Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
16-03-2009
Familiefoto's
Familiefotos
Het is steeds plezierig berichtjes te krijgen van de familieleden, zeker als het directe bloedverwanten zijn als zonen en dochters.
Zo kregen we gisteren nog fotos toegestuurd van ons Hadise, t baasje was al een beetje bang, al tien dagen was er geen nieuws geweest, en dat is uitzonderlijk. Uit Budingen krijgen we steeds mooie fotos.
De reden was dat Hadise samen met de familie vijf dagen gaan ravotten was in de Ardennen. Dat levert dan ook weer mooie fotos op.
Hadise is op dit moment ons illegaaltje, zij is de enige waar we door omstandigheden de stamboom nog niet naartoe gebracht hebben. Een hondje zonder papieren dus. Dan komt bij het baasje al dadelijk de gedachte op van bestaat voor haar al een actiegroep en zo neen, laat er ons dan maar snel mee beginnen
En t is een schoontje die Hadise van ons, ze kan wedijveren met die zingHadise die Turkije gaat vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival, daar zegt het baasje van dat het ook een proper maske is. En t vrouwtje zegt er dan bij toch zeker als ze just van onder den douche komt We bespeuren toch telkens weer een zweem van jaloezie als ze dat zegt.
Wat Hadise in Moskou gaat winnen weten we nog niet maar dat die van Jean Pierre en Ute elke dag wint weten we zeker !
Opgelet het gaat niet over de hond of het ras, hetgaat over het tijdschrift Onze Drent het tijdschrift van de Nederlandse Drentenvereniging.
Ons baasje is lid van zowel de Belgische als de Nederlandse vereniging van de Drentsche Patrijshond. Hij krijgt dan ook de clubbladen van de twee verenigingen in de bus. Zo ook twee dagen voor we naar Frankrijk afreisden.
In het verleden waren de clubbladen van de beide verenigingen op A5 formaat, kenners van papier en tekenaars weten dat we het over een half A4 formaat hebben. Nu begon dat Nederlandse clubblad een serieuze dikte te krijgen, zo dik dat het baasje dacht dat de nieten het niet zouden houden. De bladzijden met uitslagen van de wedstrijden was al een afzonderlijke bijlage !
Nu hebben we een A4 uitgave in de bus gekregen. Ook mooi verzorgd en met artikels die door het baasjegretig gelezen worden wegens geschreven door Drentenliefhebbers die ook echt iets te vertellen hebben. De besluiten van het bestuur in de algemene vergadering is in de haast onleesbare ambtelijke taal geschreven zoals bij de meeste verenigingen maar je weet in Nederland kunnen ze het extra goed uitleggen hé.
Wat het baasje ook aangreep waren de twee berichten over het plots overlijden van Leen(dert) Alberts, een monument in de Nederlandse vereniging. Leen was de eerste Nederlandse Drentenfokker waar het baasje drie jaar geleden mee kennismaakte. Op de Belgische clubmatch van 2006 was Dhr. Alberts ook aanwezig met zijn honden en geraakte hij met ons baasje in gesprek aan de rand van de showring. Zelfs in een gewoon gesprek onder liefhebbers merkte je dadelijk die man heeft het, hier moet je enkel luisteren en zwijgen.
t Baasje heeft onze Drent van voor tot achteraan uitgelezen, zelfs de show en de jachtuitslagen, iets waar wij toch niet aan deelnemen als familiehond, heeft m doorgenomen.
Wij feliciteren de Nederlandse vereniging van harte met het bereikte resultaat en kijken al uit naar het volgende nummer.
Gewoonlijk mankeert er dan wel iets aan of is het niet juist ! Neem nu gisteren, alles dik in orde tot je thuiskomt. Neen met t vrouwtje alles ok , ook met de hondjes, enkel de postbode kwam met een bruine enveloppe met een vensterke bij ons langs. Het baasje is juist niet allergisch voor die dingen, maar veel scheelt het niet. Op de enveloppe dan nog rechtsboven een zegel met onze Albeer op en dan weet je het wel hé.
De heer procureur des Konings laat ons weten dat er een snoodaard met een Mitsubishi in Laarne te snel gereden heeft op de E17. Wel 130 km/h heeft die crimineel gereden en het is een agent met een multanova die dat gezien en gemeten heeft. Vijftig Belgische Euros wil m daarvoor, Franse Euros zijn waarschijnlijk ook wel goed en mijnheer de procureur zal het daar wel mee moeten doen zegt het baasje.
Nog te heeft ons Hera gisteren ondervonden. Bij haar is het ook te snel, maar ook te hevig, te jong, te weinig uitgekeken bij het ravotten met Heros. Zij is met haar snuit tegen de pick nick tafel gelopen waarvan het zitvlak was opgeklapt. Een stuk vel, met bijhorende vacht is aan die tafel blijven hangen, het was dan ook een fatsoenlijke boenk die we tot binnen hoorden.
Hera heeft eens een paar maal met t koppeke geschud en over was het Te snel naar het baasje zijn zin, die wel eens zou willen dat die griet het soms wat kalmer aan zou doen .
Dat was hoe ze ons noemden deze voormiddag op het concours de chiens d arrêts.Het baasje heeft het wel twintig maal moeten uitleggen dat wij drie van de misschien honderd Epagneul à perdrix de Drenthe waren. Monden vielen haast open, ogen werden groter, hier de echte Franse jagers, stonden oog in oog met wezens van een andere planeet!
Als ons baasje dan vertelde dat die andere planeet België en Holland noemt dan is het al wat normaler, wat dichterbij en wat menselijker
Hera en Heros hebben de show natuurlijk weer gestolen want zelfs die stoere Franse jagers zijn vertederd door zon twee jonge Drentjes.
Het concours zelf was enkel veldwerk, niet ons specialiteit dus. De aanwezige Pointers, Bretons gaven goed van jetje en het was een feest voor het oog hoe ze tekeer gingen in het veld. We zijn niet lang gebleven want het baasje was nog afgesproken om deze namiddag nog te gaan helpen bij Fernand.
Het was wel spijtig dat we niet waren ingeschreven voor het repas want het rook heerlijk in de salle des fêtes van Saint Fraigne.
Zo is Heros gisteren in slaap gevallen in de nieuwe mand. Uiteraard met een beetje hulp van t baasje, want zover hebben wij de pups nog niet afgericht dat ze zelf het deken over zich kunnen trekken.
Omdat er bezoek was gisterenavond was er geen plaats voor de hondjes in de zetel, Heros is dan maar in de nieuwe mand, die ze hebben gekregen omdat ze vier maanden werden eergisteren, gaan liggen en het baasje heeft het dekentje dat normaal in de zetel ligt, over hem gelegd.
Blijkbaar is m dat goed bevallen, of hij sliep onmiddellijk heel diep, want hij heeft toch wel een uur in die houding liggen slapen !
Hij kan er maar deugd van hebben gehad en waarschijnlijk gaat m snel navolging krijgen, want als het meevalt voor hen moet je het geen tweemaal voordoen voor ze het kennen
We hebben hem maar even gezien toen hij nog wat gereedschap kwam halen uit de schuur.Hij was bij Fernand en Jenny gaan helpen bij het verlengen van de pergola aan het zwembad.
Fernand was nog wat gereedschap in Turnhout vergeten en t baasje is dus over en weer moeten rijden om bij ons het ontbrekende op te halen.
Uiteindelijk zijn ze zover geraakt als ze wilden, morgennamiddag doen ze verder met dezelfde ploeg , Fernand, Laurent en t baasje.
Morgenvoormiddag is er echter een belangrijke manifestatie waar wij dan weer de aanleiding tot zijn. In St. Fraigne is er een concours de chiens d arrêts. Staande honden dus, met andere woorden Drentsche patrijshonden, Duitse staanders lang , kort of draadhaar, Epagneul Bretons zijn staande honden. In België zouden ze zeggen de honden van groep zeven .
Wij gaan nog niet meedoen aan het concours, het baasje wil eerst de zaak eens bekijken en dan volgend jaar eventueel ons als deelnemers inschrijven.
Uit de ingewonnen informatie blijkt enerzijds een demonstratie van veldwerk, de andere vertelt over een schoonheidswedstrijd. We zien morgen wel..
Van één zaak zijn we zeker, het baasje zal het kunnen uitleggen wat Drentsche Patrijshonden zijn. Er zullen er niet veel meer dan honderd zijn in Frankrijk, en daar zijn wij er drie van
Moeilijk kan dat niet zijn, t is wit, het steekt tussen twee zetels uit, er staat haar op en er zitten tenen met nagels aan. Na een wandeling kan je zulke fotos schieten, dan liggen de pups uitgeteld, om het met een bowling term te zeggen strike.
Dan mag je volgens de boekskes maar 5 minuten wandelen per maand dat ze oud zijn.
Twintig minuten wandelen per dag met een Drenten pup, wie dat geschreven heeft die heeft een Drent alleen nog maar van ver gezien. Het is ook mogelijk dat hij of zij die dat in de boekskes heeft geschreven de heimelijke gewoonte heeft van die hondjes zoveel energie te laten overhouden dat ze s avonds in de luster en de gordijnen hangen. En de bazen er naast van wanhoop.
Als wij zo drie kwartier tot een uur gaan wandelen hebben wij ze op de terugweg nog nooit moeten dragen omdat ze zo moe zijn. Het baasje heeft ooit eens een stappenteller gekocht. Hij deed dan ongeveer 4000 stappen op een uur in het bos. Als je dan rekent dat die pups kriskras door de velden en bos crossen dan weet je wat een afstand dat die hebben afgelegd. Gerekend dat een bazenstap ongeveer 80 centimeter is.
Ben je er ondertussen al achter gekomen van wie dat een onderdeel is op de foto ?
Een nieuw Hollands streekgerecht ? Bijlange niet een bloempot, nogal een grote, die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats stond, dat is thym op Drentsche wijze !
Eergisteren hebben ze hier in de keuken al een veldslag uitgevochten om een halve bos thym die Hera ergens had buitgemaakt. Gisterenavond hebben de slopers dus hun werk verder afgemaakt. Deze morgen was het duidelijk waar de takken vandaan kwamen. Achter een grote voormalige betonnen drinktrog stond nog een te groot opgeschoten bos thym. Eigenlijk stond die te wachten om gescheurd en herplant te worden.
Dat laatste werk is het baasje al uit handen genomen. Die twee hebben de struik met pot en al naar het midden van de koer gesleurd en daar hun destructief werk verder gezet.
De plaatselijke ministerraad, in spoedzitting bijeen, heeft dus besloten van dit jaar hééél weinig plantgoed aan te kopen. Deze beslissing is unaniem genomen en zonder opgave van een gegronde reden wegens al te duidelijk !
Vier maanden liggen tussen die twee data, Vier maanden zijn die pups vandaag al geworden. Het is net alsof dat we vorige week bij ons Belle op onze knieën aan de werpkist zaten.
Zes piepkleine Drentjes zagen het levenslicht bij ons in Vosselaar in de living. Een kast moest wel verplaatst worden en de verwarming werd aangepast met een warmtelamp boven de werpkist, precies alsof het gisteren was zo is de herinnering nog aanwezig !
Ondertussen zijn ze met zijn zessen al eens rond de kerstdagen in Frankrijk geweest, zijn er vier op de leeftijd naar hun nieuwe baasjes verhuisd en bovenal zijn ze van rond de 350 gram naar 15 à 16 kilogram gegroeid.
Van kleine muisjes in het begin, diertjes met gesloten oogjes, die alleen belangstelling hadden voor de milkbar oftewel Belles tepels hebben we hier al flinke hondjes in huis.
Hondjes met een beginnend willetje en een eigen karakter. Nog wel gedirigeerd op een sublieme wijze door moeder Belle, maar toch kan je merken wat voor vlees we in de kuip hebben met Hera en Heros.
Tot nu toe geven ze beide alle dagen wel een paar maal aanleiding tot een glimlach of zelfs een heuse lachbui als je ze weer eens met elkaar bezig ziet. Als je de ene ziet moet je niet ver kijken of de andere is ook daar. Je zou zelfs zeggen dat ze syncroon leven, plast de ene, dan ook de andere, loopt Hera naar links dan volgt Heros automatisch, als Heros blaft naar een voorbijganger dan klinkt het hoge stemmetje van Hera vlak achter hem. Zo kan je oneindig voorbeelden aanhalen.
Fotos van de bevalling hadden we al, fotos van vier maanden min één dag ook Daarom hebben we daarstraks met de wandeling nog maar één meer genomen. Met Bas en Belle hebben we dat destijds ook gedaan, en nog op dezelfde plaats
De strijd om de halve struik thym . Geen grote veldslag zoals er in het verleden al uitgevochten zijn in de Charente,maar een strijd om een halve struik thym die Hera weer ergens in de tuin heeft geoogst.
Heros kan dat natuurlijk niet goed verdragen dat zijn zus iets heeft wat hij niet heeft. Dat blijkt nogal normaal te zijn onder pups. Deze namiddag is in de tuin iets soortgelijks gebeurt. Toen ging het om een uitgebloeide en bevroren broccoliplant te gaan. Die was dan weer geclaimd door Heros en je raad het al Hera wou die ook!
De strijd gaat gepaard met heel wat lawaai en tandengekletter, het stuk vasttapijt dat het baasje voor de pups heeft gelegd omdat de vloer nogal glad is, die ligt vol met stuk getrokken thym takken.
Het verschil met deze namiddag is wel dat ze beiden een veel frissere adem hebben dan daarstraks met die rotte broccoliplant.
Maar voor de rest zijn het brave Drentjes, t baasje en t vrouwtje zeggen dat ook maar die trekken dan een wanhopig gezicht en slaan dan ook de ogen ten hemel ! ! !
Het is mooi vandaag, de zon is rond tien uur eens voorzichtig komen kijken, alsof ze niet goed wist of ze wel hier moest zijn . Ze is dan toch maar gebleven en op dit moment kan je spreken van plein soleil à Ferret
Hera en Heros zijn aan het ontdekken wat er zoal eetbaar is van al dat geel bloemenspul, echt lekker is het blijkbaar niet want ze laten ze na éénmaal proeven links liggen. t Baasje heeft ze al wel verteld dat Primulas giftig zijn en dat ze daar wel eens niet goed van kunnen zijn.
De paasbloemen die van eergisteren open staan hebben ook hun belangstelling gehad, verschillende zijn gebroken door het jonge Drentengeweld dat er gepasseerd is.
t Vrouwtje heeft al maar een vaas met gesneuvelde paasbloemen in huis gezet, de vaas raakt met het uur voller
Ze hebben de lente in t lijf , dat kleine grut van ons. Morgen worden ze 4 maanden oud en zijn onvoorstelbaar gegroeid. Al wat voor hen komt moet wijken, ze kijken naar niks. Als ze niets in hun bek hebben, slapen ze gewoonlijk. De rest van de dag kauwen ze op steentjes, takken, bloempotten, zaaibakjes, alles moet er aan geloven. Het zouden goede designers zijn alles wat ze in hun bek of poten krijgen verandert van vorm.
We zullen maar denken dat het een stadium is in hun leerproces
Gisteren namiddag rond vijf uur is Gust onze Bas achterna gegaan. Na elf jaar bij onze broer André en schoonzus Marleen een fijn leven te hebben doorgebracht.
Gisteren hebben we er al over bericht dat het heengaan nakend was, en zo is dan ook gebeurt. Marleen heeft dan deze namiddag nog enkele fotos doorgemaild, onze fotos van Gust zijn verdwenen bij het nazicht van de firma Van Roey te Turnhout, toen is er heel veel verdwenen
Ondertussen zal Gust onze Bas al wel gevonden hebben aan de overzijde van de regenboogbrug. Die twee hebben altijd goed met elkaar kunnen opschieten, dus zal het nu ook wel klikken.
Niet hetzelfde als die van gisteren, zie ze hier liggen bij elkaar ! Tien minuten tevoren heb ik ze met twee eens goed vast gegrabbeld en ze op hun plaats gezet.
In hun spel, of strijd om de dominantie ging het er zeer heftig aan toe. Ze hingen achter elkaar vanuit de keuken , door de living naar de baasjes hun slaapkamer. Over het bed de grote kleerkast in. En toen, toen was het baasje zijn geduld op, met terugwerkende kracht zelfs.
Met twee pups, aan elke kant één, onder zijn armen is m uit de slaapkamer gekomen en heeft ze met hun klikken en klakken aan de deur gezet. De buitendeur wel te verstaan om eens goed af te koelen. Daar was lief (?) Heratje en lief (?) Herosje toch wel even van onder de indruk. Ze weten het stilaan al wel, dat, wanneer ze het vingertje van t baasje negeren er bij het nekvel genomen wordt.
Als die twee dan na een kwartier binnen gelaten worden, vallen ze twee meter achter de deur in slaap. Zoals een verliefd stel nog wel, in elkaars poten.
En dan mag het baasje niet dedju, dedju zeggen zeker ?
Gust is de boxer van t baasjes broer Dré.Elf jaar is hij geworden en vandaag ingeslapen.
Het ging al even niet goed met Gust, een gezwelletje hier, een bobbeltje daar, artrose in de achterpoten, en nu ook een gezwel op zijn tenen. Het verdikt van de dierenarts luidde, als we dat gezwel wegnemen moeten we ook de teen afzetten. t Baasjes broer heeft dan de zware beslissing genomen, we laten Gust inslapen en we besparen hem nog een lange pijnlijke lijdensweg.
Elf jaar is hij een fijne kameraad geweest voor de ganse familie, er zullen vandaag wel enkele traantjes gevloeid zijn daar in Beerse, en in Vosselaar en in Oostmalle. Maar voor Gust is deze oplossing de beste.
Het baasje zegt dat Gust steeds stond te kwijlen als m de auto van ons baasje hoorde aankomen, wetende dat er in het dashbordkastje steeds lekkere hondenbrokjes te vinden waren. Hij wist dus ook dat ons baasje geen zuinige is .
Gust had ook iets met kartonnen dozen, als hij er aan kon, lag ze binnen de kortste tijd in de vernieling. Zo heeft hij ook een doos van de werkbank getrokken, ongelukkig voor hem zat er nog een turbo van een vrachtwagen in de doos, en zon turbo van een Daf weegt al iets, Gust kon er van meepraten.
Gust heeft een puik leven gehad, misschien kan hij vanaf vanavond wel tegen Bas zittenstoeffen wie het beste leven gehad heeft
Eén Drentenpup kan leven in de brouwerij brengen, maar twee pups brengen niet alleen leven in de brouwerij, ze zetten die brouwerij waarschijnlijk op zijn kop.
Zo ook die twee van ons, Belle was al aan de aftocht begonnen omdat er toch geen kruid tegen gewassen was en zei haar tuchtkruit al lang verschoten had.
Het baasje vertelt altijd dat hij aan zijn leerlingen twee dagen op voorhand kon zien dat er slecht weer op komst was. Wel met die pups is het niet anders.
Achter elkaar hangen, elkaar aanvallen, omver lopen, in de oren bijten, nog maar eens achter elkaar crossen, alles was er vandaag bij. Vorige week is Hera in het zwembad gedonderd, vandaag heeft Heros een plons gewaagd. Hera was dan nog deels op het afdekzeil beland, Heros heeft binnen de kortste tijd zijn zwemlessen 1 tot 5 gehad. En geslaagd is m ook nog. Alleen moet het baasje wel telkens in de buurt zijn om ze met hun nekvel uit het zwembad te hijsen, want alleen kunnen ze er niet uit wegens te hoge rand !
Resultaat uiteraard een doornatte hond maar ook een baasje die naar binnen kan voor handdoeken om dat nat kieken af te drogen. Dat kieken slibbert dan ook nog eens tussen de benen van de baas naar binnen om zich daar eens goed te staan schudden. Je mag dan ook nog eens raden wie dan naar zijn voeten krijgt just den baas, die moest maar slimmer zijn. Zie je nu waar die titel vandaan komt !
Ook in de Franse Charente is het nog steeds maart met alles wat maart in petto heeft ! Het ene moment wil je die winterbroek/hemd wisselen voor een short (!) en een T-shirt, om enkele minuten later terug binnente lopen met kiekenvlees op je armen om een ganse kippenren jaloers te maken.
Het nieuw aangeschafte weerstationnetje staat wel in open vlakte, pal in de wind en regen, maar toch geeft de thermometer 20° Celsius aan. In de pluviometer staat drie millimeter water, de oogst van 24 uur.
Belle heeft gans die meteorommel niet nodig om er eens rap van te profiteren om zich gerekt en gestrekt voor de deur neer te vleien. De zon verwarmt haar ogenblikkelijk met haar donkere vacht en van de eventuele regen heeft ze geen hinder omdat ze onder het afdakje ligt. De pups liggen zoals je kan denken vlak voor de kachel, die verkiezen iets meer dan de 20° C van buiten.
Die pups hebben trouwens daarjuist flink naar hun voeten/poten gekregen van t baasje. Zij waren aan de haal gegaan met een zak pensstaafjes van één kilogram die het vrouwtje in een tas tegen de grond had laten staan met het oog op even later in de kast te leggen.
Het baasje kreeg het in de smiezen omdat ze plots zo stil waren en hij betrouwde die stilte niet, hij kent zijn pappenheimers zo stilaan. Anders smakken ze tegen de sterren op als ze iets te eten krijgen, nu zouden ze een voorbeeld kunnen zijn van goede tafelmanieren !
Dit is Panda de hond van Grace, Robins dochter. Panda woont enkel hier, schuin over ons, wanneer Grace bij haar papa verblijft.
Panda zal nu een jaar oud zijn, hij kwam bij Grace en de jongens toen het gezin uit elkaar ging. Spijtig voor allen, ook voor ons want het zijn fijne buren. Nu zien we Panda enkel in de weekends of wanneer Grace en haar nieuwe familie op verlof, nu wintersport zijn.
Pandas tuin is niet hondproof zodat hij regelmatig hier aan de afsluiting gezelschap komt zoeken bij onze roedel. Dat was wel even wennen voor Hera en Heros die nog nooit een Panda gezien hebben, zelfs geen hond die Panda noemt !
Aanvankelijk was er veel geblaf van op een afstand, tot Heros op het idee kwam van op de tuintafel te gaan zitten zoals eergisteren. Het is in elk geval, strategisch gezien, een betere plaats dan op de grond.
Als we straks een wandelingetje gaan maken zal m wel meelopen met ons. Dan kunnen gelijk beter kennismaken met elkaar
Sinds we woensdagmiddag vertrokken zijn in Vosselaar hebben we weeral flink wat op de ontspanknop gedrukt. Er zijn dan ook flink wat toonbare fotos getrokken die we jullie niet willen onthouden.
-We beginnen met de boulevard Périférique inParijs, tussen de Porte Bagnolet en de Porte d Italie.
-Hera die staat om de pooi aan te wijzen, hier wel haar moeder Belle, maar zo moeten ze het leren, met spel en vechten
-Heros wil dan weer t baasje attaqueren, of toch minstens dat nief kodakske.
-Als Belle meespeelt is de lol volledig, wie onder ligt wisselt in enkele seconden, het lijkt allemaal heel baldadig maar het blijft spel.
-Nadien laten we ons op een aangenaam lekker warm plaatsje vallen, vlak voor de kachel is zo een plaatsje
Woensdagavond bij onze aankomst hier in La Magdeleine vonden we een geëmailleerde 7 in onze brievenbus. We hadden het al gelezen in de krant, maanden geleden, dat elk huis in Frankrijk binnen afzienbare tijd een huisnummer zou krijgen. Met deze zeven is dat dus bij ons al gebeurd.
Samen met dat huisnummer hebben we ook een straatnaam gekregen, gedaan met gewoon Ferret (zonder nummer) La Magdeleine. Vanaf heden wonen we in de rue du Four numéro 7 de ovenstraat nummer 7 in t Vloms. Er staat bij ons in t gehucht namelijk een vrijstaande stenen oven. Hoe oud die oven is weten we niet, maar hij heeft wel zijn beste tijd gehad.
Ooit gaat het baasje wel eens uitvlooien hoe oud de oven is, daarvoor is het gemeenthuis aangewezen en het kadaster in Angoulème.
Daarstraks heeft het baasje zijn boorarsenaal uitgepakt en het nummer zeven aan de muur bevestigd. Vlak bij de brievenbus, zoals het hoort.
Nu tien jaar nadat we hier komen wonen zijn kunnen we uitpakken met een echt adres met straat én nummer. Dat kunnen ze tot nu toe niet allemaal zeggen in Frankrijk
Gisteren was het prachtig weer, vandaag is het weeral voorbij. Vijf graden vanmorgen op de thermometer in auto als we naar de bakker en gazettenboer reden en een druilerige regen om het volledig te maken.
Al een geluk dat het baasje zich gisteren in de Lidl een volledig weerstation heeft aangeschaft. Kwestie van te weten of het goed of slecht weer is nietwaar. 60 jaar heeft m buiten gekeken en gezegd ha mooi weer of kruipen we terug in bed met zon rotzooi?
Vanaf nu heeft m zo een weerstation nodig om dat te weten. Vroeger keek m in een emmer om te zien hoeveel het die nacht geregend had, vanaf nu weten we hoeveel in centimeter en in inches ! Ook de temperatuur is niet meer hetzelfde, als t vrouwtje vroeger vroeg hoe warm/koud het was dan antwoordde het baasje bvb., 15 graden. Vanaf nu zijn dat graden Celsius of Fahrenheit, moeilijk allemaal hé
Ook zo de wind, vroeger wisten we dat het waaide, nu gaan we van binnen kunnen zien, hé het waait, want het molentje draait en de wijzer staat naar het zuiden, dus is het noorderwind !
Spannend? niks spannend vroeger was het allemaal véééél eenvoudiger, hier heb je het bewijs zie .
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
