Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
21-05-2014
Eén verhaal , twee versies
Eén verhaal , twee versies…
Het verhaal van de motorijder:
Een motorijder vertelt aan zijn vrienden motorijders:
“Gisterenavond heb ik in een café een prachtig blondje ontmoet”.
De vrienden motorijders:
Aaaah !En laat horen ?
“Wel we drinken een glaasje, en ik begin ze te kussen”.
De vrienden motorijders:
“Aaaah en dan ?”
“ik vraag om bij haar thuis te gaan , zij is akkoord en we verlaten het café”
“Aaaah, en dan ?”
“Wel op de parking zegt ze: “kleed me uit “!
“Aaaaaah , en dan ?”
“Wel ik doe haar slipje uit, hef haar op en zet haar op het zadel van mijn nieuwe moto”
De vrienden motorijders :
“Hedde gij ne nieuwe moto ?”
Verhaal van het blondje…
Een blondje vertelt aan haar blonde vriendinnen:
“Gisterenavond heb ik in een café een prachtige motorijder ontmoet”
De blonde vriendinnen:
“Aaah , laat horen”
“Wel we drinken wat en ik begin hem te kussen”
De blonde vriendinnen:
“Aaaaaah , en dan ?”
“Hij stelt voor om bij mij thuis te gaan , ik ben akkoord en we verlaten het café”
Niks nieuws onder de zon, we zijn terug in Vosselaar en net als gewoonlijk zijn we bezig met wat we telkens doen als we na een langere periode Frankrijk terug in Belgenland zijn… Wij rusten uit, wij verplaatsen ons van bench naar hondenkussen en terug in omgekeerde richting.
Het hoofdbestuur krijgt er geen zicht op. Gisteren een ganse dag geslapen of minstens rustig in de auto gezeten en half Frankrijk aan zich laten paseren en dan nog zo moe zijn. Het lijkt wel of ze hebben de Masjebashi naar België gesleept of geduwd !
Gisterenavond hebben we hier in Vosselaar een herhaling gekregen van wat gisterenochtend in La Magdeleine op een generale repetitie leek. Krak hetzelfde onweer met krak evenveel regen waren gisterenavond/vannacht ons deel.
We schreven het gisterenavond al, we zijn even na Tours terug het onweer met veel regen ingedoken en na Parijs was het slechte weer over. Maar toch waren we er niet van af. Het onweer is ons netjes achterna gekomen. Er zullen niet veel Drenten kunnen zeggen dat ze tweemaal op een dag een onweer over zich kregen en wel op 800 kilometer uit elkaar !
Aan de luchthaven “ Charles de Gaulle” heeft ons baasje altijd zijn “kodakske” gebruiksklaar wanneer we weer eens onder de startbanen door rijden. Destijds hoopte hij zo ’n Concorde op foto te krijgen maar daar zal hij zich voor naar het museum van de nabij gelegen luchthaven van Le Bourget moeten reppen. Maar geen nood, er vliegen dan wel geen Concordes niet meer, zo’n reuzengrote Airbus 380 staat ook nog wel op zijn verlanglijstje.
Gisteren had hij “bijna prijs” toen er een (gewone) Airbus van Air France terug taxiede van de landingsbaan naar de luchthaven gebouwen. Maar het is meer lawaai geweest van de straalmotoren die vlak boven ons brulden dan dat de foto goed was. Een streepje vliegtuig dat zichtbaar werd tussen twee landingsbanen waar we onderdoor reden. Meer is het niet geworden.
Iets voor acht vanavond konden we uit de auto en onze Vosselaarse tuin in. We hebben ons zoals het hoort en we gewend zijn weervoortreffelijk gedragen in die bijna acht uren dat we onderweg waren.
Eénmaal hebben we een plas mogen maken maar toen waren we Parijs al voorbij. Maar voor Parijs hadden we toch meestal regenweer en da’s niet plezant zegt ons baasje, als je zo met vier natte Drenten gezamenlijk in de auto moet zitten.
We zijn na de buien in Ferret vertrokken, rond Tours zijn we terug de buien ingedoken en na Parijs waren we er terug door.
Nadien hebben we geen buien of iets wat er op lijkt meer gezien. Maar als we nu buiten kijken lijkt het er op dat de buien aan een inhaalmaneuver bezig zijn en we het vannacht, net als gisterennacht niet droog gaan houden.
Maar dat is dan weer een verhaaltje voor morgenochtend…
Vannacht hebben we dan de volle laag aan regen gekregen. Met bakken is het uit de hemel gevallen maar het is niet gepaard gegaan met donder en bliksem.
’t Is dat ons baasje het verteld heeft en dat we deze ochtend natte poten kregen toen we werden uitgelaten, anders hadden we het niet geweten.
Inmiddels hebben we al enkele buitjes gekregen en in het westen ziet het nog flink donker. Daar gaat ook nog ‘teen en tander’ uitvallen ons gedacht.
De tuin en de waterput gaan er wel bij varen want de laatste dagenwas het toch wel flink warm en droog. Komt daar ook nog eens bij dat er flink wat water gebruikt is uit de waterput bij het planten en zaaien in de moestuin.
Straks gaan we op weg richting noorden, als de wind (het beetje, want het waait niet hard) zo blijft blazen is dat goed voor ’t baasjes portemonee, ‘le vent dans la poupe’ is altijd plezant op de baan. Niet alleen voor fietsers, ook de auto’s, vrachtwagens en bussen profiteren daar van mee.
Op korte afstanden merk je dat niet, maar tegenwoordig met de boordcomputers in de auto’s die afgelegde weg, nog te rijden km, hoe ver nog met de inhoud van de tank, en ook het gemiddelde verbruik en snelheid aangeven door één druk op de knop, merk je dadelijk dat het gemiddelde verbruik hoger ligt bij tegenwind dan bij rugwind.
Het baasje rekent op een wat langere reistijd vandaag door het regenweer, dan ligt niet alleen aan lagere snelheid, want in Frankrijk is de maximum snelheid op de snelweg bij regenweer beperkt tot 110 km/u, maar ook door de veiligheid met het overige verkeer is het wenselijk het wat rustiger aan te doen.
We vertellen het jullie vanavond wel hoe het geweest is tussen La Magdeleine en het 800 km verder gelegen Vosselaar .
We zijn tot nu toe aan een serieus onweer ontsnapt. De wolken die kwamen aandrijven zaten dichter tegen het zwart dan tegen grijs aan.
In de verte zagen we een bui vallen die je wel eens ziet op films van Hurricane jagers in het zuiden van de Verenigde Staten. Donder en bliksem waren ook van de partij dus hebben de baasjes maar snel alle stekkers uit de stopcontacten getrokken. Ook de telefoonstekkers werden uit getrokken.
De buienradar voor morgen voorspelt ook niet veel goeds en ook bij Sabine op het één weer flikkerde het vanavond van west naar oost in ’t Belgikske.
Morgen zijn we terug “on the road”. We kunnen vroeg weg indien we “een efforke” doen want op de twee valiezen met kleding en boeken is veruit alles geladen. Ook de koelbox met inhoud van de koelkast moet nog ingeladen worden, dat is gewoonlijk het allerlaatste, op het dichtdraaien van de hoofdkraan van het water na.
We zijn op enkele zaken na klaar om voor een kleine twee weken terug naar Vosselaar te komen. We hebben nog een en ander te doen de volgende twee weken. Je zou kunnen zeggen “your country needs You” en dat klopt voor een klein deeltje.
We MOETEN namelijk onze stem uitbrengen volgende zondag, willens nillens. We hebben nog “hondse zaken” af te handelen. We moeten de inschrijvingen voor de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging nog in orde maken en hopelijk liggen er weer geen “uitnodigingen om xxx € over te maken” gewoonlijk aan politie diensten in België en sinds kort ook bij onze Noorderburen…
Deze namiddag gaat het baasje de aanhanger laden, hoofdzakelijk met spulletjes die iets te maken hebben met ons Drenten . Hij moet ook nog enkele druppelslangen tussen de planten van de moestuin leggen. Sommige slangen vertonen scheuren en dan is er geen sprake meer van “druppelen” maar meer van spuiten!
’t Vrouwtje wil de rijpe en bijna rijpe aardbeien nog als confituur in potjes krijgen, maar daar is ze zo handig in geworden dat confituur maken geen tijd meer vraagt.
En ondanks de dalende luchtdruk en de mindere weersvoorspellingen op buienradar voor het weekend hebben de weergoden voor vandaag toch ook nog een blauw uitspansel voorzien. De volgende nacht zou regen brengen volgens de laatste berichten. Ook morgen tijdens de terugreis zouden we het niet droog houden volgens de foto’s op buienradar.
Het is niet mooi dat we het zeggen, maar als het hier in de Charente regent terwijl we in Belgenland onze “burgerplichten” gaan vervullen, dan moeten we niemand lastig vallen om de moestuin water te geven. Niet prettig voor de Charentaise bevolking , maar wel praktisch voor de tomaten, preien en boontjes in de tuin .
Gisteren namiddag heeft het hoofdbestuur een wandeling rond de gehuchten van de gemeente gemaakt. De wandeltocht was georganiseerd door het feestcomité van de gemeente en zij doen dat zoals steeds uitstekend.
Om 17u00 was het verzamelen geblazen aan de “Mairie” van La Magdeleine voor een tocht van 7 of van 9 kilometer . De wandeltocht deed al de gehuchten van de gemeente aan en dat zijn er een negental. Er zijn er ook bij die bestaan uit twee huizen maar ook die hebben de vermelding “lieu dit” wat zoveel wil zeggen als “plaats genaamd….
Onze baasjes waren in het gezelschap van Lucy. Belle, Hera en Heros bleven voor de gelegenheid voor de huiswacht.
Het was met 24°C best warm en de koptrekkers van de wandeling zetten er een stevig tempo in zodat wij al snel bij de achterhoede belanden omdat ons baasje een fotoverslag wilde maken en dus telkens bij elke foto wat verder achterop geraakte. Maar ook vanuit de achterhoede kunnen knappe foto’s gemaakt worden. Het baasje maakte zo’n 85 foto’s van de deelnemers, de omgeving en het feestmaal achteraf.
De foto’s worden geselecteerd, op CD gezet en worden achteraf aan het comité geschonken waarna ze in het gemeente archief belanden voor het nageslacht…
We hadden het enkele regels hiervoor al over het feestmaal dat werd opgediend in de gerenoveerde feestzaal aan het einde van de wandeling.
Voor een luttele 10 euro kregen de deelnemers aan de wandeling een buffet aangeboden om U tegen te zeggen. Meer nog, het ging om drie gangen en sommige van de aanwezigen, meestal nieuwe Engelse inwoners van het dorp, dachten dat het na de eerste gang al gedaan was. Maar dan kennen ze de manier van feesten van de Fransen nog niet. Na die eerste gang kwamen de immense schotels met roastbief (de lekkerste ter wereld zegt ’t baasje) en het varkensgebraad op tafel. En dan kwam het nagerechten buffet op tafel. En dan kwam daar een assortiment aan kazen op tafel. En toen kwam er koffie achteraf met nog een stuk overschot van de cake op tafel. En toen waren er al veel Engelsen die twee gangen terug al hadden afgehaakt wegens te veel gegeten van de eerste gangen ! Ja zegt ons baasje, die Engelsen, die leren de Franse manier van feesten nog wel kennen als ze nog enkele jaren verder zijn.
Dan moeten we er nog bij vertellen dat bij gans dit eetfestijn vers (soms nog warm) gebakken brood uit de gemeentelijke houtgestookte broodoven hoorde !
Na afloop van het eetfestijn vroegen de dames van het feestcomité nog of we nog wat van de overschot mee naar huis wilden nemen maar daar hebben onze baasje, zelf meer als voldaan, dan toch maar voor gepast. “Trop is te veel en te veel is trop” herinneren wij nog als gevleugelde uitspraak van Pol Van den Boeynants uit de jaren ‘80
Wij hebben de leden van het feestcomité bedankt voor de uitstekende organisatie en de copieuze maaltijd achteraf en hen verzekerd dat ze op ons mogen rekenen, de volgende keer zijn we er terug bij. We hebben zelfs al een hint gegeven voor een volgende activiteit, een gezamenlijk pizza namiddag rond de gerestaureerde broodoven bij ons in het gehucht. Resultaat… voorstel aangenomen en in ontwikkeling !
Gisteren kregen we de melding dat ook Lando nu in twee landen op de officiële dekreuenlijst te vinden is.
In België stond hij al een maand of twee op de lijst. In Nederland nu dan ook ! Samen met zijn broer Lennaert staan ze nu netjes achter elkaar op de lijst. Die lijst is alfabetisch en zodoende staat Lando boven Lennaert. Heeft niks met kwaliteiten te maken, het heeft zuiver met het alfabet te maken.
Wat opvalt voor ons als fokker is dat beide de laagste verwantschapscoëfficiënthebben van alle dekreuen. Inteelt is dus aan hen in de verste verte niet besteed.
Dat was ook één van de belangrijkste factoren toen we Cartouche een ideaal maatje vonden om samen een nestje te hebben. Dat de gezondheidsattesten voor beide ouderdieren ook nog eens prima waren was de belangrijkste factor. Een factor die we ook als belangrijk hanteerden was de lichte, overwegend witte vacht van Cartouche.
Als fokker hebben we geld nog moeite gespaard om met deze twee ouderdieren een topnestje te fokken. En daar zijn we blijkbaar best in geslaagd mogen we zeggen, nu de “pups” meer dan twee jaar oud zijn !
Het is nu afwachten wat resultaat het gaat geven wanneer die twee ook effectief aan het werk gaan. Lennaert heeft al goede vooruitzichten. Die is aangezocht om in augustus een mooi teefje, met ook “goede papieren” te gaan dekken. We kijken er met veel belangstelling naar uit, dat spreekt voor zich. Onze Belle mag fier zijn op wat ze in 2008 in gang gezet heeft met haar nestje van zes pups dat ze kreeg samen met Zeppos. Door dat nestje kregen we de smaak van het fokken te pakken, maar niemand kon toen voorzien dat er enkele jaren later twee van haar nakomelingen op de dekreuenlijsten van België en Nederland zouden staan.
En het is nog niet gedaan want ook Kiet uit het nestje van Belle met Ferron is haast klaar met zijn “paperassen voor de liefde” die staat op de verlanglijst van enkele Deense jagers om hun teefjes te dekken. En ook het baasje van Loek heeft interesse om met zijn Loek meer te gaan doen dan enkel maar op jacht te gaan. Loek is ook een nestbroer van Lando en Lennaert en heeft dezelfde lage inteelt- en verwantschapscoëfficiënt en ook Loek’s baasje is van de overtuiging dat goede gezondheidsresultaten de doorslaggevende factor is.
We zijn als fokker niet alleen fier op de dekreuen die we hebben voortgebracht maar ook op de eigenaren. Die hebben toch ook de lange weg en de kosten gemaakt via de dierenklinieken, de hondenshows te lande en het buitenland, het papierwerk dat er bij komt kijken en daar dan nog eens telkens de onzekerheid bij, van ’t zal toch wel goed zijn ditmaal zeker ?
Een echtpaar van middelbare leeftijd had twee betoverend mooie teenager dochters. Een zoon was evenwel hun hartenwens en na vele maanden proberen, raakte de vrouw eindelijk in verwachting. Na negen maanden werd een zoon geboren. De vader holde naar de kinderafdeling in het ziekenhuis om zijn zoon te bewonderen. Hij keek in het wiegje en schrok van het lelijkste kind, dat hij ooit gezien had.. Hij spoedde zich naar zijn vrouw en zei dat hij nooit de vader van zo'n lelijk kind kon zijn. 'Kijk naar onze prachtige dochters', zei hij waarbij hij haar strak aankeek en vervolgens opmerkte: 'je hebt me toch niet bedonderd, hè?' Zijn vrouw lachte slechts en zei: 'Nee, deze keer niet'.
Als hij niet met zijn nichtje aan het spelen is, of hij moet ze in ’t oog houden wanneer er andere reuen in de buurt zijn dan is Heros meestal aan ’t werk.
Een goede hulp is hij voor ’t baasje wanneer die in de tuin aan de slag is. De hobby van Heros ? met emmers en gieters zeulen. Meestal tot hulp van te baasje maar soms moet het baasje er achteraan gaan omdat hij iets te bereidwillig met iets aan de haal is.
De emmer met inhoud voor de composthoop is zo een voorbeeld. Wanneer het vrouwtje of ’t baasje die willen wegbrengen naar de composthoop moeten zij werkelijk oppassen of Heros zou de emmer uit hun handen nemen om hem zelf tot achteraan in de tuin te brengen.
Een volle gieter van 10 liter daar past ’m voor, dat is te zwaar voor Heros, maar dat gebeurt dan ook hoogst zelden dat een volle gieter mee dient te worden genomen naar achter in de tuin. Meestal is daar ook stromend water aanwezig om de moestuin te besproeien.
Erg is het zoals een tweetal jaren geleden toen hij met de zak rozenmeststof aan de haal ging en hij midden op het gazon de korrels lag op te eten samen met zus Hera !
Gelukkig kon het baasje toen de doos nog recupereren waarop de samenstelling nog leesbaar was. Met een telefoontje naar het anti-gif centrum was de schrik voor vergiftiging geweken, maar het waren toch bangelijke momenten toen ! Wanneer het gazon wat hoger staat is de plaats waar ze meststof lagen te snoepen nog steeds te zien. En je kan de plaats nog altijd aanduiden want met een spreekwoord “het gras is altijd groener, waar twee Drenten meststof aten”
Dan hebben we het nog niet gehad over het aantal egels die hij ’s avonds al aan de deur is komen leggen.
Het ging allemaal een beetje aan ons Drenten voorbij, we snapten het allemaal niet zo goed maar we zagen wel aan het hoofdbestuur dat er iets mis zat.
In Turnhout was er deze ochtend een begrafenis waar het hoofdbestuur normaal aanwezig zou geweest zijn moesten ze geen 800 km uit de richting hebben gezeten.
Jeanine was geen rechtstreekse familie van ons, maar een tante van Paul de schoonbroer (zwager) van het baasje. Zij was dan ook nog eens de echtgenote van Karel, oud-collega van het baasje bij de rijschool en tevens één van de beste vriendinnen van baasjes jongste zus.
Voor zo iemand verplaatst ons hoofdbestuur zich normaal om de overledene mee de laatste eer te betuigen. Maar ditmaal zat het er echt niet in om een snel heen en weertje La Magdeleine – Turnhout – La Magdeleine te maken. En dat zag je aan ons hoofdbestuur vandaag, ze waren vandaag echt niet met hun gedachte bij het werk . Ergens ver weg waren ze met hun gedachten. Bij Jeanine, bij haar anderhalf jaar geleden overleden echtgenoot Karel en bij haar enkele maanden geleden overleden zoon Patrick. Het is allemaal wat veel geweest om dragen op zeer korte tijd voor de kleinkinderen en familie en vrienden. En voor hen waren de trieste gedachten vandaag bestemd.
Om toch nog met een minder sobere gedachte te eindigen… Er is weer heel wat gebeurd in de moestuin vandaag. De gisteren aangekochte preiplantjes bleek niet voldoende in hoeveelheid te zijn en het baasje is nog eens evenveel “blauwe” (soepprei) en “gele” prei (lekker zoete) gaan bijkopen. Alles samen staan er nu zo’n 200 preiplanten uit te groeien tot joekels (?) van stronken waar de baasjes en wij vanaf september lekker van kunnen eten want ook wij Drenten kunnen een portie prei best appreciëren als toemaatje bij onze brokken.
De door Louis voor ons gezaaide preiplantjes, die brengen we eind juni/begin juli mee en die gaan we begin juli planten en dat zijn winter preien.
Ook de gele boterboontjes zijn vandaag gezaaid en het baasje had van het tuincenter ook nog eens zes aubergine plantjes mee gebracht. Vanaf juli/augustus gaat hier dus huisgemaakte ratatouille op tafel komen van eigen gekweekte groenten.
De trostomatenplanten hebben hun eerste miniscule tomaatjes al en ook de pompoenen die op de composthoop geplant zijn hebben elk al drie mini pompoentjes. Ook de courgettes hebben hun eerste bloemen al bevrucht gezien en daar kunnen we elk moment de eerste vruchten van verwachten.
Morgen dus hopelijk weer vrolijker verhalen op dit blog…
Gisteren kregen we een reactie op de mop “waarom de nagel” van Jeanny Wessels. Die maakte ons er opmerkzaam op dat hier in “den bureau” van ons baasje nog een serieuze kanjer van een nagel ligt.
Die nagel ligt daar al van zolang dat het bureau hier staat en vroeger was hij in een balk op zolder gevonden door ons baasje. En neen, die zolder was geen koeienstal maar in een ver verleden waarschijnlijk een hooizolder zoals in de meeste boerderijen destijds.
Waar die nagel toen voor heeft moeten dienen weten we niet en laten we over aan de fantasie van de lezers. In de stijl van de mop zou het ophangen van iemand zijn broek best kunnen. Het formaat van de nagel is zelfs zo dat er wel twintig broeken aan kunnen hangen !
Maar toen het baasje de nagel wilde nemen om hem op foto vast te leggen kwam er nog een andere antiquiteit te voorschijn. Een snoeischaar van de bompa van ons baasje (van” Pake” zoals hij in de familie bekend was). Die snoeischaar, nog altijd vlijmscherp, kan al makkelijk honderd jaar oud zijn. Den bompa, geboren in 1870 zou dit jaar 144 jaar geworden zijn. Het baasje zijn vader heeft aan ’t baasje destijds verteld dat hij nooit geweten had dat den bompa ooit een ander snoeischaar gehad heeft ! Toen wij hier vijftien jaar geleden toekwamen heeft het baasje de snoeischaar nog gebruikt. Maar de snoeischaar is nog vervaardigd van gesmeed staal (’t baasje denkt Krupp-stahl) en is dus best zwaar in het gebruik. Er zijn nadien verschillende andere snoeischaren aangeschaft hier ten huize, maar geen gaat maar een fractie van die van den bompa evenaren wegens “made in Jakkemakke”.
Vandaag is het plant en zaaidag. De ijsheiligen zijn terug veilig opgeborgen achter Sinte Pieter zijn hemelpoort en dus kan de plaatselijke hobbytuinier die sterke gelijkenis vertoont met ons baasje een versnelling hoger schakelen in de tuin.
In dat opzicht heeft hij gisteren het gazon al gekortwiekt en is hij naar het tuincentrum gereden voor preiplantjes en zaden van gele boterboontjes. Later op het seizoen komen er ook nog preiplantjes door Louis gezaaid bij.
Het hoofdbestuur is niet van plan dit jaar aardappelen te planten en daarom worden er van de andere favoriete groenten wat meer van aangeplant. Eergisteren heeft ’t baasje het zware werk, het omdoen van de grond, al gedaan met de motoculteur. Zo dat er nu nog enkel het plezierige tuinplezier over blijft.
En wij Drentjes stonden erbij en zagen dat het goed was …
Jasmine Lemmens, dochter van Wilfried en Anita Lemmens, Drentenliefhebbers kennen hen als de baasjes van Wiebe uit Aarschot, heeft ons een verzoek gestuurd !
Zouden jullie even mijn enquête voor school willen invullen ?
De vragen gaan over minderjarige vluchtelingen in België. Het zou ook erg handig zijn als jullie de enquête wat zouden willen verspreiden en doorsturen naar andere mensen.
Het is de bedoeling dat de vragen online worden ingevuld via onderstaande link:
Soms lijkt het wel een jojo effect, met op- en neergaande noteringen. We hebben het nu over de noteringen van het blog op de top 200 ranking van het Seniorennet.
Enkele maanden geleden, na een inactieve periode hier op het seniorennet wegens zeer langzaam openend blog stonden we nog steeds rond plaats 150. Langzaam kwamen de lezers terug van het Belle, Hera en Heros blog op bloggen.be, dat toen als vervang/parallel blog diende. Ook dat blog telt inmiddels over de 100.000 views in de rangorde bij bloggen.be
Nu was het Bas & Belle blog altijd al vrij succesvol maar vooral in het begin van de week, van maandag tot en met woensdag zijn er gewoonlijk veel lezers. Maar ook in het weekend krijgen we veel lezers… als het maar slecht weer is ! Bij goed weer hebben we te veel concurrentie van de terrasjes en de bossen zegt het baasje.
Is dat de oorzaak waarom we soms, zoals nu op plaats 37 van de ranking staan ? Vorige maand was de stand nog rond plaats 65… Vorige maand was het mooi lente weer, deze maand is het al veelal kouder en natter geweest…
Weet iemand de oorzaak van dat JoJo effect ? Hier krabben ze zich in hun haar maar ook dat brengt geen aarde aan de dijk. We krijgen er kop nog staart aan.
Fons Nicolay van het blog keukenweetjes http://blog.seniorennet.be/keukenweetjes/ heeft ons baasje eens verteld dat hij gewoonlijk tussen plaats 5 en plaats 10 zweefde, maar dat de maanden november en december zijn blog tot positie één opklom. De reden ? … Veel mensen, mannen en vrouwen waren dan bezig met op te zoeken wat er met de eindejaarsfeesten op tafel zou komen. En dat deden ze dan aan de hand van Fons zijn blog en recepten.
Maar wij zijn aan geen feestdagen gebonden of gelieerd, het enige dat een top kan veroorzaken is wanneer er een nestje puppies staat aan te komen. Dan krijg je zo van die momenten dat er 21 lezers gelijk op het blog “zitten”.
Het is een raar fenomeen waar we nu niet echt van wakker liggen. We laten ons baasje onze belevenissen vertellen en als we een ganse dag geslapen hebben omdat het toch geen weer is om een hond door te jagen, dan vertrouwen we op de fantasie van ons hoofdbestuur en hopen dat er ergens in een verre woonkamer er weer iemand heeft kunnen genieten van ons blog.
En dat ze de dag nadien terug komen kijken wat voor zottigheden we weer hebben uitgespookt !
Ons baasje vertelt dikwijls dat “hij al meer verleden als toekomst heeft”. Maar dat zou wel eens kunnen veranderen als ‘m in de Charente blijft wonen.
Deze ochtend was het hoofdartikel in onze dagelijkse papieren krant Charente Libre een bericht over de vele honderdjarigen in het departement Charente.
We wisten het al langer, de lucht is hier gezond en proper, het leven zelf kabbelt rustig aan, de mensen zijn vriendelijk en beleefd, er lopen geen verzuurde mensen rond die zich allerlei blaasjes laten wijsmaken door populistische politiekers.
Er zijn ook geen met kalasjnikovs gewapende maffiosi die iedereen koelbloedig neermaaien in een bar zoals in Marseille. De nieuwe TGV lijn is zowat het enige punt waarover men “een zaag spant” wegens de omleidingen en de verkeershinder door de zware vrachtwagens beladen met balast voor de spoorbedding.
Maar we dwalen af van het bericht in de CL. Het bericht vertelt ons dat er in het departement Charente 118 inwoners van boven de 100 jaar leven en dat de oudste 108 jaar is. Dat zijn 33 honderd jarigen per 100.000 inwoners en daarmee scoort het beter dan de overige departementen van de regio Poitou Charente. Het nationale gemiddelde van Frankrijk is 24 honderdjarigen/100.000 inwoners.
Ons baasje kijkt ook haast elke dag naar de overlijdensberichten in de krant omdat hij op de hoogte wil blijven van wat er reilt en zeilt in de 125 koppige gemeente La Magdeleine. Wat dan opvalt zijn de aankondigingen van het hoge aantal + 95 jarigen. Als er dan iemand tussen staat van 75 of 80 jaar dan zegt ‘m steevast “weer eentje die niet goed heeft gekeken bij het oversteken” of “weer een die onder den TGV is gelopen”.
Zelfs onze burgemeester die een maand geleden zijn burgemeesterssjerp heeft doorgegeven is 82 jaar en nog “in goeien doen”. Het baasje heeft zo een vermoeden dat hij de brief van de Swa Hollande aan het monument op 8 mei en 11 november niet met bril wilde voorlezen en dat de secretaresse van de gemeente de brief al overtypte met de grootste karakters op haar ordinateur, en dat hij daarvoor geen volgende 6 jaar wilde bijdoen aan het hoofd van de gemeente.
Om maar te zeggen dat ze nog fier zijn die oude rakkers hier in de Charente en dat je er nog steeds rekening mee dient te houden. De babbel die we na de viering van 8 mei hadden met monsieur en madame Claude Perrot (de “oud”- burgemeester)was een geanimeerd gesprek met een verbazend fysiek en mentaal kwiek koppel.
Ons baasje zal wel gelijk hebben als hij vertelt dat hij meer verleden heeft dan toekomst, want nog eens 65 jaar erbij is toch wat hoog gegrepen volgens ons Drentenverstand. Maaaaaar met de goede lucht in de Charente en de voortschrijdende medische wetenschap is alles mogelijk. Maar hij maakt toch geen afspraken voor het jaar 2079 heeft hij zich voorgenomen !
Kuren hebben ze genoeg de vijf ijsheiligen die hun weerkuren mogen uithalen tussen 11 en 15 mei. Het zijn heiligen uit de Katholieke kerk die hun naamdag tijdens deze periode vieren. In de volksweerkunde staan deze data genoteerd als de laatste dagen dat er in het voorjaar nog nachtvorst kan optreden. htt http://nl.wikipedia.org/wiki/IJsheiligen
Elk jaar is het rond deze data weer uitkijken hoe koud de nachten gaan zijn. Voor de hobbytuiniers onder ons is het weer uitkijken wat de heiligen voor ons in petto hebben. http://www.frankdeboosere.be/vragen/vraag168.php
Dit jaar heeft de heilige Mamertus gisteren nog gedreigd van onder een open hemel het vriezemanneke nog eens uit te laten. Die had waarschijnlijk op een ander meer werk want in de Charente is de boosdoener niet langs gekomen, maar ’t heeft niet veel gescheeld.
Vandaag heeft Sint Pancratius voor ons emmers vol regen opgespaard. We zijn deze ochtend samen met het baasje al tweemaal uit de tuin naar binnen moeten vluchten. Maar ook vannacht heeft Pancratius de hemelsluizen al op een kier opengedraaid. Een gelukbij regenweer… dan vriest het in elk geval niet !
Wat de overige drie hemelbewoners Servatius, Bonifatius en Sophia de volgende dagen voor ons nog in petto hebben is koffiedik kijken. Ons baasje zegt dat “die sjarels van daarboven” al even voorspelbaar zijn als een spelende Drent ! En als de baas zoiets zegt… dan kan je nog veel lol beleven.
Ondertussen staat de centrale verwarming al een tweetal weken uitgeschakeld, maar als het wat kil en vochtig is dan steekt het baasje de houtkachel aan en is het drummen om een goed plaatsje voor de kachel. Voor een Drent gaat er immers niets boven een zacht kussen dat liefst nog in de onmiddellijke omgeving van de kachel ligt.
Wij klagen alvast niet over de intenties van ons hoofdbestuur…
Een blondje en een advocaat zitten in het vliegtuig. De advocaat stelt voor een spelletje te spelen: We spelen het als volgt: "We stellen elk een vraag, en als jij het antwoord niet weet geef je mij 5 euro.
Als ik het antwoord niet weet krijg jij 500 euro".
"Oké dan" zegt het blondje en ze speelt mee.
De advocaat begint met een vraag: "Hoeveel kilometer bedraagt de afstand tussen de maan en de aarde?" Het blondje neemt spontaan haar portemonnee en geeft 5 euro aan de advocaat.
Die glundert en zegt : "Nu is het uw beurt om mij iets te vragen." Het blondje denkt even na en vraagt dan: "Wat gaat met drie poten de berg op en komt er met vier poten weer vanaf?" De advocaat denkt heel diep na, hij weet het niet. Hij neemt zijn laptop en begint in een encyclopedie te neuzen maar vindt het niet.
Het blondje is intussen in slaap gevallen.
Ten langenleste maakt hij het blondje wakker, neemt zijn portemonnee en geeft het blondje 500 euro. Het blondje stopt het geld weg en draait zich weer om om verder te slapen, dan vraagt de advocaat: "Wat was het antwoord op de vraag eigenlijk?"
Het blondje neemt zwijgend haar portemonnee en geeft de advocaat 5 euro.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
