Weg wezen …
Zegt ons baasje dan, weg wezen om dat we “onder de voeten lopen” wanneer ons baasje bezig is met de aanhangwagen te laden met de meest verscheiden spullen die je maar kan bedenken .
Weg wezen… zegt ‘m ook wanneer we instappen in de auto om voor “een tijdje” naar Frankrijk te vertrekken. Dat blijkt dan ook “weg wezen” te zijn in zijn “vocabulaire”. Vandaag heeft hij het al een paar keren gezegd in de eerste betekenis. Zo tegen de middag zal het wel weer in de tweede betekenis gezegd worden. Het hoofdbestuur is niet gehaast vandaag, veel te mistig daar buiten zegt de baas. En als ’t mistig is dan moet je van de snelweg wegblijven weet ‘m dan te vertellen !
Vanavond vertellen we dan hoe het was vandaag op de route langs Gent, Lille, Parijs, Orléans, Tours, Poitiers tot in het “kleine dorpje dat zo stilaan goed bekend is in blogland”. Neen dit is niet het begin van een Asterix en Obelix verhaal, maar het begin van drie weken verblijf In La Magdeleine, niet in Bretagne zoals onze illustere Galliërs, maar in de Charente, ergens tussen de gele velden met “colza” ofte raapzaad… Tot straks
Belle & co
PS: de foto’s zijn archieffoto’s uit het mapje “onderweg”
|