Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
31-01-2009
Mopje
Verhaal van een motorrijder
Een motorrijder vertelt aan zijn vrienden motorrijders:
Gisterenavond heb ik in een café een prachtig blondje ontmoet.
De vrienden motrrijders
Aaaah, laat horen
Wel we drinken iets, en ik begin haar te kussen,
De vrienden motorrijders
Aaaah , en dan
Ik vraag haar om bij haar thuis te gaan, zij is akkoord en we verlaten het café,
De vrienden motorrijders:
Aaaah , en dan
Wel, op de parking zeg ze kleed mij uit
De vrienden motorrijders:
Aaaaaah en dan ..
Wel, ik doe haar slipje uit, hef haar op en zet haar op het zadel van mijn nieuwe moto !
De vrienden motorrijders:
Hedde gij ne nieve moto ? Wa veur merk is het ???
Verhaal van het blondje
Een blondje doet haar verhaal aan haar blonde vriendinnen
Gisterenavond heb ik in t afé een hele knappe motorrijder ontmoet.
De blonde vriendinnen:
Aaah laat horen
We drinken iets en we beginnen te kussen
De blonde vriendinnen:
Aaaah, en dan
Hij stelt voor om bij mij thuis te gaan, ik ben akkoord en we verlaten het café
Het mag niet op het seniorennet maar vandaag is onze baas een beetje contreir, tegendraads, of hij heeft het heurk. Dat laatste is dan weer overdreven want dan zou m geen reclame maken...
Het zit zo, t baasje is een beetje tegendraads omdat ons aller Pascal Vyncke tegen eind januari een nieuw magazine beloofde met naam daarom, ter vervanging van P@scal, en het baasje deze morgen bij Carine in de krantenwinkel t Bolkske (reclame) op Bolk in Vosselaar , te horen kreeg dat het verschijnen van het magazine voor onbepaalde tijd is uitgesteld.
Dan geven ze wel bij het laatste nummer van P@scal nog een kalender met de nieuwe naam daarom. Daar moet je dan verschillende keren per dag op kijken en daarom was het baasje wat pissig
Gertje, alias Carine, van Jef en Annie, de collega van de Horito (reklame) aan de Merodelei te Turnhout heeft een favoriete zanger. Nu heeft die wel meer favoriete zangers maar voor den dezen heeft ze toch wel meer dan één boontje (moeder Annie trouwens ook) ! Als t baasje dan deze morgen onderstaande mail toegezonden krijgt, dan plaats het baasje dat met veel liefde en plezier op ons blog. Gewoon om nog eens tegenstroem te zijn
Een beetje reclame voor mijn vriend RAF! Greetz, Carine
Goeiemorgen!
"Leef om te leven" van Raf Van Brussel vanaf nu te downloaden op iTunes!
De protozoa zijn vakkundig verdwenen, geen gedoe meer bij Heros om vijfentwintig cigaartjes per dag te fabriceren, geen drolletjes meer in huis s morgens, kortom, alles onder controle.
Om zeker te zijn en ook om er snel bij te zijn, moest het dringend zijn dat één van de twee pups buiten moest vannacht, heeft t baasje voor de tweede maal op de zetel geslapen vannacht. Alles is rustig gebleven, geen drolletjes, geen plasjes, prima propere pupjes hebben wij terug in huis.
De puppy ren is uit huis verdwenen en elke pup slaapt nu in zijn eigen, afgesloten bench tijdens de nacht. Overdag lopen ze in huis en de tuin en wanneer ze iets moeten placeren laten ze het goed en duidelijk merken.
's Morgens is het nog wel een rush naar de achterdeur om als eerste buiten te zijn maar ik eis nog steeds mijn plaats op. Eerst moeder en dan de pups, zo hoort het volgens mij
t Baasje heeft weer eens niet goed opgelet en krijgt dan naar zijn voeten Terecht want Heros, Hadize , en nu ook Harco hebben geen wormen maar Giardia en dat is een Protozoa. Gééén worm dus, dat zal dan ook wel de reden zijn waarom die ontworming pillen Giardia de nek niet hebben omgedraaid.
Giardia heeft geen nek, het zijn ééncelligen en ze zien er uit als een inktvis met een heleboel tentakels. Dat is wat t baasje er nu van begrepen heeft . t Baasje is dan ook eens verder gaan kijken en heeft eens naar Protozoa gegoogled, Wikipedia staat bovenaan en door hier http://nl.wikipedia.org/wiki/Protozoate klikken kan je ook al wat wijzer worden over deze ééncelligen.
Fraai is het allemaal niet, zeker die afbeeldingen niet, maar met een paar pilletjes zullen die diertjes zonder nek toch vakkundig de nek omgedraaid worden
Eergisteren meldden wij dat Heros geïnfecteerd was met een worm, Giardia genoemd. Het gevolg was dat Heros wel twintig maal per dag een kakje wou doen. Dat lukte natuurlijk maar een paar maal en de andere keren waren vergeefse pogingen. Nog een bijkomend probleem was dat hij dat ook s nachts deed, met af en toe wel een weinig resultaat.
t Baasje zagen we dan twee-, driemaal s nachts, bij het minste gerucht, naar beneden komen om ons uit te laten. Zelfs dan nog waren er verrassingen te beleven.
Nu dat wij allen pillen krijgen tegen die bepaalde Giardia wormen besloot het baasje beneden te slapen voor de duur van de behandeling. Ik wist al niet wat er gebeurde, de baas die beneden slaapt, de laatste maal dat zoiets gebeurde was met een onweer, omdat Bas zo bang van onweer was.
Nu hebben we geen van drieën deze nacht problemen gehad en geen van de pups heeft een kik gegeven of iets in de puppy ren laten vallen. Nu zit onze baas met een dubbel gevoel Met het ene geval is m blij dat de pups terug zindelijk zijn en in het andere geval voelt m zich knap gepakt door die onnozel joeng zoals m die puppys dan noemt , omdat hij in een moeilijke houding op de zetel heeft geslapen
Uitgeslapen zag hij er toch niet uit deze morgen, en dan krijg ik er nog de schuld van ook, omdat ik hem met al mijn vriendelijkheid twee maal een lik in zijn gezicht heb gegeven toen hij sliep
Vandaag hebben we een wandeling aan de gans andere kant als anders gemaakt. Het baasje wou Hera & Heros eens kennis laten maken met de amfibiepoel. Daar hebben Bas en ik dikwijls een bad genomen zonder dat het bij de baasjes de bedoeling was van ons gans nat te maken.
De amfibiepoel lag nog dik bevroren zodat het ijs dik genoeg was om Drenten te kunnen dragen. Voor baasjes was het twijfelachtig dat het ijs dik genoeg zou zijn (toch zeker voor onze baas). Zo zullen we binnenkort als het wat warmer isnog eens moeten langs komen.
Op deze wandeling mogen we niet loslopen wegens de autosnelweg vlak in de nabijheid. Het baasje neemt het risico niet dat we achter een konijn of vogel zouden aangaan en zo op de snelweg terecht komen.
Tegen het einde van de wandeling komen we dan langs de naamgenoot van t baasje die verhuizingen doet, die hebben ook al jaren dieren in de wei naast het huis staan. Igor ken ik enkele jaren, het is de ezel van Marc en May. Sinds enkele maanden heeft Igor een jong ezelinnetje bij gekregen. Daar zijn we ook eens mee gaan kennismaken. Terwijl ik met Igor aan t klappen was, heeft May de pups eens goed vertroeteld.
May is al zo braaf als de koekjestante, nog nooit zijn we langs May voorbij gegaan zonder een Vitabis koek te krijgen. Bas stond destijds gewoon te wachten tot May buitenkwam met haar koeken
Het is soms raar, in het nestje van Belle waren drie mantelhondjes. Dat was voor een groot deel te verwachten. Belle is een mantelhond en Zeppos, de vader, neigt er ook naar.
Nu zegt de rasnorm: mantelhondjes zijn toegelaten maar niet gewenst Met andere woorden, het zijn rasechte Drentsche Patrijshonden, maar we hebben liever de witte honden met de bruine platen. Ieder zijn meug natuurlijk, als je een afbeelding van een rasdrent ziet zijn het inderdaad steeds witte met bruine platen.
Maar nu komt het, nu we meer en meer gaan wandelen met de pups en ook in t dorp komen en andere hondenliefhebbers ontmoeten, oogsten we steeds meer bewondering met de twee mantelhondjes. Moeder Belle en zoon Heros stelen gewoonlijk de show. Belle steelt de show met haar prachtig blinkende bruine vacht en Heros met zijn bruin jasje met dat miniscule witte vlekje in zijn nek.
Hera valt dan weer op in het gezelschap door haar typische raskenmerken, door haar kunnen we aan de belangstellenden zeggen hoe een typische Drentsche Patrijshond er hoort uit te zien. Die twee andere laten dan wel het typische gedrag van een Drent zien
Pas binnengekregen en actueler als brandnieuw, juist van de pers, nog niet droog die inkt
Enkele fotos van ons Hadize, we durven ons schrijven omdat ze bij ons geboren is en nooit uit onze gedachten meer zal verdwijnen, onze mooie, vinnige playmate. Jean Pierre en Ute stuurden ons deze avond deze fotos
We zijn ze bijna allen weer tegen gekomen deze namiddag in ons bos. De ons bekende vaste gasten in het bos. Met Tibo hebben we het langst gespeeld. Die kwamen we dan weer tegen op de top van een bergje. Even dachten we dat hij van ons niets moest weten, maar algauw zagen we wat er mis was. Samen met ons moe moest m eerst nog een stel konijnen den duivel aan doen.
De konijntjes hebben het weer geweten wie er in het bos was deze namiddag, geen moment hebben ze rust gehad. En dan staat hen nog veel erger te wachten
Wacht maar eens tot wij groot zijn !!!
We waren te voet van thuis vertrokken, de vorige keren was t baasje met de auto tot aan het bos gereden omdat we anders al moe waren voor we het bos bereikten. Vandaag besloot het baasje het er toch maar op te wagen en te voet te vertrekken. Als ze tekenen van vermoeidheid vertonen keren we terug en anders dragen we ze hoorden wij t baasje tegen het vrouwtje zeggen.
Dan zou m toch veel moeten dragen hebben denken wij, ons moe 28 kg, Hera 7kg, Heros 7,5 kg, alles samen maakt dat 42,5 kg. Dat is goed voor 100 meter baas, maar niet voor 1,5 kilometer.
We hebben het onze baas maar niet aangedaan en flink gans de wandeling rond gemaakt. Als t moren nog zon mooi weer is doet m er nog een schepke bovenop zegt m
Ondanks alle en de beste zorgen die we de laatste weken aan de puppies besteed hebben, hebben we toch niet kunnen vermijden dat twee van de zes kleintjes nu geplaagd worden met wormen.
We hadden het vroeg vorige week al gemerkt dat Heros, telkens als hij buitenging voor zijn plasje, ook steeds een kakje wou doen. Dat lukte dan niet goed omdat er niet genoeg overblijft voor vijftien maal per dag.
Vrijdag heeft t baasje dan naar Dr. Nelly gebeld om raad te vragen. t Baasje moest dan een potje komen halen en daar staaltjes van drolletjes van drie dagen in verzamelen. Dit zou dan onderzocht worden in een labo.
Als plichtgetrouwe hondenliefhebber heeft t baasje dan een gans weekend drollen verzamelaar geweest . Jean Pierre, de eigenaar van Hadize, heeft het baasje al herbenoemd, geen gepensioneerde meer maar kakkoloog zou zijn nieuwe bezigheid zijn. Gisterenmorgen ging het dan richting Binnenhof met zijn collectie. Het resultaat van het onderzoek kregen we dan gisterenavond
Het is een worm, microscopisch klein die zich in de dikkedarm nestelt en de naam Giardia heeft gekregen.t Baasje dacht al dadelijk aan de Guardia uit Spanje , daar heeft m ooit ook wel eens last mee gehad tijdens de repatriëringen, maar t was wel degelijk met een i !
Nelly zei, dat het toch wel goed was dat we met dit probleem gekomen waren. De oorzaak zou zijn, drinken van vervuild water of nog doorgegeven zijn door de moeder bij de geboorte, ik dus
Als we nu alle drie, ik, Heros en Hera, drie dagen pilletjes slikken zou het euvel moeten verholpen zijn. Dat moeten we dan nog eens herhalen binnen drie weken en nog eens binnen drie maanden. Blijkt dat deze wormensoort kan weerstaan aan de pillen die normaal gegeven worden bij de ontwormingskuren die je twee wekelijks uivoert bij puppies.
Weeral wat bijgeleerd baas, hopelijk mag je het snel vergeten en worden de puppies en ikzelf er nooit meer door geplaagd..
Deze morgen vertelden we het al, ze spelen tot ze er bij vallen. Als ze dan gevallen zijn is het om eens goed door te slapen, diep te slapen en er is al veel lawaai nodig om ze tewekken.
Daarstraks was het weer zover.Meestal trekken ze naar hun benches maar vandaag was het salon favoriet, of de benches te ver ?
Twee uren waren ze wakker geweest, twee uren hadden ze mij en de baasjes geterroriseerd, lastig gevallen, gehinderd, maar ook geamuseerd en aan t lachen gebracht. Moest dat laatste er niet bijzijn ik denk dat t baasje er al één zijn nek had omgewrongen. Nu is die baas van ons een redelijke rustige maar je kan je niet voorstellen wat die klein gasten allemaal in petto hebben.
Ondertussen zijn ze weeral terug wakker en naar de tuin getrokken, daar zijn ze Limburg in de 50er jaren aan het spelen. Kennen jullie dat niet ? Beringen, Waterschei, Winterslag. Zij zijn hier mijnen aan het graven ! Ieder zijn eigen mijn en om ter diepst lijkt het zo.
Nog een uurtje en ze liggen hier weer voor dood op het tapijt of in de bench, moe en uitgeteld
Niet noodzakelijk in dezelfde volgorde maar wel binnen de minuut. Dat is iets wat wij nu eens tot in de puntjes beheersen zie
Terwijl Heros iets gevonden heeft in het bos dat ze nog niet gezien hebben, komt Hera eens kijken wat er zo spannend is. Dan komen ze erachter dat het niet eetbaar is of nog vast hangt aan iets anders. Als ze er dan een stukje van kunnen buitmaken is het pas kermis want dan willen ze het allebei. Dan lopen ze achter elkaar net alsof ze de duivel op hun hielen hebben.
Zo gaat dat nu ganse dagen, in huis, in de tuin, in het bos, op de hondenschool, de dagen zijn merkelijk te kort voor dat kleine grut hier in huis.
Als ze dan moegespeeld zijn vallen ze in slaap waar ze ook maar staan. Die met de meeste fysiek die gaat naar zijn bench ,de andere heeft dan pech en legt zich op het tapijt of onder tafel in de keuken. Er zijn er al in slaap gevallen met hun kopke in de etenbak
Het ziet er nog zo slecht niet uit voor mijn pupjes hier ten huize
Op zondag15 februari heeft de jaarlijkse algemene ledenvergadering van onze vereniging plaats. Dit jaar voorafgegaan door een wandeling. Alle leden zijn welkom. We maken er een dagactiviteit van.
Om 10 uur komen we samen te Vosselaar aan de Zeggelaan aan het wijkhuis de buren voor een wandeling van ongeveer twee uren door de Kempische bossen. Er zijn verkortingen van de wandeling mogelijk voor puppies en oudere honden, (misschien ook wel voor sommige baasjes). Gans het parcours van de wandeling is mogelijk voor buggys
Een fikse regenbui de dag voordien kan laarzen noodzakelijk maken. 4/5 van het parcours zijn typische Kempische zandwegen.
Te 13u00 gaan we aan tafel in het wijkhuis waar we een traditionele winterse hutsepot kunnen nuttigen. We starten de algemene ledenvergadering te 14u30.
Het einde van de vergadering voorzien we omstreeks 16u30
Ieder kan deelnemen aan de activiteiten naar eigen keuze: Enkel deelnemen aan de wandeling, volwassenen 4kinderen 2
Wandelen en eten 8
Traditioneel trakteert de vereniging op een welkomstdrank en een drankje tijdens de algemene ledenvergadering.
Gewoonlijk zijn dat termen die men tegenkomt in de politiek, ook bij de hondjes zijn er verschillen. De onze behoren op dit moment zeker in het progressieve kamp.
Hun leventje bestaat hoofdzakelijk uit spelen, slapen en ondekken. Vooral dat laatste geeft ons de zekerheid dat ze progressief zijn. Ales maar dan alles moet gecontroleerd worden, er moet in gebeten zijn, als ze het niet hebben kunnen wegsleuren of omdraaien zijn ze er niet mee klaar. Ze wachten niet tot ik zelf hen inlichtingen geef, neen, ze moeten het allemaal zelf ontdekken.
Lekker of niet, zoet of zuur, warm of koud, sterk of broos, zacht/hard, alles keuren ze.
Gisteren, tijdens een andere wandeling dan de gewone, valt dat helemaal op. Andere mossen op de bomen, loofbomen in plaats van dennen, grote, ijskoude waterplassen. Het is mooi om aan te zien zon puppy gedrag. Uren, dagenlang kan je je amuseren met die twee kleine hondjes. Want dat zijn ze zo stilaan aan het worden, kleine hondjes, die hun stemmetjes laten horen als ze iets willen of een ander bang willen maken. Het gaat snel in puppyland
Goed bekend bij half kamperend Europa, goed bekend bij wielerliefhebbers wegens een der laatste wedstrijden in het cyclocross seizoen, en bekend wegens uitstekend wandelterrein voor jonge en oudere Drentjes
Daar zijn wij deze namiddag gaan wandelen met gans de roedel. t Baasje heeft weer enkel fraaie portretjes genomen van ons, uiteraard om de blog lezers nog eens te verwennen.
We hebben geen lange wandeling gemaakt maar wegens het heen en weer koersen van ons moe, en omdat wij steeds pogen haar te kunnen volgen, waren we toch bekaf toen we terug aan de auto kwamen. Het baasje neemt ons mee met de auto alhoewel de Lilse Bergen hier maar anderhalve kilometer vandaan liggen, letterlijk aan het eind van de straat. Maar die kleine pootjes van ons willen wel lopen maar het liefst van al zonder leiband en dat kan niet naast de straat hier wegens te veel verkeer. In de bergen kunnen wij naar hartenlust vrij rondlopen. Tegenwoordig moet je wel opletten dat er geen kiekens met quads plots achter de top van een duin opduiken, een echt kieken kan immers sneller stoppen dan deze kiekens zegt het baasje
Deze morgen van t moment dat we onze ogen opentrokken was daar een ander licht dan de dagen voordien. We waren het haast vergeten in deze donkere dagen hoe plein soleil er uitzag.
Geen wolk te bespeuren, bomen die deze maal niet wild heen en weer schudden, geen dakgoten die overlopen omdat ze de regen niet kunnen slikken. Nu maar hopen dat het zo blijft. Als dan t vrouwtje zich beter voelt met de pijnlijke rug dan zit er wel een grote wandeling in deze namiddag.
Heros heeft een uitgang probleempje, telkens als hij buitengaat wil hij een kakje doen, dat lukt natuurlijk dit niet elke maal en heeft Heros een alle moeite om een mini drolletje te doen. t Baasje is gisteren nog naar t Binnenhof geweest om een potje op te halen waar hij nu gedurende drie dagen staaltjes moet in doen om te laten onderzoeken wat er loos is in Heros darmpjes.
Spelen doet die kleine man genoeg, veel hinder heeft m er blijkbaar niet van. Zo erg en zorgwekkend zal het wel niet zijn maar we volgen het nauwgezet op.
Als je dan zo na vier weken het nieuwe jaar bekijkt dan hebben al die welgemeende wensen om een geweldige gezondheid hier ten huize nog niet veel effect gehad. Dat is dan weer een verkeerde woordkeuze, effect heeft het gehad maar in de verkeerde zin
Al de blogmaatjes uit het zuiden van Europa hebben het vandaag maar over één ding storm.
Ons baasje heeft ons verhaal van het mooie weer hier in België op t blog geplaatst maar daar heeft hij al een beetje spijt van, dat kan alleen maar jaloezie opwekken zegt m.
Ook uit het zuiden van Spanje bereiken ons dezelfde berichten Edwin en Cokkie, een Nederlands echtpaar waarvan t baasje de belevenissen volgt op hun Blog leven in Spanje hebben het ook al over storm. http://edwincokky.web-log.nl/wonen_in_spanje/
Vanuit het uiterste west puntje van Europa, uit het Portugese Estoril krijgen we ook al dezelfde nieuwsjes, het slechtste weer dat we tot nu toe nu toe hier gehad hebben. Ondertussen probeert het baasje terug contact te krijgen met het blog maar dat lukt al enkele uren niet meer. Dat hebben we ook al meegemaakt in Frankrijk dat het weer het internet onder de knoet krijgt. http://blog.seniorennet.be/costadoestorilportugal/
Ondertussen heeft het baasje al spulletjes boven gehaald om te gaan wandelen en we hebben al iets opgevangen van de Lilse Bergen Daar zijn onze puppetjes nog niet geweest. Maar snel van profiteren zegt het baasje vooraleer Frankske en Sabinneke van t TV-weer iets anders over ons laten neerstromen
Voor een klein fortuin hebben die kleine bandietjes hier aan speelgoed liggen. Van de bezoekende familie en kennissen, van de bezoekers op de puppyborrel. Van alle kanten is het gekomen.
Iets wat ik destijds gemist heb met Bas, was dat wild spelen en achter elkaar aanzitten. Bas was al twaalf als ik hier aankwam en die zijn wilde speel partijen waren bij hem al eventjes verleden tijd. Nu met mijn eigen puppies kan ik hier eens goed de beest uithangen. Daar prijzen de baasjes mij nog voor ook, want zij aanzien dat alsof ik er de tucht onder houd .
Zij hebben dan nog niet gezien dat ik gewoonlijk een speelgoedje van die klein gasten heb gepikt en dat die puppies achter mij aanzitten in plaats van andersom. Een favoriet speeltje heb ik niet, alhoewel ééntje dat piept of bromt zal ik sneller nemen dan een ander. Die lokken die pupssneller en laten mij dan toe eens goed mijn gangen te gaan
Ik hoor de baasjes dan tegen elkaar zeggen die Belle zorgt toch nogal eens voor die kleintjes, zie die nu toch eens bezig Ze moesten alles eens weten
De derde les op de honden universiteit is afgelast wegens ziekte van 't vrouwtje. Vorige dinsdag ging het al niet goed door de rugpijn van t vrouwtje. Toen heeft Dympna, Harrys vrouwtje van ons vrouwtje overgenomen.
Nu de dokter de oorzaak gevonden heeft van de rugpijn zal het wel snel beter gaan en hebben we de volgende les gepland op volgende week dinsdag.
Als we zo eens buiten kijken is het al een geluk dat we de les hebben geannuleerd want grote stoef is het buiten niet. Het ziet er nog slechter uit dan gisteren en toen was de titel van t berichtje al Brrrr ! Positief blijven zegt het baasje dan, als het zo slecht is kan het alleen maar beteren. Toch nog maar even wachten, dicht bij de kachel is het nog maar het beste
Ook het oefenen van de geziene leerstof van de Unief is er wat op achteruitgegaan met al die wind en regen. Het baasje gaat in het vervolg ook maar éénmaal per week met ons naar school gaan zegt m. Als er dan zoals nu een paar dagen slecht weer tussenkomt hebben we nog wat tijd om de leerstof terug op te halen en te oefenen. Op huiswek maken is onze baas een strenge. Dat zal nog wel een restant van zijn onderwijs carrière zijn vermoeden wij
En toch zijn we een toertje gaan wandelen, niet met de pupjes vandaag, die moesen zich tevreden stellen met een frisse neus halen in de tuin tussen de buien door.
t Baasje en ik hebben het weer wel getrotseerd en hebben de korte toer gemaakt. Daar was ik ook al niet boos voor, want aanvankelijk wou ik met mijn rechtervoorpoot tegen mijn hoofd tikken om te zeggen baas heb je ze nog wel op een rijtje? Kijk eens buiten
Ik moet zeggen, we hebben geen kat gezien onderweg, geen hond, geen hondenliefhebber, niemand, totaal niemand
Overal waren de luiken gesloten, de rolluiken naar beneden gelaten, en overal de overgordijnen dicht getrokken waar ze geen luiken hadden.
En daar zijn wij door gelopen, ne zotte baas met zijn zotte Drent. Al een geluk dat de buren ons kennen, er zijn al meer bazen en Drenten voor minder in de psychiatrie terecht gekomen
Het baasje twijfelt, zet m mij terug in t bad of laat m het zo ? Na die wasbeurt van gisteren namiddag na de wandeling is de geur van dat rot konijn nog niet helemaal verdwenen.
Het vrouwtje twijfelt er dan weer aan of die geur nog uit die handdoeken te krijgen is. Diehanddoeken hangen uit te waaien in regen en wind vooraleer ze in de wasmachiene mogen.
Nu ben ik volgens de baasjes de beste stinkspecialist van het noordelijk halfrond, zeker na gisteren, dat sloeg alles. Na die vossenstront waar ik me vorig jaar heb ingerold, dachten de baasjes dat het toen wel het ergste was dat mogelijk was, niet dus dat van gisteren was erger.
Daar waren dan nog flink wat getuigen bij die ook allen op een fatsoenlijke afstand van mij wegbleven.
En ikzelf ? Niks gemerkt baas, het rook wat naar konijn maar dat doet toch elke jachthond als m achter zijn prooi aangaat en met de wind mee moet jagen!
ons toegezonden door Karine en Ronny. Niet alleen omdat er verschillende lezers gevraagd hebben naar de "nestverlaters" maar zeker omdat het zo plezierig geschreven is...
Bedankt Karine
Dagboek Harko van donderdag 15 januari t/m maandag18 januari 2009
Elke dag iets nieuws bijleren.
Elke dag is een ontdekkingsreis.In de garage hier ligt er van alle lekkere spul, oh wat is het zààlig om dit in mn bekje te stoppen en ermee naar de leefruimte te crossen.Ik speel dan het spelletje van pak me dan, als je kan .Tuinschoenen zijn mijn favoriet, gevolgd door de tuinhandschoenen, noorse sokken, den aftrekker, handborsteltje, schrobborsteltje.t Vrouwtje zegt dat ze al vermagerd is van altijd achter mij aan te zitten.Heb ik goe gefixt hé.
Mn plasjes en sigaartjes laat ik altijd buiten achter op één enkel plasaccidentje nà maar dat komt omdat ik zo op ga in mn spel dat ik het gewoon vergeet te vragen om naar buiten te gaan . Normaal ga ikheel gedistingeerd voor het raam zitten en trek de aandacht door even te piepen of achteruit te kijken naar mn baasjes.
Ik mocht onlangs mee met t vrouwke op de achterbank van de auto naar de apotheek voor mijn wormpillekes. Ik voelde mij als een koning daar op de achterbank.Er was veel te zien in de straat terwijl ik wachtte tot vrouwke terugkwam, dus het viel reuze mee om alleen in de wagen te wachten.Gisteren idem met baasje om brood te gaan halen.Jongens ik word zot van die broodgeur. Ik kreeg dan ook het korstje en het smaakte mij rijkelijk.Ge ziet, ik word hier goed gesoigneerd.Elke morgen krijg ik nog van die meegekregen puppy-melk, ook daar spring ik een meter voor in de lucht.
Wat ik veel oefen is de muizensprong,en onlangs heb ik gaten delven in de tuin ontdekt, das pas super , kan ik mij eens goed zwart maken! De vijver heb ik ook al geïnspecteerd en via de waterplanten mij steeds verder gewaagd. Toen opeens ploensikke ijskoud en nat tot halverwege.Momenteel waag ik me niet meer zo ver en ben al tevreden met een paar stengels watermunt. Dat is maar goed ook zeggen mn baasjes anders laten ze mij niet met een gerust hartalleen struien naar de achtertuin.
Elke dag doen we een ommetje , naar oma en opa, even langs de rand van het bos passeren, netjes aan de leiband lopen, telkens goed opletten dat de lijn niet te strak wordt want dat hebben mn baasjes niet graag.Nu en dan mag ik al eens loslopen en dat vind ik nogal gewaagd zo buiten de tuinmuren.Ik loop dan een meter of twee vooruit en kijk dan naar mn baasjes of het oké is.Eén keer deed ik rechtsomkeer richting mijn hol,maar toen t vrouwkemij riep maakte ik direct rechtsomkeer, want ik weet als ik kom krijg ik altijd een mega grote uitgebreide knuffel en daaraan kan ik niet weerstaan. Het leukst vind ik om samen met mn baasjes in de achtertuin te wandelen.Soms verstoppen mn baasjes zich en dan mag ik hen zoeken.We zijn dan beiden content dat we elkaar terugzien en de baasjes zeggen dat ik dat nu al beter doe dan hun vorige beagles ooit hebben gedaan.Je staart zou voor minder gaan krullen.Trouwens er begint meer haar op mn staart te groeien . Moest ik vanmiddag toch eens grondig gaan onderzoeken hoor.
Op het gemakske gezeten op mn kontmaakte ik onlangs ook eens een uitgebreide studie van die Drent die altijd in de ruit komt zitten s avonds.Kopje naar links, kopje naar rechts , boven onder, enz . enz . enfin, alles wat ik deed gebeurde daar ook,dat kon dus niet anders of het was ik .
Op die ruit gebeurde nog iets eigenaardigs,de regendruppels plakten eraan,maar je kan ze er helaas niet aflikken van aan de binnenkant.
Ik eet goed, slaap goed en ben al flink gegroeid. Weeg nu al meer dan 7 kilo Gisteren wou ik een plaats in de zetel veroveren, maar t is nie gelukt, k heb nochtans aangehouden, maar helaas niet gewonnen.Nou ja ik heb nog een gans Drentenleven om het uit te testen en als ik later groot ben en ik het hol voormij alleen heb, zal ik het wel eens flikken, daar ben ik slim genoeg voor.Zoals eerder op de week, ik had al snel door dat als ik s nachts iets van mij laat horen, mijn baasjes mij komen opzoeken om een plasje te doen.Daar heb ik eens goe van geprofiteerd zie ! Om de twee en later om het uur eens één van je baasjes zien vond ik wel leuk.Toen verschenen er wallen onder de ogen van mn baasjes en hebben ze de rollen omgedraaid.Ik mag s nachts enkel uit de keuken als ik niet piep.Toegegeven, tis beter zo, nu heeft iedereen meer zn rust en tweemaal naar buiten s nachts is meer dan oké voor mij, want die andere plasjes waren maar kleine nepplasjes, hi hi hi.
Terwijl t vrouwkemijn word documentje naleest ben ik nog eens vlug bij haar in de zetelgeklommen.k ben toch een minuutje mogen blijven liggen, k heb het gezegd hé dat ik zou blijven proberen ik gebruik dan ook al mn charmes.
Vetlap, smerige trien, stinkdier, walgelijk Drentje, kerkhofgeur, allemaal namen die Belle daarstraks naar het kopke geslingerd heeft gekregen. In het bijzijn van ons, Hera & Heros, heeft ze zich in het kadaver van een stinkend rot konijn aan het wentelen geweest!
Niet te harden die geur En t baasje dacht er nog niet aan van haar zo mee te nemen in een auto van goed twee maanden oud. Het baasje heeft ons dan maar eerst met de auto naar huis gebracht terwijl t vrouwtje in t bos met ons moe wachtte.
t Vrouwtje heeft wel geluk gehad dat ze daar niet alleen stond, Jef en André hebben haar wel even gezelschap gehouden in de tijd dat het baasje nodig had om te voet terug tot daar te geraken. Zelf naar huis komen met dat trekkend stinkdier kon het vrouwtje niet met haar pijnlijke rug. t Baasje heeft dan maar gelopen tot m terug aan t bos was. (eigenlijk is m vroeger gestopt met lopen want toen was m buiten adem) Het stoppen met roken heeft duidelijk nog geen invloed op de fysiek
Thuis gekomen heeft t baasje Belle direct mee naar boven genomen, naar de badkamer, om haar eens een grondige wasbeurt te geven. t Baasje heeft haar deze maal zelfs niet naar boven gedragen omdat ze te hard stonk. Aan de leiband heeft hij ze de open trap op geholpen, iets wat Belle nog nooit gedaan heeft.
Resultaat van gans het verhaal: twee pups die een slecht voorbeeld hebben gekregen, een Belle waar de geur nog niet helemaal van verdwenen is, een ganse bovenverdieping van het huis die naar rot konijn en natte hond ruikt.
Al een geluk dat t baasje en t vrouwtje die Drenteneigenschap niet verteld hebben aan de kopers van onze broers en zusjes, anders waren we nog altijd met zes pups geweest hier in de roedel
t Baasje heeft al wel gezegd dat, als we dat ooit vanzeleven met drie tesamen doen, hij ons aan een paal in de tuin vastmaakt en ons zuiver spuit met de tuinslang of met de Kärcher, en dat we dan niet op warm water moeten rekenen, zoals "ons moe" daarjuist. We zullen het onthouden baas, toch zeker tot het einde van deze week
Als we gaan wandelen, dan voornamelijk zijn die twee leeuwen van mij niet te houden. De eerste malen dat ze naar het bos mee mochten was alles nog vreemd en hielden ze zich gedeisd. Nu een week later kennen ze al een beetje de omgeving en gaat de interesse meer uit naar de zaken die bewegen. Zelfs een in de wind bewegend grasspriet mag meedoen
Als ze dan weer iets bewegend opmerken gaan ze laag, kop naar beneden en achterpoten gestrekt, klaar om het slachtoffer/prooi te bespringen. Iets wat regelmatig beweegt zijn de baas zijn broekspijpen, die zijn dan ook zeer populair. De nestels in de baas zijn schoenen zijn al vervangen, schuld van de baas zelf wegens iets te tolerant geweest als ze weer eens aan het knagen waren
O wee als er een hondje langskomt die ze al eens gezien hebben en mee kennis gemaakt hebben. Het beestje beleeft de schrik van zijn leven als m langs twee kanten tegelijk aangevallen wordt. Af en toe moet ik toch wel eens ingrijpen als het weer wat te gortig wordt. Ze eens goed bij hun nekvel nemen of mijn voorpoot in hun nek leggen helpt voorlopig nog, voorlopig ..
Weer hebben we met zn drietjes les gekregen, het verschil met de eerste keer is, Roger de trainer was er niet vandaag en Dymphna, t vrouwtje van onze Harry heeft de les als begeleider van Heros meegewerkt. Ons vrouwtje kon niet meedoen wegens pijnlijkrug, waarschijnlijk hernia
Vandaag al begonnen met de bevelen voeten zit wat bij elk van de drie pupjes goed aangenomen werd.
Voor de les hebben we dan in het speeltijdje kennis gemaakt met een King Charles Spaniël en een Yorkske, die waren beide ouder dan mijn pupjes, maar waren er niet echt gerust in toen wij met drie op een rij kwamen kennismaken. Binnenkort hebben we de bijnaam de bende van Belle of zoiets in dat genre
Na de les, wanneer de baasjes de nabespreking hadden, was er Ballou bijgekomen op het speelpleintje. Ballou is de Rottweiler van Tim en Leen Dams. Toevallig ook nog onze bakker in het dorp. Ballou is nu 4 maanden en dubbel zo groot als wij, maar schrik hadden wij niet van die grote. Wij waren immers met zn drieën tegen één, wie durft daar nu ambras mee te maken Wij hebben nog een kwartuur met elkaar gespeeld, toen moest Ballou op les en wij togen terug richting Vosselaar.
Vijf minuten na thuiskomst hadden ze voor ons het licht al uitgedaan, vandaag was het Heros die de mand niet gehaald heeft
Alle dagen neemt het baasje zijn kodakske mee op wandeling. Gelijk heeft m want er staat altijd wel iets te fotograferen. Komen we geen andere honden tegen dan hebben we weer meer tijd om andere capriolen uit te halen.
Daarstraks hebben we geprobeerd een stronk uit de grond te trekken. Die was wel goed rot en daarom brak m telkens weer af zodat we zelfs met vereende krachten (of waren het verkrachtte eenden ?) geen noemenswaardig resultaat haalden. Rot hout tussen onze tanden was zowat het enige da we bereikt hebben. t Baasje zegt dat we dat goed gedaan hebben, hij bedoelt nu heb je iets geleerd dat nutteloos was, onthou dat !
Zulke praat zal t baasje en ons moe, nog dikwijls moeten gebruiken denken wij zo. Ondertussen vechten we onder ons nog een robbertje, dan weten we tenminste wie de dapperste , de snelste, de slimste is
Regelmatig zijn er reacties en mails waarin gevraagd wordt hoe het met de andere puppies gaat. Nu is Karine en Ronny ook nogal schrijfvaardig en zij houden een dagboek bij voor hun Harko.
Wij hebben al eens deeltjes uit hun dagboek geplaatst en nu laten we hen nogmaals aan het woord.
Belle
Dagboek Harko dinsdag 13 januari 2009
Met mijn baas alleen in het hol ! ..
Vanmorgen deed mn vrouwtje anders dan de vorige dagen.Ze rook al naar zeep toen ze me kwam begroeten en was ook helemaal opgekleed.Na het ontbijt, (ze nam ook eten mee van in ons hol naar buiten !)vertrok ze voor een lange werkdag .
tbaasje en ik hadden het hol voor ons alleen !!!t is feest, dacht ik,en ik maakte er een drukke boel van.t Baasje had lang niet zoveel op zijn laptopke kunnen afwerken dan gedacht en moest nà thuiskomst van t vrouwke nogeffe doordoen.
Armbazeke, zei vrouwtje bij thuiskomst terwijl ze hem een totteke gaf.Toen kreegik van haar ook een mega-knuffelen wist met mn blijdschap geen blijf.t Was zalig om weerterug verenigd te zijn !
Neuze, neuze Harko
Dagboek Harko woensdag 14 januari 2009
Bezoekin ons hol ! ..
Vanmorgen leerde ik van vrouwtje hoe je spaghetti moet maken.In het begin was ik één en al aandacht maar toen ikdoor had dat het niet met patrijs maar met varkensgehakt werd gemaakt verslapte mn aandacht en genoot ik om aan haar voeten te liggen.
Tegen de middag kwam vrouwke haar vriendin en zij mocht mee-eten aan de grote tafel ! Dat mag ik zelfs niet !!!!Tja er zijn rangen en standen in het roedelleven dus lag ik netjes braaf te wezen op mijn bedje tot iedereen klaar was.
s Avonds nog een gastdie bij aan tafel kwam zitten en tvrouwke deelde ook met hem haar eten !
Gisteren had ik veel energie verspeeld dus moest ik dringendbijtanken en was het voor mij vandaag niet moeilijk om de voorbeeldige pup uit te hangen. Als je goed keek kon je al een aureooltje zien verschijnenboven mijn aanlokkelijk koppeke toen de bezoekers tijdens het afscheid mij bestoeften.
Veel volk in t bos vandaag, op een bepaald moment stonden we met zeven honden tegelijk aan de rand van de weide in t bos (ons bos maar ook hun bos) Heros en Hera stonden plots oog in oog met een Collie en een zwarte Labrador, daar schrokken ze toch wel even van. Zo hard hun korte pootjes geven konden stonden achter het baasje zijn benen, bang afwachtend wat die ander grote monsters zouden doen met hen
Even later was Heros met de Collie aan het spelen terwijl Hera nog iets meer tijd nodig had om te wennen. Ik kende die honden al wel langer en heb van op afstand de zaak onder controle gehouden. Dat ze maar niet denken iets aan mijn pups te doen, t zal hun beste dag niet zijn.
Deze morgen hebben wij dan hier in de huiskamer voor het nodige lawaai gezorgd. Van het baasje hadden we enkele sokken gekregen waar bij hem enkele tenen kwamen piepen. Met zoveel als we waren hebben we daar aan liggen sleuren met een lawaai alsof we t kot aan het afbreken waren. Het is geëindigd met een kous die je nu kon optrekken als knie verwarmer, geen teenstukken meer en van de bovenrand zullen we ook maar niet te veel vertellen.
Je moet er wat voor over hebben om die klein gasten wat bij te leren, en moe dat je daar van wordt
De naam van het blog is niet juist meer, de ondertitel klopt ook niet meer en het even voorstellen in de rechterkolom bovenaan is ook al verouderden behoeft aanpassing.
Kleine opdrachtjes als je het zuiver technisch bekijkt maar er is ook een emotionele kant aan de onderwerpen. En laat daar nu juist het schoentje wringen
Met de lezers van het blog waren we al overeengekomen dat het log het Bas en Belle blog zou blijven. Dat gaan we ook zo laten, het blog is nu door die naam goed gekend en we bekeken het als een postuum eerbetoon aan onze Bas. t Baasje zeg dan ook er zijn zoveel blogs waarvan de naam de lading niet dekt en daar is m ook juist in.
Maar dan de ondertitel van het blog, Twee Drentsche Patrijshonden Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden Daar moet iets aan gedaan worden zegt den baas. He eenvoudigste zou zijn de twee gewoon vervangen door drie, maar als we dan toch aan het vervangen zijn, dan kan het misschien iets creatiever.
Je hoort hier de brains van de baas zoemen (lang geleden, maar hou het stil). Eén van de dagen komt de gouden inval en dan kunnen we aan de slag met personaliseer dit blog. We zien wel wat er uit de bus komt
De wandeling met de ganse groep is flink wat korter dan de gewone dagelijkse wandeling naar ons bos.
Reden van de inkorting, korte pootjes en klein lijfjes die ook de ronde willen maken.
Ons baasje neemt ons dan al mee in de auto tot aan het bos (omdat er vorige week nog te veel strooizout op de straten lag) en dat maakt de wandeling al tot de helft korter. Ook in het bos gaat er nog een deel af. Die hummeltjes moeten alles nog verkennen en hebben daar uiteraard meer tijd voor nodig dan ikzelf.
Als we dan terug thuis komen vallen ze als een blok in slaap. Volgens mij heeft Hera op de foto zelfs de mand niet meer gehaald en is ze voor de mand in slaap gevallen. Normaal slapen ze steeds dicht tegen elkaar in de mand of de bench, nu even niet baas
Sommige bloglezers (de meeste denken wij) hebben moeite met het herkennen van mijn pupjes. Onze baasjes kennen ze uiteraard met naam en bijnaam en ik weet ook wie er voor mij staat of wie ik tot de orde moet roepen. Ik gebruik echter andere manieren om hen te roepen.
De fab six zijn de volgende Hercule, Heros, Hera, Hadize, Harry en Harco. In die volgorde zijn ze geboren met een tussentijd van ongeveer een half uur. Uitgezonderd Harco, die heeft een uur en half op zich laten wachten. (heeft m later wel ingehaald, nvdr)
Hercule is de oudste en dus drie uur ouder dan Harco.
Ten behoeve van de aandachtige lezer heeft t baasje dan maar een foto genomen waar ze allen tezamen op stonden. Dat is dus een foto als ze aan het eten waren.
Omdat de snuitjes van sommige puppies nogal eens op elkaar lijken heeft de baas het beste herkenpunt genomen, hun ruggetjes en zo zie je ze meestal ook het eerst, van boven uit.
En zo staan ze ook meestal op de foto, den baas gaat niet elke keer op zijn buik liggen om zon pupje te fotograferen hé
Tien maal zoom staat er op t nief kodakske van t baasje. Al een geluk dat er zon sterke zoom kan gebruikt worden.
Die kleintjes moeten toch wel even bijgetrokken worden als ze mij achterna komen in t bos. Als ze dan zon vijftig meter van t baasje weg zijn zie je ze nog maar amper lopen, laat staan dat je ze nog op een foto zou kunnen zien
Je boet wat aan helderheid in over zulke afstand, maar het grootste probleem is het volledig stilstaan, niks bewegen baas of t is voor de poubelle Komt er dan ook nog eens bij dat die klein gasten nog eens uiterst beweeglijk zijn en van links naar rechts hollen.
De scherpste fotos zijn dan ook deze waar fotograaf, (baas) en onderwerp, (Belle, Hera, Heros) netjes stilstaan. Ooit zal het nog wel eens lukken, Van Bas waren er ook veel meer scherpe fotos dan van Belle. Nog een jaar of tien, misschien twaalf geduld baas, dan zijn ze wat langzamer maar tegen die tijd bibbert den baas misschien .
De grote weide in het midden van ons bos is op het moment the place to be. Hier kunnen Hera en Heros mij nog enigszins volgen als ik op konijnenjacht ben.
Regelmatig moet ik op de pups wachten omdat zij, met hun korte pootjes en het hoge gras, nog niet op snelheid kunnen komen. Als ik dan ergens een konijnenpijp aan het verbouwen ben, hier moet je 'vergroten' lezen, dan hebben ze de kans om mij terug in te halen.
De manier waarop ze dan tot bij mij komen dat is pas een attractie ! Vliegend, huppelend, struikelend, lopend, alle bewegingsvormen passen ze toe, en heel verwonderlijk, ze halen het binnen de kortste tijd.
Nu moet ik hen nog leren hoe we het konijnen jagen samen kunnen aanvatten. Met Bas ging dat ideaal. Hij aan de uitgang, terwijl ik de ingang begon uit te graven. Misschien gaan Rony en Roger van de puppyles daar nog wel een les aan wijden. Hoewel ik aan het laatste zo mijn twijfels heb. Op gebied van konijnen pakken kunnen zij waarschijnlijk nog van mij leren
Ze blijven toch in de buurt, zelfs niet aangelijnd blijven ze bij de baasjes of bij mij.
Als ik achter de andere bosbewoners aan ga kunnen ze natuurlijk nog niet volgen, maar interesse voor wat ik doe is er steeds bij Heros en Hera.
Ook de baasjes kunne gerust zijn, als ze wat ver weg zijn naar puppynormen dn komt dat duo aangestormd alsof ze nog niets anders hebben meegemaakt dan achtergelaten te worden
Korte potjes, een tong uit het bekje en twee flaporen komen dan aangestormd, gevolgd door een tweede die er net zo uitziet. Je moet het gezien hebben, en het zijn verstokte zuurpruimen die daar niet bij moet glimlachen
Wacht nog een maand of drie, er stat onze baasjes nog wat te wachten met dat duo
Het zijn allen broers en zusjes van elkaar, onze studentjes van de puppyklas. Zusje Hera en de broers Harry en Heros kregen gisteren hun eerste stappen in hun educatie. Allemaal moeilijke woorden om aan te geven dat ze met zn drieën gisteren hebben geleerd naar wie ze moeten luisteren en bij wie ze bescherming kunnen vinden in gevaar van nood.
Wie is de roedelleider, wie zegt wat er staat te gebeuren, wat is veilig, waar moet ik mn pootjes afhouden. Leg het maar eens uit aan zon pupjes Hera dat mag niet zoiets kan nog lukken als je het dikwijls genoeg herhaalt, maar aan de lijn lopen en niet voorbij de baas gaan lopen, en niet aan de lijn trekken Leg dat maar eens uit aan zon kleine mormeltjes.
Tegen die klein gasten zeggen ik ben de baas daar lachen die eens goed mee. Wil jij baas zijn baas ? Wel dan zal je het respect van baas (roedelleider) moeten verdienen en afdwingen door je gezag. Zo simpel is dat in honden taal !
En zo komt het dat er drie pupjes les dienen te krijgen, maar het de baasjes zijn die moeten opletten. Die eerste les ging verwonderlijk goed, t baasje met Hera en t vrouwtje met Heros en Jos en Dymphna elk om beurt met Harry. Wees maar gerust dat er goed opgelet is geweest naar de uitleg van Roger en Rony. Het was privéles wat die pups en baasjes daar kregen, en reken maar dan maak je vorderingen
Raar was dat vanmorgen, komen Jos en Dymphna hier terug aan met onze Harry
De eerste vraag die dan bij mij opkomt is zijn ze hem nu al beu, die druktemaker?
Al snel blijkt dat de respectievelijke baasjes hebben afgesproken om samen op les te gaan met de hondjes. Om 11 uur hadden ze afspraak voor de eerste les. Drie voormalige leerkrachten, elk met een pupje uit mijn nestje, als dat maar goed gaat komen ?
Ik verkies dan maar thuis te blijven en die baasjes zijn uiteindelijk wel te vertrouwen. Ik weet inmiddels hoe het er daar aan toe gaat de eerste les bij Rony en Roger. Vorig jaar heb ik daar ook mijn diplom gehaald van luisterend & gehoorzaam Drentje
Als ze rond half één terug thuiskomen vallen die twee van ons als een blok in slaap, het blijkt dat ze die 10 km. tussen de school en thuis ook al geslapen hebben. Ofwel hebben ze die drie pupjes zo onmogelijk moe gemaakt ofwel moeten we dringend aan die klein gasten hun conditie iets gaan doen.
Of zullenwe eerst aan de bazen conditie iets gaan doen ?
Zijn wij met ons drietjes naar Affligem gereden, maar we zijn met zijn vieren teruggekeerd naar Vosselaar .
De drie bij aanvang waren t baasje, t vrouwtje en Bas. Op de terugweg was er een twaalf weken oud pupje bij met de naam Elle. Ja toen was het nog Elle want in 2005 moesten de namen van de honden met stamboom beginnen met een E.
Nog diezelfde dag vonden de baasjes dat Elle niet zo goed bekt en dus plakten ze er een B aan vooraan. Vanaf toen was het officieel Elle die B-Elle noemde.
Ondertussen is dat pupje ook al een moedertje geworden van zes pupjes die op hun beurt ook het oorspronkelijke nestje verlaten hebben.
16 januari, de dag dat ze bij ons gekomen is,is Belles tweede verjaardag. De eerste verjaardag is 2 november, de dag dat ze geboren is . Vandaag is het dus ook een beetje feest voor haar. Krijgt ze ook zon Kong zoals haar pupjes. Ze heeft er zo al eens één gehad maar daar keek ze toen niet naar om. Nu hebbende pupjes er elk één gekregen en speelt ze ijverig mee met de pupjes met hun Kong. Toch maar even de winkel passeren als we terugkomen van de puppyles
Je houd het niet voor mogelijk hoeveel lawaai slapende hondjes maken,zeker als ze zo een uur in de goede boslucht geweest zijn.
Veel afstand hebben we gisteren niet afgelegd en links/rechts gaan verkennen zoals ik doe hebben die kleintjes ook niet gedaan. Al een geluk dat het baasje met de auto tot aan het bos gereden was, anders was er van wandelen IN het bos niet veel in huis gekomen.
Nu hebben ze hun loop gehad in het bos waar Bas en ik zoveel plezier samen gemaakt hebben, zoveel andere honden ontmoet hebben. Het is werkelijk DE plek om andere honden te ontmoeten en zo beter gesocialiseerd te worden. Om aan andere zaken te wennen als verkeer en autos zal het baasje nog wel eens over de parking van de E34 gaan met de pups. Als ze daar niet aan verkeer wennen dan nergens zegt het baasje. Ze kunnen er zelfs een kursus Russisch, Zweeds, Fins of van die andere Baltische talen volgen. Chauffeurs en keuze genoeg als leraars op de Texaco parking in Gierle.
Ook deze namiddag trekken we terug naar t bos, we moeten het aan de leibandlopen toch onder de knie krijgen voor we morgen onze schoolcarrière aanvatten. In een klasje van drie met een ervaren leraar en daarbovenop nog eens gemotiveerde (strenge ?) eigenaars dan moet het lukken en mogen ze misschien al eens een klasje overslaan voor we naar de hondenunief trekken.
De bijgevoegde foto is niet genomen in Gaza stad, het zijn geen dode hondjes, maar Hera en Heros na de wandeling, en snurken dat ze deden
Het was gisteren de eerste keer dat we met de puppys naar ons bos geweest zijn. Ook al is het niet ver, we hebben toch de auto genomen om tot daar te rijden. We wilden de puppys niet moe hebben voor we aan het bos kwamen, ze hebben toch nog zulke kleine pootjes
Veel schrik voor nieuwe omgevingen hebben mijn pups toch niet, toch niet als ik het voortouw neem. We waren nog maar juist uit de auto toen we al een Border Collie ontmoetten. Nu hebben wij zelden problemen met andere hondjes en toch zeker niet met Border Collies, die zijn te zachtaardig om ambras mee te maken
Wij hebben dan maar een gewone ronde in t bos gemaakt. Wanneer we aan het struikgewas kwamen hebben de baasjes de pups wel aangelijnd. Ze willen mij immers steeds volgen, maar t baasje zag het gevaar al dreigend loeren, dat hij de pups uit de bramenstruiken zou moeten gaan bevrijden. Het is aan te nemen wie kruipt er nu voor zijn plezier in die stekel- en doornen troep, of t moest een Drent zijn
Ook aan de lijn lopen viel beter mee dan verhoopt, mooie strakke lijntjes en geen door mekaar geloop. Geen leibandjes in de war en van t moment dat we terug op de grote wei kwamen mochten ze terug los lopen.
Bij de thuiskomst hebben ze nog juist op eigen kracht hun slaapplaats kunnen bereiken, het enige geluid dat ons nog bereikte uit het puppynest was enkel gesnurk
Enkele maandengeleden heeft het baasje vier fotoalbums aangemaakt op het seniorennet. We hebben er een tijdje niets aan gedaan maar nu wil t baasje ook een puppyalbum aanmaken. De eerste verzameling is aan het groeien maar nog niet geplaatst.
Bij nazicht van de andere albums blijkt dat die een oonwaarschijnlijk aantal bezoekers hebben gehad.
Nu we nog maar met twee puppies zijn in plaats van met zessen, krijgen we uiteraard de vrijheid in de living. Toen we allen samen waren, (hé das een titel van een boek van Aster Berkhof) moesten we in de ren blijven omdat ons destructief talent toen al zichtbaar was en de baasjes vonden zes slopers in huis een beetje veel van het goede.
Maar nu, met toezicht van ons moe en de baasjes mogen wij hier op zoektocht gaan naar opwindende en spannende zaken.
Elektrische snoeren van voedingen voor laptops, van strijkijzers, van staande lampen, we hebben er zo al enkele vastgenomen in die bekjes van ons. Waarom die grote mensen dan plots zoveel kabaal en lawaai maken is ons een raadsel, het kauwt nog zo plezierig. Een kast die geopend wordt is nog zoiets, binnen de kortste tijd bevat die kast een pup op de onderste lade. Hera is zo al opgesloten geweest omdat t baasje niet gemerkt had dat zij in de kast gekropen was
De huisplanten hebben ook al enige vormen van stormen, zelfs orkanen doorstaan. Wortels komen plots bovengronds, kale takken zonder bladeren. Nog eventjes en de groen jongens komen hier voor de deur protesteren tegen zoveel baldadigheid tegen de natuur. En dan koopt het baasje nog wel voor veel centen een propere auto en dan krijg je zulke natuur barbaren als Drentenpuppies die het plantenrijk naar de vernieling helpen
Belle, Hera & Heros
ps: de foto van de stofzuiger met de gecoupeerde draad is veroorzaakt door moeder Belle, drie jaar geleden. het was al een geluk dat de stekker uitgetrokken was, of er waren nu geen pupjes geweest.
Zouden er al studies gedaan zijn door slimme koppen die hebben vastgesteld hoeveel tijd een blog per dag vraagt ? Wij hebben er geen flauw gedacht van hoeveel tijd onze baas er in stopt.
Dan nog daarbovenop bloggen en blôggen is twee. Er zullen wel mensen zijn die door omstandigheden haast de ganse dag er mee bezig zijn en die welke eens af en toe iets op t blog plaatsen.
Aanleiding tot enig gefilosofeer over dit onderwerp is Karine, nieuw baasje van onze Harco. Karine noteert dagelijks de belevenissen van hun roedeltje , een dagboek dus
Karine stuurt ons dan de belevenissen door waar wij dan hartelijk mee moeten lachen of eens moeten schuddebollen.
Nu heeft t baasje naar Karine teruggeschreven (gemaild) dat het via het seniorennet even makkelijk publiceren is dan gewoon naar ons te mailen en bij seniorennet maakt ze honderden mensen aan het glimlachen !
Je kan de belevenissen al eens nalezen, t baasje heeft zon dagboek pagina van Harko hier opt blog geplaatst op 9 januari, lees maar eens na en vertel Harko en Karine dat ze het ware blogtalent bezitten.
Hou het in t oog in de rechterkolom lieve lezers, als er een nieuw blogje verschijnt waar Drent, Harco, Ronny of Karine in de titel voorkomt, dat zijn ze
Goed nieuws vanuit Lichtaart, hevige Harry heeft de nacht goed doorgebracht bij Jos en Dympna.Vannacht rond 4 uur heeft m laten weten dat een uitstapje uit zijn bench noodzakelijk was.
Rond half negen deze morgen heeft m ook iedereen gewekt en voor een plas en de dagelijkse sigarenproductie naar buiten geweest. Niets in huis gedaan . en dat voor de eerste dag op de vreemde !
Dan begint je neus als fokker toch wel te krullen. Harry geeft zelf aan wanneer hij buiten wil en wanneer het noodzakelijk is. Het is nu aan de baasjes om de signalen te herkennen.
Jos was razend enthousiast over de eerste dag met hun nieuwe aanwinst, ook met Bol de eend gaat het goed. Het lijkt wel dat Harry meer schrik heeft van de eend dan omgekeerd. We hopen maar dat Jos nooit op eendenjacht gaat met Harry want die gaat meer verbroederen dan apporteren
En das dan iets voor de frontpaginas van de boekskes
Geen lolleke vandaag die wandeling naar tbos, nat, smerig, vuil, glad. Nog nooit zo meegemaakt, (ik ben dan ook nog maar drie jaar hé). Terwijl we moeten zien hoe we kunnen rechtop blijven in die half bevroren plassen is het ook nog aan het regenen gegaan.
k Heb het baasje daarstraks nog horen zeggen tegen Fons de buurman ik heb al heimwee naar die sneeuwtoestanden. t Baasje hoeft dan ook s morgens niet meer over besneeuwde wegen richting werk, hij zou dan wel anders klappen
Ook de weg van thuis tot aan het bos is één grote miserie. Ze hebben daar van de gemeente tonnen zout op gesmeten en dat pikt aan kleine wondjes in de kussentjes onder mijn poten. Al een geluk dat t baasje dat ook weet en mij op de besneeuwde bermen laat lopen, daar waar het tenminste mogelijk is.
Vanavond gaat het baasje met wat meer belangstelling dan anders naar Frankske of Sabinneke van t weer kijken. Zij mogen zon of sneeuw voorspellen, als maar niet die vetlapperij van vandaag zal zijn
Ook wilde Harry, ons vroeger "Vlekje" wegens zijn grote witte vlek achteraan zijn ruggetje, is vandaag de grote hondenwereld ingestapt. Samen met Jos en Dymphna is hij kort voor de middag richting Lichtaart gereden. Mensen die Harry willen gaan bezoeken kunnen in de onmiddellijke omgeving van Bobbejaanland Harry vinden, geen 100 meter woont m daar nu vandaan.
Harry is altijd één van de zelfstandigste pups uit het nestje geweest. Ook nu toen hij hier vertrok heeft m t baasje zo nog eens vrank aangekeken met zijn grote ogen alsof hij wilde zeggen, Ik heb toch reuze baasjes gevonden die mij gaan soigneren als niemand ooit tevoren.
Veel kans dat m nog gelijk krijgt ook met zijn vranke blik. Geen moment gaan we daar aan twijfelen dat die maar ooit één moment in zijn leven iets tekort gaat komen.
Ondertussen hebben we al een afspraak gemaakt dat we nu vrijdag aanstaande samen met Hera en Heros op puppyklas gaan bij Rony. Om 11 uur start de grote school voor onze puppys. Hopen dat het dan niet zo koud is als drie jaar geleden toen ikzelf ook mijn lessen begonnen ben, - 8° C was het toen s morgens...
Gisteren namiddag kwamen we Tibo weer tegen in ons bos. Het was weer prachtig weer en die sneeuw die het zo plezant maakt die blijft maar liggen.
Terwijl onze baasjes lopen te praten en samen de wandeling maken, stormen Tibo en ik door het bos, op zoek naar konijnen. Nu is Tibo ook al acht jaar en nog een flinke reu, volgen kan hij me toch niet meer.
André, Tibos baasje kijkt zijn ogen uit,hoe zijn poulain mij probeert te volgen. En vermits er weer veel te snuffelen viel ben ik er nog eens goed tegenaan gegaan. Steeds met Tibo in mijn zog.
André zegt dan ook, zo heb ik Tibo in geen maanden tewerk zien gaan, die komt voor morgenvroeg niet meer uit zijn mand Wel ik geloof m zonder één moment te twijfelen want ikzelf was ook best moe na de wandeling gisterenmiddag
Zolang heeft het geduurd tussen het moment dat ik samen met het baasje in Oudenaarde de Zeppos ben gaan opzoeken en vandaag, de dag dat mijn laatste puppy naar zij nieuwe eigenaar vertrokken is.
14 september, een zondag en ik was loops
15 september, een maandag en ik was drachtig
12 november , een woensdag, en er zijn zes prachtpupjes geboren
12 januari, een maandag,en Harry het laatste van mijn pupjes vertrekt naar zijn nieuwe baasjes.
Hera, een teefje, en Heros een reutje blijven bij ons wonen. Hera omdat het baasje graag een pupje hield en een teefje was dan een logische keuze. Heros het reutje omdat t baasje in zijn hondenkaraktertje de reïncarnatie van Bas ziet. Die Heros is dezelfde goedzak als Bas, steeds blijgezind en een heel aanhankelijk bazeke.
Tijdens de loopsheid van onze twee teefjes zal hij wel minstens een week moeten afgescheiden blijven van die teefjes om accidentjes te vermijden maar de weten we vooraf en het is een beetje oppassen geblazen. Niet dat m nooit voor opvolging mag zorgen maar niet bij moeder en zus. Odiepoes zal bij ons niet passeren als we het kunnen vermijden.
Het waren voor mij en voor de baasjes leerrijke weken, zowel voor mij als voor de baasjes was het een eerste nestje hondjes dat wij kweekten. Wij kunnen terugblikken op vier maanden nieuwe ervaringen en de band tussen mij en mijn baasjes is er alleen maar beter mee geworden.
Wij zij in elk geval de mensen van de Drentenvereniging dankbaar voor de hulp en informatie die zij ons verstrekt hebben.
Maar onze hééééél speciale dank gaat uit naar Dr. Nelly Mols van de dierenkliniek t Binnenhof te Beerse . Zij speciaal heeft mij en de baasjes door de meest cruciale momenten geloodst. Op momenten dat het baasje met zijn handen in zijn haar stond wegens nakende bevalling, op momenten dat het vrouwtje niet wist wat te doen met een zieke pup en t baasje niet thuis was, steeds mochten we haar bellen of langskomen. Zij moet wel heel speciaal van dieren houden om zo haar job uit te voeren. Uit de grond van ons hart bedankt Nelly !
Ook onzen dikke, Hercule is vandaag samen met Peter, Hilde, Florian, het piepkleine Belle-Fleurtje én vader Zeppos naar Oudenaarde vertrokken.
De ganse familie was afgezakt naar Vosselaar om onze Hercule te komen ophalen. Samen met zijn vader Zeppos gaat hij met Peter, de echte jager van de groep worden. Het gezelschap van vader Zeppos was geen probleem, voor geen van beiden trouwens. Bij de eerste ontmoeting moesten onze pupjes wel eens achteruitdeinzen bij het zien van Zeppos imposante, grote verschijning. Al snel merkten ze dat Zeppos de goedheid zelve is en zeker naar pups geen kwaad in zijn mars heeft.
Na samen nog eens goed in de tuin te hebben geravot met gans de groep zijn ze dan vertrokken, tegen 90 km/h uiteraard, wegens smogalarm.
Samen met Zeppos in de bench, achteraan Peters Volvo stationwagen, dat kon niet zonder foto. t Zal niet lang duren voor we die twee terug ontmoeten
Overal waar je komt hoor je het of is het de openingszin van een gesprek, koud hé Inderdaad het is al enkele dagen berekoud hier in de Kempen.
Eergisteren rond halftien in de morgen was het -11° C, gisteren omstreeks dezelfde tijd noteerde de thermometer in deauto - 13° C. Dat is flink koud ook voor volwassen en puppy Drenten.
Je kan bij die temperaturen haast torentjes plassen zegt het baasje. Dan zal de marktwaarde ook wel stijgen denk ik dan. Stel dat we dat kunnen dan kunnen die toekomstige eigenaars al dadelijk een circusnummer in elkaar steken. Het baasje zegt dan ze zijn hunne kost al meer dan waard
Morgen is dat weeral voorbij. Deze morgen was het al terug warm met - 7° C. Ne frak warmer zegt het baasje daarover maar t blijft toch maar frisjes is mijn mening.
Morgen zou er dan volgens Frankske en Sabinneke van t weer warmere (?) systemen op komst zijn
Hoeveel maal ons bos per jaar wijzigt van uitzicht kan ik niet dadelijk zeggen, het is in elk geval meer dan 4 maal, het is meer dan het aantal seizoenen want in elk van die seizoenen zit ook nog een pak variatie.
Neem nu deze week, normaal hoort het bos nu grijs, mistig te zijn. Het is van de top van de hoogste boom tot een eind ondergronds in de konijnenpijp volledig wit. Af en toe valt er nog eens een nieuw laagje over en komt de zon door de sneeuwwolken piepen. Stralend mooi is het dan .
Ook op de grond zijn er tal van veranderingen, het baasje vertelt dat hij van het winterbos houdt omdat hij me dan van ver in t oog kan houden. Daar heeft m een punt want ook voor mij is het makkelijker. t Baasje denkt dat hij mij in t oog houdt, maar in feite is het net andersom ik hou hem in t oog. Al lijkt het soms wel eens anders
Gisteren zijn we Ballou nog eens tegengekomen, dat was ook een hele poos geleden. Uiteraard kenden we elkaar dadelijk terug na inspectie van de respectievelijke voor- en achterkanten. Terwijl onze baasjes nog wat stonden te babbelen hebben wij samen nog eens een konijn de duvel aangedaan
Vandaag verhuisde ik van bij mijn Belle mama, zusjes en broertjes in Vosselaar naar het West-Vlaamse Oostkamp.Wegrijden zonder de meute erbij was niet zo plezant, maar het wiegen van de auto herkende ik nog van mijn reis naar Frankrijk, dus kon ik maar beter een tukske doen . Mijn nieuwe vrouwtje naast mij vertrouwde ik al gauw en ik vond het leuk om lichaamscontact te zoeken.
Na een grondige inspektie van het huis en een plasje in de voortuin vond ik mijn vertrouwde nestgeurin mijn nieuwe nestje terug op de meegegeven handdoeken. En natuurlijk van al die emoties was ik al weer toe aan een tukje .. Na dit korte schoonheidsslaapje was ik er terug klaar voor om op pad te gaan in de achtertuin .
Zijn dat daar patrijzen in de lucht ? Leuk dat tuinhuis om je achter weg te steken, maar als 't vrouwtje roept, loop ik er toch snel naartoe. Ik hou haar ook goed in de gaten want met al die paadjes hier zou ik m'n weg kunnen verliezen.
Toegegeven, tot nu toe had ik mij stoer gehouden, maar ik begon toch wat heimwee te krijgen naar mijn vroegere thuis ..Even op schoatje zitten bij den grooten baas deed deugd zunne, ik viel als een blok in slaap op die ondersteunende arm.Het slaapje bracht weer nieuwe energie , tijd om mn nieuwe baasje en vrouwtje eens uit te testen.Spelen, zot doen,netjes vragen om te gaan plassen. Ik krijg dan een lekker snoepje, soms wil ik dat soepje al voordat ik plas, maar m'n nieuwe baasjes zijn streng maar rechtvaardig. Eén keer waren mijn moevementen niet zo duidelijk voor t vrouwtje en oeps een plasje in huis. Ze kuisen dat hier op met een slunze en achterafbespuiten ze dat met marseillezeep, en ooooh dat rook zo lekker dat ik mij er vlug mee geparfumeerd heb.Vrouwtje zegt dat ik een "zottekoente ben" . In het spiegelbeeld vd ruit heb ik nog een andere pup ondekt, als ik ernaar grom doet hij dat ook en als ik achteruitloop loopt hij ook weg, phhhhh de schieter .
Poot en lik van Harko
Dit eerste dag verslag is ons toegezonden door baasje Karine, Hier in Vosselaar is er een ganse roedel blij dat lieve, immer vrolijke Harko zijn plaatsje gevonden heeft.
Ze kunnen er niet vroeg genoeg aan beginnen is de mening van t baasje. Ik en Bas zijn ook zo begonnen en onze blog is nu toch behoorlijk gelezen
Hier zien we Hera die haar eerste computerles in Word krijgt. Zoals het pedagogisch hoort te zijn, al spelend de eerste maal. Misschien is zij nog een groter talent dan Bas en ik ooit geweest zijn. Dan staat er de lezers van dit blog nog wat te wachten is de mening van t baasje.
Delegeren dat is het modewoord op dit moment, in de praktijk wil dat zeggen dat de baas aan één van zijn ondergeschikten een taak geeft die dan weer doorgegeven zal worden aan enkele andere nog ondergeschiktere. Ten huize hier wil dat bijvoorbeeld zeggen dat het baasje tegen mij zegt Belle, schrijf eens iets over de sneeuw op de takken van de bomen, en dan ga ik verder met Hera, jij schrijft iets over de sneeuw op de eikenboom en Heros, jij schrijft iets over dat roodborstje in de sneeuw, op de takken van de eik. Spoed je een beetje wan de lezers van t blog mogen niet op hun honger blijven zitten.
Ondertussen, terwijl die twee bezig zijn gaan t baasje en ik er ene pakken in de cirrek hier in t dorp. Als we de teksten dan goed genoeg vinden zetten wij, als twee doortrapte profiteurs, er onze naam onder en zijn we weeral kandidaat voor één of andere Pulitzer- of Nobelprijs.
Heeft het nestje verlaten, onze mooie Hadize, de playmate van het nest is deze namiddag verhuisd naar Zoutleeuw.
Het was toch wel een Wow-moment toen Ute en Jean-Pierre de oprit verlieten en richting nieuwe thuis reden met Hadize. Tranen zijn er niet aan te pas gekomen hoewel we toch eens hebben moeten slikken.
Ondertussen is er hier al een mail toegekomen met fotos van haar nieuwe thuis. De Cocker Sammy die haar nieuwe maatje geworden is, heeft het er naar het schijnt een beetje moeilijk mee Het zou ons verwonderen moest het niet zo zijn, toch zeker niet met Hadize, t is een vrouwtje hé, en wat voor één.
Morgen is het de beurt aan vrolijke Harko, die gaat de gans andere richting uit. Dat gaat een West-Vlaming worden in Oostkamp. Maar daar later meer over.
Onze Harko, de tweede pup die het nest heeft verlaten is deze middag ook op zijn bestemming aangekomen.
De animator, de vrolijke uit het nestje, gaat Oostkamp onveilig maken. Als m daar bij Karine en Ronny nog maar half zo actief is als hier bij ons, zelfs dan gaan we er nog van horen van alle mensen van Oostkamp die ons kennen. Hij zal daar snel bekend zijn met zijn onnozele kuren.
Die Harko zou ook nog goed een blog kunnen beginnen als dubbel prettig gestoorde Drentsche Patrijshond en we zijn er zeker van dat in dit geval de vlag de lading volledig zou dekken.
Wij wensen Ronny en Karine nog vele prettige jaren met de lieveling van t vrouwtje uit dit nestje. t Vrouwtje heeft het er toch wel even moeilijk mee gehad toen Ronny en Karine vertrokken met hun of onze Harko.
Ook van Hadise was er deze morgen nieuws, de nacht is ze goed doorgekomen, alles is proper gebleven en toen t baasje belde lag ze samen met de Cocker Sammy voor de kachel te slapen.
En zulke nieuwsjes doen goed aan t hartje van moeder hond en baasjes
Acht weken geleden was het gisteren geleden dat er hier ten huize zes Drentenpupjes werden geboren. Een razend zenuwachtige baas en een ongerust vrouwtje waren toen samen met mij de hoofdrolspelers, tot het baasje het niet meer zag zitten en om de onrust voor mij en mijn pupjes, in (haast) wanhoop Dr. Nelly belde.
Om zes uur begon de bevalling, pup 1 noemde ze toen nog en de voorlopige naam was Reutje. Ondertussen is dat Hercule geworden en hij gaat vanaf vrijdag zijn vader Zeppos gezelschap houden. Melden bij Oudenaarde wordt zijn nieuwe thuishaven.
Te half zeven kwam onze Heros piepen, die gaat hier bij ons blijven omdat het baasje in de mening is dat hij de reïncarnatie van onze Bas is. Alvast naar karakter klopt dat wel, het is ook zo een lieve goedzak waar alles goed voor is en die altijd tevreden is.
Te zeven uur kwam het eerste teefje, ons Hera de twee andere vervoegen. Hera was het kleinste van de nieuwe roedel, 310 gram bracht zij op de weegschaal. Ook Hera blijft hier bij ons.
Hadise kwam tien minuten later en was mijn tweede teefje, eerst noemde ze strikje en iedereen op t blog was gefixeerd op dat rode draadje rond haar nek. Jean-Pierre en Ute gaan voor haar een nieuw nestje creëren en Hadise vertrek naar Zoutleeuw.
Vlekje, was de volgende die het levenslicht zag en hij kondigde zich aan om twintig voor acht. Vlekje is een probleemloos vrolijk ventje die steeds aan het rollebollen is met zijn broers en zussen. Elke avond moet hij wel eens bij het baasje of t vrouwtje gaan flodderen, daar is m trouwens de beste van de zes in.
Een anderhalf uur hebben we moeten wachten op de laatste. Volgens Dr. Nelly vertelde dat Harko ook van het verste moest komen en dat die andere in de weg zaten. Daarom was Harko laatst We geloven dat echt want dat was ook wel de laatste maal dat hij laatst was. Gewoonlijk is m bij de haantjes de voorste als er iets moet uitgeprobeerd worden. Carine en Ronny komen vrijdagmiddag hun poulain ophalen en gaan daar in Oostkamp een fijne maat aan hem hebben want deze knaap kan een ganse familie in de wiggel houden.
Ondertussen zijn we die acht weken volgens de baasjes prima doorgekomen. Dat hebben jullie hier ook haast dagelijks kunnen lezen. Ook nog volgens de baasjes ben ik een SUPER moedertje en de baasje zijn wel een beetje ongerust dat ik mijn pupjes ga missen. Ik kan mijn baasjes wel gerust stellen, het gaat zijn zoals acht weken geleden
Bij mij alles onder controle en zijzelf nagelbijtend zenuwachtig tegen het moment dat de eerste het nestje gaat verlaten. Wait and see !
Druk in t bos vandaag, veel hondjes en eigenaars die we nog vanzeleve nog niet gezien hebben toeristen zegt het baasje dan tegen mij.
Maar ook de ouwe trouwe bos bezoekers, de eerste die we tegenkwamen was Cendor, de retriever van Walter en Gertie, Walter was er deze keer niet bij. Die moest nog Guldens gaan verdienen ( och ja, bestaat niet meer, ook in Holland niet meer)((grapje lieve Hollandse lezers)) .
Verder zagen we nog Casper, en onze regelmatige tegenkomer Tibo. Zelfs langlaufers kwamen we tegen. Ik kende dat niet, voor mij waren dat schuif- of glij mensen, maar t baasje blijkt dat in zijn sportieve jaren ook nog te hebben gedaan, om ter eerste zelfs !
Wedstrijd noemen de mensen dat. Omdat ik dat toch zomaar niet aanneem van onze baas zegt m dat ik dat dan maar eens moet vragen aan Gertje van het let me take your picture blog http://www.gertje.web-log.nl/die heeft daar nog fotos van dat exploot rond de verdronken toren van het dorp Graun (Curon) in Zuid Tirol (I). t Baasje heeft daar geen portretjes van, alleen ergens nog een echte gouden (?) medaille.
Nu zeggen al die weermannen en madammen dat de temperaturen vandaag nergens positief waren. Dat gaan we niet tegenspreken maar de mensen die we tegenkwamen waren dat in elk geval wel, wat wil je nu , met zulk mooi weer
Gisterenmiddag zijn wij vertrokken uit Ferret richting België. De weersomstandigheden waren ideaal, droog en zonnig, een ideaal reisweertje dus...
Het heeft niet lang mogen zijn dat ideaal weertje, toen we in Poitiers de A10 opreden en de wegeninfo op de radio konden ontvangen kregen we te horen dat het weer boel was in Parijs. Sneeuw in Parijs is altijd rampzalig, half Frankrijk lijdt daaronder.
t Baasje heeft dan maar besloten Parijs te mijden en vanaf Tours de nieuwe A28 snelweg te nemen via Le Mans en Rouen. Ook op 50 Km voor Le Mans hadden we prijs , hevige sneeuwvlagen en een snelweg die deels goed, deels niet gestrooid was. We hebben dan ook een 25 km achter de sneeuwruimer/strooier aangereden aan een gezapige snelheid van een 30 km/h. Tussen Le Mans en Alençon was er kabaal in de benches, voor t baasje reden om te stoppen om dat kleine grut even uit te laten. Probleemke geen van de pupjes heeft ooit sneeuw gezien, en nu moeten ze hun plasje en kakje in het onbekende leggen
Even later blijkt dan dat er toch eentje het niet heeft aangedurfd en terug uit de auto wil. Probleem nr. 2, t baasje was juist een parking voorbij en de volgende parking was pas 45 km verder en stoppen met zon pups langs de kant van de snelweg, neen bedankt, t baasje heeft lang genoeg bij de wegenwacht langs de kant van de snelweg gedepanneerd en denkt er nog niet aan van daar te stoppen. Wachten dus, en dan is het iets te lang natuurlijk en ligt er een worstje in de bench bij de stop op de volgende parking.
Terwijl t vrouwtje mij en drie pups nog eens uitlaat maakt het baasje de bench terug netjes, we hebben op dat moment ook nog meer dan 600 km te doen en de geur was echt niet prettig, zelfs niet met het schuifdak open
Bij de aankomst in Vosselaar wachtte voor mij en de pupjes nog een verrassing ! Meer dan 10 cm verse, onberoerde sneeuw in de tuin. Onbeperkte lol verzekerd, die pups waren uitgelaten zot geworden en aan intomen was niet te denken. Na een half uur in de felle kou en dik sneeuwtapijt waren ze hun energie voor het grootste deel kwijt en zijn na het afdrogen met zn allen als één blok in slaap gevallen !
Ondanks de vervelende gevolgen van de griep en het koersen naar het toilet, zijn de voorbereidingen voor de terugkeer goed verlopen.
't Baasje heeft zelfs nog de moed bijeengeraapt om nog een deel raapjes en prei uit te doen. Die moeten dan gaan dienen voor de hutsepot tijdens de "Kaawpollekeswandeling" van 15 februari met de Drentenvereniging.
Morgenvroeg gaat het dan richting België want dinsdag namiddag hebben we dan de controle van de chips van de puppy's door een inspecteur van de St. Hubertus vereniging. Dat allemaal om de de stambomen in orde te maken.
Morgen dus geen berichten wegens onderweg tenzij we vroeg genoeg terug in Vosselaar zijn...
Het baasje en 't vrouwtje hebben er van, de griep... Zij liggen met z'n tweetjes geveld in bed. In de living zie je hen zoveel niet, op het toilet des te meer.
Af en toe komen ze eens boven water om die pupjes te verzorgen en buiten te laten voor hun plasje en kakje. Die plasjes verast hun nog wel eens maar we hebben sinds vijf dagen geen kakjes moeten ruimen.
Als er na een lange periode stilte er rumoer ontstaat in de keuken is het zaak van zo snel mogelijk de pupjes buiten te laten. 't Baasje zegt dat ik daar een flinke hulp bij ben, de pupjes volgen mij immers blindelings, Op een zucht zijn ze dan ook buiten en zitten ze in de bladeren onder de lindenboom hun kakjes te doen . Als we dan allen terug binnen zijn krijg ikzo'n stukje gedoogde pens wat vreselijk lekker is maar onwaarschijnlijk stinkt.
Dat was het baasje nog van plan, mijn pupjes aan de leiband te leren lopen.
Simpel s het alleen als je maar één pupje op les hebt, zelfs met twee lukt het niet zonder gebroken armen of benen of een pup die in de vernieling is getrapt.
Met Hercule zijn we dus begonnen, buiten de tuin want anders lopen ze nog onder de voet. Die andere vijf kurieuzeneuzen moesten natuurlijk weten wat er gaande was en hebben de exploten van Hercule met hun snuitjes door de draad gevolgd.
De les vorderde goed zolang ikzelf voorop liep, stopte ik even om te snuffelen dan lag 't baasje bijna op zijn snuffel omdat ook Hercule plots stopte. Uiteraard vlak voor 't baasje's voeten.
Op 't moment dat we dan om de hoek waren en buiten zicht moesten die kleintjes ook nog eens goed van zich laten horen. Na Hercule s er niemand meer aan bod gekomen wegens te koud en haast verongelukt met dat kleine gespuis. 't Baasje zegt dat 'm nu die toekomstige eigenaars ook nog wat opvoedingsgenot wil gunnen...
Zo doen ze dat zie, lopen over water... Je wacht een paar dagen als 't flink koud is en dan kan zelfs één van mijn pupjes over water lopen, in dit geval Harko...
Als het nog een paar dagen goed koud blijft dan gaan ze in Friesland weer van stad naar stad over 't water lopen, zeggen ze... Naar elf steden lopen ze zo over 200 Km.
Zullen we Carine en Ronny bellen om te vragen dat we Harko mogen inschrijven? Want tegen die tijd heeft lieve (dikke) Harko zijn nieuw warm nestje gevonden, ver weg van water waar je over kan lopen !
Dat is de titel van het bericht dat Franca op haar blog heeft geplaatst na haar bezoek van eergisteren, oudejaarsdag.
Terwijl wij aan de babbel waren heeft Fleur met het foto apparaat van moeder eventjes vrij spel gehad. Dat ze zelf ook talent heeft als fotograaf kan je bekijken in de 91 foto's die van de pup's genomen zijn.
Franca, Darren en Fleur zijn onze blogvrienden uit Sigogne, hier zo een veertig kilometer vandaan en onder de rook van de stad Cognac. Franca runt de B&B "aubellefleur" en je kan met Franca bloggen want zij is Nederlandse. Darren is dan weer Engels maar spreekt Nederlands en Fleur spreekt alles wat je hier in de buurt maar kan horen, NL, E, Fr. Kijk maar eens door hier te klikken: http://portersonthemove.blogspot.com/ of op d site: http://www.aubellefleur.com/
Onze bezoekers zijn zojuist vertrokken richting België, het zijn nog van die hardwerkende mensen die maandagmorgen terug aan de slag moeten...
Vooraleer afscheid te nemen moet eerst nog geposeerd worden voor de fotokader van de bezoekers van dit jaar. Fred en Viv gaan dus links boven in de kader gaan pronken als eerste gasten van 2009.
Als alles goed meezit, en waarom zou dat niet zo zijn op tweede nieuwjaarsdag, zijn ze voor donker nog thuis. Zoals serieuze en eerlijke mensen past. Dat zegden onze ouders tenminste tegen ons, voor donker thuis zijn !
Maandag is het dan onze beurt, dan moeten de voorbereidingen getroffen worden voor het verlaten van het nestje van de eerste pupjes. Jean-Pierre en Ute en Ronny en Carine wachten al meer dan vier weken al nagelbijtend op de komst van Hadise en Harko. Ook Peter en Hilde kijken uiteraard samen met vader Zeppos uit naar de komst van hun Hercule.
Bezoek weg, drie pupjes weg, 't gaat stillekes worden na die maanden van voorbereiding en zien opgroeien van mijn puppy's!
Voor onze pupjes op de laatste dag van het jaar. Franca, Darren en Fleur kwamen gisteren eens kijken hoe de Drentenpupjes er in levende lijve uitzien.
Fleur die een beetje bang was van hondjes heeft zo tegen het einde van 't bezoek toch een hondje durven in haar armen nemen. Een hele overwinning op zichzelf...
Ik heb van Fleur ook enkele chips gekregen in ruil voor een poot. Dat moet ik wel telkens doen van 't baasje, een pootje geven in ruil voor iets lekkers. Voordeel is dat ik de poot telkens terug krijg en de mensen hun snoepje niet...
Franca & co hadden ook leuke lekkere presentjes bij voor mij en mijn pupjes, naar 't schijnt kregen zelfs de baasjes iets lekkers, het kauwbeen was in lke geval een schot in de roos, zeker toen het baasje het overlangs gehalveerd had. Toen kauwde het helemaal vlot weg.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
