|
Tibo, Max en ambras
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Nu komen wij al jaren in ons bos, en al jaren mogen wij daar vrijlopen, nooit heeft iemand ons een opmerking gemaakt dat iemand bang was van ons, tot deze namiddag
Een koppel was aan de achterzijde van hun tuin snoeihout haksel binnen aan het doen, hun kleine kinderen waren bij hen en bij het naderen zag het baasje dat het jongetje met stenen naar ons begon te werpen. Bij een opmerking van het baasje dat je zo stoute hondjes maakt kregen we een scheld tirade van de ouders over ons. Zij waren bang van honden, wij waren al de vijftigste die hun kinderen bang maakten, hij zou wel eens een hond aan zijn riek steken. Kortom een belevenis die geen herhaling hoeft.
Het baasje kan er misschien eens een kaartje in de brievenbus stoppen van de blauwe hond voor de kinderen en een beleefdheidscursus voor de ouders. Het baasje heeft ervaring met kinderen van zulke ouders, er is dan van de leerkrachten in de school verwacht dat zij hun kinderen beleefdheid bijbrengen
Voor de ouders zou zoals vroeger, beter een dreun tegen hun oren passen zegt t baasje.
Iets verderop kwamen we Tibo weer tegen, die was ook weeral verheugd ons te ontmoeten, ook Golden Retriever Max was in het bos samen met vrouwtje en het zoontje van t vrouwtje. Samen hebben wij dan de toer door het bos afgemaakt, Belle moe, Tibo moe en de pups
keimoe van het volgen van die grote honden in het bos
Het is héél stilletjes geweest de uren na de wandeling.
Belle
|
Ik ben Jan
