Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
12-09-2013
Mop of echt waar ?
Mop of echt waar ?
Fortis
Kardinaal Danneels voelt zijn einde naderen en nodigt vanop zijn sterfbed
Lippens en Votron uit.
Hij verzoekt hen om snel te komen.
Bij hun aankomst leidt een bediende hen naar de kamer van de kardinaal en
ze moeten links en rechts van het sterfbed plaatsnemen.
De kardinaal kijkt hen elk een tijdlang doordringend aan en richt dan zijn
blik naar de hemel zonder een woord te zeggen.
Gedurende enige tijd durven Lippens noch Votron iets te zeggen.
Ze zijn wel verrast en eigenlijk blij dat de kardinaal in zijn laatste uren
aan hen gedacht heeft maar toch ook verwonderd.
Uiteindelijk kan Lippens het niet meer uithouden en vraagt stilletjes "
Excuseer, Monseigneur waarom moesten wij zo absoluut afkomen?"
"Wel", zegt
de kardinaal met zijn laatste krachten, " Jezus is gestorven
tussen 2 dieven
Ze krijgen
niet meer of niet minder te eten dan anders , er zijn er maar twee die nog
altijd dieetbrokken R/D van Hills in hun kom vinden en toch vreten ze de oren
van de baas zn kop !
Belle en
Herazijn nog de makkelijkste op dit
moment, Belle is steeds de moeilijkste eter geweest en sinds Lucy er bij
gekomen is wil ze enkel nog eten wanneer de andere drie al klaar met eten zijn.
Hera die juist op snee is volgens de bazen mag je een normale eter noemen,
maar Lucy en Heros zijn haast onverzadigbaar. Het zijn ook die twee die nog
steeds op dieetvoeding leven.
Blijkbaar
komen ze (volgens henzelf) steeds tekort met wat ze in hun kom vinden. Geven we
hen meer te eten dan is ook het vermageringseffect van hetstinkend duur voer te verwaarlozen.
Op dit
moment zijn beide al twee kilo aan gewicht verloren en je ziet het er aan. Je
voelt ook terug (met wat goede wil) hun ribben, want dat was even anders bij
het begin van de maand juli.
Vanaf
oktober krijgen ze alle vier terug hetzelfde eten, dan kunnen ze hun
wintervoorraad vet aanleggen want hongerlijden is er bij ons niet bij. Zeker
niet wanneer we terug gaan trainen bij de jachttraining en we ook in het
ijskoude water onze apporten gaan afwerken.
Wat later
als normaal maar wij kunnen nog niet typen en ons baasje had zijn handen ook
nog eens vol.
Deze
ochtend is onze plaatselijke houtboer even langs geweest met zijn tractor en
aanhanger vol gestapeld met brandhout. Niet de hoeveelheden van andere jaren
maar toch goed 5 m³brandhout dat goed veertien jaar heeft liggen
drogen.
Hout van
bomen die in de nacht van 28 op 29 december 1999 tegen de vlakte zijn gegaan in
de hevigste storm die men toen in honderd jaar gekend had.
Het is een
mengeling van eik, beuk, acacia, kastanje en nog wat kleinere houtsoorten.
Al meer
dan 10 jaar nemen we van deze man brandhout af en we krijgen steeds prima
materiaal voor een behoorlijk prijsje.
Waarschijnlijk
hadden we het nog wel gered met de overschot van de vorige jaren maar bederven
doet het niet dat hout, en goedkoper worden zal het ook wel niet.
Dus heeft het baasje deze voormiddag zich staan uitsloven aan de eerste keer
deugd hebben van zijn brandhout. Iedereen weet immers dat je van brandhout 3 x
warm heeft !
De eerste
maal is wanneer je het hout binnen brengt (bomen omleggen, verzagen, thuis
opslaan)
De tweede
maal krijg je het er warm van wanneer je het hout gaat klieven (kloven zeggen
de Hollanders)
De derde
maal heb je er warm van wanneer je er uiteindelijk de kachel mee aansteekt
Met het
hout dat vandaag geleverd is, samen met wat er nog lag hoopt ons baasje twee
winters toe te komen. Als de winter niet te koud is of te lang duurt, moet dat
volgens hem haalbaar zijn.
We zijn
benieuwd denken wij heel stilletjes en wachten af
Ze hebben
dan wel geen actieve jachtervaring, ze hebben ook geen ronkende veldwerktitels,
maar wat ze moeten doen, daar zijn ze verdomd goed in !
Zo hadden
we het er enkel dagen geleden over dat Heros weer eens een egel meebracht uit
de tuin voor t baasje zijn verjaardag. Die werd netjes geapporteerd en in de
(gehandschoende) hand van het baasje gedeponeerd. Zo kon het baasje het mooie
diertje (al eens een egelsnuitje van dichtbij gezien ?) veilig terug in het
veld gaan zetten waar hij/zij zich te goed kon doen aan lekkere dikke vette
slakken.
Vandaag
was het de beurt aan Hera die een cadeautje aan het hoofdbestuur kwam
presenteren. Aan het hoofdbestuur is wat veel gezegd want we wisten niet dat
ons vrouwtje nog zo rap kon zijn om weg te komen van dat cadeautje.
Hera kwam
hier doodleuk met een heuse king size rat binnen getrippeld. Dat de rat nog
warm was bleek toen het baasje haar aannam toen Hera in een perfecte zit voor
de rat in zijn handen legde. Maar ze was wel morsdood en de zachte beet van
Hera had niets gekwetst aan het kadaver.
Vakkundig
de nek gebroken door Hera. Toch wel raar dat ze met een vogeltje dat uit het
nest is gevallen voorzichtig komen aandragen en dat ze dan die rat zonder
pardon naar de rattenhemel helpen. (in de praktijk was die rattenhemel de
vuilcontainer waar ze in is verdwenen).
Na al die
schoonheidsprijzen en kwalificaties die onze pups en honden de laatste weken
hebben verzameld hebben, was het vandaag de beurt aan broer en zus Heros en
Hera om zich te onderscheiden.
t Baasje
was weeral dik tevreden en fier over zijn Drentjes !
Hij is
deze morgen aangekomen. Hij is de hoogwerker die het baasje eind juni kocht
bij een veilingfirma die faillissementen, overstocks e.d., openbaar verkoopt.
Toen
betrouwde het baasje het niet om onvoorbereid met die sleep van 1,5 ton zwaar
dadelijk de 800 km
naar La Magdeleine aan te vatten. hij belandde dus voor twee maanden in de
hangar bij ozze Dré in Beerse.
Daar heeft
hij al tweemaal dienst gedaan. De eerste maal toen ozze Dré hem gebruikt
heeft om op een hoogte van zon zes meter te liggen zonnen met een frisse pint
in de hand en van niets of niemand gestoord op die hoogte !
De tweede
maal dat hij gebruikt is in de familie was toen Hans, de zoon van ozze Dré
gipsplaten naar de tweede verdieping van zijn vorig jaar aangekochte woning
moest krijgen. Het ging heel wat eenvoudiger met de hoogwerker dan de
gipsplaten één voor één langs twee trappen omhoog te brengen.
Gisterenavond
kregen we van de repatriëringsfirma die hem zou meebrengen melding dat de
hoogwerker op transport gezet was en dat hij deze ochtend rond acht uur kon
afgehaald worden op de parking les Groies langs de N10 te Ruffec.
Ons baasje
en de vrachtwagen kwamen te 07u45 haast gelijktijdig op de parking aan en een
goed half uur later was het baasje onderweg richting La Magdeleine met de
hoogwerker achter de Mitsubishi.
Hier in La
Magdeleine gaat m dienst doen om alle materiaal naar het dak te brengen
wanneer het baasje het dak van de schuur gaat renoveren. De aankoopprijs van de
hoogwerker was de helft van wat het bestek was wanneer het baasje het werk liet
uitvoeren door plaatselijke ambachtslieden.
Het baasje
redeneerde, als ik die hoogwerker koop, dan kan ik het werk zelf ook wel aan
en voor minder eurocentjes, en dan houd ik er op t eind nog een hoogwerker aan
over ook !
Volgend
jaar is het dus goed mogelijk dat de ladders op stal blijven en dat de kersen
gaan geplukt worden op een veiligere hoogwerker !
Na de
dakwerken gaat ook de lindeboom onderhanden genomen worden voor een
aanvankelijk eenvoudige snoeibeurt, en ook voor de isolatiewerken aan de
binnenzijde van het dak in de garage is hij het ideale gereedschap.
We zien
wel waar we hem nog overal kunnen inzetten, de mogelijkheden zijn onbeperkt als
het maar om werken in de hoogte is !
En we
houden jullie op de hoogte, letterlijk en figuurlijk !
Vanochtend
stak er nog een bericht over de reuendag van de Nederlandse Drenten vereniging
in onze mailbox. En ook dit verslag laten we jullie lezen. We hadden de uitslag
en hoe het er aan toe was gegaan al uitgebreid vernomen via Skype maar toch
is het heel plezant als je het zo nog eens uitgeschreven kan nalezen.
Lennaert
verhaalt hier op de onderstaande regels zijn visie op gans het gebeuren en net
als Lando, waren de beide nakomelingen van Hera en Cartouche het unaniem eens,
niets dan lof over de beide dames keurmeester en hoe de keuring professioneel
was aangepakt.
We laten
Lennaert hier zelf zijn verhaal doen
Belle
& co
Hallo roedelaartjes in Ferret,
Ja wat moet ik nog vertellen na al de lovende en trotse woorden van Ome
Faes en mijn broer Lando?
Soms kunnen emoties en gevoelen binnen één paar dagen van links naar
rechts slaan zoals het ritme van mijn trotse Drentenstaart.
Heel vroeg vertrokken we gisteren richting Dieren waar een belangrijke
keuring Lando en mij te wachten stond. De baasjes waren best wel zenuwachtig en
er werden vragen gesteld als komt dit niet te vroeg en zijn ze er al
klaar voor.
Dit was meer dan een examen. Samen met 56 reuen werden we gekeurd door 2
keurmeesteressen die geen enkel detail ontging en het bestuur van de
Nederlandse vereniging keek geïnteresseerd mee en werden er vele sneeky fotos
van ons gemaakt. Ademloos luisterde mijn baasjes naar de uitleg die bij
iedere reu werd gegeven over hoofd, snuit, lippen, vacht, oog, bone, borst,
staart, belijning, vriendelijkheid, gebit, pigment, hoekingen, ribben,
voorborst, ellenboog, karakter enz. Als je de waslijst zou zien werd je
al zenuwachtig.
Lando was eerst aan de beurt en vriendelijk en dapper trad hij de ring
binnen. Door vlugge, grijpgrage handen werd hij betast en broerlief onderging
alles super. Toen Nico rondjes moest draven liet Lando zien dat wij echt nog
wel tot de jongste honden van de grote groep behoorde en haalde allerlei
zottigheid uit. Ik stond netjes te wachten en voelde via de lijn de spanning
bij vrouwtje groeien.
Tijdens de clubmatch waren toch wat zaken fout gegaan en dat nam
vrouwtje zichzelf kwalijk omdat ze mijn temperament en speelsheid onderschat
had. Toen was ik aan de beurt en kwamen de keurmeesteressen naar me toe
gelopen. Ik deed snel 2 passen naar voren en omhelsde ze letterlijk. Mijn
vrouwtje schrok en dacht ooh oh minpunten. Maar deze goedlachse, maar toch
serieuze, keurmeesteressen konden dit juist waarderen en prezen mijn
vriendelijkheid. De tandjes laten zien begon moeilijk maar opeens lachte ik
mijn tanden bloot en kreeg direct een compliment over mijn grote sterke gebit.
De rest van de keuring verliep in tegenstelling tot de clubmatch vlot en
gecontroleerd. Ik maakte wel een paar rare bokkensprongen maar liet daarna zien
dat ik net zo mooi en krachtig kan draven als oma Belle, mama Hera en Ome
Heros.
De 2 keurmeesteressen gaven na de keuring per microfoon precies aan wat
wel en niet goed was. Ze hadden het beste voor met alle honden, maar waren wel
streng en rechtvaardig. Met alleen maar schoonheid kwam je er niet. Je moest in
die korte tijd ook blijk geven van een open en vriendelijk karakter en niet
elke hond slaagde voor dit examen!
Door de goeie en leerzame uitleg van de keurmeesteressen vloog de dag
voorbij en konden we om 16.15 uur ons rapport ophalen. Bij mijn karakter staat
onstuimig! Ja mag ik! Ik ben pas 1.5 jaar en ben pas echt volwassen als ik 3
jaar ben en heb me goed geweerd in deze open leeftijdsklasse met allemaal
bekende en beroemde namen in de catalogus.
Nummer 8 en 9, Lando en Lennaert, de kortste namen in de hele catalogus
met de laagste inteelt coëfficiënt en met de kortste fokkersnaam hebben hun
visitekaartje afgegeven .
Ons baasje
heeft de ganse dag onrustig zitten wachten op de uitslag die de twee reuen
Lennaert en Lando, pups van Hera en Cartouche zouden behalen tijdens de
reuendag te Dieren in Nederland.
Het is een
hééél goede uitslag geworden. Lennaert heeft een U behaald en Lando heeft een
ZG behaald.
En daar
zijn we als fokker van die twee reuen heel fier over. Temeer omdat tijdens de
clubmatch van de BVDP ook vier van de vijf ingeschreven pups van Hera elk nog
eens winnaar werden van hun categorie. Ook daar waren onze pups aan de winnende
hand.
Maar al
die schoonheid wedstrijden zijn eigenlijk niet onze grootste hoofdzorg. Wij
focussen ons voornamelijk op de gezondheid van de pups en gaan in dat streven
ver, heel ver zelfs.
Zo zijn
tijdens de loopvan de voorbije maanden
PRA oogonderzoeken via de DNA methode gedaan bij Cartouche, Hera, Hadise, Lucy,
Lobke, Lando en Lennaert. Zo n onderzoek op dat niveau in het labo Optigen te
Ithaka in deUSA is bij de Drentsche
Patrijshond een wereldpremière. In de toekomst plannen we ook een zelfde
onderzoek volgens de DNA methode naar epilepsie. Dit om de grootst mogelijke
zekerheid te verkrijgen dat onze pups vrij zijn van deze erfelijke ziektes.
Ook de
inteelt coëfficiënt van Lando en Lennaert, berekend door het Zooeasy
programma,bleek nog eens bij de laagste
te zijn van alle deelnemers !
We mogen
dus fier zijn op de uitslagen van onze twee reutjes die zich dus kandidaat
stellen om als dekreu te fungeren zowel in Nederland als in België.
Het opzet
van de NederlandseDrentenvereniging is
dus al deels geslaagd. Met Lando en Lennaert krijgen ze dus nieuw bloed
afkomstig uit Vosselaar !
Ook Hunter
van de Krikheide was daar aanwezig en kan dus helpen met het opzet van de NL
Drentenvereniging !
Belle
& co
Dag lieve
Faes-familie,
sèg, wanneer zijn
jullie eigenlijk nog eens thuis in Vosselaar want Lenaert en ik willen graag
ons rapport eens komen laten zien dat we vandaag behaalden.
Samen waren we op de
Reuendag in Dieren (NL). Om 7u30 gingen we al op pad. We werden n.l. op tijd
verwacht want er waren maar liefst 56 reuen die moesten gekeurd worden.
Het begin was
heeeeeeeeeeel nat. We bemachtigden snel een plaatsje onder de tent met onze
bench en hielden een plekje voor broer Lenaert vrij die even na ons arriveerde.
Onze zenuwen dienden niet zo lang op de proef gesteld te worden want we waren
nummer 8 en 9. Ikzelf heb vooraleer ik aan de beurt was maar toch al in de ring
mocht gaan klaarstaan laten zien dat ik een echte Faes-drent ben: ik plaste
lekker tegen mijn baasje zijn been! De gekke kuren van ons mams Hera dus, hihi.
In de ring gedroeg ik me gelukkig dan wel goed. Ik liet me goed betasten, mijn
tanden mochten ze zien en bij het rondjes lopen deed ik maar een klein beetje
gek. Resultaat: zeer goed.
Toen was mijn broer aan de beurt. Weet je wat die
keurmeester bij hem deed? Ze ging op zijn staart staan maar ze werd gelijk
gestraft want ze gleed uit en viel boenk op haar gat, hihi. Lenaert bracht zich
heel goed voor en kreeg dan ook een uitmuntend! Toen onze beurt voorbij was
hebben we naast elkaar in de benches een dutje gedaan, een wandelingetje, een
dutje, .. 56 honden duurt dan ook heel lang. Wat zeer positief was, was het
feit dat na elke hond er gelijk feedback van de keurmeesters kwam. Heel leerrijk.
Een pluim namelijk voor de 2 keurmeesters. Zij hebben hun werk van de eerste
tot de laatste hond zeer zorgvuldig gedaan, oog voor elk detail, met het nodige
vleugje humor en toch een enorme rust uitstralend over de deelnemers. Het was
voor mij en mijn baasjes een nieuwe ervaring en een hele leuke dag!
Deze
ochtend toen we naar de bakker reden verraste de Masjebashi ons. In plaats dat
de automatische airco de binnenruimte op temperatuur bracht kregen we voor het
eerst sinds lange tijd weer warme lucht uit de ventilatie roosters op en onder het
dashbord.
Waar we
vorige week nog te maken hadden met dagtemperaturen van 35° C gaaf de
thermometer op het dashbord een temperatuur aan van amper 12°C.
Dat geeft
toch stof tot nadenken zegt het baasje dan. De grootste hitte is over en dan
komt de tijd voor de werkjes die je niet onder een brandende zon kan doen.
Zo gaat
onze baas het binnenkort hogerop zoeken. Het dak van de schuur en de stal en
ook die van de hangar hebben dringend renovatie en herstel nodig.
Daarvoor
is het wachten op de komst van de hoogtewerker die ons baasje laat afkomen op
de laadvlak van de vrachtwagen van een bevriend depannage bedrijf. Het is enkel
wachten op het moment dat ze richting Bordeauxuitkomen om een vracht gestrande autos van toeristen te komen ophalen.
Daarjuist
zijn Lobke en Siebe en hun baasjes komen afscheid nemen van ons. Voor hen zit
hun weekje vakantie erop en met frisse tegenzin vertrokken ze terug richting
Numansdorp.
Het zal
voor hen ideaal rijweer zijn vandaag. Er is genoeg bewolking om het aangenaam
te houden in de auto. Want ondanks de airco is het toch prettiger rijden
wanneer er niet zo n felle zon staat te branden.
Hopelijk
gaat het voor hen op de terugweg niet zo druk zijn als het verkeer op vorige
zondag. Toen waren er verschillende kilometer lange files in de richting van
Parijs.
Ons baasje
heeft wel aan Jan en Karin de raad gegeven van de alternatieve snelweg A28 via
Le Mans en Rouen te nemen van wanneer ze merken dat er druk verkeer is tussen
Poitiers en Tours op de A10 snelweg. Als het daar druk is heb je ook
gegarandeerd files tussen Orléans en Parijs
We horen
het wel vanavond, ze gaan ons een berichtje sturen wanneer ze thuis aangekomen
zijn!
Een blondje loopt een bank in
Antwerpen binnen en vraagt om een lening
Ze zegt, dat ze voor 2 weken op zakenreis naar de Verenigde Staten moet en dat
ze 10.000 euro nodig heeft. De bankbediende zegt dat de bank een
onderpand nodig heeft voor de lening. Het blondje overhandigt de man de
sleutels van een gloednieuwe Rolls Royce , die voor het gebouw geparkeerd
staat. De identiteit van het blondje wordt gecontroleerd en alles klopt.
De bank gaat akkoord met de Rolls als onderpand voor de lening.
Als ze weg is, hebben de directeur en zijn personeel lol over het feit, dat
iemand een auto van een half miljoen als onderpand gebruikt voor een lening van
maar 10..000 euro. Echt iets voor een blondje, zeggen ze lachend. Een van
de bankmedewerkers rijdt de Rolls in de ondergrondse garage van de bank en
parkeert de auto daar.
Na twee weken komt het blondje terug en betaalt de lening terug, plus de rente
vanzo'n 45 euro. De bediende groet haar vriendelijk en zegt, dat ze blij
waren zaken met haar te kunnen doen. Maar hij geeft aan dat ze wel enigszins in
verwarring zijn geraakt. Na haar vertrek hebben ze haar nog een keer
nagetrokken en het bleek, dat ze multimiljonair is. Waarom wou ze 10.000 euro
lenen, terwijl ze zelf zo rijk is. Het blondje kijkt hem glimlachend aan en
zegt in het Antwerps:
Woar kunde gai veur twie weken awen otto in Antwaarpe parkeren veur 45 euro ??
Er zijn zo
van die bekende markten in de Charente die toch steeds weer de aandacht
trekken.
De markt
van Rouillac, elke 27° van de maand is zo wat de bekendste en de grootste van
de Charente. Maar omdat er in de loop van de laatste vijftien jaar zoveel
Engelsen zijn neergestreken zijn die hun eigen, markt(je) begonnen in Aigre.
Elke eerste zaterdag van de maand tijdens het toeristische seizoen zijn er een
twintigtal Engelse marktkramers en kunstenaars die op het marktpleintje van
Aigre hun waren koen slijten.
De Engelse
kaasboer van cest Cheese is daar al jaren een vaste waarde, en ook de
fotografe met haar wenskaarten en mooie fotos is meestal van de partij. Maar
ook huisvlijt en soms een zelfbenoemd antiqair (meestal zo oud als zijn uitgestalde
waren) zijn al eens bij de deelnemers aan de markt.
Vandaag
zijn we nog eens gaan kijken hoe het er gestaan en gelegen is.
Door
wegenwerken bij de noordelijke ingang van het stadje diende je haast gans het
stadje rond te rijden en dat hebben die Engelsen ook geweten want er was haast
geen activiteit op het pleintje buiten de voornoemde deelnemers die altijd van
de partij zijn.
Onze
baasjes zijn dan met Hera en de baasjes van Lobke en Siebe ééntje gaan
drinken in het café/restaurant met de typisch franse (?) naam le square. Ook
daar strijken onze baasjes al eens neer als ze de Engelse markt of de grote
bric à brac bezoeken.
Ze komen
er altijd wel iemand bekend tegen Vandaag was dat de plaatselijke (best
sympathieke) belasting ontvanger die juist het café verliet bij aankomst van
onze baasjes Bij hem gaat het baasje tweemaal per jaar de taxe foncière
(grondbelasting) en de taxe d habitation (verblijftaks) betalen. En steevast
zegt het baasje dat hij de wedde van Sarkozy of momenteel Swa Hollande komt
betalen. En even steevast zegt de belastingontvanger dat het in dat geval niet
genoeg is dat het baasje komt afdragen !
Dat is het
verschil met België, daar heeft het baasje nog nooit grapjes gemaakt met de
belastingontvanger.
Gisteren
was het nog 65 voor onze baas, vandaag is het onherroepelijk 65 + met alles wat
daar rond hangt.
Of er nu
echt verschil met eergisteren is? Daar
twijfelen we sterk aan het lijkt ons baasje net hetzelfde als destijds 21 jaar
worden. Er verandert niks maar toch is vanaf die datum alles anders.
We hebben
gisteren, ver van Vosselaar en de familie en vrienden toch een fijne verjaardag
gevierd. Het was een rustige dag die we hebben afgesloten en Petit comitée
met enkele vrienden en zes Drentjes.
De BBQ
ging het einde van de verjaardag zijn, maar laat op de avond hadden Heros en
Hera nog een verrassing voor het baasje. Geen van beiden wilden rond half
twaalf maar niet binnenkomen .Toen het baasje ging kijken wat de reden was
waarom ze buiten bleven, vond hij die twee op de koer fier naast een egel
staand. Cadeautje van die twee voor de baas zal je dan maar denken.
Het eerste
wat het hoofdbestuur dan doet is de lederen handschoenen nemen (zo n egel
prikt echt) en heb buiten in het veld gaan zetten. Dat is de taak van het
baasje. Intussen controleert het vrouwtje de bezorger van het cadeautje op
eventueel achtergebleven vlooien (cadeautje van de egel).
Gisteren
was het een gezonde egel en die hebben gewoonlijk geen cadeautjes bij. Alles
was safe en Heros en Hera kregen een dikke knuffel van t baasje voor die
knappe Drentencadeau.
De
verjaardag is dan rond half vijf vannacht echt afgesloten door een donderslag
die het baasje uit zijn slaap haalde. In de wetenschap dat de BBQ nog buiten
stond en dat na donder gewoonlijk regen volgt is t baasje dan toch maar
opgestaan om bij nacht en ontij de BBQ te gaan binnen rollen.
Verder
dienen we alle vrienden en bekenden te danken voor de vele verjaardagswensen.
We danken
dus: Sarie, Glenn, Hanne, Lieve, Heidi, Joke, Ilse, Nico, Chantal, nog een
Chantal, Carla, Marian, Oscar, Hansje, Gonda, Jil, Anita, Eva, Joris, Hilde,
Anja, Kristel, Jeanny, Ria, Thijs, Ronny, Karine, Peter, Marleen, Anke, Bea,
Ria, Pierre, Hilde, Peter, Monique, Ute, Ludo, Ilse, Herma, Carine, Ludo, nog
een Ria, Eva, Hans, nog een Carla, Karine, Luc, Diana, Myriam, Joris, Annie,
Catherine, Hans, Carine, Anne, nog een Hilde, Frans, Nelly, Gunther, Min, Paul,
Patricia, Marian, Irene, nog een Bea, Jantine, Roswitha, Annemarie, Nettie,
Sonja, Mariëlla, Saskia, Willeke, Inge, Fred, Marcel, nog een Miriam, Mary en
Ingrid .
Maar ook
neefje en petekind Joris die bij een tussenlanding in Signapore, wachtend op
het vliegtuig naar Bali er toch nog aan dacht van nonkeltje te feliciteren.
Ook schoonbroer en zus nonkel Luc en tante Rita die van ergens onderweg
naar Luxemburg de tijd vonden voor een telefoontje. Ook de Franse vrienden
Franca en Ria die er aan dachten dat die Belg in Ferret 65 jaar aan het
worden was.
Bedankt
vrienden en familie voor de verjaardagswensen, en zoals er sommigen voorstelden
doe nog eens 65 er bij We gaan dat proberen, en misschien gaat het nog wel
lukken ook, als jullie me elk jaar maar gelukkige verjaardagen blijven wensen.
ER KOMT EEN MAN DE BAR BINNEN MET HET GEWEER IN
AANSLAG.
IK WIL WETEN WIE MIJN VROUW GENEUKT HEEFT ?
EEN STEM ACHTERAAN DE BAR ANTWOORDT:
JE GAAT KOGELS TEKORT KOMEN !
En dan de Franse versie
n homme entre dans un bar, brandissant un fusil : - Je veux savoir qui a baisé ma femme !
- Une voix du fond du bar :
- Tu vas manquer de cartouches...
Schoon
liekes duren niet lang zegt het spreekwoord, maar toch hebben we een jaar lang
When im sixty four kunnen zingen.
Het zal
wel niet met de muziek uitkomen wanneer we vanaf vandaag When Im sixty four +
one ga zingen denk ik.
Zelfs op
het Bas en Belle blog is mn leeftijd al aangepast heb ik gemerkt, automatisch
waarschijnlijk, want je kan toch niet veronderstellen dat Pascal van het
seniorennet al die verjaardagen zelf zit te wijzigen hé ?
In
tegenstelling tot vorige week woensdag is de verjaardag rustig ingezet. Dat was
vorige woensdag gans anders. Toen hingen er een tiental huis tot huis leurders
bij ons in Vosselaar aan de bel. Die wilden de weg weten naar Compostella (of
was het compost-stella ?) en vroegen met aandrang of ik fotos van die
wanhoopspoging wilde maken.
Wanneer we
dan in ijltempo onze pyjama hadden gewisseld voor iets toonbaarders gingen we
op stap naar Galicië waarbij de groep, met als leider een super intrigant, al
na 100 meter
de verkeerde weg insloeg en na 200 meter al in de kant van de weg zat uit te
rusten ! ! !
Toen we na
goed anderhalf uur wandelen/slenteren/uitrusten/zwemmen voor de honden, terug
thuis aankwamen, was wel de tafel gedekt met een brunch om U tegen te zeggen.
Dat alles
was vorige week woensdag, vandaag is het rustiger en moeten we zelf naar de
bakker voor een baguette en een croissant, maar we hebben wel tot acht uur
lekker kunnen doorslapen.
Zo zie je
maar, alles is relatief, ook op de dag dat je uw 65° verjaardag mag vieren.
Heeft
iemand een suggestie om dat when Im sixty four te vervangen, wat we dan ook
weer een jaar lang met volle overtuiging en goesting kunnen zingen .
Van Manuela Plaisier kregen we dit
bericht in onze mailbox. Het bericht is maar al te waar en we hebben het zelf
te dikwijls zien gebeuren op school om er nu geen extra aandacht aan te
schenken !
Dus mensen, kopiëren en doorsturen
maar, zoveel als kan .
Gisteren
zijn de baasjes druk in de weer geweest in de tuin en ook daar rond. Want de
bramen zijn rijp en bramenconfituur is van de lekkerste die je maken kan.
Maar om
bramenconfituur te maken is toch wel enige (meestal pijnlijke) inspanning voor
nodig. Vermits de doornloze braamstruik in de tuin nog niet genoeg vruchten
geeft zijn we nog steeds aangewezen op het onkruid naast de weg in het
gehucht. En dat onkruid prikt ! ! !
En er zijn
veel bramen dit jaar, héééél veel bramen ! Dat maakt dat van de pluk van
gisteren namiddag het vrouwtje toch vijf potjes confituur heeft kunnen maken.
Mogelijk
ligt het nu aan de natte lente van dit jaar maar ons baasje heeft de indruk dat
de vruchten dit jaar ook groter zijn dan de vorige jaren. Meestal zijn de
vruchtjes veel kleiner dan de Belgische soortgenoten maar dit jaar zijn de
franse blijkbaar aan een inhaalmaneuver bezig. Ze zijn in elk geval grotere en
sappiger dan andere jaren.
Dat er na
de gedane arbeid ook aan ontspanning gedacht wordt is duidelijk. Zo is Lucy gisterenavond, samen met de baasjes op
familiebezoek geweest bij haar zus Lobke. Die is in Saint Fraigne met haar
baasjes en Siebe op vakantie en die hadden ons uitgenodigd voor een BBQtje.
Belle,
Heraen Heros hadden thuiswacht omdat
het echt nog te warm was en ze lagen voor ons vertrek al te slapen in hun
bench. Die hebben mogen doormaffen van de baasjes .
Terwijl de
baasjes aan de babbel waren hebben Siebe, lobke en Lucy gespeeld op een wijze
dat we dachten dat de werken aan de LGV concurrentie kregen. Zoveel stof deed
het trio opwaaien. Dat maakte dat ook Lucy de onvermoeibare tegen
zonsondergang zich ook neerlegde en al een spreekwoordelijk uiltje had
gevangen.
Baasjes en
honden hadden in elk geval een fijne avond , en de honden van de thuiswacht
gaven deze ochtend een uitgeslapen indruk !
Ja je
leest het goed. Wij hebben hier in ons gehucht van 9 huizen een heus echte
wereldkampioene wonen.
Het grote
witte huis waar Mr. Lagrange (zaliger) 15 jaar geleden woonde toen wij hier
arriveerden, is sinds een drietal jaren geleden verkocht aan Mark en Sara
Northover.
Mark en
Sara zijn beiden van over t water, Engels dus, zoals zo vele buren hier in
t dorp.
Sara is
een sportvrouw in hart en nieren en is vorig jaar in Beijing (China)
wereldkampioene triathlon geworden.
In haar
tweede woning hier in het gehucht nodigt zij nu voornamelijk Engelse atletes
uit op oefen en trainingsstages.
Zo hadden
wij deze zomer voor het eerst sportieve dames die hier kwamen wielrennen en
lopen als voorbereiding op hun wedstrijden. We ontmoetten begin augustus ook
Saras trainster die tot onze grote verbazing ook nog enkele woorden nederlands
sprak en ons vrij goed verstond ! En laat dat nu ook heel uitzonderlijk zijn.
Sara
voorziet vanaf volgend jaar meerdere maanden hier te zijn om stages mee te
begeleiden in de lente/zomer.
Maar ook
Mark, haar echtgenoot is een verwoed sportman. Wielrennen is zijn ding, en zo
rijdt hij hier in de Charente mee in het amateur circuit wielrennen. Hij lacht
er dan ook regelmatig mee dat hij zijn fiets nog eens zal nemen om een hesp of
een bos bloemen te gaan verdienen.
Mark is
ook een echte bierliefhebber. Bij hen in de koelkast kan je steeds bier gekoeld
aantreffen. En laat dat nu voornamelijk Belgische bieren zijn !
Kasteelbier,
gans het Duvel gamma, Leffe, verschillende trappistenbieren zijn daar steeds
op voorraad.
Vandaag is
het trainingsseizoen voorbij en vertrekken ze terug naar Engeland. De
vooruitzichten zijn, dat ze niet terugkeren naar Ferret voor de feestdagen rond
de jaarwisseling.
Je kan onze
wereldkampioenen en haar prestaties volgen op haar website Fleur au soleil
waarmee ze de velden vol zonnebloemen rond hun huis bedoelt. Kijk hier maar
eens http://www.fleurausoleil.co.uk/
Zoals iedereen heeft kunnen lezen stonden we woensdag 28 augustus s
morgens vroeg om 7.00 uur bij Jan voor de deur, op weg naar Compostella en
misschien ging hij wel mee, of anders even meelopen om fotos voor zijn blog te
maken!
Onze Jan is natuurlijk de man met een scherp oog voor omgeving,
veranderingen en kleine details. Die neem je niet zo makkelijk in het ootje, en
is hij meestal degenen die
anderen bij hun poten heeft. Daar lag voor ons dus een grote uitdaging! Met een
klein groepje gelijkgezinde, The Fellowship of de Dutch Partridge
dog goes Compostella ontwikkelde we één plan om Jan voor een paar
uurtjes de regie uit handen te nemen. We wisten dat hij tijdens zijn verjaardag
in Frankrijk zou verblijven en moesten we in Vosselaar toeslaan en de honden
zouden ook een hoofdrol spelen om het geheel, de grote leugen dus,
geloofwaardig over te laten komen! En het was een grote leugen! We speelde in op zijn emoties, zijn aard en
nieuwsgierigheid. Hij had ons namelijk heel duidelijk laten weten dat hij zeker
nooit een voettocht naar Compostella zou maken en de argumenten waren dat je
zeer goed voorbereid moest zijn en de wandelaars zich niet aan elkaar moesten
gaan ergeren. Zo werd Jan uit onze mailing geschrapt over Compostella want hij
wilde toch niet mee. Ëén paar weken later donderde zogenaamd per ongeluk ook
een mail bij hem in de box waaruit bleek dat er al ver gevorderde plannen
waren, de route was bijgevoegd, training adviezen, overnachtinggelegenheden enz.
Weer kregen we een dringende doch strenge mail dat hij niet meeging maar hij
bood wel zijn hulp aan en dat was precies wat we wilde, want nu konden we
vrijuit in zijn omgeving over Compostella praten en informatie uitwisselen en
kon hij gewoon meelezen op onze in het leven geroepen fake Facebook pagina.
Vele weken lol volgde (voor ons) en werden er wekelijks fake tips, adviezen,
teleurstellingen enz. rondgestuurd. Ook werd er een zogenaamde ruzie tussen 2
Compostella leden uitgevochten omdat Jan tijdens het toe delen van pups en
bandjes de kleur paars aan 2 personen had beloofd. Op afstand las Jan mee en
dacht het zijne er over en dat al die zaken die hij voorspelde al gebeurde voor
we überhaupt vertrokken waren. De ruzie werd grimmiger en tegen verschillende
personen had hij al laten vallen dat er mot was onder de vrouwen in het
gezelschap! Eind Jullie was er even paniek want Simonne liet toch enigszins
kwaad weten dat wij vergevorderde plannen hadden en we Jan buitensloten.
Simonne is toen toch maar even bijgepraat, maar het was wel de bevestiging dat
ons plannetje aan het lukken was.
De email lijnen tussen omgeving Turnhout en Nederland raakte overbelast
want er moest flink geïmproviseerd worden, er stond een clubmatch voor de deur,
een hoogwerker moest nog naar Frankrijk en de locatie waar het zou plaatsvinden
wisselde regelmatig. Niets was zeker, maar dit maakte het spelletje wat we
speelde wel extra leuk en spannend en tussendoor werd ook nog eens het lijflied
van Jan Mijn naam is haas (Faes) herschreven en opgenomen. Zelf probeerde ik
in een tijdsbestek van 4 dagen waarin we 3 keer naar omgeving Turnhout tufte
rustig mijn werk te doen maar knalde mijn mobiel uit elkaar door de vele
paniekmailtjes Jan weet het!
Maar Jan wist niets! 7.00 uur precies stonden we voor zijn deur. De
groep uit Budingen, Numansdorp, Turnhout en Roosteren. Zelf allemaal met dikke
ogen van het te vroeg opstaan, maar toen de deur openzwaaide .het gezicht en
de ogen van Jan zullen we nooit vergeten ..en ook niet dat hij dan toch met
veel tegenzin met ons meeliep om fotos te maken, en als hij links zei,
wij rechts gingen, het eerste beste bankje we gingen uitrusten, steeds vroegen
of het nog ver was, we moesten plassen, plukte bloemetjes, wisselde polsbandjes
uit ..en zoals altijd liep hij voorop en zag ik zijn nek dieprood
kleuren .. Uiteindelijk midden in het bos hebben we het hem verteld, en ook dat
we hem zijn kot uit moesten lokken want daar was een andere ploeg bezig een
feestelijke lunch/brunch te bereiden. Het ongeloof was er en bleef er .en hij
werd er niet vrolijker van. De regie had hij nog niet terug, dat kwam pas toen
de laatste feestganger naar huis ging. Hopelijk vergeeft hij ons, en mogen we
toch nog eens een keertje op bezoek komen en de honden die gaan altijd mee,
want daar is alles mee begonnen!
We hebben
gisteren de transfert tussen Vosselaar en La Magdeleine netjes gereden. Dat
was niet voor iedereen zo want op de wegen ten zuiden en in de richting van
Parijs waren er tal van files door het drukke terugkeer uit vakantie verkeer.
Want ook
hier is er een eind gekomen aan de schoolvakanties la rentree zoals de
Fransen dat al twee maanden (vanaf midden juli) in de warenhuizen aankondigen.
Druk
verkeer voor de mensen richting noord dus, haast geen verkeer of toch heel vlot
verkeer richting Zuid-west of l Aquitaine zoals de zuidwestkust hier heet.
Wij
vertrokken met enige vertraging iets voor half elf voormiddag en openden onze
franse toegangspoort om 18u45. Acht uur en een kwart gereden dus.
We waren
met twee autos ditmaal, want ook Jan en Karin, de baasjes van Siebe en Lobke
trokken samen met ons richting vakantie bestemming.
Dat lokte
bij ons baasje de opmerking uit we hebben nen Ollander op sleep. Neen we
zijn elkaar niet kwijtgespeeld, ook niet op de Parijse pèrifèrique intèrieur
waar het altijd druk is. Ons baasje heeft de afstand van de Porte de Bagnolet
en de Porte d Italie echter gisteren voor de eerste maal op het tweede rijvak
afgelegd. Hij zelf kan zich niet herinneren dat hij daar ooit meer heeft
gereden dan om in te voegen naar het linkse rijvak. Of het moest zijn dat het
nog in zijn VAB-periode was. Toen reed hij met een vijf-lader (een
vrachtwagen waar vier/vijf autos op konden) en die mogen niet op het linkse
vak !
Alleen
heeft ons baasje nog eens een flinke vloek laten horen aan de luchthaven
Charles de Gaulle. Ons baasje wil namelijk nog eens een mooie heldere foto
nemen in de vlucht wanneer wij onder de startbanen doorrijden en er boven ons
een vliegtuig staat.
Gisteren
was er druk luchtverkeer en toen wij naderden was er juist een vliegtuig
geland. Dat wil zeggen dat er dan wel enige tijd tussen is naar de komst van
het volgende vliegtuig. Maar toen we onder de volgende startbaan reden stond
daar een Jumbo van Air France stil boven de startbaan. We reden vlak onder het
neuswiel door en het kodakske stond niet aan ! ! !
Miljaarde,
miljaarde, was de reaktie van ons baasje
En voor de
rest het is hier mooi weer, rustig en we zijn het weeral terug gewend .
Gisteren
was Belles H-nestje, de eerste pups die ooit bij ons zijn geboren uitgenodigd
bij de baasjes van Harrhy.
Dymphna en
Jos zijn goede vrienden geworden van onze baasjes en ook Hartrhy is steeds
welkom bij ons. Zij hadden het ganse nestje uitgenodigd uiteraard samen met de
baasjes in hun buitengoed te Retie.
Het
terrein, meer dan 1,5 ha
groot heeft ook nog eens twee vijvers, bosjes, gazonnetjes, konijnenpijpen en
is volledig Drentontsnappingsproof.
Zelfs onze
ontsnappingsexpert Belle heeft het zoeken naar een gaatje in de omheining
onverrichter zake moeten opgeven ! En zo konden Belle, Hercule, Heros, Harko,
Harrhy, Hera, Hadise en Lucy ongehinderd hun gangen gaan. Ook de niet Faesen
Drenten, Jago en kleine Marral waren van de partij. Zelfs de twaalf weken oude
Maral was dadelijk mee met de groten.
Dat het een
echt Drentenfeest was bewijzen de fotos hieronder. Waar bij aanvang de baasjes
wat schrik hadden met zoveel reuen op één terrein is wonderwel goed verlopen.
Op één schermutseling na waar ons vrouwtje meer slachtoffer was dan één van de
honden. Gans de groep heeft ons vrouwtje gewoon overhoop gelopen bij het achter
elkaar aanzitten. Voor het vrouwtje is het afgelopen met een buil op haar hoofd
en een pijnlijk achterste. Van de honden hebben we geen van allen over iets
horen klagen ! ! !
Maar ook
voor de baasjes was het feest. Jos en Dymphna hadden op hun schitterende
buitenverblijf ook nog eens een BBQ voorzien om U tegen te zeggen.
Ons
baasje, nochtans vol met goede voornemens om toch maar niet te veel te eten,
kwam achteraf toch tot de vaststelling dat de poging om aan 90 kilo te komen met enkele
dagen is uitgesteld
Maar
honden en baasjes hebben een super namiddag gehad dank zij de baasjes van onze
Harrhy. Bedankt voor de fijne zondagnamiddag vrienden !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
