Honderd en meer…
Ons baasje vertelt dikwijls dat “hij al meer verleden als toekomst heeft”. Maar dat zou wel eens kunnen veranderen als ‘m in de Charente blijft wonen.

Deze ochtend was het hoofdartikel in onze dagelijkse papieren krant Charente Libre een bericht over de vele honderdjarigen in het departement Charente.
We wisten het al langer, de lucht is hier gezond en proper, het leven zelf kabbelt rustig aan, de mensen zijn vriendelijk en beleefd, er lopen geen verzuurde mensen rond die zich allerlei blaasjes laten wijsmaken door populistische politiekers.
Er zijn ook geen met kalasjnikovs gewapende maffiosi die iedereen koelbloedig neermaaien in een bar zoals in Marseille. De nieuwe TGV lijn is zowat het enige punt waarover men “een zaag spant” wegens de omleidingen en de verkeershinder door de zware vrachtwagens beladen met balast voor de spoorbedding.
Maar we dwalen af van het bericht in de CL. Het bericht vertelt ons dat er in het departement Charente 118 inwoners van boven de 100 jaar leven en dat de oudste 108 jaar is. Dat zijn 33 honderd jarigen per 100.000 inwoners en daarmee scoort het beter dan de overige departementen van de regio Poitou Charente. Het nationale gemiddelde van Frankrijk is 24 honderdjarigen/100.000 inwoners.

Ons baasje kijkt ook haast elke dag naar de overlijdensberichten in de krant omdat hij op de hoogte wil blijven van wat er reilt en zeilt in de 125 koppige gemeente La Magdeleine. Wat dan opvalt zijn de aankondigingen van het hoge aantal + 95 jarigen. Als er dan iemand tussen staat van 75 of 80 jaar dan zegt ‘m steevast “weer eentje die niet goed heeft gekeken bij het oversteken” of “weer een die onder den TGV is gelopen”.

Zelfs onze burgemeester die een maand geleden zijn burgemeesterssjerp heeft doorgegeven is 82 jaar en nog “in goeien doen”. Het baasje heeft zo een vermoeden dat hij de brief van de Swa Hollande aan het monument op 8 mei en 11 november niet met bril wilde voorlezen en dat de secretaresse van de gemeente de brief al overtypte met de grootste karakters op haar ordinateur, en dat hij daarvoor geen volgende 6 jaar wilde bijdoen aan het hoofd van de gemeente.
Om maar te zeggen dat ze nog fier zijn die oude rakkers hier in de Charente en dat je er nog steeds rekening mee dient te houden. De babbel die we na de viering van 8 mei hadden met monsieur en madame Claude Perrot (de “oud”- burgemeester)was een geanimeerd gesprek met een verbazend fysiek en mentaal kwiek koppel.

Ons baasje zal wel gelijk hebben als hij vertelt dat hij meer verleden heeft dan toekomst, want nog eens 65 jaar erbij is toch wat hoog gegrepen volgens ons Drentenverstand. Maaaaaar met de goede lucht in de Charente en de voortschrijdende medische wetenschap is alles mogelijk. Maar hij maakt toch geen afspraken voor het jaar 2079 heeft hij zich voorgenomen !
Belle & co
|