Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
08-03-2009
Panda...
Panda
Dit is Panda de hond van Grace, Robins dochter. Panda woont enkel hier, schuin over ons, wanneer Grace bij haar papa verblijft.
Panda zal nu een jaar oud zijn, hij kwam bij Grace en de jongens toen het gezin uit elkaar ging. Spijtig voor allen, ook voor ons want het zijn fijne buren. Nu zien we Panda enkel in de weekends of wanneer Grace en haar nieuwe familie op verlof, nu wintersport zijn.
Pandas tuin is niet hondproof zodat hij regelmatig hier aan de afsluiting gezelschap komt zoeken bij onze roedel. Dat was wel even wennen voor Hera en Heros die nog nooit een Panda gezien hebben, zelfs geen hond die Panda noemt !
Aanvankelijk was er veel geblaf van op een afstand, tot Heros op het idee kwam van op de tuintafel te gaan zitten zoals eergisteren. Het is in elk geval, strategisch gezien, een betere plaats dan op de grond.
Als we straks een wandelingetje gaan maken zal m wel meelopen met ons. Dan kunnen gelijk beter kennismaken met elkaar
Sinds we woensdagmiddag vertrokken zijn in Vosselaar hebben we weeral flink wat op de ontspanknop gedrukt. Er zijn dan ook flink wat toonbare fotos getrokken die we jullie niet willen onthouden.
-We beginnen met de boulevard Périférique inParijs, tussen de Porte Bagnolet en de Porte d Italie.
-Hera die staat om de pooi aan te wijzen, hier wel haar moeder Belle, maar zo moeten ze het leren, met spel en vechten
-Heros wil dan weer t baasje attaqueren, of toch minstens dat nief kodakske.
-Als Belle meespeelt is de lol volledig, wie onder ligt wisselt in enkele seconden, het lijkt allemaal heel baldadig maar het blijft spel.
-Nadien laten we ons op een aangenaam lekker warm plaatsje vallen, vlak voor de kachel is zo een plaatsje
Woensdagavond bij onze aankomst hier in La Magdeleine vonden we een geëmailleerde 7 in onze brievenbus. We hadden het al gelezen in de krant, maanden geleden, dat elk huis in Frankrijk binnen afzienbare tijd een huisnummer zou krijgen. Met deze zeven is dat dus bij ons al gebeurd.
Samen met dat huisnummer hebben we ook een straatnaam gekregen, gedaan met gewoon Ferret (zonder nummer) La Magdeleine. Vanaf heden wonen we in de rue du Four numéro 7 de ovenstraat nummer 7 in t Vloms. Er staat bij ons in t gehucht namelijk een vrijstaande stenen oven. Hoe oud die oven is weten we niet, maar hij heeft wel zijn beste tijd gehad.
Ooit gaat het baasje wel eens uitvlooien hoe oud de oven is, daarvoor is het gemeenthuis aangewezen en het kadaster in Angoulème.
Daarstraks heeft het baasje zijn boorarsenaal uitgepakt en het nummer zeven aan de muur bevestigd. Vlak bij de brievenbus, zoals het hoort.
Nu tien jaar nadat we hier komen wonen zijn kunnen we uitpakken met een echt adres met straat én nummer. Dat kunnen ze tot nu toe niet allemaal zeggen in Frankrijk
Gisteren was het prachtig weer, vandaag is het weeral voorbij. Vijf graden vanmorgen op de thermometer in auto als we naar de bakker en gazettenboer reden en een druilerige regen om het volledig te maken.
Al een geluk dat het baasje zich gisteren in de Lidl een volledig weerstation heeft aangeschaft. Kwestie van te weten of het goed of slecht weer is nietwaar. 60 jaar heeft m buiten gekeken en gezegd ha mooi weer of kruipen we terug in bed met zon rotzooi?
Vanaf nu heeft m zo een weerstation nodig om dat te weten. Vroeger keek m in een emmer om te zien hoeveel het die nacht geregend had, vanaf nu weten we hoeveel in centimeter en in inches ! Ook de temperatuur is niet meer hetzelfde, als t vrouwtje vroeger vroeg hoe warm/koud het was dan antwoordde het baasje bvb., 15 graden. Vanaf nu zijn dat graden Celsius of Fahrenheit, moeilijk allemaal hé
Ook zo de wind, vroeger wisten we dat het waaide, nu gaan we van binnen kunnen zien, hé het waait, want het molentje draait en de wijzer staat naar het zuiden, dus is het noorderwind !
Spannend? niks spannend vroeger was het allemaal véééél eenvoudiger, hier heb je het bewijs zie .
Ja, wat doet een Drent een ganse dag in een land waar alle honden een andere taal blaffen?
Ga er even bij zitten want die uitleg kan even duren Meestal staan we op, of beter gezegd, ons baasje laat ons uit tussen half acht en acht uur. Hoe beter het weer, hoe vroeger de benches opengaan en wij de tuin kunnen instormen.
Terwijl wij doen wat elke normale hond s ochtends doet steekt het baasje de kachel aan en zet koffie. Meestal helpen wij met het dragen van brandhout, the will to please weet je wel, waar het baasje grijs haar van krijgt zegt m.
Gewoonlijk heeft hij dan ook al maatbekertje brokken in ons eetbak gedaan zodat we ook al iets te knabbelen hebben. We spelen dan een anderhalf uur buiten en wanneer we moe beginnen worden trekken we uit onszelf naar de bench of we laten ons vallen voor de kachel.
Na de middag helpen we de baasjes als zij in de tuin bezig zijn, snoeihout mee opzij leggen, stapels snoeihout uit elkaar trekken, het baasje tegen zijn achterste springen als hij gebukt staat om dat hout terug op zijn plaats te leggen. Dan hoor je het baasje pas sakkeren als je dat doet. Dat hebben we pas daarstraks uitgevonden maar is voor herhaling vatbaar
Zo rond halfvier komen de halsbandjes te voorschijn en gaan we uit de velden in, daarna terug de bench in want dan zijn we echt moe gekoerst.
Tegen de tijd dat de baasje aan tafel gan staat ook voor ons al wat gereed maar wij moeten wachten tot de baasjes klaar zijn. Moeilijk hoor, van dan geen deuntje te zagen naast het baasje zijn stoel. Als wij wachten tot de baasjes klaar zijn met eten dan vinden wij gewoonlijk wel iets lekkers extra in onze bak. Daarom loont het steeds van als laatste te eten !
Na het eten gaan we met ons moe nog eens de tuin in om te zien dat er geen poezen zijn die we de stuipen op het lijf kunnen jagen of wat egels den duvel aandoen.
En dan zit de dag er weeral op, nog wat knuffelen bij de baasjes of spelen met ons moe en we kunnen terug naar dromenland. Waar dromen wij van ?... Begin terug bovenaan dit bericht en lees zo verder, dan kom je al onze dromen te weten !
Net als haar moeder drie jaar geleden, is Hera in het zwembad gedoken met achter elkaar te hangen. Alleen daarom mogen de honden voorlopig niet alleen in de tuin. Als de baasjes in de tuin bezig zijn mogen ze mee in de tuin.
Zie ze proper zijn, waar een plons al niet goed voor is. Nadat het baasje haar met hetnekvel uit het zwembad heeft getild, is ze rillend op de tuintafel beland waar het baasjehaar goed heeft afgedroogd. Drie grote handdoeken heeft hij daar voor nodig gehad en nog is ze niet droog tot op de huid. t Baasje heeft al gezegd dat hij haar met haar oren aan de wasdraad gaat hangen maar dat zal m toch maar niet doen, een goed hart weet je wel .
Ondertussen blijft ze maar liggen op de tafel in het zonnetje, daar zal ze ook het snelst drogen en voor één keer zal het baasje het maar door de vingers zien
Dat belooft mooi weer te worden vandaag, wakker worden met de opkomende zon in je ogen t is al een hele poos geleden.
Buiten mogen, in het gras lopen in de tuin, hé dat gras kraakt, raar gras hebben die Fransen. Belle gaat zich rollen in het gras, de pups staan er op te kijken, waarschijnlijk een souvenir van een kat of egel waar ze zich in rolt. t Baasje kan niets vinden en ze ruikt ook naar niks abnormaals, Drentenneuzen zijn dan ook zo veel fijner afgesteld dan mensenneuzen !
Als het baasje de kachel wil aansteken is het een gevecht aan zijn voeten om het mooiste plankje. Die twee staan daar te springen op een wijze dat Tia er jaloers van zou worden. Tia sprong voor goud, zij springen voor hout, goed op weg hé ! t baasje moet dan ook driemaal andere houtjes nemen omdat Hera en Heros ze uit zijn handen hebben gesprongen en er mee aan de haal zijn gegaan. Je moet een beetje tolerant zijn Drentenbaas, vloeken en sakkeren op die twee leer je zo nochtans wel .
Ondertussen ronkt de kachel, geurt het naar verse koffie, zijn die twee nog bezig met het buitgemaakte hout en de zon die saat alweer wat hoger als daarjuist.
Dat het baasje te gierig is om de verwarming aan te zetten en dat we van de kou onder de kachel moeten kruipen.
Nu is de Charente op dit moment geen tropisch oord met zijn 8° C. maar met zon pelsen frak als die van hen zijn ze toch een stukske aan het overdrijven vinden de baasjes. Het enige verschil dat er gebeurt wanneer het baasje de kachel nog wat opstookt is dat ze dan zo ongeveer 5 centimeter verder achteruit gaan liggen.
Zou het daar van kunnen komen, de uitdrukking en naam Hot Dog ?
Als ze dan op geregelde tijd naar buiten worden gestuurd om hun plasje, dan kunnen ze niet snel genoeg terug binnen zijn om dat plaatsje in t midden terug in te nemen, dat is het favoriete plaatsje van alle drie. Als Belle terug eerst binnen is dan laat ze gewoonlijk de middelste plaats aan één van haar pups. t Kan ook zijn dat ze weet dat het haar daar te warm is.
We hebben het al zo dikwijls geschreven wat een goed moedertje ons Belle steeds geweest is. Het is niet alleen geweest het is en blijft een goed verantwoord moedertje ook nu elke dag nog. Gisterenavond is ze al direct begonnen met les geven
We waren gisterenavond nog maar even hier in La Magdeleine, toen ik de drie honden meenam in de tuin. Voorlopig mogen ze enkel onder begeleiding daar naartoe omdat ze nog in het zwembad kunnen duikelen. Ik was nog maar net in de tuin toen ik het bekende geblaf van Belle hoorde. Op die wijze blaft ze enkel als ze een egel gevonden heeft ! Nu kende het baasje de situatie beter dan de pupjes die nog nooit vanzeleven een egel gezien hadden. Ze stonden erbij en keken ernaar gaat het in het liedje van ik zag twee beren, wel zo kan je dat hier in de praktijk zien.
Op de eigen Belle wijze heeft Belle die egel bij zijn pinnekes gepakt en bij t baasje gebracht. Ik herkende hem direct (?) t was pinneke van vorig jaar, die is al meermaals door de tuin gedragen door Belle en wij vermoeden dat m het er voor doet Voor de winter heb ik onder het afdak, wat vroeger schapenstal moet geweest zijn een grote hoop afgevallen bladeren gelegd ten behoeve van de pinnekes uit de buurt, om te overwinteren.
Als de les van Belle nu begrepen is door Hera en Heros, hoe ze een egel moeten oppakken zonder hem te kwetsen, dan staat pinneke nog een mooie toekomst te wachten, voor het baasje echter staat een toekomst voor de deur met constant lederen lashandschoenen aan, om die egels terug in de tuin te gaan zetten. Zo enkele egelfamilies hier aan de voordeur is nu ook niet dadelijk waar we van dromen
Volgens mij zijn jullie de helft vergeten zo schreef Mary gisteren als reactie op de foto van de kofferinhoud van de Mitsubishi. Ook Sonja was bezorgd over de kofferinhoud. Ze zouden gelijk gehad hebben want wat je op de foto ziet is voor 75 % materiaal, eten, speelgoed, handdoeken enz voor onze honden. Enkel deze blauw/zwarte plooibox bevat nog een printer en daaronder zit welgeteld één valies met materiaal van de baasjes.
Maar vergeten nee hoor, niet met onze bazen ! Die doen dat dit jaar al voor het tiende jaar, die verhuis van dat mensen en honden gerief zoveel maal per jaar. Wat Mary & Sonja natuurlijk niet wist, was het feit dat er nog een flink opgestapelde aanhanger klaarstond om aangekoppeld te worden aan de auto.
Er moeten immers drie opgeplooide benches mee, Chappi voor drie voor een maand, een reserve band voor de aanhanger, Maes pils voor ons gemeentraadslid hier in La Magdeleine,Jupiler voor de baas, steriliseerbokalen , gekregen van de schoonmoeder van ex-collega Cis, geraniums die in Vosselaar overwinterd hebben, en nog een gereedschapskist die makkelijker te bereiken was als ie op de aanhanger stond !
Zo dames, nu kunnen jullie tenminste gerust slapen vannacht met de wijsheid dat we tot nu toe niet gemerkt hebben dat we iets vergeten hebben. Hebben jullie dat al eens meegemaakt dat je zon honderd kilometer weg bent en er zegt dan iemand wie heeft daarstraks de stekker van het strijkijzer uitgetrokken? of ben je zeker dat de koffiepercolator is afgezet?
Ja dames, bij ons is dat al meermaals gebeurt maar niet nu en zelfs de hoofdwaterkraanis dichtgedraaid !
Vlak na het schrijven van vorig bericht keek ik even rond bij de blogvrienden. Bij Franca in Sigogne kwam ik waarschijnlijk de reden tegen waarom onze Drenten zo kouwelijk waren vandaag: Kijk zelf maar eens om je te overtuigen
Acht uur en een half hebben we er over gedaan vandaag om van Vosselaar in La Magdeleine te komen. Even zo veel tijd hebben die twee deugnieten van ons in de bench gezeten. Van gans de tijd hebben we ze niet gehoord of hebben ze zich onrustig gehouden.
Eénmaal zijn we gestopt om onze veestapel even uit te laten. Dan waren we Parijs al voorbij. Voor Parijs regende het en was het niet te doen van een parking af te wandelen met drie honden in de gietende regen. Toen waren die ambetante Parijzenaarsweer allen tezamen op het idee gekomen van hun auto uit te laten op de Périférique zodat we met zn allen stilstonden. Maar toen konden we weer niet uitstappen alhoewel het toen droog was
We hoorden het baasje tegen het vrouwtje zeggen leven de pups nog?t Is al zo lang geleden dat ik ze nog gehoord heb Toen heeft één van de twee er ééntje laten vliegen en wist het baasje direct wie er nog leefde. Lang hebben we er geen deugd van gehad van de geur want gelijk heeft m toen het schuifdak ten verste opengedraaid. Weg fijne Drentengeur
Het was al donker toen we hier het erf opdraaiden, Belle was eerst uit de auto, die mocht gans de weg aan t vensterke zitten hé, Wij tweeën herinnerden ons nog maar vaag het hier was. Het is immers al twee maanden geleden dat we hier waren, we waren nog maar zes weken toen, en we waren toen nog met zes puppys.
Belle heeft ons dan nog maar eens een rondleiding gegeven en wonder O wonder, er zat weer zo een egel in de tuin. Maar das een verhaal voor morgen
Eten, brokken en Chappi, speelgoedjes, veel (gezonde) snoepen, ballen, trektouwen, piepbeestjes, leibanden + reserves, looplijnen, bijtringen, drie benches, uiteraard de drie slaapkussens, Er gaat wat in, in de koffer van die auto. Dan zegt ons moe dat er in die vorige auto NOG MEER in kon, maar die auto is verkocht de week voor wij geboren zijn.
Al een geluk zegt Belle, want dan hadden we vorige maal, in het kerstverlof,in de onverwarmde koffer de reis moeten maken. Nu mogen we met zn allen op de achterbank, wij nog in de reisbench en ons moe er naast. Volgende maal hoeven we niet meer in de bench zegt het baasje. Tegen dan, na het paasverlof, zijn we groot genoeg om een harnasje en een veiligheidsgordel te dragen. t Gaat mooi worden zo met zn drieën prinsheerlijk op de achterbank, maar dat is voor later nu gaan we nog benchen.
Het baasje hoopt dat we zo braaf en netjes zijn als vorige maal, toen waren we nog met zes pups en maar zes weken oud. We hebben het op één drolletje na op de terugweg proper gehouden. We kunnen dan nu toch niet anders doen hé.
De baasjes zijn klaar, wij hebben onze toer tot aan het bos gemaakt om de laatste ballast kwijt te raken. De laptop nog dichtklappen, in de tas steken, de hondjes in de auto en rijden baas Tot straks of morgen in La Magdeleine !
Er verschijnen weer rare pakken en dozen in de hall, met de regelmaat van de klok verdwijnen die in de aanhangwagen waarna er nieuwe dozen en bakken van boven verschijnen.
Dat weet ik ondertussen wat dat allemaal betekent. Heel kortelings zullen we weer vertrekken naar Frankrijk. Waarschijnlijk is het voor eenganse maand want ik heb het baasje met veel blikken Chappi zien zeulen.
Ook tegen Tibo en zijn baasje hebben we t baasje horen zeggen tot volgende maand. De bekenden ginds hebben al gemaild dat de lente daar aangebroken is. Op dit blog van Elz, een Nederlandse in de Creuze kan je op 26 februari een filmpje zien van de kraanvogels die daar overtrekken richting Noorden.http://www.fransezaken.nl/ Dat wil in elk geval zeggen dat de winter voorbij is.
Als Mr. Wanadoo.fr het belieft kunnen we vanaf morgenavond verslag uitbrengenover de Franse lente. Doet me denken dat er ooit een Praagse lente was, maar dat was een revolutie meent t baasje.
Fred en Harley zullen we nog niet dadelijk ontmoeten zegt het baasje, die zijn hun engels terug aan het ophalen over t water. En die komen pas terug als wij al terug in Vosselaar geweest zijn en terug in La Magdeleine zijn aangekomen
Deze titel zal wel een beetje verklaring behoeven denkt het baasje. Hulp is zonneklaar, maar Diftar ? ? ?
Diftar is ,voor Vosselaar, sinds 1 januari het systeem van huisvuil ophaling. Iedere bewoner heeft een nieuwe huisvuilcontainer gekregen. En het nieuwe aan het systeem is dat het huisvuil automatisch gewogen wordt op het moment dat het in de vuilniswagen wordt gekieperd. Met chips en computers en een uitgebreide administratie krijg je dan op t einde van het jaar een gepeperde rekening. Als ..
Als je al je vuilnis in de container doet tenminste. Nu zijn er meer en meer imbecielen die hun rotzooi, omdat het te zwaar is, gewoon in ons en andere bossen en bermen kieperen. Dan hoeven ze er niet voor te betalen zie je
Gisteren heeft het baasje zo enkele fotos van die rotzooi genomen als bewijs van de verloedering van de natuurlijke omgeving. Het zijn over het algemeen zware producten die je kan vinden, kattenbakvulling, tuinafval, witzand/zaad uit een volière, enzovoort.
Nu nog even wachten tot ze de lente in het lijf voelen en de tuin beginnen opkuisen, wat ga je dan nog allemaal vinden, gebroken tegels, afsluitingen, .noem maar op.
Mooi systeem, het Diftar systeem, als .ieder zijn verantwoordelijkheid neemt en betaalt voor wat hij/zij vervuilt. En dan gaan we het ooit ook nog eens hebben over de op en afritten van de snelwegen en hunbermen.
Dit mopje vond ik deze morgen bij mijn mail. Ik kreeg ze toegestuurd van Annemie.
Laat Annemie nu zelf blond zijn en dat blond van haar is niet van t fleske.
Twee bowlingteams, de ene allemaal blondjes en de andere brunettes, charteren samen een dubbeldekkerbus om mee te doen aan een toernooi. Het team van de brunettes zat in het onderste gedeelte van de bus, de blondjes boven. Beneden in de bus, bij de brunettes, ging het er heel plezant aan toe. Zingen, moppen tappen; de ambiance zat er goed in. Tot het één van de brunettes op viel dat het boven bij de blondjes wel héél stil was. Ze besloot poolshoogte te gaan nemen en ging naar het bovenste gedeelte van de bus. Wanneer ze boven kwam zag ze alle blondjes heel angstig in de stoelen zitten, allemaal met opengesperde ogen rechtdoor starend, de leuning van de zetel voor hun zo hard vastklampend dat hun knokkels er wit van zagen. De brunette vroeg : "Wat is hier allemaal aan de hand. Bij ons beneden zit de ambiance er goed in...!". Eén van de blondjes keek verschrikt op, slikte hard en fluisterde : "JA, MAAR JULLIE HEBBEN WEL EEN CHAUFFEUR"
In de tuin, onderweg naar het dorp en in t bos. We zijn vandaag niet veel binnen geweest. Juist om een slaapke te doen na weer een uur hard labeur met spelen en vechten onder elkaar. t Baasje zegt dan, als m weer in een culturele bui is, dat we een pas de deux aan het dansen zijn.
We staan dan rechtop tegen elkaar aan en draaien zo rondjes terwijl we elkaars oren tussen onze tanden hebben. t Baasje heeft daar een filmpje van gemaakt maar op een mooie regendag zal m nog eens moeten leren hoe hij dat op t www moet krijgen.
Ook op t voetpad als we naar t dorp gaan voor inkopen gedragen we ons alsmaar beter, we crossen niet meer als kiekens van links naar rechts over het voetpad. Voor het baasje was het een overlevingstocht zaterdag in de hoofdstraten van Turnhout. Overleven in de zin van rechtop blijven en niet over de leibanden te struikelen.
In t bos was die vriendelijke, beleefde mens blijkbaar niet thuis. Als m op t werk ook zo handelt als gisteren tegen ons zal dat een hele leuke collega zijn. Ons wandelmaatje Jef, die we regelmatig ontmoeten en dan samen verder wandelen vertelde dat dat creatuur zon bekendheid heeft. Die is van mening dat m moet betalen voor een goeiemorgen of een vriendelijk woord. Je zal zoiets als buurman hebben !
Voor ons dus een heel leuke dag, gewandeld, nog eens gewandeld, ennu staan we weer te dansen in de tuin, en ons moe staat ons luidkeels aan te moedigen. Wat moet een Drent nu nog meer hebben op één dag ?
Het was al enkele weken geleden gepland, maar telkens kwam er wat tussen die de ontdekkingstocht uitstelde. Wat valt er dan nog echt te ontdekken, waar en wat hebben ze nog niet gezien of meegemaakt ?
Wel, de tocht naar de stad, met veel verkeer en veel mensen op een klein oppervlakte.
Beweging, lawaai, automatische deuren, parfumwinkels, kledingmagazijnen, muziekwinkels, half opgegeten hamburgers in de goot, andere honden die dan weer geen bossen gewend zijn, stadshonden zeg maar. Noem maar op en kijk maar eens goed rond als je zon zicht hebt van 30 centimeter boven de grond. Dat is gewoon BANGELIJK !
Als je nog maar die grote wit/gele monsters met van die heel grote wielen, autobussen zegt het baasje, ziet rijden en dat komt met een rotvaart op je af. Dat monster maakt een oorverdovend lawaai en stinkt uit zijn achterste dan mag je daar volgens het baasje niet bang van zijn ! Voorzichtig zijn MOET dan weer wel, bij het naderen van zon bus ! Zeg nu zelf, NIET MAKKELIJK, zo een uitstap naar de stad.
We zijn dan ook maar enkele rustige straatjes gaan opzoeken om terug op adem te komen zegt t baasje. Er was daar zon een heel rustig gangetje, meer was het niet, met allemaal lekker ruikende winkeltjes, ons moe was er al meerdere malen geweest zegt ze. De Bloemekesgang zegt het baasje er dan nog bij. Daar heeft het baasje dan maar een fotootje genomen van de uitstap.
Ons moe, Belle, heeft daar dan weer aan dikke sigarenproductie gedaan in zo een mooi afgelegen hoekje, kwestie van geen souvenir mee te nemen maar eentje achter te laten. Het baasje heeft dat dan ook maar vakkundig opgeruimd, ook omdat de geur nu niet al te best samenging met de geuren uit de winkeltjes. In t bos ruimt m dat niet op, dat van de konijnen blijft ook liggen zegt m dan
Nu komen wij al jaren in ons bos, en al jaren mogen wij daar vrijlopen, nooit heeft iemand ons een opmerking gemaakt dat iemand bang was van ons, tot deze namiddag
Een koppel was aan de achterzijde van hun tuin snoeihout haksel binnen aan het doen, hun kleine kinderen waren bij hen en bij het naderen zag het baasje dat het jongetje met stenen naar ons begon te werpen. Bij een opmerking van het baasje dat je zo stoute hondjes maakt kregen we een scheld tirade van de ouders over ons. Zij waren bang van honden, wij waren al de vijftigste die hun kinderen bang maakten, hij zou wel eens een hond aan zijn riek steken. Kortom een belevenis die geen herhaling hoeft.
Het baasje kan er misschien eens een kaartje in de brievenbus stoppen van de blauwe hond voor de kinderen en een beleefdheidscursus voor de ouders. Het baasje heeft ervaring met kinderen van zulke ouders, er is dan van de leerkrachten in de school verwacht dat zij hun kinderen beleefdheid bijbrengen Voor de ouders zou zoals vroeger, beter een dreun tegen hun oren passen zegt t baasje.
Iets verderop kwamen we Tibo weer tegen, die was ook weeral verheugd ons te ontmoeten, ook Golden Retriever Max was in het bos samen met vrouwtje en het zoontje van t vrouwtje. Samen hebben wij dan de toer door het bos afgemaakt, Belle moe, Tibo moe en de pups keimoe van het volgen van die grote honden in het bos
Het is héél stilletjes geweest de uren na de wandeling.
-Een herder hoedt zijn kudde schapen op een ver en verlaten veld als hij een splinternieuwe BMW 645 cabrio in een stofwolk ziet naderen. - De bestuurder, een man elegant gekleed in een pak van Versace, schoenen van Gucci, een bril van Ray Ban en een stropdas van Yves Saint Laurent, stopt en leunt uit het raam. - Als ik jou precies vertel hoeveel schapen jij hebt, krijg ik er dan eentje van je?',vraagt hij aan de herder. - De herder kijkt de yup aan en zegt: 'Oké,waarom niet'. - De yup trekt onmiddellijk zijn laptop van Dell op schoot en verbindt deze via bluetooth met zijn mobieltje van KPN . - Hij maakt een gprs verbinding met internet, surft naar een website van NASA en selecteert een navigatie systeem om zijn exacte positie te bepalen. - Hij stuurt vervolgens de data naar een andere satelliet van NASA, die het hele gebied scant en hem een ultra scherpe foto stuurt. - De yup opent Adobe Photoshop en stuurt de foto naar een laboratorium in Hamburg, dat hem na enkele seconden een E-mail stuurt op zijn Palm Pilot met de bevestiging dat de foto is bewerkt en opgeslagen. - Via een ODBC connectie maakt hij verbinding met een MS-SQL database en in een spreadsheet van Excel met honderden ingewikkelde formules laadt hij alle data via de E-mail van zijn Blackberry. - Na enkele minuten genereert het programma een antwoord van 150 pagina's in kleur en de yup drukt deze af op zijn mini HP laserjet. - Hij kijkt de herder aan en zegt: 'Je hebt exact 1586 schapen'. - 'Dat klopt', zegt de herder, je mag dus een schaap uitzoeken'. - De yup stapt uit, zoekt een dier uit en doet hem in zijn achterbak. - Dan zegt de herder: 'Hé, als ik jouw beroep raad, geef je dan mijn dier terug?' - De yup denkt even na en zegt: 'Oké, waarom niet?' - De herder zegt: 'Jij bent een manager'. - 'Ongelooflijk', zegt de yup, 'Hoe weet je dat'. - 'Dat is niet zo moeilijk', zegt de herder.
'Je verschijnt terwijl niemand daarom gevraagd heeft, je stelt een vraag waarop niemand zit te wachten en je wilt betaald worden voor een antwoord dat ik al weet..... bovendien begrijp je geen flikker van mijn werk, dus geef mijn hond terug!
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
