Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
31-05-2014
Wandelingetje ?
Wandelingetje ?
Zo was het aangekondigd, maar het werd een ganse georganiseerde dag met wandeling. We waren vandaag te gast bij Cartouche en Lennaert Wessels in het Nederlands Limburgse Roosteren.
Alles samen waren we met 13 Drenten en dat hebben ze geweten in Roosteren. We bleven niet onopgemerkt in het kleine gezellige stadje aan de Maas. Vanuit de woonplaats van Hera’s vrijer Cartouche en haar zoon Lennaert is het enkele slechts enkele minuten tot aan de rivier. We mochten daar aan de oever van de Maas vrij lopen maar Heros ging in de clinch met Cartouche. Sinds Lucy bij ons gebleven is gaat het soms mis tussen Heros en andere reuen. Ons baasje vertelt dat Heros heel beschermend optreed naar Lucy toe en hij duldt geen inmenging of toenadering van andere reuen naar Lucy toe.
Jeanny en Chris, de baasjes van Cartouche en Lennaert, hadden een mooie wandeling uitgestippeld langs water en dorp. Lucy en Heros liepen met ons baasje. Belle met ons vrouwtje en Hera mocht het vrouwtje van haar zoon Lando op sleep nemen… Wij hadden onze dorstal kunnen laven aan de rivier maar ons baasje was ijverig op zoek naar een terras want hij had niet de kans gekregen aan de rivier zoals wij.
Maar toen we op een terras waren aanbeland was de verrassing groot toen de Jupiler werd opgediend in een glas getooid met de Nederlandse driekleur. Het baasje heeft glas nog gekregen ook zelfs samen met een voetbalshirt in de Nederlandse Oranje kleuren. Maar dat shirt is in de maat L en laat ons baasje nu toch al enige jaren die maat ontgroeid te zijn…
Bij de terugweg is ons baasje nog aangesproken door een Nederlands echtpaar die ons Drentjes (Lucy en Heros en Gorky) zulke mooie honden vonden. Ons baasje moest die mensen gelijk geven, ons groepje waren de mooiste honden van Roosteren en grote omgeving !
Nadien mochten we van het baasje gaan uitrusten in onze Citroën Berlingo “Drentmobiel” Daar stonden de twee grote benches in waarin we twee aan twee een uiltje konden vangen.
We hadden een fijne dag met hoofdzakelijk nakomelingen van Hera, maar ook de toekomstige familie van Lennaert. Want ook zijn liefje en haar moeder waren van de partij.
Dank aan de baasjes van Cartouche en Lennaert voor de prima en gezellige ontvangst.
En dan mag dat ook eens luidop gezegd worden. Zoals eergisteren al vertelt hier op deze plaats was onze baas op zoek naar puppyhalsbandjes in verschillende kleurtjes. Dat zijn veiligheidshalsbandjes in frisse kleurtjes die de pups om krijgen als ze ongeveer drie weken oud zijn. Dat is service…
De slotjes springen open wanneer je er aan trekt en de pups zijn zo verzekerd dat ze zich nergens aan kunnen ophangen. Maar hoofdzakelijk is het dat de kandidaat pupkopers makkelijk het hondje van hun voorkeur, of het pupje dat hen toegewezen is kunnen herkennen op foto , op de site van de fokker,of bij bezoek aan de pups, het zogenaamde “puppysnuiven”.
Ons baasje heeft na bezoek aan een tiental dierenspeciaalzaken rondom Turnhout geen bandjes gevonden. Toen is hij gaan rond telefoneren in een wijdere kring rond Turnhout, maar ook daar ving hij overal bot. Nergens geen “welperhalsbander” van Trixie meer te vinden. En wat erger was, het baasje had die bandjes beloofd aan Peter , de fokker van de pups . En beloofd is beloofd bij ons baasje, dan zal het er komen ook !
Nu is er nog een andere oplossing, de internetshops…. En dat heeft zo zijn voor- en nadelen, je weet nooit dat de bestelde spullen tijdig gaan aankomen. Hier in dit geval was het duidelijk, woensdag bestellen om vrijdag te hebben met een donderdag feestdag er tussen… dat lukt nooit !
Dus heeft het baasje even een telefoontje gepleegd naar de nieuwe eigenaars van Hunter & co, de jachthonden shop die vroeger in Goirle bij Tilburg gevestigd was. Moniek, de nieuwe eigenares wilde dadelijk alles doen om halsbandjes die bij hen nog in voorraad waren rechtstreeks naar de Peter en de pups sturen. Dan zouden ze in elk geval zo snel mogelijk ter plaatse zijn.
Dat noemen wij nu eens ECHTE SERVICE naar de klanten toe. We hebben Moniek dan al wel eens in levende lijve ontmoet bij een vorige bestelling die we toen bij haar hebben afgehaald. Maar het blijft toch steeds een kwestie van vertrouwen tussen verkoper en klant. En dat is zeker aanwezig bij Hunter & co . http://www.jachthondenwinkel.nl/index.php?action=home&lang=NL
Er bestaat een waterkansje dat het kaartje met de zes pastelkleurige bandjes vandaag al arriveert in Erpe-Mere, de uiteindelijke plaats van bestemming, en zo niet dan zal het toch wel maandag of kort na het weekend zijn.
Straks gaan onze baasjes puppysnuiven bij Peter en zijn Lena en Lisa de twee Drententeefjes . Uiteraard neemt het baasje zijn vertrouwde Sony “Kodakske” mee om wat “portretjes” te trekken. Die krijg je dan vanavond of morgenochtend hier op dit blog.
Inderdaad, “eindelijk” gaat vanaf volgende zondag 01-06-2014 de verplichting in van het verplichte DNA van afkomst voor pups geboren in Nederland vanaf die datum.
Er is nog al wat verwarring hieromtrent omdat velen denken dat met deze maatregel ook alle erfelijke ziektes kunnen gedetecteerd worden voor combinaties vooraleer een dekking heeft plaats gevonden . Maar dit is fout, deze DNA staalafname heeft enkel betrekking op de afkomst van de pups. Met deze test staat onomstotelijk vast wie de echte, de natuurlijke vader van de pups is.
Na 1 juni is het niet meer mogelijk van een foute dekking te camoufleren en te laten doorgaan voor een gans normale dekking. Geen gesjoemel meer mogelijk vermits de afgifte van het DNA bewijs gekoppeld is aan het chipnummer van de ouderhonden en van de pups.
De DNA staalafname door middel van een SWAB neemt men af bij de beide ouderdieren en bij de pup(s). Bij de pups is het DNA van één pup voldoende omdat alle de pups het gelijke DNA profiel hebben. De staalafname gebeurt door het afschrapen van wat mondweefsel en speeksel uit de bek van het dier. Het is volledig pijnloos maar word wel als wat “hinderlijk” ervaren door de hond.
Een bevoegde van de Nederlandse “Raad van Beheer” neemt het DNA staal af, in België gebeurde dat voorheen ook zo maar heden is het de dierenarts die gelijk ook de pups “chipt” die het staal afneemt.
In België zijn we al gewend aan de afname van het DNA staal. De DNA procedure is hier in België al verplicht sinds 01-01-2009. De pups van Belle en van Hera hebben dus alle hun DNA bewijs gekregen samen met hun stamboom.
Graag hadden wij het anders gezien en hadden ze het DNA genetisch paspoort van het ras verplicht gemaakt. Dat is momenteel ook mogelijk maar moet voor elk ras afzonderlijk worden opgemaakt.
Dit DNA onderzoek is kostelijk en voor kleine rassen zoals de Drentsche Patrijshond op dit momenteel moeilijk haalbaar. Maar het zou op vrij korte termijn het ras perfect gezond kunnen maken, vermits alle fokkers zouden willen meewerken.
We hebben als fokkers die hoofdzakelijk naar gezondheid werken en fokken dus nog echte wensen. Misschien duikt er ooit wel eens een rijke mecenas op die het DNA genetisch paspoort voor de Drentsche Patrijshond betaalt. Hij of zij mag het ons laten weten, wij hebben alle adressen hier klaar liggen van de labo’s die bekwaam en de uitrusting hebben om het onderzoek uit te voeren…
MAURICE komt terug van de dokter en vertelt zijn vrouw dat de dokter hem verteld heeft dat hij nog slechts 24 uur te leven heeft
Gezien de prognose, vraagt MAURICE zijn vrouw om nog eens seks te hebben. Natuurlijk is ze het ermee eens, dus bedrijven ze de liefde Ongeveer 6 uur later, gaat MAURICE naar zijn vrouw en zegt, “Schat, je weet dat ik nu nog slechts 18 uur te leven heb Kunnen we het nog een keer doen voordat het mijn tijd is? “ “Natuurlijk”, zijn vrouw gaat akkoord en ze doen het nog een keer Later, toen MAURICE in bed lag en op zijn horloge keek realiseert hij zich dat hij nu nog slechts 8 uur te leven heeft Hij tikt zijn vrouw tegen haar bil en vraagt: “Liefje, alstublieft ... nog één keer voordat ik sterf” Ze zegt: “Natuurlijk, schat” en ze bedrijven de liefde voor de derde keer Na deze sessie, valt de vrouw doodmoe in slaap Maurice echter, bezorgd over zijn naderende dood ligt te woelen en te draaien, totdat hij nog minder dan 4 uur te leven heeft Hij tikt zijn vrouw aan , die wakker wordt “Schat, ik heb nog slechts 4 uur” “Denk je dat we kunnen” ... De vrouw gaat recht op in bed zitten en zegt: “Luister MAURICE, genoeg is genoeg”
“Ik moet morgenvroeg opstaan ... en jij kunt blijven liggen”
Van de ochtend tot de avond heeft het hier in Vosselaar gisteren geregend ! Geen motregen of een bui, maar de ganse dag plensbui, het regende ‘oude wijven’ of zoals de Engelsen zeggen ‘it rain’s cats and Dogs.
Geen weer om een hond door te jagen dus, en dat had ons baasje goed begrepen. Hij heeft ons rustig laten doen en het was hoofdzakelijk ooglid gymnastiek waar we ons mee bezig hielden. Eén oog open terwijl het andere fanatiek gesloten bleef. Na enige tijd wisseling van de wacht, dan het andere oog open en het andere dicht. Een ossenslaapje als het ware…
Weten jullie trouwens waarom een os altijd met één oog open slaapt ? Neen ?... Wel die is heel voorzichtig want die hebben ze al eens bij zijn klokkenspel gehad !
Zo op die wijze hebben we de dinsdag doorgebracht.
Ons baasje is gisteren wel een groot deel van de namiddag op boodschappentoer geweest. Hij heeft aan Peter vd Elst beloofd dat hij voor de pups van Peter puppyhalsbandjes van Trixie als geschenk mee brengt. En in gans Turnhout en omgeving zijn die niet meer in voorraad. Nu zijn die nog wel op voorraad bij internet winkels maar dan zijn ze niet meer hier bij ons tegen vrijdag wanneer we gaan puppysnuiven…
Dus vandaag gaat het baasje met frisse moed verder op zoek naar puppyhalsbandjes in een steeds groter wordende spiraal met Turnhout als middelpunt…
Dus heeft ons baasje weer twee wensen, mooi weer zodat we weer een wandelingske kunnen doen, en het vinden van een kaartje puppyhalsbandjes.
Yoleen geeft in het bericht te kennen dat zij zich wil inzetten voor dierenwelzijn ! Dat is misschien ooit al wel eens gebeurd door iemand, maar dan is het zo lang geleden dat ons baasje het zich niet meer herinnert.
Niet dat wijzelf een steun in het nationale parlement nodig hebben, wij krijgen hier thuis al wat we nodig hebben en meer, maar wij hopen dat Yoleen zich wil inzetten tegen de broodfok die hier in de grensstreek welig tiert. En dat ze ingaat tegen de malafide fokkers die zich van gezondheid van hun dieren niets aantrekken en enkel grof geldgewin voor ogen hebben bij het fokken.
Als Yoleen haar belofte waarmaakt heeft ze bij volgende verkiezingen onze stem. Waarschijnlijk heeft ze ook al kennis gemaakt met onze Harry, broer van Hera en Heros, die woont ook in de buurt waar Yoleen regelmatig jogt in Lichtaart.
We kijken uit en volgen de politieke toekomst van Yoleen, da ’s in elk geval beloofd !
Gemeenteraadslid Yoleen Van Camp (N-VA) uit Kasterlee greep met ruim 11.000 voorkeurstemmen een zitje in de Kamer. "Ik stond op een strijdplaats, maar had niet verwacht dat N-VA zoveel zetels zou behalen", vertelt Yoleen Van Camp. "Ik wil me inzetten voor dierenwelzijn. Het aantal mensen dat hier meer aandacht aan besteed wil zien, is niet te onderschatten. En als 26-jarige ben ik goed geplaatst om jongeren te vertegenwoordigen." De verkiezingen rondden voor Yoleen een onvergetelijke week af. "Vorige week is mijn metekindje geboren, ik heb vrijdag mijn doctoraat behaald en zondag ben ik verkozen voor de Kamer.Nu wil ik een halftijdse job zoeken die aanleunt bij mijn doctoraatstudies." Van Camp studeerde medische wetenschappen.
Deze ochtend hebben we een bezoek gebracht aan onze dierenarts en Lucy en Hera waren mee. Bij Lucy was het te doen om de geijkte weegschaal want ons dikkertje, ons vraatzuchtig Drententeefje, onze vreet-al, moest nog eens gewogen worden omdat het baasje dacht dat ze weeral bij ws gekomen ondanks de dure R/D brokken (dieet) van Hill’s. Haar gewicht was echter onveranderd op 30 kilo blijven staan. Nog te veel maar er was dan in elk geval niets bijgekomen, en dat is ook al een belangrijk gegeven.
Vanaf vanavond krijgt zij haar portie niet meer in het bijzijn van de drie andere waar zij nogal eens wat durft te gaan mee eten !
Hera diende mee op dierenarts bezoek vanwege haar schijndracht. Het heeft er lang naar uitgezien dat het niet zou doorzetten maar nu is ze, twee maanden na haar loopsheid toch schijndrachtig geworden. Blijkbaar is het deze maal nogal heftig want ze heeft er zelfs koorts van ! In prik met antibiotica moet tegen deze namiddag rond 4 uur al soelaas brengen. Dan moeten we haar nog eens temperaturen en moet de koorts al naar een normaal niveau gedaald zijn.
En waar past de Wodka nu in dit verhaal… Tijdens de terugrit van Hoogstraten naar Vosselaar reden we achter een Duitse veertig tonner met een GAP-nummerplaat Dan weet het baasje dat die man al eventjes onderweg is want GAP in de nummerplaat staat voor ‘Kreis Garmisch-Partenkirchen’ Dat ligt in deelstaat Beieren aan de voet van de Zügspitze tegen de grens met Oostenrijk. De chauffeur was duidelijk op zoek naar een adres of de weg om aan dat adres te geraken. Toen de vrachtwagen nogmaals stopte om op de kaart of leveringspapieren te kijken is het baasje er ook bij gestopt om te vragen wat de bestemming was.
De man moest bij het afvalverwerkingsbedrijf Sita zijn. Op zich geen probleem moest er tussen hem en dat bedrijf geen kanaal tussen liggen. Met een ophaal brug die dat gewicht van de vrachtwagen juist wel of juist niet kan torsen. Het baasje heeft dan aangeboden van hem via de meest aangewezen weg tot aan het bedrijf SITA te brengen. Aangekomen aan de overzijde van het kanaal aan de ingang van het bedrijf, wenkte de chauffeur ons baasje om even te stoppen en langs de cabine te komen. Daar kreeg het baasje als dank een fles wodka in de handen geduwd. Weigeren kwam er niet aan te pas, hij moest en zou de fles aannemen.
Moraal van het verhaal, let op met een Beierse LKW-chauffeur op zijn bestemming te brengen, want je riskeert van poepeloere zat thuis te komen van de wodka die je dan krijgt …
Tijdens het weekend bezocht ik met mijn vrouw een disco. Op de dansvloer gaf een man een geweldige breakdance - moonwalk - achterwaartse flips, enfin... het ganse gamma ten beste. Mijn vrouw keerde zich naar mij en zei : "Zie je die man daar? 25 jaar geleden vroeg hij mij ten huwelijk maar ik liet hem vallen voor jou." Zeg ik : "Het ziet er naar uit dat hij dat steeds nog aan 't vieren is".
Verkiezingen, ontbijt met wijkgenoten, schitterend weer, het kan allemaal niet op vandaag op zondag 25 mei 2014 !
De koning die volgens de krant vier maanden zijn agenda maagdelijk heeft gehouden omdat hij een moeilijke regeringsvorming verwacht . VIER maanden MAAR zegt ons baasje ? De “Flippe I” is optimistisch wat betreft de vorming van de nieuwe regering. We hadden in het verleden al een Philip de schone, Philip de stoute en nog wel enkele andere Flippes maar als het zo verder gaat hebben we al een nieuwe naam voor onze hedendaagse Flippe I. Die gaat waarschijnlijk de geschiedenis boeken ingaan als “Philip de optimistische”.
Want zeg het zoals het is, de kranten noemen deze verkiezingen nu al de “schoonmoeder aller verkiezingen”. Bij de vorige regeringsvorming in 2010-2011 waren er 541 dagen nodig om een regering te vormen http://nl.wikipedia.org/wiki/Regeringsformatie_Belgi%C3%AB_2010-2011 En ’t zal er ditmaal waarschijnlijk niet makkelijker op worden…
Plezantere zaken dan Belgisch politiek was er deze ochtend hier in de wijk te beleven aan het wijkhuis aan de Zeggelaan. Daar offreerde het bestuur van de wijkvereniging een ontbijt aan al wie er zin in had. Dit jaarlijks terugkerend evenement is ontstaan als “moederdagontbijt”. Alle moeders van de wijk mogen dan gratis komen ontbijten aan het wijkhuis. De echtgenoten, de mannen dus wegens geen moeder zijn, betalen 2 euro voor hetzelfde ontbijt dat in chiquere gelegenheden als ‘brunch’ wordt verkocht !
Omdat er dit jaar meer dan 50 inschrijvingen waren is ons baasje deze ochtend om acht uur met nog een vijftal mannen enkele partytentjes gaan opstellen (’t moest zo maar eens regenen). Dat was zuiver overbodig want op enkele mensen na kon en ging iedereen fijn in de zon zitten.
Het gaat prima in het bestuur van de wijkvereniging. Iedereen neemt wel een taak op zich die hem/haar goed ligt. Verschillende dames hadden cake gebakken, eentje doet de inkopen, Yvonne bakt al jaren achter elkaar spek en eieren, ons vrouwtje zorgt voor eigengemaakte confituren. De echtgenotes zorgen dan voor het ‘mannenwerk’ zoals het opzetten van de tentjes en het klaarzetten van stoelen en tafels.
We hadden vandaag toch weer meer dan 50 tevreden wijkgenoten aan tafel, en het doet plezier om weten dat het nog geapprecieerd wordt door de wijkbewoners.
Zoals we vanochtend al meldden waren we vandaag te gast op het terrein van de jachtgebruikshondenvereniging Antwerpen http://www.jghva.be/ aan de baan naar Rijkevorsel te Beerse .
Het is een ruim en fijn gevarieerd terrein dat alles heeft om te trainen met een jachthond. We hebben geapporteerd met de dummy en met een waterhoentje. Nu was Lucy vandaag niet “in the mood” voor apporteren en dat vond ons baasje wel spijtig. Broer Lennaert blijkt dan weer een natuur te zijn. Die moet maar één maal een oefening zien en die doet net hetzelfde .
Lennaert apporteert als de beste , gaat vlot ‘over’ aan het ven en brengt dan het apport ook nog eens terug door het water.
Libre , Lucy’s zus was er vandaag niet bij wegens loops. Wel was Izzy, ‘tante Izzy’ van Libre zullen we ze maar noemen was de vervangster van Libre. Voor Izzy was het al haast twee jaar geleden dat ze nog echt met jachttraining bezig was. Ook bij Izzy bleek er niet veel van de vroegere opgedane kennis vergeten te zijn. Izzy ging eveneens vlot ‘over’ aan het ven tot grote tevredenheid van Karine, ’t baasje van Izzy en ook Libre.
Ook Maurice met zijn Joris, die we nog kennen van de jachttraining bij JAC-Orion in Arendonk heeft zich vandaag aangesloten bij onze groep. Ook zus Lobke en haar huisgenoot Siebe deden ijverig hun best op de heide en in het water.
Reken er ook nog Louis bij die alles organiseerde en in goede banen leidde, en zijn Gorky die de toon en de voorbeelden zette , hadden we samen een heel fijne trainingsgroep.
Ondanks de waarschuwingen van regen onweer en nog minder fraai weer, is het vandaag kurkdroog gebleven in de Kempen. Bij momenten was het mooi zonnig weer en dat lieten baasjes en hondjes zich goed gevallen.
Met zeven Drenten, de meeste familie van elkaar, mogen we van een vruchtbare trainingsdag spreken.
Vandaag gaat Lucy nog eens laten zien wat ze kan, de zussen Lobke en Libre gaan van de partij zijn en ook broer Lennaert gaat zijn vorderingen laten zien.
We trainen vandaag in Beerse waar ook Gorky , Siebe en Joris samen met ons gaan apporteren, zwemmen en gehoorzaamheid gaan oefenen.
Deze namiddag komt dan het verslag en foto hier op het blog.
Een Hollands dametje koopt een luxe auto, boordevol elektronica en snufjes.
Als zij de radio, volgens de verkoper van de auto ‘het neusje van de zalm’ wil aanzetten komt er geen kik uit de super de luxe luidsprekers. Verontwaardigt keert zij meteen terug naar de garage…
“Hoor eens” zegt ze tegen de verkoper, “die radio doet het niet, er komt geen klank uit”
“Toch wel mevrouwtje” is het antwoord “maar de radio is ‘voice controlled’ en dat betekent dat U hem met uw stem moet bedienen”
“Met mijn stem ? Hoezo met mijn stem ?”zegt mevrouw.
“Ik zal het even demonstreren” zegt de verkoper…
De man gaat in de auto zitten en zegt met heldere duidelijke stem: “Iglesias”
Uit de luidsprekers komt een robotachtige stem met de vraag :
Enrique of Julio ?
Waarop de verkoper zegt “Julio”
En meteen weerklinkt ‘Quiereme mucho’ uit de 16 luidsprekers…
Verrukt over haar nieuwe speeltje rijdt de dame de garage weer uit en wil de radio uitproberen.
Dus zegt ze tegen de radio:
“Elvis”
Waarop dat stuk elektronica vraagt :…
Costello of Presley ?
En de dame zegt “Presley”
Een fractie van een seconde later klinkt ‘Jailhouse Rock’ uit de speakers…
Nog steeds in verrukking door de wonderen van de technologie geniet de vrouw volop van haar autoritje en gaat automatisch trager rijden om zoveel mogelijk te genieten…
Maar op het moment dat zo ’n wegpiraat, die zich in zijn asobak almachtig waant, haar bijna ramt, brult ze automatisch: “Klootzak ! ! !”
Dat lijkt ongeveer op wat onze baas momenteel ziet wanneer hij ’s morgens in de spiegel kijkt. Eens te meer heeft hij meer aandacht aan de weg gegeven (hopen wij toch) dan aan de borden langs de weg.
Dat zegt in elk geval een beambte van het centraal justitieel incasso bureau van het Ministerie van veiligheid en justitie in Nederland ! Onze criminele baas heeft weer eens met zijn schoenen maat 43 de Nederlandse wetten met de voeten getreden. Of was het meer met zijn 4 dikke “Toyo” banden onder zijn Masjebashi, dat hij op de Veghelseweg in Erp zijn criminele daden gepleegd heeft.
Bij Drenteneigenaren en –liefhebbers laat het woord ERP waarschijnlijk een belletje luiden… Onze baas was onderweg naar Willeke Loots om pilletjes op te halen omdat Belle en Hera zo wat aanstalten maakten om schijndrachtig te worden. Willeke heeft daar uitstekende pilletjes voor in voorraad, en het baasje wilde die als voorzorg kopen om mee te nemen wanneer we weer eens voor langere tijd naar Frankrijk vertrokken.
De hormonen van onze twee moeder Drenten hebben zich kalm gehouden en we hebben de pilletjes niet nodig gehad. Maar door de boete van 52 + 7 = 59 euro zijn de pilletjes van Willeke plots wel erg duur geworden. Van die 59 euro kon ons baasje allicht de ganse voorraad van Willeke opkopen.
Volgende week zaterdag worden we weer in Nederland verwacht. Met onze baasjes gaan we wandelen met de vader en broer van Lucy en nog andere familieleden en dat gaat door in Roosteren in NL Limburg. Langs de snelste weg, de snelweg via Eindhoven, richting Maastricht is dat ongeveer een tachtig kilometer over Nederlands grondgebied. Als het baasje via Geel , Lummen, Maaseik gaat, duurt het iets langer in reistijd maar dan moet hij maar 500 meter op Nederlands grondgebied rijden. Het is immers na het oversteken van de Maas (grens België / Nederland) de eerste straat links waar we moeten zijn.
Wat de beslissing over de reisweg gaat worden is momenteel nog koffiedik kijken. Gaat hij weer risico lopen in Nederland? Gaat hij hetzelfde risico lopen in België ? Of gaan we met de iets tragere Citroën Berlingo “Drentmobiel” naar Roosteren ?
De eerste optie zint ons baasje niet zo, dan betaalt hij liever in eigen land zoals in de tweede optie.
Maar volgende week is het vrouwtje er bij en dat scheelt een slok op een borrel in snelheid. Twee zien immers meer verkeersborden dan één.
Wat ons baasje toch wel opmerkelijk vindt is het feit dat in Frankrijk, het land waar we de meeste kilometers afleggen in al de jaren dat we er komen, en dat is toch al wel 45 jaar nog maar 1, zegge en schrijven EEN boete voor overdreven snelheid hebben gekregen ! Dan moeten we er ook nog bij vertellen dat met name in Frankrijk geen flitslocaties niet meer mogen doorgegeven worden op de GPS !
’t Baasje zegt dat hij deze avond nog eens goed wraak gaat nemen, en daarom nog eens te meer een felle Hollandermop op dit blog gaat plaatsen !
Louis, heb jij nog ergens een super originele knalgoei Hollandermop in uw uitgebreide assortiment liggen ? Zo eentje die ze binnen vijf jaar nog herinneren ?
Gaat het even “over” blijven de volgende dagen ? Vannacht was het in elk geval weer “vandatte”.
Hoosbuien waarvan de straat onderstond en een watergordijn waardoor je haast de huizen aan de overkant van de straat niet meer zag.
Als ze zo nog enkele nachten verder doen hierboven moeten ze die pompen die nu in Slovenië aan de slag zijn nog maar snel gaan terughalen.
Zo’n vaart zal het wel niet lopen zegt ons baasje dan en hij schuift dan de overgordijnen maar terug dicht. Dan zien we de regenmizerie buiten tenminste niet is zijn oordeel.
Het tortelduifje dat hier in de druivelaar tegen het huis haar bevallingskamer had ingericht is vertrokken en de twee jongskes zijn ook uitgevlogen. Deze informatie komt van Yvonne de buurvrouw die vanuit haar keuken vrij zicht had op de uit het ei gekomen en door de ouders opgevoede duivenjongen. Gisterenavond had duivinnetje waarschijnlijk het slechte weer zien komen en zat ze op het nu lege nest. Die had goed haar plaatsje goed gekozen want onder de dakoversteek en achter de schotelantenne was het dan wel niet windvrij maar wel kurkdroog !
Ons baasje heeft ook problemen met het gras te maaien. Dat stond bij aankomst eergisteren zo’n twintig centimeter hoog. Te hoog om behoorlijk in één maal te kortwieken, en zeker nu wanneer het door de buien kletsnat staat en maar niet wil opdrogen. Eéb dag droog en winderig en de baas schiet in gang, de machine staat startensklaar !
Niks nieuws onder de zon, we zijn terug in Vosselaar en net als gewoonlijk zijn we bezig met wat we telkens doen als we na een langere periode Frankrijk terug in Belgenland zijn… Wij rusten uit, wij verplaatsen ons van bench naar hondenkussen en terug in omgekeerde richting.
Het hoofdbestuur krijgt er geen zicht op. Gisteren een ganse dag geslapen of minstens rustig in de auto gezeten en half Frankrijk aan zich laten paseren en dan nog zo moe zijn. Het lijkt wel of ze hebben de Masjebashi naar België gesleept of geduwd !
Gisterenavond hebben we hier in Vosselaar een herhaling gekregen van wat gisterenochtend in La Magdeleine op een generale repetitie leek. Krak hetzelfde onweer met krak evenveel regen waren gisterenavond/vannacht ons deel.
We schreven het gisterenavond al, we zijn even na Tours terug het onweer met veel regen ingedoken en na Parijs was het slechte weer over. Maar toch waren we er niet van af. Het onweer is ons netjes achterna gekomen. Er zullen niet veel Drenten kunnen zeggen dat ze tweemaal op een dag een onweer over zich kregen en wel op 800 kilometer uit elkaar !
Aan de luchthaven “ Charles de Gaulle” heeft ons baasje altijd zijn “kodakske” gebruiksklaar wanneer we weer eens onder de startbanen door rijden. Destijds hoopte hij zo ’n Concorde op foto te krijgen maar daar zal hij zich voor naar het museum van de nabij gelegen luchthaven van Le Bourget moeten reppen. Maar geen nood, er vliegen dan wel geen Concordes niet meer, zo’n reuzengrote Airbus 380 staat ook nog wel op zijn verlanglijstje.
Gisteren had hij “bijna prijs” toen er een (gewone) Airbus van Air France terug taxiede van de landingsbaan naar de luchthaven gebouwen. Maar het is meer lawaai geweest van de straalmotoren die vlak boven ons brulden dan dat de foto goed was. Een streepje vliegtuig dat zichtbaar werd tussen twee landingsbanen waar we onderdoor reden. Meer is het niet geworden.
Iets voor acht vanavond konden we uit de auto en onze Vosselaarse tuin in. We hebben ons zoals het hoort en we gewend zijn weervoortreffelijk gedragen in die bijna acht uren dat we onderweg waren.
Eénmaal hebben we een plas mogen maken maar toen waren we Parijs al voorbij. Maar voor Parijs hadden we toch meestal regenweer en da’s niet plezant zegt ons baasje, als je zo met vier natte Drenten gezamenlijk in de auto moet zitten.
We zijn na de buien in Ferret vertrokken, rond Tours zijn we terug de buien ingedoken en na Parijs waren we er terug door.
Nadien hebben we geen buien of iets wat er op lijkt meer gezien. Maar als we nu buiten kijken lijkt het er op dat de buien aan een inhaalmaneuver bezig zijn en we het vannacht, net als gisterennacht niet droog gaan houden.
Maar dat is dan weer een verhaaltje voor morgenochtend…
Vannacht hebben we dan de volle laag aan regen gekregen. Met bakken is het uit de hemel gevallen maar het is niet gepaard gegaan met donder en bliksem.
’t Is dat ons baasje het verteld heeft en dat we deze ochtend natte poten kregen toen we werden uitgelaten, anders hadden we het niet geweten.
Inmiddels hebben we al enkele buitjes gekregen en in het westen ziet het nog flink donker. Daar gaat ook nog ‘teen en tander’ uitvallen ons gedacht.
De tuin en de waterput gaan er wel bij varen want de laatste dagenwas het toch wel flink warm en droog. Komt daar ook nog eens bij dat er flink wat water gebruikt is uit de waterput bij het planten en zaaien in de moestuin.
Straks gaan we op weg richting noorden, als de wind (het beetje, want het waait niet hard) zo blijft blazen is dat goed voor ’t baasjes portemonee, ‘le vent dans la poupe’ is altijd plezant op de baan. Niet alleen voor fietsers, ook de auto’s, vrachtwagens en bussen profiteren daar van mee.
Op korte afstanden merk je dat niet, maar tegenwoordig met de boordcomputers in de auto’s die afgelegde weg, nog te rijden km, hoe ver nog met de inhoud van de tank, en ook het gemiddelde verbruik en snelheid aangeven door één druk op de knop, merk je dadelijk dat het gemiddelde verbruik hoger ligt bij tegenwind dan bij rugwind.
Het baasje rekent op een wat langere reistijd vandaag door het regenweer, dan ligt niet alleen aan lagere snelheid, want in Frankrijk is de maximum snelheid op de snelweg bij regenweer beperkt tot 110 km/u, maar ook door de veiligheid met het overige verkeer is het wenselijk het wat rustiger aan te doen.
We vertellen het jullie vanavond wel hoe het geweest is tussen La Magdeleine en het 800 km verder gelegen Vosselaar .
We zijn tot nu toe aan een serieus onweer ontsnapt. De wolken die kwamen aandrijven zaten dichter tegen het zwart dan tegen grijs aan.
In de verte zagen we een bui vallen die je wel eens ziet op films van Hurricane jagers in het zuiden van de Verenigde Staten. Donder en bliksem waren ook van de partij dus hebben de baasjes maar snel alle stekkers uit de stopcontacten getrokken. Ook de telefoonstekkers werden uit getrokken.
De buienradar voor morgen voorspelt ook niet veel goeds en ook bij Sabine op het één weer flikkerde het vanavond van west naar oost in ’t Belgikske.
Morgen zijn we terug “on the road”. We kunnen vroeg weg indien we “een efforke” doen want op de twee valiezen met kleding en boeken is veruit alles geladen. Ook de koelbox met inhoud van de koelkast moet nog ingeladen worden, dat is gewoonlijk het allerlaatste, op het dichtdraaien van de hoofdkraan van het water na.
We zijn op enkele zaken na klaar om voor een kleine twee weken terug naar Vosselaar te komen. We hebben nog een en ander te doen de volgende twee weken. Je zou kunnen zeggen “your country needs You” en dat klopt voor een klein deeltje.
We MOETEN namelijk onze stem uitbrengen volgende zondag, willens nillens. We hebben nog “hondse zaken” af te handelen. We moeten de inschrijvingen voor de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging nog in orde maken en hopelijk liggen er weer geen “uitnodigingen om xxx € over te maken” gewoonlijk aan politie diensten in België en sinds kort ook bij onze Noorderburen…
Deze namiddag gaat het baasje de aanhanger laden, hoofdzakelijk met spulletjes die iets te maken hebben met ons Drenten . Hij moet ook nog enkele druppelslangen tussen de planten van de moestuin leggen. Sommige slangen vertonen scheuren en dan is er geen sprake meer van “druppelen” maar meer van spuiten!
’t Vrouwtje wil de rijpe en bijna rijpe aardbeien nog als confituur in potjes krijgen, maar daar is ze zo handig in geworden dat confituur maken geen tijd meer vraagt.
En ondanks de dalende luchtdruk en de mindere weersvoorspellingen op buienradar voor het weekend hebben de weergoden voor vandaag toch ook nog een blauw uitspansel voorzien. De volgende nacht zou regen brengen volgens de laatste berichten. Ook morgen tijdens de terugreis zouden we het niet droog houden volgens de foto’s op buienradar.
Het is niet mooi dat we het zeggen, maar als het hier in de Charente regent terwijl we in Belgenland onze “burgerplichten” gaan vervullen, dan moeten we niemand lastig vallen om de moestuin water te geven. Niet prettig voor de Charentaise bevolking , maar wel praktisch voor de tomaten, preien en boontjes in de tuin .
Gisteren namiddag heeft het hoofdbestuur een wandeling rond de gehuchten van de gemeente gemaakt. De wandeltocht was georganiseerd door het feestcomité van de gemeente en zij doen dat zoals steeds uitstekend.
Om 17u00 was het verzamelen geblazen aan de “Mairie” van La Magdeleine voor een tocht van 7 of van 9 kilometer . De wandeltocht deed al de gehuchten van de gemeente aan en dat zijn er een negental. Er zijn er ook bij die bestaan uit twee huizen maar ook die hebben de vermelding “lieu dit” wat zoveel wil zeggen als “plaats genaamd….
Onze baasjes waren in het gezelschap van Lucy. Belle, Hera en Heros bleven voor de gelegenheid voor de huiswacht.
Het was met 24°C best warm en de koptrekkers van de wandeling zetten er een stevig tempo in zodat wij al snel bij de achterhoede belanden omdat ons baasje een fotoverslag wilde maken en dus telkens bij elke foto wat verder achterop geraakte. Maar ook vanuit de achterhoede kunnen knappe foto’s gemaakt worden. Het baasje maakte zo’n 85 foto’s van de deelnemers, de omgeving en het feestmaal achteraf.
De foto’s worden geselecteerd, op CD gezet en worden achteraf aan het comité geschonken waarna ze in het gemeente archief belanden voor het nageslacht…
We hadden het enkele regels hiervoor al over het feestmaal dat werd opgediend in de gerenoveerde feestzaal aan het einde van de wandeling.
Voor een luttele 10 euro kregen de deelnemers aan de wandeling een buffet aangeboden om U tegen te zeggen. Meer nog, het ging om drie gangen en sommige van de aanwezigen, meestal nieuwe Engelse inwoners van het dorp, dachten dat het na de eerste gang al gedaan was. Maar dan kennen ze de manier van feesten van de Fransen nog niet. Na die eerste gang kwamen de immense schotels met roastbief (de lekkerste ter wereld zegt ’t baasje) en het varkensgebraad op tafel. En dan kwam het nagerechten buffet op tafel. En dan kwam daar een assortiment aan kazen op tafel. En toen kwam er koffie achteraf met nog een stuk overschot van de cake op tafel. En toen waren er al veel Engelsen die twee gangen terug al hadden afgehaakt wegens te veel gegeten van de eerste gangen ! Ja zegt ons baasje, die Engelsen, die leren de Franse manier van feesten nog wel kennen als ze nog enkele jaren verder zijn.
Dan moeten we er nog bij vertellen dat bij gans dit eetfestijn vers (soms nog warm) gebakken brood uit de gemeentelijke houtgestookte broodoven hoorde !
Na afloop van het eetfestijn vroegen de dames van het feestcomité nog of we nog wat van de overschot mee naar huis wilden nemen maar daar hebben onze baasje, zelf meer als voldaan, dan toch maar voor gepast. “Trop is te veel en te veel is trop” herinneren wij nog als gevleugelde uitspraak van Pol Van den Boeynants uit de jaren ‘80
Wij hebben de leden van het feestcomité bedankt voor de uitstekende organisatie en de copieuze maaltijd achteraf en hen verzekerd dat ze op ons mogen rekenen, de volgende keer zijn we er terug bij. We hebben zelfs al een hint gegeven voor een volgende activiteit, een gezamenlijk pizza namiddag rond de gerestaureerde broodoven bij ons in het gehucht. Resultaat… voorstel aangenomen en in ontwikkeling !
Gisteren kregen we de melding dat ook Lando nu in twee landen op de officiële dekreuenlijst te vinden is.
In België stond hij al een maand of twee op de lijst. In Nederland nu dan ook ! Samen met zijn broer Lennaert staan ze nu netjes achter elkaar op de lijst. Die lijst is alfabetisch en zodoende staat Lando boven Lennaert. Heeft niks met kwaliteiten te maken, het heeft zuiver met het alfabet te maken.
Wat opvalt voor ons als fokker is dat beide de laagste verwantschapscoëfficiënthebben van alle dekreuen. Inteelt is dus aan hen in de verste verte niet besteed.
Dat was ook één van de belangrijkste factoren toen we Cartouche een ideaal maatje vonden om samen een nestje te hebben. Dat de gezondheidsattesten voor beide ouderdieren ook nog eens prima waren was de belangrijkste factor. Een factor die we ook als belangrijk hanteerden was de lichte, overwegend witte vacht van Cartouche.
Als fokker hebben we geld nog moeite gespaard om met deze twee ouderdieren een topnestje te fokken. En daar zijn we blijkbaar best in geslaagd mogen we zeggen, nu de “pups” meer dan twee jaar oud zijn !
Het is nu afwachten wat resultaat het gaat geven wanneer die twee ook effectief aan het werk gaan. Lennaert heeft al goede vooruitzichten. Die is aangezocht om in augustus een mooi teefje, met ook “goede papieren” te gaan dekken. We kijken er met veel belangstelling naar uit, dat spreekt voor zich. Onze Belle mag fier zijn op wat ze in 2008 in gang gezet heeft met haar nestje van zes pups dat ze kreeg samen met Zeppos. Door dat nestje kregen we de smaak van het fokken te pakken, maar niemand kon toen voorzien dat er enkele jaren later twee van haar nakomelingen op de dekreuenlijsten van België en Nederland zouden staan.
En het is nog niet gedaan want ook Kiet uit het nestje van Belle met Ferron is haast klaar met zijn “paperassen voor de liefde” die staat op de verlanglijst van enkele Deense jagers om hun teefjes te dekken. En ook het baasje van Loek heeft interesse om met zijn Loek meer te gaan doen dan enkel maar op jacht te gaan. Loek is ook een nestbroer van Lando en Lennaert en heeft dezelfde lage inteelt- en verwantschapscoëfficiënt en ook Loek’s baasje is van de overtuiging dat goede gezondheidsresultaten de doorslaggevende factor is.
We zijn als fokker niet alleen fier op de dekreuen die we hebben voortgebracht maar ook op de eigenaren. Die hebben toch ook de lange weg en de kosten gemaakt via de dierenklinieken, de hondenshows te lande en het buitenland, het papierwerk dat er bij komt kijken en daar dan nog eens telkens de onzekerheid bij, van ’t zal toch wel goed zijn ditmaal zeker ?
Een echtpaar van middelbare leeftijd had twee betoverend mooie teenager dochters. Een zoon was evenwel hun hartenwens en na vele maanden proberen, raakte de vrouw eindelijk in verwachting. Na negen maanden werd een zoon geboren. De vader holde naar de kinderafdeling in het ziekenhuis om zijn zoon te bewonderen. Hij keek in het wiegje en schrok van het lelijkste kind, dat hij ooit gezien had.. Hij spoedde zich naar zijn vrouw en zei dat hij nooit de vader van zo'n lelijk kind kon zijn. 'Kijk naar onze prachtige dochters', zei hij waarbij hij haar strak aankeek en vervolgens opmerkte: 'je hebt me toch niet bedonderd, hè?' Zijn vrouw lachte slechts en zei: 'Nee, deze keer niet'.
Als hij niet met zijn nichtje aan het spelen is, of hij moet ze in ’t oog houden wanneer er andere reuen in de buurt zijn dan is Heros meestal aan ’t werk.
Een goede hulp is hij voor ’t baasje wanneer die in de tuin aan de slag is. De hobby van Heros ? met emmers en gieters zeulen. Meestal tot hulp van te baasje maar soms moet het baasje er achteraan gaan omdat hij iets te bereidwillig met iets aan de haal is.
De emmer met inhoud voor de composthoop is zo een voorbeeld. Wanneer het vrouwtje of ’t baasje die willen wegbrengen naar de composthoop moeten zij werkelijk oppassen of Heros zou de emmer uit hun handen nemen om hem zelf tot achteraan in de tuin te brengen.
Een volle gieter van 10 liter daar past ’m voor, dat is te zwaar voor Heros, maar dat gebeurt dan ook hoogst zelden dat een volle gieter mee dient te worden genomen naar achter in de tuin. Meestal is daar ook stromend water aanwezig om de moestuin te besproeien.
Erg is het zoals een tweetal jaren geleden toen hij met de zak rozenmeststof aan de haal ging en hij midden op het gazon de korrels lag op te eten samen met zus Hera !
Gelukkig kon het baasje toen de doos nog recupereren waarop de samenstelling nog leesbaar was. Met een telefoontje naar het anti-gif centrum was de schrik voor vergiftiging geweken, maar het waren toch bangelijke momenten toen ! Wanneer het gazon wat hoger staat is de plaats waar ze meststof lagen te snoepen nog steeds te zien. En je kan de plaats nog altijd aanduiden want met een spreekwoord “het gras is altijd groener, waar twee Drenten meststof aten”
Dan hebben we het nog niet gehad over het aantal egels die hij ’s avonds al aan de deur is komen leggen.
Het ging allemaal een beetje aan ons Drenten voorbij, we snapten het allemaal niet zo goed maar we zagen wel aan het hoofdbestuur dat er iets mis zat.
In Turnhout was er deze ochtend een begrafenis waar het hoofdbestuur normaal aanwezig zou geweest zijn moesten ze geen 800 km uit de richting hebben gezeten.
Jeanine was geen rechtstreekse familie van ons, maar een tante van Paul de schoonbroer (zwager) van het baasje. Zij was dan ook nog eens de echtgenote van Karel, oud-collega van het baasje bij de rijschool en tevens één van de beste vriendinnen van baasjes jongste zus.
Voor zo iemand verplaatst ons hoofdbestuur zich normaal om de overledene mee de laatste eer te betuigen. Maar ditmaal zat het er echt niet in om een snel heen en weertje La Magdeleine – Turnhout – La Magdeleine te maken. En dat zag je aan ons hoofdbestuur vandaag, ze waren vandaag echt niet met hun gedachte bij het werk . Ergens ver weg waren ze met hun gedachten. Bij Jeanine, bij haar anderhalf jaar geleden overleden echtgenoot Karel en bij haar enkele maanden geleden overleden zoon Patrick. Het is allemaal wat veel geweest om dragen op zeer korte tijd voor de kleinkinderen en familie en vrienden. En voor hen waren de trieste gedachten vandaag bestemd.
Om toch nog met een minder sobere gedachte te eindigen… Er is weer heel wat gebeurd in de moestuin vandaag. De gisteren aangekochte preiplantjes bleek niet voldoende in hoeveelheid te zijn en het baasje is nog eens evenveel “blauwe” (soepprei) en “gele” prei (lekker zoete) gaan bijkopen. Alles samen staan er nu zo’n 200 preiplanten uit te groeien tot joekels (?) van stronken waar de baasjes en wij vanaf september lekker van kunnen eten want ook wij Drenten kunnen een portie prei best appreciëren als toemaatje bij onze brokken.
De door Louis voor ons gezaaide preiplantjes, die brengen we eind juni/begin juli mee en die gaan we begin juli planten en dat zijn winter preien.
Ook de gele boterboontjes zijn vandaag gezaaid en het baasje had van het tuincenter ook nog eens zes aubergine plantjes mee gebracht. Vanaf juli/augustus gaat hier dus huisgemaakte ratatouille op tafel komen van eigen gekweekte groenten.
De trostomatenplanten hebben hun eerste miniscule tomaatjes al en ook de pompoenen die op de composthoop geplant zijn hebben elk al drie mini pompoentjes. Ook de courgettes hebben hun eerste bloemen al bevrucht gezien en daar kunnen we elk moment de eerste vruchten van verwachten.
Morgen dus hopelijk weer vrolijker verhalen op dit blog…
Gisteren kregen we een reactie op de mop “waarom de nagel” van Jeanny Wessels. Die maakte ons er opmerkzaam op dat hier in “den bureau” van ons baasje nog een serieuze kanjer van een nagel ligt.
Die nagel ligt daar al van zolang dat het bureau hier staat en vroeger was hij in een balk op zolder gevonden door ons baasje. En neen, die zolder was geen koeienstal maar in een ver verleden waarschijnlijk een hooizolder zoals in de meeste boerderijen destijds.
Waar die nagel toen voor heeft moeten dienen weten we niet en laten we over aan de fantasie van de lezers. In de stijl van de mop zou het ophangen van iemand zijn broek best kunnen. Het formaat van de nagel is zelfs zo dat er wel twintig broeken aan kunnen hangen !
Maar toen het baasje de nagel wilde nemen om hem op foto vast te leggen kwam er nog een andere antiquiteit te voorschijn. Een snoeischaar van de bompa van ons baasje (van” Pake” zoals hij in de familie bekend was). Die snoeischaar, nog altijd vlijmscherp, kan al makkelijk honderd jaar oud zijn. Den bompa, geboren in 1870 zou dit jaar 144 jaar geworden zijn. Het baasje zijn vader heeft aan ’t baasje destijds verteld dat hij nooit geweten had dat den bompa ooit een ander snoeischaar gehad heeft ! Toen wij hier vijftien jaar geleden toekwamen heeft het baasje de snoeischaar nog gebruikt. Maar de snoeischaar is nog vervaardigd van gesmeed staal (’t baasje denkt Krupp-stahl) en is dus best zwaar in het gebruik. Er zijn nadien verschillende andere snoeischaren aangeschaft hier ten huize, maar geen gaat maar een fractie van die van den bompa evenaren wegens “made in Jakkemakke”.
Vandaag is het plant en zaaidag. De ijsheiligen zijn terug veilig opgeborgen achter Sinte Pieter zijn hemelpoort en dus kan de plaatselijke hobbytuinier die sterke gelijkenis vertoont met ons baasje een versnelling hoger schakelen in de tuin.
In dat opzicht heeft hij gisteren het gazon al gekortwiekt en is hij naar het tuincentrum gereden voor preiplantjes en zaden van gele boterboontjes. Later op het seizoen komen er ook nog preiplantjes door Louis gezaaid bij.
Het hoofdbestuur is niet van plan dit jaar aardappelen te planten en daarom worden er van de andere favoriete groenten wat meer van aangeplant. Eergisteren heeft ’t baasje het zware werk, het omdoen van de grond, al gedaan met de motoculteur. Zo dat er nu nog enkel het plezierige tuinplezier over blijft.
En wij Drentjes stonden erbij en zagen dat het goed was …
Jasmine Lemmens, dochter van Wilfried en Anita Lemmens, Drentenliefhebbers kennen hen als de baasjes van Wiebe uit Aarschot, heeft ons een verzoek gestuurd !
Zouden jullie even mijn enquête voor school willen invullen ?
De vragen gaan over minderjarige vluchtelingen in België. Het zou ook erg handig zijn als jullie de enquête wat zouden willen verspreiden en doorsturen naar andere mensen.
Het is de bedoeling dat de vragen online worden ingevuld via onderstaande link:
Soms lijkt het wel een jojo effect, met op- en neergaande noteringen. We hebben het nu over de noteringen van het blog op de top 200 ranking van het Seniorennet.
Enkele maanden geleden, na een inactieve periode hier op het seniorennet wegens zeer langzaam openend blog stonden we nog steeds rond plaats 150. Langzaam kwamen de lezers terug van het Belle, Hera en Heros blog op bloggen.be, dat toen als vervang/parallel blog diende. Ook dat blog telt inmiddels over de 100.000 views in de rangorde bij bloggen.be
Nu was het Bas & Belle blog altijd al vrij succesvol maar vooral in het begin van de week, van maandag tot en met woensdag zijn er gewoonlijk veel lezers. Maar ook in het weekend krijgen we veel lezers… als het maar slecht weer is ! Bij goed weer hebben we te veel concurrentie van de terrasjes en de bossen zegt het baasje.
Is dat de oorzaak waarom we soms, zoals nu op plaats 37 van de ranking staan ? Vorige maand was de stand nog rond plaats 65… Vorige maand was het mooi lente weer, deze maand is het al veelal kouder en natter geweest…
Weet iemand de oorzaak van dat JoJo effect ? Hier krabben ze zich in hun haar maar ook dat brengt geen aarde aan de dijk. We krijgen er kop nog staart aan.
Fons Nicolay van het blog keukenweetjes http://blog.seniorennet.be/keukenweetjes/ heeft ons baasje eens verteld dat hij gewoonlijk tussen plaats 5 en plaats 10 zweefde, maar dat de maanden november en december zijn blog tot positie één opklom. De reden ? … Veel mensen, mannen en vrouwen waren dan bezig met op te zoeken wat er met de eindejaarsfeesten op tafel zou komen. En dat deden ze dan aan de hand van Fons zijn blog en recepten.
Maar wij zijn aan geen feestdagen gebonden of gelieerd, het enige dat een top kan veroorzaken is wanneer er een nestje puppies staat aan te komen. Dan krijg je zo van die momenten dat er 21 lezers gelijk op het blog “zitten”.
Het is een raar fenomeen waar we nu niet echt van wakker liggen. We laten ons baasje onze belevenissen vertellen en als we een ganse dag geslapen hebben omdat het toch geen weer is om een hond door te jagen, dan vertrouwen we op de fantasie van ons hoofdbestuur en hopen dat er ergens in een verre woonkamer er weer iemand heeft kunnen genieten van ons blog.
En dat ze de dag nadien terug komen kijken wat voor zottigheden we weer hebben uitgespookt !
Ons baasje vertelt dikwijls dat “hij al meer verleden als toekomst heeft”. Maar dat zou wel eens kunnen veranderen als ‘m in de Charente blijft wonen.
Deze ochtend was het hoofdartikel in onze dagelijkse papieren krant Charente Libre een bericht over de vele honderdjarigen in het departement Charente.
We wisten het al langer, de lucht is hier gezond en proper, het leven zelf kabbelt rustig aan, de mensen zijn vriendelijk en beleefd, er lopen geen verzuurde mensen rond die zich allerlei blaasjes laten wijsmaken door populistische politiekers.
Er zijn ook geen met kalasjnikovs gewapende maffiosi die iedereen koelbloedig neermaaien in een bar zoals in Marseille. De nieuwe TGV lijn is zowat het enige punt waarover men “een zaag spant” wegens de omleidingen en de verkeershinder door de zware vrachtwagens beladen met balast voor de spoorbedding.
Maar we dwalen af van het bericht in de CL. Het bericht vertelt ons dat er in het departement Charente 118 inwoners van boven de 100 jaar leven en dat de oudste 108 jaar is. Dat zijn 33 honderd jarigen per 100.000 inwoners en daarmee scoort het beter dan de overige departementen van de regio Poitou Charente. Het nationale gemiddelde van Frankrijk is 24 honderdjarigen/100.000 inwoners.
Ons baasje kijkt ook haast elke dag naar de overlijdensberichten in de krant omdat hij op de hoogte wil blijven van wat er reilt en zeilt in de 125 koppige gemeente La Magdeleine. Wat dan opvalt zijn de aankondigingen van het hoge aantal + 95 jarigen. Als er dan iemand tussen staat van 75 of 80 jaar dan zegt ‘m steevast “weer eentje die niet goed heeft gekeken bij het oversteken” of “weer een die onder den TGV is gelopen”.
Zelfs onze burgemeester die een maand geleden zijn burgemeesterssjerp heeft doorgegeven is 82 jaar en nog “in goeien doen”. Het baasje heeft zo een vermoeden dat hij de brief van de Swa Hollande aan het monument op 8 mei en 11 november niet met bril wilde voorlezen en dat de secretaresse van de gemeente de brief al overtypte met de grootste karakters op haar ordinateur, en dat hij daarvoor geen volgende 6 jaar wilde bijdoen aan het hoofd van de gemeente.
Om maar te zeggen dat ze nog fier zijn die oude rakkers hier in de Charente en dat je er nog steeds rekening mee dient te houden. De babbel die we na de viering van 8 mei hadden met monsieur en madame Claude Perrot (de “oud”- burgemeester)was een geanimeerd gesprek met een verbazend fysiek en mentaal kwiek koppel.
Ons baasje zal wel gelijk hebben als hij vertelt dat hij meer verleden heeft dan toekomst, want nog eens 65 jaar erbij is toch wat hoog gegrepen volgens ons Drentenverstand. Maaaaaar met de goede lucht in de Charente en de voortschrijdende medische wetenschap is alles mogelijk. Maar hij maakt toch geen afspraken voor het jaar 2079 heeft hij zich voorgenomen !
Kuren hebben ze genoeg de vijf ijsheiligen die hun weerkuren mogen uithalen tussen 11 en 15 mei. Het zijn heiligen uit de Katholieke kerk die hun naamdag tijdens deze periode vieren. In de volksweerkunde staan deze data genoteerd als de laatste dagen dat er in het voorjaar nog nachtvorst kan optreden. htt http://nl.wikipedia.org/wiki/IJsheiligen
Elk jaar is het rond deze data weer uitkijken hoe koud de nachten gaan zijn. Voor de hobbytuiniers onder ons is het weer uitkijken wat de heiligen voor ons in petto hebben. http://www.frankdeboosere.be/vragen/vraag168.php
Dit jaar heeft de heilige Mamertus gisteren nog gedreigd van onder een open hemel het vriezemanneke nog eens uit te laten. Die had waarschijnlijk op een ander meer werk want in de Charente is de boosdoener niet langs gekomen, maar ’t heeft niet veel gescheeld.
Vandaag heeft Sint Pancratius voor ons emmers vol regen opgespaard. We zijn deze ochtend samen met het baasje al tweemaal uit de tuin naar binnen moeten vluchten. Maar ook vannacht heeft Pancratius de hemelsluizen al op een kier opengedraaid. Een gelukbij regenweer… dan vriest het in elk geval niet !
Wat de overige drie hemelbewoners Servatius, Bonifatius en Sophia de volgende dagen voor ons nog in petto hebben is koffiedik kijken. Ons baasje zegt dat “die sjarels van daarboven” al even voorspelbaar zijn als een spelende Drent ! En als de baas zoiets zegt… dan kan je nog veel lol beleven.
Ondertussen staat de centrale verwarming al een tweetal weken uitgeschakeld, maar als het wat kil en vochtig is dan steekt het baasje de houtkachel aan en is het drummen om een goed plaatsje voor de kachel. Voor een Drent gaat er immers niets boven een zacht kussen dat liefst nog in de onmiddellijke omgeving van de kachel ligt.
Wij klagen alvast niet over de intenties van ons hoofdbestuur…
Een blondje en een advocaat zitten in het vliegtuig. De advocaat stelt voor een spelletje te spelen: We spelen het als volgt: "We stellen elk een vraag, en als jij het antwoord niet weet geef je mij 5 euro.
Als ik het antwoord niet weet krijg jij 500 euro".
"Oké dan" zegt het blondje en ze speelt mee.
De advocaat begint met een vraag: "Hoeveel kilometer bedraagt de afstand tussen de maan en de aarde?" Het blondje neemt spontaan haar portemonnee en geeft 5 euro aan de advocaat.
Die glundert en zegt : "Nu is het uw beurt om mij iets te vragen." Het blondje denkt even na en vraagt dan: "Wat gaat met drie poten de berg op en komt er met vier poten weer vanaf?" De advocaat denkt heel diep na, hij weet het niet. Hij neemt zijn laptop en begint in een encyclopedie te neuzen maar vindt het niet.
Het blondje is intussen in slaap gevallen.
Ten langenleste maakt hij het blondje wakker, neemt zijn portemonnee en geeft het blondje 500 euro. Het blondje stopt het geld weg en draait zich weer om om verder te slapen, dan vraagt de advocaat: "Wat was het antwoord op de vraag eigenlijk?"
Het blondje neemt zwijgend haar portemonnee en geeft de advocaat 5 euro.
Drie nachtelijke jagers hebben we hier in huis. Belle , Heros en Lucy brengen hier regelmatig egels aan de deur die ze dan verschalkt hebben in de tuin.
Nu sluit het hoofdbestuur tegen valavond al meer dan een jaar het hekje tussen de tuin en de koer zodat de verenigde nachtjagers ’s avonds niet meer in de tuin op jacht kunnen gaan.
Het was voor ’t baasje op een gegeven moment iets te veel van het goede want er waren avonden dat er drie “stekeltjes” op één avond buiten de omheining moesten gezet worden. Op zich kan het geen kwaad dat ze die egels aan de deur brengen maar wanneer één van het viertal een egel gevonden heeft moeten de drie andere dat ook luidkeels aan de goegemeente laten weten. Maar daar is het dan gewoonlijk iets te laat op de avond voor geworden, nachtlawaai weet je wel !
Belle is er als pup, als jonge hond al mee begonnen. Zij draagt de egels heel voorzichtig met enkele pinnetjes tussen haar tanden. Heros, de macho, neemt ze vol in zijn bek (dat prikt verschrikkelijk) en Lucy brengt ze ook in haar bek maar die heeft al enkele malen een bloedende lip gehad !
Wanneer ze de egel aan ’t baasje geven, die moet zelfs geen commando geven “zit en los”, heeft die al snel vooraf zijn lederen handschoenen om te lassen aangetrokken. Dat is het enige middel van ’t baasje om ongeschonden de “cadeau’s” aan te pakken.
Gisterenavond bracht Lucy een egel aan die volgens ’t baasje wel 1,5 kg woog. Het was in elk geval de grootste en de dikste die het hoofdbestuur tot nu toe als geschenk van de jagers kreeg. Deze moet Lucy trouwens op de koer gevonden hebben tussen de struiken, want het poortje was dicht en in de tuin kon ze dus niet binnen.
Je leest het hier dagelijks, neem enkele Drentsche Patrijshonden in huis en je hebt altijd wel iets te vertellen.
Gisteren namiddag heeft de verenigde satelliet schotelploeg de antenne op het dak geplaatst. Met de hulp van Chris en Ton was het plaatsen toch nog een kwestie van drie uren werk . Vooral het richten van de antenne was een precisie werkje waar toch wel bij gesakkerd werd. Het installeren van de modem en het overplaatsen van de servers was dan weer het werkje wat Chris op zich nam.
Het deed het baasje besluiten dat ‘m op dit moment toch wel erg achterloopt wat al dat PC en internet gedoe betreft. Al een geluk dat het baasje de hulp had van beide “specialisten” want anders was hij misschien nog wel Orange en Wanadoo.fr gaan ophemelen…
Maar het is nu zo ver, we zijn niet meer afhankelijk van Orange, Wanadoo, van de Franse telefoondraden die te pas en te onpas geteisterd worden door vallende bomen. En vooral door de meestal heel onvriendelijke, tot op het onbeschofte af, telefonisten /helpdesks.
Het baasje vraagt zich wel af wat er gaat gebeuren wanneer er weer eens een storm over komt ?
Of hij dan al dan niet terug op het dak moet om de schotelantenne terug te richten op die satelliet die daar ergens boven de evenaar onze berichten opvangt en doorstuurt. Nu moet het baasje wel niet hoog op het dak maar het richten is geen sinecure die hij liever niet regelmatig dient uit te voeren !
Er zijn flink wat foto’s genomen van de zwoegende ploeg die we jullie niet willen onthouden…
Het Maxi zoo filiaal in Turnhout, waar wij al sinds de opening klant zijn sturen ons het bericht dat zij morgen zaterdag 10-05-2014 in samenwerking met dierenkliniek “De Brem” een interactieve uiteenzetting EHBO aanbieden aan hun klanten.
Omdat wij van Tim en Gitte ook altijd steun en hulp mogen verwachten plaatsen wij dit bericht graag op ons blog. Wijzelf verblijven “iets te ver” van Turnhout om aanwezig te kunnen zijn maar wensen Tim en Gitte veel succes met dit prachtig initiatief
10 mei 2014 van 14u00 tot 16u00
Belle & co
Beste dierenliefhebber,
EHBO voor honden of katten door Dierenkliniek De Brem. Een interactieve uiteenzetting van eerste hulp. Van wonden, teken of vergiftiging tot hitteslag of bewustzijnsverlies, wat te doen? Er is geen inschrijving nodig! Iedereen is van harte welkom in ons Maxi Zoo filiaal te Turnhout!
De baasjes zijn gisteren middag naar La Magdeleine “centrum” geweest om samen met de overige inwoners van ons dorp de capitulatie van Duitsland op 8 mei 1945 te gaan gedenken. Hier in Frankrijk appreciëren ze dat heel erg, en zeker wanneer buitenlanders daar aan meedoen. Onze baasjes gingen ook om eens te zien hoe onze nieuwe burgemeester het er van zou afbrengen.
We kennen Monique al enkele jaren als “premier adjoint” maar nooit voordien leidde ze zulke ceremonies. Maar we moeten bekennen , ze deed het met verve. Nieuw dit jaar was het afsluiten van de ceremonie met het spelen van de Marseillaise van op een piepkleine CD-spelertje.
Na de middag kwamen Jeanny en Chris met Cartouche en Lennaert naar ons om een plantenruilbeurs te bezoeken in een buurdorp. Hera mocht ook met de baasjes mee. De ruilbeurs betekende twee keer niks maar we waren amper op het plein toen we een jonge man naar ons toe zagen komen die duidelijk meer belangstelling had voor de drie “epagneuls à perdrix de Drenthe” dan voor de plantenbeurs.
Zeker toen ons baasje uitlegde dat de drie honden “familie” waren . Dat Cartouche als reu en Hera als teef ook nog eens hun beider zoon Lennaert bij zich hadden was echt “de max” voor de man. Vermits we in het dorp La Faye waren en ons hoofdbestuur daar nogal wat bekenden hebben wonen, bleek dat zij en de man flink wat gemeenschappelijke kennissen hadden (Hallo Jeanine en Laurent, als jullie dit lezen in Dilsen-Stockem… je hebt de groeten van de zoon van “Mr. & Mme paté” van op den hoek, die van de foie gras).
Nadien zijn we met z’n allen nog even verder gereden naar “le rejallant” voor een wandelingske langs en over de rivier Charente. Voor de baasjes was dat wandelen. Voor Lennaert en Hera kwam daar ook nog een partijtje zwemmen bij.
Lennaert bakte het wel heel bruin door een arm van de rivier over te zwemmen en zich aan de overkant op de oever, zich aan de voeten van een net juffertje te gaan schudden ! Hera was ook wel los maar mocht niet overzwemmen van ’t baasje omdat er iets verder eenden zwommen en er tussen Hera en de eenden een sterke stroming in de rivier stond.
Straks gaat het baasje de internet schotel voor satelliet ontvangst installeren. Best mogelijk dat we vanavond nog een bericht op het blog plaatsen dat jullie via de satelliet gaan kunnen lezen, maar dan moet het wel droog blijven want op een nat dak waagt het baasje zich niet !
Harald besluit te gaan zwemmen in een meertje op zijn land. Hij neemt een emmer mee, zodat hij op de terugweg wat fruit kan plukken. Als hij het meertje nadert, hoort hij hoge stemmen en gegiechel. Als hij dichterbij komt ziet hij dat een stelletje jonge vrouwen naakt aan het zwemmen is. De vrouwen krijgen hem in het oog en roepen verontwaardigd: "wij komen er pas uit als u weg bent." "Niks aan de hand hoor,"zegt harald, "Ik ben geen gluurder, ik ben zo weer weg." Hij houdt de emmer omhoog en voegt er aan toe: "Ik kwam alleen even de krokodil voeren."
Er zijn zo van die dagen dat er veel nieuwtjes zijn maar dat het allemaal nieuwtjes zijn waar je niet een gans bericht aan wil of kan wijden.
Zo kregen we gisteren het nieuws dat er in onze werpkist nieuw leven geboren is. Alleen staat die werpkist momenteel niet bij ons. De werpkist is uitgeleend, samen met de andere praktische spulletjes voor een hondenbevalling. Zoals je gisteren kon lezen in “Breaking news” heeft Lena van Peter en Lieve Van der Elst zes pupjes gekregen waarvan we gisterenavond nog een foto in onze mailbox kregen.
Gisteren hadden we dan met de baasjes van Cartouche en Lennaert hier ten huize de eerste BBQ van het jaar. Chris en Jeanny hebben hier enkele kilometer vandaan een vakantie huis gehuurd samen met een bevriend echtpaar.
Als experiment had het baasje een totaal nieuw aperitiefhapje gemaakt. Gevulde champignons met wijngaardslakken en kruidenkaas. Het idee en recept komt uit het BBQ boek “echte venten spelen met vuur” een BBQ-boek dat ons baasje enkele weken geleden kocht in de Lidl in Beerse. Het was een experiment dat nogal gewaagd was omdat niemand van de genodigden ooit escargots gegeten had. Maar het was een topper bij de aperitiefhapjes ! Voor herhaling zeker vatbaar. Je mag het alleen vooraf niet kenbaar maken dat er slakjes in verwerkt zijn want sommigen haken dan af ! De champignons waren perfect gaar, wanneer je een nieuw gerecht de eerste maal klaarmaakt is dat niet zo voor de hand liggend maar de combinatie van groente, escargot en de kruidenkaas is om van te snoepen.
Vandaag is het hier in Frankrijk een betaalde feestdag. Op 8 mei vieren ze hier het einde van de tweede wereldoorlog of beter de capitulatie van Duitsland op 8 mei 1945. Hier op het dorp gaat dat gepaard met een hulde aan het monument van de dorpsgenoten die het leven lieten “mort pour la France” in de beide wereldoorlogen . Na de hulde aan het monument trekken de aanwezigen dan naar de gemeentelijke feestzaal voor de “vin d’honneur”.
Het was vandaag het eerste “optreden” van Monique, onze nieuwe burgemeester sinds half maart dit jaar. En we stonden er bij en we vonden dat ze het goed deed.
Een man is aan het rondrijden in de bossen en ineens ziet hij een bord voor een vervallen boerderij met de tekst "Pratende hond te koop". De man gaat naar de voordeur en belt aan. De eigenaar doet open en zegt dat de hond in de achtertuin ligt. De man loopt de achtertuin in en ziet een Labrador in het gras liggen. "Pra......at jij?" vraagt de man. "Dat klopt", zegt de hond.
Nadat de man is bijgekomen van de schrik vraagt hij: "Wat is je verhaal?" De Labrador kijkt hem aan en zegt: "Nou, ik kwam er op jonge leeftijd al achter dat ik kon praten. Ik wilde de overheid helpen, dus ik ben bij de CIA gegaan. In korte tijd werd ik van het ene naar het andere land gevlogen, zittend in kamers met spionnen en wereldleiders, aangezien niemand rekening hield met een hond die ze zat af te luisteren. Ik was één van hun meest waardevolle spionnen in de 8 jaar dat ik er zat. Maar het heen en weer gevlieg sloopte me en ik wist dat ik er ook niet jonger op zou worden, dus ik besloot het rustiger aan te doen. Ik nam een baan op een vliegveld als Undercover Beveiligingsbeambte, zoekend naar verdachte figuren en meeluisterend met gesprekken. Ik heb daar heel veel grote drugstransacties mee weten te stoppen en smokkelwaar tegengehouden. Hiermee heb ik ook meerdere medailles verdiend. Hierna ben ik getrouwd, heb een aantal puppies gekregen en nu ben ik gewoon met pensioen."
De man is met stomheid geslagen. Hij gaat terug naar de eigenaar en vraagt hem wat hij voor de hond wil. "Tien euro", zegt de eigenaar. "Tien euro?!? Deze hond is geweldig!!! Waarom verkoop je hem zo goedkoop?!!" roept de man. "Omdat hij zwaar uit z'n nek lult. Hij is nog nooit de tuin uit geweest."
Deze onderstaande mail vonden we deze ochtend in onze mailbox. Hij is afkomstig uit Erpe Mere waar Lena, het Drentje van Peter en Lieve Van der Elst deze nacht een nestje pupjes geworpen heeft. Foto’s gaan we waarschijnlijk vanavond ontvangen en het spreekt voor zich dat we die jullie niet gaan onthouden. Vermits Peter en Lieve geen site of blog hebben gaan we hen, indien ze dat willen, hier de volgende acht weken een forum geven om over het reilen en zeilen van hun pupjes hier verslag te brengen.
We wensen de Vander Elst’en een voorspoedige acht weken met veel plezier en voldoening van hun Lena en de pupjes.
Dag Jan, Simonne,
Gisterenavond vanaf 20 u is Lena er aan begonnen en tegen 24 u waren er drie teefjes en drie reutjes. Geboorte is dus vlot verlopen.
Ik stuur wel eens wat foto’s door althans voor zover ik daar zelf in slaag. Ze moeten nl eerst nog op de PC gezet worden en zonen zijn gaan werken . Foto’s zijn gemaakt met hun GSM denk ik.
Gisteren zijn de baasjes in de namiddag gaan boodschappen doen in Mansle en Angoulême. Wij mogen daar dan niet mee naar toe want in de magazijnen in Angoulême staat op de deuren “chiens interdit”. In Mansle zou het dan wel weer mogen want daar zijn de dames van het kantoor van de verzekering best geïnteresseerd in “les chiens de chasse du Belge”. Daar mogen we meestal wel mee naartoe.
Maar gisteren avond hebben we onze baas eens goed uitgelachen. Hij had in de Decathlon in Angoulême toch een mooie pet gekocht “tegen de regen en tegen de zon” zo vertelde hij. Een multifunctionele pet die zou gaan dienen wanneer we gingen trainen op de terreinen van de Antwerpse gebruiksjachthondenverenignig (onthouden voor de scrabble) in Beerse.
Waarom we de baas hebben uitgelachen ? Wel… zijn pet is nog multifunctioneler dan hij zelf wist. Ze is niet alleen goed tegen de regen en de zon, maar er is ook nog eens LED-licht in de klep ingebouwd. Ja heus… je kan er ook ’s nachts nog mee op strooptocht mee gaan, of mee op vossenjacht gaan, of met kameraad Luc in Duitsland ’s nacht op “den toren” gaan everzwijnen schieten. Onze baas heeft het gerief nu op zijn kop staan. Acht meter ver schijnt dat licht volgens de gebruiksaanwijzing !
Eén geluk heeft onze baas, je kan de verlichting ook “uit” laten staan. En wil hij “de verlichtte geest” gaan spelen dan is er nog altijd de schakelaar in de klep om het licht in de duisternis te laten schijnen !
Maar het blijft een mooie pet met dat lederen schildje bovenop met opschrift “Solognac”, het huismerk van Decathlon .
Gisteren namiddag was het op een moment dé gelegenheid om een prachtfoto te nemen. Hoewel het baasje aan het telefoneren was op het moment dat hij zag hoe Lucy lag te slapen op de koer is hij er toch op tijd bij geweest met zijn “kodakske”.
Met z’n vier lagen ze, zoals dikwijls gebeurt , te slapen op de koer, deels in de namiddagzon, deels in de schaduw. Lucy en Heros lagen op een plaats waar het al schaduw was, Belle en Hera lagen wat verder onder de lindeboom.
Zoals op de foto’s te zien is heeft Lucy in een onbewaakt moment haar koebeest bemachtigd en is ze met haar kop op het pluche beest in slaap gevallen.
Normaal ligt “koebeest” tijdens de dag hoog genoeg weg zodat Lucy of Hera er niet aan kunnen. Dat ze er tijdens de dag niet mee mogen sleuren heeft een zeer bepaalde reden. Het pluchebeest kan gaan fungeren als een neppup en zodoende zouden de teefjes die de afgelopen weken loops waren, door hormonale werking schijndrachtig kunnen worden.
De week voor we naar hier in La Magdeleine kwamen vermoedde ons hoofdbestuur al dat het die richting van schijndracht uitging voor Hera en Belle. ’t Baasje had dan ook zijn voorzorgen al genomen en had bij Willeke Loots de heel kleine pilletjes gaan halen om weer niet op de Galastop pillen te moeten terug vallen. Die “galastop” pillen kunnen gans de hormonen werking overhoop halen bij de schijndrachtige teefjes. En laten we nu, met het vooruitzicht van een dekking van Hera dit najaar, een onregelmatige cyclus missen als tandpijn.
Het zijn bij ons steeds de teefjes die al een nestje gehad hebben die last hebben van schijndracht na hun loopsheid. Lucy heeft het tot nu toe nog niet gekregen !
Maar we dwalen af van DE foto van deze week ! Lucy die ligt te rusten met haar kop op koebeest. Ze doet dat elke avond zo in haar bench als we gaan slapen, dus abnormaal is het niet echt, maar zo in het midden van de koer was het toch de moeite om er deze foto van te nemen…
Lang geleden dat we nog eens gingen “stappen” hier in de omgeving. Maar we hadden een reden om nog eens een stapje in de wereld te zetten.
We hadden namelijk “familie” op bezoek. Met “we” bedoelen we de Drentjes Cartouche en Lennaert want Chris en Jeanny Wessels zijn op een zevental kilometers neergestreken. Samen met hen zijn we naar Tusson getrokken waar we een wandeling door het beschermde dorp (village protégè) hebben gemaakt. Jeanny wou vast en zeker een foto van het gezelschap hebben voor het uitstekende restaurant “le Compostelle” waar onze baasjes al verschillende keren vriê lekker hebben gegeten. Maar ons baasje wilde de gasten voorstellen in het theehuisje van Bernard Ferraro en zijn vrouw. Bernard is hier op het blog al verschillende malen opgevoerd als BF (Bekende Fransman)
Zolang de baasjes al hier in de Charente wonen en regelmatig in Tusson komen kennen ze de sympathieke Bernard al. Voor ons is hij bekend van de gesprekken in zijn theehuisje waar je ook terecht kan voor een perfect getapte Hoegaerden of Duvel, of voor de zelf gebakken taarten.
Bernard was in de jaren zestig en zeventig bekend als gitarist van “Les fantômes” . Wat gelijk stond met de franse versie van de Engelse Shadows. In de zaak hangen nog foto’s uit de tijd dat de “Fantômes” artiesten begeleiden als Chuck Berry, Françoise Hardy, Jacques Dutronc en anderen die destijds het bekende theater l’Olympia in Parijs onveilig maakten.
Maar je kan met hem ook uren doorbomen over de grote en kleine Franse politiek, maar ook verrassend over vogels ! Want na zijn muzikale carrière is hij ook nog een bekend ornitholoog geweest.
Gisteren moest ons baasje de herkomst van ons Drentsche Patrijshonden aan hem en nog een klant uitleggen. Na de uitleg over “epagneul à perdrix de Drenthe” (Perdrix = Patrijs) aan een ornitholoog kwamen we dan tot de conclusie dat ons baasje als fokker van Drenten ook wel een “chienoloog” moest zijn. En zo was de trend van het gesprek gezet, en we hebben er plezier aan gehad…
Verder was het zo ’n mooi weer dat we weeral een terrasje hebben kunnen doen onder een mooie blauwe hemel. En de Wesselaars hebben fijne mensen ontmoet in de persoon van Bernard en zijn vrouw…
Wat doet een Drentje op een zonnige zondagmorgen in de Franse Charente ? Wel, heel eenvoudige, die volgt het voorbeeld van zijn baasjes en die doet het rustig aan.
Een beetje achter de andere roedelleden aanhangen, wat spelen en ravotten met de baasjes en de familie en vooral…. Veel rusten…
Ons baasje noemt dat “preventief rusten” wat zoveel wil zeggen als, we zullen nu al maar rusten om de inspanningen van de rest van de dag wat te compenseren. Het kan nooit kwaad van goed uitgeslapen en uitgerust aan de slag te gaan.
Nu valt er over dat “aan de slag te gaan” ook wel een en ander te vertellen maar wereldschokkende zaken hoef je daar nu ook niet van te verwachten. Het meest spectaculaire dat ons baasje vandaag al mocht noteren is het wegjagen van één van de twee rosse katten van de Engelse schuin overburen.
En voor de rest laat ons baasje de foto’s spreken, de wijsheid indachtig van één foto zegt meer dan duizend woorden. Hieronder krijg je dus de tegenwaarde van drieduizend woorden getiteld … Belle & co op een zonnige zondagmorgen in de Charente…
Het gaat prima met de Franse tuin, wij Drentjes voelden ons weeral dadelijk “thuis” en we hadden geen aanpassing nodig.
Buurman David had het gazon al gemaaid en zo konden we van het eerste moment rollebollen in het gras zonder kletsnat te worden .
De baasjes hebben de moestuin aan een inspectie onderworpen en alles OK verklaard. We gaan dit jaar een overvloed aan aardbeien dienen te verwerken. Het zachte weer en de bijtjes hebben hun sporen klaar en duidelijk achtergelaten. Nu nog wachten tot de aardbeien hun kleurtje krijgen en dan proberen we de baasjes voor te zijn om de rode aardbeien er tussenuit te plukken. Want wij lusten die ook, maar alleen de rode hé…
De trostomaten die vorige keer dat we hier waren zijn aangeplant staan ook netjes te groeien net als de courgettes en pompoenen. Opmerkelijk is wel dat de twee pompoenplanten die ’t baasje op de composthoop, heeft geplant dubbel zo groot zijn dan die in het rijtje in de moestuin. De compost is dus duidelijk nog niet klaar om uitgespreid te worden over de tuin. Dat gaat een werkje voor het naseizoen worden…
Ook de fruitbomen hebben geweten van het zachte voorjaar. De kersen hebben al een behoorlijke grootte en wachten nu op een zonnebad eerste klas. Vocht zit er genoeg in de grond, nu de zon nog. Ons hoofdbestuur verwacht de kersentijd zo rond begin juni, goed twee weken vroeger dan normaal. Meestal is het kersenpluk tijdens “den blok” wanneer de studenten over hun boeken en cursussen gebogen zitten ter voorbereiding van de examens van het einde van het jaar.
We hebben dit jaar ons baasje ook geholpen met het planten van twee nieuwe boompjes. Een abrikozen en een nectarine boompje. Aan het nectarine boompje heeft het baasje al een tiental vruchten ontdekt, de abrikozen zullen nog een jaartje op zich laten wachten. Dat is spijtig voor tante Rita die al jaren aan het baasje vraagt wanneer er ook Franse abrikozen kunnen geleverd worden. Tante Rita, je weet wel, wij noemen haar de koekjestante, is verzot op abrikozen confituur en voordien moest ons baasje altijd op zoek naar abrikozen buitenshuis. Hopelijk verandert dat volgend jaar …
Gisteren was het zo wat “kwakkelweer” . Het is zo goed als droog gebleven maar er dreigde toch verschillende keren een bui als eergisteren te gaan vallen, zo donker zag de lucht er soms uit. Maar voor Hera maakte het dat niets uit, zij heeft haar dutje midden op de koer niet onderbroken voor een donkere lucht.
Een auto voor ons, niks speciaals dus, een Dacia “Duster”, op zich ook iets gans normaal, een auto Dacia “Duster” en een Fransman dat is ook heel normaal, maar als die nummerplaat het getal 973 aan de rechterkant heeft staan, dan vraagt ’t baasje aan ’t vrouwtje “kijk eens op de lijst (die altijd in de auto ligt) waar die vandaan komt.”
Het staat wel niet meer “in ’t groot” op de nummerplaten zoals vroeger, maar gans rechts in het blauwe gedeelte van de nummerplaat staat nog steeds het departement van herkomst vermeld.
Nu zijn de departementen alfabetisch ingedeeld in Frankrijk maar hoger dan 95 zal je normaal geen nummerplaten tegen komen. Tot we gisteren een 973 voor ons hadden.
De lijst bracht na enig opzoekwerk gans onderin uitkomst. Departement 973 is één van de DOM departementen, waarbij DOM staat voor Département Outre Mer ofwel overzees departement.
Eén van de kolonies van Frankrijk die nog altijd onder de voogdij van de François “Swa” Hollande staan. In dit geval bleek het om een Dacia ingeschreven in het département Frans Guyana in Zuid Amerika te gaan. Je weet wel, de vroegere Franse strafkolonie waar Henri Charrière (Papillon) telkens weer ontsnapte. http://nl.wikipedia.org/wiki/Henri_Charri%C3%A8re
Wanneer we even later de Dacia inhaalden was het toch geen familielid van Papillon die de auto bestuurde. Zo op ’t eerste zicht was het meer één van de nazaten van de door de Fransen geïmporteerde Afrikaanse slaven…
Maar ’t was wel raar, een auto uit Zuid Amerika zo voor ons op de Parijse périférique….
We hadden een goede rit van Vosselaar naar La Magdeleine gisteren. In goed zeven uren en veertig minuten hebben we de afstand van 780 km overbrugd.
De boordcomputer gaf een gemiddelde over-all van 107 km/u. Als je daar ook nog eens het verkeer rond Parijs bij in rekening brengt dan hebben we echt goed kunnen rijden.
Belle & co hebben de baasjes niet gehoord tijdens de rit en we hebben éénmaal onze plas mogen maken op een parking een 80 km na Parijs. Daar was een dame twee border collies aan het uitlaten en toen die ons in ’t oog kregen dacht ons baasje dat hij het dametje zou moeten gaan oprapen. Zo trokken die collies naar ons toe. Het is allemaal nog goed gekomen maar het scheelde niet veel of het was een buiklanding geweest…
We hebben drie wolkbreuken gehad vandaag. De eerste tussen Amiens en Compiègne op de A1 snelweg. De tweede wolkbreuk kregen we over ons tussen Orléans en Blois, daar konden we op bepaalde momenten de auto 20 meter voor ons niet herkennen van de stortbui. De laatste wolkbreuk kregen we tussen Tours en Poitiers. Opmerkelijk was wel dat het tussen de wolkbreuken in toch nog mooi weer was ! Als ’t regende was ’t serieus maar voor de rest konden we goed en snel maar toch veilig rijden.
Bij aankomst stond er een flinke wind die niet bepaald warm of aangenaam was. De thermometer op het dashboard van de auto lazen we maar 10° C af. Het baasje heeft dan maar het houtkacheltje , “onze Godin” aan ’t werk gezet en in geen tijd hadden we een behaaglijke temperatuur in huis. We hebben ons lekker uitgespreid voor de kachel en in de zetel. En dat is raar zegt het baasje, in Vosselaar komen we enkel nog in de zetels van het salon om de postbode en de reclameboys weg te blaffen. Hier in La M. palmen we de zetels dadelijk in …
Straks gaat het baasje de “Husq” herstellen. Het maaibed was defect na een onzacht contact met een steen en het baasje heeft nu eindelijk de wisselstukken bij. Dringend is het niet want het blijkt dat David, onze Engelse schuinoverbuur, kortgeleden het gras in de tuin heeft gekortwiekt. Daar heeft ons baasje dan wat tijd over want na zes weken dat maaibed terug in de originele toestand terug brengen gaat geen sinecure worden. Het is dan ook één van de meest gesofitikeerde toestellen in het gamma van Husqvarna. Maar we hebben er alle vertrouwen in dat onze baas dat wel gaat klaarspelen.
Zegt ons baasje dan, weg wezen om dat we “onder de voeten lopen” wanneer ons baasje bezig is met de aanhangwagen te laden met de meest verscheiden spullen die je maar kan bedenken .
Weg wezen… zegt ‘m ook wanneer we instappen in de auto om voor “een tijdje” naar Frankrijk te vertrekken. Dat blijkt dan ook “weg wezen” te zijn in zijn “vocabulaire”. Vandaag heeft hij het al een paar keren gezegd in de eerste betekenis. Zo tegen de middag zal het wel weer in de tweede betekenis gezegd worden. Het hoofdbestuur is niet gehaast vandaag, veel te mistig daar buiten zegt de baas. En als ’t mistig is dan moet je van de snelweg wegblijven weet ‘m dan te vertellen !
Vanavond vertellen we dan hoe het was vandaag op de route langs Gent, Lille, Parijs, Orléans, Tours, Poitiers tot in het “kleine dorpje dat zo stilaan goed bekend is in blogland”. Neen dit is niet het begin van een Asterix en Obelix verhaal, maar het begin van drie weken verblijf In La Magdeleine, niet in Bretagne zoals onze illustere Galliërs, maar in de Charente, ergens tussen de gele velden met “colza” ofte raapzaad… Tot straks
Belle & co
PS: de foto’s zijn archieffoto’s uit het mapje “onderweg”
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
Als experiment had het baasje een totaal nieuw aperitiefhapje gemaakt. Gevulde champignons met wijngaardslakken en kruidenkaas. Het idee en recept komt uit het BBQ boek “echte venten spelen met vuur” een BBQ-boek dat ons baasje enkele weken geleden kocht in de Lidl in Beerse. Het was een experiment dat nogal gewaagd was omdat niemand van de genodigden ooit escargots gegeten had. Maar het was een topper bij de aperitiefhapjes ! Voor herhaling zeker vatbaar. Je mag het alleen vooraf niet kenbaar maken dat er slakjes in verwerkt zijn want sommigen haken dan af ! De champignons waren perfect gaar, wanneer je een nieuw gerecht de eerste maal klaarmaakt is dat niet zo voor de hand liggend maar de combinatie van groente, escargot en de kruidenkaas is om van te snoepen.
