Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
04-09-2013
Druk, druk ,druk
Druk, druk ,druk
Gisteren
zijn de baasjes druk in de weer geweest in de tuin en ook daar rond. Want de
bramen zijn rijp en bramenconfituur is van de lekkerste die je maken kan.
Maar om
bramenconfituur te maken is toch wel enige (meestal pijnlijke) inspanning voor
nodig. Vermits de doornloze braamstruik in de tuin nog niet genoeg vruchten
geeft zijn we nog steeds aangewezen op het onkruid naast de weg in het
gehucht. En dat onkruid prikt ! ! !
En er zijn
veel bramen dit jaar, héééél veel bramen ! Dat maakt dat van de pluk van
gisteren namiddag het vrouwtje toch vijf potjes confituur heeft kunnen maken.
Mogelijk
ligt het nu aan de natte lente van dit jaar maar ons baasje heeft de indruk dat
de vruchten dit jaar ook groter zijn dan de vorige jaren. Meestal zijn de
vruchtjes veel kleiner dan de Belgische soortgenoten maar dit jaar zijn de
franse blijkbaar aan een inhaalmaneuver bezig. Ze zijn in elk geval grotere en
sappiger dan andere jaren.
Dat er na
de gedane arbeid ook aan ontspanning gedacht wordt is duidelijk. Zo is Lucy gisterenavond, samen met de baasjes op
familiebezoek geweest bij haar zus Lobke. Die is in Saint Fraigne met haar
baasjes en Siebe op vakantie en die hadden ons uitgenodigd voor een BBQtje.
Belle,
Heraen Heros hadden thuiswacht omdat
het echt nog te warm was en ze lagen voor ons vertrek al te slapen in hun
bench. Die hebben mogen doormaffen van de baasjes .
Terwijl de
baasjes aan de babbel waren hebben Siebe, lobke en Lucy gespeeld op een wijze
dat we dachten dat de werken aan de LGV concurrentie kregen. Zoveel stof deed
het trio opwaaien. Dat maakte dat ook Lucy de onvermoeibare tegen
zonsondergang zich ook neerlegde en al een spreekwoordelijk uiltje had
gevangen.
Baasjes en
honden hadden in elk geval een fijne avond , en de honden van de thuiswacht
gaven deze ochtend een uitgeslapen indruk !
Ja je
leest het goed. Wij hebben hier in ons gehucht van 9 huizen een heus echte
wereldkampioene wonen.
Het grote
witte huis waar Mr. Lagrange (zaliger) 15 jaar geleden woonde toen wij hier
arriveerden, is sinds een drietal jaren geleden verkocht aan Mark en Sara
Northover.
Mark en
Sara zijn beiden van over t water, Engels dus, zoals zo vele buren hier in
t dorp.
Sara is
een sportvrouw in hart en nieren en is vorig jaar in Beijing (China)
wereldkampioene triathlon geworden.
In haar
tweede woning hier in het gehucht nodigt zij nu voornamelijk Engelse atletes
uit op oefen en trainingsstages.
Zo hadden
wij deze zomer voor het eerst sportieve dames die hier kwamen wielrennen en
lopen als voorbereiding op hun wedstrijden. We ontmoetten begin augustus ook
Saras trainster die tot onze grote verbazing ook nog enkele woorden nederlands
sprak en ons vrij goed verstond ! En laat dat nu ook heel uitzonderlijk zijn.
Sara
voorziet vanaf volgend jaar meerdere maanden hier te zijn om stages mee te
begeleiden in de lente/zomer.
Maar ook
Mark, haar echtgenoot is een verwoed sportman. Wielrennen is zijn ding, en zo
rijdt hij hier in de Charente mee in het amateur circuit wielrennen. Hij lacht
er dan ook regelmatig mee dat hij zijn fiets nog eens zal nemen om een hesp of
een bos bloemen te gaan verdienen.
Mark is
ook een echte bierliefhebber. Bij hen in de koelkast kan je steeds bier gekoeld
aantreffen. En laat dat nu voornamelijk Belgische bieren zijn !
Kasteelbier,
gans het Duvel gamma, Leffe, verschillende trappistenbieren zijn daar steeds
op voorraad.
Vandaag is
het trainingsseizoen voorbij en vertrekken ze terug naar Engeland. De
vooruitzichten zijn, dat ze niet terugkeren naar Ferret voor de feestdagen rond
de jaarwisseling.
Je kan onze
wereldkampioenen en haar prestaties volgen op haar website Fleur au soleil
waarmee ze de velden vol zonnebloemen rond hun huis bedoelt. Kijk hier maar
eens http://www.fleurausoleil.co.uk/
Zoals iedereen heeft kunnen lezen stonden we woensdag 28 augustus s
morgens vroeg om 7.00 uur bij Jan voor de deur, op weg naar Compostella en
misschien ging hij wel mee, of anders even meelopen om fotos voor zijn blog te
maken!
Onze Jan is natuurlijk de man met een scherp oog voor omgeving,
veranderingen en kleine details. Die neem je niet zo makkelijk in het ootje, en
is hij meestal degenen die
anderen bij hun poten heeft. Daar lag voor ons dus een grote uitdaging! Met een
klein groepje gelijkgezinde, The Fellowship of de Dutch Partridge
dog goes Compostella ontwikkelde we één plan om Jan voor een paar
uurtjes de regie uit handen te nemen. We wisten dat hij tijdens zijn verjaardag
in Frankrijk zou verblijven en moesten we in Vosselaar toeslaan en de honden
zouden ook een hoofdrol spelen om het geheel, de grote leugen dus,
geloofwaardig over te laten komen! En het was een grote leugen! We speelde in op zijn emoties, zijn aard en
nieuwsgierigheid. Hij had ons namelijk heel duidelijk laten weten dat hij zeker
nooit een voettocht naar Compostella zou maken en de argumenten waren dat je
zeer goed voorbereid moest zijn en de wandelaars zich niet aan elkaar moesten
gaan ergeren. Zo werd Jan uit onze mailing geschrapt over Compostella want hij
wilde toch niet mee. Ëén paar weken later donderde zogenaamd per ongeluk ook
een mail bij hem in de box waaruit bleek dat er al ver gevorderde plannen
waren, de route was bijgevoegd, training adviezen, overnachtinggelegenheden enz.
Weer kregen we een dringende doch strenge mail dat hij niet meeging maar hij
bood wel zijn hulp aan en dat was precies wat we wilde, want nu konden we
vrijuit in zijn omgeving over Compostella praten en informatie uitwisselen en
kon hij gewoon meelezen op onze in het leven geroepen fake Facebook pagina.
Vele weken lol volgde (voor ons) en werden er wekelijks fake tips, adviezen,
teleurstellingen enz. rondgestuurd. Ook werd er een zogenaamde ruzie tussen 2
Compostella leden uitgevochten omdat Jan tijdens het toe delen van pups en
bandjes de kleur paars aan 2 personen had beloofd. Op afstand las Jan mee en
dacht het zijne er over en dat al die zaken die hij voorspelde al gebeurde voor
we überhaupt vertrokken waren. De ruzie werd grimmiger en tegen verschillende
personen had hij al laten vallen dat er mot was onder de vrouwen in het
gezelschap! Eind Jullie was er even paniek want Simonne liet toch enigszins
kwaad weten dat wij vergevorderde plannen hadden en we Jan buitensloten.
Simonne is toen toch maar even bijgepraat, maar het was wel de bevestiging dat
ons plannetje aan het lukken was.
De email lijnen tussen omgeving Turnhout en Nederland raakte overbelast
want er moest flink geïmproviseerd worden, er stond een clubmatch voor de deur,
een hoogwerker moest nog naar Frankrijk en de locatie waar het zou plaatsvinden
wisselde regelmatig. Niets was zeker, maar dit maakte het spelletje wat we
speelde wel extra leuk en spannend en tussendoor werd ook nog eens het lijflied
van Jan Mijn naam is haas (Faes) herschreven en opgenomen. Zelf probeerde ik
in een tijdsbestek van 4 dagen waarin we 3 keer naar omgeving Turnhout tufte
rustig mijn werk te doen maar knalde mijn mobiel uit elkaar door de vele
paniekmailtjes Jan weet het!
Maar Jan wist niets! 7.00 uur precies stonden we voor zijn deur. De
groep uit Budingen, Numansdorp, Turnhout en Roosteren. Zelf allemaal met dikke
ogen van het te vroeg opstaan, maar toen de deur openzwaaide .het gezicht en
de ogen van Jan zullen we nooit vergeten ..en ook niet dat hij dan toch met
veel tegenzin met ons meeliep om fotos te maken, en als hij links zei,
wij rechts gingen, het eerste beste bankje we gingen uitrusten, steeds vroegen
of het nog ver was, we moesten plassen, plukte bloemetjes, wisselde polsbandjes
uit ..en zoals altijd liep hij voorop en zag ik zijn nek dieprood
kleuren ..
Uiteindelijk midden in het bos hebben we het hem verteld, en ook dat
we hem zijn kot uit moesten lokken want daar was een andere ploeg bezig een
feestelijke lunch/brunch te bereiden. Het ongeloof was er en bleef er .en hij
werd er niet vrolijker van. De regie had hij nog niet terug, dat kwam pas toen
de laatste feestganger naar huis ging. Hopelijk vergeeft hij ons, en mogen we
toch nog eens een keertje op bezoek komen en de honden die gaan altijd mee,
want daar is alles mee begonnen!
We hebben
gisteren de transfert tussen Vosselaar en La Magdeleine netjes gereden. Dat
was niet voor iedereen zo want op de wegen ten zuiden en in de richting van
Parijs waren er tal van files door het drukke terugkeer uit vakantie verkeer.
Want ook
hier is er een eind gekomen aan de schoolvakanties la rentree zoals de
Fransen dat al twee maanden (vanaf midden juli) in de warenhuizen aankondigen.
Druk
verkeer voor de mensen richting noord dus, haast geen verkeer of toch heel vlot
verkeer richting Zuid-west of l Aquitaine zoals de zuidwestkust hier heet.
Wij
vertrokken met enige vertraging iets voor half elf voormiddag en openden onze
franse toegangspoort om 18u45. Acht uur en een kwart gereden dus.
We waren
met twee autos ditmaal, want ook Jan en Karin, de baasjes van Siebe en Lobke
trokken samen met ons richting vakantie bestemming.
Dat lokte
bij ons baasje de opmerking uit we hebben nen Ollander op sleep. Neen we
zijn elkaar niet kwijtgespeeld, ook niet op de Parijse pèrifèrique intèrieur
waar het altijd druk is. Ons baasje heeft de afstand van de Porte de Bagnolet
en de Porte d Italie echter gisteren voor de eerste maal op het tweede rijvak
afgelegd. Hij zelf kan zich niet herinneren dat hij daar ooit meer heeft
gereden dan om in te voegen naar het linkse rijvak. Of het moest zijn dat het
nog in zijn VAB-periode was. Toen reed hij met een vijf-lader (een
vrachtwagen waar vier/vijf autos op konden) en die mogen niet op het linkse
vak !
Alleen
heeft ons baasje nog eens een flinke vloek laten horen aan de luchthaven
Charles de Gaulle. Ons baasje wil namelijk nog eens een mooie heldere foto
nemen in de vlucht wanneer wij onder de startbanen doorrijden en er boven ons
een vliegtuig staat.
Gisteren
was er druk luchtverkeer en toen wij naderden was er juist een vliegtuig
geland. Dat wil zeggen dat er dan wel enige tijd tussen is naar de komst van
het volgende vliegtuig. Maar toen we onder de volgende startbaan reden stond
daar een Jumbo van Air France stil boven de startbaan. We reden vlak onder het
neuswiel door en het kodakske stond niet aan ! ! !
Miljaarde,
miljaarde, was de reaktie van ons baasje
En voor de
rest het is hier mooi weer, rustig en we zijn het weeral terug gewend .
Gisteren
was Belles H-nestje, de eerste pups die ooit bij ons zijn geboren uitgenodigd
bij de baasjes van Harrhy.
Dymphna en
Jos zijn goede vrienden geworden van onze baasjes en ook Hartrhy is steeds
welkom bij ons. Zij hadden het ganse nestje uitgenodigd uiteraard samen met de
baasjes in hun buitengoed te Retie.
Het
terrein, meer dan 1,5 ha
groot heeft ook nog eens twee vijvers, bosjes, gazonnetjes, konijnenpijpen en
is volledig Drentontsnappingsproof.
Zelfs onze
ontsnappingsexpert Belle heeft het zoeken naar een gaatje in de omheining
onverrichter zake moeten opgeven ! En zo konden Belle, Hercule, Heros, Harko,
Harrhy, Hera, Hadise en Lucy ongehinderd hun gangen gaan. Ook de niet Faesen
Drenten, Jago en kleine Marral waren van de partij. Zelfs de twaalf weken oude
Maral was dadelijk mee met de groten.
Dat het een
echt Drentenfeest was bewijzen de fotos hieronder. Waar bij aanvang de baasjes
wat schrik hadden met zoveel reuen op één terrein is wonderwel goed verlopen.
Op één schermutseling na waar ons vrouwtje meer slachtoffer was dan één van de
honden. Gans de groep heeft ons vrouwtje gewoon overhoop gelopen bij het achter
elkaar aanzitten. Voor het vrouwtje is het afgelopen met een buil op haar hoofd
en een pijnlijk achterste. Van de honden hebben we geen van allen over iets
horen klagen ! ! !
Maar ook
voor de baasjes was het feest. Jos en Dymphna hadden op hun schitterende
buitenverblijf ook nog eens een BBQ voorzien om U tegen te zeggen.
Ons
baasje, nochtans vol met goede voornemens om toch maar niet te veel te eten,
kwam achteraf toch tot de vaststelling dat de poging om aan 90 kilo te komen met enkele
dagen is uitgesteld
Maar
honden en baasjes hebben een super namiddag gehad dank zij de baasjes van onze
Harrhy. Bedankt voor de fijne zondagnamiddag vrienden !
Gisteren
is ons baasje haast de ganse dag bezig geweest met administratieve zaken
zoals hij dat noemt. Papierwerk was dat vroeger voor dat het digitale
tijdperk bestond.
De reden
waarom hij zo ijverig bezig was vind zijn oorzaak in de medische hondenwereld.
Ons baasje
heeft samen met Jeanny en Chris, de baasjes van Cartouche en Lennaert, een test
laten doen op zeven honden die verbonden zijn met onze kennel.
Er was in
Nederland op de fokdag bij een jong Drentje , een nakomeling van Cartouche uit
zijn allereerste dekking, opgemerkt dat het hondje niet PRA vrij was.
Dat wil
dus ook zeggen dat Cartouche en het teefje, de moeder van die jonge hond op
zijn minst drager van PRA zou zijn.
Omdat er
weinig reactie kwam van de eigenaars van de moeder van het nestje, van het
hondje zelf en van de Nederlandse Drentenvereniging hebben dan de baasjes van
Cartouche en ons hoofdbestuur de koe
bij de horens gevat en zijn zelf onderzoeken gestart om zeker te zijn dat ook
onze pups uit de combinatie Hera en Cartouche wel PRA-vrij zouden zijn.Ze
zijn dan via een Nederlands/Belgisch labo in kontakt gekomen met een labo in de
staat New York in de USA. In dat labo OptiGen onderzoeken ze aan de hand van
bloedstalen of een hond drager /lijder is van een erfelijke aandoening.
Op 10 juni
is er dus van Cartouche, Hera, Hadise, Lennaert, Lando, Lucy en Lobke bloed
afgenomen in de dierenkliniek van Echt in NL. Dat is de vaste dierenkliniek
waar Cartouche en Lennaert klant zijn. We hebben dan via het dr. Van Haeringen
labo in Malle (B) het bloed laten versturen naar OptiGen in Ithaka (NY) in de
USA.
Op 15 juli
kregen we dan de uitslag via mail van alle zeven honden. Dit was de eensluidende uitslag van de tests van de 7:
Test Results: Genotype of your dog is
NORMAL/CLEAR.
Risk for developing prcd-PRA: This dog will never develop the prcd form of PRA
(progressive rod-cone degeneration form of Progressive Retinal Atrophy).
Significance for breeding: Genetically Normal/Clear dogs can be bred to any dog
and will produce no pups affected with the prcd form of PRA.
Voor ons du seen fijne uitslag en
een bevestiging van het vermoeden dat er
niets mis was met de keuze van de combinatie Hera/Cartouche.
Na contact name met een professor
genetica om de ware en enige toedracht te begrijpen gaf hij ons de raad om de
honden nogmaals te laten testen volgens de vertrouwde klinische test. Deze
hebben we laten op doen bij Cartouche, Hera, Lennaert en Lando. Dit bij onze
vaste dierenoogarts, en ook deze test was goed voor alle vier de honden. Alle
hebben zij de beoordeling PRA vrij gekregen !
Nu heeft het baasje gisteren de
rasverenigingen en overkoepelende organisaties in België enNederland op de hoogte gebracht van onze
werkwijze en de resultaten.
Ook de fokkers die vooral fokken
met de gezondheid van hun pups hoog in het vaandel hebben we van onze aanpak op
de hoogte gebracht.
De meeste reacties die we tot nu
toe kregen zijn erg positief en enkele hebben nog wat vragen. Vragen die wij
voorzien hadden. Fokkers die zomaar klakkeloos alles overnemen zonder kritisch
te zijn hebben we liever niet. Het DNA-PRA onderzoek is voor zover wij weten
nog nooit gebeurd en wij houden het op een wereldpremière voor het ras van de
Drentsche Patrijshond.
Wij zijn dan ook bereid om op alle
serieuze vragen een serieus antwoord te geven aan allen die er belangstelling
voor hebben. Wij zien hierin geen enkele commerciële bedoeling, maar hopen wel
dat er nog fokkers ons voorbeeld gaan volgen om zo tot gezondere rashonden te
komen.
In de toekomst plannen we ook nog
een onderzoek naar epilepsie om zo een garantie te kunnen geven aan de
pupkopers dat er alles aan gedaan is wat momenteel mogelijk is om gezonde pups
af te leveren .
Wie op dit bericht wil reageren
kan dit best doen via de e-mail mij knop in de rechtse kolom van dit blog.
Wij doen onze best om je zo snel mogelijk van antwoord te dienen.
Begin van
de week was het steeds maar lossen van de aanhangwagen. Spulletjes van de
clubmatch organisatie die moest weg gestouwd worden.
Tenten en
tentjes die opengespreid op het gazon lagen om te drogen. Dat was het begin van
de week
Vanaf
gisteren is het baasje weer begonnen me materiaal op de aanhanger te laden. Tot
gisteren wist ons baasje nog niet wat hij achter de Masjebahi zou hangen. De
aanhanger of de hoogtewerker die hij kocht om de daken van schuur en hangar in
La Magdeleine te renoveren.
Maar sinds
gisterenmiddag is de kogel door de kerk. De hoogtewerker gaat naar Frankrijk op
de vrachtwagen van een bevriende ex-collega depanneur van ons baasje.
Daardoor
kan ons baasje wel de spulletjes meenemen die hij normaal zou hebben moeten
thuislaten omdat op de hoogtewerker geen plaats voor spulletjes is.
Onze eigen
grote tent van 8 x 4, die vorige zaterdag nog een deel van de
Drentenliefhebbers droog hield tijdens de clubmatch, kan dus terug mee naar
Frankrijk.
Dat het
vertrek steeds meer nader komt merken we aan de verhoogde staat van activiteit.
Boodschappenlijstjes worden gemaakt en aangekocht, spulletjes uit de garage en
zolder belanden op de aanhanger, een satellietschotel is ook al vanonder de
mottenbollen gehaald, en zo gaat het maar verder
Het is wel
normaal dat we begin september naar La Magdeleine gaan, maar zelden is dat voor
de verjaardag van t baasje. Dit jaar lag de clubmatch haast een week vroeger
dan andere jaren, dus gaan we ook een week vroeger terug.
Het baasje
denkt immers aan de oogst aan tomaten, pruimen, appelen en ook de peren moeten
haast rijp gaan zijn.
Werk
genoeg te doen wanneer we terug ginds zijn. En wij wij zijn er weer niet
rouwig om dat we terug de vrije ruimte om te ravotten hebben
Er zijn
gisteren door verschillende gasten fotos genomen. Ook ons baasje heeft fotos
genomen die hoofdzakelijk de wandeling als onderwerp hadden.
Op de
wandeling hadden wij Lucy en Heros mee, die zich dan ook nog eens helemaal hebben
kunnen uitleven met Gorki, Jago, Lobke, Hadise en Maral, de 12 weken oude
dochter van Hadise.
Hebben
jullie dat nu ook ? Dat er om zeven uur in de ochtend aan de voordeur wordt
gebeld, en dat jouw eerste woorden van de dag een groffe aanroeping is van het
opperwezen ?
Dat was
wat ons hoofdbestuur deze ochtend overkwam Aan de andere kant van de voordeur
stonden enkele duistere figuren, verkleed als bedevaarders uit vervlogen dagen voor
Santiago de Compostella .
Jeanny, Hilde, Karin, Ute, Agnes,
Louis, Jan, Chris, J-P stonden voor de deur om ons hoofdbestuur mee te nemen voor
een bedevaart van 2.400 km
naar het bekende bedevaartsoord in het Spaanse Gallicië.
Dat was echter maar een
voorwendsel om ons baasje uit zijn kot te krijgen om een viering voor zijn
nakende 65° verjaardag op poten te zetten.
Met frisse tegenzin (zonder
degelijk ontbijt is m niet te genieten) vertrok ons baasje op wat een
oefentocht zou zijnals voorbereiding op
de grote bedevaart.
De tocht ging al na één straat de
verkeerde richting uit. Dat was meer de weg naar Scherpenheuvel dan naar S.
d.Compostella ! Daar loopt een professionele kilomter vreter als ons baasje
niet in en al dra werd het hem duidelijk dat het allemaal maar smoesjes, halve
waarheden en hele leugens waren geweest. Al die mails waarin de grote
bedevaart gepromoot werd waren dus van begin tot einde nep geweest.
Ons baasje was er ondertussen
achter gekomen dat ons vrouwtje ook in het complot zat en dus net zo schuldig
was als de leden van het godsdienstige leugenaars gezelschap !
Wanneer we terug thuis kwamen zag
de oprit er ook gans anders uit dan bij het vertrek. Slingers en guirlandes
waren tussen al de geparkeerde autos gespannen. De buren keken al raar eerst
een zootje verkleed ongeregeld aan de deur van de Faes. Al een geluk dat ze
vergezeld waren van hetzelfde soort honden als die de Faes elke avond naar
het bos toe sleuren.
Eens binnen bleken de deelgenoten
van de bedevaart die de meest vreemde redenen hadden ingeroepen om niet mee te
hoeven gaan wandelen de tafel te hebben gedekt als feesttafel voor een copieus
ontbijt/brunch.
Ja als ons baasje zijn buik goed
vol heeft, zeker s morgens dan kan m de tocht naar Santiago vlotjes aan, maar
toen wilden de anderen niet meer. Die wilden alleen nog maar straffe verhalen
vertellen over de tocht die nog niet eens begonnen was. Moppen over Hollanders
en appelpitjes vertellen, ende
mogelijke moeilijkheden voor onderweg.
Er is veel gelachen en het baasje
heeft dit jaar goed acht dagen te vroeg zijn verjaardag gevierd. Volgende week
in La Magdeleine gaat hij dit waarschijnlijk nog eens lichtjes overdoen
Gisterenavond
stond er een afspraak bij de dierenoogarts op de agenda. Samen met Cartouche ,
Lennaert, Lando en Hera kwamen we samen bij onze vaste dierenoogarts dr. Tine
Jansen in Meerhout.
De reuen
zouden samen de PRA-test ondergaan met het oog op de reuendag van 8 september
in het Nederlandse Dieren. Hera ging mee omdat ze eventueel in aanmerking komt
voor een dekking en een nestje pups in het voorjaar 2014.
Ook Belle
was mee omdat ze weer last bleek te hebben van een verstopt traankanaal aan
haar linkeroog. Dat kanaaltje tussen oog en neus is wat nauw bij Belle, en
daarom heeft het wat ons baasje noemt periodiek onderhoud nodig.
De uitslag
van de PRA test bleek voor al de honden goed te zijn en Hera kreeg over de
ganse lijn PRA vrij.
De reuen
Cartouche of Lennaert konden het niet goed vinden met zoon en broer Lando. Bij
een schermutseling heeft Lando een bijtkwetsuur opgelopen aan zijn rechterpoot.
Kwetsuur die baasje Hilde en ons baasje zijn gaan laten verzorgen bij onze
vaste dierenartsenAline en Sarah.
Dit maakte
evenwel dat ons baasje pas na twaalf uur vannacht terug thuis was, want Sarah
heeft haast een uur werk gehad om de wonde aan Landos poot te hechten. Maar
het baasje heeft wel opgemerkt dat Sarah nog andere kapaciteiten heeft dan
alleen maar dierenarts. Ook als haute couture naaister zou ze een dikke
boterham kunnen verdienen!
Eind goed
al goed dus, tegen dat ons baasje terug in Oud Turnhout was bleek Lando al
terug uit verdoving te zijn en liep hij alweer op vier poten flink rond.
Na een
succesvolle Drentenclubmatch zaterdag, kregen we gisteren een telefoontje uit
Hasselt van Bert, het baasje van onze Loek. Die deed zo een beetje
geheimzinnig en vroeg of hij in de namiddag met de kinderen Laurens en Emily
even mocht langskomen. Uiteraard zou ook Loek van de partij zijn.
Terwijl
Loek samen met Lucy de tuin onveilig maakten met hun wild rennen en spelen deed
Bert zijn verhaal over Loek en de belevenissen van zaterdag.
Loek had
namelijk op de dag dat wij clubmatch hadden, examen van de jachttraining op
zijn hondenschool .
En dat was
prima gegaan tot de laatste proef die Loek moest afleggen Bij het
markeerapport te land was het mis gegaan voor Loek. Heel spijtig maar helaas.
Voor het
basisbrevet haalde Loek 92/100 en ook het africhtingsbrevet zag er prima uit ,
maar een 0 op 20 betekent diskwalificatie voor dat brevet.
Toch
hebben we hier een heel fiere Drentenbaas aan tafel gehad. Ondanks de
diskwalificatie prees Bert zijn Loek de hemel in, terecht naar onze mening.
Wat ons
ook is opgevallen dat Loek een pracht van een reu geworden is. Ons baasje ziet
in de broer van Lucy een potentiële winnaar en gevraagde dekreu. Als die dan
ook nog eens zijn sporen verdient in de praktische jacht heeft Bert een schot
in de roos met zijn Loek.
Met Lucy,
Libre, Lando en Lennaert als winnaars van hun groep op de clubmatch en Loek
haast twee jachtbrevetten op één dag mogen we terecht spreken van een uitermate
geslaagd weekend voor de honden van onze kennel.
Het is
weer achter de rug de jaarlijkse clubmatch van de Belgische Drentsche
Patrijshonden vereniging.
Het waren
enkele dagen van keihard werken voor de bestuursleden uit de regio Kempen die
de taak op zich hadden genomen van het terrein in orde te maken volgens de
normen van de Drentenvereniging.
Het
terrein op zich was een toonbeeld van properheid en met een strak gemaaid
gazonnetje een lust voor het oog. Daar kwamen dan drie tenten te staan waar de
eigenaars van de 43 ingeschreven honden onderdak konden vinden moest er eens
een buitje vallen.
En die
buien zijn er spijtig genoeg in meervoud uitgevallen Niet dat het slecht weer
was, want de temperatuur was best aangenaam maar we hielden het spijtig genoeg
niet droog.
Voor onze
kennel aent Grotenhoutbosch hielden Lucy en Hera de eer hoog in de wedstrijd.
Lucy kwam
eerst in de ring en verliet de ring met een prachtscore ! Een 1° Uitmuntend en
winnaar van de tussenklasse voor haar broer Lennaert die ook een U tje kreeg.
Ook broer Lando
en de zussen Libre en Lobke behaalden een mooie uitslag. Dan kwam moeder Hera
in de ring en het baasje vreesde voor een scenario zoals vorig jaar. Er stond
immers weer geen rem op de speelsheid van Hera !
Maar ons
moeder van 12 deed het prima en zo mocht ze de ring verlaten met een ZG.
Oma Belle
kreeg assistentie van haar lover Ferron van voor twee jaar en samen mochten ze
zes van hun negen pups voorstellen voor de nestkeuring van hun K-nestje.
Samen met
Belle en Ferron waren aanwezig , Kiki, Kona, Kato, Kyra-Belle, Kibbels en Kiet.
Wij vreesden het ergste omdat het merendeel van de pups gekwalificeerd worden
als mantelhond (dwz een volledig bruine rug hebben) maar de keurmeester vond
dat niet het ergste en gaf toch aan dat we een nestje mooi egaal gevormde pups
hadden op de wereld gezet.
De
eigenaars van de zes pups waren erg blij dat ze zoveel pups van het nestje
terug zagen en ook dat het zulke vriendelijke hondjes voor elkaar geworden
zijn. Geen grom is er gehoord geweest tijdens de nestkeuring tussen de zes pups
en hun ouders. Belle heeft wel net als vroeger, al haar pups één voor één een
gratis likbeurt gegeven. De vraag of Belle haar eigen pups na twee jaar nog zou
herkennen was met deze likbeurt dus ook beantwoord.
We sloten
de dag af met een zeer voldaan gevoel en hopen bij een volgende gelegenheid (de
terugkomdag voor al onze pups volgend vorjaar) een zelfde aantal van onze honden
terug te ontmoeten
Vandaag is
het terug de Drentenhoogdag van het jaar. De jaarlijkse clubmatch heeft vandaag
zaterdag 24 augustus plaats te Oud Turnhout.
Ons
hoofdbestuur is er al enkele dagen druk bezig en gisterenavond was het
blijkbaar hoogspanning.
De
telefoon en GSM stonden niet stil en dan moest het baasje nog tegen skypende
mensen zeggen dat ze straks maar even moesten terug bellen als het nog
dringend was.
De baasjes
zijn dus samen met een ganse ploeg bezig geweest met het opstellen van de drie
tenten om de gasten en hun Drentjes onderdak te bieden.
Maar ze
hebben gewerkt als paarden en alles staat netjes overeind. Twee grote witte
tenten geven onderdak over 16 x 4
meter, daar komt nog een tent bij van 5 x 8 meter.
Ook is de
ring voor de keuring al geplaatst samen met een tentje voor de dames Sjoukje en
Jeanny. Die gaan het beste van hun kunne showen.
Sjoukje
met haar dierenfotos en Jeanny met de dierenschilderijen.
Morgenochtend
dienen nog het tentje voor de tombola geplaatst worden en het tentje dat onze
baasjes hebben voorzien voor ons om wat schaduw te hebben wanneer we niet zelf
moeten gaan showen. Maar dat kan nog altijd gebeuren, dat eet geen brood zegt
het baasje.
Terwijl
jullie dit lezen is het al een drukte van jewelste. Nu nog maar hopen dat we
het droog houden
Gaat samen
met Sjoukje ter Meulen haar talenten laten zien tijdens de clubmatch van de
Drentenvereniging.
Waar
Sjoukje fotografeert is de beeldende kunst bij Jeanny vervaardigt met olieverf.
Jeanny schildert je lievelingsdier op doek .
Wij hebben
hier in Vosselaar gans de roedel van haar hand op de kast staan. Belle, Hera,
Heros en Lucy zijn door Jeanny vereeuwigd.
Maar ook
heeft Jeanny, op vraag van ons baasje, de stamvader van onze kennel Zeppos
geschilderd naar een foto die genomen was in onze tuin in de Charente, toen
Zeppos twee jaar geleden nog stoeide met Heros.
Bij het
overlijden van Zeppos vroeg ons baasje aan Jeanny of ze ook Zeppos kon
vereeuwigen op doek. Voor Jeanny is dat maar een woord voor ze aan de slag gaat
aan haar pallet en schildersezel. Het was enkel wachten tot het baasje een
goede foto van Zeppos vond in zijn aanzienlijk foto archief.
Enkele
weken later konden onze baasjes fier als een pauw het schilderij in Oudenaarde
als verrassingscadeau aan Peter gaan aanbieden.
Jeanny
heeft ook een site waar ze zichzelf en haar werk voorstelt. Hier kan je haar
vinden http://www.arttrick.nl/
Zaterdag
tijdens de clubmatch kan je Jeanny en haar werk treffen in Oud Turnhout. We
hopen dat de bezoekers aan de clubmatch haar werk even sterk kunnen appreciëren
net zoals wij dat doen.
Hierbij
nog enkele fotos van Zeppos en ons viertal, zoals we bij ons op de kast staan
Via het
blog van het baasje van Lobke en Siebe hebben we vernomen dat een andere
bevriende Drenteneigenares, vroeger ook fokster van Drentjes een nieuw blog
gestart is.
Sjoukje
ter Meulen uit De Kiel in Nederland fokte tot vorig jaar Drentsche
Patrijshonden maar is met fokken gestopt. Haar andere grote hobby is
fotograferen en ook daar is ze geweldig goed in.
Sjoukje
heeft het zicht op een goede foto. Sommigen noemen het ook een oog voor
fotos maken.
Haar
dieren en natuurfotos zijn prachtige omdat ze niet alleen het goede oog voor
fotos heeft maar ook de techniek en de instellingbeheerst als geen ander.
Omdat ze
ook zoveel actie fotos heeft gemaakt, vermoeden we zelfs dat ze met haar
fototoestel onder haar hoofdkussen slaapt. De groep reeën in de ochtendnevel,
die ze vorige herfst op het Drentenforum plaatste staan ons baasje nog steeds
voor ogen.
Sjoukje
nam de fotos toen ze s morgens van haar werk kwam in het verzorgingshuis waar
ze ook nog werkt, te meer een bewijs dat ze zelden zonder Kodakske op stap
gaat.
Zaterdag
is ze aanwezig op de Clubmatch van de Belgische Drentenvereniging en toont ze
haar werk enwe zijn er van overtuigd
dat ze bijval gaat hebben met haar werk.
Niet eens
een uur waren we thuis of het gazonnetje in de tuin, dat twee maanden tijd
heeft gehad om te recupereren van maanden Drenten graverij vertoonde terug een
kuil van zo n 20 cm
diep en 80 centimeter
doormeter
De
schuldige is bijna 17 maanden oud , de jongste van de roedel en luistert (soms)
naar de naam Lucy of ook wel Loes.
Lucy heeft
er voor naar haar poten gehad, die vertoonden in elk geval sporen van zaken die
je niet oploopt nadat je een ganse dag in de auto hebt gezeten tussen de
Charente en Vosselaar !
Niet dat
ze zich veel aan heeft getrokken van het sermoen dat ze te horen kreeg. Het
opperwezen kwam meermaals ter sprake op luide toon, maar daar stoort Lucy zich
niet aan.
Deze
ochtend is ze dan mee geweest naar Turnhout voor boodschappen doen met het
baasje. Ze was in zaken waar ze zeker nog nooit was geweest. Bij de juwelier
waar het baasje moest zijn voor een nieuwe batterij in zijn horloge was ze heel
netjes en braaf en heeft ze al het personeel + directie om haar poot gewonden
Dat ze mooi en braaf was heeft ze dikwijls kunnen horen, en het baasje die
dacht er het zijne van die heeft de kuil in de tuin nog in gedachte !
Bij de Maxizoo
heeft ze kennis gemaakt met een klein wit hondje van onduidelijke makelij
maar het was liefde op eerste zicht. Lucy had zich vooraf wel op luidruchtige
wijze laten horen dat zij er was en ze wou kennismaken
Op de
weegschaal gaf ze 29,3
kilo aan, ze is dus 1,6 kilo vermagerd op zes
weken tijd. Reden dus om verder te gaan met het dieet. Je voelt met wat goede
wil al wel de ribben van haar, maar t baasje zegt dat ze nog altijd een
spekrug heeft.
We zijn
terug thuis in Vosselaar. We vertrokken zoals steeds met dik een uur vertraging
ten opzichte van het streefuur van gisterenavond.
Om 11u15
trokken we de poort achter ons dicht in Ferret. Net op dat moment stopte er een
bestelwagen met lift om het internet te herstellen in ons gehucht. Maaaar wij
stonden niet bij op hun lijst ! ! ! Ze wisten weer van niks ! Van ons baasje
mogen ze nu bij France Telecom het internet steken waar de zon nooit schijnt.
Op 1
september rijden we terug naar La Magdeleine met een satellietschotel en een
ontvanger voor het internet via de satelliet !
Maar nu de
rit met weinig moeilijkheden. We tankten bij de superU in Sauzé- Vaussais
terwijl ons vrouwtje het magazijn nog binnen ging om een fles rode Pineau des
Charentes te gaan halen . Daar had Jeanny van de Cartouche om gevraagd van
die mee te brengen.
Dan ging
het nog 5 kilometer
over de kleine baan naar de N10 en daar konden de PKs van de Masjebashi worden
los gelaten.
Iets na
drie uur waren we aan de poorten van Parijs en via de porte Saint Cloud
gingen we Boulevard Périférique interieur op tot aan de Porte de la Chapelle.
Voor de kenners van Parijs wil dat zeggen dat we de westkant van Parijs hebben
genomen, de kant van Versailles zeg maar.
Eens de
Porte de la Chapelle achter de rug ging het de autosnelweg A1 op richting van
de luchthaven Charles de Gaulle uit.
Daar heeft
ons baasje steeds het foto apparaat gebruiksklaar binnen handbereik. Hij wil
namelijk een bewijsfoto wanneer hij ooit door een Airbus A380 overreden wordt.
We zijn al eens ooit overreden geworden door een Jumbo van de Japanse
luchtvaartmaatschappij, maar toen was het foto apparaat niet bij de hand,
dedju, dedju zegt ons baasje nog steeds!
Nadien
ging het weer op rolletjes richting België. Geen mete r file hebben we gehad.
Zelfs niet aan de Kennedy tunnel te Antwerpen ! ! ! En dat wil toch wel iets
zeggen om 18u30 !
En zo zijn
we terug thuis in Vosselaar voor tien dagen. Het baasje heeft juist gezien dat
we, een uur nadat we zijn thuisgekomen alweer een kuil in het bij gegroeid
gazon hebben. Er zijn heel sterke vermoedens dat er een teefje van 17 maanden
de schuldige is ! ! !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…