|
Vosselaar 01 12 2014
Trots op onze Hera…
Er is niets speciaals gebeurd vandaag, maar gans de houding van dat moedertje in spe straalt iets uit dat je zelden ziet. Ik kan het niet duidelijk omschrijven, het is een combinatie van trouw, bezorgdheid, en steun zoeken bij de baas.
Ik hoop maar dat ik haar zo ongeveer kan “lezen” en dat m’n “lezen” juist is. Want ze is echt aandoenlijk en komt tientallen keren per dag bij de baasjes voor een knuffel, een aai of een lief woord.
Ook naar Lucy, waar ze normaal een strenge maar eerlijke moeder naar is, gedraagt ze zich als een bezorgde moeder, en een super vriendin tegelijk. En daar heeft Lucy het op dit moment een beetje moeilijk mee. Voor haar is het de eerste maal dat er een geboorte gepland en op komst is. Onze jongste weet het niet goed te plaatsen.
Wij zouden voor geen geld deze evolutie in de roedel willen missen. Fokkers die hun teefjes buiten de leefkamer houden, niet in hun onmiddellijke omgeving, weten echt niet wat ze missen. Dit is echt fascinerend hoe je ziet hoe moeder Belle, broer Heros, en dochter Lucy nu met Hera omgang hebben.
Let op, ik probeer hier niets menselijks in het hondengedrag te leggen, geen vergelijking te maken met menselijke zwangerschap. Maar samen met de omvang en gewicht van Hera zien we ook de posities in de roedel veranderen. Hera evolueert zonder enige dwang of herrie naar een alfa teef met wie iedereen in de roedel rekening houdt.
Wordt vervolgd…
Belle & co
|
Ik ben Jan
