Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
28-12-2014
24 uur in een puppenleven
Vosselaar 28 12 2014
24 uur in een puppenleven
We hebben het zo eens allemaal op een rijtje gezet, wat gebeurt er zoal in die tijdspanne in en rond de werpkist.
Door de belangstelling voor de bevalling van Hera was er plots heel veel beweging op het blog. Voornamelijk het aantal “views” ging peilsnel de hoogte in en op een bepaald moment waren er 22 bezoekers op hetzelfde moment aan het bloglezen.
Daardoor stegen we in de top 200 van het seniorennet van plaats 55 naar positie 19. Bij de onderafdeling “huisdieren” stonden we in de top 20 plots gans bovenaan !
In de buurt van de werpkist staan regelmatig twee Drentenkoppen over het hekje te kijken. Vooral Lucy is hier steeds of vlakbij te vinden en regelmatig komt Heros mee loeren naar wat er aan de andere kant zich afspeelt.
Daar aan de andere kant zijn voor Heros en Lucy de klanken van piepende en zuigende pups de geluiden waarvan ze de oorsprong moeten kennen. Hera is de onvermoeibare voedster van de pups. Op enkele minuten na, gespreid over 24 uren ligt zij klaar voor haar pups. Een plasbeurt en rondje door de tuin duurt nooit vijf minuten bij haar.
Het baasje heeft een nachtelijke foto van de werpkist gemaakt zonder de flash te gebruiken.
De rode warmtelamp geeft genoeg licht om het geheel een “kabbardousjkes” uitzicht te geven zegt het baasje. Zelfs ’s nachts hangen die pups aan Hera ’s tepels en zuigen haar leeg als waren ze aan een ingangsexamen voor belastingontvanger bezig.
’s Morgens als het baasje opgestaan is van zijn provisoir bed zijn er weer die twee die voordien al over de puppy-ren stonden te loeren die in geen tijd op het bed liggen. Van op dat bed hebben ze al liggend een prima zicht in de werpkist. Dat ze op dat bed springen met vuile poten van het graven in de tuin, zal niet hun zorg zijn denken die twee. Zij redeneren waarschijnlijk : als het vrouwtje tweemaal daags frisse lakentjes of doeken voorziet voor de werpkist van de pups, dan zal er ook wel verversing van ’t baasje zijn bed voorhanden zijn….
Inmiddels heeft het filmpje met de eerste bewegende beelden van Hera’s nestje met ongekende belangstelling te maken gekregen. Is het filmpje al een viertal keren gedeeld, heeft zestig “likes verzameld en hebben 35 lezers een reactie geplaatst. Dat is dus ook voor herhaling vatbaar.
Morgen een nieuw verhaal, dan komt het vrouwtje van Bowie, de vader van de pups naar Vosselaar om de geboorte aangifte van de pups mee in orde te maken… We houden jullie op de hoogte !
En dat niet alleen in de pups maar ook in de beelden die we vandaag bij de tekst voegen. Het mag af en toe al eens en we hebben hier niet de exclusiviteit van de beelden, die hebben we gisteren al naar de toekomstige puppy eigenaars gestuurd.
Dat vond het hoofdbestuur niet meer dan normaal dat zij de primeur kregen en de beelden zijn v-e-r-s-c-h-r-i-k-k-e-l-ij-k goed onthaald. Gaan we dus meer doen en zeker nu we om gezondheidsredenen de mensen nog op hun honger laten zitten. Herinner je dat we een sperperiode inlassen dat er niemand buiten wij en de reu eigenaar niet bij de pups komt tot de oogjes open zijn !
Dat is zo tussen de tien en veertien dagen, en tot nu toe zijn er geen vervelende vragen om toch maar te mogen komen. Integendeel zelfs… tijdens de vooravond van de kerstnacht brachten Jos en Dymphna een taart voor “den eenzame puppysitter” zoals ze het baasje noemde. En Dymphna riep al van ver “ik kom niet binnen zulle, ik respecteer de sperperiode “ ! En dat kon het baasje weel appreciëren !
De pups blijven het goed doen, Hera is het perfecte moedertje en het enige dat het hoofdbestuur als taak heeft is het dagelijks verversen van de inhoud van de werpkist en het tweemaal daags wegen van de pups. Sinds gisterenavond eet Hera terug samen met de overige familieleden. Met dien verstande dat zij op hetzelfde moment eet maar wel in de werpkist, terwijl de andere in de keuken eten.
En dan lopen er hier twee kurieuzeneuzemosterpotten rond ie luisteren (nu ja) naar de naam Heros en Lucy. Tientallen keren gaan ze per dag eens over het hekje kijken om te zien wie er nu weer in de problemen zit en zoveel lawaai maakt. Hera antwoord dan met een duidelijke grom, maar even later staan die twee toch weer terug over het hekje te kijken !
En Belle zal je zeggen… Belle is de rust zelve en heeft deze ervaring zelf twee maal meegemaakt, die maakt zich in heel die puppenzaken niet meer druk …
Maandag zijn ze geboren, de zevenling van Hera, twee teefjes en drie reutjes. In het heetst van de strijd hadden we foutief aan gegeven dat er drie teefjes waren maar dat is niet zo, 2T en 5R geworpen komt er bij op de stamboom van Hera te staan.
Het is bij ons het vierde nestje dat geboren is. We hadden met Belle het H-nest met 2 teefjes en 4 reutjes (Hera, Heros & co) en we hadden met Belle ook het K-nest met 3 reutjes en 6 teefjes (Kiki, Kiet,Kato enz…)
Nadien mocht Belle oma worden en met Hera kregen we op 27 maart 2012 het L-nest met 6 teefjes en 6 reutjes (Lucy, Lobke, Libre, Lennaert, Loek enz…) en nu het N-nest, het tweede nest van Hera.
Bij de eerste drie nestjes hadden we de assistentie van dierenarts dr. Nelly Mols die ook onze dagdagelijkse dierenarts was. Maar Nelly werkt momenteel in Astene bij Deinze en dat is niet alleen ver van Vosselaar, de verbinding Vosselaar – Deinze is één van de drukste van het land, zeker omdat de ring rond Antwerpen in het traject zit.
Sinds twee jaar zijn we klant bij dierenartsen praktijk van Aline Verschueren en Sarah Janssens in de Lindendreef te Hoogstraten. En zo komen we bij dr. Sarah Janssens die ons zo schitterend heeft bijgestaan en begeleid heeft bij de geboorte van dit N-nestje. Want iets van onrust was er bij de baasjes wel aanwezig. De puppy’s kwamen wel heel vlot, ALS ze kwamen ! Want dat was het probleem bij deze worp, het duurde soms meer dan twee uren tussen twee pups, en dat is gevaarlijk.
Sarah is 4 x van Hoogstraten naar Vosselaar gekomen (15km enkele rit) om Hera een inspuiting te geven opdat de baarmoeder terug zou gaan persen en de pup uitdrijven. En telkens stond zij hier op zo een korte tijd dat het baasje het onwaarschijnlijk vond.
Bij het nemen van de RX foto had het baasje al aan de dierenartsen te kennen gegeven dat hij liever de prijs van een pup aan assistentie van de dierenartsen wilde besteden in plaats van een pup te verliezen door bezuinigingen op medische kosten of bijstand.
Dat de kosten van de bijstand en hulp dan nog eens een verrassing in goede zin was maakt het alleen maar mooier. Waar we ook maar kunnen, vertellen we het verhaal verder, en dat loont blijkbaar want buiten ons viertal zijn er nog drie Drenten, die hier bij ons geboren zijn, bij Aline en Sarah “klant”.
Naar wie ook dank uitgaat heeft ons baasje nog maar tweemaal ontmoet en is een Nederlandse dame die het boekje “rond de werpkist” heeft geschreven, mevr. Malinka Lingmont.
Al vier maal heeft dit boekje zijn diensten al bewezen, en ondanks we nu toch al vier maal een nestje hebben gehad blijft het boekje steeds dicht binnen handbereik en heeft het de maanden voor de bevalling van onze teefjes de allure van een bestseller die de Nobelprijs voor nuttige informatie verdient. http://ronddewerpkist.blogspot.be/
Het boekje dat we nu gebruiken is de laatste bijgewerkte versie nadat we ons vorige hadden uitgeleend en het niet meer is teruggekomen. We hebben dus weer met een gerust hart op voorhand kunnen lezen en ons geheugen opgefrist over wat ons even later weer te wachten zou staan. En het klopte weer allemaal haast minutieus, en letter voor letter.
Voor ons staat vast, de ervaren fokker of de beginnende fokker die zijn/haar eerste nestje gaat krijgen MOET dit boekje in huis hebben of hij/zij maakt het zich onnodig moeilijk !
Dus danken wij mevrouw Malinka Lingmont voor het schrijven van de handleiding die hier bij ons de laatste weken op de salontafel is blijven liggen. Het was de moeite niet van het terug in de boekenkast op te bergen, zo dikwijls is het boekje gebruikt geweest .
Niks dan goed nieuws van het puppyfront. Moeder en kroost stellen het opperbest en iedreen is meer dan tevreden over de evolutie.
Telkens wanneer de pups gewogen worden, en dat is tweemaal daags, zien we hogere cijfers verschijnen “in ’t vensterke” van het digitale keukenweegschaaltje. Het baasje weegt en ’t vrouwtje noteert als een volleerd boekhouder alles netjes op papier.
Er is ook een positieve kentering bij ons moederke Hera. Tot gisterenavond had ze niet alleen wat aanmoedigingen nodig om haar toch een keer de tuin in te krijgen om de natuurlijke behoeften daar te gaan wegleggen. Vanaf vorige nacht is ze ’t baasje zelf gaan wakker maken omdat het “hoog water” was. Hera krijgt sinds gisteren tweemaal daags een half tabletje Primperan toegediend.
De melkproductie van Hera was niet optimaal, we merkten wel dat de pups in gewicht bijkwamen maar in te weinig mate. Sinds vandaag liggen de pups dan ook geen 20/24 u aan Hera’s tepels maar krijgen ze in kortere tijd meer melk binnen. De baasjes zagen het onmiddellijk aan het verschil op “den bascule”.
Het hoofdbestuur heeft zo een stil vermoeden/hoop dat binnen een dag of twee de andere roedelleden van Hera al wel eens mogen komen kennismaken met de puppy’s. de weerstand mindert zienderogen en rond de werpkist is het al veel rustiger.
Daarjuist kreeg het baasje nog een Facebook bericht van Gitte uit Denemarken die achter de evolutie van de puppy’s vroeg. Ons baasje heeft Gitte destijds nog geholpen toen haar Ayla ging gedekt worden door Ferron, die ook al een nestje met onze Belle had gehad. Gitte is altijd heel bezorgd als er in onze roedel iets op til is. Alleen de conversatie moet steeds via het Engels gaan vermits ons baasje geen Deens verstaat en Gitte geen Nederlands. Maar toch kunnen die twee een behoorlijk “klapke” doen….
Toen het vrouwtje gisteren terugkwam van het dinee(tje) bij baasjes zus, bracht ze ook een cadeau voor Hera en de pups mee. Tante Rita, hier vroeger bekend als de koekjestante (omdat ze altijd wel wat in haar jaszakken of handtas voor de honden had) had voor Hera en voor elk van de pups een kerstmuts gemaakt. En gene krot hé…bijlange aan nog niet. De puppymutsjes zijn nog in grootte verstelbaar door middel van klittenband. Alleen zijn ze nu nog te groot voor de kleine puppyhoofdjes. Het baasje verwacht echter wel dat de mutsjes zullen passen tegen dat de oogjes en oortjes open gaan. We beloven niks maar we gaan trachten een foto te maken van de pups en Hera samen én met hun muts op.
Zo, dat was het verslag over Kerstdag 2014 met wat er zoal rond een werpkist op te merken valt.
De kerstavond ziet er helemaal niet uit zoals het er traditioneel aan toe gaat in de Faes’ familie. Om beurten nemen de broer en zussen van het baasje de organisatie van de kerstavond op zich. Vanavond is het dan ook “ons krinnek” of ons Carine die de overige familieleden gastronomisch gaat verwennen.
We weten niet hoeveel jaren zij de avondschool voor kok heeft gevolgd. Na afloop bleek dat zij en verschillende leden van hun groep bij de beste waren in vele jaren, maar in juni bij de examens plots alles vergeten waren ! Met andere woorden, ze lieten zich buizen om het jaar nog eens te kunnen overdoen !
Je kan je dus voortellen wat daar vanavond op tafel komt ! Ons baasje heeft aan ’t vrouwtje gevraagd dat zij toch maar zou gaan, om zo de traditie toch echt traditioneel te houden.
Het baasje bleef bij de twee dagen oude pupjes en de overige roedelleden. Maar het is voor hem nog lange na geen eenzame avond. Op de eerste plaats zijn er de elf Drentjes, maar ook baasjes van andere Drentjes van ons hebben aan ons en het baasje gedacht.
Zo is er deze middag toen het baasje even weg was om Kibbels op te halen en weg te brengen op haar vakantieadres een reuze ruiker bloemen afgeleverd. Die is door de diensten van Interflora hier bezorgd in opdracht van Karin en Jan uit Numansdorp. Zij zijn de baasjes van Siebe en onze Lobke, dochter van Hera uit haar vorig nest.
En het vrouwtje was nog maar amper weg naar “ons Krinneke” of de bel ging, en aan de deur stonden Jos en Dymphna, de baasjes van onze Harry, broer van Hera en Heros. Die brachten snoep voor ons, en een heuse ganse lekkere taart voor de “eenzame” puppy oppas !
En met wat hebben wij ons dan onledig gehouden zal je je afvragen ? Wel dat stond ook in het teken van de pupjes…Ons baasje heeft de puppy’s vanavond muzikaal gesocialiseerd ! Hij heeft zijn verzameling Flashmobs nog eens herbekeken plus een aantal van zijn andere lievelingsmuziek die op You Tube te bekijken/beluisteren is:
De flashmob: op zoek naar Maria in het Centraal Station van Antwerpen
En dan kijken we dadelijk na het Jubileumconcert van André Rieu in Maastricht naar het afscheidsconcert van Vaya con Dios op kanaal één. Vaya Con Dios met Danny Klein is steeds een groot favoriet van het baasje geweest, en na vandaag resten er nog enkel de CD ’s en de herinnering.
En dan is het stilaan terug tijd om het plooibed terug tevoorschijn te halen om nog eens een nachtje “nachtwacht te houden bij onze Hera en haar puppy’s….
En volgende week doen we alles nog eens over wanneer de puppy’ hun oogjes en oortjes open hebben, want vanavond zijn ze nog blind en doof. De klassieke muzikale socialisatie zal nog eens met plezier overgedaan worden.
Dag twee in het leven van zeven pups hier in de hoek van de living. De nacht hebben moeder en pups goed doorgebracht onder het waakzaam oog van het hoofdbestuur. Het baasje was eerst gaan slapen terwijl ’t vrouwtje nog wat TV keek om de vermoeiende dag nog even te verwerken. Je kent dat wel, comfortabele zetel, voetjes omhoog, TV aan, glaasje erbij en Hera en de pups rustig in hun werpkist.
Rond half drie heeft het baasje dan overgenomen maar het bleef rustig “in den hoek” en ook Belle, Heros en Lucy sliepen alsof er niets veranderd was in de roedel.
Hera duld op dit moment niemand anders bij de werpkist dan het hoofdbestuur. Haar roedelgenoten die een kijkje willen komen nemen worden met een voor ieder duidelijke grom op andere gedachten gebracht. En ze snappen het !
Ondertussen is het wel duidelijk dat oma Belle in twee dagen 13 maal oma is geworden, want ook in Budingen is Hera’s zus Hadise, ook dochter van Belle, ook moeder geworden van 6 puppy’s. Op dit moment zijn alle verkrijgbare pups in België, afstammelingen van onze eigenste Belle.
Wat de puppy’s betreft, na te zijn gewogen waren we verwonderd dat er maar twee pupjes lichtjes aan gewicht hebben verloren. Gewoonlijk vallen ze alle af de eerste dag, soms ook nog de tweede dag. Vanavond wegen we de pups opnieuw en wanneer die zelfde twee dan weer niet zijn aangekomen in gewicht worden deze met de fles bijgevoerd. Dat wil zeggen dat ze door sterkere exemplaren opzij worden gedrukt, weg van die super tepel. Dat is hier al met elk van die nestjes gebeurd dat we wat moesten bijvoeren. Zeker met dat vorige nestje van 12, we zijn maar wat blij dat we dit nu niet terug opnieuw hebben.
Tegen het einde van de week gaat het baasje een fotoalbum aanmaken op het seniorennet waar dan vrij foto’s van kunnen gedownload worden voor wie het graag heeft.
Wat onze baasjes ook stonden van te kijken was de ongekende belangstelling op het blog en op Facebook voor de belevenissen hier op die 1,5 m² in de hoek van de living. Op het blog hadden we meer dan 850 “views” en het record van aantal lezers op het zelfde moment is van 21 naar 22 gegaan.
Op Facebook ging het al even hard met de reacties , daar hebben we zelfs niet kunnen volgen met het aantal reacties. Ook al omdat Jantine het baasje van Bowie, de vader van de pups het bericht gedeeld had en dus ook nog eens een aantal reacties heeft gekregen. Het meeleven van de lezers met de belevenissen van Hera en de roedel was overweldigend. De baasjes willen zich dan ook verontschuldigen dat zij ook maar op enkele reacties hebben kunnen antwoorden. Het ging daar dan over rechtstreekse vragen waar we graag info op wilden geven.
Nogmaals oneindig veel dank voor de warme reacties op FB en het blog. Dit laatste blijven we up to date houden zoals jullie het van ons gewend zijn. Tot straks of tot morgen dus…
En de dag voordien (21-12 en de dag nadien 22-12 horen daar ook bij. Gisterenochtend is Hera begonnen aan haar bevallingscalvarie. Nu is “calvarie” wel wat hoog gegrepen want erg veel moeite heeft ze niet moeten doen om de pups de grote wereld in te persen. Dat ging allemaal heel vlotjes en normaal.
De pups zijn geen grote pup, ze halen alle tussen de driehonderd en twee honderdvijftig gram. W hebben ooit zwaardere pups gehad . Maar het is de lange duur van de aanloop naar en de bevalling zelf die ons meisje hebben uitgeput. Niet “zo maar” is ze daarstraks in diepe slaap gevallen met haar kin op het mandje waar de pups in lagen. En snurken at ze deed!
Typisch voor onze Super Hera, geen ogenblik verliest ze één van haar pups uit het oog. Terwijl het vrouwtje even een pupje uit de werpkist neemt, voor bvb een lintje beter aan te doen rond het nekje van een pup dan priemen haar ogen het vrouwtje na. Moesten haar ogen pistolen zijn dan lagen hier minstens vijf à zes dode vrouwtjes !
Maar mooi is wanneer Sarah haar onderzoekt en (t baasje zegt “kom Hera, pupjes strelen” draait ze zich op haar rug en toont haar twee rijen tepels met de nodige fierheid. Dat lokt bij het baasje dan weer de opmerking uit van “ge hebt dikke tieten Griet” en terwijl strelen we de verpakking van de pups, haar buik !
De pups zijn mooi getekend en als ze morgen “opgedroogd” zijn nemen we er nogmaals foto’s van die scherper en mooier zijn dan die we vandaag in de haast namen.
Wie ook niet tevreden zijn lopen hier rond met de namen Heros en Lucy. Die verblijven met tussenpozen in “den bureau” en dan weer de tuin. Hera verdraagt geen andere honden in de buurt van de werpkist. Dat was met het vorige nest ook zo de eerste drie dagen na de bevalling en we verwachten nu weer een zelfde scenario. Drie dagen na de bevalling brak Heros toen het ijs tussen Hem en Hera, waarna ook Belle dichterbij mocht komen en die dan, vanaf dat moment vrije toegang had tot de werpkist en de puppy’s
Ze slaapt op dit moment, ons modelmoedertje, terwijl er zeven pups aan haar buik melk hangen te lurken. Mooi zicht is dat en het zicht alleen al geeft Hera de volgende acht weken alle krediet dat mogelijk is bij ons hoofdbestuur.
Het is nu 01u30 maandagochtend en de “ploegen” zijn gewisseld. Er zijn dus twee ploegen in de Hera ondersteuning.
Net als bij het vorige nestje van Hera blijven de baasjes nu 24/24 bij Hera.
In principe is ’t baasje bij de nachtploeg ingedeeld en het vrouwtje doet “de dag”. Zo is het baasje rond 21u00 een uiltje gaan vangen en nu even na één uur terug opgestaan om van ’t vrouwtje over te nemen tot de ochtend. Wel met de afspraak dat ’t vrouwtje mee inspringt wanneer Hera begint te bevallen.
Voor de nachtelijke of de late lezers van dit blog… alles is rustig op dit moment. Ook de overige leden van de roedel nemen zowat de eerste keer vandaag echte rust…
Bij Hera zal het niet lang meer duren voor ze aan het zware werk gaat beginnen. Sinds deze ochtend ademt ze zwaar en ze is rusteloos. ’t Baasje is er al wel twintig keer mee naar buiten geweest want ’t vrouwtje is maar bang dat Hera zich gaat verschansen onder de grote autotransport aanhanger die nog voor de garage op de oprit staat.
Maar ook de rest van de roedel voelt dat er verandering op komst is, en dat in kombinatie met het weer vandaag geeft een cocktail die je liever doorschuift. Niet alleen werkt het gedrag van Belle & co op het systeem van de bazen, ook Hera zelf heeft Lucy daarstraks al bij haar kraag gehad toen ze wat té opdringerig was geworden !
’t Baasje gaat dadelijk enkele uurtjes rusten en vanaf middernacht neemt hij dan de wacht bij ons “prinsesje” waar. Want dat de bevalling nu kort bij is dat is wel duidelijk. Straks nog eens temperaturen, want deze middag was Hera’s gedaald naar 37,5° C. We denken dat ze nu al wel 37° C zal bereikt hebben.
Overigens is er nog puppy nieuws. In Budingen bij Jean-Pierre en Ute Verrooten heeft Hadise de enige zus van Hera uit datzelfde nest ook 6 pupjes gekregen. Daar is de roedel uitgebreid met 4 reutjes en 2 teefjes. Dat is een nest met dezelfde samenstelling van het nest waar Hera en Hadise zelf uit stammen.
We kunnen dus stellen dat Belle vandaag nog eens Oma is geworden, en dat ze dat morgen nog eens lichtjes gaat overdoen.
Dus we wensen Hadise en Belle proficiat met het nestje van Hadise, morgen doen we dat nog eens over.
En moest de bevalling vannacht beginnen… we doen ons best om “online” de geboortes te melden !
De spanning is wat weg geëbt sinds een paar dagen. De lichaamstemperatuur van Hera blijft stabiel op 38°C en dus is de bevalling nog niet voor vandaag of morgen.
Het hoofdbestuur geeft dinsdag als meest voor de hand liggende dag aan. Dan is zij 60 dagen drachtig en dat zou wel eens kunnen kloppen met een vrij groot nest van 8 pups.
Zelf blijft Hera de kalmte zelve, en ze is nog verbazend lenig. Vlotjes springt zij nog over het half meter hoge draadje dat normaal haar pups van twee en een half jaar geleden in dat speciale Puppydeel van de tuin moest houden. Het baasje heeft al verschillende malen gezegd “Hera wees rustiger , zo dadelijk vallen je pups er zo uit bij al die sprongen van jou”. Of ze er nu nog rekening mee wil houden is nog maar de vraag…
Ook heeft Hera zich daarstraks rustig gedragen, net als de rest van de roedel trouwens toen zich nog een kandidaat pup eigenaar zich kwam voorstellen. Zij laten zich dan in de best mogelijke situatie zien, en geen Drentenliefhebber die daar ongevoelig bij kan blijven.
Hera heeft terug een haar bench gekregen die gewoon terug tussen die van de andere roedelleden bevindt. Zij was een beetje spoorloos toen haar bench bij in de werpkist was geplaatst. Vermits elke hond en dus ook Drenten gewoontedieren zijn hebben we dan de bench maar terug in de rij gezet.
Nu ligt ze heel makkelijk en ontspannen in de armen van Morphëus. Wat wel opvallend is bij die slapende Hera… haar buik is geen ogenblik in rust. Verantwoordelijk daarvoor zijn de acht pups die zich constant “roeren”. De pups voelen al echt groot aan en het zou ons baasje niet verwonderen moesten er verschillende bij zijn die naar de 500 gram toe gaan ! Maar ja, daar gaan we ons niet op toespitsen, eerst zorgen dat ze alle goed en veilig ter wereld komen. Dat si momenteel onze grootste zorg…
Of zoals we het destijds de duivenmelkers op zondagochtend hoorden zeggen “de begeleiders wachten af.” Wanneer bij mist de duiven niet konden gelost worden.
Hier dus ook zo, de begeleiders wachten af, en de zaken die nog niet klaar zijn moeten ook op het moment suprême gedaan worden. Zo kunnen we nog niet de warmwaterkruiken vullen, want het zijn zulke kleine werkjes die nog moeten gedaan worden, al de andere zaken zijn klaar .
Ook zijn er haast alle dagen wel bezoekers in functie van Hera of haar toekomstige pupjes, Vandaag hadden we bezoek, morgen hebben we bezoek van een pupkandidaat die op interview komt en zo gaat het maar door…. Tot de sperperiode aanbreekt wanneer de pups geboren zijn. Die twee weken die volgen zijn bestemd voor Hera en om ziektes bij de pups door virussen of bacteries te voorkomen.
Bij het “temperaturen van Hera blijft de thermometer steeds gelijk hangen rond de 38° C , de normale temperatuur voor een hond. De bevalling is dus nog niet voor morgen.
Vandaag heeft ons baasje een stamboom van de roedel met foto’s gemaakt. Al de roedelleden waarmee gefokt is of die zich beschikbaar stellen zoals de vier dekreuen, zijn vermeld in deze stamboom.
Die stamboom staat op de speciale platen die de muren rond de werpkist moeten beschermen. En wat ook belangrijk is…. Er is al plaats voorbehouden voor het volgende nestje !
Je merkt het, we zijn er honderd procent klaar voor, “de begeleiders wachten af”….
Lucy is daarstraks nog eens op stap geweest met het baasje. Ze is zelfs “internationaal” op stap geweest en dan kwam ze ook nog eens haar vader Cartouche en haar broer Lennaert tegen.
Dat ging zo in zijn werk… Het baasje had bij de dierendrogist in Nederland ‘online’ een emmer melkpoeder besteld voor de pupjes die er staan aan te komen. Waarschijnlijk gaat Hera wel genoeg moedermelk produceren om haar acht pupjes te kunnen voeden maar ons hoofbestuur heeft graag wat “reserve” bij de hand voor de momenten dat het er om spant.
Hij had wegens de hoge transportkosten (5kg +verpakking) het pakket laten bezorgen bij Jeanny Bustin omdat de transportkosten dan maar de helft zijn ! Hij moest het pakket dan zelf nog wel gaan ophalen in Roosteren.
Maar dat is geen probleem voor ons baasje zoals de meeste lezers hier inmiddels al wel weten. En zo ging Lucy mee met het baasje. Niet dat er veel plezier te beleven viel op een snelweg in de regen, en de rit via Eindhoven is toch al gauw 100 kilometer. Maar aan het einde van de rit was er weer het weerzien met vader Cartouche en broer Lennaert. Ook voor die twee was het weer een prettig weerzien met Belse zus, wat met het nodige enthousiasme gebeurde.
Ook het baasje viel de vreugde van het weerzien te beurt en hij moest zich schrap zetten om het reuen geweld het hoofd te bieden. Maar gelukkig was het enkel bij de begroeting bij de aankomst dat het er zo aan toe ging.
Even later kon het baasje rustig van zijn koffie drinken, de honden hadden elkaar gevonden en gingen daar volledig in op. Toch is het telkens weer een plezier te zien hoe de familieleden elkaar weer kennen.
De terugrit was al even triest en nat als de heenrit, maar daar gaan Hera’s pupjes geen last van hebben wanneer ze van de lekkere melk kunnen snoepen. Want de melk blijkt heel lekker te zijn, zelfs moeder Hera krijgt het nu al tweemaal daags voorgeschoteld. En daar staan dan drie roedelgenoten afgunstig op te kijken …
Waar de baasjes gewoonlijk weinig interesse voor hebben zijn de reclameblaadjes die elke week in massa in de brievenbussen worden gedropt. De blaadjes van MaxiZoo worden gewoonlijk opzij gehouden want daar staan de spulletjes in promotie voor Belle & co in.
Maar af en toe valt er zo in een ander blaadje een aanbod in wat nog een gat in de pup benodigdheden laat vallen. Zo stonden er in het laatste blaadje van Blokker warmwaterkruiken in promotie. Nu waren er hier al enkel in gebruik voor de pups maar ééntje vertoonde een lek aan de dop die niet te dichten was. Dat is er dus eentje voor bij een krachtpatsers show waar straffe gasten zonder rokerslongen die spullen opblazen tot ze knallen.
Hier worden de warmwaterkruiken gebruikt om de puppy’s de eerste dagen op een aangenaam temperatuurtje te houden en nadien gebruiken we om de pups “benchgewenning” te geven.
Dan komt er een grote bench in het puppenverblijf gezet waarin om de paar dagen een nieuw vetbed gelegd wordt. De baasjes schuiven dan links en rechts een warmwaterkruik onder dat vetbed en de pupjes zoeken de meest aangename plaats op. Laat dat nu toevallig (?) in de bench zijn…. Zonder het zelf te weten en te beseffen doen de pups hier uit zichzelf wat de baasjes en hun latere eigenaars van hen verwachten .
Er zijn nu vier warmwaterkruiken in gebruik, één kruik dus voor twee pups, als die nog kou gaan lijden dan krijgen we vanaf volgende week temperaturen van Noord- of Zuidpool niveau !
Och ja… de rode UV-warmtelamp is er ook nog die dan dag en nacht, 24/24 en 7/7, boven de werpkist hangt om een constante temperatuur van 27° C te creëren.
Dat blijft hier maar voortduren… De deurscharnieren van de voordeur hebben het zwaar te verduren op dit moment. De maatregel van ons hoofdbestuur dat er na de geboorte van Hera ’s pups een sper periode van twee weken zal ingesteld worden heeft zo zijn gevolgen.
Familie, vrienden en kandidaten voor een pup van Hera komen en gaan en dat duurt nu al van vorige donderdag. Reken daarbij dat ook onze baasjes nog enkele afspraken buitenshuis hadden, en dan gebeurt het dat zelfs het dagelijkse blog bericht er aan moet geloven ! ! !
Maar het is ook wel plezant zo, speciaal voor Hera die al ganse de tijd in de belangstelling staat en maar al te graag op haar rug gaat liggen om toe te laten van “puppetjes strelen”.
De drukte begon al vorige week donderdag 11-12 toen we bezoek hadden van Jeanny die we hadden uitgenodigd om mee te gaan wanneer we de foto’s gingen laten nemen in Hoogstraten. Jeanny is kandidaat voor een tweede pup van onze Hera nadat ze twee en een half jaar geleden al Lennaert bij ons kocht.
Vrijdag hadden we familie over de vloer en zaterdag kwamen dan kandidaten voor een pupje op kennismakingsbezoek. Zo ook zondag namiddag, toen waren weer alle ogen gericht op Hera en haar steeds dikker wordende buik .
Voor de middag op zondag hadden we dan al onverwacht bezoek gehad van onze Kyra-Luna en “golden” Mirza en hun baasje Inge. Die kwamen even de wachttijd voor het maken van röntgenfoto’s van de voet van Yvonne bij ons passeren. Yvonne had zich gekwetst aan de voet bij het joggen en in het ziekenhuis van Turnhout constateerden ze een breuk in de hiel.
En gisterenavond kwamen Hilde en Nico, de baasjes van Lando nog even langs om het puppenhuisje te brengen waar we binnen goed een maand de puppy’s in kunnen laten spelen en rusten wanneer ze al buiten mogen onder de terras overkoepeling. Een soortgelijk puppenhuisje hadden we ook bij vorig nestje en de puppy’s hebben zich daar toen reuze in geamuseerd.
Vandaag beginnen we met het temperaturen van Hera. We moeten enkele dagen na elkaar de normale temperatuur nemen om te kunnen bepalen wanneer de bevalling gaat starten. Het is bij honden namelijk een indicatie dat, wanneer de normale lichaamstemperatuur met één graad zakt je de bevalling binnen de 24 uren mag verwachten.
En zo leven we allen letterlijk in blijde verwachting naar het moment dat we Aline of Sarah kunnen telefoneren om te zeggen dat de patiënt in de kraamkamer op haar ligt te wachten…
En plots stond de werpkist in huis ! Netjes proper uitgewassen, clean tot in de naden, en vrij van bacterieën door een behoorlijke dosis Dettol.
Al twee nachten hebben we de kussens uit Hera haar bench in de werpkist gelegd en mocht ze daar vrij in slapen. Maar het zinde ons kleintje niet zo en ze sliep op het tapijt voor de benches van Heros, Belle en Lucy. En dat was dan weer wat uitdagend gedrag naar de andere drie roedelleden toe, bij wie het benchdeurtje wel dicht ging .
Hera miste haar eigen vertrouwde bench… en daarom hebben we haar bench nu maar in de werpkist gezet.
Vanavond moesten de baasjes nog even uithuizig zijn ter gelegenheid van baasjes pete”kind” die thuis uitgevlogen is en vandaag voor de tantes en nonkels een “housewarmingparty” gaf in zijn piekfijne gerestaureerde woning. En nu heeft Hera wel gebruik gemaakt van de bench in de werpkist. Dat geeft het baasje twee zekerheden, een bench is niet eng, integendeel zelfs hier een fijn vertrouwd onderkomen. En ook nog, het maakt niet uit waar de bench staat, als het de hare maar is. Dat is het belangrijkste !
Momenteel legt Belle zich voor Hera’s bench, in de werpkist. Bij vorig nestje van Hera lag ze ook al “op wacht” voor de werpkist. Het is alsof ze echt bezorgd is om haar zwangere dochter, maar zo kennen we onze fijne Belle !
Morgen meer nieuws over de drachtige Hera en haar huisgenoten .
Ik mag de laatste dagen veel mee met het baasje, een boodschap te voet, een boodschap gaan doen met de auto, een extra wandelingetje alleen ik en ’t baasje… Ik heb de indruk dat ik me verwend moet beginnen voelen. En ik voel me er supergoed bij, suuuuuppeeer goed zelfs.
Zo mocht ik daarstraks met het baasje een extra rondje mee gaan wandelen en toen we terug thuis kwamen stond er een vreemde auto op de oprit voor ons huis. Toen we binnen kwamen bleken er ook nog eens totaal vreemde mensen samen met het vrouwtje rond de tafel te zitten.
Bij een rondje snuffelen werd ik niks wijzer, totaal onbekende geuren, maar de baasjes bleken niet ongerust te zijn en dus heb ik mijn ronde maar af gemaakt en overal likjes uitgedeeld. Toen de overige roedelleden Belle, Heros en Lucy datzelfde deden was iedereen gerustgesteld.
Toen het baasje aan die mensen vragen begon te stellen begon het bij mij te dagen… Deze mensen zouden graag een pupje hebben uit mijn nestje dat er staat aan te komen. De vragen vlogen heen en weer over en rond de tafel, want ook onze gasten bleken met een heleboel vragen te zitten waar onze baasjes dan weer gepaste antwoorden op gaven. Ja, ja, dit gaf een déja-vu gevoel bij mij. Toen ik mijn eerste nestje kreeg gebeurde dit ook meerdere keren en die twee dames die hier twee weken geleden waren…. Die hadden ook soortgelijke vragen !
Ik zag het wel zitten met deze “vreemden” die, hoe meer vragen ze stelden, me meer vertrouwen inboezemden, ook zo met de baasjes, zoveel was wel duidelijk. Want dat is een heel voornaam en belangrijk punt voor onze baasjes, zij stellen er heel veel belang aan waar mijn pupjes gaan terechtkomen eens zij hier mijn nestje gaan verlaten. Dat is zo al met elk nestje gebeurd en dat maakt ook de jaarlijkse terugkomdag zo plezant, en zo ook de gezamenlijke wandelingen met de hondjes en baasjes van onze vorige nestjes.
t’ Zit wel goed met de toekomst van mijn pupjes denk ik dan, en dat is een fijn gevoel voor een hoogzwanger Drententeefje…
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
