|
Dierenarts en wodka…
Deze ochtend hebben we een bezoek gebracht aan onze dierenarts en Lucy en Hera waren mee. Bij Lucy was het te doen om de geijkte weegschaal want ons dikkertje, ons vraatzuchtig Drententeefje, onze vreet-al, moest nog eens gewogen worden omdat het baasje dacht dat ze weeral bij ws gekomen ondanks de dure R/D brokken (dieet) van Hill’s. Haar gewicht was echter onveranderd op 30 kilo blijven staan. Nog te veel maar er was dan in elk geval niets bijgekomen, en dat is ook al een belangrijk gegeven.
Vanaf vanavond krijgt zij haar portie niet meer in het bijzijn van de drie andere waar zij nogal eens wat durft te gaan mee eten !
Hera diende mee op dierenarts bezoek vanwege haar schijndracht. Het heeft er lang naar uitgezien dat het niet zou doorzetten maar nu is ze, twee maanden na haar loopsheid toch schijndrachtig geworden. Blijkbaar is het deze maal nogal heftig want ze heeft er zelfs koorts van ! In prik met antibiotica moet tegen deze namiddag rond 4 uur al soelaas brengen. Dan moeten we haar nog eens temperaturen en moet de koorts al naar een normaal niveau gedaald zijn.
En waar past de Wodka nu in dit verhaal… Tijdens de terugrit van Hoogstraten naar Vosselaar reden we achter een Duitse veertig tonner met een GAP-nummerplaat Dan weet het baasje dat die man al eventjes onderweg is want GAP in de nummerplaat staat voor ‘Kreis Garmisch-Partenkirchen’ Dat ligt in deelstaat Beieren aan de voet van de Zügspitze tegen de grens met Oostenrijk. De chauffeur was duidelijk op zoek naar een adres of de weg om aan dat adres te geraken. Toen de vrachtwagen nogmaals stopte om op de kaart of leveringspapieren te kijken is het baasje er ook bij gestopt om te vragen wat de bestemming was.
De man moest bij het afvalverwerkingsbedrijf Sita zijn. Op zich geen probleem moest er tussen hem en dat bedrijf geen kanaal tussen liggen. Met een ophaal brug die dat gewicht van de vrachtwagen juist wel of juist niet kan torsen. Het baasje heeft dan aangeboden van hem via de meest aangewezen weg tot aan het bedrijf SITA te brengen. Aangekomen aan de overzijde van het kanaal aan de ingang van het bedrijf, wenkte de chauffeur ons baasje om even te stoppen en langs de cabine te komen. Daar kreeg het baasje als dank een fles wodka in de handen geduwd. Weigeren kwam er niet aan te pas, hij moest en zou de fles aannemen.
Moraal van het verhaal, let op met een Beierse LKW-chauffeur op zijn bestemming te brengen, want je riskeert van poepeloere zat thuis te komen van de wodka die je dan krijgt …
Belle & co
|
Ik ben Jan
