Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
27-03-2009
Voetbalfinale...
Voetbalfinale
.
Karel had eindelijk zijn kaarten voor de WK finale voetbal gekregen.
Toen de wedstrijd begonnen was, vraagt een man achter hem of de plaats naast hem vrij is.
'Ja', zegt Karel, 'die plek is niet bezet'.
'Ongelofelijk', zegt de man achter hem, 'Hoe is het in hemelsnaam mogelijk
dat iemand een kaartje heeft voor de WK-Finale voetbal, bijna het grootstesportevenement ter wereld, en dat zo iemand dan niet op komt dagen?
'Nou', zegt Karel , 'eigenlijk is die plaats ook voor mij. Mijn vrouw zou eigenlijk meekomen, maar ze is helaas overleden. Dit is de eerste finale dat we niet samen zijn in 20 jaren'.
'Oeps', zegt de man achter hem, 'sorry, dat wist ik niet, het spijt me.
'Maar kon je dan niemand anders vinden, een vriend of een kennis, om mee te nemen?'
Karel schudt zijn hoofd. Nee, iedereen is naar de begrafenis.
Hera is niet bij ons gebleven op keuze van karakter, of toch wel een beetje. Er zou uit Belles nestje één teefje bij ons blijven. We hadden dus de keuze uit twee, Hera en Hadise.
Omdat Hadise nogal dominante trekken vertoonde en al zeer jong haar wil oplegde aan de rest van de pupjes is het Hera geworden.
Hera is hier de brok zenuwen in huis, voor alles direct hevig en enthousiast. Dat begint s morgens al bij het uitlaten uit de bench, die kan voor t juffertje niet snel genoeg open. Dan begint de begroeting van de bevrijder springen en keffen, net alsof ze te horen heeft gekregen dat het levenslang in de bench een vergissing was en zij kwijtschelding van straf heeft.
Bij het spel met moeder en broer is zij de bitch de grote lawaaimaker en de orenbijter met voorsprong. Hera moet aandacht hebben, van de bazen of haar roedelgenoten, het gaat m om de aandacht.
Ook bij de wandelingen is zij het die het dichtst bij de bazen blijft, en ook het snelst terug komt als er geroepen wordt. Het is dan ook zij die de bazen de vuilste kleren bezorgt met heel fel tegen hen aan te springen en aandacht op te eisen.
Zoals Hera hebben wij nog geen enkel hondje gehad die zo komt likken en tegen je aankruipt als je in de zetel zit. Op zulke momenten is het haar dan weer vergeven dat ze even daarvoor de tuin weer verbouwd heeft. Een vriendelijke tuinarchitect bij wie alles snel en hevig dient te gebeuren, in die richting moeten we haar verdere opleiding sturen is ons gedacht
Volgend artikel is overgenomen uit het gratis hondenmagazine hondentips, Rudi beschreef het probleem van de modehondjes en de crisisproblemen beter als we zelf hadden gekund. Voor hondentips klik hier: http://www.hondentips.com
Besparen
Deze week heb ik verschillende hondeneigenaars gesproken en er viel me iets op. Het was verbazend wat ik soms te horen kreeg. Natuurlijk waren ze allemaal gek op hun hond, het is de beste mooiste liefste, en ga zo maar verder. Heel herkenbaar. Maar die van ons is toch de liefste, haha.
Nee, waar ik eigenlijk naar toe wil gaan, zijn de vragen die ik kreeg. Ik zal je een paar voorbeelden geven. Met het gevaar natuurlijk dat ze zichzelf herkennen bij het lezen van dit magazine, maar dat is dan even pech.
'Rudi weet jij een goedkope voeding voor mijn hond, die toch goed is?' Of 'Normaal kost een zak hondenvoer me 65 euro voor 15 kilo. Ik heb nu een grotere zak voor slechts 17 euro. Volgens de verkoper was dit het beste voer!' Of 'Ik heb mijn spuitjes voor mijn pup gekocht via iemand die het rechtstreeks bij de groothandel inkoopt. Ik doe het zelf wel, scheelt weer een hoop geld!'
Er komt binnenkort blijkbaar een film uit waarin Chihuahua's de hoofdrol spelen. Waar de film al eerder uitkwam, kunnen fokkers de pups niet aangesleept krijgen...
Ik las ergens dat er in Amerika nog nooit zoveel Chihuahua's in de asiels hebben gezeten als nu. Na een film of voorbeeld van een of ander blonde pieeeep wil iedereen plots zo'n hondje in de handtas hebben hangen. Totdat het diertje toch meer moeite kost dan verwacht. Dus dan maar naar het asiel, ze krijgen de tas er wel bij. Dat zullen ze wel waarderen, want die kostte meer dan het hondje. De ware reden zou zijn dat de de kosten voor het voer en de dierenarts er teveel aan zijn.
Het zijn soms moeilijke tijden. Besparen is dan heel belangrijk. Even de centen een paar keer omdraaien voor je ze uitgeeft is niet verkeerd.
Maar de persoon die me vertelde dat zijn hond maar goedkoper moet eten, gaat binnenkort een reis maken van een paar duizend euro!
Die lieve Chihuahua is geen sleutelhanger die je met de tas even in de hoek zet tot je hem weer nodig hebt!
Zou je ook een goedkoop spuitje kopen van je vriend als jij een prik voor jezelf nodig hebt?
Besparen is noodzakelijk, maar bespaar a.u.b. op de juiste dingen en niet op een dier dat voor jou door het vuur zou gaan!
Besparen oké ... Draai de verwarming wat lager, leg een deken op schoot en ga samen met je hond even rustig zitten, want hier is weer een nieuw nummer van Hondentips Magazine!
Het kruis aan het kruispunt met de kerk en het gemeenthuis, de mairie, is opgeknapt. Dat haalt bij ons in t dorp dus de regionale krant de Charente Libre De curé, waarvan we al tien jaar niet weten dat m er is, hij is van verschillende gemeenten in de omgeving curé, is het kruis opnieuw komen zegenen. Tegelijk is m een werk van barmhartigheid komen doen, de zieken bezoeken. Ja, met een verkoudheid, of koppijn, waarvan de pastis of Cognac oorzaak is, zal je wel niet moeten afkomen. Het zijn voornamelijk de ouderlingen , waarvan er nogal wat zijn in de gemeente, die het bezoek mochten ontvangen.
Wij zijn er niet geweest dit weekend bij de huldiging, wegens vergetelheid, maar we zijn vandaag met de Drenten te voet tot aan het kruis geweest. Dat is heen en terug zon zes kilometer met de tijd erbij voor het portretjes trekken toch wel een uur en een kwart. Die klein djupkes hebben er niet van geweten, ze hebben dan ook nog eens minstens dubbel zoveel afstand afgelegd als de baasjes met hun heen en weer geloop.
Eventjes zijn Belle en co aangelijnd geweest omdat een landbouwer met groot materiaal zijn graan aan het besproeien was. De baasjes weten natuurlijk niet wat er in dat grote vat achter die tractor zit en houden de honden dan maar aangelijnd. Het moest zo eens het reinste vergif zijn !
Na de wandeling is het drietal wel een uur en half koest geweest. Er was zelfs geen plaats voor de baasjes in de zetels. Alles was ingenomen door gerekt en gestrekte honden.
Drie Drentsche Patrijshonden, dan zou je zeggen, dat is driemaal hetzelfde hondje met dezelfde eigenschappen. Maar niets is minder waar. We moeten wel tweemaal kijken op dit moment om Belle en Heros uit elkaar te kennen, maar dan houdt elke gelijkenis op.
Moeder Belle is de rust zelve, zij gedraagt zich als een verantwoorde moeder voor haar pups. Zelfs nu ze vier maand en half oud zijn worden ze nog nagekeken en proper gelikt door hun moeder.
Als jager is er iets mis met Belle, de eigenschap van een Drent, jagen onder het geweer, of vlakbij de baas blijven is aan Belle niet besteed. Eens vrij is ze weg, in België het bos in en uit het zicht voor de baas. Ze komt wel terug na enig aandringen van de baas maar prettig is anders.
In Frankrijk in de velden durft ze wel een heel eind voor ons uitlopen, ze heeft wel goed de bazen in t oog. De minste richtingsverandering doet haar aan topsnelheid terugkeren naar de baasjes. De nabijheid van de pups doet haar wel attenter en alerter te zijn dan voorheen.
Belle is nog wel steeds de roedelleider na de bazen, tot nu toe erkennen de pups haar ook als dusdanig, het wordt natuurlijk afwachten wat het gaat worden eens die twee beginnen puberen. Dat kan wel eens een probleem worden met een machtstrijd tot gevolg. Belle is van nature een zéér gevoelig hondje, meer dan Bas bijvoorbeeld ooit is geweest.
Harde woorden of luid gesproken woorden zijn niets voor haar, dan kruipt ze weg. Dat was het laatste jaar het probleem met de haast dove Bas. Uiteraard begreep zij niet waarom wij harder praatten met Bas, voor haar waren wij kwaad op onze ouderling.
Ach ze zijn niet kieskeurig, aardbeienplanten die t vrouwtje net verplant had, een overgebleven geranium van vorig jaar, toevallig ééntje dat niet bevroren geweest was.
Er zijn er zo nog wel enkele soorten waarvan we niet zo goed meer weten wat er in die pot stond, het meeste groen moet nog opkomen en zulke plantenspecialisten zijn de baasjes nu ook weer niet om van een kale tak te kunnen zeggen xxx dat is m !
Dan komt Hera, want dat is killer numero uno, die plant in het voormalige hok van Bas leggen. Bas heeft twaalf jaar niet naar dat hok omgekeken, de pups vinden dat hok het einde. Als je iets verloren bent, één adres waar je zo niet alles toch heel veel kan terugvinden. Jos & Dymphna melden ons soortgelijke uitspattingen van broer Harry het zal dan toch een familietrekje zijn ?
Als de aardklomp aan de plant nog te groot is komt ze die afschudden op de deurmat. Dat is wel makkelijk, dan kan je de mat opnemen en al dat zand gelijk terug in de pot kieperen waar het vandaan komt. Dat is dan weer geen aangeleerd gedrag, zoiets kan een Drent uit zichzelf. Intelligentehondjes hoor maar er is een maar aan, en nog geen kleintje !
Een dronken, fel naar rum geurende man zat in de metro naast een priester. Zijn das zat vol vlekken, zijn wangen zaten vol rode lippenstift en een halflege fles Bacardi stak deels uit de zak van zijn verkreukte vest.
De man opende zijn krant en begon erin te lezen. Na een vijftal minuten richtte hij zich tot de priester en vroeg: "Zeg, Eerwaarde, "wette gijd'oerzaak van.. artritis?"
Ja, mijn zoon, dat komt door erg losbandig te leven, om te gaan met goedkope, dwaze vrouwen, teveel alcohol te drinken, te slapen met prostituees, geen bad te nemen, enzovoort..."
"Awel merci!" mompelde de dronken man terwijl hij terug zijn krant indook.
De priester, nadenkend over wat hij gezegd had, stootte de man aan en zei ter verontschuldiging: "Neem me niet kwalijk. Ik wou niet zo beledigend overkomen. Hoe lang heb je al artritis?"
"Ikke? Ik heb genen artritis, eerwaarde, mor ik heb hier just geleze dat de paus dat heeft...
Terwijl Frankske van het weer, gisterenavond uitlegde wat het verschil is tussen regenen en buien, ontsnappen wij weer eens te meer aan buien en smeltende sneeuw. Heel dikwijls is het zo dat de Charente op het scheiden ligt tussen goed en slecht weer. Hier in Frankrijk zeggen ze als je onder de Loire zit, dan zit je goed. En we moeten het haast geloven, maar toch is de Loire van hier uit toch zon 180 km noordelijker gelegen.
We gaan er dus nog maar eens tegenaan, nog een dagje in de moestuin werken, hoofdzakelijk door den baas, en dan hebben we niet echt nog zaken die MOETEN gedaan worden.
Misschien gaan we toch nog eens naar de zee hebben we het hoofdbestuur hier onder elkaar horen bedisselen. Als de weersvooruitzichten blijven zoals nu dan zit het er dik in ! Als ze over Angoulême en Cognac naar Saintes rijden, dan hebben ze die kronkelwegen niet die onze magen door elkaar schudden, en dan moet het lukken, Atlantique here we come ! ! !
Regelmatig nemen we eens een andere wandeling, of we maken een regelmatige wandeling wat langer, kwestie van de asfalt in het gehucht overal gelijkmatig te verslijten overdrijft het baasje dan.
Ook gisteren weer, zo zijn we een eind verder gegaan om een paar fotootjes te nemen om binnen een paar weken te kunnen vergelijken met het wisselend uitzicht van ons gehucht.
Aan dat struikgewas is het altijd plezierig snuffelen, het ruikt er telkens weer anders en er zou eens iets moeten veranderen zonder dat we er weet van hebben. Dat kan gewoonweg niet !
Het veld vlak voor het grote witte huis is dit jaar een veld met graan geworden, vorig jaar stonden hier zonnebloemen. Ons moe verteld dat zij hier vorig jaar eens verloren gelopen is met achter een poes te jagen. Zij is toen aan de gans verkeerde kant uit de zonnebloemen gekomen en Bas is ze toen komen zoeken.
Dit jaar zal ons moe wel zelf moeten zorgen dat de roedel bijeen blijft; Nu staat dat graan nog niet hoog maar als we nog eens een maand verder zijn kunnen we er helemaal in verdwijnen. Dan is het enkel ons moe haar neus die ons nog kan vinden, op de wijze dat Bas het ook deed.
En wij die dachten dat het de zonsopgang was die Hera en Heros wakker maakten en dan ook de baasjes verplichtte op te staan.
Niks daarvan, het zijn de duiven die hier op het dak van voor zonsopgang hun roekedekoe zitten zingen. Laat het nu ook lente zijn dan weet je gelijk waarom ze zo vroeg uit de veren zijn. Zij zijn bezig een fraai gevormd en gekleurd duivinnetje naar hun nest te lokken, de geilerds
En daar moeten dan de baasjes hun ochtendrust voor laten ! Voor een bronstige duiver op het dak. Om halfzes was m al actief op de nok.
Het baasje kan zich niet herinneren dat hij ooit op het dak en zeker niet om halfzes in de morgen, bronstig op de nok van het dak heeft gezeten. Maar op het dak zitten is nu ook meer iets voor duiven dan voor baasjes denken wij zo.
t Baasje is al op de gedachte gekomen van morgenvroeg een stuk oude autoband in de kachel te steken en het zo op het dak aan het stinken te brengen dat die duiver een beetje afgekoeld wordt in zijn liefdesleven en op een ander gaat vrijen. Er is volgens ons baasje geen enkele duivin die in een nest kruipt met een naar verbrand rubber ruikende vrijer
De lente heeft zo van die eigenaardigheden waar je niet naast kan. Zo dienen die roselaars verzorgd te worden, niet alleen meststof moeten ze krijgen, ook snoeien hoort erbij.
En daar heeft het varken luizen, die rozentakken moet je kwijtraken. De composthoop is geen optie, die takken vergaan haast niet en je prikt je er makkelijk 4 jaar aan. Want telkens gaan ze terug op de composthoop en het volgend jaar erger je je er weer aan.
Dus het stookvat maar buitenzetten en op zn ouderwets vuurkestook doen ! Achteraf ruik je wel als een 1° kwaliteit rauwe hesp maar je bent die takken kwijt.
Hier in Frankrijk mag je nog vuurkestook doen, wij hebben dan vandaag onze bijdrage geleverd aan de opwarming van de planeet. Buurman Serge zegt dat we het zo zwart niet mogen bekijken, enkel de Charente is wat opgewarmd.
Heros en Hera waren er toch ook niet gerust in, zij poetsten de plaat van zo snel de eerste rook uit het stookvat kwam. Twintig meter verder zijn ze dan wel beginnen blaffen naar de rook. Waar het baasje bang voor was, dat ze zo dicht zouden komen liggen als bij de kachel daar was helemaal geen sprake van. Deze keer hebben ze geen hulp geboden bij de werkzaamheden .
Omdat het baasje ze mooi vond, deze fotos. Ze zijn daarjuist genomen hier in de tuin, na de wandeling.
Belle is nog kletsnat want die is in de waterbak gaan zitten waar deze morgen nog ijs op lag. Dat is dan écht een verfrissing na een stevige wandeling door de velden.
En miss Hera en mister Heros hebben ons daar deze morgen om tien na zeven (!) op attent gemaakt. Hun normaal uur zal je zeggen na dat berichtje van afgelopen week. Voor t baasje reden om de eerste dedjuvan de dag te uiten.
Eens ze buiten gelaten zijn zij we ook maar eens een frisse kop gaan halen. Dat was niet moeilijk die frisse kop want op de regenwaterbak waar de honden uit drinken als ze in de tuin zijn dreef een heel dun laagje ijs. Het heeft dus lichtjes gevroren in de Charente, het is wel raar dat er geen rijm aan het gras kleeft, geen vorst aan de grond dus.
Hera en Heros hebben mij deze morgen danig in hun spel meegesleurd, ik heb dan ook meegedaan en deze maal niet om de orde wat te handhaven. Het was spelen voor het spel en we hebben er met zn drieën duchtig plezier aan beleefd. Het baasje stond erbij en keek ernaar
Na het spel heeft het baasje ons met drie wel moeten afdrogen, door het rollebollen in het bedauwde gras waren we kletsnat geworden. Als we dan de zetels induiken krijgen we toch wel lichte tegenwind vanwege het hoofdbestuur.
Eventjes wachten aan de deur om afgedroogd te worden is van groot belang voor de vrede in huis. Dat zullen we eens moeten doormailen naar mijnheer Obama als m zijn labradoodle ziet binnenkomen na het spelen op t pelouske van the White House Dan heeft m toch al in beperkte kring de wereldvrede bewaard.
Met zn drieën zijn ze het hok binnengeraakt waar de vuilniszakken staan vooraleer ze buitengezet worden om opgehaald te worden. De zakken zitten speciaal hondproof in een vuilniston en toch liggen hier drie stinkerds in de zetel.
De eetbakken zijn blijven staan zoals ik ze daar gezet heb, geen honger wegens op een ander gegeten. Dan maakt het baasje een extraatje met toevoeging van een deel befaamde quiche van t vrouwtje bij hun brokken en Chappi en dan blijft dat staan Je zou ze met plezier soms ne poot uitvijzen.
Dan moet je weten wat ze hebben binnengespeeld uit die vuilzak, dinsdag (!) hebben we bouillabaise gegeten, de echte zelf huisgemaakte bouillabaise . De visafval zoals koppen, staarten,graten, mosselschelpen, garnalenkoppen dat verdient hun volle aandacht ! En goed eten dat niet gedurende de week is beginnen stinken dat blijft staan. Je zou ze nog een poot extra uitvijzen.
Dan zijn ze nog zo leep ook van een chinese vrijwilliger aan te duiden die het baasje moet week maken om niet te veel naar hun poten te krijgen. Deze maal was het Heros die met grote onschuldige (?) ogen voor het baasje kwam zitten. Allee, voor één keer zegt het baasje dan, gij moogt uw vier poten houden deze keer !
De vermoeidheid van de namiddagwandeling heeft gisteren niet lang geduurd, voor een zestiger is het verbazingwekkend hoe snel dat zon jonge honden recupereren. Tijdens de wandeling zijn ze allen, ikzelf Belle inbegrepen, gaan liggen hijgen aan de straatkant.
Bij de thuiskomst hebben we, na eens goed gedronken te hebben, ons laten vallen waar we stonden en een flinke poos geronkt, maar dat wisten jullie al van t baasje.
Veel vroeger dan hij verwachtte stonden wij al terug mee onder de hangar waar t baasje houtblokken aan het halveren was, die waren iets te lang voor de kachel en nu zijn ze een pak te kort of wat dacht je !
Na het eten zijn we er dan eens flink tegenaan gegaan. Binnen in huis wel te verstaan want buiten begon het al te schemeren. Drie maal zijn we de slaapkamer ingestormd, en driemaal heeft het baasje, omdat we weer niet wisten waarvoor die flaporen dienden, ons bij ons nekvel moeten nemen om terug wat orde in het huishouden te brengen.
Uiteindelijk heeft m ons naar de benches gedirigeerd en hebben we nog een uurtje gerust tot we gekalmeerd waren en het deurtje terug open mocht. Onze baas kan wel eens kwaad zijn, meestal omdat m moet kwaad zijn van t vrouwtje, maar vlak daarna staat m achter t hoekje te lachen met onze kuren.
Je moet het maar kunnen, tegelijk lachen en iemand naar zijn poten geven !
We hebben het rustig gehouden vandaag, zo rustig dat het baasje niet weet wat er vandaag te vertellen valt op Drenten gebied. We hebben niets vernield, we hebben geen voorbijgangers laten schrikken, de postbode is onopgemerkt kunnen passeren omdat we voor de kachel lagen te pitten.
Het baasje heeft bij Marc & Sarah en bij Min & Mick, beiden Engelse buren die voor langere tijd in GB zijn het gras gekortwiekt, t vrouwtje heeft hier bij ons wat rozenstruiken gesnoeid.
Het baasje heeft zitten wachten naast de laptop op een bericht van ozzen Dré, zijn broer die vandaag naar een pup is gaan kijken. Neen, niet naar een Drentenpup, bij ozzen Dré moet het een Boxer zijn. Gust die vorige week ingeslapen is was ook een boxer en zoals onze baas verslingerd is op Drenten, zo is André zot van Boxers.
Uit Nederland kregen we dan een mail dat Alfred Schouten het programma over Drentsche Patrijshonden van RTL4 voor ons op DVD heeft opgenomen.Alfred heeft een Drentenkennel vanNoordhove, hier kan je hen vinden:http://www.vannoordhove.com/
Morgen voorspellen ze ook nog mooi weer en dat zal waarschijnlijk zo blijven tot woensdag, je mag ons bij de sjansaars rekenen
Een sterke noord oostenwind blaast over de Charente, het is zeer zonnig maar de wind blaast je terug binnen.
Ondanks die wind zijn we daarjuist een grote wandeling gaan maken, eentje waar Hera en Heros nog niet geweest waren. Die hebben de ontdekkingen van hun leven (tot nu toe) gedaan blijkbaar want ze hebben op zon manier rond gehold dat ze nu nog lawaai maken, van het snurken nu
Die twee zien we voor vanavond niet meer, ik wou al schrijven zien en horen we niet meer maar dat horen is meer dan aanwezig, in stereo nog wel !
Bij aankomst van de wandeling was de tuinman bezig bij de buren, dat is dan de mogelijkheid om de achterzijde van het huis en dak eens te gaan inspecteren. De januari storm heeft op sommige plaatsen flink huisgehouden, daarom toch maar eens achterom lopen om te gaan kijken.
Er zijn twee pannen gesneuveld, één is er gevallen en dus gebroken en een andere is gewoon gebroken en ligt nog op haar plaats. Met behulp van een ladder en twee reservepannen is het euvel ondertussen ook alweer opgelost.
Ik loop met het baasje nog eens mee in de tuin, de pups blijven te hard snurken naar mijn zin
Op paasmaandag 13 april nodigt de Belgische vereniging van de Drentsche Patrijshond jullie uit om deel te nemen aan de jaarlijkse lentewandeling.
Deze wandeling gaat door in Scherpenheuvel. Erik Petitjean heeft weer een mooi parcours voorbereid die zowel de honden als de baasjes kan bekoren.
De deelnemers verzamelen te 14 uur op de autobus parking achter de Mariahal. Wandelaars die op GPS naar Scherpenheuvel komen geven Spordelstraat in als eindbestemming , deze straat geeft uit op de autobusparking.
Omdat de vereniging trakteert met een glaasje en een knabbeltje is er een deelname prijs van 4 voor volwassenen en 2 voor kinderen bepaald.
Praktisch
-deelnemers met puppys of zij die minder goed te been zijn, hebben de mogelijkheid om een verkorting te nemen
-deelnemers met kleine kinderen in een kinderkoets kunnen eveneens deelnemen, het zijn wel geen geasfalteerde wegen. Op eventueel (?) moeilijke plaatsen zullen wel helpende handen aanwezig zijn.
Om organisatorische redenen vraagt de vereniging aan de deelnemers zich op het secretariaat van de vereniging aan te melden voor vrijdag 10.04.09 (goede vrijdag)
Het is een traditie in Frankrijk, zo rond de nieuwjaarsdagen komt de postbode, hier is dat een facteur, U een gelukkig Nieuwjaar wensen, tegen een kleine Nieuwjaarsgift overhandigt hij dan een almanach du facteur.
Nu was dat dit jaar een beetje misgelopen en onze facteur was ziek of met verlof, feit is dat we hem toen niet gezien hebben.
Nu vorige week, toen we onze dagdagelijkse wandeling maakten, toetert er een geel Cliootje van de post achter ons. Onze facteur komt dus en passant letterlijk nu een babbeltje doen over het weer en hoe lang les Belges nog blijven, de gewone babbel van alle dagen dus.
Dan zegt het baasje dat het spijtig is dat we hem niet gezien hebben tijdens de feestdagen want die almanach du facteur is wel een bron van informatie, en dat moeten we dus in 2009 een gans jaar missen
Gisteren bij het druiven snoeien stopt onze facteur en geeft aan het baasje een zakje en vertelt dat m al te laat is en dringend verder moet
Als t baasje het postzakje opent blijken er twaalf almanachs in te zitten. Er zijn verschillende almanachs met telkens andere afbeeldingen, met hondjes, oude fotos, vlinders , landschappen, je noemt maar op en t zit er tussen.
Zo hebben wij voor elke maand een nieuwe almanach, en dat terwijl we schrik hadden dat we er geen zouden hebben dit jaar
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
