Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
19-05-2014
Klaar
Klaar …
We zijn op enkele zaken na klaar om voor een kleine twee weken terug naar Vosselaar te komen. We hebben nog een en ander te doen de volgende twee weken. Je zou kunnen zeggen “your country needs You” en dat klopt voor een klein deeltje.
We MOETEN namelijk onze stem uitbrengen volgende zondag, willens nillens. We hebben nog “hondse zaken” af te handelen. We moeten de inschrijvingen voor de clubmatch van de Nederlandse Drentenvereniging nog in orde maken en hopelijk liggen er weer geen “uitnodigingen om xxx € over te maken” gewoonlijk aan politie diensten in België en sinds kort ook bij onze Noorderburen…
Deze namiddag gaat het baasje de aanhanger laden, hoofdzakelijk met spulletjes die iets te maken hebben met ons Drenten . Hij moet ook nog enkele druppelslangen tussen de planten van de moestuin leggen. Sommige slangen vertonen scheuren en dan is er geen sprake meer van “druppelen” maar meer van spuiten!
’t Vrouwtje wil de rijpe en bijna rijpe aardbeien nog als confituur in potjes krijgen, maar daar is ze zo handig in geworden dat confituur maken geen tijd meer vraagt.
En ondanks de dalende luchtdruk en de mindere weersvoorspellingen op buienradar voor het weekend hebben de weergoden voor vandaag toch ook nog een blauw uitspansel voorzien. De volgende nacht zou regen brengen volgens de laatste berichten. Ook morgen tijdens de terugreis zouden we het niet droog houden volgens de foto’s op buienradar.
Het is niet mooi dat we het zeggen, maar als het hier in de Charente regent terwijl we in Belgenland onze “burgerplichten” gaan vervullen, dan moeten we niemand lastig vallen om de moestuin water te geven. Niet prettig voor de Charentaise bevolking , maar wel praktisch voor de tomaten, preien en boontjes in de tuin .
Gisteren namiddag heeft het hoofdbestuur een wandeling rond de gehuchten van de gemeente gemaakt. De wandeltocht was georganiseerd door het feestcomité van de gemeente en zij doen dat zoals steeds uitstekend.
Om 17u00 was het verzamelen geblazen aan de “Mairie” van La Magdeleine voor een tocht van 7 of van 9 kilometer . De wandeltocht deed al de gehuchten van de gemeente aan en dat zijn er een negental. Er zijn er ook bij die bestaan uit twee huizen maar ook die hebben de vermelding “lieu dit” wat zoveel wil zeggen als “plaats genaamd….
Onze baasjes waren in het gezelschap van Lucy. Belle, Hera en Heros bleven voor de gelegenheid voor de huiswacht.
Het was met 24°C best warm en de koptrekkers van de wandeling zetten er een stevig tempo in zodat wij al snel bij de achterhoede belanden omdat ons baasje een fotoverslag wilde maken en dus telkens bij elke foto wat verder achterop geraakte. Maar ook vanuit de achterhoede kunnen knappe foto’s gemaakt worden. Het baasje maakte zo’n 85 foto’s van de deelnemers, de omgeving en het feestmaal achteraf.
De foto’s worden geselecteerd, op CD gezet en worden achteraf aan het comité geschonken waarna ze in het gemeente archief belanden voor het nageslacht…
We hadden het enkele regels hiervoor al over het feestmaal dat werd opgediend in de gerenoveerde feestzaal aan het einde van de wandeling.
Voor een luttele 10 euro kregen de deelnemers aan de wandeling een buffet aangeboden om U tegen te zeggen. Meer nog, het ging om drie gangen en sommige van de aanwezigen, meestal nieuwe Engelse inwoners van het dorp, dachten dat het na de eerste gang al gedaan was. Maar dan kennen ze de manier van feesten van de Fransen nog niet. Na die eerste gang kwamen de immense schotels met roastbief (de lekkerste ter wereld zegt ’t baasje) en het varkensgebraad op tafel. En dan kwam het nagerechten buffet op tafel. En dan kwam daar een assortiment aan kazen op tafel. En toen kwam er koffie achteraf met nog een stuk overschot van de cake op tafel. En toen waren er al veel Engelsen die twee gangen terug al hadden afgehaakt wegens te veel gegeten van de eerste gangen ! Ja zegt ons baasje, die Engelsen, die leren de Franse manier van feesten nog wel kennen als ze nog enkele jaren verder zijn.
Dan moeten we er nog bij vertellen dat bij gans dit eetfestijn vers (soms nog warm) gebakken brood uit de gemeentelijke houtgestookte broodoven hoorde !
Na afloop van het eetfestijn vroegen de dames van het feestcomité nog of we nog wat van de overschot mee naar huis wilden nemen maar daar hebben onze baasje, zelf meer als voldaan, dan toch maar voor gepast. “Trop is te veel en te veel is trop” herinneren wij nog als gevleugelde uitspraak van Pol Van den Boeynants uit de jaren ‘80
Wij hebben de leden van het feestcomité bedankt voor de uitstekende organisatie en de copieuze maaltijd achteraf en hen verzekerd dat ze op ons mogen rekenen, de volgende keer zijn we er terug bij. We hebben zelfs al een hint gegeven voor een volgende activiteit, een gezamenlijk pizza namiddag rond de gerestaureerde broodoven bij ons in het gehucht. Resultaat… voorstel aangenomen en in ontwikkeling !
Gisteren kregen we de melding dat ook Lando nu in twee landen op de officiële dekreuenlijst te vinden is.
In België stond hij al een maand of twee op de lijst. In Nederland nu dan ook ! Samen met zijn broer Lennaert staan ze nu netjes achter elkaar op de lijst. Die lijst is alfabetisch en zodoende staat Lando boven Lennaert. Heeft niks met kwaliteiten te maken, het heeft zuiver met het alfabet te maken.
Wat opvalt voor ons als fokker is dat beide de laagste verwantschapscoëfficiënthebben van alle dekreuen. Inteelt is dus aan hen in de verste verte niet besteed.
Dat was ook één van de belangrijkste factoren toen we Cartouche een ideaal maatje vonden om samen een nestje te hebben. Dat de gezondheidsattesten voor beide ouderdieren ook nog eens prima waren was de belangrijkste factor. Een factor die we ook als belangrijk hanteerden was de lichte, overwegend witte vacht van Cartouche.
Als fokker hebben we geld nog moeite gespaard om met deze twee ouderdieren een topnestje te fokken. En daar zijn we blijkbaar best in geslaagd mogen we zeggen, nu de “pups” meer dan twee jaar oud zijn !
Het is nu afwachten wat resultaat het gaat geven wanneer die twee ook effectief aan het werk gaan. Lennaert heeft al goede vooruitzichten. Die is aangezocht om in augustus een mooi teefje, met ook “goede papieren” te gaan dekken. We kijken er met veel belangstelling naar uit, dat spreekt voor zich. Onze Belle mag fier zijn op wat ze in 2008 in gang gezet heeft met haar nestje van zes pups dat ze kreeg samen met Zeppos. Door dat nestje kregen we de smaak van het fokken te pakken, maar niemand kon toen voorzien dat er enkele jaren later twee van haar nakomelingen op de dekreuenlijsten van België en Nederland zouden staan.
En het is nog niet gedaan want ook Kiet uit het nestje van Belle met Ferron is haast klaar met zijn “paperassen voor de liefde” die staat op de verlanglijst van enkele Deense jagers om hun teefjes te dekken. En ook het baasje van Loek heeft interesse om met zijn Loek meer te gaan doen dan enkel maar op jacht te gaan. Loek is ook een nestbroer van Lando en Lennaert en heeft dezelfde lage inteelt- en verwantschapscoëfficiënt en ook Loek’s baasje is van de overtuiging dat goede gezondheidsresultaten de doorslaggevende factor is.
We zijn als fokker niet alleen fier op de dekreuen die we hebben voortgebracht maar ook op de eigenaren. Die hebben toch ook de lange weg en de kosten gemaakt via de dierenklinieken, de hondenshows te lande en het buitenland, het papierwerk dat er bij komt kijken en daar dan nog eens telkens de onzekerheid bij, van ’t zal toch wel goed zijn ditmaal zeker ?
Een echtpaar van middelbare leeftijd had twee betoverend mooie teenager dochters. Een zoon was evenwel hun hartenwens en na vele maanden proberen, raakte de vrouw eindelijk in verwachting. Na negen maanden werd een zoon geboren. De vader holde naar de kinderafdeling in het ziekenhuis om zijn zoon te bewonderen. Hij keek in het wiegje en schrok van het lelijkste kind, dat hij ooit gezien had.. Hij spoedde zich naar zijn vrouw en zei dat hij nooit de vader van zo'n lelijk kind kon zijn. 'Kijk naar onze prachtige dochters', zei hij waarbij hij haar strak aankeek en vervolgens opmerkte: 'je hebt me toch niet bedonderd, hè?' Zijn vrouw lachte slechts en zei: 'Nee, deze keer niet'.
Als hij niet met zijn nichtje aan het spelen is, of hij moet ze in ’t oog houden wanneer er andere reuen in de buurt zijn dan is Heros meestal aan ’t werk.
Een goede hulp is hij voor ’t baasje wanneer die in de tuin aan de slag is. De hobby van Heros ? met emmers en gieters zeulen. Meestal tot hulp van te baasje maar soms moet het baasje er achteraan gaan omdat hij iets te bereidwillig met iets aan de haal is.
De emmer met inhoud voor de composthoop is zo een voorbeeld. Wanneer het vrouwtje of ’t baasje die willen wegbrengen naar de composthoop moeten zij werkelijk oppassen of Heros zou de emmer uit hun handen nemen om hem zelf tot achteraan in de tuin te brengen.
Een volle gieter van 10 liter daar past ’m voor, dat is te zwaar voor Heros, maar dat gebeurt dan ook hoogst zelden dat een volle gieter mee dient te worden genomen naar achter in de tuin. Meestal is daar ook stromend water aanwezig om de moestuin te besproeien.
Erg is het zoals een tweetal jaren geleden toen hij met de zak rozenmeststof aan de haal ging en hij midden op het gazon de korrels lag op te eten samen met zus Hera !
Gelukkig kon het baasje toen de doos nog recupereren waarop de samenstelling nog leesbaar was. Met een telefoontje naar het anti-gif centrum was de schrik voor vergiftiging geweken, maar het waren toch bangelijke momenten toen ! Wanneer het gazon wat hoger staat is de plaats waar ze meststof lagen te snoepen nog steeds te zien. En je kan de plaats nog altijd aanduiden want met een spreekwoord “het gras is altijd groener, waar twee Drenten meststof aten”
Dan hebben we het nog niet gehad over het aantal egels die hij ’s avonds al aan de deur is komen leggen.
Het ging allemaal een beetje aan ons Drenten voorbij, we snapten het allemaal niet zo goed maar we zagen wel aan het hoofdbestuur dat er iets mis zat.
In Turnhout was er deze ochtend een begrafenis waar het hoofdbestuur normaal aanwezig zou geweest zijn moesten ze geen 800 km uit de richting hebben gezeten.
Jeanine was geen rechtstreekse familie van ons, maar een tante van Paul de schoonbroer (zwager) van het baasje. Zij was dan ook nog eens de echtgenote van Karel, oud-collega van het baasje bij de rijschool en tevens één van de beste vriendinnen van baasjes jongste zus.
Voor zo iemand verplaatst ons hoofdbestuur zich normaal om de overledene mee de laatste eer te betuigen. Maar ditmaal zat het er echt niet in om een snel heen en weertje La Magdeleine – Turnhout – La Magdeleine te maken. En dat zag je aan ons hoofdbestuur vandaag, ze waren vandaag echt niet met hun gedachte bij het werk . Ergens ver weg waren ze met hun gedachten. Bij Jeanine, bij haar anderhalf jaar geleden overleden echtgenoot Karel en bij haar enkele maanden geleden overleden zoon Patrick. Het is allemaal wat veel geweest om dragen op zeer korte tijd voor de kleinkinderen en familie en vrienden. En voor hen waren de trieste gedachten vandaag bestemd.
Om toch nog met een minder sobere gedachte te eindigen… Er is weer heel wat gebeurd in de moestuin vandaag. De gisteren aangekochte preiplantjes bleek niet voldoende in hoeveelheid te zijn en het baasje is nog eens evenveel “blauwe” (soepprei) en “gele” prei (lekker zoete) gaan bijkopen. Alles samen staan er nu zo’n 200 preiplanten uit te groeien tot joekels (?) van stronken waar de baasjes en wij vanaf september lekker van kunnen eten want ook wij Drenten kunnen een portie prei best appreciëren als toemaatje bij onze brokken.
De door Louis voor ons gezaaide preiplantjes, die brengen we eind juni/begin juli mee en die gaan we begin juli planten en dat zijn winter preien.
Ook de gele boterboontjes zijn vandaag gezaaid en het baasje had van het tuincenter ook nog eens zes aubergine plantjes mee gebracht. Vanaf juli/augustus gaat hier dus huisgemaakte ratatouille op tafel komen van eigen gekweekte groenten.
De trostomatenplanten hebben hun eerste miniscule tomaatjes al en ook de pompoenen die op de composthoop geplant zijn hebben elk al drie mini pompoentjes. Ook de courgettes hebben hun eerste bloemen al bevrucht gezien en daar kunnen we elk moment de eerste vruchten van verwachten.
Morgen dus hopelijk weer vrolijker verhalen op dit blog…
Gisteren kregen we een reactie op de mop “waarom de nagel” van Jeanny Wessels. Die maakte ons er opmerkzaam op dat hier in “den bureau” van ons baasje nog een serieuze kanjer van een nagel ligt.
Die nagel ligt daar al van zolang dat het bureau hier staat en vroeger was hij in een balk op zolder gevonden door ons baasje. En neen, die zolder was geen koeienstal maar in een ver verleden waarschijnlijk een hooizolder zoals in de meeste boerderijen destijds.
Waar die nagel toen voor heeft moeten dienen weten we niet en laten we over aan de fantasie van de lezers. In de stijl van de mop zou het ophangen van iemand zijn broek best kunnen. Het formaat van de nagel is zelfs zo dat er wel twintig broeken aan kunnen hangen !
Maar toen het baasje de nagel wilde nemen om hem op foto vast te leggen kwam er nog een andere antiquiteit te voorschijn. Een snoeischaar van de bompa van ons baasje (van” Pake” zoals hij in de familie bekend was). Die snoeischaar, nog altijd vlijmscherp, kan al makkelijk honderd jaar oud zijn. Den bompa, geboren in 1870 zou dit jaar 144 jaar geworden zijn. Het baasje zijn vader heeft aan ’t baasje destijds verteld dat hij nooit geweten had dat den bompa ooit een ander snoeischaar gehad heeft ! Toen wij hier vijftien jaar geleden toekwamen heeft het baasje de snoeischaar nog gebruikt. Maar de snoeischaar is nog vervaardigd van gesmeed staal (’t baasje denkt Krupp-stahl) en is dus best zwaar in het gebruik. Er zijn nadien verschillende andere snoeischaren aangeschaft hier ten huize, maar geen gaat maar een fractie van die van den bompa evenaren wegens “made in Jakkemakke”.
Vandaag is het plant en zaaidag. De ijsheiligen zijn terug veilig opgeborgen achter Sinte Pieter zijn hemelpoort en dus kan de plaatselijke hobbytuinier die sterke gelijkenis vertoont met ons baasje een versnelling hoger schakelen in de tuin.
In dat opzicht heeft hij gisteren het gazon al gekortwiekt en is hij naar het tuincentrum gereden voor preiplantjes en zaden van gele boterboontjes. Later op het seizoen komen er ook nog preiplantjes door Louis gezaaid bij.
Het hoofdbestuur is niet van plan dit jaar aardappelen te planten en daarom worden er van de andere favoriete groenten wat meer van aangeplant. Eergisteren heeft ’t baasje het zware werk, het omdoen van de grond, al gedaan met de motoculteur. Zo dat er nu nog enkel het plezierige tuinplezier over blijft.
En wij Drentjes stonden erbij en zagen dat het goed was …
Jasmine Lemmens, dochter van Wilfried en Anita Lemmens, Drentenliefhebbers kennen hen als de baasjes van Wiebe uit Aarschot, heeft ons een verzoek gestuurd !
Zouden jullie even mijn enquête voor school willen invullen ?
De vragen gaan over minderjarige vluchtelingen in België. Het zou ook erg handig zijn als jullie de enquête wat zouden willen verspreiden en doorsturen naar andere mensen.
Het is de bedoeling dat de vragen online worden ingevuld via onderstaande link:
Soms lijkt het wel een jojo effect, met op- en neergaande noteringen. We hebben het nu over de noteringen van het blog op de top 200 ranking van het Seniorennet.
Enkele maanden geleden, na een inactieve periode hier op het seniorennet wegens zeer langzaam openend blog stonden we nog steeds rond plaats 150. Langzaam kwamen de lezers terug van het Belle, Hera en Heros blog op bloggen.be, dat toen als vervang/parallel blog diende. Ook dat blog telt inmiddels over de 100.000 views in de rangorde bij bloggen.be
Nu was het Bas & Belle blog altijd al vrij succesvol maar vooral in het begin van de week, van maandag tot en met woensdag zijn er gewoonlijk veel lezers. Maar ook in het weekend krijgen we veel lezers… als het maar slecht weer is ! Bij goed weer hebben we te veel concurrentie van de terrasjes en de bossen zegt het baasje.
Is dat de oorzaak waarom we soms, zoals nu op plaats 37 van de ranking staan ? Vorige maand was de stand nog rond plaats 65… Vorige maand was het mooi lente weer, deze maand is het al veelal kouder en natter geweest…
Weet iemand de oorzaak van dat JoJo effect ? Hier krabben ze zich in hun haar maar ook dat brengt geen aarde aan de dijk. We krijgen er kop nog staart aan.
Fons Nicolay van het blog keukenweetjes http://blog.seniorennet.be/keukenweetjes/ heeft ons baasje eens verteld dat hij gewoonlijk tussen plaats 5 en plaats 10 zweefde, maar dat de maanden november en december zijn blog tot positie één opklom. De reden ? … Veel mensen, mannen en vrouwen waren dan bezig met op te zoeken wat er met de eindejaarsfeesten op tafel zou komen. En dat deden ze dan aan de hand van Fons zijn blog en recepten.
Maar wij zijn aan geen feestdagen gebonden of gelieerd, het enige dat een top kan veroorzaken is wanneer er een nestje puppies staat aan te komen. Dan krijg je zo van die momenten dat er 21 lezers gelijk op het blog “zitten”.
Het is een raar fenomeen waar we nu niet echt van wakker liggen. We laten ons baasje onze belevenissen vertellen en als we een ganse dag geslapen hebben omdat het toch geen weer is om een hond door te jagen, dan vertrouwen we op de fantasie van ons hoofdbestuur en hopen dat er ergens in een verre woonkamer er weer iemand heeft kunnen genieten van ons blog.
En dat ze de dag nadien terug komen kijken wat voor zottigheden we weer hebben uitgespookt !
Ons baasje vertelt dikwijls dat “hij al meer verleden als toekomst heeft”. Maar dat zou wel eens kunnen veranderen als ‘m in de Charente blijft wonen.
Deze ochtend was het hoofdartikel in onze dagelijkse papieren krant Charente Libre een bericht over de vele honderdjarigen in het departement Charente.
We wisten het al langer, de lucht is hier gezond en proper, het leven zelf kabbelt rustig aan, de mensen zijn vriendelijk en beleefd, er lopen geen verzuurde mensen rond die zich allerlei blaasjes laten wijsmaken door populistische politiekers.
Er zijn ook geen met kalasjnikovs gewapende maffiosi die iedereen koelbloedig neermaaien in een bar zoals in Marseille. De nieuwe TGV lijn is zowat het enige punt waarover men “een zaag spant” wegens de omleidingen en de verkeershinder door de zware vrachtwagens beladen met balast voor de spoorbedding.
Maar we dwalen af van het bericht in de CL. Het bericht vertelt ons dat er in het departement Charente 118 inwoners van boven de 100 jaar leven en dat de oudste 108 jaar is. Dat zijn 33 honderd jarigen per 100.000 inwoners en daarmee scoort het beter dan de overige departementen van de regio Poitou Charente. Het nationale gemiddelde van Frankrijk is 24 honderdjarigen/100.000 inwoners.
Ons baasje kijkt ook haast elke dag naar de overlijdensberichten in de krant omdat hij op de hoogte wil blijven van wat er reilt en zeilt in de 125 koppige gemeente La Magdeleine. Wat dan opvalt zijn de aankondigingen van het hoge aantal + 95 jarigen. Als er dan iemand tussen staat van 75 of 80 jaar dan zegt ‘m steevast “weer eentje die niet goed heeft gekeken bij het oversteken” of “weer een die onder den TGV is gelopen”.
Zelfs onze burgemeester die een maand geleden zijn burgemeesterssjerp heeft doorgegeven is 82 jaar en nog “in goeien doen”. Het baasje heeft zo een vermoeden dat hij de brief van de Swa Hollande aan het monument op 8 mei en 11 november niet met bril wilde voorlezen en dat de secretaresse van de gemeente de brief al overtypte met de grootste karakters op haar ordinateur, en dat hij daarvoor geen volgende 6 jaar wilde bijdoen aan het hoofd van de gemeente.
Om maar te zeggen dat ze nog fier zijn die oude rakkers hier in de Charente en dat je er nog steeds rekening mee dient te houden. De babbel die we na de viering van 8 mei hadden met monsieur en madame Claude Perrot (de “oud”- burgemeester)was een geanimeerd gesprek met een verbazend fysiek en mentaal kwiek koppel.
Ons baasje zal wel gelijk hebben als hij vertelt dat hij meer verleden heeft dan toekomst, want nog eens 65 jaar erbij is toch wat hoog gegrepen volgens ons Drentenverstand. Maaaaaar met de goede lucht in de Charente en de voortschrijdende medische wetenschap is alles mogelijk. Maar hij maakt toch geen afspraken voor het jaar 2079 heeft hij zich voorgenomen !
Kuren hebben ze genoeg de vijf ijsheiligen die hun weerkuren mogen uithalen tussen 11 en 15 mei. Het zijn heiligen uit de Katholieke kerk die hun naamdag tijdens deze periode vieren. In de volksweerkunde staan deze data genoteerd als de laatste dagen dat er in het voorjaar nog nachtvorst kan optreden. htt http://nl.wikipedia.org/wiki/IJsheiligen
Elk jaar is het rond deze data weer uitkijken hoe koud de nachten gaan zijn. Voor de hobbytuiniers onder ons is het weer uitkijken wat de heiligen voor ons in petto hebben. http://www.frankdeboosere.be/vragen/vraag168.php
Dit jaar heeft de heilige Mamertus gisteren nog gedreigd van onder een open hemel het vriezemanneke nog eens uit te laten. Die had waarschijnlijk op een ander meer werk want in de Charente is de boosdoener niet langs gekomen, maar ’t heeft niet veel gescheeld.
Vandaag heeft Sint Pancratius voor ons emmers vol regen opgespaard. We zijn deze ochtend samen met het baasje al tweemaal uit de tuin naar binnen moeten vluchten. Maar ook vannacht heeft Pancratius de hemelsluizen al op een kier opengedraaid. Een gelukbij regenweer… dan vriest het in elk geval niet !
Wat de overige drie hemelbewoners Servatius, Bonifatius en Sophia de volgende dagen voor ons nog in petto hebben is koffiedik kijken. Ons baasje zegt dat “die sjarels van daarboven” al even voorspelbaar zijn als een spelende Drent ! En als de baas zoiets zegt… dan kan je nog veel lol beleven.
Ondertussen staat de centrale verwarming al een tweetal weken uitgeschakeld, maar als het wat kil en vochtig is dan steekt het baasje de houtkachel aan en is het drummen om een goed plaatsje voor de kachel. Voor een Drent gaat er immers niets boven een zacht kussen dat liefst nog in de onmiddellijke omgeving van de kachel ligt.
Wij klagen alvast niet over de intenties van ons hoofdbestuur…
Een blondje en een advocaat zitten in het vliegtuig. De advocaat stelt voor een spelletje te spelen: We spelen het als volgt: "We stellen elk een vraag, en als jij het antwoord niet weet geef je mij 5 euro.
Als ik het antwoord niet weet krijg jij 500 euro".
"Oké dan" zegt het blondje en ze speelt mee.
De advocaat begint met een vraag: "Hoeveel kilometer bedraagt de afstand tussen de maan en de aarde?" Het blondje neemt spontaan haar portemonnee en geeft 5 euro aan de advocaat.
Die glundert en zegt : "Nu is het uw beurt om mij iets te vragen." Het blondje denkt even na en vraagt dan: "Wat gaat met drie poten de berg op en komt er met vier poten weer vanaf?" De advocaat denkt heel diep na, hij weet het niet. Hij neemt zijn laptop en begint in een encyclopedie te neuzen maar vindt het niet.
Het blondje is intussen in slaap gevallen.
Ten langenleste maakt hij het blondje wakker, neemt zijn portemonnee en geeft het blondje 500 euro. Het blondje stopt het geld weg en draait zich weer om om verder te slapen, dan vraagt de advocaat: "Wat was het antwoord op de vraag eigenlijk?"
Het blondje neemt zwijgend haar portemonnee en geeft de advocaat 5 euro.
Drie nachtelijke jagers hebben we hier in huis. Belle , Heros en Lucy brengen hier regelmatig egels aan de deur die ze dan verschalkt hebben in de tuin.
Nu sluit het hoofdbestuur tegen valavond al meer dan een jaar het hekje tussen de tuin en de koer zodat de verenigde nachtjagers ’s avonds niet meer in de tuin op jacht kunnen gaan.
Het was voor ’t baasje op een gegeven moment iets te veel van het goede want er waren avonden dat er drie “stekeltjes” op één avond buiten de omheining moesten gezet worden. Op zich kan het geen kwaad dat ze die egels aan de deur brengen maar wanneer één van het viertal een egel gevonden heeft moeten de drie andere dat ook luidkeels aan de goegemeente laten weten. Maar daar is het dan gewoonlijk iets te laat op de avond voor geworden, nachtlawaai weet je wel !
Belle is er als pup, als jonge hond al mee begonnen. Zij draagt de egels heel voorzichtig met enkele pinnetjes tussen haar tanden. Heros, de macho, neemt ze vol in zijn bek (dat prikt verschrikkelijk) en Lucy brengt ze ook in haar bek maar die heeft al enkele malen een bloedende lip gehad !
Wanneer ze de egel aan ’t baasje geven, die moet zelfs geen commando geven “zit en los”, heeft die al snel vooraf zijn lederen handschoenen om te lassen aangetrokken. Dat is het enige middel van ’t baasje om ongeschonden de “cadeau’s” aan te pakken.
Gisterenavond bracht Lucy een egel aan die volgens ’t baasje wel 1,5 kg woog. Het was in elk geval de grootste en de dikste die het hoofdbestuur tot nu toe als geschenk van de jagers kreeg. Deze moet Lucy trouwens op de koer gevonden hebben tussen de struiken, want het poortje was dicht en in de tuin kon ze dus niet binnen.
Je leest het hier dagelijks, neem enkele Drentsche Patrijshonden in huis en je hebt altijd wel iets te vertellen.
Gisteren namiddag heeft de verenigde satelliet schotelploeg de antenne op het dak geplaatst. Met de hulp van Chris en Ton was het plaatsen toch nog een kwestie van drie uren werk . Vooral het richten van de antenne was een precisie werkje waar toch wel bij gesakkerd werd. Het installeren van de modem en het overplaatsen van de servers was dan weer het werkje wat Chris op zich nam.
Het deed het baasje besluiten dat ‘m op dit moment toch wel erg achterloopt wat al dat PC en internet gedoe betreft. Al een geluk dat het baasje de hulp had van beide “specialisten” want anders was hij misschien nog wel Orange en Wanadoo.fr gaan ophemelen…
Maar het is nu zo ver, we zijn niet meer afhankelijk van Orange, Wanadoo, van de Franse telefoondraden die te pas en te onpas geteisterd worden door vallende bomen. En vooral door de meestal heel onvriendelijke, tot op het onbeschofte af, telefonisten /helpdesks.
Het baasje vraagt zich wel af wat er gaat gebeuren wanneer er weer eens een storm over komt ?
Of hij dan al dan niet terug op het dak moet om de schotelantenne terug te richten op die satelliet die daar ergens boven de evenaar onze berichten opvangt en doorstuurt. Nu moet het baasje wel niet hoog op het dak maar het richten is geen sinecure die hij liever niet regelmatig dient uit te voeren !
Er zijn flink wat foto’s genomen van de zwoegende ploeg die we jullie niet willen onthouden…
Het Maxi zoo filiaal in Turnhout, waar wij al sinds de opening klant zijn sturen ons het bericht dat zij morgen zaterdag 10-05-2014 in samenwerking met dierenkliniek “De Brem” een interactieve uiteenzetting EHBO aanbieden aan hun klanten.
Omdat wij van Tim en Gitte ook altijd steun en hulp mogen verwachten plaatsen wij dit bericht graag op ons blog. Wijzelf verblijven “iets te ver” van Turnhout om aanwezig te kunnen zijn maar wensen Tim en Gitte veel succes met dit prachtig initiatief
10 mei 2014 van 14u00 tot 16u00
Belle & co
Beste dierenliefhebber,
EHBO voor honden of katten door Dierenkliniek De Brem. Een interactieve uiteenzetting van eerste hulp. Van wonden, teken of vergiftiging tot hitteslag of bewustzijnsverlies, wat te doen? Er is geen inschrijving nodig! Iedereen is van harte welkom in ons Maxi Zoo filiaal te Turnhout!
De baasjes zijn gisteren middag naar La Magdeleine “centrum” geweest om samen met de overige inwoners van ons dorp de capitulatie van Duitsland op 8 mei 1945 te gaan gedenken. Hier in Frankrijk appreciëren ze dat heel erg, en zeker wanneer buitenlanders daar aan meedoen. Onze baasjes gingen ook om eens te zien hoe onze nieuwe burgemeester het er van zou afbrengen.
We kennen Monique al enkele jaren als “premier adjoint” maar nooit voordien leidde ze zulke ceremonies. Maar we moeten bekennen , ze deed het met verve. Nieuw dit jaar was het afsluiten van de ceremonie met het spelen van de Marseillaise van op een piepkleine CD-spelertje.
Na de middag kwamen Jeanny en Chris met Cartouche en Lennaert naar ons om een plantenruilbeurs te bezoeken in een buurdorp. Hera mocht ook met de baasjes mee. De ruilbeurs betekende twee keer niks maar we waren amper op het plein toen we een jonge man naar ons toe zagen komen die duidelijk meer belangstelling had voor de drie “epagneuls à perdrix de Drenthe” dan voor de plantenbeurs.
Zeker toen ons baasje uitlegde dat de drie honden “familie” waren . Dat Cartouche als reu en Hera als teef ook nog eens hun beider zoon Lennaert bij zich hadden was echt “de max” voor de man. Vermits we in het dorp La Faye waren en ons hoofdbestuur daar nogal wat bekenden hebben wonen, bleek dat zij en de man flink wat gemeenschappelijke kennissen hadden (Hallo Jeanine en Laurent, als jullie dit lezen in Dilsen-Stockem… je hebt de groeten van de zoon van “Mr. & Mme paté” van op den hoek, die van de foie gras).
Nadien zijn we met z’n allen nog even verder gereden naar “le rejallant” voor een wandelingske langs en over de rivier Charente. Voor de baasjes was dat wandelen. Voor Lennaert en Hera kwam daar ook nog een partijtje zwemmen bij.
Lennaert bakte het wel heel bruin door een arm van de rivier over te zwemmen en zich aan de overkant op de oever, zich aan de voeten van een net juffertje te gaan schudden ! Hera was ook wel los maar mocht niet overzwemmen van ’t baasje omdat er iets verder eenden zwommen en er tussen Hera en de eenden een sterke stroming in de rivier stond.
Straks gaat het baasje de internet schotel voor satelliet ontvangst installeren. Best mogelijk dat we vanavond nog een bericht op het blog plaatsen dat jullie via de satelliet gaan kunnen lezen, maar dan moet het wel droog blijven want op een nat dak waagt het baasje zich niet !
Harald besluit te gaan zwemmen in een meertje op zijn land. Hij neemt een emmer mee, zodat hij op de terugweg wat fruit kan plukken. Als hij het meertje nadert, hoort hij hoge stemmen en gegiechel. Als hij dichterbij komt ziet hij dat een stelletje jonge vrouwen naakt aan het zwemmen is. De vrouwen krijgen hem in het oog en roepen verontwaardigd: "wij komen er pas uit als u weg bent." "Niks aan de hand hoor,"zegt harald, "Ik ben geen gluurder, ik ben zo weer weg." Hij houdt de emmer omhoog en voegt er aan toe: "Ik kwam alleen even de krokodil voeren."
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
