Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
En ook een beetje omdat de smeekbeden op het smoelenboek te hevig werden heeft het baasje dan toch maar besloten van de bewegende “beelekens”, wat sommigen video noemen, enkele uren vroeger dan middernacht te plaatsen
Dus voor al de “smeltende, aangrijpende, als ijsje smeltende, gemartelde, , over nieuwsgierigen., buikverliefde, overgevoelige typetjes, en wat lazen we nog allemaal, plaatsen we hier nu al het filmpje van de zevenling die hun moeder leegzogen op een koude eindejaarsdag…
Even een kleine samenvatting van gisteren, er is niets wereldschokkends gebeurd, toch hier niet in ons kleine afgesloten Drenten wereldje waar nog altijd de knip op de deur zit.
Eerst de puppenwereld: de zevenling doet het prima, daar moeten we vanuit gaan. Het vrouwtje heeft resultaat behaald met het bijvoeren van enkele pups. De moedermelk blijven ze het beste vinden en daar is het hoofdbestuur volmondig mee akkoord. De eerste dagen moeten ze kunnen profiteren van de “biest” of de eerste moedermelk die alle bestanddelen bevat die de pups moeten beschermen tegen allerlei ziektes.
Nu gaan ze kunstpuppymelk bij krijgen uit de papflesjes, Daar is ons hoofdbestuur best bedreven in na het vorige nest van Hera toen het noodzaak was van bij te voederen, want voor 12 pups had Hera lang geen melk en tepels genoeg !
Dus nu gaan we er ook terug aan beginnen, de pups komen er in elk geval snel en beter van bij aan gewicht.
Gisteren waren er ook verschillende discussies over het vuurwerkgebruik aan beide zijden van de grens met Nederland. Uit Oud Turnhout kwam de melding dat er daar in het dorp al een ganse tijd vuurwerk werd afgestoken . Ons baasje had gisteren in Vosselaar zegge en schrijven één knal gehoord. Maar die had hij toegeschreven aan een klapband van een vrachtwagen hier achter ons op de E34 snelweg. Het baasje had het blijkbaar goed gehoord want deze ochtend konden we in de computerversie van de krant lezen dat hier op de snelweg een vrachtwagen op z’n kant was gegaan en de ganse snelweg blokkeerde ! Dan toch goed gehoord baasje ? http://www.hln.be/regio/nieuws-uit-vosselaar/
Was het toevallig dat er deze ochtend bij de reclameblaadjes die in de brievenbus zaten, er ook een folder bij was voor gehoorapparaten ? Het baasje heeft dat foldertje met veel show in het verticale klassement gedropt, klaar om de kachel mee aan te steken. Een folder over hoorapparaten voor ons baasje, hoe durven ze ! ! ! (lol)
Het mandje waar de puppy’s in belanden nadat ze gewogen zijn, en waar ze tevens dadelijk in slaap vallen wegens de lekker warme waterkruik op de bodem is aan het einde van de carrière bezig wegens te klein geworden. Nu is dat mandje niet te klein geworden, het zijn de puppelaars die groeien als kool en haast in lagen in het mandje liggen. Dus vanavond nemen de pups de wasmand in gebruik bij de avond weging. Daar zullen dan twee warmwaterkruiken bij te pas komen. Geen erg, alles was al voorzien en staat klaar.
Overigens wensen de baasjes Jan & Simonne en de Drentjes Belle, Hera, Heros, en Lucy + de zevenling een goede overgang van oud naar nieuw, voor hen die uit huis gaan vieren let op bij de thuisrit en voor al de overige een rustige knalvrij nieuwjaar gewenst …
Belle & co
*Weet niet of de schrijfwijze goed is maar de corrector zwijgt in alle talen.
Gisteren hadden we bezoek “over de vloer”. Nu heeft ons hoofdbestuur altijd verkondigd dat er niemand bij ons zou binnenkomen, dat ons baasje het huis hermetisch dichtmaakt en nog van dat fraais, vooraleer de pupjes hun oogjes zouden open hebben.
Tegen iedereen heeft hij gezegd “er is toch niks te beleven aan blinde en dove pups die geeneens op hun pootjes kunnen staan” en dat is ook zo. Voor de bezoekers is er niks te beleven en ook wij blinde puppy’s hebben geen weet wie er naast de werpkist ons staat te bewonderen.
Maar gisteren hoorden we vreemde stemmen en geuren die we voordien nog niet hadden opgevangen. Had ons hoofdbestuur dan toch de mening veranderd ? was er dan toch favoritisme en mochten er wel toekomstige eigenaars naar de pups komen kijken ?
Neen hoor, ons hoofdbestuur is eerlijk met iedereen ende stemmen en geur die we opvingen waren van Jantine en Ronald. Dat zijn de baasjes van Bowie, de Hollandse vrijer van ons moe en onze vader!
Die waren door ons baasje naar Vosselaar gevraagd om de papieren voor ons in orde te maken. Want wij krijgen echte stambomen en bij stambomen horen echte serieuze papieren van de KMSH, wat staat voor de Koninklijke Maatschappij Sint Hubertus. Dat is de verenging die de enige echte officiële FCI stambomen mag uitreiken.
Met de papieren waren ze nogal snel gereed, Jantine had de nodige documenten van Bowie al gekopieerd en die konden zo worden bijgevoegd worden bij de documenten met de gegevens van ons moe Hera
Ronald heeft mooie foto’s gemaakt van ons moe en van ons, allee dat denken we toch want we kunnen niet horen of zien maar we merken wel dat er dan “iets” rond de werpkist gebeurt.
We kunnen ook melden dat we elke dag in een ijsroom doosje van carte d’or gelegd worden en dan worden er enkele cijfertjes genoemd door ’t baasje en dan zegt het vrouwtje “die is weeral goed bijgekomen”. Zo kunnen de baasjes merken dat we goed gegeten hebben, of zoals het baasje wel eens zegt “we hebben ons moe goed leeg gezogen “! Want Hera is zo een voorbeeldig moedertje dat ze amper uit de werpkist komt. Er hangen dan ook de klok rond, pups aan haar tepels. Ze is gewoon bewonderingswaardig, een super moedertje!
Hierbij foto’s die we toegezonden kregen uit Barendrecht van Jantine en Ronald.
Wat baten kaars en bril als den uil niet zienen wil ! Zegt het spreekwoord en het was gisteren op Facebook duidelijk van dat.
Zonder namen te willen noemen, de personen in kwestie voelen zichzelf “nogal” belangrijk, willen we dit voorval toch vermelden voor de mensen die wel bevattelijk zijn voor goede raad !
Alles draait om een foto die een Nederlander nogal fier op Facebook plaatste .Zijn pupje van vier maanden staat op ééndags ijs op een ondiepe plas. De moeder van het teefje staat achter de pup naast het ijs.
Ons baasje verwittigd het baasje van die twee Drenten voor de gevaren van ééndags ijs. Maar de man snapt het niet en hamert er maar op dat er geen gevaar is op die 5 cm diepe plas. Maar de essentie van de verwittiging ontgaat hem totaal of hij snapt het gevaar niet waar hij zijn honden aan bloot stelt. Die honden weten immers niet dat het daar maar 5 cm is en geen 5 meter diep.
En dan komt het waar ons baasje van kan ontploffen, iedereen vliegt als gekken op die man die in zijn domheid waarschijnlijk niet snapt wat hem er nu nog bovenop overkomt. Hij blijft maar doordrammen dat er geen gevaar was met die 5 cm diepe plas. Dat die niet aangelijnde honden op enkele seconden meters ver van de kant kunnen zitten op even dun ijs ontgaat hem totaal. Dat er geen gevaar is voor de pup beweert hij met verve, dat die volwassen teef met haar 25 à 30 kilo naar die pup loopt en er dan plots meer dan 40 kilo weegt (equivalent van een puber) dringt ook niet tot de domme man door ! En om hem met de titel van dit stuk te benoemen den uil wilde niet zien, waarschijnlijk door zijn immens groot ego !
Maar hier zijn genoeg lezers die wel een raad aannemen, en voor die mensen kunnen we niet genoeg zeggen “let op voor de gevaren van te jong ijs, van kelder ijs, van ijs tegen de kanten van diepe sloten waar geen wind aankan”. “Let op voor sloten op plaatsen waar stromend water bij stilstaand water komt. Let op voor ijs dat afgedekt is door sneeuw, voor ijs onder bruggen”, en zo kunnen we nog wel even doorgaan.
En als je hond door het ijs gaat is het nog een goede zaak wanneer hij er enkel doorzakt en niet onder et ijs geraakt, want dan is het een kwestie van seconden om het dier nog te redden !
En dan rest er nog het koelbloedig blijven, en niet te beginnen flippen en doelloos rond te lopen. Je kan de druk op het ijs verminderen door op je buik naar het slachtoffer te kruipen, maar zorg ervoor dat je met iets verbonden blijft met iemand op de oever, door middel van een touw, broeksriemen aan elkaar, menselijke ketting, een lange staak /boompje. Maar vooral voor je begint aan en reddingspoging BEL DE HULPDIENSTEN want onvermijdelijk ga je ook onderkoeld worden !
Hopelijk heb je deze raadgevingen nooit nodig, maar als je op de facebook pagina van Karin De Wolf kijkt zal je merken dat het gegeven actueler dan op enig moment dit jaar !
We hebben het zo eens allemaal op een rijtje gezet, wat gebeurt er zoal in die tijdspanne in en rond de werpkist.
Door de belangstelling voor de bevalling van Hera was er plots heel veel beweging op het blog. Voornamelijk het aantal “views” ging peilsnel de hoogte in en op een bepaald moment waren er 22 bezoekers op hetzelfde moment aan het bloglezen.
Daardoor stegen we in de top 200 van het seniorennet van plaats 55 naar positie 19. Bij de onderafdeling “huisdieren” stonden we in de top 20 plots gans bovenaan !
In de buurt van de werpkist staan regelmatig twee Drentenkoppen over het hekje te kijken. Vooral Lucy is hier steeds of vlakbij te vinden en regelmatig komt Heros mee loeren naar wat er aan de andere kant zich afspeelt.
Daar aan de andere kant zijn voor Heros en Lucy de klanken van piepende en zuigende pups de geluiden waarvan ze de oorsprong moeten kennen. Hera is de onvermoeibare voedster van de pups. Op enkele minuten na, gespreid over 24 uren ligt zij klaar voor haar pups. Een plasbeurt en rondje door de tuin duurt nooit vijf minuten bij haar.
Het baasje heeft een nachtelijke foto van de werpkist gemaakt zonder de flash te gebruiken.
De rode warmtelamp geeft genoeg licht om het geheel een “kabbardousjkes” uitzicht te geven zegt het baasje. Zelfs ’s nachts hangen die pups aan Hera ’s tepels en zuigen haar leeg als waren ze aan een ingangsexamen voor belastingontvanger bezig.
’s Morgens als het baasje opgestaan is van zijn provisoir bed zijn er weer die twee die voordien al over de puppy-ren stonden te loeren die in geen tijd op het bed liggen. Van op dat bed hebben ze al liggend een prima zicht in de werpkist. Dat ze op dat bed springen met vuile poten van het graven in de tuin, zal niet hun zorg zijn denken die twee. Zij redeneren waarschijnlijk : als het vrouwtje tweemaal daags frisse lakentjes of doeken voorziet voor de werpkist van de pups, dan zal er ook wel verversing van ’t baasje zijn bed voorhanden zijn….
Inmiddels heeft het filmpje met de eerste bewegende beelden van Hera’s nestje met ongekende belangstelling te maken gekregen. Is het filmpje al een viertal keren gedeeld, heeft zestig “likes verzameld en hebben 35 lezers een reactie geplaatst. Dat is dus ook voor herhaling vatbaar.
Morgen een nieuw verhaal, dan komt het vrouwtje van Bowie, de vader van de pups naar Vosselaar om de geboorte aangifte van de pups mee in orde te maken… We houden jullie op de hoogte !
En dat niet alleen in de pups maar ook in de beelden die we vandaag bij de tekst voegen. Het mag af en toe al eens en we hebben hier niet de exclusiviteit van de beelden, die hebben we gisteren al naar de toekomstige puppy eigenaars gestuurd.
Dat vond het hoofdbestuur niet meer dan normaal dat zij de primeur kregen en de beelden zijn v-e-r-s-c-h-r-i-k-k-e-l-ij-k goed onthaald. Gaan we dus meer doen en zeker nu we om gezondheidsredenen de mensen nog op hun honger laten zitten. Herinner je dat we een sperperiode inlassen dat er niemand buiten wij en de reu eigenaar niet bij de pups komt tot de oogjes open zijn !
Dat is zo tussen de tien en veertien dagen, en tot nu toe zijn er geen vervelende vragen om toch maar te mogen komen. Integendeel zelfs… tijdens de vooravond van de kerstnacht brachten Jos en Dymphna een taart voor “den eenzame puppysitter” zoals ze het baasje noemde. En Dymphna riep al van ver “ik kom niet binnen zulle, ik respecteer de sperperiode “ ! En dat kon het baasje weel appreciëren !
De pups blijven het goed doen, Hera is het perfecte moedertje en het enige dat het hoofdbestuur als taak heeft is het dagelijks verversen van de inhoud van de werpkist en het tweemaal daags wegen van de pups. Sinds gisterenavond eet Hera terug samen met de overige familieleden. Met dien verstande dat zij op hetzelfde moment eet maar wel in de werpkist, terwijl de andere in de keuken eten.
En dan lopen er hier twee kurieuzeneuzemosterpotten rond ie luisteren (nu ja) naar de naam Heros en Lucy. Tientallen keren gaan ze per dag eens over het hekje kijken om te zien wie er nu weer in de problemen zit en zoveel lawaai maakt. Hera antwoord dan met een duidelijke grom, maar even later staan die twee toch weer terug over het hekje te kijken !
En Belle zal je zeggen… Belle is de rust zelve en heeft deze ervaring zelf twee maal meegemaakt, die maakt zich in heel die puppenzaken niet meer druk …
Maandag zijn ze geboren, de zevenling van Hera, twee teefjes en drie reutjes. In het heetst van de strijd hadden we foutief aan gegeven dat er drie teefjes waren maar dat is niet zo, 2T en 5R geworpen komt er bij op de stamboom van Hera te staan.
Het is bij ons het vierde nestje dat geboren is. We hadden met Belle het H-nest met 2 teefjes en 4 reutjes (Hera, Heros & co) en we hadden met Belle ook het K-nest met 3 reutjes en 6 teefjes (Kiki, Kiet,Kato enz…)
Nadien mocht Belle oma worden en met Hera kregen we op 27 maart 2012 het L-nest met 6 teefjes en 6 reutjes (Lucy, Lobke, Libre, Lennaert, Loek enz…) en nu het N-nest, het tweede nest van Hera.
Bij de eerste drie nestjes hadden we de assistentie van dierenarts dr. Nelly Mols die ook onze dagdagelijkse dierenarts was. Maar Nelly werkt momenteel in Astene bij Deinze en dat is niet alleen ver van Vosselaar, de verbinding Vosselaar – Deinze is één van de drukste van het land, zeker omdat de ring rond Antwerpen in het traject zit.
Sinds twee jaar zijn we klant bij dierenartsen praktijk van Aline Verschueren en Sarah Janssens in de Lindendreef te Hoogstraten. En zo komen we bij dr. Sarah Janssens die ons zo schitterend heeft bijgestaan en begeleid heeft bij de geboorte van dit N-nestje. Want iets van onrust was er bij de baasjes wel aanwezig. De puppy’s kwamen wel heel vlot, ALS ze kwamen ! Want dat was het probleem bij deze worp, het duurde soms meer dan twee uren tussen twee pups, en dat is gevaarlijk.
Sarah is 4 x van Hoogstraten naar Vosselaar gekomen (15km enkele rit) om Hera een inspuiting te geven opdat de baarmoeder terug zou gaan persen en de pup uitdrijven. En telkens stond zij hier op zo een korte tijd dat het baasje het onwaarschijnlijk vond.
Bij het nemen van de RX foto had het baasje al aan de dierenartsen te kennen gegeven dat hij liever de prijs van een pup aan assistentie van de dierenartsen wilde besteden in plaats van een pup te verliezen door bezuinigingen op medische kosten of bijstand.
Dat de kosten van de bijstand en hulp dan nog eens een verrassing in goede zin was maakt het alleen maar mooier. Waar we ook maar kunnen, vertellen we het verhaal verder, en dat loont blijkbaar want buiten ons viertal zijn er nog drie Drenten, die hier bij ons geboren zijn, bij Aline en Sarah “klant”.
Naar wie ook dank uitgaat heeft ons baasje nog maar tweemaal ontmoet en is een Nederlandse dame die het boekje “rond de werpkist” heeft geschreven, mevr. Malinka Lingmont.
Al vier maal heeft dit boekje zijn diensten al bewezen, en ondanks we nu toch al vier maal een nestje hebben gehad blijft het boekje steeds dicht binnen handbereik en heeft het de maanden voor de bevalling van onze teefjes de allure van een bestseller die de Nobelprijs voor nuttige informatie verdient. http://ronddewerpkist.blogspot.be/
Het boekje dat we nu gebruiken is de laatste bijgewerkte versie nadat we ons vorige hadden uitgeleend en het niet meer is teruggekomen. We hebben dus weer met een gerust hart op voorhand kunnen lezen en ons geheugen opgefrist over wat ons even later weer te wachten zou staan. En het klopte weer allemaal haast minutieus, en letter voor letter.
Voor ons staat vast, de ervaren fokker of de beginnende fokker die zijn/haar eerste nestje gaat krijgen MOET dit boekje in huis hebben of hij/zij maakt het zich onnodig moeilijk !
Dus danken wij mevrouw Malinka Lingmont voor het schrijven van de handleiding die hier bij ons de laatste weken op de salontafel is blijven liggen. Het was de moeite niet van het terug in de boekenkast op te bergen, zo dikwijls is het boekje gebruikt geweest .
Niks dan goed nieuws van het puppyfront. Moeder en kroost stellen het opperbest en iedreen is meer dan tevreden over de evolutie.
Telkens wanneer de pups gewogen worden, en dat is tweemaal daags, zien we hogere cijfers verschijnen “in ’t vensterke” van het digitale keukenweegschaaltje. Het baasje weegt en ’t vrouwtje noteert als een volleerd boekhouder alles netjes op papier.
Er is ook een positieve kentering bij ons moederke Hera. Tot gisterenavond had ze niet alleen wat aanmoedigingen nodig om haar toch een keer de tuin in te krijgen om de natuurlijke behoeften daar te gaan wegleggen. Vanaf vorige nacht is ze ’t baasje zelf gaan wakker maken omdat het “hoog water” was. Hera krijgt sinds gisteren tweemaal daags een half tabletje Primperan toegediend.
De melkproductie van Hera was niet optimaal, we merkten wel dat de pups in gewicht bijkwamen maar in te weinig mate. Sinds vandaag liggen de pups dan ook geen 20/24 u aan Hera’s tepels maar krijgen ze in kortere tijd meer melk binnen. De baasjes zagen het onmiddellijk aan het verschil op “den bascule”.
Het hoofdbestuur heeft zo een stil vermoeden/hoop dat binnen een dag of twee de andere roedelleden van Hera al wel eens mogen komen kennismaken met de puppy’s. de weerstand mindert zienderogen en rond de werpkist is het al veel rustiger.
Daarjuist kreeg het baasje nog een Facebook bericht van Gitte uit Denemarken die achter de evolutie van de puppy’s vroeg. Ons baasje heeft Gitte destijds nog geholpen toen haar Ayla ging gedekt worden door Ferron, die ook al een nestje met onze Belle had gehad. Gitte is altijd heel bezorgd als er in onze roedel iets op til is. Alleen de conversatie moet steeds via het Engels gaan vermits ons baasje geen Deens verstaat en Gitte geen Nederlands. Maar toch kunnen die twee een behoorlijk “klapke” doen….
Toen het vrouwtje gisteren terugkwam van het dinee(tje) bij baasjes zus, bracht ze ook een cadeau voor Hera en de pups mee. Tante Rita, hier vroeger bekend als de koekjestante (omdat ze altijd wel wat in haar jaszakken of handtas voor de honden had) had voor Hera en voor elk van de pups een kerstmuts gemaakt. En gene krot hé…bijlange aan nog niet. De puppymutsjes zijn nog in grootte verstelbaar door middel van klittenband. Alleen zijn ze nu nog te groot voor de kleine puppyhoofdjes. Het baasje verwacht echter wel dat de mutsjes zullen passen tegen dat de oogjes en oortjes open gaan. We beloven niks maar we gaan trachten een foto te maken van de pups en Hera samen én met hun muts op.
Zo, dat was het verslag over Kerstdag 2014 met wat er zoal rond een werpkist op te merken valt.
De kerstavond ziet er helemaal niet uit zoals het er traditioneel aan toe gaat in de Faes’ familie. Om beurten nemen de broer en zussen van het baasje de organisatie van de kerstavond op zich. Vanavond is het dan ook “ons krinnek” of ons Carine die de overige familieleden gastronomisch gaat verwennen.
We weten niet hoeveel jaren zij de avondschool voor kok heeft gevolgd. Na afloop bleek dat zij en verschillende leden van hun groep bij de beste waren in vele jaren, maar in juni bij de examens plots alles vergeten waren ! Met andere woorden, ze lieten zich buizen om het jaar nog eens te kunnen overdoen !
Je kan je dus voortellen wat daar vanavond op tafel komt ! Ons baasje heeft aan ’t vrouwtje gevraagd dat zij toch maar zou gaan, om zo de traditie toch echt traditioneel te houden.
Het baasje bleef bij de twee dagen oude pupjes en de overige roedelleden. Maar het is voor hem nog lange na geen eenzame avond. Op de eerste plaats zijn er de elf Drentjes, maar ook baasjes van andere Drentjes van ons hebben aan ons en het baasje gedacht.
Zo is er deze middag toen het baasje even weg was om Kibbels op te halen en weg te brengen op haar vakantieadres een reuze ruiker bloemen afgeleverd. Die is door de diensten van Interflora hier bezorgd in opdracht van Karin en Jan uit Numansdorp. Zij zijn de baasjes van Siebe en onze Lobke, dochter van Hera uit haar vorig nest.
En het vrouwtje was nog maar amper weg naar “ons Krinneke” of de bel ging, en aan de deur stonden Jos en Dymphna, de baasjes van onze Harry, broer van Hera en Heros. Die brachten snoep voor ons, en een heuse ganse lekkere taart voor de “eenzame” puppy oppas !
En met wat hebben wij ons dan onledig gehouden zal je je afvragen ? Wel dat stond ook in het teken van de pupjes…Ons baasje heeft de puppy’s vanavond muzikaal gesocialiseerd ! Hij heeft zijn verzameling Flashmobs nog eens herbekeken plus een aantal van zijn andere lievelingsmuziek die op You Tube te bekijken/beluisteren is:
De flashmob: op zoek naar Maria in het Centraal Station van Antwerpen
En dan kijken we dadelijk na het Jubileumconcert van André Rieu in Maastricht naar het afscheidsconcert van Vaya con Dios op kanaal één. Vaya Con Dios met Danny Klein is steeds een groot favoriet van het baasje geweest, en na vandaag resten er nog enkel de CD ’s en de herinnering.
En dan is het stilaan terug tijd om het plooibed terug tevoorschijn te halen om nog eens een nachtje “nachtwacht te houden bij onze Hera en haar puppy’s….
En volgende week doen we alles nog eens over wanneer de puppy’ hun oogjes en oortjes open hebben, want vanavond zijn ze nog blind en doof. De klassieke muzikale socialisatie zal nog eens met plezier overgedaan worden.
Dag twee in het leven van zeven pups hier in de hoek van de living. De nacht hebben moeder en pups goed doorgebracht onder het waakzaam oog van het hoofdbestuur. Het baasje was eerst gaan slapen terwijl ’t vrouwtje nog wat TV keek om de vermoeiende dag nog even te verwerken. Je kent dat wel, comfortabele zetel, voetjes omhoog, TV aan, glaasje erbij en Hera en de pups rustig in hun werpkist.
Rond half drie heeft het baasje dan overgenomen maar het bleef rustig “in den hoek” en ook Belle, Heros en Lucy sliepen alsof er niets veranderd was in de roedel.
Hera duld op dit moment niemand anders bij de werpkist dan het hoofdbestuur. Haar roedelgenoten die een kijkje willen komen nemen worden met een voor ieder duidelijke grom op andere gedachten gebracht. En ze snappen het !
Ondertussen is het wel duidelijk dat oma Belle in twee dagen 13 maal oma is geworden, want ook in Budingen is Hera’s zus Hadise, ook dochter van Belle, ook moeder geworden van 6 puppy’s. Op dit moment zijn alle verkrijgbare pups in België, afstammelingen van onze eigenste Belle.
Wat de puppy’s betreft, na te zijn gewogen waren we verwonderd dat er maar twee pupjes lichtjes aan gewicht hebben verloren. Gewoonlijk vallen ze alle af de eerste dag, soms ook nog de tweede dag. Vanavond wegen we de pups opnieuw en wanneer die zelfde twee dan weer niet zijn aangekomen in gewicht worden deze met de fles bijgevoerd. Dat wil zeggen dat ze door sterkere exemplaren opzij worden gedrukt, weg van die super tepel. Dat is hier al met elk van die nestjes gebeurd dat we wat moesten bijvoeren. Zeker met dat vorige nestje van 12, we zijn maar wat blij dat we dit nu niet terug opnieuw hebben.
Tegen het einde van de week gaat het baasje een fotoalbum aanmaken op het seniorennet waar dan vrij foto’s van kunnen gedownload worden voor wie het graag heeft.
Wat onze baasjes ook stonden van te kijken was de ongekende belangstelling op het blog en op Facebook voor de belevenissen hier op die 1,5 m² in de hoek van de living. Op het blog hadden we meer dan 850 “views” en het record van aantal lezers op het zelfde moment is van 21 naar 22 gegaan.
Op Facebook ging het al even hard met de reacties , daar hebben we zelfs niet kunnen volgen met het aantal reacties. Ook al omdat Jantine het baasje van Bowie, de vader van de pups het bericht gedeeld had en dus ook nog eens een aantal reacties heeft gekregen. Het meeleven van de lezers met de belevenissen van Hera en de roedel was overweldigend. De baasjes willen zich dan ook verontschuldigen dat zij ook maar op enkele reacties hebben kunnen antwoorden. Het ging daar dan over rechtstreekse vragen waar we graag info op wilden geven.
Nogmaals oneindig veel dank voor de warme reacties op FB en het blog. Dit laatste blijven we up to date houden zoals jullie het van ons gewend zijn. Tot straks of tot morgen dus…
En de dag voordien (21-12 en de dag nadien 22-12 horen daar ook bij. Gisterenochtend is Hera begonnen aan haar bevallingscalvarie. Nu is “calvarie” wel wat hoog gegrepen want erg veel moeite heeft ze niet moeten doen om de pups de grote wereld in te persen. Dat ging allemaal heel vlotjes en normaal.
De pups zijn geen grote pup, ze halen alle tussen de driehonderd en twee honderdvijftig gram. W hebben ooit zwaardere pups gehad . Maar het is de lange duur van de aanloop naar en de bevalling zelf die ons meisje hebben uitgeput. Niet “zo maar” is ze daarstraks in diepe slaap gevallen met haar kin op het mandje waar de pups in lagen. En snurken at ze deed!
Typisch voor onze Super Hera, geen ogenblik verliest ze één van haar pups uit het oog. Terwijl het vrouwtje even een pupje uit de werpkist neemt, voor bvb een lintje beter aan te doen rond het nekje van een pup dan priemen haar ogen het vrouwtje na. Moesten haar ogen pistolen zijn dan lagen hier minstens vijf à zes dode vrouwtjes !
Maar mooi is wanneer Sarah haar onderzoekt en (t baasje zegt “kom Hera, pupjes strelen” draait ze zich op haar rug en toont haar twee rijen tepels met de nodige fierheid. Dat lokt bij het baasje dan weer de opmerking uit van “ge hebt dikke tieten Griet” en terwijl strelen we de verpakking van de pups, haar buik !
De pups zijn mooi getekend en als ze morgen “opgedroogd” zijn nemen we er nogmaals foto’s van die scherper en mooier zijn dan die we vandaag in de haast namen.
Wie ook niet tevreden zijn lopen hier rond met de namen Heros en Lucy. Die verblijven met tussenpozen in “den bureau” en dan weer de tuin. Hera verdraagt geen andere honden in de buurt van de werpkist. Dat was met het vorige nest ook zo de eerste drie dagen na de bevalling en we verwachten nu weer een zelfde scenario. Drie dagen na de bevalling brak Heros toen het ijs tussen Hem en Hera, waarna ook Belle dichterbij mocht komen en die dan, vanaf dat moment vrije toegang had tot de werpkist en de puppy’s
Ze slaapt op dit moment, ons modelmoedertje, terwijl er zeven pups aan haar buik melk hangen te lurken. Mooi zicht is dat en het zicht alleen al geeft Hera de volgende acht weken alle krediet dat mogelijk is bij ons hoofdbestuur.
Het is nu 01u30 maandagochtend en de “ploegen” zijn gewisseld. Er zijn dus twee ploegen in de Hera ondersteuning.
Net als bij het vorige nestje van Hera blijven de baasjes nu 24/24 bij Hera.
In principe is ’t baasje bij de nachtploeg ingedeeld en het vrouwtje doet “de dag”. Zo is het baasje rond 21u00 een uiltje gaan vangen en nu even na één uur terug opgestaan om van ’t vrouwtje over te nemen tot de ochtend. Wel met de afspraak dat ’t vrouwtje mee inspringt wanneer Hera begint te bevallen.
Voor de nachtelijke of de late lezers van dit blog… alles is rustig op dit moment. Ook de overige leden van de roedel nemen zowat de eerste keer vandaag echte rust…
Bij Hera zal het niet lang meer duren voor ze aan het zware werk gaat beginnen. Sinds deze ochtend ademt ze zwaar en ze is rusteloos. ’t Baasje is er al wel twintig keer mee naar buiten geweest want ’t vrouwtje is maar bang dat Hera zich gaat verschansen onder de grote autotransport aanhanger die nog voor de garage op de oprit staat.
Maar ook de rest van de roedel voelt dat er verandering op komst is, en dat in kombinatie met het weer vandaag geeft een cocktail die je liever doorschuift. Niet alleen werkt het gedrag van Belle & co op het systeem van de bazen, ook Hera zelf heeft Lucy daarstraks al bij haar kraag gehad toen ze wat té opdringerig was geworden !
’t Baasje gaat dadelijk enkele uurtjes rusten en vanaf middernacht neemt hij dan de wacht bij ons “prinsesje” waar. Want dat de bevalling nu kort bij is dat is wel duidelijk. Straks nog eens temperaturen, want deze middag was Hera’s gedaald naar 37,5° C. We denken dat ze nu al wel 37° C zal bereikt hebben.
Overigens is er nog puppy nieuws. In Budingen bij Jean-Pierre en Ute Verrooten heeft Hadise de enige zus van Hera uit datzelfde nest ook 6 pupjes gekregen. Daar is de roedel uitgebreid met 4 reutjes en 2 teefjes. Dat is een nest met dezelfde samenstelling van het nest waar Hera en Hadise zelf uit stammen.
We kunnen dus stellen dat Belle vandaag nog eens Oma is geworden, en dat ze dat morgen nog eens lichtjes gaat overdoen.
Dus we wensen Hadise en Belle proficiat met het nestje van Hadise, morgen doen we dat nog eens over.
En moest de bevalling vannacht beginnen… we doen ons best om “online” de geboortes te melden !
De spanning is wat weg geëbt sinds een paar dagen. De lichaamstemperatuur van Hera blijft stabiel op 38°C en dus is de bevalling nog niet voor vandaag of morgen.
Het hoofdbestuur geeft dinsdag als meest voor de hand liggende dag aan. Dan is zij 60 dagen drachtig en dat zou wel eens kunnen kloppen met een vrij groot nest van 8 pups.
Zelf blijft Hera de kalmte zelve, en ze is nog verbazend lenig. Vlotjes springt zij nog over het half meter hoge draadje dat normaal haar pups van twee en een half jaar geleden in dat speciale Puppydeel van de tuin moest houden. Het baasje heeft al verschillende malen gezegd “Hera wees rustiger , zo dadelijk vallen je pups er zo uit bij al die sprongen van jou”. Of ze er nu nog rekening mee wil houden is nog maar de vraag…
Ook heeft Hera zich daarstraks rustig gedragen, net als de rest van de roedel trouwens toen zich nog een kandidaat pup eigenaar zich kwam voorstellen. Zij laten zich dan in de best mogelijke situatie zien, en geen Drentenliefhebber die daar ongevoelig bij kan blijven.
Hera heeft terug een haar bench gekregen die gewoon terug tussen die van de andere roedelleden bevindt. Zij was een beetje spoorloos toen haar bench bij in de werpkist was geplaatst. Vermits elke hond en dus ook Drenten gewoontedieren zijn hebben we dan de bench maar terug in de rij gezet.
Nu ligt ze heel makkelijk en ontspannen in de armen van Morphëus. Wat wel opvallend is bij die slapende Hera… haar buik is geen ogenblik in rust. Verantwoordelijk daarvoor zijn de acht pups die zich constant “roeren”. De pups voelen al echt groot aan en het zou ons baasje niet verwonderen moesten er verschillende bij zijn die naar de 500 gram toe gaan ! Maar ja, daar gaan we ons niet op toespitsen, eerst zorgen dat ze alle goed en veilig ter wereld komen. Dat si momenteel onze grootste zorg…
Of zoals we het destijds de duivenmelkers op zondagochtend hoorden zeggen “de begeleiders wachten af.” Wanneer bij mist de duiven niet konden gelost worden.
Hier dus ook zo, de begeleiders wachten af, en de zaken die nog niet klaar zijn moeten ook op het moment suprême gedaan worden. Zo kunnen we nog niet de warmwaterkruiken vullen, want het zijn zulke kleine werkjes die nog moeten gedaan worden, al de andere zaken zijn klaar .
Ook zijn er haast alle dagen wel bezoekers in functie van Hera of haar toekomstige pupjes, Vandaag hadden we bezoek, morgen hebben we bezoek van een pupkandidaat die op interview komt en zo gaat het maar door…. Tot de sperperiode aanbreekt wanneer de pups geboren zijn. Die twee weken die volgen zijn bestemd voor Hera en om ziektes bij de pups door virussen of bacteries te voorkomen.
Bij het “temperaturen van Hera blijft de thermometer steeds gelijk hangen rond de 38° C , de normale temperatuur voor een hond. De bevalling is dus nog niet voor morgen.
Vandaag heeft ons baasje een stamboom van de roedel met foto’s gemaakt. Al de roedelleden waarmee gefokt is of die zich beschikbaar stellen zoals de vier dekreuen, zijn vermeld in deze stamboom.
Die stamboom staat op de speciale platen die de muren rond de werpkist moeten beschermen. En wat ook belangrijk is…. Er is al plaats voorbehouden voor het volgende nestje !
Je merkt het, we zijn er honderd procent klaar voor, “de begeleiders wachten af”….
Lucy is daarstraks nog eens op stap geweest met het baasje. Ze is zelfs “internationaal” op stap geweest en dan kwam ze ook nog eens haar vader Cartouche en haar broer Lennaert tegen.
Dat ging zo in zijn werk… Het baasje had bij de dierendrogist in Nederland ‘online’ een emmer melkpoeder besteld voor de pupjes die er staan aan te komen. Waarschijnlijk gaat Hera wel genoeg moedermelk produceren om haar acht pupjes te kunnen voeden maar ons hoofbestuur heeft graag wat “reserve” bij de hand voor de momenten dat het er om spant.
Hij had wegens de hoge transportkosten (5kg +verpakking) het pakket laten bezorgen bij Jeanny Bustin omdat de transportkosten dan maar de helft zijn ! Hij moest het pakket dan zelf nog wel gaan ophalen in Roosteren.
Maar dat is geen probleem voor ons baasje zoals de meeste lezers hier inmiddels al wel weten. En zo ging Lucy mee met het baasje. Niet dat er veel plezier te beleven viel op een snelweg in de regen, en de rit via Eindhoven is toch al gauw 100 kilometer. Maar aan het einde van de rit was er weer het weerzien met vader Cartouche en broer Lennaert. Ook voor die twee was het weer een prettig weerzien met Belse zus, wat met het nodige enthousiasme gebeurde.
Ook het baasje viel de vreugde van het weerzien te beurt en hij moest zich schrap zetten om het reuen geweld het hoofd te bieden. Maar gelukkig was het enkel bij de begroeting bij de aankomst dat het er zo aan toe ging.
Even later kon het baasje rustig van zijn koffie drinken, de honden hadden elkaar gevonden en gingen daar volledig in op. Toch is het telkens weer een plezier te zien hoe de familieleden elkaar weer kennen.
De terugrit was al even triest en nat als de heenrit, maar daar gaan Hera’s pupjes geen last van hebben wanneer ze van de lekkere melk kunnen snoepen. Want de melk blijkt heel lekker te zijn, zelfs moeder Hera krijgt het nu al tweemaal daags voorgeschoteld. En daar staan dan drie roedelgenoten afgunstig op te kijken …
Waar de baasjes gewoonlijk weinig interesse voor hebben zijn de reclameblaadjes die elke week in massa in de brievenbussen worden gedropt. De blaadjes van MaxiZoo worden gewoonlijk opzij gehouden want daar staan de spulletjes in promotie voor Belle & co in.
Maar af en toe valt er zo in een ander blaadje een aanbod in wat nog een gat in de pup benodigdheden laat vallen. Zo stonden er in het laatste blaadje van Blokker warmwaterkruiken in promotie. Nu waren er hier al enkel in gebruik voor de pups maar ééntje vertoonde een lek aan de dop die niet te dichten was. Dat is er dus eentje voor bij een krachtpatsers show waar straffe gasten zonder rokerslongen die spullen opblazen tot ze knallen.
Hier worden de warmwaterkruiken gebruikt om de puppy’s de eerste dagen op een aangenaam temperatuurtje te houden en nadien gebruiken we om de pups “benchgewenning” te geven.
Dan komt er een grote bench in het puppenverblijf gezet waarin om de paar dagen een nieuw vetbed gelegd wordt. De baasjes schuiven dan links en rechts een warmwaterkruik onder dat vetbed en de pupjes zoeken de meest aangename plaats op. Laat dat nu toevallig (?) in de bench zijn…. Zonder het zelf te weten en te beseffen doen de pups hier uit zichzelf wat de baasjes en hun latere eigenaars van hen verwachten .
Er zijn nu vier warmwaterkruiken in gebruik, één kruik dus voor twee pups, als die nog kou gaan lijden dan krijgen we vanaf volgende week temperaturen van Noord- of Zuidpool niveau !
Och ja… de rode UV-warmtelamp is er ook nog die dan dag en nacht, 24/24 en 7/7, boven de werpkist hangt om een constante temperatuur van 27° C te creëren.
Dat blijft hier maar voortduren… De deurscharnieren van de voordeur hebben het zwaar te verduren op dit moment. De maatregel van ons hoofdbestuur dat er na de geboorte van Hera ’s pups een sper periode van twee weken zal ingesteld worden heeft zo zijn gevolgen.
Familie, vrienden en kandidaten voor een pup van Hera komen en gaan en dat duurt nu al van vorige donderdag. Reken daarbij dat ook onze baasjes nog enkele afspraken buitenshuis hadden, en dan gebeurt het dat zelfs het dagelijkse blog bericht er aan moet geloven ! ! !
Maar het is ook wel plezant zo, speciaal voor Hera die al ganse de tijd in de belangstelling staat en maar al te graag op haar rug gaat liggen om toe te laten van “puppetjes strelen”.
De drukte begon al vorige week donderdag 11-12 toen we bezoek hadden van Jeanny die we hadden uitgenodigd om mee te gaan wanneer we de foto’s gingen laten nemen in Hoogstraten. Jeanny is kandidaat voor een tweede pup van onze Hera nadat ze twee en een half jaar geleden al Lennaert bij ons kocht.
Vrijdag hadden we familie over de vloer en zaterdag kwamen dan kandidaten voor een pupje op kennismakingsbezoek. Zo ook zondag namiddag, toen waren weer alle ogen gericht op Hera en haar steeds dikker wordende buik .
Voor de middag op zondag hadden we dan al onverwacht bezoek gehad van onze Kyra-Luna en “golden” Mirza en hun baasje Inge. Die kwamen even de wachttijd voor het maken van röntgenfoto’s van de voet van Yvonne bij ons passeren. Yvonne had zich gekwetst aan de voet bij het joggen en in het ziekenhuis van Turnhout constateerden ze een breuk in de hiel.
En gisterenavond kwamen Hilde en Nico, de baasjes van Lando nog even langs om het puppenhuisje te brengen waar we binnen goed een maand de puppy’s in kunnen laten spelen en rusten wanneer ze al buiten mogen onder de terras overkoepeling. Een soortgelijk puppenhuisje hadden we ook bij vorig nestje en de puppy’s hebben zich daar toen reuze in geamuseerd.
Vandaag beginnen we met het temperaturen van Hera. We moeten enkele dagen na elkaar de normale temperatuur nemen om te kunnen bepalen wanneer de bevalling gaat starten. Het is bij honden namelijk een indicatie dat, wanneer de normale lichaamstemperatuur met één graad zakt je de bevalling binnen de 24 uren mag verwachten.
En zo leven we allen letterlijk in blijde verwachting naar het moment dat we Aline of Sarah kunnen telefoneren om te zeggen dat de patiënt in de kraamkamer op haar ligt te wachten…
En plots stond de werpkist in huis ! Netjes proper uitgewassen, clean tot in de naden, en vrij van bacterieën door een behoorlijke dosis Dettol.
Al twee nachten hebben we de kussens uit Hera haar bench in de werpkist gelegd en mocht ze daar vrij in slapen. Maar het zinde ons kleintje niet zo en ze sliep op het tapijt voor de benches van Heros, Belle en Lucy. En dat was dan weer wat uitdagend gedrag naar de andere drie roedelleden toe, bij wie het benchdeurtje wel dicht ging .
Hera miste haar eigen vertrouwde bench… en daarom hebben we haar bench nu maar in de werpkist gezet.
Vanavond moesten de baasjes nog even uithuizig zijn ter gelegenheid van baasjes pete”kind” die thuis uitgevlogen is en vandaag voor de tantes en nonkels een “housewarmingparty” gaf in zijn piekfijne gerestaureerde woning. En nu heeft Hera wel gebruik gemaakt van de bench in de werpkist. Dat geeft het baasje twee zekerheden, een bench is niet eng, integendeel zelfs hier een fijn vertrouwd onderkomen. En ook nog, het maakt niet uit waar de bench staat, als het de hare maar is. Dat is het belangrijkste !
Momenteel legt Belle zich voor Hera’s bench, in de werpkist. Bij vorig nestje van Hera lag ze ook al “op wacht” voor de werpkist. Het is alsof ze echt bezorgd is om haar zwangere dochter, maar zo kennen we onze fijne Belle !
Morgen meer nieuws over de drachtige Hera en haar huisgenoten .
Ik mag de laatste dagen veel mee met het baasje, een boodschap te voet, een boodschap gaan doen met de auto, een extra wandelingetje alleen ik en ’t baasje… Ik heb de indruk dat ik me verwend moet beginnen voelen. En ik voel me er supergoed bij, suuuuuppeeer goed zelfs.
Zo mocht ik daarstraks met het baasje een extra rondje mee gaan wandelen en toen we terug thuis kwamen stond er een vreemde auto op de oprit voor ons huis. Toen we binnen kwamen bleken er ook nog eens totaal vreemde mensen samen met het vrouwtje rond de tafel te zitten.
Bij een rondje snuffelen werd ik niks wijzer, totaal onbekende geuren, maar de baasjes bleken niet ongerust te zijn en dus heb ik mijn ronde maar af gemaakt en overal likjes uitgedeeld. Toen de overige roedelleden Belle, Heros en Lucy datzelfde deden was iedereen gerustgesteld.
Toen het baasje aan die mensen vragen begon te stellen begon het bij mij te dagen… Deze mensen zouden graag een pupje hebben uit mijn nestje dat er staat aan te komen. De vragen vlogen heen en weer over en rond de tafel, want ook onze gasten bleken met een heleboel vragen te zitten waar onze baasjes dan weer gepaste antwoorden op gaven. Ja, ja, dit gaf een déja-vu gevoel bij mij. Toen ik mijn eerste nestje kreeg gebeurde dit ook meerdere keren en die twee dames die hier twee weken geleden waren…. Die hadden ook soortgelijke vragen !
Ik zag het wel zitten met deze “vreemden” die, hoe meer vragen ze stelden, me meer vertrouwen inboezemden, ook zo met de baasjes, zoveel was wel duidelijk. Want dat is een heel voornaam en belangrijk punt voor onze baasjes, zij stellen er heel veel belang aan waar mijn pupjes gaan terechtkomen eens zij hier mijn nestje gaan verlaten. Dat is zo al met elk nestje gebeurd en dat maakt ook de jaarlijkse terugkomdag zo plezant, en zo ook de gezamenlijke wandelingen met de hondjes en baasjes van onze vorige nestjes.
t’ Zit wel goed met de toekomst van mijn pupjes denk ik dan, en dat is een fijn gevoel voor een hoogzwanger Drententeefje…
Is het getal dat vandaag hier de hoofdrol speelt. Acht pups draagt onze Hera al zeven weken met zich mee.
Aanvankelijk enkele zaadjes maar in alle rust uitgegroeid tot acht pups die ondertussen al een behoorlijk gewicht hebben ontwikkeld.
Toen we op 24 oktober naar Barendrecht in Nederland reden om Bowie te ontmoeten, was het nog een slank teefje die bij de dierenarts 27,6 kilo op de weegschaal liet zien. Nu zeven weken later is dat opgelopen tot 30,5 kilo. Bijna 3 kilo aangekomen en ze heeft nog twee weken te gaan voor ze haar negen weken heeft uitgediend.
En laat het nu juist de laatste twee weken zijn dat de pups echt groeien, dan gaan we in elk geval grote stevige pups krijgen.
Intussen heeft de werpkist zijn intrede in huis gedaan en dat in haar normale positie, dit wil zeggen horizontaal in wat hier stilaan de “geboortehoek” is geworden. In een vorig leven is dat ook nog eens de hoek geweest waar ooit de vleugelpiano stond .
Zo stilaan mogen de pups gaan komen, de grootste voorbereidingen zijn achter de rug en gisteren heeft Jeanny Bustin twee emmers puppymelk meegebracht. Die waren besteld bij de dierendrogist in Nederland en de levering kostte in België dubbel zoveel voor de helft van het gewicht. Dus laat ons hoofdbestuur zulke zaken in Nederland bij vrienden afleveren en komen de spulletjes dan wel achteraf nog goed terecht.
Onze dierenarts Aline heeft daarstraks de computerversie van de röntgenfoto doorgestuurd. Ons baasje heeft de cijfertjes wat in grootte aangepast zodat het beter te merken is waar je het hoofdje en waar de wervelkolom te zien is.
Het is de eerste maal in vier nestjes dat we een foto laten maken, de vorige keren was het op vier weken een echo om te zien dat Belle of Hera drachtig waren en dan op zeven weken een tweede echo om te zien hoeveel pups we konden verwachten. Maar dat systeem was niet zeker genoeg en daarom kozen we nu voor de foto.
Morgen en overmorgen komen er dan 2 echtparen kennis maken met de baasjes en de roedel. Ons baasje noemt dat “op interview” komen en daarbij komen de baasjes en de kandidaat pup eigenaars tot het besluit of een Drent “de ware” is om voor een veertiental jaren deel uit te maken van de respectievelijke gezinnen.
We zijn al eventjes terug van onze afspraak in Hoogstraten voor het maken van de röntgenfoto’s van de pups van Hera.
En het zijn er acht die we mogen verwachten enkele dagen voor, of op kerstdag. We zijn echt blij met deze acht, want we zijn de nacht nog niet vergeten nu goed twee en een half jaar geleden toen onze roedel plots twaalf leden groter was.
Voor Hera was dat toen een helse en echt onmogelijke taak die twaalf veelvraten te voeden en dus hebben we toen van het eerste moment moeten inspringen met voeden van de pups.
Nu met de acht die we daarstraks op het computerscherm van dierenarts Aline zagen, zijn we in de wolken. Hera is in blakende gezondheid en ook nu weer was ze op een week 1200 gram bijgekomen. Hera weegt nu 30,5 kilo Dat was iets meer gewichtstoename dan de week daarvoor toen ze + 1100 gram liet optekenen. Vier weken geleden bij de eerste weging na de bevruchting en bij het maken van de echo was het begingewicht 27,6 kg.
Nog veertien dagen te gaan voor baasjes’ “kleine meisje” en het zullen niet de makkelijkste uit de negen weken dracht zijn. Maar ze voelt zelf ook aan dat ze met de zorg van Aline en Sarah de beide dierenartsen en ons hoofdbestuur op de allerbeste zorgen die mogelijk kunnen zijn, kan rekenen. Zij loopt alleszins als een fiere dame de dierenartsen praktijk binnen en ze maakt er niets uit dat ze moet stilliggen bij het maken van de foto’s.
Morgen krijgen we de duidelijke foto’s van de dierenartsen PC doorgestuurd. Die zijn duidelijker dan deze bijgevoegde, die gewoon foto’s van foto’s zijn.
Vandaag was het mooi weer in de Kempen en de baasjes hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om de werpkist een “grote beurt” te geven.
Het baasje had de werpkist gisteren al uit de garage gehaald en vandaag is het vrouwtje met een behoorlijke dosis Dettol aan de slag gegaan om werpkist bacterie vrij te krijgen om de pupjes in de beste omstandigheden te kunnen opvangen.
Dat grote gevaarte staat nu nog rechtop tegen de verwarming in de huiskameer aan, om volledig op te drogen, want buiten komt daar niets van. Het baasje heeft daarstraks de werpkist al snel onder de veranda moeten zetten toen een bui en de eerste druppels zich aankondigden.
Verder is er vandaag weinig nieuws te melden. Of toch… het vrouwtje heeft besloten te stoppen met roken. De bedoeling is dat het volgende nestje geen invloed meer gaat ondergaan van rokende familieleden. De vorige nestjes hadden daar ook wel geen last van omdat er enkel nog buiten werd gerookt, maar ons baasje verdenkt het vrouwtje er van dat het daar nu te koud voor is.
Het baasje zelf is zes jaar geleden, toen het H-nestje er stond aan te komen, al gestopt met roken en uiteraard gaat hij nu ’t vrouwtje steunen en aanmoedigen in haar poging tot stoppen. De “Champix” pillen die het stoppen met roken moeten vergemakkelijken liggen al gereed.
In de aanloop tot het stoppen met roken en de onvermijdelijke gewichtstoename is het hoofdbestuur vanavond uithuizig geweest. Zij hebben (voornamelijk het vrouwtje) raad gaan inwinnen bij een nichtje die diëtiste is om de gewichtsschade te beperken. Het baasje heeft wel tegen nichtje gezegd dat wanneer er onsmakelijke zaken op tafel komen dat hij er ernstig over denkt van haar te onterven. Je kan maar beter duidelijke taal van in het begin spreken is altijd het de manier van werken van ’t baasje geweest.
En morgen is de grote dag, dan gaan we een röntgen foto van Hera ’s buik laten nemen en kunnen we de wereld kond doen van het aantal pups die er staan aan te komen…
Het zijn eigenaardigheden die Hera normaal niet heeft als ze niet drachtig is. Zo zijn er de eetgewoonten. Ze staat te bedelen voor eten, en als er niet dadelijk aandacht aan word geschonken dan durft ze op rooftocht te gaan.
Geef je haar dadelijk eten, dan staat ze te springen om het in haar eet kom te krijgen. En als ze dan haar portie krijgt eet ze het maar half op.
Dat deed ons enkele dagen besluiten van haar geen twee maar vier maal daags eten te geven. Waarschijnlijk kan haar maag niet zo veel voedsel meer bevatten omdat de pups tegen de maag drukken ! Nu eet ze met veel smaak vier maal per dag een halve portie en is er geen probleem niet meer.
Op wie we wel hebben moeten letten waren Heros en Lucy, de twee onverzadigbaren op dit moment. Die twee zijn zich duidelijk een wintervetlaag aan het aankweken. Bij Heros valt het nogal mee, die is niet zichtbaar aangekomen, maar dat kan niet gezegd worden van die jongste van ons.
Bij Hera is er sinds vorige week een knuffel in haar leven gekomen. Regelmatig ging ze aan de haal met “koebeest” van Lucy. Dat heeft het hoofdbestuur opgelost van “aapbeest” te introduceren voor Hera. En ze zorgt er voor alsof het een pup is. Een goede stimulans dus voor het komende moederschap.
Voor donderdag avond hebben we een afspraak bij Aline en Sarah om een röntgenfoto van Hera te laten maken. Dat laat ons toe van het aantal puppy’s die Hera verwacht te kennen.
Dat is plezierig voor de kandidaat pupeigenaars, die kunnen dan al haast zeker van zijn dat er een pupje voor hen bij is. Eén zaak weten we dan nog niet, en dat is het aantal reutjes en het aantal teefjes. Dat zal een mysterie blijven tot de laatste pup geboren is.
Het weekend gaat druk zijn voor de roedel, zowel op zaterdag als op zondag komen er gegadigden voor een pupje kennismaken met het hoofdbestuur en de roedel. En dat is altijd fijn voor de roedel want dat betekent gewoonlijk extra snoep !
De baasjes blijven bezig met voorbereidingen treffen voor de komst van de puppy’s van Hera. Wanneer ze vorige week nog richting Nederland reden voor vetbedden “aan de rol” is het vrouwtje vandaag begonnen aan het haken van de halsbandjes die de pups aankrijgen enkele minuten nadat ze geboren zijn.
Dat maakt het eenvoudig voor de herkenning bij het wegen, voeden, foto’s en dergelijke. Het is een oplossing voor de mooie Trixie puppy halsbandjes die nog te groot zijn voor de puppynekjes juist na de geboorte.
De Trixie bandjes krijgen de pups om wanneer ze ongeveer drie weken oud zijn. Dan zijn ze al zo groot geworden dat ze hun definitieve bandjes om krijgen met welke ze ook naar de eigenaars toe gaan.
Vorige keren was het puur toevallig welke kleur van bandjes de pups om kregen. Bij dit nestje gaan de reutjes de primaire kleuren rood, groen, geel enz. rond hun nekjes krijgen terwijl er voor de teefjes de pastelkeurige bandjes voorzien zijn.
Ons vrouwtje heeft zo dicht mogelijk de Trixie kleurtjes willen benaderen. Dat maakt achteraf de herkenning van de pups ook eenvoudiger. Het voorbeeld hierbij is Loek uit het vorige nestje van Hera, hij kreeg bij de geboorte het grijze bandje om.
Ondertussen is er al één vetbed op maat gemaakt van de werpkist. Er viel een strook van goed een meter lang en 70 cm breed neven af en die heeft het baasje bij Heros in de bench gelegd. Die bench is momenteel “the place to be” in Faesroedelland. Ieder lid van de roedel heeft zich er al in te slapen gelegd zodat Heros nog maar amper van zijn nieuw bed heeft kunnen genieten…
Ook de werpkist is vandaag tevoorschijn gekomen uit de garage. Die gaat bij de eerste mooie droge dag aan een grondige schoonmaak- en ontsmettingsbeurt onderworpen worden. Dewerpkist was wel heel ney-tjes en proper van bij Peter vander Elst terug gekomen maar na zes maanden in de garage is ze wel toe aan een opfrissingsbeurt toe.
En zo is er elke dag wel iets dat er in functie van de pups gebeurt. De baasjes genieten er van , wanneer er weer een stap verder is gewerkt naar een aangenaam verblijf voor moedertje Hera en haar toekomstige kroost.
Anders kunnen we het niet omschrijven, gewoon voortreffelijk gaat de dracht van Hera. Zij gedraagt zich “comme il faut” of ook zoals het in de boekjes staat.
Op nog geen enkel moment heeft ze aanleiding gegeven om enige ongerustheid of zorg nodig te hebben.
Gisteren waren we terug met haar gaan “hondenshoppen” in de Maxi Zoo te Turnhout, en dan nemen we gelijk de gelegenheid te baat om haar nog eens te wegen op de dierenweegschaal die vlakbij de ingang staat.
Wanneer ze vorige week vrijdag nog 28,2 kg woog zette ze gisteren 29,3 kg neer op dezelfde weegschaal. Als je dan weet dat we op dinsdag 19 11 2014, wanneer we de eerste echo lieten nemen Hera nog 27,6 kilo woog , dan is ze al 1,7 kilo bijgekomen op goed drie weken. En vermits de pups hoofdzakelijk nu, bij zes weken dracht, beginnen te groeien vermoeden we dat het heel wat meer pups gaan zijn dan de zes die we drie weken terug op de echo zagen, of het moesten flink grote pups worden, dat behoort ook nog tot de mogelijkheden.
Als we de omvang van Hera bekijken dan is daar de laatste week ook duchtig verandering in gekomen. Inmiddels is ze al best fier op haar in omvang toenemend buikje. Wanneer we nu vragen “Hera, pupjes strelen” dan legt ze zich op haar rug met haar buik goed bereikbaar om gestreeld te worden.
Eind deze week maken we nog eens een afspraak met Aline en Sarah, onze dierenartsen in Hoogstraten om een röntgenfoto te laten nemen. Dan komen we te weten hoeveel kribbetjes we moeten klaarzetten tegen Kerstdag wanneer de Kerstpupjes gaan geboren worden. We kunnen dan ook de toekomstige pup eigenaren gerust stellen of er voor hen een puppy hun kant op gaat komen. Dan rest er nog één groot mysterie…. Hoeveel teefjes en hoeveel reutjes gaan onze roedel dan komen vergroten, want dat kan de dierenartsen apparatuur nog niet zien…
De Sint is hier bij de Faesroedel ook langs gekomen. ’t Was allemaal wel in functie van Hera ’s toekomstige pupjes, maar ’t is al gelijk van waar ’t komt, van ons hoofdbestuur of de heilige man uit Spanje, met of zonder Pieten, zwarte of witte “toeternietoe” zeggen we dan.
Wat ons hoofdbestuur dan wel heeft gedaan is de cadeautjes voor het nestje en de moeder, broer en dochter van Hera zijn ze zelf gaan ophalen want de Sint had het al zo druk voor de mensenkinderen.
Ons baasje was al eventjes op zoek naar een puppyren die lager was dan deze die nu al voor drie nestjes heeft gediend, en die wel aan de bestaande kon gekoppeld worden. Onze normale leverancier, de MaxiZoo kon het niet leveren wegens niet in assortiment en dan is het baasje maar gaan Googelen.
Bij de “benchkoning” vond hij wat hij zocht en dus werd er kontakt gezocht met de (bench)koning. Toen bleek dat deze zijn zaak had in Eindhoven werd dan maar besloten de auto te nemen en het gezochte al maar snel te gaan ophalen. De Sint moest immers geholpen worden om zijn toer over de daken naar tevredenheid van ons Drentjes af te maken !
En zo kwam het dat de baasjes afspraak hadden in Eindhoven bij de “Benchkoning” tussen 16u00 en 17u00. Maar dat was iets te simpel, want iedereen in eindhoven bleek wel vroeger naar huis terijden in verband met Sint Niklaasavond en onze baasjes kwamen in een gigantische file terecht op de binnenringweg van Eindhoven.
Dat maakte dat zij in plaats van om 5 minuten na 4 uur ter plaatse te zijn, het 1 minuut voor 5 uur was ton ze aan het bedrijf stopten.
Het vrouwtje die al een hele tijd sprak van vetbed “op rol” vond hier ook wat zij bedoelde en zo reed rond 17u30 een Mitsubishi terug richting België met een koffer bomvol vetbed en een puppyren op de achterbank.
Intussen heeft de roedel al kennis gemaakt met de vetbedden en die zijn ook onmiddellijk goedgekeurd door de roedelleden. En als ’t door die verwende Drenten van ons goed is dan zal ’t bij de puppy’s ook wel in goede aarde vallen denkt het baasje…
De vetbeden zijn in de uitvoering beige met bruine pootjes, en wit met roze pootjes. Mooi en fris voor in, en rond de werpkist .
Gisteren geen blog bericht bij het Bas en Belle blog. Dan moet er toch wat bijzonders aan de hand geweest zijn. En dat was het ook, voor het baasje althans.
’t Baasje is gisterenavond naar een van zijn favoriete rockgroepen gaan kijken. Dat was hier nu niet vlak om de hoek, maar in de Rodahal in Kerkrade Nederland trad de fameuze beatgroep Status Quo op.
Sinds de baasjes die enkele jaren geleden bezig zagen in Cognac tijdens het blues passion festival is ons baasje daar verwoede fan van de groep geworden. Voordien was hij ook al wel fan die de volume schakelaar van de radio in de auto een flinke zwaai gaf wanneer de eerste tonen van “what you’re proposing” uit de boxen schalden: https://www.youtube.com/watch?v=bwNlGt8tTp0 en dan luid mee “zong”.
Zo stonden de verwachtingen flink hoog want bij vorig optreden begin dit jaar in Antwerpen waren het hoofdzakelijk de minder bekende nummers die de groep in de eerste originele bezetting bracht.
Maar voor de groep aan zijn optreden begon was er nog in het voorprogramma een optreden van de groep “Voodoo Vegas” waarvan we konden zeggen dat het vooral LUID was en dat er een gitariste bij de groep, die vooral in de kijker kwam met haar grote boezem, waar ze blijkbaar best fier op was.
Status Quo, of de groep waar Francis Rossi en Rick Parfitt de oudste leden zijn, maakten de verwachtingen voor het volle pond waar met oude, de zeer bekende nummers afgewisseld met recenter werk. Het baasje was zeer tevreden over het optreden en hij was net niet hees van het “meezingen” na het optreden .
Bij volgende nummers ging de Rodahal volledig uit het dak en dat merkte je ook aan de groep die er dan ook volledig op inspeelde met lange gitaarsolo’s en drumpartijen die de fan’s konden smaken.
Dit laatste nummer is een van oorsprong Chuck Berry nummer dat al door tal van artiesten en groepen is gecoverd geweest. Ook Status Quo brengt dit nummer bijna telkens aan het einde van hun optreden.
Het baasje kwam kot in de nacht moe maar voldaan terug thuis, waar hij door ons Drentjes ook nog eens goed verwelkomd werd.
Het voorbereiden van het materiaal voor Hera’s bevalling loopt goed, we kregen van Hilde, Nico en Lando al een bevestiging dat het puppenhuis voor op het terras al klaar staat voor verhuizing van Oud Turnhout naar Vosselaar. We hopen dat de temperaturen het mogelijk maken dat de pups ook buiten kunnen komen.
Dat is nog niet zo voor de hand liggend als je met, of rond Kerstmis geboren wordt. De eerste twee weken zie en hoor je al niks en dan moet je nog oefenen om die pootjes onder je kleine lijfje kan krijgen. En dan zouden die baasjes ons al buiten gaan laten spelen…
Maar er staat ook al een terras verwarming gereed, mét een nieuwe gasfles in. Die verwarming had bij het vorige nestje ook al flink wat aantrek op koudere dagen. Maar toen waren we drie maanden verder in het jaar, en dat scheelt een jas !
Ook heeft het baasje de puppytoiletjes uit de berging gehaald. Die moeten na drie weken gebruikt worden om de pups zindelijk te maken. Bij de twee laatste nestjes, het K-nest en het L-nest was dat prima gelukt en konden de pups op 8 weken zindelijk naar hun baasjes toe.
Ook de mooi gekleurde “Trixie” puppybandjes zijn al binnen. Die heeft het baasje bij Jachthonden winkel “Hunter” besteld en die heeft het hoofdbestuur gisteren opgehaald bij de terugkeer uit Heijen waar ze de kleine Anna van Gonda en Anton waren gaan bezoeken.
Ook de warmwaterkruiken zijn getest en een van de drie is naar de vuilbak verwezen wegens lekkend . Met twee kruiken redden we het wel en indien nodig (wat we niet hopen) wegens te veel pups kan er nog wel eentje aangekocht worden.
De puppypapflesjes zijn ook al gecontroleerd op volledigheid en dienen enkel nog te worden uitgewassen en uitgekookt zoals een babyflesje.
Het groet punt van onzekerheid is nu het aantal pups dat zijn opwachtingen gaat maken. Daar gaan we eind volgende week, week zeven is dat , nog een voor naar dierenartsen Aline en Sarah in Hoogstraten. Aan Hera’s buik te zien zouden er wel weer flink wat meer kunnen zijn dan de zes die we hebben gezien bij de echo…
Wait and see zullen we maar zeggen want ook voor ons is het gewoon afwachten…
Zo stilaan zijn de voorbereidingen voor de komst van de pups begonnen. Er komt nogal wat kijken aan zaken die in orde moeten gebracht worden tussen dit en enkele weken.
Hera zelf loopt hier rond als een vrolijke dame die de oude sok met knoop in van het baasje heeft ontdekt en die aan ieder, baas of hond , die sok presenteert om mee trekspelletjes te doen.
Het materiaal dat nodig is voor, tijdens en na de bevalling zijn al uit “de motteballen” gehaald. Ver moesten de baasjes daar niet achter zoeken want alles heeft in mei en juni dit jaar nog dienst gedaan bij onze vriend fokker Peter van der Elst.
De werpkist is opgefrist en dient enkel nog een paar dagen voor we ze in huis zetten nog eens goed ontsmet te worden. Net als de vloerbekleding in de werpkist.
Voor de vloerbekleding hebben we ditmaal kunstgras dat heel makkelijk te reinigen is met een waterstraal of de hogedruk reiniger. We hebben zo vier matten op maat gemaakt die afwisselend kunnen in gebruik zijn, gereinigd zijn, of te drogen hangen en dan hebben we nog een reserve moesten we er eens twee op een dag nodig hebben !
De 5 liter bus Dettol staat ook al klaar om werpkist en al het materiaal dat in kontakt gaat komen met de pups te ontsmetten. Voor de bevalling zelf en de dagen nadien moeten r nog wel twee nieuwe warmwaterkruiken worden aangekocht. Die moeten gaan dienen om de pups bij te leggen als ze niet bij Hera liggen of wanneer ze opzij gelegd worden bij de weging tweemaal daags gedurende de eerste tien dagen na de geboorte.
Ook het vrouwtje is al ijverig bezig met haar dagboek over de aanloop naar de bevalling van de pups. Dit dagboek dat ’t vrouwtje nu voor de vierde maal maakt, is bij de vorige drie nestjes van Belle en Hera erg in de smaak gevallen bij de nieuwbakken pupeigenaars. Dus dat doen we telkens weer zo’n puppydagboek.
Wat wel anders is dan bij vorige nestjes, is de aanmelding van nieuwe kandidaat pup eigenaars. Dit gebeurt met dit nestje veel vroeger dan bij de vorige nestjes, raar gevoel geeft dat bij de baasjes…
Morgen meer voorbereidingen nieuws, en dan met foto’s…
Er is niets speciaals gebeurd vandaag, maar gans de houding van dat moedertje in spe straalt iets uit dat je zelden ziet. Ik kan het niet duidelijk omschrijven, het is een combinatie van trouw, bezorgdheid, en steun zoeken bij de baas.
Ik hoop maar dat ik haar zo ongeveer kan “lezen” en dat m’n “lezen” juist is. Want ze is echt aandoenlijk en komt tientallen keren per dag bij de baasjes voor een knuffel, een aai of een lief woord.
Ook naar Lucy, waar ze normaal een strenge maar eerlijke moeder naar is, gedraagt ze zich als een bezorgde moeder, en een super vriendin tegelijk. En daar heeft Lucy het op dit moment een beetje moeilijk mee. Voor haar is het de eerste maal dat er een geboorte gepland en op komst is. Onze jongste weet het niet goed te plaatsen.
Wij zouden voor geen geld deze evolutie in de roedel willen missen. Fokkers die hun teefjes buiten de leefkamer houden, niet in hun onmiddellijke omgeving, weten echt niet wat ze missen. Dit is echt fascinerend hoe je ziet hoe moeder Belle, broer Heros, en dochter Lucy nu met Hera omgang hebben.
Let op, ik probeer hier niets menselijks in het hondengedrag te leggen, geen vergelijking te maken met menselijke zwangerschap. Maar samen met de omvang en gewicht van Hera zien we ook de posities in de roedel veranderen. Hera evolueert zonder enige dwang of herrie naar een alfa teef met wie iedereen in de roedel rekening houdt.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
