Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
31-03-2009
In de tijd toen...
In de tijd toen
In de tijd toen zo beginnen heel veel verhaaltjes, en hier gaat het dan niet verder de honden nog praatten, neen, hier gaat het verder de honden nog groenten aten. Nu krijgen ze nog wel groenten maar het is de eerste maal dat ze boterrapen eten die t baasje juist heeft uitgedaan, geoogst heeft.
De leden van de Drentenvereniging en hun sympathisanten die deel hebben genomen aan de vorige wandeling weten dat t baasje iets heeft met hutsepot. Speciaal voor die befaamde / beruchte hutsepot had het baasje in het najaar boterraapjes gezaaid. Want hutsepot zonder boterraapjes, dat is de echte niet.
Nu zijn die raapjes dit jaar super geslaagd en gegroeid zodat er niet zoveel van gebruikt zijn en er nog een deel blijven staan en groeien is. Die wou het baasje vandaag rooien om de moestuin klaar te leggen om binnen twee weken aardappelen te planten.
Vermits bij Drenten the will to please nogal groot is en zij steeds de baas maar willen helpen krijg je zo van die krankzinnige toestanden date r staarten tussen de tanden van de riek zitten. Rapen komen plots uit zichzelf in beweging, en het zand vliegt je om de oren als één van die drie honden een regenworm ontdekt hebben die dan gelijk een luchtdoop krijgt.
En zo lagen ze dan daarstraks met drie, elk op een raap te kauwen. Als er vreemden langs zouden komen zouden ze denken dat de arme diertjes hun eten van het veld moesten stelen om aan hun maaltijd te komen
Dat is nu het voordeel van het zomeruur, het échte voordeel.Hera en Heros laten ons een uur langer slapen. Ze worden nog wel wakker bij zonsopgang maar dat is een uur verschoven !!! En dat maakt het leven leuk een uur langer slapen, je nog eens omdraaien en foert zeggen tegen de grote wereld!
Als we ze nu nog kunnen leren doorslapen zoals Belle doet en zoals alle honden voor hen deden, dan is het hier een hemeltje met die drie honden. Het minste geluid dat ze horen s nachts zijn ze wakker, Hera toch zeker, en willen ze even uit de bench voor een plas. Op zich niet zon erg, want waar ze wakker van worden is gewoonlijk toch het doortrekken van het toilet als t baasje of t vrouwtje opgestaan zijn. Het is dat mee buitengaan, die 5 minuten buiten, en als de thermometer -1°C aangeeft is dat zoals het baasje het noemt klein pietjes weer.
Maar niet gezeurd, vanaf vrijdagmorgen worden ze weer in België wakker. Daar is het normaal 20 minuten vroeger licht / dag dan hier. Dat heeft dan weer te maken met de nul meridiaan , die van Greenwich weet je wel. Die nullijn loopt hier trouwens pal door het dorp van La Magdeleine. Vosselaar zit wat meer oostelijk dus daar is het vroeger ochtend !
We zien wel hoe het loopt, als het niet werkt zoals we willen is er nog altijd het spreekwoord ochtendstond heeft goud in de mond
En ons Hera heeft de eerste opgejaagd. We hebben het over de zwaluwen, daarjuist tijdens de wandeling heeft Hera er uit het graanveld een vijftal opgejaagd. Daar waren wij uiteraard blij mee. Want zegt het spreekwoord niet één zwaluw maakt de lente nog niet ?
Maar vijf in een keer dus wel ! Nu is het maar te hopen dat ze hun appartement hier bij ons in de schuur terug wat opgefrist krijgen en dat we zoals twee jaar geleden 5 jonge zwaluwtjes uit het ei zagen komen.
De kans zit er dit jaar wel in omdat we de cruciale twee weken niet hier zijn en de zwaluwen in alle rust in en uit de stal kunnen vliegen. Vorig jaar was het nest wat bouwvallig geworden en zijn ze niet terug gekomen. Er waren vorig jaar ook veel zwaluwen omgekomen tijdens hun tocht vanuit Zuid Afrika naar Europa. In Angola moet er toen voor de vogels slecht weer geweest zijn en met honderdduizenden zijn ze daar toen omgekomen.
Morgen gaat het baasje terug wat nagels in de balken slaan zodat ze het wat makkelijker hebben om er hun nest rond te bouwen en aan op te hangen.
We houden jullie op de hoogte, rond 18 april geven we uitslag over het aan de slag gaan en een nieuw nestje. Duimen en supporteren voor de zwaluwen aub.
En dan nog wel de CIA in Frankrijk, zit daar weer iets louche achter of wat voeren die Amerikanen en onze baas in hun schild ? Gaan ze hier ook een afdeling beginnen nu Obama de gevangenis van Guantanamo gaat sluiten ?
Je kan gerust zijn, met zon volk gaat het baasje niet in zee. De CIA hier in Ruffec staat voor Carrosserie Industriëlle & Auto, CIA dus ! Geen geheime diensten en collegas van James Bond toestanden, geen Third Man aflevering. Het baasje heeft gewoon de Mitsubishi naar de garage gebracht voor herstelling.
Vorige maand is er toch een betonnen bloembak opzij gesprongen toen het baasje achteruit reed op de parking van de autoonderdelen winkel Wilex te Oud Turnhout.
Een lelijke kras op de bumper en een bloembak die rap rap terug op zijn plaats ging staan waren de gevolgen. Vermits de auto hier in Frankrijk is ingeschreven en verzekerd moest m ook hier gemaakt worden. En dat gaan ze dus vandaag doen. Dan kunnen we eind deze week met een herstelde bumper naar huis terugkeren, op zoek naar andere bloembakken!
Een witte gazon in de tuin en onderweg naar Ruffec verschillende akkers met raapzaad, colza zeggen ze hier, volledig onder de rijp.
We konden het vermoeden gisterenavond, een volledig open hemel met een heel fijn maansikkeltje, dan kan je vorst verwachten in dit seizoen, zelfs in zuid-west Frankrijk.
Om 8 uur deze morgen gaf de thermometer nog steeds een halve graad onder nul. Hera en Heros waren ook een beetje verrast want ze waren snel terug binnen en hebben zich dadelijk voor de kachel genesteld.
Het belooft nochtans een prachtige dag te worden. Het enige wit aan de lucht zijn de strepen van de hoogvliegende vliegtuigen, onderweg naar verre bestemmingen.
Ook de vooruitzichten voor de komende dagen zijn prachtig. De bomen in de tuin staan klaar om hun bloesem volledig te openen, nog enkele dagen voor we één grote bloementuil hebben in de tuin.
Als dan de vorst maar op een ander gaat vriezen, zo niet is het weer noppes met het fruit zoals vorig jaar
Met zn vijven zijn we daarjuist gaan wandelen, vijf honden wel te verstaan. Robin en Harry waren in hun tuin toen we er voorbij kwamen, en zij zijn met Bonny en Panda met ons meegewandeld. Hier in dit geval is Harry de zoon van Robin en niet onze Harry die bij Jos en Dymphna woont in Lichtaart.
Bonny en Panda lopen nogal eens vrij en dan komen ze ons gewoonlijk opzoeken aan de afsluiting. Nu hadden we de gelegenheid om eens samen te ravotten zoals we doen metTibo en anderen in ons bos in Vosselaar.
En of dat we het er van genomen hebben. Panda was al dadelijk heel goeie maatjes met Heros, het leeftijd verschil is niet zo groot, Panda is haast 8 maanden oud en Heros en Hera nu vier maand en half. Dat klikt dus dadelijk.
Hera was, zoals steeds, wat afstandelijker de eerst vijf minuten. Het was pas van het moment dat we alle vijf een trainingssnoepje hadden gekregen dat Hera loskwam
Wij hebben die engelsen de streek eens leren kennen zie. Ze mogen dan wel altijd buitenlopen, wat wij NIET mogen, maar verder dan het einde van de straat kennen ze het blijkbaar toch niet. Om dat te leren kennen hebben ze de Belgen nodig, en sociaal als we zijn hebben we die twee alle muizenholletjes en interessante plaatsjes aangewezen en leren kennen.
Het is hen blijkbaar ook bevallen, als nu binnen twee weken Fred en Harley ook terug zijn uit Engeland dan gaat dat een heel honden uitlaatcentrum worden.
Het eerste van het jaar hier in Frankrijk. In de feestzaal van La Faye, een buurgemeente van La Magdeleine organiseerde de fietsclub waar Laurent en Jeanine bij aangesloten zijn een diner-dansant. Een organisatie steunen en dan er nog lekker eten bovenop krijgen, daar heeft het baasje en t vrouwtje wel oren naar.
We vonden het al raar dat we gisterenavond rond acht uur nog een wandeling gingen maken door de velden. t Baasje wou waarschijnlijk zeker zijn dat Hera en Heros moe genoeg zouden zijn dat ze vroeg zouden slapen en zo het kot niet zouden afbreken Hij kent zo stilaan zijn Pappenheimers. Onterechte gedachte trouwens want zij zijn uit zichzelf in de bench gegaan en hebben zich voortreffelijk gedragen.
Het diner-dansant begon ruim laat, aperitief om 20u30 als je dan weet wat het aperitief betekent wil dat zeggen dat je pas rond tien uur aan tafel gaat, en dat voor een vijfgangenmenu ! Gans het menu was door de leden van de fietsclub zelf bereid, zo hoorden we van de gigantische hoeveelheid soep die Jeanine bereid had. Iets wat je hier in het zuid-westen van Frankrijk niet kan vinden zijn aardappelkroketten. Geen nood voor Jeanine, dan komt de millecroquette boven en worden 30 kilo aardappelen omgetoverd tot 600 kroketten.
De bij de kroketten horende Coq au vin was dan weer door een andere fietsmaat bereid, zo kreeg ieder wel een taak en opdracht. Zij die niet in de kastrollen kon roeren maakte zich verdienstelijk met opdienen. Er waren opmerkelijk veel mannelijke diensters gisterenavond ,vertelt het baasje.
Dat het leuk en plezierig was is weer duidelijk geworden door het uur van aankomst, wij hadden de klok al een uur verder gezet toen we het hoofdbestuur hier de koer hoorden opdraaien. En dan zegt het baasje nog tegen ons dat zij bij de eersten waren die huiswaarts togen, zou m nu weer zwaanzen die baas van ons ?
De eerste van het jaar is deze niet, daar komt m drie weken te laat voor. De avond dat we hier aan kwamen heb ik al een egel gevonden in de tuin en als cadeautje aan de deur komen leggen. Dan is het een tijdje stil geweest tot gisterenavond.
Pinneke was blijkbaar terug op uitstap en kwam onze tuin bezoeken, ofwel is m het vergeten van vorig jaar ofwel is t een andere, ze trekken ook allen zo op elkaar, maar ik heb ook deze aan de deur komen leggen voor de baasjes.
De pups hadden het zo niet bekeken op Pinneke zij maakten het meeste kabaal tegen de vreemdeling, ik kon geen kabaal maken want dan moest ik de egel laten vallen.
Wanneer het baasje zijn lederen las handschoenen terug gevonden had om pinneke buiten de omheining te zetten, toen durfden Hera en Heros dichter te komen. Als ze dan te dicht kwamen prikte dat in hun neus en stoven ze luid piepend weg .
Ze hebben nog wat te leren die kleintjes en wij maar denken dat ze goed gesocialiseerd waren !
Het zat er aan te komen, je kon het al merken in de loop van de week als je de krant opensloeg. Ze gaan nog eens klappen over de LGV of te wel de Ligne a Grande Vitesse. Dat is dus de spoorlijn waar binnen enkele jaren de TGV moet over denderen.
Alain Juppé, in een vorig leven ooit nog eerste minister van de Republiek en nu burgemeester van Bordeaux heeft al van zich laten horen in het begin van de week, hij was dan nog gesteund door enkele deputés van t departement en ook de gasten uit de Landes maakten LGV lawaai.
Nu rijdt die TGV hier al jaren, dus veel te klagen hebben ze niet, maar hij rijdt over de oude bestaande sporen aan gewone sneltreinvaart. De plannen voor de nieuwe spoorlijn, de LGV dus, zijn al enkele jaren oud en het tracé heeft ook al jaren stof voor discussie geleverd.
Plannen, plannen en nog eens plannen en vergaderingen, en samenkomsten en bla bla bla. De ene contente tegen de andere malcontente, ze blijven maar zeveren. Omdat er veel geld mee gemoeid is waarschijnlijk.
Maar nu in tijden van crisis zullen ze er nog maar eens aan beginnen, er zijn te veel doppers en die kunnen ze aan het werk krijgen bij de aanleg van de LGV.
Enkele jaren terug was voorzien dat de lijn zou geopend worden in 2012. Nu zouden de studies voor bodemonderzoek starten in 2010, het begin van de werken in 2011 en de eerste TGV zou dan aan topsnelheid zijn nieuwe sporen kunnen gebruiken begin 2016.
Tegen die tijd (als t waar is) zullen we hier al veel stof hebben moeten slikken want de nieuwe lijn zou hier aan La Magdeleine passeren ten oosten op een kilometer of drie. We zullen ook nog vele kilometers moeten omrijden om boodschappen te doen in Ruffec.
Het gaat ook nog stillekes worden in t station van Ruffec, want stoppen gaat m niet meer doen die TGV als m op snelheid is. Dan zal het telkens naar Angoulème rijden zijn om de TGV te nemen naar Parijs
De zevenentwintigste van elke maand moet je in Rouillac wezen. De zevenentwintigste is het markt aldaar en vanuit gans de Charente, Vienne, Charente Maritime, en Deux Sèvres komen kopers en verkopers hier naar de maandelijkse markt.
Hier en daar zie je zelfs een 33 nummerplaat uit de Gironde en een 24er uit de Dordogne. Het beste kan je de markt vergelijken met de zondagse vogelenmarkt in Antwerpen, daar kwamen ze ook van heinde en ver op af.
Ook wij waren deze voormiddag van de partij. Alles wat je er ziet kan je wel gebruiken, maar toch keerden we met lege handen terug. We hebben gezien allerlei pluimvee in alle stadia van leeftijd, konijnen, honden. Verder door op de markt kleding van een klak tot een kanten string, en in de kant waren ook nog veel gaatjes, kookpotten en pannen, een APPELSCHILAPPARAAT (!) ja je hebt goed gelezen, om appels te schillen.
De man met zijn Bayonneham stond op een andere plaats als voorheen, trektangen, snoeischaren, olijven, brood, druivenstruiken, parfum, juwelen (?) nieuwe ramen, een tractor en een nieuwe Renault personenwagen, tuingerei, een paard of een ezel, met of zonder jong, drachtig of niet Noem het en je kan het er kopen, zelfs de dierenbescherming stond er weer, ditmaal moesten twee geitjes de aandacht trekken.Zo zouden we de brandende kachel en de jachtgeweren nog vergeten. Je ziet zoveel dat je onmogelijk kan navertellen wat je er allemaal gezien hebt.
En wat we dan wel nodig hadden, was er niet te vinden, een zak Pedigree Pal brokken voor ons huisvee, we hebben hem wel gevonden maar dan in de Super U. Nog wel in aanbieding en met twee kilogram extra, gratis voor niks.
Hij heeft het gemaakt met zijn karakter, onze Heros. Het was niet de bedoeling dat er een reutje zou blijven uit het nestje van Belle. Een teefje uiteraard, maar een reutje was echt geen optie, te gevaarlijk tweemaal per jaar
En toch, vier, vijf weken waren de pupjes oud, toen bij mij het zachte karakter van bruintje zoals hij toen nog noemde duidelijk werd. Heros heeft dat iets te grote Bas gehalte. Het goeie lobbes niveau, het gezapig handelen, nooit over enthousiast, altijd vriendelijk.
In het begin dacht ik dat ik vooringenomen was wanneer ik vertelde dat het toen vijf weken oude hondje de reïncarnatie van Bas was. Het is niet qua uitzicht onze Bas, maar het karakter is een kopieen daar geraak ik elke dag meer van overtuigd.
Aan de andere kant moeten we telkens weer tweemaal kijken om het verschil te zien met Belle. Het witte vlekje in Heros nek is verdwenen en de mantel is nu volledig. Hij heeft nog niet het volume van Belle maar dat is enkel een kwestie van leeftijd. Als je ze naast elkaar ziet lopen is er geen moeilijkheid, maar afzonderlijk
Het gaat met Heros zover dat ik soms moet opletten van hem niet in een favorietenrol te plaatsen want dat is helemaal de bedoeling niet. Hij heeft ook dat struise, het grote hoofd van zijn vader Zeppos, ook Bas had die grote struise kop met die trouwe hondenogen die je niets kon weigeren.
En aan dat niet kunnen weigeren zullen we moeten werken want we zullen nog eens langs de bascule passeren als we volgende week terug in Vosselaar zijn. Goed mogelijk dat we nog grotere ogen trekken dan die grote vraagogen van Heros.
Karel had eindelijk zijn kaarten voor de WK finale voetbal gekregen.
Toen de wedstrijd begonnen was, vraagt een man achter hem of de plaats naast hem vrij is.
'Ja', zegt Karel, 'die plek is niet bezet'.
'Ongelofelijk', zegt de man achter hem, 'Hoe is het in hemelsnaam mogelijk
dat iemand een kaartje heeft voor de WK-Finale voetbal, bijna het grootstesportevenement ter wereld, en dat zo iemand dan niet op komt dagen?
'Nou', zegt Karel , 'eigenlijk is die plaats ook voor mij. Mijn vrouw zou eigenlijk meekomen, maar ze is helaas overleden. Dit is de eerste finale dat we niet samen zijn in 20 jaren'.
'Oeps', zegt de man achter hem, 'sorry, dat wist ik niet, het spijt me.
'Maar kon je dan niemand anders vinden, een vriend of een kennis, om mee te nemen?'
Karel schudt zijn hoofd. Nee, iedereen is naar de begrafenis.
Hera is niet bij ons gebleven op keuze van karakter, of toch wel een beetje. Er zou uit Belles nestje één teefje bij ons blijven. We hadden dus de keuze uit twee, Hera en Hadise.
Omdat Hadise nogal dominante trekken vertoonde en al zeer jong haar wil oplegde aan de rest van de pupjes is het Hera geworden.
Hera is hier de brok zenuwen in huis, voor alles direct hevig en enthousiast. Dat begint s morgens al bij het uitlaten uit de bench, die kan voor t juffertje niet snel genoeg open. Dan begint de begroeting van de bevrijder springen en keffen, net alsof ze te horen heeft gekregen dat het levenslang in de bench een vergissing was en zij kwijtschelding van straf heeft.
Bij het spel met moeder en broer is zij de bitch de grote lawaaimaker en de orenbijter met voorsprong. Hera moet aandacht hebben, van de bazen of haar roedelgenoten, het gaat m om de aandacht.
Ook bij de wandelingen is zij het die het dichtst bij de bazen blijft, en ook het snelst terug komt als er geroepen wordt. Het is dan ook zij die de bazen de vuilste kleren bezorgt met heel fel tegen hen aan te springen en aandacht op te eisen.
Zoals Hera hebben wij nog geen enkel hondje gehad die zo komt likken en tegen je aankruipt als je in de zetel zit. Op zulke momenten is het haar dan weer vergeven dat ze even daarvoor de tuin weer verbouwd heeft. Een vriendelijke tuinarchitect bij wie alles snel en hevig dient te gebeuren, in die richting moeten we haar verdere opleiding sturen is ons gedacht
Volgend artikel is overgenomen uit het gratis hondenmagazine hondentips, Rudi beschreef het probleem van de modehondjes en de crisisproblemen beter als we zelf hadden gekund. Voor hondentips klik hier: http://www.hondentips.com
Besparen
Deze week heb ik verschillende hondeneigenaars gesproken en er viel me iets op. Het was verbazend wat ik soms te horen kreeg. Natuurlijk waren ze allemaal gek op hun hond, het is de beste mooiste liefste, en ga zo maar verder. Heel herkenbaar. Maar die van ons is toch de liefste, haha.
Nee, waar ik eigenlijk naar toe wil gaan, zijn de vragen die ik kreeg. Ik zal je een paar voorbeelden geven. Met het gevaar natuurlijk dat ze zichzelf herkennen bij het lezen van dit magazine, maar dat is dan even pech.
'Rudi weet jij een goedkope voeding voor mijn hond, die toch goed is?' Of 'Normaal kost een zak hondenvoer me 65 euro voor 15 kilo. Ik heb nu een grotere zak voor slechts 17 euro. Volgens de verkoper was dit het beste voer!' Of 'Ik heb mijn spuitjes voor mijn pup gekocht via iemand die het rechtstreeks bij de groothandel inkoopt. Ik doe het zelf wel, scheelt weer een hoop geld!'
Er komt binnenkort blijkbaar een film uit waarin Chihuahua's de hoofdrol spelen. Waar de film al eerder uitkwam, kunnen fokkers de pups niet aangesleept krijgen...
Ik las ergens dat er in Amerika nog nooit zoveel Chihuahua's in de asiels hebben gezeten als nu. Na een film of voorbeeld van een of ander blonde pieeeep wil iedereen plots zo'n hondje in de handtas hebben hangen. Totdat het diertje toch meer moeite kost dan verwacht. Dus dan maar naar het asiel, ze krijgen de tas er wel bij. Dat zullen ze wel waarderen, want die kostte meer dan het hondje. De ware reden zou zijn dat de de kosten voor het voer en de dierenarts er teveel aan zijn.
Het zijn soms moeilijke tijden. Besparen is dan heel belangrijk. Even de centen een paar keer omdraaien voor je ze uitgeeft is niet verkeerd.
Maar de persoon die me vertelde dat zijn hond maar goedkoper moet eten, gaat binnenkort een reis maken van een paar duizend euro!
Die lieve Chihuahua is geen sleutelhanger die je met de tas even in de hoek zet tot je hem weer nodig hebt!
Zou je ook een goedkoop spuitje kopen van je vriend als jij een prik voor jezelf nodig hebt?
Besparen is noodzakelijk, maar bespaar a.u.b. op de juiste dingen en niet op een dier dat voor jou door het vuur zou gaan!
Besparen oké ... Draai de verwarming wat lager, leg een deken op schoot en ga samen met je hond even rustig zitten, want hier is weer een nieuw nummer van Hondentips Magazine!
Het kruis aan het kruispunt met de kerk en het gemeenthuis, de mairie, is opgeknapt. Dat haalt bij ons in t dorp dus de regionale krant de Charente Libre De curé, waarvan we al tien jaar niet weten dat m er is, hij is van verschillende gemeenten in de omgeving curé, is het kruis opnieuw komen zegenen. Tegelijk is m een werk van barmhartigheid komen doen, de zieken bezoeken. Ja, met een verkoudheid, of koppijn, waarvan de pastis of Cognac oorzaak is, zal je wel niet moeten afkomen. Het zijn voornamelijk de ouderlingen , waarvan er nogal wat zijn in de gemeente, die het bezoek mochten ontvangen.
Wij zijn er niet geweest dit weekend bij de huldiging, wegens vergetelheid, maar we zijn vandaag met de Drenten te voet tot aan het kruis geweest. Dat is heen en terug zon zes kilometer met de tijd erbij voor het portretjes trekken toch wel een uur en een kwart. Die klein djupkes hebben er niet van geweten, ze hebben dan ook nog eens minstens dubbel zoveel afstand afgelegd als de baasjes met hun heen en weer geloop.
Eventjes zijn Belle en co aangelijnd geweest omdat een landbouwer met groot materiaal zijn graan aan het besproeien was. De baasjes weten natuurlijk niet wat er in dat grote vat achter die tractor zit en houden de honden dan maar aangelijnd. Het moest zo eens het reinste vergif zijn !
Na de wandeling is het drietal wel een uur en half koest geweest. Er was zelfs geen plaats voor de baasjes in de zetels. Alles was ingenomen door gerekt en gestrekte honden.
Drie Drentsche Patrijshonden, dan zou je zeggen, dat is driemaal hetzelfde hondje met dezelfde eigenschappen. Maar niets is minder waar. We moeten wel tweemaal kijken op dit moment om Belle en Heros uit elkaar te kennen, maar dan houdt elke gelijkenis op.
Moeder Belle is de rust zelve, zij gedraagt zich als een verantwoorde moeder voor haar pups. Zelfs nu ze vier maand en half oud zijn worden ze nog nagekeken en proper gelikt door hun moeder.
Als jager is er iets mis met Belle, de eigenschap van een Drent, jagen onder het geweer, of vlakbij de baas blijven is aan Belle niet besteed. Eens vrij is ze weg, in België het bos in en uit het zicht voor de baas. Ze komt wel terug na enig aandringen van de baas maar prettig is anders.
In Frankrijk in de velden durft ze wel een heel eind voor ons uitlopen, ze heeft wel goed de bazen in t oog. De minste richtingsverandering doet haar aan topsnelheid terugkeren naar de baasjes. De nabijheid van de pups doet haar wel attenter en alerter te zijn dan voorheen.
Belle is nog wel steeds de roedelleider na de bazen, tot nu toe erkennen de pups haar ook als dusdanig, het wordt natuurlijk afwachten wat het gaat worden eens die twee beginnen puberen. Dat kan wel eens een probleem worden met een machtstrijd tot gevolg. Belle is van nature een zéér gevoelig hondje, meer dan Bas bijvoorbeeld ooit is geweest.
Harde woorden of luid gesproken woorden zijn niets voor haar, dan kruipt ze weg. Dat was het laatste jaar het probleem met de haast dove Bas. Uiteraard begreep zij niet waarom wij harder praatten met Bas, voor haar waren wij kwaad op onze ouderling.
Ach ze zijn niet kieskeurig, aardbeienplanten die t vrouwtje net verplant had, een overgebleven geranium van vorig jaar, toevallig ééntje dat niet bevroren geweest was.
Er zijn er zo nog wel enkele soorten waarvan we niet zo goed meer weten wat er in die pot stond, het meeste groen moet nog opkomen en zulke plantenspecialisten zijn de baasjes nu ook weer niet om van een kale tak te kunnen zeggen xxx dat is m !
Dan komt Hera, want dat is killer numero uno, die plant in het voormalige hok van Bas leggen. Bas heeft twaalf jaar niet naar dat hok omgekeken, de pups vinden dat hok het einde. Als je iets verloren bent, één adres waar je zo niet alles toch heel veel kan terugvinden. Jos & Dymphna melden ons soortgelijke uitspattingen van broer Harry het zal dan toch een familietrekje zijn ?
Als de aardklomp aan de plant nog te groot is komt ze die afschudden op de deurmat. Dat is wel makkelijk, dan kan je de mat opnemen en al dat zand gelijk terug in de pot kieperen waar het vandaan komt. Dat is dan weer geen aangeleerd gedrag, zoiets kan een Drent uit zichzelf. Intelligentehondjes hoor maar er is een maar aan, en nog geen kleintje !
Een dronken, fel naar rum geurende man zat in de metro naast een priester. Zijn das zat vol vlekken, zijn wangen zaten vol rode lippenstift en een halflege fles Bacardi stak deels uit de zak van zijn verkreukte vest.
De man opende zijn krant en begon erin te lezen. Na een vijftal minuten richtte hij zich tot de priester en vroeg: "Zeg, Eerwaarde, "wette gijd'oerzaak van.. artritis?"
Ja, mijn zoon, dat komt door erg losbandig te leven, om te gaan met goedkope, dwaze vrouwen, teveel alcohol te drinken, te slapen met prostituees, geen bad te nemen, enzovoort..."
"Awel merci!" mompelde de dronken man terwijl hij terug zijn krant indook.
De priester, nadenkend over wat hij gezegd had, stootte de man aan en zei ter verontschuldiging: "Neem me niet kwalijk. Ik wou niet zo beledigend overkomen. Hoe lang heb je al artritis?"
"Ikke? Ik heb genen artritis, eerwaarde, mor ik heb hier just geleze dat de paus dat heeft...
Terwijl Frankske van het weer, gisterenavond uitlegde wat het verschil is tussen regenen en buien, ontsnappen wij weer eens te meer aan buien en smeltende sneeuw. Heel dikwijls is het zo dat de Charente op het scheiden ligt tussen goed en slecht weer. Hier in Frankrijk zeggen ze als je onder de Loire zit, dan zit je goed. En we moeten het haast geloven, maar toch is de Loire van hier uit toch zon 180 km noordelijker gelegen.
We gaan er dus nog maar eens tegenaan, nog een dagje in de moestuin werken, hoofdzakelijk door den baas, en dan hebben we niet echt nog zaken die MOETEN gedaan worden.
Misschien gaan we toch nog eens naar de zee hebben we het hoofdbestuur hier onder elkaar horen bedisselen. Als de weersvooruitzichten blijven zoals nu dan zit het er dik in ! Als ze over Angoulême en Cognac naar Saintes rijden, dan hebben ze die kronkelwegen niet die onze magen door elkaar schudden, en dan moet het lukken, Atlantique here we come ! ! !
Regelmatig nemen we eens een andere wandeling, of we maken een regelmatige wandeling wat langer, kwestie van de asfalt in het gehucht overal gelijkmatig te verslijten overdrijft het baasje dan.
Ook gisteren weer, zo zijn we een eind verder gegaan om een paar fotootjes te nemen om binnen een paar weken te kunnen vergelijken met het wisselend uitzicht van ons gehucht.
Aan dat struikgewas is het altijd plezierig snuffelen, het ruikt er telkens weer anders en er zou eens iets moeten veranderen zonder dat we er weet van hebben. Dat kan gewoonweg niet !
Het veld vlak voor het grote witte huis is dit jaar een veld met graan geworden, vorig jaar stonden hier zonnebloemen. Ons moe verteld dat zij hier vorig jaar eens verloren gelopen is met achter een poes te jagen. Zij is toen aan de gans verkeerde kant uit de zonnebloemen gekomen en Bas is ze toen komen zoeken.
Dit jaar zal ons moe wel zelf moeten zorgen dat de roedel bijeen blijft; Nu staat dat graan nog niet hoog maar als we nog eens een maand verder zijn kunnen we er helemaal in verdwijnen. Dan is het enkel ons moe haar neus die ons nog kan vinden, op de wijze dat Bas het ook deed.
En wij die dachten dat het de zonsopgang was die Hera en Heros wakker maakten en dan ook de baasjes verplichtte op te staan.
Niks daarvan, het zijn de duiven die hier op het dak van voor zonsopgang hun roekedekoe zitten zingen. Laat het nu ook lente zijn dan weet je gelijk waarom ze zo vroeg uit de veren zijn. Zij zijn bezig een fraai gevormd en gekleurd duivinnetje naar hun nest te lokken, de geilerds
En daar moeten dan de baasjes hun ochtendrust voor laten ! Voor een bronstige duiver op het dak. Om halfzes was m al actief op de nok.
Het baasje kan zich niet herinneren dat hij ooit op het dak en zeker niet om halfzes in de morgen, bronstig op de nok van het dak heeft gezeten. Maar op het dak zitten is nu ook meer iets voor duiven dan voor baasjes denken wij zo.
t Baasje is al op de gedachte gekomen van morgenvroeg een stuk oude autoband in de kachel te steken en het zo op het dak aan het stinken te brengen dat die duiver een beetje afgekoeld wordt in zijn liefdesleven en op een ander gaat vrijen. Er is volgens ons baasje geen enkele duivin die in een nest kruipt met een naar verbrand rubber ruikende vrijer
De lente heeft zo van die eigenaardigheden waar je niet naast kan. Zo dienen die roselaars verzorgd te worden, niet alleen meststof moeten ze krijgen, ook snoeien hoort erbij.
En daar heeft het varken luizen, die rozentakken moet je kwijtraken. De composthoop is geen optie, die takken vergaan haast niet en je prikt je er makkelijk 4 jaar aan. Want telkens gaan ze terug op de composthoop en het volgend jaar erger je je er weer aan.
Dus het stookvat maar buitenzetten en op zn ouderwets vuurkestook doen ! Achteraf ruik je wel als een 1° kwaliteit rauwe hesp maar je bent die takken kwijt.
Hier in Frankrijk mag je nog vuurkestook doen, wij hebben dan vandaag onze bijdrage geleverd aan de opwarming van de planeet. Buurman Serge zegt dat we het zo zwart niet mogen bekijken, enkel de Charente is wat opgewarmd.
Heros en Hera waren er toch ook niet gerust in, zij poetsten de plaat van zo snel de eerste rook uit het stookvat kwam. Twintig meter verder zijn ze dan wel beginnen blaffen naar de rook. Waar het baasje bang voor was, dat ze zo dicht zouden komen liggen als bij de kachel daar was helemaal geen sprake van. Deze keer hebben ze geen hulp geboden bij de werkzaamheden .
Omdat het baasje ze mooi vond, deze fotos. Ze zijn daarjuist genomen hier in de tuin, na de wandeling.
Belle is nog kletsnat want die is in de waterbak gaan zitten waar deze morgen nog ijs op lag. Dat is dan écht een verfrissing na een stevige wandeling door de velden.
En miss Hera en mister Heros hebben ons daar deze morgen om tien na zeven (!) op attent gemaakt. Hun normaal uur zal je zeggen na dat berichtje van afgelopen week. Voor t baasje reden om de eerste dedjuvan de dag te uiten.
Eens ze buiten gelaten zijn zij we ook maar eens een frisse kop gaan halen. Dat was niet moeilijk die frisse kop want op de regenwaterbak waar de honden uit drinken als ze in de tuin zijn dreef een heel dun laagje ijs. Het heeft dus lichtjes gevroren in de Charente, het is wel raar dat er geen rijm aan het gras kleeft, geen vorst aan de grond dus.
Hera en Heros hebben mij deze morgen danig in hun spel meegesleurd, ik heb dan ook meegedaan en deze maal niet om de orde wat te handhaven. Het was spelen voor het spel en we hebben er met zn drieën duchtig plezier aan beleefd. Het baasje stond erbij en keek ernaar
Na het spel heeft het baasje ons met drie wel moeten afdrogen, door het rollebollen in het bedauwde gras waren we kletsnat geworden. Als we dan de zetels induiken krijgen we toch wel lichte tegenwind vanwege het hoofdbestuur.
Eventjes wachten aan de deur om afgedroogd te worden is van groot belang voor de vrede in huis. Dat zullen we eens moeten doormailen naar mijnheer Obama als m zijn labradoodle ziet binnenkomen na het spelen op t pelouske van the White House Dan heeft m toch al in beperkte kring de wereldvrede bewaard.
Met zn drieën zijn ze het hok binnengeraakt waar de vuilniszakken staan vooraleer ze buitengezet worden om opgehaald te worden. De zakken zitten speciaal hondproof in een vuilniston en toch liggen hier drie stinkerds in de zetel.
De eetbakken zijn blijven staan zoals ik ze daar gezet heb, geen honger wegens op een ander gegeten. Dan maakt het baasje een extraatje met toevoeging van een deel befaamde quiche van t vrouwtje bij hun brokken en Chappi en dan blijft dat staan Je zou ze met plezier soms ne poot uitvijzen.
Dan moet je weten wat ze hebben binnengespeeld uit die vuilzak, dinsdag (!) hebben we bouillabaise gegeten, de echte zelf huisgemaakte bouillabaise . De visafval zoals koppen, staarten,graten, mosselschelpen, garnalenkoppen dat verdient hun volle aandacht ! En goed eten dat niet gedurende de week is beginnen stinken dat blijft staan. Je zou ze nog een poot extra uitvijzen.
Dan zijn ze nog zo leep ook van een chinese vrijwilliger aan te duiden die het baasje moet week maken om niet te veel naar hun poten te krijgen. Deze maal was het Heros die met grote onschuldige (?) ogen voor het baasje kwam zitten. Allee, voor één keer zegt het baasje dan, gij moogt uw vier poten houden deze keer !
De vermoeidheid van de namiddagwandeling heeft gisteren niet lang geduurd, voor een zestiger is het verbazingwekkend hoe snel dat zon jonge honden recupereren. Tijdens de wandeling zijn ze allen, ikzelf Belle inbegrepen, gaan liggen hijgen aan de straatkant.
Bij de thuiskomst hebben we, na eens goed gedronken te hebben, ons laten vallen waar we stonden en een flinke poos geronkt, maar dat wisten jullie al van t baasje.
Veel vroeger dan hij verwachtte stonden wij al terug mee onder de hangar waar t baasje houtblokken aan het halveren was, die waren iets te lang voor de kachel en nu zijn ze een pak te kort of wat dacht je !
Na het eten zijn we er dan eens flink tegenaan gegaan. Binnen in huis wel te verstaan want buiten begon het al te schemeren. Drie maal zijn we de slaapkamer ingestormd, en driemaal heeft het baasje, omdat we weer niet wisten waarvoor die flaporen dienden, ons bij ons nekvel moeten nemen om terug wat orde in het huishouden te brengen.
Uiteindelijk heeft m ons naar de benches gedirigeerd en hebben we nog een uurtje gerust tot we gekalmeerd waren en het deurtje terug open mocht. Onze baas kan wel eens kwaad zijn, meestal omdat m moet kwaad zijn van t vrouwtje, maar vlak daarna staat m achter t hoekje te lachen met onze kuren.
Je moet het maar kunnen, tegelijk lachen en iemand naar zijn poten geven !
We hebben het rustig gehouden vandaag, zo rustig dat het baasje niet weet wat er vandaag te vertellen valt op Drenten gebied. We hebben niets vernield, we hebben geen voorbijgangers laten schrikken, de postbode is onopgemerkt kunnen passeren omdat we voor de kachel lagen te pitten.
Het baasje heeft bij Marc & Sarah en bij Min & Mick, beiden Engelse buren die voor langere tijd in GB zijn het gras gekortwiekt, t vrouwtje heeft hier bij ons wat rozenstruiken gesnoeid.
Het baasje heeft zitten wachten naast de laptop op een bericht van ozzen Dré, zijn broer die vandaag naar een pup is gaan kijken. Neen, niet naar een Drentenpup, bij ozzen Dré moet het een Boxer zijn. Gust die vorige week ingeslapen is was ook een boxer en zoals onze baas verslingerd is op Drenten, zo is André zot van Boxers.
Uit Nederland kregen we dan een mail dat Alfred Schouten het programma over Drentsche Patrijshonden van RTL4 voor ons op DVD heeft opgenomen.Alfred heeft een Drentenkennel vanNoordhove, hier kan je hen vinden:http://www.vannoordhove.com/
Morgen voorspellen ze ook nog mooi weer en dat zal waarschijnlijk zo blijven tot woensdag, je mag ons bij de sjansaars rekenen
Een sterke noord oostenwind blaast over de Charente, het is zeer zonnig maar de wind blaast je terug binnen.
Ondanks die wind zijn we daarjuist een grote wandeling gaan maken, eentje waar Hera en Heros nog niet geweest waren. Die hebben de ontdekkingen van hun leven (tot nu toe) gedaan blijkbaar want ze hebben op zon manier rond gehold dat ze nu nog lawaai maken, van het snurken nu
Die twee zien we voor vanavond niet meer, ik wou al schrijven zien en horen we niet meer maar dat horen is meer dan aanwezig, in stereo nog wel !
Bij aankomst van de wandeling was de tuinman bezig bij de buren, dat is dan de mogelijkheid om de achterzijde van het huis en dak eens te gaan inspecteren. De januari storm heeft op sommige plaatsen flink huisgehouden, daarom toch maar eens achterom lopen om te gaan kijken.
Er zijn twee pannen gesneuveld, één is er gevallen en dus gebroken en een andere is gewoon gebroken en ligt nog op haar plaats. Met behulp van een ladder en twee reservepannen is het euvel ondertussen ook alweer opgelost.
Ik loop met het baasje nog eens mee in de tuin, de pups blijven te hard snurken naar mijn zin
Op paasmaandag 13 april nodigt de Belgische vereniging van de Drentsche Patrijshond jullie uit om deel te nemen aan de jaarlijkse lentewandeling.
Deze wandeling gaat door in Scherpenheuvel. Erik Petitjean heeft weer een mooi parcours voorbereid die zowel de honden als de baasjes kan bekoren.
De deelnemers verzamelen te 14 uur op de autobus parking achter de Mariahal. Wandelaars die op GPS naar Scherpenheuvel komen geven Spordelstraat in als eindbestemming , deze straat geeft uit op de autobusparking.
Omdat de vereniging trakteert met een glaasje en een knabbeltje is er een deelname prijs van 4 voor volwassenen en 2 voor kinderen bepaald.
Praktisch
-deelnemers met puppys of zij die minder goed te been zijn, hebben de mogelijkheid om een verkorting te nemen
-deelnemers met kleine kinderen in een kinderkoets kunnen eveneens deelnemen, het zijn wel geen geasfalteerde wegen. Op eventueel (?) moeilijke plaatsen zullen wel helpende handen aanwezig zijn.
Om organisatorische redenen vraagt de vereniging aan de deelnemers zich op het secretariaat van de vereniging aan te melden voor vrijdag 10.04.09 (goede vrijdag)
Het is een traditie in Frankrijk, zo rond de nieuwjaarsdagen komt de postbode, hier is dat een facteur, U een gelukkig Nieuwjaar wensen, tegen een kleine Nieuwjaarsgift overhandigt hij dan een almanach du facteur.
Nu was dat dit jaar een beetje misgelopen en onze facteur was ziek of met verlof, feit is dat we hem toen niet gezien hebben.
Nu vorige week, toen we onze dagdagelijkse wandeling maakten, toetert er een geel Cliootje van de post achter ons. Onze facteur komt dus en passant letterlijk nu een babbeltje doen over het weer en hoe lang les Belges nog blijven, de gewone babbel van alle dagen dus.
Dan zegt het baasje dat het spijtig is dat we hem niet gezien hebben tijdens de feestdagen want die almanach du facteur is wel een bron van informatie, en dat moeten we dus in 2009 een gans jaar missen
Gisteren bij het druiven snoeien stopt onze facteur en geeft aan het baasje een zakje en vertelt dat m al te laat is en dringend verder moet
Als t baasje het postzakje opent blijken er twaalf almanachs in te zitten. Er zijn verschillende almanachs met telkens andere afbeeldingen, met hondjes, oude fotos, vlinders , landschappen, je noemt maar op en t zit er tussen.
Zo hebben wij voor elke maand een nieuwe almanach, en dat terwijl we schrik hadden dat we er geen zouden hebben dit jaar
Pedagogisch ingesteld als we zijn wilden we de pups vandaag een uitstap gunnen naar het héééle grote water. Waar kan je dat beter als je hier in de buurt bent als op Ile dOleron.
Zo togen we iets voor de middag op pad met twee pups in de bench en een moederhond op de achterbank. Een goede veertig kilometer heeft de 120 kilometer lange tocht geduurd en is toen afgebroken ergens in de groene oceaan van koolzaad en opkomend graan, ergens tussen Chef-Boutonne en Aulnay.
Iets voor de stop begon het baasje een geur waar te nemen in de auto die niet auto-eigen of omgeving-eigen was. Bij de stop bleken er twee grote hopen braaksel in de bench te liggen met twee ongelukkig ogende pups die met grote schuldige ogen de baas aankeken.
Terwijl t vrouwtje de pups aan de lijn houdt maakt het baasje de bench dan maar een beetje toonbaar en proper. Er zit dus niets anders op dan halve draai te maken, terug richting La Magdeleine.
Geen ravotten op het strand zoals een maand geleden, geen dozijn oesters voor t vrouwtje en t baasje. Een poetsbeurt van de bench zal het worden, en voor de rest er is nog genoeg te doen in de tuin, daar amuseren ze zich ook die arme zieke pupjes
Tien na zeven, dat is nu al meer dan een week het uur dat de pups willen uitgelaten worden. Het is ook het uur dat volgens de plaatselijke krant de Charente Libre de zon opkomt boven de horizon te Angoulème.
Omdat het niet het favoriete ontwaakmoment is van de baasjes zijn de twee puppybenches al verhuisd van de living naar de keuken waar het donkerderis, maar ook dat brengt geen baat.
Het is volgens de pups tien na zeven en het blijft tien na zeven basta ! En dan heeft het baasje al eens gedacht, ik ben de baas en jullie hebben te luisteren, ook basta ! Dan hebben ze hun kussen in de vernieling geholpen, of zoals gisteren, toen heeft Heros een plas gedaan in zijn bench.
Daar kan t manneke natuurlijk niet aan doen dat hij of te veel gedronken heeft s avonds of dat m een klein blaasje heeft. Dus laat het baasje ze nog eens met zn drieën uit als hij zelf s nachts op toiletbezoek gaat. Dat heeft resultaat met een droge bench, maar zijn kussen, een reserve, want het originele was nog niet droog na de wasbeurt, lag in flarden.
Deze avond slaapt m op een oud dekentje, niks geen zacht kussen en als morgen vroeg het dekentje ook gaten vertoont zal het gewoon op een stuk vasttapijt of karton worden.
Bij Bas of Belle hebben wij dat nooit meegemaakt, zelfs nu nog steeds met Belle, die maakt nooit kabaal om s morgens uitgelaten te worden. Is het dan toch waar dat er geen twee dezelfde karakters onder de Drenten zijn.
Dat kan je denken, maar gewoonlijk liggen ze in de weg te liggen. Vandaag niet, het baasje was de druivelaars aan het snoeien moeder en pups zijn er bij komen liggen.
Wanneer het baasje opschoof naar een volgende struik dan schoven zij mee op. Meestal met zn twee soms ook met zn allen. Dat ligt daar dan wat te rollen; in elkaars oren te bijten, of elkaar af te likken.
Komt er iemand is de straat gegaan of gereden dan vliegt heel die roedel recht en stormt dan naar de afsluiting om de bezoeker of passant te verwelkomen, of is het om hem weg te jagen ?
Veel hulp heeft het baasje aan hen niet gehad. Maar of ze zelf daarvan overtuigd zijn is nog maar de vraag. Moe en uitgeteld liggen ze toch al weer op hun vertrouwde stekbij de kachel. Veel warmte zullen ze daar niet van hebben, het is pas tegen de avond dat er wat vuur gemaakt wordt, zo warm is het hier al in de Charente.
Op het Drentenforum heb ik deze morgen dit bericht gevonden. Is er iemand die een fijn nestplaatsje over heeft voor deze niet meer zo jonge Drent ?
Voor inlichtingen geef maar een mailtje of een reactie op het blog maar liefst een mailtje omdat dat eenvoudiger te beantwoorden is
Hallo allemaal,
Mijn naam is Sylvia en ik ben hier lid geworden om een iets minder leuke reden. Na lang en veel nadenken en twijfelen hebben mijn partner en ik besloten om voor onze (bijna) 7 jarige drent Bo een ander baasje/gezin te zoeken. Niet omdat we hem niet meer lief vinden, maar omdat wij te weinig tijd in hem kunnen investeren. Sinds we een zoontje hebben sneeuwt hij een beetje onder in ons gezin. Nu er zeer binnenkort een tweede kindje bij komt vrezen wij dat Bo er helemaal bij in gaat schieten. Niet eerlijk dus voor hem. Vandaar dat Bo bij de herplaatsingen staat. Al gaat het ons wel aan het hart.
Het ene zal wel te maken hebben met het andere denken we. Die twee klein mannen van ons zijn door het dolle heen. Geen seconde laten ze elkaar gerust, nu het baasje er voor gezorgd heeft dat ze niet meer bij het zwembad kunnen komen, hebben ze de ganse tuin voor zich alleen. Geen toezicht niet meer nodig voorlopig zegt t baasje.
Er zijn al wat narcissen gesneuveld in de tuin en op de koer, de primulas kunnen het Drentengeweld wel aan en de tulpen laten nog wat op zich wachten. Echt het begin van de lente dus !
De bomen beginnen ook bijen te lokken met hun bloesem. Het amandelboompje, (dat later perziken droeg) staat al in bloei, één van de pruimenbomen heeft zijn bezoekers al mogen verwelkomen, de bijen zijn met ploegenwerk bezig aan de bloesem.
En dan hopen we maar dat de vruchtjes al gevormd zijn tegen de ijsheiligen, en dat het niet hetzelfde is als vorig jaar toen er op 4 april een nacht was van -7°C ! Alles foutu, geen kersen of krieken, peren een paar, de nieuw aangeplante appelbomen zouden de eerste vruchten krijgen niks ook niet !
Alles bevroren op één nacht, het weinige fruit dat we vorig jaar hebben kunnen oogsten waren heel veel aardbeien, die waren super, groot en zoet. Ook de stoofappeltjes, die steeds op de noten na, het laatste fruit in de tuin is, die heeft goed opgebracht. Voornamelijk omdat het zon late soort is en de boom en bloesem aan de vorst ontsnapt is.
Nu gaan we nog wat spelen met de pups in de tuin, het is veel te mooi buiten om te computeren zegt onze baas.
Franca kreeg van ons de gele trui voor de hoogste temperatuur op t blog 38° Cin Sigogne vlakbij Cognac, op zon 35 kilometer van bij ons.
Mijn goeie kameraad Fred zou zeggen met wat hulp van de haardroger zeker ? Maar neen , het is in de zon en uit de wind echt zo warm geweest vandaag. Het maakt dan ook lui die eerste warmte.
Pas op , je gaat ons niet horen klagen hé. Je weet pas nadien hoe zulk weer kan opkikkeren, hoe snel de batterijen terug opgeladen zijn. Ook de honden weten van het weer, zij zijn de koning te rijk en zijn amper binnen te houden. Als ze dan binnenkomen is het om als een blok in slaap te vallen. Ze vallen letterlijk om waar ze staan van vermoeidheid. En ik zal je denken ik keek er naar en zag dat ze het goed deden !
Het is helemaal geen normale die Heros van ons. Met zijn kont in de zon en met zijn hoofd onder een brandende kachel. Niet één zot in Geel die zo gaat liggen, daar zijn we wel zeker van.
De enige beweging die er in te krijgen was, gebeurt dan met de woorden van wie is die koek Dan gaan plots alle koppen omhoog. Zo ook gebeurde daarstraks toen we inkopen gingen doen, dan moeten de pups in hun bench, voor alle zekerheid, zo dat ze geen varkensstreken uithalen zoals aan de meubels bijten. Het is tot nu toe niet gebeurd maar beter voorkomen dan genezen zegen wij hier.
In de krant die we kochten tijdens onze inkoop ronde waren wij direkt op zoek naar de weerberichten voor de rest van de week. Vermits dat het nu in België ook wat beter is durven we het hier laten zien wat de Charente Libre in petto heeft voor de volgende dagen.
We gaan dat laptopke hier dichtdoen nadat dit berichtje geplaatst is en we gaan in de tuin van t goei weer profiteren. Saluukes aan t Belgikske en tot later
Goei plekske en ons lievelingsplekske. Vlak voor de kachel met zijn drietjes dicht bij elkaar.
Op de eerste foto is de kachel wel niet meer aan maar we liggen lekker achter glas in t zonnetje. We kunnen uren zo doorbrengen, eerst wat ravotten in de tuin of samen met de baasjes even t veld in om de konijnen en enkele wilde katten het leven zuur te maken en dan platte rust. Het baasje hoeft geeneens een dure mand of bench te kopen, we vinden onze favoriete stek zelf wel
Op foto twee heeft Heros zich in navolging van mij een plaatsje gevonden in de zon maar wel in t gat van de deur zoals het baasje dat noemt. Lekker uit de wind en in de zon, meer moet dat niet zijn voor een moegespeelde Drent !
Het ziet er zo naar uit dat vandaag ven mooi gaat worden als de vorige dagen. Wolken zijn in elk geval nog niet te zien tot nu toe. Houwen zo zegt het baasje.
Al een paar dagen is het volop lente hier in de Charente, de baasjes spreken al van T-shirts en lichtere kleding. Ons moe zegt dat het normaal maar na Pasen is dat de bazen met lichtere kleding gaan lopen. Wijzelf zijn ook al flink wat wintervacht kwijt.
Bij Hera heeft t vrouwtje gisteren de eerste mini teek al verwijderd. t Was weliswaar een mini-mini maar de eerste zijn nooit de grootste, zeker teken niet
Het koolzaad, colza zeggen de Fransen, zie je met de dag hoger opschieten. Rond Pasen moet dat in bloei staan. Als de zon op de gele velden schijnt doet het je soms pijn aan de ogen. t Baasje heeft daarjuist nog gezegd k ben eens benieuwd wanneer de eerste aan de verkeerde kant van het veld er uit komt Die zullen we dan weer kunnen gaan zoeken, zoals Bas destijds heeft moeten doen met de jonge Belle.
Ondertussen lopen , springen , vechten, we in de wassende graan. Het staat nog maar enkele centimeters hoog maar binnen een maand of wat moeten we weer springen om boven het graan uit te kunnen zien. Het baasje noemt dat het Drentenballet. Dat moet je echt gezien hebben, telkens die bruine kopjes met die twee flaporen die telkens boven het graan uitkomen.
Het is steeds plezierig berichtjes te krijgen van de familieleden, zeker als het directe bloedverwanten zijn als zonen en dochters.
Zo kregen we gisteren nog fotos toegestuurd van ons Hadise, t baasje was al een beetje bang, al tien dagen was er geen nieuws geweest, en dat is uitzonderlijk. Uit Budingen krijgen we steeds mooie fotos.
De reden was dat Hadise samen met de familie vijf dagen gaan ravotten was in de Ardennen. Dat levert dan ook weer mooie fotos op.
Hadise is op dit moment ons illegaaltje, zij is de enige waar we door omstandigheden de stamboom nog niet naartoe gebracht hebben. Een hondje zonder papieren dus. Dan komt bij het baasje al dadelijk de gedachte op van bestaat voor haar al een actiegroep en zo neen, laat er ons dan maar snel mee beginnen
En t is een schoontje die Hadise van ons, ze kan wedijveren met die zingHadise die Turkije gaat vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival, daar zegt het baasje van dat het ook een proper maske is. En t vrouwtje zegt er dan bij toch zeker als ze just van onder den douche komt We bespeuren toch telkens weer een zweem van jaloezie als ze dat zegt.
Wat Hadise in Moskou gaat winnen weten we nog niet maar dat die van Jean Pierre en Ute elke dag wint weten we zeker !
Opgelet het gaat niet over de hond of het ras, hetgaat over het tijdschrift Onze Drent het tijdschrift van de Nederlandse Drentenvereniging.
Ons baasje is lid van zowel de Belgische als de Nederlandse vereniging van de Drentsche Patrijshond. Hij krijgt dan ook de clubbladen van de twee verenigingen in de bus. Zo ook twee dagen voor we naar Frankrijk afreisden.
In het verleden waren de clubbladen van de beide verenigingen op A5 formaat, kenners van papier en tekenaars weten dat we het over een half A4 formaat hebben. Nu begon dat Nederlandse clubblad een serieuze dikte te krijgen, zo dik dat het baasje dacht dat de nieten het niet zouden houden. De bladzijden met uitslagen van de wedstrijden was al een afzonderlijke bijlage !
Nu hebben we een A4 uitgave in de bus gekregen. Ook mooi verzorgd en met artikels die door het baasjegretig gelezen worden wegens geschreven door Drentenliefhebbers die ook echt iets te vertellen hebben. De besluiten van het bestuur in de algemene vergadering is in de haast onleesbare ambtelijke taal geschreven zoals bij de meeste verenigingen maar je weet in Nederland kunnen ze het extra goed uitleggen hé.
Wat het baasje ook aangreep waren de twee berichten over het plots overlijden van Leen(dert) Alberts, een monument in de Nederlandse vereniging. Leen was de eerste Nederlandse Drentenfokker waar het baasje drie jaar geleden mee kennismaakte. Op de Belgische clubmatch van 2006 was Dhr. Alberts ook aanwezig met zijn honden en geraakte hij met ons baasje in gesprek aan de rand van de showring. Zelfs in een gewoon gesprek onder liefhebbers merkte je dadelijk die man heeft het, hier moet je enkel luisteren en zwijgen.
t Baasje heeft onze Drent van voor tot achteraan uitgelezen, zelfs de show en de jachtuitslagen, iets waar wij toch niet aan deelnemen als familiehond, heeft m doorgenomen.
Wij feliciteren de Nederlandse vereniging van harte met het bereikte resultaat en kijken al uit naar het volgende nummer.
Gewoonlijk mankeert er dan wel iets aan of is het niet juist ! Neem nu gisteren, alles dik in orde tot je thuiskomt. Neen met t vrouwtje alles ok , ook met de hondjes, enkel de postbode kwam met een bruine enveloppe met een vensterke bij ons langs. Het baasje is juist niet allergisch voor die dingen, maar veel scheelt het niet. Op de enveloppe dan nog rechtsboven een zegel met onze Albeer op en dan weet je het wel hé.
De heer procureur des Konings laat ons weten dat er een snoodaard met een Mitsubishi in Laarne te snel gereden heeft op de E17. Wel 130 km/h heeft die crimineel gereden en het is een agent met een multanova die dat gezien en gemeten heeft. Vijftig Belgische Euros wil m daarvoor, Franse Euros zijn waarschijnlijk ook wel goed en mijnheer de procureur zal het daar wel mee moeten doen zegt het baasje.
Nog te heeft ons Hera gisteren ondervonden. Bij haar is het ook te snel, maar ook te hevig, te jong, te weinig uitgekeken bij het ravotten met Heros. Zij is met haar snuit tegen de pick nick tafel gelopen waarvan het zitvlak was opgeklapt. Een stuk vel, met bijhorende vacht is aan die tafel blijven hangen, het was dan ook een fatsoenlijke boenk die we tot binnen hoorden.
Hera heeft eens een paar maal met t koppeke geschud en over was het Te snel naar het baasje zijn zin, die wel eens zou willen dat die griet het soms wat kalmer aan zou doen .
Dat was hoe ze ons noemden deze voormiddag op het concours de chiens d arrêts.Het baasje heeft het wel twintig maal moeten uitleggen dat wij drie van de misschien honderd Epagneul à perdrix de Drenthe waren. Monden vielen haast open, ogen werden groter, hier de echte Franse jagers, stonden oog in oog met wezens van een andere planeet!
Als ons baasje dan vertelde dat die andere planeet België en Holland noemt dan is het al wat normaler, wat dichterbij en wat menselijker
Hera en Heros hebben de show natuurlijk weer gestolen want zelfs die stoere Franse jagers zijn vertederd door zon twee jonge Drentjes.
Het concours zelf was enkel veldwerk, niet ons specialiteit dus. De aanwezige Pointers, Bretons gaven goed van jetje en het was een feest voor het oog hoe ze tekeer gingen in het veld. We zijn niet lang gebleven want het baasje was nog afgesproken om deze namiddag nog te gaan helpen bij Fernand.
Het was wel spijtig dat we niet waren ingeschreven voor het repas want het rook heerlijk in de salle des fêtes van Saint Fraigne.
Zo is Heros gisteren in slaap gevallen in de nieuwe mand. Uiteraard met een beetje hulp van t baasje, want zover hebben wij de pups nog niet afgericht dat ze zelf het deken over zich kunnen trekken.
Omdat er bezoek was gisterenavond was er geen plaats voor de hondjes in de zetel, Heros is dan maar in de nieuwe mand, die ze hebben gekregen omdat ze vier maanden werden eergisteren, gaan liggen en het baasje heeft het dekentje dat normaal in de zetel ligt, over hem gelegd.
Blijkbaar is m dat goed bevallen, of hij sliep onmiddellijk heel diep, want hij heeft toch wel een uur in die houding liggen slapen !
Hij kan er maar deugd van hebben gehad en waarschijnlijk gaat m snel navolging krijgen, want als het meevalt voor hen moet je het geen tweemaal voordoen voor ze het kennen
We hebben hem maar even gezien toen hij nog wat gereedschap kwam halen uit de schuur.Hij was bij Fernand en Jenny gaan helpen bij het verlengen van de pergola aan het zwembad.
Fernand was nog wat gereedschap in Turnhout vergeten en t baasje is dus over en weer moeten rijden om bij ons het ontbrekende op te halen.
Uiteindelijk zijn ze zover geraakt als ze wilden, morgennamiddag doen ze verder met dezelfde ploeg , Fernand, Laurent en t baasje.
Morgenvoormiddag is er echter een belangrijke manifestatie waar wij dan weer de aanleiding tot zijn. In St. Fraigne is er een concours de chiens d arrêts. Staande honden dus, met andere woorden Drentsche patrijshonden, Duitse staanders lang , kort of draadhaar, Epagneul Bretons zijn staande honden. In België zouden ze zeggen de honden van groep zeven .
Wij gaan nog niet meedoen aan het concours, het baasje wil eerst de zaak eens bekijken en dan volgend jaar eventueel ons als deelnemers inschrijven.
Uit de ingewonnen informatie blijkt enerzijds een demonstratie van veldwerk, de andere vertelt over een schoonheidswedstrijd. We zien morgen wel..
Van één zaak zijn we zeker, het baasje zal het kunnen uitleggen wat Drentsche Patrijshonden zijn. Er zullen er niet veel meer dan honderd zijn in Frankrijk, en daar zijn wij er drie van
Moeilijk kan dat niet zijn, t is wit, het steekt tussen twee zetels uit, er staat haar op en er zitten tenen met nagels aan. Na een wandeling kan je zulke fotos schieten, dan liggen de pups uitgeteld, om het met een bowling term te zeggen strike.
Dan mag je volgens de boekskes maar 5 minuten wandelen per maand dat ze oud zijn.
Twintig minuten wandelen per dag met een Drenten pup, wie dat geschreven heeft die heeft een Drent alleen nog maar van ver gezien. Het is ook mogelijk dat hij of zij die dat in de boekskes heeft geschreven de heimelijke gewoonte heeft van die hondjes zoveel energie te laten overhouden dat ze s avonds in de luster en de gordijnen hangen. En de bazen er naast van wanhoop.
Als wij zo drie kwartier tot een uur gaan wandelen hebben wij ze op de terugweg nog nooit moeten dragen omdat ze zo moe zijn. Het baasje heeft ooit eens een stappenteller gekocht. Hij deed dan ongeveer 4000 stappen op een uur in het bos. Als je dan rekent dat die pups kriskras door de velden en bos crossen dan weet je wat een afstand dat die hebben afgelegd. Gerekend dat een bazenstap ongeveer 80 centimeter is.
Ben je er ondertussen al achter gekomen van wie dat een onderdeel is op de foto ?
Een nieuw Hollands streekgerecht ? Bijlange niet een bloempot, nogal een grote, die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats stond, dat is thym op Drentsche wijze !
Eergisteren hebben ze hier in de keuken al een veldslag uitgevochten om een halve bos thym die Hera ergens had buitgemaakt. Gisterenavond hebben de slopers dus hun werk verder afgemaakt. Deze morgen was het duidelijk waar de takken vandaan kwamen. Achter een grote voormalige betonnen drinktrog stond nog een te groot opgeschoten bos thym. Eigenlijk stond die te wachten om gescheurd en herplant te worden.
Dat laatste werk is het baasje al uit handen genomen. Die twee hebben de struik met pot en al naar het midden van de koer gesleurd en daar hun destructief werk verder gezet.
De plaatselijke ministerraad, in spoedzitting bijeen, heeft dus besloten van dit jaar hééél weinig plantgoed aan te kopen. Deze beslissing is unaniem genomen en zonder opgave van een gegronde reden wegens al te duidelijk !
Vier maanden liggen tussen die twee data, Vier maanden zijn die pups vandaag al geworden. Het is net alsof dat we vorige week bij ons Belle op onze knieën aan de werpkist zaten.
Zes piepkleine Drentjes zagen het levenslicht bij ons in Vosselaar in de living. Een kast moest wel verplaatst worden en de verwarming werd aangepast met een warmtelamp boven de werpkist, precies alsof het gisteren was zo is de herinnering nog aanwezig !
Ondertussen zijn ze met zijn zessen al eens rond de kerstdagen in Frankrijk geweest, zijn er vier op de leeftijd naar hun nieuwe baasjes verhuisd en bovenal zijn ze van rond de 350 gram naar 15 à 16 kilogram gegroeid.
Van kleine muisjes in het begin, diertjes met gesloten oogjes, die alleen belangstelling hadden voor de milkbar oftewel Belles tepels hebben we hier al flinke hondjes in huis.
Hondjes met een beginnend willetje en een eigen karakter. Nog wel gedirigeerd op een sublieme wijze door moeder Belle, maar toch kan je merken wat voor vlees we in de kuip hebben met Hera en Heros.
Tot nu toe geven ze beide alle dagen wel een paar maal aanleiding tot een glimlach of zelfs een heuse lachbui als je ze weer eens met elkaar bezig ziet. Als je de ene ziet moet je niet ver kijken of de andere is ook daar. Je zou zelfs zeggen dat ze syncroon leven, plast de ene, dan ook de andere, loopt Hera naar links dan volgt Heros automatisch, als Heros blaft naar een voorbijganger dan klinkt het hoge stemmetje van Hera vlak achter hem. Zo kan je oneindig voorbeelden aanhalen.
Fotos van de bevalling hadden we al, fotos van vier maanden min één dag ook Daarom hebben we daarstraks met de wandeling nog maar één meer genomen. Met Bas en Belle hebben we dat destijds ook gedaan, en nog op dezelfde plaats
De strijd om de halve struik thym . Geen grote veldslag zoals er in het verleden al uitgevochten zijn in de Charente,maar een strijd om een halve struik thym die Hera weer ergens in de tuin heeft geoogst.
Heros kan dat natuurlijk niet goed verdragen dat zijn zus iets heeft wat hij niet heeft. Dat blijkt nogal normaal te zijn onder pups. Deze namiddag is in de tuin iets soortgelijks gebeurt. Toen ging het om een uitgebloeide en bevroren broccoliplant te gaan. Die was dan weer geclaimd door Heros en je raad het al Hera wou die ook!
De strijd gaat gepaard met heel wat lawaai en tandengekletter, het stuk vasttapijt dat het baasje voor de pups heeft gelegd omdat de vloer nogal glad is, die ligt vol met stuk getrokken thym takken.
Het verschil met deze namiddag is wel dat ze beiden een veel frissere adem hebben dan daarstraks met die rotte broccoliplant.
Maar voor de rest zijn het brave Drentjes, t baasje en t vrouwtje zeggen dat ook maar die trekken dan een wanhopig gezicht en slaan dan ook de ogen ten hemel ! ! !
Het is mooi vandaag, de zon is rond tien uur eens voorzichtig komen kijken, alsof ze niet goed wist of ze wel hier moest zijn . Ze is dan toch maar gebleven en op dit moment kan je spreken van plein soleil à Ferret
Hera en Heros zijn aan het ontdekken wat er zoal eetbaar is van al dat geel bloemenspul, echt lekker is het blijkbaar niet want ze laten ze na éénmaal proeven links liggen. t Baasje heeft ze al wel verteld dat Primulas giftig zijn en dat ze daar wel eens niet goed van kunnen zijn.
De paasbloemen die van eergisteren open staan hebben ook hun belangstelling gehad, verschillende zijn gebroken door het jonge Drentengeweld dat er gepasseerd is.
t Vrouwtje heeft al maar een vaas met gesneuvelde paasbloemen in huis gezet, de vaas raakt met het uur voller
Ze hebben de lente in t lijf , dat kleine grut van ons. Morgen worden ze 4 maanden oud en zijn onvoorstelbaar gegroeid. Al wat voor hen komt moet wijken, ze kijken naar niks. Als ze niets in hun bek hebben, slapen ze gewoonlijk. De rest van de dag kauwen ze op steentjes, takken, bloempotten, zaaibakjes, alles moet er aan geloven. Het zouden goede designers zijn alles wat ze in hun bek of poten krijgen verandert van vorm.
We zullen maar denken dat het een stadium is in hun leerproces
Gisteren namiddag rond vijf uur is Gust onze Bas achterna gegaan. Na elf jaar bij onze broer André en schoonzus Marleen een fijn leven te hebben doorgebracht.
Gisteren hebben we er al over bericht dat het heengaan nakend was, en zo is dan ook gebeurt. Marleen heeft dan deze namiddag nog enkele fotos doorgemaild, onze fotos van Gust zijn verdwenen bij het nazicht van de firma Van Roey te Turnhout, toen is er heel veel verdwenen
Ondertussen zal Gust onze Bas al wel gevonden hebben aan de overzijde van de regenboogbrug. Die twee hebben altijd goed met elkaar kunnen opschieten, dus zal het nu ook wel klikken.
Niet hetzelfde als die van gisteren, zie ze hier liggen bij elkaar ! Tien minuten tevoren heb ik ze met twee eens goed vast gegrabbeld en ze op hun plaats gezet.
In hun spel, of strijd om de dominantie ging het er zeer heftig aan toe. Ze hingen achter elkaar vanuit de keuken , door de living naar de baasjes hun slaapkamer. Over het bed de grote kleerkast in. En toen, toen was het baasje zijn geduld op, met terugwerkende kracht zelfs.
Met twee pups, aan elke kant één, onder zijn armen is m uit de slaapkamer gekomen en heeft ze met hun klikken en klakken aan de deur gezet. De buitendeur wel te verstaan om eens goed af te koelen. Daar was lief (?) Heratje en lief (?) Herosje toch wel even van onder de indruk. Ze weten het stilaan al wel, dat, wanneer ze het vingertje van t baasje negeren er bij het nekvel genomen wordt.
Als die twee dan na een kwartier binnen gelaten worden, vallen ze twee meter achter de deur in slaap. Zoals een verliefd stel nog wel, in elkaars poten.
En dan mag het baasje niet dedju, dedju zeggen zeker ?
Gust is de boxer van t baasjes broer Dré.Elf jaar is hij geworden en vandaag ingeslapen.
Het ging al even niet goed met Gust, een gezwelletje hier, een bobbeltje daar, artrose in de achterpoten, en nu ook een gezwel op zijn tenen. Het verdikt van de dierenarts luidde, als we dat gezwel wegnemen moeten we ook de teen afzetten. t Baasjes broer heeft dan de zware beslissing genomen, we laten Gust inslapen en we besparen hem nog een lange pijnlijke lijdensweg.
Elf jaar is hij een fijne kameraad geweest voor de ganse familie, er zullen vandaag wel enkele traantjes gevloeid zijn daar in Beerse, en in Vosselaar en in Oostmalle. Maar voor Gust is deze oplossing de beste.
Het baasje zegt dat Gust steeds stond te kwijlen als m de auto van ons baasje hoorde aankomen, wetende dat er in het dashbordkastje steeds lekkere hondenbrokjes te vinden waren. Hij wist dus ook dat ons baasje geen zuinige is .
Gust had ook iets met kartonnen dozen, als hij er aan kon, lag ze binnen de kortste tijd in de vernieling. Zo heeft hij ook een doos van de werkbank getrokken, ongelukkig voor hem zat er nog een turbo van een vrachtwagen in de doos, en zon turbo van een Daf weegt al iets, Gust kon er van meepraten.
Gust heeft een puik leven gehad, misschien kan hij vanaf vanavond wel tegen Bas zittenstoeffen wie het beste leven gehad heeft
Eén Drentenpup kan leven in de brouwerij brengen, maar twee pups brengen niet alleen leven in de brouwerij, ze zetten die brouwerij waarschijnlijk op zijn kop.
Zo ook die twee van ons, Belle was al aan de aftocht begonnen omdat er toch geen kruid tegen gewassen was en zei haar tuchtkruit al lang verschoten had.
Het baasje vertelt altijd dat hij aan zijn leerlingen twee dagen op voorhand kon zien dat er slecht weer op komst was. Wel met die pups is het niet anders.
Achter elkaar hangen, elkaar aanvallen, omver lopen, in de oren bijten, nog maar eens achter elkaar crossen, alles was er vandaag bij. Vorige week is Hera in het zwembad gedonderd, vandaag heeft Heros een plons gewaagd. Hera was dan nog deels op het afdekzeil beland, Heros heeft binnen de kortste tijd zijn zwemlessen 1 tot 5 gehad. En geslaagd is m ook nog. Alleen moet het baasje wel telkens in de buurt zijn om ze met hun nekvel uit het zwembad te hijsen, want alleen kunnen ze er niet uit wegens te hoge rand !
Resultaat uiteraard een doornatte hond maar ook een baasje die naar binnen kan voor handdoeken om dat nat kieken af te drogen. Dat kieken slibbert dan ook nog eens tussen de benen van de baas naar binnen om zich daar eens goed te staan schudden. Je mag dan ook nog eens raden wie dan naar zijn voeten krijgt just den baas, die moest maar slimmer zijn. Zie je nu waar die titel vandaan komt !
Ook in de Franse Charente is het nog steeds maart met alles wat maart in petto heeft ! Het ene moment wil je die winterbroek/hemd wisselen voor een short (!) en een T-shirt, om enkele minuten later terug binnente lopen met kiekenvlees op je armen om een ganse kippenren jaloers te maken.
Het nieuw aangeschafte weerstationnetje staat wel in open vlakte, pal in de wind en regen, maar toch geeft de thermometer 20° Celsius aan. In de pluviometer staat drie millimeter water, de oogst van 24 uur.
Belle heeft gans die meteorommel niet nodig om er eens rap van te profiteren om zich gerekt en gestrekt voor de deur neer te vleien. De zon verwarmt haar ogenblikkelijk met haar donkere vacht en van de eventuele regen heeft ze geen hinder omdat ze onder het afdakje ligt. De pups liggen zoals je kan denken vlak voor de kachel, die verkiezen iets meer dan de 20° C van buiten.
Die pups hebben trouwens daarjuist flink naar hun voeten/poten gekregen van t baasje. Zij waren aan de haal gegaan met een zak pensstaafjes van één kilogram die het vrouwtje in een tas tegen de grond had laten staan met het oog op even later in de kast te leggen.
Het baasje kreeg het in de smiezen omdat ze plots zo stil waren en hij betrouwde die stilte niet, hij kent zijn pappenheimers zo stilaan. Anders smakken ze tegen de sterren op als ze iets te eten krijgen, nu zouden ze een voorbeeld kunnen zijn van goede tafelmanieren !
Dit is Panda de hond van Grace, Robins dochter. Panda woont enkel hier, schuin over ons, wanneer Grace bij haar papa verblijft.
Panda zal nu een jaar oud zijn, hij kwam bij Grace en de jongens toen het gezin uit elkaar ging. Spijtig voor allen, ook voor ons want het zijn fijne buren. Nu zien we Panda enkel in de weekends of wanneer Grace en haar nieuwe familie op verlof, nu wintersport zijn.
Pandas tuin is niet hondproof zodat hij regelmatig hier aan de afsluiting gezelschap komt zoeken bij onze roedel. Dat was wel even wennen voor Hera en Heros die nog nooit een Panda gezien hebben, zelfs geen hond die Panda noemt !
Aanvankelijk was er veel geblaf van op een afstand, tot Heros op het idee kwam van op de tuintafel te gaan zitten zoals eergisteren. Het is in elk geval, strategisch gezien, een betere plaats dan op de grond.
Als we straks een wandelingetje gaan maken zal m wel meelopen met ons. Dan kunnen gelijk beter kennismaken met elkaar
Sinds we woensdagmiddag vertrokken zijn in Vosselaar hebben we weeral flink wat op de ontspanknop gedrukt. Er zijn dan ook flink wat toonbare fotos getrokken die we jullie niet willen onthouden.
-We beginnen met de boulevard Périférique inParijs, tussen de Porte Bagnolet en de Porte d Italie.
-Hera die staat om de pooi aan te wijzen, hier wel haar moeder Belle, maar zo moeten ze het leren, met spel en vechten
-Heros wil dan weer t baasje attaqueren, of toch minstens dat nief kodakske.
-Als Belle meespeelt is de lol volledig, wie onder ligt wisselt in enkele seconden, het lijkt allemaal heel baldadig maar het blijft spel.
-Nadien laten we ons op een aangenaam lekker warm plaatsje vallen, vlak voor de kachel is zo een plaatsje
Woensdagavond bij onze aankomst hier in La Magdeleine vonden we een geëmailleerde 7 in onze brievenbus. We hadden het al gelezen in de krant, maanden geleden, dat elk huis in Frankrijk binnen afzienbare tijd een huisnummer zou krijgen. Met deze zeven is dat dus bij ons al gebeurd.
Samen met dat huisnummer hebben we ook een straatnaam gekregen, gedaan met gewoon Ferret (zonder nummer) La Magdeleine. Vanaf heden wonen we in de rue du Four numéro 7 de ovenstraat nummer 7 in t Vloms. Er staat bij ons in t gehucht namelijk een vrijstaande stenen oven. Hoe oud die oven is weten we niet, maar hij heeft wel zijn beste tijd gehad.
Ooit gaat het baasje wel eens uitvlooien hoe oud de oven is, daarvoor is het gemeenthuis aangewezen en het kadaster in Angoulème.
Daarstraks heeft het baasje zijn boorarsenaal uitgepakt en het nummer zeven aan de muur bevestigd. Vlak bij de brievenbus, zoals het hoort.
Nu tien jaar nadat we hier komen wonen zijn kunnen we uitpakken met een echt adres met straat én nummer. Dat kunnen ze tot nu toe niet allemaal zeggen in Frankrijk
Gisteren was het prachtig weer, vandaag is het weeral voorbij. Vijf graden vanmorgen op de thermometer in auto als we naar de bakker en gazettenboer reden en een druilerige regen om het volledig te maken.
Al een geluk dat het baasje zich gisteren in de Lidl een volledig weerstation heeft aangeschaft. Kwestie van te weten of het goed of slecht weer is nietwaar. 60 jaar heeft m buiten gekeken en gezegd ha mooi weer of kruipen we terug in bed met zon rotzooi?
Vanaf nu heeft m zo een weerstation nodig om dat te weten. Vroeger keek m in een emmer om te zien hoeveel het die nacht geregend had, vanaf nu weten we hoeveel in centimeter en in inches ! Ook de temperatuur is niet meer hetzelfde, als t vrouwtje vroeger vroeg hoe warm/koud het was dan antwoordde het baasje bvb., 15 graden. Vanaf nu zijn dat graden Celsius of Fahrenheit, moeilijk allemaal hé
Ook zo de wind, vroeger wisten we dat het waaide, nu gaan we van binnen kunnen zien, hé het waait, want het molentje draait en de wijzer staat naar het zuiden, dus is het noorderwind !
Spannend? niks spannend vroeger was het allemaal véééél eenvoudiger, hier heb je het bewijs zie .
Ja, wat doet een Drent een ganse dag in een land waar alle honden een andere taal blaffen?
Ga er even bij zitten want die uitleg kan even duren Meestal staan we op, of beter gezegd, ons baasje laat ons uit tussen half acht en acht uur. Hoe beter het weer, hoe vroeger de benches opengaan en wij de tuin kunnen instormen.
Terwijl wij doen wat elke normale hond s ochtends doet steekt het baasje de kachel aan en zet koffie. Meestal helpen wij met het dragen van brandhout, the will to please weet je wel, waar het baasje grijs haar van krijgt zegt m.
Gewoonlijk heeft hij dan ook al maatbekertje brokken in ons eetbak gedaan zodat we ook al iets te knabbelen hebben. We spelen dan een anderhalf uur buiten en wanneer we moe beginnen worden trekken we uit onszelf naar de bench of we laten ons vallen voor de kachel.
Na de middag helpen we de baasjes als zij in de tuin bezig zijn, snoeihout mee opzij leggen, stapels snoeihout uit elkaar trekken, het baasje tegen zijn achterste springen als hij gebukt staat om dat hout terug op zijn plaats te leggen. Dan hoor je het baasje pas sakkeren als je dat doet. Dat hebben we pas daarstraks uitgevonden maar is voor herhaling vatbaar
Zo rond halfvier komen de halsbandjes te voorschijn en gaan we uit de velden in, daarna terug de bench in want dan zijn we echt moe gekoerst.
Tegen de tijd dat de baasje aan tafel gan staat ook voor ons al wat gereed maar wij moeten wachten tot de baasjes klaar zijn. Moeilijk hoor, van dan geen deuntje te zagen naast het baasje zijn stoel. Als wij wachten tot de baasjes klaar zijn met eten dan vinden wij gewoonlijk wel iets lekkers extra in onze bak. Daarom loont het steeds van als laatste te eten !
Na het eten gaan we met ons moe nog eens de tuin in om te zien dat er geen poezen zijn die we de stuipen op het lijf kunnen jagen of wat egels den duvel aandoen.
En dan zit de dag er weeral op, nog wat knuffelen bij de baasjes of spelen met ons moe en we kunnen terug naar dromenland. Waar dromen wij van ?... Begin terug bovenaan dit bericht en lees zo verder, dan kom je al onze dromen te weten !
Net als haar moeder drie jaar geleden, is Hera in het zwembad gedoken met achter elkaar te hangen. Alleen daarom mogen de honden voorlopig niet alleen in de tuin. Als de baasjes in de tuin bezig zijn mogen ze mee in de tuin.
Zie ze proper zijn, waar een plons al niet goed voor is. Nadat het baasje haar met hetnekvel uit het zwembad heeft getild, is ze rillend op de tuintafel beland waar het baasjehaar goed heeft afgedroogd. Drie grote handdoeken heeft hij daar voor nodig gehad en nog is ze niet droog tot op de huid. t Baasje heeft al gezegd dat hij haar met haar oren aan de wasdraad gaat hangen maar dat zal m toch maar niet doen, een goed hart weet je wel .
Ondertussen blijft ze maar liggen op de tafel in het zonnetje, daar zal ze ook het snelst drogen en voor één keer zal het baasje het maar door de vingers zien
Dat belooft mooi weer te worden vandaag, wakker worden met de opkomende zon in je ogen t is al een hele poos geleden.
Buiten mogen, in het gras lopen in de tuin, hé dat gras kraakt, raar gras hebben die Fransen. Belle gaat zich rollen in het gras, de pups staan er op te kijken, waarschijnlijk een souvenir van een kat of egel waar ze zich in rolt. t Baasje kan niets vinden en ze ruikt ook naar niks abnormaals, Drentenneuzen zijn dan ook zo veel fijner afgesteld dan mensenneuzen !
Als het baasje de kachel wil aansteken is het een gevecht aan zijn voeten om het mooiste plankje. Die twee staan daar te springen op een wijze dat Tia er jaloers van zou worden. Tia sprong voor goud, zij springen voor hout, goed op weg hé ! t baasje moet dan ook driemaal andere houtjes nemen omdat Hera en Heros ze uit zijn handen hebben gesprongen en er mee aan de haal zijn gegaan. Je moet een beetje tolerant zijn Drentenbaas, vloeken en sakkeren op die twee leer je zo nochtans wel .
Ondertussen ronkt de kachel, geurt het naar verse koffie, zijn die twee nog bezig met het buitgemaakte hout en de zon die saat alweer wat hoger als daarjuist.
Dat het baasje te gierig is om de verwarming aan te zetten en dat we van de kou onder de kachel moeten kruipen.
Nu is de Charente op dit moment geen tropisch oord met zijn 8° C. maar met zon pelsen frak als die van hen zijn ze toch een stukske aan het overdrijven vinden de baasjes. Het enige verschil dat er gebeurt wanneer het baasje de kachel nog wat opstookt is dat ze dan zo ongeveer 5 centimeter verder achteruit gaan liggen.
Zou het daar van kunnen komen, de uitdrukking en naam Hot Dog ?
Als ze dan op geregelde tijd naar buiten worden gestuurd om hun plasje, dan kunnen ze niet snel genoeg terug binnen zijn om dat plaatsje in t midden terug in te nemen, dat is het favoriete plaatsje van alle drie. Als Belle terug eerst binnen is dan laat ze gewoonlijk de middelste plaats aan één van haar pups. t Kan ook zijn dat ze weet dat het haar daar te warm is.
We hebben het al zo dikwijls geschreven wat een goed moedertje ons Belle steeds geweest is. Het is niet alleen geweest het is en blijft een goed verantwoord moedertje ook nu elke dag nog. Gisterenavond is ze al direct begonnen met les geven
We waren gisterenavond nog maar even hier in La Magdeleine, toen ik de drie honden meenam in de tuin. Voorlopig mogen ze enkel onder begeleiding daar naartoe omdat ze nog in het zwembad kunnen duikelen. Ik was nog maar net in de tuin toen ik het bekende geblaf van Belle hoorde. Op die wijze blaft ze enkel als ze een egel gevonden heeft ! Nu kende het baasje de situatie beter dan de pupjes die nog nooit vanzeleven een egel gezien hadden. Ze stonden erbij en keken ernaar gaat het in het liedje van ik zag twee beren, wel zo kan je dat hier in de praktijk zien.
Op de eigen Belle wijze heeft Belle die egel bij zijn pinnekes gepakt en bij t baasje gebracht. Ik herkende hem direct (?) t was pinneke van vorig jaar, die is al meermaals door de tuin gedragen door Belle en wij vermoeden dat m het er voor doet Voor de winter heb ik onder het afdak, wat vroeger schapenstal moet geweest zijn een grote hoop afgevallen bladeren gelegd ten behoeve van de pinnekes uit de buurt, om te overwinteren.
Als de les van Belle nu begrepen is door Hera en Heros, hoe ze een egel moeten oppakken zonder hem te kwetsen, dan staat pinneke nog een mooie toekomst te wachten, voor het baasje echter staat een toekomst voor de deur met constant lederen lashandschoenen aan, om die egels terug in de tuin te gaan zetten. Zo enkele egelfamilies hier aan de voordeur is nu ook niet dadelijk waar we van dromen
Volgens mij zijn jullie de helft vergeten zo schreef Mary gisteren als reactie op de foto van de kofferinhoud van de Mitsubishi. Ook Sonja was bezorgd over de kofferinhoud. Ze zouden gelijk gehad hebben want wat je op de foto ziet is voor 75 % materiaal, eten, speelgoed, handdoeken enz voor onze honden. Enkel deze blauw/zwarte plooibox bevat nog een printer en daaronder zit welgeteld één valies met materiaal van de baasjes.
Maar vergeten nee hoor, niet met onze bazen ! Die doen dat dit jaar al voor het tiende jaar, die verhuis van dat mensen en honden gerief zoveel maal per jaar. Wat Mary & Sonja natuurlijk niet wist, was het feit dat er nog een flink opgestapelde aanhanger klaarstond om aangekoppeld te worden aan de auto.
Er moeten immers drie opgeplooide benches mee, Chappi voor drie voor een maand, een reserve band voor de aanhanger, Maes pils voor ons gemeentraadslid hier in La Magdeleine,Jupiler voor de baas, steriliseerbokalen , gekregen van de schoonmoeder van ex-collega Cis, geraniums die in Vosselaar overwinterd hebben, en nog een gereedschapskist die makkelijker te bereiken was als ie op de aanhanger stond !
Zo dames, nu kunnen jullie tenminste gerust slapen vannacht met de wijsheid dat we tot nu toe niet gemerkt hebben dat we iets vergeten hebben. Hebben jullie dat al eens meegemaakt dat je zon honderd kilometer weg bent en er zegt dan iemand wie heeft daarstraks de stekker van het strijkijzer uitgetrokken? of ben je zeker dat de koffiepercolator is afgezet?
Ja dames, bij ons is dat al meermaals gebeurt maar niet nu en zelfs de hoofdwaterkraanis dichtgedraaid !
Vlak na het schrijven van vorig bericht keek ik even rond bij de blogvrienden. Bij Franca in Sigogne kwam ik waarschijnlijk de reden tegen waarom onze Drenten zo kouwelijk waren vandaag: Kijk zelf maar eens om je te overtuigen
Acht uur en een half hebben we er over gedaan vandaag om van Vosselaar in La Magdeleine te komen. Even zo veel tijd hebben die twee deugnieten van ons in de bench gezeten. Van gans de tijd hebben we ze niet gehoord of hebben ze zich onrustig gehouden.
Eénmaal zijn we gestopt om onze veestapel even uit te laten. Dan waren we Parijs al voorbij. Voor Parijs regende het en was het niet te doen van een parking af te wandelen met drie honden in de gietende regen. Toen waren die ambetante Parijzenaarsweer allen tezamen op het idee gekomen van hun auto uit te laten op de Périférique zodat we met zn allen stilstonden. Maar toen konden we weer niet uitstappen alhoewel het toen droog was
We hoorden het baasje tegen het vrouwtje zeggen leven de pups nog?t Is al zo lang geleden dat ik ze nog gehoord heb Toen heeft één van de twee er ééntje laten vliegen en wist het baasje direct wie er nog leefde. Lang hebben we er geen deugd van gehad van de geur want gelijk heeft m toen het schuifdak ten verste opengedraaid. Weg fijne Drentengeur
Het was al donker toen we hier het erf opdraaiden, Belle was eerst uit de auto, die mocht gans de weg aan t vensterke zitten hé, Wij tweeën herinnerden ons nog maar vaag het hier was. Het is immers al twee maanden geleden dat we hier waren, we waren nog maar zes weken toen, en we waren toen nog met zes puppys.
Belle heeft ons dan nog maar eens een rondleiding gegeven en wonder O wonder, er zat weer zo een egel in de tuin. Maar das een verhaal voor morgen
Eten, brokken en Chappi, speelgoedjes, veel (gezonde) snoepen, ballen, trektouwen, piepbeestjes, leibanden + reserves, looplijnen, bijtringen, drie benches, uiteraard de drie slaapkussens, Er gaat wat in, in de koffer van die auto. Dan zegt ons moe dat er in die vorige auto NOG MEER in kon, maar die auto is verkocht de week voor wij geboren zijn.
Al een geluk zegt Belle, want dan hadden we vorige maal, in het kerstverlof,in de onverwarmde koffer de reis moeten maken. Nu mogen we met zn allen op de achterbank, wij nog in de reisbench en ons moe er naast. Volgende maal hoeven we niet meer in de bench zegt het baasje. Tegen dan, na het paasverlof, zijn we groot genoeg om een harnasje en een veiligheidsgordel te dragen. t Gaat mooi worden zo met zn drieën prinsheerlijk op de achterbank, maar dat is voor later nu gaan we nog benchen.
Het baasje hoopt dat we zo braaf en netjes zijn als vorige maal, toen waren we nog met zes pups en maar zes weken oud. We hebben het op één drolletje na op de terugweg proper gehouden. We kunnen dan nu toch niet anders doen hé.
De baasjes zijn klaar, wij hebben onze toer tot aan het bos gemaakt om de laatste ballast kwijt te raken. De laptop nog dichtklappen, in de tas steken, de hondjes in de auto en rijden baas Tot straks of morgen in La Magdeleine !
Er verschijnen weer rare pakken en dozen in de hall, met de regelmaat van de klok verdwijnen die in de aanhangwagen waarna er nieuwe dozen en bakken van boven verschijnen.
Dat weet ik ondertussen wat dat allemaal betekent. Heel kortelings zullen we weer vertrekken naar Frankrijk. Waarschijnlijk is het voor eenganse maand want ik heb het baasje met veel blikken Chappi zien zeulen.
Ook tegen Tibo en zijn baasje hebben we t baasje horen zeggen tot volgende maand. De bekenden ginds hebben al gemaild dat de lente daar aangebroken is. Op dit blog van Elz, een Nederlandse in de Creuze kan je op 26 februari een filmpje zien van de kraanvogels die daar overtrekken richting Noorden.http://www.fransezaken.nl/ Dat wil in elk geval zeggen dat de winter voorbij is.
Als Mr. Wanadoo.fr het belieft kunnen we vanaf morgenavond verslag uitbrengenover de Franse lente. Doet me denken dat er ooit een Praagse lente was, maar dat was een revolutie meent t baasje.
Fred en Harley zullen we nog niet dadelijk ontmoeten zegt het baasje, die zijn hun engels terug aan het ophalen over t water. En die komen pas terug als wij al terug in Vosselaar geweest zijn en terug in La Magdeleine zijn aangekomen
Deze titel zal wel een beetje verklaring behoeven denkt het baasje. Hulp is zonneklaar, maar Diftar ? ? ?
Diftar is ,voor Vosselaar, sinds 1 januari het systeem van huisvuil ophaling. Iedere bewoner heeft een nieuwe huisvuilcontainer gekregen. En het nieuwe aan het systeem is dat het huisvuil automatisch gewogen wordt op het moment dat het in de vuilniswagen wordt gekieperd. Met chips en computers en een uitgebreide administratie krijg je dan op t einde van het jaar een gepeperde rekening. Als ..
Als je al je vuilnis in de container doet tenminste. Nu zijn er meer en meer imbecielen die hun rotzooi, omdat het te zwaar is, gewoon in ons en andere bossen en bermen kieperen. Dan hoeven ze er niet voor te betalen zie je
Gisteren heeft het baasje zo enkele fotos van die rotzooi genomen als bewijs van de verloedering van de natuurlijke omgeving. Het zijn over het algemeen zware producten die je kan vinden, kattenbakvulling, tuinafval, witzand/zaad uit een volière, enzovoort.
Nu nog even wachten tot ze de lente in het lijf voelen en de tuin beginnen opkuisen, wat ga je dan nog allemaal vinden, gebroken tegels, afsluitingen, .noem maar op.
Mooi systeem, het Diftar systeem, als .ieder zijn verantwoordelijkheid neemt en betaalt voor wat hij/zij vervuilt. En dan gaan we het ooit ook nog eens hebben over de op en afritten van de snelwegen en hunbermen.
Dit mopje vond ik deze morgen bij mijn mail. Ik kreeg ze toegestuurd van Annemie.
Laat Annemie nu zelf blond zijn en dat blond van haar is niet van t fleske.
Twee bowlingteams, de ene allemaal blondjes en de andere brunettes, charteren samen een dubbeldekkerbus om mee te doen aan een toernooi. Het team van de brunettes zat in het onderste gedeelte van de bus, de blondjes boven. Beneden in de bus, bij de brunettes, ging het er heel plezant aan toe. Zingen, moppen tappen; de ambiance zat er goed in. Tot het één van de brunettes op viel dat het boven bij de blondjes wel héél stil was. Ze besloot poolshoogte te gaan nemen en ging naar het bovenste gedeelte van de bus. Wanneer ze boven kwam zag ze alle blondjes heel angstig in de stoelen zitten, allemaal met opengesperde ogen rechtdoor starend, de leuning van de zetel voor hun zo hard vastklampend dat hun knokkels er wit van zagen. De brunette vroeg : "Wat is hier allemaal aan de hand. Bij ons beneden zit de ambiance er goed in...!". Eén van de blondjes keek verschrikt op, slikte hard en fluisterde : "JA, MAAR JULLIE HEBBEN WEL EEN CHAUFFEUR"
In de tuin, onderweg naar het dorp en in t bos. We zijn vandaag niet veel binnen geweest. Juist om een slaapke te doen na weer een uur hard labeur met spelen en vechten onder elkaar. t Baasje zegt dan, als m weer in een culturele bui is, dat we een pas de deux aan het dansen zijn.
We staan dan rechtop tegen elkaar aan en draaien zo rondjes terwijl we elkaars oren tussen onze tanden hebben. t Baasje heeft daar een filmpje van gemaakt maar op een mooie regendag zal m nog eens moeten leren hoe hij dat op t www moet krijgen.
Ook op t voetpad als we naar t dorp gaan voor inkopen gedragen we ons alsmaar beter, we crossen niet meer als kiekens van links naar rechts over het voetpad. Voor het baasje was het een overlevingstocht zaterdag in de hoofdstraten van Turnhout. Overleven in de zin van rechtop blijven en niet over de leibanden te struikelen.
In t bos was die vriendelijke, beleefde mens blijkbaar niet thuis. Als m op t werk ook zo handelt als gisteren tegen ons zal dat een hele leuke collega zijn. Ons wandelmaatje Jef, die we regelmatig ontmoeten en dan samen verder wandelen vertelde dat dat creatuur zon bekendheid heeft. Die is van mening dat m moet betalen voor een goeiemorgen of een vriendelijk woord. Je zal zoiets als buurman hebben !
Voor ons dus een heel leuke dag, gewandeld, nog eens gewandeld, ennu staan we weer te dansen in de tuin, en ons moe staat ons luidkeels aan te moedigen. Wat moet een Drent nu nog meer hebben op één dag ?
Het was al enkele weken geleden gepland, maar telkens kwam er wat tussen die de ontdekkingstocht uitstelde. Wat valt er dan nog echt te ontdekken, waar en wat hebben ze nog niet gezien of meegemaakt ?
Wel, de tocht naar de stad, met veel verkeer en veel mensen op een klein oppervlakte.
Beweging, lawaai, automatische deuren, parfumwinkels, kledingmagazijnen, muziekwinkels, half opgegeten hamburgers in de goot, andere honden die dan weer geen bossen gewend zijn, stadshonden zeg maar. Noem maar op en kijk maar eens goed rond als je zon zicht hebt van 30 centimeter boven de grond. Dat is gewoon BANGELIJK !
Als je nog maar die grote wit/gele monsters met van die heel grote wielen, autobussen zegt het baasje, ziet rijden en dat komt met een rotvaart op je af. Dat monster maakt een oorverdovend lawaai en stinkt uit zijn achterste dan mag je daar volgens het baasje niet bang van zijn ! Voorzichtig zijn MOET dan weer wel, bij het naderen van zon bus ! Zeg nu zelf, NIET MAKKELIJK, zo een uitstap naar de stad.
We zijn dan ook maar enkele rustige straatjes gaan opzoeken om terug op adem te komen zegt t baasje. Er was daar zon een heel rustig gangetje, meer was het niet, met allemaal lekker ruikende winkeltjes, ons moe was er al meerdere malen geweest zegt ze. De Bloemekesgang zegt het baasje er dan nog bij. Daar heeft het baasje dan maar een fotootje genomen van de uitstap.
Ons moe, Belle, heeft daar dan weer aan dikke sigarenproductie gedaan in zo een mooi afgelegen hoekje, kwestie van geen souvenir mee te nemen maar eentje achter te laten. Het baasje heeft dat dan ook maar vakkundig opgeruimd, ook omdat de geur nu niet al te best samenging met de geuren uit de winkeltjes. In t bos ruimt m dat niet op, dat van de konijnen blijft ook liggen zegt m dan
Nu komen wij al jaren in ons bos, en al jaren mogen wij daar vrijlopen, nooit heeft iemand ons een opmerking gemaakt dat iemand bang was van ons, tot deze namiddag
Een koppel was aan de achterzijde van hun tuin snoeihout haksel binnen aan het doen, hun kleine kinderen waren bij hen en bij het naderen zag het baasje dat het jongetje met stenen naar ons begon te werpen. Bij een opmerking van het baasje dat je zo stoute hondjes maakt kregen we een scheld tirade van de ouders over ons. Zij waren bang van honden, wij waren al de vijftigste die hun kinderen bang maakten, hij zou wel eens een hond aan zijn riek steken. Kortom een belevenis die geen herhaling hoeft.
Het baasje kan er misschien eens een kaartje in de brievenbus stoppen van de blauwe hond voor de kinderen en een beleefdheidscursus voor de ouders. Het baasje heeft ervaring met kinderen van zulke ouders, er is dan van de leerkrachten in de school verwacht dat zij hun kinderen beleefdheid bijbrengen Voor de ouders zou zoals vroeger, beter een dreun tegen hun oren passen zegt t baasje.
Iets verderop kwamen we Tibo weer tegen, die was ook weeral verheugd ons te ontmoeten, ook Golden Retriever Max was in het bos samen met vrouwtje en het zoontje van t vrouwtje. Samen hebben wij dan de toer door het bos afgemaakt, Belle moe, Tibo moe en de pups keimoe van het volgen van die grote honden in het bos
Het is héél stilletjes geweest de uren na de wandeling.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
