Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
11-05-2014
Raadseltjes
Raadseltjes…
Een blondje en een advocaat zitten in het vliegtuig. De advocaat stelt voor een spelletje te spelen: We spelen het als volgt: "We stellen elk een vraag, en als jij het antwoord niet weet geef je mij 5 euro.
Als ik het antwoord niet weet krijg jij 500 euro".
"Oké dan" zegt het blondje en ze speelt mee.
De advocaat begint met een vraag: "Hoeveel kilometer bedraagt de afstand tussen de maan en de aarde?" Het blondje neemt spontaan haar portemonnee en geeft 5 euro aan de advocaat.
Die glundert en zegt : "Nu is het uw beurt om mij iets te vragen." Het blondje denkt even na en vraagt dan: "Wat gaat met drie poten de berg op en komt er met vier poten weer vanaf?" De advocaat denkt heel diep na, hij weet het niet. Hij neemt zijn laptop en begint in een encyclopedie te neuzen maar vindt het niet.
Het blondje is intussen in slaap gevallen.
Ten langenleste maakt hij het blondje wakker, neemt zijn portemonnee en geeft het blondje 500 euro. Het blondje stopt het geld weg en draait zich weer om om verder te slapen, dan vraagt de advocaat: "Wat was het antwoord op de vraag eigenlijk?"
Het blondje neemt zwijgend haar portemonnee en geeft de advocaat 5 euro.
Drie nachtelijke jagers hebben we hier in huis. Belle , Heros en Lucy brengen hier regelmatig egels aan de deur die ze dan verschalkt hebben in de tuin.
Nu sluit het hoofdbestuur tegen valavond al meer dan een jaar het hekje tussen de tuin en de koer zodat de verenigde nachtjagers ’s avonds niet meer in de tuin op jacht kunnen gaan.
Het was voor ’t baasje op een gegeven moment iets te veel van het goede want er waren avonden dat er drie “stekeltjes” op één avond buiten de omheining moesten gezet worden. Op zich kan het geen kwaad dat ze die egels aan de deur brengen maar wanneer één van het viertal een egel gevonden heeft moeten de drie andere dat ook luidkeels aan de goegemeente laten weten. Maar daar is het dan gewoonlijk iets te laat op de avond voor geworden, nachtlawaai weet je wel !
Belle is er als pup, als jonge hond al mee begonnen. Zij draagt de egels heel voorzichtig met enkele pinnetjes tussen haar tanden. Heros, de macho, neemt ze vol in zijn bek (dat prikt verschrikkelijk) en Lucy brengt ze ook in haar bek maar die heeft al enkele malen een bloedende lip gehad !
Wanneer ze de egel aan ’t baasje geven, die moet zelfs geen commando geven “zit en los”, heeft die al snel vooraf zijn lederen handschoenen om te lassen aangetrokken. Dat is het enige middel van ’t baasje om ongeschonden de “cadeau’s” aan te pakken.
Gisterenavond bracht Lucy een egel aan die volgens ’t baasje wel 1,5 kg woog. Het was in elk geval de grootste en de dikste die het hoofdbestuur tot nu toe als geschenk van de jagers kreeg. Deze moet Lucy trouwens op de koer gevonden hebben tussen de struiken, want het poortje was dicht en in de tuin kon ze dus niet binnen.
Je leest het hier dagelijks, neem enkele Drentsche Patrijshonden in huis en je hebt altijd wel iets te vertellen.
Gisteren namiddag heeft de verenigde satelliet schotelploeg de antenne op het dak geplaatst. Met de hulp van Chris en Ton was het plaatsen toch nog een kwestie van drie uren werk . Vooral het richten van de antenne was een precisie werkje waar toch wel bij gesakkerd werd. Het installeren van de modem en het overplaatsen van de servers was dan weer het werkje wat Chris op zich nam.
Het deed het baasje besluiten dat ‘m op dit moment toch wel erg achterloopt wat al dat PC en internet gedoe betreft. Al een geluk dat het baasje de hulp had van beide “specialisten” want anders was hij misschien nog wel Orange en Wanadoo.fr gaan ophemelen…
Maar het is nu zo ver, we zijn niet meer afhankelijk van Orange, Wanadoo, van de Franse telefoondraden die te pas en te onpas geteisterd worden door vallende bomen. En vooral door de meestal heel onvriendelijke, tot op het onbeschofte af, telefonisten /helpdesks.
Het baasje vraagt zich wel af wat er gaat gebeuren wanneer er weer eens een storm over komt ?
Of hij dan al dan niet terug op het dak moet om de schotelantenne terug te richten op die satelliet die daar ergens boven de evenaar onze berichten opvangt en doorstuurt. Nu moet het baasje wel niet hoog op het dak maar het richten is geen sinecure die hij liever niet regelmatig dient uit te voeren !
Er zijn flink wat foto’s genomen van de zwoegende ploeg die we jullie niet willen onthouden…
Het Maxi zoo filiaal in Turnhout, waar wij al sinds de opening klant zijn sturen ons het bericht dat zij morgen zaterdag 10-05-2014 in samenwerking met dierenkliniek “De Brem” een interactieve uiteenzetting EHBO aanbieden aan hun klanten.
Omdat wij van Tim en Gitte ook altijd steun en hulp mogen verwachten plaatsen wij dit bericht graag op ons blog. Wijzelf verblijven “iets te ver” van Turnhout om aanwezig te kunnen zijn maar wensen Tim en Gitte veel succes met dit prachtig initiatief
10 mei 2014 van 14u00 tot 16u00
Belle & co
Beste dierenliefhebber,
EHBO voor honden of katten door Dierenkliniek De Brem. Een interactieve uiteenzetting van eerste hulp. Van wonden, teken of vergiftiging tot hitteslag of bewustzijnsverlies, wat te doen? Er is geen inschrijving nodig! Iedereen is van harte welkom in ons Maxi Zoo filiaal te Turnhout!
De baasjes zijn gisteren middag naar La Magdeleine “centrum” geweest om samen met de overige inwoners van ons dorp de capitulatie van Duitsland op 8 mei 1945 te gaan gedenken. Hier in Frankrijk appreciëren ze dat heel erg, en zeker wanneer buitenlanders daar aan meedoen. Onze baasjes gingen ook om eens te zien hoe onze nieuwe burgemeester het er van zou afbrengen.
We kennen Monique al enkele jaren als “premier adjoint” maar nooit voordien leidde ze zulke ceremonies. Maar we moeten bekennen , ze deed het met verve. Nieuw dit jaar was het afsluiten van de ceremonie met het spelen van de Marseillaise van op een piepkleine CD-spelertje.
Na de middag kwamen Jeanny en Chris met Cartouche en Lennaert naar ons om een plantenruilbeurs te bezoeken in een buurdorp. Hera mocht ook met de baasjes mee. De ruilbeurs betekende twee keer niks maar we waren amper op het plein toen we een jonge man naar ons toe zagen komen die duidelijk meer belangstelling had voor de drie “epagneuls à perdrix de Drenthe” dan voor de plantenbeurs.
Zeker toen ons baasje uitlegde dat de drie honden “familie” waren . Dat Cartouche als reu en Hera als teef ook nog eens hun beider zoon Lennaert bij zich hadden was echt “de max” voor de man. Vermits we in het dorp La Faye waren en ons hoofdbestuur daar nogal wat bekenden hebben wonen, bleek dat zij en de man flink wat gemeenschappelijke kennissen hadden (Hallo Jeanine en Laurent, als jullie dit lezen in Dilsen-Stockem… je hebt de groeten van de zoon van “Mr. & Mme paté” van op den hoek, die van de foie gras).
Nadien zijn we met z’n allen nog even verder gereden naar “le rejallant” voor een wandelingske langs en over de rivier Charente. Voor de baasjes was dat wandelen. Voor Lennaert en Hera kwam daar ook nog een partijtje zwemmen bij.
Lennaert bakte het wel heel bruin door een arm van de rivier over te zwemmen en zich aan de overkant op de oever, zich aan de voeten van een net juffertje te gaan schudden ! Hera was ook wel los maar mocht niet overzwemmen van ’t baasje omdat er iets verder eenden zwommen en er tussen Hera en de eenden een sterke stroming in de rivier stond.
Straks gaat het baasje de internet schotel voor satelliet ontvangst installeren. Best mogelijk dat we vanavond nog een bericht op het blog plaatsen dat jullie via de satelliet gaan kunnen lezen, maar dan moet het wel droog blijven want op een nat dak waagt het baasje zich niet !
Harald besluit te gaan zwemmen in een meertje op zijn land. Hij neemt een emmer mee, zodat hij op de terugweg wat fruit kan plukken. Als hij het meertje nadert, hoort hij hoge stemmen en gegiechel. Als hij dichterbij komt ziet hij dat een stelletje jonge vrouwen naakt aan het zwemmen is. De vrouwen krijgen hem in het oog en roepen verontwaardigd: "wij komen er pas uit als u weg bent." "Niks aan de hand hoor,"zegt harald, "Ik ben geen gluurder, ik ben zo weer weg." Hij houdt de emmer omhoog en voegt er aan toe: "Ik kwam alleen even de krokodil voeren."
Er zijn zo van die dagen dat er veel nieuwtjes zijn maar dat het allemaal nieuwtjes zijn waar je niet een gans bericht aan wil of kan wijden.
Zo kregen we gisteren het nieuws dat er in onze werpkist nieuw leven geboren is. Alleen staat die werpkist momenteel niet bij ons. De werpkist is uitgeleend, samen met de andere praktische spulletjes voor een hondenbevalling. Zoals je gisteren kon lezen in “Breaking news” heeft Lena van Peter en Lieve Van der Elst zes pupjes gekregen waarvan we gisterenavond nog een foto in onze mailbox kregen.
Gisteren hadden we dan met de baasjes van Cartouche en Lennaert hier ten huize de eerste BBQ van het jaar. Chris en Jeanny hebben hier enkele kilometer vandaan een vakantie huis gehuurd samen met een bevriend echtpaar.
Als experiment had het baasje een totaal nieuw aperitiefhapje gemaakt. Gevulde champignons met wijngaardslakken en kruidenkaas. Het idee en recept komt uit het BBQ boek “echte venten spelen met vuur” een BBQ-boek dat ons baasje enkele weken geleden kocht in de Lidl in Beerse. Het was een experiment dat nogal gewaagd was omdat niemand van de genodigden ooit escargots gegeten had. Maar het was een topper bij de aperitiefhapjes ! Voor herhaling zeker vatbaar. Je mag het alleen vooraf niet kenbaar maken dat er slakjes in verwerkt zijn want sommigen haken dan af ! De champignons waren perfect gaar, wanneer je een nieuw gerecht de eerste maal klaarmaakt is dat niet zo voor de hand liggend maar de combinatie van groente, escargot en de kruidenkaas is om van te snoepen.
Vandaag is het hier in Frankrijk een betaalde feestdag. Op 8 mei vieren ze hier het einde van de tweede wereldoorlog of beter de capitulatie van Duitsland op 8 mei 1945. Hier op het dorp gaat dat gepaard met een hulde aan het monument van de dorpsgenoten die het leven lieten “mort pour la France” in de beide wereldoorlogen . Na de hulde aan het monument trekken de aanwezigen dan naar de gemeentelijke feestzaal voor de “vin d’honneur”.
Het was vandaag het eerste “optreden” van Monique, onze nieuwe burgemeester sinds half maart dit jaar. En we stonden er bij en we vonden dat ze het goed deed.
Een man is aan het rondrijden in de bossen en ineens ziet hij een bord voor een vervallen boerderij met de tekst "Pratende hond te koop". De man gaat naar de voordeur en belt aan. De eigenaar doet open en zegt dat de hond in de achtertuin ligt. De man loopt de achtertuin in en ziet een Labrador in het gras liggen. "Pra......at jij?" vraagt de man. "Dat klopt", zegt de hond.
Nadat de man is bijgekomen van de schrik vraagt hij: "Wat is je verhaal?" De Labrador kijkt hem aan en zegt: "Nou, ik kwam er op jonge leeftijd al achter dat ik kon praten. Ik wilde de overheid helpen, dus ik ben bij de CIA gegaan. In korte tijd werd ik van het ene naar het andere land gevlogen, zittend in kamers met spionnen en wereldleiders, aangezien niemand rekening hield met een hond die ze zat af te luisteren. Ik was één van hun meest waardevolle spionnen in de 8 jaar dat ik er zat. Maar het heen en weer gevlieg sloopte me en ik wist dat ik er ook niet jonger op zou worden, dus ik besloot het rustiger aan te doen. Ik nam een baan op een vliegveld als Undercover Beveiligingsbeambte, zoekend naar verdachte figuren en meeluisterend met gesprekken. Ik heb daar heel veel grote drugstransacties mee weten te stoppen en smokkelwaar tegengehouden. Hiermee heb ik ook meerdere medailles verdiend. Hierna ben ik getrouwd, heb een aantal puppies gekregen en nu ben ik gewoon met pensioen."
De man is met stomheid geslagen. Hij gaat terug naar de eigenaar en vraagt hem wat hij voor de hond wil. "Tien euro", zegt de eigenaar. "Tien euro?!? Deze hond is geweldig!!! Waarom verkoop je hem zo goedkoop?!!" roept de man. "Omdat hij zwaar uit z'n nek lult. Hij is nog nooit de tuin uit geweest."
Deze onderstaande mail vonden we deze ochtend in onze mailbox. Hij is afkomstig uit Erpe Mere waar Lena, het Drentje van Peter en Lieve Van der Elst deze nacht een nestje pupjes geworpen heeft. Foto’s gaan we waarschijnlijk vanavond ontvangen en het spreekt voor zich dat we die jullie niet gaan onthouden. Vermits Peter en Lieve geen site of blog hebben gaan we hen, indien ze dat willen, hier de volgende acht weken een forum geven om over het reilen en zeilen van hun pupjes hier verslag te brengen.
We wensen de Vander Elst’en een voorspoedige acht weken met veel plezier en voldoening van hun Lena en de pupjes.
Dag Jan, Simonne,
Gisterenavond vanaf 20 u is Lena er aan begonnen en tegen 24 u waren er drie teefjes en drie reutjes. Geboorte is dus vlot verlopen.
Ik stuur wel eens wat foto’s door althans voor zover ik daar zelf in slaag. Ze moeten nl eerst nog op de PC gezet worden en zonen zijn gaan werken . Foto’s zijn gemaakt met hun GSM denk ik.
Gisteren zijn de baasjes in de namiddag gaan boodschappen doen in Mansle en Angoulême. Wij mogen daar dan niet mee naar toe want in de magazijnen in Angoulême staat op de deuren “chiens interdit”. In Mansle zou het dan wel weer mogen want daar zijn de dames van het kantoor van de verzekering best geïnteresseerd in “les chiens de chasse du Belge”. Daar mogen we meestal wel mee naartoe.
Maar gisteren avond hebben we onze baas eens goed uitgelachen. Hij had in de Decathlon in Angoulême toch een mooie pet gekocht “tegen de regen en tegen de zon” zo vertelde hij. Een multifunctionele pet die zou gaan dienen wanneer we gingen trainen op de terreinen van de Antwerpse gebruiksjachthondenverenignig (onthouden voor de scrabble) in Beerse.
Waarom we de baas hebben uitgelachen ? Wel… zijn pet is nog multifunctioneler dan hij zelf wist. Ze is niet alleen goed tegen de regen en de zon, maar er is ook nog eens LED-licht in de klep ingebouwd. Ja heus… je kan er ook ’s nachts nog mee op strooptocht mee gaan, of mee op vossenjacht gaan, of met kameraad Luc in Duitsland ’s nacht op “den toren” gaan everzwijnen schieten. Onze baas heeft het gerief nu op zijn kop staan. Acht meter ver schijnt dat licht volgens de gebruiksaanwijzing !
Eén geluk heeft onze baas, je kan de verlichting ook “uit” laten staan. En wil hij “de verlichtte geest” gaan spelen dan is er nog altijd de schakelaar in de klep om het licht in de duisternis te laten schijnen !
Maar het blijft een mooie pet met dat lederen schildje bovenop met opschrift “Solognac”, het huismerk van Decathlon .
Gisteren namiddag was het op een moment dé gelegenheid om een prachtfoto te nemen. Hoewel het baasje aan het telefoneren was op het moment dat hij zag hoe Lucy lag te slapen op de koer is hij er toch op tijd bij geweest met zijn “kodakske”.
Met z’n vier lagen ze, zoals dikwijls gebeurt , te slapen op de koer, deels in de namiddagzon, deels in de schaduw. Lucy en Heros lagen op een plaats waar het al schaduw was, Belle en Hera lagen wat verder onder de lindeboom.
Zoals op de foto’s te zien is heeft Lucy in een onbewaakt moment haar koebeest bemachtigd en is ze met haar kop op het pluche beest in slaap gevallen.
Normaal ligt “koebeest” tijdens de dag hoog genoeg weg zodat Lucy of Hera er niet aan kunnen. Dat ze er tijdens de dag niet mee mogen sleuren heeft een zeer bepaalde reden. Het pluchebeest kan gaan fungeren als een neppup en zodoende zouden de teefjes die de afgelopen weken loops waren, door hormonale werking schijndrachtig kunnen worden.
De week voor we naar hier in La Magdeleine kwamen vermoedde ons hoofdbestuur al dat het die richting van schijndracht uitging voor Hera en Belle. ’t Baasje had dan ook zijn voorzorgen al genomen en had bij Willeke Loots de heel kleine pilletjes gaan halen om weer niet op de Galastop pillen te moeten terug vallen. Die “galastop” pillen kunnen gans de hormonen werking overhoop halen bij de schijndrachtige teefjes. En laten we nu, met het vooruitzicht van een dekking van Hera dit najaar, een onregelmatige cyclus missen als tandpijn.
Het zijn bij ons steeds de teefjes die al een nestje gehad hebben die last hebben van schijndracht na hun loopsheid. Lucy heeft het tot nu toe nog niet gekregen !
Maar we dwalen af van DE foto van deze week ! Lucy die ligt te rusten met haar kop op koebeest. Ze doet dat elke avond zo in haar bench als we gaan slapen, dus abnormaal is het niet echt, maar zo in het midden van de koer was het toch de moeite om er deze foto van te nemen…
Lang geleden dat we nog eens gingen “stappen” hier in de omgeving. Maar we hadden een reden om nog eens een stapje in de wereld te zetten.
We hadden namelijk “familie” op bezoek. Met “we” bedoelen we de Drentjes Cartouche en Lennaert want Chris en Jeanny Wessels zijn op een zevental kilometers neergestreken. Samen met hen zijn we naar Tusson getrokken waar we een wandeling door het beschermde dorp (village protégè) hebben gemaakt. Jeanny wou vast en zeker een foto van het gezelschap hebben voor het uitstekende restaurant “le Compostelle” waar onze baasjes al verschillende keren vriê lekker hebben gegeten. Maar ons baasje wilde de gasten voorstellen in het theehuisje van Bernard Ferraro en zijn vrouw. Bernard is hier op het blog al verschillende malen opgevoerd als BF (Bekende Fransman)
Zolang de baasjes al hier in de Charente wonen en regelmatig in Tusson komen kennen ze de sympathieke Bernard al. Voor ons is hij bekend van de gesprekken in zijn theehuisje waar je ook terecht kan voor een perfect getapte Hoegaerden of Duvel, of voor de zelf gebakken taarten.
Bernard was in de jaren zestig en zeventig bekend als gitarist van “Les fantômes” . Wat gelijk stond met de franse versie van de Engelse Shadows. In de zaak hangen nog foto’s uit de tijd dat de “Fantômes” artiesten begeleiden als Chuck Berry, Françoise Hardy, Jacques Dutronc en anderen die destijds het bekende theater l’Olympia in Parijs onveilig maakten.
Maar je kan met hem ook uren doorbomen over de grote en kleine Franse politiek, maar ook verrassend over vogels ! Want na zijn muzikale carrière is hij ook nog een bekend ornitholoog geweest.
Gisteren moest ons baasje de herkomst van ons Drentsche Patrijshonden aan hem en nog een klant uitleggen. Na de uitleg over “epagneul à perdrix de Drenthe” (Perdrix = Patrijs) aan een ornitholoog kwamen we dan tot de conclusie dat ons baasje als fokker van Drenten ook wel een “chienoloog” moest zijn. En zo was de trend van het gesprek gezet, en we hebben er plezier aan gehad…
Verder was het zo ’n mooi weer dat we weeral een terrasje hebben kunnen doen onder een mooie blauwe hemel. En de Wesselaars hebben fijne mensen ontmoet in de persoon van Bernard en zijn vrouw…
Wat doet een Drentje op een zonnige zondagmorgen in de Franse Charente ? Wel, heel eenvoudige, die volgt het voorbeeld van zijn baasjes en die doet het rustig aan.
Een beetje achter de andere roedelleden aanhangen, wat spelen en ravotten met de baasjes en de familie en vooral…. Veel rusten…
Ons baasje noemt dat “preventief rusten” wat zoveel wil zeggen als, we zullen nu al maar rusten om de inspanningen van de rest van de dag wat te compenseren. Het kan nooit kwaad van goed uitgeslapen en uitgerust aan de slag te gaan.
Nu valt er over dat “aan de slag te gaan” ook wel een en ander te vertellen maar wereldschokkende zaken hoef je daar nu ook niet van te verwachten. Het meest spectaculaire dat ons baasje vandaag al mocht noteren is het wegjagen van één van de twee rosse katten van de Engelse schuin overburen.
En voor de rest laat ons baasje de foto’s spreken, de wijsheid indachtig van één foto zegt meer dan duizend woorden. Hieronder krijg je dus de tegenwaarde van drieduizend woorden getiteld … Belle & co op een zonnige zondagmorgen in de Charente…
Het gaat prima met de Franse tuin, wij Drentjes voelden ons weeral dadelijk “thuis” en we hadden geen aanpassing nodig.
Buurman David had het gazon al gemaaid en zo konden we van het eerste moment rollebollen in het gras zonder kletsnat te worden .
De baasjes hebben de moestuin aan een inspectie onderworpen en alles OK verklaard. We gaan dit jaar een overvloed aan aardbeien dienen te verwerken. Het zachte weer en de bijtjes hebben hun sporen klaar en duidelijk achtergelaten. Nu nog wachten tot de aardbeien hun kleurtje krijgen en dan proberen we de baasjes voor te zijn om de rode aardbeien er tussenuit te plukken. Want wij lusten die ook, maar alleen de rode hé…
De trostomaten die vorige keer dat we hier waren zijn aangeplant staan ook netjes te groeien net als de courgettes en pompoenen. Opmerkelijk is wel dat de twee pompoenplanten die ’t baasje op de composthoop, heeft geplant dubbel zo groot zijn dan die in het rijtje in de moestuin. De compost is dus duidelijk nog niet klaar om uitgespreid te worden over de tuin. Dat gaat een werkje voor het naseizoen worden…
Ook de fruitbomen hebben geweten van het zachte voorjaar. De kersen hebben al een behoorlijke grootte en wachten nu op een zonnebad eerste klas. Vocht zit er genoeg in de grond, nu de zon nog. Ons hoofdbestuur verwacht de kersentijd zo rond begin juni, goed twee weken vroeger dan normaal. Meestal is het kersenpluk tijdens “den blok” wanneer de studenten over hun boeken en cursussen gebogen zitten ter voorbereiding van de examens van het einde van het jaar.
We hebben dit jaar ons baasje ook geholpen met het planten van twee nieuwe boompjes. Een abrikozen en een nectarine boompje. Aan het nectarine boompje heeft het baasje al een tiental vruchten ontdekt, de abrikozen zullen nog een jaartje op zich laten wachten. Dat is spijtig voor tante Rita die al jaren aan het baasje vraagt wanneer er ook Franse abrikozen kunnen geleverd worden. Tante Rita, je weet wel, wij noemen haar de koekjestante, is verzot op abrikozen confituur en voordien moest ons baasje altijd op zoek naar abrikozen buitenshuis. Hopelijk verandert dat volgend jaar …
Gisteren was het zo wat “kwakkelweer” . Het is zo goed als droog gebleven maar er dreigde toch verschillende keren een bui als eergisteren te gaan vallen, zo donker zag de lucht er soms uit. Maar voor Hera maakte het dat niets uit, zij heeft haar dutje midden op de koer niet onderbroken voor een donkere lucht.
Een auto voor ons, niks speciaals dus, een Dacia “Duster”, op zich ook iets gans normaal, een auto Dacia “Duster” en een Fransman dat is ook heel normaal, maar als die nummerplaat het getal 973 aan de rechterkant heeft staan, dan vraagt ’t baasje aan ’t vrouwtje “kijk eens op de lijst (die altijd in de auto ligt) waar die vandaan komt.”
Het staat wel niet meer “in ’t groot” op de nummerplaten zoals vroeger, maar gans rechts in het blauwe gedeelte van de nummerplaat staat nog steeds het departement van herkomst vermeld.
Nu zijn de departementen alfabetisch ingedeeld in Frankrijk maar hoger dan 95 zal je normaal geen nummerplaten tegen komen. Tot we gisteren een 973 voor ons hadden.
De lijst bracht na enig opzoekwerk gans onderin uitkomst. Departement 973 is één van de DOM departementen, waarbij DOM staat voor Département Outre Mer ofwel overzees departement.
Eén van de kolonies van Frankrijk die nog altijd onder de voogdij van de François “Swa” Hollande staan. In dit geval bleek het om een Dacia ingeschreven in het département Frans Guyana in Zuid Amerika te gaan. Je weet wel, de vroegere Franse strafkolonie waar Henri Charrière (Papillon) telkens weer ontsnapte. http://nl.wikipedia.org/wiki/Henri_Charri%C3%A8re
Wanneer we even later de Dacia inhaalden was het toch geen familielid van Papillon die de auto bestuurde. Zo op ’t eerste zicht was het meer één van de nazaten van de door de Fransen geïmporteerde Afrikaanse slaven…
Maar ’t was wel raar, een auto uit Zuid Amerika zo voor ons op de Parijse périférique….
We hadden een goede rit van Vosselaar naar La Magdeleine gisteren. In goed zeven uren en veertig minuten hebben we de afstand van 780 km overbrugd.
De boordcomputer gaf een gemiddelde over-all van 107 km/u. Als je daar ook nog eens het verkeer rond Parijs bij in rekening brengt dan hebben we echt goed kunnen rijden.
Belle & co hebben de baasjes niet gehoord tijdens de rit en we hebben éénmaal onze plas mogen maken op een parking een 80 km na Parijs. Daar was een dame twee border collies aan het uitlaten en toen die ons in ’t oog kregen dacht ons baasje dat hij het dametje zou moeten gaan oprapen. Zo trokken die collies naar ons toe. Het is allemaal nog goed gekomen maar het scheelde niet veel of het was een buiklanding geweest…
We hebben drie wolkbreuken gehad vandaag. De eerste tussen Amiens en Compiègne op de A1 snelweg. De tweede wolkbreuk kregen we over ons tussen Orléans en Blois, daar konden we op bepaalde momenten de auto 20 meter voor ons niet herkennen van de stortbui. De laatste wolkbreuk kregen we tussen Tours en Poitiers. Opmerkelijk was wel dat het tussen de wolkbreuken in toch nog mooi weer was ! Als ’t regende was ’t serieus maar voor de rest konden we goed en snel maar toch veilig rijden.
Bij aankomst stond er een flinke wind die niet bepaald warm of aangenaam was. De thermometer op het dashboard van de auto lazen we maar 10° C af. Het baasje heeft dan maar het houtkacheltje , “onze Godin” aan ’t werk gezet en in geen tijd hadden we een behaaglijke temperatuur in huis. We hebben ons lekker uitgespreid voor de kachel en in de zetel. En dat is raar zegt het baasje, in Vosselaar komen we enkel nog in de zetels van het salon om de postbode en de reclameboys weg te blaffen. Hier in La M. palmen we de zetels dadelijk in …
Straks gaat het baasje de “Husq” herstellen. Het maaibed was defect na een onzacht contact met een steen en het baasje heeft nu eindelijk de wisselstukken bij. Dringend is het niet want het blijkt dat David, onze Engelse schuinoverbuur, kortgeleden het gras in de tuin heeft gekortwiekt. Daar heeft ons baasje dan wat tijd over want na zes weken dat maaibed terug in de originele toestand terug brengen gaat geen sinecure worden. Het is dan ook één van de meest gesofitikeerde toestellen in het gamma van Husqvarna. Maar we hebben er alle vertrouwen in dat onze baas dat wel gaat klaarspelen.
Zegt ons baasje dan, weg wezen om dat we “onder de voeten lopen” wanneer ons baasje bezig is met de aanhangwagen te laden met de meest verscheiden spullen die je maar kan bedenken .
Weg wezen… zegt ‘m ook wanneer we instappen in de auto om voor “een tijdje” naar Frankrijk te vertrekken. Dat blijkt dan ook “weg wezen” te zijn in zijn “vocabulaire”. Vandaag heeft hij het al een paar keren gezegd in de eerste betekenis. Zo tegen de middag zal het wel weer in de tweede betekenis gezegd worden. Het hoofdbestuur is niet gehaast vandaag, veel te mistig daar buiten zegt de baas. En als ’t mistig is dan moet je van de snelweg wegblijven weet ‘m dan te vertellen !
Vanavond vertellen we dan hoe het was vandaag op de route langs Gent, Lille, Parijs, Orléans, Tours, Poitiers tot in het “kleine dorpje dat zo stilaan goed bekend is in blogland”. Neen dit is niet het begin van een Asterix en Obelix verhaal, maar het begin van drie weken verblijf In La Magdeleine, niet in Bretagne zoals onze illustere Galliërs, maar in de Charente, ergens tussen de gele velden met “colza” ofte raapzaad… Tot straks
Belle & co
PS: de foto’s zijn archieffoto’s uit het mapje “onderweg”
Ons baasje is de ganse dag in de weer geweest en eigenlijk zie je niet dat er iets gebeurd is. Gebeurd dat bij jullie baasjes ook wel eens ?
De reden is dat we morgen we op weg gaan zijn naar Frankrijk, La Magdeleine “here we come”( in hondentaal) klinkt het morgen in de ochtend van op de achterbank en uit de koffer. Dat is dan ook de reden waarom er niets te zien is van al het werk dat gebeurd is. Het werk zit allemaal op de aanhanger die volgens ons baasje een zootje is wat de lading betreft.
Combineer het maar eens om weg te stapelen, een e-bike, bloembakken met bloeiende geraniums, hondenbrokken, Husqvarna onderdelen voor de zitmaaier, een schotelantenne voor internetontvangst, nog wat valiezen en sporttassen met kleding en schoenen en zo nog van die spullen die op ’t laatst er nog bij moeten zoals diepvries eten voor ons Drentjes en de inhoud van de koelkast. En alles moet er op en ook nog een blijven zitten tot in La Magdeleine.
Nu is onze baas op gebied van lading vast maken wel iets gewend vanuit zijn depannage jaren bij de VAB. Daar moest een auto die geladen was in Athene in Antwerpen ook nog keurig vastgemaakt arriveren ! Net als een auto van op de grens van Polen en Oekraïne naar Brussel op de destijds erbarmelijke Poolse wegen bij aankomst nog rotsvast op de aanhanger moest staan. Je ziet, hij komt niet onbeslagen aan de start !
Zeven uren en een half denkt onze baas morgen nodig te hebben. We verwachten geen “zijsprongetjes” zoals vorig keer toen we een stuk parallel langs de snelweg Lille Parijs reden omdat er een file van drie kwartuur stond aangegeven. Morgen is het 1 mei en dat is in Frankrijk ook het feest van de arbeid en dus een vrije dag. Op zulke dagen blijft ons baasje liever op de snelweg. Liever dan zich op de National- en Departementwegen tussen de “chauffeurs de dimanche” ofte zondagsrijders te begeven.
We zien wel weer morgenavond hoe het gegaan is, veel vrachtwagens zullen we niet zien buiten enkele Spaanse en Portugese koelwagens welke zich niet dienen te houden aan het algemene rijverbod voor vrachtwagens op zon- en feestdagen .
Morgenavond kan je het reisverslag hier lezen als God en Wanadoo zin hebben om ons een internet verbinding te gunnen…
Hebben wij bij de Nederlandse Drentenvereniging een streepke voor ? Liggen wij een lade hoger dan de rest van de leden ? Eerlijk gezegd wij weten het ook niet !
Mààààr het is wel een feit dat we al die leden van de NL vereniging stik jaloers hebben gemaakt zonder het zelf te weten. Niemand voor zover wij weten, van het diepste putteke van Limburg tot op de Waddeneilanden heeft blijkbaar “onze Drent” gisteren of de dagen voordien in de brievenbus gevonden.
Ook de leden die in België wonen, klagen dat zij niets hebben gekregen… Alleen die fokker uit Vosselaar met z’n vier Drentjes genoot de eer van de eerste lezer te zijn van het april 2014 nummer.
Of zit zijne Koninklijke Hoogheid koning Willem Alexander er voor iets tussen met zijn koningsdag op 27 april ? Toen lag alles plat bij de noorderburen, dus ook de post of het verzendbedrijf die “onze Drent” moet bezorgen…
Wij hebben er in ieder geval plezier aan gehad door de commentaren op het smoelenboek te volgen. En het was eigenlijk poepsimpel om er achter te komen wat in het artikel stond, want ons baasje had de foto van het bericht ook op het blog gezet. Dat was niet in koeienletters groot, maar het was best leesbaar, zelfs zonder leesbril…
Hopelijk schiet de Nederlandse post vandaag in actie om al die honderden exemplaren bij de rechtmatige lezer te bezorgen ! Indien niet, gaan wij ons genoodzaakt zien van een dag vroeger dan voorzien naar Frankrijk te vertrekken. We lopen anders kans dat al die Hollanderkes die ons weten wonen hier vanaf woensdagochtend aan de deur staan om “onze Drent” te komen lezen. We zullen Marc Massaar van Schaik, de voorzitter van de vereniging, dan toch maar effe mailen dat hij enkele exemplaren extra toestuurt om geen file voor onze deur te veroorzaken.
De hoofdredacteur Rob van der Meer van “onze Drent” kunnen we alvast feliciteren met zijn blad, er blijkt nu dat er toch echt wel veel vraag is naar het populaire Drenten info blad ! Ook bedanken we dhr. Van der Meer voor het maken van de foto’s toen ’t baasje met Hera aan het spelen was daar op de parking in Woudenberg.
Wij tot slot, kunnen zeggen dat we ons gisteren kostelijk hebben geamuseerd met heel de toestand…
Belle & co
En nog heet van de naald…
op het smoelenboek is momenteel te lezen dat “onze Drent” ook in Arnhem en in Roosteren bij de Drenteneigenaren is toegekomen. Dan zal het voor de rest in Nederland ook wel OK zijn denken we zo.
We kunnen ook melden dat de baasjes van “onze” Lando ook vermeld staan in “onze Drent”, maar dan bij de nieuwe leden van de vereniging …. Daar op de voorlaatste pagina, staat in de lijst ene H. Van Beers uit Oud Turnhout als nieuw lid vermeld . ( en dan denkt ons baasje “weer eentje om volgende editie van “onze Drent” aan te krijgen voor al die Hollanders…)
In het artikel van de fokbeleidscommissie in het blad van de Nederlandse Drentenvereinging “onze Drent” staat Hera vermeld als Drentsche Patrijshond met op één na de laagste verwantschapscoëfficiênt van het ras. We staan vermeld met foto toen ’t baasje na de vergadering op de parking aan het spelen was met Hera.
We hadden dan ook een lange rit achter de rug vanuit Vosselaar, via Best om nog twee dames Drenteneigenaren op te pikken en dan naar Woudenberg dat tussen Utrecht en Arnhem gelegen is.
Na de pauze in de infobijeenkomst mocht Hera mee in de zaal waar we gelijk geconfronteerd werden met een tabel waar Hera en haar zoon Lennaert als één van de minst verwante hondenvan het ras op vermeld stonden.
Dat Hera daar aanwezig was berustte op zuiver toeval. Kibbels was op dat moment bij ons op logement voor enkele dagen en ’t baasje had Hera meegenomen omdat het vrouwtje dan moest oppassen op vijf Drenten.
In het artikel raad de Nederlandse fokbeleidscommissie dan ook aan van met honden met zo’n lage verwantschapscoëfficiënt te gaan fokken. Daarbij komt ook nog de de nakomelingen van Hera een voor het ras een zeer lage inteeltcoëfficiënt hebben.
Onze inzet om voor onze teefjes steeds een zo ver mogelijk verwante reu te vinden die aan onze eigen gezondheidseisen voldoet werpt dus nu ook zijn vruchten af. Dat ons hoofdbestuur daar dan ook fier over is spreekt voor zich.
Dat we zo stilaan met ons fokbeleid een reputatie hebben opgebouwd blijkt uit de mail die eergisteren in onze mailbox viel. In de mail vroeg een Zweedse dame uit Stockholm of er dit jaar tijdens de zomer bij ons nog een nestje zou geboren worden. Vermits er bij ons pas ten vroegste op het einde van dit jaar, of begin 2015 de eerste pups verwacht worden, hebben wij de dame doorverwezen naar een andere bevriende fokker hier in België die begin mei een nestje verwacht en waar de gezondheidseisen van de ouders dezelfde zijn als de onze .
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
Als experiment had het baasje een totaal nieuw aperitiefhapje gemaakt. Gevulde champignons met wijngaardslakken en kruidenkaas. Het idee en recept komt uit het BBQ boek “echte venten spelen met vuur” een BBQ-boek dat ons baasje enkele weken geleden kocht in de Lidl in Beerse. Het was een experiment dat nogal gewaagd was omdat niemand van de genodigden ooit escargots gegeten had. Maar het was een topper bij de aperitiefhapjes ! Voor herhaling zeker vatbaar. Je mag het alleen vooraf niet kenbaar maken dat er slakjes in verwerkt zijn want sommigen haken dan af ! De champignons waren perfect gaar, wanneer je een nieuw gerecht de eerste maal klaarmaakt is dat niet zo voor de hand liggend maar de combinatie van groente, escargot en de kruidenkaas is om van te snoepen.
