Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
18-12-2014
Nog een voorzorg…
Vosselaar 18 12 2014
Nog een voorzorg…
Lucy is daarstraks nog eens op stap geweest met het baasje. Ze is zelfs “internationaal” op stap geweest en dan kwam ze ook nog eens haar vader Cartouche en haar broer Lennaert tegen.
Dat ging zo in zijn werk… Het baasje had bij de dierendrogist in Nederland ‘online’ een emmer melkpoeder besteld voor de pupjes die er staan aan te komen. Waarschijnlijk gaat Hera wel genoeg moedermelk produceren om haar acht pupjes te kunnen voeden maar ons hoofbestuur heeft graag wat “reserve” bij de hand voor de momenten dat het er om spant.
Hij had wegens de hoge transportkosten (5kg +verpakking) het pakket laten bezorgen bij Jeanny Bustin omdat de transportkosten dan maar de helft zijn ! Hij moest het pakket dan zelf nog wel gaan ophalen in Roosteren.
Maar dat is geen probleem voor ons baasje zoals de meeste lezers hier inmiddels al wel weten. En zo ging Lucy mee met het baasje. Niet dat er veel plezier te beleven viel op een snelweg in de regen, en de rit via Eindhoven is toch al gauw 100 kilometer. Maar aan het einde van de rit was er weer het weerzien met vader Cartouche en broer Lennaert. Ook voor die twee was het weer een prettig weerzien met Belse zus, wat met het nodige enthousiasme gebeurde.
Ook het baasje viel de vreugde van het weerzien te beurt en hij moest zich schrap zetten om het reuen geweld het hoofd te bieden. Maar gelukkig was het enkel bij de begroeting bij de aankomst dat het er zo aan toe ging.
Even later kon het baasje rustig van zijn koffie drinken, de honden hadden elkaar gevonden en gingen daar volledig in op. Toch is het telkens weer een plezier te zien hoe de familieleden elkaar weer kennen.
De terugrit was al even triest en nat als de heenrit, maar daar gaan Hera’s pupjes geen last van hebben wanneer ze van de lekkere melk kunnen snoepen. Want de melk blijkt heel lekker te zijn, zelfs moeder Hera krijgt het nu al tweemaal daags voorgeschoteld. En daar staan dan drie roedelgenoten afgunstig op te kijken …
Waar de baasjes gewoonlijk weinig interesse voor hebben zijn de reclameblaadjes die elke week in massa in de brievenbussen worden gedropt. De blaadjes van MaxiZoo worden gewoonlijk opzij gehouden want daar staan de spulletjes in promotie voor Belle & co in.
Maar af en toe valt er zo in een ander blaadje een aanbod in wat nog een gat in de pup benodigdheden laat vallen. Zo stonden er in het laatste blaadje van Blokker warmwaterkruiken in promotie. Nu waren er hier al enkel in gebruik voor de pups maar ééntje vertoonde een lek aan de dop die niet te dichten was. Dat is er dus eentje voor bij een krachtpatsers show waar straffe gasten zonder rokerslongen die spullen opblazen tot ze knallen.
Hier worden de warmwaterkruiken gebruikt om de puppy’s de eerste dagen op een aangenaam temperatuurtje te houden en nadien gebruiken we om de pups “benchgewenning” te geven.
Dan komt er een grote bench in het puppenverblijf gezet waarin om de paar dagen een nieuw vetbed gelegd wordt. De baasjes schuiven dan links en rechts een warmwaterkruik onder dat vetbed en de pupjes zoeken de meest aangename plaats op. Laat dat nu toevallig (?) in de bench zijn…. Zonder het zelf te weten en te beseffen doen de pups hier uit zichzelf wat de baasjes en hun latere eigenaars van hen verwachten .
Er zijn nu vier warmwaterkruiken in gebruik, één kruik dus voor twee pups, als die nog kou gaan lijden dan krijgen we vanaf volgende week temperaturen van Noord- of Zuidpool niveau !
Och ja… de rode UV-warmtelamp is er ook nog die dan dag en nacht, 24/24 en 7/7, boven de werpkist hangt om een constante temperatuur van 27° C te creëren.
Dat blijft hier maar voortduren… De deurscharnieren van de voordeur hebben het zwaar te verduren op dit moment. De maatregel van ons hoofdbestuur dat er na de geboorte van Hera ’s pups een sper periode van twee weken zal ingesteld worden heeft zo zijn gevolgen.
Familie, vrienden en kandidaten voor een pup van Hera komen en gaan en dat duurt nu al van vorige donderdag. Reken daarbij dat ook onze baasjes nog enkele afspraken buitenshuis hadden, en dan gebeurt het dat zelfs het dagelijkse blog bericht er aan moet geloven ! ! !
Maar het is ook wel plezant zo, speciaal voor Hera die al ganse de tijd in de belangstelling staat en maar al te graag op haar rug gaat liggen om toe te laten van “puppetjes strelen”.
De drukte begon al vorige week donderdag 11-12 toen we bezoek hadden van Jeanny die we hadden uitgenodigd om mee te gaan wanneer we de foto’s gingen laten nemen in Hoogstraten. Jeanny is kandidaat voor een tweede pup van onze Hera nadat ze twee en een half jaar geleden al Lennaert bij ons kocht.
Vrijdag hadden we familie over de vloer en zaterdag kwamen dan kandidaten voor een pupje op kennismakingsbezoek. Zo ook zondag namiddag, toen waren weer alle ogen gericht op Hera en haar steeds dikker wordende buik .
Voor de middag op zondag hadden we dan al onverwacht bezoek gehad van onze Kyra-Luna en “golden” Mirza en hun baasje Inge. Die kwamen even de wachttijd voor het maken van röntgenfoto’s van de voet van Yvonne bij ons passeren. Yvonne had zich gekwetst aan de voet bij het joggen en in het ziekenhuis van Turnhout constateerden ze een breuk in de hiel.
En gisterenavond kwamen Hilde en Nico, de baasjes van Lando nog even langs om het puppenhuisje te brengen waar we binnen goed een maand de puppy’s in kunnen laten spelen en rusten wanneer ze al buiten mogen onder de terras overkoepeling. Een soortgelijk puppenhuisje hadden we ook bij vorig nestje en de puppy’s hebben zich daar toen reuze in geamuseerd.
Vandaag beginnen we met het temperaturen van Hera. We moeten enkele dagen na elkaar de normale temperatuur nemen om te kunnen bepalen wanneer de bevalling gaat starten. Het is bij honden namelijk een indicatie dat, wanneer de normale lichaamstemperatuur met één graad zakt je de bevalling binnen de 24 uren mag verwachten.
En zo leven we allen letterlijk in blijde verwachting naar het moment dat we Aline of Sarah kunnen telefoneren om te zeggen dat de patiënt in de kraamkamer op haar ligt te wachten…
En plots stond de werpkist in huis ! Netjes proper uitgewassen, clean tot in de naden, en vrij van bacterieën door een behoorlijke dosis Dettol.
Al twee nachten hebben we de kussens uit Hera haar bench in de werpkist gelegd en mocht ze daar vrij in slapen. Maar het zinde ons kleintje niet zo en ze sliep op het tapijt voor de benches van Heros, Belle en Lucy. En dat was dan weer wat uitdagend gedrag naar de andere drie roedelleden toe, bij wie het benchdeurtje wel dicht ging .
Hera miste haar eigen vertrouwde bench… en daarom hebben we haar bench nu maar in de werpkist gezet.
Vanavond moesten de baasjes nog even uithuizig zijn ter gelegenheid van baasjes pete”kind” die thuis uitgevlogen is en vandaag voor de tantes en nonkels een “housewarmingparty” gaf in zijn piekfijne gerestaureerde woning. En nu heeft Hera wel gebruik gemaakt van de bench in de werpkist. Dat geeft het baasje twee zekerheden, een bench is niet eng, integendeel zelfs hier een fijn vertrouwd onderkomen. En ook nog, het maakt niet uit waar de bench staat, als het de hare maar is. Dat is het belangrijkste !
Momenteel legt Belle zich voor Hera’s bench, in de werpkist. Bij vorig nestje van Hera lag ze ook al “op wacht” voor de werpkist. Het is alsof ze echt bezorgd is om haar zwangere dochter, maar zo kennen we onze fijne Belle !
Morgen meer nieuws over de drachtige Hera en haar huisgenoten .
Ik mag de laatste dagen veel mee met het baasje, een boodschap te voet, een boodschap gaan doen met de auto, een extra wandelingetje alleen ik en ’t baasje… Ik heb de indruk dat ik me verwend moet beginnen voelen. En ik voel me er supergoed bij, suuuuuppeeer goed zelfs.
Zo mocht ik daarstraks met het baasje een extra rondje mee gaan wandelen en toen we terug thuis kwamen stond er een vreemde auto op de oprit voor ons huis. Toen we binnen kwamen bleken er ook nog eens totaal vreemde mensen samen met het vrouwtje rond de tafel te zitten.
Bij een rondje snuffelen werd ik niks wijzer, totaal onbekende geuren, maar de baasjes bleken niet ongerust te zijn en dus heb ik mijn ronde maar af gemaakt en overal likjes uitgedeeld. Toen de overige roedelleden Belle, Heros en Lucy datzelfde deden was iedereen gerustgesteld.
Toen het baasje aan die mensen vragen begon te stellen begon het bij mij te dagen… Deze mensen zouden graag een pupje hebben uit mijn nestje dat er staat aan te komen. De vragen vlogen heen en weer over en rond de tafel, want ook onze gasten bleken met een heleboel vragen te zitten waar onze baasjes dan weer gepaste antwoorden op gaven. Ja, ja, dit gaf een déja-vu gevoel bij mij. Toen ik mijn eerste nestje kreeg gebeurde dit ook meerdere keren en die twee dames die hier twee weken geleden waren…. Die hadden ook soortgelijke vragen !
Ik zag het wel zitten met deze “vreemden” die, hoe meer vragen ze stelden, me meer vertrouwen inboezemden, ook zo met de baasjes, zoveel was wel duidelijk. Want dat is een heel voornaam en belangrijk punt voor onze baasjes, zij stellen er heel veel belang aan waar mijn pupjes gaan terechtkomen eens zij hier mijn nestje gaan verlaten. Dat is zo al met elk nestje gebeurd en dat maakt ook de jaarlijkse terugkomdag zo plezant, en zo ook de gezamenlijke wandelingen met de hondjes en baasjes van onze vorige nestjes.
t’ Zit wel goed met de toekomst van mijn pupjes denk ik dan, en dat is een fijn gevoel voor een hoogzwanger Drententeefje…
Is het getal dat vandaag hier de hoofdrol speelt. Acht pups draagt onze Hera al zeven weken met zich mee.
Aanvankelijk enkele zaadjes maar in alle rust uitgegroeid tot acht pups die ondertussen al een behoorlijk gewicht hebben ontwikkeld.
Toen we op 24 oktober naar Barendrecht in Nederland reden om Bowie te ontmoeten, was het nog een slank teefje die bij de dierenarts 27,6 kilo op de weegschaal liet zien. Nu zeven weken later is dat opgelopen tot 30,5 kilo. Bijna 3 kilo aangekomen en ze heeft nog twee weken te gaan voor ze haar negen weken heeft uitgediend.
En laat het nu juist de laatste twee weken zijn dat de pups echt groeien, dan gaan we in elk geval grote stevige pups krijgen.
Intussen heeft de werpkist zijn intrede in huis gedaan en dat in haar normale positie, dit wil zeggen horizontaal in wat hier stilaan de “geboortehoek” is geworden. In een vorig leven is dat ook nog eens de hoek geweest waar ooit de vleugelpiano stond .
Zo stilaan mogen de pups gaan komen, de grootste voorbereidingen zijn achter de rug en gisteren heeft Jeanny Bustin twee emmers puppymelk meegebracht. Die waren besteld bij de dierendrogist in Nederland en de levering kostte in België dubbel zoveel voor de helft van het gewicht. Dus laat ons hoofdbestuur zulke zaken in Nederland bij vrienden afleveren en komen de spulletjes dan wel achteraf nog goed terecht.
Onze dierenarts Aline heeft daarstraks de computerversie van de röntgenfoto doorgestuurd. Ons baasje heeft de cijfertjes wat in grootte aangepast zodat het beter te merken is waar je het hoofdje en waar de wervelkolom te zien is.
Het is de eerste maal in vier nestjes dat we een foto laten maken, de vorige keren was het op vier weken een echo om te zien dat Belle of Hera drachtig waren en dan op zeven weken een tweede echo om te zien hoeveel pups we konden verwachten. Maar dat systeem was niet zeker genoeg en daarom kozen we nu voor de foto.
Morgen en overmorgen komen er dan 2 echtparen kennis maken met de baasjes en de roedel. Ons baasje noemt dat “op interview” komen en daarbij komen de baasjes en de kandidaat pup eigenaars tot het besluit of een Drent “de ware” is om voor een veertiental jaren deel uit te maken van de respectievelijke gezinnen.
We zijn al eventjes terug van onze afspraak in Hoogstraten voor het maken van de röntgenfoto’s van de pups van Hera.
En het zijn er acht die we mogen verwachten enkele dagen voor, of op kerstdag. We zijn echt blij met deze acht, want we zijn de nacht nog niet vergeten nu goed twee en een half jaar geleden toen onze roedel plots twaalf leden groter was.
Voor Hera was dat toen een helse en echt onmogelijke taak die twaalf veelvraten te voeden en dus hebben we toen van het eerste moment moeten inspringen met voeden van de pups.
Nu met de acht die we daarstraks op het computerscherm van dierenarts Aline zagen, zijn we in de wolken. Hera is in blakende gezondheid en ook nu weer was ze op een week 1200 gram bijgekomen. Hera weegt nu 30,5 kilo Dat was iets meer gewichtstoename dan de week daarvoor toen ze + 1100 gram liet optekenen. Vier weken geleden bij de eerste weging na de bevruchting en bij het maken van de echo was het begingewicht 27,6 kg.
Nog veertien dagen te gaan voor baasjes’ “kleine meisje” en het zullen niet de makkelijkste uit de negen weken dracht zijn. Maar ze voelt zelf ook aan dat ze met de zorg van Aline en Sarah de beide dierenartsen en ons hoofdbestuur op de allerbeste zorgen die mogelijk kunnen zijn, kan rekenen. Zij loopt alleszins als een fiere dame de dierenartsen praktijk binnen en ze maakt er niets uit dat ze moet stilliggen bij het maken van de foto’s.
Morgen krijgen we de duidelijke foto’s van de dierenartsen PC doorgestuurd. Die zijn duidelijker dan deze bijgevoegde, die gewoon foto’s van foto’s zijn.
Vandaag was het mooi weer in de Kempen en de baasjes hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om de werpkist een “grote beurt” te geven.
Het baasje had de werpkist gisteren al uit de garage gehaald en vandaag is het vrouwtje met een behoorlijke dosis Dettol aan de slag gegaan om werpkist bacterie vrij te krijgen om de pupjes in de beste omstandigheden te kunnen opvangen.
Dat grote gevaarte staat nu nog rechtop tegen de verwarming in de huiskameer aan, om volledig op te drogen, want buiten komt daar niets van. Het baasje heeft daarstraks de werpkist al snel onder de veranda moeten zetten toen een bui en de eerste druppels zich aankondigden.
Verder is er vandaag weinig nieuws te melden. Of toch… het vrouwtje heeft besloten te stoppen met roken. De bedoeling is dat het volgende nestje geen invloed meer gaat ondergaan van rokende familieleden. De vorige nestjes hadden daar ook wel geen last van omdat er enkel nog buiten werd gerookt, maar ons baasje verdenkt het vrouwtje er van dat het daar nu te koud voor is.
Het baasje zelf is zes jaar geleden, toen het H-nestje er stond aan te komen, al gestopt met roken en uiteraard gaat hij nu ’t vrouwtje steunen en aanmoedigen in haar poging tot stoppen. De “Champix” pillen die het stoppen met roken moeten vergemakkelijken liggen al gereed.
In de aanloop tot het stoppen met roken en de onvermijdelijke gewichtstoename is het hoofdbestuur vanavond uithuizig geweest. Zij hebben (voornamelijk het vrouwtje) raad gaan inwinnen bij een nichtje die diëtiste is om de gewichtsschade te beperken. Het baasje heeft wel tegen nichtje gezegd dat wanneer er onsmakelijke zaken op tafel komen dat hij er ernstig over denkt van haar te onterven. Je kan maar beter duidelijke taal van in het begin spreken is altijd het de manier van werken van ’t baasje geweest.
En morgen is de grote dag, dan gaan we een röntgen foto van Hera ’s buik laten nemen en kunnen we de wereld kond doen van het aantal pups die er staan aan te komen…
Het zijn eigenaardigheden die Hera normaal niet heeft als ze niet drachtig is. Zo zijn er de eetgewoonten. Ze staat te bedelen voor eten, en als er niet dadelijk aandacht aan word geschonken dan durft ze op rooftocht te gaan.
Geef je haar dadelijk eten, dan staat ze te springen om het in haar eet kom te krijgen. En als ze dan haar portie krijgt eet ze het maar half op.
Dat deed ons enkele dagen besluiten van haar geen twee maar vier maal daags eten te geven. Waarschijnlijk kan haar maag niet zo veel voedsel meer bevatten omdat de pups tegen de maag drukken ! Nu eet ze met veel smaak vier maal per dag een halve portie en is er geen probleem niet meer.
Op wie we wel hebben moeten letten waren Heros en Lucy, de twee onverzadigbaren op dit moment. Die twee zijn zich duidelijk een wintervetlaag aan het aankweken. Bij Heros valt het nogal mee, die is niet zichtbaar aangekomen, maar dat kan niet gezegd worden van die jongste van ons.
Bij Hera is er sinds vorige week een knuffel in haar leven gekomen. Regelmatig ging ze aan de haal met “koebeest” van Lucy. Dat heeft het hoofdbestuur opgelost van “aapbeest” te introduceren voor Hera. En ze zorgt er voor alsof het een pup is. Een goede stimulans dus voor het komende moederschap.
Voor donderdag avond hebben we een afspraak bij Aline en Sarah om een röntgenfoto van Hera te laten maken. Dat laat ons toe van het aantal puppy’s die Hera verwacht te kennen.
Dat is plezierig voor de kandidaat pupeigenaars, die kunnen dan al haast zeker van zijn dat er een pupje voor hen bij is. Eén zaak weten we dan nog niet, en dat is het aantal reutjes en het aantal teefjes. Dat zal een mysterie blijven tot de laatste pup geboren is.
Het weekend gaat druk zijn voor de roedel, zowel op zaterdag als op zondag komen er gegadigden voor een pupje kennismaken met het hoofdbestuur en de roedel. En dat is altijd fijn voor de roedel want dat betekent gewoonlijk extra snoep !
De baasjes blijven bezig met voorbereidingen treffen voor de komst van de puppy’s van Hera. Wanneer ze vorige week nog richting Nederland reden voor vetbedden “aan de rol” is het vrouwtje vandaag begonnen aan het haken van de halsbandjes die de pups aankrijgen enkele minuten nadat ze geboren zijn.
Dat maakt het eenvoudig voor de herkenning bij het wegen, voeden, foto’s en dergelijke. Het is een oplossing voor de mooie Trixie puppy halsbandjes die nog te groot zijn voor de puppynekjes juist na de geboorte.
De Trixie bandjes krijgen de pups om wanneer ze ongeveer drie weken oud zijn. Dan zijn ze al zo groot geworden dat ze hun definitieve bandjes om krijgen met welke ze ook naar de eigenaars toe gaan.
Vorige keren was het puur toevallig welke kleur van bandjes de pups om kregen. Bij dit nestje gaan de reutjes de primaire kleuren rood, groen, geel enz. rond hun nekjes krijgen terwijl er voor de teefjes de pastelkeurige bandjes voorzien zijn.
Ons vrouwtje heeft zo dicht mogelijk de Trixie kleurtjes willen benaderen. Dat maakt achteraf de herkenning van de pups ook eenvoudiger. Het voorbeeld hierbij is Loek uit het vorige nestje van Hera, hij kreeg bij de geboorte het grijze bandje om.
Ondertussen is er al één vetbed op maat gemaakt van de werpkist. Er viel een strook van goed een meter lang en 70 cm breed neven af en die heeft het baasje bij Heros in de bench gelegd. Die bench is momenteel “the place to be” in Faesroedelland. Ieder lid van de roedel heeft zich er al in te slapen gelegd zodat Heros nog maar amper van zijn nieuw bed heeft kunnen genieten…
Ook de werpkist is vandaag tevoorschijn gekomen uit de garage. Die gaat bij de eerste mooie droge dag aan een grondige schoonmaak- en ontsmettingsbeurt onderworpen worden. Dewerpkist was wel heel ney-tjes en proper van bij Peter vander Elst terug gekomen maar na zes maanden in de garage is ze wel toe aan een opfrissingsbeurt toe.
En zo is er elke dag wel iets dat er in functie van de pups gebeurt. De baasjes genieten er van , wanneer er weer een stap verder is gewerkt naar een aangenaam verblijf voor moedertje Hera en haar toekomstige kroost.
Anders kunnen we het niet omschrijven, gewoon voortreffelijk gaat de dracht van Hera. Zij gedraagt zich “comme il faut” of ook zoals het in de boekjes staat.
Op nog geen enkel moment heeft ze aanleiding gegeven om enige ongerustheid of zorg nodig te hebben.
Gisteren waren we terug met haar gaan “hondenshoppen” in de Maxi Zoo te Turnhout, en dan nemen we gelijk de gelegenheid te baat om haar nog eens te wegen op de dierenweegschaal die vlakbij de ingang staat.
Wanneer ze vorige week vrijdag nog 28,2 kg woog zette ze gisteren 29,3 kg neer op dezelfde weegschaal. Als je dan weet dat we op dinsdag 19 11 2014, wanneer we de eerste echo lieten nemen Hera nog 27,6 kilo woog , dan is ze al 1,7 kilo bijgekomen op goed drie weken. En vermits de pups hoofdzakelijk nu, bij zes weken dracht, beginnen te groeien vermoeden we dat het heel wat meer pups gaan zijn dan de zes die we drie weken terug op de echo zagen, of het moesten flink grote pups worden, dat behoort ook nog tot de mogelijkheden.
Als we de omvang van Hera bekijken dan is daar de laatste week ook duchtig verandering in gekomen. Inmiddels is ze al best fier op haar in omvang toenemend buikje. Wanneer we nu vragen “Hera, pupjes strelen” dan legt ze zich op haar rug met haar buik goed bereikbaar om gestreeld te worden.
Eind deze week maken we nog eens een afspraak met Aline en Sarah, onze dierenartsen in Hoogstraten om een röntgenfoto te laten nemen. Dan komen we te weten hoeveel kribbetjes we moeten klaarzetten tegen Kerstdag wanneer de Kerstpupjes gaan geboren worden. We kunnen dan ook de toekomstige pup eigenaren gerust stellen of er voor hen een puppy hun kant op gaat komen. Dan rest er nog één groot mysterie…. Hoeveel teefjes en hoeveel reutjes gaan onze roedel dan komen vergroten, want dat kan de dierenartsen apparatuur nog niet zien…
De Sint is hier bij de Faesroedel ook langs gekomen. ’t Was allemaal wel in functie van Hera ’s toekomstige pupjes, maar ’t is al gelijk van waar ’t komt, van ons hoofdbestuur of de heilige man uit Spanje, met of zonder Pieten, zwarte of witte “toeternietoe” zeggen we dan.
Wat ons hoofdbestuur dan wel heeft gedaan is de cadeautjes voor het nestje en de moeder, broer en dochter van Hera zijn ze zelf gaan ophalen want de Sint had het al zo druk voor de mensenkinderen.
Ons baasje was al eventjes op zoek naar een puppyren die lager was dan deze die nu al voor drie nestjes heeft gediend, en die wel aan de bestaande kon gekoppeld worden. Onze normale leverancier, de MaxiZoo kon het niet leveren wegens niet in assortiment en dan is het baasje maar gaan Googelen.
Bij de “benchkoning” vond hij wat hij zocht en dus werd er kontakt gezocht met de (bench)koning. Toen bleek dat deze zijn zaak had in Eindhoven werd dan maar besloten de auto te nemen en het gezochte al maar snel te gaan ophalen. De Sint moest immers geholpen worden om zijn toer over de daken naar tevredenheid van ons Drentjes af te maken !
En zo kwam het dat de baasjes afspraak hadden in Eindhoven bij de “Benchkoning” tussen 16u00 en 17u00. Maar dat was iets te simpel, want iedereen in eindhoven bleek wel vroeger naar huis terijden in verband met Sint Niklaasavond en onze baasjes kwamen in een gigantische file terecht op de binnenringweg van Eindhoven.
Dat maakte dat zij in plaats van om 5 minuten na 4 uur ter plaatse te zijn, het 1 minuut voor 5 uur was ton ze aan het bedrijf stopten.
Het vrouwtje die al een hele tijd sprak van vetbed “op rol” vond hier ook wat zij bedoelde en zo reed rond 17u30 een Mitsubishi terug richting België met een koffer bomvol vetbed en een puppyren op de achterbank.
Intussen heeft de roedel al kennis gemaakt met de vetbedden en die zijn ook onmiddellijk goedgekeurd door de roedelleden. En als ’t door die verwende Drenten van ons goed is dan zal ’t bij de puppy’s ook wel in goede aarde vallen denkt het baasje…
De vetbeden zijn in de uitvoering beige met bruine pootjes, en wit met roze pootjes. Mooi en fris voor in, en rond de werpkist .
Gisteren geen blog bericht bij het Bas en Belle blog. Dan moet er toch wat bijzonders aan de hand geweest zijn. En dat was het ook, voor het baasje althans.
’t Baasje is gisterenavond naar een van zijn favoriete rockgroepen gaan kijken. Dat was hier nu niet vlak om de hoek, maar in de Rodahal in Kerkrade Nederland trad de fameuze beatgroep Status Quo op.
Sinds de baasjes die enkele jaren geleden bezig zagen in Cognac tijdens het blues passion festival is ons baasje daar verwoede fan van de groep geworden. Voordien was hij ook al wel fan die de volume schakelaar van de radio in de auto een flinke zwaai gaf wanneer de eerste tonen van “what you’re proposing” uit de boxen schalden: https://www.youtube.com/watch?v=bwNlGt8tTp0 en dan luid mee “zong”.
Zo stonden de verwachtingen flink hoog want bij vorig optreden begin dit jaar in Antwerpen waren het hoofdzakelijk de minder bekende nummers die de groep in de eerste originele bezetting bracht.
Maar voor de groep aan zijn optreden begon was er nog in het voorprogramma een optreden van de groep “Voodoo Vegas” waarvan we konden zeggen dat het vooral LUID was en dat er een gitariste bij de groep, die vooral in de kijker kwam met haar grote boezem, waar ze blijkbaar best fier op was.
Status Quo, of de groep waar Francis Rossi en Rick Parfitt de oudste leden zijn, maakten de verwachtingen voor het volle pond waar met oude, de zeer bekende nummers afgewisseld met recenter werk. Het baasje was zeer tevreden over het optreden en hij was net niet hees van het “meezingen” na het optreden .
Bij volgende nummers ging de Rodahal volledig uit het dak en dat merkte je ook aan de groep die er dan ook volledig op inspeelde met lange gitaarsolo’s en drumpartijen die de fan’s konden smaken.
Dit laatste nummer is een van oorsprong Chuck Berry nummer dat al door tal van artiesten en groepen is gecoverd geweest. Ook Status Quo brengt dit nummer bijna telkens aan het einde van hun optreden.
Het baasje kwam kot in de nacht moe maar voldaan terug thuis, waar hij door ons Drentjes ook nog eens goed verwelkomd werd.
Het voorbereiden van het materiaal voor Hera’s bevalling loopt goed, we kregen van Hilde, Nico en Lando al een bevestiging dat het puppenhuis voor op het terras al klaar staat voor verhuizing van Oud Turnhout naar Vosselaar. We hopen dat de temperaturen het mogelijk maken dat de pups ook buiten kunnen komen.
Dat is nog niet zo voor de hand liggend als je met, of rond Kerstmis geboren wordt. De eerste twee weken zie en hoor je al niks en dan moet je nog oefenen om die pootjes onder je kleine lijfje kan krijgen. En dan zouden die baasjes ons al buiten gaan laten spelen…
Maar er staat ook al een terras verwarming gereed, mét een nieuwe gasfles in. Die verwarming had bij het vorige nestje ook al flink wat aantrek op koudere dagen. Maar toen waren we drie maanden verder in het jaar, en dat scheelt een jas !
Ook heeft het baasje de puppytoiletjes uit de berging gehaald. Die moeten na drie weken gebruikt worden om de pups zindelijk te maken. Bij de twee laatste nestjes, het K-nest en het L-nest was dat prima gelukt en konden de pups op 8 weken zindelijk naar hun baasjes toe.
Ook de mooi gekleurde “Trixie” puppybandjes zijn al binnen. Die heeft het baasje bij Jachthonden winkel “Hunter” besteld en die heeft het hoofdbestuur gisteren opgehaald bij de terugkeer uit Heijen waar ze de kleine Anna van Gonda en Anton waren gaan bezoeken.
Ook de warmwaterkruiken zijn getest en een van de drie is naar de vuilbak verwezen wegens lekkend . Met twee kruiken redden we het wel en indien nodig (wat we niet hopen) wegens te veel pups kan er nog wel eentje aangekocht worden.
De puppypapflesjes zijn ook al gecontroleerd op volledigheid en dienen enkel nog te worden uitgewassen en uitgekookt zoals een babyflesje.
Het groet punt van onzekerheid is nu het aantal pups dat zijn opwachtingen gaat maken. Daar gaan we eind volgende week, week zeven is dat , nog een voor naar dierenartsen Aline en Sarah in Hoogstraten. Aan Hera’s buik te zien zouden er wel weer flink wat meer kunnen zijn dan de zes die we hebben gezien bij de echo…
Wait and see zullen we maar zeggen want ook voor ons is het gewoon afwachten…
Zo stilaan zijn de voorbereidingen voor de komst van de pups begonnen. Er komt nogal wat kijken aan zaken die in orde moeten gebracht worden tussen dit en enkele weken.
Hera zelf loopt hier rond als een vrolijke dame die de oude sok met knoop in van het baasje heeft ontdekt en die aan ieder, baas of hond , die sok presenteert om mee trekspelletjes te doen.
Het materiaal dat nodig is voor, tijdens en na de bevalling zijn al uit “de motteballen” gehaald. Ver moesten de baasjes daar niet achter zoeken want alles heeft in mei en juni dit jaar nog dienst gedaan bij onze vriend fokker Peter van der Elst.
De werpkist is opgefrist en dient enkel nog een paar dagen voor we ze in huis zetten nog eens goed ontsmet te worden. Net als de vloerbekleding in de werpkist.
Voor de vloerbekleding hebben we ditmaal kunstgras dat heel makkelijk te reinigen is met een waterstraal of de hogedruk reiniger. We hebben zo vier matten op maat gemaakt die afwisselend kunnen in gebruik zijn, gereinigd zijn, of te drogen hangen en dan hebben we nog een reserve moesten we er eens twee op een dag nodig hebben !
De 5 liter bus Dettol staat ook al klaar om werpkist en al het materiaal dat in kontakt gaat komen met de pups te ontsmetten. Voor de bevalling zelf en de dagen nadien moeten r nog wel twee nieuwe warmwaterkruiken worden aangekocht. Die moeten gaan dienen om de pups bij te leggen als ze niet bij Hera liggen of wanneer ze opzij gelegd worden bij de weging tweemaal daags gedurende de eerste tien dagen na de geboorte.
Ook het vrouwtje is al ijverig bezig met haar dagboek over de aanloop naar de bevalling van de pups. Dit dagboek dat ’t vrouwtje nu voor de vierde maal maakt, is bij de vorige drie nestjes van Belle en Hera erg in de smaak gevallen bij de nieuwbakken pupeigenaars. Dus dat doen we telkens weer zo’n puppydagboek.
Wat wel anders is dan bij vorige nestjes, is de aanmelding van nieuwe kandidaat pup eigenaars. Dit gebeurt met dit nestje veel vroeger dan bij de vorige nestjes, raar gevoel geeft dat bij de baasjes…
Morgen meer voorbereidingen nieuws, en dan met foto’s…
Er is niets speciaals gebeurd vandaag, maar gans de houding van dat moedertje in spe straalt iets uit dat je zelden ziet. Ik kan het niet duidelijk omschrijven, het is een combinatie van trouw, bezorgdheid, en steun zoeken bij de baas.
Ik hoop maar dat ik haar zo ongeveer kan “lezen” en dat m’n “lezen” juist is. Want ze is echt aandoenlijk en komt tientallen keren per dag bij de baasjes voor een knuffel, een aai of een lief woord.
Ook naar Lucy, waar ze normaal een strenge maar eerlijke moeder naar is, gedraagt ze zich als een bezorgde moeder, en een super vriendin tegelijk. En daar heeft Lucy het op dit moment een beetje moeilijk mee. Voor haar is het de eerste maal dat er een geboorte gepland en op komst is. Onze jongste weet het niet goed te plaatsen.
Wij zouden voor geen geld deze evolutie in de roedel willen missen. Fokkers die hun teefjes buiten de leefkamer houden, niet in hun onmiddellijke omgeving, weten echt niet wat ze missen. Dit is echt fascinerend hoe je ziet hoe moeder Belle, broer Heros, en dochter Lucy nu met Hera omgang hebben.
Let op, ik probeer hier niets menselijks in het hondengedrag te leggen, geen vergelijking te maken met menselijke zwangerschap. Maar samen met de omvang en gewicht van Hera zien we ook de posities in de roedel veranderen. Hera evolueert zonder enige dwang of herrie naar een alfa teef met wie iedereen in de roedel rekening houdt.
Gisteren zaterdag hadden we onze laatste jachttraining met de groep “pups” van onze Hera. We trainen nu al van het begin van 2014 elke laatste zaterdag van de maand op de terreinen van de Antwerpse gebruiksjachthondenvereniging te Beerse.
Het zijn Libre, Lennaert, Lobke, Lana en moeder Hera die bij ons geboren zijn, die regelmatig van de partij zijn. Daar komen Joris, Gorky en Siebe nog bij aansluiten. Een mooie groep Drenten die in vriendschappelijke sfeer, zonder enige druk , één dag in de maand het beste van zichzelf geven. Er is geen lesgever, maar Louis geeft aanwijzingen en stuurt hoofdzakelijk de baasje bij in de “handling” van hun honden.
Rond 12u30 pauseert de groep ter plaatse en komt de Limburgse vlaai en de koffie op het campingtafeltje.
Gedurende de maanden december, januari en februari is het terrein gesloten en liggen de trainingen daar stil. Tijd voor de jachthonden om echt te gaan jagen en om de natuur daar ook rust te gunnen.
Vermits we dus voor een stille periode staan dienden we het trainingsjaar in stijl te beëindigen. Dat deden we gisteren dus bij ons thuis. Met z’n allen rond de tafel met een grote pot hutsepot op tafel.
Hutsepot alla Faes was voor de meeste een ongekend gerecht. Enkel Maurice en Rita de baasjes van Joris kenden het van de “Kaawpollekeswandelingen”.
Dat het gerecht in de smaak viel bleek wel toen allen drie maal hun diep bord vulden wat wij met plezier en genoegen zagen gebeuren. Ons werk haalde weer alle eer en iedereen genoot van het eten en de verhalen rond de tafel. Wij denken dat we volgend jaar maar een half voortel moeten doen om terug dezelfde mensen rond de tafel te krijgen.
Eergisteren kregen we een bericht in onze mailbox dat ons heel veel plezier deed. Het was afkomstig uit het Nederlandse Heijen en geschreven door Gonda, het baasje van onze Kyra-Belle.
Gonda is goed een maand geleden bevallen van haar eerste kindje Anna. Ons baasje was dan wel uitermate benieuwd hoe de bijna vierjarige Kyra het samenleven met de pasgeboren baby zou ervaren.
Je weet maar nooit, er doen zoveel verhalen de ronde over honden die jaloers zijn op de baby met alle gevolgen vandien. Ook bij Gonda zal die vraag wel zijn opgekomen maar zij is ook nog eens gediplomeerd hondentrainer, en daarom was het baasje super nieuwsgierig hoe het er in huize Grutters – Van den Heuvel zou gaan.
Nu het bericht met niets dan positieve zaken ons bereikte zijn we bijzonder in onze schik. Kyra heeft de baby duidelijk aanvaard.
Voor wie er nog moest twijfelen aan het kunnen samengaan van Drenten en pas geboren baby’s geven we hier de inhoud van de volledige mail, met toestemming van Gonda.
Belle & co
Hoi Jan, Simonne en de drentjes!
Hier is hij dan eindelijk, de beloofde mail!
Zoals ik al eens geschreven heb was Kyra tijdens de zwangerschap al erg beschermend en zorgde ze er voor dat er geen honden tegen mijn buik op konden springen. Zelfs vriendjes van haar mochten dat niet en dan had ze geen tijd voor ze en liet ze duidelijk merken (zelfs een keer met licht grommen) dat ze niet bij me mochten komen.
De bevalling begon nogal paniekerig, midden in de nacht van 2 op 3 oktober met gebroken vliezen terwijl Anna nog niet was ingedaald. Wij stressen dus, midden in de nacht bezoek van de verloskundige en daarna tas inpakken en richting ziekenhuis. Onderweg naar het ziekenhuis heb ik Jos en Annie wakker gebeld of ze voor Kyra wilden zorgen.
Een week later, op vrijdag, Kyra had al die tijd bij Jos en Annie gelogeerd, mochten we eindelijk naar huis en werd Kyra ook weer thuis gebracht. Dat was even onwennig! Het vrouwtje eindelijk weer zien, maar war ruikt ze raar naar ziekenhuis en waar is die dikke buik? En toen lag er ook nog zo’n klein meisje in het stoeltje… We hebben Kyra rustig even laten snuffelen, maar het was toch wel erg eng voor haar om in de buurt te komen.
Ondertussen begint het al te wennen en is Anna niet meer zo eng. Kyra vindt het heerlijk dat ik constant thuis ben en vindt een nieuw ritme waarbij ze nu weet dat er ook altijd tijd en aandacht aan haar besteed zal worden. Verder is ze ondertussen zorgzaam aan het worden en zoekt ze ook contact met Anna.
Als we gaan wandelen met de kinderwagen en mensen willen Anna bewonderen zorgt ze er voor dat ze pal in de buurt is, als Anna huilt gaat ze kijken en als ik alleen met Anna weg geweest ben controleert ze wel of ik haar ook weer mee terug heb gebracht! Ook kunnen ze ondertussen lekker samen op de bank liggen!
Vandaag zijn we even met Hera tot aan de Maxi Zoo gegaan. Niet dat we dringend moesten gaan shoppen voor de roedel, helemaal niet zelfs, want de voorraad die nog in Ferret lag is gisteren meegekomen. Het eten en hondensnoep is daar nu toch in drie maanden niet nodig.
We zijn naar de Maxi Zoo geweest omdat daar vlak na de ingang een zelfde weegschaal staat zoals bij onze dierenarts.
Vorige week woensdag toen we de echo lieten nemen zette Hera 27,6 kilo op de weegschaal. Vandaag in de Maxi Zoo was dat al opgelopen tot 28,2 kilo. We kunnen dus zeggen dat het Hera en haar pupjes in de maak voorbeeldig gaat. Nu kan er wel iets verschil in ijking van de weegschalen zitten, maar het is in elk geval een indicatie van de voortgang van de dracht.
We gaan dat nu elke week doen zodat de kandidaten voor een pup van op afstand de gezondheidstoestand van Hera kunnen volgen .
Vandaag was het een algemene rustdag in de roedel. Dat is gewoonlijk zo de eerste dagen nadat we uit Frankrijk terug zijn. Het zijn dan ook vermoeiende dagen geweest voor elk van de roedelleden. Het muizenvangen in de tuin was voor hen dan wel een topattractie, de muizen en het baasje waren daar niet zo enthousiast over de uitgebouwde “entrée’s” van de muizenholen .
De muizen kregen de schrik van hun leven, en ’t baasje mag volgende keer dat we daar zijn de gaten gaan opvullen !
Morgen is er de laatste dag van de jachttraining in Beerse. Hera die dit jaar telkens is mee gaan trainen met haar pups uit haar vorig nest ( de L-pups) nemen we niet mee. Die mag voor de kachel blijven liggen. Het baasje denkt er aan van Heros nog eens een dag training te gunnen. Twee weken geleden kon hij immers dat konijntje op het hondenschool trainingsveld knap te grazen nemen en apporteren aan ’t baasje. Dat gaan we hem morgen nog eens voorschotelen.
Achteraf, na de training komen bazen en hondjes hier ten huize de beentjes onder tafel steken, en zetten we een grote pot Hutsepot op tafel. Zo vieren wij dit jaar de afsluiting van een trainingsjaar dat vruchtbaar en leerrijk was voor baas en hond.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
