyra-Belle was verwisseld, ja de baas had vannacht ook niet zijn beste nacht...Ondertussen is ze in Minderhout aangekomen
Het is de titel van een boek van schrijver Aster Berkhof, afkomstig uit Rijkevorsel en wereldberoemd in België.
Dat was waar we daarjuist aan dachten toen we de negen pups een laatste aan het wegen waren. De laatste maal één voor één de pups uit de ren halen, wegen en nog een fotootje voor het nageslacht.
We mogen stellen dat ze het goed hebben gehad bij Moeder Belle en hun halfbroer en zus en de baasjes. Acht weken haast hebben we ze onder onze hoede gehad en alles is prima verlopen. Belle heeft ons de eerste vier weken het voorbeeld gegeven hoe zij met de pupjes omging. Als de nieuwe eigenaars even niet weten hoe reageren, dan hoeven ze enkel het blog even te raadplegen of het bijgeleverde dagboek van Simonne over de pups even open te slaan om te weten hoe ons moe het zo voortreffelijk deed.
Straks gaan de eerste drie de deur uit. Het zal met spijt in het hart zijn maar ook met een zucht van opluchting. Acht weken negen pups opbrengen tot wat ze nu zijn kruipt niet in je kouwe kleren, zegt dat de baasjes het gezegd hebben. En dan stijgt de bewondering weer voor dat ijverige Drentenmoedertje. Die eerst negen borelingskes geworpen heeft en dan, vier weken lang, dag en nacht en zeven dagen op zeven die borelingskes heeft omgetoverd naar jonge hondjes ! Chapeau voor Belle !
Vanavond gaan ze nog met zes slapen, in Veldhoven en Minderhout bestaat er veel kans dat daar morgenvroeg kleine baasjesoogjes te zien zijn. We wachten ijverig verslag vanuit die regionen, jullie toch ook ?
Belle & co
De drie nestverlaters van vandaag, Kwispel, Kody en Kyra-Luna
We missen ze nu al, Kwispel, Kody en Kyra-Luna. Ze zijn nog niet weg maar de gedachte dat het morgen al zo ver is wringt toch wel een beetje. Simonne heeft het zondag met de puppyborrel al tegen jan en alleman die het horen wilde gezegd, je mag blijven zolang je wil, maar eens je de pup genomen hebt om te vertrekken doe het dan ook dadelijk en blijf dan niet napraten !
En zo is het maar net, korte pijn van afscheid. Hoewel we er van overtuigd zijn dat we alle pupjes nog dikwijls gaan terugzien.
Daar is dan gelegenheid genoeg voor, met de clubmatch eind augustus, met de strandwandeling in Blankenberge begin november, de kaawpollekeswandeling en uiteraard de eigen terugkomdag rond hun verjaardag !
Zo hebben we het met het vorige nestje gedaan en daar zijn zelfs echte vriendschappen tussen de baasjes door ontstaan. Waarom dan nu ook niet ?
We hopen in elk geval dat het ook nu die richting uitgaat, aan ons zal het niet liggen, daar gaan we hard aan werken, beloofd op ons eerste communiezieltje
Het was Peter van het Hurktoilet, ons dagelijks gelezen Frankrijk Weblog die ons er op attent maakte in een artikel dat gisteren, -woensdag- op zijn blog verscheen.
Het handelt over het toegelaten bijten van Patou honden van bergwandelaars. Je moet even zoeken om te weten te komen over welke honden het handelt maar dan blijken het Pyreneese Berghonden te zijn.
Die honden bewaken de schapenkudden in de Franse Savoie tegen de daar aanwezige wolven. Daar zijn ze niet bevreesd om een wolf of een beer die te dicht bij de kudde schapen komt aan te vallen en te verjagen.
Nu zijn er echter ook bergwandelaars die deze grote hond als knuffeldier aanzien en zich onbewust van het risico te dicht bij de kudde wagen. Dat is dan buiten de waard gerekend, in dit geval de Pyreneeër. In het bericht kan je de uitspraak van de rechtbank van Albertville lezen en ook de video bekijken van eenPatouhond die een beer aanvalt en verjaagt.
Enkele jaren terug was zon Pyreneese Berghond het maatje van onze Bas. Het was Maya de hond op de kinderboerderij van het Giels Bos, de instelling voor gehandicapten hier aan het eind van de straat. Het was een herplaatser die zeer wantrouwend was naar vreemden en in een vorig leven veel slaag gekregen had volgens de boer . Met Bas en ons was hij echter de beste maatjes, ook omdat hij wist dat er altijd wel enkele Nic-Nac koekjes te verdienen vielen als hij ons aan het hek kwam begroeten.
Maar Maya met zijn slechte, versleten heupen, en ook onze Bas zijn ook alweer enkele jaren zaliger.
Als de pupjes in de tuin op het gazon spelen, en dat is zo vanaf 10u30 in de voormiddag tot een uur of zeven s avonds, dan gebeurt het regelmatig dat de passanten zulke beelden te zien krijgen.
Snuitjes door de draadopeningen, oogjes die amper open gaan en zeggen laat me verder dutten, of van die vragende ogen van kom je mee spelen ?. Stuk voor stuk zijn ze een foto waard.
Dank zij het uitstekende weer van de laatste weken hebben de pupjes een zalig leven gehad. Want wat kan er nu nog beter zijn voor een jachthondje dan zoveel als mogelijk buiten te zijn en dat haast drie weken lang.
Buiten zijn, in de zon of in de schaduw, zelf die keuze kunnen maken. Oppas hebben door moeder Belle, halfbroer en zus Heros en Hera. Op tijd en stond eten en drinken aangereikt krijgen door de baasjes, wel viermaal daags. Dan moet je toch een tevreden snuitje door de afsluitdraad kunnen steken
Terwijl de kleintjes kuilen graven in het gazon en onbezorgd achter elkaar hangen, in oren bijten, de afsluitdraad proberen te slopen en nog van die terminator toestanden is het hoofdbestuur druk bezig.
Het is de administratie en de infomap die de kopers meekrijgen die het grootste werk van de dag beslaat. Inderdaad, onze pupjes krijgen een handleiding mee, in het Engels is dat een Manual en in het Frans een mode d emploi.
De baasjes bundelen dat alles samen in een map, ieder hondje zijn eigen map . Het grootste deel is het dagboek dat het vrouwtje heeft bijgehouden vanaf het moment dat we met Belle op bezoek gingen bij Ferron. De dag dat eigenlijk alles startte !
Ook is het baasje al begonnen met de fotos zon beetje te sorteren en te schikken om later op de CD-rom te zetten die bij elke pup hoort. Alle fotos die gelukt zijn en er niet tienmaal bijsteken komen op die CD. Deze krijgen we niet klaar omdat de pups in drie dagen worden opgehaald en ieder krijgt dezelfde CD, dat is dus iets dat meekomt als de stambomen geleverd worden.
Vrijdag is dan de grote dag, dan zijn de eerste drie nest verlaters aan de beurt, Zaterdag komen ze er nog drie ophalen en zondag gaan de laatste drie hun toekomst bij de definitieve eigenaars tegemoet.
Het zal er gans anders aan toe gaan ten huize Faes. Rustiger alleszins, maarof dat het vertrek van het jonge leven gaart goed maken is nog maar de vraag
Zuster Mary Ann, die voor thuiszorg bedrijf werkte, was haar ronde aan het doen om aan huis gebonden patiënten te bezoeken, toen haar benzine opraakte. Het gelukkige toeval wilde, was er juist een Texaco benzinestation een huizenblok verder.
Ze liep erheen om een benzineblik te lenen en wat benzine te kopen. De bediende vertelde haar dat het enige benzineblik dat hij had uitgeleend was, maar ze mocht wachten tot het teruggebracht was. Daar Zuster Mary Ann onderweg was naar een patiënt, besloot ze niet te wachten en liep terug naar haar auto. Ze zocht of er iets in de auto lag dat ze met benzine kon vullen en liet haar oog vallen op de ondersteek die zij naar de patiënt bracht. Altijd vindingrijk, droeg Zuster Mary Ann de ondersteek naar het benzinestation, vulde hem met benzine, en droeg de volle po terug naar de auto.
Terwijl zij de benzine in haar tank goot, keken twee protestanten van de overkant van de straat toe... Een van hen wendde zich tot de ander en zei:
Onze Heros, twee en een half jaar oud nu, en sindsdien de beste reu ter wereld, (durfde er haast bijschrijven en grote omgeving) is sinds enkele dagen intensief met de pupjes bezig. Je staat er echt versteld van hoe rustig en kalm hij zich in de omgeving van de pups gedraagt .
Hij is dan zelfs nog geen vader van de pups mogen zijn vermits Belle zijn moeder is. Het karakter van haar heeft hij alleszins. Uren hebben we er al op staan kijken hoe hij rust brengt in het groepje pups en hoe die kleine hondjes rond hem hangen.
Alleen al maar door gewoon in de ren te gaan liggen brengt hij kalmte in de soms toch wel druk en soms woest spelende pups. Hij ligt daar dan maar en enkel zijn ogen bewegen zodat hij toch alles heeft gezien. Soms zijn we jaloers op zijn uitstraling op de puppies, een natuurtalent zullen we het maar noemen.
En dan zeggen dat hij bij toeval bij ons gebleven is. Het was helemaal niet voorzien dat we uit het Belles vorige nestje een reutje zouden houden. Twee teefjes in huis, Belle en Hera leek ons bij aanvang wel voldoende. Maar naarmate de tijd dat de pups bijons waren vorderde merkten we aan het karakter van Heros dat hij verdraaid veel gelijkenis vertoonde met het karakter van Bas.
Bas was toen een week voor de geboorte van de pups plots overleden aan een hartinfarct tijdens zijn dagelijkse wandeling in ons bos, en de herinnering was dus nog heel vers. Het houden van Heros is een beslissing geworden die ons nog geen seconde berouwd heeft. Wij hopen maar één zaak en dat is dat HIJ de pupjes niet het meest van alle gaat missen wanneer die na het komende weekend alle zijn uitgevlogen naar hun definitieve eigenaars .
Ze zijn vinnig, ze zijn vindingrijk, ze slapen ook nog graag en als het om hun bekje te vullen is zitten ze alle op één rij te wachten.
Pups van zeven weken oud, je raakt er gewoon niet op uitgekeken, en als je dan ook nog je kodakske bij de handhebt, dan maak je zulke fotos als onderstaande.
Ook Belle komt terug meer en meer in beeld. Het is alsof ze merkt dat het afscheid van haar pups er staat aan te komen. Maar daar hebben we aan gewerkt. Met de puppyborrel is al gebleken dat we haast alle pups ook nog regelmatig gaan terugzien, en dat vinden we meer dan fijn. Misschien gebeurt dat al met de clubmatch op 27 augustus .Dat zou mooi zijn wanneer de negen pups allen met de zes van vorig nestje zouden kunnen verbroederen.
Maar dat is toekomstmuziek, hier komen de fotos van gisteren
- Beller ; Ja, hallo, Ik bel u van op een afgelegen landweg om u te melden dat ik een zwaan heb omver gereden?! Wat moet ik nu doen.?
- Politie ; Wel 't is toch wildseizoen en voor zo'n bagatelle kome wij nu ni buiten..., je pluimt ze, ledigt ze en bereidt ze in de oven net zoals een eend of ander wild gevogelte...
- Beller ; Ahja?? Ah? OK! ... en wat doe ik met zijne moto?
Fitou is één van onze speelkameraadjes in ons bos hier in Vosselaar. Het is een zesjarige Border Collie reu, boordevol energie en goed luisterend naar zijn baasjes, kortom een fijne hond.
Echter door ouderdom en ziekte van de baasjes dient Fitou herplaatst te worden, zij kunnen hem de beweging niet meer geven die hij nodig heeft en verdient. Wij zoeken dus mensen die de plaats en tijd hebben om met Fitou bezig te zijn.
Fitou is zwart/wit met witte sokjes, gezond en heeft alle nodige inentingen gehad.
Reageren voor dit fijne hondje kan via ons blog (reageren onder mail ons in de rechterkolom) of rechtstreeks naar de eigenaars via telefoon 00 32 (0)14 61 11 08 te Vosselaar. Liefst na 18 uur.
Vandaag, ook voor ons Belle the day after is het al rust wat de klok slaat. Tijd om nog eens te rollebollen met haar kroost. Het is net alsof ze zelf aanvoelt ik moet het nu doen want volgende week is het finaal over
Zij vraagt dan mee binnen te mogen in de puppyren, spelen met de pups is nu meer dan aangewezen en ook die pups zijn steeds in om eens goed te rollebollen met ons moe.
Plots ligt ze dan op haar rug en vliegen er negen pups naar de tepels, dat is in twee weken niet meer gebeurd. Belle had toen verwondingen van de scherpe puppytandjes en wij hebben haar dan wat afzijdig gehouden van de pups. We hebben dan om de twee dagen enkele pups laten drinken om de melkproductie van Belle langzaam te laten afnemen. Vandaag hebben de pups de laatste drupkes opgedronken, en Belle liet het vrolijk toe !
Even later merken we dan dat ook Duracellekes plat geaken en dan zoeken de pups hun kussens op, tijd voor een slaapke zeggen we dan. Binnen een uurtje gaan die oogjes weer open en is het gras droog genoeg om nog eens op het gazon hun gangen te gaan. Dan is het de beurt van Hera en Heros om alles in goede banen te leiden.
Het spel en werk is hier prachtig verdeeld in ons roedeltje. Een nestje fokken is niet simpel als je het goed wil doen, voor de verdienste kan je beter andere zaken gaan doen, je nachtrust is zowat gehalveerd maar voor de ambience zoals gisteren en om te ontdekken hoe netjes die drie grote Drenten die kleintjes begeleiden en verzorgen daar doe je het voor zeker weten !
Belle & co
Puppyspel en ik mag het in goede banen leiden
Ze hebben me liggen, letterlijk en figuurlijk
Die grote kop die er bovenuit steekt da's de mijne
Van deze morgen tot op nu stond vandaag ten huize Faes alles in het teken van de puppyborrel voor de kopers van één van onze pupjes.
Vanaf deze morgen stond het vrouwtje in de keuken om alles klaar te krijgen tegen 14u30. Uur van afspraak met de Drentenliefhebbers. Van heinde en ver zijn ze naar Vosselaar afgezakt om hun toekomstig huidgenootje te komen knuffelen.
Vier hondjes gaan naar Nederland, eentje naar Heijen in Gelderland in de buurt van Nijmegen, eentje naar Arnhem en twee reutjes blijven wat dichterbij in Veldhoven vlakbij Eindhoven.
De Belgen gaan naar Berlaar, Minderhout, Pellenberg, Sint Amandsberg en ook weer dichtbij naar Pulle (je weet wel, van de enkele decennia geleden ingestorte brug op de E313 )
Of de pupeigenaars tevreden waren over het initiatief bleek uit de geanimeerde gesprekken en de belangstelling voor de kuren van de pupjes zelf. Die konden hun hartje ophalen op het gazon, dit door het nog steeds aanhoudend mooie weer.
Gans het gebeuren ging dan ook door op het terras en de tuin. We hadden het niet beter kunnen treffen, mooi weer, goede gezelschap en maar één gespreksonderwerp Drentjes !
Wij hebben er alvast van genoten hoewel het toch flink wat werk inhield, maar de tevreden en enthousiasteDrentenliefhebbers liet veel vermoeidheid verbleken.
Vanaf vrijdag gaan de eerste drie pupjes uitvliegen Toevallig alle naar het Noorden, de grens over. Zaterdag volgen er nog drie en zondag gaan de laatste drie als paasdrentjes naar hun eigenaars.
Belle & co
Welk is jouw hondje was de meest gestelde vraag
Belle verliest haar pupjes niet uit het oog
Onze pa Ferron met nageslacht "heb ik dat gedaan ?"
Voor de mensen die straks op de puppyborrel komen en nog moeten zoeken naar nummer 25 in onze straat hebben we het makkelijk gemaakt.
Het is aan die enorme roze bloementuil aan de rechterkant van de straat. Onze Japanse kerselaar staat volledig tot het laatste bloemetje in bloei.
Dikwijls hebben we het zelf gemist als we weer eens voor weken in Frankrijk vertoefden maar dit jaar, door de komst van de pupjes, zien we, en kunnen we genieten van zijn bloemenpracht. Dit duurt spijtig genoeg maar tot de eerste regenbui, enkele druppels en heel de Japanse bloemenpracht is foetsji (klinkt nog Japans ook).
Zoals hierboven al gemeld, we houden vandaag puppyborrel. We houden daaraan omdat in het verleden is gebleken dat het de band tussen de verschillende pupeigenaars toch wel versterkt en we op die wijze ook nog contact kunnr-en houden met onze puppies.
Op de dag zelf kunnen wij ontspannen (?) met de mensen een babbeltje doen over (uiteraard) hun pupje. Welk voedsel gaan ze in huis moeten halen, hoe gedraagt het pupje zich bvb s nachts, of in de roedel. Wat weegt mn pupje nu al. Moeten we iets speciaal voorzien ? Honderden vragen, duizenden antwoorden. En ieder mag zn puppje nog eens komen knuffelen en zien spelen met zn broers en zussen.
Met het H-nestje, dat van Heros en Hera onder andere, vonden de pupeigenaars dat een tof en zinvol initiatief en dus was het ook voor ons haast noodzaak van dit ook vandaag in te richten.
We zien wel wat het geeft, in elk geval deze namiddag hebben wij het kot vol volk, volgend nieuws waarschijnlijk vanavond laat op de avond
Paasmaandagwandeling 25 april te Herent (bij Leuven)
Paasmaandagwandeling 25 april te Herent (bij Leuven)
Om Paaseieren te rapen, zullen we wellicht te laat komen, maar onderweg pikken we wel een graantje mee Het initiële volledige parcours van de wandeling is geschat op +/- 8 km. Naargelang de weersomstandigheden kan het traject worden ingekort of verlengd; voor diegene die om één of andere reden een kortere trip willen maken, is gezorgd. Het wordt een gevarieerde en stevige promenade: stukje dorp, stukje vlak, maar ook heuvels, dalen, holle wegen, bos, veld en grasvlakten. Onderweg stoppen we om wat te rusten bij een drankje en koek.
Wij komen om 14u. samen te 3020 Herent ter hoogte van het huis in de Percilstraat 7. In de woning kan er gebruik gemaakt worden van het toilet voor en na de wandeling. In ruil voor die luxe gunst van de eigenaar van het pand vraagt het Bestuur aan de deelnemers om na de wandeling samen te komen in het privézaaltje aan het toilet om tegen een democratische prijs een drankje te nuttigen. U kunt er terwijl wat uitrusten vóór uw terugreis en nog gezellig napraten ook. Mogen wij vragen de honden gedurende die tijd in de wagen te laten: normaliter is elke hond (ook een Drent) wel moe na het afgejakker dat ze in de poten hebben. Voor honden die om één of andere reden nog niet volwassen genoeg zijn om alleen in de wagen te worden achtergelaten, maken we een uitzondering. Neem hierover met iemand van het Bestuur contact op tijdens de wandeling.
Route:
1) E314, afrit 17 WINKSELE (niet Herent, noch Wilsele ! ) U komt op de N2; neem richting Brussel. Na 800 m rechtsaf = Grote Molenweg; na 500 m linksaf = Godelindestraat; na 100 m rechtsaf=Maleizenstraat; onderaan rechtsaf=Schotstraat tot aan T-kruispunt rijden=Rijweg. Linksaf, brug over de spoorweg, 1e straat rechts=Winkselsesteenweg, volgende straat rechts=Percilstraat.
2) Voor de mensen die uit de richting Mechelen komen via de Mechelsesteenweg =N26 sla in Herent rechtsaf ter hoogte van transporteur Vandenbroeck=huisnr. 662. Altijd rechtdoor tot aan een bocht (90°) naar rechts=Winkselsesteenweg; 50m verder linksaf=Percilstraat.
Geraakt u onderweg in de problemen, bel dan het mobiel nr. 0032 485 517 995.
Bij beide routebeschrijvingen bevindt het huisnummer 7 zich vooraan in de Percilstraat. Er is geen parkeerplein (tenzij er tegen die tijd een mogelijkheid zou zijn op de vroegere parking van de fabriek Henkel wat verderop). De autos dienen geparkeerd in de straat of aanpalende straten. Denk eraan de opritten van de bewoners niet te versperren en voorkom dat de honden er op hun privébezittingen p
Gemakkelijkheidhalve wordt de deelname aan de wandeling betaald onderweg tijdens de jeneverpauze. En zoals altijd wij verheugen ons op jullie komst ! Bestuur BVDP
Daar zijn we als hoofdbestuur van een flinke roedel toch wel ijverig mee bezig. De harde geluiden komen op dit moment zwaar verkeer dat wegens een omleiding aan de Beersebaan nu aan onze deur langskomt. Ook Belle en co durven hun klep al eens openzetten wat de pups ook wel doet schrikken. En dan zijn er Kiki die regelmatig langskomt en ook Julie en Michiel achterneefjes die wel eens komen puppy-kijken en snuiven.
Ook kennen al verschillende pupjes hun naam, zo denken wij toch. Wanneer je hun naam roept komen er wel meerdere naar je toe maar het pupje van wie de naam genoemd is, is er toch altijd bij.
Ook met het zindelijk maken zitten we goed op weg. Gisteren avond was er eentje wakker geworden die we dadelijk buiten hebben gezet. Dadelijk volgde zijn plasje en kakje OP DE KRANTEN die er altijd liggen en tientallen malen per dag vernieuwd worden. Er zijn nog accidentjes van pupjes die een stukje weggewaaid papier aanzien als the place to be en zich dan ook schromelijk vergissen in toilet.
Geen nood echter, daar hebben we dan de immense voorraad keukenrol voor, en ook de vloerzeep is terug aangekocht met de 5 liter gelijk. Het grote probleem is het aantal pups. Worden ze wakker dan dien je ze zo snel mogelijk buiten te zetten, echter als ze alle samen moet buitenzetten kom je handen te kort. De tijd dat je drie pups in twee handen kon nemen lukt niet meer. Voor pups van 5 kg heb je grotere handen nodig dan dewelke hier in huis voorradig zijn.
We hebben er in elk geval een goed oog in, de toekomstige eigenaars gaan er geen dagtaak aan hebben als ze de taal van de pupjes verstaan en dadelijk reageren op de vraag/aangeven wat het pupje wil. We duimen in elk geval voor hen en het pupje
Verschillende lezers vragen zich bij de reacties en de mail s af hoe het nu moet met Kiki, de meter van Kikki.
Wel we kunnen die mensen gerust stellen.We hebben al afgesproken dat we haar meenemen aar Arnhem wanneer we de stambomen gaan wegbrengen. Dan ziet ze Kikki in haar eigenste leefomgeving.
Vermits Marian een echte Drentenliefhebber is, nu met een Belgisch hondje en een Belgische lidkaart van de Belgische Drenten Vereniging op zak gaan we haar toch wel vaker ontmoeten op manifestaties van de vereniging of op een terugkomdag van ons roedeltje.
Haar grootouders zijn ook telkens van de partij met onze Harry als er iets te doen is van de vereniging. Daar gaan Kiki en Kikki elkaar ook nog meermaals ontmoeten. En verder kan ze elke dag kontakt hebben met Kiki via het Max en Bente blog dat Marian minutieus up to date houdt . Kiki is genoeg PC beslagen om daar dagelijks het wel en wee van haar poulain te volgen en te reageren. Onderschat die twaalfjarigen niet aan het klavier hé.
Zij die zich ongerust maken over de goede gang van zaken tussen Kiki en Kikki maken zich onnodig zorgen, trouwens jullie kunnen zelf volgen hoe het loopt, hier op het Bas & Belle blog en op het Max & Bente blog kan je ook mee volgen hoe het de Kiki s en Kikkis hun relatie gaan levendig houden. (start vanaf Pasen, Kiki en Carine en Dymphna zijn op dit moment Turkije op zn kop aan het zetten, na Pasen zijn ze terug in t land) Wij beloven alvast elk nieuwtje hier in het lang en breed uit te smeren. De boekskes* gaan er een punthoofd van krijgen
Belle & co
*De Boekskes wekelijkse roddelmagazines met alle nieuws over BVs en BBs .
Nog een variant van een goede verkoper Een stotteraar komt op een dag bij de Gamma, en hij zoekt een baan. De baas denk er net aan dat hij toch een gehandicapte moest aannemen. Dus zegt hij tegen de man: - goed, je mag een dagje in de zaak proefdraaien.
Na een uurtje gaat de baas kijken en ziet de stotteraar bezig met een klant, die hij zo te zien een hengel heeft verkocht. De stotteraar zegt tegen de klant:
- j.j.a m.m.maar, als je g.gaat v.v.vissen, hoehoe zie je dan d.dat je beebeet hebt? - o ja, natuurlijk, een dobber! Geef er maar een paar.
- en als h.het n.nou gaagaat reregenen? - ja natuurlijk, geef maar zo'n grote visparaplu.
- en gaga j.je dadan m.met je kont is het gragras z.zitten? - je hebt gelijk, ik neem ook zo'n vouwstoel.
- mamaar vanop het wawater vavang je h.het meemeeste! - doe me dan ook maar zo'n roeiboot.
- wouwou j.jej.je zelf gagaan roeiroeien d.dan? - ok, vooruit, doe me dan ook maar meteen zo'n buitenboortmotortje.
Uiteindelijk rekent de klant voor ¤ 1.795,25 aan spullen af en vertrekt.
De baas gaat naar zijn nieuwe verkoper en zegt: - fantastisch, zoiets heb ik nog nooit gezien. Hoe doe je dat?
- dadat w.weet ik ook nieniet. Hijhij kwam eieigenlijk voor mamaandverband voor zijn vrouw, maar i.ik zei: "a.als je n.nou totoch n.niet kan poepoepen, wawaarom g.gag.ga je d.dan niet vivissen?"
Gisteren hadden we de vertegenwoordiger van Sint Hubertus over de vloer om het DNA staal van de pupjes af te nemen. Er zijn twee mogelijkheden, de beide ouders en één pupje uit het nest dat de vertegenwoordiger uitkiest of beide ouders en alle pups. Wij hebben voor de laatste formule gekozen, al onze pups kennen dus binnen enkele weken hun DNA code. Dit is wat duurder maar als er dan later met de pupjes verder gefokt gaat worden in België is het DNA al gekend !
Marian, van het Max en Bente blog en moderator van het Drentenforum heeft gans het gebeuren gefotografeerd en gefilmd. Die kwam gelijk kennis maken met haar nieuw huisgenootje het inmiddels bekende pupje Kikki. Kikki is inmiddels al bekend in half Nederland door de aankondiging van haar komst op het Drentenforum.
Ook Inge is nog haar Kyra-Luna komen bezoeken, die was nog hier als ook Jos en Dymphna en Kiki naar de hondjes kwamen kijken. Wat betreft bezoek en verschillende knuffelaars hebben onze pups geen klagen. Op dat gebied gaan ze meer dan normaal gesocialiseerd zijn.
Het was geen gewone donderdag, stik kapot, pompaf, is het hoofdbestuur na twaalven in bed gedoken .
Vorige week donderdag toen de pups werden gechipt, beslisten we dat Kikki, het blauwe halsbandje bij ons zou blijven. Het teefje zou bij moeder Belle, broer en zus Heros en Hera een gouden mandje krijgen.
Het is echter anders gelopen Maandag moest Marian, moderator van het Drentenforum, haar 16 jarige Max de directeur genoemd laten inslapen. We hadden Marian en Max enkele malen ontmoet en waren vaste lezers van MariansMax en Bentes blog. http://blog.seniorennet.nl/max_en_bente/
Na enig overleg, een beetje rondvragen bij gezamenlijke kennissen, hebben de baasjesbesloten van Marian te vragen of ze geïnteresseerd was in Kikki. Marian die op vijf maanden zowel haar Bente als Max heeft moeten laten inslapen, was een beetje van de hand Gods geslagen, zo leek ons toch.
Toen wij voorstelden van eens met Kikki te komen kennis maken op donderdag, ze zou dan ook de DNA-staal afname door de vertegenwoordigervan de Sint Hubertus kunnen meemaken.
Dat liet Marian zich geen tweemaal zeggen en ruim op tijd was Marian in Vosselaar. Voor de vertegenwoordiger van Sint Hubertus hier was had Marian al uitgebreid kennis gemaakt met Kikki, haar kikki, dat was ogenblikkelijk merkbaar.
Zelden hebben we iemand zo gelukkig gezien met een hondje, het was liefde op eerste zicht. Wijzelf zijn er van overtuigd dat we, zelfs als fokkers, dit hondje nooit kunnen geven wat Marian met ons Kikki voor heeft.
Niet voor niets hebben we Kikki even nadien de bijnaam Golden Girl gegeven. We gaan hier geen eigenaars met elkaar afwegen maar als dit hondje niet het beste mandje van alle negen gevonden heeft dan kunnen we alleen maar jaloers zijn op die andere(n) die een nog beter mandje vonden.
Lees maar eens even wat Marian zelf vertelt op het Drentenforum en op haar Max en Bente blog.
Vanuit Budingen krijgen we de melding dat Jago vandaag zn eerste verjaardag viert. Om het met de titel van die recente song te noemen waar is dat feestje? hebben wij een antwoord !
In Budingen is er een feestje ! ! !
Uiteraard wensen we Jago nog vele mooie jaren en ook voor de familie Verrooten en ons Hadise, Jagos huisgenoot een fijn vejaardagsfeestje !
Ute, Jean Pierre, Axel, Lars en Lina , geef er een lap op !
Buiten de normale werkjes van netjes maken (een serieuze brok werk), eten geven , verzorging van de pups,en de baas eigen taken ,komen er nog verschillende andere bij vandaag.
Zo komt men van Sint Hubertus vandaag de afname van de DNA stalen doen. Op zich niet zon groot werk maar je moet er even het kopje bijhouden wat betreft de administratie. Voor elk pupje, wij hebben voor alle negen DNA bepaling gevraagd, dienen de stalen en de papieren zorgvuldig bij elkaar gehouden te worden.
Eén zaak is hier wel goed aan, de pups worden geen pijn gedaan zoals bij het chippen. Hier bij de staalafname wordt er wat speeksel uit het pupbekje verzameld op een soort wattenstaafje. Dat staal gaat dan naar een Labo waar het DNA wordt vastgesteld. Enkele weken later krijgen we daar dan uitslag en papperassen van thuis.
Voorts is er nog flink wat puppiebezoek aangekondigd en moet het hoofdbestuur stilaan beginnen denken aan de voorbereidingen van de puppyborrel van zondag. En de baasjes zullen wel gelijk krijgen als ze zeggen dat ze vandaag niet veel op hun gat zullen zitten !
Vanavond weten jullie meer van het verloop van de dag
Deze morgen toen we bezig waren met de ravage die de pups elke morgen achterlaten, te fatsoeneren hadden we alle spullen uit de puppyren buiten op het terras gezet.
De pups zaten in het overdekte gedeelte en de living was pup en pupmateriaal vrij. Ook de bench stond buiten. Op die bench lag een Sole mio dekentje van een kinderbedje om uit te luchten.
Plots kreeg ons baasje een meesje in de gaten dat ijverig aan de pluisjes van het dekentje aan het plukken was. Toevallig was er een fotoapparaat in de buurt en moest er niet te veel bewogen worden. Het beestje had dus niets in de gaten !
Hier twee fotos van zijn/haar bezigheden. Tussen de twee fotos in is de mees haar buit gaan wegbrengen naar het nest. Een derde maal hebben we haar niet meer gezien.
Daar gaan in een mezennestje eitjes uitkomen in vederlichte Sole Mio pluisjes. Waar het baasje dan besluit dat het spijtig is dat er hier opt moment geen Drent is die van jas aan het wisselen is anders kon er een ganse Mezenfamilie van bouwmateriaal voorzien worden .
Nederlandse les en de juf vraagt: Wie kan er een zin vormen met de woorden 'waarschijnlijk' en 'want' ?'
Peter steekt zijn vinger in de lucht en zegt:WAARSCHIJNLIJK gaan wij naar Disneyland, WANT, mijn vader heeft tickets gekocht. 'Zeer goed!, zegt de juf, 'Wie kan dat ook?'
Achmed steekt ook zijn vinger in de lucht!
Juffrouw slaat haar ogen ten hemel en denkt al: 'Wat nu weer?'.
Ja Achmed, probeer maar', zegt ze bemoedigend.
En Achmed zegt; 'Mijn moeder ging met de krant naar 't toilet...'
Maar Achmed toch! Dat is toch zonderWANTen zonderWAARSCHIJNLIJK!' Wacht, wacht ik ben nog niet klaar,'roept Achmed !... ...WAARSCHIJNLIJK moest ze kakken, WANT lezen kan ze niet.'
Ze heeft de initialen die wereldwijd wellicht het meest bekend zijn, B.B. En toch is Bellefleurke Beke maar twee weken jonger dan Heros en Hera en heel wat knapper dan de dame met haar wereldbekende initialen.
Zondag was ze samen met Peter en Hilde bij ons op bezoek, pupjes kijken en snuiven heet dat dan. Dat Bellefleur honden gewend is blijkt dadelijk als ze samen met mama in de ren met de puppies mag. Niet verwonderlijk als je weet dat Papa Zeppos en broer Hercule van Hera en Heros haar huisgenootjes zijn !
Pupjes aaien, kusje geven, nog eens aaien, pupje laten pakken door mama, Bellefleur is voor alles in . Je merkt dadelijk dat hier een Drentenliefhebstertje pur sang staat, ook al is ze maar twee en een half jaar oud.
Het zal veruit de eerste keer zijn dat Peter en Hilde ons bezoeken zonder de honden. Meestal is het hier te klein als Heros en Hercule weer eens de tuin onveilig maken met hun wild gestoei. Want kennen als voormalige nestgenoten doen die twee elkaar nog altijd.
Ook Hera en zeker Belle zijn telkens in hun nopjes wanneer de Beke-hondjes ons bezoeken. Vooral tussen Belle en Heros heeft het vanaf het eerste moment geklikt . Belle was maar vier maanden oud toen ze tijdens de algemene jaarvergadering van de Drentenvereniging tussen de poten van de toen vijfjarige Zeppos in slaap viel ! Spijtig voor ons groot trio dat Pa en broer er niet bij waren. Maar ze kunnen hun schade binnen twee weken inhalen tijdens de lentewandeling dan zijn al de leden van het H-nestje nog eens samen om te ravotten !
Ook deze namiddag zat groot en klein in de tuin. Het was wel een frak kouder maar uit de wind en in de zon was het best aangenaam. Onze tuin ligt op het zuiden en dus kon de Polaire Noord-Westen wind niet rechtstreeks aan de tuin.
Zo kwam het dat groot en klein samen op het terras zaten. Nu krijgen die kleintjes al best een bek die iets te groot is voor hun ouderdom ! (waar hebben we dat nog beleefd ?) Ze gaan dan voor ons moe en Hera en Heros staan met een aire van wie doet mij iets ?
Die groten vinden dat blijkbaar niet storend en likken die kleintjes dan ook dadelijk proper. Het zijn gewoon kleine lefgozers.
Ze hebben ook terug het gazon onveilig gemaakt. Iedereen die in hun buurt kwam moets het ontgelden. Open damesschoentjes was plots onaangepast schoeisel. Broekspijpen waren ook al niet veilig, daar kan Kiki van getuigen. Maar het is voor het hoofdbestuur wel makkelijker wanneer het kleine spul zelf het gazon bemest. Het scheelt een hoop werk gans die sigaren productie niet te moeten opruimen !
Een Belg van Noord-Afrikaanse afkomst komt bij de dokter en zegt dat hij zich ziek voelt. De dokter neemt zijn temperatuur en ziet dat de man 39,5° koorts heeft. Heb je deze morgen al iets gepakt ? vraagt de dokter. Just ne velo om naar hier te komen zegt de patiënt.
L.M.
ps: deze was speciaal voor Karin, dan heeft ze vandaag toch een nieuwe mop gelezen op 't blog. Met dank aan Lewie M. vaste huisleverancier aan het B & B blog.
De ene broer was een stouterik, een kreeg altijd last met iedereen. De andere broer daarentegen gedroeg zich perfect. Hij was altijd vriendelijk, hielp de oudere buren, en leefde een voorbeeldig leven.
Terwijl de tijd vorderde, bleven de twee broers in contact met mekaar maar waren niet echt vrienden. De stoute broer werd een stevige drinker en vrouwenloper. De andere broer was een brave huisvader die verschillende goede werken steunde.
Op een dag overleed de stoute broer. En dan, enkele jaren later, stierf ook de andere broer. Hij ging naar de Hemel en werd beloond met een gelukkig leven in het hiernamaals. Na enige tijd ging hij naar God en vroeg hem : "waar is mijn broer? Hij stierf vroeger dan ik maar heb hem nog niet gezien". God antwoordde, "Zoals je weet leidde je broer een losbandig leven, dus kan hij de eeuwigheid niet in de hemel doorbrengen. Hij is naar de Hel gestuurd."
"Spijtig dat te moeten horen," antwoordde de goede broer. "Maar ik mis hem en zou hem graag nog eens zien."
"Gezien je altijd braaf geleefd hebt zal ik aan je wens voldoen" zei God, "Ik geef je de toelating om even in de Hel rond te kijken".
En zo gebeurde, de goede broer werd even naar de hel gebracht. Na een tijdje vond hij zijn broer die op een barkruk zat. In één hand hield hij een dikke pint vast, en zijn andere arm hing rond een jonge, prachtige blonde vrouw. De goede broer keerde terug naar God en zei : "Dit kan toch niet zijn? Ik heb mijn broer gevonden, met een grote pint in de ene hand en een bloedmooie blonde vrouw aan de andere kant!" "De hel is dan toch zo slecht niet!"
God legde geduldig uit. "Niet alles is wat het lijkt. Het bierglas heeft onderaan een gat. En de blonde niet."
Gisteren kwam Kiki nog eens op bezoek bij Kikki en de rest van de pupjes, zij kwam Jef en Fien, de kinderen van Luc en Katia, de toekomstige eigenaars van Kiet aflossen . Je leest het al, op egbied van verschillende mensen ontmoeten zullen de pups wel gesocialiseerd zijn. Aan bezoek geen gebrek !
Kiki kwam Kikki knuffelen , en de beste plaats daarvoor is uiteraard de puppymand. Samen in de mand, met allerlei rommel op de achtergrond die ook voor het grootste deel voor de pups bestemd is. Emmers en borstels om eht zaakje wat netjes te houden, dozen met kranten voor hetzelfde doel en de pups zindelijk te maken en uiteraard, als goede Belgen, een bak Duvel (leeg) en een bak Kriek in de buurt.
Na het bezoek kwam dan het gras experiment. Lang heeft het experiment niet geduurd want na enkele minuten al gedroeg dat kleine gespuis zich alsof ze op gras geboren waren.
Het was pure lol, zowel bij het kleine hondenvolkje als bij Belle, Hera en Heros. Maar ook het hoofdbestuur heeft zich kostelijk geamuseerd met de fratsen die de negenling met Heros uithaalden. Heros, als goeie lobbes dat m is heeft geweten wat een losgeslagen bende pups van zes weken wil zeggen. Overal hingen pups, aan zn oren, poten en staart, en lobbes Heros die liet begaan !
Als je ooit eens plezier wil maken moet je pupjes van zes weken op kort gemaaid gazon zetten. Dat is hier deze namiddag gebeurd en we hebben ons te pletter gelachen met de gekke capriolen van ons negental.
Waar de eerste minuten wat aarzelend en afwachtend werd rond gekeken, zo op een manier van wat is me dat hierwat durven die andere allemaal wat gaat het baasje hier van zeggen Je zag het aan de pupjes, ze waren alle hun kluts kwijt.
Tot het baasje ook over de draadafsluiting stapt en aan de andere zijde van waar de pups zitten gaat staan en in zijn handen klapt Negen huppeldingskes stormen dan op hun korte pootjes op de baas en het handgeklap af. Springend, lopend, buitelend, zo komen ze aan de andere kant van het grasperk.
Ook Heros die het grasperkje als zijn privébezit beschouwd omdat hij de enige is die over de afsluitdraad springt, zich met het kleine spul gaat bemoeien is de pret helemaal volledig. Een grote die je aan de staart mag hangen, of naar de oren springen, wat is er fijner voor jonge Drentjes ?
Als ze dan hun diner van Hills puppybrokken met blikvoer gemengd ook nog eens op het gazon gepresenteerd krijgen is de lol helemaal het einde.
Volgens het hoofdbestuur moeten we hen morgen niet dwingen om naar het perkje te trekken !
Midden januari was hij hier samen met zijn baasje Marian nog bij ons te gast hier in Vosselaar . Zijn maatje Bente was toen twee maanden er voor overleden en Marian wou eens kennis maken met Belle waarvan we toen haast zeker waren dat ze drachtig was.
We hebben toen met zeven Drenten en Max nog een wandeling gemaakt waarvan de fotos hier op het Bas en Belleblog, op het Max en Bente blog en het Drentenforum te zien waren.http://blog.seniorennet.nl/max_en_bente/
Vorige week meldde Marian dat het na de dag van het Drentenforum weekend slechter begon te gaan met Max. Hij at nog amper en ook de dierenarts had er geen goed oog in.
Vandaag vinden we op het Max en Bente blog dit onderstaand bericht. Het is triest maar zeer moedig van Marian om haar directeur te besparen van meer leed en pijn. En zestien jaar is een mooie leeftijd voor Max die werkelijk een Herenleven heeft gehad bij Marian.
Het gaat je goed over de regenboogbrug Max, je gaat naar Bente en doe ook onze Bas ge groeten
11-04-2011
We gaan afscheid nemen
Na ruim 16 mooie en goede jaren gaan Max en ik vandaag afscheid van elkaar nemen. Voor Max is het mooi geweest en dus mag hij zoals hij zelf aangeeft door allerlei dingen de reis naar zijn vrienden maken die hem ongetwijfeld daar over de brug zullen opwachten en zullen vertellen waar de meeste konijntjes zitten.
Lieve,lieve Max wat zal ik je verschrikkelijk missen jongen! Dag manneke.
Het is hen gelukt, ze hebben de baasjes te grazen gehad. De zak van speciale puppybrokjes van Hills die men bij de dierenkliniek voor ons hadden besteld, is voortijdig leeg geraakt.
Deze morgen heeft het baasje de laatste brokjes in hun schaal geschud, goed geschud want er was helemaal niet genoeg om iedereen het nodige te geven.
Zo dadelijk, om negen uur, zal ons baasje voor de deur van de Zoomart/Maxizoo staan om zich opnieuw te bevoorraden met een grote zak voer. Wij krijgen meermaals de vraag wat en hoeveel eten zulke hondjes vanaf vandaag is het antwoord veel, veel te veel.
Zij krijgen nu goed twee weken die brokjes, in verschillende vormen zelfs. Ze hebben ze al gewoon te eten gekregen zoals ze uit de zak komen, in het begin was dat geblended en gemengd met puppymelk, maar ook geweekt in puppymelk tot ze wat mals ware in het tussenstadium.
Honger hebben de arme (?) hondjes echter niet moeten lijden deze morgen. Bij het naar binnen komen van het terras naar hun benches en mandjes binnen in de woonkamer was het voor hen de laatste dagen een sport om onderweg, in de keuken te ontsnappen van de normale route. Dan waren ze vlakbij het eten van de grote Drenten en daar durfde zoal wel eens iets in blijven liggen. Tot het kleine grut daar passeerde, dan waren ook die kommen uitgekuist ! ! !
Ze hebben vanmorgen dus ook van lieverlede met de groten samen Pedigree met kip gekregen. Even later lagen ze dan ook alle negen vreedzaam te knorren op hun kussens.
Ze vragen elke dag, haast elk uur meer werk van de baasjes. Gisterenavond is het 1u30 geworden voor alles terug netjes was voor de nacht. Hoopje hier, hoopje daar en los door een ander hoopje heen gelopen
Die hoopjes worden dan ook elke dag groter, hier is gisteren het idee geopperd wat dat zou geven als de mensen in verhouding tot hun grootte evenveel hoopjes zouden produceren. Conclusie, het mestactieplan zou meer van toepassing zijn op de mensen dan op de veestapel !
En ondertussen poetsen we maar verder, netjes moet het blijven, das deboodschap !
Lichamelijke training is hier een activiteit die samen met slapen de hoofdmoot van het dagelijks leven. Ze vechten wat af die kleine dupjes, terwijl ze hun krachten meten met elkaar, oefenen ze gelijk in wie het meeste lawaai kan maken. Enkele dagen geleden was het nog alleen piepen en krijsen, nu zijn er al verschillende die een heuse blaf ten gehore brengen.
We hebben wel geweldig veel geluk met het schitterende weer. De pups brengen nu toch wel vlotweg 10 uren per dag buiten onder het overdekte terras door. Ze spelen daar rustig uit de wind en toch lekker in het zonnetje. Dat samen met het buikje vol maakt dat gelukkige pups zo te zien !
Veel bezoek over de vloer, allemaal pupjes kijken en snuiven. En vooral, voor ons dan toch hopen hoopjes opkuisen. Vandaag hadden we met dat laatste wel veel hulp van Gonda en Anton die hun Kyra-Belle nog maar eens een bezoekje brachten.
Ook Fred en Viv, kameraden sinds jaren kwamen de groei van de pupjes nog eens in levende lijve bekijken. Wanneer dan ook Jos en haar dochter Linde ons kwamen nbezoeken wisten we haast zeker dat het laatavond blog bericht er zou overschieten vandaag.
Maar niet getreurd, we hebben nog wat mooie fotos geschoten vandaag , en die gaan we hieronder nog even presenteren.
Kyra-Luna, het teefje dat binnen twee weken naar Minderhout verhuist naar Inge en Yvonne is vannacht op stap geweest uit de ren waar ze normaliter in moeten SLAPEN.
Het hele verhaal zit zo in elkaar In onze poging de pups zindelijk te maken zijn er ups en downs, de laatste twee dagen waren er uit de laatste reeks, de downs dus. Het baasje wil daar wat aan verhelpen door de pups niet zo laat meer te laten eten en ze nadien nog tweemaal uit te laten.
Ook slaapt m de laatste nachten nogal licht en het minste dat er beneden wat puppy lawaai is trekt hij naar beneden om de pups uit te laten. Vannacht was dat om 2 uur en om kwart na vijf.
Als hij dan niet te lang treuzelt is m de pups voor en blijft het binnen relatief proper. Het terras is nadien wel herschapen in een vlakte met niets dan hoopjes !
Terwijl het baasje dus hoopjes staat te ruimen heeft haantje de voorste Kyra-Luna de kans gezien om langs het hek te glippen en recht naar de zetel te spurten waar Belle juist voordien terug gaan liggen is. En daar staat ze dan, rechtop te kijken naar haar moeder met vragende ogen van mag ik er bij jou niet bij komen liggen. Konsekwent als ze is denkt Belle Die tijd heb je gehad meisje, ik heb vijf weken dag en nacht bij jullie gelegen, t is welletjes geweest. En als het dan toch niet lukt begint ze maar aan het leder van de zetel te bijten.
De baasjes zullen de aanschaf van een nieuw salon nog maar even uitstellen tot Kikki tot de jaren van verstand gekomen is. Dat lijkt ons wel de beste oplossing !
Ze worden steeds groter, sneller en slimmer, die pupjes van ons. En nog wel op zon wijze dat zowel de baasjes als Belle & co af en toe al eens grommen.
Neem nu de maaltijden als er eentje zijn luide klep open trekt dan heb je in geen tijd een concert van negen sopraan pupjes stemmen. Zingen kunnen ze niet maar piepen des te beter, en ook durt er al eens een blaf aan het concert toevoegen.
Nu is het ook zo dat de meesten feilloos de weg naar buiten en dus ook naar de eetschalen kunnen vinden. Maar er zijn er ook die weten dat Belle & co ook eten krijgen, dat die kommen in de keuken staan tegen de verwarming.
Ze weten ook dat er al eens lekkere dingen in blijven liggen en dat ze er bij kunnen als ze op hun achterste pootjes gaan staan. Overmorgen worden ze zes weken die kleine dreumessen en je kan je niet voorstellen hoe doortrapt ze al zijn. En neen dames, nu niet dadelijk steigeren, het zijnniet alleen de teefjes, ook de mannetjes doen ijverig mee. Hoewel de teefjes in de meerderheid zijn
t Baasje zegt dan ook dat het niet lang gaat duren dat ze zulk duur puppie eten van Hills blijven krijgen als ze om de hoek in de keukenPedigreebrokken van de groten komen stelen !
Acht weken heeft ze er achter gevraagd als ze me zag, onderweg naar school, in de krantenwinkel van haar ouders, als ze met Dymphna naar de pupjes kwam kijken. En steeds dezelfde vraag Jan het is dit jaar het jaar van de K voor de pupjes, er zal toch wel een Kiki bij zijn bij de teefjes hé ?
Daarstraks bij Nelly als we de gegevens van pups en eigenaars moesten doorgegeven hebben we de knoop doorgehakt. Het blauwe halsbandje gaat door het leven gaan als Kikki en ze blijft bij moeder Belle, tante Hera en nonkel Heros. Op haar paspoort staat Simonne als eigenaar !
Daarstraks toen ik een krant ging kopen heb ik het moeder Carine gezegd van Kikki en dat Kiki doopmeter mocht zijn. Maar ook dat het verplichtingen met zich meebrengt zoals wandelen met de pup, cadeautje op 27 februari de verjaardag, cadeautje met Nieuwjaar enzoverder. Al wat een goede doopmeter moet doen hebben we opgenoemd en kiki blijft overtuigd, zij is de meter van Kikki.
Het ging zelfs zover toen Kikki een sigaartje produceerde bleek dat ook een taak van de meter te zijn en prompt kwam de keukenrol te voorschijn en poetste Kiki het drolletje weg. Zo kan Drentjes fokken ook nog educatief zijn voor de jeugd, blijkt telkens weer een geval van motivatie te zijn. Den baas is t nog niet verleerd hoor je dan zeggen, en dan krult die zijn neus nog maar eens te meer !
Vandaag zijn de pups voor de eerste maal uithuizig geweest. Met zn allen en moeder Belle zijn we een dorp verder , naar Beerse gegaan om onze verplichte chipping te ondergaan.
Gelijk kregen we dan de eerste puppyvaccinatie die we normaal op zes weken moeten krijgen. Op 12 weken volgt dan een tweede vaccinatie en de derde krijgen we op 18 weken
Die vaccinatie die was probleemloos, prik en het was over. Die chip in de hals is andere koek. Die naald is zon driemaal zo dik als een normale injectienaald en de chip moet geïnjecteerd worden in spier, niet tussen vel en vlees want dan kan de chip op wandel gaan. Het is de bedoeling dat de chip zich aan de linkerkant van de hals zit. Maakt het later ook makkelijker als de hond dient geïdentificeerd te worden.
Dat die prik pijnlijker is dan de gewone vaccinatie blijkt wel uit de kreet die elke pup gaf bij het inspuiten. Maar het was maar één krijs, en tegen het moment dat Nelly de chip controleerde was het leed al geleden.
En dan is er nog ander groot nieuws ! ! !Kikki blijft bij ons . Kikki is het hondje met het blauwe halsbandje. Het hondje dat ons baasje nog verschillende dagen heeft moeten voederen met het papflesje toen al de andere pups hun puppymelk al zelfstandig opslabberden.
Morgen meer nieuws over Kikki.
Belle & co ps: speciaal voor Gonda, we hadden bezoek, uiteraard voor de pupjes. Daarom was het bericht wat later ... (lol)
- De rechter: naam,voornaam,leeftijd? - De prostituee: Dobrovska, Sofia, 34 jaar. - De rechter: nationaliteit? - De prostituee: Poolse - De rechter : Beroep? - De prostituee: MAAR ALLEE JANTJE !!!!!!!!!!!!
Vandaag gaat de familie Belleferronekes voor de eerste maal op uitstap. De Franse bench van Heros staat al van eergisteren achteraan in de auto. Het baasje wilde erg goed op tijd de maat nemen om op het laatste moment niet voor verrassingen te staan.
De reutjes gaan de rit maken in de stoffen plooi/reisbench, die heeft het baasje twee jaar en een half terug gekocht voor het vorige nestje. Toen was de rit iets langer, dat was toen 800 kilometer naar de Franse Charente om het Nieuwjaar 2008/2009 te gaan vieren!
Vandaag gaat de reis naar Beerse, naar de dierenkliniek het Binnenhof waar dr. Nelly de pups gaat chippen en waar ze gaan voor de eerste vaccinatie.Een plezierreisje gaat het dus niet worden.
Het baasje heeft de reutjes en teefjes gescheiden omdat ze ten eerste niet meer met negen hondjes in één bench kunnen en wanneer dat wel zou gaan de bench zo zwaar zou worden dat ze niet meer uit de auto kon gehoffen worden ! De pups wegen nu alle tussen de 3,2 en de 3,7 kg en dat maal negen + de bench, daar bedankt het baasje tegenwoordig voor.
En dan kunnen de werkzaamheden voor het bekomen van de stambomen beginnen, de chip/DNA keurder moet dan langskomen. Wij hebben chipcontrole voor alle pups aangevraagd, kost iets meer maar de pups hebben dan vanafde start een DNA code die dan later niet meer moet aangevraagd worden indien er met deze hondjes eventueel ook een nestje gefokt gaat worden. Een extra service naar de eigenaars toe zullen we het maar noemen.
Maar eerst maar eens naar Nelly toe, fotos en wedervaren straks op deze plaats! ! !
Belle & co
Buikje vol, wij bekijken het wel vanuit de hoogte...
Da's lang geleden zo in deze mand, en dan zoals toen puppy's likken...
Met eten morsen we niet, Belle ruimt de overschotjes op...
En het waren dan ook nog eens heksentoeren uithalen om overal tijdig te komen. Maar alleen het blog heeft er even onder geleden.
t Baasje heeft vanmorgen de toer van Noord Brabant gedaan. Hij begon al met een afspraak om 10 uur in Veldhoven, daarna naar Oirschot, langs Tilburg en Goirle terug naar Vosselaar. Toch wel een toer waar hij drie uur mee zoet was.
En al die bloglezers maar denken dat t baasje waarschijnlijk in zijn nieuw boek verdwaald was. Niks daarvan, hij was de tank van de auto aan het leegrijden zegt m dan zelf.
Het zijn hoofdzakelijk fotos die vorige zondag genomen zijn. Gonda en Anton komen trouwens elk weekend naar hun kleine(?) spruit kijken. Als je dan de fotos ziet die bvb woensdag genomen zijn, en je vergelijkt die met de fotos van zondag dan is dat net of we hebben het over een ander nestje. Zo zit er verandering in de hondjes op dit moment.
Nog twee weken en een half Gonda, en Kyra-Belle verhuist naar de buurt van Nijmegen, naar jullie stulpje. Ondertussen dragen wij er zorg voor alsof ze hier zou blijven wonen bij moeder Belle en tante Hera en nonkel Heros
Sinds vandaag proberen we, met nog meer aandacht als voordien te vermijden dat de pupjes hun plasjes binnen doen op de kranten. Dat deden ze voor hun leeftijd van vijf weken al voortreffelijk. In elk geval beter dan dat je van zulke pupjes mocht verwachten.
Nu letten we er op dat , wanneer de pupjes janken aan het hek w zo snel mogelijk de kabaal maker oppakken en buiten zetten. Tot nu toe hebben we al telkenmale resultaat gehad.
Hondje geeft te kennen dat hij/zij buiten wil, oppakken en buitenzetten en het plasje of het kakje volgt terstond . Als zij dat nu al doen staan we al heel ver. Desnoods staan we er midden in de nacht voor op om ze dan eens uit te laten.
Nu al verwachten dat de pupjes alles zeven tot acht uur kunnen ophouden is werkelijk er over. Dat is het onmogelijke vragen. Maar wat het belangrijkste is, is het feit dat ze aangeven dat er iets moet gedaan worden !
Nu moeten we wel bekennen dat we er zelf ook van staan te kijken, bij het vorige nestje, dat met Hera en Heros was het ook zo dat ze voor 85 % zindelijk waren op acht weken. Maar niet zoals deze, na vijf weken en een half.
Nu de toekomstige eigenaars nog opmerkzaam maken op de op te volgen signalen en het is voor de bakker zoals ze over de grens het zeggen !
Een non neemt een taxi naar Brussel en merkt dat de knappe chauffeur haar voortdurend in 't oog heeft.
Ze vraagt hem waarom hij haar constant zo intens bekijkt.
Hij antwoordt: "Ik wil u iets bekennen maar ik wil u niet in verlegenheid brengen".
Ze stelt hem gerust: "Mijn zoon, ge kunt me niet kwetsen, als je non was en zo oud als ik heb je zo goed als alles al gezien en gehoord. Ik weet zeker dat je me niets kan zeggen of vragen dat voor mij beledigend of kwetsend kan zijn". Hij: "Wel, ik droom altijd opnieuw dat een kloosterlinge me heel passioneel kust". De non: "Wel, dan kijken we wat daaraan kan gedaan worden. Eerst en vooral moet je vrijgezel zijn en daarnaast ook katholiek". De taxichauffeur, al helemaal opgegeild, antwoordt: "Jaja, ik ben vrijgezel en katholiek!" "Ok", zegt de non "sla maar de eerstvolgende landweg in". Daar voldoet ze zijn fantasie met een overtuiging die de meest geroutineerde straatmadelief zou doen blozen. Als ze de weg verder zetten begint de chauffeur te wenen. "Mijn kind", zegt de non "waarom huil je nu toch?". "Vergeef me dat ik gezondigd heb. Ik moet bekennen dat ik gelogen heb: ik ben getrouwd en ben een jood". De non antwoordt: "Trek het je niet aan. Ik heet Dirk, ben homo en ik ben op weg naar 't carnaval in Aalst ".
In de paar weken dat we nu bezoek toelaten bij de pups zijn er door de ouders van de bezoekende kinderen al een pak fotos gemaakt. Heel mooie fotos die we jullie zeker niet willen onthouden.
Per ongeluk zijn we er deze morgen achter gekomen dat de pups ook graag een boterhammetje lusten. Elke morgen krijgen Belle, Hera en Heros oud brood in hun kom. Die zijn daar verzot op, en het liefst zo oud en hard mogelijk.
Nu was daar deze morgen een korstje uit de kom gevallen zonder dat we er erg in hadden, of die grote loebassen hebben dat korstje daar laten vallen bij het passeren, wij weten het niet en het is ook niet van levensbelang.
Even later zien we dat één van de pups op dat korstje aan het knabbelen is Dat brengt het hoofdbestuur op het idee van nog enkele korsten in de ren te leggen voor wie het belieft. Op geen tijd waren alle pups boterhammetjes aan het eten.
Deze namiddag hebben ze dan ook voor de eerste maal puppybrokken gekregen die we de eerste malen wel gaan laten weken in puppymelk. Kwestie van niet in éénmaal van het papje naar harde brokken te moeten overstappen. En eten doen ze als de beste, nog niet eenmaal hebben ze iets laten staan. Wat wel is dat het vrouwtje telkens eten moet bij maken omdat de schalen snel leeg zijn.
Dat was gisteren al, t baasje heeft er gisteren geen melding van kunnen maken omdat het onbeleefd is van je bezoek zo maar te laten zitten en aan het blog gaan werken.
We hadden veel bezoek gisteren, het begon al voor elf uur toen tante Marleen en nichtjeJoke met kleine Cas ons kwam bezoeken. En zo ging het door tot na acht uur s avonds.
Zo had Roswitha voor ons piepballetjes als cadeau . Voor elk pupje een balletje, dat gaan we meekrijgen als we naar onze nieuwe baasjes verhuizen vertelt ons baasje. Dat gaat al een flinke valies worden als we verhuizen. Van dokter Nelly kregen we een welkomstpakket van Hills met brokjes die we nu ook krijgen. Daar was ook nog blikvoer van dezelfde fabrikant bij en van Nelly deed er van haarzelf nog een flostouw bij.
Ook het baasje ging op cadeautjes jacht en deed er ook nog een balletje bij en ook nog voor elk pupje een eerste leibandje. Ook het boekje de Drentsche Patrijshond kregen de eigenaars al mee bij een bezoek.
We kunnen als het ware hier gewoon met volledige uitrustingbuiten stappen. Maar eerst moeten we nog drie weken bij ons moe blijven. Goed voor de socialisatie zegt het baasje. Wat socialisatie is weten we niet, lekker is het in elk geval niet want we hebben het nog niet in onze eetkom gevonden.
Donderdag krijgen we nog enkele pikuren. Er is er één bij met een dikke naald, das voor de chip zegt het baasje. Dat is verplicht en het laat toe dat men ons altijd bij het baasje kan terug brengen moesten we verloren gelopen zijn. Het is als het ware een paspoort die we onderhuids in onze hals met ons meedragen.
Maar tegen dat we zover zijn kan er nog veel gebeuren in pupjesland !
Vandaag hadden we buiten drie pupkopers ook Roswitha met haar trio op bezoek. Voor de niet kenners en de nieuwelingen, Roswitha is de fokster van Ferron de vader van onze negen pups. Zij volgt heel nauwgezet de nazaten van haar hondjes en da was de reden waarom ze vandaag hier in Vosselaar was.
Wij hebben dus uiteraard met Luc, Katia en de kinderen Jef en Fien en Roswitha een fijne wandeling gemaakt .
Belle die ook mee was mocht de eerste maal sinds lang nog eens los de wandeling mee maken. Dat ze er plezier in had en ze volledig losgeslagen was bewees ze na de waterplas. Plots dook ze de omliggende bosjes in om even later met een dood konijn te voorschijn te komen. Wat ons baasje deed besluiten dat ons Belle niets van haar kuren verloren is na de komst van haar nestje.
Na het bad in de weide zijn we dan ons bos ingedoken. Daar ontmoetten we Fitou de Border Collie met zijn bazinnetje. Fitou is een van gezondheid en energie blakende zes jarige Border Collie. Zijn bazinnetje is echter op zoek naar een goed ander baasje vermits zijzelf 78 jaar geworden is enhaar echtgenoot sinds hij twee jaar geleden een zware operatie onderging niet meer voor Fitou kan zorgen zoals het hoort.
Fitou luistert goed, is energiek en we kennen hem al meerdere jaren door de ontmoetingen in ons bos. Moest er iemand onder de lezers interesse hebben voor Fitou kan hij/zij het ons laten weten. Net als bij ons geeft het bazinnetje Fitou niet mee met eender wie. Het moeten mensen zijn die Fitou het mandje kunnen geven dat Fitou thuis gewend is en ook de beweging die hij nodig heeft .
Wakker worden, buiten op het terras plasje maken, buikje vol eten met puppymelk, spelen, drolletje leggen, mede pupjes ambeteren, leren aanvallen en aanvallen afslaan en dan een dutje doen.
Dat is zowat in grove lijnen onze ochtend bezigheden. We hebben van alles even veel plezier en ondertussen kunne de baasjes ons normale verblijf in de living een grote beurt geven. Bij de baasjes begint dat ook al routine te worden , ieder heeft zijn eigen taak. Opruimen van de vieze rommel, dweilen, overtrekken aanbrengen aan bench en kussen, ondertussen de groten nog eten geven. Het loopt best vlot en binnen het uur is alles in orde.
Na het spelen kruipen we allen dicht bij elkaar de twee manden die steeds klaar staan op het terras. Daar kunnen zij die moe gespeeld zijn een dutje doen. Deze morgen waren ze blijkbaar allen op t zelfde moment moe en zijn ze dicht tegen elkaar in één mand in slaap gevallen. t Baasje zegde het nog, als je hen zoiets opdraagt lukt het je nooit maar uit zichzelf is het een fluitje van een cent .
Straks krijgen we weer bezoek, verschillende toekomstige baasjes komen nog eens op kraamvisite. Dat laatste woord is al wat voorbijgestreefd, het is meer opendeurdag in de puppykleuterschool.
Het was al goed vanaf t moment dat we onze ogen open hadden. Stralend lente weer.Van t moment dat onze baasjes ook wakker waren mochten we al de eerste maal buiten. t Vrouwtje maakte puppymelk die in een oogwenk verdwenen was.
Twee schalen kregen we en ons moe, Hera en Heros die gewoonlijk op vinkenslag staan om de restjes in te pikken moesten bijna onverichterzake afdruipen. Het vrouwtje zag dat er nog zin in meer was en maakte nog een portie extra. Zelfs van die extra portie bleef maaramper genoeg over om een holle tand te vullen.
Ook deze middag mochten we buiten eten en toen zijn we een paar uren buiten gebleven. Het baasje had de twee manden buitengezet om een slaapje in te doen maar wij, sterke Drentenpups verkozen gewoon ons op de stenen te slapen te leggen !
Ook vanavond hebben we nog buiten gespeeld. Het was nog steeds lekker weer en de baasjes profiteren ervan om de sigarenproductie buiten te laten gebeuren. De baasjes hebben ons al zover dat we in geen tijd zeven worstjes op de kranten leggen alvorens verder te spelen. Als dat zo verder gaat hebben we al de pups zindelijk tegen dat ze naar de eigenaars gaan.
Soms vergissen we ons nog we kijken namelijk enkel vooruit. Dan zijn we met ons hoofdje boven de krant maar de achterkant van ons jonge lijfje is dan nog niet boven de krant ! ! ! En dan heb je wat ons baasje een graaf accident noemt.
Het baasje is zo fier als een gieter als m weer eens ziet dat een pup de bench verlaat, naar de kranten loopt, daar doet wat er te veel in zat en dan terug naar de bench trippelt ! Hij verkondigt dan ook aan iedereen die het horen wil dat de slimste , intelligentste en verstandigste zindelijke pups bij ons in de living liggen groot te worden .
En vergis U niet hé, het gaa wel degelijk over ons ! ! !
Super zelfs ! We kunnen niets anders melden dat het allemaal prima naar wens hebben die negen kleine dreumessen in de puppyren.
Er staat een automatiekske op. Dat piept als die honger hebben en dat zwijgt als het voldaan is. Vlak voor dat zwijgen , tussen het eten en het slapen moeten ze dan nog eens hun tanden uitproberen op oren, poten en staarten van wie het dichtst in de buurt komt.
Het prachtige weer komt ons goed uit. Sinds een week krijgen de kleintjes hun boterhammekes buiten op het terras. Dat scheelt een slok op een borrel bij het proper maken van hun privé living. Als er niemand over die natte kranten loopt te baggeren en je kan doorwerken is het een klus van goed vijftien minuten. Loopt dat kleine grut daar tussendoor dan heb je meer dan een half uur nodig en heb je er ook nog een zenuwinzinking haast bovenop !
Donderdag mogen ze voor de eerste maal mee met de auto. Het gaat geen lange rit worden, we trekken donderdagvoormiddag naar het Binnenhof, onze dierenkliniek om de pupjes te laten chippen en te vaccineren. Dat gaat nog een kleine volksverhuizing teweeg brengen.
Nog goed !
Speciaal voor de zes bloglezers die gereageerd hebben op het bericht van het nieuwe boek het lied der grotten in de reeks de aardkinderen van Jean M. Auel.
t Baasje heeft het voorwoord en het eerste hoofdstuk gelezen en kan vertellen het zit weer eens goed met het boek. Nog steeds dezelfde prachtige schrijfstijl, informatief en spannend.
Wat het verhaal betreft, want daar waren ze het meest nieuwsgierig naar In het eerste hoofdstuk: Drie holenleeuwen dood, één mannetje en twee leeuwinnen, die de bewoners van de derde grot konden belagen. Van de bewoners niemand gekwetst. Morgen waarschijnlijk meer nieuws.
Al een week eten de pupjes buiten op het overdekte terras. De temperaturen zijn best aangenaam maar we merkten dat de pupjes toch telkens plaatsjes opzochten waar het wind vrij is.
Daarom hebben we nu aan de zijde van de tuin het terras windvrij gemaakt tot op een hoogte van 80 centimeter. Het kleine spul geniet nu nog meer van de lente. Lekker eten, geen wind meer en het zonnetje op hun bolletjes, wat wil je nu nog meer. Ook de regen van gisteren en eergisteren kon hen niet deren.
Het is mooi om zien hoe ze het hoofdbestuur mee naar buiten volgen. Even in de handenklappen en een beetje aanmoediging van het genre komen eten jongens en meisjes en het Drentensliertje staat in geen tijd op het terras. Ook in de omgekeerde richting gaat het vlotjes. Ze blijven wel ongeveer een half uur buiten, ruimschoots de tijd om te doen wat een pupje moet doen buiten eten en slapen (iets met sigaren maken).
Als ze dan terug binnenkomen en je steekt de verwarmingslamp even aan dan zie je de koukleumen onder hen hun lekker plaatsje opzoeken. Nu de wind gebannen is op het terras heeft de lamp ook merkelijk minder succes.
Het is echt plezant de pups te observeren en de resultaten op te merken van wat je doet om het hen steeds comfortabeler te maken. En wees maar zeker dat je verandering in gedrag opmerkt !
Deze morgen heb ik geluisterd naar VRT-radio met daarin een uitzending over het lezen van allerhande boeken en welke indruk ze hadden nagelaten.
Eén van de luisteraars had, naar aanleiding daarvan, een berichtje gestuurd over een boek dat hij eind vorig jaar had gelezen en waarbij hem van emotie de tranen in de ogen waren geschoten.
En, vervolgde hij: "ik schrei er nog altijd van als ik er aan terugdenk".
De vraag over welk spannend boek dat wel mocht geweest zijn ?
Gisteren heeft het baasje dus het zesde boek van Jean Auel gekocht over de evolutie van de mens in de préhistorie. Maar ook hier in de puppyren is er in die vier weken heel wat evolutie geweest.
In de eerste week waren de pups al blij dat ze bij Belle een tepel vonden en dat ze erbij geraakten. Je moet het maar eens proberen met gesloten oren en ogen, met je pootjes aan de zijkant van je lichaam.
Dan konden ze Belle vinden omda na veertien dagen de oogjes open waren en ze konden ook hun pootjes al gebruiken waarvoor ze eigenlijk gemaakt waren.
In de derde week was het aanbod in de milkbar nog steeds hetzelfde maar de consumenten kregen grotere dorst. Nu moesten ze er achter komen dat met de tong slabberen ook voordelen had. Zeker als er van die lekkere puppymelk op het menu stond.
Die tandjes die ook te voorschijn kwamen gaven meer houvast aan moeders tepel die dat maar matig kon appreciëren. Tot er bloed bij te pas kwam en toen was er enkel nog de schotel puppymelk waar nu al wel brokjes onder geweekt waren, of zoals in het begin de brokjes door de blender waren gepasseerd.
Dat die brokjes ook de nodige energie verschaft is mekbaar aan de pups hun speelgedrag. Voornamelijk als ze buiten mogen op het overdekte terras. Favoriet speelgoed hebben ze altijd bij zich in de buurt. Een stel oren, een staart of pootjes die in de lucht steken van een pup die zich ligt te rollen. Dadelijk hangt er een broer of zus aan.Dat alles gedaan wordt met van die scherpe puppytandjes is aan het gekrijs of geblaf te horen.
Iemand die zulke pups niet gewend is, moet vast denken dat er een varken gekeeld wordt hier in onze huiskamer, zo gaat het er soms aan toe
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
